Alphabétiquement     [«   »]
Δαναὸς 1
δασύτητι 1
δέ 29
δὲ 379
Δεδίδαχεν 1
δέῃ 2
Δεῖ 6
Fréquences     [«    »]
192 γὰρ
208
294 τὸ
379 δὲ
610 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Poétique, livre I

δὲ


Chapitre
[5]   ἀρχῆς ἐκ Σικελίας ἦλθε, τῶν  δὲ   Ἀθήνησιν Κράτης πρῶτος ἦρξεν ἀφέμενος
[16]   πεποιημένων σημείων καὶ περιδεραίων. Δεύτεραι  δὲ   αἱ ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ δὲ
[16]   ἐν τοῖς Νίπτροις, βελτίους. Δεύτεραι  δὲ   αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ,
[20]   ἐστιν φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα  δὲ   ἀλλ᾽ ἐξ ἧς πέφυκε συνθετὴ
[9]   τῶν γνωρίμων ἐστὶν ὀνομάτων, τὰ  δὲ   ἄλλα πεποιημένα, ἐν ἐνίαις δὲ
[24]   τὸ ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος  δὲ   ἄλλα τε πολλὰ ἄξιος ἐπαινεῖσθαι
[1]   οὖσαι μιμήσεις τὸ σύνολον· διαφέρουσι  δὲ   ἀλλήλων τρισίν, γὰρ τῷ
[25]   ζωρά τε πρὶν κέκρητο’ Τὰ  δὲ   ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν δὲ πλέω νύξ’
[18]   πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ  δὲ   ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ ὅπερ
[11]   δῆλος ἅτερος (τίς ἐστιν, ὁτὲ  δὲ   ἀμφοτέρους δεῖ ἀναγνωρίσαι, οἷον
[21]   οἰκείου συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ  δὲ   ἂν ἀφῃρημένον τι αὐτοῦ,
[14]   τὸ ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι, πράξαντα  δὲ   ἀναγνωρίσαι· τό τε γὰρ μιαρὸν
[16]   μέν ἐστιν, εἴρηται πρότερον· εἴδη  (δὲ   ἀναγνωρίσεως, πρώτη μὲν ἀτεχνοτάτη
[11]   εὐτυχίαν δυστυχίαν ὡρισμένων· καλλίστη  δὲ   ἀναγνώρισις, ὅταν ἅμα περιπετείᾳ γένηται,
[21]   γὰρ ἀφελεῖν τί ἐστιν. Τὸ  δὲ   ἀνάλογον λέγω, ὅταν ὁμοίως ἔχῃ
[24]   ἑστῶτες καὶ οὐ διώκοντες,  δὲ   ἀνανεύων, ἐν δὲ τοῖς ἔπεσιν
[22]   μου σάρκας ἐσθίει ποδός,  δὲ   ἀντὶ τοῦ ἐσθίει’ τὸ θοινᾶται’
[4]   τῶν ἰάμβων κωμῳδοποιοὶ (ἐγένοντο, οἱ  δὲ   ἀντὶ τῶν ἐπῶν τραγῳδοδιδάσκαλοι, διὰ
[15]   τῆς Μελανίππης ῥῆσις, τοῦ  δὲ   ἀνωμάλου ἐν Αὐλίδι Ἰφιγένεια·
[10]   ὑπάρχουσιν εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται. Λέγω  δὲ   ἁπλῆν μὲν πρᾶξιν ἧς (γινομένης
[9]   ἐκεῖνος αὐτῶν ποιητής ἐστιν. Τῶν  δὲ   ἁπλῶν μύθων καὶ πράξεων αἱ
[7]   ἐστὶ κατὰ τὸ μέγεθος· ὡς  δὲ   ἁπλῶς διορίσαντας εἰπεῖν, ἐν ὅσῳ
[21]   κατὰ τὸ ἀνάλογον. Λέγω  δὲ   ἀπὸ γένους μὲν (ἐπὶ εἶδος
[4]   τῶν ἐξαρχόντων τὸν διθύραμβον,  δὲ   ἀπὸ τῶν τὰ φαλλικὰ
[15]   ἐν τῷ Ὀρέστῃ, τοῦ  (δὲ   ἀπρεποῦς καὶ μὴ ἁρμόττοντος
[22]   καὶ Ν καὶ Σ. ~Λέξεως  δὲ   ἀρετὴ σαφῆ καὶ μὴ ταπεινὴν
[3]   μιμοῦνται γὰρ ἄμφω σπουδαίους, τῇ  δὲ   Ἀριστοφάνει, πράττοντας γὰρ μιμοῦνται καὶ
[22]   ἠιόνες βοόωσιν, ἠιόνες κράζουσιν’ Ἔτι  δὲ   Ἀριφράδης τοὺς τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει ὅτι
[22]   τὸ (αὐτὸ ἂν ἀπεργάσαιτο. Τὸ  δὲ   ἁρμόττον ὅσον διαφέρει ἐπὶ τῶν
[24]   ὀρχηστικὸν τὸ δὲ πρακτικόν. (Ἔτι  δὲ   ἀτοπώτερον εἰ μιγνύοι τις αὐτά,
[5]   ἔχει, ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ,  δὲ   αὐτῇ, οὐ πάντα ἐν τῇ
[16]   γὰρ διὰ τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος  δὲ   αὐτὸς λέγει βούλεται
[17]   καὶ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύεσθαι, αὐτὸς  δὲ   ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας τινὰς
[21]   τὸ Ξ σύνθετά ἐστιν. Εἰς  δὲ   ἄφωνον οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ
[20]   οὐ σημαίνει τὸ πότε, τὸ  δὲ   βαδίζει’ βεβάδικεν’ προσσημαίνει τὸ
[2]   μὲν γὰρ χείρους  δὲ   βελτίους μιμεῖσθαι βούλεται τῶν νῦν.
[16]   διὰ τούτου ποιῆσαι παραλογισμός. Πασῶν  δὲ   βελτίστη ἀναγνώρισις ἐξ αὐτῶν
[26]   σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ δώδεκα. ~Πότερον  δὲ   βελτίων ἐποποιικὴ μίμησις
[4]   τῆς μιμήσεως εἰρήσθω ταῦτα. ~Ἐοίκασι  δὲ   γεννῆσαι μὲν ὅλως τὴν ποιητικὴν
[9]   οὔπω πιστεύομεν εἶναι δυνατά, τὰ  δὲ   γενόμενα φανερὸν ὅτι δυνατά· οὐ
[4]   ὀρχηστικωτέραν εἶναι τὴν ποίησιν, λέξεως  δὲ   γενομένης αὐτὴ φύσις τὸ
[9]   καὶ φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν, ταῦτα  δὲ   γίνεται καὶ μάλιστα (καὶ μᾶλλον)
[21]   σίγυνον’ Κυπρίοις μὲν κύριον, ἡμῖν  δὲ   γλῶττα. Μεταφορὰ δέ ἐστιν ὀνόματος
[22]   μάλιστα ἁρμόττει τοῖς διθυράμβοις, αἱ  δὲ   (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς, αἱ δὲ
[11]   μὲν ἀγόμενος ὡς ἀποθανούμενος,  δὲ   Δαναὸς ἀκολουθῶν ὡς ἀποκτενῶν, τὸν
[10]   ἀμφοῖν μετάβασίς ἐστιν. Ταῦτα  δὲ   δεῖ γίνεσθαι ἐξ αὐτῆς τῆς
[13]   διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν. ~Ὧν  δὲ   δεῖ στοχάζεσθαι καὶ δεῖ
[18]   δὲ λοιπὸν λύσις· λέγω  δὲ   δέσιν μὲν εἶναι τὴν ἀπ᾽
[3]   τὰς περιοικίδας καλεῖν φασιν, Ἀθηναίους  δὲ   δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ
[1]   (οἱ μὲν (διὰ τέχνης οἱ  δὲ   διὰ συνηθείας) ἕτεροι δὲ διὰ
[14]   τὸν τοῦ Οἰδίπου μῦθον. Τὸ  δὲ   διὰ τῆς ὄψεως τοῦτο παρασκευάζειν
[1]   οἱ δὲ διὰ συνηθείας) ἕτεροι  δὲ   διὰ τῆς φωνῆς, οὕτω κἀν
[25]   μὲν οὗ καταπύθεται ὄμβρῳ’ Τὰ  δὲ   διαιρέσει, οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα δὲ
[20]   Γ καὶ τὸ Δ. Ταῦτα  δὲ   διαφέρει σχήμασίν τε τοῦ στόματος
[21]   σημαινόντων σύγκειται, οἷον γῆ, τὸ  δὲ   διπλοῦν· τούτου δὲ τὸ μὲν
[26]   Μυννίσκος (τὸν Καλλιππίδην ἐκάλει, τοιαύτη  δὲ   δόξα καὶ περὶ Πινδάρου ἦν·
[17]   δυσχερανάντων τοῦτο τῶν θεατῶν. Ὅσα  δὲ   δυνατὸν καὶ τοῖς σχήμασιν (συναπεργαζόμενον.
[25]   τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν  δὲ   δώδεκα. ~Πότερον δὲ βελτίων
[15]   τις ἂν> ᾖ, χρηστὸν  δὲ   ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν δὲ (ἐν
[18]   θανάτου μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας  δὲ   εἴδη εἰσὶ τέσσαρα (τοσαῦτα γὰρ
[21]   ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος  δὲ   εἴδη τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν
[4]   ἔχομεν εἰπεῖν τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς  δὲ   εἶναι πολλούς, ἀπὸ δὲ Ὁμήρου
[13]   τοῖς βελτίοσι καὶ χείροσιν. Δοκεῖ  δὲ   εἶναι πρώτη διὰ τὴν τῶν
[17]   ἀφανισθείσης ἀδήλως τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης  δὲ   εἰς ἄλλην (χώραν, ἐν
[22]   οὖν ἐκ μεταφορῶν, αἴνιγμα, ἐὰν  δὲ   ἐκ γλωττῶν, βαρβαρισμός. Αἰνίγματός τε
[16]   καὶ αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ  δὲ   ἐκ περιπετείας, (ὥσπερ ἐν
[1]   καλῶς ἕξειν ποίησις, ἔτι  δὲ   ἐκ πόσων καὶ ποίων ἐστὶ
[21]   (ὀνόματι σημαίνοντος καὶ ἀσήμου, τὸ  δὲ   ἐκ σημαινόντων σύγκειται. Εἴη δ᾽
[22]   κολλήσαντα’ καὶ τὰ τοιαῦτα. Τὰ  δὲ   ἐκ τῶν γλωττῶν βαρβαρισμός. Δεῖ
[9]   μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν  δὲ   ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι
[17]   γὰρ οἱ μὲν εὔπλαστοι οἱ  δὲ   ἐκστατικοί εἰσιν. Τούς τε λόγους
[16]   τῷ σώματι, οἷον οὐλαί, τὰ  δὲ   ἐκτός, οἷον τὰ (περιδέραια καὶ
[15]   χρηστὸν δὲ ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν  δὲ   (ἐν ἑκάστῳ γένει· καὶ γὰρ
[6]   φεύγει λέγων διάνοια  δὲ   ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί τι ὡς
[19]   δεῖ φαίνεσθαι ἄνευ διδασκαλίας, τὰ  δὲ   ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ
[18]   τὸ εἰκός. Καὶ τὸν χορὸν  δὲ   ἕνα δεῖ ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν,
[10]   ἀναγνωρισμοῦ μετάβασις γίνεται, πεπλεγμένην  δὲ   ἐξ ἧς μετὰ ἀναγνωρισμοῦ
[17]   ἐκεῖ καὶ ἐφ᾽ τι  δὲ   ἔξω τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ
[4]   ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι  δὲ   ἐπεισοδίων πλήθη. Καὶ τὰ ἄλλ᾽
[21]   ἐστιν ἑστάναι τι. Ἀπ᾽ εἴδους  δὲ   ἐπὶ γένος δὴ μυρί᾽
[21]   τοῦ πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους  δὲ   ἐπὶ εἶδος οἷον χαλκῷ ἀπὸ
[16]   ἐν τῷ Θυέστῃ Καρκίνος, τὰ  δὲ   ἐπίκτητα, καὶ τούτων τὰ μὲν
[5]   εἶναι μικρὸν ἐξαλλάττειν,  δὲ   ἐποποιία ἀόριστος τῷ χρόνῳ καὶ
[1]   καὶ πάθη καὶ πράξεις)  δὲ   (ἐποποιία) μόνον τοῖς λόγοις ψιλοῖς
[1]   μέτρῳ τὸ ποιεῖν ἐλεγειοποιοὺς τοὺς  δὲ   ἐποποιοὺς ὀνομάζουσιν, οὐχ ὡς (κατὰ
[17]   ὑποθέντα τὰ ὀνόματα ἐπεισοδιοῦν· ὅπως  δὲ   ἔσται οἰκεῖα τὰ ἐπεισόδια, οἷον
[7]   μύθων ἔχειν μὲν μῆκος, τοῦτο  δὲ   εὐμνημόνευτον εἶναι. Τοῦ δὲ μήκους
[14]   Ἐριφύλην ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν  δὲ   εὑρίσκειν δεῖ καὶ τοῖς παραδεδομένοις
[7]   ζῴων ἔχειν μὲν μέγεθος, τοῦτο  δὲ   εὐσύνοπτον εἶναι, οὕτω (καὶ ἐπὶ
[4]   καὶ τὰς τῶν τοιούτων, οἱ  δὲ   εὐτελέστεροι τὰς τῶν φαύλων, πρῶτον
[6]   γὰρ Πολύγνωτος ἀγαθὸς ἠθογράφος,  δὲ   Ζεύξιδος γραφὴ οὐδὲν ἔχει ἦθος.
[6]   ταύτην μάλιστα τῶν πραττόντων. Τρίτον  δὲ   διάνοια· τοῦτο δέ (ἐστιν
[16]   μνησθεὶς ἐδάκρυσεν, ὅθεν ἀνεγνωρίσθησαν. Τετάρτη  δὲ   ἐκ συλλογισμοῦ, οἷον ἐν
[22]   κυρίων ὀνομάτων, ἀλλὰ (ταπεινή· παράδειγμα  δὲ   Κλεοφῶντος ποίησις καὶ
[17]   ἐντεῦθεν σωτηρία. Μετὰ ταῦτα  δὲ   ἤδη ὑποθέντα τὰ ὀνόματα ἐπεισοδιοῦν·
[6]   τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Λέγω  δὲ   ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν ἔχοντα
[6]   τὴν (σύνθεσιν τῶν πραγμάτων, τὰ  δὲ   ἤθη, καθ᾽ ποιούς τινας
[18]   Αἴαντες καὶ οἱ Ἰξίονες,  δὲ   ἠθική, οἷον αἱ Φθιώτιδες καὶ
[15]   πρῶτον, ὅπως χρηστὰ ᾖ. Ἕξει  δὲ   ἦθος μὲν ἐὰν ὥσπερ ἐλέχθη
[6]   οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν  δὲ   ἦθος μὲν τὸ τοιοῦτον
[6]   οὐκ ἂν γένοιτο τραγῳδία, ἄνευ  δὲ   ἠθῶν γέ (νοιτ᾽ ἄν· αἱ
[18]   καὶ ἀνδρεῖος μὲν ἄδικος  δὲ   ἡττηθῇ. Ἔστιν δὲ τοῦτο καὶ
[24]   δὲ τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ  δὲ   θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον δέ, πάντες
[24]   οὐ δεῖ συνίστασθαι τοιούτους. ἂν  δὲ   θῇ καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι
[21]   ὀνομάτων τὰ μὲν ἄρρενα τὰ  δὲ   θήλεα τὰ δὲ μεταξύ, ἄρρενα
[25]   δὲ διαιρέσει, οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα  δὲ   θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ πρὶν (μάθον
[12]   ἄνευ ἀναπαίστου καὶ τροχαίου, κομμὸς  δὲ   θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὶ (ἀπὸ
[24]   διηγηματικὴ μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ  δὲ   ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον κινητικὰ καὶ
[24]   διηγηματικὴ μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ  δὲ   ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον κινητικὰ καὶ
[26]   καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα. Περὶ  δὲ   ἰάμβων καὶ κωμῳδίας
[4]   παλαιῶν οἱ μὲν ἡρωικῶν οἱ  δὲ   ἰάμβων ποιηταί. Ὥσπερ δὲ καὶ
[5]   ἐστὶ τὰ μὲν ταὐτά, τὰ  δὲ   ἴδια τῆς τραγῳδίας· διόπερ ὅστις
[25]   Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν φασι. (τὰ  δὲ   ἴσως οὐ βέλτιον μέν, ἀλλ᾽
[9]   ποίησις ὀνόματα ἐπιτιθεμένη· τὸ  δὲ   καθ᾽ ἕκαστον, τί Ἀλκιβιάδης ἔπραξεν
[9]   τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει. Ἔστιν  δὲ   καθόλου μέν, τῷ ποίῳ τὰ
[15]   ἱκετεύουσα τῇ ὑστέρᾳ. Χρὴ  δὲ   καὶ ἐν τοῖς ἤθεσιν ὁμοίως
[14]   ἐκ τῆς ὄψεως γίγνεσθαι, ἔστιν  δὲ   καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως
[22]   ποίησις καὶ Σθενέλου. Σεμνὴ  δὲ   καὶ ἐξαλλάττουσα τὸ ἰδιωτικὸν
[22]   μέτρον. Καὶ ἐπὶ τῆς γλώττης  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν μεταφορῶν καὶ
[6]   δὲ ὄψις ψυχαγωγικὸν μέν, ἀτεχνότατον  δὲ   καὶ ἥκιστα οἰκεῖον τῆς ποιητικῆς·
[17]   δὲ ἔξω τοῦ μύθου· ἐλθὼν  δὲ   καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν,
[25]   γε καὶ> κατὰ μεταφοράν. Δεῖ  δὲ   καὶ ὅταν ὄνομά τι ὑπεναντίωμά
[2]   τὴν Δειλιάδα χείρους· ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τοὺς διθυράμβους καὶ
[1]   καὶ ποίων ἐστὶ μορίων, ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὅσα
[8]   ἐνίων οὐδέν ἐστιν ἕν· οὕτως  δὲ   καὶ πράξεις ἑνὸς πολλαί εἰσιν,
[4]   τὸν λόγον πρωταγωνιστεῖν παρεσκεύασεν· τρεῖς  δὲ   καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς. Ἔτι δὲ
[4]   οἱ δὲ ἰάμβων ποιηταί. Ὥσπερ  δὲ   καὶ τὰ σπουδαῖα μάλιστα ποιητὴς
[8]   λέγομεν τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν, ὁμοίως  δὲ   καὶ τὴν (Ἰλιάδα. Χρὴ οὖν,
[2]   καὶ (τὸ) περὶ τοὺς λόγους  δὲ   καὶ τὴν ψιλομετρίαν, οἷον Ὅμηρος
[13]   βελτίονος μᾶλλον χείρονος. Σημεῖον  δὲ   καὶ τὸ γιγνόμενον· πρῶτον μὲν
[16]   Τυροῖ διὰ τῆς σκάφης. Ἔστιν  δὲ   καὶ τούτοις χρῆσθαι βέλτιον
[4]   τῶν ἀτιμοτάτων καὶ νεκρῶν. Αἴτιον  δὲ   καὶ τούτου, ὅτι μανθάνειν οὐ
[18]   ἀξιοῦσι τὸν ἕνα ὑπερβάλλειν. Δίκαιον  δὲ   καὶ τραγῳδίαν ἄλλην καὶ τὴν
[14]   τοῖς παραδεδομένοις χρῆσθαι καλῶς. Τὸ  δὲ   καλῶς τί λέγομεν, εἴπωμεν σαφέστερον.
[1]   φυσιολόγον μᾶλλον (ποιητήν· ὁμοίως  δὲ   κἂν εἴ τις ἅπαντα τὰ
[7]   ποτὲ καὶ ἄλλοτέ φασιν.  δὲ   κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν τοῦ
[6]   τις ἐστίν, οὐ ποιότης· εἰσὶν  δὲ   κατὰ μὲν τὰ ἤθη ποιοί
[1]   αἱ μὲν ἅμα πᾶσιν αἱ  δὲ   κατὰ μέρος. Ταύτας μὲν οὖν
[25]   οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον. Τὸ  δὲ   κατὰ μεταφορὰν εἴρηται, οἷον πάντες
[25]   μὲν γὰρ καθ᾽ αὑτήν,  δὲ   κατὰ συμβεβηκός. Εἰ μὲν γὰρ
[4]   ποίησιν ἐκ τῶν αὐτοσχεδιασμάτων. Διεσπάσθη  δὲ   κατὰ τὰ οἰκεῖα ἤθη
[20]   οἷον ἄνθρωποι’ ἄνθρωπος’  δὲ   κατὰ τὰ ὑποκριτικά, οἷον κατ᾽
[24]   καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει  δὲ   κατά τε τῆς συστάσεως τὸ
[24]   καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει  δὲ   κατά τε τῆς συστάσεως τὸ
[19]   μᾶλλον ἐκείνης τῆς μεθόδου. Ἔστι  δὲ   κατὰ τὴν διάνοιαν ταῦτα, ὅσα
[25]   γὰρ πλείω ἀμφίβολόν ἐστιν. Τὰ  δὲ   κατὰ τὸ ἔθος τῆς λέξεως.
[20]   (σημαῖνον καὶ ὅσα τοιαῦτα,  δὲ   κατὰ τὸ ἑνὶ πολλοῖς,
[25]   εὐπρόσωπον καλοῦσι· καὶ τὸ (ζωρότερον  δὲ   κέραιε οὐ τὸ ἄκρατον ὡς
[1]   ἐκφέρωσιν, οὕτω καλεῖν εἰώθασιν· οὐδὲν  δὲ   κοινόν ἐστιν Ὁμήρῳ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ
[23]   ἑκατέρας δύο μόναι, ἐκ  δὲ   Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς
[24]   ἑκατέρας δύο μόναι, ἐκ  δὲ   Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς
[21]   ὑφῃρημένον ἐξηλλαγμένον. Λέγω  δὲ   κύριον μὲν χρῶνται ἕκαστοι,
[22]   τἆλλα τὰ εἰρημένα (εἴδη, τὸ  δὲ   κύριον τὴν σαφήνειαν. Οὐκ ἐλάχιστον
[6]   ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν ἔστιν, ἔτι  δὲ   κυριωτέρα περὶ τὴν ἀπεργασίαν (τῶν
[5]   ὧν ἐγένοντο οὐ λελήθασιν,  δὲ   κωμῳδία διὰ τὸ μὴ σπουδάζεσθαι
[5]   εἴη διεξιέναι καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ  δὲ   κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ εἴπομεν μίμησις
[1]   τῆς τραγῳδίας ποίησις ἔτι  δὲ   κωμῳδία καὶ διθυραμβοποιητικὴ καὶ
[22]   τοῖς ξενικοῖς κεχρημένη· ξενικὸν  δὲ   λέγω γλῶτταν καὶ μεταφορὰν καὶ
[21]   εἴδη τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν  δὲ   λέγω μὴ ἐκ σημαινόντων
[18]   ποιεῖν ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν  δὲ   λέγω τὸ πολύμυθον, οἷον εἴ
[24]   ἀφανίζει ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ  δὲ   λέξει δεῖ διαπονεῖν ἐν τοῖς
[20]   τῆς ποιητικῆς ὂν θεώρημα. ~(Τῆς  δὲ   λέξεως ἁπάσης τάδ᾽ ἐστὶ τὰ
[6]   γὰρ ποιοῦνται τὴν μίμησιν. Λέγω  δὲ   λέξιν μὲν αὐτὴν τὴν τῶν
[18]   Εὐριπίδῃ ἀλλ᾽ ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς  δὲ   λοιποῖς τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον
[18]   ἔσωθεν πολλάκις δέσις, τὸ  δὲ   λοιπὸν λύσις· λέγω δὲ
[6]   ἔχει τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν  δὲ   λοιπῶν μελοποιία μέγιστον τῶν
[25]   ὀρθότητα τὴν κατὰ τέχνην. Αἱ  δὲ   λύσεις ἐκ τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν
[18]   τραγῳδίας τὸ μὲν δέσις τὸ  δὲ   λύσις, τὰ (μὲν ἔξωθεν καὶ
[24]   προστιθέντες ἀπαγγέλλουσιν ὡς χαριζόμενοι. Δεδίδαχεν  δὲ   μάλιστα Ὅμηρος καὶ τοὺς ἄλλους
[22]   ἐκεῖνος δὲ τοῦτο ἠγνόει. Ἔστιν  δὲ   μέγα μὲν τὸ ἑκάστῳ τῶν
[13]   ἐστιν ὥσπερ εἴρηται ὀρθόν· σημεῖον  δὲ   μέγιστον· ἐπὶ γὰρ τῶν σκηνῶν
[22]   διπλοῖς ὀνόμασι καὶ γλώτταις, πολὺ  δὲ   μέγιστον τὸ μεταφορικὸν εἶναι. Μόνον
[12]   πρώτη λέξις ὅλη χοροῦ, στάσιμον  δὲ   μέλος χοροῦ τὸ ἄνευ ἀναπαίστου
[20]   ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον. Ταύτης  δὲ   μέρη τό τε φωνῆεν καὶ
[12]   μεταξὺ ὅλων χορικῶν μελῶν, ἔξοδος  δὲ   μέρος ὅλον τραγῳδίας μεθ᾽
[12]   τὸ πρὸ χοροῦ (παρόδου, ἐπεισόδιον  δὲ   μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ μεταξὺ
[22]   κύριον τὴν σαφήνειαν. Οὐκ ἐλάχιστον  δὲ   μέρος συμβάλλεται (εἰς τὸ σαφὲς
[21]   ἄρρενα τὰ δὲ θήλεα τὰ  δὲ   μεταξύ, ἄρρενα μὲν ὅσα τελευτᾷ
[21]   τὸ γόνυ’ τὸ ἄστυ’ Τὰ  δὲ   μεταξὺ εἰς ταῦτα καὶ Ν
[22]   δὲ (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς, αἱ  δὲ   μεταφοραὶ τοῖς ἰαμβείοις. Καὶ ἐν
[22]   τούτῳ τῷ τρόπῳ γελοῖον· τὸ  δὲ   μέτρον κοινὸν ἁπάντων ἐστὶ τῶν
[24]   ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ  δὲ   μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς
[24]   ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ  δὲ   μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς
[15]   εἶναι ἐν τοῖς πράγμασιν, εἰ  δὲ   μή, ἔξω τῆς τραγῳδίας, οἷον
[24]   μὲν μηδὲν ἔχειν ἄλογον, εἰ  δὲ   μή, ἔξω τοῦ μυθεύματος, ὥσπερ
[18]   ἅπαντα δεῖ πειρᾶσθαι ἔχειν, εἰ  δὲ   μή, τὰ μέγιστα καὶ πλεῖστα,
[14]   καὶ χορηγίας δεόμενόν ἐστιν. Οἱ  δὲ   μὴ τὸ (φοβερὸν διὰ τῆς
[15]   ἀποδίδομεν τοῖς θεοῖς ὁρᾶν. Ἄλογον  δὲ   μηδὲν εἶναι ἐν τοῖς πράγμασιν,
[16]   γὰρ τὸ τόξον ἐντείνειν, ἄλλον  (δὲ)   (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ
[25]   οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον. Εἰ  δὲ   μηδετέρως, ὅτι οὕτω φασίν, οἷον
[7]   τοῦτο δὲ εὐμνημόνευτον εἶναι. Τοῦ  δὲ   μήκους ὅρος ὁ> μὲν πρὸς
[15]   τῷ Οἰδίποδι τῷ Σοφοκλέους. Ἐπεὶ  δὲ   μίμησίς ἐστιν τραγῳδία βελτιόνων
[6]   μιμοῦνται, δύο μέρη ἐστίν, ὡς  δὲ   μιμοῦνται, ἕν, δὲ μιμοῦνται,
[2]   οἷς ποιοῦνται τὴν μίμησιν. ~(Ἐπεὶ  δὲ   μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας, ἀνάγκη
[6]   ὡς δὲ μιμοῦνται, ἕν,  δὲ   μιμοῦνται, τρία, καὶ παρὰ ταῦτα
[22]   (ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου, ἓν  δὲ   μόνον ὄνομα μεταθέντος, ἀντὶ κυρίου
[6]   καταδεεστέροις τούτοις κεχρημένη τραγῳδία, ἔχουσα  δὲ   μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων. Πρὸς
[5]   καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἠγνόηται. Τὸ  δὲ   μύθους ποιεῖν (Ἐπίχαρμος καὶ Φόρμις)
[6]   ἀρχαῖοι πολιτικῶς ἐποίουν λέγοντας, οἱ  δὲ   νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν δὲ ἦθος
[2]   βελτίους, Κλεοφῶν δὲ ὁμοίους, Ἡγήμων  δὲ   Θάσιος ὁ> τὰς παρῳδίας
[7]   δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον  δὲ   καὶ αὐτὸ μετ᾽ ἄλλο
[6]   τὴν τῶν (μέτρων σύνθεσιν, μελοποιίαν  δὲ   τὴν δύναμιν φανερὰν ἔχει
[24]   Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ παθητικόν,  δὲ   (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ διόλου)
[24]   Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ παθητικόν,  δὲ   (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ διόλου)
[23]   ἓν οὐδὲν γίνεται τέλος. Σχεδὸν  δὲ   οἱ πολλοὶ τῶν ποιητῶν τοῦτο
[9]   μὲν τὰ γενόμενα (λέγειν, τὸν  δὲ   οἷα ἂν γένοιτο. Διὸ καὶ
[25]   μὲν οἵους δεῖ ποιεῖν, Εὐριπίδην  δὲ   οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον. Εἰ
[26]   τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ· λέγω  δὲ   οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων πράξεων
[14]   Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον, λέγω  δὲ   οἷον ἐν τῷ Κρεσφόντῃ
[21]   λέγει πρὸς ἐστι. Λέγω  δὲ   οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη πρὸς
[1]   πᾶσι χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις, λέγω  δὲ   οἷον ῥυθμῷ καὶ μέλει καὶ
[14]   μύθους λύειν οὐκ ἔστιν, λέγω  δὲ   οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν ὑπὸ
[21]   καὶ τὸ Πηλείδου Πηληιάδεω’ ἀφῃρημένον  δὲ   οἷον τὸ (κρῖ’ καὶ τὸ
[24]   μὲν δι᾽ ὅλου ἀγωνίζονται, μιμοῦνται  δὲ   ὀλίγα καὶ ὀλιγάκις· δὲ
[24]   δὲ ὀλίγα καὶ ὀλιγάκις·  δὲ   ὀλίγα (φροιμιασάμενος εὐθὺς εἰσάγει ἄνδρα
[4]   διαλέκτῳ τῇ πρὸς ἀλλήλους, ἑξάμετρα  δὲ   ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς
[15]   τούτων τὸ μὲν χεῖρον, τὸ  δὲ   ὅλως φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον δὲ
[4]   εἰκὸς δὲ εἶναι πολλούς, ἀπὸ  δὲ   Ὁμήρου ἀρξαμένοις (ἔστιν, οἷον ἐκείνου
[2]   κρείττους, Παύσων δὲ χείρους, Διονύσιος  δὲ   ὁμοίους εἴκαζεν. Δῆλον δὲ ὅτι
[2]   οἷον Ὅμηρος μὲν βελτίους, Κλεοφῶν  δὲ   ὁμοίους, Ἡγήμων δὲ Θάσιος
[21]   πολλὰ τῶν Μασσαλιωτῶν, Ἑρμοκαϊκόξανθος’ (Ἅπαν  δὲ   ὄνομά ἐστιν κύριον
[4]   τινὰ ἄλλην αἰτίαν. (Κατὰ φύσιν  δὲ   ὄντος ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι καὶ
[20]   καὶ μήκει καὶ βραχύτητι ἔτι  δὲ   ὀξύτητι καὶ βαρύτητι καὶ τῷ
[18]   δεῖ δὲ ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ  δὲ   ὅπερ εἴρηται πολλάκις μεμνῆσθαι καὶ
[21]   δύο, Ψ καὶ Ξ) θήλεα  δὲ   ὅσα ἐκ τῶν φωνηέντων εἴς
[1]   τραγῳδία καὶ κωμῳδία· διαφέρουσι  δὲ   ὅτι αἱ μὲν ἅμα πᾶσιν
[17]   συνέβη ἐλθεῖν τῆς ἱερείας, τὸ  δὲ   ὅτι ἀνεῖλεν θεὸς (διά
[19]   ἔτι μέγεθος καὶ μικρότητας. Δῆλον  δὲ   ὅτι καὶ ἐν τοῖς πράγμασιν
[2]   Διονύσιος δὲ ὁμοίους εἴκαζεν. Δῆλον  δὲ   ὅτι καὶ τῶν λεχθεισῶν ἑκάστη
[9]   διαστρέφειν ἀναγκάζονται τὸ ἐφεξῆς. (Ἐπεὶ  δὲ   οὐ (μόνον τελείας ἐστὶ πράξεως
[14]   μέλλει τὸν υἱὸν ἀποκτείνειν, ἀποκτείνει  δὲ   οὔ, ἀλλ᾽ ἀνεγνώρισε, καὶ ἐν
[16]   (ὅτι ὅμοιός τις ἐλήλυθεν, ὅμοιος  δὲ   οὐθεὶς ἀλλ᾽ Ὀρέστης, οὗτος
[9]   δὲ ἄλλα πεποιημένα, ἐν ἐνίαις  δὲ   οὐθέν, οἷον ἐν τῷ Ἀγάθωνος
[17]   οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ παρατείνειν. Λέγω  δὲ   οὕτως ἂν θεωρεῖσθαι τὸ καθόλου,
[13]   (εὐχὴν ποιοῦντες τοῖς θεαταῖς. Ἔστιν  δὲ   οὐχ αὕτη ἀπὸ τραγῳδίας ἡδονὴ
[6]   μελοποιία μέγιστον τῶν ἡδυσμάτων,  δὲ   ὄψις ψυχαγωγικὸν μέν, ἀτεχνότατον δὲ
[18]   ἐστὶν περιπέτεια καὶ ἀναγνώρισις,  δὲ   παθητική, οἷον οἵ τε Αἴαντες
[11]   ἐστί, περιπέτεια (καὶ ἀναγνώρισις· τρίτον  δὲ   πάθος. Τούτων δὲ περιπέτεια μὲν
[15]   ὁμαλῶς ἀνώμαλον δεῖ εἶναι. Ἔστιν  δὲ   παράδειγμα πονηρίας μὲν ἤθους μὴ
[12]   οὐκ ἔστι χοροῦ μέλος· χορικοῦ  δὲ   πάροδος μὲν πρώτη λέξις
[18]   τὰ δ᾽ ἄλλα ἐπεισόδια. ~Ἔστι  δὲ   πάσης τραγῳδίας τὸ μὲν δέσις
[10]   μύθων οἱ μὲν ἁπλοῖ οἱ  δὲ   πεπλεγμένοι· καὶ γὰρ αἱ πράξεις
[25]   τῇ αὑτῶν οἰήσει. Τοῦτο  δὲ   πέπονθε τὰ περὶ Ἰκάριον. Οἴονται
[15]   αὐτὰς ἔστιν ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται  δὲ   περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις
[19]   τῶν ἄλλων εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν  δὲ   περὶ λέξεως καὶ διανοίας εἰπεῖν.
[13]   τοὺς τυχόντας μύθους ἀπηρίθμουν, νῦν  δὲ   περὶ ὀλίγας οἰκίας αἱ κάλλισται
[19]   μὴ διὰ τὸν λόγον; Τῶν  δὲ   περὶ τὴν λέξιν ἓν μέν
[13]   τὸν ἀνάξιόν ἐστιν δυστυχοῦντα,  δὲ   (περὶ τὸν ὅμοιον, ἔλεος μὲν
[13]   μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον, φόβος  δὲ   περὶ τὸν ὅμοιον, ὥστε οὔτε
[11]   τάδε μετὰ τάδε. ~Ἔστι  δὲ   περιπέτεια μὲν εἰς τὸ
[11]   ἀναγνώρισις· τρίτον δὲ πάθος. Τούτων  δὲ   περιπέτεια μὲν καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται,
[18]   αὐτὴ πλοκὴ καὶ λύσις. Πολλοὶ  δὲ   πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ
[25]   κέκρητο’ Τὰ δὲ ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν  δὲ   πλέω νύξ’ τὸ γὰρ πλείω
[20]   πλειόνων μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν  δὲ   ποιεῖν πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν.
[21]   ὀνομαζομένου τὸ μὲν καταλείπῃ τὸ  δὲ   ποιῇ, οἷον τὸ δεξιτερὸν κατὰ
[9]   εἰκὸς οὔτ᾽ ἀνάγκη εἶναι. Τοιαῦται  δὲ   ποιοῦνται ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων
[24]   καὶ τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ  δὲ   πρακτικόν. (Ἔτι δὲ ἀτοπώτερον εἰ
[24]   καὶ τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ  δὲ   πρακτικόν. (οἷον τὰ Κύπρια
[14]   τὸν Κρέοντα Αἵμων. Τὸ  δὲ   πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον δὲ τὸ
[14]   τοὺς παῖδας τὴν Μήδειαν· ἔστιν  δὲ   (πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας δὲ πρᾶξαι
[14]   ἔστιν δὲ (πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας  δὲ   πρᾶξαι τὸ δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον
[6]   δύναμιν φανερὰν ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ  δὲ   πράξεώς ἐστι μίμησις, πράττεται δὲ
[3]   ποιεῖν αὐτοὶ μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους  δὲ   πράττειν προσαγορεύειν. Περὶ μὲν οὖν
[6]   πάλιν ἕτερα διὰ μέλους. Ἔπεὶ  δὲ   πράττοντες ποιοῦνται τὴν μίμησιν, πρῶτον
[25]   ἤθη καὶ τὰς διανοίας. ~Περὶ  δὲ   προβλημάτων καὶ λύσεων, ἐκ πόσων
[12]   τῆς σκηνῆς καὶ κομμοί. Ἔστιν  δὲ   πρόλογος μὲν μέρος ὅλον τραγῳδίας
[11]   τῆς πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς, ἐκείνου  δὲ   πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης ἔδει
[25]   μείζονος κακοῦ, ἵνα ἀπογένηται. Τὰ  δὲ   πρὸς τὴν (λέξιν ὁρῶντα δεῖ
[24]   μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει  δὲ   πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος
[24]   μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει  δὲ   πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος
[8]   μὲν ἐν τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι  δὲ   προσποιήσασθαι ἐν τῷ ἀγερμῷ, ὧν
[25]   τὸ γὰρ γνωριμώτατον μόνον. Κατὰ  δὲ   προσῳδίαν, ὥσπερ Ἱππίας ἔλυεν
[5]   λεγόμενοι αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς  δὲ   πρόσωπα ἀπέδωκεν προλόγους
[12]   τούτου τὸ μὲν πάροδος τὸ  δὲ   στάσιμον, κοινὰ μὲν ἁπάντων ταῦτα,
[5]   ἔδωκεν, ἀλλ᾽ ἐθελονταὶ ἦσαν. Ἤδη  δὲ   σχήματά τινα αὐτῆς ἐχούσης οἱ
[11]   ἐκ τῶν πεπραγμένων ἀποθανεῖν, τὸν  δὲ   σωθῆναι. Ἀναγνώρισις (δέ, ὥσπερ καὶ
[12]   κοινὰ μὲν ἁπάντων ταῦτα, ἴδια  δὲ   τὰ ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ
[24]   (καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) Ἔτι  δὲ   τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν
[24]   (καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) ~Ἔτι  δὲ   τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν
[6]   μῦθος τῆς τραγῳδίας, δεύτερον  δὲ   τὰ ἤθη (παραπλήσιον γάρ ἐστιν
[15]   τοὺς (μύθους εἴρηται ἱκανῶς. ~Περὶ  δὲ   τὰ ἤθη τέτταρά ἐστιν ὧν
[16]   διὰ τῶν σημείων. Τούτων  δὲ   τὰ μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην
[22]   ἐν λόγοις τις χρήσαιτο· ἔστι  δὲ   τὰ τοιαῦτα τὸ κύριον καὶ
[18]   ἐξέπεσεν ἐν τούτῳ μόνῳ. Ἐν  δὲ   ταῖς περιπετείαις καὶ ἐν τοῖς
[21]   τὸ μὲν ἀρύσαι ταμεῖν, τὸ  δὲ   ταμεῖν ἀρύσαι εἴρηκεν· ἄμφω γὰρ
[6]   τὰ ἤθη ποιοί τινες, κατὰ  δὲ   τὰς (πράξεις εὐδαίμονες τοὐναντίον)
[9]   κατὰ τὴν μίμησίν ἐστιν, μιμεῖται  δὲ   τὰς πράξεις. Κἂν ἄρα συμβῇ
[20]   τὸ ἡμίφωνον καὶ ἄφωνον. Ἔστιν  δὲ   ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ> ἄνευ
[6]   μῦθος τέλος τῆς τραγῳδίας, τὸ  δὲ   τέλος μέγιστον ἁπάντων. Ἔτι ἄνευ
[18]   Φθιώτιδες καὶ Πηλεύς· (τὸ  δὲ   τέταρτον ὄψις, οἷον αἵ τε
[2]   μιμήσαιτο ἄν τις. Ἐν αὐτῇ  δὲ   τῇ διαφορᾷ καὶ τραγῳδία
[24]   τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον· ἐν  δὲ   τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν
[24]   τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον· ἐν  δὲ   τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν
[14]   τραγῳδίας ἀλλὰ τὴν οἰκείαν. Ἐπεὶ  δὲ   τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ φόβου
[18]   εὐτυχίαν εἰς ἀτυχίαν, λύσιν  δὲ   τὴν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς
[22]   οἷόν τε τοῦτο ποιῆσαι, κατὰ  δὲ   τὴν μεταφορῶν ἐνδέχεται, οἷον ἄνδρ᾽
[21]   καρπὸν μὲν ἀφιέναι σπείρειν, τὸ  δὲ   τὴν φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου
[23]   ἡμῖν ἱκανὰ τὰ εἰρημένα. ~Περὶ  δὲ   τῆς διηγηματικῆς καὶ ἐν μέτρῳ
[6]   τυγχάνουσι καὶ ἀποτυγχάνουσι πάντες) ἔστιν  δὲ   τῆς μὲν πράξεως μῦθος
[25]   ἄλλης (τέχνης καὶ ποιητικῆς. Αὐτῆς  δὲ   τῆς ποιητικῆς διττὴ ἁμαρτία,
[17]   ὁρῶντα (τὸν θεατὴν) ἐλάνθανεν, ἐπὶ  δὲ   τῆς σκηνῆς ἐξέπεσεν δυσχερανάντων τοῦτο
[4]   οὗτος πρὸς τὰς κωμῳδίας. Παραφανείσης  δὲ   τῆς τραγῳδίας καὶ κωμῳδίας οἱ
[9]   τὸν καθ᾽ ἕκαστον (ποιοῦσιν. Ἐπὶ  δὲ   τῆς τραγῳδίας τῶν γενομένων ὀνομάτων
[16]   τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις  δὲ   τί μέν ἐστιν, εἴρηται πρότερον·
[14]   Τὸ δὲ πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον  δὲ   τὸ ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι, πράξαντα
[25]   τὸ πρόβλημα εἰκός ἐστιν. Ὅλως  δὲ   τὸ ἀδύνατον μὲν πρὸς τὴν
[15]   δὲ ὅλως φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον  δὲ   τὸ ἁρμόττοντα· ἔστιν γὰρ ἀνδρείαν
[21]   (οὐδὲ εἰς φωνῆεν βραχύ. Εἰς  δὲ   τὸ Ι τρία μόνον, μέλι’
[22]   τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ποιήσει, διὰ  δὲ   τὸ (κοινωνεῖν τοῦ εἰωθότος τὸ
[4]   δὲ καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς. Ἔτι  δὲ   τὸ μέγεθος· ἐκ μικρῶν μύθων
[14]   εἰδότας μὴ εἰδότας. Τούτων  δὲ   τὸ μὲν γινώσκοντα μελλῆσαι καὶ
[21]   γῆ, τὸ δὲ διπλοῦν· τούτου  δὲ   τὸ μὲν ἐκ σημαίνοντος καὶ
[20]   προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον  δὲ   τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον φωνὴν
[20]   Σ καὶ τὸ Ρ, ἄφωνον  δὲ   τὸ μετὰ προσβολῆς καθ᾽ αὑτὸ
[5]   μίμησις εἶναι σπουδαίων ἠκολούθησεν· τῷ  δὲ   τὸ μέτρον ἁπλοῦν ἔχειν καὶ
[15]   ἁρμόττον ποιῆσαι ὡς προείρηται. Τέταρτον  δὲ   τὸ ὁμαλόν. Κἂν γὰρ ἀνώμαλός
[15]   ἀνδρείαν δεινὴν εἶναι. Τρίτον  δὲ   τὸ ὅμοιον. Τοῦτο γὰρ ἕτερον
[24]   ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς  δὲ   τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς
[24]   ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς  δὲ   τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς
[12]   δεῖ χρῆσθαι πρότερον εἴπαμεν, κατὰ  δὲ   τὸ ποσὸν καὶ εἰς
[12]   δεῖ χρῆσθαι (πρότερον εἴπομεν, κατὰ  δὲ   τὸ ποσὸν καὶ εἰς
[25]   ἀλλ᾽ οὐκ Ἰκάριον· δι᾽ ἁμάρτημα  δὲ   τὸ πρόβλημα εἰκός ἐστιν. Ὅλως
[25]   ἀδυναμίαν, αὐτῆς ἁμαρτία· εἰ  δὲ   τὸ προελέσθαι μὴ ὀρθῶς, ἀλλὰ
[14]   καὶ ἀναγνώρισις ἐκπληκτικόν. Κράτιστον  δὲ   (τὸ τελευταῖον, λέγω δὲ οἷον
[21]   μόνον, μέλι’ κόμμι’ πέπερι’ Εἰς  δὲ   τὸ Υ πέντε, τὸ δόρυ’
[13]   μεταξὺ ἄρα τούτων λοιπός. Ἔστι  δὲ   τοιοῦτος μήτε ἀρετῇ διαφέρων
[24]   αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν  δὲ   τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς ποιητὴς
[18]   μέρη τὸ πρέπον μέγεθος, ἐν  (δὲ   τοῖς δράμασι πολὺ παρὰ τὴν
[24]   διώκοντες, δὲ ἀνανεύων, ἐν  δὲ   τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ δὲ
[22]   ἅπαντα χρήσιμα τὰ εἰρημένα, ἐν  δὲ   τοῖς ἰαμβείοις διὰ τὸ ὅτι
[20]   μὲν τὸν παρόντα χρόνον τὸ  δὲ   τὸν παρεληλυθότα. Πτῶσις δ᾽ ἐστὶν
[20]   Ἰλιὰς μὲν (συνδέσμῳ εἷς,  δὲ   τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν.
[25]   ὥσπερ καὶ νῦν Ἰλλυριοί. Περὶ  δὲ   τοῦ καλῶς μὴ καλῶς
[7]   πέφυκεν εἶναι γίνεσθαι· τελευτὴ  δὲ   τοὐναντίον αὐτὸ μὲν μετ᾽
[17]   δὲ αἱ ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ  δὲ   τοὺς μύθους συνιστάναι καὶ τῇ
[7]   ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, μετὰ  δὲ   τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον δὲ
[22]   λέξει ἅπαντα τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος  δὲ   τοῦτο ἠγνόει. Ἔστιν δὲ μέγα
[18]   μὲν ἄδικος δὲ ἡττηθῇ. Ἔστιν  δὲ   τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ Ἀγάθων
[18]   γὰρ τοῦτο καὶ φιλάνθρωπον. Ἔστιν  δὲ   τοῦτο, ὅταν σοφὸς μὲν
[24]   ψευδῆ λέγειν ὡς δεῖ. (Ἔστι  δὲ   τοῦτο παραλογισμός. Οἴονται γὰρ οἱ
[25]   εἰ ἀμιμήτως ἔγραψεν. Πρὸς  δὲ   τούτοις ἐὰν ἐπιτιμᾶται ὅτι οὐκ
[24]   γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς  δὲ   τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα
[24]   γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς  δὲ   τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα
[25]   γὰρ ταῦτα τοῖς ποιηταῖς. Πρὸς  δὲ   τούτοις οὐχ αὐτὴ ὀρθότης
[6]   μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων. Πρὸς  δὲ   τούτοις τὰ μέγιστα οἷς ψυχαγωγεῖ
[17]   λανθάνοι (τὸ) τὰ ὑπεναντία) Σημεῖον  δὲ   τούτου ἐπετιμᾶτο Καρκίνῳ.
[24]   ἂν τὸ πρῶτον ψεῦδος, ἄλλο  δὲ   τούτου ὄντος ἀνάγκη εἶναι
[4]   μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν ἐστιν· σημεῖον  δὲ   τούτου, πλεῖστα γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν
[24]   τὸ πρῶτον ὡς ὄν. Παράδειγμα  δὲ   τούτου τὸ ἐκ τῶν Νίπτρων.
[4]   χαίρειν τοῖς μιμήμασι πάντας. Σημεῖον  δὲ   τούτου τὸ συμβαῖνον (ἐπὶ τῶν
[2]   μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας, ἀνάγκη  δὲ   τούτους σπουδαίους φαύλους
[6]   μέλος καὶ διάνοιαν ὡσαύτως. (Μέγιστον  δὲ   τούτων ἐστὶν τῶν πραγμάτων
[7]   τῆς τῶν ποιητῶν ἐστιν. ~Διωρισμένων  δὲ   τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα ποίαν
[19]   τοῦ λόγου δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη  δὲ   τούτων τό τε ἀποδεικνύναι καὶ
[3]   μιμεῖσθαι βούλεται τῶν νῦν. ~Ἔτι  δὲ   τούτων τρίτη διαφορὰ τὸ ὡς
[26]   οὐδὲν δέονται τῶν σχημάτων, τὴν  δὲ   τραγικὴν πρὸς φαύλους· εἰ οὖν
[6]   περὶ κωμῳδίας ὕστερον ἐροῦμεν· περὶ  δὲ   τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς ἐκ
[12]   χοροῦ καὶ (ἀπὸ σκηνῆς. (Μέρη  δὲ   τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι>
[12]   τρώσεις καὶ ὅσα τοιαῦτα. ~Μέρη  δὲ   τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι
[14]   ἐν τῷ τραυματίᾳ Ὀδυσσεῖ. Ἔτι  δὲ   τρίτον παρὰ ταῦτα τὸ (μέλλοντα
[5]   ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ διαφέρουσιν· ἔτι  δὲ   τῷ μήκει· μὲν ὅτι
[1]   οἷον τῶν συρίγγων, αὐτῷ  δὲ   τῷ ῥυθμῷ (μιμοῦνται) χωρὶς ἁρμονίας
[21]   εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’ Ἔστι  δὲ   τῷ τρόπῳ τούτῳ τῆς μεταφορᾶς
[9]   φαύλων ποιητῶν δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ  δὲ   τῶν ἀγαθῶν διὰ τοὺς ὑποκριτάς·
[20]   μὲν οὐδεμίαν ἔχον φωνήν, μετὰ  δὲ   (τῶν ἐχόντων τινὰ φωνὴν γινόμενον
[6]   καθόλου τι ἀποφαίνονται. Τέταρτον  δὲ   τῶν μὲν λόγων λέξις·
[10]   τοιούτους εἶναι καλλίους μύθους. ~Εἰσὶ  δὲ   τῶν μύθων οἱ μὲν ἁπλοῖ
[17]   Ποσειδῶνος καὶ μόνου ὄντος, ἔτι  δὲ   τῶν οἴκοι οὕτως ἐχόντων ὥστε
[21]   μαζόν’ ἀντὶ τοῦ δεξιόν’ Αὐτῶν  δὲ   τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν ἄρρενα
[6]   δὲ πράξεώς ἐστι μίμησις, πράττεται  δὲ   ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς ἀνάγκη
[17]   ταύτην ἔσχε τὴν ἱερωσύνην· χρόνῳ  δὲ   ὕστερον τῷ ἀδελφῷ συνέβη ἐλθεῖν
[1]   μὲν ποιητὴν δίκαιον καλεῖν, τὸν  δὲ   φυσιολόγον μᾶλλον (ποιητήν· ὁμοίως
[20]   ταῦτα τὰ εἴδη ἐστίν. Λόγος  δὲ   φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς ἔνια
[20]   τὸ δωρος’ οὐ σημαίνει. Ῥῆμα  δὲ   φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ μετὰ (χρόνου
[2]   Πολύγνωτος μὲν γὰρ κρείττους, Παύσων  δὲ   χείρους, Διονύσιος δὲ ὁμοίους εἴκαζεν.
[6]   καὶ ἁρμονίαν (καὶ μέλος) τὸ  δὲ   χωρὶς τοῖς (εἴδεσι τὸ διὰ
[21]   μὲν χρῶνται ἕκαστοι, γλῶτταν  δὲ   ἕτεροι· ὥστε φανερὸν ὅτι
[16]   γνώσεσθαι οὐχ ἑωράκει· (τὸ  δὲ   ὡς δι᾽ ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος διὰ
[11]   μεταβολὴ καθάπερ εἴρηται, καὶ τοῦτο  δὲ   ὥσπερ λέγομεν κατὰ τὸ εἰκὸς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philipep Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/10/2005