Chapitre
[17]	μὲν οὖν ἴδιον τοῦτο, τὰ	δ᾽	ἄλλα ἐπεισόδια. ~Ἔστι δὲ πάσης
[23]	(δὶς) διαλαμβάνει τὴν ποίησιν. Οἱ	δ᾽	ἄλλοι περὶ ἕνα ποιοῦσι καὶ
[25]	πολύ τι. Καὶ τὸ οἴη	δ᾽	ἄμμορος’ κατὰ μεταφοράν, τὸ γὰρ
[21]	δὲ ἐκ σημαινόντων σύγκειται. Εἴη	δ᾽	ἂν καὶ τριπλοῦν καὶ τετραπλοῦν
[25]	οἰνοχοεύειν’ οὐ πινόντων οἶνον. Εἴη	δ᾽	ἂν τοῦτό γε καὶ> κατὰ
[24]	ἀρχὴν καὶ τὸ (τέλος. Εἴη	δ᾽	ἂν τοῦτο, εἰ τῶν μὲν
[24]	ἀρχὴν καὶ τὸ (τέλος. Εἴη	δ᾽	ἂν τοῦτο, εἰ τῶν μὲν
[14]	οὖν ἔξω τοῦ δράματος, ἐν	δ᾽	αὐτῇ τῇ τραγῳδίᾳ οἷον ὁ
[14]	οὐδ᾽ ἂν μηδετέρως ἔχοντες· ὅταν	δ᾽	ἐν ταῖς φιλίαις ἐγγένηται τὰ
[23]	μετριάζοντα καταπεπλεγμένον τῇ ποικιλίᾳ. (Νῦν	δ᾽	ἓν μέρος ἀπολαβὼν ἐπεισοδίοις κέχρηται
[24]	τραγῳδίαις ποιεῖν τὸ θαυμαστόν, μᾶλλον	δ᾽	ἐνδέχεται ἐν (τῇ ἐποποιίᾳ τὸ
[25]	ἢ οἷα εἶναι δεῖ. Ταῦτα	δ᾽	ἐξαγγέλλεται λέξει ἐν ᾗ καὶ
[18]	ὁ σοφὸς μὲν μετὰ πονηρίας	δ᾽	ἐξαπατηθῇ, ὥσπερ Σίσυφος, καὶ ὁ
[7]	κεχρῆσθαι ταῖς εἰρημέναις ἰδέαις. Ἔτι	δ᾽	ἐπεὶ τὸ καλὸν καὶ ζῷον
[9]	αἱ ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται· λέγω	δ᾽	ἐπεισοδιώδη μῦθον ἐν ᾧ τὰ
[25]	ὃ ἂν φρόνιμος ὑποθῆται. Ὀρθὴ	δ᾽	ἐπιτίμησις καὶ ἀλογίᾳ καὶ μοχθηρίᾳ,
[17]	δράμασιν τὰ ἐπεισόδια σύντομα, ἡ	δ᾽	ἐποποιία τούτοις μηκύνεται. Τῆς γὰρ
[6]	τις ἐστὶν ἡ τραγῳδία· ταῦτα	δ᾽	ἐστὶ μῦθος καὶ ἤθη καὶ
[5]	καὶ ἐν τοῖς ἔπεσιν. Μέρη	δ᾽	ἐστὶ τὰ μὲν ταὐτά, τὰ
[20]	πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον	δ᾽	ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ λόγου
[21]	(ὅσα ἐκ τούτου σύγκειται (ταῦτα	δ᾽	ἐστὶν δύο, Ψ καὶ Ξ)
[8]	(ὅρος ἐστὶν τοῦ μεγέθους. ~Μῦθος	δ᾽	ἐστὶν εἷς οὐχ ὥσπερ τινὲς
[21]	μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’ Πεποιημένον	δ᾽	ἐστὶν ὃ ὅλως μὴ καλούμενον
[20]	τὸ δὲ τὸν παρεληλυθότα. Πτῶσις	δ᾽	ἐστὶν ὀνόματος ἢ ῥήματος ἡ
[21]	μία γίνεται ἀμφοτέρων ὄψ’ Ἐξηλλαγμένον	δ᾽	ἐστὶν ὅταν τοῦ ὀνομαζομένου τὸ
[7]	μετ᾽ ἄλλο ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο	δ᾽	ἕτερον πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι·
[22]	τὸ μὲν φαίνεται καλὸν τὸ	δ᾽	εὐτελές. Αἰσχύλος μὲν γὰρ ἐν
[17]	ἐπιθέμενος αὐτὸς μὲν ἐσώθη τοὺς	δ᾽	ἐχθροὺς διέφθειρε. Τὸ μὲν οὖν
[1]	καὶ λόγῳ καὶ ἁρμονίᾳ, τούτοις	δ᾽	ἢ χωρὶς ἢ μεμιγμένοις· οἷον
[18]	καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν λύσις>	δ᾽	ἡ ἀπὸ τῆς αἰτιάσεως τοῦ
[26]	ἡ ἧττον φορτικὴ βελτίων, τοιαύτη	δ᾽	ἡ πρὸς βελτίους θεατάς ἐστιν
[13]	γε τῶν ποιητῶν φαίνεται. Δευτέρα	δ᾽	ἡ πρώτη λεγομένη ὑπὸ τινῶν
[9]	ποίησις μᾶλλον τὰ καθόλου, ἡ	δ᾽	ἱστορία τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει.
[25]	αὐτῷ εἰς Λακεδαίμονα ἐλθόντα. Τὸ	δ᾽	ἴσως ἔχει ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές
[26]	πολλῷ κεκραμένον τῷ χρόνῳ, λέγω	δ᾽	οἷον εἴ τις τὸν Οἰδίπουν
[8]	τὸν μῦθον εἶναι προσήκειν. Ὁ	δ᾽	Ὅμηρος ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα
[22]	τὸ ὅμοιον θεωρεῖν ἐστιν. Τῶν	δ᾽	ὀνομάτων τὰ μὲν διπλᾶ μάλιστα
[9]	τῶν γενομένων ὀνομάτων ἀντέχονται. Αἴτιον	δ᾽	ὅτι πιθανόν ἐστι τὸ δυνατόν·
[21]	βίου’ (ἢ δυσμὰς βίου’ Ἐνίοις	δ᾽	οὐκ ἔστιν ὄνομα κείμενον τῶν
[4]	τὰ θέατρα, ἄλλος λόγος. Γενομένη	δ᾽	οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς (αὐτοσχεδιαστικῆς- καὶ
[26]	καὶ περὶ Πινδάρου ἦν· (ὡς	δ᾽	οὗτοι ἔχουσι πρὸς αὐτούς, ἡ
[20]	οἷον τὸ Γ καὶ τὸ	Δ.	Ταῦτα δὲ διαφέρει σχήμασίν τε
[25]	παρὰ τὸ εἰκὸς γίνεσθαι. Τὰ	δ᾽	ὑπεναντίως εἰρημένα οὕτω σκοπεῖν ὥσπερ
[11]	ἀγόμενος ὡς ἀποθανούμενος, ὁ δὲ	Δαναὸς	ἀκολουθῶν ὡς ἀποκτενῶν, τὸν μὲν
[20]	τοῦ στόματος καὶ τόποις καὶ	δασύτητι	καὶ ψιλότητι καὶ μήκει καὶ
[5]	ἀρχῆς ἐκ Σικελίας ἦλθε, τῶν	δὲ	Ἀθήνησιν Κράτης πρῶτος ἦρξεν ἀφέμενος
[16]	πεποιημένων σημείων καὶ περιδεραίων. Δεύτεραι	δὲ	αἱ ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ δὲ
[16]	ἐν τοῖς Νίπτροις, βελτίους. Δεύτεραι	δὲ	αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ,
[20]	ἐστιν φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα	δὲ	ἀλλ᾽ ἐξ ἧς πέφυκε συνθετὴ
[9]	τῶν γνωρίμων ἐστὶν ὀνομάτων, τὰ	δὲ	ἄλλα πεποιημένα, ἐν ἐνίαις δὲ
[24]	τὸ ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος	δὲ	ἄλλα τε πολλὰ ἄξιος ἐπαινεῖσθαι
[1]	οὖσαι μιμήσεις τὸ σύνολον· διαφέρουσι	δὲ	ἀλλήλων τρισίν, ἢ γὰρ τῷ
[25]	ζωρά τε πρὶν κέκρητο’ Τὰ	δὲ	ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν δὲ πλέω νύξ’
[18]	πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ	δὲ	ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ ὅπερ
[11]	δῆλος ἅτερος (τίς ἐστιν, ὁτὲ	δὲ	ἀμφοτέρους δεῖ ἀναγνωρίσαι, οἷον ἡ
[21]	οἰκείου ἢ συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ	δὲ	ἂν ἀφῃρημένον τι ᾖ αὐτοῦ,
[14]	τὸ ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι, πράξαντα	δὲ	ἀναγνωρίσαι· τό τε γὰρ μιαρὸν
[16]	μέν ἐστιν, εἴρηται πρότερον· εἴδη	(δὲ	ἀναγνωρίσεως, πρώτη μὲν ἡ ἀτεχνοτάτη
[11]	εὐτυχίαν ἢ δυστυχίαν ὡρισμένων· καλλίστη	δὲ	ἀναγνώρισις, ὅταν ἅμα περιπετείᾳ γένηται,
[21]	γὰρ ἀφελεῖν τί ἐστιν. Τὸ	δὲ	ἀνάλογον λέγω, ὅταν ὁμοίως ἔχῃ
[24]	ἑστῶτες καὶ οὐ διώκοντες, ὁ	δὲ	ἀνανεύων, ἐν δὲ τοῖς ἔπεσιν
[22]	μου σάρκας ἐσθίει ποδός, ὁ	δὲ	ἀντὶ τοῦ ἐσθίει’ τὸ θοινᾶται’
[4]	τῶν ἰάμβων κωμῳδοποιοὶ (ἐγένοντο, οἱ	δὲ	ἀντὶ τῶν ἐπῶν τραγῳδοδιδάσκαλοι, διὰ
[15]	ἡ τῆς Μελανίππης ῥῆσις, τοῦ	δὲ	ἀνωμάλου ἡ ἐν Αὐλίδι Ἰφιγένεια·
[10]	ὑπάρχουσιν εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται. Λέγω	δὲ	ἁπλῆν μὲν πρᾶξιν ἧς (γινομένης
[9]	ἐκεῖνος αὐτῶν ποιητής ἐστιν. Τῶν	δὲ	ἁπλῶν μύθων καὶ πράξεων αἱ
[7]	ἐστὶ κατὰ τὸ μέγεθος· ὡς	δὲ	ἁπλῶς διορίσαντας εἰπεῖν, ἐν ὅσῳ
[21]	ἢ κατὰ τὸ ἀνάλογον. Λέγω	δὲ	ἀπὸ γένους μὲν (ἐπὶ εἶδος
[4]	τῶν ἐξαρχόντων τὸν διθύραμβον, ἡ	δὲ	ἀπὸ τῶν τὰ φαλλικὰ ἃ
[15]	ὁ ἐν τῷ Ὀρέστῃ, τοῦ	(δὲ	ἀπρεποῦς καὶ μὴ ἁρμόττοντος ὅ
[22]	καὶ Ν καὶ Σ. ~Λέξεως	δὲ	ἀρετὴ σαφῆ καὶ μὴ ταπεινὴν
[3]	μιμοῦνται γὰρ ἄμφω σπουδαίους, τῇ	δὲ	Ἀριστοφάνει, πράττοντας γὰρ μιμοῦνται καὶ
[22]	ἠιόνες βοόωσιν, ἠιόνες κράζουσιν’ Ἔτι	δὲ	Ἀριφράδης τοὺς τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει ὅτι
[22]	τὸ (αὐτὸ ἂν ἀπεργάσαιτο. Τὸ	δὲ	ἁρμόττον ὅσον διαφέρει ἐπὶ τῶν
[24]	ὀρχηστικὸν τὸ δὲ πρακτικόν. (Ἔτι	δὲ	ἀτοπώτερον εἰ μιγνύοι τις αὐτά,
[5]	ἔχει, ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ, ἃ	δὲ	αὐτῇ, οὐ πάντα ἐν τῇ
[16]	γὰρ διὰ τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος	δὲ	αὐτὸς λέγει ἃ βούλεται ὁ
[17]	καὶ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύεσθαι, αὐτὸς	δὲ	ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας τινὰς
[21]	τὸ Ξ σύνθετά ἐστιν. Εἰς	δὲ	ἄφωνον οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ
[20]	οὐ σημαίνει τὸ πότε, τὸ	δὲ	βαδίζει’ ἢ βεβάδικεν’ προσσημαίνει τὸ
[2]	ἡ μὲν γὰρ χείρους ἡ	δὲ	βελτίους μιμεῖσθαι βούλεται τῶν νῦν.
[16]	διὰ τούτου ποιῆσαι παραλογισμός. Πασῶν	δὲ	βελτίστη ἀναγνώρισις ἡ ἐξ αὐτῶν
[26]	σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ δώδεκα. ~Πότερον	δὲ	βελτίων ἡ ἐποποιικὴ μίμησις ἢ
[4]	τῆς μιμήσεως εἰρήσθω ταῦτα. ~Ἐοίκασι	δὲ	γεννῆσαι μὲν ὅλως τὴν ποιητικὴν
[9]	οὔπω πιστεύομεν εἶναι δυνατά, τὰ	δὲ	γενόμενα φανερὸν ὅτι δυνατά· οὐ
[4]	ὀρχηστικωτέραν εἶναι τὴν ποίησιν, λέξεως	δὲ	γενομένης αὐτὴ ἡ φύσις τὸ
[9]	καὶ φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν, ταῦτα	δὲ	γίνεται καὶ μάλιστα (καὶ μᾶλλον)
[21]	σίγυνον’ Κυπρίοις μὲν κύριον, ἡμῖν	δὲ	γλῶττα. Μεταφορὰ δέ ἐστιν ὀνόματος
[22]	μάλιστα ἁρμόττει τοῖς διθυράμβοις, αἱ	δὲ	(γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς, αἱ δὲ
[11]	μὲν ἀγόμενος ὡς ἀποθανούμενος, ὁ	δὲ	Δαναὸς ἀκολουθῶν ὡς ἀποκτενῶν, τὸν
[10]	ἀμφοῖν ἡ μετάβασίς ἐστιν. Ταῦτα	δὲ	δεῖ γίνεσθαι ἐξ αὐτῆς τῆς
[13]	διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν. ~Ὧν	δὲ	δεῖ στοχάζεσθαι καὶ ἃ δεῖ
[18]	δὲ λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω	δὲ	δέσιν μὲν εἶναι τὴν ἀπ᾽
[3]	τὰς περιοικίδας καλεῖν φασιν, Ἀθηναίους	δὲ	δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ
[1]	(οἱ μὲν (διὰ τέχνης οἱ	δὲ	διὰ συνηθείας) ἕτεροι δὲ διὰ
[14]	τὸν τοῦ Οἰδίπου μῦθον. Τὸ	δὲ	διὰ τῆς ὄψεως τοῦτο παρασκευάζειν
[1]	οἱ δὲ διὰ συνηθείας) ἕτεροι	δὲ	διὰ τῆς φωνῆς, οὕτω κἀν
[25]	μὲν οὗ καταπύθεται ὄμβρῳ’ Τὰ	δὲ	διαιρέσει, οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα δὲ
[20]	Γ καὶ τὸ Δ. Ταῦτα	δὲ	διαφέρει σχήμασίν τε τοῦ στόματος
[21]	σημαινόντων σύγκειται, οἷον γῆ, τὸ	δὲ	διπλοῦν· τούτου δὲ τὸ μὲν
[26]	Μυννίσκος (τὸν Καλλιππίδην ἐκάλει, τοιαύτη	δὲ	δόξα καὶ περὶ Πινδάρου ἦν·
[17]	δυσχερανάντων τοῦτο τῶν θεατῶν. Ὅσα	δὲ	δυνατὸν καὶ τοῖς σχήμασιν (συναπεργαζόμενον.
[25]	τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν	δὲ	δώδεκα. ~Πότερον δὲ βελτίων ἡ
[15]	ἥ τις ἂν> ᾖ, χρηστὸν	δὲ	ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν δὲ (ἐν
[18]	θανάτου μέχρι τοῦ τέλους. Τραγῳδίας	δὲ	εἴδη εἰσὶ τέσσαρα (τοσαῦτα γὰρ
[21]	ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος	δὲ	εἴδη τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν
[4]	ἔχομεν εἰπεῖν τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς	δὲ	εἶναι πολλούς, ἀπὸ δὲ Ὁμήρου
[13]	τοῖς βελτίοσι καὶ χείροσιν. Δοκεῖ	δὲ	εἶναι πρώτη διὰ τὴν τῶν
[17]	ἀφανισθείσης ἀδήλως τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης	δὲ	εἰς ἄλλην (χώραν, ἐν ᾗ
[26]	μίμησις ἡ τῶν ἐποποιῶν (σημεῖον	δέ,	ἐκ γὰρ ὁποιασοῦν (μιμήσεως πλείους
[22]	οὖν ἐκ μεταφορῶν, αἴνιγμα, ἐὰν	δὲ	ἐκ γλωττῶν, βαρβαρισμός. Αἰνίγματός τε
[16]	καὶ αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ	δὲ	ἐκ περιπετείας, (ὥσπερ ἡ ἐν
[1]	καλῶς ἕξειν ἡ ποίησις, ἔτι	δὲ	ἐκ πόσων καὶ ποίων ἐστὶ
[21]	(ὀνόματι σημαίνοντος καὶ ἀσήμου, τὸ	δὲ	ἐκ σημαινόντων σύγκειται. Εἴη δ᾽
[22]	κολλήσαντα’ καὶ τὰ τοιαῦτα. Τὰ	δὲ	ἐκ τῶν γλωττῶν βαρβαρισμός. Δεῖ
[9]	μόριον τοῦ ὅλου ἐστίν. ~Φανερὸν	δὲ	ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ ὅτι
[17]	γὰρ οἱ μὲν εὔπλαστοι οἱ	δὲ	ἐκστατικοί εἰσιν. Τούς τε λόγους
[16]	τῷ σώματι, οἷον οὐλαί, τὰ	δὲ	ἐκτός, οἷον τὰ (περιδέραια καὶ
[15]	χρηστὸν δὲ ἐὰν χρηστήν. Ἔστιν	δὲ	(ἐν ἑκάστῳ γένει· καὶ γὰρ
[6]	ἢ φεύγει ὁ λέγων διάνοια	δὲ	ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί τι ὡς
[6]	εἶναί φαμεν τοὺς πράττοντας, διάνοιαν	δέ,	ἐν ὅσοις λέγοντες ἀποδεικνύασίν τι
[19]	δεῖ φαίνεσθαι ἄνευ διδασκαλίας, τὰ	δὲ	ἐν τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ
[18]	τὸ εἰκός. Καὶ τὸν χορὸν	δὲ	ἕνα δεῖ ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν,
[10]	ἀναγνωρισμοῦ ἡ μετάβασις γίνεται, πεπλεγμένην	δὲ	ἐξ ἧς μετὰ ἀναγνωρισμοῦ ἢ
[17]	ἐκεῖ καὶ ἐφ᾽ ὅ τι	δὲ	ἔξω τοῦ μύθου· ἐλθὼν δὲ
[4]	ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι	δὲ	ἐπεισοδίων πλήθη. Καὶ τὰ ἄλλ᾽
[21]	ἐστιν ἑστάναι τι. Ἀπ᾽ εἴδους	δὲ	ἐπὶ γένος ἦ δὴ μυρί᾽
[21]	τοῦ πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους	δὲ	ἐπὶ εἶδος οἷον χαλκῷ ἀπὸ
[16]	ἐν τῷ Θυέστῃ Καρκίνος, τὰ	δὲ	ἐπίκτητα, καὶ τούτων τὰ μὲν
[5]	εἶναι ἢ μικρὸν ἐξαλλάττειν, ἡ	δὲ	ἐποποιία ἀόριστος τῷ χρόνῳ καὶ
[1]	καὶ πάθη καὶ πράξεις) Ἡ	δὲ	(ἐποποιία) μόνον τοῖς λόγοις ψιλοῖς
[1]	μέτρῳ τὸ ποιεῖν ἐλεγειοποιοὺς τοὺς	δὲ	ἐποποιοὺς ὀνομάζουσιν, οὐχ ὡς (κατὰ
[17]	ὑποθέντα τὰ ὀνόματα ἐπεισοδιοῦν· ὅπως	δὲ	ἔσται οἰκεῖα τὰ ἐπεισόδια, οἷον
[20]	βαδίζει Κλέων ὁ Κλέων’ Εἷς	δέ	ἐστι λόγος διχῶς, ἢ γὰρ
[11]	μὲν καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται, πάθος	δέ	ἐστι πρᾶξις φθαρτικὴ ἢ ὀδυνηρά,
[20]	καὶ ἐπὶ τοῦ μέσου. Ὄνομα	δέ	ἐστι φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἄνευ
[24]	πρότερον εἶναι ἢ γίνεσθαι· τοῦτο	δέ	ἐστι ψεῦδος. Διὸ δεῖ, ἂν
[21]	καὶ τὸν ἱερέα ἀρητῆρα’ Ἐπεκτεταμένον	δέ	ἐστιν ἢ ἀφῃρημένον, (τὸ μὲν
[7]	καὶ μέσον καὶ τελευτήν. Ἀρχὴ	δέ	ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν μὴ
[21]	κύριον, ἡμῖν δὲ γλῶττα. Μεταφορὰ	δέ	ἐστιν ὀνόματος ἀλλοτρίου ἐπιφορὰ ἢ
[7]	καὶ μηδὲν ἔχον μέγεθος. Ὅλον	δέ	ἐστιν τὸ ἔχον ἀρχὴν καὶ
[6]	Τρίτον δὲ ἡ διάνοια· τοῦτο	δέ	(ἐστιν τὸ λέγειν δύνασθαι τὰ
[20]	διαφορὰς τῆς μετρικῆς ἐστιν. Σύνδεσμος	δέ	ἐστιν φωνὴ ἄσημος (ἣ οὔτε
[20]	τοῖς μετρικοῖς προσήκει θεωρεῖν. Συλλαβὴ	(δέ	ἐστιν φωνὴ ἄσημος συνθετὴ ἐξ
[7]	μύθων ἔχειν μὲν μῆκος, τοῦτο	δὲ	εὐμνημόνευτον εἶναι. Τοῦ δὲ μήκους
[14]	Ἐριφύλην ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν	δὲ	εὑρίσκειν δεῖ καὶ τοῖς παραδεδομένοις
[7]	ζῴων ἔχειν μὲν μέγεθος, τοῦτο	δὲ	εὐσύνοπτον εἶναι, οὕτω (καὶ ἐπὶ
[4]	καὶ τὰς τῶν τοιούτων, οἱ	δὲ	εὐτελέστεροι τὰς τῶν φαύλων, πρῶτον
[6]	γὰρ Πολύγνωτος ἀγαθὸς ἠθογράφος, ἡ	δὲ	Ζεύξιδος γραφὴ οὐδὲν ἔχει ἦθος.
[20]	καθ᾽ αὑτήν, οἷον μέν’ ἤτοι’	δέ’	Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ ἐκ
[6]	ταύτην μάλιστα τῶν πραττόντων. Τρίτον	δὲ	ἡ διάνοια· τοῦτο δέ (ἐστιν
[16]	μνησθεὶς ἐδάκρυσεν, ὅθεν ἀνεγνωρίσθησαν. Τετάρτη	δὲ	ἡ ἐκ συλλογισμοῦ, οἷον ἐν
[22]	κυρίων ὀνομάτων, ἀλλὰ (ταπεινή· παράδειγμα	δὲ	ἡ Κλεοφῶντος ποίησις καὶ ἡ
[17]	ἐντεῦθεν ἡ σωτηρία. Μετὰ ταῦτα	δὲ	ἤδη ὑποθέντα τὰ ὀνόματα ἐπεισοδιοῦν·
[6]	τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν. Λέγω	δὲ	ἡδυσμένον μὲν λόγον τὸν ἔχοντα
[6]	τὴν (σύνθεσιν τῶν πραγμάτων, τὰ	δὲ	ἤθη, καθ᾽ ὃ ποιούς τινας
[18]	Αἴαντες καὶ οἱ Ἰξίονες, ἡ	δὲ	ἠθική, οἷον αἱ Φθιώτιδες καὶ
[15]	πρῶτον, ὅπως χρηστὰ ᾖ. Ἕξει	δὲ	ἦθος μὲν ἐὰν ὥσπερ ἐλέχθη
[6]	οἱ δὲ νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν	δὲ	ἦθος μὲν τὸ τοιοῦτον ὃ
[6]	οὐκ ἂν γένοιτο τραγῳδία, ἄνευ	δὲ	ἠθῶν γέ (νοιτ᾽ ἄν· αἱ
[18]	καὶ ὁ ἀνδρεῖος μὲν ἄδικος	δὲ	ἡττηθῇ. Ἔστιν δὲ τοῦτο καὶ
[24]	δὲ τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ	δὲ	θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον δέ, πάντες
[24]	οὐ δεῖ συνίστασθαι τοιούτους. ἂν	δὲ	θῇ καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι
[21]	ὀνομάτων τὰ μὲν ἄρρενα τὰ	δὲ	θήλεα τὰ δὲ μεταξύ, ἄρρενα
[25]	δὲ διαιρέσει, οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα	δὲ	θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ πρὶν (μάθον
[12]	ἄνευ ἀναπαίστου καὶ τροχαίου, κομμὸς	δὲ	θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὶ (ἀπὸ
[24]	διηγηματικὴ μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ	δὲ	ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον κινητικὰ καὶ
[24]	διηγηματικὴ μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ	δὲ	ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον κινητικὰ καὶ
[26]	καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα. Περὶ	δὲ	ἰάμβων καὶ κωμῳδίας
[4]	παλαιῶν οἱ μὲν ἡρωικῶν οἱ	δὲ	ἰάμβων ποιηταί. Ὥσπερ δὲ καὶ
[5]	ἐστὶ τὰ μὲν ταὐτά, τὰ	δὲ	ἴδια τῆς τραγῳδίας· διόπερ ὅστις
[25]	Ξενοφάνει· ἀλλ᾽ οὖν φασι. (τὰ	δὲ	ἴσως οὐ βέλτιον μέν, ἀλλ᾽
[9]	ἡ ποίησις ὀνόματα ἐπιτιθεμένη· τὸ	δὲ	καθ᾽ ἕκαστον, τί Ἀλκιβιάδης ἔπραξεν
[9]	τὰ καθ᾽ ἕκαστον λέγει. Ἔστιν	δὲ	καθόλου μέν, τῷ ποίῳ τὰ
[15]	ἡ ἱκετεύουσα τῇ ὑστέρᾳ. Χρὴ	δὲ	καὶ ἐν τοῖς ἤθεσιν ὁμοίως
[14]	ἐκ τῆς ὄψεως γίγνεσθαι, ἔστιν	δὲ	καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως
[22]	ποίησις καὶ ἡ Σθενέλου. Σεμνὴ	δὲ	καὶ ἐξαλλάττουσα τὸ ἰδιωτικὸν ἡ
[22]	μέτρον. Καὶ ἐπὶ τῆς γλώττης	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν μεταφορῶν καὶ
[6]	δὲ ὄψις ψυχαγωγικὸν μέν, ἀτεχνότατον	δὲ	καὶ ἥκιστα οἰκεῖον τῆς ποιητικῆς·
[17]	δὲ ἔξω τοῦ μύθου· ἐλθὼν	δὲ	καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων ἀνεγνώρισεν,
[25]	γε καὶ> κατὰ μεταφοράν. Δεῖ	δὲ	καὶ ὅταν ὄνομά τι ὑπεναντίωμά
[2]	ὁ τὴν Δειλιάδα χείρους· ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τοὺς διθυράμβους καὶ
[1]	καὶ ποίων ἐστὶ μορίων, ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὅσα
[8]	ἐνίων οὐδέν ἐστιν ἕν· οὕτως	δὲ	καὶ πράξεις ἑνὸς πολλαί εἰσιν,
[4]	τὸν λόγον πρωταγωνιστεῖν παρεσκεύασεν· τρεῖς	δὲ	καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς. Ἔτι δὲ
[4]	οἱ δὲ ἰάμβων ποιηταί. Ὥσπερ	δὲ	καὶ τὰ σπουδαῖα μάλιστα ποιητὴς
[8]	λέγομεν τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν, ὁμοίως	δὲ	καὶ τὴν (Ἰλιάδα. Χρὴ οὖν,
[2]	καὶ (τὸ) περὶ τοὺς λόγους	δὲ	καὶ τὴν ψιλομετρίαν, οἷον Ὅμηρος
[13]	βελτίονος μᾶλλον ἢ χείρονος. Σημεῖον	δὲ	καὶ τὸ γιγνόμενον· πρῶτον μὲν
[16]	Τυροῖ διὰ τῆς σκάφης. Ἔστιν	δὲ	καὶ τούτοις χρῆσθαι ἢ βέλτιον
[4]	τῶν ἀτιμοτάτων καὶ νεκρῶν. Αἴτιον	δὲ	καὶ τούτου, ὅτι μανθάνειν οὐ
[18]	ἀξιοῦσι τὸν ἕνα ὑπερβάλλειν. Δίκαιον	δὲ	καὶ τραγῳδίαν ἄλλην καὶ τὴν
[14]	τοῖς παραδεδομένοις χρῆσθαι καλῶς. Τὸ	δὲ	καλῶς τί λέγομεν, εἴπωμεν σαφέστερον.
[1]	φυσιολόγον μᾶλλον ἢ (ποιητήν· ὁμοίως	δὲ	κἂν εἴ τις ἅπαντα τὰ
[7]	ποτὲ καὶ ἄλλοτέ φασιν. Ὁ	δὲ	κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν τοῦ
[6]	τις ἐστίν, οὐ ποιότης· εἰσὶν	δὲ	κατὰ μὲν τὰ ἤθη ποιοί
[1]	αἱ μὲν ἅμα πᾶσιν αἱ	δὲ	κατὰ μέρος. Ταύτας μὲν οὖν
[25]	οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον. Τὸ	δὲ	κατὰ μεταφορὰν εἴρηται, οἷον πάντες
[25]	μὲν γὰρ καθ᾽ αὑτήν, ἡ	δὲ	κατὰ συμβεβηκός. Εἰ μὲν γὰρ
[4]	ποίησιν ἐκ τῶν αὐτοσχεδιασμάτων. Διεσπάσθη	δὲ	κατὰ τὰ οἰκεῖα ἤθη ἡ
[20]	οἷον ἄνθρωποι’ ἢ ἄνθρωπος’ ἡ	δὲ	κατὰ τὰ ὑποκριτικά, οἷον κατ᾽
[24]	καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει	δὲ	κατά τε τῆς συστάσεως τὸ
[24]	καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει	δὲ	κατά τε τῆς συστάσεως τὸ
[19]	μᾶλλον ἐκείνης τῆς μεθόδου. Ἔστι	δὲ	κατὰ τὴν διάνοιαν ταῦτα, ὅσα
[25]	γὰρ πλείω ἀμφίβολόν ἐστιν. Τὰ	δὲ	κατὰ τὸ ἔθος τῆς λέξεως.
[20]	(σημαῖνον καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἡ	δὲ	κατὰ τὸ ἑνὶ ἢ πολλοῖς,
[25]	εὐπρόσωπον καλοῦσι· καὶ τὸ (ζωρότερον	δὲ	κέραιε οὐ τὸ ἄκρατον ὡς
[1]	ἐκφέρωσιν, οὕτω καλεῖν εἰώθασιν· οὐδὲν	δὲ	κοινόν ἐστιν Ὁμήρῳ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ
[23]	ἑκατέρας ἢ δύο μόναι, ἐκ	δὲ	Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς
[24]	ἑκατέρας ἢ δύο μόναι, ἐκ	δὲ	Κυπρίων πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς
[21]	ἢ ὑφῃρημένον ἢ ἐξηλλαγμένον. Λέγω	δὲ	κύριον μὲν ᾧ χρῶνται ἕκαστοι,
[22]	τἆλλα τὰ εἰρημένα (εἴδη, τὸ	δὲ	κύριον τὴν σαφήνειαν. Οὐκ ἐλάχιστον
[6]	ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν ἔστιν, ἔτι	δὲ	κυριωτέρα περὶ τὴν ἀπεργασίαν (τῶν
[5]	ὧν ἐγένοντο οὐ λελήθασιν, ἡ	δὲ	κωμῳδία διὰ τὸ μὴ σπουδάζεσθαι
[5]	εἴη διεξιέναι καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ	δὲ	κωμῳδία ἐστὶν ὥσπερ εἴπομεν μίμησις
[1]	ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις ἔτι	δὲ	κωμῳδία καὶ ἡ διθυραμβοποιητικὴ καὶ
[22]	ἡ τοῖς ξενικοῖς κεχρημένη· ξενικὸν	δὲ	λέγω γλῶτταν καὶ μεταφορὰν καὶ
[21]	εἴδη τὸ μὲν ἁπλοῦν, ἁπλοῦν	δὲ	λέγω ὃ μὴ ἐκ σημαινόντων
[18]	ποιεῖν ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν	δὲ	λέγω τὸ πολύμυθον, οἷον εἴ
[24]	ἀφανίζει ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ	δὲ	λέξει δεῖ διαπονεῖν ἐν τοῖς
[20]	τῆς ποιητικῆς ὂν θεώρημα. ~(Τῆς	δὲ	λέξεως ἁπάσης τάδ᾽ ἐστὶ τὰ
[6]	γὰρ ποιοῦνται τὴν μίμησιν. Λέγω	δὲ	λέξιν μὲν αὐτὴν τὴν τῶν
[18]	Εὐριπίδῃ ἀλλ᾽ ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς	δὲ	λοιποῖς τὰ ᾀδόμενα οὐδὲν μᾶλλον
[18]	ἔσωθεν πολλάκις ἡ δέσις, τὸ	δὲ	λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω δὲ
[6]	ἔχει τὴν αὐτὴν δύναμιν. Τῶν	δὲ	λοιπῶν ἡ μελοποιία μέγιστον τῶν
[25]	ὀρθότητα τὴν κατὰ τέχνην. Αἱ	δὲ	λύσεις ἐκ τῶν (εἰρημένων ἀριθμῶν
[18]	τραγῳδίας τὸ μὲν δέσις τὸ	δὲ	λύσις, τὰ (μὲν ἔξωθεν καὶ
[22]	λέγοι τὰ κύρια μετατιθεὶς νῦν	δέ	μ᾽ ἐὼν μικρός τε καὶ
[22]	τὸ θοινᾶται’ μετέθηκεν. καὶ (νῦν	δέ	μ᾽ ἐὼν ὀλίγος τε καὶ
[24]	προστιθέντες ἀπαγγέλλουσιν ὡς χαριζόμενοι. Δεδίδαχεν	δὲ	μάλιστα Ὅμηρος καὶ τοὺς ἄλλους
[22]	ἐκεῖνος δὲ τοῦτο ἠγνόει. Ἔστιν	δὲ	μέγα μὲν τὸ ἑκάστῳ τῶν
[13]	ἐστιν ὥσπερ εἴρηται ὀρθόν· σημεῖον	δὲ	μέγιστον· ἐπὶ γὰρ τῶν σκηνῶν
[22]	διπλοῖς ὀνόμασι καὶ γλώτταις, πολὺ	δὲ	μέγιστον τὸ μεταφορικὸν εἶναι. Μόνον
[12]	πρώτη λέξις ὅλη χοροῦ, στάσιμον	δὲ	μέλος χοροῦ τὸ ἄνευ ἀναπαίστου
[20]	ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον. Ταύτης	δὲ	μέρη τό τε φωνῆεν καὶ
[12]	μεταξὺ ὅλων χορικῶν μελῶν, ἔξοδος	δὲ	μέρος ὅλον τραγῳδίας μεθ᾽ ὃ
[12]	τὸ πρὸ χοροῦ (παρόδου, ἐπεισόδιον	δὲ	μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ μεταξὺ
[22]	κύριον τὴν σαφήνειαν. Οὐκ ἐλάχιστον	δὲ	μέρος συμβάλλεται (εἰς τὸ σαφὲς
[21]	ἄρρενα τὰ δὲ θήλεα τὰ	δὲ	μεταξύ, ἄρρενα μὲν ὅσα τελευτᾷ
[21]	τὸ γόνυ’ τὸ ἄστυ’ Τὰ	δὲ	μεταξὺ εἰς ταῦτα καὶ Ν
[22]	δὲ (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς, αἱ	δὲ	μεταφοραὶ τοῖς ἰαμβείοις. Καὶ ἐν
[22]	τούτῳ τῷ τρόπῳ γελοῖον· τὸ	δὲ	μέτρον κοινὸν ἁπάντων ἐστὶ τῶν
[24]	ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ	δὲ	μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς
[24]	ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ	δὲ	μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς
[15]	εἶναι ἐν τοῖς πράγμασιν, εἰ	δὲ	μή, ἔξω τῆς τραγῳδίας, οἷον
[24]	μὲν μηδὲν ἔχειν ἄλογον, εἰ	δὲ	μή, ἔξω τοῦ μυθεύματος, ὥσπερ
[18]	ἅπαντα δεῖ πειρᾶσθαι ἔχειν, εἰ	δὲ	μή, τὰ μέγιστα καὶ πλεῖστα,
[14]	καὶ χορηγίας δεόμενόν ἐστιν. Οἱ	δὲ	μὴ τὸ (φοβερὸν διὰ τῆς
[15]	ἀποδίδομεν τοῖς θεοῖς ὁρᾶν. Ἄλογον	δὲ	μηδὲν εἶναι ἐν τοῖς πράγμασιν,
[16]	γὰρ τὸ τόξον ἐντείνειν, ἄλλον	(δὲ)	(μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ
[25]	οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον. Εἰ	δὲ	μηδετέρως, ὅτι οὕτω φασίν, οἷον
[7]	τοῦτο δὲ εὐμνημόνευτον εἶναι. Τοῦ	δὲ	μήκους ὅρος ὁ> μὲν πρὸς
[15]	τῷ Οἰδίποδι τῷ Σοφοκλέους. Ἐπεὶ	δὲ	μίμησίς ἐστιν ἡ τραγῳδία βελτιόνων
[6]	μιμοῦνται, δύο μέρη ἐστίν, ὡς	δὲ	μιμοῦνται, ἕν, ἃ δὲ μιμοῦνται,
[2]	οἷς ποιοῦνται τὴν μίμησιν. ~(Ἐπεὶ	δὲ	μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας, ἀνάγκη
[6]	ὡς δὲ μιμοῦνται, ἕν, ἃ	δὲ	μιμοῦνται, τρία, καὶ παρὰ ταῦτα
[21]	μὲν (ἐπὶ εἶδος οἷον νηῦς	δέ	μοι ἥδ᾽ ἕστηκεν’ τὸ γὰρ
[22]	(ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου, ἓν	δὲ	μόνον ὄνομα μεταθέντος, ἀντὶ κυρίου
[6]	καταδεεστέροις τούτοις κεχρημένη τραγῳδία, ἔχουσα	δὲ	μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων. Πρὸς
[5]	καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἠγνόηται. Τὸ	δὲ	μύθους ποιεῖν (Ἐπίχαρμος καὶ Φόρμις)
[22]	τὸ σέθεν’ καὶ τὸ ἐγὼ	δέ	νιν’ καὶ τὸ Ἀχιλλέως πέρι’
[6]	ἀρχαῖοι πολιτικῶς ἐποίουν λέγοντας, οἱ	δὲ	νῦν ῥητορικῶς. Ἔστιν δὲ ἦθος
[2]	βελτίους, Κλεοφῶν δὲ ὁμοίους, Ἡγήμων	δὲ	ὁ Θάσιος ὁ> τὰς παρῳδίας
[7]	δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον	δὲ	ὃ καὶ αὐτὸ μετ᾽ ἄλλο
[6]	τὴν τῶν (μέτρων σύνθεσιν, μελοποιίαν	δὲ	ὃ τὴν δύναμιν φανερὰν ἔχει
[24]	Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ παθητικόν, ἡ	δὲ	(Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ διόλου)
[24]	Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ παθητικόν, ἡ	δὲ	(Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ διόλου)
[25]	ἔλυεν ὁ Θάσιος, τὸ δίδομεν	δέ	οἱ εὖχος ἀρέσθαι’ καὶ τὸ
[23]	ἓν οὐδὲν γίνεται τέλος. Σχεδὸν	δὲ	οἱ πολλοὶ τῶν ποιητῶν τοῦτο
[9]	μὲν τὰ γενόμενα (λέγειν, τὸν	δὲ	οἷα ἂν γένοιτο. Διὸ καὶ
[25]	μὲν οἵους δεῖ ποιεῖν, Εὐριπίδην	δὲ	οἷοι εἰσίν, ταύτῃ (λυτέον. Εἰ
[26]	τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ· λέγω	δὲ	οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων πράξεων
[14]	Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον, λέγω	δὲ	οἷον ἐν τῷ Κρεσφόντῃ ἡ
[21]	λέγει πρὸς ὅ ἐστι. Λέγω	δὲ	οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη πρὸς
[1]	πᾶσι χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις, λέγω	δὲ	οἷον ῥυθμῷ καὶ μέλει καὶ
[14]	μύθους λύειν οὐκ ἔστιν, λέγω	δὲ	οἷον τὴν Κλυταιμήστραν ἀποθανοῦσαν ὑπὸ
[21]	καὶ τὸ Πηλείδου Πηληιάδεω’ ἀφῃρημένον	δὲ	οἷον τὸ (κρῖ’ καὶ τὸ
[24]	μὲν δι᾽ ὅλου ἀγωνίζονται, μιμοῦνται	δὲ	ὀλίγα καὶ ὀλιγάκις· ὁ δὲ
[24]	δὲ ὀλίγα καὶ ὀλιγάκις· ὁ	δὲ	ὀλίγα (φροιμιασάμενος εὐθὺς εἰσάγει ἄνδρα
[4]	διαλέκτῳ τῇ πρὸς ἀλλήλους, ἑξάμετρα	δὲ	ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς
[15]	τούτων τὸ μὲν χεῖρον, τὸ	δὲ	ὅλως φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον δὲ
[4]	εἰκὸς δὲ εἶναι πολλούς, ἀπὸ	δὲ	Ὁμήρου ἀρξαμένοις (ἔστιν, οἷον ἐκείνου
[2]	κρείττους, Παύσων δὲ χείρους, Διονύσιος	δὲ	ὁμοίους εἴκαζεν. Δῆλον δὲ ὅτι
[2]	οἷον Ὅμηρος μὲν βελτίους, Κλεοφῶν	δὲ	ὁμοίους, Ἡγήμων δὲ ὁ Θάσιος
[21]	πολλὰ τῶν Μασσαλιωτῶν, Ἑρμοκαϊκόξανθος’ (Ἅπαν	δὲ	ὄνομά ἐστιν ἢ κύριον ἢ
[4]	τινὰ ἄλλην αἰτίαν. (Κατὰ φύσιν	δὲ	ὄντος ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι καὶ
[20]	καὶ μήκει καὶ βραχύτητι ἔτι	δὲ	ὀξύτητι καὶ βαρύτητι καὶ τῷ
[18]	δεῖ δὲ ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ	δὲ	ὅπερ εἴρηται πολλάκις μεμνῆσθαι καὶ
[21]	δύο, Ψ καὶ Ξ) θήλεα	δὲ	ὅσα ἐκ τῶν φωνηέντων εἴς
[18]	παρὰ τὴν ὑπόληψιν ἀποβαίνει. Σημεῖον	δέ,	ὅσοι πέρσιν Ἰλίου ὅλην ἐποίησαν
[1]	τραγῳδία καὶ ἡ κωμῳδία· διαφέρουσι	δὲ	ὅτι αἱ μὲν ἅμα πᾶσιν
[17]	συνέβη ἐλθεῖν τῆς ἱερείας, τὸ	δὲ	ὅτι ἀνεῖλεν ὁ θεὸς (διά
[19]	ἔτι μέγεθος καὶ μικρότητας. Δῆλον	δὲ	ὅτι καὶ ἐν τοῖς πράγμασιν
[2]	Διονύσιος δὲ ὁμοίους εἴκαζεν. Δῆλον	δὲ	ὅτι καὶ τῶν λεχθεισῶν ἑκάστη
[9]	διαστρέφειν ἀναγκάζονται τὸ ἐφεξῆς. (Ἐπεὶ	δὲ	οὐ (μόνον τελείας ἐστὶ πράξεως
[14]	μέλλει τὸν υἱὸν ἀποκτείνειν, ἀποκτείνει	δὲ	οὔ, ἀλλ᾽ ἀνεγνώρισε, καὶ ἐν
[16]	(ὅτι ὅμοιός τις ἐλήλυθεν, ὅμοιος	δὲ	οὐθεὶς ἀλλ᾽ ἢ Ὀρέστης, οὗτος
[9]	δὲ ἄλλα πεποιημένα, ἐν ἐνίαις	δὲ	οὐθέν, οἷον ἐν τῷ Ἀγάθωνος
[17]	οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ παρατείνειν. Λέγω	δὲ	οὕτως ἂν θεωρεῖσθαι τὸ καθόλου,
[13]	(εὐχὴν ποιοῦντες τοῖς θεαταῖς. Ἔστιν	δὲ	οὐχ αὕτη ἀπὸ τραγῳδίας ἡδονὴ
[6]	μελοποιία μέγιστον τῶν ἡδυσμάτων, ἡ	δὲ	ὄψις ψυχαγωγικὸν μέν, ἀτεχνότατον δὲ
[18]	ἐστὶν περιπέτεια καὶ ἀναγνώρισις, ἡ	δὲ	παθητική, οἷον οἵ τε Αἴαντες
[11]	ἐστί, περιπέτεια (καὶ ἀναγνώρισις· τρίτον	δὲ	πάθος. Τούτων δὲ περιπέτεια μὲν
[24]	Τὸ δὲ θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον	δέ,	πάντες γὰρ προστιθέντες ἀπαγγέλλουσιν ὡς
[15]	ὁμαλῶς ἀνώμαλον δεῖ εἶναι. Ἔστιν	δὲ	παράδειγμα πονηρίας μὲν ἤθους μὴ
[12]	οὐκ ἔστι χοροῦ μέλος· χορικοῦ	δὲ	πάροδος μὲν ἡ πρώτη λέξις
[18]	τὰ δ᾽ ἄλλα ἐπεισόδια. ~Ἔστι	δὲ	πάσης τραγῳδίας τὸ μὲν δέσις
[10]	μύθων οἱ μὲν ἁπλοῖ οἱ	δὲ	πεπλεγμένοι· καὶ γὰρ αἱ πράξεις
[25]	ᾖ τῇ αὑτῶν οἰήσει. Τοῦτο	δὲ	πέπονθε τὰ περὶ Ἰκάριον. Οἴονται
[15]	αὐτὰς ἔστιν ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις
[19]	τῶν ἄλλων εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν	δὲ	περὶ λέξεως καὶ διανοίας εἰπεῖν.
[13]	τοὺς τυχόντας μύθους ἀπηρίθμουν, νῦν	δὲ	περὶ ὀλίγας οἰκίας αἱ κάλλισται
[19]	μὴ διὰ τὸν λόγον; Τῶν	δὲ	περὶ τὴν λέξιν ἓν μέν
[13]	τὸν ἀνάξιόν ἐστιν δυστυχοῦντα, ὁ	δὲ	(περὶ τὸν ὅμοιον, ἔλεος μὲν
[13]	μὲν περὶ τὸν ἀνάξιον, φόβος	δὲ	περὶ τὸν ὅμοιον, ὥστε οὔτε
[11]	τάδε ἢ μετὰ τάδε. ~Ἔστι	δὲ	περιπέτεια μὲν ἡ εἰς τὸ
[11]	ἀναγνώρισις· τρίτον δὲ πάθος. Τούτων	δὲ	περιπέτεια μὲν καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται,
[18]	αὐτὴ πλοκὴ καὶ λύσις. Πολλοὶ	δὲ	πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ
[25]	κέκρητο’ Τὰ δὲ ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν	δὲ	πλέω νύξ’ τὸ γὰρ πλείω
[20]	πλειόνων μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν	δὲ	ποιεῖν πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν.
[21]	ὀνομαζομένου τὸ μὲν καταλείπῃ τὸ	δὲ	ποιῇ, οἷον τὸ δεξιτερὸν κατὰ
[9]	εἰκὸς οὔτ᾽ ἀνάγκη εἶναι. Τοιαῦται	δὲ	ποιοῦνται ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων
[24]	καὶ τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ	δὲ	πρακτικόν. (Ἔτι δὲ ἀτοπώτερον εἰ
[24]	καὶ τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ	δὲ	πρακτικόν. (οἷον ὁ τὰ Κύπρια
[14]	τὸν Κρέοντα ὁ Αἵμων. Τὸ	δὲ	πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον δὲ τὸ
[14]	τοὺς παῖδας τὴν Μήδειαν· ἔστιν	δὲ	(πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας δὲ πρᾶξαι
[14]	ἔστιν δὲ (πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας	δὲ	πρᾶξαι τὸ δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον
[6]	δύναμιν φανερὰν ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ	δὲ	πράξεώς ἐστι μίμησις, πράττεται δὲ
[3]	ποιεῖν αὐτοὶ μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους	δὲ	πράττειν προσαγορεύειν. Περὶ μὲν οὖν
[6]	πάλιν ἕτερα διὰ μέλους. Ἔπεὶ	δὲ	πράττοντες ποιοῦνται τὴν μίμησιν, πρῶτον
[25]	ἤθη καὶ τὰς διανοίας. ~Περὶ	δὲ	προβλημάτων καὶ λύσεων, ἐκ πόσων
[12]	τῆς σκηνῆς καὶ κομμοί. Ἔστιν	δὲ	πρόλογος μὲν μέρος ὅλον τραγῳδίας
[11]	τῆς πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς, ἐκείνου	δὲ	πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης ἔδει
[25]	μείζονος κακοῦ, ἵνα ἀπογένηται. Τὰ	δὲ	πρὸς τὴν (λέξιν ὁρῶντα δεῖ
[24]	μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει	δὲ	πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος
[24]	μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει	δὲ	πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος
[8]	μὲν ἐν τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι	δὲ	προσποιήσασθαι ἐν τῷ ἀγερμῷ, ὧν
[25]	τὸ γὰρ γνωριμώτατον μόνον. Κατὰ	δὲ	προσῳδίαν, ὥσπερ Ἱππίας ἔλυεν ὁ
[5]	λεγόμενοι αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς	δὲ	πρόσωπα ἀπέδωκεν ἢ προλόγους ἢ
[12]	τούτου τὸ μὲν πάροδος τὸ	δὲ	στάσιμον, κοινὰ μὲν ἁπάντων ταῦτα,
[25]	τὰ περὶ τῶν ὅπλων, ἔγχεα	δέ	σφιν ὄρθ᾽ ἐπὶ σαυρωτῆρος’ οὕτω
[5]	ἔδωκεν, ἀλλ᾽ ἐθελονταὶ ἦσαν. Ἤδη	δὲ	σχήματά τινα αὐτῆς ἐχούσης οἱ
[11]	ἐκ τῶν πεπραγμένων ἀποθανεῖν, τὸν	δὲ	σωθῆναι. Ἀναγνώρισις (δέ, ὥσπερ καὶ
[12]	κοινὰ μὲν ἁπάντων ταῦτα, ἴδια	δὲ	τὰ ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ
[24]	(καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) Ἔτι	δὲ	τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν
[24]	(καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) ~Ἔτι	δὲ	τὰ εἴδη ταὐτὰ δεῖ ἔχειν
[6]	ὁ μῦθος τῆς τραγῳδίας, δεύτερον	δὲ	τὰ ἤθη (παραπλήσιον γάρ ἐστιν
[15]	τοὺς (μύθους εἴρηται ἱκανῶς. ~Περὶ	δὲ	τὰ ἤθη τέτταρά ἐστιν ὧν
[16]	ἡ διὰ τῶν σημείων. Τούτων	δὲ	τὰ μὲν σύμφυτα, οἷον λόγχην
[22]	ἐν λόγοις τις χρήσαιτο· ἔστι	δὲ	τὰ τοιαῦτα τὸ κύριον καὶ
[18]	ἐξέπεσεν ἐν τούτῳ μόνῳ. Ἐν	δὲ	ταῖς περιπετείαις καὶ ἐν τοῖς
[21]	τὸ μὲν ἀρύσαι ταμεῖν, τὸ	δὲ	ταμεῖν ἀρύσαι εἴρηκεν· ἄμφω γὰρ
[6]	τὰ ἤθη ποιοί τινες, κατὰ	δὲ	τὰς (πράξεις εὐδαίμονες ἢ τοὐναντίον)
[9]	κατὰ τὴν μίμησίν ἐστιν, μιμεῖται	δὲ	τὰς πράξεις. Κἂν ἄρα συμβῇ
[20]	τὸ ἡμίφωνον καὶ ἄφωνον. Ἔστιν	δὲ	ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ> ἄνευ
[6]	μῦθος τέλος τῆς τραγῳδίας, τὸ	δὲ	τέλος μέγιστον ἁπάντων. Ἔτι ἄνευ
[18]	Φθιώτιδες καὶ ὁ Πηλεύς· (τὸ	δὲ	τέταρτον ὄψις, οἷον αἵ τε
[2]	μιμήσαιτο ἄν τις. Ἐν αὐτῇ	δὲ	τῇ διαφορᾷ καὶ ἡ τραγῳδία
[24]	τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον· ἐν	δὲ	τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν
[24]	τῶν ὑποκριτῶν μέρος μόνον· ἐν	δὲ	τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ διήγησιν
[14]	τραγῳδίας ἀλλὰ τὴν οἰκείαν. Ἐπεὶ	δὲ	τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ φόβου
[18]	εὐτυχίαν ἢ εἰς ἀτυχίαν, λύσιν	δὲ	τὴν ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς
[22]	οἷόν τε τοῦτο ποιῆσαι, κατὰ	δὲ	τὴν μεταφορῶν ἐνδέχεται, οἷον ἄνδρ᾽
[21]	καρπὸν μὲν ἀφιέναι σπείρειν, τὸ	δὲ	τὴν φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου
[23]	ἡμῖν ἱκανὰ τὰ εἰρημένα. ~Περὶ	δὲ	τῆς διηγηματικῆς καὶ ἐν μέτρῳ
[6]	τυγχάνουσι καὶ ἀποτυγχάνουσι πάντες) ἔστιν	δὲ	τῆς μὲν πράξεως ὁ μῦθος
[25]	ἄλλης (τέχνης καὶ ποιητικῆς. Αὐτῆς	δὲ	τῆς ποιητικῆς διττὴ ἁμαρτία, ἡ
[17]	ὁρῶντα (τὸν θεατὴν) ἐλάνθανεν, ἐπὶ	δὲ	τῆς σκηνῆς ἐξέπεσεν δυσχερανάντων τοῦτο
[4]	οὗτος πρὸς τὰς κωμῳδίας. Παραφανείσης	δὲ	τῆς τραγῳδίας καὶ κωμῳδίας οἱ
[9]	τὸν καθ᾽ ἕκαστον (ποιοῦσιν. Ἐπὶ	δὲ	τῆς τραγῳδίας τῶν γενομένων ὀνομάτων
[16]	τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς. ~Ἀναγνώρισις	δὲ	τί μέν ἐστιν, εἴρηται πρότερον·
[1]	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰσὶ	δέ	τινες αἳ πᾶσι χρῶνται τοῖς
[16]	καὶ γὰρ ἐξετέθησαν ἐνταῦθα. Ἔστιν	δέ	τις καὶ συνθετὴ ἐκ παραλογισμοῦ
[14]	Τὸ δὲ πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον	δὲ	τὸ ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι, πράξαντα
[25]	τὸ πρόβλημα εἰκός ἐστιν. Ὅλως	δὲ	τὸ ἀδύνατον μὲν πρὸς τὴν
[15]	δὲ ὅλως φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον	δὲ	τὸ ἁρμόττοντα· ἔστιν γὰρ ἀνδρείαν
[21]	τὸ αὐτό, μὴ τοῖς αὐτοῖς	δέ·	τὸ γὰρ σίγυνον’ Κυπρίοις μὲν
[21]	(οὐδὲ εἰς φωνῆεν βραχύ. Εἰς	δὲ	τὸ Ι τρία μόνον, μέλι’
[22]	τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ποιήσει, διὰ	δὲ	τὸ (κοινωνεῖν τοῦ εἰωθότος τὸ
[4]	δὲ καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς. Ἔτι	δὲ	τὸ μέγεθος· ἐκ μικρῶν μύθων
[14]	εἰδότας ἢ μὴ εἰδότας. Τούτων	δὲ	τὸ μὲν γινώσκοντα μελλῆσαι καὶ
[21]	γῆ, τὸ δὲ διπλοῦν· τούτου	δὲ	τὸ μὲν ἐκ σημαίνοντος καὶ
[20]	προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον	δὲ	τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον φωνὴν
[20]	Σ καὶ τὸ Ρ, ἄφωνον	δὲ	τὸ μετὰ προσβολῆς καθ᾽ αὑτὸ
[5]	μίμησις εἶναι σπουδαίων ἠκολούθησεν· τῷ	δὲ	τὸ μέτρον ἁπλοῦν ἔχειν καὶ
[15]	ἁρμόττον ποιῆσαι ὡς προείρηται. Τέταρτον	δὲ	τὸ ὁμαλόν. Κἂν γὰρ ἀνώμαλός
[15]	ἀνδρείαν ἢ δεινὴν εἶναι. Τρίτον	δὲ	τὸ ὅμοιον. Τοῦτο γὰρ ἕτερον
[24]	ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς	δὲ	τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς
[24]	ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς	δὲ	τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς
[12]	δεῖ χρῆσθαι πρότερον εἴπαμεν, κατὰ	δὲ	τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ
[12]	δεῖ χρῆσθαι (πρότερον εἴπομεν, κατὰ	δὲ	τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ
[25]	ἀλλ᾽ οὐκ Ἰκάριον· δι᾽ ἁμάρτημα	δὲ	τὸ πρόβλημα εἰκός ἐστιν. Ὅλως
[25]	ἀδυναμίαν, αὐτῆς ἡ ἁμαρτία· εἰ	δὲ	τὸ προελέσθαι μὴ ὀρθῶς, ἀλλὰ
[14]	καὶ ἡ ἀναγνώρισις ἐκπληκτικόν. Κράτιστον	δὲ	(τὸ τελευταῖον, λέγω δὲ οἷον
[21]	μόνον, μέλι’ κόμμι’ πέπερι’ Εἰς	δὲ	τὸ Υ πέντε, τὸ δόρυ’
[13]	μεταξὺ ἄρα τούτων λοιπός. Ἔστι	δὲ	τοιοῦτος ὁ μήτε ἀρετῇ διαφέρων
[24]	αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν	δὲ	τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς ὁ ποιητὴς
[18]	μέρη τὸ πρέπον μέγεθος, ἐν	(δὲ	τοῖς δράμασι πολὺ παρὰ τὴν
[24]	διώκοντες, ὁ δὲ ἀνανεύων, ἐν	δὲ	τοῖς ἔπεσιν λανθάνει. Τὸ δὲ
[22]	ἅπαντα χρήσιμα τὰ εἰρημένα, ἐν	δὲ	τοῖς ἰαμβείοις διὰ τὸ ὅτι
[20]	μὲν τὸν παρόντα χρόνον τὸ	δὲ	τὸν παρεληλυθότα. Πτῶσις δ᾽ ἐστὶν
[20]	Ἰλιὰς μὲν (συνδέσμῳ εἷς, ὁ	δὲ	τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἓν σημαίνειν.
[25]	ὥσπερ καὶ νῦν Ἰλλυριοί. Περὶ	δὲ	τοῦ καλῶς ἢ μὴ καλῶς
[7]	πέφυκεν εἶναι ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ	δὲ	τοὐναντίον ὃ αὐτὸ μὲν μετ᾽
[17]	δὲ αἱ ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ	δὲ	τοὺς μύθους συνιστάναι καὶ τῇ
[7]	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, μετὰ	δὲ	τοῦτο ἄλλο οὐδέν· μέσον δὲ
[22]	λέξει ἅπαντα τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος	δὲ	τοῦτο ἠγνόει. Ἔστιν δὲ μέγα
[18]	μὲν ἄδικος δὲ ἡττηθῇ. Ἔστιν	δὲ	τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ Ἀγάθων
[18]	γὰρ τοῦτο καὶ φιλάνθρωπον. Ἔστιν	δὲ	τοῦτο, ὅταν ὁ σοφὸς μὲν
[24]	ψευδῆ λέγειν ὡς δεῖ. (Ἔστι	δὲ	τοῦτο παραλογισμός. Οἴονται γὰρ οἱ
[25]	ἢ εἰ ἀμιμήτως ἔγραψεν. Πρὸς	δὲ	τούτοις ἐὰν ἐπιτιμᾶται ὅτι οὐκ
[24]	γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς	δὲ	τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα
[24]	γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς	δὲ	τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα
[25]	γὰρ ταῦτα τοῖς ποιηταῖς. Πρὸς	δὲ	τούτοις οὐχ ἡ αὐτὴ ὀρθότης
[6]	μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων. Πρὸς	δὲ	τούτοις τὰ μέγιστα οἷς ψυχαγωγεῖ
[17]	λανθάνοι (τὸ) τὰ ὑπεναντία) Σημεῖον	δὲ	τούτου ὃ ἐπετιμᾶτο Καρκίνῳ. Ὁ
[24]	ἂν τὸ πρῶτον ψεῦδος, ἄλλο	δὲ	τούτου ὄντος ἀνάγκη εἶναι ἢ
[4]	μέτρων τὸ ἰαμβεῖόν ἐστιν· σημεῖον	δὲ	τούτου, πλεῖστα γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν
[24]	τὸ πρῶτον ὡς ὄν. Παράδειγμα	δὲ	τούτου τὸ ἐκ τῶν Νίπτρων.
[4]	χαίρειν τοῖς μιμήμασι πάντας. Σημεῖον	δὲ	τούτου τὸ συμβαῖνον (ἐπὶ τῶν
[2]	μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας, ἀνάγκη	δὲ	τούτους ἢ σπουδαίους ἢ φαύλους
[6]	μέλος καὶ διάνοιαν ὡσαύτως. (Μέγιστον	δὲ	τούτων ἐστὶν ἡ τῶν πραγμάτων
[7]	τῆς τῶν ποιητῶν ἐστιν. ~Διωρισμένων	δὲ	τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα ποίαν
[19]	τοῦ λόγου δεῖ παρασκευασθῆναι. Μέρη	δὲ	τούτων τό τε ἀποδεικνύναι καὶ
[3]	μιμεῖσθαι βούλεται τῶν νῦν. ~Ἔτι	δὲ	τούτων τρίτη διαφορὰ τὸ ὡς
[26]	οὐδὲν δέονται τῶν σχημάτων, τὴν	δὲ	τραγικὴν πρὸς φαύλους· εἰ οὖν
[6]	περὶ κωμῳδίας ὕστερον ἐροῦμεν· περὶ	δὲ	τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς ἐκ
[12]	τρώσεις καὶ ὅσα τοιαῦτα. ~Μέρη	δὲ	τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι
[12]	χοροῦ καὶ (ἀπὸ σκηνῆς. (Μέρη	δὲ	τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι>
[14]	ἐν τῷ τραυματίᾳ Ὀδυσσεῖ. Ἔτι	δὲ	τρίτον παρὰ ταῦτα τὸ (μέλλοντα
[5]	ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ διαφέρουσιν· ἔτι	δὲ	τῷ μήκει· ἡ μὲν ὅτι
[1]	οἷον ἡ τῶν συρίγγων, αὐτῷ	δὲ	τῷ ῥυθμῷ (μιμοῦνται) χωρὶς ἁρμονίας
[21]	εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’ Ἔστι	δὲ	τῷ τρόπῳ τούτῳ τῆς μεταφορᾶς
[9]	φαύλων ποιητῶν δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ	δὲ	τῶν ἀγαθῶν διὰ τοὺς ὑποκριτάς·
[20]	μὲν οὐδεμίαν ἔχον φωνήν, μετὰ	δὲ	(τῶν ἐχόντων τινὰ φωνὴν γινόμενον
[6]	ἢ καθόλου τι ἀποφαίνονται. Τέταρτον	δὲ	τῶν μὲν λόγων ἡ λέξις·
[10]	τοιούτους εἶναι καλλίους μύθους. ~Εἰσὶ	δὲ	τῶν μύθων οἱ μὲν ἁπλοῖ
[17]	Ποσειδῶνος καὶ μόνου ὄντος, ἔτι	δὲ	τῶν οἴκοι οὕτως ἐχόντων ὥστε
[21]	μαζόν’ ἀντὶ τοῦ δεξιόν’ Αὐτῶν	δὲ	τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν ἄρρενα
[6]	δὲ πράξεώς ἐστι μίμησις, πράττεται	δὲ	ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς ἀνάγκη
[17]	ταύτην ἔσχε τὴν ἱερωσύνην· χρόνῳ	δὲ	ὕστερον τῷ ἀδελφῷ συνέβη ἐλθεῖν
[25]	καὶ ἀνέρες εὗδον παννύχιοι’ ἅμα	δέ	φησιν ἦ τοι ὅτ᾽ ἐς
[1]	μὲν ποιητὴν δίκαιον καλεῖν, τὸν	δὲ	φυσιολόγον μᾶλλον ἢ (ποιητήν· ὁμοίως
[20]	ταῦτα τὰ εἴδη ἐστίν. Λόγος	δὲ	φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ ἧς ἔνια
[20]	τὸ δωρος’ οὐ σημαίνει. Ῥῆμα	δὲ	φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ μετὰ (χρόνου
[2]	Πολύγνωτος μὲν γὰρ κρείττους, Παύσων	δὲ	χείρους, Διονύσιος δὲ ὁμοίους εἴκαζεν.
[6]	καὶ ἁρμονίαν (καὶ μέλος) τὸ	δὲ	χωρὶς τοῖς (εἴδεσι τὸ διὰ
[21]	μὲν ᾧ χρῶνται ἕκαστοι, γλῶτταν	δὲ	ᾧ ἕτεροι· ὥστε φανερὸν ὅτι
[18]	οὐδενὶ ὡς τῷ μύθῳ· τοῦτο	δέ,	ὧν ἡ αὐτὴ πλοκὴ καὶ
[16]	γνώσεσθαι ὃ οὐχ ἑωράκει· (τὸ	δὲ	ὡς δι᾽ ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος διὰ
[11]	ἀποθανεῖν, τὸν δὲ σωθῆναι. Ἀναγνώρισις	(δέ,	ὥσπερ καὶ τοὔνομα σημαίνει, ἐξ
[11]	μεταβολὴ καθάπερ εἴρηται, καὶ τοῦτο	δὲ	ὥσπερ λέγομεν κατὰ τὸ εἰκὸς
[6]	μὲν λόγων ἡ λέξις· λέγω	δέ,	ὥσπερ πρότερον εἴρηται, λέξιν εἶναι
[24]	γὰρ προστιθέντες ἀπαγγέλλουσιν ὡς χαριζόμενοι.	Δεδίδαχεν	δὲ μάλιστα Ὅμηρος καὶ τοὺς
[26]	φαῦλοι αὐληταὶ κυλιόμενοι ἂν δίσκον	δέῃ	μιμεῖσθαι, καὶ ἕλκοντες τὸν κορυφαῖον
[19]	δεινὰ ἢ μεγάλα ἢ εἰκότα	δέῃ	παρασκευάζειν· πλὴν τοσοῦτον (διαφέρει, ὅτι
[24]	ἐκ τῶν Νίπτρων. Προαιρεῖσθαί τε	δεῖ	ἀδύνατα εἰκότα μᾶλλον ἢ δυνατὰ
[24]	τοῦτο δέ ἐστι ψεῦδος. Διὸ	δεῖ,	ἂν τὸ πρῶτον ψεῦδος, ἄλλο
[25]	βέλτιον ἢ πρὸς τὴν δόξαν	δεῖ	ἀνάγειν. Πρός τε γὰρ τὴν
[11]	(τίς ἐστιν, ὁτὲ δὲ ἀμφοτέρους	δεῖ	ἀναγνωρίσαι, οἷον ἡ μὲν Ἰφιγένεια
[22]	δὲ ἐκ τῶν γλωττῶν βαρβαρισμός.	Δεῖ	ἄρα κεκρᾶσθαί πως τούτοις· τὸ
[7]	ἄλλο καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο ἕτερον.	Δεῖ	ἄρα τοὺς συνεστῶτας εὖ μύθους
[25]	τούτων τέχνην, (ἡμαρτῆσθαι) οὐκ ὀρθῶς·	δεῖ	γὰρ εἰ ἐνδέχεται ὅλως μηδαμῇ
[14]	ἐστὶ πρότερον καὶ ποιητοῦ ἀμείνονος.	Δεῖ	γὰρ καὶ ἄνευ τοῦ ὁρᾶν
[26]	ἔτι τῷ τῆς τέχνης ἔργῳ	(δεῖ	γὰρ οὐ τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν
[10]	ἡ μετάβασίς ἐστιν. Ταῦτα δὲ	δεῖ	γίνεσθαι ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως
[18]	δὲ πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς·	δεῖ	δὲ ἀμφότερα ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ
[25]	τοῦτό γε καὶ> κατὰ μεταφοράν.	Δεῖ	δὲ καὶ ὅταν ὄνομά τι
[17]	Δεύτεραι δὲ αἱ ἐκ συλλογισμοῦ.	~Δεῖ	δὲ τοὺς μύθους συνιστάναι καὶ
[25]	δὲ πρὸς τὴν (λέξιν ὁρῶντα	δεῖ	διαλύειν, οἷον γλώττῃ τὸ οὐρῆας
[24]	τὸ ἄτοπον. Τῇ δὲ λέξει	δεῖ	διαπονεῖν ἐν τοῖς ἀργοῖς μέρεσιν
[15]	ἦθος ὑποτεθῇ, ὅμως ὁμαλῶς ἀνώμαλον	δεῖ	εἶναι. Ἔστιν δὲ παράδειγμα πονηρίας
[24]	τοὺς ἄλλους ψευδῆ λέγειν ὡς	δεῖ.	(Ἔστι δὲ τοῦτο παραλογισμός. Οἴονται
[13]	δὲ δεῖ στοχάζεσθαι καὶ ἃ	δεῖ	εὐλαβεῖσθαι συνιστάντας τοὺς μύθους καὶ
[7]	τινῶν οὐ μόνον ταῦτα τεταγμένα	δεῖ	ἔχειν ἀλλὰ καὶ μέγεθος ὑπάρχειν
[24]	Ἔτι δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ	δεῖ	ἔχειν τὴν ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ,
[24]	~Ἔτι δὲ τὰ εἴδη ταὐτὰ	δεῖ	ἔχειν τὴν ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ,
[14]	τραγῳδίᾳ κοινωνοῦσιν· οὐ γὰρ πᾶσαν	δεῖ	ζητεῖν ἡδονὴν ἀπὸ τραγῳδίας ἀλλὰ
[14]	ἐλέου καὶ φόβου διὰ μιμήσεως	δεῖ	ἡδονὴν παρασκευάζειν τὸν ποιητήν, φανερὸν
[7]	μυρίων σταδίων εἴη ζῷον· ὥστε	δεῖ	καθάπερ ἐπὶ τῶν σωμάτων καὶ
[24]	ὄψεως ταὐτά· καὶ γὰρ περιπετειῶν	δεῖ	καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων· ἔτι
[24]	ὄψεως ταὐτά· καὶ γὰρ περιπετειῶν	δεῖ	καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων· ἔτι
[17]	τε λόγους καὶ τοὺς πεποιημένους	δεῖ	καὶ αὐτὸν ποιοῦντα ἐκτίθεσθαι καθόλου,
[14]	τοῦ (Ἀλκμέωνος, αὐτὸν δὲ εὑρίσκειν	δεῖ	καὶ τοῖς παραδεδομένοις χρῆσθαι καλῶς.
[24]	οὐδέν᾽ ἀήθη ἀλλ᾽ ἔχοντα ἦθος.	Δεῖ	μὲν οὖν ἐν ταῖς τραγῳδίαις
[13]	ὅτι οὔτε τοὺς ἐπιεικεῖς ἄνδρας	δεῖ	(μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ εὐτυχίας εἰς
[15]	ἡ τραγῳδία βελτιόνων ἢ ἡμεῖς,	δεῖ	μιμεῖσθαι τοὺς ἀγαθοὺς (εἰκονογράφους· καὶ
[25]	οὐκ ἀληθῆ, ἀλλ᾽ ἴσως ὡς>	δεῖ,	οἷον καὶ Σοφοκλῆς ἔφη αὐτὸς
[13]	πάντων, οὐδὲν γὰρ ἔχει ὧν	δεῖ,	οὔτε γὰρ φιλάνθρωπον οὔτε ἐλεεινὸν
[19]	ταῦτα, ὅσα ὑπὸ τοῦ λόγου	δεῖ	παρασκευασθῆναι. Μέρη δὲ τούτων τό
[18]	δου. Μάλιστα μὲν οὖν ἅπαντα	δεῖ	πειρᾶσθαι ἔχειν, εἰ δὲ μή,
[24]	τῶν ποιητῶν οὐκ ἀγνοεῖ ὃ	δεῖ	ποιεῖν αὐτόν. Αὐτὸν γὰρ δεῖ
[25]	Σοφοκλῆς ἔφη αὐτὸς μὲν οἵους	δεῖ	ποιεῖν, Εὐριπίδην δὲ οἷοι εἰσίν,
[9]	ποιητὴν μᾶλλον τῶν μύθων εἶναι	δεῖ	ποιητὴν ἢ τῶν μέτρων, ὅσῳ
[15]	τὰ ἤθη τέτταρά ἐστιν ὧν	δεῖ	στοχάζεσθαι, ἓν μὲν καὶ πρῶτον,
[13]	κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν. ~Ὧν δὲ	δεῖ	στοχάζεσθαι καὶ ἃ δεῖ εὐλαβεῖσθαι
[24]	γελοῖον· ἐξ ἀρχῆς γὰρ οὐ	δεῖ	συνίστασθαι τοιούτους. ἂν δὲ θῇ
[1]	δύναμιν ἕκαστον ἔχει, καὶ πῶς	δεῖ	συνίστασθαι τοὺς μύθους (εἰ μέλλει
[24]	ἱκανὸς ὁ εἰρημένος· δύνασθαι γὰρ	δεῖ	συνορᾶσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ
[24]	ἱκανὸς ὁ εἰρημένος· δύνασθαι γὰρ	δεῖ	συνορᾶσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ τὸ
[25]	ὁποιανοῦν, οὐ καθ᾽ ἑαυτήν. Ὥστε	δεῖ	τὰ ἐπιτιμήματα ἐν τοῖς προβλήμασιν
[25]	καὶ δοκεῖ, ἢ οἷα εἶναι	δεῖ.	Ταῦτα δ᾽ ἐξαγγέλλεται λέξει ἐν
[13]	τοῖς νῦν εἰρημένοις. Ἐπειδὴ οὖν	δεῖ	τὴν σύνθεσιν εἶναι τῆς καλλίστης
[7]	λέγωμεν μετὰ ταῦτα ποίαν τινὰ	δεῖ	τὴν σύστασιν εἶναι τῶν πραγμάτων,
[24]	δεῖ ποιεῖν αὐτόν. Αὐτὸν γὰρ	δεῖ	τὸν ποιητὴν ἐλάχιστα λέγειν· οὐ
[15]	λύσεις τῶν μύθων ἐξ αὐτοῦ	δεῖ	τοῦ μύθου συμβαίνειν, (καὶ μὴ
[14]	συστάσεως καὶ ποίους τινὰς εἶναι	δεῖ	τοὺς (μύθους εἴρηται ἱκανῶς. ~Περὶ
[23]	καὶ ἐν μέτρῳ μιμητικῆς, ὅτι	δεῖ	τοὺς μύθους καθάπερ ἐν ταῖς
[25]	ἀλλὰ βέλτιον· τὸ γὰρ παράδειγμα	δεῖ	ὑπερέχειν. Πρὸς ἅ φασιν τἄλογα·
[18]	Καὶ τὸν χορὸν δὲ ἕνα	δεῖ	ὑπολαμβάνειν τῶν ὑποκριτῶν, καὶ μόριον
[19]	τοσοῦτον (διαφέρει, ὅτι τὰ μὲν	δεῖ	φαίνεσθαι ἄνευ διδασκαλίας, τὰ δὲ
[19]	πράγμασιν ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἰδεῶν	δεῖ	χρῆσθαι ὅταν ἢ ἐλεεινὰ ἢ
[12]	τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι>	δεῖ	χρῆσθαι πρότερον εἴπαμεν, κατὰ δὲ
[12]	τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι	δεῖ	χρῆσθαι (πρότερον εἴπομεν, κατὰ δὲ
[26]	ἕνα μῦθον ποιῶσιν, ἢ βραχέως	δεικνύμενον	μύουρον φαίνεσθαι, ἢ ἀκολουθοῦντα τῷ
[2]	πρῶτος καὶ Νικοχάρης ὁ τὴν	Δειλιάδα	χείρους· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[19]	χρῆσθαι ὅταν ἢ ἐλεεινὰ ἢ	δεινὰ	ἢ μεγάλα ἢ εἰκότα δέῃ
[14]	τοῖς πράγμασιν ἐμποιητέον. Ποῖα οὖν	δεινὰ	ἢ ποῖα οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν
[13]	ὅσοις ἄλλοις συμβέβηκεν ἢ παθεῖν	δεινὰ	ἢ ποιῆσαι. Ἡ μὲν οὖν
[15]	ἁρμόττον γυναικὶ οὕτως ἀνδρείαν ἢ	δεινὴν	εἶναι. Τρίτον δὲ τὸ ὅμοιον.
[14]	μέν, ἀγνοοῦντας δὲ πρᾶξαι τὸ	δεινόν,	εἶθ᾽ ὕστερον ἀναγνωρίσαι τὴν φιλίαν,
[15]	εἰδέναι, ἢ ὅσα ὕστερον, ἃ	(δεῖται	προαγορεύσεως καὶ ἀγγελίας· ἅπαντα γὰρ
[25]	τὸν ἵππον ἅμ᾽ ἄμφω τὰ	δεξιὰ	προβεβληκότα, ἢ τὸ καθ᾽ ἑκάστην
[21]	δεξιτερὸν κατὰ μαζόν’ ἀντὶ τοῦ	δεξιόν’	Αὐτῶν δὲ τῶν ὀνομάτων τὰ
[21]	τὸ δὲ ποιῇ, οἷον τὸ	δεξιτερὸν	κατὰ μαζόν’ ἀντὶ τοῦ δεξιόν’
[19]	λέγοντος ἔργον, εἰ φαίνοιτο ᾗ	δέοι	καὶ μὴ διὰ τὸν λόγον;
[14]	τοῦτο παρασκευάζειν ἀτεχνότερον καὶ χορηγίας	δεόμενόν	ἐστιν. Οἱ δὲ μὴ τὸ
[26]	ἐπιεικεῖς φασιν εἶναι οἳ> οὐδὲν	δέονται	τῶν σχημάτων, τὴν δὲ τραγικὴν
[18]	λοιπὸν ἡ λύσις· λέγω δὲ	δέσιν	μὲν εἶναι τὴν ἀπ᾽ ἀρχῆς
[18]	ἐν τῷ Λυγκεῖ τῷ Θεοδέκτου	(δέσις	μὲν τά τε προπεπραγμένα καὶ
[18]	ἔνια τῶν ἔσωθεν πολλάκις ἡ	δέσις,	τὸ δὲ λοιπὸν ἡ λύσις·
[18]	δὲ πάσης τραγῳδίας τὸ μὲν	δέσις	τὸ δὲ λύσις, τὰ (μὲν
[13]	(κώτατός γε τῶν ποιητῶν φαίνεται.	Δευτέρα	δ᾽ ἡ πρώτη λεγομένη ὑπὸ
[16]	τῶν πεποιημένων σημείων καὶ περιδεραίων.	Δεύτεραι	δὲ αἱ ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ
[16]	ἡ ἐν τοῖς Νίπτροις, βελτίους.	Δεύτεραι	δὲ αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ
[14]	ὁ Αἵμων. Τὸ δὲ πρᾶξαι	δεύτερον.	Βέλτιον δὲ τὸ ἀγνοοῦντα μὲν
[6]	ψυχὴ ὁ μῦθος τῆς τραγῳδίας,	δεύτερον	δὲ τὰ ἤθη (παραπλήσιον γάρ
[15]	τὸ δὲ ὅλως φαῦλόν ἐστιν.	Δεύτερον	δὲ τὸ ἁρμόττοντα· ἔστιν γὰρ
[21]	ἢ ἀντὶ τοῦ τετάρτου τὸ	δεύτερον.	Καὶ ἐνίοτε προστιθέασιν ἀνθ᾽ (οὗ
[21]	λέγω, ὅταν ὁμοίως ἔχῃ τὸ	δεύτερον	πρὸς τὸ πρῶτον καὶ τὸ
[21]	τρίτον· ἐρεῖ γὰρ ἀντὶ τοῦ	δευτέρου	τὸ τέταρτον ἢ ἀντὶ τοῦ
[24]	(διὸ καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς	δέχεται	μάλιστα· περιττὴ γὰρ καὶ ἡ
[24]	(διὸ καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς	δέχεται	μάλιστα· περιττὴ γὰρ καὶ ἡ
[15]	Ἀχιλλέα ἀγαθὸν καὶ (Ὅμηρος. Ταῦτα	δὴ	διατηρεῖν, καὶ πρὸς τούτοις τὰ
[14]	φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν. Ἀνάγκη	δὴ	ἢ φίλων εἶναι πρὸς ἀλλήλους
[11]	ἐπὶ τῶν τοιούτων συμβήσεται. Ἐπεὶ	δὴ	ἡ ἀναγνώρισις τινῶν ἐστιν ἀναγνώρισις,
[7]	μέγιστον τῆς τραγῳδίας ἐστίν. Κεῖται	δὴ	ἡμῖν τὴν τραγῳδίαν τελείας καὶ
[1]	πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων. Ἐποποιία	δὴ	καὶ ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις
[24]	τε πολλὰ ἄξιος ἐπαινεῖσθαι καὶ	δὴ	καὶ ὅτι μόνος τῶν ποιητῶν
[21]	εἴδους δὲ ἐπὶ γένος ἦ	δὴ	μυρί᾽ Ὀδυσσεὺς ἐσθλὰ ἔοργεν’ τὸ
[3]	ἐνεργοῦντας (τοὺς) μιμουμένους. Ἐν τρισὶ	δὴ	ταύταις διαφοραῖς ἡ μίμησίς ἐστιν,
[20]	ἀρχὴν ἢ τέλος ἢ διορισμὸν	δηλοῖ.	Οἷον τὸ ἀμφί’ καὶ τὸ
[6]	ἦθος μὲν τὸ τοιοῦτον ὃ	δηλοῖ	τὴν προαίρεσιν, ὁποία τις (ἐν
[24]	ὡς οὐκ ἂν ἦν ἀνεκτὰ	δῆλον	ἂν γένοιτο, εἰ αὐτὰ φαῦλος
[9]	οὖν τῆς κωμῳδίας ἤδη τοῦτο	δῆλον	γέγονεν· συστήσαντες γὰρ τὸν μῦθον
[19]	καὶ ἔτι μέγεθος καὶ μικρότητας.	Δῆλον	δὲ ὅτι καὶ ἐν τοῖς
[2]	χείρους, Διονύσιος δὲ ὁμοίους εἴκαζεν.	Δῆλον	δὲ ὅτι καὶ τῶν λεχθεισῶν
[6]	τις (ἐν οἷς οὐκ ἔστι	δῆλον	ἢ (προαιρεῖται ἢ φεύγει) διόπερ
[23]	ὅλον ποιῇ τὴν οἰκείαν ἡδονήν,	δῆλον,	καὶ μὴ ὁμοίας ἱστορίαις τὰς
[26]	φαύλους· εἰ οὖν φορτική, χείρων	δῆλον	ὅτι ἂν εἴη. (Πρῶτον μὲν
[26]	βελτίους θεατάς ἐστιν ἀεί, λίαν	δῆλον	ὅτι ἡ ἅπαντα μιμουμένη φορτική·
[13]	τοιαύτης μιμήσεώς ἐστιν) πρῶτον μὲν	δῆλον	ὅτι οὔτε τοὺς ἐπιεικεῖς ἄνδρας
[9]	ἐστιν, ἀλλ᾽ ὅμως εὐφραίνει πάντας.	Δῆλον	οὖν ἐκ τούτων ὅτι τὸν
[11]	τὸν ἕτερον μόνον, ὅταν ᾖ	δῆλος	ἅτερος (τίς ἐστιν, ὁτὲ δὲ
[11]	τοῦ πρὸς τὴν μητέρα φόβου,	δηλώσας	ὃς ἦν, τοὐναντίον ἐποίησεν· καὶ
[23]	ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς πράξεως ποιεῖσθαι	δήλωσιν	ἀλλ᾽ ἑνὸς χρόνου, ὅσα ἐν
[3]	ὡς ἐπὶ τῆς παρ᾽ αὐτοῖς	δημοκρατίας	γενομένης καὶ οἱ ἐκ Σικελίας,
[3]	περιοικίδας καλεῖν φασιν, Ἀθηναίους δὲ	δήμους,	ὡς κωμῳδοὺς οὐκ ἀπὸ τοῦ
[14]	(μέλλοντα ποιεῖν τι τῶν ἀνηκέστων	δι᾽	ἄγνοιαν ἀναγνωρίσαι πρὶν ποιῆσαι. Καὶ
[9]	ὅταν γένηται παρὰ τὴν δόξαν	δι᾽	ἄλληλα· τὸ γὰρ θαυ (μαστὸν
[25]	εἶναι Ἰκάδιον ἀλλ᾽ οὐκ Ἰκάριον·	δι᾽	ἁμάρτημα δὲ τὸ πρόβλημα εἰκός
[13]	δυστυχίαν μὴ διὰ μοχθηρίαν ἀλλὰ	δι᾽	ἁμαρτίαν μεγάλην ἢ οἵου εἴρηται
[13]	μεταβάλλων εἰς τὴν δυστυχίαν ἀλλὰ	δι᾽	(ἁμαρτίαν τινά, τῶν ἐν μεγάλῃ
[6]	τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ	δι᾽	ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου
[16]	ἀτεχνοτάτη καὶ ᾗ πλείστῃ χρῶνται	δι᾽	ἀπορίαν, ἡ διὰ τῶν σημείων.
[9]	ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων ποιητῶν	δι᾽	αὐτούς, ὑπὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν
[16]	τῶν πραγμάτων, τῆς ἐκπλήξεως γιγνομένης	δι᾽	εἰκότων, οἷον ἐν τῷ Σοφοκλέους
[16]	οὐχ ἑωράκει· (τὸ δὲ ὡς	δι᾽	ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος διὰ τούτου ποιῆσαι
[6]	δρώντων καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας,	δι᾽	ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν
[26]	τὴν μουσικήν (καὶ τὰς ὄψεις)	δι᾽	ἧς αἱ ἡδοναὶ συνίστανται ἐναργέστατα·
[17]	ἐν τῷ Ὀρέστῃ ἡ μανία	δι᾽	ἧς ἐλήφθη καὶ ἡ (σωτηρία
[24]	ἐν (τῇ ἐποποιίᾳ τὸ ἄλογον,	δι᾽	ὃ συμβαίνει μάλιστα τὸ θαυμαστόν,
[24]	μὲν οὖν ἄλλοι αὐτοὶ μὲν	δι᾽	ὅλου ἀγωνίζονται, μιμοῦνται δὲ ὀλίγα
[5]	οὖν τῆς τραγῳδίας μεταβάσεις καὶ	δι᾽	ὧν ἐγένοντο οὐ λελήθασιν, ἡ
[22]	Ἀχιλλέως’ (καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα.	Διὰ	γὰρ τὸ μὴ εἶναι ἐν
[24]	εἶναι ἢ γενέσθαι ᾖ, προσθεῖναι·	διὰ	γὰρ τὸ τοῦτο εἰδέναι ἀληθὲς
[26]	τὸ αὑτῆς, ὥσπερ ἡ ἐποποιία·	διὰ	γὰρ τοῦ ἀναγινώσκειν φανερὰ ὁποία
[14]	τὴν μητέρα ἐκδιδόναι μέλλων ἀνεγνώρισεν.	Διὰ	γὰρ τοῦτο, ὅπερ πάλαι εἴρηται,
[4]	ἀλλ᾽ ἐπὶ βραχὺ (κοινωνοῦσιν αὐτοῦ.	Διὰ	γὰρ τοῦτο χαίρουσι τὰς εἰκόνας
[6]	τὸ ἦθος καὶ τὴν διάνοιαν	(διὰ	γὰρ τούτων καὶ τὰς πράξεις
[22]	γιγνόμενον τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ποιήσει,	διὰ	δὲ τὸ (κοινωνεῖν τοῦ εἰωθότος
[13]	ἀρετῇ διαφέρων καὶ δικαιοσύνῃ μήτε	διὰ	κακίαν καὶ μοχθηρίαν μεταβάλλων εἰς
[6]	μόνον περαίνεσθαι καὶ πάλιν ἕτερα	διὰ	μέλους. Ἔπεὶ δὲ πράττοντες ποιοῦνται
[22]	ἀποκοπαὶ καὶ ἐξαλλαγαὶ τῶν ὀνομάτων·	διὰ	μὲν γὰρ τὸ ἄλλως ἔχειν
[6]	δὲ χωρὶς τοῖς (εἴδεσι τὸ	διὰ	μέτρων ἔνια μόνον περαίνεσθαι καὶ
[14]	τὴν ἀπὸ ἐλέου καὶ φόβου	διὰ	μιμήσεως δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν τὸν
[4]	ἐστι καὶ τὰς μαθήσεις ποιεῖται	διὰ	μιμήσεως τὰς πρώτας, καὶ τὸ
[16]	τῆς κερκίδος φωνή. Ἡ τρίτη	διὰ	μνήμης, τῷ αἰσθέσθαι τι ἰδόντα,
[13]	(ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μὴ	διὰ	μοχθηρίαν ἀλλὰ δι᾽ ἁμαρτίαν μεγάλην
[1]	μὲν (διὰ τέχνης οἱ δὲ	διὰ	συνηθείας) ἕτεροι δὲ διὰ τῆς
[10]	γὰρ πολὺ τὸ γίγνεσθαι τάδε	διὰ	τάδε ἢ μετὰ τάδε. ~Ἔστι
[6]	πράττουσιν, ἀλλὰ τὰ ἤθη συμπεριλαμβάνουσιν	διὰ	τὰς πράξεις· ὥστε τὰ πράγματα
[6]	ἔστιν τε μίμησις πράξεως καὶ	διὰ	ταύτην μάλιστα τῶν πραττόντων. Τρίτον
[8]	τοῦτ᾽ ἔοικεν καλῶς ἰδεῖν, ἤτοι	διὰ	τέχνην ἢ διὰ φύσιν· Ὀδύσσειαν
[1]	μιμοῦνταί τινες ἀπεικάζοντες (οἱ μὲν	(διὰ	τέχνης οἱ δὲ διὰ συνηθείας)
[4]	μίμημα ποιήσει τὴν ἡδονὴν ἀλλὰ	διὰ	τὴν ἀπεργασίαν ἢ τὴν χροιὰν
[13]	χείροσιν. Δοκεῖ δὲ εἶναι πρώτη	διὰ	τὴν τῶν θεάτρων ἀσθένειαν· ἀκολουθοῦσι
[16]	ὅτι Ὀρέστης· ἐκείνη μὲν γὰρ	διὰ	τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος δὲ αὐτὸς
[17]	ἧς ἐλήφθη καὶ ἡ (σωτηρία	διὰ	τῆς καθάρσεως. Ἐν μὲν οὖν
[6]	πρότερον εἴρηται, λέξιν εἶναι τὴν	διὰ	τῆς ὀνομασίας ἑρμηνείαν, ὃ καὶ
[16]	βέλτιον ἢ χεῖρον, οἷον Ὀδυσσεὺς	διὰ	τῆς οὐλῆς ἄλλως ἀνεγνωρίσθη ὑπὸ
[14]	Οἱ δὲ μὴ τὸ (φοβερὸν	διὰ	τῆς ὄψεως ἀλλὰ τὸ τερατῶδες
[14]	τοῦ Οἰδίπου μῦθον. Τὸ δὲ	διὰ	τῆς ὄψεως τοῦτο παρασκευάζειν ἀτεχνότερον
[16]	καὶ οἷον ἐν τῇ Τυροῖ	διὰ	τῆς σκάφης. Ἔστιν δὲ καὶ
[1]	δὲ διὰ συνηθείας) ἕτεροι δὲ	διὰ	τῆς φωνῆς, οὕτω κἀν ταῖς
[17]	δὲ ὅτι ἀνεῖλεν ὁ θεὸς	(διά	τινα αἰτίαν ἔξω τοῦ καθόλου)
[24]	μόνον· ἐν δὲ τῇ ἐποποιίᾳ	διὰ	τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι πολλὰ
[24]	μόνον· ἐν δὲ τῇ ἐποποιίᾳ	διὰ	τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι πολλὰ
[4]	μικρῶν μύθων καὶ (λέξεως γελοίας	διὰ	τὸ ἐκ σατυρικοῦ μεταβαλεῖν ὀψὲ
[24]	πολύ τι ἡ ἐποποιία ἴδιον	διὰ	τὸ ἐν μὲν τῇ τραγῳδίᾳ
[24]	πολύ τι ἡ ἐποποιία ἴδιον	διὰ	τὸ ἐν μὲν τῇ τραγῳδίᾳ
[4]	δὲ ἀντὶ τῶν ἐπῶν τραγῳδοδιδάσκαλοι,	διὰ	τὸ μείζω καὶ ἐντιμότερα τὰ
[24]	ὃ συμβαίνει μάλιστα τὸ θαυμαστόν,	διὰ	τὸ μὴ ὁρᾶν εἰς τὸν
[5]	οὐ λελήθασιν, ἡ δὲ κωμῳδία	διὰ	τὸ μὴ σπουδάζεσθαι ἐξ ἀρχῆς
[18]	ποιοῖ μῦθον. Ἐκεῖ μὲν γὰρ	διὰ	τὸ μῆκος λαμβάνει τὰ μέρη
[22]	εἰρημένα, ἐν δὲ τοῖς ἰαμβείοις	διὰ	τὸ ὅτι μάλιστα λέξιν μιμεῖσθαι
[4]	μὲν γὰρ πρῶτον τετραμέτρῳ ἐχρῶντο	διὰ	τὸ σατυρικὴν καὶ ὀρχηστικωτέραν εἶναι
[4]	ἀπεργασίαν ἢ τὴν χροιὰν ἢ	διὰ	τοιαύτην τινὰ ἄλλην αἰτίαν. (Κατὰ
[19]	φαίνοιτο ᾗ δέοι καὶ μὴ	διὰ	τὸν λόγον; Τῶν δὲ περὶ
[9]	αὐτούς, ὑπὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν	διὰ	τοὺς ὑποκριτάς· ἀγωνίσματα γὰρ ποιοῦντες
[16]	δὲ ὡς δι᾽ ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος	διὰ	τούτου ποιῆσαι παραλογισμός. Πασῶν δὲ
[1]	Σωκρατικοὺς λόγους οὐδὲ εἴ τις	διὰ	τριμέτρων ἢ ἐλεγείων ἢ τῶν
[9]	γέγονεν· συστήσαντες γὰρ τὸν μῦθον	διὰ	τῶν εἰκότων οὕτω τὰ τυχόντα
[1]	ἂν ἰατρικὸν ἢ φυσικόν τι	διὰ	τῶν μέτρων ἐκφέρωσιν, οὕτω καλεῖν
[16]	πλείστῃ χρῶνται δι᾽ ἀπορίαν, ἡ	διὰ	τῶν σημείων. Τούτων δὲ τὰ
[1]	τῶν ὀρχηστῶν (καὶ γὰρ οὗτοι	διὰ	τῶν σχηματιζομένων ῥυθμῶν μιμοῦνται καὶ
[8]	ἰδεῖν, ἤτοι διὰ τέχνην ἢ	διὰ	φύσιν· Ὀδύσσειαν (γὰρ ποιῶν οὐκ
[26]	ῥαψῳδοῦντα, ὅπερ (ἐστὶ) Σωσίστρατος, καὶ	διᾴδοντα,	ὅπερ ἐποίει Μνασίθεος ὁ Ὀπούντιος.
[12]	τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ	διαιρεῖται	κεχωρισμένα τάδε ἐστίν, πρόλογος ἐπεισόδιον
[12]	τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ	διαιρεῖται	κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν. ~Ὧν δὲ
[25]	οὗ καταπύθεται ὄμβρῳ’ Τὰ δὲ	διαιρέσει,	οἷον Ἐμπεδοκλῆς αἶψα δὲ θνήτ᾽
[22]	τοιούτῳ τρόπῳ τῆς διαλέκτου καὶ	διακωμῳδοῦντες	τὸν ποιητήν, οἷον Εὐκλείδης ὁ
[23]	καταλόγῳ καὶ ἄλλοις ἐπεισοδίοις (δὶς)	διαλαμβάνει	τὴν ποίησιν. Οἱ δ᾽ ἄλλοι
[22]	ἐπιτιμῶντες τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τῆς	διαλέκτου	καὶ διακωμῳδοῦντες τὸν ποιητήν, οἷον
[4]	γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν ἐν τῇ	διαλέκτῳ	τῇ πρὸς ἀλλήλους, ἑξάμετρα δὲ
[22]	οὐδεὶς ἂν εἴπειεν ἐν τῇ	διαλέκτῳ	τούτοις χρῶνται, οἷον τὸ δωμάτων
[25]	πρὸς τὴν (λέξιν ὁρῶντα δεῖ	διαλύειν,	οἷον γλώττῃ τὸ οὐρῆας μὲν
[4]	νῦν ἐν πολλαῖς τῶν πόλεων	διαμένει	νομιζόμενα- κατὰ μικρὸν ηὐξήθη προαγόντων
[24]	μέρεσιν καὶ μήτε ἠθικοῖς μήτε	διανοητικοῖς·	ἀποκρύπτει γὰρ πάλιν ἡ λίαν
[6]	προαιρεῖται ἢ φεύγει ὁ λέγων	διάνοια	δὲ ἐν οἷς ἀποδεικνύουσί τι
[6]	ῥήσεις ἠθικὰς καὶ λέξει (καὶ	διανοίᾳ	εὖ πεποιημένας, οὐ ποιήσει ὃ
[6]	αἴτια δύο τῶν πράξεων εἶναι,	διάνοια	καὶ ἦθος) καὶ κατὰ ταύτας
[6]	καὶ ἤθη καὶ λέξις καὶ	(διάνοια	καὶ ὄψις καὶ μελοποιία. Οἷς
[24]	πρὸς δὲ τούτοις λέξει καὶ	διανοίᾳ	πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει δὲ κατά
[24]	πρὸς δὲ τούτοις λέξει καὶ	διανοίᾳ	πάντα ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει δὲ κατά
[6]	τῶν πραττόντων. Τρίτον δὲ ἡ	διάνοια·	τοῦτο δέ (ἐστιν τὸ λέγειν
[6]	τινας εἶναί φαμεν τοὺς πράττοντας,	διάνοιαν	δέ, ἐν ὅσοις λέγοντες ἀποδεικνύασίν
[6]	τε τὸ ἦθος καὶ τὴν	διάνοιαν	(διὰ γὰρ τούτων καὶ τὰς
[19]	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὴν	διάνοιαν	ἐν (τοῖς περὶ ῥητορικῆς κείσθω·
[19]	μεθόδου. Ἔστι δὲ κατὰ τὴν	διάνοιαν	ταῦτα, ὅσα ὑπὸ τοῦ λόγου
[6]	καὶ λέξιν καὶ μέλος καὶ	διάνοιαν	ὡσαύτως. (Μέγιστον δὲ τούτων ἐστὶν
[19]	λοιπὸν δὲ περὶ λέξεως καὶ	διανοίας	εἰπεῖν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[24]	ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων· ἔτι τὰς	διανοίας	καὶ τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς.
[24]	ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων· ἔτι τὰς	διανοίας	καὶ τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς.
[24]	τά τε ἤθη καὶ τὰς	διανοίας.	~Περὶ δὲ προβλημάτων καὶ λύσεων,
[24]	ἄτοπον. Τῇ δὲ λέξει δεῖ	διαπονεῖν	ἐν τοῖς ἀργοῖς μέρεσιν καὶ
[26]	ἐποποιικὴ μίμησις ἢ ἡ τραγική,	διαπορήσειεν	ἄν τις. Εἰ γὰρ ἡ
[9]	δύναμιν παρατείνοντες τὸν μῦθον πολλάκις	διαστρέφειν	ἀναγκάζονται τὸ ἐφεξῆς. (Ἐπεὶ δὲ
[15]	ἀγαθὸν καὶ (Ὅμηρος. Ταῦτα δὴ	διατηρεῖν,	καὶ πρὸς τούτοις τὰ παρὰ
[10]	κατὰ τὸ εἰκὸς γίγνεσθαι ταῦτα·	διαφέρει	γὰρ πολὺ τὸ γίγνεσθαι τάδε
[24]	λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν.	Διαφέρει	δὲ κατά τε τῆς συστάσεως
[24]	λέξει καὶ διανοίᾳ πάντα ὑπερβέβληκεν.	Διαφέρει	δὲ κατά τε τῆς συστάσεως
[22]	ἀπεργάσαιτο. Τὸ δὲ ἁρμόττον ὅσον	διαφέρει	ἐπὶ τῶν ἐπῶν θεωρείσθω ἐντιθεμένων
[18]	(Ἀγάθωνος τοῦ τοιούτου. Καίτοι τί	διαφέρει	ἢ ἐμβόλιμα ᾄδειν ἢ εἰ
[26]	μερῶν, καὶ πόσα καὶ τί	διαφέρει,	καὶ τοῦ εὖ ἢ μὴ
[8]	Ὅμηρος ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα	διαφέρει	καὶ τοῦτ᾽ ἔοικεν καλῶς ἰδεῖν,
[5]	ἀόριστος τῷ χρόνῳ καὶ τούτῳ	διαφέρει,	καίτοι (τὸ πρῶτον ὁμοίως ἐν
[19]	εἰκότα δέῃ παρασκευάζειν· πλὴν τοσοῦτον	(διαφέρει,	ὅτι τὰ μὲν δεῖ φαίνεσθαι
[26]	μίμησις. Εἰ οὖν τούτοις τε	διαφέρει	πᾶσιν καὶ ἔτι τῷ τῆς
[20]	καὶ τὸ Δ. Ταῦτα δὲ	διαφέρει	σχήμασίν τε τοῦ στόματος καὶ
[9]	ἢ ἄνευ μέτρων) ἀλλὰ τούτῳ	διαφέρει,	τῷ τὸν μὲν τὰ γενόμενα
[8]	μετατιθεμένου τινὸς μέρους ἢ ἀφαιρουμένου	διαφέρεσθαι	καὶ κινεῖσθαι τὸ ὅλον· ὃ
[1]	τυγχάνουσιν οὖσαι μιμήσεις τὸ σύνολον·	διαφέρουσι	δὲ ἀλλήλων τρισίν, ἢ γὰρ
[1]	τε τραγῳδία καὶ ἡ κωμῳδία·	διαφέρουσι	δὲ ὅτι αἱ μὲν ἅμα
[2]	γὰρ καὶ ἀρετῇ τὰ ἤθη	διαφέρουσι	πάντες) ἤτοι βελτίονας ἢ καθ᾽
[4]	ἐκ παίδων ἐστὶ καὶ τούτῳ	διαφέρουσι	τῶν ἄλλων ζῴων ὅτι μιμητικώτατόν
[9]	ἢ ἔμμετρα λέγειν ἢ ἄμετρα	διαφέρουσιν	(εἴη γὰρ ἂν τὰ Ἡροδότου
[5]	ἔχειν καὶ ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ	διαφέρουσιν·	ἔτι δὲ τῷ μήκει· ἡ
[13]	δὲ τοιοῦτος ὁ μήτε ἀρετῇ	διαφέρων	καὶ δικαιοσύνῃ μήτε διὰ κακίαν
[2]	τις. Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ	διαφορᾷ	καὶ ἡ τραγῳδία πρὸς τὴν
[3]	νῦν. ~Ἔτι δὲ τούτων τρίτη	διαφορὰ	τὸ ὡς ἕκαστα τούτων (μιμήσαιτο
[3]	μιμουμένους. Ἐν τρισὶ δὴ ταύταις	διαφοραῖς	ἡ μίμησίς ἐστιν, (ὡς εἴπομεν
[2]	ἑκάστη μιμήσεων ἕξει ταύτας τὰς	διαφορὰς	καὶ ἔσται ἑτέρα τῷ ἕτερα
[20]	Ἀλλὰ καὶ τούτων θεωρῆσαι τὰς	διαφορὰς	τῆς μετρικῆς ἐστιν. Σύνδεσμος δέ
[1]	Ταύτας μὲν οὖν λέγω τὰς	διαφορὰς	τῶν τεχνῶν ἐν οἷς ποιοῦνται
[3]	προσαγορεύειν. Περὶ μὲν οὖν τῶν	διαφορῶν	καὶ πόσαι καὶ τίνες τῆς
[19]	τὰ μὲν δεῖ φαίνεσθαι ἄνευ	διδασκαλίας,	τὰ δὲ ἐν τῷ λόγῳ
[24]	ὥσπερ εἴπομεν αὐτὴ ἡ φύσις	διδάσκει	τὸ ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος
[25]	πολλὰ πάθη τῆς λέξεώς ἐστι·	δίδομεν	γὰρ ταῦτα τοῖς ποιηταῖς. Πρὸς
[25]	Ἱππίας ἔλυεν ὁ Θάσιος, τὸ	δίδομεν	δέ οἱ εὖχος ἀρέσθαι’ καὶ
[4]	γὰρ ἂν ἴσως ἔργον εἴη	διεξιέναι	καθ᾽ ἕκαστον. ~Ἡ δὲ κωμῳδία
[4]	τὴν ποίησιν ἐκ τῶν αὐτοσχεδιασμάτων.	Διεσπάσθη	δὲ κατὰ τὰ οἰκεῖα ἤθη
[2]	ἡ τραγῳδία πρὸς τὴν κωμῳδίαν	διέστηκεν·	ἡ μὲν γὰρ χείρους ἡ
[5]	γελοῖον πρόσωπον αἰσχρόν τι καὶ	διεστραμμένον	ἄνευ ὀδύνης. Αἱ μὲν οὖν
[17]	μὲν ἐσώθη τοὺς δ᾽ ἐχθροὺς	διέφθειρε.	Τὸ μὲν οὖν ἴδιον τοῦτο,
[24]	μάλιστα· περιττὴ γὰρ καὶ ἡ	διηγηματικὴ	μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ δὲ
[24]	μάλιστα· περιττὴ γὰρ καὶ ἡ	διηγηματικὴ	μίμησις τῶν ἄλλων) τὸ δὲ
[24]	τις ἐν ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ	διηγηματικὴν	μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς,
[24]	τις ἐν ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ	διηγηματικὴν	μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς,
[23]	τὰ εἰρημένα. ~Περὶ δὲ τῆς	διηγηματικῆς	καὶ ἐν μέτρῳ μιμητικῆς, ὅτι
[24]	δὲ τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ	διήγησιν	εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα
[24]	δὲ τῇ ἐποποιίᾳ διὰ τὸ	διήγησιν	εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα
[19]	ἐντολὴ καὶ τί εὐχὴ καὶ	διήγησις	καὶ ἀπειλὴ καὶ ἐρώτησις καὶ
[1]	μέτρῳ, ὥσπερ ἥ τε τῶν	διθυραμβικῶν	ποίησις καὶ ἡ τῶν νόμων
[22]	μὲν διπλᾶ μάλιστα ἁρμόττει τοῖς	διθυράμβοις,	αἱ δὲ (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς,
[4]	μὲν ἀπὸ τῶν ἐξαρχόντων τὸν	διθύραμβον,	ἡ δὲ ἀπὸ τῶν τὰ
[1]	ἔτι δὲ κωμῳδία καὶ ἡ	διθυραμβοποιητικὴ	καὶ τῆς (αὐλητικῆς ἡ πλείστη
[2]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς	διθυράμβους	καὶ περὶ τοὺς (νόμους, ὥσπερ
[25]	ἐργαζομένους, ὅθεν εἴρηται (ὁ Γανυμήδης	Διὶ	οἰνοχοεύειν’ οὐ πινόντων οἶνον. Εἴη
[16]	(ὥσπερ ἡ ἐν Κυπρίοις τοῖς	Δικαιογένους,	ἰδὼν γὰρ τὴν γραφὴν ἔκλαυσεν,
[18]	ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι τὸν ἕνα ὑπερβάλλειν.	Δίκαιον	δὲ καὶ τραγῳδίαν ἄλλην καὶ
[1]	μέτρον, διὸ τὸν μὲν ποιητὴν	δίκαιον	καλεῖν, τὸν δὲ φυσιολόγον μᾶλλον
[13]	ὁ μήτε ἀρετῇ διαφέρων καὶ	δικαιοσύνῃ	μήτε διὰ κακίαν καὶ μοχθηρίαν
[16]	αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ,	διὸ	ἄτεχνοι. Οἷον (Ὀρέστης) ἐν τῇ
[24]	γίνεσθαι· τοῦτο δέ ἐστι ψεῦδος.	Διὸ	δεῖ, ἂν τὸ πρῶτον ψεῦδος,
[16]	ποιητὴς ἀλλ᾽ (οὐχ ὁ μῦθος·	διὸ	ἐγγύς τι τῆς εἰρημένης ἁμαρτίας
[21]	τὸ σπείρειν πρὸς τὸν καρπόν,	διὸ	εἴρηται σπείρων θεοκτίσταν (φλόγα’ Ἔστι
[18]	μύθου ἢ ἄλλης τραγῳδίας ἐστίν·	διὸ	ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος (Ἀγάθωνος
[17]	καὶ χαλεπαίνει ὁ ὀργιζόμενος ἀληθινώτατα.	Διὸ	εὐφυοῦς ἡ ποιητική ἐστιν ἢ
[3]	αὐτά φασιν, ὅτι μιμοῦνται δρῶντας.	Διὸ	καὶ (ἀντιποιοῦνται τῆς τε τραγῳδίας
[24]	καὶ (ὀγκωδέστατον τῶν μέτρων ἐστίν	(διὸ	καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς δέχεται
[24]	καὶ (ὀγκωδέστατον τῶν μέτρων ἐστίν	(διὸ	καὶ γλώττας καὶ μεταφορὰς δέχεται
[4]	καὶ τὸ ἰαμβεῖον ἦλθε μέτρον_	διὸ	καὶ ἰαμβεῖον καλεῖται νῦν, ὅτι
[13]	ἐκ ταύτης τῆς συστάσεώς ἐστι.	Διὸ	καὶ οἱ Εὐριπίδῃ ἐγκαλοῦντες τὸ
[9]	τὸν δὲ οἷα ἂν γένοιτο.	Διὸ	καὶ φιλοσοφώτερον καὶ σπουδαιότερον ποίησις
[24]	μιγνύοι τις αὐτά, ὥσπερ Χαιρήμων.	Διὸ	οὐδεὶς μακρὰν σύστασιν ἐν ἄλλῳ
[7]	ἐν μεγέθει καὶ τάξει ἐστίν,	διὸ	οὔτε πάμμικρον ἄν τι γένοιτο
[8]	ὧν μία οὐδεμία γίνεται πρᾶξις.	Διὸ	πάντες ἐοίκασιν (ἁμαρτάνειν ὅσοι τῶν
[19]	τι ἢ μὴ ἐπίταξίς ἐστιν.	Διὸ	παρείσθω ὡς ἄλλης καὶ οὐ
[1]	καὶ Ἐμπεδοκλεῖ πλὴν τὸ μέτρον,	διὸ	τὸν μὲν ποιητὴν δίκαιον καλεῖν,
[23]	πολλοὶ τῶν ποιητῶν τοῦτο (δρῶσι.	Διὸ	ὥσπερ εἴπομεν ἤδη καὶ ταύτῃ
[24]	δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ	διόλου)	καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις
[24]	δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις γὰρ	διόλου)	καὶ ἠθική· πρὸς δὲ τούτοις
[2]	γὰρ κρείττους, Παύσων δὲ χείρους,	Διονύσιος	δὲ ὁμοίους εἴκαζεν. Δῆλον δὲ
[21]	οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη πρὸς	Διόνυσον	καὶ ἀσπὶς πρὸς Ἄρη· ἐρεῖ
[21]	ἐρεῖ τοίνυν τὴν φιάλην ἀσπίδα	Διονύσου’	καὶ τὴν ἀσπίδα φιάλην Ἄρεως’
[5]	τὰ δὲ ἴδια τῆς τραγῳδίας·	διόπερ	ὅστις περὶ τραγῳδίας οἶδε σπουδαίας
[14]	καὶ οὐ τραγικόν· ἀπαθὲς γάρ.	Διόπερ	οὐδεὶς ποιεῖ ὁμοίως, (εἰ μὴ
[6]	δῆλον ἢ (προαιρεῖται ἢ φεύγει)	διόπερ	οὐκ ἔχουσιν ἦθος τῶν λόγων
[7]	τὸ μέγεθος· ὡς δὲ ἁπλῶς	διορίσαντας	εἰπεῖν, ἐν ὅσῳ μεγέθει κατὰ
[20]	λόγου ἀρχὴν ἢ τέλος ἢ	διορισμὸν	δηλοῖ. Οἷον τὸ ἀμφί’ καὶ
[26]	οὐκ ἀναγκαῖον αὐτῇ ὑπάρχειν. Ἔπειτα	διότι	πάντ᾽ ἔχει ὅσαπερ ἡ (ἐποποιία
[22]	Τῶν δ᾽ ὀνομάτων τὰ μὲν	διπλᾶ	μάλιστα ἁρμόττει τοῖς διθυράμβοις, αἱ
[13]	ὑπὸ τινῶν ἐστιν σύστασις, ἡ	διπλῆν	τε τὴν σύστασιν ἔχουσα καθάπερ
[22]	τῶν εἰρημένων (πρεπόντως χρῆσθαι, καὶ	διπλοῖς	ὀνόμασι καὶ γλώτταις, πολὺ δὲ
[20]	αὑτὸ σημαντικόν· ἐν γὰρ τοῖς	διπλοῖς	οὐ χρώμεθα ὡς καὶ αὐτὸ
[21]	σύγκειται, οἷον γῆ, τὸ δὲ	διπλοῦν·	τούτου δὲ τὸ μὲν ἐκ
[13]	μῦθον ἁπλοῦν εἶναι μᾶλλον ἢ	διπλοῦν,	ὥσπερ τινές φασι, καὶ μεταβάλλειν
[23]	νεῶν καταλόγῳ καὶ ἄλλοις ἐπεισοδίοις	(δὶς)	διαλαμβάνει τὴν ποίησιν. Οἱ δ᾽
[26]	οἱ φαῦλοι αὐληταὶ κυλιόμενοι ἂν	δίσκον	δέῃ μιμεῖσθαι, καὶ ἕλκοντες τὸν
[25]	ποιητικῆς. Αὐτῆς δὲ τῆς ποιητικῆς	διττὴ	ἁμαρτία, ἡ μὲν γὰρ καθ᾽
[22]	καὶ ἀσθενικὸς καὶ ἀειδής· καὶ	δίφρον	ἀεικέλιον καταθεὶς ὀλίγην τε τράπεζαν,
[22]	ἀεικέλιον καταθεὶς ὀλίγην τε τράπεζαν,	(δίφρον	μοχθηρὸν καταθεὶς μικράν τε τράπεζαν·
[20]	Κλέων’ Εἷς δέ ἐστι λόγος	διχῶς,	ἢ γὰρ ὁ ἓν σημαίνων,
[24]	οἱ μὲν ἑστῶτες καὶ οὐ	διώκοντες,	ὁ δὲ ἀνανεύων, ἐν δὲ
[24]	ἐπεὶ τὰ περὶ (τὴν Ἕκτορος	δίωξιν	ἐπὶ σκηνῆς ὄντα γελοῖα ἂν
[25]	μέρος. Παράδειγμα ἡ τοῦ Ἕκτορος	δίωξις.	Εἰ μέντοι τὸ τέλος ἢ
[1]	προσαγορευτέον. Περὶ μὲν οὖν τούτων	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ
[7]	τέχνη τῆς τῶν ποιητῶν ἐστιν.	~Διωρισμένων	δὲ τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα
[21]	τινῶν αὐτὸς τίθεται ὁ ποιητής,	δοκεῖ	γὰρ ἔνια εἶναι τοιαῦτα, (οἷον
[13]	ἐναντίας τοῖς βελτίοσι καὶ χείροσιν.	Δοκεῖ	δὲ εἶναι πρώτη διὰ τὴν
[25]	καὶ ὡς εἰρηκότος ὅ τι	δοκεῖ	ἐπιτιμῶσιν, ἂν ὑπεναντίον ᾖ τῇ
[25]	ἔστιν, ἢ οἷά φασιν καὶ	δοκεῖ,	ἢ οἷα εἶναι δεῖ. Ταῦτα
[9]	τῶν ἀπὸ τύχης ταῦτα θαυμασιώτατα	δοκεῖ	ὅσα ὥσπερ ἐπίτηδες φαίνεται γεγονέναι,
[25]	ὅταν ὄνομά τι ὑπεναντίωμά τι	δοκῇ	σημαίνειν, ἐπισκοπεῖν ποσαχῶς ἂν σημήνειε
[25]	ἀλλὰ τοὺς φύλακας· καὶ τὸν	Δόλωνα,	ὅς ῥ᾽ ἦ τοι εἶδος
[26]	(τὸν Καλλιππίδην ἐκάλει, τοιαύτη δὲ	δόξα	καὶ περὶ Πινδάρου ἦν· (ὡς
[25]	τὸ βέλτιον ἢ πρὸς τὴν	δόξαν	δεῖ ἀνάγειν. Πρός τε γὰρ
[9]	μᾶλλον) ὅταν γένηται παρὰ τὴν	δόξαν	δι᾽ ἄλληλα· τὸ γὰρ θαυ
[13]	(ἁμαρτίαν τινά, τῶν ἐν μεγάλῃ	δόξῃ	ὄντων καὶ εὐτυχίᾳ, οἷον Οἰδίπους
[21]	δὲ τὸ Υ πέντε, τὸ	δόρυ’	τὸ πῶυ’ τὸ νᾶπυ’ τὸ
[18]	ὁ Προμηθεὺς καὶ ὅσα ἐν	δου.	Μάλιστα μὲν οὖν ἅπαντα δεῖ
[16]	ἄρα ἐλήλυθεν. Καὶ ἡ Πολυΐ	δου	τοῦ σοφιστοῦ περὶ τῆς Ἰφιγενείας·
[15]	γὰρ γυνή ἐστιν χρηστὴ καὶ	δοῦλος,	καίτοι γε ἴσως τούτων τὸ
[13]	τὸ αὐτὸ ἁμαρτάνουσιν ὅτι τοῦτο	(δρᾷ	ἐν ταῖς τραγῳδίαις καὶ αἱ
[14]	μέλλῃ ἤ τι ἄλλο τοιοῦτον	δρᾷ,	ταῦτα ζητητέον. Τοὺς μὲν οὖν
[18]	πρέπον μέγεθος, ἐν (δὲ τοῖς	δράμασι	πολὺ παρὰ τὴν ὑπόληψιν ἀποβαίνει.
[17]	καθάρσεως. Ἐν μὲν οὖν τοῖς	δράμασιν	τὰ ἐπεισόδια σύντομα, ἡ δ᾽
[3]	καὶ δρῶντας ἄμφω. Ὅθεν καὶ	δράματα	καλεῖσθαί τινες αὐτά φασιν, ὅτι
[24]	ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ ἐν τῷ	δράματι,	ὥσπερ ἐν Ἠλέκτρᾳ οἱ τὰ
[4]	ὅτι εὖ ἀλλὰ καὶ μιμήσεις	δραματικὰς	ἐποίησεν) οὕτως καὶ τὸ τῆς
[23]	καθάπερ ἐν ταῖς τραγῳδίαις συνιστάναι	δραματικοὺς	καὶ περὶ μίαν πρᾶξιν ὅλην
[4]	οὐ ψόγον ἀλλὰ τὸ γελοῖον	δραματοποιήσας·	ὁ γὰρ Μαργίτης ἀνάλογον ἔχει,
[14]	τοῦτο μὲν οὖν ἔξω τοῦ	δράματος,	ἐν δ᾽ αὐτῇ τῇ τραγῳδίᾳ
[15]	χρηστέον ἐπὶ τὰ ἔξω τοῦ	δράματος,	ἢ ὅσα πρὸ τοῦ γέγονεν
[3]	(καὶ τὸ ποιεῖν αὐτοὶ μὲν	δρᾶν,	Ἀθηναίους δὲ πράττειν προσαγορεύειν. Περὶ
[3]	Ἀριστοφάνει, πράττοντας γὰρ μιμοῦνται καὶ	δρῶντας	ἄμφω. Ὅθεν καὶ δράματα καλεῖσθαί
[3]	τινες αὐτά φασιν, ὅτι μιμοῦνται	δρῶντας.	Διὸ καὶ (ἀντιποιοῦνται τῆς τε
[6]	τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις,	δρώντων	καὶ οὐ δι᾽ ἀπαγγελίας, δι᾽
[23]	οἱ πολλοὶ τῶν ποιητῶν τοῦτο	(δρῶσι.	Διὸ ὥσπερ εἴπομεν ἤδη καὶ
[1]	τῶν εἰδῶν αὐτῆς, ἥν τινα	δύναμιν	ἕκαστον ἔχει, καὶ πῶς δεῖ
[1]	(ἕτεραι τυγχάνωσιν οὖσαι τοιαῦται τὴν	δύναμιν,	οἷον ἡ τῶν συρίγγων, αὐτῷ
[9]	γὰρ ποιοῦντες καὶ παρὰ τὴν	δύναμιν	παρατείνοντες τὸν μῦθον πολλάκις διαστρέφειν
[6]	τῶν λόγων ἔχει τὴν αὐτὴν	δύναμιν.	Τῶν δὲ λοιπῶν ἡ μελοποιία
[6]	σύνθεσιν, μελοποιίαν δὲ ὃ τὴν	δύναμιν	φανερὰν ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ
[6]	ποιητικῆς· ἡ γὰρ τῆς τραγῳδίας	δύναμις	καὶ ἄνευ ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν
[6]	καὶ οἱ ἐγχειροῦντες ποιεῖν πρότερον	δύνανται	τῇ λέξει καὶ τοῖς ἤθεσιν
[24]	μήκους ὅρος ἱκανὸς ὁ εἰρημένος·	δύνασθαι	γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν ἀρχὴν
[24]	μήκους ὅρος ἱκανὸς ὁ εἰρημένος·	δύνασθαι	γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν ἀρχὴν
[6]	τοῦτο δέ (ἐστιν τὸ λέγειν	δύνασθαι	τὰ ἐνόντα καὶ τὰ ἁρμόττοντα,
[24]	δεῖ ἀδύνατα εἰκότα μᾶλλον ἢ	δυνατὰ	ἀπίθανα· τούς τε λόγους μὴ
[9]	οἷα ἂν εἰκὸς γενέσθαι (καὶ	δυνατὰ	γενέσθαι) καθ᾽ ὃ ἐκεῖνος αὐτῶν
[9]	οἷα ἂν γένοιτο καὶ τὰ	δυνατὰ	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ
[9]	τὰ δὲ γενόμενα φανερὸν ὅτι	δυνατά·	οὐ γὰρ ἂν ἐγένετο, εἰ
[9]	μὴ γενόμενα οὔπω πιστεύομεν εἶναι	δυνατά,	τὰ δὲ γενόμενα φανερὸν ὅτι
[17]	τοῦτο τῶν θεατῶν. Ὅσα δὲ	δυνατὸν	καὶ τοῖς σχήμασιν (συναπεργαζόμενον. Πιθανώτατοι
[9]	δ᾽ ὅτι πιθανόν ἐστι τὸ	δυνατόν·	τὰ μὲν οὖν μὴ γενόμενα
[21]	καὶ (γλῶτταν καὶ κύριον εἶναι	δυνατὸν	τὸ αὐτό, μὴ τοῖς αὐτοῖς
[25]	πιθανὸν ἀδύνατον ἢ ἀπίθανον καὶ	δυνατόν·	τοιούτους εἶναι οἷον Ζεῦξις ἔγραφεν,
[11]	τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης ἔδει ἀναγνωρίσεως.	Δύο	μὲν οὖν τοῦ μύθου μέρη
[6]	τὰς πράξεις εἶναί γὰρ μιμοῦνται,	δύο	μέρη ἐστίν, ὡς δὲ μιμοῦνται,
[23]	μία τραγῳδία ποιεῖται ἑκατέρας ἢ	δύο	μόναι, ἐκ δὲ Κυπρίων πολλαὶ
[24]	μία τραγῳδία ποιεῖται ἑκατέρας ἢ	δύο	μόναι, ἐκ δὲ Κυπρίων πολλαὶ
[4]	ὑποκριτῶν πλῆθος ἐξ ἑνὸς εἰς	δύο	πρῶτος Αἰσχύλος ἤγαγε καὶ τὰ
[4]	μὲν ὅλως τὴν ποιητικὴν αἰτίαι	(δύο	τινὲς καὶ αὗται φυσικαί. Τό
[9]	ἐν ἐνίαις μὲν ἓν (ἢ	δύο	τῶν γνωρίμων ἐστὶν ὀνομάτων, τὰ
[6]	φαμεν ποιάς τινας, (πέφυκεν αἴτια	δύο	τῶν πράξεων εἶναι, διάνοια καὶ
[21]	τούτου σύγκειται (ταῦτα δ᾽ ἐστὶν	δύο,	Ψ καὶ Ξ) θήλεα δὲ
[21]	τὸ γῆρας ἑσπέραν βίου’ (ἢ	δυσμὰς	βίου’ Ἐνίοις δ᾽ οὐκ ἔστιν
[13]	καὶ μοχθηρίαν μεταβάλλων εἰς τὴν	δυστυχίαν	ἀλλὰ δι᾽ (ἁμαρτίαν τινά, τῶν
[7]	δυστυχίας ἢ ἐξ εὐτυχίας εἰς	δυστυχίαν	μεταβάλλειν, ἱκανὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ
[13]	σφόδρα πονηρὸν ἐξ εὐτυχίας εἰς	δυστυχίαν	μεταπίπτειν· τὸ μὲν γὰρ φιλάνθρωπον
[13]	ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ εὐτυχίας εἰς	δυστυχίαν	μὴ διὰ μοχθηρίαν ἀλλὰ δι᾽
[13]	(μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ εὐτυχίας εἰς	δυστυχίαν,	οὐ γὰρ φοβερὸν οὐδὲ ἐλεεινὸν
[13]	καὶ αἱ πολλαὶ αὐτοῦ εἰς	δυστυχίαν	τελευτῶσιν. Τοῦτο γάρ ἐστιν ὥσπερ
[11]	ἔχθραν, τῶν πρὸς εὐτυχίαν ἢ	δυστυχίαν	ὡρισμένων· καλλίστη δὲ ἀναγνώρισις, ὅταν
[13]	μεταβάλλειν οὐκ εἰς εὐτυχίαν ἐκ	δυστυχίας	ἀλλὰ τοὐναντίον (ἐξ εὐτυχίας εἰς
[7]	γιγνομένων συμβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἐκ	δυστυχίας	ἢ ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν
[13]	γὰρ περὶ τὸν ἀνάξιόν ἐστιν	δυστυχοῦντα,	ὁ δὲ (περὶ τὸν ὅμοιον,
[17]	ἐπὶ δὲ τῆς σκηνῆς ἐξέπεσεν	δυσχερανάντων	τοῦτο τῶν θεατῶν. Ὅσα δὲ
[21]	οἷον τὸ (κρῖ’ καὶ τὸ	δῶ’	καὶ μία γίνεται ἀμφοτέρων ὄψ’
[25]	(εἰρημένων ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ	δώδεκα.	~Πότερον δὲ βελτίων ἡ ἐποποιικὴ
[22]	διαλέκτῳ τούτοις χρῶνται, οἷον τὸ	δωμάτων	ἄπο’ ἀλλὰ μὴ ἀπὸ δωμάτων’
[22]	δωμάτων ἄπο’ ἀλλὰ μὴ ἀπὸ	δωμάτων’	καὶ τὸ σέθεν’ καὶ τὸ
[3]	τραγῳδίας καὶ τῆς κωμῳδίας οἱ	Δωριεῖς	(τῆς μὲν γὰρ κωμῳδίας οἱ
[20]	οἷον ἐν τῷ Θεόδωρος τὸ	δωρος’	οὐ σημαίνει. Ῥῆμα δὲ φωνὴ
[22]	ῥᾴδιον ὂν ποιεῖν εἴ τις	δώσει	ἐκτείνειν ἐφ᾽ ὁπόσον βούλεται, ἰαμβοποιήσας