Chapitre
[22]	μὲν οὖν ἐκ μεταφορῶν, αἴνιγμα,	ἐὰν	δὲ ἐκ γλωττῶν, βαρβαρισμός. Αἰνίγματός
[26]	μήκει ὑδαρῆ· λέγω δὲ οἷον	ἐὰν	ἐκ πλειόνων πράξεων ᾖ συγκειμένη,
[25]	ἀμιμήτως ἔγραψεν. Πρὸς δὲ τούτοις	ἐὰν	ἐπιτιμᾶται ὅτι οὐκ ἀληθῆ, ἀλλ᾽
[26]	(μιμήσεως πλείους τραγῳδίαι γίνονται) ὥστε	ἐὰν	μὲν ἕνα μῦθον ποιῶσιν, ἢ
[4]	οἷον ὅτι οὗτος ἐκεῖνος· ἐπεὶ	ἐὰν	μὴ τύχῃ προεωρακώς, οὐχ ᾗ
[8]	εἷς οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται	ἐὰν	περὶ ἕνα ᾖ· πολλὰ γὰρ
[6]	γραφὴ οὐδὲν ἔχει ἦθος. Ἔτι	ἐάν	τις ἐφεξῆς θῇ ῥήσεις ἠθικὰς
[21]	ἐστιν ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ μὲν	ἐὰν	φωνήεντι μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ τοῦ
[15]	τις ἂν> ᾖ, χρηστὸν δὲ	ἐὰν	χρηστήν. Ἔστιν δὲ (ἐν ἑκάστῳ
[15]	ᾖ. Ἕξει δὲ ἦθος μὲν	ἐὰν	ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ φανερὸν ὁ
[26]	ἡ Ὀδύσσεια ἃ> καὶ καθ᾽	ἑαυτὰ	(ἔχει μέγεθος· καίτοι ταῦτα τὰ
[25]	ἀδύνατα πεποίηται) ὁποιανοῦν, οὐ καθ᾽	ἑαυτήν.	Ὥστε δεῖ τὰ ἐπιτιμήματα ἐν
[20]	κατ᾽ ἐρώτησιν ἐπίταξιν· τὸ γὰρ	ἐβάδισεν’	ἢ βάδιζε’ πτῶσις ῥήματος κατὰ
[14]	ὅταν δ᾽ ἐν ταῖς φιλίαις	ἐγγένηται	τὰ (πάθη, οἷον ἢ ἀδελφὸς
[16]	ἀλλ᾽ (οὐχ ὁ μῦθος· διὸ	ἐγγύς	τι τῆς εἰρημένης ἁμαρτίας ἐστίν,
[7]	ζῷον (συγχεῖται γὰρ ἡ θεωρία	ἐγγὺς	τοῦ ἀναισθήτου χρόνου γινομένη) οὔτε
[9]	ὅτι δυνατά· οὐ γὰρ ἂν	ἐγένετο,	εἰ ἦν ἀδύνατα. Οὐ μὴν
[23]	χρόνους ἥ τ᾽ ἐν Σαλαμῖνι	ἐγένετο	ναυμαχία καὶ ἡ ἐν Σικελίᾳ
[4]	τε μέτρον ἐκ τετραμέτρου ἰαμβεῖον	ἐγένετο.	Τὸ μὲν γὰρ πρῶτον τετραμέτρῳ
[4]	αὐτὰ μάλιστα κατὰ μικρὸν προάγοντες	ἐγέννησαν	τὴν ποίησιν ἐκ τῶν αὐτοσχεδιασμάτων.
[4]	μὲν ἀντὶ τῶν ἰάμβων κωμῳδοποιοὶ	(ἐγένοντο,	οἱ δὲ ἀντὶ τῶν ἐπῶν
[5]	τραγῳδίας μεταβάσεις καὶ δι᾽ ὧν	ἐγένοντο	οὐ λελήθασιν, ἡ δὲ κωμῳδία
[4]	μέτρῳ τούτῳ ἰάμβιζον ἀλλήλους. Καὶ	ἐγένοντο	τῶν παλαιῶν οἱ μὲν ἡρωικῶν
[4]	κατὰ μικρὸν ηὐξήθη προαγόντων ὅσον	ἐγίγνετο	φανερὸν αὐτῆς· καὶ πολλὰς μεταβολὰς
[13]	ἐστι. Διὸ καὶ οἱ Εὐριπίδῃ	ἐγκαλοῦντες	τὸ αὐτὸ ἁμαρτάνουσιν ὅτι τοῦτο
[4]	ποιοῦντες, ὥσπερ ἕτεροι ὕμνους καὶ	ἐγκώμια.	Τῶν μὲν οὖν πρὸ Ὁμήρου
[25]	δυνατόν· τοιούτους εἶναι οἷον Ζεῦξις	ἔγραφεν,	ἀλλὰ βέλτιον· τὸ γὰρ παράδειγμα
[25]	οὐκ ἔχει ἢ εἰ ἀμιμήτως	ἔγραψεν.	Πρὸς δὲ τούτοις ἐὰν ἐπιτιμᾶται
[25]	οἷον τὰ περὶ τῶν ὅπλων,	ἔγχεα	δέ σφιν ὄρθ᾽ ἐπὶ σαυρωτῆρος’
[6]	Ἔτι σημεῖον ὅτι καὶ οἱ	ἐγχειροῦντες	ποιεῖν πρότερον δύνανται τῇ λέξει
[25]	τῷ τῇ ῥ᾽ ἔσχετο χάλκεον	ἔγχος’	τὸ ταύτῃ κωλυθῆναι ποσαχῶς ἐνδέχεται,
[22]	καὶ τὸ σέθεν’ καὶ τὸ	ἐγὼ	δέ νιν’ καὶ τὸ Ἀχιλλέως
[16]	γὰρ τοῦ κιθαριστοῦ καὶ μνησθεὶς	ἐδάκρυσεν,	ὅθεν ἀνεγνωρίσθησαν. Τετάρτη δὲ ἡ
[11]	δὲ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης	ἔδει	ἀναγνωρίσεως. Δύο μὲν οὖν τοῦ
[7]	τῆς τέχνης ἐστίν· εἰ γὰρ	ἔδει	ἑκατὸν τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι, πρὸς κλεψύδρας
[17]	τὴν ἀδελφὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸν	ἔδει	τυθῆναι, καὶ ἐντεῦθεν ἡ σωτηρία.
[5]	κωμῳδῶν ὀψέ ποτε ὁ ἄρχων	ἔδωκεν,	ἀλλ᾽ ἐθελονταὶ ἦσαν. Ἤδη δὲ
[25]	ῥ᾽ ἦ τοι εἶδος μὲν	ἔην	κακός’ οὐ τὸ σῶμα ἀσύμμετρον
[5]	ποτε ὁ ἄρχων ἔδωκεν, ἀλλ᾽	ἐθελονταὶ	ἦσαν. Ἤδη δὲ σχήματά τινα
[25]	ἐστιν. Τὰ δὲ κατὰ τὸ	ἔθος	τῆς λέξεως. Τὸν κεκραμένον οἶνόν
[25]	θήλεια κέρατα οὐκ ἔχει ἢ	εἰ	ἀμιμήτως ἔγραψεν. Πρὸς δὲ τούτοις
[9]	(μαστὸν οὕτως ἕξει μᾶλλον ἢ	εἰ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου καὶ τῆς
[4]	ἐκείνων. Τὸ μὲν οὖν ἐπισκοπεῖν	εἰ	ἄρα ἔχει ἤδη ἡ τραγῳδία
[24]	ἦν ἀνεκτὰ δῆλον ἂν γένοιτο,	εἰ	αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν
[7]	αἴσθησιν οὐ τῆς τέχνης ἐστίν·	εἰ	γὰρ ἔδει ἑκατὸν τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι,
[26]	ἡ τραγική, διαπορήσειεν ἄν τις.	Εἰ	γὰρ ἡ ἧττον φορτικὴ βελτίων,
[24]	ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς πείρας ἥρμοκεν.	Εἰ	γάρ τις ἐν ἄλλῳ τινὶ
[24]	ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς πείρας ἥρμοκεν.	Εἰ	γάρ τις ἐν ἄλλῳ τινὶ
[6]	ἐστιν καὶ ἐπὶ τῆς γραφικῆς·	(εἰ	γάρ τις ἐναλείψειε τοῖς καλλίστοις
[15]	μηδὲν εἶναι ἐν τοῖς πράγμασιν,	εἰ	δὲ μή, ἔξω τῆς τραγῳδίας,
[24]	μάλιστα μὲν μηδὲν ἔχειν ἄλογον,	εἰ	δὲ μή, ἔξω τοῦ μυθεύματος,
[18]	οὖν ἅπαντα δεῖ πειρᾶσθαι ἔχειν,	εἰ	δὲ μή, τὰ μέγιστα καὶ
[25]	δὲ οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον.	Εἰ	δὲ μηδετέρως, ὅτι οὕτω φασίν,
[25]	μιμήσασθαι ἀδυναμίαν, αὐτῆς ἡ ἁμαρτία·	εἰ	δὲ τὸ προελέσθαι μὴ ὀρθῶς,
[25]	τοῦ καλῶς ἢ μὴ καλῶς	(εἰ	εἴρηταί τινι ἢ πέπρακται, οὐ
[25]	(ἡμαρτῆσθαι) οὐκ ὀρθῶς· δεῖ γὰρ	εἰ	ἐνδέχεται ὅλως μηδαμῇ ἡμαρτῆσθαι. Ἔτι
[25]	οὕτω λέγειν οὔτ᾽ ἀληθῆ, ἀλλ᾽	εἰ	ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν
[9]	δυνατά· οὐ γὰρ ἂν ἐγένετο,	εἰ	ἦν ἀδύνατα. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[13]	ἂν κατορθωθῶσιν, καὶ ὁ Εὐριπίδης,	εἰ	καὶ τὰ ἄλλα μὴ εὖ
[25]	ὅτῳ ἢ οὗ ἕνεκεν, οἷον	εἰ	μείζονος ἀγαθοῦ, ἵνα γένηται, ἢ
[1]	πῶς δεῖ συνίστασθαι τοὺς μύθους	(εἰ	μέλλει καλῶς ἕξειν ἡ ποίησις,
[25]	αὑτήν, ἡ δὲ κατὰ συμβεβηκός.	Εἰ	μὲν γὰρ προείλετο μιμήσασθαι ἀδυναμίαν,
[25]	Παράδειγμα ἡ τοῦ Ἕκτορος δίωξις.	Εἰ	μέντοι τὸ τέλος ἢ μᾶλλον
[25]	κατ᾽ ἄλλο συμβεβηκός; ἔλαττον γὰρ	εἰ	μὴ ᾔδει ὅτι ἔλαφος θήλεια
[14]	γάρ. Διόπερ οὐδεὶς ποιεῖ ὁμοίως,	(εἰ	μὴ ὀλιγάκις, οἷον ἐν Ἀντιγόνῃ
[24]	δὲ πρακτικόν. (Ἔτι δὲ ἀτοπώτερον	εἰ	μιγνύοι τις αὐτά, ὥσπερ Χαιρήμων.
[7]	ὅλον ἐκ τῆς θεωρίας) οἷον	εἰ	μυρίων σταδίων εἴη ζῷον· ὥστε
[26]	ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν·	εἰ	οὖν ἐστι τά γ᾽ ἄλλα
[26]	ὅτι μάλιστα μιᾶς πράξεως μίμησις.	Εἰ	οὖν τούτοις τε διαφέρει πᾶσιν
[26]	τὴν δὲ τραγικὴν πρὸς φαύλους·	εἰ	οὖν φορτική, χείρων δῆλον ὅτι
[25]	αὑτῆς (τὸ γὰρ (τέλος εἴρηται)	εἰ	οὕτως ἐκπληκτικώτερον ἢ αὐτὸ ἢ
[11]	ὃ> περ εἴρηται συμβαίνει, καὶ	εἰ	πέπραγέ τις ἢ μὴ πέπραγεν
[18]	διαφέρει ἢ ἐμβόλιμα ᾄδειν ἢ	εἰ	ῥῆσιν ἐξ ἄλλου εἰς ἄλλο
[25]	τὸ πεπραγμένον ἢ εἰρημένον βλέποντα	εἰ	σπουδαῖον ἢ φαῦλον, ἀλλὰ καὶ
[21]	ἀποφῆσαι τῶν οἰκείων τι, οἷον	εἰ	τὴν ἀσπίδα εἴποι φιάλην μὴ
[25]	οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἔλεγχοι	εἰ	τὸ αὐτὸ καὶ πρὸς τὸ
[24]	τοδὶ ᾖ ἢ γινομένου γίνηται,	εἰ	τὸ ὕστερον ἔστιν, καὶ τὸ
[25]	πεποίηται, ἡμάρτηται· ἀλλ᾽ ὀρθῶς ἔχει,	εἰ	τυγχάνει τοῦ τέλους τοῦ αὑτῆς
[24]	(τέλος. Εἴη δ᾽ ἂν τοῦτο,	εἰ	τῶν μὲν ἀρχαίων ἐλάττους αἱ
[24]	(τέλος. Εἴη δ᾽ ἂν τοῦτο,	εἰ	τῶν μὲν ἀρχαίων ἐλάττους αἱ
[19]	ἂν εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον,	εἰ	φαίνοιτο ᾗ δέοι καὶ μὴ
[16]	τοῦ ποιητοῦ καὶ ὑπόθεσις, (καὶ	εἴ	γε τὸ τόξον ἔφη γνώσεσθαι
[19]	καὶ ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις καὶ	εἴ	τι ἄλλο τοιοῦτον. Παρὰ γὰρ
[1]	αὐλητικὴ καὶ ἡ κιθαριστικὴ κἂν	εἴ	τινες (ἕτεραι τυγχάνωσιν οὖσαι τοιαῦται
[1]	ἢ (ποιητήν· ὁμοίως δὲ κἂν	εἴ	τις ἅπαντα τὰ μέτρα μιγνύων
[1]	καὶ τοὺς Σωκρατικοὺς λόγους οὐδὲ	εἴ	τις διὰ τριμέτρων ἢ ἐλεγείων
[22]	ἀρχαῖος, ὡς ῥᾴδιον ὂν ποιεῖν	εἴ	τις δώσει ἐκτείνειν ἐφ᾽ ὁπόσον
[22]	τε καὶ οὐτιδανὸς καὶ ἀεικής,	εἴ	τις λέγοι τὰ κύρια μετατιθεὶς
[26]	τῷ χρόνῳ, λέγω δ᾽ οἷον	εἴ	τις τὸν Οἰδίπουν θείη τὸν
[18]	δὲ λέγω τὸ πολύμυθον, οἷον	εἴ	τις τὸν τῆς Ἰλιάδος ὅλον
[24]	προσθεῖναι· διὰ γὰρ τὸ τοῦτο	εἰδέναι	ἀληθὲς (ὂν παραλογίζεται ἡμῶν ἡ
[15]	ἃ οὐχ οἷόν τε ἄνθρωπον	εἰδέναι,	ἢ ὅσα ὕστερον, ἃ (δεῖται
[24]	μυθεύματος, ὥσπερ (Οἰδίπους τὸ μὴ	εἰδέναι	πῶς ὁ Λάιος ἀπέθανεν, ἀλλὰ
[19]	σχήματα τῆς λέξεως, (ἅ ἐστιν	εἰδέναι	τῆς ὑποκριτικῆς καὶ τοῦ τὴν
[12]	δὲ τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς	εἴδεσι>	δεῖ χρῆσθαι πρότερον εἴπαμεν, κατὰ
[12]	δὲ τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς	εἴδεσι	δεῖ χρῆσθαι (πρότερον εἴπομεν, κατὰ
[6]	μέλος) τὸ δὲ χωρὶς τοῖς	(εἴδεσι	τὸ διὰ μέτρων ἔνια μόνον
[22]	καὶ γλώτταις καὶ τοῖς ἄλλοις	εἴδεσι	χρώμενος ἀπρεπῶς καὶ ἐπίτηδες ἐπὶ
[4]	ἔχει ἤδη ἡ τραγῳδία τοῖς	εἴδεσιν	ἱκανῶς ἢ οὔ, αὐτό τε
[6]	αὐτῶν ὡς εἰπεῖν κέχρηνται τοῖς	εἴδεσιν·	καὶ γὰρ ὄψις ἔχει πᾶν
[16]	τί μέν ἐστιν, εἴρηται πρότερον·	εἴδη	(δὲ ἀναγνωρίσεως, πρώτη μὲν ἡ
[18]	μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας δὲ	εἴδη	εἰσὶ τέσσαρα (τοσαῦτα γὰρ καὶ
[20]	πτῶσις ῥήματος κατὰ ταῦτα τὰ	εἴδη	ἐστίν. Λόγος δὲ φωνὴ συνθετὴ
[24]	καὶ Τρῳάδες) ~Ἔτι δὲ τὰ	εἴδη	ταὐτὰ δεῖ ἔχειν τὴν ἐποποιίαν
[24]	καὶ Τρῳάδες) Ἔτι δὲ τὰ	εἴδη	ταὐτὰ δεῖ ἔχειν τὴν ἐποποιίαν
[22]	κόσμος καὶ τἆλλα τὰ εἰρημένα	(εἴδη,	τὸ δὲ κύριον τὴν σαφήνειαν.
[21]	τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος δὲ	εἴδη	τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν δὲ
[22]	ἐν αὐτῇ τῇ λέξει Ἐπιχάρην	εἶδον	(Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καὶ οὐκ ἂν
[22]	τὴν μεταφορῶν ἐνδέχεται, οἷον ἄνδρ᾽	εἶδον	πυρὶ χαλκὸν (ἐπ᾽ ἀνέρι κολλήσαντα’
[21]	ἢ ἀπὸ τοῦ γένους ἐπὶ	εἶδος	ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους ἐπὶ
[21]	ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους ἐπὶ	εἶδος	ἢ κατὰ τὸ ἀνάλογον. Λέγω
[19]	τὴν λέξιν ἓν μέν ἐστιν	εἶδος	θεωρίας τὰ σχήματα τῆς λέξεως,
[25]	Δόλωνα, ὅς ῥ᾽ ἦ τοι	εἶδος	μὲν ἔην κακός’ οὐ τὸ
[21]	δὲ ἀπὸ γένους μὲν (ἐπὶ	εἶδος	οἷον νηῦς δέ μοι ἥδ᾽
[21]	κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ ἐπὶ	εἶδος	οἷον χαλκῷ ἀπὸ ψυχὴν ἀρύσας’
[14]	πρᾶξαι ἀνάγκη ἢ μὴ καὶ	εἰδότας	ἢ μὴ εἰδότας. Τούτων δὲ
[14]	πρᾶξιν, ὥσπερ οἱ παλαιοὶ ἐποίουν	εἰδότας	καὶ γιγνώσκοντας, καθάπερ καὶ Εὐριπίδης
[14]	μὴ καὶ εἰδότας ἢ μὴ	εἰδότας.	Τούτων δὲ τὸ μὲν γινώσκοντα
[21]	ὁρμεῖν ἐστιν ἑστάναι τι. Ἀπ᾽	εἴδους	δὲ ἐπὶ γένος ἦ δὴ
[21]	ἀντὶ τοῦ πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽	εἴδους	δὲ ἐπὶ εἶδος οἷον χαλκῷ
[21]	τὸ γένος ἢ ἀπὸ τοῦ	εἴδους	ἐπὶ εἶδος ἢ κατὰ τὸ
[21]	ἐπὶ εἶδος ἢ ἀπὸ τοῦ	εἴδους	ἐπὶ τὸ γένος ἢ ἀπὸ
[1]	ποιητικῆς αὐτῆς τε καὶ τῶν	εἰδῶν	αὐτῆς, ἥν τινα δύναμιν ἕκαστον
[19]	~Περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων	εἰδῶν	εἴρηται, λοιπὸν δὲ περὶ λέξεως
[6]	ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν	εἰδῶν	ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ
[25]	ἐκ πόσων τε καὶ ποίων	εἰδῶν	ἐστιν, ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽
[26]	ἐποποιίας, καὶ αὐτῶν καὶ τῶν	εἰδῶν	καὶ τῶν μερῶν, καὶ πόσα
[25]	μὲν οὖν ἐπιτιμήματα ἐκ πέντε	εἰδῶν	φέρουσιν· ἢ γὰρ ὡς ἀδύνατα
[24]	μὲν ἀρχαίων ἐλάττους αἱ συστάσεις	εἶεν,	πρὸς δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν
[24]	μὲν ἀρχαίων ἐλάττους αἱ συστάσεις	εἶεν,	πρὸς δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν
[9]	ἔμμετρα λέγειν ἢ ἄμετρα διαφέρουσιν	(εἴη	γὰρ ἂν τὰ Ἡροδότου εἰς
[21]	τὸ δὲ ἐκ σημαινόντων σύγκειται.	Εἴη	δ᾽ ἂν καὶ τριπλοῦν καὶ
[25]	Διὶ οἰνοχοεύειν’ οὐ πινόντων οἶνον.	Εἴη	δ᾽ ἂν τοῦτό γε καὶ>
[24]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ (τέλος.	Εἴη	δ᾽ ἂν τοῦτο, εἰ τῶν
[24]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ (τέλος.	Εἴη	δ᾽ ἂν τοῦτο, εἰ τῶν
[4]	πολὺ γὰρ ἂν ἴσως ἔργον	εἴη	διεξιέναι καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ δὲ
[7]	θεωρίας) οἷον εἰ μυρίων σταδίων	εἴη	ζῷον· ὥστε δεῖ καθάπερ ἐπὶ
[9]	τεθῆναι καὶ οὐδὲν ἧττον ἂν	εἴη	ἱστορία τις μετὰ μέτρου ἢ
[13]	τῆς τραγῳδίας (ἔργον, ἐφεξῆς ἂν	εἴη	λεκτέον τοῖς νῦν εἰρημένοις. Ἐπειδὴ
[26]	εἰρημένην) φανερὸν ὅτι κρείττων ἂν	εἴη	μᾶλλον τοῦ (τέλους τυγχάνουσα τῆς
[3]	τῇ μὲν ὁ αὐτὸς ἂν	εἴη	μιμητὴς Ὁμήρῳ Σοφοκλῆς, μιμοῦνται γὰρ
[26]	φορτική, χείρων δῆλον ὅτι ἂν	εἴη.	(Πρῶτον μὲν οὐ τῆς ποιητικῆς
[6]	πρῶτον μὲν ἐξ ἀνάγκης ἂν	εἴη	τι μόριον τραγῳδίας ὁ τῆς
[19]	λόγον γίγνεσθαι. Τί γὰρ ἂν	εἴη	τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο
[1]	τούτοις εἴτε μιγνῦσα μετ᾽ ἀλλήλων	εἴθ᾽	ἑνί τινι γένει χρωμένη τῶν
[17]	καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν,	εἴθ᾽	ὡς (Εὐριπίδης εἴθ᾽ ὡς Πολύιδος
[17]	μέλλων ἀνεγνώρισεν, εἴθ᾽ ὡς (Εὐριπίδης	εἴθ᾽	ὡς Πολύιδος ἐποίησεν, κατὰ τὸ
[17]	καὶ αὐτὸν ποιοῦντα ἐκτίθεσθαι καθόλου,	(εἶθ᾽	οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ παρατείνειν. Λέγω
[14]	ἀγνοοῦντας δὲ πρᾶξαι τὸ δεινόν,	εἶθ᾽	ὕστερον ἀναγνωρίσαι τὴν φιλίαν, ὥσπερ
[2]	δὲ χείρους, Διονύσιος δὲ ὁμοίους	εἴκαζεν.	Δῆλον δὲ ὅτι καὶ τῶν
[9]	ἔοικε γὰρ τὰ τοιαῦτα (οὐκ	εἰκῇ	γίνεσθαι· ὥστε ἀνάγκη τοὺς τοιούτους
[6]	ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ λευκογραφήσας	εἰκόνα)	ἔστιν τε μίμησις πράξεως καὶ
[4]	Διὰ γὰρ τοῦτο χαίρουσι τὰς	εἰκόνας	ὁρῶντες, ὅτι συμβαίνει θεωροῦντας μανθάνειν
[4]	αὐτὰ λυπηρῶς ὁρῶμεν, τούτων τὰς	εἰκόνας	τὰς μάλιστα ἠκριβωμένας χαίρομεν θεωροῦντες,
[15]	ἡμεῖς, δεῖ μιμεῖσθαι τοὺς ἀγαθοὺς	(εἰκονογράφους·	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ἀποδιδόντες τὴν
[25]	ὡσπερανεὶ ζωγράφος ἤ τις ἄλλος	εἰκονοποιός,	ἀνάγκη μιμεῖσθαι τριῶν ὄντων τὸν
[16]	Σοφοκλέους Οἰδίποδι καὶ τῇ Ἰφιγενείᾳ·	εἰκὸς	γὰρ βούλεσθαι ἐπιθεῖναι γράμματα. Αἱ
[18]	καὶ εἰκὸς ὥσπερ Ἀγάθων λέγει,	εἰκὸς	γὰρ γίνεσθαι πολλὰ (καὶ παρὰ
[16]	τοῦ σοφιστοῦ περὶ τῆς Ἰφιγενείας·	εἰκὸς	γὰρ ἔφη τὸν Ὀρέστην συλλογίσασθαι
[25]	ὅτι ποτὲ οὐκ ἄλογόν (ἐστιν·	εἰκὸς	γὰρ καὶ παρὰ τὸ εἰκὸς
[9]	κωλύει τοιαῦτα εἶναι οἷα ἂν	εἰκὸς	γενέσθαι (καὶ δυνατὰ γενέσθαι) καθ᾽
[10]	ἐξ ἀνάγκης ἢ κατὰ τὸ	εἰκὸς	γίγνεσθαι ταῦτα· διαφέρει γὰρ πολὺ
[25]	εἰκὸς γὰρ καὶ παρὰ τὸ	εἰκὸς	γίνεσθαι. Τὰ δ᾽ ὑπεναντίως εἰρημένα
[4]	οὐδενὸς ἔχομεν εἰπεῖν τοιοῦτον ποίημα,	εἰκὸς	δὲ εἶναι πολλούς, ἀπὸ δὲ
[17]	ὡς Πολύιδος ἐποίησεν, κατὰ τὸ	εἰκὸς	εἰπὼν ὅτι οὐκ ἄρα μόνον
[25]	δι᾽ ἁμάρτημα δὲ τὸ πρόβλημα	εἰκός	ἐστιν. Ὅλως δὲ τὸ ἀδύνατον
[11]	δὲ ὥσπερ λέγομεν κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἢ ἀναγκαῖον, οἷον ἐν τῷ/
[7]	ἐν ὅσῳ μεγέθει κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἢ τὸ ἀναγκαῖον ἐφεξῆς γιγνομένων
[9]	καὶ τὰ δυνατὰ κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἢ τὸ ἀναγκαῖον. Ὁ γὰρ
[9]	λέγειν ἢ πράττειν κατὰ τὸ	εἰκὸς	ἢ τὸ ἀναγκαῖον, οὗ (στοχάζεται
[8]	θατέρου γενομένου ἀναγκαῖον ἦν ἢ	εἰκὸς	θάτερον γενέσθαι, ἀλλὰ περὶ μίαν
[18]	γίνεσθαι πολλὰ (καὶ παρὰ τὸ	εἰκός.	Καὶ τὸν χορὸν δὲ ἕνα
[15]	ἢ πράττειν ἢ ἀναγκαῖον ἢ	εἰκὸς	καὶ τοῦτο μετὰ τοῦτο γίνεσθαι
[9]	τὰ (ἐπεισόδια μετ᾽ ἄλληλα οὔτ᾽	εἰκὸς	οὔτ᾽ ἀνάγκη εἶναι. Τοιαῦται δὲ
[15]	τοῦτο γίνεσθαι ἢ ἀναγκαῖον ἢ	εἰκός.	Φανερὸν οὖν ὅτι καὶ τὰς
[18]	ἡττηθῇ. Ἔστιν δὲ τοῦτο καὶ	εἰκὸς	ὥσπερ Ἀγάθων λέγει, εἰκὸς γὰρ
[15]	ἢ τὸ ἀναγκαῖον ἢ τὸ	εἰκός,	(ὥστε τὸν τοιοῦτον τὰ τοιαῦτα
[19]	ἢ δεινὰ ἢ μεγάλα ἢ	εἰκότα	δέῃ παρασκευάζειν· πλὴν τοσοῦτον (διαφέρει,
[24]	Νίπτρων. Προαιρεῖσθαί τε δεῖ ἀδύνατα	εἰκότα	μᾶλλον ἢ δυνατὰ ἀπίθανα· τούς
[16]	πραγμάτων, τῆς ἐκπλήξεως γιγνομένης δι᾽	εἰκότων,	οἷον ἐν τῷ Σοφοκλέους Οἰδίποδι
[9]	γὰρ τὸν μῦθον διὰ τῶν	εἰκότων	οὕτω τὰ τυχόντα ὀνόματα ὑποτιθέασιν,
[16]	γὰρ τὸν τόπον συνελογίσαντο τὴν	εἱμαρμένην	ὅτι ἐν τούτῳ εἵμαρτο ἀποθανεῖν
[16]	τὴν εἱμαρμένην ὅτι ἐν τούτῳ	εἵμαρτο	ἀποθανεῖν αὐταῖς, καὶ γὰρ ἐξετέθησαν
[25]	Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ αὐτὸν Λάκωνα	(εἶναι·	ἄτοπον οὖν τὸ μὴ ἐντυχεῖν
[6]	γὰρ τούτων καὶ τὰς πράξεις	εἶναί	γὰρ μιμοῦνται, δύο μέρη ἐστίν,
[9]	τὸν ποιητὴν μᾶλλον τῶν μύθων	εἶναι	δεῖ ποιητὴν ἢ τῶν μέτρων,
[25]	φασιν καὶ δοκεῖ, ἢ οἷα	εἶναι	δεῖ. Ταῦτα δ᾽ ἐξαγγέλλεται λέξει
[14]	πραγμάτων συστάσεως καὶ ποίους τινὰς	εἶναι	δεῖ τοὺς (μύθους εἴρηται ἱκανῶς.
[6]	(πέφυκεν αἴτια δύο τῶν πράξεων	εἶναι,	διάνοια καὶ ἦθος) καὶ κατὰ
[9]	οὖν μὴ γενόμενα οὔπω πιστεύομεν	εἶναι	δυνατά, τὰ δὲ γενόμενα φανερὸν
[21]	ὅτι καὶ (γλῶτταν καὶ κύριον	εἶναι	δυνατὸν τὸ αὐτό, μὴ τοῖς
[23]	μὴ ὁμοίας ἱστορίαις τὰς συνθέσεις	εἶναι,	ἐν αἷς ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς
[22]	τοιαῦτα. Διὰ γὰρ τὸ μὴ	εἶναι	ἐν τοῖς κυρίοις ποιεῖ τὸ
[15]	θεοῖς ὁρᾶν. Ἄλογον δὲ μηδὲν	εἶναι	ἐν τοῖς πράγμασιν, εἰ δὲ
[6]	οὖν πάσης τῆς τραγῳδίας μέρη	εἶναι	ἕξ, καθ᾽ ὃ ποιά τις
[24]	τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν	εἶναι	ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν
[24]	τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν	εἶναι	ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν
[15]	ὑποτεθῇ, ὅμως ὁμαλῶς ἀνώμαλον δεῖ	εἶναι.	Ἔστιν δὲ παράδειγμα πονηρίας μὲν
[9]	ἧττον εὐφραίνει. Ὥστ᾽ οὐ πάντως	εἶναι	ζητητέον τῶν παραδεδομένων μύθων, περὶ
[25]	ἐφύοντο τὰ πρὶν (μάθον ἀθάνατ᾽	εἶναι	ζωρά τε πρὶν κέκρητο’ Τὰ
[24]	ἄλλο δὲ τούτου ὄντος ἀνάγκη	εἶναι	ἢ γενέσθαι ᾖ, προσθεῖναι· διὰ
[7]	μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽ ἕτερον πέφυκεν	εἶναι	ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ δὲ τοὐναντίον
[24]	ὕστερον ἔστιν, καὶ τὸ πρότερον	εἶναι	ἢ γίνεσθαι· τοῦτο δέ ἐστι
[7]	αὐτὸ μὲν μετ᾽ ἄλλο πέφυκεν	εἶναι	ἢ (ἐξ ἀνάγκης ἢ ὡς
[5]	πειρᾶται ὑπὸ μίαν περίοδον ἡλίου	εἶναι	ἢ μικρὸν ἐξαλλάττειν, ἡ δὲ
[25]	γῆμαι λέγουσι τὸν Ὀδυσσέα καὶ	εἶναι	Ἰκάδιον ἀλλ᾽ οὐκ Ἰκάριον· δι᾽
[8]	πράξεως μίμησίς ἐστι, μιᾶς τε	εἶναι	καὶ ταύτης ὅλης, καὶ τὰ
[9]	γίνεσθαι· ὥστε ἀνάγκη τοὺς τοιούτους	εἶναι	καλλίους μύθους. ~Εἰσὶ δὲ τῶν
[7]	ὁ μείζων μέχρι τοῦ σύνδηλος	εἶναι	καλλίων ἐστὶ κατὰ τὸ μέγεθος·
[6]	πραττόντων, οὓς ἀνάγκη ποιούς τινας	εἶναι	κατά τε τὸ ἦθος καὶ
[20]	ὁρισμός, ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ ῥημάτων	εἶναι	λόγον, μέρος μέντοι ἀεί τι
[13]	τὸν καλῶς ἔχοντα μῦθον ἁπλοῦν	εἶναι	μᾶλλον ἢ διπλοῦν, ὥσπερ τινές
[7]	τραγῳδίαν τελείας καὶ ὅλης πράξεως	εἶναι	(μίμησιν ἐχούσης τι μέγεθος· ἔστιν
[13]	καὶ ταύτην φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν	εἶναι	μιμητικήν (τοῦτο γὰρ ἴδιον τῆς
[22]	πολὺ δὲ μέγιστον τὸ μεταφορικὸν	εἶναι.	Μόνον γὰρ τοῦτο οὔτε παρ᾽
[25]	λέξεως. Τὸν κεκραμένον οἶνόν φασιν	εἶναι,	ὅθεν πεποίηται κνημὶς νεοτεύκτου κασσιτέροιο’
[26]	οὖν πρὸς θεατὰς ἐπιεικεῖς φασιν	εἶναι	οἳ> οὐδὲν δέονται τῶν σχημάτων,
[9]	γενομένων ἔνια οὐδὲν κωλύει τοιαῦτα	εἶναι	οἷα ἂν εἰκὸς γενέσθαι (καὶ
[25]	ἢ ἀπίθανον καὶ δυνατόν· τοιούτους	εἶναι	οἷον Ζεῦξις ἔγραφεν, ἀλλὰ βέλτιον·
[7]	μὲν μέγεθος, τοῦτο δὲ εὐσύνοπτον	εἶναι,	οὕτω (καὶ ἐπὶ τῶν μύθων
[4]	εἰπεῖν τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς δὲ	εἶναι	πολλούς, ἀπὸ δὲ Ὁμήρου ἀρξαμένοις
[14]	λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ ἢ φίλων	εἶναι	πρὸς ἀλλήλους τὰς τοιαύτας πράξεις
[8]	Ἡρακλῆς, ἕνα καὶ τὸν μῦθον	εἶναι	προσήκειν. Ὁ δ᾽ Ὅμηρος ὥσπερ
[13]	βελτίοσι καὶ χείροσιν. Δοκεῖ δὲ	εἶναι	πρώτη διὰ τὴν τῶν θεάτρων
[22]	ἀρετὴ σαφῆ καὶ μὴ ταπεινὴν	εἶναι.	Σαφεστάτη μὲν οὖν ἐστιν ἡ
[5]	τοῦ (μετὰ μέτρου λόγῳ μίμησις	εἶναι	σπουδαίων ἠκολούθησεν· τῷ δὲ τὸ
[2]	τούτους ἢ σπουδαίους ἢ φαύλους	εἶναι	(τὰ γὰρ ἤθη σχεδὸν ἀεὶ
[4]	μείζω καὶ ἐντιμότερα τὰ σχήματα	εἶναι	ταῦτα ἐκείνων. Τὸ μὲν οὖν
[5]	μέτρον ἁπλοῦν ἔχειν καὶ ἀπαγγελίαν	εἶναι,	ταύτῃ διαφέρουσιν· ἔτι δὲ τῷ
[18]	λύσις· λέγω δὲ δέσιν μὲν	εἶναι	τὴν ἀπ᾽ ἀρχῆς μέχρι τούτου
[6]	δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται, λέξιν	εἶναι	τὴν διὰ τῆς ὀνομασίας ἑρμηνείαν,
[4]	διὰ τὸ σατυρικὴν καὶ ὀρχηστικωτέραν	εἶναι	τὴν ποίησιν, λέξεως δὲ γενομένης
[13]	Ἐπειδὴ οὖν δεῖ τὴν σύνθεσιν	εἶναι	τῆς καλλίστης τραγῳδίας μὴ ἁπλῆν
[26]	μήκει τὸ τέλος τῆς μιμήσεως	εἶναι	(τὸ γὰρ ἀθροώτερον ἥδιον ἢ
[21]	ὁ ποιητής, δοκεῖ γὰρ ἔνια	εἶναι	τοιαῦτα, (οἷον τὰ κέρατα ἔρνυγας’
[9]	ἄλληλα οὔτ᾽ εἰκὸς οὔτ᾽ ἀνάγκη	εἶναι.	Τοιαῦται δὲ ποιοῦνται ὑπὸ μὲν
[7]	μὲν μῆκος, τοῦτο δὲ εὐμνημόνευτον	εἶναι.	Τοῦ δὲ μήκους ὅρος ὁ>
[18]	ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν, καὶ μόριον	εἶναι	τοῦ ὅλου καὶ συναγωνίζεσθαι μὴ
[15]	γυναικὶ οὕτως ἀνδρείαν ἢ δεινὴν	εἶναι.	Τρίτον δὲ τὸ ὅμοιον. Τοῦτο
[7]	ποίαν τινὰ δεῖ τὴν σύστασιν	εἶναι	τῶν πραγμάτων, ἐπειδὴ τοῦτο καὶ
[6]	ἤθη, καθ᾽ ὃ ποιούς τινας	εἶναί	φαμεν τοὺς πράττοντας, διάνοιαν δέ,
[12]	ὡς εἴδεσι> δεῖ χρῆσθαι πρότερον	εἴπαμεν,	κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ
[22]	ἐκωμῴδει ὅτι ἃ οὐδεὶς ἂν	εἴπειεν	ἐν τῇ διαλέκτῳ τούτοις χρῶνται,
[7]	μέγεθος· ὡς δὲ ἁπλῶς διορίσαντας	εἰπεῖν,	ἐν ὅσῳ μεγέθει κατὰ τὸ
[6]	οὖν οὐκ ὀλίγοι αὐτῶν ὡς	εἰπεῖν	κέχρηνται τοῖς εἴδεσιν· καὶ γὰρ
[19]	δὲ περὶ λέξεως καὶ διανοίας	εἰπεῖν.	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὴν
[4]	οὖν πρὸ Ὁμήρου οὐδενὸς ἔχομεν	εἰπεῖν	τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς δὲ εἶναι
[26]	Εἶτα οὐδὲ κίνησις ἅπασα ἀποδοκιμαστέα,	εἴπερ	μηδ᾽ ὄρχησις, ἀλλ᾽ ἡ φαύλων,
[21]	τι, οἷον εἰ τὴν ἀσπίδα	εἴποι	φιάλην μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’
[24]	ἢ τῷ ἡρῴῳ, ἀλλ᾽ ὥσπερ	εἴπομεν	αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει τὸ
[23]	ποιητῶν τοῦτο (δρῶσι. Διὸ ὥσπερ	εἴπομεν	ἤδη καὶ ταύτῃ θεσπέσιος ἂν
[3]	διαφοραῖς ἡ μίμησίς ἐστιν, (ὡς	εἴπομεν	κατ᾽ ἀρχάς, ἐν οἷς τε
[12]	ὡς εἴδεσι δεῖ χρῆσθαι (πρότερον	εἴπομεν,	κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ
[5]	~Ἡ δὲ κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ	εἴπομεν	μίμησις φαυλοτέρων μέν, οὐ μέντοι
[14]	Τὸ δὲ καλῶς τί λέγομεν,	εἴπωμεν	σαφέστερον. Ἔστι μὲν γὰρ οὕτω
[19]	ἐπιτιμᾷ, ὅτι εὔχεσθαι οἰόμενος ἐπιτάττει	εἰπὼν	Μῆνιν ἄειδε θεά’ Τὸ γὰρ
[17]	Πολύιδος ἐποίησεν, κατὰ τὸ εἰκὸς	εἰπὼν	ὅτι οὐκ ἄρα μόνον τὴν
[21]	ταμεῖν, τὸ δὲ ταμεῖν ἀρύσαι	εἴρηκεν·	ἄμφω γὰρ ἀφελεῖν τί ἐστιν.
[25]	αὐτοὶ καταψηφισάμενοι συλλογίζονται, καὶ ὡς	εἰρηκότος	ὅ τι δοκεῖ ἐπιτιμῶσιν, ἂν
[22]	ὁ κόσμος καὶ τἆλλα τὰ	εἰρημένα	(εἴδη, τὸ δὲ κύριον τὴν
[22]	τοῖς ἡρωικοῖς ἅπαντα χρήσιμα τὰ	εἰρημένα,	ἐν δὲ τοῖς ἰαμβείοις διὰ
[25]	εἰκὸς γίνεσθαι. Τὰ δ᾽ ὑπεναντίως	εἰρημένα	οὕτω σκοπεῖν ὥσπερ οἱ ἐν
[22]	μιμήσεως ἔστω ἡμῖν ἱκανὰ τὰ	εἰρημένα.	~Περὶ δὲ τῆς διηγηματικῆς καὶ
[4]	(ἕκαστα κοσμηθῆναι λέγεται ἔστω ἡμῖν	εἰρημένα·	πολὺ γὰρ ἂν ἴσως ἔργον
[7]	ἔτυχε τελευτᾶν, ἀλλὰ κεχρῆσθαι ταῖς	εἰρημέναις	ἰδέαις. Ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τὸ
[1]	τῆς φωνῆς, οὕτω κἀν ταῖς	εἰρημέναις	τέχναις ἅπασαι μὲν ποιοῦνται τὴν
[11]	ἡ μάλιστα τῆς πράξεως ἡ	εἰρημένη	ἐστίν· ἡ γὰρ τοιαύτη ἀναγνώρισις
[26]	ἡδονὴν ποιεῖν αὐτὰς ἀλλὰ τὴν	εἰρημένην)	φανερὸν ὅτι κρείττων ἂν εἴη
[16]	μῦθος· διὸ ἐγγύς τι τῆς	εἰρημένης	ἁμαρτίας ἐστίν, ἐξῆν γὰρ ἂν
[13]	ἂν εἴη λεκτέον τοῖς νῦν	εἰρημένοις.	Ἐπειδὴ οὖν δεῖ τὴν σύνθεσιν
[1]	τινες αἳ πᾶσι χρῶνται τοῖς	(εἰρημένοις,	λέγω δὲ οἷον ῥυθμῷ καὶ
[25]	εἰς αὐτὸ τὸ πεπραγμένον ἢ	εἰρημένον	βλέποντα εἰ σπουδαῖον ἢ φαῦλον,
[24]	οὖν μήκους ὅρος ἱκανὸς ὁ	εἰρημένος·	δύνασθαι γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν
[24]	οὖν μήκους ὅρος ἱκανὸς ὁ	εἰρημένος·	δύνασθαι γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν
[25]	ἂν σημήνειε τοῦτο ἐν τῷ	εἰρημένῳ,	οἷον τῷ τῇ ῥ᾽ ἔσχετο
[25]	Αἱ δὲ λύσεις ἐκ τῶν	(εἰρημένων	ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ δώδεκα.
[9]	ἐστίν. ~Φανερὸν δὲ ἐκ τῶν	εἰρημένων	καὶ ὅτι οὐ τὸ τὰ
[22]	μέγα μὲν τὸ ἑκάστῳ τῶν	εἰρημένων	(πρεπόντως χρῆσθαι, καὶ διπλοῖς ὀνόμασι
[6]	λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς ἐκ τῶν	εἰρημένων	τὸν γινόμενον ὅρον τῆς οὐσίας.
[3]	πόσαι καὶ τίνες τῆς μιμήσεως	εἰρήσθω	ταῦτα. ~Ἐοίκασι δὲ γεννῆσαι μὲν
[26]	καὶ περὶ ἐπιτιμήσεων καὶ λύσεων,	εἰρήσθω	τοσαῦτα. Περὶ δὲ ἰάμβων καὶ
[15]	κατ᾽ αὐτὰς ἔστιν ἁμαρτάνειν πολλάκις·	εἴρηται	δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς
[25]	τοῦ αὑτῆς (τὸ γὰρ (τέλος	εἴρηται)	εἰ οὕτως ἐκπληκτικώτερον ἢ αὐτὸ
[13]	δι᾽ ἁμαρτίαν μεγάλην ἢ οἵου	εἴρηται	ἢ βελτίονος μᾶλλον ἢ χείρονος.
[14]	τινὰς εἶναι δεῖ τοὺς (μύθους	εἴρηται	ἱκανῶς. ~Περὶ δὲ τὰ ἤθη
[11]	ἐναντίον τῶν πραττομένων μεταβολὴ καθάπερ	εἴρηται,	καὶ τοῦτο δὲ ὥσπερ λέγομεν
[6]	λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον	εἴρηται,	λέξιν εἶναι τὴν διὰ τῆς
[19]	μὲν οὖν τῶν ἄλλων εἰδῶν	εἴρηται,	λοιπὸν δὲ περὶ λέξεως καὶ
[25]	τοὺς τὸν σίδηρον ἐργαζομένους, ὅθεν	εἴρηται	(ὁ Γανυμήδης Διὶ οἰνοχοεύειν’ οὐ
[25]	θᾶττον. Τὸ δὲ κατὰ μεταφορὰν	εἴρηται,	οἷον πάντες μέν ῥα θεοί
[13]	τελευτῶσιν. Τοῦτο γάρ ἐστιν ὥσπερ	εἴρηται	ὀρθόν· σημεῖον δὲ μέγιστον· ἐπὶ
[14]	Διὰ γὰρ τοῦτο, ὅπερ πάλαι	εἴρηται,	οὐ περὶ πολλὰ (γένη αἱ
[11]	δὲ περιπέτεια μὲν καὶ ἀναγνώρισις	εἴρηται,	πάθος δέ ἐστι πρᾶξις φθαρτικὴ
[18]	ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ ὅπερ	εἴρηται	πολλάκις μεμνῆσθαι καὶ μὴ ποιεῖν
[16]	~Ἀναγνώρισις δὲ τί μέν ἐστιν,	εἴρηται	πρότερον· εἴδη (δὲ ἀναγνωρίσεως, πρώτη
[21]	σπείρειν πρὸς τὸν καρπόν, διὸ	εἴρηται	σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’ Ἔστι δὲ
[11]	τυχόντα ἐστὶν ὥς< ὃ> περ	εἴρηται	συμβαίνει, καὶ εἰ πέπραγέ τις
[25]	καλῶς ἢ μὴ καλῶς (εἰ	εἴρηταί	τινι ἢ πέπρακται, οὐ μόνον
[25]	ἀντὶ τοῦ πολλοί κατὰ (μεταφορὰν	εἴρηται,	τὸ γὰρ πᾶν πολύ τι.
[21]	καὶ Ω, καὶ τῶν ἐπεκτεινομένων	εἰς	Α· ὥστε ἴσα συμβαίνει πλήθει
[12]	κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ	εἰς	ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα τάδε ἐστίν,
[12]	κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ	εἰς	ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν.
[17]	ἀδήλως τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης δὲ	εἰς	ἄλλην (χώραν, ἐν ᾗ νόμος
[18]	ἢ εἰ ῥῆσιν ἐξ ἄλλου	εἰς	ἄλλο ἁρμόττοι ἢ ἐπεισόδιον ὅλον;
[18]	οὗ μεταβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἢ	εἰς	ἀτυχίαν, λύσιν δὲ τὴν ἀπὸ
[25]	ἢ πέπρακται, οὐ μόνον σκεπτέον	εἰς	αὐτὸ τὸ πεπραγμένον ἢ εἰρημένον
[11]	καὶ τοὔνομα σημαίνει, ἐξ ἀγνοίας	εἰς	γνῶσιν μεταβολή, ἢ εἰς φιλίαν
[21]	καὶ τὸ Ξ σύνθετά ἐστιν.	Εἰς	δὲ ἄφωνον οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ,
[21]	τελευτᾷ, (οὐδὲ εἰς φωνῆεν βραχύ.	Εἰς	δὲ τὸ Ι τρία μόνον,
[21]	τρία μόνον, μέλι’ κόμμι’ πέπερι’	Εἰς	δὲ τὸ Υ πέντε, τὸ
[4]	τῶν ὑποκριτῶν πλῆθος ἐξ ἑνὸς	εἰς	δύο πρῶτος Αἰσχύλος ἤγαγε καὶ
[7]	ἐκ δυστυχίας ἢ ἐξ εὐτυχίας	εἰς	δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος ἐστὶν
[13]	τὸν σφόδρα πονηρὸν ἐξ εὐτυχίας	εἰς	δυστυχίαν μεταπίπτειν· τὸ μὲν γὰρ
[13]	δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ εὐτυχίας	εἰς	δυστυχίαν μὴ διὰ μοχθηρίαν ἀλλὰ
[13]	δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ εὐτυχίας	εἰς	δυστυχίαν, οὐ γὰρ φοβερὸν οὐδὲ
[13]	τραγῳδίαις καὶ αἱ πολλαὶ αὐτοῦ	εἰς	δυστυχίαν τελευτῶσιν. Τοῦτο γάρ ἐστιν
[13]	οὔτε τοὺς μοχθηροὺς ἐξ ἀτυχίας	εἰς	εὐτυχίαν, ἀτραγῳδότατον γὰρ τοῦτ᾽ ἐστὶ
[13]	τινές φασι, καὶ μεταβάλλειν οὐκ	εἰς	εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον
[7]	τὸ ἀναγκαῖον ἐφεξῆς γιγνομένων συμβαίνει	εἰς	εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἢ ἐξ
[18]	ἔσχατόν ἐστιν ἐξ οὗ μεταβαίνει	εἰς	εὐτυχίαν ἢ εἰς ἀτυχίαν, λύσιν
[11]	μεταβολή, ἢ εἰς φιλίαν ἢ	εἰς	ἔχθραν, τῶν πρὸς εὐτυχίαν ἢ
[21]	τε τὰ ἀεὶ μακρά, οἷον	εἰς	Η καὶ Ω, καὶ τῶν
[25]	μὴ ἐντυχεῖν τὸν Τηλέμαχον αὐτῷ	εἰς	Λακεδαίμονα ἐλθόντα. Τὸ δ᾽ ἴσως
[24]	Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ ἀγαθὸν	εἰς	μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν τὸν
[24]	Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ ἀγαθὸν	εἰς	μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν τὸν
[9]	(εἴη γὰρ ἂν τὰ Ἡροδότου	εἰς	μέτρα τεθῆναι καὶ οὐδὲν ἧττον
[24]	δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν	εἰς	μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει
[24]	δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν	εἰς	μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει
[21]	Α· ὥστε ἴσα συμβαίνει πλήθει	εἰς	ὅσα τὰ ἄρρενα καὶ τὰ
[21]	τὸ ἄστυ’ Τὰ δὲ μεταξὺ	εἰς	ταῦτα καὶ Ν καὶ Σ.
[13]	διὰ κακίαν καὶ μοχθηρίαν μεταβάλλων	εἰς	τὴν δυστυχίαν ἀλλὰ δι᾽ (ἁμαρτίαν
[24]	Μυσοῖς ὁ ἄφωνος ἐκ Τεγέας	εἰς	τὴν Μυσίαν ἥκων. Ὥστε τὸ
[19]	τούτων γνῶσιν ἢ ἄγνοιαν οὐδὲν	εἰς	τὴν ποιητικὴν ἐπιτίμημα φέρεται ὅ
[11]	~Ἔστι δὲ περιπέτεια μὲν ἡ	εἰς	τὸ ἐναντίον τῶν πραττομένων μεταβολὴ
[22]	ἐπῶν θεωρείσθω ἐντιθεμένων τῶν ὀνομάτων	εἰς	τὸ μέτρον. Καὶ ἐπὶ τῆς
[21]	μεταξύ, ἄρρενα μὲν ὅσα τελευτᾷ	εἰς	τὸ Ν καὶ Ρ καὶ
[22]	Οὐκ ἐλάχιστον δὲ μέρος συμβάλλεται	(εἰς	τὸ σαφὲς τῆς λέξεως καὶ
[24]	θαυμαστόν, διὰ τὸ μὴ ὁρᾶν	εἰς	τὸν πράττοντα· ἐπεὶ τὰ περὶ
[25]	σπουδαῖον ἢ φαῦλον, ἀλλὰ καὶ	εἰς	τὸν πράττοντα ἢ λέγοντα πρὸς
[11]	ἀγνοίας εἰς γνῶσιν μεταβολή, ἢ	εἰς	φιλίαν ἢ εἰς ἔχθραν, τῶν
[21]	ἄφωνον οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ	εἰς	φωνῆεν βραχύ. Εἰς δὲ τὸ
[21]	δὲ ὅσα ἐκ τῶν φωνηέντων	εἴς	τε τὰ ἀεὶ μακρά, οἷον
[20]	τῷ βαδίζει Κλέων ὁ Κλέων’	Εἷς	δέ ἐστι λόγος διχῶς, ἢ
[8]	ποιήματα πεποιήκασιν· οἴονται γάρ, ἐπεὶ	εἷς	ἦν ὁ Ἡρακλῆς, ἕνα καὶ
[20]	οἷον ἡ Ἰλιὰς μὲν (συνδέσμῳ	εἷς,	ὁ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τῷ
[8]	τοῦ μεγέθους. ~Μῦθος δ᾽ ἐστὶν	εἷς	οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται ἐὰν
[24]	ὁ δὲ ὀλίγα (φροιμιασάμενος εὐθὺς	εἰσάγει	ἄνδρα ἢ γυναῖκα ἢ ἄλλο
[16]	καὶ ἄλλως ὑπὸ τῶν συβοτῶν·	εἰσὶ	γὰρ αἱ μὲν πίστεως ἕνεκα
[1]	τούτων διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον.	Εἰσὶ	δέ τινες αἳ πᾶσι χρῶνται
[10]	τοὺς τοιούτους εἶναι καλλίους μύθους.	~Εἰσὶ	δὲ τῶν μύθων οἱ μὲν
[11]	τινῶν ἐστιν ἀναγνώρισις, αἱ μέν	εἰσι	θατέρου πρὸς τὸν ἕτερον μόνον,
[18]	τοῦ τέλους. Τραγῳδίας δὲ εἴδη	εἰσὶ	τέσσαρα (τοσαῦτα γὰρ καὶ τὰ
[20]	φωνή· καὶ γὰρ τῶν θηρίων	εἰσὶν	ἀδιαίρετοι φωναί, ὧν οὐδεμίαν λέγω
[9]	μύθων, περὶ οὓς αἱ τραγῳδίαι	εἰσίν,	(ἀντέχεσθαι. Καὶ γὰρ γελοῖον τοῦτο
[25]	ἐκ τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι.	Εἰσὶν	δὲ δώδεκα. ~Πότερον δὲ βελτίων
[6]	πρᾶξίς τις ἐστίν, οὐ ποιότης·	εἰσὶν	δὲ κατὰ μὲν τὰ ἤθη
[8]	δὲ καὶ πράξεις ἑνὸς πολλαί	εἰσιν,	ἐξ ὧν μία οὐδεμία γίνεται
[14]	περὶ πολλὰ (γένη αἱ τραγῳδίαι	εἰσίν.	Ζητοῦντες γὰρ οὐκ ἀπὸ τέχνης
[6]	νέων τῶν πλείστων ἀήθεις τραγῳδίαι	εἰσίν,	καὶ ὅλως ποιηταὶ πολλοὶ τοιοῦτοι,
[17]	φύσεως οἱ ἐν τοῖς πάθεσίν	εἰσιν,	καὶ χειμαίνει ὁ χειμαζόμενος καὶ
[11]	ἔχει ἡ ἐν τῷ Οἰδίποδι.	Εἰσὶν	μὲν οὖν καὶ ἄλλαι ἀναγνωρίσεις·
[25]	δεῖ ποιεῖν, Εὐριπίδην δὲ οἷοι	εἰσίν,	ταύτῃ (λυτέον. Εἰ δὲ μηδετέρως,
[17]	μὲν εὔπλαστοι οἱ δὲ ἐκστατικοί	εἰσιν.	Τούς τε λόγους καὶ τοὺς
[10]	πράξεις ὧν μιμήσεις οἱ μῦθοί	εἰσιν	ὑπάρχουσιν εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται. Λέγω
[9]	μύθων καὶ πράξεων αἱ ἐπεισοδιώδεις	εἰσὶν	χείρισται· λέγω δ᾽ ἐπεισοδιώδη μῦθον
[26]	ἧς αἱ ἡδοναὶ συνίστανται ἐναργέστατα·	εἶτα	καὶ τὸ ἐναργὲς ἔχει καὶ
[6]	τραγῳδίας ὁ τῆς ὄψεως κόσμος·	εἶτα	μελοποιία καὶ λέξις, ἐν τούτοις
[26]	ὅπερ ἐποίει Μνασίθεος ὁ Ὀπούντιος.	Εἶτα	οὐδὲ κίνησις ἅπασα ἀποδοκιμαστέα, εἴπερ
[1]	ἡ τοῖς (μέτροις καὶ τούτοις	εἴτε	μιγνῦσα μετ᾽ ἀλλήλων εἴθ᾽ ἑνί
[25]	οὐ βέλτιον μέν, ἀλλ᾽ οὕτως	εἶχεν,	οἷον τὰ περὶ τῶν ὅπλων,
[1]	τῶν μέτρων ἐκφέρωσιν, οὕτω καλεῖν	εἰώθασιν·	οὐδὲν δὲ κοινόν ἐστιν Ὁμήρῳ
[22]	ὡς τὸ κύριον παρὰ τὸ	εἰωθὸς	γιγνόμενον τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ποιήσει,
[22]	μόνον ὄνομα μεταθέντος, ἀντὶ κυρίου	εἰωθότος	γλῶτταν, τὸ μὲν φαίνεται καλὸν
[22]	διὰ δὲ τὸ (κοινωνεῖν τοῦ	εἰωθότος	τὸ σαφὲς ἔσται. Ὥστε οὐκ
[26]	ἡ τῶν ἐποποιῶν (σημεῖον δέ,	ἐκ	γὰρ ὁποιασοῦν (μιμήσεως πλείους τραγῳδίαι
[22]	ἐκ μεταφορῶν, αἴνιγμα, ἐὰν δὲ	ἐκ	γλωττῶν, βαρβαρισμός. Αἰνίγματός τε γὰρ
[24]	ποιεῖται ἑκατέρας ἢ δύο μόναι,	ἐκ	δὲ Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς
[23]	ποιεῖται ἑκατέρας ἢ δύο μόναι,	ἐκ	δὲ Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς
[13]	καὶ μεταβάλλειν οὐκ εἰς εὐτυχίαν	ἐκ	δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ εὐτυχίας
[7]	ἐφεξῆς γιγνομένων συμβαίνει εἰς εὐτυχίαν	ἐκ	δυστυχίας ἢ ἐξ εὐτυχίας εἰς
[23]	καὶ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. Τοιγαροῦν	ἐκ	μὲν Ἰλιάδος καὶ Ὀδυσσείας μία
[24]	καὶ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. Τοιγαροῦν	ἐκ	μὲν Ἰλιάδος καὶ Ὀδυσσείας μία
[24]	τούς τε λόγους μὴ συνίστασθαι	ἐκ	μερῶν ἀλόγων, ἀλλὰ μάλιστα μὲν
[22]	ἢ (βαρβαρισμός· ἂν μὲν οὖν	ἐκ	μεταφορῶν, αἴνιγμα, ἐὰν δὲ ἐκ
[4]	Σοφοκλῆς. Ἔτι δὲ τὸ μέγεθος·	ἐκ	μικρῶν μύθων καὶ (λέξεως γελοίας
[4]	γὰρ μιμεῖσθαι σύμφυτον τοῖς ἀνθρώποις	ἐκ	παίδων ἐστὶ καὶ τούτῳ διαφέρουσι
[16]	Ἔστιν δέ τις καὶ συνθετὴ	ἐκ	παραλογισμοῦ τοῦ θεάτρου, οἷον ἐν
[25]	Μενελάου. Τὰ μὲν οὖν ἐπιτιμήματα	ἐκ	πέντε εἰδῶν φέρουσιν· ἢ γὰρ
[16]	αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ δὲ	ἐκ	περιπετείας, (ὥσπερ ἡ ἐν τοῖς
[20]	δέ’ Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ	ἐκ	πλειόνων μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν
[26]	ὑδαρῆ· λέγω δὲ οἷον ἐὰν	ἐκ	πλειόνων πράξεων ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ
[20]	ὁ ἓν σημαίνων, ἢ ὁ	ἐκ	πλειόνων συνδέσμῳ, οἷον ἡ Ἰλιὰς
[20]	οὔτε ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν	ἐκ	πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ
[20]	οὔτε ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν	ἐκ	πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ
[1]	ἕξειν ἡ ποίησις, ἔτι δὲ	ἐκ	πόσων καὶ ποίων ἐστὶ μορίων,
[25]	~Περὶ δὲ προβλημάτων καὶ λύσεων,	ἐκ	πόσων τε καὶ ποίων εἰδῶν
[20]	τι (οὐ γὰρ (ἅπας λόγος	ἐκ	ῥημάτων καὶ ὀνομάτων σύγκειται, οἷον
[4]	καὶ (λέξεως γελοίας διὰ τὸ	ἐκ	σατυρικοῦ μεταβαλεῖν ὀψὲ ἀπεσεμνύνθη, τό
[21]	διπλοῦν· τούτου δὲ τὸ μὲν	ἐκ	σημαίνοντος καὶ ἀσήμου, πλὴν οὐκ
[21]	σημαίνοντος καὶ ἀσήμου, τὸ δὲ	ἐκ	σημαινόντων σύγκειται. Εἴη δ᾽ ἂν
[21]	ἁπλοῦν δὲ λέγω ὃ μὴ	ἐκ	σημαινόντων σύγκειται, οἷον γῆ, τὸ
[3]	αὐτοῖς δημοκρατίας γενομένης καὶ οἱ	ἐκ	Σικελίας, ἐκεῖθεν γὰρ ἦν Ἐπίχαρμος
[5]	Φόρμις) τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς	ἐκ	Σικελίας ἦλθε, τῶν δὲ Ἀθήνησιν
[16]	καὶ περιδεραίων. Δεύτεραι δὲ αἱ	ἐκ	συλλογισμοῦ. ~Δεῖ δὲ τοὺς μύθους
[16]	ὅθεν ἀνεγνωρίσθησαν. Τετάρτη δὲ ἡ	ἐκ	συλλογισμοῦ, οἷον ἐν Χοηφόροις, (ὅτι
[13]	κατὰ τὴν τέχνην καλλίστη τραγῳδία	ἐκ	ταύτης τῆς συστάσεώς ἐστι. Διὸ
[24]	ἢ ἐν Μυσοῖς ὁ ἄφωνος	ἐκ	Τεγέας εἰς τὴν Μυσίαν ἥκων.
[4]	ὀψὲ ἀπεσεμνύνθη, τό τε μέτρον	ἐκ	τετραμέτρου ἰαμβεῖον ἐγένετο. Τὸ μὲν
[7]	τὸ ἓν καὶ τὸ ὅλον	ἐκ	τῆς θεωρίας) οἷον εἰ μυρίων
[14]	οὖν τὸ φοβερὸν καὶ ἐλεεινὸν	ἐκ	τῆς ὄψεως γίγνεσθαι, ἔστιν δὲ
[11]	μὲν Ἰφιγένεια τῷ Ὀρέστῃ ἀνεγνωρίσθη	ἐκ	τῆς πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς, ἐκείνου
[7]	καὶ ἅπαν (πρᾶγμα ὃ συνέστηκεν	ἐκ	τινῶν οὐ μόνον ταῦτα τεταγμένα
[3]	τῇ κατὰ κώμας πλάνῃ ἀτιμαζομένους	ἐκ	τοῦ ἄστεως· (καὶ τὸ ποιεῖν
[21]	Ρ καὶ Σ καὶ (ὅσα	ἐκ	τούτου σύγκειται (ταῦτα δ᾽ ἐστὶν
[25]	τὰ ἐπιτιμήματα ἐν τοῖς προβλήμασιν	ἐκ	τούτων ἐπισκοποῦντα λύειν. Πρῶτον μὲν
[9]	ὅμως εὐφραίνει πάντας. Δῆλον οὖν	ἐκ	τούτων ὅτι τὸν ποιητὴν μᾶλλον
[4]	μικρὸν προάγοντες ἐγέννησαν τὴν ποίησιν	ἐκ	τῶν αὐτοσχεδιασμάτων. Διεσπάσθη δὲ κατὰ
[22]	καὶ τὰ τοιαῦτα. Τὰ δὲ	ἐκ	τῶν γλωττῶν βαρβαρισμός. Δεῖ ἄρα
[25]	κατὰ τέχνην. Αἱ δὲ λύσεις	ἐκ	τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν
[9]	τοῦ ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν δὲ	ἐκ	τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι οὐ
[6]	δὲ τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς	ἐκ	τῶν εἰρημένων τὸν γινόμενον ὅρον
[22]	Σαφεστάτη μὲν οὖν ἐστιν ἡ	ἐκ	τῶν κυρίων ὀνομάτων, ἀλλὰ (ταπεινή·
[24]	ὄν. Παράδειγμα δὲ τούτου τὸ	ἐκ	τῶν Νίπτρων. Προαιρεῖσθαί τε δεῖ
[11]	ὡς ἀποκτενῶν, τὸν μὲν συνέβη	ἐκ	τῶν πεπραγμένων ἀποθανεῖν, τὸν δὲ
[10]	τῆς συστάσεως τοῦ μύθου, ὥστε	ἐκ	τῶν προγεγενημένων συμβαίνειν (ἢ ἐξ
[14]	γινόμενα καὶ φρίττειν καὶ ἐλεεῖν	ἐκ	τῶν συμβαινόντων· ἅπερ ἂν πάθοι
[13]	Οἰδίπους καὶ Θυέστης καὶ οἱ	ἐκ	τῶν τοιούτων γενῶν ἐπιφανεῖς ἄνδρες.
[21]	καὶ Ξ) θήλεα δὲ ὅσα	ἐκ	τῶν φωνηέντων εἴς τε τὰ
[26]	πίθηκον ὁ Μυννίσκος (τὸν Καλλιππίδην	ἐκάλει,	τοιαύτη δὲ δόξα καὶ περὶ
[4]	πλήθη. Καὶ τὰ ἄλλ᾽ ὡς	(ἕκαστα	κοσμηθῆναι λέγεται ἔστω ἡμῖν εἰρημένα·
[3]	τούτων τρίτη διαφορὰ τὸ ὡς	ἕκαστα	τούτων (μιμήσαιτο ἄν τις. Καὶ
[2]	δὲ ὅτι καὶ τῶν λεχθεισῶν	ἑκάστη	μιμήσεων ἕξει ταύτας τὰς διαφορὰς
[25]	δεξιὰ προβεβληκότα, ἢ τὸ καθ᾽	ἑκάστην	τέχνην ἁμάρτημα, (οἷον τὸ κατ᾽
[21]	δὲ κύριον μὲν ᾧ χρῶνται	ἕκαστοι,	γλῶτταν δὲ ᾧ ἕτεροι· ὥστε
[20]	τῷ μέσῳ· περὶ ὧν καθ᾽	ἕκαστον	ἐν τοῖς μετρικοῖς προσήκει θεωρεῖν.
[1]	εἰδῶν αὐτῆς, ἥν τινα δύναμιν	ἕκαστον	ἔχει, καὶ πῶς δεῖ συνίστασθαι
[4]	ἴσως ἔργον εἴη διεξιέναι καθ᾽	ἕκαστον.	~Ἡ δὲ κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ
[9]	ἡ δ᾽ ἱστορία τὰ καθ᾽	ἕκαστον	λέγει. Ἔστιν δὲ καθόλου μέν,
[18]	τοὺς ποιητάς· γεγονότων γὰρ καθ᾽	ἕκαστον	μέρος ἀγαθῶν ποιητῶν, ἑκάστου τοῦ
[4]	θεωροῦντας μανθάνειν καὶ συλλογίζεσθαι τί	ἕκαστον,	οἷον ὅτι οὗτος ἐκεῖνος· ἐπεὶ
[9]	οἱ ἰαμβοποιοὶ περὶ τὸν καθ᾽	ἕκαστον	(ποιοῦσιν. Ἐπὶ δὲ τῆς τραγῳδίας
[9]	ὀνόματα ἐπιτιθεμένη· τὸ δὲ καθ᾽	ἕκαστον,	τί Ἀλκιβιάδης ἔπραξεν ἢ τί
[23]	περὶ ἕνα ἢ πλείους, ὧν	ἕκαστον	ὡς ἔτυχεν ἔχει πρὸς ἄλληλα.
[18]	καθ᾽ ἕκαστον μέρος ἀγαθῶν ποιητῶν,	ἑκάστου	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι τὸν
[15]	ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν δὲ (ἐν	ἑκάστῳ	γένει· καὶ γὰρ γυνή ἐστιν
[6]	μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς	ἑκάστῳ	τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,
[22]	Ἔστιν δὲ μέγα μὲν τὸ	ἑκάστῳ	τῶν εἰρημένων (πρεπόντως χρῆσθαι, καὶ
[4]	τραγῳδίας καὶ κωμῳδίας οἱ ἐφ᾽	ἑκατέραν	τὴν ποίησιν ὁρμῶντες κατὰ τὴν
[23]	καὶ Ὀδυσσείας μία τραγῳδία ποιεῖται	ἑκατέρας	ἢ δύο μόναι, ἐκ δὲ
[24]	καὶ Ὀδυσσείας μία τραγῳδία ποιεῖται	ἑκατέρας	ἢ δύο μόναι, ἐκ δὲ
[24]	ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν ποιημάτων	ἑκάτερον	συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς ἁπλοῦν
[24]	ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν ποιημάτων	ἑκάτερον	συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς ἁπλοῦν
[7]	τέχνης ἐστίν· εἰ γὰρ ἔδει	ἑκατὸν	τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι, πρὸς κλεψύδρας ἂν
[4]	ἀλλήλους, ἑξάμετρα δὲ ὀλιγάκις καὶ	ἐκβαίνοντες	τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι δὲ
[15]	δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς	ἐκδεδομένοις	λόγοις ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις δὲ τί
[14]	Ἕλλῃ ὁ υἱὸς τὴν μητέρα	ἐκδιδόναι	μέλλων ἀνεγνώρισεν. Διὰ γὰρ τοῦτο,
[13]	ἀλλὰ μᾶλλον τῆς κωμῳδίας οἰκεία·	ἐκεῖ	γὰρ οἳ ἂν ἔχθιστοι ὦσιν
[17]	αἰτίαν ἔξω τοῦ καθόλου) ἐλθεῖν	ἐκεῖ	καὶ ἐφ᾽ ὅ τι δὲ
[18]	τῆς Ἰλιάδος ὅλον ποιοῖ μῦθον.	Ἐκεῖ	μὲν γὰρ διὰ τὸ μῆκος
[3]	γενομένης καὶ οἱ ἐκ Σικελίας,	ἐκεῖθεν	γὰρ ἦν Ἐπίχαρμος ὁ ποιητὴς
[16]	τῇ Ἰφιγενείᾳ ἀνεγνώρισεν ὅτι Ὀρέστης·	ἐκείνη	μὲν γὰρ διὰ τῆς ἐπιστολῆς,
[19]	κείσθω· τοῦτο γὰρ ἴδιον μᾶλλον	ἐκείνης	τῆς μεθόδου. Ἔστι δὲ κατὰ
[7]	ἀνάγκης μετ᾽ ἄλλο ἐστίν, μετ᾽	ἐκεῖνο	δ᾽ ἕτερον πέφυκεν εἶναι ἢ
[7]	αὐτὸ μετ᾽ ἄλλο καὶ μετ᾽	ἐκεῖνο	ἕτερον. Δεῖ ἄρα τοὺς συνεστῶτας
[15]	τοὺς ἀγαθοὺς (εἰκονογράφους· καὶ γὰρ	ἐκεῖνοι	ἀποδιδόντες τὴν ἰδίαν μορφὴν ὁμοίους
[9]	(καὶ δυνατὰ γενέσθαι) καθ᾽ ὃ	ἐκεῖνος	αὐτῶν ποιητής ἐστιν. Τῶν δὲ
[16]	μὲν γὰρ διὰ τῆς ἐπιστολῆς,	ἐκεῖνος	δὲ αὐτὸς λέγει ἃ βούλεται
[22]	τῇ λέξει ἅπαντα τὰ τοιαῦτα·	ἐκεῖνος	δὲ τοῦτο ἠγνόει. Ἔστιν δὲ
[4]	τί ἕκαστον, οἷον ὅτι οὗτος	ἐκεῖνος·	ἐπεὶ ἐὰν μὴ τύχῃ προεωρακώς,
[16]	ἑωράκει· (τὸ δὲ ὡς δι᾽	ἐκείνου	ἀναγνωριοῦντος διὰ τούτου ποιῆσαι παραλογισμός.
[11]	ἐκ τῆς πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς,	ἐκείνου	δὲ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης
[22]	καὶ οὐκ ἂν γεράμενος τὸν	ἐκείνου	ἐλλέβορον. Τὸ μὲν οὖν φαίνεσθαί
[4]	δὲ Ὁμήρου ἀρξαμένοις (ἔστιν, οἷον	ἐκείνου	ὁ Μαργίτης καὶ τὰ τοιαῦτα.
[4]	ἐντιμότερα τὰ σχήματα εἶναι ταῦτα	ἐκείνων.	Τὸ μὲν οὖν ἐπισκοπεῖν εἰ
[24]	Ὀδυσσείᾳ ἄλογα τὰ περὶ τὴν	ἔκθεσιν	ὡς οὐκ ἂν ἦν ἀνεκτὰ
[16]	Δικαιογένους, ἰδὼν γὰρ τὴν γραφὴν	ἔκλαυσεν,	καὶ ἡ ἐν Ἀλκίνου ἀπολόγῳ,
[24]	τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν	ἐκπίπτειν	ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ δὲ
[24]	τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν	ἐκπίπτειν	ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ δὲ
[18]	καὶ μὴ ὥσπερ Αἰσχύλος, ἢ	ἐκπίπτουσιν	ἢ κακῶς ἀγωνίζονται, ἐπεὶ καὶ
[14]	οὐ πρόσεστιν καὶ ἡ ἀναγνώρισις	ἐκπληκτικόν.	Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον, λέγω
[25]	γὰρ (τέλος εἴρηται) εἰ οὕτως	ἐκπληκτικώτερον	ἢ αὐτὸ ἢ ἄλλο ποιεῖ
[16]	ἐξ αὐτῶν τῶν πραγμάτων, τῆς	ἐκπλήξεως	γιγνομένης δι᾽ εἰκότων, οἷον ἐν
[17]	οἱ μὲν εὔπλαστοι οἱ δὲ	ἐκστατικοί	εἰσιν. Τούς τε λόγους καὶ
[22]	ὂν ποιεῖν εἴ τις δώσει	ἐκτείνειν	ἐφ᾽ ὁπόσον βούλεται, ἰαμβοποιήσας ἐν
[17]	πεποιημένους δεῖ καὶ αὐτὸν ποιοῦντα	ἐκτίθεσθαι	καθόλου, (εἶθ᾽ οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ
[24]	πράττοντα· ἐπεὶ τὰ περὶ (τὴν	Ἕκτορος	δίωξιν ἐπὶ σκηνῆς ὄντα γελοῖα
[25]	ποιεῖ μέρος. Παράδειγμα ἡ τοῦ	Ἕκτορος	δίωξις. Εἰ μέντοι τὸ τέλος
[16]	σώματι, οἷον οὐλαί, τὰ δὲ	ἐκτός,	οἷον τὰ (περιδέραια καὶ οἷον
[1]	φυσικόν τι διὰ τῶν μέτρων	ἐκφέρωσιν,	οὕτω καλεῖν εἰώθασιν· οὐδὲν δὲ
[22]	Ἔτι δὲ Ἀριφράδης τοὺς τραγῳδοὺς	ἐκωμῴδει	ὅτι ἃ οὐδεὶς ἂν εἴπειεν
[5]	τὸ μὴ σπουδάζεσθαι ἐξ ἀρχῆς	ἔλαθεν·	(καὶ γὰρ χορὸν κωμῳδῶν ὀψέ
[17]	ὃ μὴ ὁρῶντα (τὸν θεατὴν)	ἐλάνθανεν,	ἐπὶ δὲ τῆς σκηνῆς ἐξέπεσεν
[25]	τέχνην ἢ κατ᾽ ἄλλο συμβεβηκός;	ἔλαττον	γὰρ εἰ μὴ ᾔδει ὅτι
[26]	τῶν ἔργων· (ἔτι τῷ ἐν	ἐλάττονι	μήκει τὸ τέλος τῆς μιμήσεως
[24]	τοῦτο, εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων	ἐλάττους	αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ
[24]	τοῦτο, εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων	ἐλάττους	αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ
[25]	γὰρ εἰ μὴ ᾔδει ὅτι	ἔλαφος	θήλεια κέρατα οὐκ ἔχει ἢ
[24]	Αὐτὸν γὰρ δεῖ τὸν ποιητὴν	ἐλάχιστα	λέγειν· οὐ γάρ ἐστι κατὰ
[22]	δὲ κύριον τὴν σαφήνειαν. Οὐκ	ἐλάχιστον	δὲ μέρος συμβάλλεται (εἰς τὸ
[1]	συνάπτοντες τῷ μέτρῳ τὸ ποιεῖν	ἐλεγειοποιοὺς	τοὺς δὲ ἐποποιοὺς ὀνομάζουσιν, οὐχ
[1]	εἴ τις διὰ τριμέτρων ἢ	ἐλεγείων	ἢ τῶν ἄλλων τινῶν τῶν
[25]	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς λόγοις	ἔλεγχοι	εἰ τὸ αὐτὸ καὶ πρὸς
[14]	πράγματα γινόμενα καὶ φρίττειν καὶ	ἐλεεῖν	ἐκ τῶν συμβαινόντων· ἅπερ ἂν
[19]	ἰδεῶν δεῖ χρῆσθαι ὅταν ἢ	ἐλεεινὰ	ἢ δεινὰ ἢ μεγάλα ἢ
[14]	μὲν οὖν τὸ φοβερὸν καὶ	ἐλεεινὸν	ἐκ τῆς ὄψεως γίγνεσθαι, ἔστιν
[14]	μὲν οὖν ἐχθρὸς ἐχθρόν, οὐδὲν	ἐλεεινὸν	οὔτε ποιῶν οὔτε μέλλων, πλὴν
[13]	περὶ τὸν ὅμοιον, ὥστε οὔτε	ἐλεεινὸν	οὔτε φοβερὸν ἔσται τὸ συμβαῖνον.
[13]	δεῖ, οὔτε γὰρ φιλάνθρωπον οὔτε	ἐλεεινὸν	οὔτε φοβερόν ἐστιν· (οὐδ᾽ αὖ
[13]	δυστυχίαν, οὐ γὰρ φοβερὸν οὐδὲ	ἐλεεινὸν	τοῦτο ἀλλὰ μιαρόν ἐστιν· οὔτε
[13]	πεπλεγμένην καὶ ταύτην φοβερῶν καὶ	ἐλεεινῶν	εἶναι μιμητικήν (τοῦτο γὰρ ἴδιον
[9]	μίμησις ἀλλὰ καὶ φοβερῶν καὶ	ἐλεεινῶν,	ταῦτα δὲ γίνεται καὶ μάλιστα
[11]	τοιαύτη ἀναγνώρισις καὶ περιπέτεια ἢ	ἔλεον	ἕξει ἢ φόβον (οἵων πράξεων
[19]	καὶ τὸ πάθη παρασκευάζειν (οἷον	ἔλεον	ἢ φόβον ἢ ὀργὴν καὶ
[13]	ἡ τοιαύτη σύστασις ἀλλ᾽ οὔτε	ἔλεον	οὔτε φόβον, ὁ μὲν γὰρ
[13]	ὁ δὲ (περὶ τὸν ὅμοιον,	ἔλεος	μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον, φόβος
[14]	οἰκείαν. Ἐπεὶ δὲ τὴν ἀπὸ	ἐλέου	καὶ φόβου διὰ μιμήσεως δεῖ
[6]	καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽	ἐλέου	καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν
[26]	καὶ νῦν ἄλλοις ὡς οὐκ	ἐλευθέρας	γυναῖκας μιμουμένων. Ἔτι ἡ τραγῳδία
[18]	(τοσαῦτα γὰρ καὶ τὰ μέρη	ἐλέχθη)	ἡ μὲν πεπλεγμένη, ἧς τὸ
[15]	δὲ ἦθος μὲν ἐὰν ὥσπερ	ἐλέχθη	ποιῇ φανερὸν ὁ λόγος ἢ
[16]	ἀλλ᾽ ἢ Ὀρέστης, οὗτος ἄρα	ἐλήλυθεν.	Καὶ ἡ Πολυΐ δου τοῦ
[16]	ἐν Χοηφόροις, (ὅτι ὅμοιός τις	ἐλήλυθεν,	ὅμοιος δὲ οὐθεὶς ἀλλ᾽ ἢ
[17]	Ὀρέστῃ ἡ μανία δι᾽ ἧς	ἐλήφθη	καὶ ἡ (σωτηρία διὰ τῆς
[17]	τινα αἰτίαν ἔξω τοῦ καθόλου)	ἐλθεῖν	ἐκεῖ καὶ ἐφ᾽ ὅ τι
[17]	δὲ ὕστερον τῷ ἀδελφῷ συνέβη	ἐλθεῖν	τῆς ἱερείας, τὸ δὲ ὅτι
[25]	τὸν Τηλέμαχον αὐτῷ εἰς Λακεδαίμονα	ἐλθόντα.	Τὸ δ᾽ ἴσως ἔχει ὥσπερ
[17]	τι δὲ ἔξω τοῦ μύθου·	ἐλθὼν	δὲ καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων
[16]	ἐν τῷ Θεοδέκτου Τυδεῖ, ὅτι	ἐλθὼν	ὡς εὑρήσων τὸν υἱὸν αὐτὸς
[11]	ἀναγκαῖον, οἷον ἐν τῷ/ (Οἰδιποδι	ἐλθὼν	ὡς εὐφρανῶν τὸν Οἰδίπουν καὶ
[26]	ἂν δίσκον δέῃ μιμεῖσθαι, καὶ	ἕλκοντες	τὸν κορυφαῖον ἂν Σκύλλαν αὐλῶσιν.
[22]	οὐκ ἂν γεράμενος τὸν ἐκείνου	ἐλλέβορον.	Τὸ μὲν οὖν φαίνεσθαί πως
[14]	τὸν ἀδελφόν, καὶ ἐν τῇ	Ἕλλῃ	ὁ υἱὸς τὴν μητέρα ἐκδιδόναι
[25]	Κατὰ δὲ προσῳδίαν, ὥσπερ Ἱππίας	ἔλυεν	ὁ Θάσιος, τὸ δίδομεν δέ
[21]	ᾖ τοῦ οἰκείου ἢ συλλαβῇ	ἐμβεβλημένῃ,	τὸ δὲ ἂν ἀφῃρημένον τι
[18]	τοιούτου. Καίτοι τί διαφέρει ἢ	ἐμβόλιμα	ᾄδειν ἢ εἰ ῥῆσιν ἐξ
[18]	ἢ ἄλλης τραγῳδίας ἐστίν· διὸ	ἐμβόλιμα	ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος (Ἀγάθωνος τοῦ
[23]	ἂν μέγας καὶ οὐκ εὐσύνοπτος	ἔμελλεν	ἔσεσθαι ὁ μῦθος, ἢ τῷ
[4]	μὲν γὰρ σεμνότεροι τὰς καλὰς	ἐμιμοῦντο	πράξεις καὶ τὰς τῶν τοιούτων,
[9]	ὁ ποιητὴς οὐ τῷ ἢ	ἔμμετρα	λέγειν ἢ ἄμετρα διαφέρουσιν (εἴη
[6]	ἑρμηνείαν, ὃ καὶ ἐπὶ τῶν	ἐμμέτρων	καὶ (ἐπὶ τῶν λόγων ἔχει
[1]	δὲ κοινόν ἐστιν Ὁμήρῳ καὶ	Ἐμπεδοκλεῖ	πλὴν τὸ μέτρον, διὸ τὸν
[25]	ὄμβρῳ’ Τὰ δὲ διαιρέσει, οἷον	Ἐμπεδοκλῆς	αἶψα δὲ θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ
[21]	ἑσπέραν γῆρας ἡμέρας’ ἢ ὥσπερ	Ἐμπεδοκλῆς,	καὶ τὸ γῆρας ἑσπέραν βίου’
[9]	τοῦ θανάτου τῷ Μίτυι, θεωροῦντι	ἐμπεσών·	ἔοικε γὰρ τὰ τοιαῦτα (οὐκ
[14]	ὡς τοῦτο ἐν τοῖς πράγμασιν	ἐμποιητέον.	Ποῖα οὖν δεινὰ ἢ ποῖα
[23]	ὁμοίας ἱστορίαις τὰς συνθέσεις εἶναι,	ἐν	αἷς ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς πράξεως
[16]	τὴν γραφὴν ἔκλαυσεν, καὶ ἡ	ἐν	Ἀλκίνου ἀπολόγῳ, ἀκούων γὰρ τοῦ
[24]	Χαιρήμων. Διὸ οὐδεὶς μακρὰν σύστασιν	ἐν	ἄλλῳ πεποίηκεν ἢ τῷ ἡρῴῳ,
[24]	πείρας ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις	ἐν	ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν
[24]	πείρας ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις	ἐν	ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν
[14]	ὁμοίως, (εἰ μὴ ὀλιγάκις, οἷον	ἐν	Ἀντιγόνῃ τὸν Κρέοντα ὁ Αἵμων.
[9]	ὁ ἀνδριὰς ὁ τοῦ Μίτυος	ἐν	Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν αἴτιον τοῦ
[20]	τοῦ μέσου ἣν μὴ ἁρμόττει	ἐν	ἀρχῇ λόγου τιθέναι καθ᾽ αὑτήν,
[15]	ῥῆσις, τοῦ δὲ ἀνωμάλου ἡ	ἐν	Αὐλίδι Ἰφιγένεια· οὐδὲν γὰρ ἔοικεν
[2]	καὶ Φιλόξενος μιμήσαιτο ἄν τις.	Ἐν	αὐτῇ δὲ τῇ διαφορᾷ καὶ
[22]	ἐκτείνειν ἐφ᾽ ὁπόσον βούλεται, ἰαμβοποιήσας	ἐν	αὐτῇ τῇ λέξει Ἐπιχάρην εἶδον
[20]	οὐδέν ἐστι καθ᾽ αὑτὸ σημαντικόν·	ἐν	γὰρ τοῖς διπλοῖς οὐ χρώμεθα
[14]	μὲν οὖν ἔξω τοῦ δράματος,	ἐν	δ᾽ αὐτῇ τῇ τραγῳδίᾳ οἷον
[18]	Ἀγάθων ἐξέπεσεν ἐν τούτῳ μόνῳ.	Ἐν	δὲ ταῖς περιπετείαις καὶ ἐν
[24]	καὶ τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον·	ἐν	δὲ τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ
[24]	καὶ τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον·	ἐν	δὲ τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ
[18]	τὰ μέρη τὸ πρέπον μέγεθος,	ἐν	(δὲ τοῖς δράμασι πολὺ παρὰ
[24]	οὐ διώκοντες, ὁ δὲ ἀνανεύων,	ἐν	δὲ τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ
[22]	ἡρωικοῖς ἅπαντα χρήσιμα τὰ εἰρημένα,	ἐν	δὲ τοῖς ἰαμβείοις διὰ τὸ
[18]	καὶ ὁ Προμηθεὺς καὶ ὅσα	ἐν	δου. Μάλιστα μὲν οὖν ἅπαντα
[15]	δὲ ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν δὲ	(ἐν	ἑκάστῳ γένει· καὶ γὰρ γυνή
[26]	ἐπὶ τῶν ἔργων· (ἔτι τῷ	ἐν	ἐλάττονι μήκει τὸ τέλος τῆς
[9]	ὀνομάτων, τὰ δὲ ἄλλα πεποιημένα,	ἐν	ἐνίαις δὲ οὐθέν, οἷον ἐν
[9]	ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς τραγῳδίαις	ἐν	ἐνίαις μὲν ἓν (ἢ δύο
[6]	(ἐποποιίᾳ. ~Περὶ μὲν οὖν τῆς	ἐν	ἑξαμέτροις μιμητικῆς καὶ περὶ κωμῳδίας
[26]	τὸν Οἰδίπουν θείη τὸν Σοφοκλέους	ἐν	ἔπεσιν ὅσοις ἡ Ἰλιάς) ἔτι
[1]	ἀλλήλων τρισίν, ἢ γὰρ τῷ	ἐν	ἑτέροις μιμεῖσθαι ἢ τῷ ἕτερα
[25]	δεῖ. Ταῦτα δ᾽ ἐξαγγέλλεται λέξει	ἐν	ᾗ καὶ γλῶτται καὶ μεταφοραὶ
[17]	ἱδρυνθείσης δὲ εἰς ἄλλην (χώραν,	ἐν	ᾗ νόμος ἦν τοὺς ξένους
[24]	μὴ ἐν τῷ δράματι, ὥσπερ	ἐν	Ἠλέκτρᾳ οἱ τὰ Πύθια ἀπαγγέλλοντες
[16]	αἰσθέσθαι τι ἰδόντα, (ὥσπερ ἡ	ἐν	Κυπρίοις τοῖς Δικαιογένους, ἰδὼν γὰρ
[22]	ἁρμόττει τῶν ὀνομάτων ὅσοις κἂν	ἐν	λόγοις τις χρήσαιτο· ἔστι δὲ
[13]	ἀλλὰ δι᾽ (ἁμαρτίαν τινά, τῶν	ἐν	μεγάλῃ δόξῃ ὄντων καὶ εὐτυχίᾳ,
[7]	τὸ τυχόν· τὸ γὰρ καλὸν	ἐν	μεγέθει καὶ τάξει ἐστίν, διὸ
[17]	ἡ (σωτηρία διὰ τῆς καθάρσεως.	Ἐν	μὲν οὖν τοῖς δράμασιν τὰ
[24]	ἡ ἐποποιία ἴδιον διὰ τὸ	ἐν	μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι
[24]	ἡ ἐποποιία ἴδιον διὰ τὸ	ἐν	μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι
[22]	δὲ μεταφοραὶ τοῖς ἰαμβείοις. Καὶ	ἐν	μὲν τοῖς ἡρωικοῖς ἅπαντα χρήσιμα
[23]	~Περὶ δὲ τῆς διηγηματικῆς καὶ	ἐν	μέτρῳ μιμητικῆς, ὅτι δεῖ τοὺς
[24]	οἱ τὰ Πύθια ἀπαγγέλλοντες ἢ	ἐν	Μυσοῖς ὁ ἄφωνος ἐκ Τεγέας
[24]	καὶ ἄτοπον. Ἐπεὶ καὶ τὰ	ἐν	Ὀδυσσείᾳ ἄλογα τὰ περὶ τὴν
[6]	φεύγει ὁ λέγων διάνοια δὲ	ἐν	οἷς ἀποδεικνύουσί τι ὡς ἔστιν
[4]	ὁ Μαργίτης καὶ τὰ τοιαῦτα.	Ἐν	οἷς κατὰ τὸ ἁρμόττον καὶ
[6]	οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν λόγων	ἐν	(οἷς μηδ᾽ ὅλως ἔστιν ὅ
[6]	δηλοῖ τὴν προαίρεσιν, ὁποία τις	(ἐν	οἷς οὐκ ἔστι δῆλον ἢ
[1]	λέγω τὰς διαφορὰς τῶν τεχνῶν	ἐν	οἷς ποιοῦνται τὴν μίμησιν. ~(Ἐπεὶ
[3]	ἐστιν, (ὡς εἴπομεν κατ᾽ ἀρχάς,	ἐν	οἷς τε καὶ ἃ> καὶ
[25]	Αἰγεῖ, ἢ τῇ πονηρίᾳ, ὥσπερ	ἐν	Ὀρέστῃ τῇ> τοῦ Μενελάου. Τὰ
[2]	τοῦτον τὸν τρόπον. Καὶ γὰρ	ἐν	ὀρχήσει καὶ αὐλήσει καὶ (κιθαρίσει
[6]	φαμεν τοὺς πράττοντας, διάνοιαν δέ,	ἐν	ὅσοις λέγοντες ἀποδεικνύασίν τι ἢ
[7]	ὡς δὲ ἁπλῶς διορίσαντας εἰπεῖν,	ἐν	ὅσῳ μεγέθει κατὰ τὸ εἰκὸς
[3]	καὶ τῆς τραγῳδίας ἔνιοι (τῶν	ἐν	Πελοποννήσῳ) ποιούμενοι τὰ ὀνόματα σημεῖον·
[4]	φαλλικὰ ἃ ἔτι καὶ νῦν	ἐν	πολλαῖς τῶν πόλεων διαμένει νομιζόμενα-
[24]	μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο ἢ	ἐν	πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ
[24]	μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο ἢ	ἐν	πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ
[6]	βίου (καὶ εὐδαιμονία καὶ κακοδαιμονία	ἐν	πράξει ἐστίν, καὶ τὸ τέλος
[1]	ἅπασαι μὲν ποιοῦνται τὴν μίμησιν	ἐν	ῥυθμῷ καὶ λόγῳ καὶ ἁρμονίᾳ,
[23]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους ἥ τ᾽	ἐν	Σαλαμῖνι ἐγένετο ναυμαχία καὶ ἡ
[23]	Σαλαμῖνι ἐγένετο ναυμαχία καὶ ἡ	ἐν	Σικελίᾳ Καρχηδονίων μάχη οὐδὲν πρὸς
[8]	(Ἰλιάδα. Χρὴ οὖν, καθάπερ καὶ	ἐν	ταῖς ἄλλαις μιμητικαῖς ἡ μία
[9]	ἀδύνατα. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	ἐν	ταῖς τραγῳδίαις ἐν ἐνίαις μὲν
[13]	αὐτὸ ἁμαρτάνουσιν ὅτι τοῦτο (δρᾷ	ἐν	ταῖς τραγῳδίαις καὶ αἱ πολλαὶ
[24]	ἔχοντα ἦθος. Δεῖ μὲν οὖν	ἐν	ταῖς τραγῳδίαις ποιεῖν τὸ θαυμαστόν,
[23]	ὅτι δεῖ τοὺς μύθους καθάπερ	ἐν	ταῖς τραγῳδίαις συνιστάναι δραματικοὺς καὶ
[5]	διαφέρει, καίτοι (τὸ πρῶτον ὁμοίως	ἐν	ταῖς τραγῳδίαις τοῦτο ἐποίουν καὶ
[14]	ἂν μηδετέρως ἔχοντες· ὅταν δ᾽	ἐν	ταῖς φιλίαις ἐγγένηται τὰ (πάθη,
[26]	καὶ τὸ ἐναργὲς ἔχει καὶ	ἐν	τῇ ἀναγνώσει καὶ ἐπὶ τῶν
[4]	τούτου, πλεῖστα γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν	ἐν	τῇ διαλέκτῳ τῇ πρὸς ἀλλήλους,
[22]	ὅτι ἃ οὐδεὶς ἂν εἴπειεν	ἐν	τῇ διαλέκτῳ τούτοις χρῶνται, οἷον
[14]	ἡ ἀδελφὴ τὸν ἀδελφόν, καὶ	ἐν	τῇ Ἕλλῃ ὁ υἱὸς τὴν
[5]	ἃ δὲ αὐτῇ, οὐ πάντα	ἐν	τῇ (ἐποποιίᾳ. ~Περὶ μὲν οὖν
[24]	τὸ θαυμαστόν, μᾶλλον δ᾽ ἐνδέχεται	ἐν	(τῇ ἐποποιίᾳ τὸ ἄλογον, δι᾽
[15]	τῇ Μηδείᾳ ἀπὸ μηχανῆς καὶ	ἐν	τῇ Ἰλιάδι τὰ περὶ τὸν
[16]	ποιητοῦ, διὸ ἄτεχνοι. Οἷον (Ὀρέστης)	ἐν	τῇ Ἰφιγενείᾳ ἀνεγνώρισεν ὅτι Ὀρέστης·
[14]	δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ἀνεγνώρισε, καὶ	ἐν	τῇ Ἰφιγενείᾳ ἡ ἀδελφὴ τὸν
[22]	κυρίοις ποιεῖ τὸ μὴ ἰδιωτικὸν	ἐν	τῇ λέξει ἅπαντα τὰ τοιαῦτα·
[15]	μύθου συμβαίνειν, (καὶ μὴ ὥσπερ	ἐν	τῇ Μηδείᾳ ἀπὸ μηχανῆς καὶ
[15]	ἁρμόττοντος ὅ τε θρῆνος Ὀδυσσέως	ἐν	τῇ Σκύλλῃ καὶ ἡ τῆς
[16]	οἷον τὰ (περιδέραια καὶ οἷον	ἐν	τῇ Τυροῖ διὰ τῆς σκάφης.
[15]	τοῖς ἤθεσιν ὁμοίως ὥσπερ καὶ	ἐν	τῇ τῶν πραγμάτων συστάσει ἀεὶ
[18]	Ἐν δὲ ταῖς περιπετείαις καὶ	ἐν	τοῖς (ἁπλοῖς πράγμασι στοχάζονται ὧν
[24]	Τῇ δὲ λέξει δεῖ διαπονεῖν	ἐν	τοῖς ἀργοῖς μέρεσιν καὶ μήτε
[3]	(μιμήσαιτο ἄν τις. Καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς αὐτοῖς καὶ τὰ αὐτὰ
[15]	πολλάκις· εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν	ἐν	τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις
[5]	ταῖς τραγῳδίαις τοῦτο ἐποίουν καὶ	ἐν	τοῖς ἔπεσιν. Μέρη δ᾽ ἐστὶ
[23]	αὐτὸ συντείνουσαι τέλος, οὕτω καὶ	ἐν	τοῖς ἐφεξῆς χρόνοις ἐνίοτε γίνεται
[15]	τῇ ὑστέρᾳ. Χρὴ δὲ καὶ	ἐν	τοῖς ἤθεσιν ὁμοίως ὥσπερ καὶ
[22]	Διὰ γὰρ τὸ μὴ εἶναι	ἐν	τοῖς κυρίοις ποιεῖ τὸ μὴ
[25]	εἰρημένα οὕτω σκοπεῖν ὥσπερ οἱ	ἐν	τοῖς λόγοις ἔλεγχοι εἰ τὸ
[20]	μέσῳ· περὶ ὧν καθ᾽ ἕκαστον	ἐν	τοῖς μετρικοῖς προσήκει θεωρεῖν. Συλλαβὴ
[6]	λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν	ἐν	τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ
[14]	τύχης εὗρον τὸ τοιοῦτον παρασκευάζειν	ἐν	τοῖς μύθοις· ἀναγκάζονται οὖν ἐπὶ
[16]	δὲ ἐκ περιπετείας, (ὥσπερ ἡ	ἐν	τοῖς Νίπτροις, βελτίους. Δεύτεραι δὲ
[17]	ἀπὸ τῆς αὐτῆς φύσεως οἱ	ἐν	τοῖς πάθεσίν εἰσιν, καὶ χειμαίνει
[19]	μὲν οὖν περὶ τὴν διάνοιαν	ἐν	(τοῖς περὶ ῥητορικῆς κείσθω· τοῦτο
[19]	μικρότητας. Δῆλον δὲ ὅτι καὶ	ἐν	τοῖς πράγμασιν ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[15]	ὁρᾶν. Ἄλογον δὲ μηδὲν εἶναι	ἐν	τοῖς πράγμασιν, εἰ δὲ μή,
[14]	τὸν ποιητήν, φανερὸν ὡς τοῦτο	ἐν	τοῖς πράγμασιν ἐμποιητέον. Ποῖα οὖν
[25]	ἑαυτήν. Ὥστε δεῖ τὰ ἐπιτιμήματα	ἐν	τοῖς προβλήμασιν ἐκ τούτων ἐπισκοποῦντα
[16]	υἱὸν αὐτὸς (ἀπόλλυται. Καὶ ἡ	ἐν	τοῖς Φινείδαις· ἰδοῦσαι γὰρ τὸν
[6]	κόσμος· εἶτα μελοποιία καὶ λέξις,	ἐν	τούτοις γὰρ ποιοῦνται τὴν μίμησιν.
[16]	τόπον συνελογίσαντο τὴν εἱμαρμένην ὅτι	ἐν	τούτῳ εἵμαρτο ἀποθανεῖν αὐταῖς, καὶ
[18]	ἀγωνίζονται, ἐπεὶ καὶ Ἀγάθων ἐξέπεσεν	ἐν	τούτῳ μόνῳ. Ἐν δὲ ταῖς
[23]	δήλωσιν ἀλλ᾽ ἑνὸς χρόνου, ὅσα	ἐν	τούτῳ συνέβη περὶ ἕνα ἢ
[9]	τῷ Ἀγάθωνος Ἀνθεῖ· ὁμοίως γὰρ	ἐν	τούτῳ τά τε πράγματα καὶ
[3]	πράττοντας καὶ ἐνεργοῦντας (τοὺς) μιμουμένους.	Ἐν	τρισὶ δὴ ταύταις διαφοραῖς ἡ
[9]	ἐν ἐνίαις δὲ οὐθέν, οἷον	ἐν	τῷ Ἀγάθωνος Ἀνθεῖ· ὁμοίως γὰρ
[8]	τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι δὲ προσποιήσασθαι	ἐν	τῷ ἀγερμῷ, ὧν οὐδὲν θατέρου
[20]	ἀεί τι σημαῖνον ἕξει) οἷον	ἐν	τῷ βαδίζει Κλέων ὁ Κλέων’
[24]	ὁ Λάιος ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ	ἐν	τῷ δράματι, ὥσπερ ἐν Ἠλέκτρᾳ
[25]	ἐπισκοπεῖν ποσαχῶς ἂν σημήνειε τοῦτο	ἐν	τῷ εἰρημένῳ, οἷον τῷ τῇ
[16]	καὶ αὐτῷ συμβαίνει θύεσθαι. Καὶ	ἐν	τῷ Θεοδέκτου Τυδεῖ, ὅτι ἐλθὼν
[20]	αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ σημαῖνον, οἷον	ἐν	τῷ Θεόδωρος τὸ δωρος’ οὐ
[16]	φοροῦσι Γηγενεῖς’ ἢ ἀστέρας οἵους	ἐν	τῷ Θυέστῃ Καρκίνος, τὰ δὲ
[14]	(τὸ τελευταῖον, λέγω δὲ οἷον	ἐν	τῷ Κρεσφόντῃ ἡ Μερόπη μέλλει
[19]	φαίνεσθαι ἄνευ διδασκαλίας, τὰ δὲ	ἐν	τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ λέγοντος
[11]	ὃς ἦν, τοὐναντίον ἐποίησεν· καὶ	ἐν	τῷ Λυγκεῖ ὁ μὲν ἀγόμενος
[18]	τῆς μεταβάσεως μέχρι τέλους· ὥσπερ	ἐν	τῷ Λυγκεῖ τῷ Θεοδέκτου (δέσις
[4]	καὶ ἰαμβεῖον καλεῖται νῦν, ὅτι	ἐν	τῷ μέτρῳ τούτῳ ἰάμβιζον ἀλλήλους.
[13]	γὰρ οἳ ἂν ἔχθιστοι ὦσιν	ἐν	τῷ μύθῳ, οἷον Ὀρέστης καὶ
[16]	ἐκ παραλογισμοῦ τοῦ θεάτρου, οἷον	ἐν	τῷ Ὀδυσσεῖ τῷ (ψευδαγγέλῳ· τὸ
[11]	περιπετείᾳ γένηται, οἷον ἔχει ἡ	ἐν	τῷ Οἰδίποδι. Εἰσὶν μὲν οὖν
[11]	τὸ εἰκὸς ἢ ἀναγκαῖον, οἷον	ἐν	τῷ/ (Οἰδιποδι ἐλθὼν ὡς εὐφρανῶν
[15]	ἔξω τῆς τραγῳδίας, οἷον τὸ	ἐν	τῷ Οἰδίποδι τῷ Σοφοκλέους. Ἐπεὶ
[21]	σημαίνοντος καὶ ἀσήμου, πλὴν οὐκ	ἐν	τῷ (ὀνόματι σημαίνοντος καὶ ἀσήμου,
[17]	ἔσται οἰκεῖα τὰ ἐπεισόδια, οἷον	ἐν	τῷ Ὀρέστῃ ἡ μανία δι᾽
[15]	ἀναγκαίας οἷον ὁ Μενέλαος ὁ	ἐν	τῷ Ὀρέστῃ, τοῦ (δὲ ἀπρεποῦς
[8]	αὐτῷ συνέβη, οἷον πληγῆναι μὲν	ἐν	τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι δὲ προσποιήσασθαι
[22]	μὲν οὖν τραγῳδίας καὶ τῆς	ἐν	τῷ πράττειν μιμήσεως ἔστω ἡμῖν
[16]	ἐκπλήξεως γιγνομένης δι᾽ εἰκότων, οἷον	ἐν	τῷ Σοφοκλέους Οἰδίποδι καὶ τῇ
[16]	ἂν ἔνια καὶ ἐνεγκεῖν. Καὶ	ἐν	τῷ Σοφοκλέους Τηρεῖ ἡ τῆς
[16]	ἐπίκτητα, καὶ τούτων τὰ μὲν	ἐν	τῷ σώματι, οἷον οὐλαί, τὰ
[14]	Ἀστυδάμαντος ἢ ὁ Τηλέγονος ὁ	ἐν	τῷ τραυματίᾳ Ὀδυσσεῖ. Ἔτι δὲ
[11]	ἢ ὀδυνηρά, οἷον οἵ τε	ἐν	τῷ φανερῷ θάνατοι καὶ αἱ
[22]	δ᾽ εὐτελές. Αἰσχύλος μὲν γὰρ	ἐν	τῷ Φιλοκτήτῃ ἐποίησε φαγέδαιναν ἥ
[16]	δὲ ἡ ἐκ συλλογισμοῦ, οἷον	ἐν	Χοηφόροις, (ὅτι ὅμοιός τις ἐλήλυθεν,
[9]	χείρισται· λέγω δ᾽ ἐπεισοδιώδη μῦθον	ἐν	ᾧ τὰ (ἐπεισόδια μετ᾽ ἄλληλα
[6]	μέρη ἐστίν, ὡς δὲ μιμοῦνται,	ἕν,	ἃ δὲ μιμοῦνται, τρία, καὶ
[8]	ἐξ ὧν ἐνίων οὐδέν ἐστιν	ἕν·	οὕτως δὲ καὶ πράξεις ἑνὸς
[25]	μιμεῖσθαι τριῶν ὄντων τὸν (ἀριθμὸν	ἕν	τι ἀεί, ἢ γὰρ οἷα
[22]	ποιήσαντος (ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου,	ἓν	δὲ μόνον ὄνομα μεταθέντος, ἀντὶ
[9]	ταῖς τραγῳδίαις ἐν ἐνίαις μὲν	ἓν	(ἢ δύο τῶν γνωρίμων ἐστὶν
[7]	ἀλλ᾽ οἴχεται τοῖς θεωροῦσι τὸ	ἓν	καὶ τὸ ὅλον ἐκ τῆς
[19]	Τῶν δὲ περὶ τὴν λέξιν	ἓν	μέν ἐστιν εἶδος θεωρίας τὰ
[15]	τέτταρά ἐστιν ὧν δεῖ στοχάζεσθαι,	ἓν	μὲν καὶ πρῶτον, ὅπως χρηστὰ
[23]	καταπεπλεγμένον τῇ ποικιλίᾳ. (Νῦν δ᾽	ἓν	μέρος ἀπολαβὼν ἐπεισοδίοις κέχρηται αὐτῶν
[23]	καὶ τέλος, ἵν᾽ ὥσπερ ζῷον	ἓν	ὅλον ποιῇ τὴν οἰκείαν ἡδονήν,
[23]	θάτερον μετὰ θάτερον, ἐξ ὧν	ἓν	οὐδὲν γίνεται τέλος. Σχεδὸν δὲ
[20]	ὁ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τῷ	ἓν	σημαίνειν. ~Ὀνόματος δὲ εἴδη τὸ
[20]	λόγος διχῶς, ἢ γὰρ ὁ	ἓν	σημαίνων, ἢ ὁ ἐκ πλειόνων
[18]	εἰκός. Καὶ τὸν χορὸν δὲ	ἕνα	δεῖ ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν, καὶ
[23]	ὅσα ἐν τούτῳ συνέβη περὶ	ἕνα	ἢ πλείους, ὧν ἕκαστον ὡς
[8]	ὥσπερ τινὲς οἴονται ἐὰν περὶ	ἕνα	ᾖ· πολλὰ γὰρ καὶ ἄπειρα
[8]	ἐπεὶ εἷς ἦν ὁ Ἡρακλῆς,	ἕνα	καὶ τὸν μῦθον εἶναι προσήκειν.
[26]	τραγῳδίαι γίνονται) ὥστε ἐὰν μὲν	ἕνα	μῦθον ποιῶσιν, ἢ βραχέως δεικνύμενον
[23]	ποίησιν. Οἱ δ᾽ ἄλλοι περὶ	ἕνα	ποιοῦσι καὶ περὶ ἕνα χρόνον
[18]	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι τὸν	ἕνα	ὑπερβάλλειν. Δίκαιον δὲ καὶ τραγῳδίαν
[23]	περὶ ἕνα ποιοῦσι καὶ περὶ	ἕνα	χρόνον καὶ μίαν πρᾶξιν πολυμερῆ,
[6]	τῆς γραφικῆς· (εἰ γάρ τις	ἐναλείψειε	τοῖς καλλίστοις φαρμάκοις χύδην, οὐκ
[13]	ἡ Ὀδύσσεια καὶ τελευτῶσα ἐξ	ἐναντίας	τοῖς βελτίοσι καὶ χείροσιν. Δοκεῖ
[11]	περιπέτεια μὲν ἡ εἰς τὸ	ἐναντίον	τῶν πραττομένων μεταβολὴ καθάπερ εἴρηται,
[26]	συνίστανται ἐναργέστατα· εἶτα καὶ τὸ	ἐναργὲς	ἔχει καὶ ἐν τῇ ἀναγνώσει
[26]	δι᾽ ἧς αἱ ἡδοναὶ συνίστανται	ἐναργέστατα·	εἶτα καὶ τὸ ἐναργὲς ἔχει
[17]	ὀμμάτων τιθέμενον· οὕτω γὰρ ἂν	ἐναργέστατα	(ὁ) ὁρῶν ὥσπερ παρ᾽ αὐτοῖς
[24]	ἐν μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ	ἐνδέχεσθαι	ἅμα πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι
[24]	ἐν μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ	ἐνδέχεσθαι	ἅμα πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι
[24]	δὲ θῇ καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως	ἐνδέχεσθαι	καὶ ἄτοπον. Ἐπεὶ καὶ τὰ
[20]	ὁ τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμός, ἀλλ᾽	ἐνδέχεται	ἄνευ ῥημάτων εἶναι λόγον, μέρος
[26]	ταῦτα τὰ ποιήματα συνέστηκεν ὡς	ἐνδέχεται	ἄριστα καὶ ὅτι μάλιστα μιᾶς
[24]	ποιεῖν τὸ θαυμαστόν, μᾶλλον δ᾽	ἐνδέχεται	ἐν (τῇ ἐποποιίᾳ τὸ ἄλογον,
[22]	ποιῆσαι, κατὰ δὲ τὴν μεταφορῶν	ἐνδέχεται,	οἷον ἄνδρ᾽ εἶδον πυρὶ χαλκὸν
[25]	οὐκ ὀρθῶς· δεῖ γὰρ εἰ	ἐνδέχεται	ὅλως μηδαμῇ ἡμαρτῆσθαι. Ἔτι ποτέρων
[25]	ἔγχος’ τὸ ταύτῃ κωλυθῆναι ποσαχῶς	ἐνδέχεται,	ὡδὶ ἢ (ὡδί, ὡς μάλιστ᾽
[16]	ἐξῆν γὰρ ἂν ἔνια καὶ	ἐνεγκεῖν.	Καὶ ἐν τῷ Σοφοκλέους Τηρεῖ
[25]	ἢ μᾶλλον ἢ μὴ> ἧττον	ἐνεδέχετο	ὑπάρχειν καὶ κατὰ τὴν περὶ
[16]	εἰσὶ γὰρ αἱ μὲν πίστεως	ἕνεκα	ἀτεχνότεραι, καὶ αἱ τοιαῦται πᾶσαι,
[25]	ὅτε ἢ ὅτῳ ἢ οὗ	ἕνεκεν,	οἷον εἰ μείζονος ἀγαθοῦ, ἵνα
[3]	ἢ πάντας ὡς πράττοντας καὶ	ἐνεργοῦντας	(τοὺς) μιμουμένους. Ἐν τρισὶ δὴ
[20]	τοιαῦτα, ἡ δὲ κατὰ τὸ	ἑνὶ	ἢ πολλοῖς, οἷον ἄνθρωποι’ ἢ
[8]	πολλὰ γὰρ καὶ ἄπειρα τῷ	ἑνὶ	συμβαίνει, ἐξ ὧν ἐνίων οὐδέν
[1]	εἴτε μιγνῦσα μετ᾽ ἀλλήλων εἴθ᾽	ἑνί	τινι γένει χρωμένη τῶν μέτρων
[21]	τίθεται ὁ ποιητής, δοκεῖ γὰρ	ἔνια	εἶναι τοιαῦτα, (οἷον τὰ κέρατα
[16]	ἁμαρτίας ἐστίν, ἐξῆν γὰρ ἂν	ἔνια	καὶ ἐνεγκεῖν. Καὶ ἐν τῷ
[20]	δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς	ἔνια	μέρη καθ᾽ αὑτὰ σημαίνει τι
[6]	τοῖς (εἴδεσι τὸ διὰ μέτρων	ἔνια	μόνον περαίνεσθαι καὶ πάλιν ἕτερα
[9]	ποιητής ἐστι· τῶν γὰρ γενομένων	ἔνια	οὐδὲν κωλύει τοιαῦτα εἶναι οἷα
[18]	λύσις, τὰ (μὲν ἔξωθεν καὶ	ἔνια	τῶν ἔσωθεν πολλάκις ἡ δέσις,
[9]	τὰ δὲ ἄλλα πεποιημένα, ἐν	ἐνίαις	δὲ οὐθέν, οἷον ἐν τῷ
[9]	καὶ ἐν ταῖς τραγῳδίαις ἐν	ἐνίαις	μὲν ἓν (ἢ δύο τῶν
[25]	ἢ ὡς Γλαύκων λέγει, (ὅτι	ἔνιοι	ἀλόγως προϋπολαμβάνουσί τι καὶ αὐτοὶ
[3]	καὶ Μάγνητος· καὶ τῆς τραγῳδίας	ἔνιοι	(τῶν ἐν Πελοποννήσῳ) ποιούμενοι τὰ
[21]	ἑσπέραν βίου’ (ἢ δυσμὰς βίου’	Ἐνίοις	δ᾽ οὐκ ἔστιν ὄνομα κείμενον
[23]	καὶ ἐν τοῖς ἐφεξῆς χρόνοις	ἐνίοτε	γίνεται θάτερον μετὰ θάτερον, ἐξ
[21]	τοῦ τετάρτου τὸ δεύτερον. Καὶ	ἐνίοτε	προστιθέασιν ἀνθ᾽ (οὗ λέγει πρὸς
[8]	τῷ ἑνὶ συμβαίνει, ἐξ ὧν	ἐνίων	οὐδέν ἐστιν ἕν· οὕτως δὲ
[25]	ἐπὶ σαυρωτῆρος’ οὕτω γὰρ τότ᾽	ἐνόμιζον,	ὥσπερ καὶ νῦν Ἰλλυριοί. Περὶ
[6]	(ἐστιν τὸ λέγειν δύνασθαι τὰ	ἐνόντα	καὶ τὰ ἁρμόττοντα, ὅπερ ἐπὶ
[4]	τε τῶν ὑποκριτῶν πλῆθος ἐξ	ἑνὸς	εἰς δύο πρῶτος Αἰσχύλος ἤγαγε
[8]	ἄλλαις μιμητικαῖς ἡ μία μίμησις	ἑνός	ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν μῦθον,
[8]	ἕν· οὕτως δὲ καὶ πράξεις	ἑνὸς	πολλαί εἰσιν, ἐξ ὧν μία
[23]	μιᾶς πράξεως ποιεῖσθαι δήλωσιν ἀλλ᾽	ἑνὸς	χρόνου, ὅσα ἐν τούτῳ συνέβη
[21]	ἀρύσας’ καὶ τεμὼν ταναήκεϊ χαλκῷ’	ἐνταῦθα	(γὰρ τὸ μὲν ἀρύσαι ταμεῖν,
[16]	ἀποθανεῖν αὐταῖς, καὶ γὰρ ἐξετέθησαν	ἐνταῦθα.	Ἔστιν δέ τις καὶ συνθετὴ
[3]	κωμῳδίας οἱ Μεγαρεῖς οἵ τε	ἐνταῦθα	ὡς ἐπὶ τῆς παρ᾽ αὐτοῖς
[16]	τὸ μὲν γὰρ τὸ τόξον	ἐντείνειν,	ἄλλον (δὲ) (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ
[17]	καὶ αὐτὸν ἔδει τυθῆναι, καὶ	ἐντεῦθεν	ἡ σωτηρία. Μετὰ ταῦτα δὲ
[22]	διαφέρει ἐπὶ τῶν ἐπῶν θεωρείσθω	ἐντιθεμένων	τῶν ὀνομάτων εἰς τὸ μέτρον.
[4]	τραγῳδοδιδάσκαλοι, διὰ τὸ μείζω καὶ	ἐντιμότερα	τὰ σχήματα εἶναι ταῦτα ἐκείνων.
[19]	τοιαύτην ἔχοντος ἀρχιτεκτονικήν, οἷον τί	ἐντολὴ	καὶ τί εὐχὴ καὶ διήγησις
[25]	(εἶναι· ἄτοπον οὖν τὸ μὴ	ἐντυχεῖν	τὸν Τηλέμαχον αὐτῷ εἰς Λακεδαίμονα
[11]	(δέ, ὥσπερ καὶ τοὔνομα σημαίνει,	ἐξ	ἀγνοίας εἰς γνῶσιν μεταβολή, ἢ
[18]	ἐμβόλιμα ᾄδειν ἢ εἰ ῥῆσιν	ἐξ	ἄλλου εἰς ἄλλο ἁρμόττοι ἢ
[15]	πρὸς τούτοις τὰ παρὰ τὰς	ἐξ	ἀνάγκης ἀκολουθούσας αἰσθήσεις τῇ ποιητικῇ·
[6]	ποιοῦνται τὴν μίμησιν, πρῶτον μὲν	ἐξ	ἀνάγκης ἂν εἴη τι μόριον
[10]	ἐκ τῶν προγεγενημένων συμβαίνειν (ἢ	ἐξ	ἀνάγκης ἢ κατὰ τὸ εἰκὸς
[7]	μετ᾽ ἄλλο πέφυκεν εἶναι ἢ	(ἐξ	ἀνάγκης ἢ ὡς ἐπὶ τὸ
[7]	ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν μὴ	ἐξ	ἀνάγκης μετ᾽ ἄλλο ἐστίν, μετ᾽
[1]	Χαιρήμων ἐποίησε Κένταυρον μικτὴν ῥαψῳδίαν	ἐξ	ἁπάντων τῶν μέτρων, καὶ ποιητὴν
[24]	ἀνῄρητο ἂν ὁ μῦθος γελοῖον·	ἐξ	ἀρχῆς γὰρ οὐ δεῖ συνίστασθαι
[5]	(Ἐπίχαρμος καὶ Φόρμις) τὸ μὲν	ἐξ	ἀρχῆς ἐκ Σικελίας ἦλθε, τῶν
[5]	κωμῳδία διὰ τὸ μὴ σπουδάζεσθαι	ἐξ	ἀρχῆς ἔλαθεν· (καὶ γὰρ χορὸν
[4]	μόρια τῶν ῥυθμῶν ἐστι φανερὸν)	ἐξ	ἀρχῆς οἱ πεφυκότες πρὸς αὐτὰ
[13]	μιαρόν ἐστιν· οὔτε τοὺς μοχθηροὺς	ἐξ	ἀτυχίας εἰς εὐτυχίαν, ἀτραγῳδότατον γὰρ
[10]	ἐστιν. Ταῦτα δὲ δεῖ γίνεσθαι	ἐξ	αὐτῆς τῆς συστάσεως τοῦ μύθου,
[14]	ὄψεως γίγνεσθαι, ἔστιν δὲ καὶ	ἐξ	αὐτῆς τῆς συστάσεως τῶν πραγμάτων,
[15]	καὶ τὰς λύσεις τῶν μύθων	ἐξ	αὐτοῦ δεῖ τοῦ μύθου συμβαίνειν,
[16]	Πασῶν δὲ βελτίστη ἀναγνώρισις ἡ	ἐξ	αὐτῶν τῶν πραγμάτων, τῆς ἐκπλήξεως
[20]	(δέ ἐστιν φωνὴ ἄσημος συνθετὴ	ἐξ	ἀφώνου καὶ φωνὴν ἔχοντος· καὶ
[13]	καθάπερ ἡ Ὀδύσσεια καὶ τελευτῶσα	ἐξ	ἐναντίας τοῖς βελτίοσι καὶ χείροσιν.
[4]	τό τε τῶν ὑποκριτῶν πλῆθος	ἐξ	ἑνὸς εἰς δύο πρῶτος Αἰσχύλος
[7]	εἰς εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἢ	ἐξ	εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς
[13]	(οὐδ᾽ αὖ τὸν σφόδρα πονηρὸν	ἐξ	εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μεταπίπτειν· τὸ
[13]	εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον	(ἐξ	εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μὴ διὰ
[13]	ἐπιεικεῖς ἄνδρας δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι	ἐξ	εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν, οὐ γὰρ
[10]	ἡ μετάβασις γίνεται, πεπλεγμένην δὲ	ἐξ	ἧς μετὰ ἀναγνωρισμοῦ ἢ περιπετείας
[20]	ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα δὲ ἀλλ᾽	ἐξ	ἧς πέφυκε συνθετὴ γίγνεσθαι φωνή·
[17]	ἐπετιμᾶτο Καρκίνῳ. Ὁ γὰρ Ἀμφιάραος	ἐξ	ἱεροῦ ἀνῄει, ὃ μὴ ὁρῶντα
[18]	τοῦ μέρους ὃ ἔσχατόν ἐστιν	ἐξ	οὗ μεταβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἢ
[23]	ἐνίοτε γίνεται θάτερον μετὰ θάτερον,	ἐξ	ὧν ἓν οὐδὲν γίνεται τέλος.
[8]	καὶ ἄπειρα τῷ ἑνὶ συμβαίνει,	ἐξ	ὧν ἐνίων οὐδέν ἐστιν ἕν·
[8]	καὶ πράξεις ἑνὸς πολλαί εἰσιν,	ἐξ	ὧν μία οὐδεμία γίνεται πρᾶξις.
[6]	πάσης τῆς τραγῳδίας μέρη εἶναι	ἕξ,	καθ᾽ ὃ ποιά τις ἐστὶν
[25]	οἷα εἶναι δεῖ. Ταῦτα δ᾽	ἐξαγγέλλεται	λέξει ἐν ᾗ καὶ γλῶτται
[22]	αἱ ἐπεκτάσεις καὶ ἀποκοπαὶ καὶ	ἐξαλλαγαὶ	τῶν ὀνομάτων· διὰ μὲν γὰρ
[5]	περίοδον ἡλίου εἶναι ἢ μικρὸν	ἐξαλλάττειν,	ἡ δὲ ἐποποιία ἀόριστος τῷ
[22]	ἡ Σθενέλου. Σεμνὴ δὲ καὶ	ἐξαλλάττουσα	τὸ ἰδιωτικὸν ἡ τοῖς ξενικοῖς
[4]	τῇ διαλέκτῳ τῇ πρὸς ἀλλήλους,	ἑξάμετρα	δὲ ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς
[6]	~Περὶ μὲν οὖν τῆς ἐν	ἑξαμέτροις	μιμητικῆς καὶ περὶ κωμῳδίας ὕστερον
[18]	σοφὸς μὲν μετὰ πονηρίας δ᾽	ἐξαπατηθῇ,	ὥσπερ Σίσυφος, καὶ ὁ ἀνδρεῖος
[4]	καὶ ἡ μὲν ἀπὸ τῶν	ἐξαρχόντων	τὸν διθύραμβον, ἡ δὲ ἀπὸ
[15]	καὶ πρῶτον, ὅπως χρηστὰ ᾖ.	Ἕξει	δὲ ἦθος μὲν ἐὰν ὥσπερ
[11]	ἀναγνώρισις καὶ περιπέτεια ἢ ἔλεον	ἕξει	ἢ φόβον (οἵων πράξεων ἡ
[9]	τὸ γὰρ θαυ (μαστὸν οὕτως	ἕξει	μᾶλλον ἢ εἰ ἀπὸ τοῦ
[20]	μέρος μέντοι ἀεί τι σημαῖνον	ἕξει)	οἷον ἐν τῷ βαδίζει Κλέων
[2]	καὶ τῶν λεχθεισῶν ἑκάστη μιμήσεων	ἕξει	ταύτας τὰς διαφορὰς καὶ ἔσται
[1]	τοὺς μύθους (εἰ μέλλει καλῶς	ἕξειν	ἡ ποίησις, ἔτι δὲ ἐκ
[17]	ἐλάνθανεν, ἐπὶ δὲ τῆς σκηνῆς	ἐξέπεσεν	δυσχερανάντων τοῦτο τῶν θεατῶν. Ὅσα
[18]	κακῶς ἀγωνίζονται, ἐπεὶ καὶ Ἀγάθων	ἐξέπεσεν	ἐν τούτῳ μόνῳ. Ἐν δὲ
[13]	Αἴγισθος, φίλοι γενόμενοι ἐπὶ τελευτῆς	ἐξέρχονται,	καὶ ἀποθνῄσκει οὐδεὶς ὑπ᾽ οὐδενός.
[26]	(ἐποποιία (καὶ γὰρ τῷ μέτρῳ	ἔξεστι	χρῆσθαι) καὶ ἔτι οὐ μικρὸν
[16]	εἵμαρτο ἀποθανεῖν αὐταῖς, καὶ γὰρ	ἐξετέθησαν	ἐνταῦθα. Ἔστιν δέ τις καὶ
[21]	καὶ μία γίνεται ἀμφοτέρων ὄψ’	Ἐξηλλαγμένον	δ᾽ ἐστὶν ὅταν τοῦ ὀνομαζομένου
[21]	ἢ ἐπεκτεταμένον ἢ ὑφῃρημένον ἢ	ἐξηλλαγμένον.	Λέγω δὲ κύριον μὲν ᾧ
[16]	τι τῆς εἰρημένης ἁμαρτίας ἐστίν,	ἐξῆν	γὰρ ἂν ἔνια καὶ ἐνεγκεῖν.
[12]	τὸ μεταξὺ ὅλων χορικῶν μελῶν,	ἔξοδος	δὲ μέρος ὅλον τραγῳδίας μεθ᾽
[12]	κεχωρισμένα τάδε ἐστίν, πρόλογος ἐπεισόδιον	ἔξοδος	χορικόν, καὶ τούτου τὸ μὲν
[24]	ἢ παθητικήν· καὶ τὰ (μέρη	ἔξω	μελοποιίας καὶ ὄψεως ταὐτά· καὶ
[24]	ἢ παθητικήν· καὶ τὰ (μέρη	ἔξω	μελοποιίας καὶ ὄψεως ταὐτά· καὶ
[15]	τοῖς πράγμασιν, εἰ δὲ μή,	ἔξω	τῆς τραγῳδίας, οἷον τὸ ἐν
[14]	Σοφοκλέους Οἰδίπους· τοῦτο μὲν οὖν	ἔξω	τοῦ δράματος, ἐν δ᾽ αὐτῇ
[15]	Ἀλλὰ μηχανῇ χρηστέον ἐπὶ τὰ	ἔξω	τοῦ δράματος, ἢ ὅσα πρὸ
[17]	ὁ θεὸς (διά τινα αἰτίαν	ἔξω	τοῦ καθόλου) ἐλθεῖν ἐκεῖ καὶ
[24]	ἔχειν ἄλογον, εἰ δὲ μή,	ἔξω	τοῦ μυθεύματος, ὥσπερ (Οἰδίπους τὸ
[17]	καὶ ἐφ᾽ ὅ τι δὲ	ἔξω	τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ καὶ
[18]	τὸ δὲ λύσις, τὰ (μὲν	ἔξωθεν	καὶ ἔνια τῶν ἔσωθεν πολλάκις
[4]	τίνες τῆς μιμήσεως εἰρήσθω ταῦτα.	~Ἐοίκασι	δὲ γεννῆσαι μὲν ὅλως τὴν
[8]	οὐδεμία γίνεται πρᾶξις. Διὸ πάντες	ἐοίκασιν	(ἁμαρτάνειν ὅσοι τῶν ποιητῶν Ἡρακληίδα
[9]	θανάτου τῷ Μίτυι, θεωροῦντι ἐμπεσών·	ἔοικε	γὰρ τὰ τοιαῦτα (οὐκ εἰκῇ
[15]	ἐν Αὐλίδι Ἰφιγένεια· οὐδὲν γὰρ	ἔοικεν	ἡ ἱκετεύουσα τῇ ὑστέρᾳ. Χρὴ
[8]	τὰ ἄλλα διαφέρει καὶ τοῦτ᾽	ἔοικεν	καλῶς ἰδεῖν, ἤτοι διὰ τέχνην
[21]	ἦ δὴ μυρί᾽ Ὀδυσσεὺς ἐσθλὰ	ἔοργεν’	τὸ γὰρ μυρίον πολύ ἐστιν,
[22]	οἷον ἄνδρ᾽ εἶδον πυρὶ χαλκὸν	(ἐπ᾽	ἀνέρι κολλήσαντα’ καὶ τὰ τοιαῦτα.
[9]	τί Ἀλκιβιάδης ἔπραξεν ἢ τί	ἔπαθεν.	Ἐπὶ μὲν οὖν τῆς κωμῳδίας
[24]	δὲ ἄλλα τε πολλὰ ἄξιος	ἐπαινεῖσθαι	καὶ δὴ καὶ ὅτι μόνος
[4]	πολλὰς μεταβολὰς μεταβαλοῦσα ἡ (τραγῳδία	ἐπαύσατο,	ἐπεὶ ἔσχε τὴν αὑτῆς φύσιν.
[15]	ἐν τῷ Οἰδίποδι τῷ Σοφοκλέους.	Ἐπεὶ	δὲ μίμησίς ἐστιν ἡ τραγῳδία
[2]	ἐν οἷς ποιοῦνται τὴν μίμησιν.	~(Ἐπεὶ	δὲ μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας,
[9]	πολλάκις διαστρέφειν ἀναγκάζονται τὸ ἐφεξῆς.	(Ἐπεὶ	δὲ οὐ (μόνον τελείας ἐστὶ
[6]	τὴν δύναμιν φανερὰν ἔχει πᾶσαν.	Ἐπεὶ	δὲ πράξεώς ἐστι μίμησις, πράττεται
[14]	ἀπὸ τραγῳδίας ἀλλὰ τὴν οἰκείαν.	Ἐπεὶ	δὲ τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ
[11]	εὐτυχεῖν ἐπὶ τῶν τοιούτων συμβήσεται.	Ἐπεὶ	δὴ ἡ ἀναγνώρισις τινῶν ἐστιν
[4]	ἕκαστον, οἷον ὅτι οὗτος ἐκεῖνος·	ἐπεὶ	ἐὰν μὴ τύχῃ προεωρακώς, οὐχ
[8]	τοιαῦτα ποιήματα πεποιήκασιν· οἴονται γάρ,	ἐπεὶ	εἷς ἦν ὁ Ἡρακλῆς, ἕνα
[26]	ἡ κατηγορία ἀλλὰ τῆς ὑποκριτικῆς,	ἐπεὶ	ἔστι περιεργάζεσθαι τοῖς σημείοις καὶ
[4]	μεταβολὰς μεταβαλοῦσα ἡ (τραγῳδία ἐπαύσατο,	ἐπεὶ	ἔσχε τὴν αὑτῆς φύσιν. Καὶ
[18]	ἢ ἐκπίπτουσιν ἢ κακῶς ἀγωνίζονται,	ἐπεὶ	καὶ Ἀγάθων ἐξέπεσεν ἐν τούτῳ
[9]	Καὶ γὰρ γελοῖον τοῦτο ζητεῖν,	ἐπεὶ	καὶ τὰ γνώριμα ὀλίγοις γνώριμά
[24]	φαίνηται (εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι καὶ ἄτοπον.	Ἐπεὶ	καὶ τὰ ἐν Ὀδυσσείᾳ ἄλογα
[9]	τοῦ αὐτομάτου καὶ τῆς τύχης,	ἐπεὶ	καὶ τῶν ἀπὸ τύχης ταῦτα
[8]	ἐστιν, οὕτω καὶ τὸν μῦθον,	ἐπεὶ	πράξεως μίμησίς ἐστι, μιᾶς τε
[24]	μὴ ὁρᾶν εἰς τὸν πράττοντα·	ἐπεὶ	τὰ περὶ (τὴν Ἕκτορος δίωξιν
[7]	ταῖς εἰρημέναις ἰδέαις. Ἔτι δ᾽	ἐπεὶ	τὸ καλὸν καὶ ζῷον καὶ
[25]	ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽ ἂν φανερόν.	Ἔπεὶ	γάρ ἐστι μιμητὴς ὁ ποιητὴς
[6]	καὶ πάλιν ἕτερα διὰ μέλους.	Ἔπεὶ	δὲ πράττοντες ποιοῦνται τὴν μίμησιν,
[11]	πράξεων ἡ τραγῳδία μίμησις ὑπόκειται)	ἐπειδὴ	καὶ τὸ ἀτυχεῖν καὶ τὸ
[13]	εἴη λεκτέον τοῖς νῦν εἰρημένοις.	Ἐπειδὴ	οὖν δεῖ τὴν σύνθεσιν εἶναι
[7]	τὴν σύστασιν εἶναι τῶν πραγμάτων,	ἐπειδὴ	τοῦτο καὶ πρῶτον καὶ μέγιστον
[17]	ἴδιον τοῦτο, τὰ δ᾽ ἄλλα	ἐπεισόδια.	~Ἔστι δὲ πάσης τραγῳδίας τὸ
[9]	ἐπεισοδιώδη μῦθον ἐν ᾧ τὰ	(ἐπεισόδια	μετ᾽ ἄλληλα οὔτ᾽ εἰκὸς οὔτ᾽
[17]	ὅπως δὲ ἔσται οἰκεῖα τὰ	ἐπεισόδια,	οἷον ἐν τῷ Ὀρέστῃ ἡ
[17]	μὲν οὖν τοῖς δράμασιν τὰ	ἐπεισόδια	σύντομα, ἡ δ᾽ ἐποποιία τούτοις
[23]	οἷον νεῶν καταλόγῳ καὶ ἄλλοις	ἐπεισοδίοις	(δὶς) διαλαμβάνει τὴν ποίησιν. Οἱ
[23]	(Νῦν δ᾽ ἓν μέρος ἀπολαβὼν	ἐπεισοδίοις	κέχρηται αὐτῶν πολλοῖς, οἷον νεῶν
[24]	τὸν (ἀκούοντα καὶ ἐπεισοδιοῦν ἀνομοίοις	ἐπεισοδίοις·	τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν
[24]	τὸν (ἀκούοντα καὶ ἐπεισοδιοῦν ἀνομοίοις	ἐπεισοδίοις·	τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν
[12]	τραγῳδίας τὸ πρὸ χοροῦ (παρόδου,	ἐπεισόδιον	δὲ μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ
[12]	διαιρεῖται κεχωρισμένα τάδε ἐστίν, πρόλογος	ἐπεισόδιον	ἔξοδος χορικόν, καὶ τούτου τὸ
[18]	ἄλλου εἰς ἄλλο ἁρμόττοι ἢ	ἐπεισόδιον	ὅλον; ~Περὶ μὲν οὖν τῶν
[24]	τὸ μεταβάλλειν τὸν (ἀκούοντα καὶ	ἐπεισοδιοῦν	ἀνομοίοις ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον
[24]	τὸ μεταβάλλειν τὸν (ἀκούοντα καὶ	ἐπεισοδιοῦν	ἀνομοίοις ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον
[17]	ποιοῦντα ἐκτίθεσθαι καθόλου, (εἶθ᾽ οὕτως	ἐπεισοδιοῦν	καὶ παρατείνειν. Λέγω δὲ οὕτως
[17]	δὲ ἤδη ὑποθέντα τὰ ὀνόματα	ἐπεισοδιοῦν·	ὅπως δὲ ἔσται οἰκεῖα τὰ
[9]	ἁπλῶν μύθων καὶ πράξεων αἱ	ἐπεισοδιώδεις	εἰσὶν χείρισται· λέγω δ᾽ ἐπεισοδιώδη
[9]	ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται· λέγω δ᾽	ἐπεισοδιώδη	μῦθον ἐν ᾧ τὰ (ἐπεισόδια
[4]	τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι δὲ	ἐπεισοδίων	πλήθη. Καὶ τὰ ἄλλ᾽ ὡς
[26]	γε οὐκ ἀναγκαῖον αὐτῇ ὑπάρχειν.	Ἔπειτα	διότι πάντ᾽ ἔχει ὅσαπερ ἡ
[22]	λέξεως καὶ μὴ ἰδιωτικὸν αἱ	ἐπεκτάσεις	καὶ ἀποκοπαὶ καὶ ἐξαλλαγαὶ τῶν
[22]	λέγω γλῶτταν καὶ μεταφορὰν καὶ	ἐπέκτασιν	καὶ πᾶν τὸ παρὰ τὸ
[24]	παρήκοιεν. Ἔχει δὲ πρὸς τὸ	ἐπεκτείνεσθαι	τὸ μέγεθος πολύ τι ἡ
[24]	παρήκοιεν. Ἔχει δὲ πρὸς τὸ	ἐπεκτείνεσθαι	τὸ μέγεθος πολύ τι ἡ
[21]	Η καὶ Ω, καὶ τῶν	ἐπεκτεινομένων	εἰς Α· ὥστε ἴσα συμβαίνει
[21]	ἔρνυγας’ καὶ τὸν ἱερέα ἀρητῆρα’	Ἐπεκτεταμένον	δέ ἐστιν ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ
[21]	ἢ κόσμος ἢ πεποιημένον ἢ	ἐπεκτεταμένον	ἢ ὑφῃρημένον ἢ ἐξηλλαγμένον. Λέγω
[21]	ἂν ἀφῃρημένον τι ᾖ αὐτοῦ,	ἐπεκτεταμένον	μὲν οἷον τὸ πόλεως πόληος’
[24]	δὲ ἀνανεύων, ἐν δὲ τοῖς	ἔπεσιν	λανθάνει. Τὸ δὲ θαυμαστὸν ἡδύ·
[5]	τοῦτο ἐποίουν καὶ ἐν τοῖς	ἔπεσιν.	Μέρη δ᾽ ἐστὶ τὰ μὲν
[26]	Οἰδίπουν θείη τὸν Σοφοκλέους ἐν	ἔπεσιν	ὅσοις ἡ Ἰλιάς) ἔτι ἧττον
[26]	ἡ φαύλων, ὅπερ καὶ Καλλιππίδῃ	(ἐπετιμᾶτο	καὶ νῦν ἄλλοις ὡς οὐκ
[17]	ὑπεναντία) Σημεῖον δὲ τούτου ὃ	ἐπετιμᾶτο	Καρκίνῳ. Ὁ γὰρ Ἀμφιάραος ἐξ
[4]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὁμοίως, ἀλλ᾽	ἐπὶ	βραχὺ (κοινωνοῦσιν αὐτοῦ. Διὰ γὰρ
[13]	εἴρηται ὀρθόν· σημεῖον δὲ μέγιστον·	ἐπὶ	γὰρ τῶν σκηνῶν καὶ τῶν
[21]	ἑστάναι τι. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ	ἐπὶ	γένος ἦ δὴ μυρί᾽ Ὀδυσσεὺς
[17]	μὴ ὁρῶντα (τὸν θεατὴν) ἐλάνθανεν,	ἐπὶ	δὲ τῆς σκηνῆς ἐξέπεσεν δυσχερανάντων
[9]	περὶ τὸν καθ᾽ ἕκαστον (ποιοῦσιν.	Ἐπὶ	δὲ τῆς τραγῳδίας τῶν γενομένων
[21]	ἐπιφορὰ ἢ ἀπὸ τοῦ γένους	ἐπὶ	εἶδος ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους
[21]	γένος ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους	ἐπὶ	εἶδος ἢ κατὰ τὸ ἀνάλογον.
[21]	Λέγω δὲ ἀπὸ γένους μὲν	(ἐπὶ	εἶδος οἷον νηῦς δέ μοι
[21]	πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ	ἐπὶ	εἶδος οἷον χαλκῷ ἀπὸ ψυχὴν
[9]	Ἀλκιβιάδης ἔπραξεν ἢ τί ἔπαθεν.	Ἐπὶ	μὲν οὖν τῆς κωμῳδίας ἤδη
[25]	ὅπλων, ἔγχεα δέ σφιν ὄρθ᾽	ἐπὶ	σαυρωτῆρος’ οὕτω γὰρ τότ᾽ ἐνόμιζον,
[24]	τὰ περὶ (τὴν Ἕκτορος δίωξιν	ἐπὶ	σκηνῆς ὄντα γελοῖα ἂν φανείη,
[22]	εἴδεσι χρώμενος ἀπρεπῶς καὶ ἐπίτηδες	ἐπὶ	τὰ γελοῖα τὸ (αὐτὸ ἂν
[15]	τὸν ἀπόπλουν. Ἀλλὰ μηχανῇ χρηστέον	ἐπὶ	τὰ ἔξω τοῦ δράματος, ἢ
[14]	ἐν τοῖς μύθοις· ἀναγκάζονται οὖν	ἐπὶ	ταύτας τὰς οἰκίας ἀπαντᾶν ὅσαις
[13]	Ὀρέστης καὶ Αἴγισθος, φίλοι γενόμενοι	ἐπὶ	τελευτῆς ἐξέρχονται, καὶ ἀποθνῄσκει οὐδεὶς
[22]	ὀνομάτων εἰς τὸ μέτρον. Καὶ	ἐπὶ	τῆς γλώττης δὲ καὶ ἐπὶ
[6]	ἤθη (παραπλήσιον γάρ ἐστιν καὶ	ἐπὶ	τῆς γραφικῆς· (εἰ γάρ τις
[3]	Μεγαρεῖς οἵ τε ἐνταῦθα ὡς	ἐπὶ	τῆς παρ᾽ αὐτοῖς δημοκρατίας γενομένης
[24]	(πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ	ἐπὶ	τῆς σκηνῆς καὶ τῶν ὑποκριτῶν
[24]	(πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ	ἐπὶ	τῆς σκηνῆς καὶ τῶν ὑποκριτῶν
[21]	εἶδος ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους	ἐπὶ	τὸ γένος ἢ ἀπὸ τοῦ
[7]	ἢ (ἐξ ἀνάγκης ἢ ὡς	ἐπὶ	τὸ πολύ, μετὰ δὲ τοῦτο
[20]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ	ἐπὶ	τοῦ μέσου ἣν μὴ ἁρμόττει
[20]	καὶ (ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ	ἐπὶ	τοῦ μέσου. Ὄνομα δέ ἐστι
[20]	πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ τοῦ
[20]	πλειόνων φωνῶν πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ	(ἐπὶ	τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ τοῦ
[22]	καὶ ἐπὶ τῶν μεταφορῶν καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων ἰδεῶν μετατιθεὶς ἄν
[6]	τῆς ὀνομασίας ἑρμηνείαν, ὃ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἐμμέτρων καὶ (ἐπὶ τῶν
[22]	Τὸ δὲ ἁρμόττον ὅσον διαφέρει	ἐπὶ	τῶν ἐπῶν θεωρείσθω ἐντιθεμένων τῶν
[4]	Σημεῖον δὲ τούτου τὸ συμβαῖνον	(ἐπὶ	τῶν ἔργων· ἃ γὰρ αὐτὰ
[26]	καὶ ἐν τῇ ἀναγνώσει καὶ	ἐπὶ	τῶν ἔργων· (ἔτι τῷ ἐν
[7]	καθάπερ ἐπὶ τῶν σωμάτων καὶ	ἐπὶ	τῶν ζῴων ἔχειν μὲν μέγεθος,
[15]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα ἔχοντας	ἐπὶ	τῶν ἠθῶν τοιούτους ὄντας ἐπιεικεῖς
[6]	καὶ ἐπὶ τῶν ἐμμέτρων καὶ	(ἐπὶ	τῶν λόγων ἔχει τὴν αὐτὴν
[6]	ἐνόντα καὶ τὰ ἁρμόττοντα, ὅπερ	ἐπὶ	τῶν λόγων τῆς πολιτικῆς καὶ
[22]	ἐπὶ τῆς γλώττης δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν μεταφορῶν καὶ ἐπὶ τῶν
[7]	δὲ εὐσύνοπτον εἶναι, οὕτω (καὶ	ἐπὶ	τῶν μύθων ἔχειν μὲν μῆκος,
[20]	σημαίνει καθ᾽ αὑτό, ὥσπερ καὶ	ἐπὶ	τῶν ὀνομάτων· τὸ μὲν γὰρ
[7]	εἴη ζῷον· ὥστε δεῖ καθάπερ	ἐπὶ	τῶν σωμάτων καὶ ἐπὶ τῶν
[11]	τὸ ἀτυχεῖν καὶ τὸ εὐτυχεῖν	ἐπὶ	τῶν τοιούτων συμβήσεται. Ἐπεὶ δὴ
[17]	μνηστήρων ἀναλίσκεσθαι καὶ τὸν υἱὸν	ἐπιβουλεύεσθαι,	αὐτὸς δὲ ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ
[8]	(ἢ μὴ προσὸν μηδὲν ποιεῖ	ἐπίδηλον,	οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν.
[13]	μὲν δῆλον ὅτι οὔτε τοὺς	ἐπιεικεῖς	ἄνδρας δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ
[15]	ἐπὶ τῶν ἠθῶν τοιούτους ὄντας	ἐπιεικεῖς	ποιεῖν, παράδειγμα σκληρότητος οἷον τὸν
[26]	Τὴν μὲν οὖν πρὸς θεατὰς	ἐπιεικεῖς	φασιν εἶναι οἳ> οὐδὲν δέονται
[16]	τῇ Ἰφιγενείᾳ· εἰκὸς γὰρ βούλεσθαι	ἐπιθεῖναι	γράμματα. Αἱ γὰρ τοιαῦται μόναι
[17]	ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας τινὰς	ἐπιθέμενος	αὐτὸς μὲν ἐσώθη τοὺς δ᾽
[16]	τῷ Θυέστῃ Καρκίνος, τὰ δὲ	ἐπίκτητα,	καὶ τούτων τὰ μὲν ἐν
[4]	ταῦτα ἐκείνων. Τὸ μὲν οὖν	ἐπισκοπεῖν	εἰ ἄρα ἔχει ἤδη ἡ
[25]	τι ὑπεναντίωμά τι δοκῇ σημαίνειν,	ἐπισκοπεῖν	ποσαχῶς ἂν σημήνειε τοῦτο ἐν
[25]	ἐν τοῖς προβλήμασιν ἐκ τούτων	ἐπισκοποῦντα	λύειν. Πρῶτον μὲν τὰ πρὸς
[16]	ἐκείνη μὲν γὰρ διὰ τῆς	ἐπιστολῆς,	ἐκεῖνος δὲ αὐτὸς λέγει ἃ
[11]	ἀνεγνωρίσθη ἐκ τῆς πέμψεως τῆς	ἐπιστολῆς,	ἐκείνου δὲ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν
[20]	τὰ ὑποκριτικά, οἷον κατ᾽ ἐρώτησιν	ἐπίταξιν·	τὸ γὰρ ἐβάδισεν’ ἢ βάδιζε’
[19]	φησίν, ποιεῖν τι ἢ μὴ	ἐπίταξίς	ἐστιν. Διὸ παρείσθω ὡς ἄλλης
[19]	Πρωταγόρας ἐπιτιμᾷ, ὅτι εὔχεσθαι οἰόμενος	ἐπιτάττει	εἰπὼν Μῆνιν ἄειδε θεά’ Τὸ
[22]	ἄλλοις εἴδεσι χρώμενος ἀπρεπῶς καὶ	ἐπίτηδες	ἐπὶ τὰ γελοῖα τὸ (αὐτὸ
[9]	ταῦτα θαυμασιώτατα δοκεῖ ὅσα ὥσπερ	ἐπίτηδες	φαίνεται γεγονέναι, οἷον ὡς ὁ
[9]	οὗ (στοχάζεται ἡ ποίησις ὀνόματα	ἐπιτιθεμένη·	τὸ δὲ καθ᾽ ἕκαστον, τί
[19]	τις ὑπολάβοι ἡμαρτῆσθαι ἃ Πρωταγόρας	ἐπιτιμᾷ,	ὅτι εὔχεσθαι οἰόμενος ἐπιτάττει εἰπὼν
[25]	ἔγραψεν. Πρὸς δὲ τούτοις ἐὰν	ἐπιτιμᾶται	ὅτι οὐκ ἀληθῆ, ἀλλ᾽ ἴσως
[19]	ἄγνοιαν οὐδὲν εἰς τὴν ποιητικὴν	ἐπιτίμημα	φέρεται ὅ τι καὶ ἄξιον
[25]	τοῦ Μενελάου. Τὰ μὲν οὖν	ἐπιτιμήματα	ἐκ πέντε εἰδῶν φέρουσιν· ἢ
[25]	καθ᾽ ἑαυτήν. Ὥστε δεῖ τὰ	ἐπιτιμήματα	ἐν τοῖς προβλήμασιν ἐκ τούτων
[26]	μὴ τίνες αἰτίαι, καὶ περὶ	ἐπιτιμήσεων	καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα. Περὶ
[25]	ἂν φρόνιμος ὑποθῆται. Ὀρθὴ δ᾽	ἐπιτίμησις	καὶ ἀλογίᾳ καὶ μοχθηρίᾳ, ὅταν
[22]	Ὥστε οὐκ ὀρθῶς ψέγουσιν οἱ	ἐπιτιμῶντες	τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τῆς διαλέκτου
[25]	ὡς εἰρηκότος ὅ τι δοκεῖ	ἐπιτιμῶσιν,	ἂν ὑπεναντίον ᾖ τῇ αὑτῶν
[13]	οἱ ἐκ τῶν τοιούτων γενῶν	ἐπιφανεῖς	ἄνδρες. Ἀνάγκη ἄρα τὸν καλῶς
[21]	Μεταφορὰ δέ ἐστιν ὀνόματος ἀλλοτρίου	ἐπιφορὰ	ἢ ἀπὸ τοῦ γένους ἐπὶ
[22]	ἰαμβοποιήσας ἐν αὐτῇ τῇ λέξει	Ἐπιχάρην	εἶδον (Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καὶ οὐκ
[5]	ἠγνόηται. Τὸ δὲ μύθους ποιεῖν	(Ἐπίχαρμος	καὶ Φόρμις) τὸ μὲν ἐξ
[3]	ἐκ Σικελίας, ἐκεῖθεν γὰρ ἦν	Ἐπίχαρμος	ὁ ποιητὴς πολλῷ πρότερος ὢν
[23]	καίπερ ἔχοντα ἀρχὴν καὶ τέλος	ἐπιχειρῆσαι	ποιεῖν ὅλον· λίαν γὰρ ἂν
[26]	(ἐστὶ) Σωσίστρατος, καὶ διᾴδοντα, ὅπερ	ἐποίει	Μνασίθεος ὁ Ὀπούντιος. Εἶτα οὐδὲ
[18]	δέ, ὅσοι πέρσιν Ἰλίου ὅλην	ἐποίησαν	καὶ μὴ κατὰ μέρος ὥσπερ
[1]	ποιοῖτο τὴν μίμησιν καθάπερ Χαιρήμων	ἐποίησε	Κένταυρον μικτὴν ῥαψῳδίαν ἐξ ἁπάντων
[22]	μὲν γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ	ἐποίησε	φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας ἐσθίει
[8]	φύσιν· Ὀδύσσειαν (γὰρ ποιῶν οὐκ	ἐποίησεν	ἅπαντα ὅσα αὐτῷ συνέβη, οἷον
[14]	καὶ γιγνώσκοντας, καθάπερ καὶ Εὐριπίδης	ἐποίησεν	ἀποκτείνουσαν τοὺς παῖδας τὴν Μήδειαν·
[11]	φόβου, δηλώσας ὃς ἦν, τοὐναντίον	ἐποίησεν·	καὶ ἐν τῷ Λυγκεῖ ὁ
[17]	ὡς (Εὐριπίδης εἴθ᾽ ὡς Πολύιδος	ἐποίησεν,	κατὰ τὸ εἰκὸς εἰπὼν ὅτι
[4]	εὖ ἀλλὰ καὶ μιμήσεις δραματικὰς	ἐποίησεν)	οὕτως καὶ τὸ τῆς κωμῳδίας
[14]	τὴν πρᾶξιν, ὥσπερ οἱ παλαιοὶ	ἐποίουν	εἰδότας καὶ γιγνώσκοντας, καθάπερ καὶ
[5]	ὁμοίως ἐν ταῖς τραγῳδίαις τοῦτο	ἐποίουν	καὶ ἐν τοῖς ἔπεσιν. Μέρη
[6]	οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι πολιτικῶς	ἐποίουν	λέγοντας, οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς.
[5]	ἢ μικρὸν ἐξαλλάττειν, ἡ δὲ	ἐποποιία	ἀόριστος τῷ χρόνῳ καὶ τούτῳ
[1]	φύσιν πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων.	Ἐποποιία	δὴ καὶ ἡ τῆς τραγῳδίας
[26]	ποιεῖ τὸ αὑτῆς, ὥσπερ ἡ	ἐποποιία·	διὰ γὰρ τοῦ ἀναγινώσκειν φανερὰ
[24]	μέρος μόνον· ἐν δὲ τῇ	ἐποποιίᾳ	διὰ τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι
[24]	μέρος μόνον· ἐν δὲ τῇ	ἐποποιίᾳ	διὰ τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι
[5]	περὶ ἐπῶν· ἃ μὲν γὰρ	ἐποποιία	ἔχει, ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ, ἃ
[24]	τὸ μέγεθος πολύ τι ἡ	ἐποποιία	ἴδιον διὰ τὸ ἐν μὲν
[24]	τὸ μέγεθος πολύ τι ἡ	ἐποποιία	ἴδιον διὰ τὸ ἐν μὲν
[26]	διότι πάντ᾽ ἔχει ὅσαπερ ἡ	(ἐποποιία	(καὶ γὰρ τῷ μέτρῳ ἔξεστι
[24]	τῆς συστάσεως τὸ μῆκος ἡ	ἐποποιία	καὶ τὸ μέτρον. Τοῦ μὲν
[24]	τῆς συστάσεως τὸ μῆκος ἡ	ἐποποιία	καὶ τὸ μέτρον. Τοῦ μὲν
[1]	πάθη καὶ πράξεις) Ἡ δὲ	(ἐποποιία)	μόνον τοῖς λόγοις ψιλοῖς καὶ>
[5]	αὐτῇ, οὐ πάντα ἐν τῇ	(ἐποποιίᾳ.	~Περὶ μὲν οὖν τῆς ἐν
[5]	καὶ μύθους. Ἡ μὲν οὖν	ἐποποιία	τῇ τραγῳδίᾳ μέχρι μὲν τοῦ
[24]	μᾶλλον δ᾽ ἐνδέχεται ἐν (τῇ	ἐποποιίᾳ	τὸ ἄλογον, δι᾽ ὃ συμβαίνει
[17]	τὰ ἐπεισόδια σύντομα, ἡ δ᾽	ἐποποιία	τούτοις μηκύνεται. Τῆς γὰρ Ὀδυσσείας
[26]	ἡ ὅλη τέχνη πρὸς τὴν	ἐποποιίαν	ἔχει. Τὴν μὲν οὖν πρὸς
[24]	εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν τὴν	ἐποποιίαν	τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ ἁπλῆν
[24]	εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν τὴν	ἐποποιίαν	τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ ἁπλῆν
[26]	Περὶ μὲν οὖν τραγῳδίας καὶ	ἐποποιίας,	καὶ αὐτῶν καὶ τῶν εἰδῶν
[26]	μᾶλλον τοῦ (τέλους τυγχάνουσα τῆς	ἐποποιίας.	Περὶ μὲν οὖν τραγῳδίας καὶ
[26]	δώδεκα. ~Πότερον δὲ βελτίων ἡ	ἐποποιικὴ	μίμησις ἢ ἡ τραγική, διαπορήσειεν
[18]	μὴ ποιεῖν ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν.	Ἐποποιικὸν	δὲ λέγω τὸ πολύμυθον, οἷον
[18]	πολλάκις μεμνῆσθαι καὶ μὴ ποιεῖν	ἐποποιικὸν	σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν δὲ λέγω
[1]	τὸ ποιεῖν ἐλεγειοποιοὺς τοὺς δὲ	ἐποποιοὺς	ὀνομάζουσιν, οὐχ ὡς (κατὰ τὴν
[26]	μία ἡ μίμησις ἡ τῶν	ἐποποιῶν	(σημεῖον δέ, ἐκ γὰρ ὁποιασοῦν
[9]	δὲ καθ᾽ ἕκαστον, τί Ἀλκιβιάδης	ἔπραξεν	ἢ τί ἔπαθεν. Ἐπὶ μὲν
[5]	καὶ φαύλης, οἶδε καὶ περὶ	ἐπῶν·	ἃ μὲν γὰρ ἐποποιία ἔχει,
[22]	ἁρμόττον ὅσον διαφέρει ἐπὶ τῶν	ἐπῶν	θεωρείσθω ἐντιθεμένων τῶν ὀνομάτων εἰς
[4]	(ἐγένοντο, οἱ δὲ ἀντὶ τῶν	ἐπῶν	τραγῳδοδιδάσκαλοι, διὰ τὸ μείζω καὶ
[25]	καὶ χαλκέας τοὺς τὸν σίδηρον	ἐργαζομένους,	ὅθεν εἴρηται (ὁ Γανυμήδης Διὶ
[6]	ποιήσει ὃ ἦν τῆς τραγῳδίας	ἔργον,	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἡ καταδεεστέροις
[19]	γὰρ ἂν εἴη τοῦ λέγοντος	ἔργον,	εἰ φαίνοιτο ᾗ δέοι καὶ
[4]	εἰρημένα· πολὺ γὰρ ἂν ἴσως	ἔργον	εἴη διεξιέναι καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ
[9]	τὰ γενόμενα λέγειν, τοῦτο ποιητοῦ	ἔργον	ἐστίν, ἀλλ᾽ οἷα ἂν γένοιτο
[6]	λόγων τῆς πολιτικῆς καὶ ῥητορικῆς	ἔργον	ἐστίν· οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι
[13]	πόθεν ἔσται τὸ τῆς τραγῳδίας	(ἔργον,	ἐφεξῆς ἂν εἴη λεκτέον τοῖς
[26]	καὶ ἔτι τῷ τῆς τέχνης	ἔργῳ	(δεῖ γὰρ οὐ τὴν τυχοῦσαν
[4]	τούτου τὸ συμβαῖνον (ἐπὶ τῶν	ἔργων·	ἃ γὰρ αὐτὰ λυπηρῶς ὁρῶμεν,
[26]	τῇ ἀναγνώσει καὶ ἐπὶ τῶν	ἔργων·	(ἔτι τῷ ἐν ἐλάττονι μήκει
[21]	τὸ τέταρτον πρὸς τὸ τρίτον·	ἐρεῖ	γὰρ ἀντὶ τοῦ δευτέρου τὸ
[21]	βίον, καὶ ἑσπέρα πρὸς ἡμέραν·	ἐρεῖ	τοίνυν τὴν ἑσπέραν γῆρας ἡμέρας’
[21]	Διόνυσον καὶ ἀσπὶς πρὸς Ἄρη·	ἐρεῖ	τοίνυν τὴν φιάλην ἀσπίδα Διονύσου’
[14]	ὑπὸ τοῦ Ὀρέστου καὶ τὴν	Ἐριφύλην	ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν δὲ
[6]	εἶναι τὴν διὰ τῆς ὀνομασίας	ἑρμηνείαν,	ὃ καὶ ἐπὶ τῶν ἐμμέτρων
[21]	οἷον τὰ πολλὰ τῶν Μασσαλιωτῶν,	Ἑρμοκαϊκόξανθος’	(Ἅπαν δὲ ὄνομά ἐστιν ἢ
[21]	εἶναι τοιαῦτα, (οἷον τὰ κέρατα	ἔρνυγας’	καὶ τὸν ἱερέα ἀρητῆρα’ Ἐπεκτεταμένον
[6]	μιμητικῆς καὶ περὶ κωμῳδίας ὕστερον	ἐροῦμεν·	περὶ δὲ τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες
[20]	κατὰ τὰ ὑποκριτικά, οἷον κατ᾽	ἐρώτησιν	ἐπίταξιν· τὸ γὰρ ἐβάδισεν’ ἢ
[19]	καὶ διήγησις καὶ ἀπειλὴ καὶ	ἐρώτησις	καὶ ἀπόκρισις καὶ εἴ τι
[25]	δέ φησιν ἦ τοι ὅτ᾽	ἐς	πεδίον τὸ Τρωικὸν ἀθρήσειεν, αὐλῶν
[23]	μέγας καὶ οὐκ εὐσύνοπτος ἔμελλεν	ἔσεσθαι	ὁ μῦθος, ἢ τῷ μεγέθει
[22]	ἐποίησε φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας	ἐσθίει	ποδός, ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ
[22]	ποδός, ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ	ἐσθίει’	τὸ θοινᾶται’ μετέθηκεν. καὶ (νῦν
[21]	γένος ἦ δὴ μυρί᾽ Ὀδυσσεὺς	ἐσθλὰ	ἔοργεν’ τὸ γὰρ μυρίον πολύ
[21]	ὃ γῆρας πρὸς βίον, καὶ	ἑσπέρα	πρὸς ἡμέραν· ἐρεῖ τοίνυν τὴν
[21]	ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς, καὶ τὸ γῆρας	ἑσπέραν	βίου’ (ἢ δυσμὰς βίου’ Ἐνίοις
[21]	πρὸς ἡμέραν· ἐρεῖ τοίνυν τὴν	ἑσπέραν	γῆρας ἡμέρας’ ἢ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,
[2]	ἕξει ταύτας τὰς διαφορὰς καὶ	ἔσται	ἑτέρα τῷ ἕτερα μιμεῖσθαι τοῦτον
[22]	ἅπαντα τοιαῦτα ποιήσῃ, ἢ αἴνιγμα	ἔσται	ἢ (βαρβαρισμός· ἂν μὲν οὖν
[17]	τὰ ὀνόματα ἐπεισοδιοῦν· ὅπως δὲ	ἔσται	οἰκεῖα τὰ ἐπεισόδια, οἷον ἐν
[13]	ὥστε οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερὸν	ἔσται	τὸ συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ ἄρα
[13]	συνιστάντας τοὺς μύθους καὶ πόθεν	ἔσται	τὸ τῆς τραγῳδίας (ἔργον, ἐφεξῆς
[22]	(κοινωνεῖν τοῦ εἰωθότος τὸ σαφὲς	ἔσται.	Ὥστε οὐκ ὀρθῶς ψέγουσιν οἱ
[21]	ἕστηκεν’ τὸ γὰρ ὁρμεῖν ἐστιν	ἑστάναι	τι. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ ἐπὶ
[21]	οἷον νηῦς δέ μοι ἥδ᾽	ἕστηκεν’	τὸ γὰρ ὁρμεῖν ἐστιν ἑστάναι
[25]	καὶ πολλὰ πάθη τῆς λέξεώς	ἐστι·	δίδομεν γὰρ ταῦτα τοῖς ποιηταῖς.
[13]	τραγῳδία ἐκ ταύτης τῆς συστάσεώς	ἐστι.	Διὸ καὶ οἱ Εὐριπίδῃ ἐγκαλοῦντες
[20]	ἄνευ χρόνου ἧς μέρος οὐδέν	ἐστι	καθ᾽ αὑτὸ σημαντικόν· ἐν γὰρ
[4]	τῶν ἄλλων ζῴων ὅτι μιμητικώτατόν	ἐστι	καὶ τὰς μαθήσεις ποιεῖται διὰ
[4]	σύμφυτον τοῖς ἀνθρώποις ἐκ παίδων	ἐστὶ	καὶ τούτῳ διαφέρουσι τῶν ἄλλων
[24]	ποιητὴν ἐλάχιστα λέγειν· οὐ γάρ	ἐστι	κατὰ ταῦτα μιμητής. Οἱ μὲν
[7]	μέχρι τοῦ σύνδηλος εἶναι καλλίων	ἐστὶ	κατὰ τὸ μέγεθος· ὡς δὲ
[21]	ἀνθ᾽ (οὗ λέγει πρὸς ὅ	ἐστι.	Λέγω δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει
[20]	Κλέων ὁ Κλέων’ Εἷς δέ	ἐστι	λόγος διχῶς, ἢ γὰρ ὁ
[1]	τῶν ἄλλων ὅσα τῆς αὐτῆς	ἐστι	μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν
[8]	τὸν μῦθον, ἐπεὶ πράξεως μίμησίς	ἐστι,	μιᾶς τε εἶναι καὶ ταύτης
[6]	ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ πράξεώς	ἐστι	μίμησις, πράττεται δὲ ὑπὸ τινῶν
[25]	γένοιτ᾽ ἂν φανερόν. Ἔπεὶ γάρ	ἐστι	μιμητὴς ὁ ποιητὴς ὡσπερανεὶ ζωγράφος
[1]	δὲ ἐκ πόσων καὶ ποίων	ἐστὶ	μορίων, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[6]	ἐστὶν ἡ τραγῳδία· ταῦτα δ᾽	ἐστὶ	μῦθος καὶ ἤθη καὶ λέξις
[13]	εἰς εὐτυχίαν, ἀτραγῳδότατον γὰρ τοῦτ᾽	ἐστὶ	πάντων, οὐδὲν γὰρ ἔχει ὧν
[11]	οὖν τοῦ μύθου μέρη ταῦτ᾽	ἐστί,	περιπέτεια (καὶ ἀναγνώρισις· τρίτον δὲ
[9]	(Ἐπεὶ δὲ οὐ (μόνον τελείας	ἐστὶ	πράξεως ἡ μίμησις ἀλλὰ καὶ
[11]	καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται, πάθος δέ	ἐστι	πρᾶξις φθαρτικὴ ἢ ὀδυνηρά, οἷον
[14]	τῆς συστάσεως τῶν πραγμάτων, ὅπερ	ἐστὶ	πρότερον καὶ ποιητοῦ ἀμείνονος. Δεῖ
[26]	τοῖς σημείοις καὶ ῥαψῳδοῦντα, ὅπερ	(ἐστὶ)	Σωσίστρατος, καὶ διᾴδοντα, ὅπερ ἐποίει
[26]	ὁποία τίς ἐστιν· εἰ οὖν	ἐστι	τά γ᾽ ἄλλα κρείττων, τοῦτό
[5]	ἐν τοῖς ἔπεσιν. Μέρη δ᾽	ἐστὶ	τὰ μὲν ταὐτά, τὰ δὲ
[20]	~(Τῆς δὲ λέξεως ἁπάσης τάδ᾽	ἐστὶ	τὰ μέρη, στοιχεῖον συλλαβὴ σύνδεσμος
[25]	ὅλως μηδαμῇ ἡμαρτῆσθαι. Ἔτι ποτέρων	ἐστὶ	τὸ (ἁμάρτημα, τῶν κατὰ τὴν
[22]	λαβεῖν εὐφυΐ ας τε σημεῖόν	ἐστι·	τὸ γὰρ εὖ μεταφέρειν τὸ
[5]	πᾶσαν κακίαν, ἀλλὰ τοῦ αἰσχροῦ	ἐστι	τὸ γελοῖον μόριον. Τὸ γὰρ
[9]	ἀντέχονται. Αἴτιον δ᾽ ὅτι πιθανόν	ἐστι	τὸ δυνατόν· τὰ μὲν οὖν
[22]	Αἰνίγματός τε γὰρ ἰδέα αὕτη	ἐστί,	τὸ λέγοντα ὑπάρχοντα ἀδύνατα συνάψαι·
[9]	(γενόμενα ποιεῖν, οὐθὲν ἧττον ποιητής	ἐστι·	τῶν γὰρ γενομένων ἔνια οὐδὲν
[22]	τὸ δὲ μέτρον κοινὸν ἁπάντων	ἐστὶ	τῶν μερῶν· καὶ γὰρ μεταφοραῖς
[4]	μέτρα ὅτι μόρια τῶν ῥυθμῶν	ἐστι	φανερὸν) ἐξ ἀρχῆς οἱ πεφυκότες
[20]	μίαν σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον δ᾽	ἐστὶ	φωνὴ ἄσημος ἣ λόγου ἀρχὴν
[20]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Ὄνομα δέ	ἐστι	φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἄνευ χρόνου
[24]	εἶναι ἢ γίνεσθαι· τοῦτο δέ	ἐστι	ψεῦδος. Διὸ δεῖ, ἂν τὸ
[2]	ὀρχήσει καὶ αὐλήσει καὶ (κιθαρίσει	ἔστι	γενέσθαι ταύτας τὰς ἀνομοιότητας, καὶ
[19]	ἴδιον μᾶλλον ἐκείνης τῆς μεθόδου.	Ἔστι	δὲ κατὰ τὴν διάνοιαν ταῦτα,
[18]	τοῦτο, τὰ δ᾽ ἄλλα ἐπεισόδια.	~Ἔστι	δὲ πάσης τραγῳδίας τὸ μὲν
[11]	διὰ τάδε ἢ μετὰ τάδε.	~Ἔστι	δὲ περιπέτεια μὲν ἡ εἰς
[22]	κἂν ἐν λόγοις τις χρήσαιτο·	ἔστι	δὲ τὰ τοιαῦτα τὸ κύριον
[13]	Ὁ μεταξὺ ἄρα τούτων λοιπός.	Ἔστι	δὲ τοιοῦτος ὁ μήτε ἀρετῇ
[24]	ἄλλους ψευδῆ λέγειν ὡς δεῖ.	(Ἔστι	δὲ τοῦτο παραλογισμός. Οἴονται γὰρ
[21]	διὸ εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’	Ἔστι	δὲ τῷ τρόπῳ τούτῳ τῆς
[6]	ὁποία τις (ἐν οἷς οὐκ	ἔστι	δῆλον ἢ (προαιρεῖται ἢ φεύγει)
[22]	γὰρ τοῦτο οὔτε παρ᾽ ἄλλου	ἔστι	λαβεῖν εὐφυΐ ας τε σημεῖόν
[14]	καλῶς τί λέγομεν, εἴπωμεν σαφέστερον.	Ἔστι	μὲν γὰρ οὕτω γίνεσθαι τὴν
[26]	κατηγορία ἀλλὰ τῆς ὑποκριτικῆς, ἐπεὶ	ἔστι	περιεργάζεσθαι τοῖς σημείοις καὶ ῥαψῳδοῦντα,
[24]	ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν εἶναι	ἔστι	πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν περαινόμενα,
[24]	ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν εἶναι	ἔστι	πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν περαινόμενα,
[12]	ὅλον τραγῳδίας μεθ᾽ ὃ οὐκ	ἔστι	χοροῦ μέλος· χορικοῦ δὲ πάροδος
[26]	δ᾽ ἡ πρὸς βελτίους θεατάς	ἐστιν	ἀεί, λίαν δῆλον ὅτι ἡ
[6]	ἡ τραγῳδία τοῦ μύθου μέρη	ἐστίν,	αἵ τε περιπέτειαι καὶ (ἀναγνωρίσεις.
[9]	γενόμενα λέγειν, τοῦτο ποιητοῦ ἔργον	ἐστίν,	ἀλλ᾽ οἷα ἂν γένοιτο καὶ
[9]	καὶ τὰ γνώριμα ὀλίγοις γνώριμά	ἐστιν,	ἀλλ᾽ ὅμως εὐφραίνει πάντας. Δῆλον
[5]	γελοῖον μόριον. Τὸ γὰρ γελοῖόν	ἐστιν	(ἁμάρτημά τι καὶ αἶσχος ἀνώδυνον
[11]	Ἐπεὶ δὴ ἡ ἀναγνώρισις τινῶν	ἐστιν	ἀναγνώρισις, αἱ μέν εἰσι θατέρου
[17]	Ὀδυσσείας οὐ μακρὸς ὁ λόγος	ἐστίν·	ἀποδημοῦντός τινος ἔτη πολλὰ καὶ
[15]	χεῖρον, τὸ δὲ ὅλως φαῦλόν	ἐστιν.	Δεύτερον δὲ τὸ ἁρμόττοντα· ἔστιν
[18]	τοῦ μύθου ἢ ἄλλης τραγῳδίας	ἐστίν·	διὸ ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος
[24]	στασιμώτατον καὶ (ὀγκωδέστατον τῶν μέτρων	ἐστίν	(διὸ καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς
[24]	στασιμώτατον καὶ (ὀγκωδέστατον τῶν μέτρων	ἐστίν	(διὸ καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς
[7]	καλὸν ἐν μεγέθει καὶ τάξει	ἐστίν,	διὸ οὔτε πάμμικρον ἄν τι
[19]	ποιεῖν τι ἢ μὴ ἐπίταξίς	ἐστιν.	Διὸ παρείσθω ὡς ἄλλης καὶ
[6]	σκευοποιοῦ τέχνη τῆς τῶν ποιητῶν	ἐστιν.	~Διωρισμένων δὲ τούτων, λέγωμεν μετὰ
[21]	ἐκ τούτου σύγκειται (ταῦτα δ᾽	ἐστὶν	δύο, Ψ καὶ Ξ) θήλεα
[13]	μὲν γὰρ περὶ τὸν ἀνάξιόν	ἐστιν	δυστυχοῦντα, ὁ δὲ (περὶ τὸν
[7]	τὴν αἴσθησιν οὐ τῆς τέχνης	ἐστίν·	εἰ γὰρ ἔδει ἑκατὸν τραγῳδίας
[26]	τοῦ ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία τίς	ἐστιν·	εἰ οὖν ἐστι τά γ᾽
[19]	τὰ σχήματα τῆς λέξεως, (ἅ	ἐστιν	εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς καὶ τοῦ
[19]	περὶ τὴν λέξιν ἓν μέν	ἐστιν	εἶδος θεωρίας τὰ σχήματα τῆς
[25]	καὶ ὅτι ποτὲ οὐκ ἄλογόν	(ἐστιν·	εἰκὸς γὰρ καὶ παρὰ τὸ
[16]	ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις δὲ τί μέν	ἐστιν,	εἴρηται πρότερον· εἴδη (δὲ ἀναγνωρίσεως,
[21]	Ψ καὶ τὸ Ξ σύνθετά	ἐστιν.	Εἰς δὲ ἄφωνον οὐδὲν ὄνομα
[8]	ἐστὶν τοῦ μεγέθους. ~Μῦθος δ᾽	ἐστὶν	εἷς οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται
[8]	συμβαίνει, ἐξ ὧν ἐνίων οὐδέν	ἐστιν	ἕν· οὕτως δὲ καὶ πράξεις
[18]	τούτου τοῦ μέρους ὃ ἔσχατόν	ἐστιν	ἐξ οὗ μεταβαίνει εἰς εὐτυχίαν
[16]	ἐγγύς τι τῆς εἰρημένης ἁμαρτίας	ἐστίν,	ἐξῆν γὰρ ἂν ἔνια καὶ
[21]	ἥδ᾽ ἕστηκεν’ τὸ γὰρ ὁρμεῖν	ἐστιν	ἑστάναι τι. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ
[21]	τὸν ἱερέα ἀρητῆρα’ Ἐπεκτεταμένον δέ	ἐστιν	ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ μὲν ἐὰν
[21]	Μασσαλιωτῶν, Ἑρμοκαϊκόξανθος’ (Ἅπαν δὲ ὄνομά	ἐστιν	ἢ κύριον ἢ γλῶττα ἢ
[17]	ἀληθινώτατα. Διὸ εὐφυοῦς ἡ ποιητική	ἐστιν	ἢ μανικοῦ· τούτων γὰρ οἱ
[11]	μάλιστα τῆς πράξεως ἡ εἰρημένη	ἐστίν·	ἡ γὰρ τοιαύτη ἀναγνώρισις καὶ
[22]	ταπεινὴν εἶναι. Σαφεστάτη μὲν οὖν	ἐστιν	ἡ ἐκ τῶν κυρίων ὀνομάτων,
[9]	φιλοσοφώτερον καὶ σπουδαιότερον ποίησις ἱστορίας	ἐστίν·	ἡ μὲν γὰρ ποίησις μᾶλλον
[15]	τῷ Σοφοκλέους. Ἐπεὶ δὲ μίμησίς	ἐστιν	ἡ τραγῳδία βελτιόνων ἢ ἡμεῖς,
[6]	ἕξ, καθ᾽ ὃ ποιά τις	ἐστὶν	ἡ τραγῳδία· ταῦτα δ᾽ ἐστὶ
[6]	διάνοιαν ὡσαύτως. (Μέγιστον δὲ τούτων	ἐστὶν	ἡ τῶν πραγμάτων σύστασις. Ἡ
[6]	δὲ τὰ ἤθη (παραπλήσιον γάρ	ἐστιν	καὶ ἐπὶ τῆς γραφικῆς· (εἰ
[6]	εὐδαιμονία καὶ κακοδαιμονία ἐν πράξει	ἐστίν,	καὶ τὸ τέλος πρᾶξίς τις
[7]	πρῶτον καὶ μέγιστον τῆς τραγῳδίας	ἐστίν.	Κεῖται δὴ ἡμῖν τὴν τραγῳδίαν
[20]	ῥήματος κατὰ ταῦτα τὰ εἴδη	ἐστίν.	Λόγος δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ
[7]	μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ᾽ ἄλλο	ἐστίν,	μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽ ἕτερον πέφυκεν
[9]	ὅσῳ ποιητὴς κατὰ τὴν μίμησίν	ἐστιν,	μιμεῖται δὲ τὰς πράξεις. Κἂν
[7]	μέσον καὶ τελευτήν. Ἀρχὴ δέ	ἐστιν	ὃ αὐτὸ μὲν μὴ ἐξ
[21]	Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’ Πεποιημένον δ᾽	ἐστὶν	ὃ ὅλως μὴ καλούμενον ὑπὸ
[14]	παρασκευάζειν ἀτεχνότερον καὶ χορηγίας δεόμενόν	ἐστιν.	Οἱ δὲ μὴ τὸ (φοβερὸν
[6]	τῆς πολιτικῆς καὶ ῥητορικῆς ἔργον	ἐστίν·	οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι πολιτικῶς
[25]	ἁμάρτημα δὲ τὸ πρόβλημα εἰκός	ἐστιν.	Ὅλως δὲ τὸ ἀδύνατον μὲν
[1]	καλεῖν εἰώθασιν· οὐδὲν δὲ κοινόν	ἐστιν	Ὁμήρῳ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ πλὴν τὸ
[21]	ἡμῖν δὲ γλῶττα. Μεταφορὰ δέ	ἐστιν	ὀνόματος ἀλλοτρίου ἐπιφορὰ ἢ ἀπὸ
[20]	δὲ τὸν παρεληλυθότα. Πτῶσις δ᾽	ἐστὶν	ὀνόματος ἢ ῥήματος ἡ μὲν
[9]	ἓν (ἢ δύο τῶν γνωρίμων	ἐστὶν	ὀνομάτων, τὰ δὲ ἄλλα πεποιημένα,
[21]	γίνεται ἀμφοτέρων ὄψ’ Ἐξηλλαγμένον δ᾽	ἐστὶν	ὅταν τοῦ ὀνομαζομένου τὸ μὲν
[11]	ὅταν ᾖ δῆλος ἅτερος (τίς	ἐστιν,	ὁτὲ δὲ ἀμφοτέρους δεῖ ἀναγνωρίσαι,
[6]	καὶ τὸ τέλος πρᾶξίς τις	ἐστίν,	οὐ ποιότης· εἰσὶν δὲ κατὰ
[13]	φιλάνθρωπον οὔτε ἐλεεινὸν οὔτε φοβερόν	ἐστιν·	(οὐδ᾽ αὖ τὸν σφόδρα πονηρὸν
[6]	σύστασις. Ἡ γὰρ τραγῳδία μίμησίς	ἐστιν	οὐκ ἀνθρώπων ἀλλὰ πράξεων καὶ
[13]	οὐδὲ ἐλεεινὸν τοῦτο ἀλλὰ μιαρόν	ἐστιν·	οὔτε τοὺς μοχθηροὺς ἐξ ἀτυχίας
[8]	μιμητικαῖς ἡ μία μίμησις ἑνός	ἐστιν,	οὕτω καὶ τὸν μῦθον, ἐπεὶ
[18]	μὲν πεπλεγμένη, ἧς τὸ ὅλον	ἐστὶν	περιπέτεια καὶ ἀναγνώρισις, ἡ δὲ
[12]	εἰς ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα τάδε	ἐστίν,	πρόλογος ἐπεισόδιον ἔξοδος χορικόν, καὶ
[13]	γὰρ ἴδιον τῆς τοιαύτης μιμήσεώς	ἐστιν)	πρῶτον μὲν δῆλον ὅτι οὔτε
[4]	(λεκτικὸν τῶν μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν	ἐστιν·	σημεῖον δὲ τούτου, πλεῖστα γὰρ
[20]	θεωρῆσαι τὰς διαφορὰς τῆς μετρικῆς	ἐστιν.	Σύνδεσμος δέ ἐστιν φωνὴ ἄσημος
[13]	ἡ πρώτη λεγομένη ὑπὸ τινῶν	ἐστιν	σύστασις, ἡ διπλῆν τε τὴν
[25]	νύξ’ τὸ γὰρ πλείω ἀμφίβολόν	ἐστιν.	Τὰ δὲ κατὰ τὸ ἔθος
[10]	περιπετείας ἢ ἀμφοῖν ἡ μετάβασίς	ἐστιν.	Ταῦτα δὲ δεῖ γίνεσθαι ἐξ
[25]	τούτοις οὐχ ἡ αὐτὴ ὀρθότης	ἐστὶν	τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ποιητικῆς
[21]	εἴρηκεν· ἄμφω γὰρ ἀφελεῖν τί	ἐστιν.	Τὸ δὲ ἀνάλογον λέγω, ὅταν
[7]	μηδὲν ἔχον μέγεθος. Ὅλον δέ	ἐστιν	τὸ ἔχον ἀρχὴν καὶ μέσον
[6]	δὲ ἡ διάνοια· τοῦτο δέ	(ἐστιν	τὸ λέγειν δύνασθαι τὰ ἐνόντα
[7]	εἰς δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος	ἐστὶν	τοῦ μεγέθους. ~Μῦθος δ᾽ ἐστὶν
[22]	μεταφέρειν τὸ τὸ ὅμοιον θεωρεῖν	ἐστιν.	Τῶν δ᾽ ὀνομάτων τὰ μὲν
[9]	καθ᾽ ὃ ἐκεῖνος αὐτῶν ποιητής	ἐστιν.	Τῶν δὲ ἁπλῶν μύθων καὶ
[8]	ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου	ἐστίν.	~Φανερὸν δὲ ἐκ τῶν εἰρημένων
[20]	πτῶσις λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν	ἐστιν	φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα δὲ
[20]	τῆς μετρικῆς ἐστιν. Σύνδεσμος δέ	ἐστιν	φωνὴ ἄσημος (ἣ οὔτε κωλύει
[20]	μετρικοῖς προσήκει θεωρεῖν. Συλλαβὴ (δέ	ἐστιν	φωνὴ ἄσημος συνθετὴ ἐξ ἀφώνου
[15]	ἑκάστῳ γένει· καὶ γὰρ γυνή	ἐστιν	χρηστὴ καὶ δοῦλος, καίτοι γε
[21]	ἔοργεν’ τὸ γὰρ μυρίον πολύ	ἐστιν,	ᾧ νῦν ἀντὶ τοῦ πολλοῦ
[25]	πόσων τε καὶ ποίων εἰδῶν	ἐστιν,	ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽ ἂν
[12]	εἰς ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ᾽	ἐστίν.	~Ὧν δὲ δεῖ στοχάζεσθαι καὶ
[15]	~Περὶ δὲ τὰ ἤθη τέτταρά	ἐστιν	ὧν δεῖ στοχάζεσθαι, ἓν μὲν
[6]	εἶναί γὰρ μιμοῦνται, δύο μέρη	ἐστίν,	ὡς δὲ μιμοῦνται, ἕν, ἃ
[3]	δὴ ταύταις διαφοραῖς ἡ μίμησίς	ἐστιν,	(ὡς εἴπομεν κατ᾽ ἀρχάς, ἐν
[26]	Ἡ μὲν οὖν τραγῳδία τοιαύτη	ἐστίν,	ὡς καὶ οἱ πρότερον τοὺς
[11]	πρὸς ἄψυχα καὶ (τὰ τυχόντα	ἐστὶν	ὥς< ὃ> περ εἴρηται συμβαίνει,
[5]	καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ δὲ κωμῳδία	ἐστὶν	ὥσπερ εἴπομεν μίμησις φαυλοτέρων μέν,
[13]	εἰς δυστυχίαν τελευτῶσιν. Τοῦτο γάρ	ἐστιν	ὥσπερ εἴρηται ὀρθόν· σημεῖον δὲ
[14]	ποιῆσαι. Καὶ παρὰ ταῦτα οὐκ	ἔστιν	ἄλλως. Ἢ γὰρ πρᾶξαι ἀνάγκη
[15]	ποιητικῇ· καὶ γὰρ κατ᾽ αὐτὰς	ἔστιν	ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται δὲ περὶ
[11]	πέπραγέ τις ἢ μὴ πέπραγεν	ἔστιν	ἀναγνωρίσαι. Ἀλλ᾽ ἡ μάλιστα τοῦ
[15]	ἐστιν. Δεύτερον δὲ τὸ ἁρμόττοντα·	ἔστιν	γὰρ ἀνδρείαν μὲν τὸ ἦθος,
[7]	εἶναι (μίμησιν ἐχούσης τι μέγεθος·	ἔστιν	γὰρ ὅλον καὶ μηδὲν ἔχον
[15]	ᾖ, χρηστὸν δὲ ἐὰν χρηστήν.	Ἔστιν	δὲ (ἐν ἑκάστῳ γένει· καὶ
[6]	λέγοντας, οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς.	Ἔστιν	δὲ ἦθος μὲν τὸ τοιοῦτον
[9]	ἱστορία τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει.	Ἔστιν	δὲ καθόλου μέν, τῷ ποίῳ
[14]	ἐλεεινὸν ἐκ τῆς ὄψεως γίγνεσθαι,	ἔστιν	δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς
[16]	τῇ Τυροῖ διὰ τῆς σκάφης.	Ἔστιν	δὲ καὶ τούτοις χρῆσθαι ἢ
[22]	τοιαῦτα· ἐκεῖνος δὲ τοῦτο ἠγνόει.	Ἔστιν	δὲ μέγα μὲν τὸ ἑκάστῳ
[13]	κατ᾽ (εὐχὴν ποιοῦντες τοῖς θεαταῖς.	Ἔστιν	δὲ οὐχ αὕτη ἀπὸ τραγῳδίας
[15]	ὅμως ὁμαλῶς ἀνώμαλον δεῖ εἶναι.	Ἔστιν	δὲ παράδειγμα πονηρίας μὲν ἤθους
[14]	ἀποκτείνουσαν τοὺς παῖδας τὴν Μήδειαν·	ἔστιν	δὲ (πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας δὲ
[12]	ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ κομμοί.	Ἔστιν	δὲ πρόλογος μὲν μέρος ὅλον
[20]	καὶ τὸ ἡμίφωνον καὶ ἄφωνον.	Ἔστιν	δὲ ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ>
[6]	καὶ τυγχάνουσι καὶ ἀποτυγχάνουσι πάντες)	ἔστιν	δὲ τῆς μὲν πράξεως ὁ
[16]	αὐταῖς, καὶ γὰρ ἐξετέθησαν ἐνταῦθα.	Ἔστιν	δέ τις καὶ συνθετὴ ἐκ
[18]	ἀνδρεῖος μὲν ἄδικος δὲ ἡττηθῇ.	Ἔστιν	δὲ τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ
[18]	τραγικὸν γὰρ τοῦτο καὶ φιλάνθρωπον.	Ἔστιν	δὲ τοῦτο, ὅταν ὁ σοφὸς
[6]	καὶ ἄνευ ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν	ἔστιν,	ἔτι δὲ κυριωτέρα περὶ τὴν
[6]	ὡς ἔστιν ἢ ὡς οὐκ	ἔστιν	ἢ καθόλου τι ἀποφαίνονται. Τέταρτον
[25]	ἢ γὰρ οἷα ἦν ἢ	ἔστιν,	ἢ οἷά φασιν καὶ δοκεῖ,
[6]	ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί τι ὡς	ἔστιν	ἢ ὡς οὐκ ἔστιν ἢ
[24]	γινομένου γίνηται, εἰ τὸ ὕστερον	ἔστιν,	καὶ τὸ πρότερον εἶναι ἢ
[14]	οὖν παρειλημμένους μύθους λύειν οὐκ	ἔστιν,	λέγω δὲ οἷον τὴν Κλυταιμήστραν
[14]	καὶ ἀποθνῄσκει οὐδεὶς ὑπ᾽ οὐδενός.	~(Ἔστιν	μὲν οὖν τὸ φοβερὸν καὶ
[6]	λόγων ἐν (οἷς μηδ᾽ ὅλως	ἔστιν	ὅ τι προαιρεῖται ἢ φεύγει
[4]	πολλούς, ἀπὸ δὲ Ὁμήρου ἀρξαμένοις	(ἔστιν,	οἷον ἐκείνου ὁ Μαργίτης καὶ
[21]	δυσμὰς βίου’ Ἐνίοις δ᾽ οὐκ	ἔστιν	ὄνομα κείμενον τῶν ἀνάλογον, ἀλλ᾽
[3]	αὐτοῖς καὶ τὰ αὐτὰ μιμεῖσθαι	ἔστιν	ὁτὲ μὲν ἀπαγγέλλοντα, ἢ ἕτερόν
[6]	τὸν γινόμενον ὅρον τῆς οὐσίας.	Ἔστιν	οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας
[6]	ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ λευκογραφήσας εἰκόνα)	ἔστιν	τε μίμησις πράξεως καὶ διὰ
[4]	ἄλλ᾽ ὡς (ἕκαστα κοσμηθῆναι λέγεται	ἔστω	ἡμῖν εἰρημένα· πολὺ γὰρ ἂν
[22]	τῆς ἐν τῷ πράττειν μιμήσεως	ἔστω	ἡμῖν ἱκανὰ τὰ εἰρημένα. ~Περὶ
[24]	γελοῖα ἂν φανείη, οἱ μὲν	ἑστῶτες	καὶ οὐ διώκοντες, ὁ δὲ
[18]	μέχρι τούτου τοῦ μέρους ὃ	ἔσχατόν	ἐστιν ἐξ οὗ μεταβαίνει εἰς
[4]	μεταβαλοῦσα ἡ (τραγῳδία ἐπαύσατο, ἐπεὶ	ἔσχε	τὴν αὑτῆς φύσιν. Καὶ τό
[17]	ξένους θύειν τῇ θεῷ, ταύτην	ἔσχε	τὴν ἱερωσύνην· χρόνῳ δὲ ὕστερον
[25]	εἰρημένῳ, οἷον τῷ τῇ ῥ᾽	ἔσχετο	χάλκεον ἔγχος’ τὸ ταύτῃ κωλυθῆναι
[18]	(μὲν ἔξωθεν καὶ ἔνια τῶν	ἔσωθεν	πολλάκις ἡ δέσις, τὸ δὲ
[17]	ἀναγνωρίσας τινὰς ἐπιθέμενος αὐτὸς μὲν	ἐσώθη	τοὺς δ᾽ ἐχθροὺς διέφθειρε. Τὸ
[2]	ταύτας τὰς διαφορὰς καὶ ἔσται	ἑτέρα	τῷ ἕτερα μιμεῖσθαι τοῦτον τὸν
[6]	ἔνια μόνον περαίνεσθαι καὶ πάλιν	ἕτερα	διὰ μέλους. Ἔπεὶ δὲ πράττοντες
[1]	ἐν ἑτέροις μιμεῖσθαι ἢ τῷ	ἕτερα	ἢ τῷ ἑτέρως καὶ μὴ
[2]	διαφορὰς καὶ ἔσται ἑτέρα τῷ	ἕτερα	μιμεῖσθαι τοῦτον τὸν τρόπον. Καὶ
[1]	ἡ κιθαριστικὴ κἂν εἴ τινες	(ἕτεραι	τυγχάνωσιν οὖσαι τοιαῦται τὴν δύναμιν,
[1]	τέχνης οἱ δὲ διὰ συνηθείας)	ἕτεροι	δὲ διὰ τῆς φωνῆς, οὕτω
[4]	φαύλων, πρῶτον ψόγους ποιοῦντες, ὥσπερ	ἕτεροι	ὕμνους καὶ ἐγκώμια. Τῶν μὲν
[21]	χρῶνται ἕκαστοι, γλῶτταν δὲ ᾧ	ἕτεροι·	ὥστε φανερὸν ὅτι καὶ (γλῶτταν
[1]	τρισίν, ἢ γὰρ τῷ ἐν	ἑτέροις	μιμεῖσθαι ἢ τῷ ἕτερα ἢ
[7]	μετ᾽ ἄλλο καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο	ἕτερον.	Δεῖ ἄρα τοὺς συνεστῶτας εὖ
[11]	μέν εἰσι θατέρου πρὸς τὸν	ἕτερον	μόνον, ὅταν ᾖ δῆλος ἅτερος
[7]	ἄλλο ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽	ἕτερον	πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ
[3]	ἔστιν ὁτὲ μὲν ἀπαγγέλλοντα, ἢ	ἕτερόν	τι γιγνόμενον ὥσπερ Ὅμηρος ποιεῖ
[15]	δὲ τὸ ὅμοιον. Τοῦτο γὰρ	ἕτερον	τοῦ (χρηστὸν τὸ ἦθος καὶ
[1]	ἢ τῷ ἕτερα ἢ τῷ	ἑτέρως	καὶ μὴ τὸν αὐτὸν τρόπον.
[17]	ὁ λόγος ἐστίν· ἀποδημοῦντός τινος	ἔτη	πολλὰ καὶ παραφυλαττομένου ὑπὸ τοῦ
[6]	τὸ δὲ τέλος μέγιστον ἁπάντων.	Ἔτι	ἄνευ μὲν πράξεως οὐκ ἂν
[7]	ἀλλὰ κεχρῆσθαι ταῖς εἰρημέναις ἰδέαις.	Ἔτι	δ᾽ ἐπεὶ τὸ καλὸν καὶ
[22]	τὸ ἠιόνες βοόωσιν, ἠιόνες κράζουσιν’	Ἔτι	δὲ Ἀριφράδης τοὺς τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει
[24]	μὲν ὀρχηστικὸν τὸ δὲ πρακτικόν.	(Ἔτι	δὲ ἀτοπώτερον εἰ μιγνύοι τις
[1]	μέλλει καλῶς ἕξειν ἡ ποίησις,	ἔτι	δὲ ἐκ πόσων καὶ ποίων
[4]	καὶ ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας.	Ἔτι	δὲ ἐπεισοδίων πλήθη. Καὶ τὰ
[6]	ἄνευ ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν ἔστιν,	ἔτι	δὲ κυριωτέρα περὶ τὴν ἀπεργασίαν
[1]	καὶ ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις	ἔτι	δὲ κωμῳδία καὶ ἡ διθυραμβοποιητικὴ
[20]	ψιλότητι καὶ μήκει καὶ βραχύτητι	ἔτι	δὲ ὀξύτητι καὶ βαρύτητι καὶ
[24]	ἀπόπλους (καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες)	~Ἔτι	δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ
[24]	ἀπόπλους (καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες)	Ἔτι	δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ
[4]	τρεῖς δὲ καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς.	Ἔτι	δὲ τὸ μέγεθος· ἐκ μικρῶν
[3]	βελτίους μιμεῖσθαι βούλεται τῶν νῦν.	~Ἔτι	δὲ τούτων τρίτη διαφορὰ τὸ
[14]	ὁ ἐν τῷ τραυματίᾳ Ὀδυσσεῖ.	Ἔτι	δὲ τρίτον παρὰ ταῦτα τὸ
[5]	καὶ ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ διαφέρουσιν·	ἔτι	δὲ τῷ μήκει· ἡ μὲν
[17]	τοῦ Ποσειδῶνος καὶ μόνου ὄντος,	ἔτι	δὲ τῶν οἴκοι οὕτως ἐχόντων
[6]	Ζεύξιδος γραφὴ οὐδὲν ἔχει ἦθος.	Ἔτι	ἐάν τις ἐφεξῆς θῇ ῥήσεις
[26]	ὡς οὐκ ἐλευθέρας γυναῖκας μιμουμένων.	Ἔτι	ἡ τραγῳδία καὶ ἄνευ κινήσεως
[26]	ἐν ἔπεσιν ὅσοις ἡ Ἰλιάς)	ἔτι	ἧττον μία ἡ μίμησις ἡ
[4]	ἀπὸ τῶν τὰ φαλλικὰ ἃ	ἔτι	καὶ νῦν ἐν πολλαῖς τῶν
[19]	ὀργὴν καὶ ὅσα τοιαῦτα) καὶ	ἔτι	μέγεθος καὶ μικρότητας. Δῆλον δὲ
[26]	τῷ μέτρῳ ἔξεστι χρῆσθαι) καὶ	ἔτι	οὐ μικρὸν μέρος τὴν μουσικήν
[25]	εἰ ἐνδέχεται ὅλως μηδαμῇ ἡμαρτῆσθαι.	Ἔτι	ποτέρων ἐστὶ τὸ (ἁμάρτημα, τῶν
[6]	αἵ τε περιπέτειαι καὶ (ἀναγνωρίσεις.	Ἔτι	σημεῖον ὅτι καὶ οἱ ἐγχειροῦντες
[24]	δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων·	ἔτι	τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν
[24]	δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων·	ἔτι	τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν
[26]	ἀναγνώσει καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων·	(ἔτι	τῷ ἐν ἐλάττονι μήκει τὸ
[26]	τούτοις τε διαφέρει πᾶσιν καὶ	ἔτι	τῷ τῆς τέχνης ἔργῳ (δεῖ
[16]	συλλογίσασθαι ὅτι ἥ τ᾽ ἀδελφὴ	ἐτύθη	καὶ αὐτῷ συμβαίνει θύεσθαι. Καὶ
[7]	ὁπόθεν ἔτυχεν ἄρχεσθαι μήθ᾽ ὅπου	ἔτυχε	τελευτᾶν, ἀλλὰ κεχρῆσθαι ταῖς εἰρημέναις
[7]	συνεστῶτας εὖ μύθους μήθ᾽ ὁπόθεν	ἔτυχεν	ἄρχεσθαι μήθ᾽ ὅπου ἔτυχε τελευτᾶν,
[23]	ἢ πλείους, ὧν ἕκαστον ὡς	ἔτυχεν	ἔχει πρὸς ἄλληλα. Ὥσπερ (γὰρ
[25]	λέγειν οὔτ᾽ ἀληθῆ, ἀλλ᾽ εἰ	ἔτυχεν	ὥσπερ Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν φασι.
[4]	(ἦν (μόνος γὰρ οὐχ ὅτι	εὖ	ἀλλὰ καὶ μιμήσεις δραματικὰς ἐποίησεν)
[26]	καὶ τί διαφέρει, καὶ τοῦ	εὖ	ἢ μὴ τίνες αἰτίαι, καὶ
[18]	καὶ λύσις. Πολλοὶ δὲ πλέξαντες	εὖ	(λύουσι κακῶς· δεῖ δὲ ἀμφότερα
[22]	τε σημεῖόν ἐστι· τὸ γὰρ	εὖ	μεταφέρειν τὸ τὸ ὅμοιον θεωρεῖν
[7]	ἕτερον. Δεῖ ἄρα τοὺς συνεστῶτας	εὖ	μύθους μήθ᾽ ὁπόθεν ἔτυχεν ἄρχεσθαι
[13]	εἰ καὶ τὰ ἄλλα μὴ	εὖ	οἰκονομεῖ, ἀλλὰ τραγι (κώτατός γε
[6]	ἠθικὰς καὶ λέξει (καὶ διανοίᾳ	εὖ	πεποιημένας, οὐ ποιήσει ὃ ἦν
[6]	τινες, κατὰ δὲ τὰς (πράξεις	εὐδαίμονες	ἢ τοὐναντίον) οὔκουν ὅπως τὰ
[6]	ἀλλὰ πράξεων καὶ βίου (καὶ	εὐδαιμονία	καὶ κακοδαιμονία ἐν πράξει ἐστίν,
[25]	ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες	εὗδον	παννύχιοι’ ἅμα δέ φησιν ἦ
[25]	τὸ πρόσωπον αἰσχρόν, τὸ γὰρ	εὐειδὲς	οἱ Κρῆτες τὸ εὐπρόσωπον καλοῦσι·
[24]	ὀλιγάκις· ὁ δὲ ὀλίγα (φροιμιασάμενος	εὐθὺς	εἰσάγει ἄνδρα ἢ γυναῖκα ἢ
[10]	μιμήσεις οἱ μῦθοί εἰσιν ὑπάρχουσιν	εὐθὺς	οὖσαι τοιαῦται. Λέγω δὲ ἁπλῆν
[5]	ἀνώδυνον καὶ οὐ φθαρτικόν, οἷον	εὐθὺς	τὸ γελοῖον πρόσωπον αἰσχρόν τι
[22]	καὶ διακωμῳδοῦντες τὸν ποιητήν, οἷον	Εὐκλείδης	ὁ ἀρχαῖος, ὡς ῥᾴδιον ὂν
[13]	δεῖ στοχάζεσθαι καὶ ἃ δεῖ	εὐλαβεῖσθαι	συνιστάντας τοὺς μύθους καὶ πόθεν
[24]	ἂν δὲ θῇ καὶ φαίνηται	(εὐλογωτέρως	ἐνδέχεσθαι καὶ ἄτοπον. Ἐπεὶ καὶ
[7]	ἔχειν μὲν μῆκος, τοῦτο δὲ	εὐμνημόνευτον	εἶναι. Τοῦ δὲ μήκους ὅρος
[17]	μανικοῦ· τούτων γὰρ οἱ μὲν	εὔπλαστοι	οἱ δὲ ἐκστατικοί εἰσιν. Τούς
[25]	γὰρ εὐειδὲς οἱ Κρῆτες τὸ	εὐπρόσωπον	καλοῦσι· καὶ τὸ (ζωρότερον δὲ
[4]	ἡ φύσις τὸ οἰκεῖον μέτρον	εὗρε·	μάλιστα γὰρ (λεκτικὸν τῶν μέτρων
[16]	Θεοδέκτου Τυδεῖ, ὅτι ἐλθὼν ὡς	εὑρήσων	τὸν υἱὸν αὐτὸς (ἀπόλλυται. Καὶ
[18]	ὅλου καὶ συναγωνίζεσθαι μὴ ὥσπερ	Εὐριπίδῃ	ἀλλ᾽ ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς δὲ
[13]	συστάσεώς ἐστι. Διὸ καὶ οἱ	Εὐριπίδῃ	ἐγκαλοῦντες τὸ αὐτὸ ἁμαρτάνουσιν ὅτι
[25]	αὐτὸς μὲν οἵους δεῖ ποιεῖν,	Εὐριπίδην	δὲ οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον.
[13]	φαίνονται, ἂν κατορθωθῶσιν, καὶ ὁ	Εὐριπίδης,	εἰ καὶ τὰ ἄλλα μὴ
[17]	θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν, εἴθ᾽ ὡς	(Εὐριπίδης	εἴθ᾽ ὡς Πολύιδος ἐποίησεν, κατὰ
[14]	εἰδότας καὶ γιγνώσκοντας, καθάπερ καὶ	Εὐριπίδης	ἐποίησεν ἀποκτείνουσαν τοὺς παῖδας τὴν
[18]	καὶ μὴ κατὰ μέρος ὥσπερ	Εὐριπίδης,	ἢ> Νιόβην καὶ μὴ ὥσπερ
[25]	μηθὲν χρήσηται τῷ ἀλόγῳ, ὥσπερ	Εὐριπίδης	τῷ Αἰγεῖ, ἢ τῇ πονηρίᾳ,
[22]	αὐτὸ ποιήσαντος (ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ	Εὐριπίδου,	ἓν δὲ μόνον ὄνομα μεταθέντος,
[14]	ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν δὲ	εὑρίσκειν	δεῖ καὶ τοῖς παραδεδομένοις χρῆσθαι
[17]	παρ᾽ αὐτοῖς γιγνόμενος τοῖς (πραττομένοις	εὑρίσκοι	τὸ πρέπον καὶ ἥκιστα ἂν
[14]	ἀπὸ τέχνης ἀλλ᾽ ἀπὸ τύχης	εὗρον	τὸ τοιοῦτον παρασκευάζειν ἐν τοῖς
[24]	οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος,	Εὐρύπυλος,	πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ
[23]	οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος,	Εὐρύπυλος,	πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ
[7]	ἔχειν μὲν μέγεθος, τοῦτο δὲ	εὐσύνοπτον	εἶναι, οὕτω (καὶ ἐπὶ τῶν
[23]	γὰρ ἂν μέγας καὶ οὐκ	εὐσύνοπτος	ἔμελλεν ἔσεσθαι ὁ μῦθος, ἢ
[22]	μὲν φαίνεται καλὸν τὸ δ᾽	εὐτελές.	Αἰσχύλος μὲν γὰρ ἐν τῷ
[4]	τὰς τῶν τοιούτων, οἱ δὲ	εὐτελέστεροι	τὰς τῶν φαύλων, πρῶτον ψόγους
[11]	καὶ τὸ ἀτυχεῖν καὶ τὸ	εὐτυχεῖν	ἐπὶ τῶν τοιούτων συμβήσεται. Ἐπεὶ
[13]	ἐν μεγάλῃ δόξῃ ὄντων καὶ	εὐτυχίᾳ,	οἷον Οἰδίπους καὶ Θυέστης καὶ
[13]	τοὺς μοχθηροὺς ἐξ ἀτυχίας εἰς	εὐτυχίαν,	ἀτραγῳδότατον γὰρ τοῦτ᾽ ἐστὶ πάντων,
[13]	φασι, καὶ μεταβάλλειν οὐκ εἰς	εὐτυχίαν	ἐκ δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ
[7]	ἀναγκαῖον ἐφεξῆς γιγνομένων συμβαίνει εἰς	εὐτυχίαν	ἐκ δυστυχίας ἢ ἐξ εὐτυχίας
[11]	ἢ εἰς ἔχθραν, τῶν πρὸς	εὐτυχίαν	ἢ δυστυχίαν ὡρισμένων· καλλίστη δὲ
[18]	ἐστιν ἐξ οὗ μεταβαίνει εἰς	εὐτυχίαν	ἢ εἰς ἀτυχίαν, λύσιν δὲ
[7]	εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας ἢ ἐξ	εὐτυχίας	εἰς δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος
[13]	αὖ τὸν σφόδρα πονηρὸν ἐξ	εὐτυχίας	εἰς δυστυχίαν μεταπίπτειν· τὸ μὲν
[13]	ἐκ δυστυχίας ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ	εὐτυχίας	εἰς δυστυχίαν μὴ διὰ μοχθηρίαν
[13]	ἄνδρας δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ	εὐτυχίας	εἰς δυστυχίαν, οὐ γὰρ φοβερὸν
[9]	ὀλίγοις γνώριμά ἐστιν, ἀλλ᾽ ὅμως	εὐφραίνει	πάντας. Δῆλον οὖν ἐκ τούτων
[9]	ὀνόματα πεποίηται, καὶ οὐδὲν ἧττον	εὐφραίνει.	Ὥστ᾽ οὐ πάντως εἶναι ζητητέον
[6]	φαρμάκοις χύδην, οὐκ ἂν ὁμοίως	εὐφράνειεν	καὶ λευκογραφήσας εἰκόνα) ἔστιν τε
[11]	ἐν τῷ/ (Οἰδιποδι ἐλθὼν ὡς	εὐφρανῶν	τὸν Οἰδίπουν καὶ ἀπαλλάξων τοῦ
[22]	οὔτε παρ᾽ ἄλλου ἔστι λαβεῖν	εὐφυΐ	ας τε σημεῖόν ἐστι· τὸ
[17]	χαλεπαίνει ὁ ὀργιζόμενος ἀληθινώτατα. Διὸ	εὐφυοῦς	ἡ ποιητική ἐστιν ἢ μανικοῦ·
[19]	ἡμαρτῆσθαι ἃ Πρωταγόρας ἐπιτιμᾷ, ὅτι	εὔχεσθαι	οἰόμενος ἐπιτάττει εἰπὼν Μῆνιν ἄειδε
[19]	οἷον τί ἐντολὴ καὶ τί	εὐχὴ	καὶ διήγησις καὶ ἀπειλὴ καὶ
[13]	ἀκολουθοῦσι γὰρ οἱ ποιηταὶ κατ᾽	(εὐχὴν	ποιοῦντες τοῖς θεαταῖς. Ἔστιν δὲ
[25]	Θάσιος, τὸ δίδομεν δέ οἱ	εὖχος	ἀρέσθαι’ καὶ τὸ μὲν οὗ
[4]	τῆς τραγῳδίας καὶ κωμῳδίας οἱ	ἐφ᾽	ἑκατέραν τὴν ποίησιν ὁρμῶντες κατὰ
[17]	τοῦ καθόλου) ἐλθεῖν ἐκεῖ καὶ	ἐφ᾽	ὅ τι δὲ ἔξω τοῦ
[22]	ποιεῖν εἴ τις δώσει ἐκτείνειν	ἐφ᾽	ὁπόσον βούλεται, ἰαμβοποιήσας ἐν αὐτῇ
[13]	ἔσται τὸ τῆς τραγῳδίας (ἔργον,	ἐφεξῆς	ἂν εἴη λεκτέον τοῖς νῦν
[7]	τὸ εἰκὸς ἢ τὸ ἀναγκαῖον	ἐφεξῆς	γιγνομένων συμβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἐκ
[9]	μῦθον πολλάκις διαστρέφειν ἀναγκάζονται τὸ	ἐφεξῆς.	(Ἐπεὶ δὲ οὐ (μόνον τελείας
[6]	ἔχει ἦθος. Ἔτι ἐάν τις	ἐφεξῆς	θῇ ῥήσεις ἠθικὰς καὶ λέξει
[23]	τέλος, οὕτω καὶ ἐν τοῖς	ἐφεξῆς	χρόνοις ἐνίοτε γίνεται θάτερον μετὰ
[25]	ὡς> δεῖ, οἷον καὶ Σοφοκλῆς	ἔφη	αὐτὸς μὲν οἵους δεῖ ποιεῖν,
[16]	(καὶ εἴ γε τὸ τόξον	ἔφη	γνώσεσθαι ὃ οὐχ ἑωράκει· (τὸ
[16]	περὶ τῆς Ἰφιγενείας· εἰκὸς γὰρ	ἔφη	τὸν Ὀρέστην συλλογίσασθαι ὅτι ἥ
[25]	οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα δὲ θνήτ᾽	ἐφύοντο	τὰ πρὶν (μάθον ἀθάνατ᾽ εἶναι
[24]	εἰς μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν.	Ἔχει	δὲ πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ
[24]	εἰς μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν.	Ἔχει	δὲ πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ
[25]	ἀδύνατα πεποίηται, ἡμάρτηται· ἀλλ᾽ ὀρθῶς	ἔχει,	εἰ τυγχάνει τοῦ τέλους τοῦ
[25]	ὅτι ἔλαφος θήλεια κέρατα οὐκ	ἔχει	ἢ εἰ ἀμιμήτως ἔγραψεν. Πρὸς
[11]	ὅταν ἅμα περιπετείᾳ γένηται, οἷον	ἔχει	ἡ ἐν τῷ Οἰδίποδι. Εἰσὶν
[4]	μὲν οὖν ἐπισκοπεῖν εἰ ἄρα	ἔχει	ἤδη ἡ τραγῳδία τοῖς εἴδεσιν
[6]	ἡ δὲ Ζεύξιδος γραφὴ οὐδὲν	ἔχει	ἦθος. Ἔτι ἐάν τις ἐφεξῆς
[26]	ἐναργέστατα· εἶτα καὶ τὸ ἐναργὲς	ἔχει	καὶ ἐν τῇ ἀναγνώσει καὶ
[14]	χείριστον· τό τε γὰρ μιαρὸν	ἔχει,	καὶ οὐ τραγικόν· ἀπαθὲς γάρ.
[1]	αὐτῆς, ἥν τινα δύναμιν ἕκαστον	ἔχει,	καὶ πῶς δεῖ συνίστασθαι τοὺς
[26]	Ὀδύσσεια ἃ> καὶ καθ᾽ ἑαυτὰ	(ἔχει	μέγεθος· καίτοι ταῦτα τὰ ποιήματα
[26]	αὐτῇ ὑπάρχειν. Ἔπειτα διότι πάντ᾽	ἔχει	ὅσαπερ ἡ (ἐποποιία (καὶ γὰρ
[6]	τοῖς εἴδεσιν· καὶ γὰρ ὄψις	ἔχει	πᾶν καὶ ἦθος καὶ μῦθον
[6]	δὲ ὃ τὴν δύναμιν φανερὰν	ἔχει	πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ πράξεώς ἐστι
[26]	ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ ἡ Ἰλιὰς	ἔχει	πολλὰ τοιαῦτα μέρη καὶ ἡ
[23]	πλείους, ὧν ἕκαστον ὡς ἔτυχεν	ἔχει	πρὸς ἄλληλα. Ὥσπερ (γὰρ κατὰ
[6]	ἐμμέτρων καὶ (ἐπὶ τῶν λόγων	ἔχει	τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν δὲ
[26]	ὅλη τέχνη πρὸς τὴν ἐποποιίαν	ἔχει.	Τὴν μὲν οὖν πρὸς θεατὰς
[24]	τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽	ἔχει	τὸ ἀγαθὸν εἰς μεγαλοπρέπειαν καὶ
[24]	τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽	ἔχει	τὸ ἀγαθὸν εἰς μεγαλοπρέπειαν καὶ
[21]	τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽ ὁμοίως	ἔχει	τοῦτο πρὸς τὸν ἥλιον καὶ
[5]	ἐπῶν· ἃ μὲν γὰρ ἐποποιία	ἔχει,	ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ, ἃ δὲ
[21]	ἐστι. Λέγω δὲ οἷον ὁμοίως	ἔχει	φιάλη πρὸς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς
[13]	τοῦτ᾽ ἐστὶ πάντων, οὐδὲν γὰρ	ἔχει	ὧν δεῖ, οὔτε γὰρ φιλάνθρωπον
[4]	δραματοποιήσας· ὁ γὰρ Μαργίτης ἀνάλογον	ἔχει,	ὥσπερ Ἰλιὰς καὶ ἡ Ὀδύσσεια
[25]	Λακεδαίμονα ἐλθόντα. Τὸ δ᾽ ἴσως	ἔχει	ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές φασι· παρ᾽
[7]	οὐ μόνον ταῦτα τεταγμένα δεῖ	ἔχειν	ἀλλὰ καὶ μέγεθος ὑπάρχειν μὴ
[24]	ἀλόγων, ἀλλὰ μάλιστα μὲν μηδὲν	ἔχειν	ἄλογον, εἰ δὲ μή, ἔξω
[18]	μὲν οὖν ἅπαντα δεῖ πειρᾶσθαι	ἔχειν,	εἰ δὲ μή, τὰ μέγιστα
[22]	διὰ μὲν γὰρ τὸ ἄλλως	ἔχειν	ἢ ὡς τὸ κύριον παρὰ
[5]	τῷ δὲ τὸ μέτρον ἁπλοῦν	ἔχειν	καὶ ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ διαφέρουσιν·
[24]	τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν	ἔχειν	καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος κέχρηται
[24]	τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν	ἔχειν	καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος κέχρηται
[7]	σωμάτων καὶ ἐπὶ τῶν ζῴων	ἔχειν	μὲν μέγεθος, τοῦτο δὲ εὐσύνοπτον
[7]	οὕτω (καὶ ἐπὶ τῶν μύθων	ἔχειν	μὲν μῆκος, τοῦτο δὲ εὐμνημόνευτον
[24]	δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ	ἔχειν	τὴν ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ
[24]	δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ	ἔχειν	τὴν ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ
[21]	δὲ ἀνάλογον λέγω, ὅταν ὁμοίως	ἔχῃ	τὸ δεύτερον πρὸς τὸ πρῶτον
[13]	οἰκεία· ἐκεῖ γὰρ οἳ ἂν	ἔχθιστοι	ὦσιν ἐν τῷ μύθῳ, οἷον
[11]	ἢ εἰς φιλίαν ἢ εἰς	ἔχθραν,	τῶν πρὸς εὐτυχίαν ἢ δυστυχίαν
[14]	μηδετέρων. Ἂν μὲν οὖν ἐχθρὸς	ἐχθρόν,	οὐδὲν ἐλεεινὸν οὔτε ποιῶν οὔτε
[14]	ἢ μηδετέρων. Ἂν μὲν οὖν	ἐχθρὸς	ἐχθρόν, οὐδὲν ἐλεεινὸν οὔτε ποιῶν
[17]	αὐτὸς μὲν ἐσώθη τοὺς δ᾽	ἐχθροὺς	διέφθειρε. Τὸ μὲν οὖν ἴδιον
[14]	ἀλλήλους τὰς τοιαύτας πράξεις ἢ	ἐχθρῶν	ἢ μηδετέρων. Ἂν μὲν οὖν
[13]	μεταπίπτειν· τὸ μὲν γὰρ φιλάνθρωπον	ἔχοι	ἂν ἡ τοιαύτη σύστασις ἀλλ᾽
[1]	τοῦ νῦν· οὐδὲν γὰρ ἂν	(ἔχοιμεν	ὀνομάσαι κοινὸν τοὺς Σώφρονος καὶ
[4]	μὲν οὖν πρὸ Ὁμήρου οὐδενὸς	ἔχομεν	εἰπεῖν τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς δὲ
[7]	μέγεθος. Ὅλον δέ ἐστιν τὸ	ἔχον	ἀρχὴν καὶ μέσον καὶ τελευτήν.
[7]	ἔστιν γὰρ ὅλον καὶ μηδὲν	ἔχον	μέγεθος. Ὅλον δέ ἐστιν τὸ
[20]	φωνῆεν μὲν τὸ> ἄνευ προσβολῆς	ἔχον	φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ τὸ
[20]	ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς	ἔχον	φωνὴν ἀκουστήν, οἷον τὸ Σ
[20]	προσβολῆς καθ᾽ αὑτὸ μὲν οὐδεμίαν	ἔχον	φωνήν, μετὰ δὲ (τῶν ἐχόντων
[23]	τῷ μηδὲ τὸν πόλεμον καίπερ	ἔχοντα	ἀρχὴν καὶ τέλος ἐπιχειρῆσαι ποιεῖν
[24]	ἦθος, καὶ οὐδέν᾽ ἀήθη ἀλλ᾽	ἔχοντα	ἦθος. Δεῖ μὲν οὖν ἐν
[13]	ἄνδρες. Ἀνάγκη ἄρα τὸν καλῶς	ἔχοντα	μῦθον ἁπλοῦν εἶναι μᾶλλον ἢ
[6]	δὲ ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν	ἔχοντα	ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν (καὶ μέλος)
[15]	ῥᾳθύμους καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα	ἔχοντας	ἐπὶ τῶν ἠθῶν τοιούτους ὄντας
[14]	τὸ πάθος· οὐδ᾽ ἂν μηδετέρως	ἔχοντες·	ὅταν δ᾽ ἐν ταῖς φιλίαις
[19]	ὑποκριτικῆς καὶ τοῦ τὴν τοιαύτην	ἔχοντος	ἀρχιτεκτονικήν, οἷον τί ἐντολὴ καὶ
[20]	συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ φωνὴν	ἔχοντος·	καὶ γὰρ τὸ ΓΡ ἄνευ
[20]	ἔχον φωνήν, μετὰ δὲ (τῶν	ἐχόντων	τινὰ φωνὴν γινόμενον ἀκουστόν, οἷον
[17]	ἔτι δὲ τῶν οἴκοι οὕτως	ἐχόντων	ὥστε τὰ (χρήματα ὑπὸ μνηστήρων
[6]	ἡ καταδεεστέροις τούτοις κεχρημένη τραγῳδία,	ἔχουσα	δὲ μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων.
[13]	ἡ διπλῆν τε τὴν σύστασιν	ἔχουσα	καθάπερ ἡ Ὀδύσσεια καὶ τελευτῶσα
[23]	μίαν πρᾶξιν ὅλην καὶ τελείαν	(ἔχουσαν	ἀρχὴν καὶ μέσα καὶ τέλος,
[6]	πράξεως σπουδαίας (καὶ τελείας μέγεθος	ἐχούσης,	ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν
[5]	Ἤδη δὲ σχήματά τινα αὐτῆς	ἐχούσης	οἱ λεγόμενοι αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται.
[7]	καὶ ὅλης πράξεως εἶναι (μίμησιν	ἐχούσης	τι μέγεθος· ἔστιν γὰρ ὅλον
[26]	Πινδάρου ἦν· (ὡς δ᾽ οὗτοι	ἔχουσι	πρὸς αὐτούς, ἡ ὅλη τέχνη
[6]	(προαιρεῖται ἢ φεύγει) διόπερ οὐκ	ἔχουσιν	ἦθος τῶν λόγων ἐν (οἷς
[4]	Τὸ μὲν γὰρ πρῶτον τετραμέτρῳ	ἐχρῶντο	διὰ τὸ σατυρικὴν καὶ ὀρχηστικωτέραν
[22]	κύρια μετατιθεὶς νῦν δέ μ᾽	ἐὼν	μικρός τε καὶ ἀσθενικὸς καὶ
[22]	μετέθηκεν. καὶ (νῦν δέ μ᾽	ἐὼν	ὀλίγος τε καὶ οὐτιδανὸς καὶ
[16]	τόξον ἔφη γνώσεσθαι ὃ οὐχ	ἑωράκει·	(τὸ δὲ ὡς δι᾽ ἐκείνου