HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τῇ 80
τηλικοῦτος 1
Τήν 2
τὴν 213
τήν 4
Τὴν 8
Τῆνος 1

Fréquences [« »]
203 δ
184 εἶναι
176 μὲν
213 τὴν
214 τὰ
221 τῶν
255 ἐν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre VII (Zénon)

τὴν

Livre, par.

[7, 37]   ζʹ ~Ἀρίστων Μιλτιάδου Χῖος, ὁ τὴν ἀδιαφορίαν εἰσηγησάμενος. Ἥριλλος Καρχηδόνιος, ὁ

[7, 24]   λέγωμεν. ~Ἐν συμποσίῳ κατακείμενος σιγῇ τὴν αἰτίαν ἠρωτήθη· ἔφη οὖν τῷ

[7, 42]   καὶ κριτηρίων παραλαμβάνουσι πρὸς τὸ τὴν ἀλήθειαν εὑρεῖν· ἐν αὐτῷ γὰρ

[7, 126]   περί τι ἴδιον κεφάλαιον, οἷον τὴν ἀνδρείαν περὶ τὰ ὑπομενητέα, τὴν

[7, 89]   τήν τε κοινὴν καὶ ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην· ὁ δὲ Κλεάνθης τὴν

[7, 129]   πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα, διὰ τὴν ἀνομοιότητα, καθά φησι Χρύσιππος ἐν

[7, 99]   τὰ τελούμενα εἰς αὐτό, ὥστε τὴν ἀντικατάλλαξιν τὴν ἐκ τῆς πραγματείας

[7, 137]   ποιὰς περιόδους ἀναλίσκων εἰς ἑαυτὸν τὴν ἅπασαν οὐσίαν καὶ πάλιν ἐξ

[7, 54]   τυγχάνειν τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν, τουτέστι τὴν ἀπὸ ὑπάρχοντος, καθά φησι Χρύσιππος

[7, 137]   δὴ τέτταρα στοιχεῖα εἶναι ὁμοῦ τὴν ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην· εἶναι

[7, 134]   Τὸ μὲν οὖν πάσχον εἶναι τὴν ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην, τὸ

[7, 128]   καὶ Ποσειδώνιος οὐκ αὐτάρκη λέγουσι τὴν ἀρετήν, ἀλλὰ χρείαν εἶναί φασι

[7, 29]   καὶ ψηφίσμασι τοῖς προειρημένοις ἐτίμησαν, τὴν ἀρετὴν αὐτῷ προσμαρτυροῦντες. Καὶ Ἀντίπατρος

[7, 94]   ἕτερον ὠφελείας. Ὅθεν αὐτήν τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον αὐτῆς

[7, 91]   τ' εἶναι αὐτήν, λέγω δὲ τὴν ἀρετήν, καὶ Χρύσιππος ἐν τῷ

[7, 91]   Τεκμήριον δὲ τοῦ ὑπαρκτὴν εἶναι τὴν ἀρετήν φησιν ὁ Ποσειδώνιος ἐν

[7, 127]   τῶν ἄλλων ὁμοίως. Καὶ μὴν τὴν ἀρετὴν Χρύσιππος μὲν ἀποβλητήν, Κλεάνθης

[7, 94]   ὡς λογικοῦ. Τοιοῦτο δ' εἶναι τὴν ἀρετήν, ὥς< τε> μετέχοντα τάς

[7, 125]   δὲ ἐν τῇ Φυσικῇ κατὰ τὴν ἀρχαίαν, Ἑκάτων δὲ ἐν τῷ

[7, 34]   Περί τ' ἐρωτικῶν διείλεκται κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς ἐπιγραφομένης Ἐρωτικῆς τέχνης·

[7, 56]   κατὰ διάλεκτον, οἷον κατὰ μὲν τὴν Ἀτθίδα Θάλαττα, κατὰ δὲ τὴν

[7, 13]   μισογύνης εἶναι, σύν τε Περσαίῳ τὴν αὐτὴν οἰκίαν ᾤκει· καὶ αὐτοῦ

[7, 88]   ζῆν, ὅπερ ἐστὶ κατά τε τὴν αὑτοῦ καὶ κατὰ τὴν τῶν

[7, 85]   οἰκεῖον λέγων εἶναι παντὶ ζῴῳ τὴν αὑτοῦ σύστασιν καὶ τὴν ταύτης

[7, 116]   πρώτας εὐπαθείας· καὶ ὑπὸ μὲν τὴν βούλησιν εὔνοιαν, εὐμένειαν, ἀσπασμόν, ἀγάπησιν·

[7, 116]   δ' ἐπιθυμίᾳ ἐναντίαν φασὶν εἶναι τὴν βούλησιν, οὖσαν εὔλογον ὄρεξιν. Καθάπερ

[7, 145]   εἶναι καὶ τὰ ἄστρα καὶ τὴν γῆν ἀκίνητον οὖσαν. Τὴν δὲ

[7, 81]   Ἵπτασθαι τὴν γῆν τὸ Εἶναι τὴν γῆν. Ἀληθεῖ μέντοι ψεῦδος οὐκ

[7, 144]   καὶ τὸν οὐρανόν. Καὶ τὸ τὴν γῆν δὲ κωνοειδῆ σκιὰν ἀποτελεῖν

[7, 155]   αὐτὸ κέντρον τῇ γῇ, ὥστε τὴν γῆν ἐν ὕδατι εἶναι· μετὰ

[7, 159]   ὡς δῆλον ἐκ τῶν εἰς τὴν γῆν καταβαλλομένων σπερμάτων, ἃ παλαιωθέντα

[7, 155]   τὴν διακόσμησιν ὧδε ἔχειν· μέσην τὴν γῆν κέντρου λόγον ἐπέχουσαν, μεθ'

[7, 137]   τὸ ὕδωρ, ὑποστάθμην δὲ πάντων τὴν γῆν, μέσην ἁπάντων οὖσαν. Λέγουσι

[7, 81]   Εἶναι τὴν γῆν τὸ Πέτεσθαι τὴν γῆν οὐκ ἀκολουθεῖ. ~Καὶ ἄποροι

[7, 28]   τὸν δάκτυλον περιέρρηξε· παίσας δὲ τὴν γῆν τῇ χειρί, φησὶ τὸ

[7, 81]   ψεύδει ἀληθές, ὡς τῷ Ἵπτασθαι τὴν γῆν τὸ Εἶναι τὴν γῆν.

[7, 137]   τ' ἀέρα τὸ ψυχρὸν, καὶ τὴν γῆν τὸ ξηρόν. Οὐ μὴν

[7, 81]   οὐκ ἀκολουθεῖ· τῷ γὰρ Εἶναι τὴν γῆν τὸ Πέτεσθαι τὴν γῆν

[7, 46]   κριτήριον εἶναι τῶν πραγμάτων φασί, τὴν γινομένην ἀπὸ ὑπάρχοντος κατ' αὐτὸ

[7, 21]   ἔφη, Τὰ ὦτά σου εἰς τὴν γλῶτταν συνερρύηκεν. Πρὸς τὸν καλὸν

[7, 47]   ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἀντικείμενον· τὴν δ' ἀματαιότητα ἕξιν ἀναφέρουσαν τὰς

[7, 92]   κακῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ οὐδετέρων, τὴν δ' ἀνδρείαν ἐπιστήμην ὧν αἱρετέον

[7, 46]   πότε δεῖ συγκατατίθεσθαι καὶ μή· τὴν δ' ἀνεικαιότητα ἰσχυρὸν λόγον πρὸς

[7, 47]   εἰκός, ~ὥστε μὴ ἐνδιδόναι αὐτῷ· τὴν δ' ἀνελεγξίαν ἰσχὺν ἐν λόγῳ,

[7, 45]   συλλογισμὸν λόγον συλλογιστικὸν ἐκ τούτων· τὴν δ' ἀπόδειξιν λόγον διὰ τῶν

[7, 93]   κοινῇ φαύλων τε καὶ σπουδαίων· τὴν δ' ἐγκράτειαν διάθεσιν ἀνυπέρβατον τῶν

[7, 105]   φύσιν βίον πλοῦτος ἢ ὑγίεια· τὴν δ' εἶναι ἀξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαστοῦ,

[7, 93]   τοῦ καθήκοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα· τὴν δ' εὐβουλίαν ἐπιστήμην τοῦ σκοπεῖσθαι

[7, 116]   τῇ ἡδονῇ, οὖσαν εὔλογον ἔπαρσιν· τὴν δ' εὐλάβειαν τῷ φόβῳ, οὖσαν

[7, 46]   δὲ φαντασίας τὴν μὲν καταληπτικήν, τὴν δὲ ἀκατάληπτον· καταληπτικὴν μέν, ἣν

[7, 157]   τοῦ ἀέρος πρὸς τῇ ὄψει, τὴν δὲ βάσιν πρὸς τῷ ὁρωμένῳ·

[7, 40]   τὸν δὲ καρπὸν τὸ ἠθικόν, τὴν δὲ γῆν ἢ τὰ δένδρα

[7, 93]   αἱρετέον καὶ εὐλαβητέον καὶ οὐδετέρων· ~τὴν δὲ δικαιοσύνην> τὴν δὲ μεγαλοψυχίαν

[7, 121]   γὰρ τὴν ἐλευθερίαν ἐξουσίαν αὐτοπραγίας, τὴν δὲ δουλείαν στέρησιν αὐτοπραγίας. ~Εἶναι

[7, 105]   ἥτις ἐστὶ περὶ πᾶν ἀγαθόν· τὴν δὲ εἶναι μέσην τινὰ δύναμιν

[7, 11]   θεῖναι τὴν μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ, τὴν δὲ ἐν Λυκείῳ. Τὸ δὲ

[7, 93]   καὶ οὐδετέρων· ~τὴν δὲ δικαιοσύνην> τὴν δὲ μεγαλοψυχίαν ἐπιστήμην ἢ> ἕξιν

[7, 145]   μεγάλης θαλάττης νοερὸν ὄντα ἄναμμα· τὴν δὲ σελήνην ἐκ ποτίμων ὑδάτων,

[7, 156]   θάνατον ἐπιμένειν· φθαρτὴν δ' ὑπάρχειν, τὴν δὲ τῶν ὅλων ἄφθαρτον, ἧς

[7, 156]   ἐστὶ πνεῦμα πυροειδὲς καὶ τεχνοειδές· τὴν δὲ ψυχὴν αἰσθητικὴν φύσιν> Ταύτην

[7, 22]   τὰς λέξεις ἀπομνημονεύειν, ἀλλὰ περὶ τὴν διάθεσιν τῆς χρείας τὸν νοῦν

[7, 43]   δὲ ἐγκωμιαστικόν. ~Εἶναι δ' αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε τὴν εὕρεσιν

[7, 138]   ἑαυτοῦ γεννῶν· ~καὶ αὐτὴν δὲ τὴν διακόσμησιν τῶν ἀστέρων κόσμον εἶναι

[7, 155]   βρασματίας. ~Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ τὴν διακόσμησιν ὧδε ἔχειν· μέσην τὴν

[7, 46]   τρανῆ μηδὲ ἔκτυπον. Αὐτὴν δὲ τὴν διαλεκτικὴν ἀναγκαίαν εἶναι καὶ ἀρετὴν

[7, 42]   τῶν ἐν διεξόδῳ λόγων καὶ τὴν διαλεκτικὴν τοῦ ὀρθῶς διαλέγεσθαι περὶ

[7, 110]   ψευδῶν ἐπιγίνεσθαι τὴν διαστροφὴν ἐπὶ τὴν διάνοιαν, ἀφ' ἧς πολλὰ πάθη

[7, 110]   Ἐκ δὲ τῶν ψευδῶν ἐπιγίνεσθαι τὴν διαστροφὴν ἐπὶ τὴν διάνοιαν, ἀφ'

[7, 129]   ~Δοκεῖ δ' αὐτοῖς μηδὲ διὰ τὴν διαφωνίαν ἀφίστασθαι φιλοσοφίας, ἐπεὶ τῷ

[7, 43]   τε τὸ προοίμιον καὶ εἰς τὴν διήγησιν καὶ τὰ πρὸς τοὺς

[7, 20]   ὑποκριτὰς τὴν μὲν φωνὴν καὶ τὴν δύναμιν μεγάλην ἔχειν, τὸ μέντοι

[7, 95]   δὲ τήν τε δυσθυμίαν καὶ τὴν δυσφροσύνην καὶ τὰ ὅμοια. Ἔτι

[7, 99]   δ' ὅτι συμμέτρως ἔχει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ χρείαν· ὠφέλιμον δ' ὅτι

[7, 32]   κατηγοροῦντες τοῦ Ζήνωνος, πρῶτον μὲν τὴν ἐγκύκλιον παιδείαν ἄχρηστον ἀποφαίνειν λέγουσιν

[7, 147]   ἡγεμονικοῦ αὐτοῦ, Ἥραν δὲ κατὰ τὴν εἰς ἀέρα, καὶ Ἥφαιστον κατὰ

[7, 147]   ζῆν κεχώρηκεν, Ἀθηνᾶν δὲ κατὰ τὴν εἰς αἰθέρα διάτασιν τοῦ ἡγεμονικοῦ

[7, 147]   τὸ ὑγρόν, καὶ Δήμητραν κατὰ τὴν εἰς γῆν· ὁμοίως δὲ καὶ

[7, 147]   εἰς ἀέρα, καὶ Ἥφαιστον κατὰ τὴν εἰς τὸ τεχνικὸν πῦρ, καὶ

[7, 147]   τεχνικὸν πῦρ, καὶ Ποσειδῶνα κατὰ τὴν εἰς τὸ ὑγρόν, καὶ Δήμητραν

[7, 48]   καὶ τάδε ἅπερ αὐτῶν εἰς τὴν εἰσαγωγικὴν τείνει τέχνην, καὶ αὐτὰ

[7, 99]   εἰς αὐτό, ὥστε τὴν ἀντικατάλλαξιν τὴν ἐκ τῆς πραγματείας ὑπεραίρειν τῇ

[7, 134]   ἀφθάρτους, τὰ δὲ στοιχεῖα κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν φθείρεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ἀσωμάτους

[7, 67]   Ὅμοιον δ' ἐστὶν ἀξιώματι ὃ τὴν ἐκφορὰν ἔχον ἀξιωματικὴν παρά τινος

[7, 63]   οὖν ἐστι τὰ ἀναπάρτιστον ἔχοντα τὴν ἐκφοράν, οἷον Γράφει· ἐπιζητοῦμεν γάρ,

[7, 63]   δ' ἐστὶ τὰ ἀπηρτισμένην ἔχοντα τὴν ἐκφοράν, οἷον Γράφει Σωκράτης. Ἐν

[7, 121]   δὲ φαύλους δούλους· εἶναι γὰρ τὴν ἐλευθερίαν ἐξουσίαν αὐτοπραγίας, τὴν δὲ

[7, 13]   χίλια τάλαντα ἔχοντα ἐλθεῖν εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ταῦτα δανείζειν ναυτικῶς.

[7, 19]   εἰ σὺ μὴ δύνασαι ἐνεγκεῖν τὴν ἐμὴν ὀψοφαγίαν; μειρακίου δὲ περιεργότερον

[7, 15]   παρὰ τῶν Ἀθηναίων ᾔτησεν αὐτῷ τὴν ἐν Κεραμεικῷ ταφήν. Ἐρωτηθεὶς δὲ

[7, 122]   τὴν ἐν ὑποτάξει καὶ τρίτην τὴν ἐν κτήσει τε καὶ ὑποτάξει,

[7, 34]   ὑπ' Ἀθηνοδώρου τοῦ στωικοῦ πιστευθέντος τὴν ἐν Περγάμῳ βιβλιοθήκην· εἶτ' ἀντιτεθῆναι

[7, 48]   ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσθαι. ~Διατείνειν δὲ τὴν ἐν ταῖς ἀποφάσεσι προπέτειαν καὶ

[7, 122]   ~Εἶναι δὲ καὶ ἄλλην δουλείαν τὴν ἐν ὑποτάξει καὶ τρίτην τὴν

[7, 35]   δεύτερος αὐτὸς οὗτος· τρίτος Ῥόδιος, τὴν ἐντόπιον γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν· τέταρτος

[7, 89]   ἀκολουθεῖν δεῖ, οὐκέτι δὲ καὶ τὴν ἐπὶ μέρους. Τήν τ' ἀρετὴν

[7, 20]   ὥστε μὴ λαμβάνειν χρόνον εἰς τὴν ἐπισημείωσιν. ~Νεανίσκου πολλὰ λαλοῦντος ἔφη,

[7, 12]   εἶναι Κιτιέα. Τῶν γὰρ εἰς τὴν ἐπισκευὴν τοῦ λουτρῶνος συμβαλλομένων εἷς

[7, 37]   ἀδιαφορίαν εἰσηγησάμενος. Ἥριλλος Καρχηδόνιος, ὁ τὴν ἐπιστήμην τέλος εἰπών. Διονύσιος ὁ

[7, 47]   τὸν ὀρθὸν λόγον. Αὐτήν τε τὴν ἐπιστήμην φασὶν ἢ κατάληψιν ἀσφαλῆ

[7, 77]   τὴν πρόσληψιν μακρὰν οὖσαν καὶ τὴν ἐπιφορὰν λέγειν, ἀλλὰ συντόμως ἐπενεγκεῖν,

[7, 130]   Θρασωνίδην καίπερ ἐν ἐξουσίᾳ ἔχοντα τὴν ἐρωμένην, διὰ τὸ μισεῖσθαι ἀπέχεσθαι

[7, 89]   ἔξωθεν· ἐν αὐτῇ τ' εἶναι τὴν εὐδαιμονίαν, ἅτ' οὔσῃ ψυχῇ πεποιημένῃ

[7, 97]   ἀρετάς> Καθὸ μὲν γὰρ ἀποτελοῦσι τὴν εὐδαιμονίαν ποιητικά ἐστιν ἀγαθά· καθὸ

[7, 151]   ἡλίου πρόσω ἄφοδον, ἔαρ δὲ τὴν εὐκρασίαν τοῦ ἀέρος κατὰ τὴν

[7, 116]   εὐμένειαν, ἀσπασμόν, ἀγάπησιν· ὑπὸ δὲ τὴν εὐλάβειαν αἰδῶ, ἁγνείαν· ὑπὸ δὲ

[7, 43]   αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε τὴν εὕρεσιν καὶ εἰς τὴν φράσιν

[7, 119]   περὶ θεοὺς νομίμων· εἶναί τε τὴν εὐσέβειαν ἐπιστήμην θεῶν θεραπείας. Ἀλλὰ

[7, 94]   δὲ τήν τε χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην καὶ τὰ παραπλήσια. ~Ὡσαύτως

[7, 37]   ὁ Σφαῖρος καὶ Κλεάνθους μετὰ τὴν Ζήνωνος τελευτήν· καὶ λέξομεν περὶ

[7, 103]   τῶν ἀγαθῶν εἶναι. Ἀλλ' οὐδὲ τὴν ἡδονὴν ἀγαθόν φασιν Ἑκάτων τ'

[7, 37]   εἰπών. Διονύσιος ὁ μεταθέμενος εἰς τὴν ἡδονήν· διὰ γὰρ σφοδρὰν ὀφθαλμίαν

[7, 19]   ὀψοφαγίαν; μειρακίου δὲ περιεργότερον παρὰ τὴν ἡλικίαν ἐρωτῶντος ζήτημά τι, προσήγαγε

[7, 56]   τὴν Ἀτθίδα Θάλαττα, κατὰ δὲ τὴν Ἰάδα Ἡμέρη. Τῆς δὲ λέξεως

[7, 124]   γὰρ φρονίμους εἶναι, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἴσην τῇ ἀφροσύνῃ μανίαν πάντα

[7, 90]   ὑγίειαν, καθάπερ τῇ ψαλίδος οἰκοδομίᾳ τὴν ἰσχὺν ἐπιγίνεσθαι. ~Καλοῦνται δ' ἀθεώρητοι

[7, 91]   Διογένην, Ἀντισθένην. Εἶναι δὲ καὶ τὴν κακίαν ὑπαρκτὴν διὰ τὸ ἀντικεῖσθαι

[7, 97]   κακίας> ἐπεὶ καθὸ μὲν ἀποτελοῦσι τὴν κακοδαιμονίαν ποιητικά ἐστι· καθὸ δὲ

[7, 96]   εὐφροσύνην καὶ ἀλυπίαν καὶ πᾶσαν τὴν κατ' ἀρετὴν πρᾶξιν τελικά. ~Ποιητικὰ

[7, 94]   ὃ συμβαίνει> ὡς τὴν πρᾶξιν τὴν κατ' ἀρετήν· ὑφ' οὗ δέ,

[7, 97]   δυσθυμίαν καὶ περιλυπίαν καὶ πᾶσαν τὴν κατὰ κακίαν πρᾶξιν τελικά· ἀμφοτέρως

[7, 54]   δὲ τῆς ἀληθείας φασὶ τυγχάνειν τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν, τουτέστι τὴν ἀπὸ

[7, 89]   πραγματειῶν πιθανότητας, ποτὲ δὲ διὰ τὴν κατήχησιν τῶν συνόντων· ἐπεὶ ἡ

[7, 140]   σχῆμ' ἔχοντα σφαιροειδές· πρὸς γὰρ τὴν κίνησιν ἁρμοδιώτατον τὸ τοιοῦτον, καθά

[7, 89]   τὴν ἀνθρωπίνην· ὁ δὲ Κλεάνθης τὴν κοινὴν μόνην ἐκδέχεται φύσιν, ᾗ

[7, 109]   δὲ τὸ πηροῦν ἑαυτὸν καὶ τὴν κτῆσιν διαρριπτεῖν. Ἀνὰ λόγον δὲ

[7, 3]   φιλοσοφίαν, αἰδήμων δὲ ὡς πρὸς τὴν Κυνικὴν ἀναισχυντίαν. Ὅθεν ὁ Κράτης

[7, 62]   τὰ πλείονα ἐκδέξασθαι κατὰ ταύτην τὴν λέξιν· οἷον Αὐλητρὶς πέπτωκε· δηλοῦνται

[7, 118]   λυπηθήσεσθαι τὸν σοφόν, διὰ τὸ τὴν λύπην ἄλογον εἶναι συστολὴν τῆς

[7, 11]   δύο καὶ ἐξεῖναι αὐτῶν θεῖναι τὴν μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ, τὴν δὲ

[7, 46]   δακτυλίου γινομένων. ~τῆς δὲ φαντασίας τὴν μὲν καταληπτικήν, τὴν δὲ ἀκατάληπτον·

[7, 111]   ἀκολασία ὁμοίως καὶ τἄλλα. Καὶ τὴν μὲν λύπην εἶναι συστολὴν ἄλογον·

[7, 42]   καὶ ψευδῶν καὶ οὐδετέρων. Καὶ τὴν μὲν ῥητορικὴν αὐτὴν εἶναι λέγουσι

[7, 105]   τὰ ἀπαξίαν ἔχοντα. Ἀξίαν δὲ τὴν μέν τινα λέγουσι σύμβλησιν πρὸς

[7, 92]   ἐγκράτειαν, καρτερίαν, ἀγχίνοιαν, εὐβουλίαν· καὶ τὴν μὲν φρόνησιν εἶναι ἐπιστήμην κακῶν

[7, 156]   διὰ ψῦχος. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς τὴν μὲν φύσιν εἶναι πῦρ τεχνικόν,

[7, 20]   τόνῳ διαλεγόμενον ὥσπερ τοὺς ὑποκριτὰς τὴν μὲν φωνὴν καὶ τὴν δύναμιν

[7, 116]   τρεῖς, χαράν, εὐλάβειαν, βούλησιν. Καὶ τὴν μὲν χαρὰν ἐναντίαν φασὶν εἶναι

[7, 57]   ἄρθρον· ὁ δ' Ἀντίπατρος καὶ τὴν μεσότητα τίθησιν ἐν τοῖς Περὶ

[7, 46]   καὶ ἐναπομεμαγμένην· ἀκατάληπτον δὲ ἢ τὴν μὴ ἀπὸ ὑπάρχοντος, ἢ ἀπὸ

[7, 46]   κατ' αὐτὸ δὲ τὸ ὑπάρχον· τὴν μὴ τρανῆ μηδὲ ἔκτυπον. Αὐτὴν

[7, 131]   ζηλοτυπία περιαιρεθήσεται. Πολιτείαν δ' ἀρίστην τὴν μικτὴν ἔκ τε δημοκρατίας καὶ

[7, 5]   διατρίβοντα ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀκοῦσαι τὴν ναυαγίαν καὶ εἰπεῖν, Εὖ γε

[7, 12]   τιμᾷ καὶ τελευτήσαντας. ~Ἐπὶ δὲ τὴν οἰκοδομὴν κεχειροτόνηνται Θράσων Ἀνακαιεύς, Φιλοκλῆς

[7, 124]   μόνοις τοῖς σπουδαίοις εἶναι, διὰ τὴν ὁμοιότητα· φασὶ δ' αὐτὴν κοινωνίαν

[7, 89]   ἅτ' οὔσῃ ψυχῇ πεποιημένῃ πρὸς τὴν ὁμολογίαν παντὸς τοῦ βίου. Διαστρέφεσθαι

[7, 86]   τὸ κατὰ φύσιν τῷ κατὰ τὴν ὁρμὴν διοικεῖσθαι· τοῦ δὲ λόγου

[7, 148]   Περὶ κόσμου ἀεροειδῆ φησιν αὐτοῦ τὴν οὐσίαν· Βόηθος δὲ ἐν τῇ

[7, 159]   δευτέρᾳ τῶν Φυσικῶν πνεῦμα κατὰ τὴν οὐσίαν, ὡς δῆλον ἐκ τῶν

[7, 40]   φασιν, ἀλλὰ μεμίχθαι αὐτά. Καὶ τὴν παράδοσιν μικτὴν ἐποίουν. Ἄλλοι δὲ

[7, 136]   οὖν καθ' αὑτὸν ὄντα τρέπειν τὴν πᾶσαν οὐσίαν δι' ἀέρος εἰς

[7, 45]   λέξεων. ~Εὐχρηστοτάτην δέ φασιν εἶναι τὴν περὶ τῶν συλλογισμῶν θεωρίαν· τὸ

[7, 4]   ἤκουε τοῦ Κράτητος· ὅτε καὶ τὴν Πολιτείαν αὐτοῦ γράψαντος, τινὲς ἔλεγον

[7, 8]   δὲ φιλοσοφίας ὠρεγμένος, ἐκκλίνων δὲ τὴν πολυθρύλητον ἡδονὴν ἣ τινῶν θηλύνει

[7, 124]   αἱρετὸν τὸν φίλον ἀποφαίνονται καὶ τὴν πολυφιλίαν ἀγαθόν. Ἔν τε τοῖς

[7, 144]   κινήσεις. Τὸν δ' ἥλιον λοξὴν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι διὰ τοῦ ζωδιακοῦ

[7, 26]   δ' εὖ πεισθέντι προσεῖναι καὶ τὴν πρᾶξιν. Ἐρωτηθεὶς δέ, φησί, διὰ

[7, 94]   δὲ καθ' ὃ συμβαίνει> ὡς τὴν πρᾶξιν τὴν κατ' ἀρετήν· ὑφ'

[7, 127]   ἀρετῆς καὶ κακίας εἶναι λεγόντων τὴν προκοπήν· ὡς γὰρ δεῖν φασιν

[7, 129]   τῶν ἐμφαινόντων διὰ τοῦ εἴδους τὴν πρὸς ἀρετὴν εὐφυΐαν, ὥς φησι

[7, 151]   τὴν εὐκρασίαν τοῦ ἀέρος κατὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς πορείαν. ~Θέρος δὲ

[7, 120]   τοὺς θεούς. Φασὶ δὲ καὶ τὴν πρὸς τὰ τέκνα φιλοστοργίαν φυσικὴν

[7, 77]   μακροτέραις συντάξεσι τῶν λόγων μηκέτι τὴν πρόσληψιν μακρὰν οὖσαν καὶ τὴν

[7, 86]   λέγουσί τινες, πρὸς ἡδονὴν γίγνεσθαι τὴν πρώτην ὁρμὴν τοῖς ζῴοις, ψεῦδος

[7, 150]   δέ φασι τῶν ὄντων ἁπάντων τὴν πρώτην ὕλην, ὡς καὶ Χρύσιππος

[7, 35]   γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν· τέταρτος ἱστορικός, τὴν Πύρρου γεγραφὼς στρατείαν εἰς Ἰταλίαν

[7, 145]   διὰ τὸ μέγεθος. ~Γεωδεστέραν δὲ τὴν σελήνην, ἅτε καὶ προσγειοτέραν οὖσαν.

[7, 144]   τοῦ ζωδιακοῦ κύκλου· ὁμοίως καὶ τὴν σελήνην ἑλικοειδῆ. Εἶναι δὲ τὸν

[7, 88]   βίου, ὅταν πάντα πράττηται κατὰ τὴν συμφωνίαν τοῦ παρ' ἑκάστῳ δαίμονος

[7, 148]   Φύσιν δὲ ποτὲ μὲν ἀποφαίνονται τὴν συνέχουσαν τὸν κόσμον, ποτὲ δὲ

[7, 90]   εἶναι καὶ θεωρηματικὰς τὰς ἐχούσας τὴν σύστασιν ἐκ θεωρημάτων, ὡς φρόνησιν

[7, 37]   Κλεάνθης Φανίου Ἄσσιος, ὁ διαδεξάμενος τὴν σχολήν· ὃν καὶ ἀφωμοίου ταῖς

[7, 23]   εἶναι· οἱ δὲ τοῦ κάλλους τὴν σωφροσύνην. Τῶν γνωρίμων τινὸς παιδάριον

[7, 6]   πολίτας αὐτοῦ ποιῆσαι, κόσμον ἡγουμένους τὴν τἀνδρὸς εἰκόνα. Ἀντεποιοῦντο δ' αὐτοῦ

[7, 43]   εἰς τὴν φράσιν καὶ εἰς τὴν τάξιν καὶ εἰς τὴν ὑπόκρισιν.

[7, 85]   ζῴῳ τὴν αὑτοῦ σύστασιν καὶ τὴν ταύτης συνείδησιν· οὔτε γὰρ ἀλλοτριῶσαι

[7, 8]   ἀφθόνως διδάξοντα, ῥᾳδίως ἔρχεται πρὸς τὴν τελείαν ἀνάληψιν τῆς ἀρετῆς. ~Ἐγὼ

[7, 9]   συνὼν οὐδενὸς καθυστερήσεις τῶν πρὸς τὴν τελείαν εὐδαιμονίαν ἀνηκόντων. Ἀπέστειλε δὲ

[7, 15]   συνδιέτριψε. ~Λέγεται δὲ καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ Ζήνωνος εἰπεῖν τὸν

[7, 88]   ὄντι· εἶναι δ' αὐτὸ τοῦτο τὴν τοῦ εὐδαίμονος ἀρετὴν καὶ εὔροιαν

[7, 151]   ὑπὲρ γῆς ἀέρα κατεψυγμένον διὰ τὴν τοῦ ἡλίου πρόσω ἄφοδον, ἔαρ

[7, 60]   τὰ πράγματα, ἢ ὅρος ἁπλούστερον τὴν τοῦ ὅρου δύναμιν προσενηνεγμένος. Γένος

[7, 88]   τοῦ παρ' ἑκάστῳ δαίμονος πρὸς τὴν τοῦ τῶν ὅλων διοικητοῦ βούλησιν.

[7, 95]   πατρίδα καὶ σπουδαῖον φίλον καὶ τὴν τούτων εὐδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτ'

[7, 96]   ἔχειν καὶ ἄφρονα φίλον καὶ τὴν τούτων κακοδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτε

[7, 6]   τὸ γένος, καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν τριακοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα, ἤδη

[7, 50]   ψυχῆς ὑφίσταται. Οὐ γὰρ δεκτέον τὴν τύπωσιν οἱονεὶ τύπον σφραγιστῆρος, ἐπεὶ

[7, 137]   αἰθέρα καλεῖσθαι, ἐν ᾧ πρώτην τὴν τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα

[7, 148]   τῇ Περὶ φύσεως οὐσίαν θεοῦ τὴν τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν. Φύσιν δὲ

[7, 136]   αὑτῷ ποιοῦντα τὴν ὕλην πρὸς τὴν τῶν ἑξῆς γένεσιν· εἶτ' ἀπογεννᾶν

[7, 133]   μιᾷ δ' αὐτοῦ ἐπισκέψει ἐπικοινωνεῖν τὴν τῶν ἰατρῶν ζήτησιν, καθ' ἣν

[7, 88]   τε τὴν αὑτοῦ καὶ κατὰ τὴν τῶν ὅλων, οὐδὲν ἐνεργοῦντας ὧν

[7, 140]   ἡνῶσθαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ ἀναγκάζειν τὴν τῶν οὐρανίων πρὸς τὰ ἐπίγεια

[7, 137]   τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα τὴν τῶν πλανωμένων· μεθ' ἣν τὸν

[7, 90]   ὑπαρχούσῃ συμβαίνει ἀκολουθεῖν καὶ παρεκτείνεσθαι τὴν ὑγίειαν, καθάπερ τῇ ψαλίδος οἰκοδομίᾳ

[7, 137]   εἶναι ὁμοῦ τὴν ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην· εἶναι δὲ τὸ μὲν

[7, 136]   τῷ ὑγρῷ, εὐεργὸν αὑτῷ ποιοῦντα τὴν ὕλην πρὸς τὴν τῶν ἑξῆς

[7, 134]   πάσχον εἶναι τὴν ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν τὸν

[7, 43]   εἰς τὴν τάξιν καὶ εἰς τὴν ὑπόκρισιν. Τὸν δὲ ῥητορικὸν λόγον

[7, 124]   Περὶ παραδόξων. Λέγουσι δὲ καὶ τὴν φιλίαν ἐν μόνοις τοῖς σπουδαίοις

[7, 8]   Ἀντιγόνῳ Ζήνων χαίρειν. Ἀποδέχομαί σου τὴν φιλομάθειαν καθόσον τῆς ἀληθινῆς καὶ

[7, 40]   ἄλλοι γένη. Εἰκάζουσι δὲ ζῴῳ τὴν φιλοσοφίαν, ὀστοῖς μὲν καὶ νεύροις

[7, 43]   τε τὴν εὕρεσιν καὶ εἰς τὴν φράσιν καὶ εἰς τὴν τάξιν

[7, 126]   τὴν ἀνδρείαν περὶ τὰ ὑπομενητέα, τὴν φρόνησιν περὶ τὰ ποιητέα καὶ

[7, 92]   μὲν γὰρ Ἀπολλοφάνης μίαν λέγει, τὴν φρόνησιν. Τῶν δ' ἀρετῶν τὰς

[7, 148]   συνέχουσαν τὸν κόσμον, ποτὲ δὲ τὴν φύουσαν τὰ ἐπὶ γῆς. Ἔστι

[7, 43]   καὶ συλλογισμῶν καὶ τῶν παρὰ τὴν φωνὴν καὶ τὰ πράγματα σοφισμάτων·

[7, 116]   εὐλάβειαν αἰδῶ, ἁγνείαν· ὑπὸ δὲ τὴν χαρὰν τέρψιν, εὐφροσύνην, εὐθυμίαν. ~Φασὶ

[7, 22]   βάθρων ἐκάθιζεν αὐτόν, ἵνα μολύνῃ τὴν χλανίδα· ἔπειτα εἰς τὸν τῶν

[7, 99]   ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον δ' ὅτι τὴν χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται· καλὸν δ'

[7, 3]   περικαλύπτοντα, παίσας τῇ βακτηρίᾳ κατάγνυσι τὴν χύτραν· φεύγοντος δ' αὐτοῦ καὶ

[7, 110]   παῖδας τοῖς παιδαγωγοῖς. Φασὶ δὲ τὴν ψυχὴν εἶναι ὀκταμερῆ· μέρη γὰρ

[7, 157]   καὶ Ποσειδώνιος πνεῦμα ἔνθερμον εἶναι τὴν ψυχήν· τούτῳ γὰρ ἡμᾶς εἶναι

[7, 130]   ἐπίμεμπτον αὐτόν. Εἶναι δὲ καὶ τὴν ὥραν ἄνθος ἀρετῆς. Βίων δὲ

Livre, par.
[7, 37]	ζʹ ~Ἀρίστων Μιλτιάδου Χῖος, ὁ	τὴν	ἀδιαφορίαν εἰσηγησάμενος. Ἥριλλος Καρχηδόνιος, ὁ
[7, 24]	λέγωμεν. ~Ἐν συμποσίῳ κατακείμενος σιγῇ	τὴν	αἰτίαν ἠρωτήθη· ἔφη οὖν τῷ
[7, 42]	καὶ κριτηρίων παραλαμβάνουσι πρὸς τὸ	τὴν	ἀλήθειαν εὑρεῖν· ἐν αὐτῷ γὰρ
[7, 126]	περί τι ἴδιον κεφάλαιον, οἷον	τὴν	ἀνδρείαν περὶ τὰ ὑπομενητέα, τὴν
[7, 89]	τήν τε κοινὴν καὶ ἰδίως	τὴν	ἀνθρωπίνην· ὁ δὲ Κλεάνθης τὴν
[7, 129]	πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα, διὰ	τὴν	ἀνομοιότητα, καθά φησι Χρύσιππος ἐν
[7, 99]	τὰ τελούμενα εἰς αὐτό, ὥστε	τὴν	ἀντικατάλλαξιν τὴν ἐκ τῆς πραγματείας
[7, 137]	ποιὰς περιόδους ἀναλίσκων εἰς ἑαυτὸν	τὴν	ἅπασαν οὐσίαν καὶ πάλιν ἐξ
[7, 54]	τυγχάνειν τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν, τουτέστι	τὴν	ἀπὸ ὑπάρχοντος, καθά φησι Χρύσιππος
[7, 137]	δὴ τέτταρα στοιχεῖα εἶναι ὁμοῦ	τὴν	ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην· εἶναι
[7, 134]	Τὸ μὲν οὖν πάσχον εἶναι	τὴν	ἄποιον οὐσίαν τὴν ὕλην, τὸ
[7, 128]	καὶ Ποσειδώνιος οὐκ αὐτάρκη λέγουσι	τὴν	ἀρετήν, ἀλλὰ χρείαν εἶναί φασι
[7, 29]	καὶ ψηφίσμασι τοῖς προειρημένοις ἐτίμησαν,	τὴν	ἀρετὴν αὐτῷ προσμαρτυροῦντες. Καὶ Ἀντίπατρος
[7, 94]	ἕτερον ὠφελείας. Ὅθεν αὐτήν τε	τὴν	ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον αὐτῆς
[7, 91]	τ' εἶναι αὐτήν, λέγω δὲ	τὴν	ἀρετήν, καὶ Χρύσιππος ἐν τῷ
[7, 91]	Τεκμήριον δὲ τοῦ ὑπαρκτὴν εἶναι	τὴν	ἀρετήν φησιν ὁ Ποσειδώνιος ἐν
[7, 127]	τῶν ἄλλων ὁμοίως. Καὶ μὴν	τὴν	ἀρετὴν Χρύσιππος μὲν ἀποβλητήν, Κλεάνθης
[7, 94]	ὡς λογικοῦ. Τοιοῦτο δ' εἶναι	τὴν	ἀρετήν, ὥς< τε> μετέχοντα τάς
[7, 125]	δὲ ἐν τῇ Φυσικῇ κατὰ	τὴν	ἀρχαίαν, Ἑκάτων δὲ ἐν τῷ
[7, 34]	Περί τ' ἐρωτικῶν διείλεκται κατὰ	τὴν	ἀρχὴν τῆς ἐπιγραφομένης Ἐρωτικῆς τέχνης·
[7, 56]	κατὰ διάλεκτον, οἷον κατὰ μὲν	τὴν	Ἀτθίδα Θάλαττα, κατὰ δὲ τὴν
[7, 13]	μισογύνης εἶναι, σύν τε Περσαίῳ	τὴν	αὐτὴν οἰκίαν ᾤκει· καὶ αὐτοῦ
[7, 88]	ζῆν, ὅπερ ἐστὶ κατά τε	τὴν	αὑτοῦ καὶ κατὰ τὴν τῶν
[7, 85]	οἰκεῖον λέγων εἶναι παντὶ ζῴῳ	τὴν	αὑτοῦ σύστασιν καὶ τὴν ταύτης
[7, 116]	πρώτας εὐπαθείας· καὶ ὑπὸ μὲν	τὴν	βούλησιν εὔνοιαν, εὐμένειαν, ἀσπασμόν, ἀγάπησιν·
[7, 116]	δ' ἐπιθυμίᾳ ἐναντίαν φασὶν εἶναι	τὴν	βούλησιν, οὖσαν εὔλογον ὄρεξιν. Καθάπερ
[7, 145]	εἶναι καὶ τὰ ἄστρα καὶ	τὴν	γῆν ἀκίνητον οὖσαν. Τὴν δὲ
[7, 81]	Ἵπτασθαι τὴν γῆν τὸ Εἶναι	τὴν	γῆν. Ἀληθεῖ μέντοι ψεῦδος οὐκ
[7, 144]	καὶ τὸν οὐρανόν. Καὶ τὸ	τὴν	γῆν δὲ κωνοειδῆ σκιὰν ἀποτελεῖν
[7, 155]	αὐτὸ κέντρον τῇ γῇ, ὥστε	τὴν	γῆν ἐν ὕδατι εἶναι· μετὰ
[7, 159]	ὡς δῆλον ἐκ τῶν εἰς	τὴν	γῆν καταβαλλομένων σπερμάτων, ἃ παλαιωθέντα
[7, 155]	τὴν διακόσμησιν ὧδε ἔχειν· μέσην	τὴν	γῆν κέντρου λόγον ἐπέχουσαν, μεθ'
[7, 137]	τὸ ὕδωρ, ὑποστάθμην δὲ πάντων	τὴν	γῆν, μέσην ἁπάντων οὖσαν. Λέγουσι
[7, 81]	Εἶναι τὴν γῆν τὸ Πέτεσθαι	τὴν	γῆν οὐκ ἀκολουθεῖ. ~Καὶ ἄποροι
[7, 28]	τὸν δάκτυλον περιέρρηξε· παίσας δὲ	τὴν	γῆν τῇ χειρί, φησὶ τὸ
[7, 81]	ψεύδει ἀληθές, ὡς τῷ Ἵπτασθαι	τὴν	γῆν τὸ Εἶναι τὴν γῆν.
[7, 137]	τ' ἀέρα τὸ ψυχρὸν, καὶ	τὴν	γῆν τὸ ξηρόν. Οὐ μὴν
[7, 81]	οὐκ ἀκολουθεῖ· τῷ γὰρ Εἶναι	τὴν	γῆν τὸ Πέτεσθαι τὴν γῆν
[7, 46]	κριτήριον εἶναι τῶν πραγμάτων φασί,	τὴν	γινομένην ἀπὸ ὑπάρχοντος κατ' αὐτὸ
[7, 21]	ἔφη, Τὰ ὦτά σου εἰς	τὴν	γλῶτταν συνερρύηκεν. Πρὸς τὸν καλὸν
[7, 47]	ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἀντικείμενον·	τὴν	δ' ἀματαιότητα ἕξιν ἀναφέρουσαν τὰς
[7, 92]	κακῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ οὐδετέρων,	τὴν	δ' ἀνδρείαν ἐπιστήμην ὧν αἱρετέον
[7, 46]	πότε δεῖ συγκατατίθεσθαι καὶ μή·	τὴν	δ' ἀνεικαιότητα ἰσχυρὸν λόγον πρὸς
[7, 47]	εἰκός, ~ὥστε μὴ ἐνδιδόναι αὐτῷ·	τὴν	δ' ἀνελεγξίαν ἰσχὺν ἐν λόγῳ,
[7, 45]	συλλογισμὸν λόγον συλλογιστικὸν ἐκ τούτων·	τὴν	δ' ἀπόδειξιν λόγον διὰ τῶν
[7, 93]	κοινῇ φαύλων τε καὶ σπουδαίων·	τὴν	δ' ἐγκράτειαν διάθεσιν ἀνυπέρβατον τῶν
[7, 105]	φύσιν βίον πλοῦτος ἢ ὑγίεια·	τὴν	δ' εἶναι ἀξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαστοῦ,
[7, 93]	τοῦ καθήκοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα·	τὴν	δ' εὐβουλίαν ἐπιστήμην τοῦ σκοπεῖσθαι
[7, 116]	τῇ ἡδονῇ, οὖσαν εὔλογον ἔπαρσιν·	τὴν	δ' εὐλάβειαν τῷ φόβῳ, οὖσαν
[7, 46]	δὲ φαντασίας τὴν μὲν καταληπτικήν,	τὴν	δὲ ἀκατάληπτον· καταληπτικὴν μέν, ἣν
[7, 157]	τοῦ ἀέρος πρὸς τῇ ὄψει,	τὴν	δὲ βάσιν πρὸς τῷ ὁρωμένῳ·
[7, 40]	τὸν δὲ καρπὸν τὸ ἠθικόν,	τὴν	δὲ γῆν ἢ τὰ δένδρα
[7, 93]	αἱρετέον καὶ εὐλαβητέον καὶ οὐδετέρων·	~τὴν	δὲ δικαιοσύνην> τὴν δὲ μεγαλοψυχίαν
[7, 121]	γὰρ τὴν ἐλευθερίαν ἐξουσίαν αὐτοπραγίας,	τὴν	δὲ δουλείαν στέρησιν αὐτοπραγίας. ~Εἶναι
[7, 105]	ἥτις ἐστὶ περὶ πᾶν ἀγαθόν·	τὴν	δὲ εἶναι μέσην τινὰ δύναμιν
[7, 11]	θεῖναι τὴν μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ,	τὴν	δὲ ἐν Λυκείῳ. Τὸ δὲ
[7, 93]	καὶ οὐδετέρων· ~τὴν δὲ δικαιοσύνην>	τὴν	δὲ μεγαλοψυχίαν ἐπιστήμην ἢ> ἕξιν
[7, 145]	μεγάλης θαλάττης νοερὸν ὄντα ἄναμμα·	τὴν	δὲ σελήνην ἐκ ποτίμων ὑδάτων,
[7, 156]	θάνατον ἐπιμένειν· φθαρτὴν δ' ὑπάρχειν,	τὴν	δὲ τῶν ὅλων ἄφθαρτον, ἧς
[7, 156]	ἐστὶ πνεῦμα πυροειδὲς καὶ τεχνοειδές·	τὴν	δὲ ψυχὴν αἰσθητικὴν φύσιν> Ταύτην
[7, 22]	τὰς λέξεις ἀπομνημονεύειν, ἀλλὰ περὶ	τὴν	διάθεσιν τῆς χρείας τὸν νοῦν
[7, 43]	δὲ ἐγκωμιαστικόν. ~Εἶναι δ' αὐτῆς	τὴν	διαίρεσιν εἴς τε τὴν εὕρεσιν
[7, 138]	ἑαυτοῦ γεννῶν· ~καὶ αὐτὴν δὲ	τὴν	διακόσμησιν τῶν ἀστέρων κόσμον εἶναι
[7, 155]	βρασματίας. ~Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ	τὴν	διακόσμησιν ὧδε ἔχειν· μέσην τὴν
[7, 46]	τρανῆ μηδὲ ἔκτυπον. Αὐτὴν δὲ	τὴν	διαλεκτικὴν ἀναγκαίαν εἶναι καὶ ἀρετὴν
[7, 42]	τῶν ἐν διεξόδῳ λόγων καὶ	τὴν	διαλεκτικὴν τοῦ ὀρθῶς διαλέγεσθαι περὶ
[7, 110]	ψευδῶν ἐπιγίνεσθαι τὴν διαστροφὴν ἐπὶ	τὴν	διάνοιαν, ἀφ' ἧς πολλὰ πάθη
[7, 110]	Ἐκ δὲ τῶν ψευδῶν ἐπιγίνεσθαι	τὴν	διαστροφὴν ἐπὶ τὴν διάνοιαν, ἀφ'
[7, 129]	~Δοκεῖ δ' αὐτοῖς μηδὲ διὰ	τὴν	διαφωνίαν ἀφίστασθαι φιλοσοφίας, ἐπεὶ τῷ
[7, 43]	τε τὸ προοίμιον καὶ εἰς	τὴν	διήγησιν καὶ τὰ πρὸς τοὺς
[7, 20]	ὑποκριτὰς τὴν μὲν φωνὴν καὶ	τὴν	δύναμιν μεγάλην ἔχειν, τὸ μέντοι
[7, 95]	δὲ τήν τε δυσθυμίαν καὶ	τὴν	δυσφροσύνην καὶ τὰ ὅμοια. Ἔτι
[7, 99]	δ' ὅτι συμμέτρως ἔχει πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ χρείαν· ὠφέλιμον δ' ὅτι
[7, 32]	κατηγοροῦντες τοῦ Ζήνωνος, πρῶτον μὲν	τὴν	ἐγκύκλιον παιδείαν ἄχρηστον ἀποφαίνειν λέγουσιν
[7, 147]	ἡγεμονικοῦ αὐτοῦ, Ἥραν δὲ κατὰ	τὴν	εἰς ἀέρα, καὶ Ἥφαιστον κατὰ
[7, 147]	ζῆν κεχώρηκεν, Ἀθηνᾶν δὲ κατὰ	τὴν	εἰς αἰθέρα διάτασιν τοῦ ἡγεμονικοῦ
[7, 147]	τὸ ὑγρόν, καὶ Δήμητραν κατὰ	τὴν	εἰς γῆν· ὁμοίως δὲ καὶ
[7, 147]	εἰς ἀέρα, καὶ Ἥφαιστον κατὰ	τὴν	εἰς τὸ τεχνικὸν πῦρ, καὶ
[7, 147]	τεχνικὸν πῦρ, καὶ Ποσειδῶνα κατὰ	τὴν	εἰς τὸ ὑγρόν, καὶ Δήμητραν
[7, 48]	καὶ τάδε ἅπερ αὐτῶν εἰς	τὴν	εἰσαγωγικὴν τείνει τέχνην, καὶ αὐτὰ
[7, 99]	εἰς αὐτό, ὥστε τὴν ἀντικατάλλαξιν	τὴν	ἐκ τῆς πραγματείας ὑπεραίρειν τῇ
[7, 134]	ἀφθάρτους, τὰ δὲ στοιχεῖα κατὰ	τὴν	ἐκπύρωσιν φθείρεσθαι. Ἀλλὰ καὶ ἀσωμάτους
[7, 67]	Ὅμοιον δ' ἐστὶν ἀξιώματι ὃ	τὴν	ἐκφορὰν ἔχον ἀξιωματικὴν παρά τινος
[7, 63]	οὖν ἐστι τὰ ἀναπάρτιστον ἔχοντα	τὴν	ἐκφοράν, οἷον Γράφει· ἐπιζητοῦμεν γάρ,
[7, 63]	δ' ἐστὶ τὰ ἀπηρτισμένην ἔχοντα	τὴν	ἐκφοράν, οἷον Γράφει Σωκράτης. Ἐν
[7, 121]	δὲ φαύλους δούλους· εἶναι γὰρ	τὴν	ἐλευθερίαν ἐξουσίαν αὐτοπραγίας, τὴν δὲ
[7, 13]	χίλια τάλαντα ἔχοντα ἐλθεῖν εἰς	τὴν	Ἑλλάδα καὶ ταῦτα δανείζειν ναυτικῶς.
[7, 19]	εἰ σὺ μὴ δύνασαι ἐνεγκεῖν	τὴν	ἐμὴν ὀψοφαγίαν; μειρακίου δὲ περιεργότερον
[7, 15]	παρὰ τῶν Ἀθηναίων ᾔτησεν αὐτῷ	τὴν	ἐν Κεραμεικῷ ταφήν. Ἐρωτηθεὶς δὲ
[7, 122]	τὴν ἐν ὑποτάξει καὶ τρίτην	τὴν	ἐν κτήσει τε καὶ ὑποτάξει,
[7, 34]	ὑπ' Ἀθηνοδώρου τοῦ στωικοῦ πιστευθέντος	τὴν	ἐν Περγάμῳ βιβλιοθήκην· εἶτ' ἀντιτεθῆναι
[7, 48]	ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσθαι. ~Διατείνειν δὲ	τὴν	ἐν ταῖς ἀποφάσεσι προπέτειαν καὶ
[7, 122]	~Εἶναι δὲ καὶ ἄλλην δουλείαν	τὴν	ἐν ὑποτάξει καὶ τρίτην τὴν
[7, 35]	δεύτερος αὐτὸς οὗτος· τρίτος Ῥόδιος,	τὴν	ἐντόπιον γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν· τέταρτος
[7, 89]	ἀκολουθεῖν δεῖ, οὐκέτι δὲ καὶ	τὴν	ἐπὶ μέρους. Τήν τ' ἀρετὴν
[7, 20]	ὥστε μὴ λαμβάνειν χρόνον εἰς	τὴν	ἐπισημείωσιν. ~Νεανίσκου πολλὰ λαλοῦντος ἔφη,
[7, 12]	εἶναι Κιτιέα. Τῶν γὰρ εἰς	τὴν	ἐπισκευὴν τοῦ λουτρῶνος συμβαλλομένων εἷς
[7, 37]	ἀδιαφορίαν εἰσηγησάμενος. Ἥριλλος Καρχηδόνιος, ὁ	τὴν	ἐπιστήμην τέλος εἰπών. Διονύσιος ὁ
[7, 47]	τὸν ὀρθὸν λόγον. Αὐτήν τε	τὴν	ἐπιστήμην φασὶν ἢ κατάληψιν ἀσφαλῆ
[7, 77]	τὴν πρόσληψιν μακρὰν οὖσαν καὶ	τὴν	ἐπιφορὰν λέγειν, ἀλλὰ συντόμως ἐπενεγκεῖν,
[7, 130]	Θρασωνίδην καίπερ ἐν ἐξουσίᾳ ἔχοντα	τὴν	ἐρωμένην, διὰ τὸ μισεῖσθαι ἀπέχεσθαι
[7, 89]	ἔξωθεν· ἐν αὐτῇ τ' εἶναι	τὴν	εὐδαιμονίαν, ἅτ' οὔσῃ ψυχῇ πεποιημένῃ
[7, 97]	ἀρετάς> Καθὸ μὲν γὰρ ἀποτελοῦσι	τὴν	εὐδαιμονίαν ποιητικά ἐστιν ἀγαθά· καθὸ
[7, 151]	ἡλίου πρόσω ἄφοδον, ἔαρ δὲ	τὴν	εὐκρασίαν τοῦ ἀέρος κατὰ τὴν
[7, 116]	εὐμένειαν, ἀσπασμόν, ἀγάπησιν· ὑπὸ δὲ	τὴν	εὐλάβειαν αἰδῶ, ἁγνείαν· ὑπὸ δὲ
[7, 43]	αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε	τὴν	εὕρεσιν καὶ εἰς τὴν φράσιν
[7, 119]	περὶ θεοὺς νομίμων· εἶναί τε	τὴν	εὐσέβειαν ἐπιστήμην θεῶν θεραπείας. Ἀλλὰ
[7, 94]	δὲ τήν τε χαρὰν καὶ	τὴν	εὐφροσύνην καὶ τὰ παραπλήσια. ~Ὡσαύτως
[7, 37]	ὁ Σφαῖρος καὶ Κλεάνθους μετὰ	τὴν	Ζήνωνος τελευτήν· καὶ λέξομεν περὶ
[7, 103]	τῶν ἀγαθῶν εἶναι. Ἀλλ' οὐδὲ	τὴν	ἡδονὴν ἀγαθόν φασιν Ἑκάτων τ'
[7, 37]	εἰπών. Διονύσιος ὁ μεταθέμενος εἰς	τὴν	ἡδονήν· διὰ γὰρ σφοδρὰν ὀφθαλμίαν
[7, 19]	ὀψοφαγίαν; μειρακίου δὲ περιεργότερον παρὰ	τὴν	ἡλικίαν ἐρωτῶντος ζήτημά τι, προσήγαγε
[7, 56]	τὴν Ἀτθίδα Θάλαττα, κατὰ δὲ	τὴν	Ἰάδα Ἡμέρη. Τῆς δὲ λέξεως
[7, 124]	γὰρ φρονίμους εἶναι, ἀλλὰ κατὰ	τὴν	ἴσην τῇ ἀφροσύνῃ μανίαν πάντα
[7, 90]	ὑγίειαν, καθάπερ τῇ ψαλίδος οἰκοδομίᾳ	τὴν	ἰσχὺν ἐπιγίνεσθαι. ~Καλοῦνται δ' ἀθεώρητοι
[7, 91]	Διογένην, Ἀντισθένην. Εἶναι δὲ καὶ	τὴν	κακίαν ὑπαρκτὴν διὰ τὸ ἀντικεῖσθαι
[7, 97]	κακίας> ἐπεὶ καθὸ μὲν ἀποτελοῦσι	τὴν	κακοδαιμονίαν ποιητικά ἐστι· καθὸ δὲ
[7, 96]	εὐφροσύνην καὶ ἀλυπίαν καὶ πᾶσαν	τὴν	κατ' ἀρετὴν πρᾶξιν τελικά. ~Ποιητικὰ
[7, 94]	ὃ συμβαίνει> ὡς τὴν πρᾶξιν	τὴν	κατ' ἀρετήν· ὑφ' οὗ δέ,
[7, 97]	δυσθυμίαν καὶ περιλυπίαν καὶ πᾶσαν	τὴν	κατὰ κακίαν πρᾶξιν τελικά· ἀμφοτέρως
[7, 54]	δὲ τῆς ἀληθείας φασὶ τυγχάνειν	τὴν	καταληπτικὴν φαντασίαν, τουτέστι τὴν ἀπὸ
[7, 89]	πραγματειῶν πιθανότητας, ποτὲ δὲ διὰ	τὴν	κατήχησιν τῶν συνόντων· ἐπεὶ ἡ
[7, 140]	σχῆμ' ἔχοντα σφαιροειδές· πρὸς γὰρ	τὴν	κίνησιν ἁρμοδιώτατον τὸ τοιοῦτον, καθά
[7, 89]	τὴν ἀνθρωπίνην· ὁ δὲ Κλεάνθης	τὴν	κοινὴν μόνην ἐκδέχεται φύσιν, ᾗ
[7, 109]	δὲ τὸ πηροῦν ἑαυτὸν καὶ	τὴν	κτῆσιν διαρριπτεῖν. Ἀνὰ λόγον δὲ
[7, 3]	φιλοσοφίαν, αἰδήμων δὲ ὡς πρὸς	τὴν	Κυνικὴν ἀναισχυντίαν. Ὅθεν ὁ Κράτης
[7, 62]	τὰ πλείονα ἐκδέξασθαι κατὰ ταύτην	τὴν	λέξιν· οἷον Αὐλητρὶς πέπτωκε· δηλοῦνται
[7, 118]	λυπηθήσεσθαι τὸν σοφόν, διὰ τὸ	τὴν	λύπην ἄλογον εἶναι συστολὴν τῆς
[7, 11]	δύο καὶ ἐξεῖναι αὐτῶν θεῖναι	τὴν	μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ, τὴν δὲ
[7, 46]	δακτυλίου γινομένων. ~τῆς δὲ φαντασίας	τὴν	μὲν καταληπτικήν, τὴν δὲ ἀκατάληπτον·
[7, 111]	ἀκολασία ὁμοίως καὶ τἄλλα. Καὶ	τὴν	μὲν λύπην εἶναι συστολὴν ἄλογον·
[7, 42]	καὶ ψευδῶν καὶ οὐδετέρων. Καὶ	τὴν	μὲν ῥητορικὴν αὐτὴν εἶναι λέγουσι
[7, 105]	τὰ ἀπαξίαν ἔχοντα. Ἀξίαν δὲ	τὴν	μέν τινα λέγουσι σύμβλησιν πρὸς
[7, 92]	ἐγκράτειαν, καρτερίαν, ἀγχίνοιαν, εὐβουλίαν· καὶ	τὴν	μὲν φρόνησιν εἶναι ἐπιστήμην κακῶν
[7, 156]	διὰ ψῦχος. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς	τὴν	μὲν φύσιν εἶναι πῦρ τεχνικόν,
[7, 20]	τόνῳ διαλεγόμενον ὥσπερ τοὺς ὑποκριτὰς	τὴν	μὲν φωνὴν καὶ τὴν δύναμιν
[7, 116]	τρεῖς, χαράν, εὐλάβειαν, βούλησιν. Καὶ	τὴν	μὲν χαρὰν ἐναντίαν φασὶν εἶναι
[7, 57]	ἄρθρον· ὁ δ' Ἀντίπατρος καὶ	τὴν	μεσότητα τίθησιν ἐν τοῖς Περὶ
[7, 46]	καὶ ἐναπομεμαγμένην· ἀκατάληπτον δὲ ἢ	τὴν	μὴ ἀπὸ ὑπάρχοντος, ἢ ἀπὸ
[7, 46]	κατ' αὐτὸ δὲ τὸ ὑπάρχον·	τὴν	μὴ τρανῆ μηδὲ ἔκτυπον. Αὐτὴν
[7, 131]	ζηλοτυπία περιαιρεθήσεται. Πολιτείαν δ' ἀρίστην	τὴν	μικτὴν ἔκ τε δημοκρατίας καὶ
[7, 5]	διατρίβοντα ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀκοῦσαι	τὴν	ναυαγίαν καὶ εἰπεῖν, Εὖ γε
[7, 12]	τιμᾷ καὶ τελευτήσαντας. ~Ἐπὶ δὲ	τὴν	οἰκοδομὴν κεχειροτόνηνται Θράσων Ἀνακαιεύς, Φιλοκλῆς
[7, 124]	μόνοις τοῖς σπουδαίοις εἶναι, διὰ	τὴν	ὁμοιότητα· φασὶ δ' αὐτὴν κοινωνίαν
[7, 89]	ἅτ' οὔσῃ ψυχῇ πεποιημένῃ πρὸς	τὴν	ὁμολογίαν παντὸς τοῦ βίου. Διαστρέφεσθαι
[7, 86]	τὸ κατὰ φύσιν τῷ κατὰ	τὴν	ὁρμὴν διοικεῖσθαι· τοῦ δὲ λόγου
[7, 148]	Περὶ κόσμου ἀεροειδῆ φησιν αὐτοῦ	τὴν	οὐσίαν· Βόηθος δὲ ἐν τῇ
[7, 159]	δευτέρᾳ τῶν Φυσικῶν πνεῦμα κατὰ	τὴν	οὐσίαν, ὡς δῆλον ἐκ τῶν
[7, 40]	φασιν, ἀλλὰ μεμίχθαι αὐτά. Καὶ	τὴν	παράδοσιν μικτὴν ἐποίουν. Ἄλλοι δὲ
[7, 136]	οὖν καθ' αὑτὸν ὄντα τρέπειν	τὴν	πᾶσαν οὐσίαν δι' ἀέρος εἰς
[7, 45]	λέξεων. ~Εὐχρηστοτάτην δέ φασιν εἶναι	τὴν	περὶ τῶν συλλογισμῶν θεωρίαν· τὸ
[7, 4]	ἤκουε τοῦ Κράτητος· ὅτε καὶ	τὴν	Πολιτείαν αὐτοῦ γράψαντος, τινὲς ἔλεγον
[7, 8]	δὲ φιλοσοφίας ὠρεγμένος, ἐκκλίνων δὲ	τὴν	πολυθρύλητον ἡδονὴν ἣ τινῶν θηλύνει
[7, 124]	αἱρετὸν τὸν φίλον ἀποφαίνονται καὶ	τὴν	πολυφιλίαν ἀγαθόν. Ἔν τε τοῖς
[7, 144]	κινήσεις. Τὸν δ' ἥλιον λοξὴν	τὴν	πορείαν ποιεῖσθαι διὰ τοῦ ζωδιακοῦ
[7, 26]	δ' εὖ πεισθέντι προσεῖναι καὶ	τὴν	πρᾶξιν. Ἐρωτηθεὶς δέ, φησί, διὰ
[7, 94]	δὲ καθ' ὃ συμβαίνει> ὡς	τὴν	πρᾶξιν τὴν κατ' ἀρετήν· ὑφ'
[7, 127]	ἀρετῆς καὶ κακίας εἶναι λεγόντων	τὴν	προκοπήν· ὡς γὰρ δεῖν φασιν
[7, 129]	τῶν ἐμφαινόντων διὰ τοῦ εἴδους	τὴν	πρὸς ἀρετὴν εὐφυΐαν, ὥς φησι
[7, 151]	τὴν εὐκρασίαν τοῦ ἀέρος κατὰ	τὴν	πρὸς ἡμᾶς πορείαν. ~Θέρος δὲ
[7, 120]	τοὺς θεούς. Φασὶ δὲ καὶ	τὴν	πρὸς τὰ τέκνα φιλοστοργίαν φυσικὴν
[7, 77]	μακροτέραις συντάξεσι τῶν λόγων μηκέτι	τὴν	πρόσληψιν μακρὰν οὖσαν καὶ τὴν
[7, 86]	λέγουσί τινες, πρὸς ἡδονὴν γίγνεσθαι	τὴν	πρώτην ὁρμὴν τοῖς ζῴοις, ψεῦδος
[7, 150]	δέ φασι τῶν ὄντων ἁπάντων	τὴν	πρώτην ὕλην, ὡς καὶ Χρύσιππος
[7, 35]	γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν· τέταρτος ἱστορικός,	τὴν	Πύρρου γεγραφὼς στρατείαν εἰς Ἰταλίαν
[7, 145]	διὰ τὸ μέγεθος. ~Γεωδεστέραν δὲ	τὴν	σελήνην, ἅτε καὶ προσγειοτέραν οὖσαν.
[7, 144]	τοῦ ζωδιακοῦ κύκλου· ὁμοίως καὶ	τὴν	σελήνην ἑλικοειδῆ. Εἶναι δὲ τὸν
[7, 88]	βίου, ὅταν πάντα πράττηται κατὰ	τὴν	συμφωνίαν τοῦ παρ' ἑκάστῳ δαίμονος
[7, 148]	Φύσιν δὲ ποτὲ μὲν ἀποφαίνονται	τὴν	συνέχουσαν τὸν κόσμον, ποτὲ δὲ
[7, 90]	εἶναι καὶ θεωρηματικὰς τὰς ἐχούσας	τὴν	σύστασιν ἐκ θεωρημάτων, ὡς φρόνησιν
[7, 37]	Κλεάνθης Φανίου Ἄσσιος, ὁ διαδεξάμενος	τὴν	σχολήν· ὃν καὶ ἀφωμοίου ταῖς
[7, 23]	εἶναι· οἱ δὲ τοῦ κάλλους	τὴν	σωφροσύνην. Τῶν γνωρίμων τινὸς παιδάριον
[7, 6]	πολίτας αὐτοῦ ποιῆσαι, κόσμον ἡγουμένους	τὴν	τἀνδρὸς εἰκόνα. Ἀντεποιοῦντο δ' αὐτοῦ
[7, 43]	εἰς τὴν φράσιν καὶ εἰς	τὴν	τάξιν καὶ εἰς τὴν ὑπόκρισιν.
[7, 85]	ζῴῳ τὴν αὑτοῦ σύστασιν καὶ	τὴν	ταύτης συνείδησιν· οὔτε γὰρ ἀλλοτριῶσαι
[7, 8]	ἀφθόνως διδάξοντα, ῥᾳδίως ἔρχεται πρὸς	τὴν	τελείαν ἀνάληψιν τῆς ἀρετῆς. ~Ἐγὼ
[7, 9]	συνὼν οὐδενὸς καθυστερήσεις τῶν πρὸς	τὴν	τελείαν εὐδαιμονίαν ἀνηκόντων. Ἀπέστειλε δὲ
[7, 15]	συνδιέτριψε. ~Λέγεται δὲ καὶ μετὰ	τὴν	τελευτὴν τοῦ Ζήνωνος εἰπεῖν τὸν
[7, 88]	ὄντι· εἶναι δ' αὐτὸ τοῦτο	τὴν	τοῦ εὐδαίμονος ἀρετὴν καὶ εὔροιαν
[7, 151]	ὑπὲρ γῆς ἀέρα κατεψυγμένον διὰ	τὴν	τοῦ ἡλίου πρόσω ἄφοδον, ἔαρ
[7, 60]	τὰ πράγματα, ἢ ὅρος ἁπλούστερον	τὴν	τοῦ ὅρου δύναμιν προσενηνεγμένος. Γένος
[7, 88]	τοῦ παρ' ἑκάστῳ δαίμονος πρὸς	τὴν	τοῦ τῶν ὅλων διοικητοῦ βούλησιν.
[7, 95]	πατρίδα καὶ σπουδαῖον φίλον καὶ	τὴν	τούτων εὐδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτ'
[7, 96]	ἔχειν καὶ ἄφρονα φίλον καὶ	τὴν	τούτων κακοδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτε
[7, 6]	τὸ γένος, καὶ ἤκμαζε κατὰ	τὴν	τριακοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα, ἤδη
[7, 50]	ψυχῆς ὑφίσταται. Οὐ γὰρ δεκτέον	τὴν	τύπωσιν οἱονεὶ τύπον σφραγιστῆρος, ἐπεὶ
[7, 137]	αἰθέρα καλεῖσθαι, ἐν ᾧ πρώτην	τὴν	τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα
[7, 148]	τῇ Περὶ φύσεως οὐσίαν θεοῦ	τὴν	τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν. Φύσιν δὲ
[7, 136]	αὑτῷ ποιοῦντα τὴν ὕλην πρὸς	τὴν	τῶν ἑξῆς γένεσιν· εἶτ' ἀπογεννᾶν
[7, 133]	μιᾷ δ' αὐτοῦ ἐπισκέψει ἐπικοινωνεῖν	τὴν	τῶν ἰατρῶν ζήτησιν, καθ' ἣν
[7, 88]	τε τὴν αὑτοῦ καὶ κατὰ	τὴν	τῶν ὅλων, οὐδὲν ἐνεργοῦντας ὧν
[7, 140]	ἡνῶσθαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ ἀναγκάζειν	τὴν	τῶν οὐρανίων πρὸς τὰ ἐπίγεια
[7, 137]	τῶν ἀπλανῶν σφαῖραν γεννᾶσθαι, εἶτα	τὴν	τῶν πλανωμένων· μεθ' ἣν τὸν
[7, 90]	ὑπαρχούσῃ συμβαίνει ἀκολουθεῖν καὶ παρεκτείνεσθαι	τὴν	ὑγίειαν, καθάπερ τῇ ψαλίδος οἰκοδομίᾳ
[7, 137]	εἶναι ὁμοῦ τὴν ἄποιον οὐσίαν	τὴν	ὕλην· εἶναι δὲ τὸ μὲν
[7, 136]	τῷ ὑγρῷ, εὐεργὸν αὑτῷ ποιοῦντα	τὴν	ὕλην πρὸς τὴν τῶν ἑξῆς
[7, 134]	πάσχον εἶναι τὴν ἄποιον οὐσίαν	τὴν	ὕλην, τὸ δὲ ποιοῦν τὸν
[7, 43]	εἰς τὴν τάξιν καὶ εἰς	τὴν	ὑπόκρισιν. Τὸν δὲ ῥητορικὸν λόγον
[7, 124]	Περὶ παραδόξων. Λέγουσι δὲ καὶ	τὴν	φιλίαν ἐν μόνοις τοῖς σπουδαίοις
[7, 8]	Ἀντιγόνῳ Ζήνων χαίρειν. Ἀποδέχομαί σου	τὴν	φιλομάθειαν καθόσον τῆς ἀληθινῆς καὶ
[7, 40]	ἄλλοι γένη. Εἰκάζουσι δὲ ζῴῳ	τὴν	φιλοσοφίαν, ὀστοῖς μὲν καὶ νεύροις
[7, 43]	τε τὴν εὕρεσιν καὶ εἰς	τὴν	φράσιν καὶ εἰς τὴν τάξιν
[7, 126]	τὴν ἀνδρείαν περὶ τὰ ὑπομενητέα,	τὴν	φρόνησιν περὶ τὰ ποιητέα καὶ
[7, 92]	μὲν γὰρ Ἀπολλοφάνης μίαν λέγει,	τὴν	φρόνησιν. Τῶν δ' ἀρετῶν τὰς
[7, 148]	συνέχουσαν τὸν κόσμον, ποτὲ δὲ	τὴν	φύουσαν τὰ ἐπὶ γῆς. Ἔστι
[7, 43]	καὶ συλλογισμῶν καὶ τῶν παρὰ	τὴν	φωνὴν καὶ τὰ πράγματα σοφισμάτων·
[7, 116]	εὐλάβειαν αἰδῶ, ἁγνείαν· ὑπὸ δὲ	τὴν	χαρὰν τέρψιν, εὐφροσύνην, εὐθυμίαν. ~Φασὶ
[7, 22]	βάθρων ἐκάθιζεν αὐτόν, ἵνα μολύνῃ	τὴν	χλανίδα· ἔπειτα εἰς τὸν τῶν
[7, 99]	ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον δ' ὅτι	τὴν	χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται· καλὸν δ'
[7, 3]	περικαλύπτοντα, παίσας τῇ βακτηρίᾳ κατάγνυσι	τὴν	χύτραν· φεύγοντος δ' αὐτοῦ καὶ
[7, 110]	παῖδας τοῖς παιδαγωγοῖς. Φασὶ δὲ	τὴν	ψυχὴν εἶναι ὀκταμερῆ· μέρη γὰρ
[7, 157]	καὶ Ποσειδώνιος πνεῦμα ἔνθερμον εἶναι	τὴν	ψυχήν· τούτῳ γὰρ ἡμᾶς εἶναι
[7, 130]	ἐπίμεμπτον αὐτόν. Εἶναι δὲ καὶ	τὴν	ὥραν ἄνθος ἀρετῆς. Βίων δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/06/2009