Chapitre
[20]	Α συλλαβὴ καὶ μετὰ τοῦ	Α,	οἷον τὸ ΓΡΑ. Ἀλλὰ καὶ
[20]	γὰρ τὸ ΓΡ ἄνευ τοῦ	Α	συλλαβὴ καὶ μετὰ τοῦ Α,
[21]	Ω, καὶ τῶν ἐπεκτεινομένων εἰς	Α·	ὥστε ἴσα συμβαίνει πλήθει εἰς
[19]	θεωρίας τὰ σχήματα τῆς λέξεως,	(ἅ	ἐστιν εἰδέναι τῆς ὑποκριτικῆς καὶ
[25]	γὰρ παράδειγμα δεῖ ὑπερέχειν. Πρὸς	ἅ	φασιν τἄλογα· οὕτω τε καὶ
[25]	ὥστε καὶ αὐτὸν ἢ πρὸς	ἃ	αὐτὸς λέγει ἢ ὃ ἂν
[16]	ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος δὲ αὐτὸς λέγει	ἃ	βούλεται ὁ ποιητὴς ἀλλ᾽ (οὐχ
[4]	τὸ συμβαῖνον (ἐπὶ τῶν ἔργων·	ἃ	γὰρ αὐτὰ λυπηρῶς ὁρῶμεν, τούτων
[5]	ἐποποιία ἔχει, ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ,	ἃ	δὲ αὐτῇ, οὐ πάντα ἐν
[6]	ἐστίν, ὡς δὲ μιμοῦνται, ἕν,	ἃ	δὲ μιμοῦνται, τρία, καὶ παρὰ
[13]	~Ὧν δὲ δεῖ στοχάζεσθαι καὶ	ἃ	δεῖ εὐλαβεῖσθαι συνιστάντας τοὺς μύθους
[15]	ἄνθρωπον εἰδέναι, ἢ ὅσα ὕστερον,	ἃ	(δεῖται προαγορεύσεως καὶ ἀγγελίας· ἅπαντα
[12]	δὲ τὸ ποσὸν καὶ εἰς	ἃ	διαιρεῖται κεχωρισμένα τάδε ἐστίν, πρόλογος
[12]	δὲ τὸ ποσὸν καὶ εἰς	ἃ	διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ᾽ ἐστίν. ~Ὧν
[4]	δὲ ἀπὸ τῶν τὰ φαλλικὰ	ἃ	ἔτι καὶ νῦν ἐν πολλαῖς
[26]	τοιαῦτα μέρη καὶ ἡ Ὀδύσσεια	ἃ>	καὶ καθ᾽ ἑαυτὰ (ἔχει μέγεθος·
[3]	ἀρχάς, ἐν οἷς τε καὶ	ἃ>	καὶ ὥς. Ὥστε τῇ μὲν
[5]	φαύλης, οἶδε καὶ περὶ ἐπῶν·	ἃ	μὲν γὰρ ἐποποιία ἔχει, ὑπάρχει
[22]	Ἀριφράδης τοὺς τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει ὅτι	ἃ	οὐδεὶς ἂν εἴπειεν ἐν τῇ
[15]	ἢ ὅσα πρὸ τοῦ γέγονεν	ἃ	οὐχ οἷόν τε ἄνθρωπον εἰδέναι,
[19]	γὰρ ἄν τις ὑπολάβοι ἡμαρτῆσθαι	ἃ	Πρωταγόρας ἐπιτιμᾷ, ὅτι εὔχεσθαι οἰόμενος
[24]	ποιήσειε· (νῦν δὲ τοῖς ἄλλοις	ἀγαθοῖς	ὁ ποιητὴς ἀφανίζει ἡδύνων τὸ
[24]	ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ	ἀγαθὸν	εἰς μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν
[24]	ὄγκος. Ὥστε τοῦτ᾽ ἔχει τὸ	ἀγαθὸν	εἰς μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν
[15]	παράδειγμα σκληρότητος οἷον τὸν Ἀχιλλέα	ἀγαθὸν	καὶ (Ὅμηρος. Ταῦτα δὴ διατηρεῖν,
[6]	πέπονθεν· ὁ μὲν γὰρ Πολύγνωτος	ἀγαθὸς	ἠθογράφος, ἡ δὲ Ζεύξιδος γραφὴ
[18]	ἀγαθῶν ποιητῶν, ἑκάστου τοῦ ἰδίου	ἀγαθοῦ	ἀξιοῦσι τὸν ἕνα ὑπερβάλλειν. Δίκαιον
[25]	οὗ ἕνεκεν, οἷον εἰ μείζονος	ἀγαθοῦ,	ἵνα γένηται, ἢ μείζονος κακοῦ,
[15]	ἢ ἡμεῖς, δεῖ μιμεῖσθαι τοὺς	ἀγαθοὺς	(εἰκονογράφους· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ἀποδιδόντες
[9]	δι᾽ αὐτούς, ὑπὸ δὲ τῶν	ἀγαθῶν	διὰ τοὺς ὑποκριτάς· ἀγωνίσματα γὰρ
[18]	ἢ κακῶς ἀγωνίζονται, ἐπεὶ καὶ	Ἀγάθων	ἐξέπεσεν ἐν τούτῳ μόνῳ. Ἐν
[18]	δὲ τοῦτο καὶ εἰκὸς ὥσπερ	Ἀγάθων	λέγει, εἰκὸς γὰρ γίνεσθαι πολλὰ
[18]	γεγονότων γὰρ καθ᾽ ἕκαστον μέρος	ἀγαθῶν	ποιητῶν, ἑκάστου τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ
[9]	δὲ οὐθέν, οἷον ἐν τῷ	Ἀγάθωνος	Ἀνθεῖ· ὁμοίως γὰρ ἐν τούτῳ
[18]	διὸ ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου ἄρξαντος	(Ἀγάθωνος	τοῦ τοιούτου. Καίτοι τί διαφέρει
[15]	ὕστερον, ἃ (δεῖται προαγορεύσεως καὶ	ἀγγελίας·	ἅπαντα γὰρ ἀποδίδομεν τοῖς θεοῖς
[8]	μανῆναι δὲ προσποιήσασθαι ἐν τῷ	ἀγερμῷ,	ὧν οὐδὲν θατέρου γενομένου ἀναγκαῖον
[24]	ὅτι μόνος τῶν ποιητῶν οὐκ	ἀγνοεῖ	ὃ δεῖ ποιεῖν αὐτόν. Αὐτὸν
[14]	ποιεῖν τι τῶν ἀνηκέστων δι᾽	ἄγνοιαν	ἀναγνωρίσαι πρὶν ποιῆσαι. Καὶ παρὰ
[19]	γὰρ τὴν τούτων γνῶσιν ἢ	ἄγνοιαν	οὐδὲν εἰς τὴν ποιητικὴν ἐπιτίμημα
[11]	ὥσπερ καὶ τοὔνομα σημαίνει, ἐξ	ἀγνοίας	εἰς γνῶσιν μεταβολή, ἢ εἰς
[14]	πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον δὲ τὸ	ἀγνοοῦντα	μὲν πρᾶξαι, πράξαντα δὲ ἀναγνωρίσαι·
[14]	Μήδειαν· ἔστιν δὲ (πρᾶξαι μέν,	ἀγνοοῦντας	δὲ πρᾶξαι τὸ δεινόν, εἶθ᾽
[11]	ἐν τῷ Λυγκεῖ ὁ μὲν	ἀγόμενος	ὡς ἀποθανούμενος, ὁ δὲ Δαναὸς
[7]	ὅρος ὁ> μὲν πρὸς τοὺς	ἀγῶνας	καὶ τὴν αἴσθησιν οὐ τῆς
[7]	εἰ γὰρ ἔδει ἑκατὸν τραγῳδίας	ἀγωνίζεσθαι,	πρὸς κλεψύδρας ἂν ἠγωνίζοντο, ὥσπερ
[18]	Αἰσχύλος, ἢ ἐκπίπτουσιν ἢ κακῶς	ἀγωνίζονται,	ἐπεὶ καὶ Ἀγάθων ἐξέπεσεν ἐν
[24]	ἄλλοι αὐτοὶ μὲν δι᾽ ὅλου	ἀγωνίζονται,	μιμοῦνται δὲ ὀλίγα καὶ ὀλιγάκις·
[9]	τῶν ἀγαθῶν διὰ τοὺς ὑποκριτάς·	ἀγωνίσματα	γὰρ ποιοῦντες καὶ παρὰ τὴν
[6]	τῆς τραγῳδίας δύναμις καὶ ἄνευ	ἀγῶνος	καὶ ὑποκριτῶν ἔστιν, ἔτι δὲ
[13]	γὰρ τῶν σκηνῶν καὶ τῶν	ἀγώνων	τραγικώταται αἱ τοιαῦται φαίνονται, ἂν
[18]	Καίτοι τί διαφέρει ἢ ἐμβόλιμα	ᾄδειν	ἢ εἰ ῥῆσιν ἐξ ἄλλου
[16]	Ὀρέστην συλλογίσασθαι ὅτι ἥ τ᾽	ἀδελφὴ	ἐτύθη καὶ αὐτῷ συμβαίνει θύεσθαι.
[14]	καὶ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ ἡ	ἀδελφὴ	τὸν ἀδελφόν, καὶ ἐν τῇ
[17]	ὅτι οὐκ ἄρα μόνον τὴν	ἀδελφὴν	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ἔδει τυθῆναι,
[14]	τὰ (πάθη, οἷον ἢ ἀδελφὸς	ἀδελφὸν	ἢ υἱὸς πατέρα ἢ μήτηρ
[14]	τῇ Ἰφιγενείᾳ ἡ ἀδελφὴ τὸν	ἀδελφόν,	καὶ ἐν τῇ Ἕλλῃ ὁ
[14]	ἐγγένηται τὰ (πάθη, οἷον ἢ	ἀδελφὸς	ἀδελφὸν ἢ υἱὸς πατέρα ἢ
[17]	ἱερωσύνην· χρόνῳ δὲ ὕστερον τῷ	ἀδελφῷ	συνέβη ἐλθεῖν τῆς ἱερείας, τὸ
[17]	τυθείσης τινὸς κόρης καὶ ἀφανισθείσης	ἀδήλως	τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης δὲ εἰς
[20]	καὶ γὰρ τῶν θηρίων εἰσὶν	ἀδιαίρετοι	φωναί, ὧν οὐδεμίαν λέγω (στοιχεῖον.
[20]	Στοιχεῖον μὲν οὖν ἐστιν φωνὴ	ἀδιαίρετος,	οὐ πᾶσα δὲ ἀλλ᾽ ἐξ
[18]	Σίσυφος, καὶ ὁ ἀνδρεῖος μὲν	ἄδικος	δὲ ἡττηθῇ. Ἔστιν δὲ τοῦτο
[18]	Σοφοκλεῖ. Τοῖς δὲ λοιποῖς τὰ	ᾀδόμενα	οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μύθου ἢ
[18]	ἄλλης τραγῳδίας ἐστίν· διὸ ἐμβόλιμα	ᾄδουσιν	πρώτου ἄρξαντος (Ἀγάθωνος τοῦ τοιούτου.
[25]	Εἰ μὲν γὰρ προείλετο μιμήσασθαι	ἀδυναμίαν,	αὐτῆς ἡ ἁμαρτία· εἰ δὲ
[24]	τῶν Νίπτρων. Προαιρεῖσθαί τε δεῖ	ἀδύνατα	εἰκότα μᾶλλον ἢ δυνατὰ ἀπίθανα·
[25]	εἰδῶν φέρουσιν· ἢ γὰρ ὡς	ἀδύνατα	ἢ ὡς ἄλογα ἢ ὡς
[9]	γὰρ ἂν ἐγένετο, εἰ ἦν	ἀδύνατα.	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν
[25]	τὰ πρὸς αὐτὴν τὴν τέχνην·	ἀδύνατα	πεποίηται, ἡμάρτηται· ἀλλ᾽ ὀρθῶς ἔχει,
[25]	ἰατρικὴν ἢ ἄλλην τέχνην (ἢ	ἀδύνατα	πεποίηται) ὁποιανοῦν, οὐ καθ᾽ ἑαυτήν.
[22]	αὕτη ἐστί, τὸ λέγοντα ὑπάρχοντα	ἀδύνατα	συνάψαι· κατὰ μὲν οὖν τὴν
[25]	γὰρ τὴν ποίησιν αἱρετώτερον πιθανὸν	ἀδύνατον	ἢ ἀπίθανον καὶ δυνατόν· τοιούτους
[25]	εἰκός ἐστιν. Ὅλως δὲ τὸ	ἀδύνατον	μὲν πρὸς τὴν (ποίησιν ἢ
[15]	ἐν τῇ τῶν πραγμάτων συστάσει	ἀεὶ	ζητεῖν ἢ τὸ ἀναγκαῖον ἢ
[25]	ὄντων τὸν (ἀριθμὸν ἕν τι	ἀεί,	ἢ γὰρ οἷα ἦν ἢ
[26]	ἡ πρὸς βελτίους θεατάς ἐστιν	ἀεί,	λίαν δῆλον ὅτι ἡ ἅπαντα
[21]	τῶν φωνηέντων εἴς τε τὰ	ἀεὶ	μακρά, οἷον εἰς Η καὶ
[7]	τὴν (φύσιν τοῦ πράγματος ὅρος,	ἀεὶ	μὲν ὁ μείζων μέχρι τοῦ
[20]	ῥημάτων εἶναι λόγον, μέρος μέντοι	ἀεί	τι σημαῖνον ἕξει) οἷον ἐν
[2]	εἶναι (τὰ γὰρ ἤθη σχεδὸν	ἀεὶ	τούτοις ἀκολουθεῖ μόνοις, κακίᾳ γὰρ
[19]	εὔχεσθαι οἰόμενος ἐπιτάττει εἰπὼν Μῆνιν	ἄειδε	θεά’ Τὸ γὰρ κελεῦσαι, φησίν,
[22]	μικρός τε καὶ ἀσθενικὸς καὶ	ἀειδής·	καὶ δίφρον ἀεικέλιον καταθεὶς ὀλίγην
[22]	ἀσθενικὸς καὶ ἀειδής· καὶ δίφρον	ἀεικέλιον	καταθεὶς ὀλίγην τε τράπεζαν, (δίφρον
[22]	ὀλίγος τε καὶ οὐτιδανὸς καὶ	ἀεικής,	εἴ τις λέγοι τὰ κύρια
[6]	γὰρ τῶν νέων τῶν πλείστων	ἀήθεις	τραγῳδίαι εἰσίν, καὶ ὅλως ποιηταὶ
[24]	ἄλλο τι ἦθος, καὶ οὐδέν᾽	ἀήθη	ἀλλ᾽ ἔχοντα ἦθος. Δεῖ μὲν
[25]	θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ πρὶν (μάθον	ἀθάνατ᾽	εἶναι ζωρά τε πρὶν κέκρητο’
[3]	κώμας τὰς περιοικίδας καλεῖν φασιν,	Ἀθηναίους	δὲ δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ
[3]	τὸ ποιεῖν αὐτοὶ μὲν δρᾶν,	Ἀθηναίους	δὲ πράττειν προσαγορεύειν. Περὶ μὲν
[5]	ἐκ Σικελίας ἦλθε, τῶν δὲ	Ἀθήνησιν	Κράτης πρῶτος ἦρξεν ἀφέμενος τῆς
[25]	ὅτ᾽ ἐς πεδίον τὸ Τρωικὸν	ἀθρήσειεν,	αὐλῶν συρίγγων τε ὅμαδον’ τὸ
[26]	τῆς μιμήσεως εἶναι (τὸ γὰρ	ἀθροώτερον	ἥδιον ἢ πολλῷ κεκραμένον τῷ
[16]	εἰκὸς γὰρ βούλεσθαι ἐπιθεῖναι γράμματα.	Αἱ	γὰρ τοιαῦται μόναι (ἄνευ τῶν
[6]	δὲ ἠθῶν γέ (νοιτ᾽ ἄν·	αἱ	γὰρ τῶν νέων τῶν πλείστων
[22]	διπλᾶ μάλιστα ἁρμόττει τοῖς διθυράμβοις,	αἱ	δὲ (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς, αἱ
[16]	ἀτεχνότεραι, καὶ αἱ τοιαῦται πᾶσαι,	αἱ	δὲ ἐκ περιπετείας, (ὥσπερ ἡ
[1]	ὅτι αἱ μὲν ἅμα πᾶσιν	αἱ	δὲ κατὰ μέρος. Ταύτας μὲν
[25]	τὴν ὀρθότητα τὴν κατὰ τέχνην.	Αἱ	δὲ λύσεις ἐκ τῶν (εἰρημένων
[22]	αἱ δὲ (γλῶτται τοῖς ἡρωικοῖς,	αἱ	δὲ μεταφοραὶ τοῖς ἰαμβείοις. Καὶ
[16]	σημείων καὶ περιδεραίων. Δεύτεραι δὲ	αἱ	ἐκ συλλογισμοῦ. ~Δεῖ δὲ τοὺς
[9]	δὲ ἁπλῶν μύθων καὶ πράξεων	αἱ	ἐπεισοδιώδεις εἰσὶν χείρισται· λέγω δ᾽
[22]	τῆς λέξεως καὶ μὴ ἰδιωτικὸν	αἱ	ἐπεκτάσεις καὶ ἀποκοπαὶ καὶ ἐξαλλαγαὶ
[26]	(καὶ τὰς ὄψεις) δι᾽ ἧς	αἱ	ἡδοναὶ συνίστανται ἐναργέστατα· εἶτα καὶ
[13]	νῦν δὲ περὶ ὀλίγας οἰκίας	αἱ	κάλλισται τραγῳδίαι συντίθενται, οἷον (περὶ
[1]	ἡ κωμῳδία· διαφέρουσι δὲ ὅτι	αἱ	μὲν ἅμα πᾶσιν αἱ δὲ
[11]	ἡ ἀναγνώρισις τινῶν ἐστιν ἀναγνώρισις,	αἱ	μέν εἰσι θατέρου πρὸς τὸν
[5]	τι καὶ διεστραμμένον ἄνευ ὀδύνης.	Αἱ	μὲν οὖν τῆς τραγῳδίας μεταβάσεις
[16]	ὑπὸ τῶν συβοτῶν· εἰσὶ γὰρ	αἱ	μὲν πίστεως ἕνεκα ἀτεχνότεραι, καὶ
[16]	τοῖς Νίπτροις, βελτίους. Δεύτεραι δὲ	αἱ	πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, διὸ
[11]	ἐν τῷ φανερῷ θάνατοι καὶ	αἱ	περιωδυνίαι καὶ τρώσεις καὶ ὅσα
[13]	(δρᾷ ἐν ταῖς τραγῳδίαις καὶ	αἱ	πολλαὶ αὐτοῦ εἰς δυστυχίαν τελευτῶσιν.
[10]	οἱ δὲ πεπλεγμένοι· καὶ γὰρ	αἱ	πράξεις ὧν μιμήσεις οἱ μῦθοί
[24]	εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων ἐλάττους	αἱ	συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ τὸ
[24]	εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων ἐλάττους	αἱ	συστάσεις εἶεν, πρὸς δὲ τὸ
[16]	μὲν πίστεως ἕνεκα ἀτεχνότεραι, καὶ	αἱ	τοιαῦται πᾶσαι, αἱ δὲ ἐκ
[13]	σκηνῶν καὶ τῶν ἀγώνων τραγικώταται	αἱ	τοιαῦται φαίνονται, ἂν κατορθωθῶσιν, καὶ
[9]	τῶν παραδεδομένων μύθων, περὶ οὓς	αἱ	τραγῳδίαι εἰσίν, (ἀντέχεσθαι. Καὶ γὰρ
[14]	εἴρηται, οὐ περὶ πολλὰ (γένη	αἱ	τραγῳδίαι εἰσίν. Ζητοῦντες γὰρ οὐκ
[18]	Ἰξίονες, ἡ δὲ ἠθική, οἷον	αἱ	Φθιώτιδες καὶ ὁ Πηλεύς· (τὸ
[6]	τραγῳδία τοῦ μύθου μέρη ἐστίν,	αἵ	τε περιπέτειαι καὶ (ἀναγνωρίσεις. Ἔτι
[18]	(τὸ δὲ τέταρτον ὄψις, οἷον	αἵ	τε Φορκίδες καὶ ὁ Προμηθεὺς
[1]	τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες	αἳ	πᾶσι χρῶνται τοῖς (εἰρημένοις, λέγω
[18]	δὲ παθητική, οἷον οἵ τε	Αἴαντες	καὶ οἱ Ἰξίονες, ἡ δὲ
[25]	τῷ ἀλόγῳ, ὥσπερ Εὐριπίδης τῷ	Αἰγεῖ,	ἢ τῇ πονηρίᾳ, ὥσπερ ἐν
[13]	τῷ μύθῳ, οἷον Ὀρέστης καὶ	Αἴγισθος,	φίλοι γενόμενοι ἐπὶ τελευτῆς ἐξέρχονται,
[14]	ἐν Ἀντιγόνῃ τὸν Κρέοντα ὁ	Αἵμων.	Τὸ δὲ πρᾶξαι δεύτερον. Βέλτιον
[22]	ἂν μὲν οὖν ἐκ μεταφορῶν,	αἴνιγμα,	ἐὰν δὲ ἐκ γλωττῶν, βαρβαρισμός.
[22]	τις ἅπαντα τοιαῦτα ποιήσῃ, ἢ	αἴνιγμα	ἔσται ἢ (βαρβαρισμός· ἂν μὲν
[22]	ἐὰν δὲ ἐκ γλωττῶν, βαρβαρισμός.	Αἰνίγματός	τε γὰρ ἰδέα αὕτη ἐστί,
[24]	φύσις διδάσκει τὸ ἁρμόττον αὐτῇ	(αἱρεῖσθαι.	Ὅμηρος δὲ ἄλλα τε πολλὰ
[25]	Πρός τε γὰρ τὴν ποίησιν	αἱρετώτερον	πιθανὸν ἀδύνατον ἢ ἀπίθανον καὶ
[23]	ἱστορίαις τὰς συνθέσεις εἶναι, ἐν	αἷς	ἀνάγκη οὐχὶ μιᾶς πράξεως ποιεῖσθαι
[26]	μιμουμένη φορτική· ὡς γὰρ οὐκ	αἰσθανομένων	(ἂν μὴ αὐτὸς προσθῇ, πολλὴν
[16]	Ἡ τρίτη διὰ μνήμης, τῷ	αἰσθέσθαι	τι ἰδόντα, (ὥσπερ ἡ ἐν
[15]	παρὰ τὰς ἐξ ἀνάγκης ἀκολουθούσας	αἰσθήσεις	τῇ ποιητικῇ· καὶ γὰρ κατ᾽
[7]	πρὸς τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν	αἴσθησιν	οὐ τῆς τέχνης ἐστίν· εἰ
[5]	γελοῖόν ἐστιν (ἁμάρτημά τι καὶ	αἶσχος	ἀνώδυνον καὶ οὐ φθαρτικόν, οἷον
[5]	οἷον εὐθὺς τὸ γελοῖον πρόσωπον	αἰσχρόν	τι καὶ διεστραμμένον ἄνευ ὀδύνης.
[25]	σῶμα ἀσύμμετρον ἀλλὰ τὸ πρόσωπον	αἰσχρόν,	τὸ γὰρ εὐειδὲς οἱ Κρῆτες
[5]	κατὰ πᾶσαν κακίαν, ἀλλὰ τοῦ	αἰσχροῦ	ἐστι τὸ γελοῖον μόριον. Τὸ
[18]	ἢ> Νιόβην καὶ μὴ ὥσπερ	Αἰσχύλος,	ἢ ἐκπίπτουσιν ἢ κακῶς ἀγωνίζονται,
[4]	ἐξ ἑνὸς εἰς δύο πρῶτος	Αἰσχύλος	ἤγαγε καὶ τὰ τοῦ χοροῦ
[22]	φαίνεται καλὸν τὸ δ᾽ εὐτελές.	Αἰσχύλος	μὲν γὰρ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ
[22]	οἷον τὸ αὐτὸ ποιήσαντος (ἰαμβεῖον	Αἰσχύλου	καὶ Εὐριπίδου, ἓν δὲ μόνον
[6]	τοιοῦτοι, φαμεν ποιάς τινας, (πέφυκεν	αἴτια	δύο τῶν πράξεων εἶναι, διάνοια
[4]	γεννῆσαι μὲν ὅλως τὴν ποιητικὴν	αἰτίαι	(δύο τινὲς καὶ αὗται φυσικαί.
[26]	τοῦ εὖ ἢ μὴ τίνες	αἰτίαι,	καὶ περὶ ἐπιτιμήσεων καὶ λύσεων,
[17]	ἀνεῖλεν ὁ θεὸς (διά τινα	αἰτίαν	ἔξω τοῦ καθόλου) ἐλθεῖν ἐκεῖ
[4]	ἢ διὰ τοιαύτην τινὰ ἄλλην	αἰτίαν.	(Κατὰ φύσιν δὲ ὄντος ἡμῖν
[18]	λύσις> δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς	αἰτιάσεως	τοῦ θανάτου μέχρι τοῦ τέλους.
[9]	τραγῳδίας τῶν γενομένων ὀνομάτων ἀντέχονται.	Αἴτιον	δ᾽ ὅτι πιθανόν ἐστι τὸ
[4]	μορφὰς τῶν ἀτιμοτάτων καὶ νεκρῶν.	Αἴτιον	δὲ καὶ τούτου, ὅτι μανθάνειν
[9]	Μίτυος ἐν Ἄργει ἀπέκτεινεν τὸν	αἴτιον	τοῦ θανάτου τῷ Μίτυι, θεωροῦντι
[25]	Τὰ δὲ διαιρέσει, οἷον Ἐμπεδοκλῆς	αἶψα	δὲ θνήτ᾽ ἐφύοντο τὰ πρὶν
[2]	γὰρ ἤθη σχεδὸν ἀεὶ τούτοις	ἀκολουθεῖ	μόνοις, κακίᾳ γὰρ καὶ ἀρετῇ
[26]	βραχέως δεικνύμενον μύουρον φαίνεσθαι, ἢ	ἀκολουθοῦντα	τῷ τοῦ μέτρου μήκει ὑδαρῆ·
[15]	τὰ παρὰ τὰς ἐξ ἀνάγκης	ἀκολουθούσας	αἰσθήσεις τῇ ποιητικῇ· καὶ γὰρ
[13]	διὰ τὴν τῶν θεάτρων ἀσθένειαν·	ἀκολουθοῦσι	γὰρ οἱ ποιηταὶ κατ᾽ (εὐχὴν
[11]	ὡς ἀποθανούμενος, ὁ δὲ Δαναὸς	ἀκολουθῶν	ὡς ἀποκτενῶν, τὸν μὲν συνέβη
[24]	μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν τὸν	(ἀκούοντα	καὶ ἐπεισοδιοῦν ἀνομοίοις ἐπεισοδίοις· τὸ
[24]	μεγαλοπρέπειαν καὶ τὸ μεταβάλλειν τὸν	(ἀκούοντα	καὶ ἐπεισοδιοῦν ἀνομοίοις ἐπεισοδίοις· τὸ
[14]	συνεστάναι τὸν μῦθον ὥστε τὸν	(ἀκούοντα	τὰ πράγματα γινόμενα καὶ φρίττειν
[20]	τὸ> ἄνευ προσβολῆς ἔχον φωνὴν	ἀκουστήν,	ἡμίφωνον δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς
[20]	τὸ μετὰ προσβολῆς ἔχον φωνὴν	ἀκουστήν,	οἷον τὸ Σ καὶ τὸ
[20]	(τῶν ἐχόντων τινὰ φωνὴν γινόμενον	ἀκουστόν,	οἷον τὸ Γ καὶ τὸ
[16]	καὶ ἡ ἐν Ἀλκίνου ἀπολόγῳ,	ἀκούων	γὰρ τοῦ κιθαριστοῦ καὶ μνησθεὶς
[14]	συμβαινόντων· ἅπερ ἂν πάθοι τις	ἀκούων	τὸν τοῦ Οἰδίπου μῦθον. Τὸ
[25]	(ζωρότερον δὲ κέραιε οὐ τὸ	ἄκρατον	ὡς οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον.
[6]	τῇ λέξει καὶ τοῖς ἤθεσιν	ἀκριβοῦν	ἢ τὰ πράγματα συνίστασθαι, οἷον
[24]	πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς μίαν	ἀκρόασιν	τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει δὲ πρὸς
[24]	πλῆθος τραγῳδιῶν τῶν εἰς μίαν	ἀκρόασιν	τιθεμένων παρήκοιεν. Ἔχει δὲ πρὸς
[20]	πεφυκυῖα συντίθεσθαι καὶ ἐπὶ τῶν	ἄκρων	καὶ ἐπὶ τοῦ μέσου ἣν
[20]	πεφυκυῖα τίθεσθαι καὶ (ἐπὶ τῶν	ἄκρων	καὶ ἐπὶ τοῦ μέσου. Ὄνομα
[24]	διὰ γὰρ τὸ τοῦτο εἰδέναι	ἀληθὲς	(ὂν παραλογίζεται ἡμῶν ἡ ψυχὴ
[25]	οὔτε βέλτιον οὕτω λέγειν οὔτ᾽	ἀληθῆ,	ἀλλ᾽ εἰ ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει·
[25]	τούτοις ἐὰν ἐπιτιμᾶται ὅτι οὐκ	ἀληθῆ,	ἀλλ᾽ ἴσως ὡς> δεῖ, οἷον
[22]	τὰ κύρια ὀνόματα κατίδοι ὅτι	ἀληθῆ	λέγομεν· οἷον τὸ αὐτὸ ποιήσαντος
[17]	χειμαζόμενος καὶ χαλεπαίνει ὁ ὀργιζόμενος	ἀληθινώτατα.	Διὸ εὐφυοῦς ἡ ποιητική ἐστιν
[9]	τὸ δὲ καθ᾽ ἕκαστον, τί	Ἀλκιβιάδης	ἔπραξεν ἢ τί ἔπαθεν. Ἐπὶ
[16]	γραφὴν ἔκλαυσεν, καὶ ἡ ἐν	Ἀλκίνου	ἀπολόγῳ, ἀκούων γὰρ τοῦ κιθαριστοῦ
[14]	αὐτῇ τῇ τραγῳδίᾳ οἷον ὁ	Ἀλκμέων	ὁ Ἀστυδάμαντος ἢ ὁ Τηλέγονος
[13]	κάλλισται τραγῳδίαι συντίθενται, οἷον (περὶ	Ἀλκμέωνα	καὶ Οἰδίπουν καὶ Ὀρέστην καὶ
[14]	καὶ τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ τοῦ	(Ἀλκμέωνος,	αὐτὸν δὲ εὑρίσκειν δεῖ καὶ
[22]	πᾶν τὸ παρὰ τὸ κύριον.	Ἀλλ᾽	ἄν τις ἅπαντα τοιαῦτα ποιήσῃ,
[14]	υἱὸν ἀποκτείνειν, ἀποκτείνει δὲ οὔ,	ἀλλ᾽	ἀνεγνώρισε, καὶ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ
[21]	ἀσπίδα εἴποι φιάλην μὴ Ἄρεως	ἀλλ᾽	ἄοινον’ Πεποιημένον δ᾽ ἐστὶν ὃ
[14]	Ζητοῦντες γὰρ οὐκ ἀπὸ τέχνης	ἀλλ᾽	ἀπὸ τύχης εὗρον τὸ τοιοῦτον
[5]	ὀψέ ποτε ὁ ἄρχων ἔδωκεν,	ἀλλ᾽	ἐθελονταὶ ἦσαν. Ἤδη δὲ σχήματά
[25]	βέλτιον οὕτω λέγειν οὔτ᾽ ἀληθῆ,	ἀλλ᾽	εἰ ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει· ἀλλ᾽
[20]	οἷον ὁ τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμός,	ἀλλ᾽	ἐνδέχεται ἄνευ ῥημάτων εἶναι λόγον,
[23]	οὐχὶ μιᾶς πράξεως ποιεῖσθαι δήλωσιν	ἀλλ᾽	ἑνὸς χρόνου, ὅσα ἐν τούτῳ
[20]	φωνὴ ἀδιαίρετος, οὐ πᾶσα δὲ	ἀλλ᾽	ἐξ ἧς πέφυκε συνθετὴ γίγνεσθαι
[4]	ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ὁμοίως,	ἀλλ᾽	ἐπὶ βραχὺ (κοινωνοῦσιν αὐτοῦ. Διὰ
[24]	τι ἦθος, καὶ οὐδέν᾽ ἀήθη	ἀλλ᾽	ἔχοντα ἦθος. Δεῖ μὲν οὖν
[16]	τις ἐλήλυθεν, ὅμοιος δὲ οὐθεὶς	ἀλλ᾽	ἢ Ὀρέστης, οὗτος ἄρα ἐλήλυθεν.
[11]	ἢ μὴ πέπραγεν ἔστιν ἀναγνωρίσαι.	Ἀλλ᾽	ἡ μάλιστα τοῦ μύθου καὶ
[26]	ἅπασα ἀποδοκιμαστέα, εἴπερ μηδ᾽ ὄρχησις,	ἀλλ᾽	ἡ φαύλων, ὅπερ καὶ Καλλιππίδῃ
[25]	ἐὰν ἐπιτιμᾶται ὅτι οὐκ ἀληθῆ,	ἀλλ᾽	ἴσως ὡς> δεῖ, οἷον καὶ
[9]	λέγειν, τοῦτο ποιητοῦ ἔργον ἐστίν,	ἀλλ᾽	οἷα ἂν γένοιτο καὶ τὰ
[7]	γὰρ ἅμα ἡ θεωρία γίνεται	ἀλλ᾽	οἴχεται τοῖς θεωροῦσι τὸ ἓν
[21]	φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον·	ἀλλ᾽	ὁμοίως ἔχει τοῦτο πρὸς τὸν
[9]	τὰ γνώριμα ὀλίγοις γνώριμά ἐστιν,	ἀλλ᾽	ὅμως εὐφραίνει πάντας. Δῆλον οὖν
[25]	τὴν τέχνην· ἀδύνατα πεποίηται, ἡμάρτηται·	ἀλλ᾽	ὀρθῶς ἔχει, εἰ τυγχάνει τοῦ
[21]	ἔστιν ὄνομα κείμενον τῶν ἀνάλογον,	ἀλλ᾽	οὐδὲν ἧττον ὁμοίως λεχθήσεται· οἷον
[25]	τὸν Ὀδυσσέα καὶ εἶναι Ἰκάδιον	ἀλλ᾽	οὐκ Ἰκάριον· δι᾽ ἁμάρτημα δὲ
[25]	ἀλλ᾽ εἰ ἔτυχεν ὥσπερ Ξενοφάνει·	ἀλλ᾽	οὖν φασι. (τὰ δὲ ἴσως
[13]	ἔχοι ἂν ἡ τοιαύτη σύστασις	ἀλλ᾽	οὔτε ἔλεον οὔτε φόβον, ὁ
[25]	δὲ ἴσως οὐ βέλτιον μέν,	ἀλλ᾽	οὕτως εἶχεν, οἷον τὰ περὶ
[15]	γὰρ ἀνδρείαν μὲν τὸ ἦθος,	ἀλλ᾽	οὐχ ἁρμόττον γυναικὶ οὕτως ἀνδρείαν
[16]	λέγει ἃ βούλεται ὁ ποιητὴς	ἀλλ᾽	(οὐχ ὁ μῦθος· διὸ ἐγγύς
[24]	ἄλλῳ πεποίηκεν ἢ τῷ ἡρῴῳ,	ἀλλ᾽	ὥσπερ εἴπομεν αὐτὴ ἡ φύσις
[18]	καὶ συναγωνίζεσθαι μὴ ὥσπερ Εὐριπίδῃ	ἀλλ᾽	ὥσπερ Σοφοκλεῖ. Τοῖς δὲ λοιποῖς
[4]	δὲ ἐπεισοδίων πλήθη. Καὶ τὰ	ἄλλ᾽	ὡς (ἕκαστα κοσμηθῆναι λέγεται ἔστω
[25]	τοιούτους εἶναι οἷον Ζεῦξις ἔγραφεν,	ἀλλὰ	βέλτιον· τὸ γὰρ παράδειγμα δεῖ
[13]	εἰς δυστυχίαν μὴ διὰ μοχθηρίαν	ἀλλὰ	δι᾽ ἁμαρτίαν μεγάλην ἢ οἵου
[13]	μοχθηρίαν μεταβάλλων εἰς τὴν δυστυχίαν	ἀλλὰ	δι᾽ (ἁμαρτίαν τινά, τῶν ἐν
[4]	ᾗ μίμημα ποιήσει τὴν ἡδονὴν	ἀλλὰ	διὰ τὴν ἀπεργασίαν ἢ τὴν
[17]	οὐκ ἄρα μόνον τὴν ἀδελφὴν	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν ἔδει τυθῆναι, καὶ
[25]	βλέποντα εἰ σπουδαῖον ἢ φαῦλον,	ἀλλὰ	καὶ εἰς τὸν πράττοντα ἢ
[9]	εἰ ἦν ἀδύνατα. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ἐν ταῖς τραγῳδίαις ἐν
[7]	μόνον ταῦτα τεταγμένα δεῖ ἔχειν	ἀλλὰ	καὶ μέγεθος ὑπάρχειν μὴ τὸ
[4]	(μόνος γὰρ οὐχ ὅτι εὖ	ἀλλὰ	καὶ μιμήσεις δραματικὰς ἐποίησεν) οὕτως
[4]	οὐ μόνον τοῖς φιλοσόφοις ἥδιστον	ἀλλὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις ὁμοίως, ἀλλ᾽
[20]	τοῦ Α, οἷον τὸ ΓΡΑ.	Ἀλλὰ	καὶ τούτων θεωρῆσαι τὰς διαφορὰς
[9]	τελείας ἐστὶ πράξεως ἡ μίμησις	ἀλλὰ	καὶ φοβερῶν καὶ ἐλεεινῶν, ταῦτα
[7]	ἄρχεσθαι μήθ᾽ ὅπου ἔτυχε τελευτᾶν,	ἀλλὰ	κεχρῆσθαι ταῖς εἰρημέναις ἰδέαις. Ἔτι
[1]	ὡς (κατὰ τὴν μίμησιν ποιητὰς	ἀλλὰ	κοινῇ κατὰ τὸ μέτρον προσαγορεύοντες·
[24]	μὴ συνίστασθαι ἐκ μερῶν ἀλόγων,	ἀλλὰ	μάλιστα μὲν μηδὲν ἔχειν ἄλογον,
[13]	οὐχ αὕτη ἀπὸ τραγῳδίας ἡδονὴ	ἀλλὰ	μᾶλλον τῆς κωμῳδίας οἰκεία· ἐκεῖ
[22]	χρῶνται, οἷον τὸ δωμάτων ἄπο’	ἀλλὰ	μὴ ἀπὸ δωμάτων’ καὶ τὸ
[24]	εἰδέναι πῶς ὁ Λάιος ἀπέθανεν,	ἀλλὰ	μὴ ἐν τῷ δράματι, ὥσπερ
[22]	νιν’ καὶ τὸ Ἀχιλλέως πέρι’	ἀλλὰ	μὴ περὶ Ἀχιλλέως’ (καὶ ὅσα
[15]	Ἰλιάδι τὰ περὶ τὸν ἀπόπλουν.	Ἀλλὰ	μηχανῇ χρηστέον ἐπὶ τὰ ἔξω
[13]	γὰρ φοβερὸν οὐδὲ ἐλεεινὸν τοῦτο	ἀλλὰ	μιαρόν ἐστιν· οὔτε τοὺς μοχθηροὺς
[13]	τῆς καλλίστης τραγῳδίας μὴ ἁπλῆν	ἀλλὰ	πεπλεγμένην καὶ ταύτην φοβερῶν καὶ
[8]	ἦν ἢ εἰκὸς θάτερον γενέσθαι,	ἀλλὰ	περὶ μίαν πρᾶξιν οἵαν λέγομεν
[6]	ὃ ἦν τῆς τραγῳδίας ἔργον,	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον ἡ καταδεεστέροις τούτοις
[6]	τραγῳδία μίμησίς ἐστιν οὐκ ἀνθρώπων	ἀλλὰ	πράξεων καὶ βίου (καὶ εὐδαιμονία
[6]	ὅπως τὰ ἤθη μιμήσωνται πράττουσιν,	ἀλλὰ	τὰ ἤθη συμπεριλαμβάνουσιν διὰ τὰς
[22]	ἡ ἐκ τῶν κυρίων ὀνομάτων,	ἀλλὰ	(ταπεινή· παράδειγμα δὲ ἡ Κλεοφῶντος
[3]	οὐκ ἀπὸ τοῦ κωμάζειν λεχθέντας	ἀλλὰ	τῇ κατὰ κώμας πλάνῃ ἀτιμαζομένους
[26]	τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν ποιεῖν αὐτὰς	ἀλλὰ	τὴν εἰρημένην) φανερὸν ὅτι κρείττων
[14]	δεῖ ζητεῖν ἡδονὴν ἀπὸ τραγῳδίας	ἀλλὰ	τὴν οἰκείαν. Ἐπεὶ δὲ τὴν
[26]	οὐ τῆς ποιητικῆς ἡ κατηγορία	ἀλλὰ	τῆς ὑποκριτικῆς, ἐπεὶ ἔστι περιεργάζεσθαι
[4]	σχῆμα πρῶτος ὑπέδειξεν, οὐ ψόγον	ἀλλὰ	τὸ γελοῖον δραματοποιήσας· ὁ γὰρ
[24]	ἅμα πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι	ἀλλὰ	τὸ ἐπὶ τῆς σκηνῆς καὶ
[24]	ἅμα πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι	ἀλλὰ	τὸ ἐπὶ τῆς σκηνῆς καὶ
[25]	οὐ τὸ ἄκρατον ὡς οἰνόφλυξιν	ἀλλὰ	τὸ θᾶττον. Τὸ δὲ κατὰ
[25]	κακός’ οὐ τὸ σῶμα ἀσύμμετρον	ἀλλὰ	τὸ πρόσωπον αἰσχρόν, τὸ γὰρ
[14]	τὸ (φοβερὸν διὰ τῆς ὄψεως	ἀλλὰ	τὸ τερατῶδες μόνον (παρασκευάζοντες οὐδὲν
[25]	δὲ τὸ προελέσθαι μὴ ὀρθῶς,	ἀλλὰ	τὸν ἵππον ἅμ᾽ ἄμφω τὰ
[5]	οὐ μέντοι κατὰ πᾶσαν κακίαν,	ἀλλὰ	τοῦ αἰσχροῦ ἐστι τὸ γελοῖον
[13]	οὐκ εἰς εὐτυχίαν ἐκ δυστυχίας	ἀλλὰ	τοὐναντίον (ἐξ εὐτυχίας εἰς δυστυχίαν
[25]	γὰρ οὐ τοὺς ἡμιόνους λέγει	ἀλλὰ	τοὺς φύλακας· καὶ τὸν Δόλωνα,
[9]	μετὰ μέτρου ἢ ἄνευ μέτρων)	ἀλλὰ	τούτῳ διαφέρει, τῷ τὸν μὲν
[13]	τὰ ἄλλα μὴ εὖ οἰκονομεῖ,	ἀλλὰ	τραγι (κώτατός γε τῶν ποιητῶν
[8]	δ᾽ Ὅμηρος ὥσπερ καὶ τὰ	ἄλλα	διαφέρει καὶ τοῦτ᾽ ἔοικεν καλῶς
[17]	οὖν ἴδιον τοῦτο, τὰ δ᾽	ἄλλα	ἐπεισόδια. ~Ἔστι δὲ πάσης τραγῳδίας
[20]	καὶ τὸ περί’ καὶ τὰ	ἄλλα.	(Ἢ φωνὴ ἄσημος ἣ οὔτε
[26]	εἰ οὖν ἐστι τά γ᾽	ἄλλα	κρείττων, τοῦτό γε οὐκ ἀναγκαῖον
[13]	ὁ Εὐριπίδης, εἰ καὶ τὰ	ἄλλα	μὴ εὖ οἰκονομεῖ, ἀλλὰ τραγι
[9]	γνωρίμων ἐστὶν ὀνομάτων, τὰ δὲ	ἄλλα	πεποιημένα, ἐν ἐνίαις δὲ οὐθέν,
[24]	ἁρμόττον αὐτῇ (αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος δὲ	ἄλλα	τε πολλὰ ἄξιος ἐπαινεῖσθαι καὶ
[22]	μὴ περὶ Ἀχιλλέως’ (καὶ ὅσα	ἄλλα	τοιαῦτα. Διὰ γὰρ τὸ μὴ
[11]	Οἰδίποδι. Εἰσὶν μὲν οὖν καὶ	ἄλλαι	ἀναγνωρίσεις· καὶ γὰρ πρὸς ἄψυχα
[8]	οὖν, καθάπερ καὶ ἐν ταῖς	ἄλλαις	μιμητικαῖς ἡ μία μίμησις ἑνός
[9]	ἐν ᾧ τὰ (ἐπεισόδια μετ᾽	ἄλληλα	οὔτ᾽ εἰκὸς οὔτ᾽ ἀνάγκη εἶναι.
[9]	γένηται παρὰ τὴν δόξαν δι᾽	ἄλληλα·	τὸ γὰρ θαυ (μαστὸν οὕτως
[23]	ἕκαστον ὡς ἔτυχεν ἔχει πρὸς	ἄλληλα.	Ὥσπερ (γὰρ κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[4]	ἐν τῇ διαλέκτῳ τῇ πρὸς	ἀλλήλους,	ἑξάμετρα δὲ ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες
[4]	ἐν τῷ μέτρῳ τούτῳ ἰάμβιζον	ἀλλήλους.	Καὶ ἐγένοντο τῶν παλαιῶν οἱ
[14]	δὴ ἢ φίλων εἶναι πρὸς	ἀλλήλους	τὰς τοιαύτας πράξεις ἢ ἐχθρῶν
[1]	καὶ τούτοις εἴτε μιγνῦσα μετ᾽	ἀλλήλων	εἴθ᾽ ἑνί τινι γένει χρωμένη
[1]	μιμήσεις τὸ σύνολον· διαφέρουσι δὲ	ἀλλήλων	τρισίν, ἢ γὰρ τῷ ἐν
[4]	χροιὰν ἢ διὰ τοιαύτην τινὰ	ἄλλην	αἰτίαν. (Κατὰ φύσιν δὲ ὄντος
[18]	ὑπερβάλλειν. Δίκαιον δὲ καὶ τραγῳδίαν	ἄλλην	καὶ τὴν αὐτὴν λέγειν οὐδενὶ
[25]	(οἷον τὸ κατ᾽ ἰατρικὴν ἢ	ἄλλην	τέχνην (ἢ ἀδύνατα πεποίηται) ὁποιανοῦν,
[17]	τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης δὲ εἰς	ἄλλην	(χώραν, ἐν ᾗ νόμος ἦν
[11]	ἐκείνου δὲ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν	ἄλλης	ἔδει ἀναγνωρίσεως. Δύο μὲν οὖν
[19]	ἐπίταξίς ἐστιν. Διὸ παρείσθω ὡς	ἄλλης	καὶ οὐ τῆς ποιητικῆς ὂν
[25]	πολιτικῆς καὶ τῆς ποιητικῆς οὐδὲ	ἄλλης	(τέχνης καὶ ποιητικῆς. Αὐτῆς δὲ
[18]	οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μύθου ἢ	ἄλλης	τραγῳδίας ἐστίν· διὸ ἐμβόλιμα ᾄδουσιν
[18]	εἰ ῥῆσιν ἐξ ἄλλου εἰς	ἄλλο	ἁρμόττοι ἢ ἐπεισόδιον ὅλον; ~Περὶ
[24]	δεῖ, ἂν τὸ πρῶτον ψεῦδος,	ἄλλο	δὲ τούτου ὄντος ἀνάγκη εἶναι
[7]	μὲν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ᾽	ἄλλο	ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο δ᾽ ἕτερον
[7]	δὲ ὃ καὶ αὐτὸ μετ᾽	ἄλλο	καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο ἕτερον. Δεῖ
[7]	τὸ πολύ, μετὰ δὲ τοῦτο	ἄλλο	οὐδέν· μέσον δὲ ὃ καὶ
[7]	τοὐναντίον ὃ αὐτὸ μὲν μετ᾽	ἄλλο	πέφυκεν εἶναι ἢ (ἐξ ἀνάγκης
[25]	οὕτως ἐκπληκτικώτερον ἢ αὐτὸ ἢ	ἄλλο	ποιεῖ μέρος. Παράδειγμα ἡ τοῦ
[25]	κατὰ τὴν τέχνην ἢ κατ᾽	ἄλλο	συμβεβηκός; ἔλαττον γὰρ εἰ μὴ
[24]	εἰσάγει ἄνδρα ἢ γυναῖκα ἢ	ἄλλο	τι ἦθος, καὶ οὐδέν᾽ ἀήθη
[14]	ἀποκτείνῃ ἢ μέλλῃ ἤ τι	ἄλλο	τοιοῦτον δρᾷ, ταῦτα ζητητέον. Τοὺς
[19]	καὶ ἀπόκρισις καὶ εἴ τι	ἄλλο	τοιοῦτον. Παρὰ γὰρ τὴν τούτων
[24]	ταῦτα μιμητής. Οἱ μὲν οὖν	ἄλλοι	αὐτοὶ μὲν δι᾽ ὅλου ἀγωνίζονται,
[23]	διαλαμβάνει τὴν ποίησιν. Οἱ δ᾽	ἄλλοι	περὶ ἕνα ποιοῦσι καὶ περὶ
[24]	ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν δὲ τοῖς	ἄλλοις	ἀγαθοῖς ὁ ποιητὴς ἀφανίζει ἡδύνων
[22]	μεταφοραῖς καὶ γλώτταις καὶ τοῖς	ἄλλοις	εἴδεσι χρώμενος ἀπρεπῶς καὶ ἐπίτηδες
[23]	πολλοῖς, οἷον νεῶν καταλόγῳ καὶ	ἄλλοις	ἐπεισοδίοις (δὶς) διαλαμβάνει τὴν ποίησιν.
[4]	φιλοσόφοις ἥδιστον ἀλλὰ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ὁμοίως, ἀλλ᾽ ἐπὶ βραχὺ (κοινωνοῦσιν
[13]	Θυέστην καὶ Τήλεφον καὶ ὅσοις	ἄλλοις	συμβέβηκεν ἢ παθεῖν δεινὰ ἢ
[26]	καὶ Καλλιππίδῃ (ἐπετιμᾶτο καὶ νῦν	ἄλλοις	ὡς οὐκ ἐλευθέρας γυναῖκας μιμουμένων.
[16]	μὲν γὰρ τὸ τόξον ἐντείνειν,	ἄλλον	(δὲ) (μηδένα, πεποιημένον ὑπὸ τοῦ
[25]	ποιητὴς ὡσπερανεὶ ζωγράφος ἤ τις	ἄλλος	εἰκονοποιός, ἀνάγκη μιμεῖσθαι τριῶν ὄντων
[4]	κρῖναι καὶ πρὸς τὰ θέατρα,	ἄλλος	λόγος. Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽
[7]	ἂν ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ καὶ	ἄλλοτέ	φασιν. Ὁ δὲ κατ᾽ αὐτὴν
[21]	χρῆσθαι καὶ ἄλλως, προσαγορεύσαντα τὸ	ἀλλότριον	ἀποφῆσαι τῶν οἰκείων τι, οἷον
[21]	γλῶττα. Μεταφορὰ δέ ἐστιν ὀνόματος	ἀλλοτρίου	ἐπιφορὰ ἢ ἀπὸ τοῦ γένους
[18]	ᾄδειν ἢ εἰ ῥῆσιν ἐξ	ἄλλου	εἰς ἄλλο ἁρμόττοι ἢ ἐπεισόδιον
[22]	Μόνον γὰρ τοῦτο οὔτε παρ᾽	ἄλλου	ἔστι λαβεῖν εὐφυΐ ας τε
[23]	ἂν φανείη Ὅμηρος παρὰ τοὺς	ἄλλους,	τῷ μηδὲ τὸν πόλεμον καίπερ
[24]	δὲ μάλιστα Ὅμηρος καὶ τοὺς	ἄλλους	ψευδῆ λέγειν ὡς δεῖ. (Ἔστι
[24]	Διὸ οὐδεὶς μακρὰν σύστασιν ἐν	ἄλλῳ	πεποίηκεν ἢ τῷ ἡρῴῳ, ἀλλ᾽
[24]	ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις ἐν	ἄλλῳ	τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο
[24]	ἥρμοκεν. Εἰ γάρ τις ἐν	ἄλλῳ	τινὶ μέτρῳ διηγηματικὴν μίμησιν ποιοῖτο
[19]	ὅλον; ~Περὶ μὲν οὖν τῶν	ἄλλων	εἰδῶν εἴρηται, λοιπὸν δὲ περὶ
[4]	ἐστὶ καὶ τούτῳ διαφέρουσι τῶν	ἄλλων	ζῴων ὅτι μιμητικώτατόν ἐστι καὶ
[22]	τῶν μεταφορῶν καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	ἰδεῶν μετατιθεὶς ἄν τις τὰ
[22]	κατὰ μὲν οὖν τὴν τῶν	ἄλλων>	ὀνομάτων σύνθεσιν οὐχ οἷόν τε
[1]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	ὅσα τῆς αὐτῆς ἐστι μεθόδου,
[1]	τριμέτρων ἢ ἐλεγείων ἢ τῶν	ἄλλων	τινῶν τῶν τοιούτων ποιοῖτο τὴν
[24]	καὶ ἡ διηγηματικὴ μίμησις τῶν	ἄλλων)	τὸ δὲ ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον
[24]	καὶ ἡ διηγηματικὴ μίμησις τῶν	ἄλλων)	τὸ δὲ ἰαμβεῖον καὶ τετράμετρον
[16]	οἷον Ὀδυσσεὺς διὰ τῆς οὐλῆς	ἄλλως	ἀνεγνωρίσθη ὑπὸ τῆς τροφοῦ καὶ
[22]	ὀνομάτων· διὰ μὲν γὰρ τὸ	ἄλλως	ἔχειν ἢ ὡς τὸ κύριον
[14]	Καὶ παρὰ ταῦτα οὐκ ἔστιν	ἄλλως.	Ἢ γὰρ πρᾶξαι ἀνάγκη ἢ
[21]	τούτῳ τῆς μεταφορᾶς χρῆσθαι καὶ	ἄλλως,	προσαγορεύσαντα τὸ ἀλλότριον ἀποφῆσαι τῶν
[18]	μή, τὰ μέγιστα καὶ πλεῖστα,	ἄλλως	τε (καὶ ὡς νῦν συκοφαντοῦσιν
[16]	ἀνεγνωρίσθη ὑπὸ τῆς τροφοῦ καὶ	ἄλλως	ὑπὸ τῶν συβοτῶν· εἰσὶ γὰρ
[25]	γὰρ ὡς ἀδύνατα ἢ ὡς	ἄλογα	ἢ ὡς βλαβερὰ ἢ ὡς
[24]	Ἐπεὶ καὶ τὰ ἐν Ὀδυσσείᾳ	ἄλογα	τὰ περὶ τὴν ἔκθεσιν ὡς
[25]	ὑποθῆται. Ὀρθὴ δ᾽ ἐπιτίμησις καὶ	ἀλογίᾳ	καὶ μοχθηρίᾳ, ὅταν μὴ (ἀνάγκης
[15]	γὰρ ἀποδίδομεν τοῖς θεοῖς ὁρᾶν.	Ἄλογον	δὲ μηδὲν εἶναι ἐν τοῖς
[24]	ἐνδέχεται ἐν (τῇ ἐποποιίᾳ τὸ	ἄλογον,	δι᾽ ὃ συμβαίνει μάλιστα τὸ
[24]	ἀλλὰ μάλιστα μὲν μηδὲν ἔχειν	ἄλογον,	εἰ δὲ μή, ἔξω τοῦ
[25]	τε καὶ ὅτι ποτὲ οὐκ	ἄλογόν	(ἐστιν· εἰκὸς γὰρ καὶ παρὰ
[25]	(ἀνάγκης οὔσης μηθὲν χρήσηται τῷ	ἀλόγῳ,	ὥσπερ Εὐριπίδης τῷ Αἰγεῖ, ἢ
[24]	λόγους μὴ συνίστασθαι ἐκ μερῶν	ἀλόγων,	ἀλλὰ μάλιστα μὲν μηδὲν ἔχειν
[25]	ὡς Γλαύκων λέγει, (ὅτι ἔνιοι	ἀλόγως	προϋπολαμβάνουσί τι καὶ αὐτοὶ καταψηφισάμενοι
[25]	μὴ ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸν ἵππον	ἅμ᾽	ἄμφω τὰ δεξιὰ προβεβληκότα, ἢ
[25]	τε καὶ ἀνέρες εὗδον παννύχιοι’	ἅμα	δέ φησιν ἦ τοι ὅτ᾽
[7]	γινομένη) οὔτε παμμέγεθες (οὐ γὰρ	ἅμα	ἡ θεωρία γίνεται ἀλλ᾽ οἴχεται
[1]	διαφέρουσι δὲ ὅτι αἱ μὲν	ἅμα	πᾶσιν αἱ δὲ κατὰ μέρος.
[11]	ὡρισμένων· καλλίστη δὲ ἀναγνώρισις, ὅταν	ἅμα	περιπετείᾳ γένηται, οἷον ἔχει ἡ
[24]	διήγησιν εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη	ἅμα	ποιεῖν περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων
[24]	διήγησιν εἶναι ἔστι πολλὰ μέρη	ἅμα	ποιεῖν περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων
[24]	μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι	ἅμα	πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ
[24]	μὲν τῇ τραγῳδίᾳ μὴ ἐνδέχεσθαι	ἅμα	πραττόμενα (πολλὰ μέρη μιμεῖσθαι ἀλλὰ
[8]	γίνεται πρᾶξις. Διὸ πάντες ἐοίκασιν	(ἁμαρτάνειν	ὅσοι τῶν ποιητῶν Ἡρακληίδα Θησηίδα
[15]	καὶ γὰρ κατ᾽ αὐτὰς ἔστιν	ἁμαρτάνειν	πολλάκις· εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν
[13]	οἱ Εὐριπίδῃ ἐγκαλοῦντες τὸ αὐτὸ	ἁμαρτάνουσιν	ὅτι τοῦτο (δρᾷ ἐν ταῖς
[25]	Ἰκάδιον ἀλλ᾽ οὐκ Ἰκάριον· δι᾽	ἁμάρτημα	δὲ τὸ πρόβλημα εἰκός ἐστιν.
[25]	ἢ τὸ καθ᾽ ἑκάστην τέχνην	ἁμάρτημα,	(οἷον τὸ κατ᾽ ἰατρικὴν ἢ
[5]	μόριον. Τὸ γὰρ γελοῖόν ἐστιν	(ἁμάρτημά	τι καὶ αἶσχος ἀνώδυνον καὶ
[25]	ἡμαρτῆσθαι. Ἔτι ποτέρων ἐστὶ τὸ	(ἁμάρτημα,	τῶν κατὰ τὴν τέχνην ἢ
[25]	προείλετο μιμήσασθαι ἀδυναμίαν, αὐτῆς ἡ	ἁμαρτία·	εἰ δὲ τὸ προελέσθαι μὴ
[25]	Αὐτῆς δὲ τῆς ποιητικῆς διττὴ	ἁμαρτία,	ἡ μὲν γὰρ καθ᾽ αὑτήν,
[13]	μὴ διὰ μοχθηρίαν ἀλλὰ δι᾽	ἁμαρτίαν	μεγάλην ἢ οἵου εἴρηται ἢ
[13]	εἰς τὴν δυστυχίαν ἀλλὰ δι᾽	(ἁμαρτίαν	τινά, τῶν ἐν μεγάλῃ δόξῃ
[16]	διὸ ἐγγύς τι τῆς εἰρημένης	ἁμαρτίας	ἐστίν, ἐξῆν γὰρ ἂν ἔνια
[14]	ὅπερ ἐστὶ πρότερον καὶ ποιητοῦ	ἀμείνονος.	Δεῖ γὰρ καὶ ἄνευ τοῦ
[9]	τῷ ἢ ἔμμετρα λέγειν ἢ	ἄμετρα	διαφέρουσιν (εἴη γὰρ ἂν τὰ
[25]	κέρατα οὐκ ἔχει ἢ εἰ	ἀμιμήτως	ἔγραψεν. Πρὸς δὲ τούτοις ἐὰν
[25]	τι. Καὶ τὸ οἴη δ᾽	ἄμμορος’	κατὰ μεταφοράν, τὸ γὰρ γνωριμώτατον
[20]	ἢ διορισμὸν δηλοῖ. Οἷον τὸ	ἀμφί’	καὶ τὸ περί’ καὶ τὰ
[17]	ὃ ἐπετιμᾶτο Καρκίνῳ. Ὁ γὰρ	Ἀμφιάραος	ἐξ ἱεροῦ ἀνῄει, ὃ μὴ
[25]	τε πρὶν κέκρητο’ Τὰ δὲ	ἀμφιβολίᾳ,	παρῴχηκεν δὲ πλέω νύξ’ τὸ
[25]	πλέω νύξ’ τὸ γὰρ πλείω	ἀμφίβολόν	ἐστιν. Τὰ δὲ κατὰ τὸ
[10]	μετὰ ἀναγνωρισμοῦ ἢ περιπετείας ἢ	ἀμφοῖν	ἡ μετάβασίς ἐστιν. Ταῦτα δὲ
[18]	εὖ (λύουσι κακῶς· δεῖ δὲ	ἀμφότερα	ἀρτικροτεῖσθαι. Χρὴ δὲ ὅπερ εἴρηται
[11]	ἅτερος (τίς ἐστιν, ὁτὲ δὲ	ἀμφοτέρους	δεῖ ἀναγνωρίσαι, οἷον ἡ μὲν
[21]	τὸ δῶ’ καὶ μία γίνεται	ἀμφοτέρων	ὄψ’ Ἐξηλλαγμένον δ᾽ ἐστὶν ὅταν
[21]	τὸ δὲ ταμεῖν ἀρύσαι εἴρηκεν·	ἄμφω	γὰρ ἀφελεῖν τί ἐστιν. Τὸ
[3]	πράττοντας γὰρ μιμοῦνται καὶ δρῶντας	ἄμφω.	Ὅθεν καὶ δράματα καλεῖσθαί τινες
[3]	μιμητὴς Ὁμήρῳ Σοφοκλῆς, μιμοῦνται γὰρ	ἄμφω	σπουδαίους, τῇ δὲ Ἀριστοφάνει, πράττοντας
[25]	ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸν ἵππον ἅμ᾽	ἄμφω	τὰ δεξιὰ προβεβληκότα, ἢ τὸ
[6]	ἄνευ δὲ ἠθῶν γέ (νοιτ᾽	ἄν·	αἱ γὰρ τῶν νέων τῶν
[7]	τάξει ἐστίν, διὸ οὔτε πάμμικρον	ἄν	τι γένοιτο καλὸν ζῷον (συγχεῖται
[22]	τὸ παρὰ τὸ κύριον. Ἀλλ᾽	ἄν	τις ἅπαντα τοιαῦτα ποιήσῃ, ἢ
[26]	μίμησις ἢ ἡ τραγική, διαπορήσειεν	ἄν	τις. Εἰ γὰρ ἡ ἧττον
[2]	Κύκλωπας Τιμόθεος καὶ Φιλόξενος μιμήσαιτο	ἄν	τις. Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ
[3]	τὸ ὡς ἕκαστα τούτων (μιμήσαιτο	ἄν	τις. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[22]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἰδεῶν μετατιθεὶς	ἄν	τις τὰ κύρια ὀνόματα κατίδοι
[19]	καὶ ἄξιον (σπουδῆς. Τί γὰρ	ἄν	τις ὑπολάβοι ἡμαρτῆσθαι ἃ Πρωταγόρας
[25]	ὡδὶ ἢ (ὡδί, ὡς μάλιστ᾽	ἄν	τις ὑπολάβοι· κατὰ τὴν καταντικρὺ
[22]	ἐπὶ τὰ γελοῖα τὸ (αὐτὸ	ἂν	ἀπεργάσαιτο. Τὸ δὲ ἁρμόττον ὅσον
[21]	ἢ συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ δὲ	ἂν	ἀφῃρημένον τι ᾖ αὐτοῦ, ἐπεκτεταμένον
[9]	γενόμενα (λέγειν, τὸν δὲ οἷα	ἂν	γένοιτο. Διὸ καὶ φιλοσοφώτερον καὶ
[24]	οὐκ ἂν ἦν ἀνεκτὰ δῆλον	ἂν	γένοιτο, εἰ αὐτὰ φαῦλος ποιητὴς
[9]	ποιητοῦ ἔργον ἐστίν, ἀλλ᾽ οἷα	ἂν	γένοιτο καὶ τὰ δυνατὰ κατὰ
[6]	Ἔτι ἄνευ μὲν πράξεως οὐκ	ἂν	γένοιτο τραγῳδία, ἄνευ δὲ ἠθῶν
[22]	εἶδον (Μαραθῶνάδε βαδίζοντα, καὶ οὐκ	ἂν	γεράμενος τὸν ἐκείνου ἐλλέβορον. Τὸ
[24]	γὰρ οὐ δεῖ συνίστασθαι τοιούτους.	ἂν	δὲ θῇ καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως
[26]	οἷον οἱ φαῦλοι αὐληταὶ κυλιόμενοι	ἂν	δίσκον δέῃ μιμεῖσθαι, καὶ ἕλκοντες
[9]	φανερὸν ὅτι δυνατά· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγένετο, εἰ ἦν ἀδύνατα. Οὐ
[9]	μέτρα τεθῆναι καὶ οὐδὲν ἧττον	ἂν	εἴη ἱστορία τις μετὰ μέτρου
[13]	τὸ τῆς τραγῳδίας (ἔργον, ἐφεξῆς	ἂν	εἴη λεκτέον τοῖς νῦν εἰρημένοις.
[26]	τὴν εἰρημένην) φανερὸν ὅτι κρείττων	ἂν	εἴη μᾶλλον τοῦ (τέλους τυγχάνουσα
[3]	Ὥστε τῇ μὲν ὁ αὐτὸς	ἂν	εἴη μιμητὴς Ὁμήρῳ Σοφοκλῆς, μιμοῦνται
[26]	οὖν φορτική, χείρων δῆλον ὅτι	ἂν	εἴη. (Πρῶτον μὲν οὐ τῆς
[6]	μίμησιν, πρῶτον μὲν ἐξ ἀνάγκης	ἂν	εἴη τι μόριον τραγῳδίας ὁ
[19]	τὸν λόγον γίγνεσθαι. Τί γὰρ	ἂν	εἴη τοῦ λέγοντος ἔργον, εἰ
[9]	οὐδὲν κωλύει τοιαῦτα εἶναι οἷα	ἂν	εἰκὸς γενέσθαι (καὶ δυνατὰ γενέσθαι)
[22]	τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει ὅτι ἃ οὐδεὶς	ἂν	εἴπειεν ἐν τῇ διαλέκτῳ τούτοις
[17]	πρὸ ὀμμάτων τιθέμενον· οὕτω γὰρ	ἂν	ἐναργέστατα (ὁ) ὁρῶν ὥσπερ παρ᾽
[16]	εἰρημένης ἁμαρτίας ἐστίν, ἐξῆν γὰρ	ἂν	ἔνια καὶ ἐνεγκεῖν. Καὶ ἐν
[13]	κωμῳδίας οἰκεία· ἐκεῖ γὰρ οἳ	ἂν	ἔχθιστοι ὦσιν ἐν τῷ μύθῳ,
[1]	μέχρι τοῦ νῦν· οὐδὲν γὰρ	ἂν	(ἔχοιμεν ὀνομάσαι κοινὸν τοὺς Σώφρονος
[15]	πρᾶξις προαίρεσίν τινα ἥ τις	ἂν>	ᾖ, χρηστὸν δὲ ἐὰν χρηστήν.
[13]	τὸ μὲν γὰρ φιλάνθρωπον ἔχοι	ἂν	ἡ τοιαύτη σύστασις ἀλλ᾽ οὔτε
[7]	ἑκατὸν τραγῳδίας ἀγωνίζεσθαι, πρὸς κλεψύδρας	ἂν	ἠγωνίζοντο, ὥσπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτέ
[24]	περὶ τὴν ἔκθεσιν ὡς οὐκ	ἂν	ἦν ἀνεκτὰ δῆλον ἂν γένοιτο,
[17]	καὶ παρατείνειν. Λέγω δὲ οὕτως	ἂν	θεωρεῖσθαι τὸ καθόλου, οἷον τῆς
[25]	καὶ ποίων εἰδῶν ἐστιν, ὧδ᾽	ἂν	θεωροῦσιν γένοιτ᾽ ἂν φανερόν. Ἔπεὶ
[1]	τὸ μέτρον προσαγορεύοντες· καὶ γὰρ	ἂν	ἰατρικὸν ἢ φυσικόν τι διὰ
[4]	ἔστω ἡμῖν εἰρημένα· πολὺ γὰρ	ἂν	ἴσως ἔργον εἴη διεξιέναι καθ᾽
[21]	ἐκ σημαινόντων σύγκειται. Εἴη δ᾽	ἂν	καὶ τριπλοῦν καὶ τετραπλοῦν ὄνομα
[13]	ἀγώνων τραγικώταται αἱ τοιαῦται φαίνονται,	ἂν	κατορθωθῶσιν, καὶ ὁ Εὐριπίδης, εἰ
[17]	εὑρίσκοι τὸ πρέπον καὶ ἥκιστα	ἂν	λανθάνοι (τὸ) τὰ ὑπεναντία) Σημεῖον
[23]	ἐπιχειρῆσαι ποιεῖν ὅλον· λίαν γὰρ	ἂν	μέγας καὶ οὐκ εὐσύνοπτος ἔμελλεν
[22]	ἢ αἴνιγμα ἔσται ἢ (βαρβαρισμός·	ἂν	μὲν οὖν ἐκ μεταφορῶν, αἴνιγμα,
[14]	πράξεις ἢ ἐχθρῶν ἢ μηδετέρων.	Ἂν	μὲν οὖν ἐχθρὸς ἐχθρόν, οὐδὲν
[26]	φορτική· ὡς γὰρ οὐκ αἰσθανομένων	(ἂν	μὴ αὐτὸς προσθῇ, πολλὴν κίνησιν
[14]	κατ᾽ αὐτὸ τὸ πάθος· οὐδ᾽	ἂν	μηδετέρως ἔχοντες· ὅταν δ᾽ ἐν
[24]	Ὥστε τὸ λέγειν ὅτι ἀνῄρητο	ἂν	ὁ μῦθος γελοῖον· ἐξ ἀρχῆς
[6]	τοῖς καλλίστοις φαρμάκοις χύδην, οὐκ	ἂν	ὁμοίως εὐφράνειεν καὶ λευκογραφήσας εἰκόνα)
[14]	ἐλεεῖν ἐκ τῶν συμβαινόντων· ἅπερ	ἂν	πάθοι τις ἀκούων τὸν τοῦ
[25]	τι δοκῇ σημαίνειν, ἐπισκοπεῖν ποσαχῶς	ἂν	σημήνειε τοῦτο ἐν τῷ εἰρημένῳ,
[26]	μιμεῖσθαι, καὶ ἕλκοντες τὸν κορυφαῖον	ἂν	Σκύλλαν αὐλῶσιν. Ἡ μὲν οὖν
[9]	ἢ ἄμετρα διαφέρουσιν (εἴη γὰρ	ἂν	τὰ Ἡροδότου εἰς μέτρα τεθῆναι
[24]	δέ ἐστι ψεῦδος. Διὸ δεῖ,	ἂν	τὸ πρῶτον ψεῦδος, ἄλλο δὲ
[25]	οὐ πινόντων οἶνον. Εἴη δ᾽	ἂν	τοῦτό γε καὶ> κατὰ μεταφοράν.
[24]	καὶ τὸ (τέλος. Εἴη δ᾽	ἂν	τοῦτο, εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων
[24]	καὶ τὸ (τέλος. Εἴη δ᾽	ἂν	τοῦτο, εἰ τῶν μὲν ἀρχαίων
[25]	εἰρηκότος ὅ τι δοκεῖ ἐπιτιμῶσιν,	ἂν	ὑπεναντίον ᾖ τῇ αὑτῶν οἰήσει.
[24]	ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς	ἂν	φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον
[24]	ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς, ἀπρεπὲς	ἂν	φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν στασιμώτατον
[24]	δίωξιν ἐπὶ σκηνῆς ὄντα γελοῖα	ἂν	φανείη, οἱ μὲν ἑστῶτες καὶ
[23]	εἴπομεν ἤδη καὶ ταύτῃ θεσπέσιος	ἂν	φανείη Ὅμηρος παρὰ τοὺς ἄλλους,
[25]	ἐστιν, ὧδ᾽ ἂν θεωροῦσιν γένοιτ᾽	ἂν	φανερόν. Ἔπεὶ γάρ ἐστι μιμητὴς
[25]	ἃ αὐτὸς λέγει ἢ ὃ	ἂν	φρόνιμος ὑποθῆται. Ὀρθὴ δ᾽ ἐπιτίμησις
[25]	ἢ πρὸς τὴν δόξαν δεῖ	ἀνάγειν.	Πρός τε γὰρ τὴν ποίησιν
[26]	ἡ ἐποποιία· διὰ γὰρ τοῦ	ἀναγινώσκειν	φανερὰ ὁποία τίς ἐστιν· εἰ
[14]	τοιοῦτον παρασκευάζειν ἐν τοῖς μύθοις·	ἀναγκάζονται	οὖν ἐπὶ ταύτας τὰς οἰκίας
[9]	παρατείνοντες τὸν μῦθον πολλάκις διαστρέφειν	ἀναγκάζονται	τὸ ἐφεξῆς. (Ἐπεὶ δὲ οὐ
[15]	παράδειγμα πονηρίας μὲν ἤθους μὴ	ἀναγκαίας	οἷον ὁ Μενέλαος ὁ ἐν
[26]	ἄλλα κρείττων, τοῦτό γε οὐκ	ἀναγκαῖον	αὐτῇ ὑπάρχειν. Ἔπειτα διότι πάντ᾽
[7]	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ	ἀναγκαῖον	ἐφεξῆς γιγνομένων συμβαίνει εἰς εὐτυχίαν
[15]	τοιαῦτα λέγειν ἢ πράττειν ἢ	ἀναγκαῖον	ἢ εἰκὸς καὶ τοῦτο μετὰ
[15]	τοῦτο μετὰ τοῦτο γίνεσθαι ἢ	ἀναγκαῖον	ἢ εἰκός. Φανερὸν οὖν ὅτι
[15]	συστάσει ἀεὶ ζητεῖν ἢ τὸ	ἀναγκαῖον	ἢ τὸ εἰκός, (ὥστε τὸν
[8]	ἀγερμῷ, ὧν οὐδὲν θατέρου γενομένου	ἀναγκαῖον	ἦν ἢ εἰκὸς θάτερον γενέσθαι,
[9]	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ	ἀναγκαῖον.	Ὁ γὰρ ἱστορικὸς καὶ ὁ
[11]	λέγομεν κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ	ἀναγκαῖον,	οἷον ἐν τῷ/ (Οἰδιποδι ἐλθὼν
[9]	κατὰ τὸ εἰκὸς ἢ τὸ	ἀναγκαῖον,	οὗ (στοχάζεται ἡ ποίησις ὀνόματα
[13]	τῶν τοιούτων γενῶν ἐπιφανεῖς ἄνδρες.	Ἀνάγκη	ἄρα τὸν καλῶς ἔχοντα μῦθον
[2]	δὲ μιμοῦνται οἱ μιμούμενοι πράττοντας,	ἀνάγκη	δὲ τούτους ἢ σπουδαίους ἢ
[14]	οἰκτρὰ φαίνεται (τῶν συμπιπτόντων, λάβωμεν.	Ἀνάγκη	δὴ ἢ φίλων εἶναι πρὸς
[24]	ψεῦδος, ἄλλο δὲ τούτου ὄντος	ἀνάγκη	εἶναι ἢ γενέσθαι ᾖ, προσθεῖναι·
[9]	μετ᾽ ἄλληλα οὔτ᾽ εἰκὸς οὔτ᾽	ἀνάγκη	εἶναι. Τοιαῦται δὲ ποιοῦνται ὑπὸ
[14]	ἔστιν ἄλλως. Ἢ γὰρ πρᾶξαι	ἀνάγκη	ἢ μὴ καὶ εἰδότας ἢ
[25]	ζωγράφος ἤ τις ἄλλος εἰκονοποιός,	ἀνάγκη	μιμεῖσθαι τριῶν ὄντων τὸν (ἀριθμὸν
[6]	τι ἢ καὶ ἀποφαίνονται γνώμην.	Ἀνάγκη	οὖν πάσης τῆς τραγῳδίας μέρη
[23]	τὰς συνθέσεις εἶναι, ἐν αἷς	ἀνάγκη	οὐχὶ μιᾶς πράξεως ποιεῖσθαι δήλωσιν
[6]	δὲ ὑπὸ τινῶν πραττόντων, οὓς	ἀνάγκη	ποιούς τινας εἶναι κατά τε
[9]	τοιαῦτα (οὐκ εἰκῇ γίνεσθαι· ὥστε	ἀνάγκη	τοὺς τοιούτους εἶναι καλλίους μύθους.
[15]	τούτοις τὰ παρὰ τὰς ἐξ	ἀνάγκης	ἀκολουθούσας αἰσθήσεις τῇ ποιητικῇ· καὶ
[6]	τὴν μίμησιν, πρῶτον μὲν ἐξ	ἀνάγκης	ἂν εἴη τι μόριον τραγῳδίας
[10]	τῶν προγεγενημένων συμβαίνειν (ἢ ἐξ	ἀνάγκης	ἢ κατὰ τὸ εἰκὸς γίγνεσθαι
[7]	ἄλλο πέφυκεν εἶναι ἢ (ἐξ	ἀνάγκης	ἢ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ,
[7]	ὃ αὐτὸ μὲν μὴ ἐξ	ἀνάγκης	μετ᾽ ἄλλο ἐστίν, μετ᾽ ἐκεῖνο
[25]	ἀλογίᾳ καὶ μοχθηρίᾳ, ὅταν μὴ	(ἀνάγκης	οὔσης μηθὲν χρήσηται τῷ ἀλόγῳ,
[16]	(τὸ δὲ ὡς δι᾽ ἐκείνου	ἀναγνωριοῦντος	διὰ τούτου ποιῆσαι παραλογισμός. Πασῶν
[11]	τις ἢ μὴ πέπραγεν ἔστιν	ἀναγνωρίσαι.	Ἀλλ᾽ ἡ μάλιστα τοῦ μύθου
[11]	ἐστιν, ὁτὲ δὲ ἀμφοτέρους δεῖ	ἀναγνωρίσαι,	οἷον ἡ μὲν Ἰφιγένεια τῷ
[14]	τι τῶν ἀνηκέστων δι᾽ ἄγνοιαν	ἀναγνωρίσαι	πρὶν ποιῆσαι. Καὶ παρὰ ταῦτα
[14]	πρᾶξαι τὸ δεινόν, εἶθ᾽ ὕστερον	ἀναγνωρίσαι	τὴν φιλίαν, ὥσπερ ὁ Σοφοκλέους
[14]	ἀγνοοῦντα μὲν πρᾶξαι, πράξαντα δὲ	ἀναγνωρίσαι·	τό τε γὰρ μιαρὸν οὐ
[17]	αὐτὸς δὲ ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ	ἀναγνωρίσας	τινὰς ἐπιθέμενος αὐτὸς μὲν ἐσώθη
[6]	ἐστίν, αἵ τε περιπέτειαι καὶ	(ἀναγνωρίσεις.	Ἔτι σημεῖον ὅτι καὶ οἱ
[11]	Εἰσὶν μὲν οὖν καὶ ἄλλαι	ἀναγνωρίσεις·	καὶ γὰρ πρὸς ἄψυχα καὶ
[24]	καὶ γὰρ περιπετειῶν δεῖ καὶ	ἀναγνωρίσεων	καὶ παθημάτων· ἔτι τὰς διανοίας
[24]	καὶ γὰρ περιπετειῶν δεῖ καὶ	ἀναγνωρίσεων	καὶ παθημάτων· ἔτι τὰς διανοίας
[11]	πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν ἄλλης ἔδει	ἀναγνωρίσεως.	Δύο μὲν οὖν τοῦ μύθου
[16]	ἐστιν, εἴρηται πρότερον· εἴδη (δὲ	ἀναγνωρίσεως,	πρώτη μὲν ἡ ἀτεχνοτάτη καὶ
[11]	δὴ ἡ ἀναγνώρισις τινῶν ἐστιν	ἀναγνώρισις,	αἱ μέν εἰσι θατέρου πρὸς
[24]	παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον	(ἀναγνώρισις	γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς
[24]	παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια πεπλεγμένον	(ἀναγνώρισις	γὰρ διόλου) καὶ ἠθική· πρὸς
[16]	ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς.	~Ἀναγνώρισις	δὲ τί μέν ἐστιν, εἴρηται
[11]	πεπραγμένων ἀποθανεῖν, τὸν δὲ σωθῆναι.	Ἀναγνώρισις	(δέ, ὥσπερ καὶ τοὔνομα σημαίνει,
[11]	Τούτων δὲ περιπέτεια μὲν καὶ	ἀναγνώρισις	εἴρηται, πάθος δέ ἐστι πρᾶξις
[14]	μιαρὸν οὐ πρόσεστιν καὶ ἡ	ἀναγνώρισις	ἐκπληκτικόν. Κράτιστον δὲ (τὸ τελευταῖον,
[18]	τὸ ὅλον ἐστὶν περιπέτεια καὶ	ἀναγνώρισις,	ἡ δὲ παθητική, οἷον οἵ
[16]	ποιῆσαι παραλογισμός. Πασῶν δὲ βελτίστη	ἀναγνώρισις	ἡ ἐξ αὐτῶν τῶν πραγμάτων,
[11]	εἰρημένη ἐστίν· ἡ γὰρ τοιαύτη	ἀναγνώρισις	καὶ περιπέτεια ἢ ἔλεον ἕξει
[11]	ἢ δυστυχίαν ὡρισμένων· καλλίστη δὲ	ἀναγνώρισις,	ὅταν ἅμα περιπετείᾳ γένηται, οἷον
[11]	τοιούτων συμβήσεται. Ἐπεὶ δὴ ἡ	ἀναγνώρισις	τινῶν ἐστιν ἀναγνώρισις, αἱ μέν
[11]	μέρη ταῦτ᾽ ἐστί, περιπέτεια (καὶ	ἀναγνώρισις·	τρίτον δὲ πάθος. Τούτων δὲ
[10]	πεπλεγμένην δὲ ἐξ ἧς μετὰ	ἀναγνωρισμοῦ	ἢ περιπετείας ἢ ἀμφοῖν ἡ
[10]	καὶ μιᾶς ἄνευ περιπετείας ἢ	ἀναγνωρισμοῦ	ἡ μετάβασις γίνεται, πεπλεγμένην δὲ
[26]	ἐναργὲς ἔχει καὶ ἐν τῇ	ἀναγνώσει	καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων· (ἔτι
[7]	γὰρ ἡ θεωρία ἐγγὺς τοῦ	ἀναισθήτου	χρόνου γινομένη) οὔτε παμμέγεθες (οὐ
[6]	ἐροῦμεν· περὶ δὲ τραγῳδίας λέγωμεν	ἀναλαβόντες	αὐτῆς ἐκ τῶν εἰρημένων τὸν
[17]	ὥστε τὰ (χρήματα ὑπὸ μνηστήρων	ἀναλίσκεσθαι	καὶ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύεσθαι, αὐτὸς
[21]	οὐκ ἔστιν ὄνομα κείμενον τῶν	ἀνάλογον,	ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον ὁμοίως λεχθήσεται·
[4]	γελοῖον δραματοποιήσας· ὁ γὰρ Μαργίτης	ἀνάλογον	ἔχει, ὥσπερ Ἰλιὰς καὶ ἡ
[21]	ἐπὶ εἶδος ἢ κατὰ τὸ	ἀνάλογον.	Λέγω δὲ ἀπὸ γένους μὲν
[21]	ἀφελεῖν τί ἐστιν. Τὸ δὲ	ἀνάλογον	λέγω, ὅταν ὁμοίως ἔχῃ τὸ
[24]	καὶ οὐ διώκοντες, ὁ δὲ	ἀνανεύων,	ἐν δὲ τοῖς ἔπεσιν λανθάνει.
[13]	ὁ μὲν γὰρ περὶ τὸν	ἀνάξιόν	ἐστιν δυστυχοῦντα, ὁ δὲ (περὶ
[13]	ὅμοιον, ἔλεος μὲν περὶ τὸν	ἀνάξιον,	φόβος δὲ περὶ τὸν ὅμοιον,
[12]	δὲ μέλος χοροῦ τὸ ἄνευ	ἀναπαίστου	καὶ τροχαίου, κομμὸς δὲ θρῆνος
[22]	δὲ τὴν μεταφορῶν ἐνδέχεται, οἷον	ἄνδρ᾽	εἶδον πυρὶ χαλκὸν (ἐπ᾽ ἀνέρι
[24]	δὲ ὀλίγα (φροιμιασάμενος εὐθὺς εἰσάγει	ἄνδρα	ἢ γυναῖκα ἢ ἄλλο τι
[13]	δῆλον ὅτι οὔτε τοὺς ἐπιεικεῖς	ἄνδρας	δεῖ (μεταβάλλοντας φαίνεσθαι ἐξ εὐτυχίας
[15]	ἀλλ᾽ οὐχ ἁρμόττον γυναικὶ οὕτως	ἀνδρείαν	ἢ δεινὴν εἶναι. Τρίτον δὲ
[15]	δὲ τὸ ἁρμόττοντα· ἔστιν γὰρ	ἀνδρείαν	μὲν τὸ ἦθος, ἀλλ᾽ οὐχ
[18]	ἐξαπατηθῇ, ὥσπερ Σίσυφος, καὶ ὁ	ἀνδρεῖος	μὲν ἄδικος δὲ ἡττηθῇ. Ἔστιν
[13]	ἐκ τῶν τοιούτων γενῶν ἐπιφανεῖς	ἄνδρες.	Ἀνάγκη ἄρα τὸν καλῶς ἔχοντα
[9]	φαίνεται γεγονέναι, οἷον ὡς ὁ	ἀνδριὰς	ὁ τοῦ Μίτυος ἐν Ἄργει
[14]	ἀποκτείνειν, ἀποκτείνει δὲ οὔ, ἀλλ᾽	ἀνεγνώρισε,	καὶ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ ἡ
[14]	υἱὸς τὴν μητέρα ἐκδιδόναι μέλλων	ἀνεγνώρισεν.	Διὰ γὰρ τοῦτο, ὅπερ πάλαι
[17]	δὲ καὶ ληφθεὶς θύεσθαι μέλλων	ἀνεγνώρισεν,	εἴθ᾽ ὡς (Εὐριπίδης εἴθ᾽ ὡς
[16]	Οἷον (Ὀρέστης) ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ	ἀνεγνώρισεν	ὅτι Ὀρέστης· ἐκείνη μὲν γὰρ
[11]	ἡ μὲν Ἰφιγένεια τῷ Ὀρέστῃ	ἀνεγνωρίσθη	ἐκ τῆς πέμψεως τῆς ἐπιστολῆς,
[16]	Ὀδυσσεὺς διὰ τῆς οὐλῆς ἄλλως	ἀνεγνωρίσθη	ὑπὸ τῆς τροφοῦ καὶ ἄλλως
[16]	κιθαριστοῦ καὶ μνησθεὶς ἐδάκρυσεν, ὅθεν	ἀνεγνωρίσθησαν.	Τετάρτη δὲ ἡ ἐκ συλλογισμοῦ,
[17]	τῆς ἱερείας, τὸ δὲ ὅτι	ἀνεῖλεν	ὁ θεὸς (διά τινα αἰτίαν
[24]	ἔκθεσιν ὡς οὐκ ἂν ἦν	ἀνεκτὰ	δῆλον ἂν γένοιτο, εἰ αὐτὰ
[25]	μέν ῥα θεοί τε καὶ	ἀνέρες	εὗδον παννύχιοι’ ἅμα δέ φησιν
[22]	ἄνδρ᾽ εἶδον πυρὶ χαλκὸν (ἐπ᾽	ἀνέρι	κολλήσαντα’ καὶ τὰ τοιαῦτα. Τὰ
[6]	γὰρ τῆς τραγῳδίας δύναμις καὶ	ἄνευ	ἀγῶνος καὶ ὑποκριτῶν ἔστιν, ἔτι
[12]	στάσιμον δὲ μέλος χοροῦ τὸ	ἄνευ	ἀναπαίστου καὶ τροχαίου, κομμὸς δὲ
[6]	πράξεως οὐκ ἂν γένοιτο τραγῳδία,	ἄνευ	δὲ ἠθῶν γέ (νοιτ᾽ ἄν·
[19]	ὅτι τὰ μὲν δεῖ φαίνεσθαι	ἄνευ	διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν τῷ
[26]	μιμουμένων. Ἔτι ἡ τραγῳδία καὶ	ἄνευ	κινήσεως ποιεῖ τὸ αὑτῆς, ὥσπερ
[6]	δὲ τέλος μέγιστον ἁπάντων. Ἔτι	ἄνευ	μὲν πράξεως οὐκ ἂν γένοιτο
[9]	ἱστορία τις μετὰ μέτρου ἢ	ἄνευ	μέτρων) ἀλλὰ τούτῳ διαφέρει, τῷ
[5]	πρόσωπον αἰσχρόν τι καὶ διεστραμμένον	ἄνευ	ὀδύνης. Αἱ μὲν οὖν τῆς
[10]	ὥσπερ ὥρισται συνεχοῦς καὶ μιᾶς	ἄνευ	περιπετείας ἢ ἀναγνωρισμοῦ ἡ μετάβασις
[20]	δὲ ταῦτα φωνῆεν μὲν τὸ>	ἄνευ	προσβολῆς ἔχον φωνὴν ἀκουστήν, ἡμίφωνον
[20]	τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμός, ἀλλ᾽ ἐνδέχεται	ἄνευ	ῥημάτων εἶναι λόγον, μέρος μέντοι
[20]	ἔχοντος· καὶ γὰρ τὸ ΓΡ	ἄνευ	τοῦ Α συλλαβὴ καὶ μετὰ
[14]	ποιητοῦ ἀμείνονος. Δεῖ γὰρ καὶ	ἄνευ	τοῦ ὁρᾶν οὕτω συνεστάναι τὸν
[16]	γράμματα. Αἱ γὰρ τοιαῦται μόναι	(ἄνευ	τῶν πεποιημένων σημείων καὶ περιδεραίων.
[20]	δέ ἐστι φωνὴ συνθετὴ σημαντικὴ	ἄνευ	χρόνου ἧς μέρος οὐδέν ἐστι
[17]	Ὁ γὰρ Ἀμφιάραος ἐξ ἱεροῦ	ἀνῄει,	ὃ μὴ ὁρῶντα (τὸν θεατὴν)
[14]	τὸ (μέλλοντα ποιεῖν τι τῶν	ἀνηκέστων	δι᾽ ἄγνοιαν ἀναγνωρίσαι πρὶν ποιῆσαι.
[24]	ἥκων. Ὥστε τὸ λέγειν ὅτι	ἀνῄρητο	ἂν ὁ μῦθος γελοῖον· ἐξ
[21]	τὸ δεύτερον. Καὶ ἐνίοτε προστιθέασιν	ἀνθ᾽	(οὗ λέγει πρὸς ὅ ἐστι.
[9]	οὐθέν, οἷον ἐν τῷ Ἀγάθωνος	Ἀνθεῖ·	ὁμοίως γὰρ ἐν τούτῳ τά
[1]	ποιοῖτο τὴν μίμησιν. Πλὴν οἱ	ἄνθρωποί	γε συνάπτοντες τῷ μέτρῳ τὸ
[20]	τὸ ἑνὶ ἢ πολλοῖς, οἷον	ἄνθρωποι’	ἢ ἄνθρωπος’ ἡ δὲ κατὰ
[24]	τοῦτο παραλογισμός. Οἴονται γὰρ οἱ	ἄνθρωποι,	ὅταν τουδὶ ὄντος τοδὶ ᾖ
[4]	τε γὰρ μιμεῖσθαι σύμφυτον τοῖς	ἀνθρώποις	ἐκ παίδων ἐστὶ καὶ τούτῳ
[15]	γέγονεν ἃ οὐχ οἷόν τε	ἄνθρωπον	εἰδέναι, ἢ ὅσα ὕστερον, ἃ
[20]	τῶν ὀνομάτων· τὸ μὲν γὰρ	ἄνθρωπος’	ἢ λευκόν’ οὐ σημαίνει τὸ
[20]	ἢ πολλοῖς, οἷον ἄνθρωποι’ ἢ	ἄνθρωπος’	ἡ δὲ κατὰ τὰ ὑποκριτικά,
[20]	ὀνομάτων σύγκειται, οἷον ὁ τοῦ	ἀνθρώπου	ὁρισμός, ἀλλ᾽ ἐνδέχεται ἄνευ ῥημάτων
[20]	(συνδέσμῳ εἷς, ὁ δὲ τοῦ	ἀνθρώπου	τῷ ἓν σημαίνειν. ~Ὀνόματος δὲ
[6]	γὰρ τραγῳδία μίμησίς ἐστιν οὐκ	ἀνθρώπων	ἀλλὰ πράξεων καὶ βίου (καὶ
[24]	μεταβάλλειν τὸν (ἀκούοντα καὶ ἐπεισοδιοῦν	ἀνομοίοις	ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ
[24]	μεταβάλλειν τὸν (ἀκούοντα καὶ ἐπεισοδιοῦν	ἀνομοίοις	ἐπεισοδίοις· τὸ γὰρ ὅμοιον ταχὺ
[2]	(κιθαρίσει ἔστι γενέσθαι ταύτας τὰς	ἀνομοιότητας,	καὶ (τὸ) περὶ τοὺς λόγους
[9]	περὶ οὓς αἱ τραγῳδίαι εἰσίν,	(ἀντέχεσθαι.	Καὶ γὰρ γελοῖον τοῦτο ζητεῖν,
[9]	τῆς τραγῳδίας τῶν γενομένων ὀνομάτων	ἀντέχονται.	Αἴτιον δ᾽ ὅτι πιθανόν ἐστι
[22]	ἓν δὲ μόνον ὄνομα μεταθέντος,	ἀντὶ	κυρίου εἰωθότος γλῶτταν, τὸ μὲν
[21]	οἷον τὸ δεξιτερὸν κατὰ μαζόν’	ἀντὶ	τοῦ δεξιόν’ Αὐτῶν δὲ τῶν
[21]	πρὸς τὸ τρίτον· ἐρεῖ γὰρ	ἀντὶ	τοῦ δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ
[22]	σάρκας ἐσθίει ποδός, ὁ δὲ	ἀντὶ	τοῦ ἐσθίει’ τὸ θοινᾶται’ μετέθηκεν.
[25]	τε ὅμαδον’ τὸ γὰρ πάντες’	ἀντὶ	τοῦ πολλοί κατὰ (μεταφορὰν εἴρηται,
[21]	μυρίον πολύ ἐστιν, ᾧ νῦν	ἀντὶ	τοῦ πολλοῦ κέχρηται. Ἀπ᾽ εἴδους
[21]	τοῦ δευτέρου τὸ τέταρτον ἢ	ἀντὶ	τοῦ τετάρτου τὸ δεύτερον. Καὶ
[4]	ἰάμβων κωμῳδοποιοὶ (ἐγένοντο, οἱ δὲ	ἀντὶ	τῶν ἐπῶν τραγῳδοδιδάσκαλοι, διὰ τὸ
[4]	τὴν οἰκείαν φύσιν οἱ μὲν	ἀντὶ	τῶν ἰάμβων κωμῳδοποιοὶ (ἐγένοντο, οἱ
[14]	(εἰ μὴ ὀλιγάκις, οἷον ἐν	Ἀντιγόνῃ	τὸν Κρέοντα ὁ Αἵμων. Τὸ
[3]	ὅτι μιμοῦνται δρῶντας. Διὸ καὶ	(ἀντιποιοῦνται	τῆς τε τραγῳδίας καὶ τῆς
[5]	ἐστιν (ἁμάρτημά τι καὶ αἶσχος	ἀνώδυνον	καὶ οὐ φθαρτικόν, οἷον εὐθὺς
[15]	τοιοῦτον ἦθος ὑποτεθῇ, ὅμως ὁμαλῶς	ἀνώμαλον	δεῖ εἶναι. Ἔστιν δὲ παράδειγμα
[15]	δὲ τὸ ὁμαλόν. Κἂν γὰρ	ἀνώμαλός	τις ᾖ ὁ τὴν μίμησιν
[15]	τῆς Μελανίππης ῥῆσις, τοῦ δὲ	ἀνωμάλου	ἡ ἐν Αὐλίδι Ἰφιγένεια· οὐδὲν
[1]	τινι γένει χρωμένη τῶν μέτρων	ἀνώνυμοι	τυγχάνουσι μέχρι τοῦ νῦν· οὐδὲν
[21]	τὴν φλόγα ἀπὸ τοῦ ἡλίου	ἀνώνυμον·	ἀλλ᾽ ὁμοίως ἔχει τοῦτο πρὸς
[19]	ἐπιτίμημα φέρεται ὅ τι καὶ	ἄξιον	(σπουδῆς. Τί γὰρ ἄν τις
[24]	Ὅμηρος δὲ ἄλλα τε πολλὰ	ἄξιος	ἐπαινεῖσθαι καὶ δὴ καὶ ὅτι
[18]	ποιητῶν, ἑκάστου τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ	ἀξιοῦσι	τὸν ἕνα ὑπερβάλλειν. Δίκαιον δὲ
[21]	εἴποι φιάλην μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽	ἄοινον’	Πεποιημένον δ᾽ ἐστὶν ὃ ὅλως
[5]	μικρὸν ἐξαλλάττειν, ἡ δὲ ἐποποιία	ἀόριστος	τῷ χρόνῳ καὶ τούτῳ διαφέρει,
[4]	ἄλλος λόγος. Γενομένη δ᾽ οὖν	ἀπ᾽	ἀρχῆς (αὐτοσχεδιαστικῆς- καὶ αὐτὴ καὶ
[18]	δὲ δέσιν μὲν εἶναι τὴν	ἀπ᾽	ἀρχῆς μέχρι τούτου τοῦ μέρους
[21]	γὰρ ὁρμεῖν ἐστιν ἑστάναι τι.	Ἀπ᾽	εἴδους δὲ ἐπὶ γένος ἦ
[21]	νῦν ἀντὶ τοῦ πολλοῦ κέχρηται.	Ἀπ᾽	εἴδους δὲ ἐπὶ εἶδος οἷον
[5]	τὸ μέτρον ἁπλοῦν ἔχειν καὶ	ἀπαγγελίαν	εἶναι, ταύτῃ διαφέρουσιν· ἔτι δὲ
[6]	μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι᾽	ἀπαγγελίας,	δι᾽ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα
[3]	αὐτὰ μιμεῖσθαι ἔστιν ὁτὲ μὲν	ἀπαγγέλλοντα,	ἢ ἕτερόν τι γιγνόμενον ὥσπερ
[24]	ἐν Ἠλέκτρᾳ οἱ τὰ Πύθια	ἀπαγγέλλοντες	ἢ ἐν Μυσοῖς ὁ ἄφωνος
[24]	σημεῖον δέ, πάντες γὰρ προστιθέντες	ἀπαγγέλλουσιν	ὡς χαριζόμενοι. Δεδίδαχεν δὲ μάλιστα
[14]	μιαρὸν ἔχει, καὶ οὐ τραγικόν·	ἀπαθὲς	γάρ. Διόπερ οὐδεὶς ποιεῖ ὁμοίως,
[11]	ὡς εὐφρανῶν τὸν Οἰδίπουν καὶ	ἀπαλλάξων	τοῦ πρὸς τὴν μητέρα φόβου,
[21]	τὰ πολλὰ τῶν Μασσαλιωτῶν, Ἑρμοκαϊκόξανθος’	(Ἅπαν	δὲ ὄνομά ἐστιν ἢ κύριον
[7]	τὸ καλὸν καὶ ζῷον καὶ	ἅπαν	(πρᾶγμα ὃ συνέστηκεν ἐκ τινῶν
[15]	ἃ (δεῖται προαγορεύσεως καὶ ἀγγελίας·	ἅπαντα	γὰρ ἀποδίδομεν τοῖς θεοῖς ὁρᾶν.
[18]	ἐν δου. Μάλιστα μὲν οὖν	ἅπαντα	δεῖ πειρᾶσθαι ἔχειν, εἰ δὲ
[26]	ἀεί, λίαν δῆλον ὅτι ἡ	ἅπαντα	μιμουμένη φορτική· ὡς γὰρ οὐκ
[8]	Ὀδύσσειαν (γὰρ ποιῶν οὐκ ἐποίησεν	ἅπαντα	ὅσα αὐτῷ συνέβη, οἷον πληγῆναι
[1]	ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τις	ἅπαντα	τὰ μέτρα μιγνύων ποιοῖτο τὴν
[22]	μὴ ἰδιωτικὸν ἐν τῇ λέξει	ἅπαντα	τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος δὲ τοῦτο
[22]	τὸ κύριον. Ἀλλ᾽ ἄν τις	ἅπαντα	τοιαῦτα ποιήσῃ, ἢ αἴνιγμα ἔσται
[22]	Καὶ ἐν μὲν τοῖς ἡρωικοῖς	ἅπαντα	χρήσιμα τὰ εἰρημένα, ἐν δὲ
[14]	οὖν ἐπὶ ταύτας τὰς οἰκίας	ἀπαντᾶν	ὅσαις τὰ τοιαῦτα συμβέβηκε πάθη.
[6]	καὶ οἱ πρῶτοι ποιηταὶ σχεδὸν	ἅπαντες.	Ἀρχὴ μὲν οὖν καὶ οἷον
[22]	γελοῖον· τὸ δὲ μέτρον κοινὸν	ἁπάντων	ἐστὶ τῶν μερῶν· καὶ γὰρ
[6]	τραγῳδίας, τὸ δὲ τέλος μέγιστον	ἁπάντων.	Ἔτι ἄνευ μὲν πράξεως οὐκ
[12]	τὸ δὲ στάσιμον, κοινὰ μὲν	ἁπάντων	ταῦτα, ἴδια δὲ τὰ ἀπὸ
[1]	ἐποίησε Κένταυρον μικτὴν ῥαψῳδίαν ἐξ	ἁπάντων	τῶν μέτρων, καὶ ποιητὴν προσαγορευτέον.
[20]	αὑτὰ σημαίνει τι (οὐ γὰρ	(ἅπας	λόγος ἐκ ῥημάτων καὶ ὀνομάτων
[26]	ὁ Ὀπούντιος. Εἶτα οὐδὲ κίνησις	ἅπασα	ἀποδοκιμαστέα, εἴπερ μηδ᾽ ὄρχησις, ἀλλ᾽
[1]	οὕτω κἀν ταῖς εἰρημέναις τέχναις	ἅπασαι	μὲν ποιοῦνται τὴν μίμησιν ἐν
[20]	ὂν θεώρημα. ~(Τῆς δὲ λέξεως	ἁπάσης	τάδ᾽ ἐστὶ τὰ μέρη, στοιχεῖον
[24]	τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς. Οἷς	ἅπασιν	Ὅμηρος κέχρηται καὶ πρῶτος καὶ
[24]	τὴν λέξιν ἔχειν καλῶς. Οἷς	ἅπασιν	Ὅμηρος κέχρηται καὶ πρῶτος καὶ
[5]	ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς δὲ πρόσωπα	ἀπέδωκεν	ἢ προλόγους ἢ (πλήθη ὑποκριτῶν
[24]	μὴ εἰδέναι πῶς ὁ Λάιος	ἀπέθανεν,	ἀλλὰ μὴ ἐν τῷ δράματι,
[1]	καὶ σχήμασι πολλὰ μιμοῦνταί τινες	ἀπεικάζοντες	(οἱ μὲν (διὰ τέχνης οἱ
[19]	τί εὐχὴ καὶ διήγησις καὶ	ἀπειλὴ	καὶ ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις καὶ
[8]	ἕνα ᾖ· πολλὰ γὰρ καὶ	ἄπειρα	τῷ ἑνὶ συμβαίνει, ἐξ ὧν
[9]	ὁ τοῦ Μίτυος ἐν Ἄργει	ἀπέκτεινεν	τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου τῷ
[14]	καὶ ἐλεεῖν ἐκ τῶν συμβαινόντων·	ἅπερ	ἂν πάθοι τις ἀκούων τὸν
[22]	τὰ γελοῖα τὸ (αὐτὸ ἂν	ἀπεργάσαιτο.	Τὸ δὲ ἁρμόττον ὅσον διαφέρει
[4]	τὴν ἡδονὴν ἀλλὰ διὰ τὴν	ἀπεργασίαν	ἢ τὴν χροιὰν ἢ διὰ
[6]	ἔτι δὲ κυριωτέρα περὶ τὴν	ἀπεργασίαν	(τῶν ὄψεων ἡ τοῦ σκευοποιοῦ
[4]	τὸ ἐκ σατυρικοῦ μεταβαλεῖν ὀψὲ	ἀπεσεμνύνθη,	τό τε μέτρον ἐκ τετραμέτρου
[13]	οἱ ποιηταὶ τοὺς τυχόντας μύθους	ἀπηρίθμουν,	νῦν δὲ περὶ ὀλίγας οἰκίας
[24]	ἀδύνατα εἰκότα μᾶλλον ἢ δυνατὰ	ἀπίθανα·	τούς τε λόγους μὴ συνίστασθαι
[25]	ποίησιν αἱρετώτερον πιθανὸν ἀδύνατον ἢ	ἀπίθανον	καὶ δυνατόν· τοιούτους εἶναι οἷον
[13]	εἶναι τῆς καλλίστης τραγῳδίας μὴ	ἁπλῆν	ἀλλὰ πεπλεγμένην καὶ ταύτην φοβερῶν
[24]	ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ	ἁπλῆν	ἢ πεπλεγμένην ἢ ἠθικὴν ἢ
[24]	ἐποποιίαν τῇ τραγῳδίᾳ, ἢ γὰρ	ἁπλῆν	ἢ πεπλεγμένην ἢ ἠθικὴν ἢ
[10]	εὐθὺς οὖσαι τοιαῦται. Λέγω δὲ	ἁπλῆν	μὲν πρᾶξιν ἧς (γινομένης ὥσπερ
[10]	δὲ τῶν μύθων οἱ μὲν	ἁπλοῖ	οἱ δὲ πεπλεγμένοι· καὶ γὰρ
[18]	ταῖς περιπετείαις καὶ ἐν τοῖς	(ἁπλοῖς	πράγμασι στοχάζονται ὧν βούλονται θαυμαστῶς·
[21]	~Ὀνόματος δὲ εἴδη τὸ μὲν	ἁπλοῦν,	ἁπλοῦν δὲ λέγω ὃ μὴ
[21]	δὲ εἴδη τὸ μὲν ἁπλοῦν,	ἁπλοῦν	δὲ λέγω ὃ μὴ ἐκ
[13]	ἄρα τὸν καλῶς ἔχοντα μῦθον	ἁπλοῦν	εἶναι μᾶλλον ἢ διπλοῦν, ὥσπερ
[5]	ἠκολούθησεν· τῷ δὲ τὸ μέτρον	ἁπλοῦν	ἔχειν καὶ ἀπαγγελίαν εἶναι, ταύτῃ
[24]	ἑκάτερον συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς	ἁπλοῦν	καὶ παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια
[24]	ἑκάτερον συνέστηκεν ἡ μὲν Ἰλιὰς	ἁπλοῦν	καὶ παθητικόν, ἡ δὲ (Ὀδύσσεια
[9]	αὐτῶν ποιητής ἐστιν. Τῶν δὲ	ἁπλῶν	μύθων καὶ πράξεων αἱ ἐπεισοδιώδεις
[7]	κατὰ τὸ μέγεθος· ὡς δὲ	ἁπλῶς	διορίσαντας εἰπεῖν, ἐν ὅσῳ μεγέθει
[21]	κατὰ τὸ ἀνάλογον. Λέγω δὲ	ἀπὸ	γένους μὲν (ἐπὶ εἶδος οἷον
[4]	ποίημα, εἰκὸς δὲ εἶναι πολλούς,	ἀπὸ	δὲ Ὁμήρου ἀρξαμένοις (ἔστιν, οἷον
[22]	τὸ δωμάτων ἄπο’ ἀλλὰ μὴ	ἀπὸ	δωμάτων’ καὶ τὸ σέθεν’ καὶ
[14]	τὴν οἰκείαν. Ἐπεὶ δὲ τὴν	ἀπὸ	ἐλέου καὶ φόβου διὰ μιμήσεως
[15]	μὴ ὥσπερ ἐν τῇ Μηδείᾳ	ἀπὸ	μηχανῆς καὶ ἐν τῇ Ἰλιάδι
[12]	δὲ θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὶ	(ἀπὸ	σκηνῆς. (Μέρη δὲ τραγῳδίας οἷς
[14]	τραγῳδίαι εἰσίν. Ζητοῦντες γὰρ οὐκ	ἀπὸ	τέχνης ἀλλ᾽ ἀπὸ τύχης εὗρον
[18]	ἡ αὐτῶν λύσις> δ᾽ ἡ	ἀπὸ	τῆς αἰτιάσεως τοῦ θανάτου μέχρι
[18]	εἰς ἀτυχίαν, λύσιν δὲ τὴν	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς τῆς μεταβάσεως μέχρι
[17]	τοῖς σχήμασιν (συναπεργαζόμενον. Πιθανώτατοι γὰρ	ἀπὸ	τῆς αὐτῆς φύσεως οἱ ἐν
[24]	Τὸ δὲ μέτρον τὸ ἡρωικὸν	ἀπὸ	τῆς πείρας ἥρμοκεν. Εἰ γάρ
[24]	Τὸ δὲ μέτρον τὸ ἡρωικὸν	ἀπὸ	τῆς πείρας ἥρμοκεν. Εἰ γάρ
[12]	ἁπάντων ταῦτα, ἴδια δὲ τὰ	ἀπὸ	τῆς σκηνῆς καὶ κομμοί. Ἔστιν
[9]	οὕτως ἕξει μᾶλλον ἢ εἰ	ἀπὸ	τοῦ αὐτομάτου καὶ τῆς τύχης,
[21]	ἐστιν ὀνόματος ἀλλοτρίου ἐπιφορὰ ἢ	ἀπὸ	τοῦ γένους ἐπὶ εἶδος ἢ
[21]	εἴδους ἐπὶ τὸ γένος ἢ	ἀπὸ	τοῦ εἴδους ἐπὶ εἶδος ἢ
[21]	τοῦ γένους ἐπὶ εἶδος ἢ	ἀπὸ	τοῦ εἴδους ἐπὶ τὸ γένος
[21]	σπείρειν, τὸ δὲ τὴν φλόγα	ἀπὸ	τοῦ ἡλίου ἀνώνυμον· ἀλλ᾽ ὁμοίως
[3]	δὲ δήμους, ὡς κωμῳδοὺς οὐκ	ἀπὸ	τοῦ κωμάζειν λεχθέντας ἀλλὰ τῇ
[14]	γὰρ πᾶσαν δεῖ ζητεῖν ἡδονὴν	ἀπὸ	τραγῳδίας ἀλλὰ τὴν οἰκείαν. Ἐπεὶ
[13]	θεαταῖς. Ἔστιν δὲ οὐχ αὕτη	ἀπὸ	τραγῳδίας ἡδονὴ ἀλλὰ μᾶλλον τῆς
[14]	γὰρ οὐκ ἀπὸ τέχνης ἀλλ᾽	ἀπὸ	τύχης εὗρον τὸ τοιοῦτον παρασκευάζειν
[9]	τῆς τύχης, ἐπεὶ καὶ τῶν	ἀπὸ	τύχης ταῦτα θαυμασιώτατα δοκεῖ ὅσα
[19]	ὅτι καὶ ἐν τοῖς πράγμασιν	ἀπὸ	τῶν αὐτῶν ἰδεῶν δεῖ χρῆσθαι
[4]	ἡ κωμῳδία, καὶ ἡ μὲν	ἀπὸ	τῶν ἐξαρχόντων τὸν διθύραμβον, ἡ
[1]	λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ φύσιν πρῶτον	ἀπὸ	τῶν πρώτων. Ἐποποιία δὴ καὶ
[4]	ἐξαρχόντων τὸν διθύραμβον, ἡ δὲ	ἀπὸ	τῶν τὰ φαλλικὰ ἃ ἔτι
[21]	δὲ ἐπὶ εἶδος οἷον χαλκῷ	ἀπὸ	ψυχὴν ἀρύσας’ καὶ τεμὼν ταναήκεϊ
[22]	τούτοις χρῶνται, οἷον τὸ δωμάτων	ἄπο’	ἀλλὰ μὴ ἀπὸ δωμάτων’ καὶ
[18]	δράμασι πολὺ παρὰ τὴν ὑπόληψιν	ἀποβαίνει.	Σημεῖον δέ, ὅσοι πέρσιν Ἰλίου
[25]	γένηται, ἢ μείζονος κακοῦ, ἵνα	ἀπογένηται.	Τὰ δὲ πρὸς τὴν (λέξιν
[6]	διάνοιαν δέ, ἐν ὅσοις λέγοντες	ἀποδεικνύασίν	τι ἢ καὶ ἀποφαίνονται γνώμην.
[19]	Μέρη δὲ τούτων τό τε	ἀποδεικνύναι	καὶ τὸ λύειν καὶ τὸ
[6]	λέγων διάνοια δὲ ἐν οἷς	ἀποδεικνύουσί	τι ὡς ἔστιν ἢ ὡς
[17]	οὐ μακρὸς ὁ λόγος ἐστίν·	ἀποδημοῦντός	τινος ἔτη πολλὰ καὶ παραφυλαττομένου
[15]	προαγορεύσεως καὶ ἀγγελίας· ἅπαντα γὰρ	ἀποδίδομεν	τοῖς θεοῖς ὁρᾶν. Ἄλογον δὲ
[15]	ἀγαθοὺς (εἰκονογράφους· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	ἀποδιδόντες	τὴν ἰδίαν μορφὴν ὁμοίους ποιοῦντες
[26]	Ὀπούντιος. Εἶτα οὐδὲ κίνησις ἅπασα	ἀποδοκιμαστέα,	εἴπερ μηδ᾽ ὄρχησις, ἀλλ᾽ ἡ
[16]	εἱμαρμένην ὅτι ἐν τούτῳ εἵμαρτο	ἀποθανεῖν	αὐταῖς, καὶ γὰρ ἐξετέθησαν ἐνταῦθα.
[11]	μὲν συνέβη ἐκ τῶν πεπραγμένων	ἀποθανεῖν,	τὸν δὲ σωθῆναι. Ἀναγνώρισις (δέ,
[11]	Λυγκεῖ ὁ μὲν ἀγόμενος ὡς	ἀποθανούμενος,	ὁ δὲ Δαναὸς ἀκολουθῶν ὡς
[14]	λέγω δὲ οἷον τὴν Κλυταιμήστραν	ἀποθανοῦσαν	ὑπὸ τοῦ Ὀρέστου καὶ τὴν
[13]	γενόμενοι ἐπὶ τελευτῆς ἐξέρχονται, καὶ	ἀποθνῄσκει	οὐδεὶς ὑπ᾽ οὐδενός. ~(Ἔστιν μὲν
[22]	μὴ ἰδιωτικὸν αἱ ἐπεκτάσεις καὶ	ἀποκοπαὶ	καὶ ἐξαλλαγαὶ τῶν ὀνομάτων· διὰ
[19]	καὶ ἀπειλὴ καὶ ἐρώτησις καὶ	ἀπόκρισις	καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον.
[24]	καὶ μήτε ἠθικοῖς μήτε διανοητικοῖς·	ἀποκρύπτει	γὰρ πάλιν ἡ λίαν λαμπρὰ
[14]	Μερόπη μέλλει τὸν υἱὸν ἀποκτείνειν,	ἀποκτείνει	δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ἀνεγνώρισε, καὶ
[14]	ἡ Μερόπη μέλλει τὸν υἱὸν	ἀποκτείνειν,	ἀποκτείνει δὲ οὔ, ἀλλ᾽ ἀνεγνώρισε,
[14]	μήτηρ υἱὸν ἢ υἱὸς μητέρα	ἀποκτείνῃ	ἢ μέλλῃ ἤ τι ἄλλο
[14]	γιγνώσκοντας, καθάπερ καὶ Εὐριπίδης ἐποίησεν	ἀποκτείνουσαν	τοὺς παῖδας τὴν Μήδειαν· ἔστιν
[11]	ὁ δὲ Δαναὸς ἀκολουθῶν ὡς	ἀποκτενῶν,	τὸν μὲν συνέβη ἐκ τῶν
[23]	ποικιλίᾳ. (Νῦν δ᾽ ἓν μέρος	ἀπολαβὼν	ἐπεισοδίοις κέχρηται αὐτῶν πολλοῖς, οἷον
[16]	ὡς εὑρήσων τὸν υἱὸν αὐτὸς	(ἀπόλλυται.	Καὶ ἡ ἐν τοῖς Φινείδαις·
[16]	ἔκλαυσεν, καὶ ἡ ἐν Ἀλκίνου	ἀπολόγῳ,	ἀκούων γὰρ τοῦ κιθαριστοῦ καὶ
[15]	τῇ Ἰλιάδι τὰ περὶ τὸν	ἀπόπλουν.	Ἀλλὰ μηχανῇ χρηστέον ἐπὶ τὰ
[24]	πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ	ἀπόπλους	(καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) Ἔτι
[23]	πτωχεία, Λάκαιναι, Ἰλίου πέρσις καὶ	ἀπόπλους	(καὶ Σίνων καὶ Τρῳάδες) ~Ἔτι
[16]	καὶ ᾗ πλείστῃ χρῶνται δι᾽	ἀπορίαν,	ἡ διὰ τῶν σημείων. Τούτων
[6]	κατὰ ταύτας καὶ τυγχάνουσι καὶ	ἀποτυγχάνουσι	πάντες) ἔστιν δὲ τῆς μὲν
[6]	λέγοντες ἀποδεικνύασίν τι ἢ καὶ	ἀποφαίνονται	γνώμην. Ἀνάγκη οὖν πάσης τῆς
[6]	οὐκ ἔστιν ἢ καθόλου τι	ἀποφαίνονται.	Τέταρτον δὲ τῶν μὲν λόγων
[21]	καὶ ἄλλως, προσαγορεύσαντα τὸ ἀλλότριον	ἀποφῆσαι	τῶν οἰκείων τι, οἷον εἰ
[24]	μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς,	ἀπρεπὲς	ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν
[24]	μίμησιν ποιοῖτο ἢ ἐν πολλοῖς,	ἀπρεπὲς	ἂν φαίνοιτο· τὸ γὰρ ἡρωικὸν
[15]	ἐν τῷ Ὀρέστῃ, τοῦ (δὲ	ἀπρεποῦς	καὶ μὴ ἁρμόττοντος ὅ τε
[22]	καὶ τοῖς ἄλλοις εἴδεσι χρώμενος	ἀπρεπῶς	καὶ ἐπίτηδες ἐπὶ τὰ γελοῖα
[16]	οὐθεὶς ἀλλ᾽ ἢ Ὀρέστης, οὗτος	ἄρα	ἐλήλυθεν. Καὶ ἡ Πολυΐ δου
[4]	Τὸ μὲν οὖν ἐπισκοπεῖν εἰ	ἄρα	ἔχει ἤδη ἡ τραγῳδία τοῖς
[22]	ἐκ τῶν γλωττῶν βαρβαρισμός. Δεῖ	ἄρα	κεκρᾶσθαί πως τούτοις· τὸ μὲν
[17]	τὸ εἰκὸς εἰπὼν ὅτι οὐκ	ἄρα	μόνον τὴν ἀδελφὴν ἀλλὰ καὶ
[9]	μιμεῖται δὲ τὰς πράξεις. Κἂν	ἄρα	συμβῇ (γενόμενα ποιεῖν, οὐθὲν ἧττον
[13]	τοιούτων γενῶν ἐπιφανεῖς ἄνδρες. Ἀνάγκη	ἄρα	τὸν καλῶς ἔχοντα μῦθον ἁπλοῦν
[7]	καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο ἕτερον. Δεῖ	ἄρα	τοὺς συνεστῶτας εὖ μύθους μήθ᾽
[13]	ἔσται τὸ συμβαῖνον. Ὁ μεταξὺ	ἄρα	τούτων λοιπός. Ἔστι δὲ τοιοῦτος
[9]	ἀνδριὰς ὁ τοῦ Μίτυος ἐν	Ἄργει	ἀπέκτεινεν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου
[24]	λέξει δεῖ διαπονεῖν ἐν τοῖς	ἀργοῖς	μέρεσιν καὶ μήτε ἠθικοῖς μήτε
[25]	τὸ δίδομεν δέ οἱ εὖχος	ἀρέσθαι’	καὶ τὸ μὲν οὗ καταπύθεται
[13]	Ἔστι δὲ τοιοῦτος ὁ μήτε	ἀρετῇ	διαφέρων καὶ δικαιοσύνῃ μήτε διὰ
[22]	Ν καὶ Σ. ~Λέξεως δὲ	ἀρετὴ	σαφῆ καὶ μὴ ταπεινὴν εἶναι.
[2]	ἀκολουθεῖ μόνοις, κακίᾳ γὰρ καὶ	ἀρετῇ	τὰ ἤθη διαφέρουσι πάντες) ἤτοι
[21]	τὴν ἀσπίδα εἴποι φιάλην μὴ	Ἄρεως	ἀλλ᾽ ἄοινον’ Πεποιημένον δ᾽ ἐστὶν
[21]	Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα φιάλην	Ἄρεως’	Ἢ ὃ γῆρας πρὸς βίον,
[21]	πρὸς Διόνυσον καὶ ἀσπὶς πρὸς	Ἄρη·	ἐρεῖ τοίνυν τὴν φιάλην ἀσπίδα
[21]	κέρατα ἔρνυγας’ καὶ τὸν ἱερέα	ἀρητῆρα’	Ἐπεκτεταμένον δέ ἐστιν ἢ ἀφῃρημένον,
[20]	ποιεῖν πέφυκεν μίαν σημαντικὴν φωνήν.	Ἄρθρον	δ᾽ ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ
[20]	στοιχεῖον συλλαβὴ σύνδεσμος ὄνομα ῥῆμα	ἄρθρον	πτῶσις λόγος. Στοιχεῖον μὲν οὖν
[25]	ἀνάγκη μιμεῖσθαι τριῶν ὄντων τὸν	(ἀριθμὸν	ἕν τι ἀεί, ἢ γὰρ
[25]	δὲ λύσεις ἐκ τῶν (εἰρημένων	ἀριθμῶν	σκεπτέαι. Εἰσὶν δὲ δώδεκα. ~Πότερον
[26]	τὰ ποιήματα συνέστηκεν ὡς ἐνδέχεται	ἄριστα	καὶ ὅτι μάλιστα μιᾶς πράξεως
[0]		~Ἀριστοτέλους	Περὶ Ποιητικῆς ~(Περὶ ποιητικῆς αὐτῆς
[3]	γὰρ ἄμφω σπουδαίους, τῇ δὲ	Ἀριστοφάνει,	πράττοντας γὰρ μιμοῦνται καὶ δρῶντας
[22]	βοόωσιν, ἠιόνες κράζουσιν’ Ἔτι δὲ	Ἀριφράδης	τοὺς τραγῳδοὺς ἐκωμῴδει ὅτι ἃ
[1]	ἢ χωρὶς ἢ μεμιγμένοις· οἷον	ἁρμονίᾳ	μὲν καὶ ῥυθμῷ χρώμεναι μόνον
[1]	ἐν ῥυθμῷ καὶ λόγῳ καὶ	ἁρμονίᾳ,	τούτοις δ᾽ ἢ χωρὶς ἢ
[6]	λόγον τὸν ἔχοντα ῥυθμὸν καὶ	ἁρμονίαν	(καὶ μέλος) τὸ δὲ χωρὶς
[4]	ὀλιγάκις καὶ ἐκβαίνοντες τῆς λεκτικῆς	ἁρμονίας.	Ἔτι δὲ ἐπεισοδίων πλήθη. Καὶ
[1]	δὲ τῷ ῥυθμῷ (μιμοῦνται) χωρὶς	ἁρμονίας	ἡ τῶν ὀρχηστῶν (καὶ γὰρ
[4]	ἡμῖν τοῦ μιμεῖσθαι καὶ τῆς	ἁρμονίας	καὶ τοῦ ῥυθμοῦ (τὰ γὰρ
[20]	ἐπὶ τοῦ μέσου ἣν μὴ	ἁρμόττει	ἐν ἀρχῇ λόγου τιθέναι καθ᾽
[22]	ὀνομάτων τὰ μὲν διπλᾶ μάλιστα	ἁρμόττει	τοῖς διθυράμβοις, αἱ δὲ (γλῶτται
[22]	ὅτι μάλιστα λέξιν μιμεῖσθαι ταῦτα	ἁρμόττει	τῶν ὀνομάτων ὅσοις κἂν ἐν
[18]	ῥῆσιν ἐξ ἄλλου εἰς ἄλλο	ἁρμόττοι	ἢ ἐπεισόδιον ὅλον; ~Περὶ μὲν
[24]	αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει τὸ	ἁρμόττον	αὐτῇ (αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος δὲ ἄλλα
[15]	μὲν τὸ ἦθος, ἀλλ᾽ οὐχ	ἁρμόττον	γυναικὶ οὕτως ἀνδρείαν ἢ δεινὴν
[4]	τοιαῦτα. Ἐν οἷς κατὰ τὸ	ἁρμόττον	καὶ τὸ ἰαμβεῖον ἦλθε μέτρον_
[22]	(αὐτὸ ἂν ἀπεργάσαιτο. Τὸ δὲ	ἁρμόττον	ὅσον διαφέρει ἐπὶ τῶν ἐπῶν
[15]	τοῦ (χρηστὸν τὸ ἦθος καὶ	ἁρμόττον	ποιῆσαι ὡς προείρηται. Τέταρτον δὲ
[15]	φαῦλόν ἐστιν. Δεύτερον δὲ τὸ	ἁρμόττοντα·	ἔστιν γὰρ ἀνδρείαν μὲν τὸ
[6]	δύνασθαι τὰ ἐνόντα καὶ τὰ	ἁρμόττοντα,	ὅπερ ἐπὶ τῶν λόγων τῆς
[15]	τοῦ (δὲ ἀπρεποῦς καὶ μὴ	ἁρμόττοντος	ὅ τε θρῆνος Ὀδυσσέως ἐν
[1]	τῆς αὐτῆς ἐστι μεθόδου, λέγωμεν	ἀρξάμενοι	κατὰ φύσιν πρῶτον ἀπὸ τῶν
[4]	εἶναι πολλούς, ἀπὸ δὲ Ὁμήρου	ἀρξαμένοις	(ἔστιν, οἷον ἐκείνου ὁ Μαργίτης
[18]	ἐστίν· διὸ ἐμβόλιμα ᾄδουσιν πρώτου	ἄρξαντος	(Ἀγάθωνος τοῦ τοιούτου. Καίτοι τί
[21]	συμβαίνει πλήθει εἰς ὅσα τὰ	ἄρρενα	καὶ τὰ θήλεα· τὸ γὰρ
[21]	δὲ θήλεα τὰ δὲ μεταξύ,	ἄρρενα	μὲν ὅσα τελευτᾷ εἰς τὸ
[21]	δὲ τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν	ἄρρενα	τὰ δὲ θήλεα τὰ δὲ
[18]	(λύουσι κακῶς· δεῖ δὲ ἀμφότερα	ἀρτικροτεῖσθαι.	Χρὴ δὲ ὅπερ εἴρηται πολλάκις
[21]	ἀρύσαι ταμεῖν, τὸ δὲ ταμεῖν	ἀρύσαι	εἴρηκεν· ἄμφω γὰρ ἀφελεῖν τί
[21]	χαλκῷ’ ἐνταῦθα (γὰρ τὸ μὲν	ἀρύσαι	ταμεῖν, τὸ δὲ ταμεῖν ἀρύσαι
[21]	εἶδος οἷον χαλκῷ ἀπὸ ψυχὴν	ἀρύσας’	καὶ τεμὼν ταναήκεϊ χαλκῷ’ ἐνταῦθα
[6]	ἔργον ἐστίν· οἱ μὲν γὰρ	ἀρχαῖοι	πολιτικῶς ἐποίουν λέγοντας, οἱ δὲ
[22]	τὸν ποιητήν, οἷον Εὐκλείδης ὁ	ἀρχαῖος,	ὡς ῥᾴδιον ὂν ποιεῖν εἴ
[24]	ἂν τοῦτο, εἰ τῶν μὲν	ἀρχαίων	ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς
[24]	ἂν τοῦτο, εἰ τῶν μὲν	ἀρχαίων	ἐλάττους αἱ συστάσεις εἶεν, πρὸς
[3]	μίμησίς ἐστιν, (ὡς εἴπομεν κατ᾽	ἀρχάς,	ἐν οἷς τε καὶ ἃ>
[7]	εὖ μύθους μήθ᾽ ὁπόθεν ἔτυχεν	ἄρχεσθαι	μήθ᾽ ὅπου ἔτυχε τελευτᾶν, ἀλλὰ
[7]	ἀρχὴν καὶ μέσον καὶ τελευτήν.	Ἀρχὴ	δέ ἐστιν ὃ αὐτὸ μὲν
[20]	μέσου ἣν μὴ ἁρμόττει ἐν	ἀρχῇ	λόγου τιθέναι καθ᾽ αὑτήν, οἷον
[6]	οἱ πρῶτοι ποιηταὶ σχεδὸν ἅπαντες.	Ἀρχὴ	μὲν οὖν καὶ οἷον ψυχὴ
[20]	ἐστὶ φωνὴ ἄσημος ἣ λόγου	ἀρχὴν	ἢ τέλος ἢ διορισμὸν δηλοῖ.
[23]	πρᾶξιν ὅλην καὶ τελείαν (ἔχουσαν	ἀρχὴν	καὶ μέσα καὶ τέλος, ἵν᾽
[7]	Ὅλον δέ ἐστιν τὸ ἔχον	ἀρχὴν	καὶ μέσον καὶ τελευτήν. Ἀρχὴ
[23]	μηδὲ τὸν πόλεμον καίπερ ἔχοντα	ἀρχὴν	καὶ τέλος ἐπιχειρῆσαι ποιεῖν ὅλον·
[24]	δύνασθαι γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὸ (τέλος. Εἴη δ᾽
[24]	δύνασθαι γὰρ δεῖ συνορᾶσθαι τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὸ (τέλος. Εἴη δ᾽
[4]	λόγος. Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽	ἀρχῆς	(αὐτοσχεδιαστικῆς- καὶ αὐτὴ καὶ ἡ
[24]	ἂν ὁ μῦθος γελοῖον· ἐξ	ἀρχῆς	γὰρ οὐ δεῖ συνίστασθαι τοιούτους.
[5]	καὶ Φόρμις) τὸ μὲν ἐξ	ἀρχῆς	ἐκ Σικελίας ἦλθε, τῶν δὲ
[5]	διὰ τὸ μὴ σπουδάζεσθαι ἐξ	ἀρχῆς	ἔλαθεν· (καὶ γὰρ χορὸν κωμῳδῶν
[18]	δέσιν μὲν εἶναι τὴν ἀπ᾽	ἀρχῆς	μέχρι τούτου τοῦ μέρους ὃ
[4]	τῶν ῥυθμῶν ἐστι φανερὸν) ἐξ	ἀρχῆς	οἱ πεφυκότες πρὸς αὐτὰ μάλιστα
[18]	λύσιν δὲ τὴν ἀπὸ τῆς	ἀρχῆς	τῆς μεταβάσεως μέχρι τέλους· ὥσπερ
[19]	καὶ τοῦ τὴν τοιαύτην ἔχοντος	ἀρχιτεκτονικήν,	οἷον τί ἐντολὴ καὶ τί
[5]	χορὸν κωμῳδῶν ὀψέ ποτε ὁ	ἄρχων	ἔδωκεν, ἀλλ᾽ ἐθελονταὶ ἦσαν. Ἤδη
[22]	παρ᾽ ἄλλου ἔστι λαβεῖν εὐφυΐ	ας	τε σημεῖόν ἐστι· τὸ γὰρ
[20]	μέν’ ἤτοι’ δέ’ Ἢ φωνὴ	ἄσημος	ἣ ἐκ πλειόνων μὲν (φωνῶν
[20]	φωνήν. Ἄρθρον δ᾽ ἐστὶ φωνὴ	ἄσημος	ἣ λόγου ἀρχὴν ἢ τέλος
[20]	ἐστιν. Σύνδεσμος δέ ἐστιν φωνὴ	ἄσημος	(ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ
[20]	καὶ τὰ ἄλλα. (Ἢ φωνὴ	ἄσημος	ἣ οὔτε κωλύει οὔτε ποιεῖ
[20]	θεωρεῖν. Συλλαβὴ (δέ ἐστιν φωνὴ	ἄσημος	συνθετὴ ἐξ ἀφώνου καὶ φωνὴν
[21]	τὸ μὲν ἐκ σημαίνοντος καὶ	ἀσήμου,	πλὴν οὐκ ἐν τῷ (ὀνόματι
[21]	ἐν τῷ (ὀνόματι σημαίνοντος καὶ	ἀσήμου,	τὸ δὲ ἐκ σημαινόντων σύγκειται.
[13]	πρώτη διὰ τὴν τῶν θεάτρων	ἀσθένειαν·	ἀκολουθοῦσι γὰρ οἱ ποιηταὶ κατ᾽
[22]	μ᾽ ἐὼν μικρός τε καὶ	ἀσθενικὸς	καὶ ἀειδής· καὶ δίφρον ἀεικέλιον
[21]	Ἄρη· ἐρεῖ τοίνυν τὴν φιάλην	ἀσπίδα	Διονύσου’ καὶ τὴν ἀσπίδα φιάλην
[21]	οἰκείων τι, οἷον εἰ τὴν	ἀσπίδα	εἴποι φιάλην μὴ Ἄρεως ἀλλ᾽
[21]	φιάλην ἀσπίδα Διονύσου’ καὶ τὴν	ἀσπίδα	φιάλην Ἄρεως’ Ἢ ὃ γῆρας
[21]	ἔχει φιάλη πρὸς Διόνυσον καὶ	ἀσπὶς	πρὸς Ἄρη· ἐρεῖ τοίνυν τὴν
[16]	λόγχην ἣν φοροῦσι Γηγενεῖς’ ἢ	ἀστέρας	οἵους ἐν τῷ Θυέστῃ Καρκίνος,
[3]	κώμας πλάνῃ ἀτιμαζομένους ἐκ τοῦ	ἄστεως·	(καὶ τὸ ποιεῖν αὐτοὶ μὲν
[21]	τὸ νᾶπυ’ τὸ γόνυ’ τὸ	ἄστυ’	Τὰ δὲ μεταξὺ εἰς ταῦτα
[14]	τραγῳδίᾳ οἷον ὁ Ἀλκμέων ὁ	Ἀστυδάμαντος	ἢ ὁ Τηλέγονος ὁ ἐν
[25]	ἔην κακός’ οὐ τὸ σῶμα	ἀσύμμετρον	ἀλλὰ τὸ πρόσωπον αἰσχρόν, τὸ
[11]	ἕτερον μόνον, ὅταν ᾖ δῆλος	ἅτερος	(τίς ἐστιν, ὁτὲ δὲ ἀμφοτέρους
[16]	πεποιημέναι ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ, διὸ	ἄτεχνοι.	Οἷον (Ὀρέστης) ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ
[16]	(δὲ ἀναγνωρίσεως, πρώτη μὲν ἡ	ἀτεχνοτάτη	καὶ ᾗ πλείστῃ χρῶνται δι᾽
[6]	ἡ δὲ ὄψις ψυχαγωγικὸν μέν,	ἀτεχνότατον	δὲ καὶ ἥκιστα οἰκεῖον τῆς
[16]	γὰρ αἱ μὲν πίστεως ἕνεκα	ἀτεχνότεραι,	καὶ αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ
[14]	διὰ τῆς ὄψεως τοῦτο παρασκευάζειν	ἀτεχνότερον	καὶ χορηγίας δεόμενόν ἐστιν. Οἱ
[3]	ἀλλὰ τῇ κατὰ κώμας πλάνῃ	ἀτιμαζομένους	ἐκ τοῦ ἄστεως· (καὶ τὸ
[4]	οἷον θηρίων τε μορφὰς τῶν	ἀτιμοτάτων	καὶ νεκρῶν. Αἴτιον δὲ καὶ
[24]	καὶ φαίνηται (εὐλογωτέρως ἐνδέχεσθαι καὶ	ἄτοπον.	Ἐπεὶ καὶ τὰ ἐν Ὀδυσσείᾳ
[25]	Οἴονται γὰρ αὐτὸν Λάκωνα (εἶναι·	ἄτοπον	οὖν τὸ μὴ ἐντυχεῖν τὸν
[24]	ὁ ποιητὴς ἀφανίζει ἡδύνων τὸ	ἄτοπον.	Τῇ δὲ λέξει δεῖ διαπονεῖν
[24]	τὸ δὲ πρακτικόν. (Ἔτι δὲ	ἀτοπώτερον	εἰ μιγνύοι τις αὐτά, ὥσπερ
[13]	μοχθηροὺς ἐξ ἀτυχίας εἰς εὐτυχίαν,	ἀτραγῳδότατον	γὰρ τοῦτ᾽ ἐστὶ πάντων, οὐδὲν
[9]	μέν, τῷ ποίῳ τὰ ποῖα	ἄττα	συμβαίνει λέγειν ἢ πράττειν κατὰ
[11]	μίμησις ὑπόκειται) ἐπειδὴ καὶ τὸ	ἀτυχεῖν	καὶ τὸ εὐτυχεῖν ἐπὶ τῶν
[18]	μεταβαίνει εἰς εὐτυχίαν ἢ εἰς	ἀτυχίαν,	λύσιν δὲ τὴν ἀπὸ τῆς
[13]	ἐστιν· οὔτε τοὺς μοχθηροὺς ἐξ	ἀτυχίας	εἰς εὐτυχίαν, ἀτραγῳδότατον γὰρ τοῦτ᾽
[13]	ἐλεεινὸν οὔτε φοβερόν ἐστιν· (οὐδ᾽	αὖ	τὸν σφόδρα πονηρὸν ἐξ εὐτυχίας
[2]	Καὶ γὰρ ἐν ὀρχήσει καὶ	αὐλήσει	καὶ (κιθαρίσει ἔστι γενέσθαι ταύτας
[26]	κίνησιν κινοῦνται, οἷον οἱ φαῦλοι	αὐληταὶ	κυλιόμενοι ἂν δίσκον δέῃ μιμεῖσθαι,
[1]	ῥυθμῷ χρώμεναι μόνον ἥ τε	αὐλητικὴ	καὶ ἡ κιθαριστικὴ κἂν εἴ
[1]	καὶ ἡ διθυραμβοποιητικὴ καὶ τῆς	(αὐλητικῆς	ἡ πλείστη καὶ κιθαριστικῆς πᾶσαι
[15]	τοῦ δὲ ἀνωμάλου ἡ ἐν	Αὐλίδι	Ἰφιγένεια· οὐδὲν γὰρ ἔοικεν ἡ
[25]	ἐς πεδίον τὸ Τρωικὸν ἀθρήσειεν,	αὐλῶν	συρίγγων τε ὅμαδον’ τὸ γὰρ
[26]	ἕλκοντες τὸν κορυφαῖον ἂν Σκύλλαν	αὐλῶσιν.	Ἡ μὲν οὖν τραγῳδία τοιαύτη
[24]	περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων	αὔξεται	ὁ τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε
[24]	περαινόμενα, ὑφ᾽ ὧν οἰκείων ὄντων	αὔξεται	ὁ τοῦ ποιήματος ὄγκος. Ὥστε
[4]	(ἐπὶ τῶν ἔργων· ἃ γὰρ	αὐτὰ	λυπηρῶς ὁρῶμεν, τούτων τὰς εἰκόνας
[4]	ἐξ ἀρχῆς οἱ πεφυκότες πρὸς	αὐτὰ	μάλιστα κατὰ μικρὸν προάγοντες ἐγέννησαν
[3]	ἐν τοῖς αὐτοῖς καὶ τὰ	αὐτὰ	μιμεῖσθαι ἔστιν ὁτὲ μὲν ἀπαγγέλλοντα,
[3]	Ὅθεν καὶ δράματα καλεῖσθαί τινες	αὐτά	φασιν, ὅτι μιμοῦνται δρῶντας. Διὸ
[24]	ἀνεκτὰ δῆλον ἂν γένοιτο, εἰ	αὐτὰ	φαῦλος ποιητὴς ποιήσειε· (νῦν δὲ
[24]	δὲ ἀτοπώτερον εἰ μιγνύοι τις	αὐτά,	ὥσπερ Χαιρήμων. Διὸ οὐδεὶς μακρὰν
[20]	σημαντικὴ ἧς ἔνια μέρη καθ᾽	αὑτὰ	σημαίνει τι (οὐ γὰρ (ἅπας
[4]	ποιητικὴν αἰτίαι (δύο τινὲς καὶ	αὗται	φυσικαί. Τό τε γὰρ μιμεῖσθαι
[16]	ὅτι ἐν τούτῳ εἵμαρτο ἀποθανεῖν	αὐταῖς,	καὶ γὰρ ἐξετέθησαν ἐνταῦθα. Ἔστιν
[26]	οὐ τὴν τυχοῦσαν ἡδονὴν ποιεῖν	αὐτὰς	ἀλλὰ τὴν εἰρημένην) φανερὸν ὅτι
[15]	τῇ ποιητικῇ· καὶ γὰρ κατ᾽	αὐτὰς	ἔστιν ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται δὲ
[24]	ἡ φύσις διδάσκει τὸ ἁρμόττον	αὐτῇ	(αἱρεῖσθαι. Ὅμηρος δὲ ἄλλα τε
[2]	Φιλόξενος μιμήσαιτο ἄν τις. Ἐν	αὐτῇ	δὲ τῇ διαφορᾷ καὶ ἡ
[24]	τῷ ἡρῴῳ, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἴπομεν	αὐτὴ	ἡ φύσις διδάσκει τὸ ἁρμόττον
[4]	τὴν ποίησιν, λέξεως δὲ γενομένης	αὐτὴ	ἡ φύσις τὸ οἰκεῖον μέτρον
[4]	οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς (αὐτοσχεδιαστικῆς- καὶ	αὐτὴ	καὶ ἡ κωμῳδία, καὶ ἡ
[25]	Πρὸς δὲ τούτοις οὐχ ἡ	αὐτὴ	ὀρθότης ἐστὶν τῆς πολιτικῆς καὶ
[5]	ὑπάρχει τῇ τραγῳδίᾳ, ἃ δὲ	αὐτῇ,	οὐ πάντα ἐν τῇ (ἐποποιίᾳ.
[18]	μύθῳ· τοῦτο δέ, ὧν ἡ	αὐτὴ	πλοκὴ καὶ λύσις. Πολλοὶ δὲ
[22]	ἐφ᾽ ὁπόσον βούλεται, ἰαμβοποιήσας ἐν	αὐτῇ	τῇ λέξει Ἐπιχάρην εἶδον (Μαραθῶνάδε
[14]	ἔξω τοῦ δράματος, ἐν δ᾽	αὐτῇ	τῇ τραγῳδίᾳ οἷον ὁ Ἀλκμέων
[26]	κρείττων, τοῦτό γε οὐκ ἀναγκαῖον	αὐτῇ	ὑπάρχειν. Ἔπειτα διότι πάντ᾽ ἔχει
[13]	τοῖς θεαταῖς. Ἔστιν δὲ οὐχ	αὕτη	ἀπὸ τραγῳδίας ἡδονὴ ἀλλὰ μᾶλλον
[22]	βαρβαρισμός. Αἰνίγματός τε γὰρ ἰδέα	αὕτη	ἐστί, τὸ λέγοντα ὑπάρχοντα ἀδύνατα
[6]	(ἐπὶ τῶν λόγων ἔχει τὴν	αὐτὴν	δύναμιν. Τῶν δὲ λοιπῶν ἡ
[18]	καὶ τραγῳδίαν ἄλλην καὶ τὴν	αὐτὴν	λέγειν οὐδενὶ ὡς τῷ μύθῳ·
[25]	λύειν. Πρῶτον μὲν τὰ πρὸς	αὐτὴν	τὴν τέχνην· ἀδύνατα πεποίηται, ἡμάρτηται·
[6]	μίμησιν. Λέγω δὲ λέξιν μὲν	αὐτὴν	τὴν τῶν (μέτρων σύνθεσιν, μελοποιίαν
[7]	ἄλλοτέ φασιν. Ὁ δὲ κατ᾽	αὐτὴν	τὴν (φύσιν τοῦ πράγματος ὅρος,
[25]	ἁμαρτία, ἡ μὲν γὰρ καθ᾽	αὑτήν,	ἡ δὲ κατὰ συμβεβηκός. Εἰ
[20]	ἐν ἀρχῇ λόγου τιθέναι καθ᾽	αὑτήν,	οἷον μέν’ ἤτοι’ δέ’ Ἢ
[25]	οὐδὲ ἄλλης (τέχνης καὶ ποιητικῆς.	Αὐτῆς	δὲ τῆς ποιητικῆς διττὴ ἁμαρτία,
[6]	περὶ δὲ τραγῳδίας λέγωμεν ἀναλαβόντες	αὐτῆς	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸν γινόμενον
[1]	περὶ τῶν ἄλλων ὅσα τῆς	αὐτῆς	ἐστι μεθόδου, λέγωμεν ἀρξάμενοι κατὰ
[5]	ἦσαν. Ἤδη δὲ σχήματά τινα	αὐτῆς	ἐχούσης οἱ λεγόμενοι αὐτῆς ποιηταὶ
[25]	μὲν γὰρ προείλετο μιμήσασθαι ἀδυναμίαν,	αὐτῆς	ἡ ἁμαρτία· εἰ δὲ τὸ
[1]	αὐτῆς τε καὶ τῶν εἰδῶν	αὐτῆς,	ἥν τινα δύναμιν ἕκαστον ἔχει,
[4]	ηὐξήθη προαγόντων ὅσον ἐγίγνετο φανερὸν	αὐτῆς·	καὶ πολλὰς μεταβολὰς μεταβαλοῦσα ἡ
[5]	τινα αὐτῆς ἐχούσης οἱ λεγόμενοι	αὐτῆς	ποιηταὶ μνημονεύονται. Τίς δὲ πρόσωπα
[1]	~Ἀριστοτέλους Περὶ Ποιητικῆς ~(Περὶ ποιητικῆς	αὐτῆς	τε καὶ τῶν εἰδῶν αὐτῆς,
[10]	Ταῦτα δὲ δεῖ γίνεσθαι ἐξ	αὐτῆς	τῆς συστάσεως τοῦ μύθου, ὥστε
[14]	γίγνεσθαι, ἔστιν δὲ καὶ ἐξ	αὐτῆς	τῆς συστάσεως τῶν πραγμάτων, ὅπερ
[17]	(συναπεργαζόμενον. Πιθανώτατοι γὰρ ἀπὸ τῆς	αὐτῆς	φύσεως οἱ ἐν τοῖς πάθεσίν
[25]	εἰ τυγχάνει τοῦ τέλους τοῦ	αὑτῆς	(τὸ γὰρ (τέλος εἴρηται) εἰ
[4]	(τραγῳδία ἐπαύσατο, ἐπεὶ ἔσχε τὴν	αὑτῆς	φύσιν. Καὶ τό τε τῶν
[26]	καὶ ἄνευ κινήσεως ποιεῖ τὸ	αὑτῆς,	ὥσπερ ἡ ἐποποιία· διὰ γὰρ
[13]	καὶ οἱ Εὐριπίδῃ ἐγκαλοῦντες τὸ	αὐτὸ	ἁμαρτάνουσιν ὅτι τοῦτο (δρᾷ ἐν
[22]	ἐπίτηδες ἐπὶ τὰ γελοῖα τὸ	(αὐτὸ	ἂν ἀπεργάσαιτο. Τὸ δὲ ἁρμόττον
[25]	εἴρηται) εἰ οὕτως ἐκπληκτικώτερον ἢ	αὐτὸ	ἢ ἄλλο ποιεῖ μέρος. Παράδειγμα
[20]	διπλοῖς οὐ χρώμεθα ὡς καὶ	αὐτὸ	καθ᾽ αὑτὸ σημαῖνον, οἷον ἐν
[25]	τοῖς λόγοις ἔλεγχοι εἰ τὸ	αὐτὸ	καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ
[25]	τὸ αὐτὸ καὶ πρὸς τὸ	αὐτὸ	καὶ ὡσαύτως, ὥστε καὶ αὐτὸν
[7]	γίνεσθαι· τελευτὴ δὲ τοὐναντίον ὃ	αὐτὸ	μὲν μετ᾽ ἄλλο πέφυκεν εἶναι
[7]	τελευτήν. Ἀρχὴ δέ ἐστιν ὃ	αὐτὸ	μὲν μὴ ἐξ ἀνάγκης μετ᾽
[7]	οὐδέν· μέσον δὲ ὃ καὶ	αὐτὸ	μετ᾽ ἄλλο καὶ μετ᾽ ἐκεῖνο
[21]	καὶ κύριον εἶναι δυνατὸν τὸ	αὐτό,	μὴ τοῖς αὐτοῖς δέ· τὸ
[22]	ὅτι ἀληθῆ λέγομεν· οἷον τὸ	αὐτὸ	ποιήσαντος (ἰαμβεῖον Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου,
[23]	Καρχηδονίων μάχη οὐδὲν πρὸς τὸ	αὐτὸ	συντείνουσαι τέλος, οὕτω καὶ ἐν
[4]	τοῖς εἴδεσιν ἱκανῶς ἢ οὔ,	αὐτό	τε καθ᾽ αὑτὸ κρῖναι καὶ
[14]	ποιῶν οὔτε μέλλων, πλὴν κατ᾽	αὐτὸ	τὸ πάθος· οὐδ᾽ ἂν μηδετέρως
[25]	πέπρακται, οὐ μόνον σκεπτέον εἰς	αὐτὸ	τὸ πεπραγμένον ἢ εἰρημένον βλέποντα
[4]	ἢ οὔ, αὐτό τε καθ᾽	αὑτὸ	κρῖναι καὶ πρὸς τὰ θέατρα,
[20]	δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς καθ᾽	αὑτὸ	μὲν οὐδεμίαν ἔχον φωνήν, μετὰ
[20]	χρώμεθα ὡς καὶ αὐτὸ καθ᾽	αὑτὸ	σημαῖνον, οἷον ἐν τῷ Θεόδωρος
[20]	ἧς μέρος οὐδέν ἐστι καθ᾽	αὑτὸ	σημαντικόν· ἐν γὰρ τοῖς διπλοῖς
[20]	ἧς οὐδὲν μέρος σημαίνει καθ᾽	αὑτό,	ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν ὀνομάτων·
[25]	ἔνιοι ἀλόγως προϋπολαμβάνουσί τι καὶ	αὐτοὶ	καταψηφισάμενοι συλλογίζονται, καὶ ὡς εἰρηκότος
[3]	Πελοποννήσῳ) ποιούμενοι τὰ ὀνόματα σημεῖον·	αὐτοὶ	μὲν γὰρ κώμας τὰς περιοικίδας
[24]	μιμητής. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι	αὐτοὶ	μὲν δι᾽ ὅλου ἀγωνίζονται, μιμοῦνται
[3]	τοῦ ἄστεως· (καὶ τὸ ποιεῖν	αὐτοὶ	μὲν δρᾶν, Ἀθηναίους δὲ πράττειν
[17]	ἐναργέστατα (ὁ) ὁρῶν ὥσπερ παρ᾽	αὐτοῖς	γιγνόμενος τοῖς (πραττομένοις εὑρίσκοι τὸ
[21]	δυνατὸν τὸ αὐτό, μὴ τοῖς	αὐτοῖς	δέ· τὸ γὰρ σίγυνον’ Κυπρίοις
[3]	ἐνταῦθα ὡς ἐπὶ τῆς παρ᾽	αὐτοῖς	δημοκρατίας γενομένης καὶ οἱ ἐκ
[3]	τις. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς	αὐτοῖς	καὶ τὰ αὐτὰ μιμεῖσθαι ἔστιν
[9]	μᾶλλον ἢ εἰ ἀπὸ τοῦ	αὐτομάτου	καὶ τῆς τύχης, ἐπεὶ καὶ
[24]	οὐκ ἀγνοεῖ ὃ δεῖ ποιεῖν	αὐτόν.	Αὐτὸν γὰρ δεῖ τὸν ποιητὴν
[24]	ἀγνοεῖ ὃ δεῖ ποιεῖν αὐτόν.	Αὐτὸν	γὰρ δεῖ τὸν ποιητὴν ἐλάχιστα
[14]	τὴν Ἐριφύλην ὑπὸ τοῦ (Ἀλκμέωνος,	αὐτὸν	δὲ εὑρίσκειν δεῖ καὶ τοῖς
[17]	μόνον τὴν ἀδελφὴν ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	ἔδει τυθῆναι, καὶ ἐντεῦθεν ἡ
[25]	αὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ὥστε καὶ	αὐτὸν	ἢ πρὸς ἃ αὐτὸς λέγει
[3]	Ὅμηρος ποιεῖ ἢ ὡς τὸν	αὐτὸν	καὶ μὴ μεταβάλλοντα, ἢ πάντας
[25]	τὰ περὶ Ἰκάριον. Οἴονται γὰρ	αὐτὸν	Λάκωνα (εἶναι· ἄτοπον οὖν τὸ
[17]	καὶ τοὺς πεποιημένους δεῖ καὶ	αὐτὸν	ποιοῦντα ἐκτίθεσθαι καθόλου, (εἶθ᾽ οὕτως
[1]	τῷ ἑτέρως καὶ μὴ τὸν	αὐτὸν	τρόπον. Ὥσπερ γὰρ καὶ χρώμασι
[3]	ὥς. Ὥστε τῇ μὲν ὁ	αὐτὸς	ἂν εἴη μιμητὴς Ὁμήρῳ Σοφοκλῆς,
[16]	ἐλθὼν ὡς εὑρήσων τὸν υἱὸν	αὐτὸς	(ἀπόλλυται. Καὶ ἡ ἐν τοῖς
[17]	ἀναλίσκεσθαι καὶ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύεσθαι,	αὐτὸς	δὲ ἀφικνεῖται χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας
[16]	διὰ τῆς ἐπιστολῆς, ἐκεῖνος δὲ	αὐτὸς	λέγει ἃ βούλεται ὁ ποιητὴς
[25]	καὶ αὐτὸν ἢ πρὸς ἃ	αὐτὸς	λέγει ἢ ὃ ἂν φρόνιμος
[17]	χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας τινὰς ἐπιθέμενος	αὐτὸς	μὲν ἐσώθη τοὺς δ᾽ ἐχθροὺς
[25]	δεῖ, οἷον καὶ Σοφοκλῆς ἔφη	αὐτὸς	μὲν οἵους δεῖ ποιεῖν, Εὐριπίδην
[26]	γὰρ οὐκ αἰσθανομένων (ἂν μὴ	αὐτὸς	προσθῇ, πολλὴν κίνησιν κινοῦνται, οἷον
[21]	ὅλως μὴ καλούμενον ὑπὸ τινῶν	αὐτὸς	τίθεται ὁ ποιητής, δοκεῖ γὰρ
[4]	ἐγέννησαν τὴν ποίησιν ἐκ τῶν	αὐτοσχεδιασμάτων.	Διεσπάσθη δὲ κατὰ τὰ οἰκεῖα
[4]	Γενομένη δ᾽ οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς	(αὐτοσχεδιαστικῆς-	καὶ αὐτὴ καὶ ἡ κωμῳδία,
[15]	τὰς λύσεις τῶν μύθων ἐξ	αὐτοῦ	δεῖ τοῦ μύθου συμβαίνειν, (καὶ
[4]	ὁμοίως, ἀλλ᾽ ἐπὶ βραχὺ (κοινωνοῦσιν	αὐτοῦ.	Διὰ γὰρ τοῦτο χαίρουσι τὰς
[13]	ταῖς τραγῳδίαις καὶ αἱ πολλαὶ	αὐτοῦ	εἰς δυστυχίαν τελευτῶσιν. Τοῦτο γάρ
[21]	δὲ ἂν ἀφῃρημένον τι ᾖ	αὐτοῦ,	ἐπεκτεταμένον μὲν οἷον τὸ πόλεως
[26]	(ὡς δ᾽ οὗτοι ἔχουσι πρὸς	αὐτούς,	ἡ ὅλη τέχνη πρὸς τὴν
[9]	μὲν τῶν φαύλων ποιητῶν δι᾽	αὐτούς,	ὑπὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν διὰ
[23]	ἄλληλα. Ὥσπερ (γὰρ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους ἥ τ᾽ ἐν Σαλαμῖνι
[1]	δύναμιν, οἷον ἡ τῶν συρίγγων,	αὐτῷ	δὲ τῷ ῥυθμῷ (μιμοῦνται) χωρὶς
[25]	τὸ μὴ ἐντυχεῖν τὸν Τηλέμαχον	αὐτῷ	εἰς Λακεδαίμονα ἐλθόντα. Τὸ δ᾽
[16]	ἥ τ᾽ ἀδελφὴ ἐτύθη καὶ	αὐτῷ	συμβαίνει θύεσθαι. Καὶ ἐν τῷ
[8]	ποιῶν οὐκ ἐποίησεν ἅπαντα ὅσα	αὐτῷ	συνέβη, οἷον πληγῆναι μὲν ἐν
[21]	κατὰ μαζόν’ ἀντὶ τοῦ δεξιόν’	Αὐτῶν	δὲ τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν
[15]	ἁμαρτάνειν πολλάκις· εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	ἐν τοῖς ἐκδεδομένοις λόγοις ἱκανῶς.
[19]	ἐν τοῖς πράγμασιν ἀπὸ τῶν	αὐτῶν	ἰδεῶν δεῖ χρῆσθαι ὅταν ἢ
[26]	οὖν τραγῳδίας καὶ ἐποποιίας, καὶ	αὐτῶν	καὶ τῶν εἰδῶν καὶ τῶν
[18]	παιδίου λῆψις καὶ πάλιν ἡ	αὐτῶν	λύσις> δ᾽ ἡ ἀπὸ τῆς
[9]	δυνατὰ γενέσθαι) καθ᾽ ὃ ἐκεῖνος	αὐτῶν	ποιητής ἐστιν. Τῶν δὲ ἁπλῶν
[23]	ἓν μέρος ἀπολαβὼν ἐπεισοδίοις κέχρηται	αὐτῶν	πολλοῖς, οἷον νεῶν καταλόγῳ καὶ
[16]	δὲ βελτίστη ἀναγνώρισις ἡ ἐξ	αὐτῶν	τῶν πραγμάτων, τῆς ἐκπλήξεως γιγνομένης
[26]	καὶ οἱ πρότερον τοὺς ὑστέρους	αὐτῶν	ᾤοντο ὑποκριτάς· ὡς λίαν γὰρ
[6]	Τούτοις μὲν οὖν οὐκ ὀλίγοι	αὐτῶν	ὡς εἰπεῖν κέχρηνται τοῖς εἴδεσιν·
[25]	ὥσπερ οἱ Κεφαλλῆνές φασι· παρ᾽	αὑτῶν	γὰρ γῆμαι λέγουσι τὸν Ὀδυσσέα
[25]	ἐπιτιμῶσιν, ἂν ὑπεναντίον ᾖ τῇ	αὑτῶν	οἰήσει. Τοῦτο δὲ πέπονθε τὰ
[8]	ὥστε μετατιθεμένου τινὸς μέρους ἢ	ἀφαιρουμένου	διαφέρεσθαι καὶ κινεῖσθαι τὸ ὅλον·
[24]	τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς ὁ ποιητὴς	ἀφανίζει	ἡδύνων τὸ ἄτοπον. Τῇ δὲ
[17]	Ἰφιγενείας· τυθείσης τινὸς κόρης καὶ	ἀφανισθείσης	ἀδήλως τοῖς θύσασιν, ἱδρυνθείσης δὲ
[21]	ταμεῖν ἀρύσαι εἴρηκεν· ἄμφω γὰρ	ἀφελεῖν	τί ἐστιν. Τὸ δὲ ἀνάλογον
[5]	δὲ Ἀθήνησιν Κράτης πρῶτος ἦρξεν	ἀφέμενος	τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας καθόλου ποιεῖν
[21]	πόληος’ καὶ τὸ Πηλείδου Πηληιάδεω’	ἀφῃρημένον	δὲ οἷον τὸ (κρῖ’ καὶ
[21]	συλλαβῇ ἐμβεβλημένῃ, τὸ δὲ ἂν	ἀφῃρημένον	τι ᾖ αὐτοῦ, ἐπεκτεταμένον μὲν
[21]	ἀρητῆρα’ Ἐπεκτεταμένον δέ ἐστιν ἢ	ἀφῃρημένον,	(τὸ μὲν ἐὰν φωνήεντι μακροτέρῳ
[21]	οἷον τὸ τὸν καρπὸν μὲν	ἀφιέναι	σπείρειν, τὸ δὲ τὴν φλόγα
[17]	τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύεσθαι, αὐτὸς δὲ	ἀφικνεῖται	χειμασθείς, καὶ ἀναγνωρίσας τινὰς ἐπιθέμενος
[20]	τὸ Σ καὶ τὸ Ρ,	ἄφωνον	δὲ τὸ μετὰ προσβολῆς καθ᾽
[20]	φωνῆεν καὶ τὸ ἡμίφωνον καὶ	ἄφωνον.	Ἔστιν δὲ ταῦτα φωνῆεν μὲν
[21]	Ξ σύνθετά ἐστιν. Εἰς δὲ	ἄφωνον	οὐδὲν ὄνομα τελευτᾷ, (οὐδὲ εἰς
[24]	ἀπαγγέλλοντες ἢ ἐν Μυσοῖς ὁ	ἄφωνος	ἐκ Τεγέας εἰς τὴν Μυσίαν
[20]	ἐστιν φωνὴ ἄσημος συνθετὴ ἐξ	ἀφώνου	καὶ φωνὴν ἔχοντος· καὶ γὰρ
[15]	ποιεῖν, παράδειγμα σκληρότητος οἷον τὸν	Ἀχιλλέα	ἀγαθὸν καὶ (Ὅμηρος. Ταῦτα δὴ
[22]	Ἀχιλλέως πέρι’ ἀλλὰ μὴ περὶ	Ἀχιλλέως’	(καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα. Διὰ
[22]	ἐγὼ δέ νιν’ καὶ τὸ	Ἀχιλλέως	πέρι’ ἀλλὰ μὴ περὶ Ἀχιλλέως’
[11]	ἄλλαι ἀναγνωρίσεις· καὶ γὰρ πρὸς	ἄψυχα	καὶ (τὰ τυχόντα ἐστὶν ὥς<