Section, chapitre |
[2, 23] |
βαρεῖα
προσῳδία
λύσις,
εἰ
δὲ
|
παρὰ |
βαρεῖαν,
ἡ
ὀξεῖα.
Εἰ
δὲ |
[2, 33] |
ἄλλων
ὁ
δῆλος
μὲν
ὅτι
|
παρὰ |
διαίρεσιν
ἢ
ἀναίρεσίν
ἐστι,
μὴ |
[2, 23] |
ἡ
λύσις
διελόντι,
εἰ
δὲ
|
παρὰ |
διαίρεσιν,
συνθέντι.
Πάλιν
εἰ
παρὰ |
[2, 20] |
ταὐτά.
Ὥστ´
οὐ
διττὸν
τὸ
|
παρὰ |
διαίρεσιν.
Φανερὸν
δὲ
καὶ
ὅτι |
[2, 23] |
παρὰ
διαίρεσιν,
συνθέντι.
Πάλιν
εἰ
|
παρὰ |
προσῳδίαν
ὀξεῖαν,
ἡ
βαρεῖα
προσῳδία |
[2, 23] |
ἐστιν
ὁ
λόγος.
Οἷον
εἰ
|
παρὰ |
σύνθεσιν
ὁ
λόγος,
ἡ
λύσις |
[2, 20] |
τῶν
ἀμφιβόλων
(ἐρωτημάτων,
ἀλλ´
ἔστι
|
παρὰ |
σύνθεσιν.
Οὐ
γάρ
ἐστι
διττὸν |
[2, 33] |
γὰρ
λόγον
δεῖ
καλεῖν
τὸν
|
παρὰ |
ταὐτὸ
γινόμενον.
Ὁ
αὐτὸς
δὲ |
[2, 24] |
καθάπερ
ἤδη
εἴπομεν,
δεῖ
τῶν
|
παρὰ |
ταὐτὸ
λόγων
τὴν
αὐτὴν
εἶναι |
[2, 20] |
οὐ
καλῶς
λύουσιν·
τῶν
γὰρ
|
παρὰ |
ταὐτὸν
λόγων
ἡ
αὐτὴ
λύσις, |
[2, 20] |
ἔλεγχος.
~Φανερὸν
δὲ
καὶ
τοὺς
|
παρὰ |
τὴν
διαίρεσιν
καὶ
σύνθεσιν
πῶς |
[2, 20] |
Οὐ
γάρ
ἐστι
διττὸν
τὸ
|
παρὰ |
τὴν
διαίρεσιν·
οὐ
γὰρ
ὁ |
[2, 16] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
γινόμενοι
|
παρὰ |
τὴν
λέξιν
ἄμεινον
ἔχειν
ποιοῦσι |
[2, 23] |
σημαίνειν.
~Ὅλως
δ´
ἐν
τοῖς
|
παρὰ |
τὴν
λέξιν
λόγοις
ἀεὶ
κατὰ |
[2, 33] |
σχεδὸν
οἱ
γελοῖοι
πάντες
εἰσὶ
|
παρὰ |
τὴν
λέξιν,
οἷον
Ἀνὴρ
ἐφέρετο |
[2, 33] |
αὐτὸς
δὲ
λόγος
τοῖς
μὲν
|
παρὰ |
τὴν
λέξιν
τοῖς
δὲ
παρὰ |
[2, 17] |
τις
ἐρώτημα,
οὐδ´
ἂν
ὁ
|
παρὰ |
τὴν
ὁμωνυμίαν
καὶ
τὴν
ἀμφιβολίαν |
[2, 19] |
ἰδεῖν
ῥᾷον.
~Τῶν
μὲν
οὖν
|
παρὰ |
τὴν
ὁμωνυμίαν
καὶ
τὴν
ἀμφιβολίαν |
[2, 17] |
γ´
ἐρωτᾶν
ἀμφίβολα
καὶ
τὰ
|
(παρὰ |
τὴν
ὁμωνυμίαν
ὅσαι
τ´
ἄλλαι |
[2, 33] |
δῆλον.
Ὥσπερ
οὖν
ἐν
τοῖς
|
παρὰ |
τὴν
ὁμωνυμίαν,
ὅσπερ
δοκεῖ
τρόπος |
[2, 20] |
δὲ
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι
|
παρὰ |
τὴν
σύνθεσιν
ἢ
διαίρεσιν·
ἆρ´ |
[2, 33] |
ῥᾴους
κατιδεῖν,
οἱ
δὲ
χαλεπώτεροι,
|
παρὰ |
τί
καὶ
ἐν
τίνι
παραλογίζονται |
[2, 27] |
ἔλαττον.
~ΧΧV
ΙΙ.
Τοὺς
δὲ
|
παρὰ |
τὸ
αἰτεῖσθαι
καὶ
λαμβάνειν
τὸ |
[2, 20] |
ὅτι
οὐ
πάντες
οἱ
ἔλεγχοι
|
παρὰ |
τὸ
διττόν,
καθάπερ
τινές
φασιν. |
[2, 25] |
ἄειδε,
θεά"
~ΧΧV
Τοὺς
δὲ
|
παρὰ |
τὸ
κυρίως
τόδε
ἢ
πῂ |
[2, 24] |
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
τῶν
κακῶν)
|
παρὰ |
τὸ
πῂ
οὖν
καὶ
ἁπλῶς |
[2, 24] |
δοῦλος.
Καίτοι
φανερὸν
ὡς
εἰ
|
(παρὰ |
τὸ
πολλαχῶς
λέγεσθαι
φαίνεται
ὁ |
[2, 29] |
γὰρ
ἡ
ἀκολούθησις.
~Ὅσοι
τε
|
παρὰ |
τὸ
προστιθέναι
τι
συλλογίζονται,
σκοπεῖν |
[2, 24] |
πάντες
οἱ
τοιοίδε
τῶν
λόγων
|
παρὰ |
τὸ
συμβεβηκός·
Ἆρ´
οἶδας
ὃ |
[2, 24] |
εἰ
δεσπότης
ἐστὶ
τέκνου,
ἀλλὰ
|
παρὰ |
τὸ
συμβεβηκὸς
ἡ
σύνθεσίς
ἐστιν· |
[2, 33] |
ὄν)
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν〉
|
παρὰ |
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
παρὰ
τῶν |
[2, 24] |
τῶν
ἄλλων.
~Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
παρὰ |
τὸ
συμβεβηκὸς
μία
μὲν
ἡ |
[2, 33] |
παρὰ
τὴν
λέξιν
τοῖς
δὲ
|
παρὰ |
τὸ
συμβεβηκὸς
τοῖς
δὲ
παρ´ |
[2, 33] |
λυτέος
ἐστίν,
ἢ
πότερον
αὕτη
|
παρὰ |
τὸ
συμπέρασμα
ἢ
παρά
τι |
[2, 32] |
λεκτέον
τὸ
συμπέρασμα·
φαίνεται
δὲ
|
παρὰ |
τὸ
τὴν
ἀνόμοιον
πτῶσιν
τοῦ |
[2, 26] |
δὲ
πάντες
οἵδ´
οἱ
λόγοι
|
παρὰ |
τὸ
τοιοῦτο.
Ἆρ´
ὁ
εἰδὼς |
[2, 22] |
ῥηθέν.
~Δῆλον
δὲ
καὶ
τοῖς
|
παρὰ |
τὸ
ὡσαύτως
λέγεσθαι
τὰ
μὴ |
[2, 26] |
ἄδικα.
~ΧΧV
Ι.
(Τοῖς
δὲ
|
παρὰ |
τὸν
ὁρισμὸν
γινομένοις
τοῦ
ἐλέγχου, |
[2, 22] |
οὐδὲν
διοίσει·
ἔσται
γὰρ
τὸ
|
παρὰ |
τοὺς
πολλοὺς
ἕν
τι,
οἷον |
[2, 17] |
δυσκολαίνειν·
εἶτ´
οὐκ
ἂν
οἰηθέντων
|
παρὰ |
τοῦτο
γενέσθαι
τὸν
λόγον,
πολλάκις |
[2, 17] |
ὡς
προὔτεινε
λαμβάνει·
καὶ
γὰρ
|
παρὰ |
τοῦτο
γίνεται
πολλάκις
ἔλεγχος.
Ἐξειργόμενον |
[2, 17] |
μὴ
σαφῶς
ἀλλὰ
κολοβῶς
ἐρωτᾶται,
|
(παρὰ |
τοῦτο
συμβαίνει
ὁ
ἔλεγχος.
Οἷον |
[2, 25] |
πάντες
γὰρ
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι
|
παρὰ |
τοῦτο
συμβαίνουσιν.
Ἆρ´
ἡ
ὑγίεια |
[2, 22] |
γ´
ἔχει"
φασί,
μίαν
μόνον
|
παρὰ |
τούτου
ψῆφον"
οἱ
δέ,
εὐθὺς |
[2, 33] |
τῶν〉
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
|
παρὰ |
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
οἱ
μὲν |
[2, 33] |
συλλελόγισται
ἢ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
παρὰ |
ψεῦδος
ἢ
διαίρεσίν
ἐστιν
ἡ |