Livre, par. |
[7, 61] |
τὰ
δὲ
ἄλογα.
Ἀντιδιαίρεσις
δέ
|
ἐστι |
γένους
εἰς
εἶδος
τομὴ
κατὰ |
[7, 62] |
τὰ
δὲ
ἀδιάφορα.
~Μερισμὸς
δέ
|
ἐστι |
γένους
εἰς
τόπους
κατάταξις,
ὡς |
[7, 61] |
ὥσπερ
ὁ
Σωκράτης.
Διαίρεσις
δέ
|
ἐστι |
γένους
ἡ
εἰς
τὸ
προσεχῆ |
[7, 91] |
καὶ
Ἑκάτων·
ὅτι
δὲ
διδακτή
|
ἐστι, |
δῆλον
ἐκ
τοῦ
γίνεσθαι
ἀγαθοὺς |
[7, 61] |
δ'
οὐκ
ἀγαθά.
Ὑποδιαίρεσις
δέ
|
ἐστι |
διαίρεσις
ἐπὶ
διαιρέσει,
οἷον
Τῶν |
[7, 72] |
Μᾶλλον
ἡμέρα
ἐστὶν
ἢ
νύξ
|
ἐστι. |
~Διασαφοῦν
δὲ
τὸ
ἧττον
ἀξίωμά |
[7, 72] |
Καὶ
ἡμέρα
ἐστὶ
καὶ
φῶς
|
ἐστι. |
Διεζευγμένον
δέ
ἐστιν
ὃ
ὑπὸ |
[7, 78] |
Εἰ
ἵππος
ἐστὶ
Δίων,
ζῷόν
|
ἐστι |
Δίων·
ἀλλὰ
μὴν
ἵππος
οὐκ |
[7, 78] |
ἔστι
Δίων·
οὐκ
ἄρα
ζῷόν
|
ἐστι |
Δίων.
~Ἔτι
τῶν
λόγων
οἱ |
[7, 74] |
ἀκόλουθον
λήγει,
οἷον
Ἐπεὶ
νύξ
|
ἐστι, |
Δίων
περιπατεῖ,
ἂν
ἡμέρας
οὔσης |
[7, 74] |
ἀρχόμενον
ἀνακόλουθον,
οἷον
Διότι
νύξ
|
ἐστι, |
Δίων
περιπατεῖ.
~Πιθανὸν
δέ
ἐστιν |
[7, 50] |
καὶ
φάντασμα·
φάντασμα
μὲν
γάρ
|
ἐστι |
δόκησις
διανοίας
οἵα
γίνεται
κατὰ |
[7, 75] |
μήτηρ.
Ἔτι
τε
τὰ
μέν
|
ἐστι |
δυνατά,
τὰ
δ'
ἀδύνατα·
καὶ |
[7, 69] |
οἷον
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι. |
Ἐν
δὲ
τοῖς
ἁπλοῖς
ἀξιώμασίν |
[7, 79] |
ἐστί,
φῶς
ἐστιν·
ἡμέρα
δέ
|
ἐστι· |
ζῇ
ἄρα
Δίων.
Καὶ
δυνατοὶ |
[7, 40] |
καὶ
τρίτον
τὸ
ἠθικόν·
ὧν
|
ἐστι |
Ζήνων
ἐν
τῷ
Περὶ
λόγου |
[7, 143] |
τὸν
κόσμον.
Ὅτι
θ'
εἷς
|
ἐστι |
Ζήνων
φησὶν
ἐν
τῷ
Περὶ |
[7, 77] |
τοιοῦτοι,
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι· |
ἡμέρα
δέ
ἐστι·
περιπατεῖ
ἄρα |
[7, 76] |
τοιοῦτος,
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι· |
ἡμέρα
δέ
ἐστι·
φῶς
ἄρα |
[7, 78] |
τὸ
ἡμέρα
ἐστὶ
καὶ
νύξ
|
ἐστι· |
ἡμέρα
δέ
ἐστιν·
οὐκ
ἄρα |
[7, 97] |
μὲν
ἀποτελοῦσι
τὴν
κακοδαιμονίαν
ποιητικά
|
ἐστι· |
καθὸ
δὲ
συμπληροῦσιν
αὐτήν,
ὥστε |
[7, 137] |
ἰδίως
ποιόν,
ὃς
δὴ
ἄφθαρτός
|
ἐστι |
καὶ
ἀγένητος,
δημιουργὸς
ὢν
τῆς |
[7, 141] |
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον
μεταβολῆς,
φθαρτόν
|
ἐστι· |
καὶ
ὁ
κόσμος
δέ·
ἐξαυχμοῦται |
[7, 128] |
περὶ
Κλεάνθην
φασίν·
ἀναπόβλητος
γάρ
|
ἐστι |
καὶ
πάντοτε
τῇ
ψυχῇ
χρῆται |
[7, 150] |
γίνεται
ἡ
τομή.
Ἀλλ'
ἀκατάληκτός
|
ἐστι. |
~Καὶ
τὰς
κράσεις
δὲ
διόλου |
[7, 141] |
οὗ
τε
τὰ
μέρη
φθαρτά
|
ἐστι, |
καὶ
τὸ
ὅλον·
τὰ
δὲ |
[7, 7] |
ἐπὶ
τὰ
κατ'
ἀρετὴν
φανερός
|
ἐστι |
καὶ
τοὺς
ὑποτεταγμένους
παρασκευάζων
πρὸς |
[7, 81] |
τῷ
Ἡμέρα
ἐστὶ
τὸ
Φῶς
|
ἐστι |
καὶ
ψεύδει
ψεῦδος,
ὡς
τῷ |
[7, 61] |
Τῶν
οὐκ
ἀγαθῶν
τὰ
μέν
|
ἐστι |
κακά,
τὰ
δὲ
ἀδιάφορα.
~Μερισμὸς |
[7, 150] |
πλείων
καὶ
ἐλάττων>
Σῶμα
δέ
|
ἐστι |
κατ'
αὐτοὺς
ἡ
οὐσία,
καὶ |
[7, 104] |
αἰσχρὸν
εἶναι
ἀγαθόν.
Ὠφελεῖν
δέ
|
ἐστι |
κινεῖν
ἢ
ἴσχειν
κατ'
ἀρετήν, |
[7, 59] |
παριστᾶσα
τὸ
νοούμενον·
συντομία
δέ
|
ἐστι |
λέξις
αὐτὰ
τὰ
ἀναγκαῖα
περιέχουσα |
[7, 59] |
μὴ
εἰκαίᾳ
συνηθείᾳ·
σαφήνεια
δέ
|
ἐστι |
λέξις
γνωρίμως
παριστᾶσα
τὸ
νοούμενον· |
[7, 57] |
διαφέρει,
ὅτι
λόγος
ἀεὶ
σημαντικός
|
ἐστι, |
λέξις
δὲ
καὶ
ἀσήμαντος,
ὡς |
[7, 57] |
φωνὴ
μὲν
καὶ
ὁ
ἦχός
|
ἐστι, |
λέξις
δὲ
τὸ
ἔναρθρον
μόνον. |
[7, 62] |
δὲ
περὶ
σῶμα.
Ἀμφιβολία
δέ
|
ἐστι |
λέξις
δύο
ἢ
καὶ
πλείονα |
[7, 56] |
οἷον
Ἡμέρα
ἐστί>
Διάλεκτος
δέ
|
ἐστι |
λέξις
κεχαραγμένη
ἐθνικῶς
τε
καὶ |
[7, 59] |
δήλωσιν
τοῦ
πράγματος·
πρέπον
δέ
|
ἐστι |
λέξις
οἰκεία
τῷ
πράγματι·
κατασκευὴ |
[7, 61] |
οἷον
Τῶν
ζῴων
τὰ
μέν
|
ἐστι |
λογικά,
τὰ
δὲ
ἄλογα.
Ἀντιδιαίρεσις |
[7, 59] |
τῶν
εὐδοκιμούντων
Ἑλλήνων,
σολοικισμὸς
δέ
|
ἐστι |
λόγος
ἀκαταλλήλως
συντεταγμένος.
~Ποίημα
δέ |
[7, 82] |
τὰ
δέκα
ἄρα.
Οὔτις
δέ
|
ἐστι |
λόγος
συνακτικὸς
ἐξ
ἀορίστου
καὶ |
[7, 60] |
ὅρων,
ἰδίου
ἀπόδοσις.
Ὑπογραφὴ
δέ
|
ἐστι |
λόγος
τυπωδῶς
εἰσάγων
εἰς
τὰ |
[7, 58] |
οἷον
Γράφω,
Λέγω·
σύνδεσμος
δέ
|
ἐστι |
μέρος
λόγου
ἄπτωτον,
συνδοῦν
τὰ |
[7, 58] |
οἷον
Ἄνθρωπος,
Ἵππος·
ὄνομα
δέ
|
ἐστι |
μέρος
λόγου
δηλοῦν
ἰδίαν
ποιότητα, |
[7, 58] |
οἷον
Διογένης,
Σωκράτης·
ῥῆμα
δέ
|
ἐστι |
μέρος
λόγου
σημαῖνον
ἀσύνθετον
κατηγόρημα, |
[7, 75] |
οὐ
γὰρ
ἡ
ὄρνις
ᾠοῦ
|
ἐστι |
μήτηρ.
Ἔτι
τε
τὰ
μέν |
[7, 115] |
τὰ
παραπλήσια.
Τὸ
γὰρ
ἀρρώστημά
|
ἐστι |
νόσημα
μετ'
ἀσθενείας,
τὸ
δὲ |
[7, 34] |
τὰ
παραπλήσια
γράφει.
Τοιουτότροπά
τινά
|
ἐστι |
παρὰ
τῷ
Κασσίῳ,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 71] |
οἷον
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι. |
Παρασυνημμένον
δέ
ἐστιν,
ὡς
ὁ |
[7, 62] |
οἷον
Τῶν
ἀγαθῶν
τὰ
μέν
|
ἐστι |
περὶ
ψυχήν,
τὰ
δὲ
περὶ |
[7, 77] |
ἐστί,
φῶς
ἐστι·
ἡμέρα
δέ
|
ἐστι· |
περιπατεῖ
ἄρα
Δίων.
~Τῶν
δὲ |
[7, 60] |
ὅρου
δύναμιν
προσενηνεγμένος.
Γένος
δέ
|
ἐστι |
πλειόνων
καὶ
ἀναφαιρέτων
ἐννοημάτων
σύλληψις, |
[7, 56] |
~Πᾶν
γὰρ
τὸ
ποιοῦν
σῶμά
|
ἐστι· |
ποιεῖ
δὲ
ἡ
φωνὴ
προσιοῦσα |
[7, 50] |
οἱονεὶ
τύπον
σφραγιστῆρος,
ἐπεὶ
ἀνένδεκτόν
|
ἐστι |
πολλοὺς
τύπους
κατὰ
τὸ
αὐτὸ |
[7, 66] |
ἐστιν
ἢ
ψεῦδος.
Ἐρώτημα
δέ
|
ἐστι |
πρᾶγμα
αὐτοτελὲς
μέν,
ὡς
καὶ |
[7, 67] |
δέ
ἐστι
πρᾶγμα
προσαγορευτικὸν
δέ
|
ἐστι |
πρᾶγμα>
ὃ
εἰ
λέγοι
τις, |
[7, 67] |
τῷδε
τῷ
τόπῳ.
~Προστακτικὸν
δέ
|
ἐστι |
πρᾶγμα
ὃ
λέγοντες
προστάσσομεν,
οἷον, |
[7, 66] |
ἡμέρα
ἐστίν;
ἐρώτημα.
Πύσμα
δέ
|
ἐστι |
πρᾶγμα
πρὸς
ὃ
συμβολικῶς
οὐκ |
[7, 67] |
ἐπ'
Ἰνάχου
ῥοάς.
Ὁρκικὸν
δέ
|
ἐστι |
πρᾶγμα
προσαγορευτικὸν
δέ
ἐστι
πρᾶγμα> |
[7, 76] |
τὸ
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι |
πρόσληψις
τὸ
Ἡμέρα
δέ
ἐστιν |
[7, 60] |
καὶ
Διὸς
αἰθήρ.
Ποίησις
δέ
|
ἐστι |
σημαντικὸν
ποίημα,
μίμησιν
περιέχον
θείων |
[7, 58] |
μέρη
τοῦ
λόγου·
ἄρθρον
δέ
|
ἐστι |
στοιχεῖον
λόγου
πτωτικόν,
διορίζον
τὰ |
[7, 64] |
Τῶν
δὲ
κατηγορημάτων
τὰ
μέν
|
ἐστι |
συμβάματα,
οἷον
τὸ
Διὰ
πέτρας |
[7, 63] |
δ'
ἐλλιπῆ.
Ἐλλιπῆ
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
τὰ
ἀναπάρτιστον
ἔχοντα
τὴν
ἐκφοράν, |
[7, 75] |
ψεῦδος
εἶναι,
ἢ
ἐπιδεκτικὸν
μέν
|
ἐστι, |
τὰ
δ'
ἐκτὸς
αὐτῷ
ἐναντιοῦται |
[7, 56] |
Ἡμέρη.
Τῆς
δὲ
λέξεως
στοιχεῖά
|
ἐστι |
τὰ
εἰκοσιτέσσαρα
γράμματα.
Τριχῶς
δὲ |
[7, 68] |
καὶ
Κρῖνιν.
Ἁπλᾶ
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
τὰ
συνεστῶτα
ἐξ
ἀξιώματος
μὴ |
[7, 64] |
δ'
οὐδέτερα.
Ὀρθὰ
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
τὰ
συντασσόμενα
μιᾷ
τῶν
πλαγίων |
[7, 38] |
στωικῶν.
Τὰ
δὲ
δόγματα
κοινῶς
|
ἐστι |
τάδε·
λελέχθω
δ'
ἐπὶ
κεφαλαίων, |
[7, 132] |
πλανωμένων,
οἷον
εἰ
ὁ
ἥλιός
|
ἐστι |
τηλικοῦτος
ἡλίκος
φαίνεται,
καὶ
ὁμοίως |
[7, 141] |
κόσμος.
Καὶ
εἴ
τι
ἐπιδεκτικόν
|
ἐστι |
τῆς
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον
μεταβολῆς, |
[7, 65] |
ἐν
τοῖς
Διαλεκτικοῖς
ὅροις,
Ἀξίωμά
|
ἐστι |
τὸ
ἀποφαντὸν
ἢ
καταφαντὸν
ὅσον |
[7, 69] |
Ἐν
δὲ
τοῖς
ἁπλοῖς
ἀξιώμασίν
|
ἐστι |
τὸ
ἀποφατικὸν
καὶ
τὸ
ἀρνητικὸν |
[7, 73] |
ἐστί,
φῶς
ἐστι.
Τοῦτ'
ἀληθές
|
ἐστι· |
τὸ
γὰρ
Οὐχὶ
φῶς,
ἀντικείμενον |
[7, 66] |
τὸ
μὲν
Ἡμέρα
ἐστίν
ἀξίωμά
|
ἐστι, |
τὸ
δὲ
Ἆρά
γ'
ἡμέρα |
[7, 76] |
ἄρα
ἐστί.
Λῆμμα
μὲν
γάρ
|
ἐστι |
τὸ
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς |
[7, 73] |
~Διασαφοῦν
δὲ
τὸ
ἧττον
ἀξίωμά
|
ἐστι |
τὸ
ἐναντίον
τῷ
προκειμένῳ,
οἷον |
[7, 77] |
τὸ
ἄρα
δεύτερον.
~Λογότροπος
δέ
|
ἐστι |
τὸ
ἐξ
ἀμφοτέρων
σύνθετον,
οἷον |
[7, 78] |
συλλογιστικῶς,
οἷον
οἱ
τοιοῦτοι,
Ψεῦδός
|
ἐστι |
τὸ
ἡμέρα
ἐστὶ
καὶ
νύξ |
[7, 72] |
φῶς
ἐστιν
οἱονεὶ
γὰρ
αἴτιόν
|
ἐστι |
τὸ
πρῶτον
τοῦ
δευτέρου.
Διασαφοῦν |
[7, 70] |
Ἀφιλάνθρωπός
ἐστιν
οὗτος
κατηγορικὸν
δέ
|
ἐστι |
τὸ
συνεστὸς
ἐκ
πτώσεως
ὀρθῆς |
[7, 70] |
οἷον
Δίων
περιπατεῖ
καταγορευτικὸν
δέ
|
ἐστι |
τὸ
συνεστὸς
ἐκ
πτώσεως
ὀρθῆς |
[7, 70] |
οἷον
Οὐδεὶς
περιπατεῖ
στερητικὸν
δέ
|
ἐστι |
τὸ
συνεστὸς
ἐκ
στερητικοῦ
μορίου |
[7, 70] |
οἷον
Οὗτος
περιπατεῖ
ἀόριστον
δέ
|
ἐστι |
τὸ
συνεστὸς
ἐξ
ἀορίστου
μορίου |
[7, 70] |
τὸ
Ἡμέρα
ἐστίν.
~Ἀρνητικὸν
δέ
|
ἐστι |
τὸ
συνεστὸς
ἐξ
ἀρνητικοῦ
μορίου |
[7, 72] |
Διασαφοῦν
δὲ
τὸ
μᾶλλον
ἀξίωμά
|
ἐστι |
τὸ
συνταττόμενον
ὑπὸ
τοῦ
διασαφοῦντος |
[7, 61] |
καὶ
μὴ
παρόντος.
Εἶδος
δέ
|
ἐστι |
τὸ
ὑπὸ
γένους
περιεχόμενον,
ὡς |
[7, 111] |
ἥ
τε
γὰρ
φιλαργυρία
ὑπόληψίς
|
ἐστι |
τοῦ
τὸ
ἀργύριον
καλὸν
εἶναι, |
[7, 73] |
οἷον
Εἰ
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι. |
Τοῦτ'
ἀληθές
ἐστι·
τὸ
γὰρ |
[7, 50] |
κατὰ
τοὺς
ὕπνους,
φαντασία
δέ
|
ἐστι |
τύπωσις
ἐν
ψυχῇ,
τουτέστιν
ἀλλοίωσις, |
[7, 74] |
Ἡμέρα
ἐστίν
ἀκολουθεῖ
τὸ
Φῶς
|
ἐστι, |
τῷ
δὲ
Φῶς
ἐστιν
οὐχ |
[7, 74] |
οἷον
Διότι
ἡμέρα
ἐστί,
φῶς
|
ἐστι |
τῷ
μὲν
γὰρ
Ἡμέρα
ἐστίν |
[7, 64] |
πέτρας
πλεῖν.
Καὶ
τὰ
μέν
|
ἐστι |
τῶν
κατηγορημάτων
ὀρθά,
ἃ
δ' |
[7, 83] |
ἀρετῇ,
ἡ
μὲν
τί
ἕκαστόν
|
ἐστι |
τῶν
ὄντων
σκοπεῖ,
ἡ
δὲ |
[7, 57] |
ὄνομα,
οἷον
Ἄλφα·
~φωνήεντα
δέ
|
ἐστι |
τῶν
στοιχείων
ἑπτά,
α,
ε, |
[7, 61] |
κατὰ
μέρος
ζῷα.
~Ἐννόημα
δέ
|
ἐστι |
φάντασμα
διανοίας,
οὔτε
τὶ
ὂν |
[7, 117] |
κατὰ
τὸν
εἰκαῖον
τεταγμένον,
ὅς
|
ἐστι |
φαῦλος.
Καὶ
αὐστηροὺς
δέ
φασιν |
[7, 23] |
ἐνδεεῖς
ὡς
χρόνου.
Ἐρωτηθεὶς
τίς
|
ἐστι |
φίλος,
Ἄλλος,
ἔφη,
ἐγώ.
Δοῦλον |
[7, 112] |
θόρυβος,
ἀγωνία.
Δεῖμα
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
φόβος
δέος
ἐμποιῶν,
αἰσχύνη
δὲ |
[7, 59] |
πρέπον,
κατασκευή.
Ἑλληνισμὸς
μὲν
οὖν
|
ἐστι |
φράσις
ἀδιάπτωτος
ἐν
τῇ
τεχνικῇ |
[7, 55] |
Περὶ
φωνῆς
τέχνῃ.
Ζῴου
μέν
|
ἐστι |
φωνὴ
ἀὴρ
ὑπὸ
ὁρμῆς
πεπληγμένος, |
[7, 56] |
ἐγγράμματος,
οἷον
Ἡμέρα.
Λόγος
δέ
|
ἐστι |
φωνὴ
σημαντικὴ
ἀπὸ
διανοίας
ἐκπεμπομένη, |
[7, 76] |
ἐστί,
φῶς
ἐστι·
ἡμέρα
δέ
|
ἐστι· |
φῶς
ἄρα
ἐστί.
Λῆμμα
μὲν |
[7, 81] |
ψεύδει
ψεῦδος,
ὡς
τῷ
Νύξ
|
ἐστι |
ψεύδει
τὸ
Σκότος
ἐστί
καὶ |
[7, 123] |
αὐτή
θ'
ἡ
ἐπιείκεια
οὐδένειά
|
ἐστι |
ψυχῆς
πρὸς
κολάσεις
προσποιουμένης
χρηστότητα· |