Section, chapitre
[2, 25]	ἄφρονι καὶ μὴ ὀρθῶς χρωμένῳ	οὐκ	ἀγαθόν· ἀγαθὸν ἄρα καὶ οὐκ
[2, 25]	οὐκ ἀγαθόν· ἀγαθὸν ἄρα καὶ	οὐκ	ἀγαθόν. Ἆρα τὸ ὑγιαίνειν ἢ
[2, 25]	ἄρα τῷ αὐτῷ ἀγαθὸν καὶ	οὐκ	ἀγαθόν. Ἢ οὐδὲν κωλύει ἁπλῶς
[2, 30]	ταὐτὸ καὶ ἄλλου ἕτερον, ἐπειδὴ	οὐκ	ἄλλοις ταὐτὰ ἀλλ´ αὑτοῖς καὶ
[2, 17]	τὸ ὁμώνυμον ἢ τὸ ἀμφίβολον,	οὐκ	ἂν ἄδηλος ἦν ὁ ἔλεγχος,
[2, 32]	ὃν ἀληθῶς λέγεις, ἔστι τοῦτον;	οὐκ	ἂν δοκοίη ἑλληνίζειν, ὥσπερ οὐδ´
[2, 22]	συμπεραίνεται· ἐὰν δὲ μὴ συμπεραίνηται,	οὐκ	ἂν εἴη ἡ〉 λύσις. Ἐν
[2, 17]	πρὸς ἅπαν δοκῶσι δυσκολαίνειν· εἶτ´	οὐκ	ἂν οἰηθέντων παρὰ τοῦτο γενέσθαι
[2, 24]	συμβιβασθέντος ὁμοίως πρὸς ἅπαντας ὅτι	οὐκ	ἀναγκαῖον, ἔχειν δὲ δεῖ προφέρειν
[2, 32]	ἔστιν ἄρα αὕτη ἀσπίδα. Ἢ	οὐκ	ἀνάγκη, εἰ μὴ τὸ Αὕτη"
[2, 19]	Ὅσοις δ´ ἐν τοῖς ἐρωτήμασιν,	οὐκ	ἀνάγκη προαποφῆσαι τὸ διττόν· οὐ
[2, 24]	γὰρ ἐν ἅπασι τούτοις ὅτι	οὐκ	ἀνάγκη τὸ κατὰ τοῦ συμβεβηκότος
[2, 22]	δὲ μὴ ἔχει ᾗ ὅσα,	οὐκ	ἀνάγκη τοσαῦτα ἀποβαλεῖν; ἐρωτήσας οὖν
[2, 33]	ψευδῆ τὰ λήμματα· ἐνίοτε δ´	οὐκ	ἄξιος καταφρονεῖσθαι. Ὅταν μὲν γὰρ
[2, 17]	ἀληθὲς εἶναι λέγειν· ἀλλ´ ὅμως	οὐκ	ἀποκριτέον μιᾷ ἀποκρίσει· ἀναιρεῖται γὰρ
[2, 25]	ταὐτόν (τὸ γὰρ μὴ ὂν	οὐκ	εἰ ἔστι τι, καὶ ἔστιν
[2, 24]	τε εἶναι καὶ Κορίσκῳ· ὥστ´	οὐκ	εἰ οἶδα τὸν Κορίσκον, ἀγνοῶ
[2, 25]	καὶ ἐπὶ τῶν δικαίων. Ὥστ´	οὐκ	εἰ τὰ λεγόμενα ἄδικα, ὁ
[2, 31]	ἀποφάσει ἡ φάσις· ἀλλ´ ὅμως	οὐκ	εἴ τις λέγει τοδὶ μὴ
[2, 24]	κατὰ ταὐτό· τὸν οὖν προσιόντα	οὐκ	εἰδότες, τὸν δὲ Κορίσκον εἰδότες,
[2, 21]	δὲ τὴν προσῳδίαν λόγοι μὲν	οὐκ	εἰσίν, οὔτε τῶν γεγραμμένων οὔτε
[2, 22]	ὃ οὐκ εἶχεν, ἀλλ´ ὡς	οὐκ	εἶχε, τὸν ἕνα· τὸ γὰρ
[2, 22]	ἀστράγαλον. Ἢ οὐ δέδωκεν ὃ	οὐκ	εἶχεν, ἀλλ´ ὡς οὐκ εἶχε,
[2, 33]	γένει, καὶ πότερον ἔλεγχος ἢ	οὐκ	ἔλεγχος, οὐ ῥᾴδιον ὁμοίως περὶ
[2, 19]	ἀπέφησε πρᾶγμα ἀλλ´ ὄνομα, ὥστ´	οὐκ	ἔλεγχος. ~Φανερὸν δὲ καὶ τοὺς
[2, 17]	τὴν ἀμφιβολίαν πότερον ἐλήλεγκται ἢ	οὐκ	ἐλήλεγκται, δέδοται δ´ ἐν τοῖς
[2, 25]	ἀγαθόν, ἀλλ´ οὐ νῦν ἢ	οὐκ	ἐνταῦθ´ ἀγαθόν; Ἆρ´ ὃ μὴ
[2, 24]	τι τῶν κακῶν διττῶς, ἀλλ´	οὐκ	ἐπὶ τοῦ λόγου τούτου, ἀλλ´
[2, 24]	αὐτὴν εἶναι διόρθωσιν. Αὕτη δ´	οὐκ	ἔσται, ἄν τις μὴ ἐπὶ
[2, 17]	ἔλεγχον ἔλεγχον〉 εἶναι, τρόπον τινὰ	οὐκ	ἔσται διαφυγεῖν τὸ ἐλέγχεσθαι τὸν
[2, 25]	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὂν	οὐκ	ἔσται· οὐ γὰρ ἔσται τι
[2, 30]	καθ´ ἑνὸς φάντος ἢ ἀποφάντος,	οὐκ	ἔσται τὸ ἀδύνατον. ~Περὶ δὲ
[2, 30]	πάλιν μήτ´ ἀγαθὸν μήτε κακόν	(οὐκ	ἔστι γὰρ ἑκάτερον ἑκάτερον) ὥστε
[2, 24]	οἷον τὸν Ζήνωνος λόγον, ὅτι	οὐκ	ἔστι κινηθῆναι. Ὥστε καὶ εἴ
[2, 32]	λίθον. Ἢ τὸ λέγειν λίθον	οὐκ	ἔστι λέγειν ὃ ἀλλ´ ὅν,
[2, 19]	Οὐ γὰρ ταὐτόν ἐστιν ὅτι	οὐκ	ἔστι συνεπίστασθαι καὶ ὅτι τοὺς
[2, 19]	ὁτὲ μὲν ἔστιν ὁτὲ δ´	οὐκ	ἔστιν, ἀλλὰ σημαίνει τὸ διττὸν
[2, 17]	μὲν ἔστιν ἐναντίον τῷ δ´	οὐκ	ἔστιν, ἂν ὁ λόγος ἀληθὴς
[2, 28]	οὐρανός, καὶ ἄπειρος. Τὸ δ´	οὐκ	ἔστιν· ἀνάπαλιν γὰρ ἡ ἀκολούθησις.
[2, 22]	τὸ δὲ τοιόνδε σημαίνει, ὥστ´	οὐκ	ἔστιν αὐτὸ ἐκθέσθαι. Οὐ τὸ
[2, 19]	καὶ ὅτι τοὺς ὡδὶ ἐπισταμένους	οὐκ	ἔστιν. Ὅλως τε μαχετέον, ἂν
[2, 33]	συλλογισμός· ὅταν δὲ τῶν ἔξωθεν,	οὐκ	εὐκαταφρόνητος οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὁ μὲν
[2, 23]	ὃ μὴ ἔχει, ἀλλ´ ὡς	οὐκ	ἔχει, οἷον ἕνα μόνον ἀστράγαλον.
[2, 30]	φῆσαι καὶ ἀποφῆσαι. Τοῦτο δ´	οὐκ	ἦν ἔλεγχος, ἀλλὰ φανερὸν ὅτι
[2, 19]	τυφλὸν ὁρᾶν· ἄνευ γὰρ ἀντιφάσεως	οὐκ	ἦν ἔλεγχος. Ὅσοις δ´ ἐν
[2, 24]	γὰρ τὸ αὐτὸ οἶδε καὶ	οὐκ	οἶδεν, ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτόν.
[2, 17]	Καλλίας πότερον οἴκοι εἰσὶν ἢ	οὐκ	οἴκοι, εἴτε παρόντων ἀμφοῖν εἴτε
[2, 17]	παράδοξον. Ὥστ´ ἐπειδὴ δέδοται διαιρεῖν,	οὐκ	ὀκνητέον, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον. Εἰ
[2, 19]	τὸ μὲν ὂν τὸ δ´	οὐκ	ὄν. Ὅσοις μὲν οὖν ἐν
[2, 22]	λόγων ὃ ἔφησεν ἀποφῆσαι πρᾶγμα,	οὐκ	ὄνομα. Τῷ δὲ ἔτι προσδεῖ
[2, 17]	καὶ λύσεις δόξουσιν εἶναί τινες	οὐκ	οὖσαι λύσεις· ἃς δή φαμεν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009