HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Poétique, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 66 formes différentes pour 172 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[22]   τοῦτο οὔτε παρ᾽ ἄλλου ἔστι λαβεῖν εὐφυΐ ας τε σημεῖόν ἐστι·

[14]   ποῖα οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη δὴ ἢ φίλων εἶναι

[24]   τὸ μὴ εἰδέναι πῶς ὁ Λάιος ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ ἐν τῷ

[24]   κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους (καὶ

[23]   κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους (καὶ

[25]   ἐντυχεῖν τὸν Τηλέμαχον αὐτῷ εἰς Λακεδαίμονα ἐλθόντα. Τὸ δ᾽ ἴσως ἔχει

[25]   περὶ Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ αὐτὸν Λάκωνα (εἶναι· ἄτοπον οὖν τὸ μὴ

[18]   μὲν γὰρ διὰ τὸ μῆκος λαμβάνει τὰ μέρη τὸ πρέπον μέγεθος,

[24]   ἀποκρύπτει γὰρ πάλιν ἡ λίαν λαμπρὰ (λέξις τά τε ἤθη καὶ

[24]   ἀνανεύων, ἐν δὲ τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ δὲ θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον

[17]   τὸ πρέπον καὶ ἥκιστα ἂν λανθάνοι (τὸ) τὰ ὑπεναντία) Σημεῖον δὲ

[16]   τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος δὲ αὐτὸς λέγει ἃ βούλεται ὁ ποιητὴς ἀλλ᾽

[25]   ἴσως γὰρ οὐ τοὺς ἡμιόνους λέγει ἀλλὰ τοὺς φύλακας· καὶ τὸν

[18]   τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ Ἀγάθων λέγει, εἰκὸς γὰρ γίνεσθαι πολλὰ (καὶ

[9]   δ᾽ ἱστορία τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει. Ἔστιν δὲ καθόλου μέν, τῷ

[25]   αὐτὸν ἢ πρὸς ἃ αὐτὸς λέγει ἢ ὃ ἂν φρόνιμος ὑποθῆται.

[25]   τὴν καταντικρὺ ἢ ὡς Γλαύκων λέγει, (ὅτι ἔνιοι ἀλόγως προϋπολαμβάνουσί τι

[21]   Καὶ ἐνίοτε προστιθέασιν ἀνθ᾽ (οὗ λέγει πρὸς ὅ ἐστι. Λέγω δὲ

[6]   διάνοια· τοῦτο δέ (ἐστιν τὸ λέγειν δύνασθαι τὰ ἐνόντα καὶ τὰ

[9]   ποιητὴς οὐ τῷ ἢ ἔμμετρα λέγειν ἢ ἄμετρα διαφέρουσιν (εἴη γὰρ

[15]   (ὥστε τὸν τοιοῦτον τὰ τοιαῦτα λέγειν ἢ πράττειν ἢ ἀναγκαῖον ἢ

[9]   ποίῳ τὰ ποῖα ἄττα συμβαίνει λέγειν ἢ πράττειν κατὰ τὸ εἰκὸς

[24]   τὴν Μυσίαν ἥκων. Ὥστε τὸ λέγειν ὅτι ἀνῄρητο ἂν ὁ μῦθος

[24]   γὰρ δεῖ τὸν ποιητὴν ἐλάχιστα λέγειν· οὐ γάρ ἐστι κατὰ ταῦτα

[18]   τραγῳδίαν ἄλλην καὶ τὴν αὐτὴν λέγειν οὐδενὶ ὡς τῷ μύθῳ· τοῦτο

[25]   ἴσως γὰρ οὔτε βέλτιον οὕτω λέγειν οὔτ᾽ ἀληθῆ, ἀλλ᾽ εἰ ἔτυχεν

[9]   τῷ τὸν μὲν τὰ γενόμενα (λέγειν, τὸν δὲ οἷα ἂν γένοιτο.

[9]   ὅτι οὐ τὸ τὰ γενόμενα λέγειν, τοῦτο ποιητοῦ ἔργον ἐστίν, ἀλλ᾽

[24]   Ὅμηρος καὶ τοὺς ἄλλους ψευδῆ λέγειν ὡς δεῖ. (Ἔστι δὲ τοῦτο

[4]   τὰ ἄλλ᾽ ὡς (ἕκαστα κοσμηθῆναι λέγεται ἔστω ἡμῖν εἰρημένα· πολὺ γὰρ

[22]   οὐτιδανὸς καὶ ἀεικής, εἴ τις λέγοι τὰ κύρια μετατιθεὶς νῦν δέ

[14]   καλῶς. Τὸ δὲ καλῶς τί λέγομεν, εἴπωμεν σαφέστερον. Ἔστι μὲν γὰρ

[4]   δὲ τούτου, πλεῖστα γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν ἐν τῇ διαλέκτῳ τῇ πρὸς

[11]   εἴρηται, καὶ τοῦτο δὲ ὥσπερ λέγομεν κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ ἀναγκαῖον,

[22]   κύρια ὀνόματα κατίδοι ὅτι ἀληθῆ λέγομεν· οἷον τὸ αὐτὸ ποιήσαντος (ἰαμβεῖον

[8]   ἀλλὰ περὶ μίαν πρᾶξιν οἵαν λέγομεν τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν, ὁμοίως δὲ

[13]   φαίνεται. Δευτέρα δ᾽ ἡ πρώτη λεγομένη ὑπὸ τινῶν ἐστιν σύστασις, ἡ

[5]   σχήματά τινα αὐτῆς ἐχούσης οἱ λεγόμενοι αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς δὲ

[25]   καὶ εἰς τὸν πράττοντα ἢ λέγοντα πρὸς ὃν ἢ ὅτε ἢ

[22]   γὰρ ἰδέα αὕτη ἐστί, τὸ λέγοντα ὑπάρχοντα ἀδύνατα συνάψαι· κατὰ μὲν

[6]   μὲν γὰρ ἀρχαῖοι πολιτικῶς ἐποίουν λέγοντας, οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν

[6]   πράττοντας, διάνοιαν δέ, ἐν ὅσοις λέγοντες ἀποδεικνύασίν τι ἢ καὶ ἀποφαίνονται

[19]   Τί γὰρ ἂν εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ δέοι

[19]   ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν λόγον

[25]   φασι· παρ᾽ αὑτῶν γὰρ γῆμαι λέγουσι τὸν Ὀδυσσέα καὶ εἶναι Ἰκάδιον

[6]   πράξεως ὁ μῦθος ἡ μίμησις, λέγω γὰρ μῦθον τοῦτον τὴν (σύνθεσιν

[22]   τοῖς ξενικοῖς κεχρημένη· ξενικὸν δὲ λέγω γλῶτταν καὶ μεταφορὰν καὶ ἐπέκτασιν

[9]   πράξεων αἱ ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται· λέγω δ᾽ ἐπεισοδιώδη μῦθον ἐν ᾧ

[26]   ἢ πολλῷ κεκραμένον τῷ χρόνῳ, λέγω δ᾽ οἷον εἴ τις τὸν

[10]   εἰσιν ὑπάρχουσιν εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται. Λέγω δὲ ἁπλῆν μὲν πρᾶξιν ἧς

[21]   εἶδος ἢ κατὰ τὸ ἀνάλογον. Λέγω δὲ ἀπὸ γένους μὲν (ἐπὶ

[18]   τὸ δὲ λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω δὲ δέσιν μὲν εἶναι τὴν

[6]   τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Λέγω δὲ ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν

[21]   ἐπεκτεταμένον ἢ ὑφῃρημένον ἢ ἐξηλλαγμένον. Λέγω δὲ κύριον μὲν ᾧ χρῶνται

[6]   τούτοις γὰρ ποιοῦνται τὴν μίμησιν. Λέγω δὲ λέξιν μὲν αὐτὴν τὴν

[26]   τῷ τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ· λέγω δὲ οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων

[14]   ἐκπληκτικόν. Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον, λέγω δὲ οἷον ἐν τῷ Κρεσφόντῃ

[21]   (οὗ λέγει πρὸς ὅ ἐστι. Λέγω δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη

[1]   αἳ πᾶσι χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις, λέγω δὲ οἷον ῥυθμῷ καὶ μέλει

[14]   παρειλημμένους μύθους λύειν οὐκ ἔστιν, λέγω δὲ οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν

[17]   (εἶθ᾽ οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ παρατείνειν. Λέγω δὲ οὕτως ἂν θεωρεῖσθαι τὸ

[6]   τῶν μὲν λόγων ἡ λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται, λέξιν

[21]   τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν δὲ λέγω ὃ μὴ ἐκ σημαινόντων σύγκειται,

[21]   τί ἐστιν. Τὸ δὲ ἀνάλογον λέγω, ὅταν ὁμοίως ἔχῃ τὸ δεύτερον

[20]   εἰσὶν ἀδιαίρετοι φωναί, ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον. Ταύτης δὲ μέρη τό

[1]   κατὰ μέρος. Ταύτας μὲν οὖν λέγω τὰς διαφορὰς τῶν τεχνῶν ἐν

[18]   ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν δὲ λέγω τὸ πολύμυθον, οἷον εἴ τις

[6]   ὕστερον ἐροῦμεν· περὶ δὲ τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς ἐκ τῶν εἰρημένων

[1]   ὅσα τῆς αὐτῆς ἐστι μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν πρῶτον ἀπὸ

[7]   ποιητῶν ἐστιν. ~Διωρισμένων δὲ τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα ποίαν τινὰ δεῖ

[6]   τι προαιρεῖται ἢ φεύγει ὁ λέγων διάνοια δὲ ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί

[13]   τραγῳδίας (ἔργον, ἐφεξῆς ἂν εἴη λεκτέον τοῖς νῦν εἰρημένοις. Ἐπειδὴ οὖν

[4]   δὲ ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι δὲ ἐπεισοδίων πλήθη.

[4]   οἰκεῖον μέτρον εὗρε· μάλιστα γὰρ (λεκτικὸν τῶν μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν ἐστιν·

[5]   καὶ δι᾽ ὧν ἐγένοντο οὐ λελήθασιν, ἡ δὲ κωμῳδία διὰ τὸ

[22]   τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ἐν τῇ λέξει ἅπαντα τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος δὲ

[24]   ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ δὲ λέξει δεῖ διαπονεῖν ἐν τοῖς ἀργοῖς

[25]   εἶναι δεῖ. Ταῦτα δ᾽ ἐξαγγέλλεται λέξει ἐν ᾗ καὶ γλῶτται καὶ

[22]   βούλεται, ἰαμβοποιήσας ἐν αὐτῇ τῇ λέξει Ἐπιχάρην εἶδον (Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καὶ

[6]   ἐφεξῆς θῇ ῥήσεις ἠθικὰς καὶ λέξει (καὶ διανοίᾳ εὖ πεποιημένας, οὐ

[24]   καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει

[24]   καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει

[6]   ἐγχειροῦντες ποιεῖν πρότερον δύνανται τῇ λέξει καὶ τοῖς ἤθεσιν ἀκριβοῦν ἢ

[17]   τοὺς μύθους συνιστάναι καὶ τῇ λέξει συναπεργάζεσθαι ὅτι μάλιστα πρὸ ὀμμάτων

[19]   εἶδος θεωρίας τὰ σχήματα τῆς λέξεως, (ἅ ἐστιν εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς

[20]   ποιητικῆς ὂν θεώρημα. ~(Τῆς δὲ λέξεως ἁπάσης τάδ᾽ ἐστὶ τὰ μέρη,

[4]   μέγεθος· ἐκ μικρῶν μύθων καὶ (λέξεως γελοίας διὰ τὸ ἐκ σατυρικοῦ

[22]   ταῦτα καὶ Ν καὶ Σ. ~Λέξεως δὲ ἀρετὴ σαφῆ καὶ μὴ

[4]   καὶ ὀρχηστικωτέραν εἶναι τὴν ποίησιν, λέξεως δὲ γενομένης αὐτὴ ἡ φύσις

[25]   μεταφοραὶ καὶ πολλὰ πάθη τῆς λέξεώς ἐστι· δίδομεν γὰρ ταῦτα τοῖς

[19]   εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν δὲ περὶ λέξεως καὶ διανοίας εἰπεῖν. Τὰ μὲν

[22]   συμβάλλεται (εἰς τὸ σαφὲς τῆς λέξεως καὶ μὴ ἰδιωτικὸν αἱ ἐπεκτάσεις

[25]   δὲ κατὰ τὸ ἔθος τῆς λέξεως. Τὸν κεκραμένον οἶνόν φασιν εἶναι,

[6]   λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται, λέξιν εἶναι τὴν διὰ τῆς ὀνομασίας

[19]   λόγον; Τῶν δὲ περὶ τὴν λέξιν ἓν μέν ἐστιν εἶδος θεωρίας

[24]   ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος

[24]   ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος

[6]   καὶ ἦθος καὶ μῦθον καὶ λέξιν καὶ μέλος καὶ διάνοιαν ὡσαύτως.

[6]   ποιοῦνται τὴν μίμησιν. Λέγω δὲ λέξιν μὲν αὐτὴν τὴν τῶν (μέτρων

[22]   ἰαμβείοις διὰ τὸ ὅτι μάλιστα λέξιν μιμεῖσθαι ταῦτα ἁρμόττει τῶν ὀνομάτων

[25]   ἀπογένηται. Τὰ δὲ πρὸς τὴν (λέξιν ὁρῶντα δεῖ διαλύειν, οἷον γλώττῃ

[6]   ὄψεως κόσμος· εἶτα μελοποιία καὶ λέξις, ἐν τούτοις γὰρ ποιοῦνται τὴν

[6]   ἐστὶ μῦθος καὶ ἤθη καὶ λέξις καὶ (διάνοια καὶ ὄψις καὶ

[6]   δὲ τῶν μὲν λόγων ἡ λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται,

[12]   δὲ πάροδος μὲν ἡ πρώτη λέξις ὅλη χοροῦ, στάσιμον δὲ μέλος

[24]   γὰρ πάλιν ἡ λίαν λαμπρὰ (λέξις τά τε ἤθη καὶ τὰς

[6]   οὐκ ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ λευκογραφήσας εἰκόνα) ἔστιν τε μίμησις πράξεως

[20]   τὸ μὲν γὰρ ἄνθρωπος’ ἢ λευκόν’ οὐ σημαίνει τὸ πότε, τὸ

[2]   Δῆλον δὲ ὅτι καὶ τῶν λεχθεισῶν ἑκάστη μιμήσεων ἕξει ταύτας τὰς

[3]   κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ τοῦ κωμάζειν λεχθέντας ἀλλὰ τῇ κατὰ κώμας πλάνῃ

[21]   ἀνάλογον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον ὁμοίως λεχθήσεται· οἷον τὸ τὸν καρπὸν μὲν

[17]   τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν, εἴθ᾽ ὡς

[18]   προπεπραγμένα καὶ ἡ τοῦ παιδίου λῆψις καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν λύσις>

[23]   καὶ τέλος ἐπιχειρῆσαι ποιεῖν ὅλον· λίαν γὰρ ἂν μέγας καὶ οὐκ

[26]   ὑστέρους αὐτῶν ᾤοντο ὑποκριτάς· ὡς λίαν γὰρ ὑπερβάλλοντα πίθηκον ὁ Μυννίσκος

[26]   πρὸς βελτίους θεατάς ἐστιν ἀεί, λίαν δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη

[24]   διανοητικοῖς· ἀποκρύπτει γὰρ πάλιν ἡ λίαν λαμπρὰ (λέξις τά τε ἤθη

[25]   σκοπεῖν ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἔλεγχοι εἰ τὸ αὐτὸ καὶ

[15]   περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις δὲ τί μέν

[22]   τῶν ὀνομάτων ὅσοις κἂν ἐν λόγοις τις χρήσαιτο· ἔστι δὲ τὰ

[1]   Ἡ δὲ (ἐποποιία) μόνον τοῖς λόγοις ψιλοῖς καὶ> ἡ τοῖς (μέτροις

[19]   λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν λόγον γίγνεσθαι. Τί γὰρ ἂν εἴη

[20]   ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ ῥημάτων εἶναι λόγον, μέρος μέντοι ἀεί τι σημαῖνον

[4]   τοῦ χοροῦ ἠλάττωσε καὶ τὸν λόγον πρωταγωνιστεῖν παρεσκεύασεν· τρεῖς δὲ καὶ

[6]   κάθαρσιν. Λέγω δὲ ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν ἔχοντα ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν

[19]   δέοι καὶ μὴ διὰ τὸν λόγον; Τῶν δὲ περὶ τὴν λέξιν

[4]   καὶ πρὸς τὰ θέατρα, ἄλλος λόγος. Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς

[20]   κατὰ ταῦτα τὰ εἴδη ἐστίν. Λόγος δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς

[20]   ὁ Κλέων’ Εἷς δέ ἐστι λόγος διχῶς, ἢ γὰρ ὁ ἓν

[20]   σημαίνει τι (οὐ γὰρ (ἅπας λόγος ἐκ ῥημάτων καὶ ὀνομάτων σύγκειται,

[17]   γὰρ Ὀδυσσείας οὐ μακρὸς ὁ λόγος ἐστίν· ἀποδημοῦντός τινος ἔτη πολλὰ

[15]   ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ φανερὸν ὁ λόγος ἢ ἡ πρᾶξις προαίρεσίν τινα

[20]   σύνδεσμος ὄνομα ῥῆμα ἄρθρον πτῶσις λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν φωνὴ

[20]   δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ λόγου ἀρχὴν ἢ τέλος ἢ διορισμὸν

[19]   διάνοιαν ταῦτα, ὅσα ὑπὸ τοῦ λόγου δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη δὲ τούτων

[20]   ἣν μὴ ἁρμόττει ἐν ἀρχῇ λόγου τιθέναι καθ᾽ αὑτήν, οἷον μέν’

[2]   ἀνομοιότητας, καὶ (τὸ) περὶ τοὺς λόγους δὲ καὶ τὴν ψιλομετρίαν, οἷον

[5]   τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας καθόλου ποιεῖν λόγους καὶ μύθους. Ἡ μὲν οὖν

[17]   δὲ ἐκστατικοί εἰσιν. Τούς τε λόγους καὶ τοὺς πεποιημένους δεῖ καὶ

[24]   ἢ δυνατὰ ἀπίθανα· τούς τε λόγους μὴ συνίστασθαι ἐκ μερῶν ἀλόγων,

[1]   Ξενάρχου μίμους καὶ τοὺς Σωκρατικοὺς λόγους οὐδὲ εἴ τις διὰ τριμέτρων

[16]   δὲ τὰ μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην ἣν φοροῦσι Γηγενεῖς’ ἢ ἀστέρας

[1]   τὴν μίμησιν ἐν ῥυθμῷ καὶ λόγῳ καὶ ἁρμονίᾳ, τούτοις δ᾽ ἢ

[5]   μέχρι μὲν τοῦ (μετὰ μέτρου λόγῳ μίμησις εἶναι σπουδαίων ἠκολούθησεν· τῷ

[19]   διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ

[6]   (καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν

[6]   διόπερ οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν λόγων ἐν (οἷς μηδ᾽ ὅλως ἔστιν

[6]   τῶν ἐμμέτρων καὶ (ἐπὶ τῶν λόγων ἔχει τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν

[6]   ἀποφαίνονται. Τέταρτον δὲ τῶν μὲν λόγων ἡ λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ

[6]   τὰ ἁρμόττοντα, ὅπερ ἐπὶ τῶν λόγων τῆς πολιτικῆς καὶ ῥητορικῆς ἔργον

[18]   ἀλλ᾽ ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς δὲ λοιποῖς τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον τοῦ

[19]   οὖν τῶν ἄλλων εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν δὲ περὶ λέξεως καὶ διανοίας

[18]   πολλάκις ἡ δέσις, τὸ δὲ λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω δὲ δέσιν

[13]   συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ ἄρα τούτων λοιπός. Ἔστι δὲ τοιοῦτος ὁ μήτε

[6]   τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν δὲ λοιπῶν ἡ μελοποιία μέγιστον τῶν ἡδυσμάτων,

[11]   τοὐναντίον ἐποίησεν· καὶ ἐν τῷ Λυγκεῖ ὁ μὲν ἀγόμενος ὡς ἀποθανούμενος,

[18]   μέχρι τέλους· ὥσπερ ἐν τῷ Λυγκεῖ τῷ Θεοδέκτου (δέσις μὲν τά

[19]   τό τε ἀποδεικνύναι καὶ τὸ λύειν καὶ τὸ πάθη παρασκευάζειν (οἷον

[14]   Τοὺς μὲν οὖν παρειλημμένους μύθους λύειν οὐκ ἔστιν, λέγω δὲ οἷον

[25]   τοῖς προβλήμασιν ἐκ τούτων ἐπισκοποῦντα λύειν. Πρῶτον μὲν τὰ πρὸς αὐτὴν

[18]   λύσις. Πολλοὶ δὲ πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ δὲ ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι.

[4]   τῶν ἔργων· ἃ γὰρ αὐτὰ λυπηρῶς ὁρῶμεν, τούτων τὰς εἰκόνας τὰς

[25]   τὴν κατὰ τέχνην. Αἱ δὲ λύσεις ἐκ τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι.

[15]   Φανερὸν οὖν ὅτι καὶ τὰς λύσεις τῶν μύθων ἐξ αὐτοῦ δεῖ

[26]   αἰτίαι, καὶ περὶ ἐπιτιμήσεων καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα. Περὶ δὲ ἰάμβων

[25]   διανοίας. ~Περὶ δὲ προβλημάτων καὶ λύσεων, ἐκ πόσων τε καὶ ποίων

[18]   εἰς εὐτυχίαν ἢ εἰς ἀτυχίαν, λύσιν δὲ τὴν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς

[18]   λῆψις καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν λύσις> δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς αἰτιάσεως

[18]   δέσις, τὸ δὲ λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω δὲ δέσιν μὲν εἶναι

[18]   ὧν ἡ αὐτὴ πλοκὴ καὶ λύσις. Πολλοὶ δὲ πλέξαντες εὖ (λύουσι

[18]   τὸ μὲν δέσις τὸ δὲ λύσις, τὰ (μὲν ἔξωθεν καὶ ἔνια

[25]   Εὐριπίδην δὲ οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον. Εἰ δὲ μηδετέρως, ὅτι οὕτω

Chapitre
[22]	τοῦτο οὔτε παρ᾽ ἄλλου ἔστι	λαβεῖν	εὐφυΐ ας τε σημεῖόν ἐστι·
[14]	ποῖα οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων,	λάβωμεν.	Ἀνάγκη δὴ ἢ φίλων εἶναι
[24]	τὸ μὴ εἰδέναι πῶς ὁ	Λάιος	ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ ἐν τῷ
[24]	κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία,	Λάκαιναι,	Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους (καὶ
[23]	κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία,	Λάκαιναι,	Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους (καὶ
[25]	ἐντυχεῖν τὸν Τηλέμαχον αὐτῷ εἰς	Λακεδαίμονα	ἐλθόντα. Τὸ δ᾽ ἴσως ἔχει
[25]	περὶ Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ αὐτὸν	Λάκωνα	(εἶναι· ἄτοπον οὖν τὸ μὴ
[18]	μὲν γὰρ διὰ τὸ μῆκος	λαμβάνει	τὰ μέρη τὸ πρέπον μέγεθος,
[24]	ἀποκρύπτει γὰρ πάλιν ἡ λίαν	λαμπρὰ	(λέξις τά τε ἤθη καὶ
[24]	ἀνανεύων, ἐν δὲ τοῖς ἔπεσιν	λανθάνει.	Τὸ δὲ θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον
[17]	τὸ πρέπον καὶ ἥκιστα ἂν	λανθάνοι	(τὸ) τὰ ὑπεναντία) Σημεῖον δὲ
[16]	τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος δὲ αὐτὸς	λέγει	ἃ βούλεται ὁ ποιητὴς ἀλλ᾽
[25]	ἴσως γὰρ οὐ τοὺς ἡμιόνους	λέγει	ἀλλὰ τοὺς φύλακας· καὶ τὸν
[18]	τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ Ἀγάθων	λέγει,	εἰκὸς γὰρ γίνεσθαι πολλὰ (καὶ
[9]	δ᾽ ἱστορία τὰ καθ᾽ ἕκαστον	λέγει.	Ἔστιν δὲ καθόλου μέν, τῷ
[25]	αὐτὸν ἢ πρὸς ἃ αὐτὸς	λέγει	ἢ ὃ ἂν φρόνιμος ὑποθῆται.
[25]	τὴν καταντικρὺ ἢ ὡς Γλαύκων	λέγει,	(ὅτι ἔνιοι ἀλόγως προϋπολαμβάνουσί τι
[21]	Καὶ ἐνίοτε προστιθέασιν ἀνθ᾽ (οὗ	λέγει	πρὸς ὅ ἐστι. Λέγω δὲ
[6]	διάνοια· τοῦτο δέ (ἐστιν τὸ	λέγειν	δύνασθαι τὰ ἐνόντα καὶ τὰ
[9]	ποιητὴς οὐ τῷ ἢ ἔμμετρα	λέγειν	ἢ ἄμετρα διαφέρουσιν (εἴη γὰρ
[15]	(ὥστε τὸν τοιοῦτον τὰ τοιαῦτα	λέγειν	ἢ πράττειν ἢ ἀναγκαῖον ἢ
[9]	ποίῳ τὰ ποῖα ἄττα συμβαίνει	λέγειν	ἢ πράττειν κατὰ τὸ εἰκὸς
[24]	τὴν Μυσίαν ἥκων. Ὥστε τὸ	λέγειν	ὅτι ἀνῄρητο ἂν ὁ μῦθος
[24]	γὰρ δεῖ τὸν ποιητὴν ἐλάχιστα	λέγειν·	οὐ γάρ ἐστι κατὰ ταῦτα
[18]	τραγῳδίαν ἄλλην καὶ τὴν αὐτὴν	λέγειν	οὐδενὶ ὡς τῷ μύθῳ· τοῦτο
[25]	ἴσως γὰρ οὔτε βέλτιον οὕτω	λέγειν	οὔτ᾽ ἀληθῆ, ἀλλ᾽ εἰ ἔτυχεν
[9]	τῷ τὸν μὲν τὰ γενόμενα	(λέγειν,	τὸν δὲ οἷα ἂν γένοιτο.
[9]	ὅτι οὐ τὸ τὰ γενόμενα	λέγειν,	τοῦτο ποιητοῦ ἔργον ἐστίν, ἀλλ᾽
[24]	Ὅμηρος καὶ τοὺς ἄλλους ψευδῆ	λέγειν	ὡς δεῖ. (Ἔστι δὲ τοῦτο
[4]	τὰ ἄλλ᾽ ὡς (ἕκαστα κοσμηθῆναι	λέγεται	ἔστω ἡμῖν εἰρημένα· πολὺ γὰρ
[22]	οὐτιδανὸς καὶ ἀεικής, εἴ τις	λέγοι	τὰ κύρια μετατιθεὶς νῦν δέ
[14]	καλῶς. Τὸ δὲ καλῶς τί	λέγομεν,	εἴπωμεν σαφέστερον. Ἔστι μὲν γὰρ
[4]	δὲ τούτου, πλεῖστα γὰρ ἰαμβεῖα	λέγομεν	ἐν τῇ διαλέκτῳ τῇ πρὸς
[11]	εἴρηται, καὶ τοῦτο δὲ ὥσπερ	λέγομεν	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ ἀναγκαῖον,
[22]	κύρια ὀνόματα κατίδοι ὅτι ἀληθῆ	λέγομεν·	οἷον τὸ αὐτὸ ποιήσαντος (ἰαμβεῖον
[8]	ἀλλὰ περὶ μίαν πρᾶξιν οἵαν	λέγομεν	τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν, ὁμοίως δὲ
[13]	φαίνεται. Δευτέρα δ᾽ ἡ πρώτη	λεγομένη	ὑπὸ τινῶν ἐστιν σύστασις, ἡ
[5]	σχήματά τινα αὐτῆς ἐχούσης οἱ	λεγόμενοι	αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς δὲ
[25]	καὶ εἰς τὸν πράττοντα ἢ	λέγοντα	πρὸς ὃν ἢ ὅτε ἢ
[22]	γὰρ ἰδέα αὕτη ἐστί, τὸ	λέγοντα	ὑπάρχοντα ἀδύνατα συνάψαι· κατὰ μὲν
[6]	μὲν γὰρ ἀρχαῖοι πολιτικῶς ἐποίουν	λέγοντας,	οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν
[6]	πράττοντας, διάνοιαν δέ, ἐν ὅσοις	λέγοντες	ἀποδεικνύασίν τι ἢ καὶ ἀποφαίνονται
[19]	Τί γὰρ ἂν εἴη τοῦ	λέγοντος	ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ δέοι
[19]	ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ	λέγοντος	παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν λόγον
[25]	φασι· παρ᾽ αὑτῶν γὰρ γῆμαι	λέγουσι	τὸν Ὀδυσσέα καὶ εἶναι Ἰκάδιον
[6]	πράξεως ὁ μῦθος ἡ μίμησις,	λέγω	γὰρ μῦθον τοῦτον τὴν (σύνθεσιν
[22]	τοῖς ξενικοῖς κεχρημένη· ξενικὸν δὲ	λέγω	γλῶτταν καὶ μεταφορὰν καὶ ἐπέκτασιν
[9]	πράξεων αἱ ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται·	λέγω	δ᾽ ἐπεισοδιώδη μῦθον ἐν ᾧ
[26]	ἢ πολλῷ κεκραμένον τῷ χρόνῳ,	λέγω	δ᾽ οἷον εἴ τις τὸν
[10]	εἰσιν ὑπάρχουσιν εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται.	Λέγω	δὲ ἁπλῆν μὲν πρᾶξιν ἧς
[21]	εἶδος ἢ κατὰ τὸ ἀνάλογον.	Λέγω	δὲ ἀπὸ γένους μὲν (ἐπὶ
[18]	τὸ δὲ λοιπὸν ἡ λύσις·	λέγω	δὲ δέσιν μὲν εἶναι τὴν
[6]	τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.	Λέγω	δὲ ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν
[21]	ἐπεκτεταμένον ἢ ὑφῃρημένον ἢ ἐξηλλαγμένον.	Λέγω	δὲ κύριον μὲν ᾧ χρῶνται
[6]	τούτοις γὰρ ποιοῦνται τὴν μίμησιν.	Λέγω	δὲ λέξιν μὲν αὐτὴν τὴν
[26]	τῷ τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ·	λέγω	δὲ οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων
[14]	ἐκπληκτικόν. Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον,	λέγω	δὲ οἷον ἐν τῷ Κρεσφόντῃ
[21]	(οὗ λέγει πρὸς ὅ ἐστι.	Λέγω	δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη
[1]	αἳ πᾶσι χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις,	λέγω	δὲ οἷον ῥυθμῷ καὶ μέλει
[14]	παρειλημμένους μύθους λύειν οὐκ ἔστιν,	λέγω	δὲ οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν
[17]	(εἶθ᾽ οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ παρατείνειν.	Λέγω	δὲ οὕτως ἂν θεωρεῖσθαι τὸ
[6]	τῶν μὲν λόγων ἡ λέξις·	λέγω	δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται, λέξιν
[21]	τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν δὲ	λέγω	ὃ μὴ ἐκ σημαινόντων σύγκειται,
[21]	τί ἐστιν. Τὸ δὲ ἀνάλογον	λέγω,	ὅταν ὁμοίως ἔχῃ τὸ δεύτερον
[20]	εἰσὶν ἀδιαίρετοι φωναί, ὧν οὐδεμίαν	λέγω	(στοιχεῖον. Ταύτης δὲ μέρη τό
[1]	κατὰ μέρος. Ταύτας μὲν οὖν	λέγω	τὰς διαφορὰς τῶν τεχνῶν ἐν
[18]	ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν δὲ	λέγω	τὸ πολύμυθον, οἷον εἴ τις
[6]	ὕστερον ἐροῦμεν· περὶ δὲ τραγῳδίας	λέγωμεν	ἀναλαβόντες αὐτῆς ἐκ τῶν εἰρημένων
[1]	ὅσα τῆς αὐτῆς ἐστι μεθόδου,	λέγωμεν	ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν πρῶτον ἀπὸ
[7]	ποιητῶν ἐστιν. ~Διωρισμένων δὲ τούτων,	λέγωμεν	μετὰ ταῦτα ποίαν τινὰ δεῖ
[6]	τι προαιρεῖται ἢ φεύγει ὁ	λέγων	διάνοια δὲ ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί
[13]	τραγῳδίας (ἔργον, ἐφεξῆς ἂν εἴη	λεκτέον	τοῖς νῦν εἰρημένοις. Ἐπειδὴ οὖν
[4]	δὲ ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς	λεκτικῆς	ἁρμονίας. Ἔτι δὲ ἐπεισοδίων πλήθη.
[4]	οἰκεῖον μέτρον εὗρε· μάλιστα γὰρ	(λεκτικὸν	τῶν μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν ἐστιν·
[5]	καὶ δι᾽ ὧν ἐγένοντο οὐ	λελήθασιν,	ἡ δὲ κωμῳδία διὰ τὸ
[22]	τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ἐν τῇ	λέξει	ἅπαντα τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος δὲ
[24]	ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ δὲ	λέξει	δεῖ διαπονεῖν ἐν τοῖς ἀργοῖς
[25]	εἶναι δεῖ. Ταῦτα δ᾽ ἐξαγγέλλεται	λέξει	ἐν ᾗ καὶ γλῶτται καὶ
[22]	βούλεται, ἰαμβοποιήσας ἐν αὐτῇ τῇ	λέξει	Ἐπιχάρην εἶδον (Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καὶ
[6]	ἐφεξῆς θῇ ῥήσεις ἠθικὰς καὶ	λέξει	(καὶ διανοίᾳ εὖ πεποιημένας, οὐ
[24]	καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις	λέξει	καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει
[24]	καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις	λέξει	καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει
[6]	ἐγχειροῦντες ποιεῖν πρότερον δύνανται τῇ	λέξει	καὶ τοῖς ἤθεσιν ἀκριβοῦν ἢ
[17]	τοὺς μύθους συνιστάναι καὶ τῇ	λέξει	συναπεργάζεσθαι ὅτι μάλιστα πρὸ ὀμμάτων
[19]	εἶδος θεωρίας τὰ σχήματα τῆς	λέξεως,	(ἅ ἐστιν εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς
[20]	ποιητικῆς ὂν θεώρημα. ~(Τῆς δὲ	λέξεως	ἁπάσης τάδ᾽ ἐστὶ τὰ μέρη,
[4]	μέγεθος· ἐκ μικρῶν μύθων καὶ	(λέξεως	γελοίας διὰ τὸ ἐκ σατυρικοῦ
[22]	ταῦτα καὶ Ν καὶ Σ.	~Λέξεως	δὲ ἀρετὴ σαφῆ καὶ μὴ
[4]	καὶ ὀρχηστικωτέραν εἶναι τὴν ποίησιν,	λέξεως	δὲ γενομένης αὐτὴ ἡ φύσις
[25]	μεταφοραὶ καὶ πολλὰ πάθη τῆς	λέξεώς	ἐστι· δίδομεν γὰρ ταῦτα τοῖς
[19]	εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν δὲ περὶ	λέξεως	καὶ διανοίας εἰπεῖν. Τὰ μὲν
[22]	συμβάλλεται (εἰς τὸ σαφὲς τῆς	λέξεως	καὶ μὴ ἰδιωτικὸν αἱ ἐπεκτάσεις
[25]	δὲ κατὰ τὸ ἔθος τῆς	λέξεως.	Τὸν κεκραμένον οἶνόν φασιν εἶναι,
[6]	λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται,	λέξιν	εἶναι τὴν διὰ τῆς ὀνομασίας
[19]	λόγον; Τῶν δὲ περὶ τὴν	λέξιν	ἓν μέν ἐστιν εἶδος θεωρίας
[24]	ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν	λέξιν	ἔχειν καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος
[24]	ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν	λέξιν	ἔχειν καλῶς. Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος
[6]	καὶ ἦθος καὶ μῦθον καὶ	λέξιν	καὶ μέλος καὶ διάνοιαν ὡσαύτως.
[6]	ποιοῦνται τὴν μίμησιν. Λέγω δὲ	λέξιν	μὲν αὐτὴν τὴν τῶν (μέτρων
[22]	ἰαμβείοις διὰ τὸ ὅτι μάλιστα	λέξιν	μιμεῖσθαι ταῦτα ἁρμόττει τῶν ὀνομάτων
[25]	ἀπογένηται. Τὰ δὲ πρὸς τὴν	(λέξιν	ὁρῶντα δεῖ διαλύειν, οἷον γλώττῃ
[6]	ὄψεως κόσμος· εἶτα μελοποιία καὶ	λέξις,	ἐν τούτοις γὰρ ποιοῦνται τὴν
[6]	ἐστὶ μῦθος καὶ ἤθη καὶ	λέξις	καὶ (διάνοια καὶ ὄψις καὶ
[6]	δὲ τῶν μὲν λόγων ἡ	λέξις·	λέγω δέ, ὥσπερ πρότερον εἴρηται,
[12]	δὲ πάροδος μὲν ἡ πρώτη	λέξις	ὅλη χοροῦ, στάσιμον δὲ μέλος
[24]	γὰρ πάλιν ἡ λίαν λαμπρὰ	(λέξις	τά τε ἤθη καὶ τὰς
[6]	οὐκ ἂν ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ	λευκογραφήσας	εἰκόνα) ἔστιν τε μίμησις πράξεως
[20]	τὸ μὲν γὰρ ἄνθρωπος’ ἢ	λευκόν’	οὐ σημαίνει τὸ πότε, τὸ
[2]	Δῆλον δὲ ὅτι καὶ τῶν	λεχθεισῶν	ἑκάστη μιμήσεων ἕξει ταύτας τὰς
[3]	κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ τοῦ κωμάζειν	λεχθέντας	ἀλλὰ τῇ κατὰ κώμας πλάνῃ
[21]	ἀνάλογον, ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον ὁμοίως	λεχθήσεται·	οἷον τὸ τὸν καρπὸν μὲν
[17]	τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ καὶ	ληφθεὶς	θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν, εἴθ᾽ ὡς
[18]	προπεπραγμένα καὶ ἡ τοῦ παιδίου	λῆψις	καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν λύσις>
[23]	καὶ τέλος ἐπιχειρῆσαι ποιεῖν ὅλον·	λίαν	γὰρ ἂν μέγας καὶ οὐκ
[26]	ὑστέρους αὐτῶν ᾤοντο ὑποκριτάς· ὡς	λίαν	γὰρ ὑπερβάλλοντα πίθηκον ὁ Μυννίσκος
[26]	πρὸς βελτίους θεατάς ἐστιν ἀεί,	λίαν	δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη
[24]	διανοητικοῖς· ἀποκρύπτει γὰρ πάλιν ἡ	λίαν	λαμπρὰ (λέξις τά τε ἤθη
[25]	σκοπεῖν ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς	λόγοις	ἔλεγχοι εἰ τὸ αὐτὸ καὶ
[15]	περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις	λόγοις	ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις δὲ τί μέν
[22]	τῶν ὀνομάτων ὅσοις κἂν ἐν	λόγοις	τις χρήσαιτο· ἔστι δὲ τὰ
[1]	Ἡ δὲ (ἐποποιία) μόνον τοῖς	λόγοις	ψιλοῖς καὶ> ἡ τοῖς (μέτροις
[19]	λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν	λόγον	γίγνεσθαι. Τί γὰρ ἂν εἴη
[20]	ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ ῥημάτων εἶναι	λόγον,	μέρος μέντοι ἀεί τι σημαῖνον
[4]	τοῦ χοροῦ ἠλάττωσε καὶ τὸν	λόγον	πρωταγωνιστεῖν παρεσκεύασεν· τρεῖς δὲ καὶ
[6]	κάθαρσιν. Λέγω δὲ ἡδυσμένον μὲν	λόγον	τὸν ἔχοντα ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν
[19]	δέοι καὶ μὴ διὰ τὸν	λόγον;	Τῶν δὲ περὶ τὴν λέξιν
[4]	καὶ πρὸς τὰ θέατρα, ἄλλος	λόγος.	Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς
[20]	κατὰ ταῦτα τὰ εἴδη ἐστίν.	Λόγος	δὲ φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς
[20]	ὁ Κλέων’ Εἷς δέ ἐστι	λόγος	διχῶς, ἢ γὰρ ὁ ἓν
[20]	σημαίνει τι (οὐ γὰρ (ἅπας	λόγος	ἐκ ῥημάτων καὶ ὀνομάτων σύγκειται,
[17]	γὰρ Ὀδυσσείας οὐ μακρὸς ὁ	λόγος	ἐστίν· ἀποδημοῦντός τινος ἔτη πολλὰ
[15]	ὥσπερ ἐλέχθη ποιῇ φανερὸν ὁ	λόγος	ἢ ἡ πρᾶξις προαίρεσίν τινα
[20]	σύνδεσμος ὄνομα ῥῆμα ἄρθρον πτῶσις	λόγος.	Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν φωνὴ
[20]	δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ	λόγου	ἀρχὴν ἢ τέλος ἢ διορισμὸν
[19]	διάνοιαν ταῦτα, ὅσα ὑπὸ τοῦ	λόγου	δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη δὲ τούτων
[20]	ἣν μὴ ἁρμόττει ἐν ἀρχῇ	λόγου	τιθέναι καθ᾽ αὑτήν, οἷον μέν’
[2]	ἀνομοιότητας, καὶ (τὸ) περὶ τοὺς	λόγους	δὲ καὶ τὴν ψιλομετρίαν, οἷον
[5]	τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας καθόλου ποιεῖν	λόγους	καὶ μύθους. Ἡ μὲν οὖν
[17]	δὲ ἐκστατικοί εἰσιν. Τούς τε	λόγους	καὶ τοὺς πεποιημένους δεῖ καὶ
[24]	ἢ δυνατὰ ἀπίθανα· τούς τε	λόγους	μὴ συνίστασθαι ἐκ μερῶν ἀλόγων,
[1]	Ξενάρχου μίμους καὶ τοὺς Σωκρατικοὺς	λόγους	οὐδὲ εἴ τις διὰ τριμέτρων
[16]	δὲ τὰ μὲν σύμφυτα, οἷον	λόγχην	ἣν φοροῦσι Γηγενεῖς’ ἢ ἀστέρας
[1]	τὴν μίμησιν ἐν ῥυθμῷ καὶ	λόγῳ	καὶ ἁρμονίᾳ, τούτοις δ᾽ ἢ
[5]	μέχρι μὲν τοῦ (μετὰ μέτρου	λόγῳ	μίμησις εἶναι σπουδαίων ἠκολούθησεν· τῷ
[19]	διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν τῷ	λόγῳ	ὑπὸ τοῦ λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ
[6]	(καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ	λόγῳ	χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν
[6]	διόπερ οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν	λόγων	ἐν (οἷς μηδ᾽ ὅλως ἔστιν
[6]	τῶν ἐμμέτρων καὶ (ἐπὶ τῶν	λόγων	ἔχει τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν
[6]	ἀποφαίνονται. Τέταρτον δὲ τῶν μὲν	λόγων	ἡ λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ
[6]	τὰ ἁρμόττοντα, ὅπερ ἐπὶ τῶν	λόγων	τῆς πολιτικῆς καὶ ῥητορικῆς ἔργον
[18]	ἀλλ᾽ ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς δὲ	λοιποῖς	τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον τοῦ
[19]	οὖν τῶν ἄλλων εἰδῶν εἴρηται,	λοιπὸν	δὲ περὶ λέξεως καὶ διανοίας
[18]	πολλάκις ἡ δέσις, τὸ δὲ	λοιπὸν	ἡ λύσις· λέγω δὲ δέσιν
[13]	συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ ἄρα τούτων	λοιπός.	Ἔστι δὲ τοιοῦτος ὁ μήτε
[6]	τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν δὲ	λοιπῶν	ἡ μελοποιία μέγιστον τῶν ἡδυσμάτων,
[11]	τοὐναντίον ἐποίησεν· καὶ ἐν τῷ	Λυγκεῖ	ὁ μὲν ἀγόμενος ὡς ἀποθανούμενος,
[18]	μέχρι τέλους· ὥσπερ ἐν τῷ	Λυγκεῖ	τῷ Θεοδέκτου (δέσις μὲν τά
[19]	τό τε ἀποδεικνύναι καὶ τὸ	λύειν	καὶ τὸ πάθη παρασκευάζειν (οἷον
[14]	Τοὺς μὲν οὖν παρειλημμένους μύθους	λύειν	οὐκ ἔστιν, λέγω δὲ οἷον
[25]	τοῖς προβλήμασιν ἐκ τούτων ἐπισκοποῦντα	λύειν.	Πρῶτον μὲν τὰ πρὸς αὐτὴν
[18]	λύσις. Πολλοὶ δὲ πλέξαντες εὖ	(λύουσι	κακῶς· δεῖ δὲ ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι.
[4]	τῶν ἔργων· ἃ γὰρ αὐτὰ	λυπηρῶς	ὁρῶμεν, τούτων τὰς εἰκόνας τὰς
[25]	τὴν κατὰ τέχνην. Αἱ δὲ	λύσεις	ἐκ τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι.
[15]	Φανερὸν οὖν ὅτι καὶ τὰς	λύσεις	τῶν μύθων ἐξ αὐτοῦ δεῖ
[26]	αἰτίαι, καὶ περὶ ἐπιτιμήσεων καὶ	λύσεων,	εἰρήσθω τοσαῦτα. Περὶ δὲ ἰάμβων
[25]	διανοίας. ~Περὶ δὲ προβλημάτων καὶ	λύσεων,	ἐκ πόσων τε καὶ ποίων
[18]	εἰς εὐτυχίαν ἢ εἰς ἀτυχίαν,	λύσιν	δὲ τὴν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς
[18]	λῆψις καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν	λύσις>	δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς αἰτιάσεως
[18]	δέσις, τὸ δὲ λοιπὸν ἡ	λύσις·	λέγω δὲ δέσιν μὲν εἶναι
[18]	ὧν ἡ αὐτὴ πλοκὴ καὶ	λύσις.	Πολλοὶ δὲ πλέξαντες εὖ (λύουσι
[18]	τὸ μὲν δέσις τὸ δὲ	λύσις,	τὰ (μὲν ἔξωθεν καὶ ἔνια
[25]	Εὐριπίδην δὲ οἷοι εἰσίν, ταύτῃ	(λυτέον.	Εἰ δὲ μηδετέρως, ὅτι οὕτω

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/10/2005