HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὤν 1
ὢν 4
ὧν 5
ὡς 45
Ὡς 3
ὥς 1
ὡσαύτως 4

Fréquences [« »]
44 τὴν
42 τοῦ
39 τῷ
45 ὡς
46 παρὰ
50 ἐν
51 οὐκ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

ὡς

Section, chapitre

[2, 26]   ἐν ἀρχῇ προσέρηται, οὐχ ὁμολογητέον ὡς ἀδύνατον τὸ αὐτὸ εἶναι διπλάσιον

[2, 17]   εἴωθε λέγεσθαι τὸ προτεινόμενον, πότερον ὡς αἱ γνῶμαι (καλοῦσι γὰρ γνώμας

[2, 22]   διδόναι ἀλλ´ ὧδε διδόναι ἐστίν· ὡς δὲ μὴ ἔχει τις, δοίη

[2, 29]   καὶ λεκτέον ὡς ἔδωκεν οὐχ ὡς δοκοῦν ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν

[2, 20]   ἀλλ´ οὐ Νῦν γέγονας" Ἆρ´ ὡς δύνασαι καὶ ἃ δύνασαι, οὕτως

[2, 20]   ποιήσειν· οὐ ταὐτὸ δ´ εἶναι ὡς δύναται καὶ πάντως ὡς δύναται

[2, 20]   εἶναι ὡς δύναται καὶ πάντως ὡς δύναται ποιεῖν. Ἀλλὰ φανερὸν ὅτι

[2, 20]   κιθαρίζοντα κιθαρίζειν· οὐ γὰρ πάντως ὡς δύναται ποιεῖν δεδόσθαι ποιήσειν· οὐ

[2, 20]   καὶ ἄλλως. Εἰ γὰρ ἔδωκεν ὡς δύναται ποιεῖν, οὔ φασι συμβαίνειν

[2, 24]   καὶ εἴ τις ἐπιχειρεῖ συνάγειν ὡς δυνατόν, ἁμαρτάνει, κἂν (εἰ) μυριάκις

[2, 17]   ἀλλὰ παραβολῇ, λεκτέον ὅτι οὐχ ὡς ἐδόθη οὐδ´ ὡς προὔτεινε λαμβάνει·

[2, 29]   Κἄπειτα τοῦτο ἐμφανιστέον, καὶ λεκτέον ὡς ἔδωκεν οὐχ ὡς δοκοῦν ἀλλ´

[2, 17]   τὸ διαλέγεσθαι. Τοῦτο δ´ ὅμοιον ὡς εἰ καὶ τὸ αὐτὸ ὄνομα

[2, 24]   υἱὸς ἢ δοῦλος. Καίτοι φανερὸν ὡς εἰ (παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι

[2, 17]   πρὸς τοὺς ἐριστικοὺς μαχετέον οὐχ ὡς ἐλέγχοντας ἀλλ´ ὡς φαινομένους· οὐ

[2, 17]   Λακώνων ὅτι Λάκων. Δῆλον οὖν ὡς ἐν οἷς ἀσαφὲς τὸ προτεινόμενον

[2, 16]   διὰ δύο. Πρῶτον μὲν γὰρ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γινόμενοι παρὰ

[2, 19]   τῷ σιγῶντα λέγειν" ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´ ὡς οὔ, καὶ

[2, 19]   λόγον οὕτως ἀποκριτέον, ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´ ὡς οὔ, ὥσπερ

[2, 23]   ὁ δ´ ἔμψυχον συνελογίσατο, (λέγειν) ὡς ἔστιν ἄψυχον. Ὁμοίως δὲ καὶ

[2, 23]   λέγειν, ἀποφήσαντα μὴ εἶναι δηλοῦν ὡς ἔστιν ἔμψυχον· εἰ δ´ ἄψυχον

[2, 22]   οὐδὲ τοιόνδε οὐδὲ τοσόνδε, ἀλλ´ (ὡς ἔχει πρός τι, οἷον ὅτι

[2, 17]   καὶ τὰς ὅλας ἀποφάνσεις) ἢ ὡς ἡ διάμετρος ἀσύμμετρός ἐστι" οὗ

[2, 22]   Λύουσι μὲν οὖν τινες λέγοντες ὡς καὶ ἔχει ἕνα μόνον καὶ

[2, 22]   ὁ πλείω ἔχων· οἱ δὲ ὡς καὶ ὃ ἔχει ἔλαβεν· ἐδίδου

[2, 20]   λόγος γίνεται, διαιρούμενος, εἴπερ μὴ ὡς〉 καὶ τὸ ὄρος" (καὶ) ὅρος"

[2, 22]   Οὐ τοίνυν ὃ μανθάνει ἀλλ´ ὡς μανθάνει εἴρηκεν. Καὶ Ἆρ´ ὃ

[2, 22]   λοιπὸν αὐτὸς προστίθησιν ὁ ἀκούων ὡς ὁμοίως λεγόμενον. Τὸ δὲ λέγεται

[2, 27]   λόγων εἰς τὸν ἐρωτῶντα μεταστρεπτέον ὡς οὐ διειλεγμένον· ὁ γὰρ ἔλεγχος

[2, 31]   τὸ αὐτὸ πολλάκις εἰπεῖν φανερὸν ὡς οὐ δοτέον τῶν πρός τι

[2, 31]   ὧν δηλοῦται κατηγορουμένοις τοῦτο λεκτέον, ὡς οὐ τὸ αὐτὸ χωρὶς καὶ

[2, 19]   ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´ ὡς οὔ, καὶ τὰ δέοντα πρακτέον

[2, 19]   ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´ ὡς οὔ, ὥσπερ τῷ σιγῶντα λέγειν"

[2, 22]   δέδωκεν ὃ οὐκ εἶχεν, ἀλλ´ ὡς οὐκ εἶχε, τὸν ἕνα· τὸ

[2, 23]   οὐχ ὃ μὴ ἔχει, ἀλλ´ ὡς οὐκ ἔχει, οἷον ἕνα μόνον

[2, 30]   ὑπάρχει ἀμφότερα ἀμφοτέροις, ἔστι δ´ ὡς οὐχ ὑπάρχει πάλιν, ὥστε τοῦτ´

[2, 29]   ἔδωκεν οὐχ ὡς δοκοῦν ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν λόγον, ὁ δὲ

[2, 27]   οὐχ ὡς τούτῳ χρησομένου, ἀλλ´ ὡς πρὸς τοῦτο συλλογιουμένου, τοὐναντίον ἢ

[2, 17]   ὅτι οὐχ ὡς ἐδόθη οὐδ´ ὡς προὔτεινε λαμβάνει· καὶ γὰρ παρὰ

[2, 24]   τι πρὸς τὰ κακὰ λέγηται ὡς τινός, διὰ τοῦτο τῶν κακῶν

[2, 17]   καὶ μὴ συγχωρητέον εἶναι ἔνια, ὡς τὸ ἐν ἀρχῇ αἰτοῦντος, ὅταν

[2, 27]   ἀρχῆς. Εἶθ´ ὅτι ἐδόθη οὐχ ὡς τούτῳ χρησομένου, ἀλλ´ ὡς πρὸς

[2, 28]   τῶν ἑπομένων ἀκολούθησις· ἢ γὰρ ὡς τῷ ἐν μέρει τὸ καθόλου,

[2, 30]   πλείω κατὰ πλειόνων. Καὶ ἔστιν ὡς ὑπάρχει ἀμφότερα ἀμφοτέροις, ἔστι δ´

[2, 17]   μαχετέον οὐχ ὡς ἐλέγχοντας ἀλλ´ ὡς φαινομένους· οὐ γάρ φαμεν συλλογίζεσθαί

Section, chapitre
[2, 26]	ἐν ἀρχῇ προσέρηται, οὐχ ὁμολογητέον	ὡς	ἀδύνατον τὸ αὐτὸ εἶναι διπλάσιον
[2, 17]	εἴωθε λέγεσθαι τὸ προτεινόμενον, πότερον	ὡς	αἱ γνῶμαι (καλοῦσι γὰρ γνώμας
[2, 22]	διδόναι ἀλλ´ ὧδε διδόναι ἐστίν·	ὡς	δὲ μὴ ἔχει τις, δοίη
[2, 29]	καὶ λεκτέον ὡς ἔδωκεν οὐχ	ὡς	δοκοῦν ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν
[2, 20]	ἀλλ´ οὐ Νῦν γέγονας" Ἆρ´	ὡς	δύνασαι καὶ ἃ δύνασαι, οὕτως
[2, 20]	ποιήσειν· οὐ ταὐτὸ δ´ εἶναι	ὡς	δύναται καὶ πάντως ὡς δύναται
[2, 20]	εἶναι ὡς δύναται καὶ πάντως	ὡς	δύναται ποιεῖν. Ἀλλὰ φανερὸν ὅτι
[2, 20]	κιθαρίζοντα κιθαρίζειν· οὐ γὰρ πάντως	ὡς	δύναται ποιεῖν δεδόσθαι ποιήσειν· οὐ
[2, 20]	καὶ ἄλλως. Εἰ γὰρ ἔδωκεν	ὡς	δύναται ποιεῖν, οὔ φασι συμβαίνειν
[2, 24]	καὶ εἴ τις ἐπιχειρεῖ συνάγειν	ὡς	δυνατόν, ἁμαρτάνει, κἂν (εἰ) μυριάκις
[2, 17]	ἀλλὰ παραβολῇ, λεκτέον ὅτι οὐχ	ὡς	ἐδόθη οὐδ´ ὡς προὔτεινε λαμβάνει·
[2, 29]	Κἄπειτα τοῦτο ἐμφανιστέον, καὶ λεκτέον	ὡς	ἔδωκεν οὐχ ὡς δοκοῦν ἀλλ´
[2, 17]	τὸ διαλέγεσθαι. Τοῦτο δ´ ὅμοιον	ὡς	εἰ καὶ τὸ αὐτὸ ὄνομα
[2, 24]	υἱὸς ἢ δοῦλος. Καίτοι φανερὸν	ὡς	εἰ (παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι
[2, 17]	πρὸς τοὺς ἐριστικοὺς μαχετέον οὐχ	ὡς	ἐλέγχοντας ἀλλ´ ὡς φαινομένους· οὐ
[2, 17]	Λακώνων ὅτι Λάκων. Δῆλον οὖν	ὡς	ἐν οἷς ἀσαφὲς τὸ προτεινόμενον
[2, 16]	διὰ δύο. Πρῶτον μὲν γὰρ	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ γινόμενοι παρὰ
[2, 19]	τῷ σιγῶντα λέγειν" ὅτι ἔστιν	ὡς,	ἔστι δ´ ὡς οὔ, καὶ
[2, 19]	λόγον οὕτως ἀποκριτέον, ὅτι ἔστιν	ὡς,	ἔστι δ´ ὡς οὔ, ὥσπερ
[2, 23]	ὁ δ´ ἔμψυχον συνελογίσατο, (λέγειν)	ὡς	ἔστιν ἄψυχον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 23]	λέγειν, ἀποφήσαντα μὴ εἶναι δηλοῦν	ὡς	ἔστιν ἔμψυχον· εἰ δ´ ἄψυχον
[2, 22]	οὐδὲ τοιόνδε οὐδὲ τοσόνδε, ἀλλ´	(ὡς	ἔχει πρός τι, οἷον ὅτι
[2, 17]	καὶ τὰς ὅλας ἀποφάνσεις) ἢ	ὡς	ἡ διάμετρος ἀσύμμετρός ἐστι" οὗ
[2, 22]	Λύουσι μὲν οὖν τινες λέγοντες	ὡς	καὶ ἔχει ἕνα μόνον καὶ
[2, 22]	ὁ πλείω ἔχων· οἱ δὲ	ὡς	καὶ ὃ ἔχει ἔλαβεν· ἐδίδου
[2, 20]	λόγος γίνεται, διαιρούμενος, εἴπερ μὴ	ὡς〉	καὶ τὸ ὄρος" (καὶ) ὅρος"
[2, 22]	Οὐ τοίνυν ὃ μανθάνει ἀλλ´	ὡς	μανθάνει εἴρηκεν. Καὶ Ἆρ´ ὃ
[2, 22]	λοιπὸν αὐτὸς προστίθησιν ὁ ἀκούων	ὡς	ὁμοίως λεγόμενον. Τὸ δὲ λέγεται
[2, 27]	λόγων εἰς τὸν ἐρωτῶντα μεταστρεπτέον	ὡς	οὐ διειλεγμένον· ὁ γὰρ ἔλεγχος
[2, 31]	τὸ αὐτὸ πολλάκις εἰπεῖν φανερὸν	ὡς	οὐ δοτέον τῶν πρός τι
[2, 31]	ὧν δηλοῦται κατηγορουμένοις τοῦτο λεκτέον,	ὡς	οὐ τὸ αὐτὸ χωρὶς καὶ
[2, 19]	ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´	ὡς	οὔ, καὶ τὰ δέοντα πρακτέον
[2, 19]	ὅτι ἔστιν ὡς, ἔστι δ´	ὡς	οὔ, ὥσπερ τῷ σιγῶντα λέγειν"
[2, 22]	δέδωκεν ὃ οὐκ εἶχεν, ἀλλ´	ὡς	οὐκ εἶχε, τὸν ἕνα· τὸ
[2, 23]	οὐχ ὃ μὴ ἔχει, ἀλλ´	ὡς	οὐκ ἔχει, οἷον ἕνα μόνον
[2, 30]	ὑπάρχει ἀμφότερα ἀμφοτέροις, ἔστι δ´	ὡς	οὐχ ὑπάρχει πάλιν, ὥστε τοῦτ´
[2, 29]	ἔδωκεν οὐχ ὡς δοκοῦν ἀλλ´	ὡς	πρὸς τὸν λόγον, ὁ δὲ
[2, 27]	οὐχ ὡς τούτῳ χρησομένου, ἀλλ´	ὡς	πρὸς τοῦτο συλλογιουμένου, τοὐναντίον ἢ
[2, 17]	ὅτι οὐχ ὡς ἐδόθη οὐδ´	ὡς	προὔτεινε λαμβάνει· καὶ γὰρ παρὰ
[2, 24]	τι πρὸς τὰ κακὰ λέγηται	ὡς	τινός, διὰ τοῦτο τῶν κακῶν
[2, 17]	καὶ μὴ συγχωρητέον εἶναι ἔνια,	ὡς	τὸ ἐν ἀρχῇ αἰτοῦντος, ὅταν
[2, 27]	ἀρχῆς. Εἶθ´ ὅτι ἐδόθη οὐχ	ὡς	τούτῳ χρησομένου, ἀλλ´ ὡς πρὸς
[2, 28]	τῶν ἑπομένων ἀκολούθησις· ἢ γὰρ	ὡς	τῷ ἐν μέρει τὸ καθόλου,
[2, 30]	πλείω κατὰ πλειόνων. Καὶ ἔστιν	ὡς	ὑπάρχει ἀμφότερα ἀμφοτέροις, ἔστι δ´
[2, 17]	μαχετέον οὐχ ὡς ἐλέγχοντας ἀλλ´	ὡς	φαινομένους· οὐ γάρ φαμεν συλλογίζεσθαί

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009