HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἔδωκε 1
ἔδωκεν 4
Εἰ 23
εἰ 60
εἴ 6
εἴδει 1
εἰδέναι 6

Fréquences [« »]
56 ἀλλ´
58 εἶναι
57 ὁ
60 εἰ
60 τι
65 τὸν
70 δ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

εἰ

Section, chapitre

[2, 24]   δ´ οὐδ´ οὕτως· οὐ γὰρ εἰ ἀγαθὸν καὶ τούτου, ἀγαθὸν τούτου

[2, 28]   ἀγένητον ἀξιοῖ μὴ ἔχειν, ὥστ´ εἰ ἀγένητος ὁ οὐρανός, καὶ ἄπειρος.

[2, 17]   πλείους αἱ προτάσεις· οὐ γὰρ εἰ ἀληθὲς εἰπεῖν, διὰ τοῦτο μία

[2, 17]   ἄδηλον εἰ ἐλήλεγκται· ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ λέγει νῦν. Εἰ δὲ

[2, 17]   καὶ Θεμιστοκλῆς μουσικοί εἰσιν ἢ εἰ ἀμφοτέροις ἓν ὄνομα ἦν ἑτέροις

[2, 29]   τὸ προστιθέναι τι συλλογίζονται, σκοπεῖν εἰ ἀφαιρουμένου συμβαίνει μηδὲν ἧττον τὸ

[2, 23]   ἀντικείμενον ὄνομα εἰπόντα λύειν· οἷον, εἰ ἄψυχον συμβαίνει λέγειν, ἀποφήσαντα μὴ

[2, 24]   ἐστὶ πατήρ, ἔστι δὲ σός" εἰ γὰρ ἐπ´ ἐνίων τοῦτ´ ἔστιν

[2, 24]   ἀριθμὸς ὀλίγος, ὥσπερ οὓς εἴπομεν· εἰ γάρ, μὴ συμπεραινομένου, τοῦτο παραλιπόντες

[2, 17]   ἓν ὄνομα ἦν ἑτέροις οὖσιν; εἰ γὰρ πλείω δηλοῖ ἑνός, πλείω

[2, 28]   καὶ ὁ τοῦ Μελίσσου λόγος· εἰ γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,

[2, 28]   τοῦδε) ἢ κατὰ τὰς ἀντιθέσεις (εἰ γὰρ τόδε τῷδε ἀκολουθεῖ, τῷ

[2, 31]   ἴσως, ὥσπερ οὐδὲ τὸ ἥμισυ" εἰ δ´ ἄρα καὶ σημαίνει, ἀλλ´

[2, 23]   εἶναι δηλοῦν ὡς ἔστιν ἔμψυχον· εἰ δ´ ἄψυχον ἔφησεν, ὁ δ´

[2, 23]   ὀξεῖαν, ἡ βαρεῖα προσῳδία λύσις, εἰ δὲ παρὰ βαρεῖαν, ἡ ὀξεῖα.

[2, 23]   ὁ λόγος, ἡ λύσις διελόντι, εἰ δὲ παρὰ διαίρεσιν, συνθέντι. Πάλιν

[2, 24]   τοῦδε τέκνον οὐδεὶς λέγει κυρίως, εἰ δεσπότης ἐστὶ τέκνου, ἀλλὰ παρὰ

[2, 25]   δόξαν τοῦ κρίναντος· οὐ γάρ, εἰ δίκαιον τῳδὶ ἢ ὡδί, καὶ

[2, 22]   ἄν; μὴ φάντος δὲ ἔροιτο εἰ δοίη ἄν τίς τι ταχέως

[2, 17]   ἔτυχεν ἐπὶ ταὐτὸ φέρων, ἄδηλον εἰ ἐλήλεγκται· ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ

[2, 25]   τὸ συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν, εἰ ἐνδέχεται τούτων τι πεπονθέναι. Τὰ

[2, 32]   ἂν δοκοίη ἑλληνίζειν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ ἔροιτο, Ἆρ´ ἣν λέγεις εἶναι,

[2, 22]   καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Οἷον εἰ ἔστι μὲν ὅ, ἔστι δ´

[2, 25]   (τὸ γὰρ μὴ ὂν οὐκ εἰ ἔστι τι, καὶ ἔστιν ἁπλῶς)

[2, 31]   ἐπιστήμη ἐν τῷ εἴδει (οἷον εἰ ἔστιν ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη) ὅπερ

[2, 25]   τι, καὶ ἔστιν ἁπλῶς) οὔτ´ εἰ εὐορκεῖ τόδε ἢ τῇδε, ἀνάγκη

[2, 22]   Τῷ δὲ ἔτι προσδεῖ ἐρωτήματος εἰ ἐφ´ ἓν βλέπων λέγει τὸ

[2, 31]   οἷον πάθος, ὥστ´ οὐδὲν ἄτοπον εἰ ἡ ῥὶς ἡ σιμὴ ῥίς

[2, 22]   οὐ μετ´ ἄλλου, ὥσπερ ἂν εἰ ἤρετο ἆρ´ ὃ μή τις

[2, 17]   Οὐδὲν γὰρ τοῦτο διαφέρει ἢ εἰ ἤρετο, Κορίσκος καὶ Καλλίας πότερον

[2, 24]   ψευδής. Εἰ οὖν μὴ συλλελόγισται, εἰ καὶ ἀληθὲς ἢ ψεῦδος† ἐπιχειρεῖ

[2, 17]   ἀποφῆσαι λέγειν, ἀλλ´ ἢ〉 ὁμωνύμως, εἰ καὶ ὅτι μάλιστ´ ἔτυχεν ἐπὶ

[2, 17]   διαλέγεσθαι. Τοῦτο δ´ ὅμοιον ὡς εἰ καὶ τὸ αὐτὸ ὄνομα τεθείη

[2, 25]   τοῦ κλέπτου λόγος· οὐ γάρ, εἰ κακόν ἐστιν ὁ κλέπτης, καὶ

[2, 17]   οὔ. Τί γὰρ διαφέρει ἐρωτῆσαι (εἰ Καλλίας καὶ Θεμιστοκλῆς μουσικοί εἰσιν

[2, 17]   τῶν ὁμωνύμων ἀποκρίνεσθαι ἁπλῶς, οὐδ´ εἰ κατὰ πάντων ἀληθές, ὥσπερ ἀξιοῦσί

[2, 25]   αὐτὰ δίκαιον εἶναι· οὐ γάρ, εἰ λέγειν δίκαιον, ἀνάγκη δίκαια εἶναι,

[2, 17]   ἁπλῶς, ἁμάρτημά ἐστιν, ὥστε κἂν εἰ μὴ αὐτός, ἀλλ´ ὅ γε

[2, 22]   ἑωρακέναι φαίη ἐγχωρεῖν, οὔπω ἐλήλεγκται, εἰ μὴ λέγοι τὸ ὁρᾶν ποιεῖν

[2, 32]   αὕτη ἀσπίδα. Ἢ οὐκ ἀνάγκη, εἰ μὴ τὸ Αὕτη" ἀσπίδα σημαίνει

[2, 18]   γὰρ εἰ συλλελόγισται ψεῦδος, ἢ εἰ μὴ ὢν συλλογισμὸς δοκεῖ εἶναι

[2, 24]   συνάγειν ὡς δυνατόν, ἁμαρτάνει, κἂν (εἰ) μυριάκις ᾖ συλλελογισμένος· οὐ γάρ

[2, 22]   καὶ οἵδε οἱ λόγοι τούτοις, εἰ ὅ τις ἔχων ὕστερον μὴ

[2, 23]   ἀλλ´ οὐχ ἃ ἐπίσταται. Καὶ εἰ ὃ βαδίζει πατεῖ, ἀλλ´ οὐχ

[2, 32]   τὸ δὲ Ταύτην" ἀσπίδα. Οὐδ´ εἰ ὃ φῂς εἶναι τοῦτον, ἔστιν

[2, 24]   τὸ αὐτὸ ἀξίωμα λαμβάνῃ, οἷον εἰ ὅδε ἐστὶ πατήρ, ἔστι δὲ

[2, 24]   εἶναι καὶ Κορίσκῳ· ὥστ´ οὐκ εἰ οἶδα τὸν Κορίσκον, ἀγνοῶ δὲ

[2, 22]   Εἰ οὖν ἤρετο ἐξ ἀρχῆς, (εἰ) Ὅσα τις μὴ ἔχει πρότερον

[2, 25]   δ´ ἦν ἄδικα. Οὐ γάρ, εἰ παθεῖν τι ἀδίκως αἱρετόν, τὸ

[2, 23]   δὲ παρὰ διαίρεσιν, συνθέντι. Πάλιν εἰ παρὰ προσῳδίαν ὀξεῖαν, ἡ βαρεῖα

[2, 23]   ὅ ἐστιν ὁ λόγος. Οἷον εἰ παρὰ σύνθεσιν ὁ λόγος, ἡ

[2, 24]   ἢ δοῦλος. Καίτοι φανερὸν ὡς εἰ (παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι φαίνεται

[2, 18]   λύειν λόγον πρῶτον μὲν σκεπτέον εἰ συλλελόγισται ἢ ἀσυλλόγιστος, εἶτα πότερον

[2, 18]   συλλογισμὸς λέγεται διχῶς (ἢ γὰρ εἰ συλλελόγισται ψεῦδος, ἢ εἰ μὴ

[2, 25]   ἐπὶ τῶν δικαίων. Ὥστ´ οὐκ εἰ τὰ λεγόμενα ἄδικα, ὁ λέγων

[2, 32]   οὐ συλλελόγισται τὸν σολοικισμόν, οὐδ´ εἰ τὸ Κορίσκος" σημαίνει ὅπερ αὕτη,

[2, 25]   δ´ ἁπλῶς, οὐδὲν κωλύει. Ὥστ´ εἰ τόδε μὲν ἁπλῶς τόδε δὲ

[2, 28]   οἷον ἀνθρώπῳ ζῷον (ἀξιοῦται γάρ, εἰ τόδε μετὰ τοῦδε, καὶ τόδ´

[2, 24]   αὐτὸν οἶδα καὶ ἀγνοῶ· οὐδ´ εἰ τοῦτ´ ἔστιν ἐμόν, ἔστι δ´

[2, 25]   ἀνάγκη δίκαια εἶναι, ὥσπερ οὐδ´ εἰ ὠφέλιμον λέγειν, ὠφέλιμα. Ὁμοίως δὲ

Section, chapitre
[2, 24]	δ´ οὐδ´ οὕτως· οὐ γὰρ	εἰ	ἀγαθὸν καὶ τούτου, ἀγαθὸν τούτου
[2, 28]	ἀγένητον ἀξιοῖ μὴ ἔχειν, ὥστ´	εἰ	ἀγένητος ὁ οὐρανός, καὶ ἄπειρος.
[2, 17]	πλείους αἱ προτάσεις· οὐ γὰρ	εἰ	ἀληθὲς εἰπεῖν, διὰ τοῦτο μία
[2, 17]	ἄδηλον εἰ ἐλήλεγκται· ἄδηλον γὰρ	εἰ	ἀληθῆ λέγει νῦν. Εἰ δὲ
[2, 17]	καὶ Θεμιστοκλῆς μουσικοί εἰσιν ἢ	εἰ	ἀμφοτέροις ἓν ὄνομα ἦν ἑτέροις
[2, 29]	τὸ προστιθέναι τι συλλογίζονται, σκοπεῖν	εἰ	ἀφαιρουμένου συμβαίνει μηδὲν ἧττον τὸ
[2, 23]	ἀντικείμενον ὄνομα εἰπόντα λύειν· οἷον,	εἰ	ἄψυχον συμβαίνει λέγειν, ἀποφήσαντα μὴ
[2, 24]	ἐστὶ πατήρ, ἔστι δὲ σός"	εἰ	γὰρ ἐπ´ ἐνίων τοῦτ´ ἔστιν
[2, 24]	ἀριθμὸς ὀλίγος, ὥσπερ οὓς εἴπομεν·	εἰ	γάρ, μὴ συμπεραινομένου, τοῦτο παραλιπόντες
[2, 17]	ἓν ὄνομα ἦν ἑτέροις οὖσιν;	εἰ	γὰρ πλείω δηλοῖ ἑνός, πλείω
[2, 28]	καὶ ὁ τοῦ Μελίσσου λόγος·	εἰ	γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,
[2, 28]	τοῦδε) ἢ κατὰ τὰς ἀντιθέσεις	(εἰ	γὰρ τόδε τῷδε ἀκολουθεῖ, τῷ
[2, 31]	ἴσως, ὥσπερ οὐδὲ τὸ ἥμισυ"	εἰ	δ´ ἄρα καὶ σημαίνει, ἀλλ´
[2, 23]	εἶναι δηλοῦν ὡς ἔστιν ἔμψυχον·	εἰ	δ´ ἄψυχον ἔφησεν, ὁ δ´
[2, 23]	ὀξεῖαν, ἡ βαρεῖα προσῳδία λύσις,	εἰ	δὲ παρὰ βαρεῖαν, ἡ ὀξεῖα.
[2, 23]	ὁ λόγος, ἡ λύσις διελόντι,	εἰ	δὲ παρὰ διαίρεσιν, συνθέντι. Πάλιν
[2, 24]	τοῦδε τέκνον οὐδεὶς λέγει κυρίως,	εἰ	δεσπότης ἐστὶ τέκνου, ἀλλὰ παρὰ
[2, 25]	δόξαν τοῦ κρίναντος· οὐ γάρ,	εἰ	δίκαιον τῳδὶ ἢ ὡδί, καὶ
[2, 22]	ἄν; μὴ φάντος δὲ ἔροιτο	εἰ	δοίη ἄν τίς τι ταχέως
[2, 17]	ἔτυχεν ἐπὶ ταὐτὸ φέρων, ἄδηλον	εἰ	ἐλήλεγκται· ἄδηλον γὰρ εἰ ἀληθῆ
[2, 25]	τὸ συμπέρασμα πρὸς τὴν ἀντίφασιν,	εἰ	ἐνδέχεται τούτων τι πεπονθέναι. Τὰ
[2, 32]	ἂν δοκοίη ἑλληνίζειν, ὥσπερ οὐδ´	εἰ	ἔροιτο, Ἆρ´ ἣν λέγεις εἶναι,
[2, 22]	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Οἷον	εἰ	ἔστι μὲν ὅ, ἔστι δ´
[2, 25]	(τὸ γὰρ μὴ ὂν οὐκ	εἰ	ἔστι τι, καὶ ἔστιν ἁπλῶς)
[2, 31]	ἐπιστήμη ἐν τῷ εἴδει (οἷον	εἰ	ἔστιν ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη) ὅπερ
[2, 25]	τι, καὶ ἔστιν ἁπλῶς) οὔτ´	εἰ	εὐορκεῖ τόδε ἢ τῇδε, ἀνάγκη
[2, 22]	Τῷ δὲ ἔτι προσδεῖ ἐρωτήματος	εἰ	ἐφ´ ἓν βλέπων λέγει τὸ
[2, 31]	οἷον πάθος, ὥστ´ οὐδὲν ἄτοπον	εἰ	ἡ ῥὶς ἡ σιμὴ ῥίς
[2, 22]	οὐ μετ´ ἄλλου, ὥσπερ ἂν	εἰ	ἤρετο ἆρ´ ὃ μή τις
[2, 17]	Οὐδὲν γὰρ τοῦτο διαφέρει ἢ	εἰ	ἤρετο, Κορίσκος καὶ Καλλίας πότερον
[2, 24]	ψευδής. Εἰ οὖν μὴ συλλελόγισται,	εἰ	καὶ ἀληθὲς ἢ ψεῦδος† ἐπιχειρεῖ
[2, 17]	ἀποφῆσαι λέγειν, ἀλλ´ ἢ〉 ὁμωνύμως,	εἰ	καὶ ὅτι μάλιστ´ ἔτυχεν ἐπὶ
[2, 17]	διαλέγεσθαι. Τοῦτο δ´ ὅμοιον ὡς	εἰ	καὶ τὸ αὐτὸ ὄνομα τεθείη
[2, 25]	τοῦ κλέπτου λόγος· οὐ γάρ,	εἰ	κακόν ἐστιν ὁ κλέπτης, καὶ
[2, 17]	οὔ. Τί γὰρ διαφέρει ἐρωτῆσαι	(εἰ	Καλλίας καὶ Θεμιστοκλῆς μουσικοί εἰσιν
[2, 17]	τῶν ὁμωνύμων ἀποκρίνεσθαι ἁπλῶς, οὐδ´	εἰ	κατὰ πάντων ἀληθές, ὥσπερ ἀξιοῦσί
[2, 25]	αὐτὰ δίκαιον εἶναι· οὐ γάρ,	εἰ	λέγειν δίκαιον, ἀνάγκη δίκαια εἶναι,
[2, 17]	ἁπλῶς, ἁμάρτημά ἐστιν, ὥστε κἂν	εἰ	μὴ αὐτός, ἀλλ´ ὅ γε
[2, 22]	ἑωρακέναι φαίη ἐγχωρεῖν, οὔπω ἐλήλεγκται,	εἰ	μὴ λέγοι τὸ ὁρᾶν ποιεῖν
[2, 32]	αὕτη ἀσπίδα. Ἢ οὐκ ἀνάγκη,	εἰ	μὴ τὸ Αὕτη" ἀσπίδα σημαίνει
[2, 18]	γὰρ εἰ συλλελόγισται ψεῦδος, ἢ	εἰ	μὴ ὢν συλλογισμὸς δοκεῖ εἶναι
[2, 24]	συνάγειν ὡς δυνατόν, ἁμαρτάνει, κἂν	(εἰ)	μυριάκις ᾖ συλλελογισμένος· οὐ γάρ
[2, 22]	καὶ οἵδε οἱ λόγοι τούτοις,	εἰ	ὅ τις ἔχων ὕστερον μὴ
[2, 23]	ἀλλ´ οὐχ ἃ ἐπίσταται. Καὶ	εἰ	ὃ βαδίζει πατεῖ, ἀλλ´ οὐχ
[2, 32]	τὸ δὲ Ταύτην" ἀσπίδα. Οὐδ´	εἰ	ὃ φῂς εἶναι τοῦτον, ἔστιν
[2, 24]	τὸ αὐτὸ ἀξίωμα λαμβάνῃ, οἷον	εἰ	ὅδε ἐστὶ πατήρ, ἔστι δὲ
[2, 24]	εἶναι καὶ Κορίσκῳ· ὥστ´ οὐκ	εἰ	οἶδα τὸν Κορίσκον, ἀγνοῶ δὲ
[2, 22]	Εἰ οὖν ἤρετο ἐξ ἀρχῆς,	(εἰ)	Ὅσα τις μὴ ἔχει πρότερον
[2, 25]	δ´ ἦν ἄδικα. Οὐ γάρ,	εἰ	παθεῖν τι ἀδίκως αἱρετόν, τὸ
[2, 23]	δὲ παρὰ διαίρεσιν, συνθέντι. Πάλιν	εἰ	παρὰ προσῳδίαν ὀξεῖαν, ἡ βαρεῖα
[2, 23]	ὅ ἐστιν ὁ λόγος. Οἷον	εἰ	παρὰ σύνθεσιν ὁ λόγος, ἡ
[2, 24]	ἢ δοῦλος. Καίτοι φανερὸν ὡς	εἰ	(παρὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι φαίνεται
[2, 18]	λύειν λόγον πρῶτον μὲν σκεπτέον	εἰ	συλλελόγισται ἢ ἀσυλλόγιστος, εἶτα πότερον
[2, 18]	συλλογισμὸς λέγεται διχῶς (ἢ γὰρ	εἰ	συλλελόγισται ψεῦδος, ἢ εἰ μὴ
[2, 25]	ἐπὶ τῶν δικαίων. Ὥστ´ οὐκ	εἰ	τὰ λεγόμενα ἄδικα, ὁ λέγων
[2, 32]	οὐ συλλελόγισται τὸν σολοικισμόν, οὐδ´	εἰ	τὸ Κορίσκος" σημαίνει ὅπερ αὕτη,
[2, 25]	δ´ ἁπλῶς, οὐδὲν κωλύει. Ὥστ´	εἰ	τόδε μὲν ἁπλῶς τόδε δὲ
[2, 28]	οἷον ἀνθρώπῳ ζῷον (ἀξιοῦται γάρ,	εἰ	τόδε μετὰ τοῦδε, καὶ τόδ´
[2, 24]	αὐτὸν οἶδα καὶ ἀγνοῶ· οὐδ´	εἰ	τοῦτ´ ἔστιν ἐμόν, ἔστι δ´
[2, 25]	ἀνάγκη δίκαια εἶναι, ὥσπερ οὐδ´	εἰ	ὠφέλιμον λέγειν, ὠφέλιμα. Ὁμοίως δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 19/11/2009