HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τετράπηχυ 2
τῇ 6
τῇδε 1
τὴν 44
τῆς 7
τὶ 1
τί 7

Fréquences [« »]
39 πρὸς
42 τοῦ
39 τῷ
44 τὴν
45 ὡς
46 παρὰ
50 ἐν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

τὴν

Section, chapitre

[2, 27]   λέγοντι τἀληθές. Ἂν δὲ λάθῃ, τὴν ἄγνοιαν διὰ τὴν μοχθηρίαν τῶν

[2, 30]   ἁπλῶς δόντι καὶ ἁμαρτόντι ταύτην τὴν ἁμαρτίαν οὐδὲν ὑπεναντίωμα συμβαίνει, ὅταν

[2, 17]   ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐγίνετο παραλογισμός, ἀλλ´ ἢ

[2, 19]   οὖν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐλέγχων οἱ μὲν ἔχουσι

[2, 17]   ἐστιν. Συμβαίνει μέντοι πολλάκις ὁρῶντας τὴν ἀμφιβολίαν ὀκνεῖν διαιρεῖσθαι διὰ τὴν

[2, 17]   μέν ἐστιν ὁ μὴ διορισάμενος τὴν ἀμφιβολίαν πότερον ἐλήλεγκται ἢ οὐκ

[2, 32]   συμπέρασμα· φαίνεται δὲ παρὰ τὸ τὴν ἀνόμοιον πτῶσιν τοῦ ὀνόματος ὁμοίαν

[2, 25]   λυτέον σκοποῦντι τὸ συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν, εἰ ἐνδέχεται τούτων τι

[2, 25]   ἐν τῷ συμπεράσματι θεωρητέον πρὸς τὴν ἀντίφασιν. Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ

[2, 26]   ἀπαντητέον σκοποῦσι τὸ συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν, ὅπως ἔσται τὸ αὐτὸ

[2, 19]   τὸ πολλαχῶς, ἂν μὴ προσλάβῃ τὴν ἀντίφασιν οὐ γίνεται ἔλεγχος, οἷον

[2, 24]   δεῖ τῶν παρὰ ταὐτὸ λόγων τὴν αὐτὴν εἶναι διόρθωσιν. Αὕτη δ´

[2, 25]   ἄν τις κρίνῃ κατὰ δόξαν τὴν αὑτοῦ, κἂν ᾖ ψευδής, κύριά

[2, 20]   ~Φανερὸν δὲ καὶ τοὺς παρὰ τὴν διαίρεσιν καὶ σύνθεσιν πῶς λυτέον·

[2, 20]   γάρ ἐστι διττὸν τὸ παρὰ τὴν διαίρεσιν· οὐ γὰρ ὁ αὐτὸς

[2, 20]   κιθαρίζων. Ἢ οὐ τούτου ἔχει τὴν δύναμιν, τοῦ οὐ κιθαρίζων κιθαρίζειν,

[2, 17]   ὅτι τὸ μὴ διορίσαντα δοῦναι τὴν ἐρώτησιν, ἀλλ´ ἁπλῶς, ἁμάρτημά ἐστιν,

[2, 22]   τούτου ψῆφον" οἱ δέ, εὐθὺς τὴν ἐρώτησιν ἀναιροῦντες, ὅτι ἐνδέχεται ὃ

[2, 33]   δὲ πρὸς τὸν ἐρωτῶντα καὶ τὴν ἐρώτησιν ὁτὲ δὲ πρὸς οὐδέτερον

[2, 24]   ἄλλων. Λύουσι δέ τινες διαιροῦντες τὴν ἐρώτησιν. Φασὶ γὰρ ἐνδέχεσθαι ταὐτὸ

[2, 22]   βαδίζει τις πατεῖ; βαδίζει δὲ τὴν ἡμέραν ὅλην. Ἢ οὐχ ὃ

[2, 33]   ἔστι καὶ συλλογίζεσθαι καὶ πρὸς τὴν θέσιν καὶ πρὸς τὸν ἀποκρινόμενον

[2, 33]   δίφρον" καὶ Ποῖ στέλλεσθε; Πρὸς τὴν κεραίαν" καὶ Ποτέρα τῶν βοῶν

[2, 22]   ὅτε βαδίζει εἴρηκεν, οὐδὲ τὸ τὴν κύλικα πίνειν ὃ πίνει ἀλλ´

[2, 16]   ἐπὶ τὸ πολὺ γινόμενοι παρὰ τὴν λέξιν ἄμεινον ἔχειν ποιοῦσι πρὸς

[2, 31]   ῥὶς κοίλη. Ἔτι οὐ δοτέον τὴν λέξιν κατ´ εὐθύ· ψεῦδος γάρ

[2, 23]   ~Ὅλως δ´ ἐν τοῖς παρὰ τὴν λέξιν λόγοις ἀεὶ κατὰ τὸ

[2, 33]   οἱ γελοῖοι πάντες εἰσὶ παρὰ τὴν λέξιν, οἷον Ἀνὴρ ἐφέρετο κατὰ

[2, 22]   δὲ τί ἐστι σημαίνειν διὰ τὴν λέξιν· οἷον ἐν τῷδε τῷ

[2, 22]   οὐχ ὁμοίως, φαίνεται δὲ διὰ τὴν λέξιν. Τὸ αὐτὸ δὲ συμβαίνει

[2, 33]   δὲ λόγος τοῖς μὲν παρὰ τὴν λέξιν τοῖς δὲ παρὰ τὸ

[2, 33]   παρόντος καιροῦ τοῦ διαλεχθῆναι πρὸς τὴν λύσιν.

[2, 16]   τὸν λόγον ἰδεῖν καὶ λῦσαι τὴν μοχθηρίαν, καὶ ἐρωτώμενον ἀπαντᾶν δύνασθαι

[2, 17]   προσαποκρίνεσθαί τι τὸν ἐρωτώμενον, διορθοῦντα τὴν μοχθηρίαν τῆς προτάσεως· ἐπεὶ διελομένου

[2, 27]   δὲ λάθῃ, τὴν ἄγνοιαν διὰ τὴν μοχθηρίαν τῶν τοιούτων λόγων εἰς

[2, 17]   ἐρώτημα, οὐδ´ ἂν ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐγίνετο

[2, 19]   ῥᾷον. ~Τῶν μὲν οὖν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐλέγχων

[2, 17]   ἐρωτᾶν ἀμφίβολα καὶ τὰ (παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν ὅσαι τ´ ἄλλαι τοιαῦται

[2, 33]   Ὥσπερ οὖν ἐν τοῖς παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν, ὅσπερ δοκεῖ τρόπος εὐηθέστατος

[2, 17]   δέοι διαιρεῖσθαι πρὸς ἀμφίβολα καὶ τὴν ὁμωνυμίαν (οὐ γὰρ ποιεῖ συλλογισμόν)

[2, 24]   ἀληθεύεσθαι· μόνοις γὰρ τοῖς κατὰ τὴν οὐσίαν ἀδιαφόροις καὶ ἓν οὖσιν

[2, 21]   τὸν λόγον. ~ΧΧΙ. Παρὰ δὲ τὴν προσῳδίαν λόγοι μὲν οὐκ εἰσίν,

[2, 17]   τὴν ἀμφιβολίαν ὀκνεῖν διαιρεῖσθαι διὰ τὴν πυκνότητα τῶν τὰ τοιαῦτα προτεινόντων,

[2, 20]   πάντες οἱ τοιοῦτοι λόγοι παρὰ τὴν σύνθεσιν ἢ διαίρεσιν· ἆρ´ ᾧ

Section, chapitre
[2, 27]	λέγοντι τἀληθές. Ἂν δὲ λάθῃ,	τὴν	ἄγνοιαν διὰ τὴν μοχθηρίαν τῶν
[2, 30]	ἁπλῶς δόντι καὶ ἁμαρτόντι ταύτην	τὴν	ἁμαρτίαν οὐδὲν ὑπεναντίωμα συμβαίνει, ὅταν
[2, 17]	ὁ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ	τὴν	ἀμφιβολίαν ἐγίνετο παραλογισμός, ἀλλ´ ἢ
[2, 19]	οὖν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ	τὴν	ἀμφιβολίαν ἐλέγχων οἱ μὲν ἔχουσι
[2, 17]	ἐστιν. Συμβαίνει μέντοι πολλάκις ὁρῶντας	τὴν	ἀμφιβολίαν ὀκνεῖν διαιρεῖσθαι διὰ τὴν
[2, 17]	μέν ἐστιν ὁ μὴ διορισάμενος	τὴν	ἀμφιβολίαν πότερον ἐλήλεγκται ἢ οὐκ
[2, 32]	συμπέρασμα· φαίνεται δὲ παρὰ τὸ	τὴν	ἀνόμοιον πτῶσιν τοῦ ὀνόματος ὁμοίαν
[2, 25]	λυτέον σκοποῦντι τὸ συμπέρασμα πρὸς	τὴν	ἀντίφασιν, εἰ ἐνδέχεται τούτων τι
[2, 25]	ἐν τῷ συμπεράσματι θεωρητέον πρὸς	τὴν	ἀντίφασιν. Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ
[2, 26]	ἀπαντητέον σκοποῦσι τὸ συμπέρασμα πρὸς	τὴν	ἀντίφασιν, ὅπως ἔσται τὸ αὐτὸ
[2, 19]	τὸ πολλαχῶς, ἂν μὴ προσλάβῃ	τὴν	ἀντίφασιν οὐ γίνεται ἔλεγχος, οἷον
[2, 24]	δεῖ τῶν παρὰ ταὐτὸ λόγων	τὴν	αὐτὴν εἶναι διόρθωσιν. Αὕτη δ´
[2, 25]	ἄν τις κρίνῃ κατὰ δόξαν	τὴν	αὑτοῦ, κἂν ᾖ ψευδής, κύριά
[2, 20]	~Φανερὸν δὲ καὶ τοὺς παρὰ	τὴν	διαίρεσιν καὶ σύνθεσιν πῶς λυτέον·
[2, 20]	γάρ ἐστι διττὸν τὸ παρὰ	τὴν	διαίρεσιν· οὐ γὰρ ὁ αὐτὸς
[2, 20]	κιθαρίζων. Ἢ οὐ τούτου ἔχει	τὴν	δύναμιν, τοῦ οὐ κιθαρίζων κιθαρίζειν,
[2, 17]	ὅτι τὸ μὴ διορίσαντα δοῦναι	τὴν	ἐρώτησιν, ἀλλ´ ἁπλῶς, ἁμάρτημά ἐστιν,
[2, 22]	τούτου ψῆφον" οἱ δέ, εὐθὺς	τὴν	ἐρώτησιν ἀναιροῦντες, ὅτι ἐνδέχεται ὃ
[2, 33]	δὲ πρὸς τὸν ἐρωτῶντα καὶ	τὴν	ἐρώτησιν ὁτὲ δὲ πρὸς οὐδέτερον
[2, 24]	ἄλλων. Λύουσι δέ τινες διαιροῦντες	τὴν	ἐρώτησιν. Φασὶ γὰρ ἐνδέχεσθαι ταὐτὸ
[2, 22]	βαδίζει τις πατεῖ; βαδίζει δὲ	τὴν	ἡμέραν ὅλην. Ἢ οὐχ ὃ
[2, 33]	ἔστι καὶ συλλογίζεσθαι καὶ πρὸς	τὴν	θέσιν καὶ πρὸς τὸν ἀποκρινόμενον
[2, 33]	δίφρον" καὶ Ποῖ στέλλεσθε; Πρὸς	τὴν	κεραίαν" καὶ Ποτέρα τῶν βοῶν
[2, 22]	ὅτε βαδίζει εἴρηκεν, οὐδὲ τὸ	τὴν	κύλικα πίνειν ὃ πίνει ἀλλ´
[2, 16]	ἐπὶ τὸ πολὺ γινόμενοι παρὰ	τὴν	λέξιν ἄμεινον ἔχειν ποιοῦσι πρὸς
[2, 31]	ῥὶς κοίλη. Ἔτι οὐ δοτέον	τὴν	λέξιν κατ´ εὐθύ· ψεῦδος γάρ
[2, 23]	~Ὅλως δ´ ἐν τοῖς παρὰ	τὴν	λέξιν λόγοις ἀεὶ κατὰ τὸ
[2, 33]	οἱ γελοῖοι πάντες εἰσὶ παρὰ	τὴν	λέξιν, οἷον Ἀνὴρ ἐφέρετο κατὰ
[2, 22]	δὲ τί ἐστι σημαίνειν διὰ	τὴν	λέξιν· οἷον ἐν τῷδε τῷ
[2, 22]	οὐχ ὁμοίως, φαίνεται δὲ διὰ	τὴν	λέξιν. Τὸ αὐτὸ δὲ συμβαίνει
[2, 33]	δὲ λόγος τοῖς μὲν παρὰ	τὴν	λέξιν τοῖς δὲ παρὰ τὸ
[2, 33]	παρόντος καιροῦ τοῦ διαλεχθῆναι πρὸς	τὴν	λύσιν.
[2, 16]	τὸν λόγον ἰδεῖν καὶ λῦσαι	τὴν	μοχθηρίαν, καὶ ἐρωτώμενον ἀπαντᾶν δύνασθαι
[2, 17]	προσαποκρίνεσθαί τι τὸν ἐρωτώμενον, διορθοῦντα	τὴν	μοχθηρίαν τῆς προτάσεως· ἐπεὶ διελομένου
[2, 27]	δὲ λάθῃ, τὴν ἄγνοιαν διὰ	τὴν	μοχθηρίαν τῶν τοιούτων λόγων εἰς
[2, 17]	ἐρώτημα, οὐδ´ ἂν ὁ παρὰ	τὴν	ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐγίνετο
[2, 19]	ῥᾷον. ~Τῶν μὲν οὖν παρὰ	τὴν	ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν ἐλέγχων
[2, 17]	ἐρωτᾶν ἀμφίβολα καὶ τὰ (παρὰ	τὴν	ὁμωνυμίαν ὅσαι τ´ ἄλλαι τοιαῦται
[2, 33]	Ὥσπερ οὖν ἐν τοῖς παρὰ	τὴν	ὁμωνυμίαν, ὅσπερ δοκεῖ τρόπος εὐηθέστατος
[2, 17]	δέοι διαιρεῖσθαι πρὸς ἀμφίβολα καὶ	τὴν	ὁμωνυμίαν (οὐ γὰρ ποιεῖ συλλογισμόν)
[2, 24]	ἀληθεύεσθαι· μόνοις γὰρ τοῖς κατὰ	τὴν	οὐσίαν ἀδιαφόροις καὶ ἓν οὖσιν
[2, 21]	τὸν λόγον. ~ΧΧΙ. Παρὰ δὲ	τὴν	προσῳδίαν λόγοι μὲν οὐκ εἰσίν,
[2, 17]	τὴν ἀμφιβολίαν ὀκνεῖν διαιρεῖσθαι διὰ	τὴν	πυκνότητα τῶν τὰ τοιαῦτα προτεινόντων,
[2, 20]	πάντες οἱ τοιοῦτοι λόγοι παρὰ	τὴν	σύνθεσιν ἢ διαίρεσιν· ἆρ´ ᾧ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009