Chapitre |
[26] |
τέλος
τῆς
μιμήσεως
εἶναι
(τὸ
|
γὰρ |
ἀθροώτερον
ἥδιον
ἢ
πολλῷ
κεκραμένον |
[16] |
ἄλλως
ὑπὸ
τῶν
συβοτῶν·
εἰσὶ
|
γὰρ |
αἱ
μὲν
πίστεως
ἕνεκα
ἀτεχνότεραι, |
[10] |
ἁπλοῖ
οἱ
δὲ
πεπλεγμένοι·
καὶ
|
γὰρ |
αἱ
πράξεις
ὧν
μιμήσεις
οἱ |
[7] |
χρόνου
γινομένη)
οὔτε
παμμέγεθες
(οὐ
|
γὰρ |
ἅμα
ἡ
θεωρία
γίνεται
ἀλλ᾽ |
[17] |
τούτου
ὃ
ἐπετιμᾶτο
Καρκίνῳ.
Ὁ
|
γὰρ |
Ἀμφιάραος
ἐξ
ἱεροῦ
ἀνῄει,
ὃ |
[3] |
εἴη
μιμητὴς
Ὁμήρῳ
Σοφοκλῆς,
μιμοῦνται
|
γὰρ |
ἄμφω
σπουδαίους,
τῇ
δὲ
Ἀριστοφάνει, |
[19] |
τι
καὶ
ἄξιον
(σπουδῆς.
Τί
|
γὰρ |
ἄν
τις
ὑπολάβοι
ἡμαρτῆσθαι
ἃ |
[9] |
γενόμενα
φανερὸν
ὅτι
δυνατά·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐγένετο,
εἰ
ἦν
ἀδύνατα. |
[19] |
παρὰ
τὸν
λόγον
γίγνεσθαι.
Τί
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
τοῦ
λέγοντος
ἔργον, |
[17] |
μάλιστα
πρὸ
ὀμμάτων
τιθέμενον·
οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
ἐναργέστατα
(ὁ)
ὁρῶν
ὥσπερ |
[16] |
τῆς
εἰρημένης
ἁμαρτίας
ἐστίν,
ἐξῆν
|
γὰρ |
ἂν
ἔνια
καὶ
ἐνεγκεῖν.
Καὶ |
[1] |
τυγχάνουσι
μέχρι
τοῦ
νῦν·
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἂν
(ἔχοιμεν
ὀνομάσαι
κοινὸν
τοὺς |
[1] |
κατὰ
τὸ
μέτρον
προσαγορεύοντες·
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ἰατρικὸν
ἢ
φυσικόν
τι |
[4] |
λέγεται
ἔστω
ἡμῖν
εἰρημένα·
πολὺ
|
γὰρ |
ἂν
ἴσως
ἔργον
εἴη
διεξιέναι |
[23] |
τέλος
ἐπιχειρῆσαι
ποιεῖν
ὅλον·
λίαν
|
γὰρ |
ἂν
μέγας
καὶ
οὐκ
εὐσύνοπτος |
[9] |
λέγειν
ἢ
ἄμετρα
διαφέρουσιν
(εἴη
|
γὰρ |
ἂν
τὰ
Ἡροδότου
εἰς
μέτρα |
[15] |
Δεύτερον
δὲ
τὸ
ἁρμόττοντα·
ἔστιν
|
γὰρ |
ἀνδρείαν
μὲν
τὸ
ἦθος,
ἀλλ᾽ |
[20] |
ἐπὶ
τῶν
ὀνομάτων·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἄνθρωπος’
ἢ
λευκόν’
οὐ
σημαίνει |
[21] |
τέταρτον
πρὸς
τὸ
τρίτον·
ἐρεῖ
|
γὰρ |
ἀντὶ
τοῦ
δευτέρου
τὸ
τέταρτον |
[15] |
Τέταρτον
δὲ
τὸ
ὁμαλόν.
Κἂν
|
γὰρ |
ἀνώμαλός
τις
ᾖ
ὁ
τὴν |
[20] |
καθ᾽
αὑτὰ
σημαίνει
τι
(οὐ
|
γὰρ |
(ἅπας
λόγος
ἐκ
ῥημάτων
καὶ |
[24] |
τὴν
ἐποποιίαν
τῇ
τραγῳδίᾳ,
ἢ
|
γὰρ |
ἁπλῆν
ἢ
πεπλεγμένην
ἢ
ἠθικὴν |
[24] |
τὴν
ἐποποιίαν
τῇ
τραγῳδίᾳ,
ἢ
|
γὰρ |
ἁπλῆν
ἢ
πεπλεγμένην
ἢ
ἠθικὴν |
[17] |
καὶ
τοῖς
σχήμασιν
(συναπεργαζόμενον.
Πιθανώτατοι
|
γὰρ |
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
φύσεως
οἱ |
[15] |
(δεῖται
προαγορεύσεως
καὶ
ἀγγελίας·
ἅπαντα
|
γὰρ |
ἀποδίδομεν
τοῖς
θεοῖς
ὁρᾶν.
Ἄλογον |
[6] |
ῥητορικῆς
ἔργον
ἐστίν·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχαῖοι
πολιτικῶς
ἐποίουν
λέγοντας,
οἱ |
[4] |
συμβαῖνον
(ἐπὶ
τῶν
ἔργων·
ἃ
|
γὰρ |
αὐτὰ
λυπηρῶς
ὁρῶμεν,
τούτων
τὰς |
[25] |
πέπονθε
τὰ
περὶ
Ἰκάριον.
Οἴονται
|
γὰρ |
αὐτὸν
Λάκωνα
(εἶναι·
ἄτοπον
οὖν |
[21] |
δὲ
ταμεῖν
ἀρύσαι
εἴρηκεν·
ἄμφω
|
γὰρ |
ἀφελεῖν
τί
ἐστιν.
Τὸ
δὲ |
[16] |
Οἰδίποδι
καὶ
τῇ
Ἰφιγενείᾳ·
εἰκὸς
|
γὰρ |
βούλεσθαι
ἐπιθεῖναι
γράμματα.
Αἱ
γὰρ |
[5] |
ἐστι
τὸ
γελοῖον
μόριον.
Τὸ
|
γὰρ |
γελοῖόν
ἐστιν
(ἁμάρτημά
τι
καὶ |
[9] |
αἱ
τραγῳδίαι
εἰσίν,
(ἀντέχεσθαι.
Καὶ
|
γὰρ |
γελοῖον
τοῦτο
ζητεῖν,
ἐπεὶ
καὶ |
[9] |
οὐθὲν
ἧττον
ποιητής
ἐστι·
τῶν
|
γὰρ |
γενομένων
ἔνια
οὐδὲν
κωλύει
τοιαῦτα |
[25] |
οἱ
Κεφαλλῆνές
φασι·
παρ᾽
αὑτῶν
|
γὰρ |
γῆμαι
λέγουσι
τὸν
Ὀδυσσέα
καὶ |
[18] |
εἰκὸς
ὥσπερ
Ἀγάθων
λέγει,
εἰκὸς
|
γὰρ |
γίνεσθαι
πολλὰ
(καὶ
παρὰ
τὸ |
[25] |
δ᾽
ἄμμορος’
κατὰ
μεταφοράν,
τὸ
|
γὰρ |
γνωριμώτατον
μόνον.
Κατὰ
δὲ
προσῳδίαν, |
[15] |
δὲ
(ἐν
ἑκάστῳ
γένει·
καὶ
|
γὰρ |
γυνή
ἐστιν
χρηστὴ
καὶ
δοῦλος, |
[24] |
ὅρος
ἱκανὸς
ὁ
εἰρημένος·
δύνασθαι
|
γὰρ |
δεῖ
συνορᾶσθαι
τὴν
ἀρχὴν
καὶ |
[24] |
ὅρος
ἱκανὸς
ὁ
εἰρημένος·
δύνασθαι
|
γὰρ |
δεῖ
συνορᾶσθαι
τὴν
ἀρχὴν
καὶ |
[24] |
ὃ
δεῖ
ποιεῖν
αὐτόν.
Αὐτὸν
|
γὰρ |
δεῖ
τὸν
ποιητὴν
ἐλάχιστα
λέγειν· |
[16] |
ἀνεγνώρισεν
ὅτι
Ὀρέστης·
ἐκείνη
μὲν
|
γὰρ |
διὰ
τῆς
ἐπιστολῆς,
ἐκεῖνος
δὲ |
[18] |
ὅλον
ποιοῖ
μῦθον.
Ἐκεῖ
μὲν
|
γὰρ |
διὰ
τὸ
μῆκος
λαμβάνει
τὰ |
[24] |
ἡ
δὲ
(Ὀδύσσεια
πεπλεγμένον
(ἀναγνώρισις
|
γὰρ |
διόλου)
καὶ
ἠθική·
πρὸς
δὲ |
[24] |
ἡ
δὲ
(Ὀδύσσεια
πεπλεγμένον
(ἀναγνώρισις
|
γὰρ |
διόλου)
καὶ
ἠθική·
πρὸς
δὲ |
[20] |
οἷον
κατ᾽
ἐρώτησιν
ἐπίταξιν·
τὸ
|
γὰρ |
ἐβάδισεν’
ἢ
βάδιζε’
πτῶσις
ῥήματος |
[7] |
οὐ
τῆς
τέχνης
ἐστίν·
εἰ
|
γὰρ |
ἔδει
ἑκατὸν
τραγῳδίας
ἀγωνίζεσθαι,
πρὸς |
[25] |
τέχνην,
(ἡμαρτῆσθαι)
οὐκ
ὀρθῶς·
δεῖ
|
γὰρ |
εἰ
ἐνδέχεται
ὅλως
μηδαμῇ
ἡμαρτῆσθαι. |
[25] |
ἢ
κατ᾽
ἄλλο
συμβεβηκός;
ἔλαττον
|
γὰρ |
εἰ
μὴ
ᾔδει
ὅτι
ἔλαφος |
[15] |
μιμεῖσθαι
τοὺς
ἀγαθοὺς
(εἰκονογράφους·
καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
ἀποδιδόντες
τὴν
ἰδίαν
μορφὴν |
[2] |
μιμεῖσθαι
τοῦτον
τὸν
τρόπον.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ὀρχήσει
καὶ
αὐλήσει
καὶ |
[3] |
τούτων
(μιμήσαιτο
ἄν
τις.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
καὶ
τὰ |
[9] |
ἐν
τῷ
Ἀγάθωνος
Ἀνθεῖ·
ὁμοίως
|
γὰρ |
ἐν
τούτῳ
τά
τε
πράγματα |
[22] |
τὸ
δ᾽
εὐτελές.
Αἰσχύλος
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
Φιλοκτήτῃ
ἐποίησε
φαγέδαιναν |
[21] |
αὐτὸς
τίθεται
ὁ
ποιητής,
δοκεῖ
|
γὰρ |
ἔνια
εἶναι
τοιαῦτα,
(οἷον
τὰ |
[16] |
τούτῳ
εἵμαρτο
ἀποθανεῖν
αὐταῖς,
καὶ
|
γὰρ |
ἐξετέθησαν
ἐνταῦθα.
Ἔστιν
δέ
τις |
[15] |
ἡ
ἐν
Αὐλίδι
Ἰφιγένεια·
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἔοικεν
ἡ
ἱκετεύουσα
τῇ
ὑστέρᾳ. |
[5] |
καὶ
περὶ
ἐπῶν·
ἃ
μὲν
|
γὰρ |
ἐποποιία
ἔχει,
ὑπάρχει
τῇ
τραγῳδίᾳ, |
[15] |
Τρίτον
δὲ
τὸ
ὅμοιον.
Τοῦτο
|
γὰρ |
ἕτερον
τοῦ
(χρηστὸν
τὸ
ἦθος |
[22] |
ας
τε
σημεῖόν
ἐστι·
τὸ
|
γὰρ |
εὖ
μεταφέρειν
τὸ
τὸ
ὅμοιον |
[25] |
ἀλλὰ
τὸ
πρόσωπον
αἰσχρόν,
τὸ
|
γὰρ |
εὐειδὲς
οἱ
Κρῆτες
τὸ
εὐπρόσωπον |
[16] |
σοφιστοῦ
περὶ
τῆς
Ἰφιγενείας·
εἰκὸς
|
γὰρ |
ἔφη
τὸν
Ὀρέστην
συλλογίσασθαι
ὅτι |
[13] |
γὰρ
τοῦτ᾽
ἐστὶ
πάντων,
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἔχει
ὧν
δεῖ,
οὔτε
γὰρ |
[26] |
τραγική,
διαπορήσειεν
ἄν
τις.
Εἰ
|
γὰρ |
ἡ
ἧττον
φορτικὴ
βελτίων,
τοιαύτη |
[7] |
τι
γένοιτο
καλὸν
ζῷον
(συγχεῖται
|
γὰρ |
ἡ
θεωρία
ἐγγὺς
τοῦ
ἀναισθήτου |
[2] |
σπουδαίους
ἢ
φαύλους
εἶναι
(τὰ
|
γὰρ |
ἤθη
σχεδὸν
ἀεὶ
τούτοις
ἀκολουθεῖ |
[3] |
καὶ
οἱ
ἐκ
Σικελίας,
ἐκεῖθεν
|
γὰρ |
ἦν
Ἐπίχαρμος
ὁ
ποιητὴς
πολλῷ |
[24] |
πολλοῖς,
ἀπρεπὲς
ἂν
φαίνοιτο·
τὸ
|
γὰρ |
ἡρωικὸν
στασιμώτατον
καὶ
(ὀγκωδέστατον
τῶν |
[24] |
πολλοῖς,
ἀπρεπὲς
ἂν
φαίνοιτο·
τὸ
|
γὰρ |
ἡρωικὸν
στασιμώτατον
καὶ
(ὀγκωδέστατον
τῶν |
[9] |
τὴν
δόξαν
δι᾽
ἄλληλα·
τὸ
|
γὰρ |
θαυ
(μαστὸν
οὕτως
ἕξει
μᾶλλον |
[4] |
ἐστιν·
σημεῖον
δὲ
τούτου,
πλεῖστα
|
γὰρ |
ἰαμβεῖα
λέγομεν
ἐν
τῇ
διαλέκτῳ |
[22] |
ἐκ
γλωττῶν,
βαρβαρισμός.
Αἰνίγματός
τε
|
γὰρ |
ἰδέα
αὕτη
ἐστί,
τὸ
λέγοντα |
[19] |
(τοῖς
περὶ
ῥητορικῆς
κείσθω·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἴδιον
μᾶλλον
ἐκείνης
τῆς
μεθόδου. |
[13] |
καὶ
ἐλεεινῶν
εἶναι
μιμητικήν
(τοῦτο
|
γὰρ |
ἴδιον
τῆς
τοιαύτης
μιμήσεώς
ἐστιν) |
[9] |
εἰκὸς
ἢ
τὸ
ἀναγκαῖον.
Ὁ
|
γὰρ |
ἱστορικὸς
καὶ
ὁ
ποιητὴς
οὐ |
[25] |
ποιητικῆς
διττὴ
ἁμαρτία,
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
καθ᾽
αὑτήν,
ἡ
δὲ
κατὰ |
[18] |
νῦν
συκοφαντοῦσιν
τοὺς
ποιητάς·
γεγονότων
|
γὰρ |
καθ᾽
ἕκαστον
μέρος
ἀγαθῶν
ποιητῶν, |
[14] |
πρότερον
καὶ
ποιητοῦ
ἀμείνονος.
Δεῖ
|
γὰρ |
καὶ
ἄνευ
τοῦ
ὁρᾶν
οὕτω |
[8] |
ἐὰν
περὶ
ἕνα
ᾖ·
πολλὰ
|
γὰρ |
καὶ
ἄπειρα
τῷ
ἑνὶ
συμβαίνει, |
[2] |
ἀεὶ
τούτοις
ἀκολουθεῖ
μόνοις,
κακίᾳ
|
γὰρ |
καὶ
ἀρετῇ
τὰ
ἤθη
διαφέρουσι |
[24] |
καὶ
μεταφορὰς
δέχεται
μάλιστα·
περιττὴ
|
γὰρ |
καὶ
ἡ
διηγηματικὴ
μίμησις
τῶν |
[24] |
καὶ
μεταφορὰς
δέχεται
μάλιστα·
περιττὴ
|
γὰρ |
καὶ
ἡ
διηγηματικὴ
μίμησις
τῶν |
[25] |
ποτὲ
οὐκ
ἄλογόν
(ἐστιν·
εἰκὸς
|
γὰρ |
καὶ
παρὰ
τὸ
εἰκὸς
γίνεσθαι. |
[18] |
δὲ
εἴδη
εἰσὶ
τέσσαρα
(τοσαῦτα
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
μέρη
ἐλέχθη)
ἡ |
[1] |
μὴ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
καὶ
χρώμασι
καὶ
σχήμασι
πολλὰ |
[7] |
ὑπάρχειν
μὴ
τὸ
τυχόν·
τὸ
|
γὰρ |
καλὸν
ἐν
μεγέθει
καὶ
τάξει |
[15] |
ἀκολουθούσας
αἰσθήσεις
τῇ
ποιητικῇ·
καὶ
|
γὰρ |
κατ᾽
αὐτὰς
ἔστιν
ἁμαρτάνειν
πολλάκις· |
[23] |
ἔτυχεν
ἔχει
πρὸς
ἄλληλα.
Ὥσπερ
|
(γὰρ |
κατὰ
τοὺς
αὐτοὺς
χρόνους
ἥ |
[19] |
εἰπὼν
Μῆνιν
ἄειδε
θεά’
Τὸ
|
γὰρ |
κελεῦσαι,
φησίν,
ποιεῖν
τι
ἢ |
[2] |
ὥσπερ
οἱ
γραφεῖς·
Πολύγνωτος
μὲν
|
γὰρ |
κρείττους,
Παύσων
δὲ
χείρους,
Διονύσιος |
[3] |
τὰ
ὀνόματα
σημεῖον·
αὐτοὶ
μὲν
|
γὰρ |
κώμας
τὰς
περιοικίδας
καλεῖν
φασιν, |
[3] |
κωμῳδίας
οἱ
Δωριεῖς
(τῆς
μὲν
|
γὰρ |
κωμῳδίας
οἱ
Μεγαρεῖς
οἵ
τε |
[4] |
τὸ
οἰκεῖον
μέτρον
εὗρε·
μάλιστα
|
γὰρ |
(λεκτικὸν
τῶν
μέτρων
τὸ
ἰαμβεῖόν |
[4] |
ἀλλὰ
τὸ
γελοῖον
δραματοποιήσας·
ὁ
|
γὰρ |
Μαργίτης
ἀνάλογον
ἔχει,
ὥσπερ
Ἰλιὰς |
[22] |
ἁπάντων
ἐστὶ
τῶν
μερῶν·
καὶ
|
γὰρ |
μεταφοραῖς
καὶ
γλώτταις
καὶ
τοῖς |
[4] |
ἁρμονίας
καὶ
τοῦ
ῥυθμοῦ
(τὰ
|
γὰρ |
μέτρα
ὅτι
μόρια
τῶν
ῥυθμῶν |
[14] |
μὴ
πρᾶξαι
χείριστον·
τό
τε
|
γὰρ |
μιαρὸν
ἔχει,
καὶ
οὐ
τραγικόν· |
[14] |
πράξαντα
δὲ
ἀναγνωρίσαι·
τό
τε
|
γὰρ |
μιαρὸν
οὐ
πρόσεστιν
καὶ
ἡ |
[4] |
καὶ
αὗται
φυσικαί.
Τό
τε
|
γὰρ |
μιμεῖσθαι
σύμφυτον
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐκ |
[6] |
τούτων
καὶ
τὰς
πράξεις
εἶναί
|
γὰρ |
μιμοῦνται,
δύο
μέρη
ἐστίν,
ὡς |
[3] |
σπουδαίους,
τῇ
δὲ
Ἀριστοφάνει,
πράττοντας
|
γὰρ |
μιμοῦνται
καὶ
δρῶντας
ἄμφω.
Ὅθεν |
[6] |
ὁ
μῦθος
ἡ
μίμησις,
λέγω
|
γὰρ |
μῦθον
τοῦτον
τὴν
(σύνθεσιν
τῶν |
[21] |
μυρί᾽
Ὀδυσσεὺς
ἐσθλὰ
ἔοργεν’
τὸ
|
γὰρ |
μυρίον
πολύ
ἐστιν,
ᾧ
νῦν |
[20] |
δέ
ἐστι
λόγος
διχῶς,
ἢ
|
γὰρ |
ὁ
ἓν
σημαίνων,
ἢ
ὁ |
[17] |
δ᾽
ἐποποιία
τούτοις
μηκύνεται.
Τῆς
|
γὰρ |
Ὀδυσσείας
οὐ
μακρὸς
ὁ
λόγος |
[24] |
(Ἔστι
δὲ
τοῦτο
παραλογισμός.
Οἴονται
|
γὰρ |
οἱ
ἄνθρωποι,
ὅταν
τουδὶ
ὄντος |
[17] |
ποιητική
ἐστιν
ἢ
μανικοῦ·
τούτων
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
εὔπλαστοι
οἱ
δὲ |
[13] |
τὴν
τῶν
θεάτρων
ἀσθένειαν·
ἀκολουθοῦσι
|
γὰρ |
οἱ
ποιηταὶ
κατ᾽
(εὐχὴν
ποιοῦντες |
[13] |
καὶ
τὸ
γιγνόμενον·
πρῶτον
μὲν
|
γὰρ |
οἱ
ποιηταὶ
τοὺς
τυχόντας
μύθους |
[13] |
μᾶλλον
τῆς
κωμῳδίας
οἰκεία·
ἐκεῖ
|
γὰρ |
οἳ
ἂν
ἔχθιστοι
ὦσιν
ἐν |
[25] |
(ἀριθμὸν
ἕν
τι
ἀεί,
ἢ
|
γὰρ |
οἷα
ἦν
ἢ
ἔστιν,
ἢ |
[7] |
(μίμησιν
ἐχούσης
τι
μέγεθος·
ἔστιν
|
γὰρ |
ὅλον
καὶ
μηδὲν
ἔχον
μέγεθος. |
[24] |
καὶ
ἐπεισοδιοῦν
ἀνομοίοις
ἐπεισοδίοις·
τὸ
|
γὰρ |
ὅμοιον
ταχὺ
πληροῦν
ἐκπίπτειν
ποιεῖ |
[24] |
καὶ
ἐπεισοδιοῦν
ἀνομοίοις
ἐπεισοδίοις·
τὸ
|
γὰρ |
ὅμοιον
ταχὺ
πληροῦν
ἐκπίπτειν
ποιεῖ |
[26] |
τῶν
ἐποποιῶν
(σημεῖον
δέ,
ἐκ
|
γὰρ |
ὁποιασοῦν
(μιμήσεως
πλείους
τραγῳδίαι
γίνονται) |
[21] |
δέ
μοι
ἥδ᾽
ἕστηκεν’
τὸ
|
γὰρ |
ὁρμεῖν
ἐστιν
ἑστάναι
τι.
Ἀπ᾽ |
[24] |
ὁ
μῦθος
γελοῖον·
ἐξ
ἀρχῆς
|
γὰρ |
οὐ
δεῖ
συνίστασθαι
τοιούτους.
ἂν |
[26] |
τῷ
τῆς
τέχνης
ἔργῳ
(δεῖ
|
γὰρ |
οὐ
τὴν
τυχοῦσαν
ἡδονὴν
ποιεῖν |
[25] |
τὸ
οὐρῆας
μὲν
πρῶτον’
ἴσως
|
γὰρ |
οὐ
τοὺς
ἡμιόνους
λέγει
ἀλλὰ |
[26] |
ἡ
ἅπαντα
μιμουμένη
φορτική·
ὡς
|
γὰρ |
οὐκ
αἰσθανομένων
(ἂν
μὴ
αὐτὸς |
[14] |
(γένη
αἱ
τραγῳδίαι
εἰσίν.
Ζητοῦντες
|
γὰρ |
οὐκ
ἀπὸ
τέχνης
ἀλλ᾽
ἀπὸ |
[25] |
οἷον
τὰ
περὶ
θεῶν·
ἴσως
|
γὰρ |
οὔτε
βέλτιον
οὕτω
λέγειν
οὔτ᾽ |
[1] |
ἁρμονίας
ἡ
τῶν
ὀρχηστῶν
(καὶ
|
γὰρ |
οὗτοι
διὰ
τῶν
σχηματιζομένων
ῥυθμῶν |
[14] |
λέγομεν,
εἴπωμεν
σαφέστερον.
Ἔστι
μὲν
|
γὰρ |
οὕτω
γίνεσθαι
τὴν
πρᾶξιν,
ὥσπερ |
[4] |
μάλιστα
ποιητὴς
Ὅμηρος
(ἦν
(μόνος
|
γὰρ |
οὐχ
ὅτι
εὖ
ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
εἰπεῖν
κέχρηνται
τοῖς
εἴδεσιν·
καὶ
|
γὰρ |
ὄψις
ἔχει
πᾶν
καὶ
ἦθος |
[24] |
μήτε
ἠθικοῖς
μήτε
διανοητικοῖς·
ἀποκρύπτει
|
γὰρ |
πάλιν
ἡ
λίαν
λαμπρὰ
(λέξις |
[25] |
πολλοί
κατὰ
(μεταφορὰν
εἴρηται,
τὸ
|
γὰρ |
πᾶν
πολύ
τι.
Καὶ
τὸ |
[25] |
αὐλῶν
συρίγγων
τε
ὅμαδον’
τὸ
|
γὰρ |
πάντες’
ἀντὶ
τοῦ
πολλοί
κατὰ |
[25] |
Ζεῦξις
ἔγραφεν,
ἀλλὰ
βέλτιον·
τὸ
|
γὰρ |
παράδειγμα
δεῖ
ὑπερέχειν.
Πρὸς
ἅ |
[14] |
(παρασκευάζοντες
οὐδὲν
τραγῳδίᾳ
κοινωνοῦσιν·
οὐ
|
γὰρ |
πᾶσαν
δεῖ
ζητεῖν
ἡδονὴν
ἀπὸ |
[13] |
ἔλεον
οὔτε
φόβον,
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
περὶ
τὸν
ἀνάξιόν
ἐστιν
δυστυχοῦντα, |
[24] |
μελοποιίας
καὶ
ὄψεως
ταὐτά·
καὶ
|
γὰρ |
περιπετειῶν
δεῖ
καὶ
ἀναγνωρίσεων
καὶ |
[24] |
μελοποιίας
καὶ
ὄψεως
ταὐτά·
καὶ
|
γὰρ |
περιπετειῶν
δεῖ
καὶ
ἀναγνωρίσεων
καὶ |
[25] |
παρῴχηκεν
δὲ
πλέω
νύξ’
τὸ
|
γὰρ |
πλείω
ἀμφίβολόν
ἐστιν.
Τὰ
δὲ |
[9] |
ποίησις
ἱστορίας
ἐστίν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ποίησις
μᾶλλον
τὰ
καθόλου,
ἡ |
[6] |
μελοποιία
καὶ
λέξις,
ἐν
τούτοις
|
γὰρ |
ποιοῦνται
τὴν
μίμησιν.
Λέγω
δὲ |
[9] |
ἀγαθῶν
διὰ
τοὺς
ὑποκριτάς·
ἀγωνίσματα
|
γὰρ |
ποιοῦντες
καὶ
παρὰ
τὴν
δύναμιν |
[8] |
τέχνην
ἢ
διὰ
φύσιν·
Ὀδύσσειαν
|
(γὰρ |
ποιῶν
οὐκ
ἐποίησεν
ἅπαντα
ὅσα |
[10] |
τὸ
εἰκὸς
γίγνεσθαι
ταῦτα·
διαφέρει
|
γὰρ |
πολὺ
τὸ
γίγνεσθαι
τάδε
διὰ |
[6] |
πρὸς
Πολύγνωτον
πέπονθεν·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
Πολύγνωτος
ἀγαθὸς
ἠθογράφος,
ἡ
δὲ |
[14] |
ταῦτα
οὐκ
ἔστιν
ἄλλως.
Ἢ
|
γὰρ |
πρᾶξαι
ἀνάγκη
ἢ
μὴ
καὶ |
[25] |
δὲ
κατὰ
συμβεβηκός.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
προείλετο
μιμήσασθαι
ἀδυναμίαν,
αὐτῆς
ἡ |
[11] |
οὖν
καὶ
ἄλλαι
ἀναγνωρίσεις·
καὶ
|
γὰρ |
πρὸς
ἄψυχα
καὶ
(τὰ
τυχόντα |
[8] |
καὶ
κινεῖσθαι
τὸ
ὅλον·
ὃ
|
γὰρ |
προσὸν
(ἢ
μὴ
προσὸν
μηδὲν |
[24] |
θαυμαστὸν
ἡδύ·
σημεῖον
δέ,
πάντες
|
γὰρ |
προστιθέντες
ἀπαγγέλλουσιν
ὡς
χαριζόμενοι.
Δεδίδαχεν |
[4] |
τετραμέτρου
ἰαμβεῖον
ἐγένετο.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
πρῶτον
τετραμέτρῳ
ἐχρῶντο
διὰ
τὸ |
[4] |
ἤθη
ἡ
ποίησις·
(οἱ
μὲν
|
γὰρ |
σεμνότεροι
τὰς
καλὰς
ἐμιμοῦντο
πράξεις |
[21] |
μὴ
τοῖς
αὐτοῖς
δέ·
τὸ
|
γὰρ |
σίγυνον’
Κυπρίοις
μὲν
κύριον,
ἡμῖν |
[9] |
τῷ
Μίτυι,
θεωροῦντι
ἐμπεσών·
ἔοικε
|
γὰρ |
τὰ
τοιαῦτα
(οὐκ
εἰκῇ
γίνεσθαι· |
[25] |
πάθη
τῆς
λέξεώς
ἐστι·
δίδομεν
|
γὰρ |
ταῦτα
τοῖς
ποιηταῖς.
Πρὸς
δὲ |
[25] |
τοῦ
τέλους
τοῦ
αὑτῆς
(τὸ
|
γὰρ |
(τέλος
εἴρηται)
εἰ
οὕτως
ἐκπληκτικώτερον |
[16] |
ἐν
Κυπρίοις
τοῖς
Δικαιογένους,
ἰδὼν
|
γὰρ |
τὴν
γραφὴν
ἔκλαυσεν,
καὶ
ἡ |
[25] |
δόξαν
δεῖ
ἀνάγειν.
Πρός
τε
|
γὰρ |
τὴν
ποίησιν
αἱρετώτερον
πιθανὸν
ἀδύνατον |
[19] |
εἴ
τι
ἄλλο
τοιοῦτον.
Παρὰ
|
γὰρ |
τὴν
τούτων
γνῶσιν
ἢ
ἄγνοιαν |
[6] |
ἥκιστα
οἰκεῖον
τῆς
ποιητικῆς·
ἡ
|
γὰρ |
τῆς
τραγῳδίας
δύναμις
καὶ
ἄνευ |
[22] |
ἐξαλλαγαὶ
τῶν
ὀνομάτων·
διὰ
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
ἄλλως
ἔχειν
ἢ
ὡς |
[20] |
ἀφώνου
καὶ
φωνὴν
ἔχοντος·
καὶ
|
γὰρ |
τὸ
ΓΡ
ἄνευ
τοῦ
Α |
[21] |
καὶ
τεμὼν
ταναήκεϊ
χαλκῷ’
ἐνταῦθα
|
(γὰρ |
τὸ
μὲν
ἀρύσαι
ταμεῖν,
τὸ |
[22] |
(καὶ
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα.
Διὰ
|
γὰρ |
τὸ
μὴ
εἶναι
ἐν
τοῖς |
[22] |
κεκρᾶσθαί
πως
τούτοις·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
μὴ
ἰδιωτικὸν
ποιήσει
μηδὲ |
[16] |
Ὀδυσσεῖ
τῷ
(ψευδαγγέλῳ·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
τόξον
ἐντείνειν,
ἄλλον
(δὲ) |
[24] |
ἢ
γενέσθαι
ᾖ,
προσθεῖναι·
διὰ
|
γὰρ |
τὸ
τοῦτο
εἰδέναι
ἀληθὲς
(ὂν |
[16] |
γὰρ
βούλεσθαι
ἐπιθεῖναι
γράμματα.
Αἱ
|
γὰρ |
τοιαῦται
μόναι
(ἄνευ
τῶν
πεποιημένων |
[11] |
πράξεως
ἡ
εἰρημένη
ἐστίν·
ἡ
|
γὰρ |
τοιαύτη
ἀναγνώρισις
καὶ
περιπέτεια
ἢ |
[20] |
ἐστι
καθ᾽
αὑτὸ
σημαντικόν·
ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
διπλοῖς
οὐ
χρώμεθα
ὡς |
[9] |
ἤδη
τοῦτο
δῆλον
γέγονεν·
συστήσαντες
|
γὰρ |
τὸν
μῦθον
διὰ
τῶν
εἰκότων |
[16] |
ἡ
ἐν
τοῖς
Φινείδαις·
ἰδοῦσαι
|
γὰρ |
τὸν
τόπον
συνελογίσαντο
τὴν
εἱμαρμένην |
[25] |
σφιν
ὄρθ᾽
ἐπὶ
σαυρωτῆρος’
οὕτω
|
γὰρ |
τότ᾽
ἐνόμιζον,
ὥσπερ
καὶ
νῦν |
[26] |
αὑτῆς,
ὥσπερ
ἡ
ἐποποιία·
διὰ
|
γὰρ |
τοῦ
ἀναγινώσκειν
φανερὰ
ὁποία
τίς |
[16] |
ἡ
ἐν
Ἀλκίνου
ἀπολόγῳ,
ἀκούων
|
γὰρ |
τοῦ
κιθαριστοῦ
καὶ
μνησθεὶς
ἐδάκρυσεν, |
[13] |
ἐξ
ἀτυχίας
εἰς
εὐτυχίαν,
ἀτραγῳδότατον
|
γὰρ |
τοῦτ᾽
ἐστὶ
πάντων,
οὐδὲν
γὰρ |
[18] |
στοχάζονται
ὧν
βούλονται
θαυμαστῶς·
τραγικὸν
|
γὰρ |
τοῦτο
καὶ
φιλάνθρωπον.
Ἔστιν
δὲ |
[14] |
μητέρα
ἐκδιδόναι
μέλλων
ἀνεγνώρισεν.
Διὰ
|
γὰρ |
τοῦτο,
ὅπερ
πάλαι
εἴρηται,
οὐ |
[22] |
μέγιστον
τὸ
μεταφορικὸν
εἶναι.
Μόνον
|
γὰρ |
τοῦτο
οὔτε
παρ᾽
ἄλλου
ἔστι |
[4] |
ἐπὶ
βραχὺ
(κοινωνοῦσιν
αὐτοῦ.
Διὰ
|
γὰρ |
τοῦτο
χαίρουσι
τὰς
εἰκόνας
ὁρῶντες, |
[6] |
ἦθος
καὶ
τὴν
διάνοιαν
(διὰ
|
γὰρ |
τούτων
καὶ
τὰς
πράξεις
εἶναί |
[6] |
ἡ
τῶν
πραγμάτων
σύστασις.
Ἡ
|
γὰρ |
τραγῳδία
μίμησίς
ἐστιν
οὐκ
ἀνθρώπων |
[1] |
διαφέρουσι
δὲ
ἀλλήλων
τρισίν,
ἢ
|
γὰρ |
τῷ
ἐν
ἑτέροις
μιμεῖσθαι
ἢ |
[26] |
ἔχει
ὅσαπερ
ἡ
(ἐποποιία
(καὶ
|
γὰρ |
τῷ
μέτρῳ
ἔξεστι
χρῆσθαι)
καὶ |
[20] |
πέφυκε
συνθετὴ
γίγνεσθαι
φωνή·
καὶ
|
γὰρ |
τῶν
θηρίων
εἰσὶν
ἀδιαίρετοι
φωναί, |
[6] |
ἠθῶν
γέ
(νοιτ᾽
ἄν·
αἱ
|
γὰρ |
τῶν
νέων
τῶν
πλείστων
ἀήθεις |
[24] |
καὶ
πρῶτος
καὶ
ἱκανῶς.
Καὶ
|
γὰρ |
τῶν
ποιημάτων
ἑκάτερον
συνέστηκεν
ἡ |
[24] |
καὶ
πρῶτος
καὶ
ἱκανῶς.
Καὶ
|
γὰρ |
τῶν
ποιημάτων
ἑκάτερον
συνέστηκεν
ἡ |
[13] |
ὀρθόν·
σημεῖον
δὲ
μέγιστον·
ἐπὶ
|
γὰρ |
τῶν
σκηνῶν
καὶ
τῶν
ἀγώνων |
[26] |
αὐτῶν
ᾤοντο
ὑποκριτάς·
ὡς
λίαν
|
γὰρ |
ὑπερβάλλοντα
πίθηκον
ὁ
Μυννίσκος
(τὸν |
[13] |
εἰς
δυστυχίαν
μεταπίπτειν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
φιλάνθρωπον
ἔχοι
ἂν
ἡ
τοιαύτη |
[13] |
γὰρ
ἔχει
ὧν
δεῖ,
οὔτε
|
γὰρ |
φιλάνθρωπον
οὔτε
ἐλεεινὸν
οὔτε
φοβερόν |
[13] |
ἐξ
εὐτυχίας
εἰς
δυστυχίαν,
οὐ
|
γὰρ |
φοβερὸν
οὐδὲ
ἐλεεινὸν
τοῦτο
ἀλλὰ |
[2] |
τὴν
κωμῳδίαν
διέστηκεν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
χείρους
ἡ
δὲ
βελτίους
μιμεῖσθαι |
[5] |
σπουδάζεσθαι
ἐξ
ἀρχῆς
ἔλαθεν·
(καὶ
|
γὰρ |
χορὸν
κωμῳδῶν
ὀψέ
ποτε
ὁ |
[21] |
ἄρρενα
καὶ
τὰ
θήλεα·
τὸ
|
γὰρ |
Ψ
καὶ
τὸ
Ξ
σύνθετά |
[25] |
ἐκ
πέντε
εἰδῶν
φέρουσιν·
ἢ
|
γὰρ |
ὡς
ἀδύνατα
ἢ
ὡς
ἄλογα |