Alphabétiquement     [«   »]
Τοῖς 2
τοῖς 33
τοῖσδε 1
τὸν 65
Τὸν 2
τόνδ´ 1
τόνδε 2
Fréquences     [«    »]
60 εἰ
58 εἶναι
60 τι
65 τὸν
70 δ´
75 μὲν
76 μὴ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Deuxième section (texte complet)

τὸν


Section, chapitre
[2, 25]   τὰ ἄδικα; ἀλλὰ μὴν καὶ  τὸν   ἀδικούμενον δίκαιόν ἐστιν ἱκανῶς λέγειν
[2, 33]   τί καὶ ἐν τίνι παραλογίζονται  τὸν   ἀκούοντα, πολλάκις οἱ αὐτοὶ ἐκείνοις
[2, 17]   τ´ ἄλλαι τοιαῦται παρακρούσεις καὶ  τὸν   ἀληθινὸν ἔλεγχον ἀφανίζει καὶ τὸν
[2, 22]   πρὸς τὸν λόγον ἀλλὰ πρὸς  τὸν   ἄνθρωπον λύουσιν. Εἰ γὰρ ἦν
[2, 24]   δ´ ἄρα πολλαχῶς (καὶ γὰρ  τὸν   ἄνθρωπον τῶν ζῴων φαμὲν εἶναι,
[2, 24]   ἀγαθὸν τούτου ἅμα. Οὐδὲ τὸ  τὸν   ἄνθρωπον φάναι τῶν ζῴων εἶναι
[2, 17]   ναί" οὔ" ἀνάγκη λέγειν  τὸν   ἀποκρινόμενον. Εἰ δέ τις ὑπολήψεται
[2, 17]   οὐκ ἔσται διαφυγεῖν τὸ ἐλέγχεσθαι  τὸν   ἀποκρινόμενον· ἐπὶ γὰρ τῶν ὁρατῶν
[2, 33]   πρὸς τὴν θέσιν καὶ πρὸς  τὸν   ἀποκρινόμενον καὶ πρὸς τὸν χρόνον,
[2, 25]   τι τῶν ὄντων. Ἇρ´ ἐνδέχεται  τὸν   αὐτὸν ἅμα εὐορκεῖν καὶ ἐπιορκεῖν;
[2, 25]   λόγος καὶ περὶ τοῦ ψεύδεσθαι  τὸν   αὐτὸν ἅμα καὶ ἀληθεύειν, ἀλλὰ
[2, 25]   εὐορκεῖν καὶ ἐπιορκεῖν; Ἆρ´ ἐγχωρεῖ  τὸν   αὐτὸν ἅμα τῷ αὐτῷ πείθεσθαι
[2, 33]   πολλάκις οἱ αὐτοὶ ἐκείνοις ὄντες·  τὸν   αὐτὸν γὰρ λόγον δεῖ καλεῖν
[2, 33]   Εὔαρχος; Οὐ δῆτα, ἀλλ´ Ἀπολλωνίδης"  τὸν   αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τῶν
[2, 24]   τὸ λεχθέν. Οὐδὲν δὲ κωλύει  τὸν   αὐτὸν λόγον πλείους μοχθηρίας ἔχειν,
[2, 24]   Κορίσκον, ἀγνοῶ δὲ τὸν προσιόντα,  τὸν   αὐτὸν οἶδα καὶ ἀγνοῶ· οὐδ´
[2, 17]   τινες ὄντες δοκοῦσιν εἶναι, κατὰ  τὸν   αὐτὸν τρόπον καὶ λύσεις δόξουσιν
[2, 24]   τὸν οὖν προσιόντα οὐκ εἰδότες,  τὸν   δὲ Κορίσκον εἰδότες, ταὐτὸ μὲν
[2, 24]   Ἆρ´ οἶδας τὸν προσιόντα,  τὸν   ἐγκεκαλυμμένον; Ἆρ´ ἀνδριὰς σόν
[2, 17]   καλῶς δεδεῖχθαι πορευτέον, ἀπαντῶντα κατὰ  τὸν   εἰρημένον διορισμόν. Ἐν μὲν οὖν
[2, 17]   τὸν ἀληθινὸν ἔλεγχον ἀφανίζει καὶ  τὸν   ἐλεγχόμενον καὶ μὴ ἐλεγχόμενον ἄδηλον
[2, 22]   εἶχεν, ἀλλ´ ὡς οὐκ εἶχε,  τὸν   ἕνα· τὸ γὰρ μόνον οὐ
[2, 19]   ἐν δὲ τῷ μὴ συνεπίστασθαι  τὸν   ἐπιστάμενον" ἓν τῶν ἐρωτημάτων ἀμφίβολον.
[2, 17]   τοὺς πυνθανομένους ἀνάγκη προσαποκρίνεσθαί τι  τὸν   ἐρωτώμενον, διορθοῦντα τὴν μοχθηρίαν τῆς
[2, 17]   ναί" οὔ" ἀποκρίνεσθαι  τὸν   ἐρωτώμενον, ἐγίνετ´ ἄν. Νῦν δὲ
[2, 33]   τὸν λόγον ὁτὲ δὲ πρὸς  τὸν   ἐρωτῶντα καὶ τὴν ἐρώτησιν ὁτὲ
[2, 27]   μοχθηρίαν τῶν τοιούτων λόγων εἰς  τὸν   ἐρωτῶντα μεταστρεπτέον ὡς οὐ διειλεγμένον·
[2, 20]   πάντως ἐρωτωμένοις, ἀλλ´ ἔστι πρὸς  τὸν   ἐρωτῶντα, οὐ πρὸς τὸν λόγον.
[2, 33]   καὶ τὸ ἕν, οἱ δὲ  τὸν   Ζήνωνος λόγον καὶ Παρμενίδου λύουσι
[2, 24]   δὲ μὴ δεῖξαι, οἷον  τὸν   Ζήνωνος λόγον, ὅτι οὐκ ἔστι
[2, 32]   οὔτε τῷ ὄντι οὔτε πρὸς  τὸν   ἠρωτημένον. Ὁμοίως οὖν δεῖ κἀκεῖ
[2, 17]   ἀποκρινόμενον. Εἰ δέ τις ὑπολήψεται  τὸν   κατὰ ὁμωνυμίαν ἔλεγχον ἔλεγχον〉 εἶναι,
[2, 24]   Κορίσκῳ· ὥστ´ οὐκ εἰ οἶδα  τὸν   Κορίσκον, ἀγνοῶ δὲ τὸν προσιόντα,
[2, 17]   τοῦτον τὸν Κορίσκον τῷ τοῦτον  τὸν   Κορίσκον ἄμουσον εἶναι (ἢ μουσικόν)
[2, 17]   τὸν Κορίσκον μουσικὸν καὶ τοῦτον  τὸν   Κορίσκον ἄμουσον. γὰρ αὐτὸς
[2, 17]   μουσικὸν καὶ ἄμουσον, ἀλλὰ τοῦτον  τὸν   Κορίσκον μουσικὸν καὶ τοῦτον τὸν
[2, 26]   ἀγνοῶν ὡσαύτως; εἰδὼς δέ τις  τὸν   Κορίσκον ὅτι Κορίσκος ἀγνοοίη ἂν
[2, 24]   τοῦτο δόξειεν ἄν· καὶ γὰρ  τὸν   Κορίσκον ὅτι Κορίσκος οἶδε καὶ
[2, 17]   αὐτὸς ἔσται λόγος τὸ τοῦτον  τὸν   Κορίσκον τῷ τοῦτον τὸν Κορίσκον
[2, 32]   ὥστ´ οὐ τοῦ λίθου ἀλλὰ  τὸν   λίθον. Ὅτι μὲν οὖν οἱ
[2, 32]   ἠρωτημένον. Ὁμοίως οὖν δεῖ κἀκεῖ  τὸν   λίθον σημαίνειν Οὗτος" Εἰ δὲ
[2, 22]   πρότερον, οὗτοι πάντες οὐ πρὸς  τὸν   λόγον ἀλλὰ πρὸς τὸν ἄνθρωπον
[2, 17]   ψεύδεσθαι· γὰρ μεταφορὰ ποιήσει  τὸν   λόγον ἀνεξέλεγκτον. Ἔτι ὅσα ἄν
[2, 16]   λόγος συμβαίνει συνεῖραι, διαλῦσαι  τὸν   λόγον ἀποροῦμεν. ~Πρῶτον μὲν οὖν,
[2, 16]   ταὐτὸ δ´ ἐστὶ λαβόντα τε  τὸν   λόγον ἰδεῖν καὶ λῦσαι τὴν
[2, 24]   ἔλεγχος, δεῖ τοὔνομα  τὸν   λόγον κυρίως εἶναι πλειόνων. Τὸ
[2, 29]   ὡς δοκοῦν ἀλλ´ ὡς πρὸς  τὸν   λόγον, δὲ κέχρηται οὐδὲν
[2, 33]   ὥσπερ λύειν ὁτὲ μὲν πρὸς  τὸν   λόγον ὁτὲ δὲ πρὸς τὸν
[2, 17]   ἂν οἰηθέντων παρὰ τοῦτο γενέσθαι  τὸν   λόγον, πολλάκις ἀπήντησε παράδοξον. Ὥστ´
[2, 29]   δὲ κέχρηται οὐδὲν πρὸς  τὸν   λόγον. ~Πρὸς δὲ τοὺς τὰ
[2, 20]   πρὸς τὸν ἐρωτῶντα, οὐ πρὸς  τὸν   λόγον. ~ΧΧΙ. Παρὰ δὲ τὴν
[2, 17]   μὲν ὧν λέγουσιν οἱ πολλοὶ  τὸν   μὴ συγχωροῦντα ψεύδεσθαι ἂν φαῖεν
[2, 26]   ~ΧΧV Ι. (Τοῖς δὲ παρὰ  τὸν   ὁρισμὸν γινομένοις τοῦ ἐλέγχου, καθάπερ
[2, 24]   ἀγνοεῖν, ἀλλὰ μὴ κατὰ ταὐτό·  τὸν   οὖν προσιόντα οὐκ εἰδότες, τὸν
[2, 33]   αὐτὸν γὰρ λόγον δεῖ καλεῖν  τὸν   παρὰ ταὐτὸ γινόμενον. αὐτὸς
[2, 24]   μέλλω σε ἐρωτᾶν; Ἆρ´ οἶδας  τὸν   προσιόντα, τὸν ἐγκεκαλυμμένον; Ἆρ´
[2, 24]   οἶδα τὸν Κορίσκον, ἀγνοῶ δὲ  τὸν   προσιόντα, τὸν αὐτὸν οἶδα καὶ
[2, 33]   βορέας; Οὐ δῆτα· ἀπεκτόνηκε γὰρ  τὸν   πτωχὸν κατῳνωμένον" Ἆρ´ Εὔαρχος; Οὐ
[2, 17]   προαγορευτέον· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα  τὸν   πυνθανόμενον κωλύσειεν. ~Ἐπεὶ δ´ ἐστὶν
[2, 32]   ἄρα οὗτος αὕτη" οὐ συλλελόγισται  τὸν   σολοικισμόν, οὐδ´ εἰ τὸ Κορίσκος"
[2, 25]   τὸν τὰ δίκαια λέγοντα  τὸν   τὰ ἄδικα; ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 25]   δίκαιον" καὶ πότερον δεῖ κρίνειν,  τὸν   τὰ δίκαια λέγοντα τὸν
[2, 22]   Οὐ τὸ ἐκτίθεσθαι δὲ ποιεῖ  τὸν   τρίτον ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ὅπερ
[2, 19]   γίνεται ἔλεγχος, οἷον ἐν τῷ  τὸν   τυφλὸν ὁρᾶν· ἄνευ γὰρ ἀντιφάσεως
[2, 33]   πρὸς τὸν ἀποκρινόμενον καὶ πρὸς  τὸν   χρόνον, ὅταν πλείονος χρόνου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009