HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Ὁ 3
ὁ 57
ὅ 12
ὃ 38
ὅδε 1
οἱ 32
οἵδ´ 2

Fréquences [« »]
34 ἡ
33 τοῖς
37 τοῦτο
38 ὃ
39 πρὸς
39 τῷ
42 τοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

ὃ

Section, chapitre

[2, 32]   λέγειν λίθον οὐκ ἔστι λέγειν ὃ ἀλλ´ ὅν, οὐδὲ τοῦτο ἀλλὰ

[2, 17]   συμβαίνει ὁ ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´ ὃ ἂν ᾖ Ἀθηναίων κτῆμά ἐστιν

[2, 17]   ὅταν τι τοιοῦτον ἀξιοῖ τις ὃ ἀναγκαῖον μὲν συμβαίνειν ἐκ τῆς

[2, 17]   ὃ ἔφησεν ἀποφῆσαι ὄνομα καὶ ὃ ἀπέφησε φῆσαι. Ὡς γὰρ διορθοῦνταί

[2, 22]   τὴν ἡμέραν ὅλην. Ἢ οὐχ ὃ βαδίζει ἀλλ´ ὅτε βαδίζει εἴρηκεν,

[2, 23]   οὐχ ἃ ἐπίσταται. Καὶ εἰ ὃ βαδίζει πατεῖ, ἀλλ´ οὐχ ὅτε.

[2, 22]   ὡς μανθάνει εἴρηκεν. Καὶ Ἆρ´ ὃ βαδίζει τις πατεῖ; βαδίζει δὲ

[2, 16]   καὶ ἐρωτώμενον ἀπαντᾶν δύνασθαι ταχέως· ὃ γὰρ ἴσμεν, πολλάκις μετατιθέμενον ἀγνοοῦμεν.

[2, 22]   εἰσὶ τούτων τῶν λόγων· Ἆρ´ ὃ γέγραπται, γέγραφέ τις; γέγραπται δὲ

[2, 24]   ψεῦδος συλλελόγισται δεῖξαί τινα, παρ´ ὃ δὲ μὴ δεῖξαι, οἷον τὸν

[2, 23]   οἷον ἕνα μόνον ἀστράγαλον. Ἆρ´ ὃ ἐπίσταται, μαθὼν ἢ εὑρὼν ἐπίσταται;

[2, 19]   καὶ ἁπλῶς συλλογίζηται, ὅτι οὐχ ὃ ἔφησεν ἀπέφησε πρᾶγμα ἀλλ´ ὄνομα,

[2, 17]   ἐπὶ γὰρ τῶν ὁρατῶν ἀναγκαῖον ὃ ἔφησεν ἀποφῆσαι ὄνομα καὶ ὃ

[2, 22]   ὁμωνύμοις ὁ ἀγνὼς τῶν λόγων ὃ ἔφησεν ἀποφῆσαι πρᾶγμα, οὐκ ὄνομα.

[2, 22]   ἔχων· οἱ δὲ ὡς καὶ ὃ ἔχει ἔλαβεν· ἐδίδου γὰρ μίαν

[2, 22]   ἀνάγκη τοσαῦτα ἀποβαλεῖν; ἐρωτήσας οὖν ὃ ἔχει, συνάγει ἐπὶ τοῦ ὅσα·

[2, 28]   τῷ ἀντικειμένῳ τὸ ἀντικείμενον) παρ´ ὃ καὶ ὁ τοῦ Μελίσσου λόγος·

[2, 32]   τοιοίδε τοῦτο βούλονται κατασκευάζειν. Ἆρ´ ὃ λέγεις ἀληθῶς, καὶ ἔστι τοῦτο

[2, 32]   καὶ οὐ γίνεται σολοικισμός· Εἰ ὃ λέγεις εἶναι, ἔστι τοῦτο, ξύλον

[2, 22]   τὸ βραδὺ ταχύ. Οὐ τοίνυν ὃ μανθάνει ἀλλ´ ὡς μανθάνει εἴρηκεν.

[2, 22]   μανθάνει ὁ μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν ὃ μανθάνει; μανθάνει δέ τις τὸ

[2, 22]   ἐπὶ τῆς δόξης. Καὶ Ἆρ´ ὃ μανθάνει ὁ μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν

[2, 24]   παρὰ τὸ συμβεβηκός· Ἆρ´ οἶδας ὃ μέλλω σε ἐρωτᾶν; Ἆρ´ οἶδας

[2, 22]   ἔμαθε, τὰ ἄμφω οὐδέτερον. Ἢ ὃ μὲν ἅπαν, ἃ δ´ οὐχ

[2, 22]   οὐχ ἕξει δέκα ἀστραγάλους" Ἢ ὃ μὲν μὴ ἔχει πρότερον ἔχων,

[2, 25]   ἢ οὐκ ἐνταῦθ´ ἀγαθόν; Ἆρ´ ὃ μὴ βούλοιτ´ ἂν ὁ φρόνιμος,

[2, 22]   τὴν ἐρώτησιν ἀναιροῦντες, ὅτι ἐνδέχεται ὃ μὴ ἔλαβεν ἔχειν, οἷον οἶνον

[2, 23]   δοίη ἄν τις; ἢ οὐχ ὃ μὴ ἔχει, ἀλλ´ ὡς οὐκ

[2, 23]   τὸ ἀντικείμενον ἔσται λύσις. Ἆρ´ ὃ μὴ ἔχει, δοίη ἄν τις;

[2, 22]   συλλογίζοιτο ὅτι δοίη ἄν τις ὃ μὴ ἔχει. Καὶ φανερὸν ὅτι

[2, 22]   Καὶ ὅτι δοίη ἄν τις ὃ μὴ ἔχει· οὐ γὰρ ἔχει

[2, 22]   ὥσπερ ἂν εἰ ἤρετο ἆρ´ ὃ μή τις ἔχει δοίη ἄν;

[2, 16]   ἐν τοῖς ἐλέγχοις, εἰδότες παρ´ ὃ ὁ λόγος συμβαίνει συνεῖραι, διαλῦσαι

[2, 22]   ἔστι μὲν ὅ, ἔστι δ´ ὃ οὔ" ἡ λύσις, ἂν ἁπλῶς

[2, 22]   μόνον ἀστράγαλον. Ἢ οὐ δέδωκεν ὃ οὐκ εἶχεν, ἀλλ´ ὡς οὐκ

[2, 22]   οὐδὲ τὸ τὴν κύλικα πίνειν ὃ πίνει ἀλλ´ ἐξ οὗ. Καὶ

[2, 32]   δὲ Ταύτην" ἀσπίδα. Οὐδ´ εἰ ὃ φῂς εἶναι τοῦτον, ἔστιν οὗτος,

[2, 24]   λύσις ἐμφάνισις ψευδοῦς συλλογισμοῦ παρ´ ὃ ψευδής. Εἰ οὖν μὴ συλλελόγισται,

Section, chapitre
[2, 32]	λέγειν λίθον οὐκ ἔστι λέγειν	ὃ	ἀλλ´ ὅν, οὐδὲ τοῦτο ἀλλὰ
[2, 17]	συμβαίνει ὁ ἔλεγχος. Οἷον ἆρ´	ὃ	ἂν ᾖ Ἀθηναίων κτῆμά ἐστιν
[2, 17]	ὅταν τι τοιοῦτον ἀξιοῖ τις	ὃ	ἀναγκαῖον μὲν συμβαίνειν ἐκ τῆς
[2, 17]	ὃ ἔφησεν ἀποφῆσαι ὄνομα καὶ	ὃ	ἀπέφησε φῆσαι. Ὡς γὰρ διορθοῦνταί
[2, 22]	τὴν ἡμέραν ὅλην. Ἢ οὐχ	ὃ	βαδίζει ἀλλ´ ὅτε βαδίζει εἴρηκεν,
[2, 23]	οὐχ ἃ ἐπίσταται. Καὶ εἰ	ὃ	βαδίζει πατεῖ, ἀλλ´ οὐχ ὅτε.
[2, 22]	ὡς μανθάνει εἴρηκεν. Καὶ Ἆρ´	ὃ	βαδίζει τις πατεῖ; βαδίζει δὲ
[2, 16]	καὶ ἐρωτώμενον ἀπαντᾶν δύνασθαι ταχέως·	ὃ	γὰρ ἴσμεν, πολλάκις μετατιθέμενον ἀγνοοῦμεν.
[2, 22]	εἰσὶ τούτων τῶν λόγων· Ἆρ´	ὃ	γέγραπται, γέγραφέ τις; γέγραπται δὲ
[2, 24]	ψεῦδος συλλελόγισται δεῖξαί τινα, παρ´	ὃ	δὲ μὴ δεῖξαι, οἷον τὸν
[2, 23]	οἷον ἕνα μόνον ἀστράγαλον. Ἆρ´	ὃ	ἐπίσταται, μαθὼν ἢ εὑρὼν ἐπίσταται;
[2, 19]	καὶ ἁπλῶς συλλογίζηται, ὅτι οὐχ	ὃ	ἔφησεν ἀπέφησε πρᾶγμα ἀλλ´ ὄνομα,
[2, 17]	ἐπὶ γὰρ τῶν ὁρατῶν ἀναγκαῖον	ὃ	ἔφησεν ἀποφῆσαι ὄνομα καὶ ὃ
[2, 22]	ὁμωνύμοις ὁ ἀγνὼς τῶν λόγων	ὃ	ἔφησεν ἀποφῆσαι πρᾶγμα, οὐκ ὄνομα.
[2, 22]	ἔχων· οἱ δὲ ὡς καὶ	ὃ	ἔχει ἔλαβεν· ἐδίδου γὰρ μίαν
[2, 22]	ἀνάγκη τοσαῦτα ἀποβαλεῖν; ἐρωτήσας οὖν	ὃ	ἔχει, συνάγει ἐπὶ τοῦ ὅσα·
[2, 28]	τῷ ἀντικειμένῳ τὸ ἀντικείμενον) παρ´	ὃ	καὶ ὁ τοῦ Μελίσσου λόγος·
[2, 32]	τοιοίδε τοῦτο βούλονται κατασκευάζειν. Ἆρ´	ὃ	λέγεις ἀληθῶς, καὶ ἔστι τοῦτο
[2, 32]	καὶ οὐ γίνεται σολοικισμός· Εἰ	ὃ	λέγεις εἶναι, ἔστι τοῦτο, ξύλον
[2, 22]	τὸ βραδὺ ταχύ. Οὐ τοίνυν	ὃ	μανθάνει ἀλλ´ ὡς μανθάνει εἴρηκεν.
[2, 22]	μανθάνει ὁ μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν	ὃ	μανθάνει; μανθάνει δέ τις τὸ
[2, 22]	ἐπὶ τῆς δόξης. Καὶ Ἆρ´	ὃ	μανθάνει ὁ μανθάνων, τοῦτ´ ἔστιν
[2, 24]	παρὰ τὸ συμβεβηκός· Ἆρ´ οἶδας	ὃ	μέλλω σε ἐρωτᾶν; Ἆρ´ οἶδας
[2, 22]	ἔμαθε, τὰ ἄμφω οὐδέτερον. Ἢ	ὃ	μὲν ἅπαν, ἃ δ´ οὐχ
[2, 22]	οὐχ ἕξει δέκα ἀστραγάλους" Ἢ	ὃ	μὲν μὴ ἔχει πρότερον ἔχων,
[2, 25]	ἢ οὐκ ἐνταῦθ´ ἀγαθόν; Ἆρ´	ὃ	μὴ βούλοιτ´ ἂν ὁ φρόνιμος,
[2, 22]	τὴν ἐρώτησιν ἀναιροῦντες, ὅτι ἐνδέχεται	ὃ	μὴ ἔλαβεν ἔχειν, οἷον οἶνον
[2, 23]	δοίη ἄν τις; ἢ οὐχ	ὃ	μὴ ἔχει, ἀλλ´ ὡς οὐκ
[2, 23]	τὸ ἀντικείμενον ἔσται λύσις. Ἆρ´	ὃ	μὴ ἔχει, δοίη ἄν τις;
[2, 22]	συλλογίζοιτο ὅτι δοίη ἄν τις	ὃ	μὴ ἔχει. Καὶ φανερὸν ὅτι
[2, 22]	Καὶ ὅτι δοίη ἄν τις	ὃ	μὴ ἔχει· οὐ γὰρ ἔχει
[2, 22]	ὥσπερ ἂν εἰ ἤρετο ἆρ´	ὃ	μή τις ἔχει δοίη ἄν;
[2, 16]	ἐν τοῖς ἐλέγχοις, εἰδότες παρ´	ὃ	ὁ λόγος συμβαίνει συνεῖραι, διαλῦσαι
[2, 22]	ἔστι μὲν ὅ, ἔστι δ´	ὃ	οὔ" ἡ λύσις, ἂν ἁπλῶς
[2, 22]	μόνον ἀστράγαλον. Ἢ οὐ δέδωκεν	ὃ	οὐκ εἶχεν, ἀλλ´ ὡς οὐκ
[2, 22]	οὐδὲ τὸ τὴν κύλικα πίνειν	ὃ	πίνει ἀλλ´ ἐξ οὗ. Καὶ
[2, 32]	δὲ Ταύτην" ἀσπίδα. Οὐδ´ εἰ	ὃ	φῂς εἶναι τοῦτον, ἔστιν οὗτος,
[2, 24]	λύσις ἐμφάνισις ψευδοῦς συλλογισμοῦ παρ´	ὃ	ψευδής. Εἰ οὖν μὴ συλλελόγισται,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009