Chapitre |
[14] |
οἷον
ἐν
Ἀντιγόνῃ
τὸν
Κρέοντα
|
ὁ |
Αἵμων.
Τὸ
δὲ
πρᾶξαι
δεύτερον. |
[14] |
δ᾽
αὐτῇ
τῇ
τραγῳδίᾳ
οἷον
|
ὁ |
Ἀλκμέων
ὁ
Ἀστυδάμαντος
ἢ
ὁ |
[18] |
δ᾽
ἐξαπατηθῇ,
ὥσπερ
Σίσυφος,
καὶ
|
ὁ |
ἀνδρεῖος
μὲν
ἄδικος
δὲ
ἡττηθῇ. |
[9] |
ἐπίτηδες
φαίνεται
γεγονέναι,
οἷον
ὡς
|
ὁ |
ἀνδριὰς
ὁ
τοῦ
Μίτυος
ἐν |
[22] |
διακωμῳδοῦντες
τὸν
ποιητήν,
οἷον
Εὐκλείδης
|
ὁ |
ἀρχαῖος,
ὡς
ῥᾴδιον
ὂν
ποιεῖν |
[5] |
γὰρ
χορὸν
κωμῳδῶν
ὀψέ
ποτε
|
ὁ |
ἄρχων
ἔδωκεν,
ἀλλ᾽
ἐθελονταὶ
ἦσαν. |
[14] |
τῇ
τραγῳδίᾳ
οἷον
ὁ
Ἀλκμέων
|
ὁ |
Ἀστυδάμαντος
ἢ
ὁ
Τηλέγονος
ὁ |
[3] |
καὶ
ὥς.
Ὥστε
τῇ
μὲν
|
ὁ |
αὐτὸς
ἂν
εἴη
μιμητὴς
Ὁμήρῳ |
[24] |
Πύθια
ἀπαγγέλλοντες
ἢ
ἐν
Μυσοῖς
|
ὁ |
ἄφωνος
ἐκ
Τεγέας
εἰς
τὴν |
[25] |
τὸν
σίδηρον
ἐργαζομένους,
ὅθεν
εἴρηται
|
(ὁ |
Γανυμήδης
Διὶ
οἰνοχοεύειν’
οὐ
πινόντων |
[4] |
ψόγον
ἀλλὰ
τὸ
γελοῖον
δραματοποιήσας·
|
ὁ |
γὰρ
Μαργίτης
ἀνάλογον
ἔχει,
ὥσπερ |
[24] |
μὲν
ἑστῶτες
καὶ
οὐ
διώκοντες,
|
ὁ |
δὲ
ἀνανεύων,
ἐν
δὲ
τοῖς |
[22] |
ἥ
μου
σάρκας
ἐσθίει
ποδός,
|
ὁ |
δὲ
ἀντὶ
τοῦ
ἐσθίει’
τὸ |
[11] |
ὁ
μὲν
ἀγόμενος
ὡς
ἀποθανούμενος,
|
ὁ |
δὲ
Δαναὸς
ἀκολουθῶν
ὡς
ἀποκτενῶν, |
[24] |
μιμοῦνται
δὲ
ὀλίγα
καὶ
ὀλιγάκις·
|
ὁ |
δὲ
ὀλίγα
(φροιμιασάμενος
εὐθὺς
εἰσάγει |
[13] |
περὶ
τὸν
ἀνάξιόν
ἐστιν
δυστυχοῦντα,
|
ὁ |
δὲ
(περὶ
τὸν
ὅμοιον,
ἔλεος |
[20] |
ἡ
Ἰλιὰς
μὲν
(συνδέσμῳ
εἷς,
|
ὁ |
δὲ
τοῦ
ἀνθρώπου
τῷ
ἓν |
[24] |
μὲν
οὖν
μήκους
ὅρος
ἱκανὸς
|
ὁ |
εἰρημένος·
δύνασθαι
γὰρ
δεῖ
συνορᾶσθαι |
[24] |
μὲν
οὖν
μήκους
ὅρος
ἱκανὸς
|
ὁ |
εἰρημένος·
δύνασθαι
γὰρ
δεῖ
συνορᾶσθαι |
[20] |
γὰρ
ὁ
ἓν
σημαίνων,
ἢ
|
ὁ |
ἐκ
πλειόνων
συνδέσμῳ,
οἷον
ἡ |
[15] |
μὴ
ἀναγκαίας
οἷον
ὁ
Μενέλαος
|
ὁ |
ἐν
τῷ
Ὀρέστῃ,
τοῦ
(δὲ |
[14] |
ὁ
Ἀστυδάμαντος
ἢ
ὁ
Τηλέγονος
|
ὁ |
ἐν
τῷ
τραυματίᾳ
Ὀδυσσεῖ.
Ἔτι |
[20] |
ἐστι
λόγος
διχῶς,
ἢ
γὰρ
|
ὁ |
ἓν
σημαίνων,
ἢ
ὁ
ἐκ |
[13] |
τοιαῦται
φαίνονται,
ἂν
κατορθωθῶσιν,
καὶ
|
ὁ |
Εὐριπίδης,
εἰ
καὶ
τὰ
ἄλλα |
[8] |
οἴονται
γάρ,
ἐπεὶ
εἷς
ἦν
|
ὁ |
Ἡρακλῆς,
ἕνα
καὶ
τὸν
μῦθον |
[2] |
Κλεοφῶν
δὲ
ὁμοίους,
Ἡγήμων
δὲ
|
ὁ |
Θάσιος
ὁ>
τὰς
παρῳδίας
ποιήσας |
[25] |
δὲ
προσῳδίαν,
ὥσπερ
Ἱππίας
ἔλυεν
|
ὁ |
Θάσιος,
τὸ
δίδομεν
δέ
οἱ |
[17] |
ἱερείας,
τὸ
δὲ
ὅτι
ἀνεῖλεν
|
ὁ |
θεὸς
(διά
τινα
αἰτίαν
ἔξω |
[20] |
οἷον
ἐν
τῷ
βαδίζει
Κλέων
|
ὁ |
Κλέων’
Εἷς
δέ
ἐστι
λόγος |
[22] |
γλῶττα
καὶ
ἡ
μεταφορὰ
καὶ
|
ὁ |
κόσμος
καὶ
τἆλλα
τὰ
εἰρημένα |
[24] |
(Οἰδίπους
τὸ
μὴ
εἰδέναι
πῶς
|
ὁ |
Λάιος
ἀπέθανεν,
ἀλλὰ
μὴ
ἐν |
[6] |
ὅ
τι
προαιρεῖται
ἢ
φεύγει
|
ὁ |
λέγων
διάνοια
δὲ
ἐν
οἷς |
[17] |
Τῆς
γὰρ
Ὀδυσσείας
οὐ
μακρὸς
|
ὁ |
λόγος
ἐστίν·
ἀποδημοῦντός
τινος
ἔτη |
[15] |
ἐὰν
ὥσπερ
ἐλέχθη
ποιῇ
φανερὸν
|
ὁ |
λόγος
ἢ
ἡ
πρᾶξις
προαίρεσίν |
[4] |
Ὁμήρου
ἀρξαμένοις
(ἔστιν,
οἷον
ἐκείνου
|
ὁ |
Μαργίτης
καὶ
τὰ
τοιαῦτα.
Ἐν |
[7] |
τοῦ
πράγματος
ὅρος,
ἀεὶ
μὲν
|
ὁ |
μείζων
μέχρι
τοῦ
σύνδηλος
εἶναι |
[11] |
ἐποίησεν·
καὶ
ἐν
τῷ
Λυγκεῖ
|
ὁ |
μὲν
ἀγόμενος
ὡς
ἀποθανούμενος,
ὁ |
[13] |
ἀλλ᾽
οὔτε
ἔλεον
οὔτε
φόβον,
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
περὶ
τὸν
ἀνάξιόν |
[6] |
γραφέων
Ζεῦξις
πρὸς
Πολύγνωτον
πέπονθεν·
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
Πολύγνωτος
ἀγαθὸς
ἠθογράφος, |
[7] |
εἶναι.
Τοῦ
δὲ
μήκους
ὅρος
|
ὁ> |
μὲν
πρὸς
τοὺς
ἀγῶνας
καὶ |
[15] |
μὲν
ἤθους
μὴ
ἀναγκαίας
οἷον
|
ὁ |
Μενέλαος
ὁ
ἐν
τῷ
Ὀρέστῃ, |
[13] |
τούτων
λοιπός.
Ἔστι
δὲ
τοιοῦτος
|
ὁ |
μήτε
ἀρετῇ
διαφέρων
καὶ
δικαιοσύνῃ |
[24] |
τὸ
λέγειν
ὅτι
ἀνῄρητο
ἂν
|
ὁ |
μῦθος
γελοῖον·
ἐξ
ἀρχῆς
γὰρ |
[16] |
βούλεται
ὁ
ποιητὴς
ἀλλ᾽
(οὐχ
|
ὁ |
μῦθος·
διὸ
ἐγγύς
τι
τῆς |
[23] |
καὶ
οὐκ
εὐσύνοπτος
ἔμελλεν
ἔσεσθαι
|
ὁ |
μῦθος,
ἢ
τῷ
μεγέθει
μετριάζοντα |
[6] |
ἔστιν
δὲ
τῆς
μὲν
πράξεως
|
ὁ |
μῦθος
ἡ
μίμησις,
λέγω
γὰρ |
[6] |
πράξεις·
ὥστε
τὰ
πράγματα
καὶ
|
ὁ |
μῦθος
τέλος
τῆς
τραγῳδίας,
τὸ |
[6] |
μὲν
οὖν
καὶ
οἷον
ψυχὴ
|
ὁ |
μῦθος
τῆς
τραγῳδίας,
δεύτερον
δὲ |
[26] |
ὡς
λίαν
γὰρ
ὑπερβάλλοντα
πίθηκον
|
ὁ |
Μυννίσκος
(τὸν
Καλλιππίδην
ἐκάλει,
τοιαύτη |
[26] |
καὶ
διᾴδοντα,
ὅπερ
ἐποίει
Μνασίθεος
|
ὁ |
Ὀπούντιος.
Εἶτα
οὐδὲ
κίνησις
ἅπασα |
[17] |
χειμαίνει
ὁ
χειμαζόμενος
καὶ
χαλεπαίνει
|
ὁ |
ὀργιζόμενος
ἀληθινώτατα.
Διὸ
εὐφυοῦς
ἡ |
[17] |
τιθέμενον·
οὕτω
γὰρ
ἂν
ἐναργέστατα
|
(ὁ) |
ὁρῶν
ὥσπερ
παρ᾽
αὐτοῖς
γιγνόμενος |
[18] |
ἠθική,
οἷον
αἱ
Φθιώτιδες
καὶ
|
ὁ |
Πηλεύς·
(τὸ
δὲ
τέταρτον
ὄψις, |
[16] |
δὲ
αὐτὸς
λέγει
ἃ
βούλεται
|
ὁ |
ποιητὴς
ἀλλ᾽
(οὐχ
ὁ
μῦθος· |
[24] |
(νῦν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
ἀγαθοῖς
|
ὁ |
ποιητὴς
ἀφανίζει
ἡδύνων
τὸ
ἄτοπον. |
[21] |
καλούμενον
ὑπὸ
τινῶν
αὐτὸς
τίθεται
|
ὁ |
ποιητής,
δοκεῖ
γὰρ
ἔνια
εἶναι |
[9] |
ἀναγκαῖον.
Ὁ
γὰρ
ἱστορικὸς
καὶ
|
ὁ |
ποιητὴς
οὐ
τῷ
ἢ
ἔμμετρα |
[3] |
Σικελίας,
ἐκεῖθεν
γὰρ
ἦν
Ἐπίχαρμος
|
ὁ |
ποιητὴς
πολλῷ
πρότερος
ὢν
Χιωνίδου |
[25] |
φανερόν.
Ἔπεὶ
γάρ
ἐστι
μιμητὴς
|
ὁ |
ποιητὴς
ὡσπερανεὶ
ζωγράφος
ἤ
τις |
[18] |
οἷον
αἵ
τε
Φορκίδες
καὶ
|
ὁ |
Προμηθεὺς
καὶ
ὅσα
ἐν
δου. |
[14] |
ὕστερον
ἀναγνωρίσαι
τὴν
φιλίαν,
ὥσπερ
|
ὁ |
Σοφοκλέους
Οἰδίπους·
τοῦτο
μὲν
οὖν |
[18] |
φιλάνθρωπον.
Ἔστιν
δὲ
τοῦτο,
ὅταν
|
ὁ |
σοφὸς
μὲν
μετὰ
πονηρίας
δ᾽ |
[24] |
ὀρχηστικὸν
τὸ
δὲ
πρακτικόν.
(οἷον
|
ὁ |
τὰ
Κύπρια
ποιήσας
καὶ
τὴν |
[23] |
καὶ
μίαν
πρᾶξιν
πολυμερῆ,
(Οἷον
|
ὁ |
τὰ
Κύπρια
ποιήσας
καὶ
τὴν |
[2] |
ὁμοίους,
Ἡγήμων
δὲ
ὁ
Θάσιος
|
ὁ> |
τὰς
παρῳδίας
ποιήσας
πρῶτος
καὶ |
[14] |
ὁ
Ἀλκμέων
ὁ
Ἀστυδάμαντος
ἢ
|
ὁ |
Τηλέγονος
ὁ
ἐν
τῷ
τραυματίᾳ |
[2] |
παρῳδίας
ποιήσας
πρῶτος
καὶ
Νικοχάρης
|
ὁ |
τὴν
Δειλιάδα
χείρους·
ὁμοίως
δὲ |
[15] |
Κἂν
γὰρ
ἀνώμαλός
τις
ᾖ
|
ὁ |
τὴν
μίμησιν
παρέχων
καὶ
τοιοῦτον |
[6] |
ἂν
εἴη
τι
μόριον
τραγῳδίας
|
ὁ |
τῆς
ὄψεως
κόσμος·
εἶτα
μελοποιία |
[20] |
ῥημάτων
καὶ
ὀνομάτων
σύγκειται,
οἷον
|
ὁ |
τοῦ
ἀνθρώπου
ὁρισμός,
ἀλλ᾽
ἐνδέχεται |
[9] |
γεγονέναι,
οἷον
ὡς
ὁ
ἀνδριὰς
|
ὁ |
τοῦ
Μίτυος
ἐν
Ἄργει
ἀπέκτεινεν |
[24] |
ὑφ᾽
ὧν
οἰκείων
ὄντων
αὔξεται
|
ὁ |
τοῦ
ποιήματος
ὄγκος.
Ὥστε
τοῦτ᾽ |
[24] |
ὑφ᾽
ὧν
οἰκείων
ὄντων
αὔξεται
|
ὁ |
τοῦ
ποιήματος
ὄγκος.
Ὥστε
τοῦτ᾽ |
[14] |
ἀδελφόν,
καὶ
ἐν
τῇ
Ἕλλῃ
|
ὁ |
υἱὸς
τὴν
μητέρα
ἐκδιδόναι
μέλλων |
[17] |
τοῖς
πάθεσίν
εἰσιν,
καὶ
χειμαίνει
|
ὁ |
χειμαζόμενος
καὶ
χαλεπαίνει
ὁ
ὀργιζόμενος |