HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοσοῦτον 1
τότ 1
Τοῦ 3
τοῦ 85
τουδὶ 1
τοὐναντίον 4
τοὔνομα 1

Fréquences [« »]
75 ὁ
74 τὸν
66 τῷ
85 τοῦ
90 οἷον
100 τῆς
105 τὴν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Poétique, livre I

τοῦ

Chapitre

[20]   τοῦ Α συλλαβὴ καὶ μετὰ τοῦ Α, οἷον τὸ ΓΡΑ. Ἀλλὰ

[20]   καὶ γὰρ τὸ ΓΡ ἄνευ τοῦ Α συλλαβὴ καὶ μετὰ τοῦ

[5]   μέντοι κατὰ πᾶσαν κακίαν, ἀλλὰ τοῦ αἰσχροῦ ἐστι τὸ γελοῖον μόριον.

[14]   Ὀρέστου καὶ τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν δὲ εὑρίσκειν δεῖ

[26]   ὥσπερ ἡ ἐποποιία· διὰ γὰρ τοῦ ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν·

[7]   (συγχεῖται γὰρ ἡ θεωρία ἐγγὺς τοῦ ἀναισθήτου χρόνου γινομένη) οὔτε παμμέγεθες

[20]   καὶ ὀνομάτων σύγκειται, οἷον ὁ τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμός, ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ

[20]   μὲν (συνδέσμῳ εἷς, ὁ δὲ τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος

[3]   κατὰ κώμας πλάνῃ ἀτιμαζομένους ἐκ τοῦ ἄστεως· (καὶ τὸ ποιεῖν αὐτοὶ

[25]   ἔχει, εἰ τυγχάνει τοῦ τέλους τοῦ αὑτῆς (τὸ γὰρ (τέλος εἴρηται)

[9]   ἕξει μᾶλλον ἢ εἰ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου καὶ τῆς τύχης, ἐπεὶ

[15]   τοῦ δράματος, ἢ ὅσα πρὸ τοῦ γέγονεν ἃ οὐχ οἷόν τε

[21]   ὀνόματος ἀλλοτρίου ἐπιφορὰ ἢ ἀπὸ τοῦ γένους ἐπὶ εἶδος ἢ ἀπὸ

[15]   καὶ ἡ τῆς Μελανίππης ῥῆσις, τοῦ δὲ ἀνωμάλου ἡ ἐν Αὐλίδι

[15]   Μενέλαος ὁ ἐν τῷ Ὀρέστῃ, τοῦ (δὲ ἀπρεποῦς καὶ μὴ ἁρμόττοντος

[21]   τὸ δεξιτερὸν κατὰ μαζόν’ ἀντὶ τοῦ δεξιόν’ Αὐτῶν δὲ τῶν ὀνομάτων

[21]   τὸ τρίτον· ἐρεῖ γὰρ ἀντὶ τοῦ δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ ἀντὶ

[14]   Οἰδίπους· τοῦτο μὲν οὖν ἔξω τοῦ δράματος, ἐν δ᾽ αὐτῇ τῇ

[15]   μηχανῇ χρηστέον ἐπὶ τὰ ἔξω τοῦ δράματος, ἢ ὅσα πρὸ τοῦ

[21]   ἐπὶ τὸ γένος ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους ἐπὶ εἶδος ἢ κατὰ

[21]   γένους ἐπὶ εἶδος ἢ ἀπὸ τοῦ εἴδους ἐπὶ τὸ γένος ἢ

[22]   ποιήσει, διὰ δὲ τὸ (κοινωνεῖν τοῦ εἰωθότος τὸ σαφὲς ἔσται. Ὥστε

[25]   ἄλλο ποιεῖ μέρος. Παράδειγμα ἡ τοῦ Ἕκτορος δίωξις. Εἰ μέντοι τὸ

[22]   ἐσθίει ποδός, ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐσθίει’ τὸ θοινᾶται’ μετέθηκεν. καὶ

[26]   πόσα καὶ τί διαφέρει, καὶ τοῦ εὖ ἢ μὴ τίνες αἰτίαι,

[21]   τὸ δὲ τὴν φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽ ὁμοίως ἔχει

[18]   δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς αἰτιάσεως τοῦ θανάτου μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας

[9]   ἐν Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου τῷ Μίτυι, θεωροῦντι ἐμπεσών·

[16]   τις καὶ συνθετὴ ἐκ παραλογισμοῦ τοῦ θεάτρου, οἷον ἐν τῷ Ὀδυσσεῖ

[18]   ἕκαστον μέρος ἀγαθῶν ποιητῶν, ἑκάστου τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι τὸν ἕνα

[17]   θεὸς (διά τινα αἰτίαν ἔξω τοῦ καθόλου) ἐλθεῖν ἐκεῖ καὶ ἐφ᾽

[25]   καὶ νῦν Ἰλλυριοί. Περὶ δὲ τοῦ καλῶς ἢ μὴ καλῶς (εἰ

[16]   ἐν Ἀλκίνου ἀπολόγῳ, ἀκούων γὰρ τοῦ κιθαριστοῦ καὶ μνησθεὶς ἐδάκρυσεν, ὅθεν

[3]   δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ τοῦ κωμάζειν λεχθέντας ἀλλὰ τῇ κατὰ

[19]   γίγνεσθαι. Τί γὰρ ἂν εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ

[19]   δὲ ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν

[19]   τὴν διάνοιαν ταῦτα, ὅσα ὑπὸ τοῦ λόγου δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη δὲ

[7]   δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ μεγέθους. ~Μῦθος δ᾽ ἐστὶν εἷς

[25]   πονηρίᾳ, ὥσπερ ἐν Ὀρέστῃ τῇ> τοῦ Μενελάου. Τὰ μὲν οὖν ἐπιτιμήματα

[18]   τὴν ἀπ᾽ ἀρχῆς μέχρι τούτου τοῦ μέρους ὃ ἔσχατόν ἐστιν ἐξ

[20]   ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ τοῦ μέσου ἣν μὴ ἁρμόττει ἐν

[20]   (ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ τοῦ μέσου. Ὄνομα δέ ἐστι φωνὴ

[5]   ἐποποιία τῇ τραγῳδίᾳ μέχρι μὲν τοῦ (μετὰ μέτρου λόγῳ μίμησις εἶναι

[26]   μύουρον φαίνεσθαι, ἢ ἀκολουθοῦντα τῷ τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ· λέγω δὲ

[4]   (Κατὰ φύσιν δὲ ὄντος ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι καὶ τῆς ἁρμονίας καὶ

[9]   οἷον ὡς ὁ ἀνδριὰς ὁ τοῦ Μίτυος ἐν Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν

[24]   ἄλογον, εἰ δὲ μή, ἔξω τοῦ μυθεύματος, ὥσπερ (Οἰδίπους τὸ μὴ

[17]   ἐφ᾽ ὅ τι δὲ ἔξω τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ καὶ ληφθεὶς

[18]   λοιποῖς τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μύθου ἢ ἄλλης τραγῳδίας ἐστίν·

[11]   ἔστιν ἀναγνωρίσαι. Ἀλλ᾽ ἡ μάλιστα τοῦ μύθου καὶ ἡ μάλιστα τῆς

[6]   μέγιστα οἷς ψυχαγωγεῖ ἡ τραγῳδία τοῦ μύθου μέρη ἐστίν, αἵ τε

[11]   ἔδει ἀναγνωρίσεως. Δύο μὲν οὖν τοῦ μύθου μέρη ταῦτ᾽ ἐστί, περιπέτεια

[15]   τῶν μύθων ἐξ αὐτοῦ δεῖ τοῦ μύθου συμβαίνειν, (καὶ μὴ ὥσπερ

[10]   γίνεσθαι ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως τοῦ μύθου, ὥστε ἐκ τῶν προγεγενημένων

[1]   τῶν μέτρων ἀνώνυμοι τυγχάνουσι μέχρι τοῦ νῦν· οὐδὲν γὰρ ἂν (ἔχοιμεν

[14]   ἂν πάθοι τις ἀκούων τὸν τοῦ Οἰδίπου μῦθον. Τὸ δὲ διὰ

[21]   ἐὰν φωνήεντι μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ τοῦ οἰκείου ἢ συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ

[8]   μηδὲν ποιεῖ ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν δὲ ἐκ

[18]   τῶν ὑποκριτῶν, καὶ μόριον εἶναι τοῦ ὅλου καὶ συναγωνίζεσθαι μὴ ὥσπερ

[21]   ὄψ’ Ἐξηλλαγμένον δ᾽ ἐστὶν ὅταν τοῦ ὀνομαζομένου τὸ μὲν καταλείπῃ τὸ

[14]   ἀμείνονος. Δεῖ γὰρ καὶ ἄνευ τοῦ ὁρᾶν οὕτω συνεστάναι τὸν μῦθον

[14]   οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν ὑπὸ τοῦ Ὀρέστου καὶ τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ

[18]   τά τε προπεπραγμένα καὶ ἡ τοῦ παιδίου λῆψις καὶ πάλιν ἡ

[24]   ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει

[24]   ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει

[16]   Δεύτεραι δὲ αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, διὸ ἄτεχνοι. Οἷον (Ὀρέστης)

[16]   ἄλλον (δὲ) (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ καὶ ὑπόθεσις, (καὶ εἴ

[25]   ὅμαδον’ τὸ γὰρ πάντες’ ἀντὶ τοῦ πολλοί κατὰ (μεταφορὰν εἴρηται, τὸ

[21]   πολύ ἐστιν, ᾧ νῦν ἀντὶ τοῦ πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ

[17]   ἔτη πολλὰ καὶ παραφυλαττομένου ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ μόνου ὄντος, ἔτι

[7]   δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν τοῦ πράγματος ὅρος, ἀεὶ μὲν ὁ

[11]   εὐφρανῶν τὸν Οἰδίπουν καὶ ἀπαλλάξων τοῦ πρὸς τὴν μητέρα φόβου, δηλώσας

[4]   μιμεῖσθαι καὶ τῆς ἁρμονίας καὶ τοῦ ῥυθμοῦ (τὰ γὰρ μέτρα ὅτι

[6]   τὴν ἀπεργασίαν (τῶν ὄψεων ἡ τοῦ σκευοποιοῦ τέχνη τῆς τῶν ποιητῶν

[16]   ἐλήλυθεν. Καὶ ἡ Πολυΐ δου τοῦ σοφιστοῦ περὶ τῆς Ἰφιγενείας· εἰκὸς

[20]   Ταῦτα δὲ διαφέρει σχήμασίν τε τοῦ στόματος καὶ τόποις καὶ δασύτητι

[7]   ἀεὶ μὲν ὁ μείζων μέχρι τοῦ σύνδηλος εἶναι καλλίων ἐστὶ κατὰ

[25]   ἀλλ᾽ ὀρθῶς ἔχει, εἰ τυγχάνει τοῦ τέλους τοῦ αὑτῆς (τὸ γὰρ

[18]   τῆς αἰτιάσεως τοῦ θανάτου μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας δὲ εἴδη εἰσὶ

[26]   ὅτι κρείττων ἂν εἴη μᾶλλον τοῦ (τέλους τυγχάνουσα τῆς ἐποποιίας. Περὶ

[21]   δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ ἀντὶ τοῦ τετάρτου τὸ δεύτερον. Καὶ ἐνίοτε

[19]   ἐστιν εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς καὶ τοῦ τὴν τοιαύτην ἔχοντος ἀρχιτεκτονικήν, οἷον

[18]   ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος (Ἀγάθωνος τοῦ τοιούτου. Καίτοι τί διαφέρει ἢ

[4]   πρῶτος Αἰσχύλος ἤγαγε καὶ τὰ τοῦ χοροῦ ἠλάττωσε καὶ τὸν λόγον

[15]   τὸ ὅμοιον. Τοῦτο γὰρ ἕτερον τοῦ (χρηστὸν τὸ ἦθος καὶ ἁρμόττον

Chapitre
[20]	τοῦ Α συλλαβὴ καὶ μετὰ	τοῦ	Α, οἷον τὸ ΓΡΑ. Ἀλλὰ
[20]	καὶ γὰρ τὸ ΓΡ ἄνευ	τοῦ	Α συλλαβὴ καὶ μετὰ τοῦ
[5]	μέντοι κατὰ πᾶσαν κακίαν, ἀλλὰ	τοῦ	αἰσχροῦ ἐστι τὸ γελοῖον μόριον.
[14]	Ὀρέστου καὶ τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ	τοῦ	(Ἀλκμέωνος, αὐτὸν δὲ εὑρίσκειν δεῖ
[26]	ὥσπερ ἡ ἐποποιία· διὰ γὰρ	τοῦ	ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν·
[7]	(συγχεῖται γὰρ ἡ θεωρία ἐγγὺς	τοῦ	ἀναισθήτου χρόνου γινομένη) οὔτε παμμέγεθες
[20]	καὶ ὀνομάτων σύγκειται, οἷον ὁ	τοῦ	ἀνθρώπου ὁρισμός, ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ
[20]	μὲν (συνδέσμῳ εἷς, ὁ δὲ	τοῦ	ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος
[3]	κατὰ κώμας πλάνῃ ἀτιμαζομένους ἐκ	τοῦ	ἄστεως· (καὶ τὸ ποιεῖν αὐτοὶ
[25]	ἔχει, εἰ τυγχάνει τοῦ τέλους	τοῦ	αὑτῆς (τὸ γὰρ (τέλος εἴρηται)
[9]	ἕξει μᾶλλον ἢ εἰ ἀπὸ	τοῦ	αὐτομάτου καὶ τῆς τύχης, ἐπεὶ
[15]	τοῦ δράματος, ἢ ὅσα πρὸ	τοῦ	γέγονεν ἃ οὐχ οἷόν τε
[21]	ὀνόματος ἀλλοτρίου ἐπιφορὰ ἢ ἀπὸ	τοῦ	γένους ἐπὶ εἶδος ἢ ἀπὸ
[15]	καὶ ἡ τῆς Μελανίππης ῥῆσις,	τοῦ	δὲ ἀνωμάλου ἡ ἐν Αὐλίδι
[15]	Μενέλαος ὁ ἐν τῷ Ὀρέστῃ,	τοῦ	(δὲ ἀπρεποῦς καὶ μὴ ἁρμόττοντος
[21]	τὸ δεξιτερὸν κατὰ μαζόν’ ἀντὶ	τοῦ	δεξιόν’ Αὐτῶν δὲ τῶν ὀνομάτων
[21]	τὸ τρίτον· ἐρεῖ γὰρ ἀντὶ	τοῦ	δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ ἀντὶ
[14]	Οἰδίπους· τοῦτο μὲν οὖν ἔξω	τοῦ	δράματος, ἐν δ᾽ αὐτῇ τῇ
[15]	μηχανῇ χρηστέον ἐπὶ τὰ ἔξω	τοῦ	δράματος, ἢ ὅσα πρὸ τοῦ
[21]	ἐπὶ τὸ γένος ἢ ἀπὸ	τοῦ	εἴδους ἐπὶ εἶδος ἢ κατὰ
[21]	γένους ἐπὶ εἶδος ἢ ἀπὸ	τοῦ	εἴδους ἐπὶ τὸ γένος ἢ
[22]	ποιήσει, διὰ δὲ τὸ (κοινωνεῖν	τοῦ	εἰωθότος τὸ σαφὲς ἔσται. Ὥστε
[25]	ἄλλο ποιεῖ μέρος. Παράδειγμα ἡ	τοῦ	Ἕκτορος δίωξις. Εἰ μέντοι τὸ
[22]	ἐσθίει ποδός, ὁ δὲ ἀντὶ	τοῦ	ἐσθίει’ τὸ θοινᾶται’ μετέθηκεν. καὶ
[26]	πόσα καὶ τί διαφέρει, καὶ	τοῦ	εὖ ἢ μὴ τίνες αἰτίαι,
[21]	τὸ δὲ τὴν φλόγα ἀπὸ	τοῦ	ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽ ὁμοίως ἔχει
[18]	δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς αἰτιάσεως	τοῦ	θανάτου μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας
[9]	ἐν Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν αἴτιον	τοῦ	θανάτου τῷ Μίτυι, θεωροῦντι ἐμπεσών·
[16]	τις καὶ συνθετὴ ἐκ παραλογισμοῦ	τοῦ	θεάτρου, οἷον ἐν τῷ Ὀδυσσεῖ
[18]	ἕκαστον μέρος ἀγαθῶν ποιητῶν, ἑκάστου	τοῦ	ἰδίου ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι τὸν ἕνα
[17]	θεὸς (διά τινα αἰτίαν ἔξω	τοῦ	καθόλου) ἐλθεῖν ἐκεῖ καὶ ἐφ᾽
[25]	καὶ νῦν Ἰλλυριοί. Περὶ δὲ	τοῦ	καλῶς ἢ μὴ καλῶς (εἰ
[16]	ἐν Ἀλκίνου ἀπολόγῳ, ἀκούων γὰρ	τοῦ	κιθαριστοῦ καὶ μνησθεὶς ἐδάκρυσεν, ὅθεν
[3]	δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ	τοῦ	κωμάζειν λεχθέντας ἀλλὰ τῇ κατὰ
[19]	γίγνεσθαι. Τί γὰρ ἂν εἴη	τοῦ	λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ
[19]	δὲ ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ	τοῦ	λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ παρὰ τὸν
[19]	τὴν διάνοιαν ταῦτα, ὅσα ὑπὸ	τοῦ	λόγου δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη δὲ
[7]	δυστυχίαν μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος ἐστὶν	τοῦ	μεγέθους. ~Μῦθος δ᾽ ἐστὶν εἷς
[25]	πονηρίᾳ, ὥσπερ ἐν Ὀρέστῃ τῇ>	τοῦ	Μενελάου. Τὰ μὲν οὖν ἐπιτιμήματα
[18]	τὴν ἀπ᾽ ἀρχῆς μέχρι τούτου	τοῦ	μέρους ὃ ἔσχατόν ἐστιν ἐξ
[20]	ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ	τοῦ	μέσου ἣν μὴ ἁρμόττει ἐν
[20]	(ἐπὶ τῶν ἄκρων καὶ ἐπὶ	τοῦ	μέσου. Ὄνομα δέ ἐστι φωνὴ
[5]	ἐποποιία τῇ τραγῳδίᾳ μέχρι μὲν	τοῦ	(μετὰ μέτρου λόγῳ μίμησις εἶναι
[26]	μύουρον φαίνεσθαι, ἢ ἀκολουθοῦντα τῷ	τοῦ	μέτρου μήκει ὑδαρῆ· λέγω δὲ
[4]	(Κατὰ φύσιν δὲ ὄντος ἡμῖν	τοῦ	μιμεῖσθαι καὶ τῆς ἁρμονίας καὶ
[9]	οἷον ὡς ὁ ἀνδριὰς ὁ	τοῦ	Μίτυος ἐν Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν
[24]	ἄλογον, εἰ δὲ μή, ἔξω	τοῦ	μυθεύματος, ὥσπερ (Οἰδίπους τὸ μὴ
[17]	ἐφ᾽ ὅ τι δὲ ἔξω	τοῦ	μύθου· ἐλθὼν δὲ καὶ ληφθεὶς
[18]	λοιποῖς τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον	τοῦ	μύθου ἢ ἄλλης τραγῳδίας ἐστίν·
[11]	ἔστιν ἀναγνωρίσαι. Ἀλλ᾽ ἡ μάλιστα	τοῦ	μύθου καὶ ἡ μάλιστα τῆς
[6]	μέγιστα οἷς ψυχαγωγεῖ ἡ τραγῳδία	τοῦ	μύθου μέρη ἐστίν, αἵ τε
[11]	ἔδει ἀναγνωρίσεως. Δύο μὲν οὖν	τοῦ	μύθου μέρη ταῦτ᾽ ἐστί, περιπέτεια
[15]	τῶν μύθων ἐξ αὐτοῦ δεῖ	τοῦ	μύθου συμβαίνειν, (καὶ μὴ ὥσπερ
[10]	γίνεσθαι ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως	τοῦ	μύθου, ὥστε ἐκ τῶν προγεγενημένων
[1]	τῶν μέτρων ἀνώνυμοι τυγχάνουσι μέχρι	τοῦ	νῦν· οὐδὲν γὰρ ἂν (ἔχοιμεν
[14]	ἂν πάθοι τις ἀκούων τὸν	τοῦ	Οἰδίπου μῦθον. Τὸ δὲ διὰ
[21]	ἐὰν φωνήεντι μακροτέρῳ κεχρημένον ᾖ	τοῦ	οἰκείου ἢ συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ
[8]	μηδὲν ποιεῖ ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον	τοῦ	ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν δὲ ἐκ
[18]	τῶν ὑποκριτῶν, καὶ μόριον εἶναι	τοῦ	ὅλου καὶ συναγωνίζεσθαι μὴ ὥσπερ
[21]	ὄψ’ Ἐξηλλαγμένον δ᾽ ἐστὶν ὅταν	τοῦ	ὀνομαζομένου τὸ μὲν καταλείπῃ τὸ
[14]	ἀμείνονος. Δεῖ γὰρ καὶ ἄνευ	τοῦ	ὁρᾶν οὕτω συνεστάναι τὸν μῦθον
[14]	οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν ὑπὸ	τοῦ	Ὀρέστου καὶ τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ
[18]	τά τε προπεπραγμένα καὶ ἡ	τοῦ	παιδίου λῆψις καὶ πάλιν ἡ
[24]	ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ	τοῦ	ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει
[24]	ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ	τοῦ	ποιήματος ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει
[16]	Δεύτεραι δὲ αἱ πεποιημέναι ὑπὸ	τοῦ	ποιητοῦ, διὸ ἄτεχνοι. Οἷον (Ὀρέστης)
[16]	ἄλλον (δὲ) (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ	τοῦ	ποιητοῦ καὶ ὑπόθεσις, (καὶ εἴ
[25]	ὅμαδον’ τὸ γὰρ πάντες’ ἀντὶ	τοῦ	πολλοί κατὰ (μεταφορὰν εἴρηται, τὸ
[21]	πολύ ἐστιν, ᾧ νῦν ἀντὶ	τοῦ	πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ
[17]	ἔτη πολλὰ καὶ παραφυλαττομένου ὑπὸ	τοῦ	Ποσειδῶνος καὶ μόνου ὄντος, ἔτι
[7]	δὲ κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν	τοῦ	πράγματος ὅρος, ἀεὶ μὲν ὁ
[11]	εὐφρανῶν τὸν Οἰδίπουν καὶ ἀπαλλάξων	τοῦ	πρὸς τὴν μητέρα φόβου, δηλώσας
[4]	μιμεῖσθαι καὶ τῆς ἁρμονίας καὶ	τοῦ	ῥυθμοῦ (τὰ γὰρ μέτρα ὅτι
[6]	τὴν ἀπεργασίαν (τῶν ὄψεων ἡ	τοῦ	σκευοποιοῦ τέχνη τῆς τῶν ποιητῶν
[16]	ἐλήλυθεν. Καὶ ἡ Πολυΐ δου	τοῦ	σοφιστοῦ περὶ τῆς Ἰφιγενείας· εἰκὸς
[20]	Ταῦτα δὲ διαφέρει σχήμασίν τε	τοῦ	στόματος καὶ τόποις καὶ δασύτητι
[7]	ἀεὶ μὲν ὁ μείζων μέχρι	τοῦ	σύνδηλος εἶναι καλλίων ἐστὶ κατὰ
[25]	ἀλλ᾽ ὀρθῶς ἔχει, εἰ τυγχάνει	τοῦ	τέλους τοῦ αὑτῆς (τὸ γὰρ
[18]	τῆς αἰτιάσεως τοῦ θανάτου μέχρι	τοῦ	τέλους. Τραγῳδίας δὲ εἴδη εἰσὶ
[26]	ὅτι κρείττων ἂν εἴη μᾶλλον	τοῦ	(τέλους τυγχάνουσα τῆς ἐποποιίας. Περὶ
[21]	δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ ἀντὶ	τοῦ	τετάρτου τὸ δεύτερον. Καὶ ἐνίοτε
[19]	ἐστιν εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς καὶ	τοῦ	τὴν τοιαύτην ἔχοντος ἀρχιτεκτονικήν, οἷον
[18]	ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος (Ἀγάθωνος	τοῦ	τοιούτου. Καίτοι τί διαφέρει ἢ
[4]	πρῶτος Αἰσχύλος ἤγαγε καὶ τὰ	τοῦ	χοροῦ ἠλάττωσε καὶ τὸν λόγον
[15]	τὸ ὅμοιον. Τοῦτο γὰρ ἕτερον	τοῦ	(χρηστὸν τὸ ἦθος καὶ ἁρμόττον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/10/2005