HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Νῦν 2
ξύλον 2
Ξύλον 1
ὁ 57
Ὁ 3
ὅ 12
ὃ 38

Fréquences [« »]
56 ἀλλ´
53 ὅτι
51 οὐκ
57 ὁ
58 εἶναι
60 εἰ
60 τι

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

ὁ

Section, chapitre

[2, 26]   ἕκαστον οἶδε τὸ πρᾶγμα; καὶ ὁ ἀγνοῶν ὡσαύτως; εἰδὼς δέ τις

[2, 22]   οἴεται γὰρ ἐν τοῖς ὁμωνύμοις ὁ ἀγνὼς τῶν λόγων ὃ ἔφησεν

[2, 22]   τὸ γὰρ λοιπὸν αὐτὸς προστίθησιν ὁ ἀκούων ὡς ὁμοίως λεγόμενον. Τὸ

[2, 24]   προσιόντα, ἢ τὸν ἐγκεκαλυμμένον; Ἆρ´ ὁ ἀνδριὰς σόν ἐστιν ἔργον, ἢ

[2, 17]   ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἀλλὰ μὴν ὁ ἄνθρωπός ἐστι τῶν ζῴων; ναί.

[2, 17]   τῶν ζῴων; ναί. Κτῆμα ἄρα ὁ ἄνθρωπος τῶν ζῴων. Τὸν γὰρ

[2, 25]   (μόνον, εὐορκεῖ δὲ οὔ) οὐδ´ ὁ ἀπειθῶν πείθεται, ἀλλὰ τὶ πείθεται.

[2, 32]   ὅπερ αὕτη, μὴ δίδωσι δὲ ὁ ἀποκρινόμενος, ἀλλὰ δεῖ τοῦτο προσερωτηθῆναι.

[2, 20]   παρὰ τὴν διαίρεσιν· οὐ γὰρ ὁ αὐτὸς λόγος γίνεται, διαιρούμενος, εἴπερ

[2, 33]   ἀλλ´ ὄπισθεν ἄμφω" καὶ Καθαρὸς ὁ βορέας; Οὐ δῆτα· ἀπεκτόνηκε γὰρ

[2, 22]   οὐ τόδε ἀλλὰ τοιόνδε σημαίνει· ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ

[2, 27]   ἐρωτῶντα μεταστρεπτέον ὡς οὐ διειλεγμένον· ὁ γὰρ ἔλεγχος ἄνευ τοῦ ἐξ

[2, 22]   ἔχων ὕστερον μὴ ἔχει, ἀπέβαλεν· ὁ γὰρ ἕνα μόνον ἀποβαλὼν ἀστράγαλον

[2, 25]   ἢ τῇδε, ἀνάγκη καὶ εὐορκεῖν (ὁ γὰρ ὀμόσας ἐπιορκήσειν εὐορκεῖ ἐπιορκῶν

[2, 16]   πρὸς τὰς καθ´ αὑτὸν ζητήσεις· ὁ γὰρ ὑφ´ ἑτέρου ῥᾳδίως παραλογιζόμενος

[2, 22]   τούτων ὅσα τί ἐστι σημαίνει· ὁ δ´ ἔδειξεν ὑπάρχον τι τῶν

[2, 23]   ἔμψυχον· εἰ δ´ ἄψυχον ἔφησεν, ὁ δ´ ἔμψυχον συνελογίσατο, (λέγειν) ὡς

[2, 33]   ἀλλ´ ὁ μὲν λόγος ἐπιεικής, ὁ δ´ ἐρωτῶν ἠρώτηκεν οὐ καλῶς.

[2, 29]   ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν λόγον, ὁ δὲ κέχρηται οὐδὲν πρὸς τὸν

[2, 18]   ὁποίαν ἐρώτησιν συμβαίνει τὸ ψεῦδος, ὁ δὲ ψευδὴς συλλογισμὸς λέγεται διχῶς

[2, 33]   λύσις· δεύτερος δὲ τῶν ἄλλων ὁ δῆλος μὲν ὅτι παρὰ διαίρεσιν

[2, 26]   λόγοι παρὰ τὸ τοιοῦτο. Ἆρ´ ὁ εἰδὼς ἕκαστον ὅτι ἕκαστον οἶδε

[2, 17]   ἢ οὔ" λεκτέον· οὐδὲ γὰρ ὁ εἰπὼν ἀποκέκριται, ἀλλ´ εἴρηκεν. Ἀλλ´

[2, 17]   δοκεῖν διορθωτέον. Εἰ γάρ ἐστιν ὁ ἔλεγχος ἀντίφασις μὴ ὁμώνυμος ἔκ

[2, 24]   (παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι φαίνεται ὁ ἔλεγχος, δεῖ τοὔνομα ἢ τὸν

[2, 17]   ἀμφίβολον, οὐκ ἂν ἄδηλος ἦν ὁ ἔλεγχος, ὅ τ´ ἐπιζητοῦσι νῦν

[2, 17]   κολοβῶς ἐρωτᾶται, (παρὰ τοῦτο συμβαίνει ὁ ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´ ὃ ἂν

[2, 33]   ποιῶν τοῖς ἐρωτήμασι, δεύτερος δ´ ὁ ἐξ ἁπάντων ὁμοίων· οὗτος γὰρ

[2, 33]   μὲν οὖν ὁ τοιοῦτος δριμύς, ὁ ἐξ ἴσου τὸ συμπέρασμα ποιῶν

[2, 20]   ἰδεῖν τοῖς ὀφθαλμοῖς" τυπτόμενον. Καὶ ὁ Εὐθυδήμου δὲ λόγος Ἆρ´ οἶδας

[2, 25]   οὐ γάρ, εἰ κακόν ἐστιν ὁ κλέπτης, καὶ τὸ λαβεῖν ἐστι

[2, 24]   σόν ἐστιν ἔργον, ἢ σὸς ὁ κύων πατήρ; Ἆρα τὰ ὀλιγάκις

[2, 25]   οὐκ εἰ τὰ λεγόμενα ἄδικα, ὁ λέγων ἄδικα νικᾶται· λέγει γὰρ

[2, 17]   τῷ δ´ οὐκ ἔστιν, ἂν ὁ λόγος ἀληθὴς ᾖ, ἐναντίον εἶναι〉

[2, 21]   ὀλίγοι γένοιντ´ ἄν, οἷον οὗτος ὁ λόγος· Ἆρά γ´ ἐστὶ τὸ

[2, 19]   πρὸς τοῦτο ἀλλὰ διὰ τοῦτο ὁ λόγος. Ἐν ἀρχῇ μὲν οὖν

[2, 20]   ἂν γὰρ διαιρούμενος καὶ συντιθέμενος ὁ λόγος ἕτερον σημαίνῃ, συμπεραινομένου τοὐναντίον

[2, 23]   λόγος. Οἷον εἰ παρὰ σύνθεσιν ὁ λόγος, ἡ λύσις διελόντι, εἰ

[2, 33]   τῶν τοιούτων ἐρωτημάτων περὶ ἃ ὁ λόγος καὶ δι´ ἅ, (καὶ)

[2, 25]   ἀλλὰ τὶ πείθεται. Ὅμοιος δ´ ὁ λόγος καὶ περὶ τοῦ ψεύδεσθαι

[2, 33]   ἔνδοξον ἀναιρῇ. Εἷς γὰρ ὢν ὁ λόγος μετατιθεμένης τῆς ἀντιφάσεως ἅπαντας

[2, 23]   λύσις ἢ παρ´ ὅ ἐστιν ὁ λόγος. Οἷον εἰ παρὰ σύνθεσιν

[2, 16]   τοῖς ἐλέγχοις, εἰδότες παρ´ ὃ ὁ λόγος συμβαίνει συνεῖραι, διαλῦσαι τὸν

[2, 22]   δόξης. Καὶ Ἆρ´ ὃ μανθάνει ὁ μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν ὃ μανθάνει;

[2, 33]   ἔξωθεν, οὐκ εὐκαταφρόνητος οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὁ μὲν λόγος ἐπιεικής, ὁ δ´

[2, 17]   ἀλλ´ ἐπειδὴ ἄδηλος μέν ἐστιν ὁ μὴ διορισάμενος τὴν ἀμφιβολίαν πότερον

[2, 33]   ἐρωτημάτων ἐστίν. Ἐνίοτε μὲν οὖν ὁ μὴ συλλογισθεὶς λόγος εὐήθης ἐστίν,

[2, 28]   μὴ ἔχειν, ὥστ´ εἰ ἀγένητος ὁ οὐρανός, καὶ ἄπειρος. Τὸ δ´

[2, 17]   ἐποίει τις ἐρώτημα, οὐδ´ ἂν ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν

[2, 22]   καὶ ὀφθαλμὸν καὶ ἄλλ´ ὁτιοῦν ὁ πλείω ἔχων· οἱ δὲ ὡς

[2, 25]   συμβαίνουσιν. Ἆρ´ ἡ ὑγίεια ἢ ὁ πλοῦτος ἀγαθόν; ἀλλὰ τῷ ἄφρονι

[2, 33]   Τῶν δ´ ἐριστικῶν δριμύτατος μὲν ὁ πρῶτον εὐθὺς ἄδηλος πότερον συλλελόγισται

[2, 33]   τοῦτο καὶ μὴ συλλογισάμενος εὐήθης ὁ συλλογισμός· ὅταν δὲ τῶν ἔξωθεν,

[2, 33]   ἀπορεῖν ἀναγκαῖον. Μάλιστα μὲν οὖν ὁ τοιοῦτος δριμύς, ὁ ἐξ ἴσου

[2, 25]   ἀποβαλεῖν τἀγαθόν. Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ τοῦ κλέπτου λόγος· οὐ γάρ,

[2, 28]   τὸ ἀντικείμενον) παρ´ ὃ καὶ ὁ τοῦ Μελίσσου λόγος· εἰ γὰρ

[2, 25]   Ἆρ´ ὃ μὴ βούλοιτ´ ἂν ὁ φρόνιμος, κακόν; ἀποβαλεῖν δ´ οὐ

Section, chapitre
[2, 26]	ἕκαστον οἶδε τὸ πρᾶγμα; καὶ	ὁ	ἀγνοῶν ὡσαύτως; εἰδὼς δέ τις
[2, 22]	οἴεται γὰρ ἐν τοῖς ὁμωνύμοις	ὁ	ἀγνὼς τῶν λόγων ὃ ἔφησεν
[2, 22]	τὸ γὰρ λοιπὸν αὐτὸς προστίθησιν	ὁ	ἀκούων ὡς ὁμοίως λεγόμενον. Τὸ
[2, 24]	προσιόντα, ἢ τὸν ἐγκεκαλυμμένον; Ἆρ´	ὁ	ἀνδριὰς σόν ἐστιν ἔργον, ἢ
[2, 17]	ἐπὶ τῶν ἄλλων· ἀλλὰ μὴν	ὁ	ἄνθρωπός ἐστι τῶν ζῴων; ναί.
[2, 17]	τῶν ζῴων; ναί. Κτῆμα ἄρα	ὁ	ἄνθρωπος τῶν ζῴων. Τὸν γὰρ
[2, 25]	(μόνον, εὐορκεῖ δὲ οὔ) οὐδ´	ὁ	ἀπειθῶν πείθεται, ἀλλὰ τὶ πείθεται.
[2, 32]	ὅπερ αὕτη, μὴ δίδωσι δὲ	ὁ	ἀποκρινόμενος, ἀλλὰ δεῖ τοῦτο προσερωτηθῆναι.
[2, 20]	παρὰ τὴν διαίρεσιν· οὐ γὰρ	ὁ	αὐτὸς λόγος γίνεται, διαιρούμενος, εἴπερ
[2, 33]	ἀλλ´ ὄπισθεν ἄμφω" καὶ Καθαρὸς	ὁ	βορέας; Οὐ δῆτα· ἀπεκτόνηκε γὰρ
[2, 22]	οὐ τόδε ἀλλὰ τοιόνδε σημαίνει·	ὁ	γὰρ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ
[2, 27]	ἐρωτῶντα μεταστρεπτέον ὡς οὐ διειλεγμένον·	ὁ	γὰρ ἔλεγχος ἄνευ τοῦ ἐξ
[2, 22]	ἔχων ὕστερον μὴ ἔχει, ἀπέβαλεν·	ὁ	γὰρ ἕνα μόνον ἀποβαλὼν ἀστράγαλον
[2, 25]	ἢ τῇδε, ἀνάγκη καὶ εὐορκεῖν	(ὁ	γὰρ ὀμόσας ἐπιορκήσειν εὐορκεῖ ἐπιορκῶν
[2, 16]	πρὸς τὰς καθ´ αὑτὸν ζητήσεις·	ὁ	γὰρ ὑφ´ ἑτέρου ῥᾳδίως παραλογιζόμενος
[2, 22]	τούτων ὅσα τί ἐστι σημαίνει·	ὁ	δ´ ἔδειξεν ὑπάρχον τι τῶν
[2, 23]	ἔμψυχον· εἰ δ´ ἄψυχον ἔφησεν,	ὁ	δ´ ἔμψυχον συνελογίσατο, (λέγειν) ὡς
[2, 33]	ἀλλ´ ὁ μὲν λόγος ἐπιεικής,	ὁ	δ´ ἐρωτῶν ἠρώτηκεν οὐ καλῶς.
[2, 29]	ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν λόγον,	ὁ	δὲ κέχρηται οὐδὲν πρὸς τὸν
[2, 18]	ὁποίαν ἐρώτησιν συμβαίνει τὸ ψεῦδος,	ὁ	δὲ ψευδὴς συλλογισμὸς λέγεται διχῶς
[2, 33]	λύσις· δεύτερος δὲ τῶν ἄλλων	ὁ	δῆλος μὲν ὅτι παρὰ διαίρεσιν
[2, 26]	λόγοι παρὰ τὸ τοιοῦτο. Ἆρ´	ὁ	εἰδὼς ἕκαστον ὅτι ἕκαστον οἶδε
[2, 17]	ἢ οὔ" λεκτέον· οὐδὲ γὰρ	ὁ	εἰπὼν ἀποκέκριται, ἀλλ´ εἴρηκεν. Ἀλλ´
[2, 17]	δοκεῖν διορθωτέον. Εἰ γάρ ἐστιν	ὁ	ἔλεγχος ἀντίφασις μὴ ὁμώνυμος ἔκ
[2, 24]	(παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι φαίνεται	ὁ	ἔλεγχος, δεῖ τοὔνομα ἢ τὸν
[2, 17]	ἀμφίβολον, οὐκ ἂν ἄδηλος ἦν	ὁ	ἔλεγχος, ὅ τ´ ἐπιζητοῦσι νῦν
[2, 17]	κολοβῶς ἐρωτᾶται, (παρὰ τοῦτο συμβαίνει	ὁ	ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´ ὃ ἂν
[2, 33]	ποιῶν τοῖς ἐρωτήμασι, δεύτερος δ´	ὁ	ἐξ ἁπάντων ὁμοίων· οὗτος γὰρ
[2, 33]	μὲν οὖν ὁ τοιοῦτος δριμύς,	ὁ	ἐξ ἴσου τὸ συμπέρασμα ποιῶν
[2, 20]	ἰδεῖν τοῖς ὀφθαλμοῖς" τυπτόμενον. Καὶ	ὁ	Εὐθυδήμου δὲ λόγος Ἆρ´ οἶδας
[2, 25]	οὐ γάρ, εἰ κακόν ἐστιν	ὁ	κλέπτης, καὶ τὸ λαβεῖν ἐστι
[2, 24]	σόν ἐστιν ἔργον, ἢ σὸς	ὁ	κύων πατήρ; Ἆρα τὰ ὀλιγάκις
[2, 25]	οὐκ εἰ τὰ λεγόμενα ἄδικα,	ὁ	λέγων ἄδικα νικᾶται· λέγει γὰρ
[2, 17]	τῷ δ´ οὐκ ἔστιν, ἂν	ὁ	λόγος ἀληθὴς ᾖ, ἐναντίον εἶναι〉
[2, 21]	ὀλίγοι γένοιντ´ ἄν, οἷον οὗτος	ὁ	λόγος· Ἆρά γ´ ἐστὶ τὸ
[2, 19]	πρὸς τοῦτο ἀλλὰ διὰ τοῦτο	ὁ	λόγος. Ἐν ἀρχῇ μὲν οὖν
[2, 20]	ἂν γὰρ διαιρούμενος καὶ συντιθέμενος	ὁ	λόγος ἕτερον σημαίνῃ, συμπεραινομένου τοὐναντίον
[2, 23]	λόγος. Οἷον εἰ παρὰ σύνθεσιν	ὁ	λόγος, ἡ λύσις διελόντι, εἰ
[2, 33]	τῶν τοιούτων ἐρωτημάτων περὶ ἃ	ὁ	λόγος καὶ δι´ ἅ, (καὶ)
[2, 25]	ἀλλὰ τὶ πείθεται. Ὅμοιος δ´	ὁ	λόγος καὶ περὶ τοῦ ψεύδεσθαι
[2, 33]	ἔνδοξον ἀναιρῇ. Εἷς γὰρ ὢν	ὁ	λόγος μετατιθεμένης τῆς ἀντιφάσεως ἅπαντας
[2, 23]	λύσις ἢ παρ´ ὅ ἐστιν	ὁ	λόγος. Οἷον εἰ παρὰ σύνθεσιν
[2, 16]	τοῖς ἐλέγχοις, εἰδότες παρ´ ὃ	ὁ	λόγος συμβαίνει συνεῖραι, διαλῦσαι τὸν
[2, 22]	δόξης. Καὶ Ἆρ´ ὃ μανθάνει	ὁ	μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν ὃ μανθάνει;
[2, 33]	ἔξωθεν, οὐκ εὐκαταφρόνητος οὐδαμῶς, ἀλλ´	ὁ	μὲν λόγος ἐπιεικής, ὁ δ´
[2, 17]	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἄδηλος μέν ἐστιν	ὁ	μὴ διορισάμενος τὴν ἀμφιβολίαν πότερον
[2, 33]	ἐρωτημάτων ἐστίν. Ἐνίοτε μὲν οὖν	ὁ	μὴ συλλογισθεὶς λόγος εὐήθης ἐστίν,
[2, 28]	μὴ ἔχειν, ὥστ´ εἰ ἀγένητος	ὁ	οὐρανός, καὶ ἄπειρος. Τὸ δ´
[2, 17]	ἐποίει τις ἐρώτημα, οὐδ´ ἂν	ὁ	παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν
[2, 22]	καὶ ὀφθαλμὸν καὶ ἄλλ´ ὁτιοῦν	ὁ	πλείω ἔχων· οἱ δὲ ὡς
[2, 25]	συμβαίνουσιν. Ἆρ´ ἡ ὑγίεια ἢ	ὁ	πλοῦτος ἀγαθόν; ἀλλὰ τῷ ἄφρονι
[2, 33]	Τῶν δ´ ἐριστικῶν δριμύτατος μὲν	ὁ	πρῶτον εὐθὺς ἄδηλος πότερον συλλελόγισται
[2, 33]	τοῦτο καὶ μὴ συλλογισάμενος εὐήθης	ὁ	συλλογισμός· ὅταν δὲ τῶν ἔξωθεν,
[2, 33]	ἀπορεῖν ἀναγκαῖον. Μάλιστα μὲν οὖν	ὁ	τοιοῦτος δριμύς, ὁ ἐξ ἴσου
[2, 25]	ἀποβαλεῖν τἀγαθόν. Ὁμοίως δὲ καὶ	ὁ	τοῦ κλέπτου λόγος· οὐ γάρ,
[2, 28]	τὸ ἀντικείμενον) παρ´ ὃ καὶ	ὁ	τοῦ Μελίσσου λόγος· εἰ γὰρ
[2, 25]	Ἆρ´ ὃ μὴ βούλοιτ´ ἂν	ὁ	φρόνιμος, κακόν; ἀποβαλεῖν δ´ οὐ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009