Section, chapitre |
[2, 25] |
τὰ
ἄδικα;
ἀλλὰ
μὴν
καὶ
|
τὸν |
ἀδικούμενον
δίκαιόν
ἐστιν
ἱκανῶς
λέγειν |
[2, 33] |
τί
καὶ
ἐν
τίνι
παραλογίζονται
|
τὸν |
ἀκούοντα,
πολλάκις
οἱ
αὐτοὶ
ἐκείνοις |
[2, 17] |
τ´
ἄλλαι
τοιαῦται
παρακρούσεις
καὶ
|
τὸν |
ἀληθινὸν
ἔλεγχον
ἀφανίζει
καὶ
τὸν |
[2, 22] |
πρὸς
τὸν
λόγον
ἀλλὰ
πρὸς
|
τὸν |
ἄνθρωπον
λύουσιν.
Εἰ
γὰρ
ἦν |
[2, 24] |
δ´
ἄρα
πολλαχῶς
(καὶ
γὰρ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
τῶν
ζῴων
φαμὲν
εἶναι, |
[2, 24] |
ἀγαθὸν
τούτου
ἅμα.
Οὐδὲ
τὸ
|
τὸν |
ἄνθρωπον
φάναι
τῶν
ζῴων
εἶναι |
[2, 17] |
ναί"
ἢ
οὔ"
ἀνάγκη
λέγειν
|
τὸν |
ἀποκρινόμενον.
Εἰ
δέ
τις
ὑπολήψεται |
[2, 17] |
οὐκ
ἔσται
διαφυγεῖν
τὸ
ἐλέγχεσθαι
|
τὸν |
ἀποκρινόμενον·
ἐπὶ
γὰρ
τῶν
ὁρατῶν |
[2, 33] |
πρὸς
τὴν
θέσιν
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
ἀποκρινόμενον
καὶ
πρὸς
τὸν
χρόνον, |
[2, 25] |
τι
τῶν
ὄντων.
Ἇρ´
ἐνδέχεται
|
τὸν |
αὐτὸν
ἅμα
εὐορκεῖν
καὶ
ἐπιορκεῖν; |
[2, 25] |
λόγος
καὶ
περὶ
τοῦ
ψεύδεσθαι
|
τὸν |
αὐτὸν
ἅμα
καὶ
ἀληθεύειν,
ἀλλὰ |
[2, 25] |
εὐορκεῖν
καὶ
ἐπιορκεῖν;
Ἆρ´
ἐγχωρεῖ
|
τὸν |
αὐτὸν
ἅμα
τῷ
αὐτῷ
πείθεσθαι |
[2, 33] |
πολλάκις
οἱ
αὐτοὶ
ἐκείνοις
ὄντες·
|
τὸν |
αὐτὸν
γὰρ
λόγον
δεῖ
καλεῖν |
[2, 33] |
Εὔαρχος;
Οὐ
δῆτα,
ἀλλ´
Ἀπολλωνίδης"
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
τῶν |
[2, 24] |
τὸ
λεχθέν.
Οὐδὲν
δὲ
κωλύει
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον
πλείους
μοχθηρίας
ἔχειν, |
[2, 24] |
Κορίσκον,
ἀγνοῶ
δὲ
τὸν
προσιόντα,
|
τὸν |
αὐτὸν
οἶδα
καὶ
ἀγνοῶ·
οὐδ´ |
[2, 17] |
τινες
ὄντες
δοκοῦσιν
εἶναι,
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
καὶ
λύσεις
δόξουσιν |
[2, 24] |
τὸν
οὖν
προσιόντα
οὐκ
εἰδότες,
|
τὸν |
δὲ
Κορίσκον
εἰδότες,
ταὐτὸ
μὲν |
[2, 24] |
Ἆρ´
οἶδας
τὸν
προσιόντα,
ἢ
|
τὸν |
ἐγκεκαλυμμένον;
Ἆρ´
ὁ
ἀνδριὰς
σόν |
[2, 17] |
καλῶς
δεδεῖχθαι
πορευτέον,
ἀπαντῶντα
κατὰ
|
τὸν |
εἰρημένον
διορισμόν.
Ἐν
μὲν
οὖν |
[2, 17] |
τὸν
ἀληθινὸν
ἔλεγχον
ἀφανίζει
καὶ
|
τὸν |
ἐλεγχόμενον
καὶ
μὴ
ἐλεγχόμενον
ἄδηλον |
[2, 22] |
εἶχεν,
ἀλλ´
ὡς
οὐκ
εἶχε,
|
τὸν |
ἕνα·
τὸ
γὰρ
μόνον
οὐ |
[2, 19] |
ἐν
δὲ
τῷ
μὴ
συνεπίστασθαι
|
τὸν |
ἐπιστάμενον"
ἓν
τῶν
ἐρωτημάτων
ἀμφίβολον. |
[2, 17] |
τοὺς
πυνθανομένους
ἀνάγκη
προσαποκρίνεσθαί
τι
|
τὸν |
ἐρωτώμενον,
διορθοῦντα
τὴν
μοχθηρίαν
τῆς |
[2, 17] |
ἢ
ναί"
ἢ
οὔ"
ἀποκρίνεσθαι
|
τὸν |
ἐρωτώμενον,
ἐγίνετ´
ἄν.
Νῦν
δὲ |
[2, 33] |
τὸν
λόγον
ὁτὲ
δὲ
πρὸς
|
τὸν |
ἐρωτῶντα
καὶ
τὴν
ἐρώτησιν
ὁτὲ |
[2, 27] |
μοχθηρίαν
τῶν
τοιούτων
λόγων
εἰς
|
τὸν |
ἐρωτῶντα
μεταστρεπτέον
ὡς
οὐ
διειλεγμένον· |
[2, 20] |
πάντως
ἐρωτωμένοις,
ἀλλ´
ἔστι
πρὸς
|
τὸν |
ἐρωτῶντα,
οὐ
πρὸς
τὸν
λόγον. |
[2, 33] |
καὶ
τὸ
ἕν,
οἱ
δὲ
|
τὸν |
Ζήνωνος
λόγον
καὶ
Παρμενίδου
λύουσι |
[2, 24] |
ὃ
δὲ
μὴ
δεῖξαι,
οἷον
|
τὸν |
Ζήνωνος
λόγον,
ὅτι
οὐκ
ἔστι |
[2, 32] |
οὔτε
τῷ
ὄντι
οὔτε
πρὸς
|
τὸν |
ἠρωτημένον.
Ὁμοίως
οὖν
δεῖ
κἀκεῖ |
[2, 17] |
ἀποκρινόμενον.
Εἰ
δέ
τις
ὑπολήψεται
|
τὸν |
κατὰ
ὁμωνυμίαν
ἔλεγχον
ἔλεγχον〉
εἶναι, |
[2, 24] |
Κορίσκῳ·
ὥστ´
οὐκ
εἰ
οἶδα
|
τὸν |
Κορίσκον,
ἀγνοῶ
δὲ
τὸν
προσιόντα, |
[2, 17] |
τοῦτον
τὸν
Κορίσκον
τῷ
τοῦτον
|
τὸν |
Κορίσκον
ἄμουσον
εἶναι
(ἢ
μουσικόν) |
[2, 17] |
τὸν
Κορίσκον
μουσικὸν
καὶ
τοῦτον
|
τὸν |
Κορίσκον
ἄμουσον.
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς |
[2, 17] |
μουσικὸν
καὶ
ἄμουσον,
ἀλλὰ
τοῦτον
|
τὸν |
Κορίσκον
μουσικὸν
καὶ
τοῦτον
τὸν |
[2, 26] |
ἀγνοῶν
ὡσαύτως;
εἰδὼς
δέ
τις
|
τὸν |
Κορίσκον
ὅτι
Κορίσκος
ἀγνοοίη
ἂν |
[2, 24] |
τοῦτο
δόξειεν
ἄν·
καὶ
γὰρ
|
τὸν |
Κορίσκον
ὅτι
Κορίσκος
οἶδε
καὶ |
[2, 17] |
αὐτὸς
ἔσται
λόγος
τὸ
τοῦτον
|
τὸν |
Κορίσκον
τῷ
τοῦτον
τὸν
Κορίσκον |
[2, 32] |
ὥστ´
οὐ
τοῦ
λίθου
ἀλλὰ
|
τὸν |
λίθον.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οἱ |
[2, 32] |
ἠρωτημένον.
Ὁμοίως
οὖν
δεῖ
κἀκεῖ
|
τὸν |
λίθον
σημαίνειν
Οὗτος"
Εἰ
δὲ |
[2, 22] |
πρότερον,
οὗτοι
πάντες
οὐ
πρὸς
|
τὸν |
λόγον
ἀλλὰ
πρὸς
τὸν
ἄνθρωπον |
[2, 17] |
ψεύδεσθαι·
ἡ
γὰρ
μεταφορὰ
ποιήσει
|
τὸν |
λόγον
ἀνεξέλεγκτον.
Ἔτι
ὅσα
ἄν |
[2, 16] |
ὁ
λόγος
συμβαίνει
συνεῖραι,
διαλῦσαι
|
τὸν |
λόγον
ἀποροῦμεν.
~Πρῶτον
μὲν
οὖν, |
[2, 16] |
ταὐτὸ
δ´
ἐστὶ
λαβόντα
τε
|
τὸν |
λόγον
ἰδεῖν
καὶ
λῦσαι
τὴν |
[2, 24] |
ὁ
ἔλεγχος,
δεῖ
τοὔνομα
ἢ
|
τὸν |
λόγον
κυρίως
εἶναι
πλειόνων.
Τὸ |
[2, 29] |
ὡς
δοκοῦν
ἀλλ´
ὡς
πρὸς
|
τὸν |
λόγον,
ὁ
δὲ
κέχρηται
οὐδὲν |
[2, 33] |
ὥσπερ
λύειν
ὁτὲ
μὲν
πρὸς
|
τὸν |
λόγον
ὁτὲ
δὲ
πρὸς
τὸν |
[2, 17] |
ἂν
οἰηθέντων
παρὰ
τοῦτο
γενέσθαι
|
τὸν |
λόγον,
πολλάκις
ἀπήντησε
παράδοξον.
Ὥστ´ |
[2, 29] |
ὁ
δὲ
κέχρηται
οὐδὲν
πρὸς
|
τὸν |
λόγον.
~Πρὸς
δὲ
τοὺς
τὰ |
[2, 20] |
πρὸς
τὸν
ἐρωτῶντα,
οὐ
πρὸς
|
τὸν |
λόγον.
~ΧΧΙ.
Παρὰ
δὲ
τὴν |
[2, 17] |
μὲν
ὧν
λέγουσιν
οἱ
πολλοὶ
|
τὸν |
μὴ
συγχωροῦντα
ψεύδεσθαι
ἂν
φαῖεν |
[2, 26] |
~ΧΧV
Ι.
(Τοῖς
δὲ
παρὰ
|
τὸν |
ὁρισμὸν
γινομένοις
τοῦ
ἐλέγχου,
καθάπερ |
[2, 24] |
ἀγνοεῖν,
ἀλλὰ
μὴ
κατὰ
ταὐτό·
|
τὸν |
οὖν
προσιόντα
οὐκ
εἰδότες,
τὸν |
[2, 33] |
αὐτὸν
γὰρ
λόγον
δεῖ
καλεῖν
|
τὸν |
παρὰ
ταὐτὸ
γινόμενον.
Ὁ
αὐτὸς |
[2, 24] |
μέλλω
σε
ἐρωτᾶν;
Ἆρ´
οἶδας
|
τὸν |
προσιόντα,
ἢ
τὸν
ἐγκεκαλυμμένον;
Ἆρ´ |
[2, 24] |
οἶδα
τὸν
Κορίσκον,
ἀγνοῶ
δὲ
|
τὸν |
προσιόντα,
τὸν
αὐτὸν
οἶδα
καὶ |
[2, 33] |
βορέας;
Οὐ
δῆτα·
ἀπεκτόνηκε
γὰρ
|
τὸν |
πτωχὸν
κατῳνωμένον"
Ἆρ´
Εὔαρχος;
Οὐ |
[2, 17] |
προαγορευτέον·
οὕτω
γὰρ
ἂν
μάλιστα
|
τὸν |
πυνθανόμενον
κωλύσειεν.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶν |
[2, 32] |
ἄρα
οὗτος
αὕτη"
οὐ
συλλελόγισται
|
τὸν |
σολοικισμόν,
οὐδ´
εἰ
τὸ
Κορίσκος" |
[2, 25] |
τὸν
τὰ
δίκαια
λέγοντα
ἢ
|
τὸν |
τὰ
ἄδικα;
ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[2, 25] |
δίκαιον"
καὶ
πότερον
δεῖ
κρίνειν,
|
τὸν |
τὰ
δίκαια
λέγοντα
ἢ
τὸν |
[2, 22] |
Οὐ
τὸ
ἐκτίθεσθαι
δὲ
ποιεῖ
|
τὸν |
τρίτον
ἄνθρωπον,
ἀλλὰ
τὸ
ὅπερ |
[2, 19] |
γίνεται
ἔλεγχος,
οἷον
ἐν
τῷ
|
τὸν |
τυφλὸν
ὁρᾶν·
ἄνευ
γὰρ
ἀντιφάσεως |
[2, 33] |
πρὸς
τὸν
ἀποκρινόμενον
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
χρόνον,
ὅταν
ᾖ
πλείονος
χρόνου |