HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Poétique, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 81 formes différentes pour 150 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[22]   γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας ἐσθίει ποδός,

[19]   (διαφέρει, ὅτι τὰ μὲν δεῖ φαίνεσθαι ἄνευ διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν

[13]   τοὺς ἐπιεικεῖς ἄνδρας δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν, οὐ

[26]   ποιῶσιν, ἢ βραχέως δεικνύμενον μύουρον φαίνεσθαι, ἢ ἀκολουθοῦντα τῷ τοῦ μέτρου

[22]   ἐκείνου ἐλλέβορον. Τὸ μὲν οὖν φαίνεσθαί πως χρώμενον τούτῳ τῷ τρόπῳ

[9]   θαυμασιώτατα δοκεῖ ὅσα ὥσπερ ἐπίτηδες φαίνεται γεγονέναι, οἷον ὡς ὁ ἀνδριὰς

[13]   τραγι (κώτατός γε τῶν ποιητῶν φαίνεται. Δευτέρα δ᾽ ἡ πρώτη λεγομένη

[22]   κυρίου εἰωθότος γλῶτταν, τὸ μὲν φαίνεται καλὸν τὸ δ᾽ εὐτελές. Αἰσχύλος

[14]   οὖν δεινὰ ἢ ποῖα οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ

[24]   τοιούτους. ἂν δὲ θῇ καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι καὶ ἄτοπον. Ἐπεὶ

[19]   εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ δέοι καὶ μὴ διὰ

[24]   ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον καὶ

[24]   ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον καὶ

[13]   τῶν ἀγώνων τραγικώταται αἱ τοιαῦται φαίνονται, ἂν κατορθωθῶσιν, καὶ ὁ Εὐριπίδης,

[4]   ἡ δὲ ἀπὸ τῶν τὰ φαλλικὰ ἃ ἔτι καὶ νῦν ἐν

[6]   καὶ ὅλως ποιηταὶ πολλοὶ τοιοῦτοι, φαμεν ποιάς τινας, (πέφυκεν αἴτια δύο

[6]   καθ᾽ ὃ ποιούς τινας εἶναί φαμεν τοὺς πράττοντας, διάνοιαν δέ, ἐν

[24]   ἐπὶ σκηνῆς ὄντα γελοῖα ἂν φανείη, οἱ μὲν ἑστῶτες καὶ οὐ

[23]   ἤδη καὶ ταύτῃ θεσπέσιος ἂν φανείη Ὅμηρος παρὰ τοὺς ἄλλους, τῷ

[26]   ἐποποιία· διὰ γὰρ τοῦ ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν· εἰ οὖν

[6]   μελοποιίαν δὲ ὃ τὴν δύναμιν φανερὰν ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ πράξεώς

[4]   μικρὸν ηὐξήθη προαγόντων ὅσον ἐγίγνετο φανερὸν αὐτῆς· καὶ πολλὰς μεταβολὰς μεταβαλοῦσα

[9]   οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ

[4]   ὅτι μόρια τῶν ῥυθμῶν ἐστι φανερὸν) ἐξ ἀρχῆς οἱ πεφυκότες πρὸς

[25]   ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽ ἂν φανερόν. Ἔπεὶ γάρ ἐστι μιμητὴς ὁ

[15]   μὲν ἐὰν ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ φανερὸν ὁ λόγος ἢ ἡ πρᾶξις

[9]   εἶναι δυνατά, τὰ δὲ γενόμενα φανερὸν ὅτι δυνατά· οὐ γὰρ ἂν

[21]   γλῶτταν δὲ ᾧ ἕτεροι· ὥστε φανερὸν ὅτι καὶ (γλῶτταν καὶ κύριον

[26]   ποιεῖν αὐτὰς ἀλλὰ τὴν εἰρημένην) φανερὸν ὅτι κρείττων ἂν εἴη μᾶλλον

[15]   γίνεσθαι ἢ ἀναγκαῖον ἢ εἰκός. Φανερὸν οὖν ὅτι καὶ τὰς λύσεις

[14]   δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν τὸν ποιητήν, φανερὸν ὡς τοῦτο ἐν τοῖς πράγμασιν

[11]   οἷον οἵ τε ἐν τῷ φανερῷ θάνατοι καὶ αἱ περιωδυνίαι καὶ

[6]   γάρ τις ἐναλείψειε τοῖς καλλίστοις φαρμάκοις χύδην, οὐκ ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν

[13]   μᾶλλον ἢ διπλοῦν, ὥσπερ τινές φασι, καὶ μεταβάλλειν οὐκ εἰς εὐτυχίαν

[25]   ἴσως ἔχει ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές φασι· παρ᾽ αὑτῶν γὰρ γῆμαι λέγουσι

[25]   ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν φασι. (τὰ δὲ ἴσως οὐ βέλτιον

[3]   γὰρ κώμας τὰς περιοικίδας καλεῖν φασιν, Ἀθηναίους δὲ δήμους, ὡς κωμῳδοὺς

[25]   τῆς λέξεως. Τὸν κεκραμένον οἶνόν φασιν εἶναι, ὅθεν πεποίηται κνημὶς νεοτεύκτου

[26]   μὲν οὖν πρὸς θεατὰς ἐπιεικεῖς φασιν εἶναι οἳ> οὐδὲν δέονται τῶν

[25]   ἦν ἢ ἔστιν, ἢ οἷά φασιν καὶ δοκεῖ, ἢ οἷα εἶναι

[7]   ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτέ φασιν. Ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν

[25]   Εἰ δὲ μηδετέρως, ὅτι οὕτω φασίν, οἷον τὰ περὶ θεῶν· ἴσως

[3]   καὶ δράματα καλεῖσθαί τινες αὐτά φασιν, ὅτι μιμοῦνται δρῶντας. Διὸ καὶ

[25]   παράδειγμα δεῖ ὑπερέχειν. Πρὸς ἅ φασιν τἄλογα· οὕτω τε καὶ ὅτι

[5]   περὶ τραγῳδίας οἶδε σπουδαίας καὶ φαύλης, οἶδε καὶ περὶ ἐπῶν· ἃ

[26]   πολλὴν κίνησιν κινοῦνται, οἷον οἱ φαῦλοι αὐληταὶ κυλιόμενοι ἂν δίσκον δέῃ

[25]   εἰρημένον βλέποντα εἰ σπουδαῖον ἢ φαῦλον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν πράττοντα

[15]   μὲν χεῖρον, τὸ δὲ ὅλως φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον δὲ τὸ ἁρμόττοντα·

[24]   δῆλον ἂν γένοιτο, εἰ αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν δὲ τοῖς

[5]   κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ εἴπομεν μίμησις φαυλοτέρων μέν, οὐ μέντοι κατὰ πᾶσαν

[26]   σχημάτων, τὴν δὲ τραγικὴν πρὸς φαύλους· εἰ οὖν φορτική, χείρων δῆλον

[2]   δὲ τούτους ἢ σπουδαίους ἢ φαύλους εἶναι (τὰ γὰρ ἤθη σχεδὸν

[26]   εἴπερ μηδ᾽ ὄρχησις, ἀλλ᾽ ἡ φαύλων, ὅπερ καὶ Καλλιππίδῃ (ἐπετιμᾶτο καὶ

[9]   δὲ ποιοῦνται ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων ποιητῶν δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ δὲ

[4]   οἱ δὲ εὐτελέστεροι τὰς τῶν φαύλων, πρῶτον ψόγους ποιοῦντες, ὥσπερ ἕτεροι

[19]   οὐδὲν εἰς τὴν ποιητικὴν ἐπιτίμημα φέρεται ὅ τι καὶ ἄξιον (σπουδῆς.

[25]   οὖν ἐπιτιμήματα ἐκ πέντε εἰδῶν φέρουσιν· ἢ γὰρ ὡς ἀδύνατα ἢ

[6]   ἔστι δῆλον ἢ (προαιρεῖται ἢ φεύγει) διόπερ οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν

[6]   ἔστιν ὅ τι προαιρεῖται ἢ φεύγει ὁ λέγων διάνοια δὲ ἐν

[25]   ἀνέρες εὗδον παννύχιοι’ ἅμα δέ φησιν ἦ τοι ὅτ᾽ ἐς πεδίον

[19]   ἄειδε θεά’ Τὸ γὰρ κελεῦσαι, φησίν, ποιεῖν τι ἢ μὴ ἐπίταξίς

[11]   εἴρηται, πάθος δέ ἐστι πρᾶξις φθαρτικὴ ἢ ὀδυνηρά, οἷον οἵ τε

[5]   καὶ αἶσχος ἀνώδυνον καὶ οὐ φθαρτικόν, οἷον εὐθὺς τὸ γελοῖον πρόσωπον

[18]   ἡ δὲ ἠθική, οἷον αἱ Φθιώτιδες καὶ ὁ Πηλεύς· (τὸ δὲ

[21]   Λέγω δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη πρὸς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς πρὸς

[21]   ἀσπίδα Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα φιάλην Ἄρεως’ Ἢ ὃ γῆρας πρὸς

[21]   πρὸς Ἄρη· ἐρεῖ τοίνυν τὴν φιάλην ἀσπίδα Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα

[21]   οἷον εἰ τὴν ἀσπίδα εἴποι φιάλην μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’ Πεποιημένον

[18]   θαυμαστῶς· τραγικὸν γὰρ τοῦτο καὶ φιλάνθρωπον. Ἔστιν δὲ τοῦτο, ὅταν ὁ

[13]   δυστυχίαν μεταπίπτειν· τὸ μὲν γὰρ φιλάνθρωπον ἔχοι ἂν ἡ τοιαύτη σύστασις

[13]   ἔχει ὧν δεῖ, οὔτε γὰρ φιλάνθρωπον οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερόν ἐστιν·

[14]   ἔχοντες· ὅταν δ᾽ ἐν ταῖς φιλίαις ἐγγένηται τὰ (πάθη, οἷον ἢ

[11]   εἰς γνῶσιν μεταβολή, ἢ εἰς φιλίαν ἢ εἰς ἔχθραν, τῶν πρὸς

[14]   δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον ἀναγνωρίσαι τὴν φιλίαν, ὥσπερ ὁ Σοφοκλέους Οἰδίπους· τοῦτο

[13]   μύθῳ, οἷον Ὀρέστης καὶ Αἴγισθος, φίλοι γενόμενοι ἐπὶ τελευτῆς ἐξέρχονται, καὶ

[22]   Αἰσχύλος μὲν γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας

[23]   (πλέον) ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου

[24]   (πλέον) ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου

[2]   ὥσπερ γᾶρ Κύκλωπας Τιμόθεος καὶ Φιλόξενος μιμήσαιτο ἄν τις. Ἐν αὐτῇ

[4]   ὅτι μανθάνειν οὐ μόνον τοῖς φιλοσόφοις ἥδιστον ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις

[9]   οἷα ἂν γένοιτο. Διὸ καὶ φιλοσοφώτερον καὶ σπουδαιότερον ποίησις ἱστορίας ἐστίν·

[14]   συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ ἢ φίλων εἶναι πρὸς ἀλλήλους τὰς τοιαύτας

[16]   (ἀπόλλυται. Καὶ ἡ ἐν τοῖς Φινείδαις· ἰδοῦσαι γὰρ τὸν τόπον συνελογίσαντο

[21]   ἀφιέναι σπείρειν, τὸ δὲ τὴν φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽

[21]   καρπόν, διὸ εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’ Ἔστι δὲ τῷ τρόπῳ τούτῳ

[14]   ἐστιν. Οἱ δὲ μὴ τὸ (φοβερὸν διὰ τῆς ὄψεως ἀλλὰ τὸ

[13]   ὅμοιον, ὥστε οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερὸν ἔσται τὸ συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ

[13]   γὰρ φιλάνθρωπον οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερόν ἐστιν· (οὐδ᾽ αὖ τὸν σφόδρα

[14]   οὐδενός. ~(Ἔστιν μὲν οὖν τὸ φοβερὸν καὶ ἐλεεινὸν ἐκ τῆς ὄψεως

[13]   εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν, οὐ γὰρ φοβερὸν οὐδὲ ἐλεεινὸν τοῦτο ἀλλὰ μιαρόν

[13]   ἁπλῆν ἀλλὰ πεπλεγμένην καὶ ταύτην φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν εἶναι μιμητικήν (τοῦτο

[9]   πράξεως ἡ μίμησις ἀλλὰ καὶ φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν, ταῦτα δὲ γίνεται

[19]   πάθη παρασκευάζειν (οἷον ἔλεον ἢ φόβον ἢ ὀργὴν καὶ ὅσα τοιαῦτα)

[13]   σύστασις ἀλλ᾽ οὔτε ἔλεον οὔτε φόβον, ὁ μὲν γὰρ περὶ τὸν

[11]   περιπέτεια ἢ ἔλεον ἕξει ἢ φόβον (οἵων πράξεων ἡ τραγῳδία μίμησις

[13]   ἔλεος μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον, φόβος δὲ περὶ τὸν ὅμοιον, ὥστε

[11]   ἀπαλλάξων τοῦ πρὸς τὴν μητέρα φόβου, δηλώσας ὃς ἦν, τοὐναντίον ἐποίησεν·

[14]   δὲ τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ φόβου διὰ μιμήσεως δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν

[6]   δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων

[18]   τέταρτον ὄψις, οἷον αἵ τε Φορκίδες καὶ ὁ Προμηθεὺς καὶ ὅσα

[5]   δὲ μύθους ποιεῖν (Ἐπίχαρμος καὶ Φόρμις) τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἐκ

[16]   μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην ἣν φοροῦσι Γηγενεῖς’ ἢ ἀστέρας οἵους ἐν

[26]   τις. Εἰ γὰρ ἡ ἧττον φορτικὴ βελτίων, τοιαύτη δ᾽ ἡ πρὸς

[26]   τραγικὴν πρὸς φαύλους· εἰ οὖν φορτική, χείρων δῆλον ὅτι ἂν εἴη.

[26]   δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη φορτική· ὡς γὰρ οὐκ αἰσθανομένων (ἂν

[14]   (ἀκούοντα τὰ πράγματα γινόμενα καὶ φρίττειν καὶ ἐλεεῖν ἐκ τῶν συμβαινόντων·

[24]   καὶ ὀλιγάκις· ὁ δὲ ὀλίγα (φροιμιασάμενος εὐθὺς εἰσάγει ἄνδρα ἢ γυναῖκα

[25]   αὐτὸς λέγει ἢ ὃ ἂν φρόνιμος ὑποθῆται. Ὀρθὴ δ᾽ ἐπιτίμησις καὶ

[25]   τοὺς ἡμιόνους λέγει ἀλλὰ τοὺς φύλακας· καὶ τὸν Δόλωνα, ὅς ῥ᾽

[17]   Πιθανώτατοι γὰρ ἀπὸ τῆς αὐτῆς φύσεως οἱ ἐν τοῖς πάθεσίν εἰσιν,

[4]   αἰτίαι (δύο τινὲς καὶ αὗται φυσικαί. Τό τε γὰρ μιμεῖσθαι σύμφυτον

[1]   καὶ γὰρ ἂν ἰατρικὸν ἢ φυσικόν τι διὰ τῶν μέτρων ἐκφέρωσιν,

[4]   τοιαύτην τινὰ ἄλλην αἰτίαν. (Κατὰ φύσιν δὲ ὄντος ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι

[4]   ἐπαύσατο, ἐπεὶ ἔσχε τὴν αὑτῆς φύσιν. Καὶ τό τε τῶν ὑποκριτῶν

[8]   ἤτοι διὰ τέχνην ἢ διὰ φύσιν· Ὀδύσσειαν (γὰρ ποιῶν οὐκ ἐποίησεν

[4]   ποίησιν ὁρμῶντες κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν οἱ μὲν ἀντὶ τῶν ἰάμβων

[1]   ἐστι μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων. Ἐποποιία

[7]   Ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν τοῦ πράγματος ὅρος, ἀεὶ μὲν

[1]   ποιητὴν δίκαιον καλεῖν, τὸν δὲ φυσιολόγον μᾶλλον ἢ (ποιητήν· ὁμοίως δὲ

[24]   ἀλλ᾽ ὥσπερ εἴπομεν αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει τὸ ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι.

[4]   λέξεως δὲ γενομένης αὐτὴ ἡ φύσις τὸ οἰκεῖον μέτρον εὗρε· μάλιστα

[20]   γὰρ τῶν θηρίων εἰσὶν ἀδιαίρετοι φωναί, ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον. Ταύτης

[20]   λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα δὲ ἀλλ᾽

[20]   οἷον μέν’ ἤτοι’ δέ’ Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ ἐκ πλειόνων μὲν

[20]   σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ λόγου ἀρχὴν ἢ

[20]   μετρικῆς ἐστιν. Σύνδεσμος δέ ἐστιν φωνὴ ἄσημος (ἣ οὔτε κωλύει οὔτε

[20]   περί’ καὶ τὰ ἄλλα. (Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ οὔτε κωλύει οὔτε

[20]   προσήκει θεωρεῖν. Συλλαβὴ (δέ ἐστιν φωνὴ ἄσημος συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ

[16]   Σοφοκλέους Τηρεῖ ἡ τῆς κερκίδος φωνή. Ἡ τρίτη διὰ μνήμης, τῷ

[20]   ἐξ ἧς πέφυκε συνθετὴ γίγνεσθαι φωνή· καὶ γὰρ τῶν θηρίων εἰσὶν

[20]   τοῦ μέσου. Ὄνομα δέ ἐστι φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἄνευ χρόνου ἧς

[20]   τὰ εἴδη ἐστίν. Λόγος δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς ἔνια μέρη

[20]   δωρος’ οὐ σημαίνει. Ῥῆμα δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ μετὰ (χρόνου ἧς

[21]   οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ εἰς φωνῆεν βραχύ. Εἰς δὲ τὸ Ι

[20]   Ταύτης δὲ μέρη τό τε φωνῆεν καὶ τὸ ἡμίφωνον καὶ ἄφωνον.

[20]   καὶ ἄφωνον. Ἔστιν δὲ ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον

[21]   ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ μὲν ἐὰν φωνήεντι μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ τοῦ οἰκείου

[21]   θήλεα δὲ ὅσα ἐκ τῶν φωνηέντων εἴς τε τὰ ἀεὶ μακρά,

[20]   μὲν τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ

[20]   δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, οἷον τὸ Σ καὶ

[20]   δὲ ποιεῖν πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος

[20]   μετὰ δὲ (τῶν ἐχόντων τινὰ φωνὴν γινόμενον ἀκουστόν, οἷον τὸ Γ

[20]   ἄσημος συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ φωνὴν ἔχοντος· καὶ γὰρ τὸ ΓΡ

[20]   καθ᾽ αὑτὸ μὲν οὐδεμίαν ἔχον φωνήν, μετὰ δὲ (τῶν ἐχόντων τινὰ

[20]   ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν

[20]   (ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν

[1]   συνηθείας) ἕτεροι δὲ διὰ τῆς φωνῆς, οὕτω κἀν ταῖς εἰρημέναις τέχναις

[20]   ἄσημος ἣ ἐκ πλειόνων μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν δὲ ποιεῖν πέφυκεν

[20]   φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ ἐπὶ τῶν

[20]   φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ (ἐπὶ τῶν

Chapitre
[22]	γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε	φαγέδαιναν	ἥ μου σάρκας ἐσθίει ποδός,
[19]	(διαφέρει, ὅτι τὰ μὲν δεῖ	φαίνεσθαι	ἄνευ διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν
[13]	τοὺς ἐπιεικεῖς ἄνδρας δεῖ (μεταβάλλοντας	φαίνεσθαι	ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν, οὐ
[26]	ποιῶσιν, ἢ βραχέως δεικνύμενον μύουρον	φαίνεσθαι,	ἢ ἀκολουθοῦντα τῷ τοῦ μέτρου
[22]	ἐκείνου ἐλλέβορον. Τὸ μὲν οὖν	φαίνεσθαί	πως χρώμενον τούτῳ τῷ τρόπῳ
[9]	θαυμασιώτατα δοκεῖ ὅσα ὥσπερ ἐπίτηδες	φαίνεται	γεγονέναι, οἷον ὡς ὁ ἀνδριὰς
[13]	τραγι (κώτατός γε τῶν ποιητῶν	φαίνεται.	Δευτέρα δ᾽ ἡ πρώτη λεγομένη
[22]	κυρίου εἰωθότος γλῶτταν, τὸ μὲν	φαίνεται	καλὸν τὸ δ᾽ εὐτελές. Αἰσχύλος
[14]	οὖν δεινὰ ἢ ποῖα οἰκτρὰ	φαίνεται	(τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ
[24]	τοιούτους. ἂν δὲ θῇ καὶ	φαίνηται	(εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι καὶ ἄτοπον. Ἐπεὶ
[19]	εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ	φαίνοιτο	ᾗ δέοι καὶ μὴ διὰ
[24]	ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν	φαίνοιτο·	τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον καὶ
[24]	ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν	φαίνοιτο·	τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον καὶ
[13]	τῶν ἀγώνων τραγικώταται αἱ τοιαῦται	φαίνονται,	ἂν κατορθωθῶσιν, καὶ ὁ Εὐριπίδης,
[4]	ἡ δὲ ἀπὸ τῶν τὰ	φαλλικὰ	ἃ ἔτι καὶ νῦν ἐν
[6]	καὶ ὅλως ποιηταὶ πολλοὶ τοιοῦτοι,	φαμεν	ποιάς τινας, (πέφυκεν αἴτια δύο
[6]	καθ᾽ ὃ ποιούς τινας εἶναί	φαμεν	τοὺς πράττοντας, διάνοιαν δέ, ἐν
[24]	ἐπὶ σκηνῆς ὄντα γελοῖα ἂν	φανείη,	οἱ μὲν ἑστῶτες καὶ οὐ
[23]	ἤδη καὶ ταύτῃ θεσπέσιος ἂν	φανείη	Ὅμηρος παρὰ τοὺς ἄλλους, τῷ
[26]	ἐποποιία· διὰ γὰρ τοῦ ἀναγινώσκειν	φανερὰ	ὁποία τίς ἐστιν· εἰ οὖν
[6]	μελοποιίαν δὲ ὃ τὴν δύναμιν	φανερὰν	ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ πράξεώς
[4]	μικρὸν ηὐξήθη προαγόντων ὅσον ἐγίγνετο	φανερὸν	αὐτῆς· καὶ πολλὰς μεταβολὰς μεταβαλοῦσα
[9]	οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν.	~Φανερὸν	δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ
[4]	ὅτι μόρια τῶν ῥυθμῶν ἐστι	φανερὸν)	ἐξ ἀρχῆς οἱ πεφυκότες πρὸς
[25]	ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽ ἂν	φανερόν.	Ἔπεὶ γάρ ἐστι μιμητὴς ὁ
[15]	μὲν ἐὰν ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ	φανερὸν	ὁ λόγος ἢ ἡ πρᾶξις
[9]	εἶναι δυνατά, τὰ δὲ γενόμενα	φανερὸν	ὅτι δυνατά· οὐ γὰρ ἂν
[21]	γλῶτταν δὲ ᾧ ἕτεροι· ὥστε	φανερὸν	ὅτι καὶ (γλῶτταν καὶ κύριον
[26]	ποιεῖν αὐτὰς ἀλλὰ τὴν εἰρημένην)	φανερὸν	ὅτι κρείττων ἂν εἴη μᾶλλον
[15]	γίνεσθαι ἢ ἀναγκαῖον ἢ εἰκός.	Φανερὸν	οὖν ὅτι καὶ τὰς λύσεις
[14]	δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν τὸν ποιητήν,	φανερὸν	ὡς τοῦτο ἐν τοῖς πράγμασιν
[11]	οἷον οἵ τε ἐν τῷ	φανερῷ	θάνατοι καὶ αἱ περιωδυνίαι καὶ
[6]	γάρ τις ἐναλείψειε τοῖς καλλίστοις	φαρμάκοις	χύδην, οὐκ ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν
[13]	μᾶλλον ἢ διπλοῦν, ὥσπερ τινές	φασι,	καὶ μεταβάλλειν οὐκ εἰς εὐτυχίαν
[25]	ἴσως ἔχει ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές	φασι·	παρ᾽ αὑτῶν γὰρ γῆμαι λέγουσι
[25]	ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν	φασι.	(τὰ δὲ ἴσως οὐ βέλτιον
[3]	γὰρ κώμας τὰς περιοικίδας καλεῖν	φασιν,	Ἀθηναίους δὲ δήμους, ὡς κωμῳδοὺς
[25]	τῆς λέξεως. Τὸν κεκραμένον οἶνόν	φασιν	εἶναι, ὅθεν πεποίηται κνημὶς νεοτεύκτου
[26]	μὲν οὖν πρὸς θεατὰς ἐπιεικεῖς	φασιν	εἶναι οἳ> οὐδὲν δέονται τῶν
[25]	ἦν ἢ ἔστιν, ἢ οἷά	φασιν	καὶ δοκεῖ, ἢ οἷα εἶναι
[7]	ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτέ	φασιν.	Ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν
[25]	Εἰ δὲ μηδετέρως, ὅτι οὕτω	φασίν,	οἷον τὰ περὶ θεῶν· ἴσως
[3]	καὶ δράματα καλεῖσθαί τινες αὐτά	φασιν,	ὅτι μιμοῦνται δρῶντας. Διὸ καὶ
[25]	παράδειγμα δεῖ ὑπερέχειν. Πρὸς ἅ	φασιν	τἄλογα· οὕτω τε καὶ ὅτι
[5]	περὶ τραγῳδίας οἶδε σπουδαίας καὶ	φαύλης,	οἶδε καὶ περὶ ἐπῶν· ἃ
[26]	πολλὴν κίνησιν κινοῦνται, οἷον οἱ	φαῦλοι	αὐληταὶ κυλιόμενοι ἂν δίσκον δέῃ
[25]	εἰρημένον βλέποντα εἰ σπουδαῖον ἢ	φαῦλον,	ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν πράττοντα
[15]	μὲν χεῖρον, τὸ δὲ ὅλως	φαῦλόν	ἐστιν. Δεύτερον δὲ τὸ ἁρμόττοντα·
[24]	δῆλον ἂν γένοιτο, εἰ αὐτὰ	φαῦλος	ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν δὲ τοῖς
[5]	κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ εἴπομεν μίμησις	φαυλοτέρων	μέν, οὐ μέντοι κατὰ πᾶσαν
[26]	σχημάτων, τὴν δὲ τραγικὴν πρὸς	φαύλους·	εἰ οὖν φορτική, χείρων δῆλον
[2]	δὲ τούτους ἢ σπουδαίους ἢ	φαύλους	εἶναι (τὰ γὰρ ἤθη σχεδὸν
[26]	εἴπερ μηδ᾽ ὄρχησις, ἀλλ᾽ ἡ	φαύλων,	ὅπερ καὶ Καλλιππίδῃ (ἐπετιμᾶτο καὶ
[9]	δὲ ποιοῦνται ὑπὸ μὲν τῶν	φαύλων	ποιητῶν δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ δὲ
[4]	οἱ δὲ εὐτελέστεροι τὰς τῶν	φαύλων,	πρῶτον ψόγους ποιοῦντες, ὥσπερ ἕτεροι
[19]	οὐδὲν εἰς τὴν ποιητικὴν ἐπιτίμημα	φέρεται	ὅ τι καὶ ἄξιον (σπουδῆς.
[25]	οὖν ἐπιτιμήματα ἐκ πέντε εἰδῶν	φέρουσιν·	ἢ γὰρ ὡς ἀδύνατα ἢ
[6]	ἔστι δῆλον ἢ (προαιρεῖται ἢ	φεύγει)	διόπερ οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν
[6]	ἔστιν ὅ τι προαιρεῖται ἢ	φεύγει	ὁ λέγων διάνοια δὲ ἐν
[25]	ἀνέρες εὗδον παννύχιοι’ ἅμα δέ	φησιν	ἦ τοι ὅτ᾽ ἐς πεδίον
[19]	ἄειδε θεά’ Τὸ γὰρ κελεῦσαι,	φησίν,	ποιεῖν τι ἢ μὴ ἐπίταξίς
[11]	εἴρηται, πάθος δέ ἐστι πρᾶξις	φθαρτικὴ	ἢ ὀδυνηρά, οἷον οἵ τε
[5]	καὶ αἶσχος ἀνώδυνον καὶ οὐ	φθαρτικόν,	οἷον εὐθὺς τὸ γελοῖον πρόσωπον
[18]	ἡ δὲ ἠθική, οἷον αἱ	Φθιώτιδες	καὶ ὁ Πηλεύς· (τὸ δὲ
[21]	Λέγω δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει	φιάλη	πρὸς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς πρὸς
[21]	ἀσπίδα Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα	φιάλην	Ἄρεως’ Ἢ ὃ γῆρας πρὸς
[21]	πρὸς Ἄρη· ἐρεῖ τοίνυν τὴν	φιάλην	ἀσπίδα Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα
[21]	οἷον εἰ τὴν ἀσπίδα εἴποι	φιάλην	μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’ Πεποιημένον
[18]	θαυμαστῶς· τραγικὸν γὰρ τοῦτο καὶ	φιλάνθρωπον.	Ἔστιν δὲ τοῦτο, ὅταν ὁ
[13]	δυστυχίαν μεταπίπτειν· τὸ μὲν γὰρ	φιλάνθρωπον	ἔχοι ἂν ἡ τοιαύτη σύστασις
[13]	ἔχει ὧν δεῖ, οὔτε γὰρ	φιλάνθρωπον	οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερόν ἐστιν·
[14]	ἔχοντες· ὅταν δ᾽ ἐν ταῖς	φιλίαις	ἐγγένηται τὰ (πάθη, οἷον ἢ
[11]	εἰς γνῶσιν μεταβολή, ἢ εἰς	φιλίαν	ἢ εἰς ἔχθραν, τῶν πρὸς
[14]	δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον ἀναγνωρίσαι τὴν	φιλίαν,	ὥσπερ ὁ Σοφοκλέους Οἰδίπους· τοῦτο
[13]	μύθῳ, οἷον Ὀρέστης καὶ Αἴγισθος,	φίλοι	γενόμενοι ἐπὶ τελευτῆς ἐξέρχονται, καὶ
[22]	Αἰσχύλος μὲν γὰρ ἐν τῷ	Φιλοκτήτῃ	ἐποίησε φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας
[23]	(πλέον) ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις,	Φιλοκτήτης,	Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου
[24]	(πλέον) ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις,	Φιλοκτήτης,	Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου
[2]	ὥσπερ γᾶρ Κύκλωπας Τιμόθεος καὶ	Φιλόξενος	μιμήσαιτο ἄν τις. Ἐν αὐτῇ
[4]	ὅτι μανθάνειν οὐ μόνον τοῖς	φιλοσόφοις	ἥδιστον ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις
[9]	οἷα ἂν γένοιτο. Διὸ καὶ	φιλοσοφώτερον	καὶ σπουδαιότερον ποίησις ἱστορίας ἐστίν·
[14]	συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ ἢ	φίλων	εἶναι πρὸς ἀλλήλους τὰς τοιαύτας
[16]	(ἀπόλλυται. Καὶ ἡ ἐν τοῖς	Φινείδαις·	ἰδοῦσαι γὰρ τὸν τόπον συνελογίσαντο
[21]	ἀφιέναι σπείρειν, τὸ δὲ τὴν	φλόγα	ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽
[21]	καρπόν, διὸ εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν	(φλόγα’	Ἔστι δὲ τῷ τρόπῳ τούτῳ
[14]	ἐστιν. Οἱ δὲ μὴ τὸ	(φοβερὸν	διὰ τῆς ὄψεως ἀλλὰ τὸ
[13]	ὅμοιον, ὥστε οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε	φοβερὸν	ἔσται τὸ συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ
[13]	γὰρ φιλάνθρωπον οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε	φοβερόν	ἐστιν· (οὐδ᾽ αὖ τὸν σφόδρα
[14]	οὐδενός. ~(Ἔστιν μὲν οὖν τὸ	φοβερὸν	καὶ ἐλεεινὸν ἐκ τῆς ὄψεως
[13]	εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν, οὐ γὰρ	φοβερὸν	οὐδὲ ἐλεεινὸν τοῦτο ἀλλὰ μιαρόν
[13]	ἁπλῆν ἀλλὰ πεπλεγμένην καὶ ταύτην	φοβερῶν	καὶ ἐλεεινῶν εἶναι μιμητικήν (τοῦτο
[9]	πράξεως ἡ μίμησις ἀλλὰ καὶ	φοβερῶν	καὶ ἐλεεινῶν, ταῦτα δὲ γίνεται
[19]	πάθη παρασκευάζειν (οἷον ἔλεον ἢ	φόβον	ἢ ὀργὴν καὶ ὅσα τοιαῦτα)
[13]	σύστασις ἀλλ᾽ οὔτε ἔλεον οὔτε	φόβον,	ὁ μὲν γὰρ περὶ τὸν
[11]	περιπέτεια ἢ ἔλεον ἕξει ἢ	φόβον	(οἵων πράξεων ἡ τραγῳδία μίμησις
[13]	ἔλεος μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον,	φόβος	δὲ περὶ τὸν ὅμοιον, ὥστε
[11]	ἀπαλλάξων τοῦ πρὸς τὴν μητέρα	φόβου,	δηλώσας ὃς ἦν, τοὐναντίον ἐποίησεν·
[14]	δὲ τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ	φόβου	διὰ μιμήσεως δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν
[6]	δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ	φόβου	περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων
[18]	τέταρτον ὄψις, οἷον αἵ τε	Φορκίδες	καὶ ὁ Προμηθεὺς καὶ ὅσα
[5]	δὲ μύθους ποιεῖν (Ἐπίχαρμος καὶ	Φόρμις)	τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἐκ
[16]	μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην ἣν	φοροῦσι	Γηγενεῖς’ ἢ ἀστέρας οἵους ἐν
[26]	τις. Εἰ γὰρ ἡ ἧττον	φορτικὴ	βελτίων, τοιαύτη δ᾽ ἡ πρὸς
[26]	τραγικὴν πρὸς φαύλους· εἰ οὖν	φορτική,	χείρων δῆλον ὅτι ἂν εἴη.
[26]	δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη	φορτική·	ὡς γὰρ οὐκ αἰσθανομένων (ἂν
[14]	(ἀκούοντα τὰ πράγματα γινόμενα καὶ	φρίττειν	καὶ ἐλεεῖν ἐκ τῶν συμβαινόντων·
[24]	καὶ ὀλιγάκις· ὁ δὲ ὀλίγα	(φροιμιασάμενος	εὐθὺς εἰσάγει ἄνδρα ἢ γυναῖκα
[25]	αὐτὸς λέγει ἢ ὃ ἂν	φρόνιμος	ὑποθῆται. Ὀρθὴ δ᾽ ἐπιτίμησις καὶ
[25]	τοὺς ἡμιόνους λέγει ἀλλὰ τοὺς	φύλακας·	καὶ τὸν Δόλωνα, ὅς ῥ᾽
[17]	Πιθανώτατοι γὰρ ἀπὸ τῆς αὐτῆς	φύσεως	οἱ ἐν τοῖς πάθεσίν εἰσιν,
[4]	αἰτίαι (δύο τινὲς καὶ αὗται	φυσικαί.	Τό τε γὰρ μιμεῖσθαι σύμφυτον
[1]	καὶ γὰρ ἂν ἰατρικὸν ἢ	φυσικόν	τι διὰ τῶν μέτρων ἐκφέρωσιν,
[4]	τοιαύτην τινὰ ἄλλην αἰτίαν. (Κατὰ	φύσιν	δὲ ὄντος ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι
[4]	ἐπαύσατο, ἐπεὶ ἔσχε τὴν αὑτῆς	φύσιν.	Καὶ τό τε τῶν ὑποκριτῶν
[8]	ἤτοι διὰ τέχνην ἢ διὰ	φύσιν·	Ὀδύσσειαν (γὰρ ποιῶν οὐκ ἐποίησεν
[4]	ποίησιν ὁρμῶντες κατὰ τὴν οἰκείαν	φύσιν	οἱ μὲν ἀντὶ τῶν ἰάμβων
[1]	ἐστι μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ	φύσιν	πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων. Ἐποποιία
[7]	Ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν	(φύσιν	τοῦ πράγματος ὅρος, ἀεὶ μὲν
[1]	ποιητὴν δίκαιον καλεῖν, τὸν δὲ	φυσιολόγον	μᾶλλον ἢ (ποιητήν· ὁμοίως δὲ
[24]	ἀλλ᾽ ὥσπερ εἴπομεν αὐτὴ ἡ	φύσις	διδάσκει τὸ ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι.
[4]	λέξεως δὲ γενομένης αὐτὴ ἡ	φύσις	τὸ οἰκεῖον μέτρον εὗρε· μάλιστα
[20]	γὰρ τῶν θηρίων εἰσὶν ἀδιαίρετοι	φωναί,	ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον. Ταύτης
[20]	λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν	φωνὴ	ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα δὲ ἀλλ᾽
[20]	οἷον μέν’ ἤτοι’ δέ’ Ἢ	φωνὴ	ἄσημος ἣ ἐκ πλειόνων μὲν
[20]	σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον δ᾽ ἐστὶ	φωνὴ	ἄσημος ἣ λόγου ἀρχὴν ἢ
[20]	μετρικῆς ἐστιν. Σύνδεσμος δέ ἐστιν	φωνὴ	ἄσημος (ἣ οὔτε κωλύει οὔτε
[20]	περί’ καὶ τὰ ἄλλα. (Ἢ	φωνὴ	ἄσημος ἣ οὔτε κωλύει οὔτε
[20]	προσήκει θεωρεῖν. Συλλαβὴ (δέ ἐστιν	φωνὴ	ἄσημος συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ
[16]	Σοφοκλέους Τηρεῖ ἡ τῆς κερκίδος	φωνή.	Ἡ τρίτη διὰ μνήμης, τῷ
[20]	ἐξ ἧς πέφυκε συνθετὴ γίγνεσθαι	φωνή·	καὶ γὰρ τῶν θηρίων εἰσὶν
[20]	τοῦ μέσου. Ὄνομα δέ ἐστι	φωνὴ	συνθετὴ σημαντικὴ ἄνευ χρόνου ἧς
[20]	τὰ εἴδη ἐστίν. Λόγος δὲ	φωνὴ	συνθετὴ σημαντικὴ ἧς ἔνια μέρη
[20]	δωρος’ οὐ σημαίνει. Ῥῆμα δὲ	φωνὴ	συνθετὴ σημαντικὴ μετὰ (χρόνου ἧς
[21]	οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ εἰς	φωνῆεν	βραχύ. Εἰς δὲ τὸ Ι
[20]	Ταύτης δὲ μέρη τό τε	φωνῆεν	καὶ τὸ ἡμίφωνον καὶ ἄφωνον.
[20]	καὶ ἄφωνον. Ἔστιν δὲ ταῦτα	φωνῆεν	μὲν τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον
[21]	ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ μὲν ἐὰν	φωνήεντι	μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ τοῦ οἰκείου
[21]	θήλεα δὲ ὅσα ἐκ τῶν	φωνηέντων	εἴς τε τὰ ἀεὶ μακρά,
[20]	μὲν τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον	φωνὴν	ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ
[20]	δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον	φωνὴν	ἀκουστήν, οἷον τὸ Σ καὶ
[20]	δὲ ποιεῖν πέφυκεν μίαν σημαντικὴν	φωνήν.	Ἄρθρον δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος
[20]	μετὰ δὲ (τῶν ἐχόντων τινὰ	φωνὴν	γινόμενον ἀκουστόν, οἷον τὸ Γ
[20]	ἄσημος συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ	φωνὴν	ἔχοντος· καὶ γὰρ τὸ ΓΡ
[20]	καθ᾽ αὑτὸ μὲν οὐδεμίαν ἔχον	φωνήν,	μετὰ δὲ (τῶν ἐχόντων τινὰ
[20]	ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ	φωνὴν	μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν
[20]	(ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ	φωνὴν	μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν
[1]	συνηθείας) ἕτεροι δὲ διὰ τῆς	φωνῆς,	οὕτω κἀν ταῖς εἰρημέναις τέχναις
[20]	ἄσημος ἣ ἐκ πλειόνων μὲν	(φωνῶν	μιᾶς σημαντικῶν δὲ ποιεῖν πέφυκεν
[20]	φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων	φωνῶν	πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ ἐπὶ τῶν
[20]	φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων	φωνῶν	πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ (ἐπὶ τῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/10/2005