Section, chapitre |
[2, 22] |
τῷ
λόγῳ·
Ἆρ´
ἐνδέχεται
τὸ
|
αὐτὸ |
ἅμα
ποιεῖν
τε
καὶ
πεποιηκέναι; |
[2, 24] |
εἶναι
ἤ
πως
ἔχειν
τὸ
|
αὐτὸ |
ἀξίωμα
λαμβάνῃ,
οἷον
εἰ
ὅδε |
[2, 26] |
τὸ
δὲ
μεῖζον
ἐλάττονος
μεῖζον·
|
αὐτὸ |
ἄρα
αὑτοῦ
κατὰ
ταὐτὸ
μεῖζον |
[2, 25] |
ἐστιν
ἐκ
τοῦ
νόμου·
τὸ
|
αὐτὸ |
ἄρα
δίκαιον
καὶ
οὐ
δίκαιον" |
[2, 30] |
δυοῖν
δὲ
καὶ
ἀνίσων
ἑκάτερον
|
αὐτὸ |
αὑτῷ
ἴσον·
ὥστε
ἴσα
καὶ |
[2, 30] |
οὔτε
κακόν"
καὶ
Εἰ
ἕκαστον
|
αὐτὸ |
αὑτῷ
ταὐτὸ
καὶ
ἄλλου
ἕτερον, |
[2, 22] |
δὲ
διὰ
τὴν
λέξιν.
Τὸ
|
αὐτὸ |
δὲ
συμβαίνει
ὅπερ
ἐν
ταῖς |
[2, 31] |
γὰρ
κοῖλον
κοινῇ
μὲν
τὸ
|
αὐτὸ |
δηλοῖ
ἐπὶ
τοῦ
σιμοῦ
καὶ |
[2, 24] |
ἔστιν
ἀληθὲς
καὶ
ἐνδέχεται
τὸ
|
αὐτὸ |
εἰδέναι
καὶ
ἀγνοεῖν,
ἀλλ´
ἐνταῦθα |
[2, 24] |
προσιόν.
Ἐνδέχεσθαι
δὲ
δοκεῖ
τὸ
|
αὐτὸ |
εἰδέναι
καὶ
μή,
οἷον
ὅτι |
[2, 26] |
οὐχ
ὁμολογητέον
ὡς
ἀδύνατον
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶναι
διπλάσιον
καὶ
μὴ
διπλάσιον, |
[2, 22] |
τοιόνδε
σημαίνει,
ὥστ´
οὐκ
ἔστιν
|
αὐτὸ |
ἐκθέσθαι.
Οὐ
τὸ
ἐκτίθεσθαι
δὲ |
[2, 22] |
τι
ἅμα
καὶ
ἑωρακέναι
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
ἐνδέχεται.
Ἆρ´ |
[2, 26] |
τὴν
ἀντίφασιν,
ὅπως
ἔσται
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[2, 26] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
κατὰ
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
πρὸς
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[2, 26] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
πρὸς
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν
τῷ |
[2, 31] |
τοδὶ
μὴ
εἶναι
λευκόν,
λέγει
|
αὐτὸ |
λευκὸν
εἶναι.
Τὸ
δὲ
διπλάσιον" |
[2, 24] |
μὴ
γνωρίζειν·
οὕτω
γὰρ
τὸ
|
αὐτὸ |
οἶδε
καὶ
οὐκ
οἶδεν,
ἀλλ´ |
[2, 17] |
ὅμοιον
ὡς
εἰ
καὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
ὄνομα
τεθείη
τοῖς
ἑτέροις.
Εἰ |
[2, 31] |
τῶν
ἀπαγόντων
εἰς
τὸ〉
τὸ
|
αὐτὸ |
πολλάκις
εἰπεῖν
φανερὸν
ὡς
οὐ |
[2, 21] |
λυτέον,
δῆλον·
οὐ
γὰρ
τὸ
|
αὐτὸ |
σημαίνει
ὀξύτερον
τὸ
δὲ
βαρύτερον |
[2, 20] |
ἐν
μὲν
τοῖς
γεγραμμένοις
τὸ
|
αὐτὸ |
τὸ〉
ὄνομα,
ὅταν
ἐκ
τῶν |
[2, 31] |
τοῦτο
λεκτέον,
ὡς
οὐ
τὸ
|
αὐτὸ |
χωρὶς
καὶ
ἐν
τῷ
λόγῳ |