HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἄμφω 3
ὰν 1
ἄν 19
ἂν 32
Ἂν 2
ἃν 1
ἀναγκάζηται 1

Fréquences [« »]
32 ἀλλὰ
31 ἐπὶ
31 ἔστιν
32 ἂν
32 Ἆρ´
32 οἱ
33 τοῖς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

ἂν

Section, chapitre

[2, 17]   ὁμώνυμον ἢ τὸ ἀμφίβολον, οὐκ ἂν ἄδηλος ἦν ὁ ἔλεγχος, ὅ

[2, 22]   δ´ ὃ οὔ" ἡ λύσις, ἂν ἁπλῶς δῷ λέγεσθαι, συμπεραίνεται· ἐὰν

[2, 20]   ἔχεις δύναμιν τοῦ κιθαρίζειν· κιθαρίσαις ἂν ἄρα οὐ κιθαρίζων. Ἢ οὐ

[2, 20]   διαίρεσιν καὶ σύνθεσιν πῶς λυτέον· ἂν γὰρ διαιρούμενος καὶ συντιθέμενος ὁ

[2, 17]   μὴ ὁμώνυμος ἔκ τινων, οὐδὲν ἂν δέοι διαιρεῖσθαι πρὸς ἀμφίβολα καὶ

[2, 16]   ἐπὶ τῶν λόγων ἔχει, ὥστε, ἂν δῆλον μὲν ἡμῖν ᾖ, ἀμελέτητοι

[2, 32]   ἀληθῶς λέγεις, ἔστι τοῦτον; οὐκ ἂν δοκοίη ἑλληνίζειν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ

[2, 22]   ἆρά γε ἀποβέβληκε τοσαῦτα; οὐδεὶς ἂν ἔδωκεν, ἀλλ´ ἢ τοσαῦτα ἢ

[2, 22]   ὅτι οὐ μετ´ ἄλλου, ὥσπερ ἂν εἰ ἤρετο ἆρ´ ὃ μή

[2, 22]   ἐὰν δὲ μὴ συμπεραίνηται, οὐκ ἂν εἴη ἡ〉 λύσις. Ἐν δὲ

[2, 33]   τοῖς δὲ παρ´ ἕτερον δόξειεν ἂν εἶναι διὰ τὸ μεταφερόμενον ἕκαστον

[2, 26]   τοῦ τριπήχεος μεῖζον; γένοιτο δ´ ἂν ἐκ τριπήχεος τετράπηχυ κατὰ τὸ

[2, 32]   οὗτος, οὐ τοῦτον· οὐδὲ γὰρ ἂν ἑλληνίζοι οὕτως τὸ ἐρώτημα λεχθέν,

[2, 27]   ᾖ δῆλον, οὐ δοτέον, οὐδ´ ἂν ἔνδοξον ᾖ λέγοντι τἀληθές. Ἂν

[2, 33]   δὲ συλλογιστικὸς μὲν λόγος δριμύτατος ἂν ἐξ ὅτι μάλιστα δοκούντων ὅτι

[2, 17]   ὁ ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´ ὃ ἂν ᾖ Ἀθηναίων κτῆμά ἐστιν Ἀθηναίων;

[2, 27]   λαμβάνειν τὸ ἐν ἀρχῇ πυνθανομένῳ, ἂν ᾖ δῆλον, οὐ δοτέον, οὐδ´

[2, 25]   δικαίαν εἶναι οὐδὲν κωλύει, οἷον ἂν ᾖ κατὰ δόξαν τοῦ κρίναντος·

[2, 18]   συλλογισμὸς δοκεῖ εἶναι συλλογισμός) εἴη ἂν ἥ τε εἰρημένη νῦν λύσις

[2, 19]   οὐκ ἔστιν. Ὅλως τε μαχετέον, ἂν καὶ ἁπλῶς συλλογίζηται, ὅτι οὐχ

[2, 22]   ἄν, οἷον ἡδέως ἔχων δοίη ἂν λυπηρῶς. Ὅμοιοι δὲ καὶ οἱ

[2, 17]   προενστατέον καὶ προαγορευτέον· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τὸν πυνθανόμενον κωλύσειεν. ~Ἐπεὶ

[2, 19]   ἐν τῷ τέλει τὸ πολλαχῶς, ἂν μὴ προσλάβῃ τὴν ἀντίφασιν οὐ

[2, 17]   ἐναντίον τῷ δ´ οὐκ ἔστιν, ἂν ὁ λόγος ἀληθὴς ᾖ, ἐναντίον

[2, 17]   ἓν ἐποίει τις ἐρώτημα, οὐδ´ ἂν ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ

[2, 25]   ἀγαθόν; Ἆρ´ ὃ μὴ βούλοιτ´ ἂν ὁ φρόνιμος, κακόν; ἀποβαλεῖν δ´

[2, 17]   ἅπαν δοκῶσι δυσκολαίνειν· εἶτ´ οὐκ ἂν οἰηθέντων παρὰ τοῦτο γενέσθαι τὸν

[2, 26]   τὸν Κορίσκον ὅτι Κορίσκος ἀγνοοίη ἂν ὅτι μουσικός, ὥστε ταὐτὸ ἐπίσταται

[2, 17]   γὰρ μᾶλλον θατέρῳ· ὁποτέρῳ γὰρ ἂν οὐδὲν διαφέρει. Οὐ μὴν ἀλλ´

[2, 17]   προσθετέον τὸ δοκεῖν· οὕτω γὰρ ἂν οὔτ´ ἔλεγχος οὔτε παράδοξον γίνεσθαι

[2, 17]   καὶ γὰρ οὕτως ἥκιστα γίνοιτ´ ἂν παρεξέλεγχος. Ἂν δέ τι παράδοξον

[2, 17]   πολλοὶ τὸν μὴ συγχωροῦντα ψεύδεσθαι ἂν φαῖεν ἔνια δ´ οὔ, οἷον

Section, chapitre
[2, 17]	ὁμώνυμον ἢ τὸ ἀμφίβολον, οὐκ	ἂν	ἄδηλος ἦν ὁ ἔλεγχος, ὅ
[2, 22]	δ´ ὃ οὔ" ἡ λύσις,	ἂν	ἁπλῶς δῷ λέγεσθαι, συμπεραίνεται· ἐὰν
[2, 20]	ἔχεις δύναμιν τοῦ κιθαρίζειν· κιθαρίσαις	ἂν	ἄρα οὐ κιθαρίζων. Ἢ οὐ
[2, 20]	διαίρεσιν καὶ σύνθεσιν πῶς λυτέον·	ἂν	γὰρ διαιρούμενος καὶ συντιθέμενος ὁ
[2, 17]	μὴ ὁμώνυμος ἔκ τινων, οὐδὲν	ἂν	δέοι διαιρεῖσθαι πρὸς ἀμφίβολα καὶ
[2, 16]	ἐπὶ τῶν λόγων ἔχει, ὥστε,	ἂν	δῆλον μὲν ἡμῖν ᾖ, ἀμελέτητοι
[2, 32]	ἀληθῶς λέγεις, ἔστι τοῦτον; οὐκ	ἂν	δοκοίη ἑλληνίζειν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ
[2, 22]	ἆρά γε ἀποβέβληκε τοσαῦτα; οὐδεὶς	ἂν	ἔδωκεν, ἀλλ´ ἢ τοσαῦτα ἢ
[2, 22]	ὅτι οὐ μετ´ ἄλλου, ὥσπερ	ἂν	εἰ ἤρετο ἆρ´ ὃ μή
[2, 22]	ἐὰν δὲ μὴ συμπεραίνηται, οὐκ	ἂν	εἴη ἡ〉 λύσις. Ἐν δὲ
[2, 33]	τοῖς δὲ παρ´ ἕτερον δόξειεν	ἂν	εἶναι διὰ τὸ μεταφερόμενον ἕκαστον
[2, 26]	τοῦ τριπήχεος μεῖζον; γένοιτο δ´	ἂν	ἐκ τριπήχεος τετράπηχυ κατὰ τὸ
[2, 32]	οὗτος, οὐ τοῦτον· οὐδὲ γὰρ	ἂν	ἑλληνίζοι οὕτως τὸ ἐρώτημα λεχθέν,
[2, 27]	ᾖ δῆλον, οὐ δοτέον, οὐδ´	ἂν	ἔνδοξον ᾖ λέγοντι τἀληθές. Ἂν
[2, 33]	δὲ συλλογιστικὸς μὲν λόγος δριμύτατος	ἂν	ἐξ ὅτι μάλιστα δοκούντων ὅτι
[2, 17]	ὁ ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´ ὃ	ἂν	ᾖ Ἀθηναίων κτῆμά ἐστιν Ἀθηναίων;
[2, 27]	λαμβάνειν τὸ ἐν ἀρχῇ πυνθανομένῳ,	ἂν	ᾖ δῆλον, οὐ δοτέον, οὐδ´
[2, 25]	δικαίαν εἶναι οὐδὲν κωλύει, οἷον	ἂν	ᾖ κατὰ δόξαν τοῦ κρίναντος·
[2, 18]	συλλογισμὸς δοκεῖ εἶναι συλλογισμός) εἴη	ἂν	ἥ τε εἰρημένη νῦν λύσις
[2, 19]	οὐκ ἔστιν. Ὅλως τε μαχετέον,	ἂν	καὶ ἁπλῶς συλλογίζηται, ὅτι οὐχ
[2, 22]	ἄν, οἷον ἡδέως ἔχων δοίη	ἂν	λυπηρῶς. Ὅμοιοι δὲ καὶ οἱ
[2, 17]	προενστατέον καὶ προαγορευτέον· οὕτω γὰρ	ἂν	μάλιστα τὸν πυνθανόμενον κωλύσειεν. ~Ἐπεὶ
[2, 19]	ἐν τῷ τέλει τὸ πολλαχῶς,	ἂν	μὴ προσλάβῃ τὴν ἀντίφασιν οὐ
[2, 17]	ἐναντίον τῷ δ´ οὐκ ἔστιν,	ἂν	ὁ λόγος ἀληθὴς ᾖ, ἐναντίον
[2, 17]	ἓν ἐποίει τις ἐρώτημα, οὐδ´	ἂν	ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ
[2, 25]	ἀγαθόν; Ἆρ´ ὃ μὴ βούλοιτ´	ἂν	ὁ φρόνιμος, κακόν; ἀποβαλεῖν δ´
[2, 17]	ἅπαν δοκῶσι δυσκολαίνειν· εἶτ´ οὐκ	ἂν	οἰηθέντων παρὰ τοῦτο γενέσθαι τὸν
[2, 26]	τὸν Κορίσκον ὅτι Κορίσκος ἀγνοοίη	ἂν	ὅτι μουσικός, ὥστε ταὐτὸ ἐπίσταται
[2, 17]	γὰρ μᾶλλον θατέρῳ· ὁποτέρῳ γὰρ	ἂν	οὐδὲν διαφέρει. Οὐ μὴν ἀλλ´
[2, 17]	προσθετέον τὸ δοκεῖν· οὕτω γὰρ	ἂν	οὔτ´ ἔλεγχος οὔτε παράδοξον γίνεσθαι
[2, 17]	καὶ γὰρ οὕτως ἥκιστα γίνοιτ´	ἂν	παρεξέλεγχος. Ἂν δέ τι παράδοξον
[2, 17]	πολλοὶ τὸν μὴ συγχωροῦντα ψεύδεσθαι	ἂν	φαῖεν ἔνια δ´ οὔ, οἷον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009