Chapitre |
[5] |
ἀρχῆς
ἐκ
Σικελίας
ἦλθε,
τῶν
|
δὲ |
Ἀθήνησιν
Κράτης
πρῶτος
ἦρξεν
ἀφέμενος |
[16] |
πεποιημένων
σημείων
καὶ
περιδεραίων.
Δεύτεραι
|
δὲ |
αἱ
ἐκ
συλλογισμοῦ.
~Δεῖ
δὲ |
[16] |
ἐν
τοῖς
Νίπτροις,
βελτίους.
Δεύτεραι
|
δὲ |
αἱ
πεποιημέναι
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ, |
[20] |
ἐστιν
φωνὴ
ἀδιαίρετος,
οὐ
πᾶσα
|
δὲ |
ἀλλ᾽
ἐξ
ἧς
πέφυκε
συνθετὴ |
[9] |
τῶν
γνωρίμων
ἐστὶν
ὀνομάτων,
τὰ
|
δὲ |
ἄλλα
πεποιημένα,
ἐν
ἐνίαις
δὲ |
[24] |
τὸ
ἁρμόττον
αὐτῇ
(αἱρεῖσθαι.
Ὅμηρος
|
δὲ |
ἄλλα
τε
πολλὰ
ἄξιος
ἐπαινεῖσθαι |
[1] |
οὖσαι
μιμήσεις
τὸ
σύνολον·
διαφέρουσι
|
δὲ |
ἀλλήλων
τρισίν,
ἢ
γὰρ
τῷ |
[25] |
ζωρά
τε
πρὶν
κέκρητο’
Τὰ
|
δὲ |
ἀμφιβολίᾳ,
παρῴχηκεν
δὲ
πλέω
νύξ’ |
[18] |
πλέξαντες
εὖ
(λύουσι
κακῶς·
δεῖ
|
δὲ |
ἀμφότερα
ἀρτικροτεῖσθαι.
Χρὴ
δὲ
ὅπερ |
[11] |
δῆλος
ἅτερος
(τίς
ἐστιν,
ὁτὲ
|
δὲ |
ἀμφοτέρους
δεῖ
ἀναγνωρίσαι,
οἷον
ἡ |
[21] |
οἰκείου
ἢ
συλλαβῇ
ἐμβεβλημένῃ,
τὸ
|
δὲ |
ἂν
ἀφῃρημένον
τι
ᾖ
αὐτοῦ, |
[14] |
τὸ
ἀγνοοῦντα
μὲν
πρᾶξαι,
πράξαντα
|
δὲ |
ἀναγνωρίσαι·
τό
τε
γὰρ
μιαρὸν |
[16] |
μέν
ἐστιν,
εἴρηται
πρότερον·
εἴδη
|
(δὲ |
ἀναγνωρίσεως,
πρώτη
μὲν
ἡ
ἀτεχνοτάτη |
[11] |
εὐτυχίαν
ἢ
δυστυχίαν
ὡρισμένων·
καλλίστη
|
δὲ |
ἀναγνώρισις,
ὅταν
ἅμα
περιπετείᾳ
γένηται, |
[21] |
γὰρ
ἀφελεῖν
τί
ἐστιν.
Τὸ
|
δὲ |
ἀνάλογον
λέγω,
ὅταν
ὁμοίως
ἔχῃ |
[24] |
ἑστῶτες
καὶ
οὐ
διώκοντες,
ὁ
|
δὲ |
ἀνανεύων,
ἐν
δὲ
τοῖς
ἔπεσιν |
[22] |
μου
σάρκας
ἐσθίει
ποδός,
ὁ
|
δὲ |
ἀντὶ
τοῦ
ἐσθίει’
τὸ
θοινᾶται’ |
[4] |
τῶν
ἰάμβων
κωμῳδοποιοὶ
(ἐγένοντο,
οἱ
|
δὲ |
ἀντὶ
τῶν
ἐπῶν
τραγῳδοδιδάσκαλοι,
διὰ |
[15] |
ἡ
τῆς
Μελανίππης
ῥῆσις,
τοῦ
|
δὲ |
ἀνωμάλου
ἡ
ἐν
Αὐλίδι
Ἰφιγένεια· |
[10] |
ὑπάρχουσιν
εὐθὺς
οὖσαι
τοιαῦται.
Λέγω
|
δὲ |
ἁπλῆν
μὲν
πρᾶξιν
ἧς
(γινομένης |
[9] |
ἐκεῖνος
αὐτῶν
ποιητής
ἐστιν.
Τῶν
|
δὲ |
ἁπλῶν
μύθων
καὶ
πράξεων
αἱ |
[7] |
ἐστὶ
κατὰ
τὸ
μέγεθος·
ὡς
|
δὲ |
ἁπλῶς
διορίσαντας
εἰπεῖν,
ἐν
ὅσῳ |
[21] |
ἢ
κατὰ
τὸ
ἀνάλογον.
Λέγω
|
δὲ |
ἀπὸ
γένους
μὲν
(ἐπὶ
εἶδος |
[4] |
τῶν
ἐξαρχόντων
τὸν
διθύραμβον,
ἡ
|
δὲ |
ἀπὸ
τῶν
τὰ
φαλλικὰ
ἃ |
[15] |
ὁ
ἐν
τῷ
Ὀρέστῃ,
τοῦ
|
(δὲ |
ἀπρεποῦς
καὶ
μὴ
ἁρμόττοντος
ὅ |
[22] |
καὶ
Ν
καὶ
Σ.
~Λέξεως
|
δὲ |
ἀρετὴ
σαφῆ
καὶ
μὴ
ταπεινὴν |
[3] |
μιμοῦνται
γὰρ
ἄμφω
σπουδαίους,
τῇ
|
δὲ |
Ἀριστοφάνει,
πράττοντας
γὰρ
μιμοῦνται
καὶ |
[22] |
ἠιόνες
βοόωσιν,
ἠιόνες
κράζουσιν’
Ἔτι
|
δὲ |
Ἀριφράδης
τοὺς
τραγῳδοὺς
ἐκωμῴδει
ὅτι |
[22] |
τὸ
(αὐτὸ
ἂν
ἀπεργάσαιτο.
Τὸ
|
δὲ |
ἁρμόττον
ὅσον
διαφέρει
ἐπὶ
τῶν |
[24] |
ὀρχηστικὸν
τὸ
δὲ
πρακτικόν.
(Ἔτι
|
δὲ |
ἀτοπώτερον
εἰ
μιγνύοι
τις
αὐτά, |
[5] |
ἔχει,
ὑπάρχει
τῇ
τραγῳδίᾳ,
ἃ
|
δὲ |
αὐτῇ,
οὐ
πάντα
ἐν
τῇ |
[16] |
γὰρ
διὰ
τῆς
ἐπιστολῆς,
ἐκεῖνος
|
δὲ |
αὐτὸς
λέγει
ἃ
βούλεται
ὁ |
[17] |
καὶ
τὸν
υἱὸν
ἐπιβουλεύεσθαι,
αὐτὸς
|
δὲ |
ἀφικνεῖται
χειμασθείς,
καὶ
ἀναγνωρίσας
τινὰς |
[21] |
τὸ
Ξ
σύνθετά
ἐστιν.
Εἰς
|
δὲ |
ἄφωνον
οὐδὲν
ὄνομα
τελευτᾷ,
(οὐδὲ |
[20] |
οὐ
σημαίνει
τὸ
πότε,
τὸ
|
δὲ |
βαδίζει’
ἢ
βεβάδικεν’
προσσημαίνει
τὸ |
[2] |
ἡ
μὲν
γὰρ
χείρους
ἡ
|
δὲ |
βελτίους
μιμεῖσθαι
βούλεται
τῶν
νῦν. |
[16] |
διὰ
τούτου
ποιῆσαι
παραλογισμός.
Πασῶν
|
δὲ |
βελτίστη
ἀναγνώρισις
ἡ
ἐξ
αὐτῶν |
[26] |
σκεπτέαι.
Εἰσὶν
δὲ
δώδεκα.
~Πότερον
|
δὲ |
βελτίων
ἡ
ἐποποιικὴ
μίμησις
ἢ |
[4] |
τῆς
μιμήσεως
εἰρήσθω
ταῦτα.
~Ἐοίκασι
|
δὲ |
γεννῆσαι
μὲν
ὅλως
τὴν
ποιητικὴν |
[9] |
οὔπω
πιστεύομεν
εἶναι
δυνατά,
τὰ
|
δὲ |
γενόμενα
φανερὸν
ὅτι
δυνατά·
οὐ |
[4] |
ὀρχηστικωτέραν
εἶναι
τὴν
ποίησιν,
λέξεως
|
δὲ |
γενομένης
αὐτὴ
ἡ
φύσις
τὸ |
[9] |
καὶ
φοβερῶν
καὶ
ἐλεεινῶν,
ταῦτα
|
δὲ |
γίνεται
καὶ
μάλιστα
(καὶ
μᾶλλον) |
[21] |
σίγυνον’
Κυπρίοις
μὲν
κύριον,
ἡμῖν
|
δὲ |
γλῶττα.
Μεταφορὰ
δέ
ἐστιν
ὀνόματος |
[22] |
μάλιστα
ἁρμόττει
τοῖς
διθυράμβοις,
αἱ
|
δὲ |
(γλῶτται
τοῖς
ἡρωικοῖς,
αἱ
δὲ |
[11] |
μὲν
ἀγόμενος
ὡς
ἀποθανούμενος,
ὁ
|
δὲ |
Δαναὸς
ἀκολουθῶν
ὡς
ἀποκτενῶν,
τὸν |
[10] |
ἀμφοῖν
ἡ
μετάβασίς
ἐστιν.
Ταῦτα
|
δὲ |
δεῖ
γίνεσθαι
ἐξ
αὐτῆς
τῆς |
[13] |
διαιρεῖται
κεχωρισμένα
ταῦτ᾽
ἐστίν.
~Ὧν
|
δὲ |
δεῖ
στοχάζεσθαι
καὶ
ἃ
δεῖ |
[18] |
δὲ
λοιπὸν
ἡ
λύσις·
λέγω
|
δὲ |
δέσιν
μὲν
εἶναι
τὴν
ἀπ᾽ |
[3] |
τὰς
περιοικίδας
καλεῖν
φασιν,
Ἀθηναίους
|
δὲ |
δήμους,
ὡς
κωμῳδοὺς
οὐκ
ἀπὸ |
[1] |
(οἱ
μὲν
(διὰ
τέχνης
οἱ
|
δὲ |
διὰ
συνηθείας)
ἕτεροι
δὲ
διὰ |
[14] |
τὸν
τοῦ
Οἰδίπου
μῦθον.
Τὸ
|
δὲ |
διὰ
τῆς
ὄψεως
τοῦτο
παρασκευάζειν |
[1] |
οἱ
δὲ
διὰ
συνηθείας)
ἕτεροι
|
δὲ |
διὰ
τῆς
φωνῆς,
οὕτω
κἀν |
[25] |
μὲν
οὗ
καταπύθεται
ὄμβρῳ’
Τὰ
|
δὲ |
διαιρέσει,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
αἶψα
δὲ |
[20] |
Γ
καὶ
τὸ
Δ.
Ταῦτα
|
δὲ |
διαφέρει
σχήμασίν
τε
τοῦ
στόματος |
[21] |
σημαινόντων
σύγκειται,
οἷον
γῆ,
τὸ
|
δὲ |
διπλοῦν·
τούτου
δὲ
τὸ
μὲν |
[26] |
Μυννίσκος
(τὸν
Καλλιππίδην
ἐκάλει,
τοιαύτη
|
δὲ |
δόξα
καὶ
περὶ
Πινδάρου
ἦν· |
[17] |
δυσχερανάντων
τοῦτο
τῶν
θεατῶν.
Ὅσα
|
δὲ |
δυνατὸν
καὶ
τοῖς
σχήμασιν
(συναπεργαζόμενον. |
[25] |
τῶν
(εἰρημένων
ἀριθμῶν
σκεπτέαι.
Εἰσὶν
|
δὲ |
δώδεκα.
~Πότερον
δὲ
βελτίων
ἡ |
[15] |
ἥ
τις
ἂν>
ᾖ,
χρηστὸν
|
δὲ |
ἐὰν
χρηστήν.
Ἔστιν
δὲ
(ἐν |
[18] |
θανάτου
μέχρι
τοῦ
τέλους.
Τραγῳδίας
|
δὲ |
εἴδη
εἰσὶ
τέσσαρα
(τοσαῦτα
γὰρ |
[21] |
ἀνθρώπου
τῷ
ἓν
σημαίνειν.
~Ὀνόματος
|
δὲ |
εἴδη
τὸ
μὲν
ἁπλοῦν,
ἁπλοῦν |
[4] |
ἔχομεν
εἰπεῖν
τοιοῦτον
ποίημα,
εἰκὸς
|
δὲ |
εἶναι
πολλούς,
ἀπὸ
δὲ
Ὁμήρου |
[13] |
τοῖς
βελτίοσι
καὶ
χείροσιν.
Δοκεῖ
|
δὲ |
εἶναι
πρώτη
διὰ
τὴν
τῶν |
[17] |
ἀφανισθείσης
ἀδήλως
τοῖς
θύσασιν,
ἱδρυνθείσης
|
δὲ |
εἰς
ἄλλην
(χώραν,
ἐν
ᾗ |
[22] |
οὖν
ἐκ
μεταφορῶν,
αἴνιγμα,
ἐὰν
|
δὲ |
ἐκ
γλωττῶν,
βαρβαρισμός.
Αἰνίγματός
τε |
[16] |
καὶ
αἱ
τοιαῦται
πᾶσαι,
αἱ
|
δὲ |
ἐκ
περιπετείας,
(ὥσπερ
ἡ
ἐν |
[1] |
καλῶς
ἕξειν
ἡ
ποίησις,
ἔτι
|
δὲ |
ἐκ
πόσων
καὶ
ποίων
ἐστὶ |
[21] |
(ὀνόματι
σημαίνοντος
καὶ
ἀσήμου,
τὸ
|
δὲ |
ἐκ
σημαινόντων
σύγκειται.
Εἴη
δ᾽ |
[22] |
κολλήσαντα’
καὶ
τὰ
τοιαῦτα.
Τὰ
|
δὲ |
ἐκ
τῶν
γλωττῶν
βαρβαρισμός.
Δεῖ |
[9] |
μόριον
τοῦ
ὅλου
ἐστίν.
~Φανερὸν
|
δὲ |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
καὶ
ὅτι |
[17] |
γὰρ
οἱ
μὲν
εὔπλαστοι
οἱ
|
δὲ |
ἐκστατικοί
εἰσιν.
Τούς
τε
λόγους |
[16] |
τῷ
σώματι,
οἷον
οὐλαί,
τὰ
|
δὲ |
ἐκτός,
οἷον
τὰ
(περιδέραια
καὶ |
[15] |
χρηστὸν
δὲ
ἐὰν
χρηστήν.
Ἔστιν
|
δὲ |
(ἐν
ἑκάστῳ
γένει·
καὶ
γὰρ |
[6] |
ἢ
φεύγει
ὁ
λέγων
διάνοια
|
δὲ |
ἐν
οἷς
ἀποδεικνύουσί
τι
ὡς |
[19] |
δεῖ
φαίνεσθαι
ἄνευ
διδασκαλίας,
τὰ
|
δὲ |
ἐν
τῷ
λόγῳ
ὑπὸ
τοῦ |
[18] |
τὸ
εἰκός.
Καὶ
τὸν
χορὸν
|
δὲ |
ἕνα
δεῖ
ὑπολαμβάνειν
τῶν
ὑποκριτῶν, |
[10] |
ἀναγνωρισμοῦ
ἡ
μετάβασις
γίνεται,
πεπλεγμένην
|
δὲ |
ἐξ
ἧς
μετὰ
ἀναγνωρισμοῦ
ἢ |
[17] |
ἐκεῖ
καὶ
ἐφ᾽
ὅ
τι
|
δὲ |
ἔξω
τοῦ
μύθου·
ἐλθὼν
δὲ |
[4] |
ἐκβαίνοντες
τῆς
λεκτικῆς
ἁρμονίας.
Ἔτι
|
δὲ |
ἐπεισοδίων
πλήθη.
Καὶ
τὰ
ἄλλ᾽ |
[21] |
ἐστιν
ἑστάναι
τι.
Ἀπ᾽
εἴδους
|
δὲ |
ἐπὶ
γένος
ἦ
δὴ
μυρί᾽ |
[21] |
τοῦ
πολλοῦ
κέχρηται.
Ἀπ᾽
εἴδους
|
δὲ |
ἐπὶ
εἶδος
οἷον
χαλκῷ
ἀπὸ |
[16] |
ἐν
τῷ
Θυέστῃ
Καρκίνος,
τὰ
|
δὲ |
ἐπίκτητα,
καὶ
τούτων
τὰ
μὲν |
[5] |
εἶναι
ἢ
μικρὸν
ἐξαλλάττειν,
ἡ
|
δὲ |
ἐποποιία
ἀόριστος
τῷ
χρόνῳ
καὶ |
[1] |
καὶ
πάθη
καὶ
πράξεις)
Ἡ
|
δὲ |
(ἐποποιία)
μόνον
τοῖς
λόγοις
ψιλοῖς |
[1] |
μέτρῳ
τὸ
ποιεῖν
ἐλεγειοποιοὺς
τοὺς
|
δὲ |
ἐποποιοὺς
ὀνομάζουσιν,
οὐχ
ὡς
(κατὰ |
[17] |
ὑποθέντα
τὰ
ὀνόματα
ἐπεισοδιοῦν·
ὅπως
|
δὲ |
ἔσται
οἰκεῖα
τὰ
ἐπεισόδια,
οἷον |
[7] |
μύθων
ἔχειν
μὲν
μῆκος,
τοῦτο
|
δὲ |
εὐμνημόνευτον
εἶναι.
Τοῦ
δὲ
μήκους |
[14] |
Ἐριφύλην
ὑπὸ
τοῦ
(Ἀλκμέωνος,
αὐτὸν
|
δὲ |
εὑρίσκειν
δεῖ
καὶ
τοῖς
παραδεδομένοις |
[7] |
ζῴων
ἔχειν
μὲν
μέγεθος,
τοῦτο
|
δὲ |
εὐσύνοπτον
εἶναι,
οὕτω
(καὶ
ἐπὶ |
[4] |
καὶ
τὰς
τῶν
τοιούτων,
οἱ
|
δὲ |
εὐτελέστεροι
τὰς
τῶν
φαύλων,
πρῶτον |
[6] |
γὰρ
Πολύγνωτος
ἀγαθὸς
ἠθογράφος,
ἡ
|
δὲ |
Ζεύξιδος
γραφὴ
οὐδὲν
ἔχει
ἦθος. |
[6] |
ταύτην
μάλιστα
τῶν
πραττόντων.
Τρίτον
|
δὲ |
ἡ
διάνοια·
τοῦτο
δέ
(ἐστιν |
[16] |
μνησθεὶς
ἐδάκρυσεν,
ὅθεν
ἀνεγνωρίσθησαν.
Τετάρτη
|
δὲ |
ἡ
ἐκ
συλλογισμοῦ,
οἷον
ἐν |
[22] |
κυρίων
ὀνομάτων,
ἀλλὰ
(ταπεινή·
παράδειγμα
|
δὲ |
ἡ
Κλεοφῶντος
ποίησις
καὶ
ἡ |
[17] |
ἐντεῦθεν
ἡ
σωτηρία.
Μετὰ
ταῦτα
|
δὲ |
ἤδη
ὑποθέντα
τὰ
ὀνόματα
ἐπεισοδιοῦν· |
[6] |
τῶν
τοιούτων
παθημάτων
κάθαρσιν.
Λέγω
|
δὲ |
ἡδυσμένον
μὲν
λόγον
τὸν
ἔχοντα |
[6] |
τὴν
(σύνθεσιν
τῶν
πραγμάτων,
τὰ
|
δὲ |
ἤθη,
καθ᾽
ὃ
ποιούς
τινας |
[18] |
Αἴαντες
καὶ
οἱ
Ἰξίονες,
ἡ
|
δὲ |
ἠθική,
οἷον
αἱ
Φθιώτιδες
καὶ |
[15] |
πρῶτον,
ὅπως
χρηστὰ
ᾖ.
Ἕξει
|
δὲ |
ἦθος
μὲν
ἐὰν
ὥσπερ
ἐλέχθη |
[6] |
οἱ
δὲ
νῦν
ῥητορικῶς.
Ἔστιν
|
δὲ |
ἦθος
μὲν
τὸ
τοιοῦτον
ὃ |
[6] |
οὐκ
ἂν
γένοιτο
τραγῳδία,
ἄνευ
|
δὲ |
ἠθῶν
γέ
(νοιτ᾽
ἄν·
αἱ |
[18] |
καὶ
ὁ
ἀνδρεῖος
μὲν
ἄδικος
|
δὲ |
ἡττηθῇ.
Ἔστιν
δὲ
τοῦτο
καὶ |
[24] |
δὲ
τοῖς
ἔπεσιν
λανθάνει.
Τὸ
|
δὲ |
θαυμαστὸν
ἡδύ·
σημεῖον
δέ,
πάντες |
[24] |
οὐ
δεῖ
συνίστασθαι
τοιούτους.
ἂν
|
δὲ |
θῇ
καὶ
φαίνηται
(εὐλογωτέρως
ἐνδέχεσθαι |
[21] |
ὀνομάτων
τὰ
μὲν
ἄρρενα
τὰ
|
δὲ |
θήλεα
τὰ
δὲ
μεταξύ,
ἄρρενα |
[25] |
δὲ
διαιρέσει,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
αἶψα
|
δὲ |
θνήτ᾽
ἐφύοντο
τὰ
πρὶν
(μάθον |
[12] |
ἄνευ
ἀναπαίστου
καὶ
τροχαίου,
κομμὸς
|
δὲ |
θρῆνος
κοινὸς
χοροῦ
καὶ
(ἀπὸ |
[24] |
διηγηματικὴ
μίμησις
τῶν
ἄλλων)
τὸ
|
δὲ |
ἰαμβεῖον
καὶ
τετράμετρον
κινητικὰ
καὶ |
[24] |
διηγηματικὴ
μίμησις
τῶν
ἄλλων)
τὸ
|
δὲ |
ἰαμβεῖον
καὶ
τετράμετρον
κινητικὰ
καὶ |
[26] |
καὶ
λύσεων,
εἰρήσθω
τοσαῦτα.
Περὶ
|
δὲ |
ἰάμβων
καὶ
κωμῳδίας
|
[4] |
παλαιῶν
οἱ
μὲν
ἡρωικῶν
οἱ
|
δὲ |
ἰάμβων
ποιηταί.
Ὥσπερ
δὲ
καὶ |
[5] |
ἐστὶ
τὰ
μὲν
ταὐτά,
τὰ
|
δὲ |
ἴδια
τῆς
τραγῳδίας·
διόπερ
ὅστις |
[25] |
Ξενοφάνει·
ἀλλ᾽
οὖν
φασι.
(τὰ
|
δὲ |
ἴσως
οὐ
βέλτιον
μέν,
ἀλλ᾽ |
[9] |
ἡ
ποίησις
ὀνόματα
ἐπιτιθεμένη·
τὸ
|
δὲ |
καθ᾽
ἕκαστον,
τί
Ἀλκιβιάδης
ἔπραξεν |
[9] |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστον
λέγει.
Ἔστιν
|
δὲ |
καθόλου
μέν,
τῷ
ποίῳ
τὰ |
[15] |
ἡ
ἱκετεύουσα
τῇ
ὑστέρᾳ.
Χρὴ
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἤθεσιν
ὁμοίως |
[14] |
ἐκ
τῆς
ὄψεως
γίγνεσθαι,
ἔστιν
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
συστάσεως |
[22] |
ποίησις
καὶ
ἡ
Σθενέλου.
Σεμνὴ
|
δὲ |
καὶ
ἐξαλλάττουσα
τὸ
ἰδιωτικὸν
ἡ |
[22] |
μέτρον.
Καὶ
ἐπὶ
τῆς
γλώττης
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μεταφορῶν
καὶ |
[6] |
δὲ
ὄψις
ψυχαγωγικὸν
μέν,
ἀτεχνότατον
|
δὲ |
καὶ
ἥκιστα
οἰκεῖον
τῆς
ποιητικῆς· |
[17] |
δὲ
ἔξω
τοῦ
μύθου·
ἐλθὼν
|
δὲ |
καὶ
ληφθεὶς
θύεσθαι
μέλλων
ἀνεγνώρισεν, |
[25] |
γε
καὶ>
κατὰ
μεταφοράν.
Δεῖ
|
δὲ |
καὶ
ὅταν
ὄνομά
τι
ὑπεναντίωμά |
[2] |
ὁ
τὴν
Δειλιάδα
χείρους·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τοὺς
διθυράμβους
καὶ |
[1] |
καὶ
ποίων
ἐστὶ
μορίων,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα |
[8] |
ἐνίων
οὐδέν
ἐστιν
ἕν·
οὕτως
|
δὲ |
καὶ
πράξεις
ἑνὸς
πολλαί
εἰσιν, |
[4] |
τὸν
λόγον
πρωταγωνιστεῖν
παρεσκεύασεν·
τρεῖς
|
δὲ |
καὶ
σκηνογραφίαν
Σοφοκλῆς.
Ἔτι
δὲ |
[4] |
οἱ
δὲ
ἰάμβων
ποιηταί.
Ὥσπερ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
σπουδαῖα
μάλιστα
ποιητὴς |
[8] |
λέγομεν
τὴν
Ὀδύσσειαν
συνέστησεν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὴν
(Ἰλιάδα.
Χρὴ
οὖν, |
[2] |
καὶ
(τὸ)
περὶ
τοὺς
λόγους
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ψιλομετρίαν,
οἷον
Ὅμηρος |
[13] |
βελτίονος
μᾶλλον
ἢ
χείρονος.
Σημεῖον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
γιγνόμενον·
πρῶτον
μὲν |
[16] |
Τυροῖ
διὰ
τῆς
σκάφης.
Ἔστιν
|
δὲ |
καὶ
τούτοις
χρῆσθαι
ἢ
βέλτιον |
[4] |
τῶν
ἀτιμοτάτων
καὶ
νεκρῶν.
Αἴτιον
|
δὲ |
καὶ
τούτου,
ὅτι
μανθάνειν
οὐ |
[18] |
ἀξιοῦσι
τὸν
ἕνα
ὑπερβάλλειν.
Δίκαιον
|
δὲ |
καὶ
τραγῳδίαν
ἄλλην
καὶ
τὴν |
[14] |
τοῖς
παραδεδομένοις
χρῆσθαι
καλῶς.
Τὸ
|
δὲ |
καλῶς
τί
λέγομεν,
εἴπωμεν
σαφέστερον. |
[1] |
φυσιολόγον
μᾶλλον
ἢ
(ποιητήν·
ὁμοίως
|
δὲ |
κἂν
εἴ
τις
ἅπαντα
τὰ |
[7] |
ποτὲ
καὶ
ἄλλοτέ
φασιν.
Ὁ
|
δὲ |
κατ᾽
αὐτὴν
τὴν
(φύσιν
τοῦ |
[6] |
τις
ἐστίν,
οὐ
ποιότης·
εἰσὶν
|
δὲ |
κατὰ
μὲν
τὰ
ἤθη
ποιοί |
[1] |
αἱ
μὲν
ἅμα
πᾶσιν
αἱ
|
δὲ |
κατὰ
μέρος.
Ταύτας
μὲν
οὖν |
[25] |
οἰνόφλυξιν
ἀλλὰ
τὸ
θᾶττον.
Τὸ
|
δὲ |
κατὰ
μεταφορὰν
εἴρηται,
οἷον
πάντες |
[25] |
μὲν
γὰρ
καθ᾽
αὑτήν,
ἡ
|
δὲ |
κατὰ
συμβεβηκός.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[4] |
ποίησιν
ἐκ
τῶν
αὐτοσχεδιασμάτων.
Διεσπάσθη
|
δὲ |
κατὰ
τὰ
οἰκεῖα
ἤθη
ἡ |
[20] |
οἷον
ἄνθρωποι’
ἢ
ἄνθρωπος’
ἡ
|
δὲ |
κατὰ
τὰ
ὑποκριτικά,
οἷον
κατ᾽ |
[24] |
καὶ
διανοίᾳ
πάντα
ὑπερβέβληκεν.
Διαφέρει
|
δὲ |
κατά
τε
τῆς
συστάσεως
τὸ |
[24] |
καὶ
διανοίᾳ
πάντα
ὑπερβέβληκεν.
Διαφέρει
|
δὲ |
κατά
τε
τῆς
συστάσεως
τὸ |
[19] |
μᾶλλον
ἐκείνης
τῆς
μεθόδου.
Ἔστι
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
διάνοιαν
ταῦτα,
ὅσα |
[25] |
γὰρ
πλείω
ἀμφίβολόν
ἐστιν.
Τὰ
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
ἔθος
τῆς
λέξεως. |
[20] |
(σημαῖνον
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα,
ἡ
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
ἑνὶ
ἢ
πολλοῖς, |
[25] |
εὐπρόσωπον
καλοῦσι·
καὶ
τὸ
(ζωρότερον
|
δὲ |
κέραιε
οὐ
τὸ
ἄκρατον
ὡς |
[1] |
ἐκφέρωσιν,
οὕτω
καλεῖν
εἰώθασιν·
οὐδὲν
|
δὲ |
κοινόν
ἐστιν
Ὁμήρῳ
καὶ
Ἐμπεδοκλεῖ |
[23] |
ἑκατέρας
ἢ
δύο
μόναι,
ἐκ
|
δὲ |
Κυπρίων
πολλαὶ
καὶ
τῆς
μικρᾶς |
[24] |
ἑκατέρας
ἢ
δύο
μόναι,
ἐκ
|
δὲ |
Κυπρίων
πολλαὶ
καὶ
τῆς
μικρᾶς |
[21] |
ἢ
ὑφῃρημένον
ἢ
ἐξηλλαγμένον.
Λέγω
|
δὲ |
κύριον
μὲν
ᾧ
χρῶνται
ἕκαστοι, |
[22] |
τἆλλα
τὰ
εἰρημένα
(εἴδη,
τὸ
|
δὲ |
κύριον
τὴν
σαφήνειαν.
Οὐκ
ἐλάχιστον |
[6] |
ἀγῶνος
καὶ
ὑποκριτῶν
ἔστιν,
ἔτι
|
δὲ |
κυριωτέρα
περὶ
τὴν
ἀπεργασίαν
(τῶν |
[5] |
ὧν
ἐγένοντο
οὐ
λελήθασιν,
ἡ
|
δὲ |
κωμῳδία
διὰ
τὸ
μὴ
σπουδάζεσθαι |
[5] |
εἴη
διεξιέναι
καθ᾽
ἕκαστον.
~Ἡ
|
δὲ |
κωμῳδία
ἐστὶν
ὥσπερ
εἴπομεν
μίμησις |
[1] |
ἡ
τῆς
τραγῳδίας
ποίησις
ἔτι
|
δὲ |
κωμῳδία
καὶ
ἡ
διθυραμβοποιητικὴ
καὶ |
[22] |
ἡ
τοῖς
ξενικοῖς
κεχρημένη·
ξενικὸν
|
δὲ |
λέγω
γλῶτταν
καὶ
μεταφορὰν
καὶ |
[21] |
εἴδη
τὸ
μὲν
ἁπλοῦν,
ἁπλοῦν
|
δὲ |
λέγω
ὃ
μὴ
ἐκ
σημαινόντων |
[18] |
ποιεῖν
ἐποποιικὸν
σύστημα
τραγῳδίαν.
Ἐποποιικὸν
|
δὲ |
λέγω
τὸ
πολύμυθον,
οἷον
εἴ |
[24] |
ἀφανίζει
ἡδύνων
τὸ
ἄτοπον.
Τῇ
|
δὲ |
λέξει
δεῖ
διαπονεῖν
ἐν
τοῖς |
[20] |
τῆς
ποιητικῆς
ὂν
θεώρημα.
~(Τῆς
|
δὲ |
λέξεως
ἁπάσης
τάδ᾽
ἐστὶ
τὰ |
[6] |
γὰρ
ποιοῦνται
τὴν
μίμησιν.
Λέγω
|
δὲ |
λέξιν
μὲν
αὐτὴν
τὴν
τῶν |
[18] |
Εὐριπίδῃ
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Σοφοκλεῖ.
Τοῖς
|
δὲ |
λοιποῖς
τὰ
ᾀδόμενα
οὐδὲν
μᾶλλον |
[18] |
ἔσωθεν
πολλάκις
ἡ
δέσις,
τὸ
|
δὲ |
λοιπὸν
ἡ
λύσις·
λέγω
δὲ |
[6] |
ἔχει
τὴν
αὐτὴν
δύναμιν.
Τῶν
|
δὲ |
λοιπῶν
ἡ
μελοποιία
μέγιστον
τῶν |
[25] |
ὀρθότητα
τὴν
κατὰ
τέχνην.
Αἱ
|
δὲ |
λύσεις
ἐκ
τῶν
(εἰρημένων
ἀριθμῶν |
[18] |
τραγῳδίας
τὸ
μὲν
δέσις
τὸ
|
δὲ |
λύσις,
τὰ
(μὲν
ἔξωθεν
καὶ |
[24] |
προστιθέντες
ἀπαγγέλλουσιν
ὡς
χαριζόμενοι.
Δεδίδαχεν
|
δὲ |
μάλιστα
Ὅμηρος
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[22] |
ἐκεῖνος
δὲ
τοῦτο
ἠγνόει.
Ἔστιν
|
δὲ |
μέγα
μὲν
τὸ
ἑκάστῳ
τῶν |
[13] |
ἐστιν
ὥσπερ
εἴρηται
ὀρθόν·
σημεῖον
|
δὲ |
μέγιστον·
ἐπὶ
γὰρ
τῶν
σκηνῶν |
[22] |
διπλοῖς
ὀνόμασι
καὶ
γλώτταις,
πολὺ
|
δὲ |
μέγιστον
τὸ
μεταφορικὸν
εἶναι.
Μόνον |
[12] |
πρώτη
λέξις
ὅλη
χοροῦ,
στάσιμον
|
δὲ |
μέλος
χοροῦ
τὸ
ἄνευ
ἀναπαίστου |
[20] |
ὧν
οὐδεμίαν
λέγω
(στοιχεῖον.
Ταύτης
|
δὲ |
μέρη
τό
τε
φωνῆεν
καὶ |
[12] |
μεταξὺ
ὅλων
χορικῶν
μελῶν,
ἔξοδος
|
δὲ |
μέρος
ὅλον
τραγῳδίας
μεθ᾽
ὃ |
[12] |
τὸ
πρὸ
χοροῦ
(παρόδου,
ἐπεισόδιον
|
δὲ |
μέρος
ὅλον
τραγῳδίας
τὸ
μεταξὺ |
[22] |
κύριον
τὴν
σαφήνειαν.
Οὐκ
ἐλάχιστον
|
δὲ |
μέρος
συμβάλλεται
(εἰς
τὸ
σαφὲς |
[21] |
ἄρρενα
τὰ
δὲ
θήλεα
τὰ
|
δὲ |
μεταξύ,
ἄρρενα
μὲν
ὅσα
τελευτᾷ |
[21] |
τὸ
γόνυ’
τὸ
ἄστυ’
Τὰ
|
δὲ |
μεταξὺ
εἰς
ταῦτα
καὶ
Ν |
[22] |
δὲ
(γλῶτται
τοῖς
ἡρωικοῖς,
αἱ
|
δὲ |
μεταφοραὶ
τοῖς
ἰαμβείοις.
Καὶ
ἐν |
[22] |
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
γελοῖον·
τὸ
|
δὲ |
μέτρον
κοινὸν
ἁπάντων
ἐστὶ
τῶν |
[24] |
ἐκπίπτειν
ποιεῖ
τὰς
τραγῳδίας.
Τὸ
|
δὲ |
μέτρον
τὸ
ἡρωικὸν
ἀπὸ
τῆς |
[24] |
ἐκπίπτειν
ποιεῖ
τὰς
τραγῳδίας.
Τὸ
|
δὲ |
μέτρον
τὸ
ἡρωικὸν
ἀπὸ
τῆς |
[15] |
εἶναι
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἔξω
τῆς
τραγῳδίας,
οἷον |
[24] |
μὲν
μηδὲν
ἔχειν
ἄλογον,
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἔξω
τοῦ
μυθεύματος,
ὥσπερ |
[18] |
ἅπαντα
δεῖ
πειρᾶσθαι
ἔχειν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τὰ
μέγιστα
καὶ
πλεῖστα, |
[14] |
καὶ
χορηγίας
δεόμενόν
ἐστιν.
Οἱ
|
δὲ |
μὴ
τὸ
(φοβερὸν
διὰ
τῆς |
[15] |
ἀποδίδομεν
τοῖς
θεοῖς
ὁρᾶν.
Ἄλογον
|
δὲ |
μηδὲν
εἶναι
ἐν
τοῖς
πράγμασιν, |
[16] |
γὰρ
τὸ
τόξον
ἐντείνειν,
ἄλλον
|
(δὲ) |
(μηδένα,
πεποιημένον
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ |
[25] |
οἷοι
εἰσίν,
ταύτῃ
(λυτέον.
Εἰ
|
δὲ |
μηδετέρως,
ὅτι
οὕτω
φασίν,
οἷον |
[7] |
τοῦτο
δὲ
εὐμνημόνευτον
εἶναι.
Τοῦ
|
δὲ |
μήκους
ὅρος
ὁ>
μὲν
πρὸς |
[15] |
τῷ
Οἰδίποδι
τῷ
Σοφοκλέους.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
μίμησίς
ἐστιν
ἡ
τραγῳδία
βελτιόνων |
[6] |
μιμοῦνται,
δύο
μέρη
ἐστίν,
ὡς
|
δὲ |
μιμοῦνται,
ἕν,
ἃ
δὲ
μιμοῦνται, |
[2] |
οἷς
ποιοῦνται
τὴν
μίμησιν.
~(Ἐπεὶ
|
δὲ |
μιμοῦνται
οἱ
μιμούμενοι
πράττοντας,
ἀνάγκη |
[6] |
ὡς
δὲ
μιμοῦνται,
ἕν,
ἃ
|
δὲ |
μιμοῦνται,
τρία,
καὶ
παρὰ
ταῦτα |
[22] |
(ἰαμβεῖον
Αἰσχύλου
καὶ
Εὐριπίδου,
ἓν
|
δὲ |
μόνον
ὄνομα
μεταθέντος,
ἀντὶ
κυρίου |
[6] |
καταδεεστέροις
τούτοις
κεχρημένη
τραγῳδία,
ἔχουσα
|
δὲ |
μῦθον
καὶ
σύστασιν
πραγμάτων.
Πρὸς |
[5] |
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα,
ἠγνόηται.
Τὸ
|
δὲ |
μύθους
ποιεῖν
(Ἐπίχαρμος
καὶ
Φόρμις) |
[6] |
ἀρχαῖοι
πολιτικῶς
ἐποίουν
λέγοντας,
οἱ
|
δὲ |
νῦν
ῥητορικῶς.
Ἔστιν
δὲ
ἦθος |
[2] |
βελτίους,
Κλεοφῶν
δὲ
ὁμοίους,
Ἡγήμων
|
δὲ |
ὁ
Θάσιος
ὁ>
τὰς
παρῳδίας |
[7] |
δὲ
τοῦτο
ἄλλο
οὐδέν·
μέσον
|
δὲ |
ὃ
καὶ
αὐτὸ
μετ᾽
ἄλλο |
[6] |
τὴν
τῶν
(μέτρων
σύνθεσιν,
μελοποιίαν
|
δὲ |
ὃ
τὴν
δύναμιν
φανερὰν
ἔχει |
[24] |
Ἰλιὰς
ἁπλοῦν
καὶ
παθητικόν,
ἡ
|
δὲ |
(Ὀδύσσεια
πεπλεγμένον
(ἀναγνώρισις
γὰρ
διόλου) |
[24] |
Ἰλιὰς
ἁπλοῦν
καὶ
παθητικόν,
ἡ
|
δὲ |
(Ὀδύσσεια
πεπλεγμένον
(ἀναγνώρισις
γὰρ
διόλου) |
[23] |
ἓν
οὐδὲν
γίνεται
τέλος.
Σχεδὸν
|
δὲ |
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ποιητῶν
τοῦτο |
[9] |
μὲν
τὰ
γενόμενα
(λέγειν,
τὸν
|
δὲ |
οἷα
ἂν
γένοιτο.
Διὸ
καὶ |
[25] |
μὲν
οἵους
δεῖ
ποιεῖν,
Εὐριπίδην
|
δὲ |
οἷοι
εἰσίν,
ταύτῃ
(λυτέον.
Εἰ |
[26] |
τοῦ
μέτρου
μήκει
ὑδαρῆ·
λέγω
|
δὲ |
οἷον
ἐὰν
ἐκ
πλειόνων
πράξεων |
[14] |
Κράτιστον
δὲ
(τὸ
τελευταῖον,
λέγω
|
δὲ |
οἷον
ἐν
τῷ
Κρεσφόντῃ
ἡ |
[21] |
λέγει
πρὸς
ὅ
ἐστι.
Λέγω
|
δὲ |
οἷον
ὁμοίως
ἔχει
φιάλη
πρὸς |
[1] |
πᾶσι
χρῶνται
τοῖς
(εἰρημένοις,
λέγω
|
δὲ |
οἷον
ῥυθμῷ
καὶ
μέλει
καὶ |
[14] |
μύθους
λύειν
οὐκ
ἔστιν,
λέγω
|
δὲ |
οἷον
τὴν
Κλυταιμήστραν
ἀποθανοῦσαν
ὑπὸ |
[21] |
καὶ
τὸ
Πηλείδου
Πηληιάδεω’
ἀφῃρημένον
|
δὲ |
οἷον
τὸ
(κρῖ’
καὶ
τὸ |
[24] |
μὲν
δι᾽
ὅλου
ἀγωνίζονται,
μιμοῦνται
|
δὲ |
ὀλίγα
καὶ
ὀλιγάκις·
ὁ
δὲ |
[24] |
δὲ
ὀλίγα
καὶ
ὀλιγάκις·
ὁ
|
δὲ |
ὀλίγα
(φροιμιασάμενος
εὐθὺς
εἰσάγει
ἄνδρα |
[4] |
διαλέκτῳ
τῇ
πρὸς
ἀλλήλους,
ἑξάμετρα
|
δὲ |
ὀλιγάκις
καὶ
ἐκβαίνοντες
τῆς
λεκτικῆς |
[15] |
τούτων
τὸ
μὲν
χεῖρον,
τὸ
|
δὲ |
ὅλως
φαῦλόν
ἐστιν.
Δεύτερον
δὲ |
[4] |
εἰκὸς
δὲ
εἶναι
πολλούς,
ἀπὸ
|
δὲ |
Ὁμήρου
ἀρξαμένοις
(ἔστιν,
οἷον
ἐκείνου |
[2] |
κρείττους,
Παύσων
δὲ
χείρους,
Διονύσιος
|
δὲ |
ὁμοίους
εἴκαζεν.
Δῆλον
δὲ
ὅτι |
[2] |
οἷον
Ὅμηρος
μὲν
βελτίους,
Κλεοφῶν
|
δὲ |
ὁμοίους,
Ἡγήμων
δὲ
ὁ
Θάσιος |
[21] |
πολλὰ
τῶν
Μασσαλιωτῶν,
Ἑρμοκαϊκόξανθος’
(Ἅπαν
|
δὲ |
ὄνομά
ἐστιν
ἢ
κύριον
ἢ |
[4] |
τινὰ
ἄλλην
αἰτίαν.
(Κατὰ
φύσιν
|
δὲ |
ὄντος
ἡμῖν
τοῦ
μιμεῖσθαι
καὶ |
[20] |
καὶ
μήκει
καὶ
βραχύτητι
ἔτι
|
δὲ |
ὀξύτητι
καὶ
βαρύτητι
καὶ
τῷ |
[18] |
δεῖ
δὲ
ἀμφότερα
ἀρτικροτεῖσθαι.
Χρὴ
|
δὲ |
ὅπερ
εἴρηται
πολλάκις
μεμνῆσθαι
καὶ |
[21] |
δύο,
Ψ
καὶ
Ξ)
θήλεα
|
δὲ |
ὅσα
ἐκ
τῶν
φωνηέντων
εἴς |
[1] |
τραγῳδία
καὶ
ἡ
κωμῳδία·
διαφέρουσι
|
δὲ |
ὅτι
αἱ
μὲν
ἅμα
πᾶσιν |
[17] |
συνέβη
ἐλθεῖν
τῆς
ἱερείας,
τὸ
|
δὲ |
ὅτι
ἀνεῖλεν
ὁ
θεὸς
(διά |
[19] |
ἔτι
μέγεθος
καὶ
μικρότητας.
Δῆλον
|
δὲ |
ὅτι
καὶ
ἐν
τοῖς
πράγμασιν |
[2] |
Διονύσιος
δὲ
ὁμοίους
εἴκαζεν.
Δῆλον
|
δὲ |
ὅτι
καὶ
τῶν
λεχθεισῶν
ἑκάστη |
[9] |
διαστρέφειν
ἀναγκάζονται
τὸ
ἐφεξῆς.
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
οὐ
(μόνον
τελείας
ἐστὶ
πράξεως |
[14] |
μέλλει
τὸν
υἱὸν
ἀποκτείνειν,
ἀποκτείνει
|
δὲ |
οὔ,
ἀλλ᾽
ἀνεγνώρισε,
καὶ
ἐν |
[16] |
(ὅτι
ὅμοιός
τις
ἐλήλυθεν,
ὅμοιος
|
δὲ |
οὐθεὶς
ἀλλ᾽
ἢ
Ὀρέστης,
οὗτος |
[9] |
δὲ
ἄλλα
πεποιημένα,
ἐν
ἐνίαις
|
δὲ |
οὐθέν,
οἷον
ἐν
τῷ
Ἀγάθωνος |
[17] |
οὕτως
ἐπεισοδιοῦν
καὶ
παρατείνειν.
Λέγω
|
δὲ |
οὕτως
ἂν
θεωρεῖσθαι
τὸ
καθόλου, |
[13] |
(εὐχὴν
ποιοῦντες
τοῖς
θεαταῖς.
Ἔστιν
|
δὲ |
οὐχ
αὕτη
ἀπὸ
τραγῳδίας
ἡδονὴ |
[6] |
μελοποιία
μέγιστον
τῶν
ἡδυσμάτων,
ἡ
|
δὲ |
ὄψις
ψυχαγωγικὸν
μέν,
ἀτεχνότατον
δὲ |
[18] |
ἐστὶν
περιπέτεια
καὶ
ἀναγνώρισις,
ἡ
|
δὲ |
παθητική,
οἷον
οἵ
τε
Αἴαντες |
[11] |
ἐστί,
περιπέτεια
(καὶ
ἀναγνώρισις·
τρίτον
|
δὲ |
πάθος.
Τούτων
δὲ
περιπέτεια
μὲν |
[15] |
ὁμαλῶς
ἀνώμαλον
δεῖ
εἶναι.
Ἔστιν
|
δὲ |
παράδειγμα
πονηρίας
μὲν
ἤθους
μὴ |
[12] |
οὐκ
ἔστι
χοροῦ
μέλος·
χορικοῦ
|
δὲ |
πάροδος
μὲν
ἡ
πρώτη
λέξις |
[18] |
τὰ
δ᾽
ἄλλα
ἐπεισόδια.
~Ἔστι
|
δὲ |
πάσης
τραγῳδίας
τὸ
μὲν
δέσις |
[10] |
μύθων
οἱ
μὲν
ἁπλοῖ
οἱ
|
δὲ |
πεπλεγμένοι·
καὶ
γὰρ
αἱ
πράξεις |
[25] |
ᾖ
τῇ
αὑτῶν
οἰήσει.
Τοῦτο
|
δὲ |
πέπονθε
τὰ
περὶ
Ἰκάριον.
Οἴονται |
[15] |
αὐτὰς
ἔστιν
ἁμαρτάνειν
πολλάκις·
εἴρηται
|
δὲ |
περὶ
αὐτῶν
ἐν
τοῖς
ἐκδεδομένοις |
[19] |
τῶν
ἄλλων
εἰδῶν
εἴρηται,
λοιπὸν
|
δὲ |
περὶ
λέξεως
καὶ
διανοίας
εἰπεῖν. |
[13] |
τοὺς
τυχόντας
μύθους
ἀπηρίθμουν,
νῦν
|
δὲ |
περὶ
ὀλίγας
οἰκίας
αἱ
κάλλισται |
[19] |
μὴ
διὰ
τὸν
λόγον;
Τῶν
|
δὲ |
περὶ
τὴν
λέξιν
ἓν
μέν |
[13] |
τὸν
ἀνάξιόν
ἐστιν
δυστυχοῦντα,
ὁ
|
δὲ |
(περὶ
τὸν
ὅμοιον,
ἔλεος
μὲν |
[13] |
μὲν
περὶ
τὸν
ἀνάξιον,
φόβος
|
δὲ |
περὶ
τὸν
ὅμοιον,
ὥστε
οὔτε |
[11] |
τάδε
ἢ
μετὰ
τάδε.
~Ἔστι
|
δὲ |
περιπέτεια
μὲν
ἡ
εἰς
τὸ |
[11] |
ἀναγνώρισις·
τρίτον
δὲ
πάθος.
Τούτων
|
δὲ |
περιπέτεια
μὲν
καὶ
ἀναγνώρισις
εἴρηται, |
[18] |
αὐτὴ
πλοκὴ
καὶ
λύσις.
Πολλοὶ
|
δὲ |
πλέξαντες
εὖ
(λύουσι
κακῶς·
δεῖ |
[25] |
κέκρητο’
Τὰ
δὲ
ἀμφιβολίᾳ,
παρῴχηκεν
|
δὲ |
πλέω
νύξ’
τὸ
γὰρ
πλείω |
[20] |
πλειόνων
μὲν
(φωνῶν
μιᾶς
σημαντικῶν
|
δὲ |
ποιεῖν
πέφυκεν
μίαν
σημαντικὴν
φωνήν. |
[21] |
ὀνομαζομένου
τὸ
μὲν
καταλείπῃ
τὸ
|
δὲ |
ποιῇ,
οἷον
τὸ
δεξιτερὸν
κατὰ |
[9] |
εἰκὸς
οὔτ᾽
ἀνάγκη
εἶναι.
Τοιαῦται
|
δὲ |
ποιοῦνται
ὑπὸ
μὲν
τῶν
φαύλων |
[24] |
καὶ
τὸ
μὲν
ὀρχηστικὸν
τὸ
|
δὲ |
πρακτικόν.
(Ἔτι
δὲ
ἀτοπώτερον
εἰ |
[24] |
καὶ
τὸ
μὲν
ὀρχηστικὸν
τὸ
|
δὲ |
πρακτικόν.
(οἷον
ὁ
τὰ
Κύπρια |
[14] |
τὸν
Κρέοντα
ὁ
Αἵμων.
Τὸ
|
δὲ |
πρᾶξαι
δεύτερον.
Βέλτιον
δὲ
τὸ |
[14] |
τοὺς
παῖδας
τὴν
Μήδειαν·
ἔστιν
|
δὲ |
(πρᾶξαι
μέν,
ἀγνοοῦντας
δὲ
πρᾶξαι |
[14] |
ἔστιν
δὲ
(πρᾶξαι
μέν,
ἀγνοοῦντας
|
δὲ |
πρᾶξαι
τὸ
δεινόν,
εἶθ᾽
ὕστερον |
[6] |
δύναμιν
φανερὰν
ἔχει
πᾶσαν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
πράξεώς
ἐστι
μίμησις,
πράττεται
δὲ |
[3] |
ποιεῖν
αὐτοὶ
μὲν
δρᾶν,
Ἀθηναίους
|
δὲ |
πράττειν
προσαγορεύειν.
Περὶ
μὲν
οὖν |
[6] |
πάλιν
ἕτερα
διὰ
μέλους.
Ἔπεὶ
|
δὲ |
πράττοντες
ποιοῦνται
τὴν
μίμησιν,
πρῶτον |
[25] |
ἤθη
καὶ
τὰς
διανοίας.
~Περὶ
|
δὲ |
προβλημάτων
καὶ
λύσεων,
ἐκ
πόσων |
[12] |
τῆς
σκηνῆς
καὶ
κομμοί.
Ἔστιν
|
δὲ |
πρόλογος
μὲν
μέρος
ὅλον
τραγῳδίας |
[11] |
τῆς
πέμψεως
τῆς
ἐπιστολῆς,
ἐκείνου
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
Ἰφιγένειαν
ἄλλης
ἔδει |
[25] |
μείζονος
κακοῦ,
ἵνα
ἀπογένηται.
Τὰ
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
(λέξιν
ὁρῶντα
δεῖ |
[24] |
μίαν
ἀκρόασιν
τιθεμένων
παρήκοιεν.
Ἔχει
|
δὲ |
πρὸς
τὸ
ἐπεκτείνεσθαι
τὸ
μέγεθος |
[24] |
μίαν
ἀκρόασιν
τιθεμένων
παρήκοιεν.
Ἔχει
|
δὲ |
πρὸς
τὸ
ἐπεκτείνεσθαι
τὸ
μέγεθος |
[8] |
μὲν
ἐν
τῷ
Παρνασσῷ,
μανῆναι
|
δὲ |
προσποιήσασθαι
ἐν
τῷ
ἀγερμῷ,
ὧν |
[25] |
τὸ
γὰρ
γνωριμώτατον
μόνον.
Κατὰ
|
δὲ |
προσῳδίαν,
ὥσπερ
Ἱππίας
ἔλυεν
ὁ |
[5] |
λεγόμενοι
αὐτῆς
ποιηταὶ
μνημονεύονται.
Τίς
|
δὲ |
πρόσωπα
ἀπέδωκεν
ἢ
προλόγους
ἢ |
[12] |
τούτου
τὸ
μὲν
πάροδος
τὸ
|
δὲ |
στάσιμον,
κοινὰ
μὲν
ἁπάντων
ταῦτα, |
[5] |
ἔδωκεν,
ἀλλ᾽
ἐθελονταὶ
ἦσαν.
Ἤδη
|
δὲ |
σχήματά
τινα
αὐτῆς
ἐχούσης
οἱ |
[11] |
ἐκ
τῶν
πεπραγμένων
ἀποθανεῖν,
τὸν
|
δὲ |
σωθῆναι.
Ἀναγνώρισις
(δέ,
ὥσπερ
καὶ |
[12] |
κοινὰ
μὲν
ἁπάντων
ταῦτα,
ἴδια
|
δὲ |
τὰ
ἀπὸ
τῆς
σκηνῆς
καὶ |
[24] |
(καὶ
Σίνων
καὶ
Τρῳάδες)
Ἔτι
|
δὲ |
τὰ
εἴδη
ταὐτὰ
δεῖ
ἔχειν |
[24] |
(καὶ
Σίνων
καὶ
Τρῳάδες)
~Ἔτι
|
δὲ |
τὰ
εἴδη
ταὐτὰ
δεῖ
ἔχειν |
[6] |
ὁ
μῦθος
τῆς
τραγῳδίας,
δεύτερον
|
δὲ |
τὰ
ἤθη
(παραπλήσιον
γάρ
ἐστιν |
[15] |
τοὺς
(μύθους
εἴρηται
ἱκανῶς.
~Περὶ
|
δὲ |
τὰ
ἤθη
τέτταρά
ἐστιν
ὧν |
[16] |
ἡ
διὰ
τῶν
σημείων.
Τούτων
|
δὲ |
τὰ
μὲν
σύμφυτα,
οἷον
λόγχην |
[22] |
ἐν
λόγοις
τις
χρήσαιτο·
ἔστι
|
δὲ |
τὰ
τοιαῦτα
τὸ
κύριον
καὶ |
[18] |
ἐξέπεσεν
ἐν
τούτῳ
μόνῳ.
Ἐν
|
δὲ |
ταῖς
περιπετείαις
καὶ
ἐν
τοῖς |
[21] |
τὸ
μὲν
ἀρύσαι
ταμεῖν,
τὸ
|
δὲ |
ταμεῖν
ἀρύσαι
εἴρηκεν·
ἄμφω
γὰρ |
[6] |
τὰ
ἤθη
ποιοί
τινες,
κατὰ
|
δὲ |
τὰς
(πράξεις
εὐδαίμονες
ἢ
τοὐναντίον) |
[9] |
κατὰ
τὴν
μίμησίν
ἐστιν,
μιμεῖται
|
δὲ |
τὰς
πράξεις.
Κἂν
ἄρα
συμβῇ |
[20] |
τὸ
ἡμίφωνον
καὶ
ἄφωνον.
Ἔστιν
|
δὲ |
ταῦτα
φωνῆεν
μὲν
τὸ>
ἄνευ |
[6] |
μῦθος
τέλος
τῆς
τραγῳδίας,
τὸ
|
δὲ |
τέλος
μέγιστον
ἁπάντων.
Ἔτι
ἄνευ |
[18] |
Φθιώτιδες
καὶ
ὁ
Πηλεύς·
(τὸ
|
δὲ |
τέταρτον
ὄψις,
οἷον
αἵ
τε |
[2] |
μιμήσαιτο
ἄν
τις.
Ἐν
αὐτῇ
|
δὲ |
τῇ
διαφορᾷ
καὶ
ἡ
τραγῳδία |
[24] |
τῶν
ὑποκριτῶν
μέρος
μόνον·
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἐποποιίᾳ
διὰ
τὸ
διήγησιν |
[24] |
τῶν
ὑποκριτῶν
μέρος
μόνον·
ἐν
|
δὲ |
τῇ
ἐποποιίᾳ
διὰ
τὸ
διήγησιν |
[14] |
τραγῳδίας
ἀλλὰ
τὴν
οἰκείαν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τὴν
ἀπὸ
ἐλέου
καὶ
φόβου |
[18] |
εὐτυχίαν
ἢ
εἰς
ἀτυχίαν,
λύσιν
|
δὲ |
τὴν
ἀπὸ
τῆς
ἀρχῆς
τῆς |
[22] |
οἷόν
τε
τοῦτο
ποιῆσαι,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
μεταφορῶν
ἐνδέχεται,
οἷον
ἄνδρ᾽ |
[21] |
καρπὸν
μὲν
ἀφιέναι
σπείρειν,
τὸ
|
δὲ |
τὴν
φλόγα
ἀπὸ
τοῦ
ἡλίου |
[23] |
ἡμῖν
ἱκανὰ
τὰ
εἰρημένα.
~Περὶ
|
δὲ |
τῆς
διηγηματικῆς
καὶ
ἐν
μέτρῳ |
[6] |
τυγχάνουσι
καὶ
ἀποτυγχάνουσι
πάντες)
ἔστιν
|
δὲ |
τῆς
μὲν
πράξεως
ὁ
μῦθος |
[25] |
ἄλλης
(τέχνης
καὶ
ποιητικῆς.
Αὐτῆς
|
δὲ |
τῆς
ποιητικῆς
διττὴ
ἁμαρτία,
ἡ |
[17] |
ὁρῶντα
(τὸν
θεατὴν)
ἐλάνθανεν,
ἐπὶ
|
δὲ |
τῆς
σκηνῆς
ἐξέπεσεν
δυσχερανάντων
τοῦτο |
[4] |
οὗτος
πρὸς
τὰς
κωμῳδίας.
Παραφανείσης
|
δὲ |
τῆς
τραγῳδίας
καὶ
κωμῳδίας
οἱ |
[9] |
τὸν
καθ᾽
ἕκαστον
(ποιοῦσιν.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τῆς
τραγῳδίας
τῶν
γενομένων
ὀνομάτων |
[16] |
τοῖς
ἐκδεδομένοις
λόγοις
ἱκανῶς.
~Ἀναγνώρισις
|
δὲ |
τί
μέν
ἐστιν,
εἴρηται
πρότερον· |
[14] |
Τὸ
δὲ
πρᾶξαι
δεύτερον.
Βέλτιον
|
δὲ |
τὸ
ἀγνοοῦντα
μὲν
πρᾶξαι,
πράξαντα |
[25] |
τὸ
πρόβλημα
εἰκός
ἐστιν.
Ὅλως
|
δὲ |
τὸ
ἀδύνατον
μὲν
πρὸς
τὴν |
[15] |
δὲ
ὅλως
φαῦλόν
ἐστιν.
Δεύτερον
|
δὲ |
τὸ
ἁρμόττοντα·
ἔστιν
γὰρ
ἀνδρείαν |
[21] |
(οὐδὲ
εἰς
φωνῆεν
βραχύ.
Εἰς
|
δὲ |
τὸ
Ι
τρία
μόνον,
μέλι’ |
[22] |
τὸ
μὴ
ἰδιωτικὸν
ποιήσει,
διὰ
|
δὲ |
τὸ
(κοινωνεῖν
τοῦ
εἰωθότος
τὸ |
[4] |
δὲ
καὶ
σκηνογραφίαν
Σοφοκλῆς.
Ἔτι
|
δὲ |
τὸ
μέγεθος·
ἐκ
μικρῶν
μύθων |
[14] |
εἰδότας
ἢ
μὴ
εἰδότας.
Τούτων
|
δὲ |
τὸ
μὲν
γινώσκοντα
μελλῆσαι
καὶ |
[21] |
γῆ,
τὸ
δὲ
διπλοῦν·
τούτου
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ἐκ
σημαίνοντος
καὶ |
[20] |
προσβολῆς
ἔχον
φωνὴν
ἀκουστήν,
ἡμίφωνον
|
δὲ |
τὸ
μετὰ
προσβολῆς
ἔχον
φωνὴν |
[20] |
Σ
καὶ
τὸ
Ρ,
ἄφωνον
|
δὲ |
τὸ
μετὰ
προσβολῆς
καθ᾽
αὑτὸ |
[5] |
μίμησις
εἶναι
σπουδαίων
ἠκολούθησεν·
τῷ
|
δὲ |
τὸ
μέτρον
ἁπλοῦν
ἔχειν
καὶ |
[15] |
ἁρμόττον
ποιῆσαι
ὡς
προείρηται.
Τέταρτον
|
δὲ |
τὸ
ὁμαλόν.
Κἂν
γὰρ
ἀνώμαλός |
[15] |
ἀνδρείαν
ἢ
δεινὴν
εἶναι.
Τρίτον
|
δὲ |
τὸ
ὅμοιον.
Τοῦτο
γὰρ
ἕτερον |
[24] |
ἐλάττους
αἱ
συστάσεις
εἶεν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
πλῆθος
τραγῳδιῶν
τῶν
εἰς |
[24] |
ἐλάττους
αἱ
συστάσεις
εἶεν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
πλῆθος
τραγῳδιῶν
τῶν
εἰς |
[12] |
δεῖ
χρῆσθαι
πρότερον
εἴπαμεν,
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
ποσὸν
καὶ
εἰς
ἃ |
[12] |
δεῖ
χρῆσθαι
(πρότερον
εἴπομεν,
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
ποσὸν
καὶ
εἰς
ἃ |
[25] |
ἀλλ᾽
οὐκ
Ἰκάριον·
δι᾽
ἁμάρτημα
|
δὲ |
τὸ
πρόβλημα
εἰκός
ἐστιν.
Ὅλως |
[25] |
ἀδυναμίαν,
αὐτῆς
ἡ
ἁμαρτία·
εἰ
|
δὲ |
τὸ
προελέσθαι
μὴ
ὀρθῶς,
ἀλλὰ |
[14] |
καὶ
ἡ
ἀναγνώρισις
ἐκπληκτικόν.
Κράτιστον
|
δὲ |
(τὸ
τελευταῖον,
λέγω
δὲ
οἷον |
[21] |
μόνον,
μέλι’
κόμμι’
πέπερι’
Εἰς
|
δὲ |
τὸ
Υ
πέντε,
τὸ
δόρυ’ |
[13] |
μεταξὺ
ἄρα
τούτων
λοιπός.
Ἔστι
|
δὲ |
τοιοῦτος
ὁ
μήτε
ἀρετῇ
διαφέρων |
[24] |
αὐτὰ
φαῦλος
ποιητὴς
ποιήσειε·
(νῦν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
ἀγαθοῖς
ὁ
ποιητὴς |
[18] |
μέρη
τὸ
πρέπον
μέγεθος,
ἐν
|
(δὲ |
τοῖς
δράμασι
πολὺ
παρὰ
τὴν |
[24] |
διώκοντες,
ὁ
δὲ
ἀνανεύων,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἔπεσιν
λανθάνει.
Τὸ
δὲ |
[22] |
ἅπαντα
χρήσιμα
τὰ
εἰρημένα,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἰαμβείοις
διὰ
τὸ
ὅτι |
[20] |
μὲν
τὸν
παρόντα
χρόνον
τὸ
|
δὲ |
τὸν
παρεληλυθότα.
Πτῶσις
δ᾽
ἐστὶν |
[20] |
Ἰλιὰς
μὲν
(συνδέσμῳ
εἷς,
ὁ
|
δὲ |
τοῦ
ἀνθρώπου
τῷ
ἓν
σημαίνειν. |
[25] |
ὥσπερ
καὶ
νῦν
Ἰλλυριοί.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
καλῶς
ἢ
μὴ
καλῶς |
[7] |
πέφυκεν
εἶναι
ἢ
γίνεσθαι·
τελευτὴ
|
δὲ |
τοὐναντίον
ὃ
αὐτὸ
μὲν
μετ᾽ |
[17] |
δὲ
αἱ
ἐκ
συλλογισμοῦ.
~Δεῖ
|
δὲ |
τοὺς
μύθους
συνιστάναι
καὶ
τῇ |
[7] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
μετὰ
|
δὲ |
τοῦτο
ἄλλο
οὐδέν·
μέσον
δὲ |
[22] |
λέξει
ἅπαντα
τὰ
τοιαῦτα·
ἐκεῖνος
|
δὲ |
τοῦτο
ἠγνόει.
Ἔστιν
δὲ
μέγα |
[18] |
μὲν
ἄδικος
δὲ
ἡττηθῇ.
Ἔστιν
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
εἰκὸς
ὥσπερ
Ἀγάθων |
[18] |
γὰρ
τοῦτο
καὶ
φιλάνθρωπον.
Ἔστιν
|
δὲ |
τοῦτο,
ὅταν
ὁ
σοφὸς
μὲν |
[24] |
ψευδῆ
λέγειν
ὡς
δεῖ.
(Ἔστι
|
δὲ |
τοῦτο
παραλογισμός.
Οἴονται
γὰρ
οἱ |
[25] |
ἢ
εἰ
ἀμιμήτως
ἔγραψεν.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἐὰν
ἐπιτιμᾶται
ὅτι
οὐκ |
[24] |
γὰρ
διόλου)
καὶ
ἠθική·
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
λέξει
καὶ
διανοίᾳ
πάντα |
[24] |
γὰρ
διόλου)
καὶ
ἠθική·
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
λέξει
καὶ
διανοίᾳ
πάντα |
[25] |
γὰρ
ταῦτα
τοῖς
ποιηταῖς.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
οὐχ
ἡ
αὐτὴ
ὀρθότης |
[6] |
μῦθον
καὶ
σύστασιν
πραγμάτων.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τὰ
μέγιστα
οἷς
ψυχαγωγεῖ |
[17] |
λανθάνοι
(τὸ)
τὰ
ὑπεναντία)
Σημεῖον
|
δὲ |
τούτου
ὃ
ἐπετιμᾶτο
Καρκίνῳ.
Ὁ |
[24] |
ἂν
τὸ
πρῶτον
ψεῦδος,
ἄλλο
|
δὲ |
τούτου
ὄντος
ἀνάγκη
εἶναι
ἢ |
[4] |
μέτρων
τὸ
ἰαμβεῖόν
ἐστιν·
σημεῖον
|
δὲ |
τούτου,
πλεῖστα
γὰρ
ἰαμβεῖα
λέγομεν |
[24] |
τὸ
πρῶτον
ὡς
ὄν.
Παράδειγμα
|
δὲ |
τούτου
τὸ
ἐκ
τῶν
Νίπτρων. |
[4] |
χαίρειν
τοῖς
μιμήμασι
πάντας.
Σημεῖον
|
δὲ |
τούτου
τὸ
συμβαῖνον
(ἐπὶ
τῶν |
[2] |
μιμοῦνται
οἱ
μιμούμενοι
πράττοντας,
ἀνάγκη
|
δὲ |
τούτους
ἢ
σπουδαίους
ἢ
φαύλους |
[6] |
μέλος
καὶ
διάνοιαν
ὡσαύτως.
(Μέγιστον
|
δὲ |
τούτων
ἐστὶν
ἡ
τῶν
πραγμάτων |
[7] |
τῆς
τῶν
ποιητῶν
ἐστιν.
~Διωρισμένων
|
δὲ |
τούτων,
λέγωμεν
μετὰ
ταῦτα
ποίαν |
[19] |
τοῦ
λόγου
δεῖ
παρασκευασθῆναι.
Μέρη
|
δὲ |
τούτων
τό
τε
ἀποδεικνύναι
καὶ |
[3] |
μιμεῖσθαι
βούλεται
τῶν
νῦν.
~Ἔτι
|
δὲ |
τούτων
τρίτη
διαφορὰ
τὸ
ὡς |
[26] |
οὐδὲν
δέονται
τῶν
σχημάτων,
τὴν
|
δὲ |
τραγικὴν
πρὸς
φαύλους·
εἰ
οὖν |
[6] |
περὶ
κωμῳδίας
ὕστερον
ἐροῦμεν·
περὶ
|
δὲ |
τραγῳδίας
λέγωμεν
ἀναλαβόντες
αὐτῆς
ἐκ |
[12] |
χοροῦ
καὶ
(ἀπὸ
σκηνῆς.
(Μέρη
|
δὲ |
τραγῳδίας
οἷς
μὲν
ὡς
εἴδεσι> |
[12] |
τρώσεις
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα.
~Μέρη
|
δὲ |
τραγῳδίας
οἷς
μὲν
ὡς
εἴδεσι |
[14] |
ἐν
τῷ
τραυματίᾳ
Ὀδυσσεῖ.
Ἔτι
|
δὲ |
τρίτον
παρὰ
ταῦτα
τὸ
(μέλλοντα |
[5] |
ἀπαγγελίαν
εἶναι,
ταύτῃ
διαφέρουσιν·
ἔτι
|
δὲ |
τῷ
μήκει·
ἡ
μὲν
ὅτι |
[1] |
οἷον
ἡ
τῶν
συρίγγων,
αὐτῷ
|
δὲ |
τῷ
ῥυθμῷ
(μιμοῦνται)
χωρὶς
ἁρμονίας |
[21] |
εἴρηται
σπείρων
θεοκτίσταν
(φλόγα’
Ἔστι
|
δὲ |
τῷ
τρόπῳ
τούτῳ
τῆς
μεταφορᾶς |
[9] |
φαύλων
ποιητῶν
δι᾽
αὐτούς,
ὑπὸ
|
δὲ |
τῶν
ἀγαθῶν
διὰ
τοὺς
ὑποκριτάς· |
[20] |
μὲν
οὐδεμίαν
ἔχον
φωνήν,
μετὰ
|
δὲ |
(τῶν
ἐχόντων
τινὰ
φωνὴν
γινόμενον |
[6] |
ἢ
καθόλου
τι
ἀποφαίνονται.
Τέταρτον
|
δὲ |
τῶν
μὲν
λόγων
ἡ
λέξις· |
[10] |
τοιούτους
εἶναι
καλλίους
μύθους.
~Εἰσὶ
|
δὲ |
τῶν
μύθων
οἱ
μὲν
ἁπλοῖ |
[17] |
Ποσειδῶνος
καὶ
μόνου
ὄντος,
ἔτι
|
δὲ |
τῶν
οἴκοι
οὕτως
ἐχόντων
ὥστε |
[21] |
μαζόν’
ἀντὶ
τοῦ
δεξιόν’
Αὐτῶν
|
δὲ |
τῶν
ὀνομάτων
τὰ
μὲν
ἄρρενα |
[6] |
δὲ
πράξεώς
ἐστι
μίμησις,
πράττεται
|
δὲ |
ὑπὸ
τινῶν
πραττόντων,
οὓς
ἀνάγκη |
[17] |
ταύτην
ἔσχε
τὴν
ἱερωσύνην·
χρόνῳ
|
δὲ |
ὕστερον
τῷ
ἀδελφῷ
συνέβη
ἐλθεῖν |
[1] |
μὲν
ποιητὴν
δίκαιον
καλεῖν,
τὸν
|
δὲ |
φυσιολόγον
μᾶλλον
ἢ
(ποιητήν·
ὁμοίως |
[20] |
ταῦτα
τὰ
εἴδη
ἐστίν.
Λόγος
|
δὲ |
φωνὴ
συνθετὴ
σημαντικὴ
ἧς
ἔνια |
[20] |
τὸ
δωρος’
οὐ
σημαίνει.
Ῥῆμα
|
δὲ |
φωνὴ
συνθετὴ
σημαντικὴ
μετὰ
(χρόνου |
[2] |
Πολύγνωτος
μὲν
γὰρ
κρείττους,
Παύσων
|
δὲ |
χείρους,
Διονύσιος
δὲ
ὁμοίους
εἴκαζεν. |
[6] |
καὶ
ἁρμονίαν
(καὶ
μέλος)
τὸ
|
δὲ |
χωρὶς
τοῖς
(εἴδεσι
τὸ
διὰ |
[21] |
μὲν
ᾧ
χρῶνται
ἕκαστοι,
γλῶτταν
|
δὲ |
ᾧ
ἕτεροι·
ὥστε
φανερὸν
ὅτι |
[16] |
γνώσεσθαι
ὃ
οὐχ
ἑωράκει·
(τὸ
|
δὲ |
ὡς
δι᾽
ἐκείνου
ἀναγνωριοῦντος
διὰ |
[11] |
μεταβολὴ
καθάπερ
εἴρηται,
καὶ
τοῦτο
|
δὲ |
ὥσπερ
λέγομεν
κατὰ
τὸ
εἰκὸς |