Chapitre
[13]	καὶ ὅσοις ἄλλοις συμβέβηκεν ἢ	παθεῖν	δεινὰ ἢ ποιῆσαι. Ἡ μὲν
[17]	αὐτῆς φύσεως οἱ ἐν τοῖς	πάθεσίν	εἰσιν, καὶ χειμαίνει ὁ χειμαζόμενος
[1]	ῥυθμῶν μιμοῦνται καὶ ἤθη καὶ	πάθη	καὶ πράξεις) Ἡ δὲ (ἐποποιία)
[14]	ἐν ταῖς φιλίαις ἐγγένηται τὰ	(πάθη,	οἷον ἢ ἀδελφὸς ἀδελφὸν ἢ
[19]	καὶ τὸ λύειν καὶ τὸ	πάθη	παρασκευάζειν (οἷον ἔλεον ἢ φόβον
[14]	ἀπαντᾶν ὅσαις τὰ τοιαῦτα συμβέβηκε	πάθη.	Περὶ μὲν οὖν τῆς τῶν
[25]	γλῶτται καὶ μεταφοραὶ καὶ πολλὰ	πάθη	τῆς λέξεώς ἐστι· δίδομεν γὰρ
[24]	περιπετειῶν δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ	παθημάτων·	ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν
[24]	περιπετειῶν δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ	παθημάτων·	ἔτι τὰς διανοίας καὶ τὴν
[6]	φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων	παθημάτων	κάθαρσιν. Λέγω δὲ ἡδυσμένον μὲν
[18]	περιπέτεια καὶ ἀναγνώρισις, ἡ δὲ	παθητική,	οἷον οἵ τε Αἴαντες καὶ
[24]	ἢ πεπλεγμένην ἢ ἠθικὴν ἢ	παθητικήν·	καὶ τὰ (μέρη ἔξω μελοποιίας
[24]	ἢ πεπλεγμένην ἢ ἠθικὴν ἢ	παθητικήν·	καὶ τὰ (μέρη ἔξω μελοποιίας
[24]	ἡ μὲν Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ	παθητικόν,	ἡ δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις
[24]	ἡ μὲν Ἰλιὰς ἁπλοῦν καὶ	παθητικόν,	ἡ δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον (ἀναγνώρισις
[14]	ἐκ τῶν συμβαινόντων· ἅπερ ἂν	πάθοι	τις ἀκούων τὸν τοῦ Οἰδίπου
[11]	περιπέτεια μὲν καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται,	πάθος	δέ ἐστι πρᾶξις φθαρτικὴ ἢ
[14]	μέλλων, πλὴν κατ᾽ αὐτὸ τὸ	πάθος·	οὐδ᾽ ἂν μηδετέρως ἔχοντες· ὅταν
[11]	περιπέτεια (καὶ ἀναγνώρισις· τρίτον δὲ	πάθος.	Τούτων δὲ περιπέτεια μὲν καὶ
[14]	καὶ Εὐριπίδης ἐποίησεν ἀποκτείνουσαν τοὺς	παῖδας	τὴν Μήδειαν· ἔστιν δὲ (πρᾶξαι
[18]	τε προπεπραγμένα καὶ ἡ τοῦ	παιδίου	λῆψις καὶ πάλιν ἡ αὐτῶν
[4]	μιμεῖσθαι σύμφυτον τοῖς ἀνθρώποις ἐκ	παίδων	ἐστὶ καὶ τούτῳ διαφέρουσι τῶν
[14]	ἀνεγνώρισεν. Διὰ γὰρ τοῦτο, ὅπερ	πάλαι	εἴρηται, οὐ περὶ πολλὰ (γένη
[14]	γίνεσθαι τὴν πρᾶξιν, ὥσπερ οἱ	παλαιοὶ	ἐποίουν εἰδότας καὶ γιγνώσκοντας, καθάπερ
[4]	ἰάμβιζον ἀλλήλους. Καὶ ἐγένοντο τῶν	παλαιῶν	οἱ μὲν ἡρωικῶν οἱ δὲ
[6]	μέτρων ἔνια μόνον περαίνεσθαι καὶ	πάλιν	ἕτερα διὰ μέλους. Ἔπεὶ δὲ
[18]	ἡ τοῦ παιδίου λῆψις καὶ	πάλιν	ἡ αὐτῶν λύσις> δ᾽ ἡ
[24]	ἠθικοῖς μήτε διανοητικοῖς· ἀποκρύπτει γὰρ	πάλιν	ἡ λίαν λαμπρὰ (λέξις τά
[7]	τοῦ ἀναισθήτου χρόνου γινομένη) οὔτε	παμμέγεθες	(οὐ γὰρ ἅμα ἡ θεωρία
[7]	καὶ τάξει ἐστίν, διὸ οὔτε	πάμμικρον	ἄν τι γένοιτο καλὸν ζῷον
[6]	εἴδεσιν· καὶ γὰρ ὄψις ἔχει	πᾶν	καὶ ἦθος καὶ μῦθον καὶ
[25]	κατὰ (μεταφορὰν εἴρηται, τὸ γὰρ	πᾶν	πολύ τι. Καὶ τὸ οἴη
[22]	καὶ μεταφορὰν καὶ ἐπέκτασιν καὶ	πᾶν	τὸ παρὰ τὸ κύριον. Ἀλλ᾽
[25]	θεοί τε καὶ ἀνέρες εὗδον	παννύχιοι’	ἅμα δέ φησιν ἦ τοι
[26]	ἀναγκαῖον αὐτῇ ὑπάρχειν. Ἔπειτα διότι	πάντ᾽	ἔχει ὅσαπερ ἡ (ἐποποιία (καὶ
[5]	τραγῳδίᾳ, ἃ δὲ αὐτῇ, οὐ	πάντα	ἐν τῇ (ἐποποιίᾳ. ~Περὶ μὲν
[24]	δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ	πάντα	ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει δὲ κατά τε
[24]	δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ	πάντα	ὑπερβέβληκεν. Διαφέρει δὲ κατά τε
[9]	γνώριμά ἐστιν, ἀλλ᾽ ὅμως εὐφραίνει	πάντας.	Δῆλον οὖν ἐκ τούτων ὅτι
[4]	καὶ τὸ χαίρειν τοῖς μιμήμασι	πάντας.	Σημεῖον δὲ τούτου τὸ συμβαῖνον
[3]	αὐτὸν καὶ μὴ μεταβάλλοντα, ἢ	πάντας	ὡς πράττοντας καὶ ἐνεργοῦντας (τοὺς)
[25]	συρίγγων τε ὅμαδον’ τὸ γὰρ	πάντες’	ἀντὶ τοῦ πολλοί κατὰ (μεταφορὰν
[24]	δὲ θαυμαστὸν ἡδύ· σημεῖον δέ,	πάντες	γὰρ προστιθέντες ἀπαγγέλλουσιν ὡς χαριζόμενοι.
[8]	μία οὐδεμία γίνεται πρᾶξις. Διὸ	πάντες	ἐοίκασιν (ἁμαρτάνειν ὅσοι τῶν ποιητῶν
[6]	ταύτας καὶ τυγχάνουσι καὶ ἀποτυγχάνουσι	πάντες)	ἔστιν δὲ τῆς μὲν πράξεως
[2]	καὶ ἀρετῇ τὰ ἤθη διαφέρουσι	πάντες)	ἤτοι βελτίονας ἢ καθ᾽ ἡμᾶς
[25]	δὲ κατὰ μεταφορὰν εἴρηται, οἷον	πάντες	μέν ῥα θεοί τε καὶ
[13]	εὐτυχίαν, ἀτραγῳδότατον γὰρ τοῦτ᾽ ἐστὶ	πάντων,	οὐδὲν γὰρ ἔχει ὧν δεῖ,
[9]	οὐδὲν ἧττον εὐφραίνει. Ὥστ᾽ οὐ	πάντως	εἶναι ζητητέον τῶν παραδεδομένων μύθων,
[22]	εἶναι. Μόνον γὰρ τοῦτο οὔτε	παρ᾽	ἄλλου ἔστι λαβεῖν εὐφυΐ ας
[17]	ἂν ἐναργέστατα (ὁ) ὁρῶν ὥσπερ	παρ᾽	αὐτοῖς γιγνόμενος τοῖς (πραττομένοις εὑρίσκοι
[3]	τε ἐνταῦθα ὡς ἐπὶ τῆς	παρ᾽	αὐτοῖς δημοκρατίας γενομένης καὶ οἱ
[25]	ἔχει ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές φασι·	παρ᾽	αὑτῶν γὰρ γῆμαι λέγουσι τὸν
[19]	καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον.	Παρὰ	γὰρ τὴν τούτων γνῶσιν ἢ
[15]	διατηρεῖν, καὶ πρὸς τούτοις τὰ	παρὰ	τὰς ἐξ ἀνάγκης ἀκολουθούσας αἰσθήσεις
[6]	ἃ δὲ μιμοῦνται, τρία, καὶ	παρὰ	ταῦτα οὐδέν. Τούτοις μὲν οὖν
[14]	ἄγνοιαν ἀναγνωρίσαι πρὶν ποιῆσαι. Καὶ	παρὰ	ταῦτα οὐκ ἔστιν ἄλλως. Ἢ
[14]	τραυματίᾳ Ὀδυσσεῖ. Ἔτι δὲ τρίτον	παρὰ	ταῦτα τὸ (μέλλοντα ποιεῖν τι
[9]	μάλιστα (καὶ μᾶλλον) ὅταν γένηται	παρὰ	τὴν δόξαν δι᾽ ἄλληλα· τὸ
[9]	ὑποκριτάς· ἀγωνίσματα γὰρ ποιοῦντες καὶ	παρὰ	τὴν δύναμιν παρατείνοντες τὸν μῦθον
[25]	ἢ ὡς ὑπεναντία ἢ ὡς	παρὰ	τὴν ὀρθότητα τὴν κατὰ τέχνην.
[18]	ἐν (δὲ τοῖς δράμασι πολὺ	παρὰ	τὴν ὑπόληψιν ἀποβαίνει. Σημεῖον δέ,
[25]	ἄλογόν (ἐστιν· εἰκὸς γὰρ καὶ	παρὰ	τὸ εἰκὸς γίνεσθαι. Τὰ δ᾽
[18]	εἰκὸς γὰρ γίνεσθαι πολλὰ (καὶ	παρὰ	τὸ εἰκός. Καὶ τὸν χορὸν
[22]	ἔχειν ἢ ὡς τὸ κύριον	παρὰ	τὸ εἰωθὸς γιγνόμενον τὸ μὴ
[22]	καὶ ἐπέκτασιν καὶ πᾶν τὸ	παρὰ	τὸ κύριον. Ἀλλ᾽ ἄν τις
[19]	ὑπὸ τοῦ λέγοντος παρασκευάζεσθαι καὶ	παρὰ	τὸν λόγον γίγνεσθαι. Τί γὰρ
[23]	ταύτῃ θεσπέσιος ἂν φανείη Ὅμηρος	παρὰ	τοὺς ἄλλους, τῷ μηδὲ τὸν
[14]	δὲ εὑρίσκειν δεῖ καὶ τοῖς	παραδεδομένοις	χρῆσθαι καλῶς. Τὸ δὲ καλῶς
[9]	οὐ πάντως εἶναι ζητητέον τῶν	παραδεδομένων	μύθων, περὶ οὓς αἱ τραγῳδίαι
[22]	τῶν κυρίων ὀνομάτων, ἀλλὰ (ταπεινή·	παράδειγμα	δὲ ἡ Κλεοφῶντος ποίησις καὶ
[24]	καὶ τὸ πρῶτον ὡς ὄν.	Παράδειγμα	δὲ τούτου τὸ ἐκ τῶν
[25]	ἔγραφεν, ἀλλὰ βέλτιον· τὸ γὰρ	παράδειγμα	δεῖ ὑπερέχειν. Πρὸς ἅ φασιν
[25]	αὐτὸ ἢ ἄλλο ποιεῖ μέρος.	Παράδειγμα	ἡ τοῦ Ἕκτορος δίωξις. Εἰ
[15]	ἀνώμαλον δεῖ εἶναι. Ἔστιν δὲ	παράδειγμα	πονηρίας μὲν ἤθους μὴ ἀναγκαίας
[15]	ἠθῶν τοιούτους ὄντας ἐπιεικεῖς ποιεῖν,	παράδειγμα	σκληρότητος οἷον τὸν Ἀχιλλέα ἀγαθὸν
[24]	τὸ τοῦτο εἰδέναι ἀληθὲς (ὂν	παραλογίζεται	ἡμῶν ἡ ψυχὴ καὶ τὸ
[24]	ὡς δεῖ. (Ἔστι δὲ τοῦτο	παραλογισμός.	Οἴονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν
[16]	ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος διὰ τούτου ποιῆσαι	παραλογισμός.	Πασῶν δὲ βελτίστη ἀναγνώρισις ἡ
[16]	δέ τις καὶ συνθετὴ ἐκ	παραλογισμοῦ	τοῦ θεάτρου, οἷον ἐν τῷ
[6]	τραγῳδίας, δεύτερον δὲ τὰ ἤθη	(παραπλήσιον	γάρ ἐστιν καὶ ἐπὶ τῆς
[14]	δὲ διὰ τῆς ὄψεως τοῦτο	παρασκευάζειν	ἀτεχνότερον καὶ χορηγίας δεόμενόν ἐστιν.
[14]	ἀπὸ τύχης εὗρον τὸ τοιοῦτον	παρασκευάζειν	ἐν τοῖς μύθοις· ἀναγκάζονται οὖν
[19]	τὸ λύειν καὶ τὸ πάθη	παρασκευάζειν	(οἷον ἔλεον ἢ φόβον ἢ
[19]	ἢ μεγάλα ἢ εἰκότα δέῃ	παρασκευάζειν·	πλὴν τοσοῦτον (διαφέρει, ὅτι τὰ
[14]	φόβου διὰ μιμήσεως δεῖ ἡδονὴν	παρασκευάζειν	τὸν ποιητήν, φανερὸν ὡς τοῦτο
[19]	τῷ λόγῳ ὑπὸ τοῦ λέγοντος	παρασκευάζεσθαι	καὶ παρὰ τὸν λόγον γίγνεσθαι.
[14]	ὄψεως ἀλλὰ τὸ τερατῶδες μόνον	(παρασκευάζοντες	οὐδὲν τραγῳδίᾳ κοινωνοῦσιν· οὐ γὰρ
[19]	ὅσα ὑπὸ τοῦ λόγου δεῖ	παρασκευασθῆναι.	Μέρη δὲ τούτων τό τε
[17]	καθόλου, (εἶθ᾽ οὕτως ἐπεισοδιοῦν καὶ	παρατείνειν.	Λέγω δὲ οὕτως ἂν θεωρεῖσθαι
[9]	ποιοῦντες καὶ παρὰ τὴν δύναμιν	παρατείνοντες	τὸν μῦθον πολλάκις διαστρέφειν ἀναγκάζονται
[4]	καὶ οὗτος πρὸς τὰς κωμῳδίας.	Παραφανείσης	δὲ τῆς τραγῳδίας καὶ κωμῳδίας
[17]	ἀποδημοῦντός τινος ἔτη πολλὰ καὶ	παραφυλαττομένου	ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ μόνου
[14]	ταῦτα ζητητέον. Τοὺς μὲν οὖν	παρειλημμένους	μύθους λύειν οὐκ ἔστιν, λέγω
[19]	ἢ μὴ ἐπίταξίς ἐστιν. Διὸ	παρείσθω	ὡς ἄλλης καὶ οὐ τῆς
[20]	παρόντα χρόνον τὸ δὲ τὸν	παρεληλυθότα.	Πτῶσις δ᾽ ἐστὶν ὀνόματος ἢ
[4]	ἠλάττωσε καὶ τὸν λόγον πρωταγωνιστεῖν	παρεσκεύασεν·	τρεῖς δὲ καὶ σκηνογραφίαν Σοφοκλῆς.
[15]	τις ᾖ ὁ τὴν μίμησιν	παρέχων	καὶ τοιοῦτον ἦθος ὑποτεθῇ, ὅμως
[24]	τῶν εἰς μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων	παρήκοιεν.	Ἔχει δὲ πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι
[24]	τῶν εἰς μίαν ἀκρόασιν τιθεμένων	παρήκοιεν.	Ἔχει δὲ πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι
[8]	οἷον πληγῆναι μὲν ἐν τῷ	Παρνασσῷ,	μανῆναι δὲ προσποιήσασθαι ἐν τῷ
[12]	ἔστι χοροῦ μέλος· χορικοῦ δὲ	πάροδος	μὲν ἡ πρώτη λέξις ὅλη
[12]	χορικόν, καὶ τούτου τὸ μὲν	πάροδος	τὸ δὲ στάσιμον, κοινὰ μὲν
[12]	ὅλον τραγῳδίας τὸ πρὸ χοροῦ	(παρόδου,	ἐπεισόδιον δὲ μέρος ὅλον τραγῳδίας
[20]	βεβάδικεν’ προσσημαίνει τὸ μὲν τὸν	παρόντα	χρόνον τὸ δὲ τὸν παρεληλυθότα.
[2]	δὲ ὁ Θάσιος ὁ> τὰς	παρῳδίας	ποιήσας πρῶτος καὶ Νικοχάρης ὁ
[25]	πρὶν κέκρητο’ Τὰ δὲ ἀμφιβολίᾳ,	παρῴχηκεν	δὲ πλέω νύξ’ τὸ γὰρ
[20]	οὖν ἐστιν φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ	πᾶσα	δὲ ἀλλ᾽ ἐξ ἧς πέφυκε
[16]	ἕνεκα ἀτεχνότεραι, καὶ αἱ τοιαῦται	πᾶσαι,	αἱ δὲ ἐκ περιπετείας, (ὥσπερ
[1]	(αὐλητικῆς ἡ πλείστη καὶ κιθαριστικῆς	πᾶσαι	τυγχάνουσιν οὖσαι μιμήσεις τὸ σύνολον·
[14]	οὐδὲν τραγῳδίᾳ κοινωνοῦσιν· οὐ γὰρ	πᾶσαν	δεῖ ζητεῖν ἡδονὴν ἀπὸ τραγῳδίας
[6]	ὃ τὴν δύναμιν φανερὰν ἔχει	πᾶσαν.	Ἐπεὶ δὲ πράξεώς ἐστι μίμησις,
[5]	φαυλοτέρων μέν, οὐ μέντοι κατὰ	πᾶσαν	κακίαν, ἀλλὰ τοῦ αἰσχροῦ ἐστι
[6]	καὶ ἀποφαίνονται γνώμην. Ἀνάγκη οὖν	πάσης	τῆς τραγῳδίας μέρη εἶναι ἕξ,
[18]	δ᾽ ἄλλα ἐπεισόδια. ~Ἔστι δὲ	πάσης	τραγῳδίας τὸ μὲν δέσις τὸ
[1]	τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες αἳ	πᾶσι	χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις, λέγω δὲ
[1]	δὲ ὅτι αἱ μὲν ἅμα	πᾶσιν	αἱ δὲ κατὰ μέρος. Ταύτας
[26]	Εἰ οὖν τούτοις τε διαφέρει	πᾶσιν	καὶ ἔτι τῷ τῆς τέχνης
[16]	ἀναγνωριοῦντος διὰ τούτου ποιῆσαι παραλογισμός.	Πασῶν	δὲ βελτίστη ἀναγνώρισις ἡ ἐξ
[14]	ἢ ἀδελφὸς ἀδελφὸν ἢ υἱὸς	πατέρα	ἢ μήτηρ υἱὸν ἢ υἱὸς
[2]	γραφεῖς· Πολύγνωτος μὲν γὰρ κρείττους,	Παύσων	δὲ χείρους, Διονύσιος δὲ ὁμοίους
[25]	φησιν ἦ τοι ὅτ᾽ ἐς	πεδίον	τὸ Τρωικὸν ἀθρήσειεν, αὐλῶν συρίγγων
[24]	μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς	πείρας	ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις ἐν
[24]	μέτρον τὸ ἡρωικὸν ἀπὸ τῆς	πείρας	ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις ἐν
[18]	Μάλιστα μὲν οὖν ἅπαντα δεῖ	πειρᾶσθαι	ἔχειν, εἰ δὲ μή, τὰ
[5]	μήκει· ἡ μὲν ὅτι μάλιστα	πειρᾶται	ὑπὸ μίαν περίοδον ἡλίου εἶναι
[3]	τῆς τραγῳδίας ἔνιοι (τῶν ἐν	Πελοποννήσῳ)	ποιούμενοι τὰ ὀνόματα σημεῖον· αὐτοὶ
[11]	τῷ Ὀρέστῃ ἀνεγνωρίσθη ἐκ τῆς	πέμψεως	τῆς ἐπιστολῆς, ἐκείνου δὲ πρὸς
[25]	Τὰ μὲν οὖν ἐπιτιμήματα ἐκ	πέντε	εἰδῶν φέρουσιν· ἢ γὰρ ὡς
[21]	πέπερι’ Εἰς δὲ τὸ Υ	πέντε,	τὸ δόρυ’ τὸ πῶυ’ τὸ
[21]	Ι τρία μόνον, μέλι’ κόμμι’	πέπερι’	Εἰς δὲ τὸ Υ πέντε,
[18]	τὰ μέρη ἐλέχθη) ἡ μὲν	πεπλεγμένη,	ἧς τὸ ὅλον ἐστὶν περιπέτεια
[10]	ἢ ἀναγνωρισμοῦ ἡ μετάβασις γίνεται,	πεπλεγμένην	δὲ ἐξ ἧς μετὰ ἀναγνωρισμοῦ
[24]	τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ ἁπλῆν ἢ	πεπλεγμένην	ἢ ἠθικὴν ἢ παθητικήν· καὶ
[24]	τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ ἁπλῆν ἢ	πεπλεγμένην	ἢ ἠθικὴν ἢ παθητικήν· καὶ
[13]	καλλίστης τραγῳδίας μὴ ἁπλῆν ἀλλὰ	πεπλεγμένην	καὶ ταύτην φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν
[10]	οἱ μὲν ἁπλοῖ οἱ δὲ	πεπλεγμένοι·	καὶ γὰρ αἱ πράξεις ὧν
[24]	καὶ παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια	πεπλεγμένον	(ἀναγνώρισις γὰρ διόλου) καὶ ἠθική·
[24]	καὶ παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια	πεπλεγμένον	(ἀναγνώρισις γὰρ διόλου) καὶ ἠθική·
[8]	Θησηίδα καὶ τὰ τοιαῦτα ποιήματα	πεποιήκασιν·	οἴονται γάρ, ἐπεὶ εἷς ἦν
[24]	οὐδεὶς μακρὰν σύστασιν ἐν ἄλλῳ	πεποίηκεν	ἢ τῷ ἡρῴῳ, ἀλλ᾽ ὥσπερ
[9]	ἐστὶν ὀνομάτων, τὰ δὲ ἄλλα	πεποιημένα,	ἐν ἐνίαις δὲ οὐθέν, οἷον
[16]	Νίπτροις, βελτίους. Δεύτεραι δὲ αἱ	πεποιημέναι	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, διὸ ἄτεχνοι.
[6]	καὶ λέξει (καὶ διανοίᾳ εὖ	πεποιημένας,	οὐ ποιήσει ὃ ἦν τῆς
[21]	φιάλην μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽ ἄοινον’	Πεποιημένον	δ᾽ ἐστὶν ὃ ὅλως μὴ
[21]	ἢ μεταφορὰ ἢ κόσμος ἢ	πεποιημένον	ἢ ἐπεκτεταμένον ἢ ὑφῃρημένον ἢ
[16]	τόξον ἐντείνειν, ἄλλον (δὲ) (μηδένα,	πεποιημένον	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ καὶ ὑπόθεσις,
[17]	Τούς τε λόγους καὶ τοὺς	πεποιημένους	δεῖ καὶ αὐτὸν ποιοῦντα ἐκτίθεσθαι
[16]	γὰρ τοιαῦται μόναι (ἄνευ τῶν	πεποιημένων	σημείων καὶ περιδεραίων. Δεύτεραι δὲ
[25]	πρὸς αὐτὴν τὴν τέχνην· ἀδύνατα	πεποίηται,	ἡμάρτηται· ἀλλ᾽ ὀρθῶς ἔχει, εἰ
[9]	τε πράγματα καὶ τὰ ὀνόματα	πεποίηται,	καὶ οὐδὲν ἧττον εὐφραίνει. Ὥστ᾽
[25]	κεκραμένον οἶνόν φασιν εἶναι, ὅθεν	πεποίηται	κνημὶς νεοτεύκτου κασσιτέροιο’ καὶ χαλκέας
[25]	ἢ ἄλλην τέχνην (ἢ ἀδύνατα	πεποίηται)	ὁποιανοῦν, οὐ καθ᾽ ἑαυτήν. Ὥστε
[25]	τῇ αὑτῶν οἰήσει. Τοῦτο δὲ	πέπονθε	τὰ περὶ Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ
[6]	τῶν γραφέων Ζεῦξις πρὸς Πολύγνωτον	πέπονθεν·	ὁ μὲν γὰρ Πολύγνωτος ἀγαθὸς
[11]	περ εἴρηται συμβαίνει, καὶ εἰ	πέπραγέ	τις ἢ μὴ πέπραγεν ἔστιν
[11]	εἰ πέπραγέ τις ἢ μὴ	πέπραγεν	ἔστιν ἀναγνωρίσαι. Ἀλλ᾽ ἡ μάλιστα
[25]	μόνον σκεπτέον εἰς αὐτὸ τὸ	πεπραγμένον	ἢ εἰρημένον βλέποντα εἰ σπουδαῖον
[11]	τὸν μὲν συνέβη ἐκ τῶν	πεπραγμένων	ἀποθανεῖν, τὸν δὲ σωθῆναι. Ἀναγνώρισις
[25]	καλῶς (εἰ εἴρηταί τινι ἢ	πέπρακται,	οὐ μόνον σκεπτέον εἰς αὐτὸ
[11]	(τὰ τυχόντα ἐστὶν ὥς< ὃ>	περ	εἴρηται συμβαίνει, καὶ εἰ πέπραγέ
[6]	τὸ διὰ μέτρων ἔνια μόνον	περαίνεσθαι	καὶ πάλιν ἕτερα διὰ μέλους.
[24]	ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν	περαινόμενα,	ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται
[24]	ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα ποιεῖν	περαινόμενα,	ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων αὔξεται
[6]	ἀπαγγελίας, δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου	περαίνουσα	τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
[13]	αἱ κάλλισται τραγῳδίαι συντίθενται, οἷον	(περὶ	Ἀλκμέωνα καὶ Οἰδίπουν καὶ Ὀρέστην
[22]	δέ νιν’ καὶ τὸ Ἀχιλλέως	πέρι’	ἀλλὰ μὴ περὶ Ἀχιλλέως’ (καὶ
[15]	ἔστιν ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται δὲ	περὶ	αὐτῶν ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις
[22]	τὸ Ἀχιλλέως πέρι’ ἀλλὰ μὴ	περὶ	Ἀχιλλέως’ (καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα.
[26]	ἐπιτιμήσεων καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα.	Περὶ	δὲ ἰάμβων καὶ κωμῳδίας
[25]	τε ἤθη καὶ τὰς διανοίας.	~Περὶ	δὲ προβλημάτων καὶ λύσεων, ἐκ
[15]	δεῖ τοὺς (μύθους εἴρηται ἱκανῶς.	~Περὶ	δὲ τὰ ἤθη τέτταρά ἐστιν
[23]	ἔστω ἡμῖν ἱκανὰ τὰ εἰρημένα.	~Περὶ	δὲ τῆς διηγηματικῆς καὶ ἐν
[25]	ἐνόμιζον, ὥσπερ καὶ νῦν Ἰλλυριοί.	Περὶ	δὲ τοῦ καλῶς ἢ μὴ
[6]	καὶ περὶ κωμῳδίας ὕστερον ἐροῦμεν·	περὶ	δὲ τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες αὐτῆς
[23]	χρόνου, ὅσα ἐν τούτῳ συνέβη	περὶ	ἕνα ἢ πλείους, ὧν ἕκαστον
[8]	οὐχ ὥσπερ τινὲς οἴονται ἐὰν	περὶ	ἕνα ᾖ· πολλὰ γὰρ καὶ
[23]	τὴν ποίησιν. Οἱ δ᾽ ἄλλοι	περὶ	ἕνα ποιοῦσι καὶ περὶ ἕνα
[23]	ἄλλοι περὶ ἕνα ποιοῦσι καὶ	περὶ	ἕνα χρόνον καὶ μίαν πρᾶξιν
[26]	ἢ μὴ τίνες αἰτίαι, καὶ	περὶ	ἐπιτιμήσεων καὶ λύσεων, εἰρήσθω τοσαῦτα.
[5]	σπουδαίας καὶ φαύλης, οἶδε καὶ	περὶ	ἐπῶν· ἃ μὲν γὰρ ἐποποιία
[25]	ὅτι οὕτω φασίν, οἷον τὰ	περὶ	θεῶν· ἴσως γὰρ οὔτε βέλτιον
[25]	οἰήσει. Τοῦτο δὲ πέπονθε τὰ	περὶ	Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ αὐτὸν Λάκωνα
[20]	Οἷον τὸ ἀμφί’ καὶ τὸ	περί’	καὶ τὰ ἄλλα. (Ἢ φωνὴ
[6]	τῆς ἐν ἑξαμέτροις μιμητικῆς καὶ	περὶ	κωμῳδίας ὕστερον ἐροῦμεν· περὶ δὲ
[19]	ἄλλων εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν δὲ	περὶ	λέξεως καὶ διανοίας εἰπεῖν. Τὰ
[6]	οὐ πάντα ἐν τῇ (ἐποποιίᾳ.	~Περὶ	μὲν οὖν τῆς ἐν ἑξαμέτροις
[14]	ὅσαις τὰ τοιαῦτα συμβέβηκε πάθη.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς τῶν πραγμάτων
[1]	τῶν μέτρων, καὶ ποιητὴν προσαγορευτέον.	Περὶ	μὲν οὖν τούτων διωρίσθω τοῦτον
[26]	τοῦ (τέλους τυγχάνουσα τῆς ἐποποιίας.	Περὶ	μὲν οὖν τραγῳδίας καὶ ἐποποιίας,
[22]	κύριον καὶ μεταφορὰ καὶ κόσμος.	(Περὶ	μὲν οὖν τραγῳδίας καὶ τῆς
[19]	ἄλλο ἁρμόττοι ἢ ἐπεισόδιον ὅλον;	~Περὶ	μὲν οὖν τῶν ἄλλων εἰδῶν
[3]	δρᾶν, Ἀθηναίους δὲ πράττειν προσαγορεύειν.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν διαφορῶν καὶ
[8]	ἢ εἰκὸς θάτερον γενέσθαι, ἀλλὰ	περὶ	μίαν πρᾶξιν οἵαν λέγομεν τὴν
[23]	ταῖς τραγῳδίαις συνιστάναι δραματικοὺς καὶ	περὶ	μίαν πρᾶξιν ὅλην καὶ τελείαν
[13]	τυχόντας μύθους ἀπηρίθμουν, νῦν δὲ	περὶ	ὀλίγας οἰκίας αἱ κάλλισται τραγῳδίαι
[9]	εἶναι ζητητέον τῶν παραδεδομένων μύθων,	περὶ	οὓς αἱ τραγῳδίαι εἰσίν, (ἀντέχεσθαι.
[26]	ἐκάλει, τοιαύτη δὲ δόξα καὶ	περὶ	Πινδάρου ἦν· (ὡς δ᾽ οὗτοι
[1]	~Ἀριστοτέλους Περὶ Ποιητικῆς	~(Περὶ	ποιητικῆς αὐτῆς τε καὶ τῶν
[0]	~Ἀριστοτέλους	Περὶ	Ποιητικῆς ~(Περὶ ποιητικῆς αὐτῆς τε
[14]	τοῦτο, ὅπερ πάλαι εἴρηται, οὐ	περὶ	πολλὰ (γένη αἱ τραγῳδίαι εἰσίν.
[19]	περὶ τὴν διάνοιαν ἐν (τοῖς	περὶ	ῥητορικῆς κείσθω· τοῦτο γὰρ ἴδιον
[6]	ὑποκριτῶν ἔστιν, ἔτι δὲ κυριωτέρα	περὶ	τὴν ἀπεργασίαν (τῶν ὄψεων ἡ
[19]	διανοίας εἰπεῖν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τὴν διάνοιαν ἐν (τοῖς περὶ
[24]	τὰ ἐν Ὀδυσσείᾳ ἄλογα τὰ	περὶ	τὴν ἔκθεσιν ὡς οὐκ ἂν
[24]	εἰς τὸν πράττοντα· ἐπεὶ τὰ	περὶ	(τὴν Ἕκτορος δίωξιν ἐπὶ σκηνῆς
[19]	διὰ τὸν λόγον; Τῶν δὲ	περὶ	τὴν λέξιν ἓν μέν ἐστιν
[16]	ἡ Πολυΐ δου τοῦ σοφιστοῦ	περὶ	τῆς Ἰφιγενείας· εἰκὸς γὰρ ἔφη
[13]	οὔτε φόβον, ὁ μὲν γὰρ	περὶ	τὸν ἀνάξιόν ἐστιν δυστυχοῦντα, ὁ
[13]	(περὶ τὸν ὅμοιον, ἔλεος μὲν	περὶ	τὸν ἀνάξιον, φόβος δὲ περὶ
[15]	καὶ ἐν τῇ Ἰλιάδι τὰ	περὶ	τὸν ἀπόπλουν. Ἀλλὰ μηχανῇ χρηστέον
[9]	καὶ οὐχ ὥσπερ οἱ ἰαμβοποιοὶ	περὶ	τὸν καθ᾽ ἕκαστον (ποιοῦσιν. Ἐπὶ
[13]	ἀνάξιόν ἐστιν δυστυχοῦντα, ὁ δὲ	(περὶ	τὸν ὅμοιον, ἔλεος μὲν περὶ
[13]	περὶ τὸν ἀνάξιον, φόβος δὲ	περὶ	τὸν ὅμοιον, ὥστε οὔτε ἐλεεινὸν
[2]	Δειλιάδα χείρους· ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τοὺς διθυράμβους καὶ περὶ τοὺς
[2]	ταύτας τὰς ἀνομοιότητας, καὶ (τὸ)	περὶ	τοὺς λόγους δὲ καὶ τὴν
[2]	καὶ περὶ τοὺς διθυράμβους καὶ	περὶ	τοὺς (νόμους, ὥσπερ γᾶρ Κύκλωπας
[25]	ἐνεδέχετο ὑπάρχειν καὶ κατὰ τὴν	περὶ	τούτων τέχνην, (ἡμαρτῆσθαι) οὐκ ὀρθῶς·
[5]	ἴδια τῆς τραγῳδίας· διόπερ ὅστις	περὶ	τραγῳδίας οἶδε σπουδαίας καὶ φαύλης,
[1]	ἐστὶ μορίων, ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων ὅσα τῆς αὐτῆς
[25]	ἀλλ᾽ οὕτως εἶχεν, οἷον τὰ	περὶ	τῶν ὅπλων, ἔγχεα δέ σφιν
[20]	καὶ βαρύτητι καὶ τῷ μέσῳ·	περὶ	ὧν καθ᾽ ἕκαστον ἐν τοῖς
[16]	τὰ δὲ ἐκτός, οἷον τὰ	(περιδέραια	καὶ οἷον ἐν τῇ Τυροῖ
[16]	(ἄνευ τῶν πεποιημένων σημείων καὶ	περιδεραίων.	Δεύτεραι δὲ αἱ ἐκ συλλογισμοῦ.
[26]	ἀλλὰ τῆς ὑποκριτικῆς, ἐπεὶ ἔστι	περιεργάζεσθαι	τοῖς σημείοις καὶ ῥαψῳδοῦντα, ὅπερ
[5]	ὅτι μάλιστα πειρᾶται ὑπὸ μίαν	περίοδον	ἡλίου εἶναι ἢ μικρὸν ἐξαλλάττειν,
[3]	αὐτοὶ μὲν γὰρ κώμας τὰς	περιοικίδας	καλεῖν φασιν, Ἀθηναίους δὲ δήμους,
[11]	καλλίστη δὲ ἀναγνώρισις, ὅταν ἅμα	περιπετείᾳ	γένηται, οἷον ἔχει ἡ ἐν
[11]	ἡ γὰρ τοιαύτη ἀναγνώρισις καὶ	περιπέτεια	ἢ ἔλεον ἕξει ἢ φόβον
[18]	πεπλεγμένη, ἧς τὸ ὅλον ἐστὶν	περιπέτεια	καὶ ἀναγνώρισις, ἡ δὲ παθητική,
[11]	τοῦ μύθου μέρη ταῦτ᾽ ἐστί,	περιπέτεια	(καὶ ἀναγνώρισις· τρίτον δὲ πάθος.
[11]	ἢ μετὰ τάδε. ~Ἔστι δὲ	περιπέτεια	μὲν ἡ εἰς τὸ ἐναντίον
[11]	τρίτον δὲ πάθος. Τούτων δὲ	περιπέτεια	μὲν καὶ ἀναγνώρισις εἴρηται, πάθος
[6]	μύθου μέρη ἐστίν, αἵ τε	περιπέτειαι	καὶ (ἀναγνωρίσεις. Ἔτι σημεῖον ὅτι
[18]	τούτῳ μόνῳ. Ἐν δὲ ταῖς	περιπετείαις	καὶ ἐν τοῖς (ἁπλοῖς πράγμασι
[10]	ἐξ ἧς μετὰ ἀναγνωρισμοῦ ἢ	περιπετείας	ἢ ἀμφοῖν ἡ μετάβασίς ἐστιν.
[10]	ὥρισται συνεχοῦς καὶ μιᾶς ἄνευ	περιπετείας	ἢ ἀναγνωρισμοῦ ἡ μετάβασις γίνεται,
[16]	τοιαῦται πᾶσαι, αἱ δὲ ἐκ	περιπετείας,	(ὥσπερ ἡ ἐν τοῖς Νίπτροις,
[24]	καὶ ὄψεως ταὐτά· καὶ γὰρ	περιπετειῶν	δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων·
[24]	καὶ ὄψεως ταὐτά· καὶ γὰρ	περιπετειῶν	δεῖ καὶ ἀναγνωρίσεων καὶ παθημάτων·
[24]	γλώττας καὶ μεταφορὰς δέχεται μάλιστα·	περιττὴ	γὰρ καὶ ἡ διηγηματικὴ μίμησις
[24]	γλώττας καὶ μεταφορὰς δέχεται μάλιστα·	περιττὴ	γὰρ καὶ ἡ διηγηματικὴ μίμησις
[11]	τῷ φανερῷ θάνατοι καὶ αἱ	περιωδυνίαι	καὶ τρώσεις καὶ ὅσα τοιαῦτα.
[18]	ὑπόληψιν ἀποβαίνει. Σημεῖον δέ, ὅσοι	πέρσιν	Ἰλίου ὅλην ἐποίησαν καὶ μὴ
[24]	Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου	πέρσις	καὶ ἀπόπλους (καὶ Σίνων καὶ
[23]	Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος, πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου	πέρσις	καὶ ἀπόπλους (καὶ Σίνων καὶ
[20]	πᾶσα δὲ ἀλλ᾽ ἐξ ἧς	πέφυκε	συνθετὴ γίγνεσθαι φωνή· καὶ γὰρ
[6]	πολλοὶ τοιοῦτοι, φαμεν ποιάς τινας,	(πέφυκεν	αἴτια δύο τῶν πράξεων εἶναι,
[7]	ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽ ἕτερον	πέφυκεν	εἶναι ἢ γίνεσθαι· τελευτὴ δὲ
[7]	ὃ αὐτὸ μὲν μετ᾽ ἄλλο	πέφυκεν	εἶναι ἢ (ἐξ ἀνάγκης ἢ
[20]	(φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν δὲ ποιεῖν	πέφυκεν	μίαν σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον δ᾽
[4]	ἐστι φανερὸν) ἐξ ἀρχῆς οἱ	πεφυκότες	πρὸς αὐτὰ μάλιστα κατὰ μικρὸν
[20]	μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν	πεφυκυῖα	συντίθεσθαι καὶ ἐπὶ τῶν ἄκρων
[20]	μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων φωνῶν	πεφυκυῖα	τίθεσθαι καὶ (ἐπὶ τῶν ἄκρων
[21]	τὸ πόλεως πόληος’ καὶ τὸ	Πηλείδου	Πηληιάδεω’ ἀφῃρημένον δὲ οἷον τὸ
[18]	οἷον αἱ Φθιώτιδες καὶ ὁ	Πηλεύς·	(τὸ δὲ τέταρτον ὄψις, οἷον
[21]	πόλεως πόληος’ καὶ τὸ Πηλείδου	Πηληιάδεω’	ἀφῃρημένον δὲ οἷον τὸ (κρῖ’
[25]	τε γὰρ τὴν ποίησιν αἱρετώτερον	πιθανὸν	ἀδύνατον ἢ ἀπίθανον καὶ δυνατόν·
[9]	ὀνομάτων ἀντέχονται. Αἴτιον δ᾽ ὅτι	πιθανόν	ἐστι τὸ δυνατόν· τὰ μὲν
[17]	δυνατὸν καὶ τοῖς σχήμασιν (συναπεργαζόμενον.	Πιθανώτατοι	γὰρ ἀπὸ τῆς αὐτῆς φύσεως
[26]	ὑποκριτάς· ὡς λίαν γὰρ ὑπερβάλλοντα	πίθηκον	ὁ Μυννίσκος (τὸν Καλλιππίδην ἐκάλει,
[26]	τοιαύτη δὲ δόξα καὶ περὶ	Πινδάρου	ἦν· (ὡς δ᾽ οὗτοι ἔχουσι
[25]	(ὁ Γανυμήδης Διὶ οἰνοχοεύειν’ οὐ	πινόντων	οἶνον. Εἴη δ᾽ ἂν τοῦτό
[9]	μὲν οὖν μὴ γενόμενα οὔπω	πιστεύομεν	εἶναι δυνατά, τὰ δὲ γενόμενα
[16]	συβοτῶν· εἰσὶ γὰρ αἱ μὲν	πίστεως	ἕνεκα ἀτεχνότεραι, καὶ αἱ τοιαῦται
[3]	λεχθέντας ἀλλὰ τῇ κατὰ κώμας	πλάνῃ	ἀτιμαζομένους ἐκ τοῦ ἄστεως· (καὶ
[20]	Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ ἐκ	πλειόνων	μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν δὲ
[26]	λέγω δὲ οἷον ἐὰν ἐκ	πλειόνων	πράξεων ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ ἡ
[20]	ἓν σημαίνων, ἢ ὁ ἐκ	πλειόνων	συνδέσμῳ, οἷον ἡ Ἰλιὰς μὲν
[20]	ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ	πλειόνων	φωνῶν πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ ἐπὶ
[20]	ποιεῖ φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ	πλειόνων	φωνῶν πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ (ἐπὶ
[26]	δέ, ἐκ γὰρ ὁποιασοῦν (μιμήσεως	πλείους	τραγῳδίαι γίνονται) ὥστε ἐὰν μὲν
[23]	τούτῳ συνέβη περὶ ἕνα ἢ	πλείους,	ὧν ἕκαστον ὡς ἔτυχεν ἔχει
[18]	δὲ μή, τὰ μέγιστα καὶ	πλεῖστα,	ἄλλως τε (καὶ ὡς νῦν
[4]	ἰαμβεῖόν ἐστιν· σημεῖον δὲ τούτου,	πλεῖστα	γὰρ ἰαμβεῖα λέγομεν ἐν τῇ
[1]	διθυραμβοποιητικὴ καὶ τῆς (αὐλητικῆς ἡ	πλείστη	καὶ κιθαριστικῆς πᾶσαι τυγχάνουσιν οὖσαι
[16]	μὲν ἡ ἀτεχνοτάτη καὶ ᾗ	πλείστῃ	χρῶνται δι᾽ ἀπορίαν, ἡ διὰ
[6]	αἱ γὰρ τῶν νέων τῶν	πλείστων	ἀήθεις τραγῳδίαι εἰσίν, καὶ ὅλως
[25]	δὲ πλέω νύξ’ τὸ γὰρ	πλείω	ἀμφίβολόν ἐστιν. Τὰ δὲ κατὰ
[18]	πλοκὴ καὶ λύσις. Πολλοὶ δὲ	πλέξαντες	εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ δὲ
[23]	πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς (Ἰλιάδος	(πλέον)	ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης,
[24]	πολλαὶ καὶ τῆς μικρᾶς (Ἰλιάδος	(πλέον)	ὀκτώ, οἷον ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης,
[25]	Τὰ δὲ ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν δὲ	πλέω	νύξ’ τὸ γὰρ πλείω ἀμφίβολόν
[8]	ἅπαντα ὅσα αὐτῷ συνέβη, οἷον	πληγῆναι	μὲν ἐν τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι
[21]	εἰς Α· ὥστε ἴσα συμβαίνει	πλήθει	εἰς ὅσα τὰ ἄρρενα καὶ
[4]	λεκτικῆς ἁρμονίας. Ἔτι δὲ ἐπεισοδίων	πλήθη.	Καὶ τὰ ἄλλ᾽ ὡς (ἕκαστα
[5]	πρόσωπα ἀπέδωκεν ἢ προλόγους ἢ	(πλήθη	ὑποκριτῶν καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἠγνόηται.
[4]	Καὶ τό τε τῶν ὑποκριτῶν	πλῆθος	ἐξ ἑνὸς εἰς δύο πρῶτος
[24]	συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ τὸ	πλῆθος	τραγῳδιῶν τῶν εἰς μίαν ἀκρόασιν
[24]	συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ τὸ	πλῆθος	τραγῳδιῶν τῶν εἰς μίαν ἀκρόασιν
[14]	ἐλεεινὸν οὔτε ποιῶν οὔτε μέλλων,	πλὴν	κατ᾽ αὐτὸ τὸ πάθος· οὐδ᾽
[1]	τῶν τοιούτων ποιοῖτο τὴν μίμησιν.	Πλὴν	οἱ ἄνθρωποί γε συνάπτοντες τῷ
[21]	μὲν ἐκ σημαίνοντος καὶ ἀσήμου,	πλὴν	οὐκ ἐν τῷ (ὀνόματι σημαίνοντος
[1]	κοινόν ἐστιν Ὁμήρῳ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ	πλὴν	τὸ μέτρον, διὸ τὸν μὲν
[19]	μεγάλα ἢ εἰκότα δέῃ παρασκευάζειν·	πλὴν	τοσοῦτον (διαφέρει, ὅτι τὰ μὲν
[24]	ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ	πληροῦν	ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ
[24]	ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ	πληροῦν	ἐκπίπτειν ποιεῖ τὰς τραγῳδίας. Τὸ
[18]	τοῦτο δέ, ὧν ἡ αὐτὴ	πλοκὴ	καὶ λύσις. Πολλοὶ δὲ πλέξαντες
[22]	φαγέδαιναν ἥ μου σάρκας ἐσθίει	ποδός,	ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐσθίει’
[13]	εὐλαβεῖσθαι συνιστάντας τοὺς μύθους καὶ	πόθεν	ἔσται τὸ τῆς τραγῳδίας (ἔργον,
[9]	καθόλου μέν, τῷ ποίῳ τὰ	ποῖα	ἄττα συμβαίνει λέγειν ἢ πράττειν
[14]	ἐμποιητέον. Ποῖα οὖν δεινὰ ἢ	ποῖα	οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν.
[14]	τοῦτο ἐν τοῖς πράγμασιν ἐμποιητέον.	Ποῖα	οὖν δεινὰ ἢ ποῖα οἰκτρὰ
[6]	μέρη εἶναι ἕξ, καθ᾽ ὃ	ποιά	τις ἐστὶν ἡ τραγῳδία· ταῦτα
[7]	δὲ τούτων, λέγωμεν μετὰ ταῦτα	ποίαν	τινὰ δεῖ τὴν σύστασιν εἶναι
[6]	ὅλως ποιηταὶ πολλοὶ τοιοῦτοι, φαμεν	ποιάς	τινας, (πέφυκεν αἴτια δύο τῶν
[8]	προσὸν (ἢ μὴ προσὸν μηδὲν	ποιεῖ	ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον τοῦ ὅλου
[3]	ἕτερόν τι γιγνόμενον ὥσπερ Ὅμηρος	ποιεῖ	ἢ ὡς τὸν αὐτὸν καὶ
[25]	ἐκπληκτικώτερον ἢ αὐτὸ ἢ ἄλλο	ποιεῖ	μέρος. Παράδειγμα ἡ τοῦ Ἕκτορος
[14]	τραγικόν· ἀπαθὲς γάρ. Διόπερ οὐδεὶς	ποιεῖ	ὁμοίως, (εἰ μὴ ὀλιγάκις, οἷον
[24]	γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν ἐκπίπτειν	ποιεῖ	τὰς τραγῳδίας. Τὸ δὲ μέτρον
[24]	γὰρ ὅμοιον ταχὺ πληροῦν ἐκπίπτειν	ποιεῖ	τὰς τραγῳδίας. Τὸ δὲ μέτρον
[26]	ἡ τραγῳδία καὶ ἄνευ κινήσεως	ποιεῖ	τὸ αὑτῆς, ὥσπερ ἡ ἐποποιία·
[22]	μὴ εἶναι ἐν τοῖς κυρίοις	ποιεῖ	τὸ μὴ ἰδιωτικὸν ἐν τῇ
[20]	ἄσημος (ἣ οὔτε κωλύει οὔτε	ποιεῖ	φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων
[20]	ἄσημος ἣ οὔτε κωλύει οὔτε	ποιεῖ	φωνὴν μίαν σημαντικὴν ἐκ πλειόνων
[26]	γὰρ οὐ τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν	ποιεῖν	αὐτὰς ἀλλὰ τὴν εἰρημένην) φανερὸν
[3]	ἐκ τοῦ ἄστεως· (καὶ τὸ	ποιεῖν	αὐτοὶ μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους δὲ
[24]	ποιητῶν οὐκ ἀγνοεῖ ὃ δεῖ	ποιεῖν	αὐτόν. Αὐτὸν γὰρ δεῖ τὸν
[22]	ὁ ἀρχαῖος, ὡς ῥᾴδιον ὂν	ποιεῖν	εἴ τις δώσει ἐκτείνειν ἐφ᾽
[1]	γε συνάπτοντες τῷ μέτρῳ τὸ	ποιεῖν	ἐλεγειοποιοὺς τοὺς δὲ ἐποποιοὺς ὀνομάζουσιν,
[5]	τοιαῦτα, ἠγνόηται. Τὸ δὲ μύθους	ποιεῖν	(Ἐπίχαρμος καὶ Φόρμις) τὸ μὲν
[18]	εἴρηται πολλάκις μεμνῆσθαι καὶ μὴ	ποιεῖν	ἐποποιικὸν σύστημα τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν δὲ
[25]	ἔφη αὐτὸς μὲν οἵους δεῖ	ποιεῖν,	Εὐριπίδην δὲ οἷοι εἰσίν, ταύτῃ
[5]	ἀφέμενος τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας καθόλου	ποιεῖν	λόγους καὶ μύθους. Ἡ μὲν
[23]	ἔχοντα ἀρχὴν καὶ τέλος ἐπιχειρῆσαι	ποιεῖν	ὅλον· λίαν γὰρ ἂν μέγας
[9]	πράξεις. Κἂν ἄρα συμβῇ (γενόμενα	ποιεῖν,	οὐθὲν ἧττον ποιητής ἐστι· τῶν
[15]	τῶν ἠθῶν τοιούτους ὄντας ἐπιεικεῖς	ποιεῖν,	παράδειγμα σκληρότητος οἷον τὸν Ἀχιλλέα
[24]	εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα	ποιεῖν	περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων
[24]	εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη ἅμα	ποιεῖν	περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων
[20]	μὲν (φωνῶν μιᾶς σημαντικῶν δὲ	ποιεῖν	πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν. Ἄρθρον
[6]	σημεῖον ὅτι καὶ οἱ ἐγχειροῦντες	ποιεῖν	πρότερον δύνανται τῇ λέξει καὶ
[19]	θεά’ Τὸ γὰρ κελεῦσαι, φησίν,	ποιεῖν	τι ἢ μὴ ἐπίταξίς ἐστιν.
[14]	τρίτον παρὰ ταῦτα τὸ (μέλλοντα	ποιεῖν	τι τῶν ἀνηκέστων δι᾽ ἄγνοιαν
[24]	μὲν οὖν ἐν ταῖς τραγῳδίαις	ποιεῖν	τὸ θαυμαστόν, μᾶλλον δ᾽ ἐνδέχεται
[23]	αἷς ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς πράξεως	ποιεῖσθαι	δήλωσιν ἀλλ᾽ ἑνὸς χρόνου, ὅσα
[4]	μιμητικώτατόν ἐστι καὶ τὰς μαθήσεις	ποιεῖται	διὰ μιμήσεως τὰς πρώτας, καὶ
[24]	Ἰλιάδος καὶ Ὀδυσσείας μία τραγῳδία	ποιεῖται	ἑκατέρας ἢ δύο μόναι, ἐκ
[23]	Ἰλιάδος καὶ Ὀδυσσείας μία τραγῳδία	ποιεῖται	ἑκατέρας ἢ δύο μόναι, ἐκ
[21]	τὸ μὲν καταλείπῃ τὸ δὲ	ποιῇ,	οἷον τὸ δεξιτερὸν κατὰ μαζόν’
[23]	ἵν᾽ ὥσπερ ζῷον ἓν ὅλον	ποιῇ	τὴν οἰκείαν ἡδονήν, δῆλον, καὶ
[15]	ἦθος μὲν ἐὰν ὥσπερ ἐλέχθη	ποιῇ	φανερὸν ὁ λόγος ἢ ἡ
[4]	Ὁμήρου οὐδενὸς ἔχομεν εἰπεῖν τοιοῦτον	ποίημα,	εἰκὸς δὲ εἶναι πολλούς, ἀπὸ
[8]	Ἡρακληίδα Θησηίδα καὶ τὰ τοιαῦτα	ποιήματα	πεποιήκασιν· οἴονται γάρ, ἐπεὶ εἷς
[26]	(ἔχει μέγεθος· καίτοι ταῦτα τὰ	ποιήματα	συνέστηκεν ὡς ἐνδέχεται ἄριστα καὶ
[24]	οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ τοῦ	ποιήματος	ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ
[24]	οἰκείων ὄντων αὔξεται ὁ τοῦ	ποιήματος	ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ
[24]	καὶ ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν	ποιημάτων	ἑκάτερον συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς
[24]	καὶ ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν	ποιημάτων	ἑκάτερον συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς
[13]	συμβέβηκεν ἢ παθεῖν δεινὰ ἢ	ποιῆσαι.	Ἡ μὲν οὖν κατὰ τὴν
[14]	ἀνηκέστων δι᾽ ἄγνοιαν ἀναγνωρίσαι πρὶν	ποιῆσαι.	Καὶ παρὰ ταῦτα οὐκ ἔστιν
[22]	σύνθεσιν οὐχ οἷόν τε τοῦτο	ποιῆσαι,	κατὰ δὲ τὴν μεταφορῶν ἐνδέχεται,
[16]	δι᾽ ἐκείνου ἀναγνωριοῦντος διὰ τούτου	ποιῆσαι	παραλογισμός. Πασῶν δὲ βελτίστη ἀναγνώρισις
[15]	(χρηστὸν τὸ ἦθος καὶ ἁρμόττον	ποιῆσαι	ὡς προείρηται. Τέταρτον δὲ τὸ
[22]	ἀληθῆ λέγομεν· οἷον τὸ αὐτὸ	ποιήσαντος	(ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου, ἓν
[24]	πρακτικόν. (οἷον ὁ τὰ Κύπρια	ποιήσας	καὶ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. Τοιγαροῦν
[23]	πολυμερῆ, (Οἷον ὁ τὰ Κύπρια	ποιήσας	καὶ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα. Τοιγαροῦν
[2]	ὁ Θάσιος ὁ> τὰς παρῳδίας	ποιήσας	πρῶτος καὶ Νικοχάρης ὁ τὴν
[22]	εἰωθὸς γιγνόμενον τὸ μὴ ἰδιωτικὸν	ποιήσει,	διὰ δὲ τὸ (κοινωνεῖν τοῦ
[22]	μὲν γὰρ τὸ μὴ ἰδιωτικὸν	ποιήσει	μηδὲ ταπεινόν, οἷον ἡ γλῶττα
[6]	(καὶ διανοίᾳ εὖ πεποιημένας, οὐ	ποιήσει	ὃ ἦν τῆς τραγῳδίας ἔργον,
[4]	τύχῃ προεωρακώς, οὐχ ᾗ μίμημα	ποιήσει	τὴν ἡδονὴν ἀλλὰ διὰ τὴν
[24]	γένοιτο, εἰ αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς	ποιήσειε·	(νῦν δὲ τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς
[22]	Ἀλλ᾽ ἄν τις ἅπαντα τοιαῦτα	ποιήσῃ,	ἢ αἴνιγμα ἔσται ἢ (βαρβαρισμός·
[25]	ἀνάγειν. Πρός τε γὰρ τὴν	ποίησιν	αἱρετώτερον πιθανὸν ἀδύνατον ἢ ἀπίθανον
[4]	κατὰ μικρὸν προάγοντες ἐγέννησαν τὴν	ποίησιν	ἐκ τῶν αὐτοσχεδιασμάτων. Διεσπάσθη δὲ
[25]	τὸ ἀδύνατον μὲν πρὸς τὴν	(ποίησιν	ἢ πρὸς τὸ βέλτιον ἢ
[4]	σατυρικὴν καὶ ὀρχηστικωτέραν εἶναι τὴν	ποίησιν,	λέξεως δὲ γενομένης αὐτὴ ἡ
[23]	ἄλλοις ἐπεισοδίοις (δὶς) διαλαμβάνει τὴν	ποίησιν.	Οἱ δ᾽ ἄλλοι περὶ ἕνα
[4]	κωμῳδίας οἱ ἐφ᾽ ἑκατέραν τὴν	ποίησιν	ὁρμῶντες κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν
[1]	(εἰ μέλλει καλῶς ἕξειν ἡ	ποίησις,	ἔτι δὲ ἐκ πόσων καὶ
[1]	δὴ καὶ ἡ τῆς τραγῳδίας	ποίησις	ἔτι δὲ κωμῳδία καὶ ἡ
[9]	Διὸ καὶ φιλοσοφώτερον καὶ σπουδαιότερον	ποίησις	ἱστορίας ἐστίν· ἡ μὲν γὰρ
[22]	(ταπεινή· παράδειγμα δὲ ἡ Κλεοφῶντος	ποίησις	καὶ ἡ Σθενέλου. Σεμνὴ δὲ
[1]	ὥσπερ ἥ τε τῶν διθυραμβικῶν	ποίησις	καὶ ἡ τῶν νόμων καὶ
[9]	ἱστορίας ἐστίν· ἡ μὲν γὰρ	ποίησις	μᾶλλον τὰ καθόλου, ἡ δ᾽
[4]	κατὰ τὰ οἰκεῖα ἤθη ἡ	ποίησις·	(οἱ μὲν γὰρ σεμνότεροι τὰς
[9]	τὸ ἀναγκαῖον, οὗ (στοχάζεται ἡ	ποίησις	ὀνόματα ἐπιτιθεμένη· τὸ δὲ καθ᾽
[13]	θεάτρων ἀσθένειαν· ἀκολουθοῦσι γὰρ οἱ	ποιηταὶ	κατ᾽ (εὐχὴν ποιοῦντες τοῖς θεαταῖς.
[5]	αὐτῆς ἐχούσης οἱ λεγόμενοι αὐτῆς	ποιηταὶ	μνημονεύονται. Τίς δὲ πρόσωπα ἀπέδωκεν
[6]	ἀήθεις τραγῳδίαι εἰσίν, καὶ ὅλως	ποιηταὶ	πολλοὶ τοιοῦτοι, φαμεν ποιάς τινας,
[6]	συνίστασθαι, οἷον καὶ οἱ πρῶτοι	ποιηταὶ	σχεδὸν ἅπαντες. Ἀρχὴ μὲν οὖν
[13]	γιγνόμενον· πρῶτον μὲν γὰρ οἱ	ποιηταὶ	τοὺς τυχόντας μύθους ἀπηρίθμουν, νῦν
[4]	μὲν ἡρωικῶν οἱ δὲ ἰάμβων	ποιηταί.	Ὥσπερ δὲ καὶ τὰ σπουδαῖα
[25]	ἐστι· δίδομεν γὰρ ταῦτα τοῖς	ποιηταῖς.	Πρὸς δὲ τούτοις οὐχ ἡ
[1]	οὐχ ὡς (κατὰ τὴν μίμησιν	ποιητὰς	ἀλλὰ κοινῇ κατὰ τὸ μέτρον
[18]	(καὶ ὡς νῦν συκοφαντοῦσιν τοὺς	ποιητάς·	γεγονότων γὰρ καθ᾽ ἕκαστον μέρος
[1]	τὸ μέτρον, διὸ τὸν μὲν	ποιητὴν	δίκαιον καλεῖν, τὸν δὲ φυσιολόγον
[24]	αὐτόν. Αὐτὸν γὰρ δεῖ τὸν	ποιητὴν	ἐλάχιστα λέγειν· οὐ γάρ ἐστι
[9]	μᾶλλον τῶν μύθων εἶναι δεῖ	ποιητὴν	ἢ τῶν μέτρων, ὅσῳ ποιητὴς
[9]	οὖν ἐκ τούτων ὅτι τὸν	ποιητὴν	μᾶλλον τῶν μύθων εἶναι δεῖ
[15]	καλλίους γράφουσιν· οὕτω καὶ τὸν	ποιητὴν	μιμούμενον καὶ ὀργίλους καὶ ῥᾳθύμους
[22]	τῆς διαλέκτου καὶ διακωμῳδοῦντες τὸν	ποιητήν,	οἷον Εὐκλείδης ὁ ἀρχαῖος, ὡς
[1]	τὸν δὲ φυσιολόγον μᾶλλον ἢ	(ποιητήν·	ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τις
[1]	ἐξ ἁπάντων τῶν μέτρων, καὶ	ποιητὴν	προσαγορευτέον. Περὶ μὲν οὖν τούτων
[14]	μιμήσεως δεῖ ἡδονὴν παρασκευάζειν τὸν	ποιητήν,	φανερὸν ὡς τοῦτο ἐν τοῖς
[16]	αὐτὸς λέγει ἃ βούλεται ὁ	ποιητὴς	ἀλλ᾽ (οὐχ ὁ μῦθος· διὸ
[24]	δὲ τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς ὁ	ποιητὴς	ἀφανίζει ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ
[21]	ὑπὸ τινῶν αὐτὸς τίθεται ὁ	ποιητής,	δοκεῖ γὰρ ἔνια εἶναι τοιαῦτα,
[9]	συμβῇ (γενόμενα ποιεῖν, οὐθὲν ἧττον	ποιητής	ἐστι· τῶν γὰρ γενομένων ἔνια
[9]	γενέσθαι) καθ᾽ ὃ ἐκεῖνος αὐτῶν	ποιητής	ἐστιν. Τῶν δὲ ἁπλῶν μύθων
[9]	ποιητὴν ἢ τῶν μέτρων, ὅσῳ	ποιητὴς	κατὰ τὴν μίμησίν ἐστιν, μιμεῖται
[4]	δὲ καὶ τὰ σπουδαῖα μάλιστα	ποιητὴς	Ὅμηρος (ἦν (μόνος γὰρ οὐχ
[9]	Ὁ γὰρ ἱστορικὸς καὶ ὁ	ποιητὴς	οὐ τῷ ἢ ἔμμετρα λέγειν
[24]	ἂν γένοιτο, εἰ αὐτὰ φαῦλος	ποιητὴς	ποιήσειε· (νῦν δὲ τοῖς ἄλλοις
[3]	ἐκεῖθεν γὰρ ἦν Ἐπίχαρμος ὁ	ποιητὴς	πολλῷ πρότερος ὢν Χιωνίδου καὶ
[25]	Ἔπεὶ γάρ ἐστι μιμητὴς ὁ	ποιητὴς	ὡσπερανεὶ ζωγράφος ἤ τις ἄλλος
[17]	ὀργιζόμενος ἀληθινώτατα. Διὸ εὐφυοῦς ἡ	ποιητική	ἐστιν ἢ μανικοῦ· τούτων γὰρ
[15]	ἐξ ἀνάγκης ἀκολουθούσας αἰσθήσεις τῇ	ποιητικῇ·	καὶ γὰρ κατ᾽ αὐτὰς ἔστιν
[4]	δὲ γεννῆσαι μὲν ὅλως τὴν	ποιητικὴν	αἰτίαι (δύο τινὲς καὶ αὗται
[19]	ἢ ἄγνοιαν οὐδὲν εἰς τὴν	ποιητικὴν	ἐπιτίμημα φέρεται ὅ τι καὶ
[25]	ποιητικῆς οὐδὲ ἄλλης (τέχνης καὶ	ποιητικῆς.	Αὐτῆς δὲ τῆς ποιητικῆς διττὴ
[1]	~Ἀριστοτέλους Περὶ Ποιητικῆς ~(Περὶ	ποιητικῆς	αὐτῆς τε καὶ τῶν εἰδῶν
[25]	καὶ ποιητικῆς. Αὐτῆς δὲ τῆς	ποιητικῆς	διττὴ ἁμαρτία, ἡ μὲν γὰρ
[6]	δὲ καὶ ἥκιστα οἰκεῖον τῆς	ποιητικῆς·	ἡ γὰρ τῆς τραγῳδίας δύναμις
[26]	εἴη. (Πρῶτον μὲν οὐ τῆς	ποιητικῆς	ἡ κατηγορία ἀλλὰ τῆς ὑποκριτικῆς,
[19]	ὡς ἄλλης καὶ οὐ τῆς	ποιητικῆς	ὂν θεώρημα. ~(Τῆς δὲ λέξεως
[25]	ἐστὶν τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς	ποιητικῆς	οὐδὲ ἄλλης (τέχνης καὶ ποιητικῆς.
[0]	~Ἀριστοτέλους Περὶ	Ποιητικῆς	~(Περὶ ποιητικῆς αὐτῆς τε καὶ
[14]	πραγμάτων, ὅπερ ἐστὶ πρότερον καὶ	ποιητοῦ	ἀμείνονος. Δεῖ γὰρ καὶ ἄνευ
[16]	δὲ αἱ πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ	ποιητοῦ,	διὸ ἄτεχνοι. Οἷον (Ὀρέστης) ἐν
[9]	τὸ τὰ γενόμενα λέγειν, τοῦτο	ποιητοῦ	ἔργον ἐστίν, ἀλλ᾽ οἷα ἂν
[16]	(δὲ) (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ τοῦ	ποιητοῦ	καὶ ὑπόθεσις, (καὶ εἴ γε
[9]	ποιοῦνται ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων	ποιητῶν	δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ δὲ τῶν
[18]	γὰρ καθ᾽ ἕκαστον μέρος ἀγαθῶν	ποιητῶν,	ἑκάστου τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἀξιοῦσι
[6]	τοῦ σκευοποιοῦ τέχνη τῆς τῶν	ποιητῶν	ἐστιν. ~Διωρισμένων δὲ τούτων, λέγωμεν
[8]	πάντες ἐοίκασιν (ἁμαρτάνειν ὅσοι τῶν	ποιητῶν	Ἡρακληίδα Θησηίδα καὶ τὰ τοιαῦτα
[24]	δὴ καὶ ὅτι μόνος τῶν	ποιητῶν	οὐκ ἀγνοεῖ ὃ δεῖ ποιεῖν
[23]	Σχεδὸν δὲ οἱ πολλοὶ τῶν	ποιητῶν	τοῦτο (δρῶσι. Διὸ ὥσπερ εἴπομεν
[13]	ἀλλὰ τραγι (κώτατός γε τῶν	ποιητῶν	φαίνεται. Δευτέρα δ᾽ ἡ πρώτη
[23]	τῷ μεγέθει μετριάζοντα καταπεπλεγμένον τῇ	ποικιλίᾳ.	(Νῦν δ᾽ ἓν μέρος ἀπολαβὼν
[18]	τις τὸν τῆς Ἰλιάδος ὅλον	ποιοῖ	μῦθον. Ἐκεῖ μὲν γὰρ διὰ
[6]	δὲ κατὰ μὲν τὰ ἤθη	ποιοί	τινες, κατὰ δὲ τὰς (πράξεις
[24]	ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν	ποιοῖτο	ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν
[24]	ἄλλῳ τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν	ποιοῖτο	ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς ἂν
[1]	τις ἅπαντα τὰ μέτρα μιγνύων	ποιοῖτο	τὴν μίμησιν καθάπερ Χαιρήμων ἐποίησε
[1]	τῶν ἄλλων τινῶν τῶν τοιούτων	ποιοῖτο	τὴν μίμησιν. Πλὴν οἱ ἄνθρωποί
[6]	τέλος πρᾶξίς τις ἐστίν, οὐ	ποιότης·	εἰσὶν δὲ κατὰ μὲν τὰ
[3]	τραγῳδίας ἔνιοι (τῶν ἐν Πελοποννήσῳ)	ποιούμενοι	τὰ ὀνόματα σημεῖον· αὐτοὶ μὲν
[17]	τοὺς πεποιημένους δεῖ καὶ αὐτὸν	ποιοῦντα	ἐκτίθεσθαι καθόλου, (εἶθ᾽ οὕτως ἐπεισοδιοῦν
[1]	ταῖς εἰρημέναις τέχναις ἅπασαι μὲν	ποιοῦνται	τὴν μίμησιν ἐν ῥυθμῷ καὶ
[1]	διαφορὰς τῶν τεχνῶν ἐν οἷς	ποιοῦνται	τὴν μίμησιν. ~(Ἐπεὶ δὲ μιμοῦνται
[6]	καὶ λέξις, ἐν τούτοις γὰρ	ποιοῦνται	τὴν μίμησιν. Λέγω δὲ λέξιν
[6]	διὰ μέλους. Ἔπεὶ δὲ πράττοντες	ποιοῦνται	τὴν μίμησιν, πρῶτον μὲν ἐξ
[9]	οὔτ᾽ ἀνάγκη εἶναι. Τοιαῦται δὲ	ποιοῦνται	ὑπὸ μὲν τῶν φαύλων ποιητῶν
[9]	διὰ τοὺς ὑποκριτάς· ἀγωνίσματα γὰρ	ποιοῦντες	καὶ παρὰ τὴν δύναμιν παρατείνοντες
[15]	ἀποδιδόντες τὴν ἰδίαν μορφὴν ὁμοίους	ποιοῦντες	καλλίους γράφουσιν· οὕτω καὶ τὸν
[13]	γὰρ οἱ ποιηταὶ κατ᾽ (εὐχὴν	ποιοῦντες	τοῖς θεαταῖς. Ἔστιν δὲ οὐχ
[4]	τὰς τῶν φαύλων, πρῶτον ψόγους	ποιοῦντες,	ὥσπερ ἕτεροι ὕμνους καὶ ἐγκώμια.
[14]	τῆς τῶν πραγμάτων συστάσεως καὶ	ποίους	τινὰς εἶναι δεῖ τοὺς (μύθους
[6]	ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς ἀνάγκη	ποιούς	τινας εἶναι κατά τε τὸ
[6]	τὰ δὲ ἤθη, καθ᾽ ὃ	ποιούς	τινας εἶναί φαμεν τοὺς πράττοντας,
[23]	Οἱ δ᾽ ἄλλοι περὶ ἕνα	ποιοῦσι	καὶ περὶ ἕνα χρόνον καὶ
[9]	ἰαμβοποιοὶ περὶ τὸν καθ᾽ ἕκαστον	(ποιοῦσιν.	Ἐπὶ δὲ τῆς τραγῳδίας τῶν
[9]	Ἔστιν δὲ καθόλου μέν, τῷ	ποίῳ	τὰ ποῖα ἄττα συμβαίνει λέγειν
[25]	λύσεων, ἐκ πόσων τε καὶ	ποίων	εἰδῶν ἐστιν, ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν
[1]	ἔτι δὲ ἐκ πόσων καὶ	ποίων	ἐστὶ μορίων, ὁμοίως δὲ καὶ
[8]	ἢ διὰ φύσιν· Ὀδύσσειαν (γὰρ	ποιῶν	οὐκ ἐποίησεν ἅπαντα ὅσα αὐτῷ
[14]	ἐχθρὸς ἐχθρόν, οὐδὲν ἐλεεινὸν οὔτε	ποιῶν	οὔτε μέλλων, πλὴν κατ᾽ αὐτὸ
[26]	ὥστε ἐὰν μὲν ἕνα μῦθον	ποιῶσιν,	ἢ βραχέως δεικνύμενον μύουρον φαίνεσθαι,
[23]	τοὺς ἄλλους, τῷ μηδὲ τὸν	πόλεμον	καίπερ ἔχοντα ἀρχὴν καὶ τέλος
[4]	καὶ νῦν ἐν πολλαῖς τῶν	πόλεων	διαμένει νομιζόμενα- κατὰ μικρὸν ηὐξήθη
[21]	αὐτοῦ, ἐπεκτεταμένον μὲν οἷον τὸ	πόλεως	πόληος’ καὶ τὸ Πηλείδου Πηληιάδεω’
[21]	ἐπεκτεταμένον μὲν οἷον τὸ πόλεως	πόληος’	καὶ τὸ Πηλείδου Πηληιάδεω’ ἀφῃρημένον
[6]	ὅπερ ἐπὶ τῶν λόγων τῆς	πολιτικῆς	καὶ ῥητορικῆς ἔργον ἐστίν· οἱ
[25]	ἡ αὐτὴ ὀρθότης ἐστὶν τῆς	πολιτικῆς	καὶ τῆς ποιητικῆς οὐδὲ ἄλλης
[6]	ἐστίν· οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι	πολιτικῶς	ἐποίουν λέγοντας, οἱ δὲ νῦν
[24]	(αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος δὲ ἄλλα τε	πολλὰ	ἄξιος ἐπαινεῖσθαι καὶ δὴ καὶ
[8]	οἴονται ἐὰν περὶ ἕνα ᾖ·	πολλὰ	γὰρ καὶ ἄπειρα τῷ ἑνὶ
[14]	ὅπερ πάλαι εἴρηται, οὐ περὶ	πολλὰ	(γένη αἱ τραγῳδίαι εἰσίν. Ζητοῦντες
[18]	Ἀγάθων λέγει, εἰκὸς γὰρ γίνεσθαι	πολλὰ	(καὶ παρὰ τὸ εἰκός. Καὶ
[17]	λόγος ἐστίν· ἀποδημοῦντός τινος ἔτη	πολλὰ	καὶ παραφυλαττομένου ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος
[24]	διὰ τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι	πολλὰ	μέρη ἅμα ποιεῖν περαινόμενα, ὑφ᾽
[24]	διὰ τὸ διήγησιν εἶναι ἔστι	πολλὰ	μέρη ἅμα ποιεῖν περαινόμενα, ὑφ᾽
[24]	τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι ἅμα πραττόμενα	(πολλὰ	μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ ἐπὶ
[24]	τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι ἅμα πραττόμενα	(πολλὰ	μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ ἐπὶ
[1]	γὰρ καὶ χρώμασι καὶ σχήμασι	πολλὰ	μιμοῦνταί τινες ἀπεικάζοντες (οἱ μὲν
[25]	καὶ γλῶτται καὶ μεταφοραὶ καὶ	πολλὰ	πάθη τῆς λέξεώς ἐστι· δίδομεν
[26]	συγκειμένη, ὥσπερ ἡ Ἰλιὰς ἔχει	πολλὰ	τοιαῦτα μέρη καὶ ἡ Ὀδύσσεια
[21]	ὄνομα καὶ (πολλαπλοῦν, οἷον τὰ	πολλὰ	τῶν Μασσαλιωτῶν, Ἑρμοκαϊκόξανθος’ (Ἅπαν δὲ
[13]	ἐν ταῖς τραγῳδίαις καὶ αἱ	πολλαὶ	αὐτοῦ εἰς δυστυχίαν τελευτῶσιν. Τοῦτο
[8]	οὕτως δὲ καὶ πράξεις ἑνὸς	πολλαί	εἰσιν, ἐξ ὧν μία οὐδεμία
[24]	δύο μόναι, ἐκ δὲ Κυπρίων	πολλαὶ	καὶ τῆς μικρᾶς (Ἰλιάδος (πλέον)
[23]	δύο μόναι, ἐκ δὲ Κυπρίων	πολλαὶ	καὶ τῆς μικρᾶς (Ἰλιάδος (πλέον)
[4]	ἃ ἔτι καὶ νῦν ἐν	πολλαῖς	τῶν πόλεων διαμένει νομιζόμενα- κατὰ
[9]	τὴν δύναμιν παρατείνοντες τὸν μῦθον	πολλάκις	διαστρέφειν ἀναγκάζονται τὸ ἐφεξῆς. (Ἐπεὶ
[15]	γὰρ κατ᾽ αὐτὰς ἔστιν ἁμαρτάνειν	πολλάκις·	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν
[18]	ἔξωθεν καὶ ἔνια τῶν ἔσωθεν	πολλάκις	ἡ δέσις, τὸ δὲ λοιπὸν
[18]	ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ ὅπερ εἴρηται	πολλάκις	μεμνῆσθαι καὶ μὴ ποιεῖν ἐποποιικὸν
[21]	τριπλοῦν καὶ τετραπλοῦν ὄνομα καὶ	(πολλαπλοῦν,	οἷον τὰ πολλὰ τῶν Μασσαλιωτῶν,
[4]	ὅσον ἐγίγνετο φανερὸν αὐτῆς· καὶ	πολλὰς	μεταβολὰς μεταβαλοῦσα ἡ (τραγῳδία ἐπαύσατο,
[26]	αἰσθανομένων (ἂν μὴ αὐτὸς προσθῇ,	πολλὴν	κίνησιν κινοῦνται, οἷον οἱ φαῦλοι
[18]	ἡ αὐτὴ πλοκὴ καὶ λύσις.	Πολλοὶ	δὲ πλέξαντες εὖ (λύουσι κακῶς·
[25]	τὸ γὰρ πάντες’ ἀντὶ τοῦ	πολλοί	κατὰ (μεταφορὰν εἴρηται, τὸ γὰρ
[6]	τραγῳδίαι εἰσίν, καὶ ὅλως ποιηταὶ	πολλοὶ	τοιοῦτοι, φαμεν ποιάς τινας, (πέφυκεν
[23]	γίνεται τέλος. Σχεδὸν δὲ οἱ	πολλοὶ	τῶν ποιητῶν τοῦτο (δρῶσι. Διὸ
[24]	διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν	πολλοῖς,	ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ
[24]	διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν	πολλοῖς,	ἀπρεπὲς ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ
[20]	δὲ κατὰ τὸ ἑνὶ ἢ	πολλοῖς,	οἷον ἄνθρωποι’ ἢ ἄνθρωπος’ ἡ
[23]	μέρος ἀπολαβὼν ἐπεισοδίοις κέχρηται αὐτῶν	πολλοῖς,	οἷον νεῶν καταλόγῳ καὶ ἄλλοις
[21]	ἐστιν, ᾧ νῦν ἀντὶ τοῦ	πολλοῦ	κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους δὲ ἐπὶ
[4]	τοιοῦτον ποίημα, εἰκὸς δὲ εἶναι	πολλούς,	ἀπὸ δὲ Ὁμήρου ἀρξαμένοις (ἔστιν,
[26]	(τὸ γὰρ ἀθροώτερον ἥδιον ἢ	πολλῷ	κεκραμένον τῷ χρόνῳ, λέγω δ᾽
[3]	γὰρ ἦν Ἐπίχαρμος ὁ ποιητὴς	πολλῷ	πρότερος ὢν Χιωνίδου καὶ Μάγνητος·
[4]	κοσμηθῆναι λέγεται ἔστω ἡμῖν εἰρημένα·	πολὺ	γὰρ ἂν ἴσως ἔργον εἴη
[22]	καὶ διπλοῖς ὀνόμασι καὶ γλώτταις,	πολὺ	δὲ μέγιστον τὸ μεταφορικὸν εἶναι.
[16]	οὗτος ἄρα ἐλήλυθεν. Καὶ ἡ	Πολυΐ	δου τοῦ σοφιστοῦ περὶ τῆς
[21]	ἐσθλὰ ἔοργεν’ τὸ γὰρ μυρίον	πολύ	ἐστιν, ᾧ νῦν ἀντὶ τοῦ
[6]	ἦν τῆς τραγῳδίας ἔργον, ἀλλὰ	πολὺ	μᾶλλον ἡ καταδεεστέροις τούτοις κεχρημένη
[7]	ἀνάγκης ἢ ὡς ἐπὶ τὸ	πολύ,	μετὰ δὲ τοῦτο ἄλλο οὐδέν·
[18]	μέγεθος, ἐν (δὲ τοῖς δράμασι	πολὺ	παρὰ τὴν ὑπόληψιν ἀποβαίνει. Σημεῖον
[24]	πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος	πολύ	τι ἡ ἐποποιία ἴδιον διὰ
[24]	πρὸς τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος	πολύ	τι ἡ ἐποποιία ἴδιον διὰ
[25]	(μεταφορὰν εἴρηται, τὸ γὰρ πᾶν	πολύ	τι. Καὶ τὸ οἴη δ᾽
[10]	εἰκὸς γίγνεσθαι ταῦτα· διαφέρει γὰρ	πολὺ	τὸ γίγνεσθαι τάδε διὰ τάδε
[6]	καὶ τῶν γραφέων Ζεῦξις πρὸς	Πολύγνωτον	πέπονθεν· ὁ μὲν γὰρ Πολύγνωτος
[6]	Πολύγνωτον πέπονθεν· ὁ μὲν γὰρ	Πολύγνωτος	ἀγαθὸς ἠθογράφος, ἡ δὲ Ζεύξιδος
[2]	καὶ τοιούτους, ὥσπερ οἱ γραφεῖς·	Πολύγνωτος	μὲν γὰρ κρείττους, Παύσων δὲ
[17]	εἴθ᾽ ὡς (Εὐριπίδης εἴθ᾽ ὡς	Πολύιδος	ἐποίησεν, κατὰ τὸ εἰκὸς εἰπὼν
[23]	ἕνα χρόνον καὶ μίαν πρᾶξιν	πολυμερῆ,	(Οἷον ὁ τὰ Κύπρια ποιήσας
[18]	τραγῳδίαν. Ἐποποιικὸν δὲ λέγω τὸ	πολύμυθον,	οἷον εἴ τις τὸν τῆς
[25]	Εὐριπίδης τῷ Αἰγεῖ, ἢ τῇ	πονηρίᾳ,	ὥσπερ ἐν Ὀρέστῃ τῇ> τοῦ
[18]	ὅταν ὁ σοφὸς μὲν μετὰ	πονηρίας	δ᾽ ἐξαπατηθῇ, ὥσπερ Σίσυφος, καὶ
[15]	δεῖ εἶναι. Ἔστιν δὲ παράδειγμα	πονηρίας	μὲν ἤθους μὴ ἀναγκαίας οἷον
[13]	ἐστιν· (οὐδ᾽ αὖ τὸν σφόδρα	πονηρὸν	ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν μεταπίπτειν·
[26]	εἰδῶν καὶ τῶν μερῶν, καὶ	πόσα	καὶ τί διαφέρει, καὶ τοῦ
[3]	μὲν οὖν τῶν διαφορῶν καὶ	πόσαι	καὶ τίνες τῆς μιμήσεως εἰρήσθω
[25]	ὑπεναντίωμά τι δοκῇ σημαίνειν, ἐπισκοπεῖν	ποσαχῶς	ἂν σημήνειε τοῦτο ἐν τῷ
[25]	χάλκεον ἔγχος’ τὸ ταύτῃ κωλυθῆναι	ποσαχῶς	ἐνδέχεται, ὡδὶ ἢ (ὡδί, ὡς
[17]	πολλὰ καὶ παραφυλαττομένου ὑπὸ τοῦ	Ποσειδῶνος	καὶ μόνου ὄντος, ἔτι δὲ
[12]	(πρότερον εἴπομεν, κατὰ δὲ τὸ	ποσὸν	καὶ εἰς ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα
[12]	πρότερον εἴπαμεν, κατὰ δὲ τὸ	ποσὸν	καὶ εἰς ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα
[1]	ἡ ποίησις, ἔτι δὲ ἐκ	πόσων	καὶ ποίων ἐστὶ μορίων, ὁμοίως
[25]	δὲ προβλημάτων καὶ λύσεων, ἐκ	πόσων	τε καὶ ποίων εἰδῶν ἐστιν,
[7]	πρὸς κλεψύδρας ἂν ἠγωνίζοντο, ὥσπερ	ποτὲ	καὶ ἄλλοτέ φασιν. Ὁ δὲ
[5]	(καὶ γὰρ χορὸν κωμῳδῶν ὀψέ	ποτε	ὁ ἄρχων ἔδωκεν, ἀλλ᾽ ἐθελονταὶ
[25]	τἄλογα· οὕτω τε καὶ ὅτι	ποτὲ	οὐκ ἄλογόν (ἐστιν· εἰκὸς γὰρ
[20]	ἢ λευκόν’ οὐ σημαίνει τὸ	πότε,	τὸ δὲ βαδίζει’ ἢ βεβάδικεν’
[26]	ἀριθμῶν σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ δώδεκα.	~Πότερον	δὲ βελτίων ἡ ἐποποιικὴ μίμησις
[25]	ἐνδέχεται ὅλως μηδαμῇ ἡμαρτῆσθαι. Ἔτι	ποτέρων	ἐστὶ τὸ (ἁμάρτημα, τῶν κατὰ
[7]	καλὸν καὶ ζῷον καὶ ἅπαν	(πρᾶγμα	ὃ συνέστηκεν ἐκ τινῶν οὐ
[18]	περιπετείαις καὶ ἐν τοῖς (ἁπλοῖς	πράγμασι	στοχάζονται ὧν βούλονται θαυμαστῶς· τραγικὸν
[19]	δὲ ὅτι καὶ ἐν τοῖς	πράγμασιν	ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἰδεῶν δεῖ
[15]	δὲ μηδὲν εἶναι ἐν τοῖς	πράγμασιν,	εἰ δὲ μή, ἔξω τῆς
[14]	φανερὸν ὡς τοῦτο ἐν τοῖς	πράγμασιν	ἐμποιητέον. Ποῖα οὖν δεινὰ ἢ
[14]	μῦθον ὥστε τὸν (ἀκούοντα τὰ	πράγματα	γινόμενα καὶ φρίττειν καὶ ἐλεεῖν
[6]	διὰ τὰς πράξεις· ὥστε τὰ	πράγματα	καὶ ὁ μῦθος τέλος τῆς
[9]	γὰρ ἐν τούτῳ τά τε	πράγματα	καὶ τὰ ὀνόματα πεποίηται, καὶ
[6]	τοῖς ἤθεσιν ἀκριβοῦν ἢ τὰ	πράγματα	συνίστασθαι, οἷον καὶ οἱ πρῶτοι
[7]	κατ᾽ αὐτὴν τὴν (φύσιν τοῦ	πράγματος	ὅρος, ἀεὶ μὲν ὁ μείζων
[7]	δεῖ τὴν σύστασιν εἶναι τῶν	πραγμάτων,	ἐπειδὴ τοῦτο καὶ πρῶτον καὶ
[14]	ἐξ αὐτῆς τῆς συστάσεως τῶν	πραγμάτων,	ὅπερ ἐστὶ πρότερον καὶ ποιητοῦ
[8]	καὶ τὰ μέρη συνεστάναι τῶν	πραγμάτων	οὕτως ὥστε μετατιθεμένου τινὸς μέρους
[6]	ἔχουσα δὲ μῦθον καὶ σύστασιν	πραγμάτων.	Πρὸς δὲ τούτοις τὰ μέγιστα
[15]	ὥσπερ καὶ ἐν τῇ τῶν	πραγμάτων	συστάσει ἀεὶ ζητεῖν ἢ τὸ
[14]	Περὶ μὲν οὖν τῆς τῶν	πραγμάτων	συστάσεως καὶ ποίους τινὰς εἶναι
[6]	δὲ τούτων ἐστὶν ἡ τῶν	πραγμάτων	σύστασις. Ἡ γὰρ τραγῳδία μίμησίς
[6]	μῦθον τοῦτον τὴν (σύνθεσιν τῶν	πραγμάτων,	τὰ δὲ ἤθη, καθ᾽ ὃ
[16]	ἀναγνώρισις ἡ ἐξ αὐτῶν τῶν	πραγμάτων,	τῆς ἐκπλήξεως γιγνομένης δι᾽ εἰκότων,
[24]	τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ δὲ	πρακτικόν.	(Ἔτι δὲ ἀτοπώτερον εἰ μιγνύοι
[24]	τὸ μὲν ὀρχηστικὸν τὸ δὲ	πρακτικόν.	(οἷον ὁ τὰ Κύπρια ποιήσας
[14]	οὐκ ἔστιν ἄλλως. Ἢ γὰρ	πρᾶξαι	ἀνάγκη ἢ μὴ καὶ εἰδότας
[14]	Κρέοντα ὁ Αἵμων. Τὸ δὲ	πρᾶξαι	δεύτερον. Βέλτιον δὲ τὸ ἀγνοοῦντα
[14]	παῖδας τὴν Μήδειαν· ἔστιν δὲ	(πρᾶξαι	μέν, ἀγνοοῦντας δὲ πρᾶξαι τὸ
[14]	Βέλτιον δὲ τὸ ἀγνοοῦντα μὲν	πρᾶξαι,	πράξαντα δὲ ἀναγνωρίσαι· τό τε
[14]	δὲ (πρᾶξαι μέν, ἀγνοοῦντας δὲ	πρᾶξαι	τὸ δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον ἀναγνωρίσαι
[14]	μὲν γινώσκοντα μελλῆσαι καὶ μὴ	πρᾶξαι	χείριστον· τό τε γὰρ μιαρὸν
[14]	δὲ τὸ ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι,	πράξαντα	δὲ ἀναγνωρίσαι· τό τε γὰρ
[6]	(καὶ εὐδαιμονία καὶ κακοδαιμονία ἐν	πράξει	ἐστίν, καὶ τὸ τέλος πρᾶξίς
[6]	(διὰ γὰρ τούτων καὶ τὰς	πράξεις	εἶναί γὰρ μιμοῦνται, δύο μέρη
[8]	ἐστιν ἕν· οὕτως δὲ καὶ	πράξεις	ἑνὸς πολλαί εἰσιν, ἐξ ὧν
[6]	ποιοί τινες, κατὰ δὲ τὰς	(πράξεις	εὐδαίμονες ἢ τοὐναντίον) οὔκουν ὅπως
[14]	εἶναι πρὸς ἀλλήλους τὰς τοιαύτας	πράξεις	ἢ ἐχθρῶν ἢ μηδετέρων. Ἂν
[1]	καὶ ἤθη καὶ πάθη καὶ	πράξεις)	Ἡ δὲ (ἐποποιία) μόνον τοῖς
[4]	γὰρ σεμνότεροι τὰς καλὰς ἐμιμοῦντο	πράξεις	καὶ τὰς τῶν τοιούτων, οἱ
[9]	μίμησίν ἐστιν, μιμεῖται δὲ τὰς	πράξεις.	Κἂν ἄρα συμβῇ (γενόμενα ποιεῖν,
[10]	δὲ πεπλεγμένοι· καὶ γὰρ αἱ	πράξεις	ὧν μιμήσεις οἱ μῦθοί εἰσιν
[6]	τὰ ἤθη συμπεριλαμβάνουσιν διὰ τὰς	πράξεις·	ὥστε τὰ πράγματα καὶ ὁ
[9]	Τῶν δὲ ἁπλῶν μύθων καὶ	πράξεων	αἱ ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται· λέγω
[6]	τινας, (πέφυκεν αἴτια δύο τῶν	πράξεων	εἶναι, διάνοια καὶ ἦθος) καὶ
[26]	δὲ οἷον ἐὰν ἐκ πλειόνων	πράξεων	ᾖ συγκειμένη, ὥσπερ ἡ Ἰλιὰς
[11]	ἔλεον ἕξει ἢ φόβον (οἵων	πράξεων	ἡ τραγῳδία μίμησις ὑπόκειται) ἐπειδὴ
[6]	μίμησίς ἐστιν οὐκ ἀνθρώπων ἀλλὰ	πράξεων	καὶ βίου (καὶ εὐδαιμονία καὶ
[7]	τὴν τραγῳδίαν τελείας καὶ ὅλης	πράξεως	εἶναι (μίμησιν ἐχούσης τι μέγεθος·
[6]	φανερὰν ἔχει πᾶσαν. Ἐπεὶ δὲ	πράξεώς	ἐστι μίμησις, πράττεται δὲ ὑπὸ
[11]	μύθου καὶ ἡ μάλιστα τῆς	πράξεως	ἡ εἰρημένη ἐστίν· ἡ γὰρ
[9]	δὲ οὐ (μόνον τελείας ἐστὶ	πράξεως	ἡ μίμησις ἀλλὰ καὶ φοβερῶν
[6]	λευκογραφήσας εἰκόνα) ἔστιν τε μίμησις	πράξεως	καὶ διὰ ταύτην μάλιστα τῶν
[26]	ἄριστα καὶ ὅτι μάλιστα μιᾶς	πράξεως	μίμησις. Εἰ οὖν τούτοις τε
[8]	οὕτω καὶ τὸν μῦθον, ἐπεὶ	πράξεως	μίμησίς ἐστι, μιᾶς τε εἶναι
[6]	πάντες) ἔστιν δὲ τῆς μὲν	πράξεως	ὁ μῦθος ἡ μίμησις, λέγω
[6]	μέγιστον ἁπάντων. Ἔτι ἄνευ μὲν	πράξεως	οὐκ ἂν γένοιτο τραγῳδία, ἄνευ
[23]	ἐν αἷς ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς	πράξεως	ποιεῖσθαι δήλωσιν ἀλλ᾽ ἑνὸς χρόνου,
[6]	οὐσίας. Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις	πράξεως	σπουδαίας (καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης,
[10]	τοιαῦται. Λέγω δὲ ἁπλῆν μὲν	πρᾶξιν	ἧς (γινομένης ὥσπερ ὥρισται συνεχοῦς
[8]	θάτερον γενέσθαι, ἀλλὰ περὶ μίαν	πρᾶξιν	οἵαν λέγομεν τὴν Ὀδύσσειαν συνέστησεν,
[23]	συνιστάναι δραματικοὺς καὶ περὶ μίαν	πρᾶξιν	ὅλην καὶ τελείαν (ἔχουσαν ἀρχὴν
[23]	περὶ ἕνα χρόνον καὶ μίαν	πρᾶξιν	πολυμερῆ, (Οἷον ὁ τὰ Κύπρια
[14]	μὲν γὰρ οὕτω γίνεσθαι τὴν	πρᾶξιν,	ὥσπερ οἱ παλαιοὶ ἐποίουν εἰδότας
[8]	ἐξ ὧν μία οὐδεμία γίνεται	πρᾶξις.	Διὸ πάντες ἐοίκασιν (ἁμαρτάνειν ὅσοι
[15]	φανερὸν ὁ λόγος ἢ ἡ	πρᾶξις	προαίρεσίν τινα ἥ τις ἂν>
[6]	πράξει ἐστίν, καὶ τὸ τέλος	πρᾶξίς	τις ἐστίν, οὐ ποιότης· εἰσὶν
[11]	ἀναγνώρισις εἴρηται, πάθος δέ ἐστι	πρᾶξις	φθαρτικὴ ἢ ὀδυνηρά, οἷον οἵ
[15]	τοιοῦτον τὰ τοιαῦτα λέγειν ἢ	πράττειν	ἢ ἀναγκαῖον ἢ εἰκὸς καὶ
[9]	ποῖα ἄττα συμβαίνει λέγειν ἢ	πράττειν	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ
[22]	τραγῳδίας καὶ τῆς ἐν τῷ	πράττειν	μιμήσεως ἔστω ἡμῖν ἱκανὰ τὰ
[3]	αὐτοὶ μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους δὲ	πράττειν	προσαγορεύειν. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[6]	Ἐπεὶ δὲ πράξεώς ἐστι μίμησις,	πράττεται	δὲ ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς
[24]	τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι ἅμα	πραττόμενα	(πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ
[24]	τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι ἅμα	πραττόμενα	(πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ τὸ
[17]	ὥσπερ παρ᾽ αὐτοῖς γιγνόμενος τοῖς	(πραττομένοις	εὑρίσκοι τὸ πρέπον καὶ ἥκιστα
[11]	ἡ εἰς τὸ ἐναντίον τῶν	πραττομένων	μεταβολὴ καθάπερ εἴρηται, καὶ τοῦτο
[24]	τὸ μὴ ὁρᾶν εἰς τὸν	πράττοντα·	ἐπεὶ τὰ περὶ (τὴν Ἕκτορος
[25]	φαῦλον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν	πράττοντα	ἢ λέγοντα πρὸς ὃν ἢ
[2]	~(Ἐπεὶ δὲ μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι	πράττοντας,	ἀνάγκη δὲ τούτους ἢ σπουδαίους
[3]	ἄμφω σπουδαίους, τῇ δὲ Ἀριστοφάνει,	πράττοντας	γὰρ μιμοῦνται καὶ δρῶντας ἄμφω.
[6]	ποιούς τινας εἶναί φαμεν τοὺς	πράττοντας,	διάνοιαν δέ, ἐν ὅσοις λέγοντες
[3]	μὴ μεταβάλλοντα, ἢ πάντας ὡς	πράττοντας	καὶ ἐνεργοῦντας (τοὺς) μιμουμένους. Ἐν
[6]	ἕτερα διὰ μέλους. Ἔπεὶ δὲ	πράττοντες	ποιοῦνται τὴν μίμησιν, πρῶτον μὲν
[6]	μίμησις, πράττεται δὲ ὑπὸ τινῶν	πραττόντων,	οὓς ἀνάγκη ποιούς τινας εἶναι
[6]	καὶ διὰ ταύτην μάλιστα τῶν	πραττόντων.	Τρίτον δὲ ἡ διάνοια· τοῦτο
[6]	οὔκουν ὅπως τὰ ἤθη μιμήσωνται	πράττουσιν,	ἀλλὰ τὰ ἤθη συμπεριλαμβάνουσιν διὰ
[17]	γιγνόμενος τοῖς (πραττομένοις εὑρίσκοι τὸ	πρέπον	καὶ ἥκιστα ἂν λανθάνοι (τὸ)
[18]	μῆκος λαμβάνει τὰ μέρη τὸ	πρέπον	μέγεθος, ἐν (δὲ τοῖς δράμασι
[22]	μὲν τὸ ἑκάστῳ τῶν εἰρημένων	(πρεπόντως	χρῆσθαι, καὶ διπλοῖς ὀνόμασι καὶ
[25]	(μάθον ἀθάνατ᾽ εἶναι ζωρά τε	πρὶν	κέκρητο’ Τὰ δὲ ἀμφιβολίᾳ, παρῴχηκεν
[25]	αἶψα δὲ θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ	πρὶν	(μάθον ἀθάνατ᾽ εἶναι ζωρά τε
[14]	τῶν ἀνηκέστων δι᾽ ἄγνοιαν ἀναγνωρίσαι	πρὶν	ποιῆσαι. Καὶ παρὰ ταῦτα οὐκ
[4]	καὶ ἐγκώμια. Τῶν μὲν οὖν	πρὸ	Ὁμήρου οὐδενὸς ἔχομεν εἰπεῖν τοιοῦτον
[17]	τῇ λέξει συναπεργάζεσθαι ὅτι μάλιστα	πρὸ	ὀμμάτων τιθέμενον· οὕτω γὰρ ἂν
[15]	ἔξω τοῦ δράματος, ἢ ὅσα	πρὸ	τοῦ γέγονεν ἃ οὐχ οἷόν
[12]	μὲν μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ	πρὸ	χοροῦ (παρόδου, ἐπεισόδιον δὲ μέρος
[4]	πρὸς αὐτὰ μάλιστα κατὰ μικρὸν	προάγοντες	ἐγέννησαν τὴν ποίησιν ἐκ τῶν
[4]	διαμένει νομιζόμενα- κατὰ μικρὸν ηὐξήθη	προαγόντων	ὅσον ἐγίγνετο φανερὸν αὐτῆς· καὶ
[15]	ἢ ὅσα ὕστερον, ἃ (δεῖται	προαγορεύσεως	καὶ ἀγγελίας· ἅπαντα γὰρ ἀποδίδομεν
[24]	τούτου τὸ ἐκ τῶν Νίπτρων.	Προαιρεῖσθαί	τε δεῖ ἀδύνατα εἰκότα μᾶλλον
[6]	οἷς οὐκ ἔστι δῆλον ἢ	(προαιρεῖται	ἢ φεύγει) διόπερ οὐκ ἔχουσιν
[6]	μηδ᾽ ὅλως ἔστιν ὅ τι	προαιρεῖται	ἢ φεύγει ὁ λέγων διάνοια
[6]	τὸ τοιοῦτον ὃ δηλοῖ τὴν	προαίρεσιν,	ὁποία τις (ἐν οἷς οὐκ
[15]	ὁ λόγος ἢ ἡ πρᾶξις	προαίρεσίν	τινα ἥ τις ἂν> ᾖ,
[25]	ἵππον ἅμ᾽ ἄμφω τὰ δεξιὰ	προβεβληκότα,	ἢ τὸ καθ᾽ ἑκάστην τέχνην
[25]	Ἰκάριον· δι᾽ ἁμάρτημα δὲ τὸ	πρόβλημα	εἰκός ἐστιν. Ὅλως δὲ τὸ
[25]	δεῖ τὰ ἐπιτιμήματα ἐν τοῖς	προβλήμασιν	ἐκ τούτων ἐπισκοποῦντα λύειν. Πρῶτον
[25]	καὶ τὰς διανοίας. ~Περὶ δὲ	προβλημάτων	καὶ λύσεων, ἐκ πόσων τε
[10]	τοῦ μύθου, ὥστε ἐκ τῶν	προγεγενημένων	συμβαίνειν (ἢ ἐξ ἀνάγκης ἢ
[25]	κατὰ συμβεβηκός. Εἰ μὲν γὰρ	προείλετο	μιμήσασθαι ἀδυναμίαν, αὐτῆς ἡ ἁμαρτία·
[15]	ἦθος καὶ ἁρμόττον ποιῆσαι ὡς	προείρηται.	Τέταρτον δὲ τὸ ὁμαλόν. Κἂν
[25]	ἡ ἁμαρτία· εἰ δὲ τὸ	προελέσθαι	μὴ ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸν ἵππον
[4]	ἐκεῖνος· ἐπεὶ ἐὰν μὴ τύχῃ	προεωρακώς,	οὐχ ᾗ μίμημα ποιήσει τὴν
[12]	ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα τάδε ἐστίν,	πρόλογος	ἐπεισόδιον ἔξοδος χορικόν, καὶ τούτου
[12]	σκηνῆς καὶ κομμοί. Ἔστιν δὲ	πρόλογος	μὲν μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ
[5]	Τίς δὲ πρόσωπα ἀπέδωκεν ἢ	προλόγους	ἢ (πλήθη ὑποκριτῶν καὶ ὅσα
[18]	αἵ τε Φορκίδες καὶ ὁ	Προμηθεὺς	καὶ ὅσα ἐν δου. Μάλιστα
[18]	Θεοδέκτου (δέσις μὲν τά τε	προπεπραγμένα	καὶ ἡ τοῦ παιδίου λῆψις
[25]	τὸ γὰρ παράδειγμα δεῖ ὑπερέχειν.	Πρὸς	ἅ φασιν τἄλογα· οὕτω τε
[25]	ὡσαύτως, ὥστε καὶ αὐτὸν ἢ	πρὸς	ἃ αὐτὸς λέγει ἢ ὃ
[23]	ὧν ἕκαστον ὡς ἔτυχεν ἔχει	πρὸς	ἄλληλα. Ὥσπερ (γὰρ κατὰ τοὺς
[4]	λέγομεν ἐν τῇ διαλέκτῳ τῇ	πρὸς	ἀλλήλους, ἑξάμετρα δὲ ὀλιγάκις καὶ
[14]	Ἀνάγκη δὴ ἢ φίλων εἶναι	πρὸς	ἀλλήλους τὰς τοιαύτας πράξεις ἢ
[21]	φιάλη πρὸς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς	πρὸς	Ἄρη· ἐρεῖ τοίνυν τὴν φιάλην
[4]	φανερὸν) ἐξ ἀρχῆς οἱ πεφυκότες	πρὸς	αὐτὰ μάλιστα κατὰ μικρὸν προάγοντες
[25]	ἐπισκοποῦντα λύειν. Πρῶτον μὲν τὰ	πρὸς	αὐτὴν τὴν τέχνην· ἀδύνατα πεποίηται,
[26]	ἦν· (ὡς δ᾽ οὗτοι ἔχουσι	πρὸς	αὐτούς, ἡ ὅλη τέχνη πρὸς
[11]	καὶ ἄλλαι ἀναγνωρίσεις· καὶ γὰρ	πρὸς	ἄψυχα καὶ (τὰ τυχόντα ἐστὶν
[26]	φορτικὴ βελτίων, τοιαύτη δ᾽ ἡ	πρὸς	βελτίους θεατάς ἐστιν ἀεί, λίαν
[21]	φιάλην Ἄρεως’ Ἢ ὃ γῆρας	πρὸς	βίον, καὶ ἑσπέρα πρὸς ἡμέραν·
[24]	ἀρχαίων ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν,	πρὸς	δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν
[24]	ἀρχαίων ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν,	πρὸς	δὲ τὸ πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν
[25]	ἔχει ἢ εἰ ἀμιμήτως ἔγραψεν.	Πρὸς	δὲ τούτοις ἐὰν ἐπιτιμᾶται ὅτι
[24]	(ἀναγνώρισις γὰρ διόλου) καὶ ἠθική·	πρὸς	δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ
[24]	(ἀναγνώρισις γὰρ διόλου) καὶ ἠθική·	πρὸς	δὲ τούτοις λέξει καὶ διανοίᾳ
[25]	δίδομεν γὰρ ταῦτα τοῖς ποιηταῖς.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐχ ἡ αὐτὴ
[6]	δὲ μῦθον καὶ σύστασιν πραγμάτων.	Πρὸς	δὲ τούτοις τὰ μέγιστα οἷς
[21]	δὲ οἷον ὁμοίως ἔχει φιάλη	πρὸς	Διόνυσον καὶ ἀσπὶς πρὸς Ἄρη·
[11]	φιλίαν ἢ εἰς ἔχθραν, τῶν	πρὸς	εὐτυχίαν ἢ δυστυχίαν ὡρισμένων· καλλίστη
[21]	γῆρας πρὸς βίον, καὶ ἑσπέρα	πρὸς	ἡμέραν· ἐρεῖ τοίνυν τὴν ἑσπέραν
[26]	ἐποποιίαν ἔχει. Τὴν μὲν οὖν	πρὸς	θεατὰς ἐπιεικεῖς φασιν εἶναι οἳ>
[7]	γὰρ ἔδει ἑκατὸν τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι,	πρὸς	κλεψύδρας ἂν ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ
[21]	ἐνίοτε προστιθέασιν ἀνθ᾽ (οὗ λέγει	πρὸς	ὅ ἐστι. Λέγω δὲ οἷον
[25]	εἰς τὸν πράττοντα ἢ λέγοντα	πρὸς	ὃν ἢ ὅτε ἢ ὅτῳ
[6]	οἷον καὶ τῶν γραφέων Ζεῦξις	πρὸς	Πολύγνωτον πέπονθεν· ὁ μὲν γὰρ
[4]	τε καθ᾽ αὑτὸ κρῖναι καὶ	πρὸς	τὰ θέατρα, ἄλλος λόγος. Γενομένη
[4]	τὰς τραγῳδίας, (οὕτω καὶ οὗτος	πρὸς	τὰς κωμῳδίας. Παραφανείσης δὲ τῆς
[4]	ὥσπερ Ἰλιὰς καὶ ἡ Ὀδύσσεια	πρὸς	τὰς τραγῳδίας, (οὕτω καὶ οὗτος
[25]	πρὸς τὴν δόξαν δεῖ ἀνάγειν.	Πρός	τε γὰρ τὴν ποίησιν αἱρετώτερον
[25]	ἢ πρὸς τὸ βέλτιον ἢ	πρὸς	τὴν δόξαν δεῖ ἀνάγειν. Πρός
[26]	πρὸς αὐτούς, ἡ ὅλη τέχνη	πρὸς	τὴν ἐποποιίαν ἔχει. Τὴν μὲν
[11]	πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς, ἐκείνου δὲ	πρὸς	τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης ἔδει ἀναγνωρίσεως.
[2]	τῇ διαφορᾷ καὶ ἡ τραγῳδία	πρὸς	τὴν κωμῳδίαν διέστηκεν· ἡ μὲν
[25]	κακοῦ, ἵνα ἀπογένηται. Τὰ δὲ	πρὸς	τὴν (λέξιν ὁρῶντα δεῖ διαλύειν,
[11]	τὸν Οἰδίπουν καὶ ἀπαλλάξων τοῦ	πρὸς	τὴν μητέρα φόβου, δηλώσας ὃς
[25]	Ὅλως δὲ τὸ ἀδύνατον μὲν	πρὸς	τὴν (ποίησιν ἢ πρὸς τὸ
[25]	ἔλεγχοι εἰ τὸ αὐτὸ καὶ	πρὸς	τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ὥστε
[23]	ἐν Σικελίᾳ Καρχηδονίων μάχη οὐδὲν	πρὸς	τὸ αὐτὸ συντείνουσαι τέλος, οὕτω
[25]	μὲν πρὸς τὴν (ποίησιν ἢ	πρὸς	τὸ βέλτιον ἢ πρὸς τὴν
[24]	ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει δὲ	πρὸς	τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος πολύ
[24]	ἀκρόασιν τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει δὲ	πρὸς	τὸ ἐπεκτείνεσθαι τὸ μέγεθος πολύ
[21]	ὅταν ὁμοίως ἔχῃ τὸ δεύτερον	πρὸς	τὸ πρῶτον καὶ τὸ τέταρτον
[21]	τὸ πρῶτον καὶ τὸ τέταρτον	πρὸς	τὸ τρίτον· ἐρεῖ γὰρ ἀντὶ
[11]	ἀναγνώρισις, αἱ μέν εἰσι θατέρου	πρὸς	τὸν ἕτερον μόνον, ὅταν ᾖ
[21]	ἀνώνυμον· ἀλλ᾽ ὁμοίως ἔχει τοῦτο	πρὸς	τὸν ἥλιον καὶ τὸ σπείρειν
[21]	τὸν ἥλιον καὶ τὸ σπείρειν	πρὸς	τὸν καρπόν, διὸ εἴρηται σπείρων
[7]	δὲ μήκους ὅρος ὁ> μὲν	πρὸς	τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν αἴσθησιν
[15]	(Ὅμηρος. Ταῦτα δὴ διατηρεῖν, καὶ	πρὸς	τούτοις τὰ παρὰ τὰς ἐξ
[26]	τῶν σχημάτων, τὴν δὲ τραγικὴν	πρὸς	φαύλους· εἰ οὖν φορτική, χείρων
[3]	μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους δὲ πράττειν	προσαγορεύειν.	Περὶ μὲν οὖν τῶν διαφορῶν
[1]	ἀλλὰ κοινῇ κατὰ τὸ μέτρον	προσαγορεύοντες·	καὶ γὰρ ἂν ἰατρικὸν ἢ
[21]	τῆς μεταφορᾶς χρῆσθαι καὶ ἄλλως,	προσαγορεύσαντα	τὸ ἀλλότριον ἀποφῆσαι τῶν οἰκείων
[1]	ἁπάντων τῶν μέτρων, καὶ ποιητὴν	προσαγορευτέον.	Περὶ μὲν οὖν τούτων διωρίσθω
[20]	ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ> ἄνευ	προσβολῆς	ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ
[20]	ἀκουστήν, ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ	προσβολῆς	ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, οἷον τὸ
[20]	Ρ, ἄφωνον δὲ τὸ μετὰ	προσβολῆς	καθ᾽ αὑτὸ μὲν οὐδεμίαν ἔχον
[14]	τό τε γὰρ μιαρὸν οὐ	πρόσεστιν	καὶ ἡ ἀναγνώρισις ἐκπληκτικόν. Κράτιστον
[20]	καθ᾽ ἕκαστον ἐν τοῖς μετρικοῖς	προσήκει	θεωρεῖν. Συλλαβὴ (δέ ἐστιν φωνὴ
[8]	ἕνα καὶ τὸν μῦθον εἶναι	προσήκειν.	Ὁ δ᾽ Ὅμηρος ὥσπερ καὶ
[24]	ἀνάγκη εἶναι ἢ γενέσθαι ᾖ,	προσθεῖναι·	διὰ γὰρ τὸ τοῦτο εἰδέναι
[26]	οὐκ αἰσθανομένων (ἂν μὴ αὐτὸς	προσθῇ,	πολλὴν κίνησιν κινοῦνται, οἷον οἱ
[8]	κινεῖσθαι τὸ ὅλον· ὃ γὰρ	προσὸν	(ἢ μὴ προσὸν μηδὲν ποιεῖ
[8]	ὃ γὰρ προσὸν (ἢ μὴ	προσὸν	μηδὲν ποιεῖ ἐπίδηλον, οὐδὲν μόριον
[8]	ἐν τῷ Παρνασσῷ, μανῆναι δὲ	προσποιήσασθαι	ἐν τῷ ἀγερμῷ, ὧν οὐδὲν
[20]	τὸ δὲ βαδίζει’ ἢ βεβάδικεν’	προσσημαίνει	τὸ μὲν τὸν παρόντα χρόνον
[21]	τετάρτου τὸ δεύτερον. Καὶ ἐνίοτε	προστιθέασιν	ἀνθ᾽ (οὗ λέγει πρὸς ὅ
[24]	ἡδύ· σημεῖον δέ, πάντες γὰρ	προστιθέντες	ἀπαγγέλλουσιν ὡς χαριζόμενοι. Δεδίδαχεν δὲ
[25]	γὰρ γνωριμώτατον μόνον. Κατὰ δὲ	προσῳδίαν,	ὥσπερ Ἱππίας ἔλυεν ὁ Θάσιος,
[5]	αὐτῆς ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς δὲ	πρόσωπα	ἀπέδωκεν ἢ προλόγους ἢ (πλήθη
[5]	φθαρτικόν, οἷον εὐθὺς τὸ γελοῖον	πρόσωπον	αἰσχρόν τι καὶ διεστραμμένον ἄνευ
[25]	τὸ σῶμα ἀσύμμετρον ἀλλὰ τὸ	πρόσωπον	αἰσχρόν, τὸ γὰρ εὐειδὲς οἱ
[6]	ὅτι καὶ οἱ ἐγχειροῦντες ποιεῖν	πρότερον	δύνανται τῇ λέξει καὶ τοῖς
[16]	δὲ τί μέν ἐστιν, εἴρηται	πρότερον·	εἴδη (δὲ ἀναγνωρίσεως, πρώτη μὲν
[24]	τὸ ὕστερον ἔστιν, καὶ τὸ	πρότερον	εἶναι ἢ γίνεσθαι· τοῦτο δέ
[12]	μὲν ὡς εἴδεσι> δεῖ χρῆσθαι	πρότερον	εἴπαμεν, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν
[12]	μὲν ὡς εἴδεσι δεῖ χρῆσθαι	(πρότερον	εἴπομεν, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν
[6]	ἡ λέξις· λέγω δέ, ὥσπερ	πρότερον	εἴρηται, λέξιν εἶναι τὴν διὰ
[14]	συστάσεως τῶν πραγμάτων, ὅπερ ἐστὶ	πρότερον	καὶ ποιητοῦ ἀμείνονος. Δεῖ γὰρ
[26]	τοιαύτη ἐστίν, ὡς καὶ οἱ	πρότερον	τοὺς ὑστέρους αὐτῶν ᾤοντο ὑποκριτάς·
[3]	ἦν Ἐπίχαρμος ὁ ποιητὴς πολλῷ	πρότερος	ὢν Χιωνίδου καὶ Μάγνητος· καὶ
[25]	Γλαύκων λέγει, (ὅτι ἔνιοι ἀλόγως	προϋπολαμβάνουσί	τι καὶ αὐτοὶ καταψηφισάμενοι συλλογίζονται,
[19]	ἄν τις ὑπολάβοι ἡμαρτῆσθαι ἃ	Πρωταγόρας	ἐπιτιμᾷ, ὅτι εὔχεσθαι οἰόμενος ἐπιτάττει
[4]	χοροῦ ἠλάττωσε καὶ τὸν λόγον	πρωταγωνιστεῖν	παρεσκεύασεν· τρεῖς δὲ καὶ σκηνογραφίαν
[4]	μαθήσεις ποιεῖται διὰ μιμήσεως τὰς	πρώτας,	καὶ τὸ χαίρειν τοῖς μιμήμασι
[13]	καὶ χείροσιν. Δοκεῖ δὲ εἶναι	πρώτη	διὰ τὴν τῶν θεάτρων ἀσθένειαν·
[13]	ποιητῶν φαίνεται. Δευτέρα δ᾽ ἡ	πρώτη	λεγομένη ὑπὸ τινῶν ἐστιν σύστασις,
[12]	χορικοῦ δὲ πάροδος μὲν ἡ	πρώτη	λέξις ὅλη χοροῦ, στάσιμον δὲ
[16]	εἴρηται πρότερον· εἴδη (δὲ ἀναγνωρίσεως,	πρώτη	μὲν ἡ ἀτεχνοτάτη καὶ ᾗ
[6]	πράγματα συνίστασθαι, οἷον καὶ οἱ	πρῶτοι	ποιηταὶ σχεδὸν ἅπαντες. Ἀρχὴ μὲν
[1]	μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν	πρῶτον	ἀπὸ τῶν πρώτων. Ἐποποιία δὴ
[25]	οἷον γλώττῃ τὸ οὐρῆας μὲν	πρῶτον’	ἴσως γὰρ οὐ τοὺς ἡμιόνους
[7]	τῶν πραγμάτων, ἐπειδὴ τοῦτο καὶ	πρῶτον	καὶ μέγιστον τῆς τραγῳδίας ἐστίν.
[21]	ἔχῃ τὸ δεύτερον πρὸς τὸ	πρῶτον	καὶ τὸ τέταρτον πρὸς τὸ
[13]	Σημεῖον δὲ καὶ τὸ γιγνόμενον·	πρῶτον	μὲν γὰρ οἱ ποιηταὶ τοὺς
[13]	ἴδιον τῆς τοιαύτης μιμήσεώς ἐστιν)	πρῶτον	μὲν δῆλον ὅτι οὔτε τοὺς
[6]	δὲ πράττοντες ποιοῦνται τὴν μίμησιν,	πρῶτον	μὲν ἐξ ἀνάγκης ἂν εἴη
[26]	χείρων δῆλον ὅτι ἂν εἴη.	(Πρῶτον	μὲν οὐ τῆς ποιητικῆς ἡ
[25]	προβλήμασιν ἐκ τούτων ἐπισκοποῦντα λύειν.	Πρῶτον	μὲν τὰ πρὸς αὐτὴν τὴν
[5]	καὶ τούτῳ διαφέρει, καίτοι (τὸ	πρῶτον	ὁμοίως ἐν ταῖς τραγῳδίαις τοῦτο
[15]	δεῖ στοχάζεσθαι, ἓν μὲν καὶ	πρῶτον,	ὅπως χρηστὰ ᾖ. Ἕξει δὲ
[4]	ἰαμβεῖον ἐγένετο. Τὸ μὲν γὰρ	πρῶτον	τετραμέτρῳ ἐχρῶντο διὰ τὸ σατυρικὴν
[24]	ψεῦδος. Διὸ δεῖ, ἂν τὸ	πρῶτον	ψεῦδος, ἄλλο δὲ τούτου ὄντος
[4]	δὲ εὐτελέστεροι τὰς τῶν φαύλων,	πρῶτον	ψόγους ποιοῦντες, ὥσπερ ἕτεροι ὕμνους
[24]	ἡμῶν ἡ ψυχὴ καὶ τὸ	πρῶτον	ὡς ὄν. Παράδειγμα δὲ τούτου
[4]	πλῆθος ἐξ ἑνὸς εἰς δύο	πρῶτος	Αἰσχύλος ἤγαγε καὶ τὰ τοῦ
[5]	ἦλθε, τῶν δὲ Ἀθήνησιν Κράτης	πρῶτος	ἦρξεν ἀφέμενος τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας
[24]	Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος κέχρηται καὶ	πρῶτος	καὶ ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν
[24]	Οἷς ἅπασιν Ὅμηρος κέχρηται καὶ	πρῶτος	καὶ ἱκανῶς. Καὶ γὰρ τῶν
[2]	Θάσιος ὁ> τὰς παρῳδίας ποιήσας	πρῶτος	καὶ Νικοχάρης ὁ τὴν Δειλιάδα
[4]	καὶ τὸ τῆς κωμῳδίας σχῆμα	πρῶτος	ὑπέδειξεν, οὐ ψόγον ἀλλὰ τὸ
[18]	τραγῳδίας ἐστίν· διὸ ἐμβόλιμα ᾄδουσιν	πρώτου	ἄρξαντος (Ἀγάθωνος τοῦ τοιούτου. Καίτοι
[1]	κατὰ φύσιν πρῶτον ἀπὸ τῶν	πρώτων.	Ἐποποιία δὴ καὶ ἡ τῆς
[20]	χρόνον τὸ δὲ τὸν παρεληλυθότα.	Πτῶσις	δ᾽ ἐστὶν ὀνόματος ἢ ῥήματος
[20]	συλλαβὴ σύνδεσμος ὄνομα ῥῆμα ἄρθρον	πτῶσις	λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν
[20]	τὸ γὰρ ἐβάδισεν’ ἢ βάδιζε’	πτῶσις	ῥήματος κατὰ ταῦτα τὰ εἴδη
[24]	ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος,	πτωχεία,	Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους
[23]	ὅπλων κρίσις, Φιλοκτήτης, Νεοπτόλεμος, Εὐρύπυλος,	πτωχεία,	Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ ἀπόπλους
[24]	ὥσπερ ἐν Ἠλέκτρᾳ οἱ τὰ	Πύθια	ἀπαγγέλλοντες ἢ ἐν Μυσοῖς ὁ
[22]	μεταφορῶν ἐνδέχεται, οἷον ἄνδρ᾽ εἶδον	πυρὶ	χαλκὸν (ἐπ᾽ ἀνέρι κολλήσαντα’ καὶ
[1]	τινα δύναμιν ἕκαστον ἔχει, καὶ	πῶς	δεῖ συνίστασθαι τοὺς μύθους (εἰ
[24]	ὥσπερ (Οἰδίπους τὸ μὴ εἰδέναι	πῶς	ὁ Λάιος ἀπέθανεν, ἀλλὰ μὴ
[22]	γλωττῶν βαρβαρισμός. Δεῖ ἄρα κεκρᾶσθαί	πως	τούτοις· τὸ μὲν γὰρ τὸ
[22]	ἐλλέβορον. Τὸ μὲν οὖν φαίνεσθαί	πως	χρώμενον τούτῳ τῷ τρόπῳ γελοῖον·
[21]	Υ πέντε, τὸ δόρυ’ τὸ	πῶυ’	τὸ νᾶπυ’ τὸ γόνυ’ τὸ