HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γυναῖκας 3
γυναικὸς 1
γυργαθὸς 1
δ 203
δαίμονας 1
δαίμονος 1
δακτυλίου 1

Fréquences [« »]
184 εἶναι
176 μὲν
167 τοῦ
203 δ
213 τὴν
214 τὰ
221 τῶν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre VII (Zénon)

Livre, par.

[7, 98]   δέ, οἷον χαρά, περιπάτησις. Πᾶν δ' ἀγαθὸν συμφέρον εἶναι καὶ δέον

[7, 93]   ἐν ταῖς ὑπὸ ταύτας· εἶναι δ' ἀγνοίας τὰς κακίας, ὧν αἱ

[7, 93]   καὶ μὴ καὶ οὐδετέρων. Τὴν δ' ἀγχίνοιαν ἕξιν εὑρετικὴν τοῦ καθήκοντος

[7, 75]   τὰ μέν ἐστι δυνατά, τὰ δ' ἀδύνατα· καὶ τὰ μὲν ἀναγκαῖα,

[7, 155]   ὕδατι εἶναι· μετὰ τὸ ὕδωρ δ' ἀέρα ἐσφαιρωμένον. Κύκλους δ' εἶναι

[7, 91]   οἰκοδομίᾳ τὴν ἰσχὺν ἐπιγίνεσθαι. ~Καλοῦνται δ' ἀθεώρητοι ὅτι μὴ ἔχουσι συγκαταθέσεις,

[7, 28]   ἑβδομήκοντα ἐτῶν τελευτῆσαι αὐτόν, ἐλθεῖν δ' Ἀθήναζε δύο καὶ εἴκοσιν ἐτῶν·

[7, 51]   ἢ αἰσθητηρίων λαμβανόμεναι, οὐκ αἰσθητικαὶ δ' αἱ διὰ τῆς διανοίας καθάπερ

[7, 51]   ἄλλων τῶν λόγῳ λαμβανομένων. Τῶν δ' αἰσθητικῶν αἱ μὲν> ἀπὸ ὑπαρχόντων

[7, 104]   γὰρ καὶ αἰσχρὰς ἡδονάς, μηδὲν δ' αἰσχρὸν εἶναι ἀγαθόν. Ὠφελεῖν δέ

[7, 81]   ἡμέρα ἄρα ἐστίν. Ἐπ' ἀληθεῖ δ' ἀληθὲς ἕπεται κατὰ τοὺς Στωικούς,

[7, 74]   ἂν ἡμέρας οὔσης λέγηται. Αἰτιῶδες δ' ἀληθὲς μέν ἐστιν ὃ ἀρχόμενον

[7, 74]   μάχεται τῷ Ἡμέρα ἐστί. ~Παρασυνημμένον δ' ἀληθὲς μέν ἐστιν ὃ ἀρχόμενον

[7, 68]   τι λύπη καὶ βίος; οὔτε δ' ἀληθῆ ἐστιν οὔτε ψευδῆ τὰ

[7, 145]   ἕκτῳ τοῦ Φυσικοῦ λόγου· τὰ δ' ἄλλα ἀπὸ τῆς γῆς. Δοκεῖ

[7, 51]   οὖν λογικαὶ νοήσεις εἰσίν, αἱ δ' ἄλογοι οὐ τετυχήκασιν ὀνόματος. Καὶ

[7, 47]   αὐτοῦ εἰς τὸ ἀντικείμενον· τὴν δ' ἀματαιότητα ἕξιν ἀναφέρουσαν τὰς φαντασίας

[7, 97]   τελικά, τὰ δὲ ποιητικά, τὰ δ' ἀμφοτέρως ἔχοντα. Τὸν μὲν ἐχθρὸν

[7, 114]   ψυχῆς ἐπὶ τὸ ἀνειμένον· διάχυσις δ' ἀνάλυσις ἀρετῆς. ~Ὡς δὲ λέγεταί

[7, 92]   καὶ ἀγαθῶν καὶ οὐδετέρων, τὴν δ' ἀνδρείαν ἐπιστήμην ὧν αἱρετέον καὶ

[7, 46]   δεῖ συγκατατίθεσθαι καὶ μή· τὴν δ' ἀνεικαιότητα ἰσχυρὸν λόγον πρὸς τὸ

[7, 47]   ~ὥστε μὴ ἐνδιδόναι αὐτῷ· τὴν δ' ἀνελεγξίαν ἰσχὺν ἐν λόγῳ, ὥστε

[7, 152]   ἡλίου ἀφ' ἡμῶν γίνεσθαι. Τοὺς δ' ἀνέμους ἀέρος εἶναι ῥύσεις· παραλλαττούσας

[7, 12]   ψήφισμα μὲν ὧδε ἔχει. Φησὶ δ' Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος οὐκ ἀρνεῖσθαι

[7, 57]   προσηγορία, ῥῆμα, σύνδεσμος, ἄρθρον· ὁ δ' Ἀντίπατρος καὶ τὴν μεσότητα τίθησιν

[7, 66]   μὴ οὔσης δέ, ψεῦδος. ~Διαφέρει δ' ἀξίωμα καὶ ἐρώτημα καὶ πύσμα,

[7, 45]   λόγον συλλογιστικὸν ἐκ τούτων· τὴν δ' ἀπόδειξιν λόγον διὰ τῶν μᾶλλον

[7, 41]   ἀπὸ τῶν ἠθικῶν ἄρχεται, ὁ δ' Ἀπολλόδωρος δεύτερα τὰ ἠθικά, Παναίτιος

[7, 24]   εἰ πρεσβευτὴς ἀναπόκριτος ἀποστέλλοιτο. Φησὶ δ' Ἀπολλώνιος ὁ Τύριος, ἕλκοντος αὐτὸν

[7, 28]   δύο καὶ εἴκοσιν ἐτῶν· ὁ δ' Ἀπολλώνιός φησιν ἀφηγήσασθαι τῆς σχολῆς

[7, 36]   Περὶ ἐρώτων, Προτρεπτικοί, Διατριβῶν, Χρειῶν δʹ Ἀπομνημονεύματα, Πρὸς τοὺς Πλάτωνος νόμους

[7, 126]   ποιεῖ, τὰ δ' ὑπομενητικῶς, τὰ δ' ἀπονεμητικῶς, τὰ δ' ἐμμενητικῶς, φρόνιμός

[7, 125]   δὲ τῶν χρωμένων φαμέν. Τὰς δ' ἀρετὰς λέγουσιν ἀντακολουθεῖν ἀλλήλαις καὶ

[7, 92]   μίαν λέγει, τὴν φρόνησιν. Τῶν δ' ἀρετῶν τὰς μὲν πρώτας, τὰς

[7, 131]   ἐπὶ μοιχείᾳ ζηλοτυπία περιαιρεθήσεται. Πολιτείαν δ' ἀρίστην τὴν μικτὴν ἔκ τε

[7, 144]   τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον. ~Τῶν δ' ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῆ συμπεριφέρεσθαι

[7, 35]   Ἡροφίλειος, νοῆσαι μὲν ἱκανός, γράψαι δ' ἄτονος· ἕβδομος γραμματικός, οὗ πρὸς

[7, 25]   ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται, ἐσθλὸς δ' αὖ κἀκεῖνος ὃς αὐτὸς πάντα

[7, 62]   καὶ ψευδῶν καὶ οὐθετέρων· τυγχάνει δ' αὕτη, ὡς ὁ Χρύσιππός φησι,

[7, 124]   εἶναι, διὰ τὴν ὁμοιότητα· φασὶ δ' αὐτὴν κοινωνίαν τινὰ εἶναι τῶν

[7, 111]   λύπην εἶναι συστολὴν ἄλογον· εἴδη δ' αὐτῆς ἔλεον, φθόνον, ζῆλον, ζηλοτυπίαν,

[7, 43]   δικανικόν, τὸ δὲ ἐγκωμιαστικόν. ~Εἶναι δ' αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε

[7, 108]   ἥκειν τῆς προσονομασίας εἰλημμένης. Ἐνέργημα δ' αὐτὸ εἶναι ταῖς κατὰ φύσιν

[7, 88]   τῶν ὄντων διοικήσεως ὄντι· εἶναι δ' αὐτὸ τοῦτο τὴν τοῦ εὐδαίμονος

[7, 159]   τοῦ τῶν προγόνων λόγου. ~Εἶναι δ' αὐτὸ Χρύσιππός φησιν ἐν τῇ

[7, 134]   κομῆται καὶ τὰ παραπλήσια. ~Δοκεῖ δ' αὐτοῖς ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων

[7, 120]   πρὸς τοὺς θεοὺς οἰκείων. ~Δοκεῖ δ' αὐτοῖς καὶ γονέας σεβήσεσθαι καὶ

[7, 128]   καὶ χορηγίας καὶ ἰσχύος. Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ διὰ παντὸς χρῆσθαι

[7, 131]   πηρώσεσιν ἢ νόσοις ἀνιάτοις. ~Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ κοινὰς εἶναι τὰς

[7, 155]   κλιματίας, τοὺς δὲ βρασματίας. ~Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ τὴν διακόσμησιν ὧδε

[7, 141]   τὸν δὲ ἐνεστῶτα πεπερασμένον. Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς καὶ φθαρτὸν εἶναι τὸν

[7, 129]   τῷ Περὶ τοῦ καλοῦ. ~Δοκεῖ δ' αὐτοῖς μηδὲ διὰ τὴν διαφωνίαν

[7, 127]   ἀνδρείᾳ ἀπαραλλαξία καὶ εὐτονία. ~Ἀρέσκει δ' αὐτοῖς μηδὲν μεταξὺ εἶναι ἀρετῆς

[7, 145]   ἄλλα ἀπὸ τῆς γῆς. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς σφαιροειδῆ εἶναι καὶ τὰ

[7, 111]   λύπην, φόβον, ἐπιθυμίαν, ἡδονήν. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς τὰ πάθη κρίσεις εἶναι,

[7, 156]   νότιος, ἀοίκητος διὰ ψῦχος. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς τὴν μὲν φύσιν εἶναι

[7, 6]   οἱ ἐν Σιδῶνι Κιτιεῖς. Ἀπεδέχετο δ' αὐτὸν καὶ Ἀντίγονος, καὶ εἴ

[7, 13]   ἔχοι Κράτης ὁ διδάσκαλος. ~Φασὶ δ' αὐτὸν ὑπὲρ χίλια τάλαντα ἔχοντα

[7, 110]   περιπατεῖν καὶ τὰ ὅμοια. ~Ὁ δ' αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν

[7, 133]   εἶναι καὶ αὐτὸν διμερῆ· μιᾷ δ' αὐτοῦ ἐπισκέψει ἐπικοινωνεῖν τὴν τῶν

[7, 34]   καὶ μηδὲν μόριον ἀποκεκρύφθαι. ~Ὅτι δ' αὐτοῦ ἐστιν ἡ Πολιτεία καὶ

[7, 6]   ἡγουμένους τὴν τἀνδρὸς εἰκόνα. Ἀντεποιοῦντο δ' αὐτοῦ καὶ οἱ ἐν Σιδῶνι

[7, 4]   πέντε, Περὶ ποιητικῆς ἀκροάσεως. Ἔστι δ' αὐτοῦ καὶ Τέχνη καὶ Λύσεις

[7, 3]   βακτηρίᾳ κατάγνυσι τὴν χύτραν· φεύγοντος δ' αὐτοῦ καὶ τῆς φακῆς κατὰ

[7, 140]   ἐν τοῖς περὶ κόσμου. Ἔξωθεν δ' αὐτοῦ περικεχυμένον εἶναι τὸ κενὸν

[7, 133]   τῶν ὁμοίων τούτοις ζητημάτων. ~Ἑτέραν δ' αὐτοῦ σκέψιν εἶναι ἥτις μόνοις

[7, 25]   μεταμφιεννύς. Καὶ πρὸς τὸν δείξαντα δ' αὐτῷ διαλεκτικὸν ἐν τῷ θερίζοντι

[7, 154]   Ποσειδώνιος ἐν τῇ ὀγδόῃ· εἶναι δ' αὐτῶν τοὺς μὲν σεισματίας, τοὺς

[7, 142]   τῷ δεκάτῳ Περὶ κόσμου. Παναίτιος δ' ἄφθαρτον ἀπεφήνατο τὸν κόσμον. Ὅτι

[7, 93]   φαύλων τε καὶ σπουδαίων· τὴν δ' ἐγκράτειαν διάθεσιν ἀνυπέρβατον τῶν κατ'

[7, 29]   παραχρῆμα ἐτελεύτησεν, ἀποπνίξας ἑαυτόν. ~Ἀθηναῖοι δ' ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ Κεραμεικῷ

[7, 3]   διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ φέρειν. Ἐπεὶ δ' εἶδεν αὐτὸν αἰδούμενον καὶ περικαλύπτοντα,

[7, 149]   ἐν πρώτῳ Περὶ εἱμαρμένης. Ἔστι δ' εἱμαρμένη αἰτία τῶν ὄντων εἰρομένη

[7, 105]   βίον πλοῦτος ἢ ὑγίεια· τὴν δ' εἶναι ἀξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαστοῦ, ἣν

[7, 152]   ἥλιον ἐξατμίζοντα τὰ νέφη. Ἶριν δ' εἶναι αὐγὰς ἀφ' ὑγρῶν νεφῶν

[7, 155]   ὕδωρ δ' ἀέρα ἐσφαιρωμένον. Κύκλους δ' εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ πέντε,

[7, 147]   οἱ περὶ τὸν Ποσειδώνιον. ~Θεὸν δ' εἶναι ζῷον ἀθάνατον, λογικόν, τέλειον

[7, 151]   ποσὸν ἀντιπαρεκταθήσεται, εἶτα συμφθαρήσεται. Φασὶ δ' εἶναι καί τινας δαίμονας ἀνθρώπων

[7, 94]   λογικοῦ {ἢ} ὡς λογικοῦ. Τοιοῦτο δ' εἶναι τὴν ἀρετήν, ὥς< τε>

[7, 60]   τὸ λογοειδὲς ἐκβεβηκυῖα· τὸ ἔνρυθμον δ' εἶναι τό Γαῖα μεγίστη καὶ

[7, 159]   ὡς ὁ Σφαῖρός φησιν. Ἡγεμονικὸν δ' εἶναι τὸ κυριώτατον τῆς ψυχῆς,

[7, 156]   δὲ ψυχὴν αἰσθητικὴν φύσιν> Ταύτην δ' εἶναι τὸ συμφυὲς ἡμῖν πνεῦμα·

[7, 119]   Τὸν δὲ φαῦλον ἄθεον. Διττὸν δ' εἶναι τὸν ἄθεον, τόν τ'

[7, 100]   ἢ τὸ τελέως σύμμετρον. Εἴδη δ' εἶναι τοῦ καλοῦ τέτταρα, δίκαιον,

[7, 23]   ἐπὶ κλοπῇ, φασίν, ἐμαστίγου· τοῦ δ' εἰπόντος, Εἵμαρτό μοι κλέψαι, ἔφη,

[7, 2]   πρὸς τῷ Πειραιεῖ ἐναυάγησεν. Ἀνελθὼν δ' εἰς τὰς Ἀθήνας ἤδη τριακοντούτης

[7, 132]   Καὶ οὕτω μὲν εἰδικῶς, γενικῶς δ' εἰς τρεῖς τόπους, τόν τε

[7, 79]   ζῇ ἄρα Δίων. Καὶ δυνατοὶ δ' εἰσὶ λόγοι καὶ ἀδύνατοι καὶ

[7, 78]   οὐκ ἄρα νύξ ἐστιν. Ἀσυλλόγιστοι δ' εἰσὶν οἱ παρακείμενοι μὲν πιθανῶς

[7, 15]   γυργαθὸς αὐτῆς σμικρὸς ἐών· νοῦν δ' εἶχεν ἐλάσσονα κινδαψοῖο. ~Ἐπιμελῶς δὲ

[7, 153]   καὶ φαντασίαν μήκους ἐμφαίνοντος. Ὑετὸν δ' ἐκ νέφους μεταβολὴν εἰς ὕδωρ,

[7, 2]   ἐκάθισε παρά τινα βιβλιοπώλην. Ἀναγινώσκοντος δ' ἐκείνου τὸ δεύτερον τῶν Ξενοφῶντος

[7, 75]   ἢ ἐπιδεκτικὸν μέν ἐστι, τὰ δ' ἐκτὸς αὐτῷ ἐναντιοῦται πρὸς τὸ

[7, 95]   μὲν εἶναι περὶ ψυχήν, τὰ δ' ἐκτός, τὰ δ' οὔτε περὶ

[7, 96]   τὰς κατ' αὐτὰς πράξεις· τὰ δ' ἐκτὸς τὸ ἄφρονα πατρίδα ἔχειν

[7, 95]   τὰς κατὰ ταύτας πράξεις· τὰ δ' ἐκτὸς τό τε σπουδαίαν ἔχειν

[7, 122]   οὖσα καὶ αὕτη. Οὐ μόνον δ' ἐλευθέρους εἶναι τοὺς σοφούς, ἀλλὰ

[7, 63]   εἶναι αὐτοτελῆ οἱ Στωικοί, τὰ δ' ἐλλιπῆ. Ἐλλιπῆ μὲν οὖν ἐστι

[7, 126]   ὑπομενητικῶς, τὰ δ' ἀπονεμητικῶς, τὰ δ' ἐμμενητικῶς, φρόνιμός τ' ἐστὶ καὶ

[7, 151]   ὑπολελειμμένας τῶν σπουδαίων ψυχάς. Τῶν δ' ἐν ἀέρι γινομένων χειμῶνα μὲν

[7, 149]   Περὶ εἱμαρμένης καὶ Ζήνων, Βόηθος δ' ἐν πρώτῳ Περὶ εἱμαρμένης. Ἔστι

[7, 134]   τῷ Περὶ τῶν ἀτόμων, Χρύσιππος δ' ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Φυσικῶν

[7, 134]   Φυσικῶν πρὸς τῷ τέλει, Ἀρχέδημος δ' ἐν τῷ Περὶ στοιχείων καὶ

[7, 134]   ἐν τῷ Περὶ οὐσίας, Κλεάνθης δ' ἐν τῷ Περὶ τῶν ἀτόμων,

[7, 139]   τῷ ὀγδόῳ Περὶ κόσμου. Χρύσιππος δ' ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ προνοίας

[7, 142]   ἐν τῷ Περὶ ὅλου, Χρύσιππος δ' ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Φυσικῶν

[7, 6]   δὲ τοῦτο μὲν παρῃτήσατο, Περσαῖον δ' ἕνα τῶν γνωρίμων ἀπέστειλεν, ὃς

[7, 153]   ὀγδόῳ τοῦ Φυσικοῦ λόγου· ἀστραπὴν δ' ἔξαψιν νεφῶν παρατριβομένων ἢ ῥηγνυμένων

[7, 154]   ἐκ παρατρίψεως ἢ ῥήξεως· ~κεραυνὸν δ' ἔξαψιν σφοδρὰν μετὰ πολλῆς βίας

[7, 98]   ἕξεις δὲ τὰ ἐπιτηδεύματα, οὔτε δ' ἕξεις οὔτε διαθέσεις αἱ ἐνέργειαι.

[7, 38]   δόγματα κοινῶς ἐστι τάδε· λελέχθω δ' ἐπὶ κεφαλαίων, ὥσπερ καὶ ἐπὶ

[7, 106]   εὐγένειαν καὶ τὰ ὅμοια. Ἀποπροηγμένα δ' ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν ἀφυΐαν,

[7, 5]   Νῦν εὐπλόηκα, ὅτε νεναυάγηκα. ~Οἱ δ' ἐπὶ τοῦ Κράτητος τοῦτ' αὐτὸν

[7, 116]   σοφὸν οὐδαμῶς, εὐλαβηθήσεσθαι δέ. Τῇ δ' ἐπιθυμίᾳ ἐναντίαν φασὶν εἶναι τὴν

[7, 113]   δὲ φόβος ἀδήλου πράγματος> ~Ἡ δ' ἐπιθυμία ἐστὶν ἄλογος ὄρεξις, ὑφ'

[7, 113]   ἐπιθυμία τις περὶ αἱρέσεως· ὀργὴ δ' ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ δοκοῦντος ἠδικηκέναι

[7, 113]   προκοπῆς τινος καὶ παρατάσεως· φιλονεικία δ' ἐπιθυμία τις περὶ αἱρέσεως· ὀργὴ

[7, 6]   ἤδη γέροντος ὄντος Ζήνωνος. Ἡ δ' ἐπιστολὴ ἡ τοῦ Ἀντιγόνου τοῦτον

[7, 15]   ἐνὶ τύφῳ πάντων ἱμείρουσαν· ὁ δ' ἔρρει γυργαθὸς αὐτῆς σμικρὸς ἐών·

[7, 135]   τὸ μῆκος μόνον ἔχον. Στιγμὴ δ' ἐστὶ γραμμῆς πέρας, ἥτις ἐστὶ

[7, 135]   καὶ στερεὸν σῶμα καλεῖται. Ἐπιφάνεια δ' ἐστὶ σώματος πέρας ἢ τὸ

[7, 63]   Γράφει· ἐπιζητοῦμεν γάρ, Τίς; αὐτοτελῆ δ' ἐστὶ τὰ ἀπηρτισμένην ἔχοντα τὴν

[7, 64]   μορίῳ, οἷον Ἀκούομαι, Ὁρῶμαι· οὐδέτερα δ' ἐστὶ τὰ μηδετέρως ἔχοντα, οἷον

[7, 68]   τὸ Ἡμέρα ἐστίν οὐχ ἁπλᾶ δ' ἐστὶ τὰ συνεστῶτ' ἐξ ἀξιώματος

[7, 64]   οἷον Ἀκούει, Ὁρᾷ, Διαλέγεται· ὕπτια δ' ἐστὶ τὰ συντασσόμενα τῷ παθητικῷ

[7, 98]   ἐστιν εὐτεκνία καὶ εὐγηρία, ἁπλοῦν δ' ἐστὶν ἀγαθὸν ἐπιστήμη. Καὶ ἀεὶ

[7, 80]   πρῶτον· τὸ ἄρα δεύτερον. Δεύτερος δ' ἐστὶν ἀναπόδεικτος ὁ διὰ συνημμένου

[7, 67]   κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον. Ὅμοιον δ' ἐστὶν ἀξιώματι ὃ τὴν ἐκφορὰν

[7, 69]   δὲ τούτου τὸ ὑπεραποφατικόν. Ὑπεραποφατικὸν δ' ἐστὶν ἀποφατικὸν ἀποφατικοῦ, οἷον Οὐχὶ

[7, 113]   ἐπ' αὐτὸ καὶ σπωμένη· μῖσος δ' ἐστὶν ἐπιθυμία τις τοῦ κακῶς

[7, 135]   καὶ καθ' ὑπόστασιν ἀπολείπει. Γραμμὴ δ' ἐστὶν ἐπιφανείας πέρας ἢ μῆκος

[7, 55]   δεκατεσσάρων ἐτῶν τελειοῦται. Καὶ σῶμα δ' ἐστὶν ἡ φωνὴ κατὰ τοὺς

[7, 135]   ἀμόρφους, τὰ δὲ μεμορφῶσθαι. ~Σῶμα δ' ἐστίν, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν

[7, 55]   ἀὴρ ὑπὸ ὁρμῆς πεπληγμένος, ἀνθρώπου δ' ἔστιν ἔναρθρος καὶ ἀπὸ διανοίας

[7, 40]   μετὰ ταῦτα τὸ ἠθικόν, τὰ δ' ἐσωτάτω τὸ φυσικόν. Ἢ ἀγρῷ

[7, 133]   καὶ τῶν τούτοις ὁμοίων· τοῦ δ' ἑτέρου καὶ τοὺς ἀπὸ τῶν

[7, 105]   ἐκλέγεται, τὰ δὲ ἀπεκλέγεται> τῶν {δ' ἑτέρων ἐπίσης ἐχόντων πρὸς αἵρεσιν

[7, 26]   εἶναι μόνον τὸ συνεῖναι, τῷ δ' εὖ πεισθέντι προσεῖναι καὶ τὴν

[7, 93]   καθήκοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα· τὴν δ' εὐβουλίαν ἐπιστήμην τοῦ σκοπεῖσθαι ποῖα

[7, 116]   ἡδονῇ, οὖσαν εὔλογον ἔπαρσιν· τὴν δ' εὐλάβειαν τῷ φόβῳ, οὖσαν εὔλογον

[7, 20]   ἂν> ἠγάπας τὰ διδόμενα; δεῖν δ' ἔφη τόνῳ διαλεγόμενον ὥσπερ τοὺς

[7, 107]   περιποιεῖ χρείας οὐκ ὀλίγας. Ὁμοίως δ' ἔχει καὶ τὸ ἀποπροηγμένον κατὰ

[7, 97]   κατὰ κακίαν πρᾶξιν τελικά· ἀμφοτέρως δ' ἔχοντα τὰς κακίας> ἐπεὶ καθὸ

[7, 113]   ὀργή, ἔρως, μῆνις, θυμός. Ἔστι δ' ἡ μὲν σπάνις ἐπιθυμία τις

[7, 90]   φύσις ἀφορμὰς δίδωσιν ἀδιαστρόφους. ~Ἀρετὴ δ' ἡ μέν τις κοινῶς παντὶ

[7, 54]   εἶναι αἴσθησιν καὶ πρόληψιν· ἔστι δ' ἡ πρόληψις ἔννοια φυσικὴ τῶν

[7, 30]   βιοτὰν ῥύσατο καὶ πόλιας. Σαρκὸς δ' ἡδυπάθημα, φίλον τέλος ἀνδράσιν ἄλλοις,

[7, 84]   αὐτοῖς ἔχει τὸ λογικόν. ~Τὸ δ' ἠθικὸν μέρος τῆς φιλοσοφίας διαιροῦσιν

[7, 144]   κατ' ἰδίας κινεῖσθαι κινήσεις. Τὸν δ' ἥλιον λοξὴν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι

[7, 94]   μὲν τὸ τὶ ὄφελος, ἰδίως δ' ἤτοι ταὐτὸν ἢ οὐχ ἕτερον

[7, 87]   ἐν τοῖς Περὶ τελῶν πάλιν δ' ἴσον ἐστὶ τὸ κατ' ἀρετὴν

[7, 57]   ἄφωνα δὲ ἕξ, β, γ, δ, κ, π, τ. Διαφέρει δὲ

[7, 157]   τὰς ἐν τοῖς ζῴοις. ~Ζήνων δ' ὁ Κιτιεὺς καὶ Ἀντίπατρος ἐν

[7, 71]   ἡμέρα ἐστί, φῶς ἐστιν. Ἐπαγγέλλεται δ' ὁ σύνδεσμος ἀκολουθεῖν τε τὸ

[7, 71]   τοῦ Εἰ συναπτικοῦ συνδέσμου. Ἐπαγγέλλεται δ' ὁ σύνδεσμος οὗτος ἀκολουθεῖν τὸ

[7, 72]   ἐστὶν ἢ νύξ ἐστιν. Ἐπαγγέλλεται δ' ὁ σύνδεσμος οὗτος τὸ ἕτερον

[7, 37]   διατηροῦσι δὲ τὰ γραφέντα. Διήκουσε δ' ὁ Σφαῖρος καὶ Κλεάνθους μετὰ

[7, 74]   ἥλιός ἐστιν ὑπὲρ γῆς. Ψεῦδος δ' ὃ ἢ ἀπὸ ψεύδους ἄρχεται

[7, 22]   βίος μὲν ἦν αὐτῷ Ἥκιστα δ' ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα δὲ

[7, 101]   ἄνεσιν μήτ' ἐπίτασιν ἐπιδέχεσθαι. Τῶν δ' ὄντων φασὶ τὰ μὲν ἀγαθὰ

[7, 99]   συνέχει ἐν οἷς χρή· λυσιτελὲς δ' ὅτι λύει τὰ τελούμενα εἰς

[7, 99]   ὥστε εὐλόγως αὐτὸ αἱρεῖσθαι· δίκαιον δ' ὅτι νόμῳ ἐστὶ σύμφωνον καὶ

[7, 31]   καμὼν ἐλύθη μένων ἄσιτος· οἱ δ' ὅτι προσκόψας ποτ' ἔφη χερὶ

[7, 99]   τὴν χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται· καλὸν δ' ὅτι συμμέτρως ἔχει πρὸς τὴν

[7, 99]   τοιαῦτα ὧν συμβαινόντων ὠφελούμεθα· δέον δ' ὅτι συνέχει ἐν οἷς χρή·

[7, 99]   ὅτι χρείαν ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον δ' ὅτι τὴν χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται·

[7, 99]   τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε ὠφελεῖν· αἱρετὸν δ' ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε εὐλόγως

[7, 99]   πρὸς τὴν ἑαυτοῦ χρείαν· ὠφέλιμον δ' ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε ὠφελεῖν·

[7, 99]   πραγματείας ὑπεραίρειν τῇ ὠφελείᾳ· χρήσιμον δ' ὅτι χρείαν ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον

[7, 41]   ἠθικόν, πολιτικόν, φυσικόν, θεολογικόν. Ἄλλοι δ' οὐ τοῦ λόγου ταῦτα μέρη

[7, 51]   αἱ μέν εἰσιν αἰσθητικαί, αἱ δ' οὔ· αἰσθητικαὶ μὲν αἱ δι'

[7, 135]   καὶ πλάτος μόνον ἔχον βάθος δ' οὔ· ταύτην δὲ Ποσειδώνιος ἐν

[7, 118]   μέν, οὐ μεθυσθήσεσθαι δέ. Ἔτι δ' οὐδὲ μανήσεσθαι· προσπεσεῖσθαι μέντοι ποτὲ

[7, 101]   εἶναι, τὰ δὲ κακά, τὰ δ' οὐδέτερα. ~Ἀγαθὰ μὲν οὖν τάς

[7, 64]   ὀρθά, ἃ δ' ὕπτια, ἃ δ' οὐδέτερα. Ὀρθὰ μὲν οὖν ἐστι

[7, 98]   ἕξεις, τὰ δὲ διαθέσεις, τὰ δ' οὔθ' ἕξεις οὔτε διαθέσεις. Διαθέσεις

[7, 61]   τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δ' οὐκ ἀγαθά, καὶ Τῶν οὐκ

[7, 61]   τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δ' οὐκ ἀγαθά. Ὑποδιαίρεσις δέ ἐστι

[7, 75]   καὶ τὰ μὲν ἀναγκαῖα, τὰ δ' οὐκ ἀναγκαῖα. Δυνατὸν μὲν τὸ

[7, 19]   καλὰ ἔχειν αὐτῷ δοκεῖ· τοῦ δ' οὐκ εἰδέναι φήσαντος, Εἶτ' οὐκ

[7, 83]   οὐκ ἂν ἔχειν εἰπεῖν. Δυοῖν δ' οὔσαιν συνηθείαιν ταῖν ὑποπιπτούσαιν τῇ

[7, 33]   τε νομίσματος οὕτως γράφειν, Νόμισμα δ' οὔτ' ἀλλαγῆς ἕνεκεν οἴεσθαι δεῖν

[7, 27]   ὥστε λέγεσθαι ἐπ' αὐτοῦ· Τὸν δ' οὔτ' ἂρ χειμὼν κρυόεις, οὐκ

[7, 95]   καὶ τὴν τούτων εὐδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτ' ἐκτὸς οὔτε περὶ ψυχὴν

[7, 66]   Ἆρά γ' ἡμέρα ἐστί; τοῦτο δ' οὔτε ἀληθές ἐστιν οὔτε ψεῦδος,

[7, 96]   καὶ τὴν τούτων κακοδαιμονίαν· τὰ δ' οὔτε ἐκτὸς οὔτε περὶ ψυχὴν

[7, 108]   δὲ παρὰ τὸ καθῆκον< τὰ δ' οὔτε καθήκοντα οὔτε παρὰ τὸ

[7, 95]   ψυχήν, τὰ δ' ἐκτός, τὰ δ' οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτ' ἐκτός.

[7, 94]   τὸν μετέχοντα τῆς ἀρετῆς. Ἄλλως δ' οὕτως ἰδίως ὁρίζονται τὸ ἀγαθόν,

[7, 108]   γὰρ κἀπὶ τούτων καθήκοντα. ~Κατωνομάσθαι δ' οὕτως ὑπὸ πρώτου Ζήνωνος τὸ

[7, 68]   τὰ μέν ἐστιν ἁπλᾶ, τὰ δ' οὐχ ἁπλᾶ, ὥς φασιν οἱ

[7, 71]   Τὶς περιπατεῖ, Ἐκεῖνος κινεῖται. ~Τῶν δ' οὐχ ἁπλῶν ἀξιωμάτων συνημμένον μέν

[7, 153]   πεπηγός, ὑπὸ πνεύματος διαθρυφθέν· χιόνα δ' ὑγρὸν ἐκ νέφους πεπηγότος, ὡς

[7, 137]   μὲν πῦρ τὸ θερμόν, τὸ δ' ὕδωρ τὸ ὑγρόν, τόν τ'

[7, 17]   πρὸς τὰ φλεγμαίνοντα ἡσυχίαν. Δυοῖν δ' ὑπανακειμένοιν ἐν πότῳ καὶ τοῦ

[7, 156]   μετὰ τὸν θάνατον ἐπιμένειν· φθαρτὴν δ' ὑπάρχειν, τὴν δὲ τῶν ὅλων

[7, 118]   τὰ φαῦλα μὲν ἀποκρυπτούσης, τὰ δ' ὑπάρχοντα ἀγαθὰ φαίνεσθαι ποιούσης. Ἀπλάστους

[7, 93]   τὰς μὲν εἶναι πρώτας, τὰς δ' ὑπὸ ταύτας· οἷον ἀφροσύνην μὲν

[7, 84]   προτροπῶν τε καὶ ἀποτροπῶν. Οὕτω δ' ὑποδιαιροῦσιν οἱ περὶ Χρύσιππον καὶ

[7, 126]   τὰ μὲν αἱρετικῶς ποιεῖ, τὰ δ' ὑπομενητικῶς, τὰ δ' ἀπονεμητικῶς, τὰ

[7, 64]   ἐστι τῶν κατηγορημάτων ὀρθά, ἃ δ' ὕπτια, ἃ δ' οὐδέτερα. Ὀρθὰ

[7, 131]   μετὰ τῶν οἰκείων ἀποδείξεων· ταῦτα δ' ὡς ἐν κεφαλαίοις ἡμῖν λελέχθω

[7, 103]   οὐ τὸ βλάπτειν· οὐ μᾶλλον δ' ὠφελεῖ ἢ βλάπτει ὁ πλοῦτος

Livre, par.
[7, 98]	δέ, οἷον χαρά, περιπάτησις. Πᾶν	δ'	ἀγαθὸν συμφέρον εἶναι καὶ δέον
[7, 93]	ἐν ταῖς ὑπὸ ταύτας· εἶναι	δ'	ἀγνοίας τὰς κακίας, ὧν αἱ
[7, 93]	καὶ μὴ καὶ οὐδετέρων. Τὴν	δ'	ἀγχίνοιαν ἕξιν εὑρετικὴν τοῦ καθήκοντος
[7, 75]	τὰ μέν ἐστι δυνατά, τὰ	δ'	ἀδύνατα· καὶ τὰ μὲν ἀναγκαῖα,
[7, 155]	ὕδατι εἶναι· μετὰ τὸ ὕδωρ	δ'	ἀέρα ἐσφαιρωμένον. Κύκλους δ' εἶναι
[7, 91]	οἰκοδομίᾳ τὴν ἰσχὺν ἐπιγίνεσθαι. ~Καλοῦνται	δ'	ἀθεώρητοι ὅτι μὴ ἔχουσι συγκαταθέσεις,
[7, 28]	ἑβδομήκοντα ἐτῶν τελευτῆσαι αὐτόν, ἐλθεῖν	δ'	Ἀθήναζε δύο καὶ εἴκοσιν ἐτῶν·
[7, 51]	ἢ αἰσθητηρίων λαμβανόμεναι, οὐκ αἰσθητικαὶ	δ'	αἱ διὰ τῆς διανοίας καθάπερ
[7, 51]	ἄλλων τῶν λόγῳ λαμβανομένων. Τῶν	δ'	αἰσθητικῶν αἱ μὲν> ἀπὸ ὑπαρχόντων
[7, 104]	γὰρ καὶ αἰσχρὰς ἡδονάς, μηδὲν	δ'	αἰσχρὸν εἶναι ἀγαθόν. Ὠφελεῖν δέ
[7, 81]	ἡμέρα ἄρα ἐστίν. Ἐπ' ἀληθεῖ	δ'	ἀληθὲς ἕπεται κατὰ τοὺς Στωικούς,
[7, 74]	ἂν ἡμέρας οὔσης λέγηται. Αἰτιῶδες	δ'	ἀληθὲς μέν ἐστιν ὃ ἀρχόμενον
[7, 74]	μάχεται τῷ Ἡμέρα ἐστί. ~Παρασυνημμένον	δ'	ἀληθὲς μέν ἐστιν ὃ ἀρχόμενον
[7, 68]	τι λύπη καὶ βίος; οὔτε	δ'	ἀληθῆ ἐστιν οὔτε ψευδῆ τὰ
[7, 145]	ἕκτῳ τοῦ Φυσικοῦ λόγου· τὰ	δ'	ἄλλα ἀπὸ τῆς γῆς. Δοκεῖ
[7, 51]	οὖν λογικαὶ νοήσεις εἰσίν, αἱ	δ'	ἄλογοι οὐ τετυχήκασιν ὀνόματος. Καὶ
[7, 47]	αὐτοῦ εἰς τὸ ἀντικείμενον· τὴν	δ'	ἀματαιότητα ἕξιν ἀναφέρουσαν τὰς φαντασίας
[7, 97]	τελικά, τὰ δὲ ποιητικά, τὰ	δ'	ἀμφοτέρως ἔχοντα. Τὸν μὲν ἐχθρὸν
[7, 114]	ψυχῆς ἐπὶ τὸ ἀνειμένον· διάχυσις	δ'	ἀνάλυσις ἀρετῆς. ~Ὡς δὲ λέγεταί
[7, 92]	καὶ ἀγαθῶν καὶ οὐδετέρων, τὴν	δ'	ἀνδρείαν ἐπιστήμην ὧν αἱρετέον καὶ
[7, 46]	δεῖ συγκατατίθεσθαι καὶ μή· τὴν	δ'	ἀνεικαιότητα ἰσχυρὸν λόγον πρὸς τὸ
[7, 47]	~ὥστε μὴ ἐνδιδόναι αὐτῷ· τὴν	δ'	ἀνελεγξίαν ἰσχὺν ἐν λόγῳ, ὥστε
[7, 152]	ἡλίου ἀφ' ἡμῶν γίνεσθαι. Τοὺς	δ'	ἀνέμους ἀέρος εἶναι ῥύσεις· παραλλαττούσας
[7, 12]	ψήφισμα μὲν ὧδε ἔχει. Φησὶ	δ'	Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος οὐκ ἀρνεῖσθαι
[7, 57]	προσηγορία, ῥῆμα, σύνδεσμος, ἄρθρον· ὁ	δ'	Ἀντίπατρος καὶ τὴν μεσότητα τίθησιν
[7, 66]	μὴ οὔσης δέ, ψεῦδος. ~Διαφέρει	δ'	ἀξίωμα καὶ ἐρώτημα καὶ πύσμα,
[7, 45]	λόγον συλλογιστικὸν ἐκ τούτων· τὴν	δ'	ἀπόδειξιν λόγον διὰ τῶν μᾶλλον
[7, 41]	ἀπὸ τῶν ἠθικῶν ἄρχεται, ὁ	δ'	Ἀπολλόδωρος δεύτερα τὰ ἠθικά, Παναίτιος
[7, 24]	εἰ πρεσβευτὴς ἀναπόκριτος ἀποστέλλοιτο. Φησὶ	δ'	Ἀπολλώνιος ὁ Τύριος, ἕλκοντος αὐτὸν
[7, 28]	δύο καὶ εἴκοσιν ἐτῶν· ὁ	δ'	Ἀπολλώνιός φησιν ἀφηγήσασθαι τῆς σχολῆς
[7, 36]	Περὶ ἐρώτων, Προτρεπτικοί, Διατριβῶν, Χρειῶν	δʹ	Ἀπομνημονεύματα, Πρὸς τοὺς Πλάτωνος νόμους
[7, 126]	ποιεῖ, τὰ δ' ὑπομενητικῶς, τὰ	δ'	ἀπονεμητικῶς, τὰ δ' ἐμμενητικῶς, φρόνιμός
[7, 125]	δὲ τῶν χρωμένων φαμέν. Τὰς	δ'	ἀρετὰς λέγουσιν ἀντακολουθεῖν ἀλλήλαις καὶ
[7, 92]	μίαν λέγει, τὴν φρόνησιν. Τῶν	δ'	ἀρετῶν τὰς μὲν πρώτας, τὰς
[7, 131]	ἐπὶ μοιχείᾳ ζηλοτυπία περιαιρεθήσεται. Πολιτείαν	δ'	ἀρίστην τὴν μικτὴν ἔκ τε
[7, 144]	τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον. ~Τῶν	δ'	ἄστρων τὰ μὲν ἀπλανῆ συμπεριφέρεσθαι
[7, 35]	Ἡροφίλειος, νοῆσαι μὲν ἱκανός, γράψαι	δ'	ἄτονος· ἕβδομος γραμματικός, οὗ πρὸς
[7, 25]	ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται, ἐσθλὸς	δ'	αὖ κἀκεῖνος ὃς αὐτὸς πάντα
[7, 62]	καὶ ψευδῶν καὶ οὐθετέρων· τυγχάνει	δ'	αὕτη, ὡς ὁ Χρύσιππός φησι,
[7, 124]	εἶναι, διὰ τὴν ὁμοιότητα· φασὶ	δ'	αὐτὴν κοινωνίαν τινὰ εἶναι τῶν
[7, 111]	λύπην εἶναι συστολὴν ἄλογον· εἴδη	δ'	αὐτῆς ἔλεον, φθόνον, ζῆλον, ζηλοτυπίαν,
[7, 43]	δικανικόν, τὸ δὲ ἐγκωμιαστικόν. ~Εἶναι	δ'	αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς τε
[7, 108]	ἥκειν τῆς προσονομασίας εἰλημμένης. Ἐνέργημα	δ'	αὐτὸ εἶναι ταῖς κατὰ φύσιν
[7, 88]	τῶν ὄντων διοικήσεως ὄντι· εἶναι	δ'	αὐτὸ τοῦτο τὴν τοῦ εὐδαίμονος
[7, 159]	τοῦ τῶν προγόνων λόγου. ~Εἶναι	δ'	αὐτὸ Χρύσιππός φησιν ἐν τῇ
[7, 134]	κομῆται καὶ τὰ παραπλήσια. ~Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς ἀρχὰς εἶναι τῶν ὅλων
[7, 120]	πρὸς τοὺς θεοὺς οἰκείων. ~Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς καὶ γονέας σεβήσεσθαι καὶ
[7, 128]	καὶ χορηγίας καὶ ἰσχύος. Ἀρέσκει	δ'	αὐτοῖς καὶ διὰ παντὸς χρῆσθαι
[7, 131]	πηρώσεσιν ἢ νόσοις ἀνιάτοις. ~Ἀρέσκει	δ'	αὐτοῖς καὶ κοινὰς εἶναι τὰς
[7, 155]	κλιματίας, τοὺς δὲ βρασματίας. ~Ἀρέσκει	δ'	αὐτοῖς καὶ τὴν διακόσμησιν ὧδε
[7, 141]	τὸν δὲ ἐνεστῶτα πεπερασμένον. Ἀρέσκει	δ'	αὐτοῖς καὶ φθαρτὸν εἶναι τὸν
[7, 129]	τῷ Περὶ τοῦ καλοῦ. ~Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς μηδὲ διὰ τὴν διαφωνίαν
[7, 127]	ἀνδρείᾳ ἀπαραλλαξία καὶ εὐτονία. ~Ἀρέσκει	δ'	αὐτοῖς μηδὲν μεταξὺ εἶναι ἀρετῆς
[7, 145]	ἄλλα ἀπὸ τῆς γῆς. Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς σφαιροειδῆ εἶναι καὶ τὰ
[7, 111]	λύπην, φόβον, ἐπιθυμίαν, ἡδονήν. Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς τὰ πάθη κρίσεις εἶναι,
[7, 156]	νότιος, ἀοίκητος διὰ ψῦχος. Δοκεῖ	δ'	αὐτοῖς τὴν μὲν φύσιν εἶναι
[7, 6]	οἱ ἐν Σιδῶνι Κιτιεῖς. Ἀπεδέχετο	δ'	αὐτὸν καὶ Ἀντίγονος, καὶ εἴ
[7, 13]	ἔχοι Κράτης ὁ διδάσκαλος. ~Φασὶ	δ'	αὐτὸν ὑπὲρ χίλια τάλαντα ἔχοντα
[7, 110]	περιπατεῖν καὶ τὰ ὅμοια. ~Ὁ	δ'	αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν
[7, 133]	εἶναι καὶ αὐτὸν διμερῆ· μιᾷ	δ'	αὐτοῦ ἐπισκέψει ἐπικοινωνεῖν τὴν τῶν
[7, 34]	καὶ μηδὲν μόριον ἀποκεκρύφθαι. ~Ὅτι	δ'	αὐτοῦ ἐστιν ἡ Πολιτεία καὶ
[7, 6]	ἡγουμένους τὴν τἀνδρὸς εἰκόνα. Ἀντεποιοῦντο	δ'	αὐτοῦ καὶ οἱ ἐν Σιδῶνι
[7, 4]	πέντε, Περὶ ποιητικῆς ἀκροάσεως. Ἔστι	δ'	αὐτοῦ καὶ Τέχνη καὶ Λύσεις
[7, 3]	βακτηρίᾳ κατάγνυσι τὴν χύτραν· φεύγοντος	δ'	αὐτοῦ καὶ τῆς φακῆς κατὰ
[7, 140]	ἐν τοῖς περὶ κόσμου. Ἔξωθεν	δ'	αὐτοῦ περικεχυμένον εἶναι τὸ κενὸν
[7, 133]	τῶν ὁμοίων τούτοις ζητημάτων. ~Ἑτέραν	δ'	αὐτοῦ σκέψιν εἶναι ἥτις μόνοις
[7, 25]	μεταμφιεννύς. Καὶ πρὸς τὸν δείξαντα	δ'	αὐτῷ διαλεκτικὸν ἐν τῷ θερίζοντι
[7, 154]	Ποσειδώνιος ἐν τῇ ὀγδόῃ· εἶναι	δ'	αὐτῶν τοὺς μὲν σεισματίας, τοὺς
[7, 142]	τῷ δεκάτῳ Περὶ κόσμου. Παναίτιος	δ'	ἄφθαρτον ἀπεφήνατο τὸν κόσμον. Ὅτι
[7, 93]	φαύλων τε καὶ σπουδαίων· τὴν	δ'	ἐγκράτειαν διάθεσιν ἀνυπέρβατον τῶν κατ'
[7, 29]	παραχρῆμα ἐτελεύτησεν, ἀποπνίξας ἑαυτόν. ~Ἀθηναῖοι	δ'	ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ Κεραμεικῷ
[7, 3]	διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ φέρειν. Ἐπεὶ	δ'	εἶδεν αὐτὸν αἰδούμενον καὶ περικαλύπτοντα,
[7, 149]	ἐν πρώτῳ Περὶ εἱμαρμένης. Ἔστι	δ'	εἱμαρμένη αἰτία τῶν ὄντων εἰρομένη
[7, 105]	βίον πλοῦτος ἢ ὑγίεια· τὴν	δ'	εἶναι ἀξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαστοῦ, ἣν
[7, 152]	ἥλιον ἐξατμίζοντα τὰ νέφη. Ἶριν	δ'	εἶναι αὐγὰς ἀφ' ὑγρῶν νεφῶν
[7, 155]	ὕδωρ δ' ἀέρα ἐσφαιρωμένον. Κύκλους	δ'	εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ πέντε,
[7, 147]	οἱ περὶ τὸν Ποσειδώνιον. ~Θεὸν	δ'	εἶναι ζῷον ἀθάνατον, λογικόν, τέλειον
[7, 151]	ποσὸν ἀντιπαρεκταθήσεται, εἶτα συμφθαρήσεται. Φασὶ	δ'	εἶναι καί τινας δαίμονας ἀνθρώπων
[7, 94]	λογικοῦ {ἢ} ὡς λογικοῦ. Τοιοῦτο	δ'	εἶναι τὴν ἀρετήν, ὥς< τε>
[7, 60]	τὸ λογοειδὲς ἐκβεβηκυῖα· τὸ ἔνρυθμον	δ'	εἶναι τό Γαῖα μεγίστη καὶ
[7, 159]	ὡς ὁ Σφαῖρός φησιν. Ἡγεμονικὸν	δ'	εἶναι τὸ κυριώτατον τῆς ψυχῆς,
[7, 156]	δὲ ψυχὴν αἰσθητικὴν φύσιν> Ταύτην	δ'	εἶναι τὸ συμφυὲς ἡμῖν πνεῦμα·
[7, 119]	Τὸν δὲ φαῦλον ἄθεον. Διττὸν	δ'	εἶναι τὸν ἄθεον, τόν τ'
[7, 100]	ἢ τὸ τελέως σύμμετρον. Εἴδη	δ'	εἶναι τοῦ καλοῦ τέτταρα, δίκαιον,
[7, 23]	ἐπὶ κλοπῇ, φασίν, ἐμαστίγου· τοῦ	δ'	εἰπόντος, Εἵμαρτό μοι κλέψαι, ἔφη,
[7, 2]	πρὸς τῷ Πειραιεῖ ἐναυάγησεν. Ἀνελθὼν	δ'	εἰς τὰς Ἀθήνας ἤδη τριακοντούτης
[7, 132]	Καὶ οὕτω μὲν εἰδικῶς, γενικῶς	δ'	εἰς τρεῖς τόπους, τόν τε
[7, 79]	ζῇ ἄρα Δίων. Καὶ δυνατοὶ	δ'	εἰσὶ λόγοι καὶ ἀδύνατοι καὶ
[7, 78]	οὐκ ἄρα νύξ ἐστιν. Ἀσυλλόγιστοι	δ'	εἰσὶν οἱ παρακείμενοι μὲν πιθανῶς
[7, 15]	γυργαθὸς αὐτῆς σμικρὸς ἐών· νοῦν	δ'	εἶχεν ἐλάσσονα κινδαψοῖο. ~Ἐπιμελῶς δὲ
[7, 153]	καὶ φαντασίαν μήκους ἐμφαίνοντος. Ὑετὸν	δ'	ἐκ νέφους μεταβολὴν εἰς ὕδωρ,
[7, 2]	ἐκάθισε παρά τινα βιβλιοπώλην. Ἀναγινώσκοντος	δ'	ἐκείνου τὸ δεύτερον τῶν Ξενοφῶντος
[7, 75]	ἢ ἐπιδεκτικὸν μέν ἐστι, τὰ	δ'	ἐκτὸς αὐτῷ ἐναντιοῦται πρὸς τὸ
[7, 95]	μὲν εἶναι περὶ ψυχήν, τὰ	δ'	ἐκτός, τὰ δ' οὔτε περὶ
[7, 96]	τὰς κατ' αὐτὰς πράξεις· τὰ	δ'	ἐκτὸς τὸ ἄφρονα πατρίδα ἔχειν
[7, 95]	τὰς κατὰ ταύτας πράξεις· τὰ	δ'	ἐκτὸς τό τε σπουδαίαν ἔχειν
[7, 122]	οὖσα καὶ αὕτη. Οὐ μόνον	δ'	ἐλευθέρους εἶναι τοὺς σοφούς, ἀλλὰ
[7, 63]	εἶναι αὐτοτελῆ οἱ Στωικοί, τὰ	δ'	ἐλλιπῆ. Ἐλλιπῆ μὲν οὖν ἐστι
[7, 126]	ὑπομενητικῶς, τὰ δ' ἀπονεμητικῶς, τὰ	δ'	ἐμμενητικῶς, φρόνιμός τ' ἐστὶ καὶ
[7, 151]	ὑπολελειμμένας τῶν σπουδαίων ψυχάς. Τῶν	δ'	ἐν ἀέρι γινομένων χειμῶνα μὲν
[7, 149]	Περὶ εἱμαρμένης καὶ Ζήνων, Βόηθος	δ'	ἐν πρώτῳ Περὶ εἱμαρμένης. Ἔστι
[7, 134]	τῷ Περὶ τῶν ἀτόμων, Χρύσιππος	δ'	ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Φυσικῶν
[7, 134]	Φυσικῶν πρὸς τῷ τέλει, Ἀρχέδημος	δ'	ἐν τῷ Περὶ στοιχείων καὶ
[7, 134]	ἐν τῷ Περὶ οὐσίας, Κλεάνθης	δ'	ἐν τῷ Περὶ τῶν ἀτόμων,
[7, 139]	τῷ ὀγδόῳ Περὶ κόσμου. Χρύσιππος	δ'	ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ προνοίας
[7, 142]	ἐν τῷ Περὶ ὅλου, Χρύσιππος	δ'	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Φυσικῶν
[7, 6]	δὲ τοῦτο μὲν παρῃτήσατο, Περσαῖον	δ'	ἕνα τῶν γνωρίμων ἀπέστειλεν, ὃς
[7, 153]	ὀγδόῳ τοῦ Φυσικοῦ λόγου· ἀστραπὴν	δ'	ἔξαψιν νεφῶν παρατριβομένων ἢ ῥηγνυμένων
[7, 154]	ἐκ παρατρίψεως ἢ ῥήξεως· ~κεραυνὸν	δ'	ἔξαψιν σφοδρὰν μετὰ πολλῆς βίας
[7, 98]	ἕξεις δὲ τὰ ἐπιτηδεύματα, οὔτε	δ'	ἕξεις οὔτε διαθέσεις αἱ ἐνέργειαι.
[7, 38]	δόγματα κοινῶς ἐστι τάδε· λελέχθω	δ'	ἐπὶ κεφαλαίων, ὥσπερ καὶ ἐπὶ
[7, 106]	εὐγένειαν καὶ τὰ ὅμοια. Ἀποπροηγμένα	δ'	ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν ἀφυΐαν,
[7, 5]	Νῦν εὐπλόηκα, ὅτε νεναυάγηκα. ~Οἱ	δ'	ἐπὶ τοῦ Κράτητος τοῦτ' αὐτὸν
[7, 116]	σοφὸν οὐδαμῶς, εὐλαβηθήσεσθαι δέ. Τῇ	δ'	ἐπιθυμίᾳ ἐναντίαν φασὶν εἶναι τὴν
[7, 113]	δὲ φόβος ἀδήλου πράγματος> ~Ἡ	δ'	ἐπιθυμία ἐστὶν ἄλογος ὄρεξις, ὑφ'
[7, 113]	ἐπιθυμία τις περὶ αἱρέσεως· ὀργὴ	δ'	ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ δοκοῦντος ἠδικηκέναι
[7, 113]	προκοπῆς τινος καὶ παρατάσεως· φιλονεικία	δ'	ἐπιθυμία τις περὶ αἱρέσεως· ὀργὴ
[7, 6]	ἤδη γέροντος ὄντος Ζήνωνος. Ἡ	δ'	ἐπιστολὴ ἡ τοῦ Ἀντιγόνου τοῦτον
[7, 15]	ἐνὶ τύφῳ πάντων ἱμείρουσαν· ὁ	δ'	ἔρρει γυργαθὸς αὐτῆς σμικρὸς ἐών·
[7, 135]	τὸ μῆκος μόνον ἔχον. Στιγμὴ	δ'	ἐστὶ γραμμῆς πέρας, ἥτις ἐστὶ
[7, 135]	καὶ στερεὸν σῶμα καλεῖται. Ἐπιφάνεια	δ'	ἐστὶ σώματος πέρας ἢ τὸ
[7, 63]	Γράφει· ἐπιζητοῦμεν γάρ, Τίς; αὐτοτελῆ	δ'	ἐστὶ τὰ ἀπηρτισμένην ἔχοντα τὴν
[7, 64]	μορίῳ, οἷον Ἀκούομαι, Ὁρῶμαι· οὐδέτερα	δ'	ἐστὶ τὰ μηδετέρως ἔχοντα, οἷον
[7, 68]	τὸ Ἡμέρα ἐστίν οὐχ ἁπλᾶ	δ'	ἐστὶ τὰ συνεστῶτ' ἐξ ἀξιώματος
[7, 64]	οἷον Ἀκούει, Ὁρᾷ, Διαλέγεται· ὕπτια	δ'	ἐστὶ τὰ συντασσόμενα τῷ παθητικῷ
[7, 98]	ἐστιν εὐτεκνία καὶ εὐγηρία, ἁπλοῦν	δ'	ἐστὶν ἀγαθὸν ἐπιστήμη. Καὶ ἀεὶ
[7, 80]	πρῶτον· τὸ ἄρα δεύτερον. Δεύτερος	δ'	ἐστὶν ἀναπόδεικτος ὁ διὰ συνημμένου
[7, 67]	κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον. Ὅμοιον	δ'	ἐστὶν ἀξιώματι ὃ τὴν ἐκφορὰν
[7, 69]	δὲ τούτου τὸ ὑπεραποφατικόν. Ὑπεραποφατικὸν	δ'	ἐστὶν ἀποφατικὸν ἀποφατικοῦ, οἷον Οὐχὶ
[7, 113]	ἐπ' αὐτὸ καὶ σπωμένη· μῖσος	δ'	ἐστὶν ἐπιθυμία τις τοῦ κακῶς
[7, 135]	καὶ καθ' ὑπόστασιν ἀπολείπει. Γραμμὴ	δ'	ἐστὶν ἐπιφανείας πέρας ἢ μῆκος
[7, 55]	δεκατεσσάρων ἐτῶν τελειοῦται. Καὶ σῶμα	δ'	ἐστὶν ἡ φωνὴ κατὰ τοὺς
[7, 135]	ἀμόρφους, τὰ δὲ μεμορφῶσθαι. ~Σῶμα	δ'	ἐστίν, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν
[7, 55]	ἀὴρ ὑπὸ ὁρμῆς πεπληγμένος, ἀνθρώπου	δ'	ἔστιν ἔναρθρος καὶ ἀπὸ διανοίας
[7, 40]	μετὰ ταῦτα τὸ ἠθικόν, τὰ	δ'	ἐσωτάτω τὸ φυσικόν. Ἢ ἀγρῷ
[7, 133]	καὶ τῶν τούτοις ὁμοίων· τοῦ	δ'	ἑτέρου καὶ τοὺς ἀπὸ τῶν
[7, 105]	ἐκλέγεται, τὰ δὲ ἀπεκλέγεται> τῶν	{δ'	ἑτέρων ἐπίσης ἐχόντων πρὸς αἵρεσιν
[7, 26]	εἶναι μόνον τὸ συνεῖναι, τῷ	δ'	εὖ πεισθέντι προσεῖναι καὶ τὴν
[7, 93]	καθήκοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα· τὴν	δ'	εὐβουλίαν ἐπιστήμην τοῦ σκοπεῖσθαι ποῖα
[7, 116]	ἡδονῇ, οὖσαν εὔλογον ἔπαρσιν· τὴν	δ'	εὐλάβειαν τῷ φόβῳ, οὖσαν εὔλογον
[7, 20]	ἂν> ἠγάπας τὰ διδόμενα; δεῖν	δ'	ἔφη τόνῳ διαλεγόμενον ὥσπερ τοὺς
[7, 107]	περιποιεῖ χρείας οὐκ ὀλίγας. Ὁμοίως	δ'	ἔχει καὶ τὸ ἀποπροηγμένον κατὰ
[7, 97]	κατὰ κακίαν πρᾶξιν τελικά· ἀμφοτέρως	δ'	ἔχοντα τὰς κακίας> ἐπεὶ καθὸ
[7, 113]	ὀργή, ἔρως, μῆνις, θυμός. Ἔστι	δ'	ἡ μὲν σπάνις ἐπιθυμία τις
[7, 90]	φύσις ἀφορμὰς δίδωσιν ἀδιαστρόφους. ~Ἀρετὴ	δ'	ἡ μέν τις κοινῶς παντὶ
[7, 54]	εἶναι αἴσθησιν καὶ πρόληψιν· ἔστι	δ'	ἡ πρόληψις ἔννοια φυσικὴ τῶν
[7, 30]	βιοτὰν ῥύσατο καὶ πόλιας. Σαρκὸς	δ'	ἡδυπάθημα, φίλον τέλος ἀνδράσιν ἄλλοις,
[7, 84]	αὐτοῖς ἔχει τὸ λογικόν. ~Τὸ	δ'	ἠθικὸν μέρος τῆς φιλοσοφίας διαιροῦσιν
[7, 144]	κατ' ἰδίας κινεῖσθαι κινήσεις. Τὸν	δ'	ἥλιον λοξὴν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι
[7, 94]	μὲν τὸ τὶ ὄφελος, ἰδίως	δ'	ἤτοι ταὐτὸν ἢ οὐχ ἕτερον
[7, 87]	ἐν τοῖς Περὶ τελῶν πάλιν	δ'	ἴσον ἐστὶ τὸ κατ' ἀρετὴν
[7, 57]	ἄφωνα δὲ ἕξ, β, γ,	δ,	κ, π, τ. Διαφέρει δὲ
[7, 157]	τὰς ἐν τοῖς ζῴοις. ~Ζήνων	δ'	ὁ Κιτιεὺς καὶ Ἀντίπατρος ἐν
[7, 71]	ἡμέρα ἐστί, φῶς ἐστιν. Ἐπαγγέλλεται	δ'	ὁ σύνδεσμος ἀκολουθεῖν τε τὸ
[7, 71]	τοῦ Εἰ συναπτικοῦ συνδέσμου. Ἐπαγγέλλεται	δ'	ὁ σύνδεσμος οὗτος ἀκολουθεῖν τὸ
[7, 72]	ἐστὶν ἢ νύξ ἐστιν. Ἐπαγγέλλεται	δ'	ὁ σύνδεσμος οὗτος τὸ ἕτερον
[7, 37]	διατηροῦσι δὲ τὰ γραφέντα. Διήκουσε	δ'	ὁ Σφαῖρος καὶ Κλεάνθους μετὰ
[7, 74]	ἥλιός ἐστιν ὑπὲρ γῆς. Ψεῦδος	δ'	ὃ ἢ ἀπὸ ψεύδους ἄρχεται
[7, 22]	βίος μὲν ἦν αὐτῷ Ἥκιστα	δ'	ὄλβῳ γαῦρος ἦν, φρόνημα δὲ
[7, 101]	ἄνεσιν μήτ' ἐπίτασιν ἐπιδέχεσθαι. Τῶν	δ'	ὄντων φασὶ τὰ μὲν ἀγαθὰ
[7, 99]	συνέχει ἐν οἷς χρή· λυσιτελὲς	δ'	ὅτι λύει τὰ τελούμενα εἰς
[7, 99]	ὥστε εὐλόγως αὐτὸ αἱρεῖσθαι· δίκαιον	δ'	ὅτι νόμῳ ἐστὶ σύμφωνον καὶ
[7, 31]	καμὼν ἐλύθη μένων ἄσιτος· οἱ	δ'	ὅτι προσκόψας ποτ' ἔφη χερὶ
[7, 99]	τὴν χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται· καλὸν	δ'	ὅτι συμμέτρως ἔχει πρὸς τὴν
[7, 99]	τοιαῦτα ὧν συμβαινόντων ὠφελούμεθα· δέον	δ'	ὅτι συνέχει ἐν οἷς χρή·
[7, 99]	ὅτι χρείαν ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον	δ'	ὅτι τὴν χρείαν ἐπαινετὴν ἀπεργάζεται·
[7, 99]	τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε ὠφελεῖν· αἱρετὸν	δ'	ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε εὐλόγως
[7, 99]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ χρείαν· ὠφέλιμον	δ'	ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν ὥστε ὠφελεῖν·
[7, 99]	πραγματείας ὑπεραίρειν τῇ ὠφελείᾳ· χρήσιμον	δ'	ὅτι χρείαν ὠφελείας παρέχεται· εὔχρηστον
[7, 41]	ἠθικόν, πολιτικόν, φυσικόν, θεολογικόν. Ἄλλοι	δ'	οὐ τοῦ λόγου ταῦτα μέρη
[7, 51]	αἱ μέν εἰσιν αἰσθητικαί, αἱ	δ'	οὔ· αἰσθητικαὶ μὲν αἱ δι'
[7, 135]	καὶ πλάτος μόνον ἔχον βάθος	δ'	οὔ· ταύτην δὲ Ποσειδώνιος ἐν
[7, 118]	μέν, οὐ μεθυσθήσεσθαι δέ. Ἔτι	δ'	οὐδὲ μανήσεσθαι· προσπεσεῖσθαι μέντοι ποτὲ
[7, 101]	εἶναι, τὰ δὲ κακά, τὰ	δ'	οὐδέτερα. ~Ἀγαθὰ μὲν οὖν τάς
[7, 64]	ὀρθά, ἃ δ' ὕπτια, ἃ	δ'	οὐδέτερα. Ὀρθὰ μὲν οὖν ἐστι
[7, 98]	ἕξεις, τὰ δὲ διαθέσεις, τὰ	δ'	οὔθ' ἕξεις οὔτε διαθέσεις. Διαθέσεις
[7, 61]	τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ	δ'	οὐκ ἀγαθά, καὶ Τῶν οὐκ
[7, 61]	τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ	δ'	οὐκ ἀγαθά. Ὑποδιαίρεσις δέ ἐστι
[7, 75]	καὶ τὰ μὲν ἀναγκαῖα, τὰ	δ'	οὐκ ἀναγκαῖα. Δυνατὸν μὲν τὸ
[7, 19]	καλὰ ἔχειν αὐτῷ δοκεῖ· τοῦ	δ'	οὐκ εἰδέναι φήσαντος, Εἶτ' οὐκ
[7, 83]	οὐκ ἂν ἔχειν εἰπεῖν. Δυοῖν	δ'	οὔσαιν συνηθείαιν ταῖν ὑποπιπτούσαιν τῇ
[7, 33]	τε νομίσματος οὕτως γράφειν, Νόμισμα	δ'	οὔτ' ἀλλαγῆς ἕνεκεν οἴεσθαι δεῖν
[7, 27]	ὥστε λέγεσθαι ἐπ' αὐτοῦ· Τὸν	δ'	οὔτ' ἂρ χειμὼν κρυόεις, οὐκ
[7, 95]	καὶ τὴν τούτων εὐδαιμονίαν· τὰ	δ'	οὔτ' ἐκτὸς οὔτε περὶ ψυχὴν
[7, 66]	Ἆρά γ' ἡμέρα ἐστί; τοῦτο	δ'	οὔτε ἀληθές ἐστιν οὔτε ψεῦδος,
[7, 96]	καὶ τὴν τούτων κακοδαιμονίαν· τὰ	δ'	οὔτε ἐκτὸς οὔτε περὶ ψυχὴν
[7, 108]	δὲ παρὰ τὸ καθῆκον< τὰ	δ'	οὔτε καθήκοντα οὔτε παρὰ τὸ
[7, 95]	ψυχήν, τὰ δ' ἐκτός, τὰ	δ'	οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτ' ἐκτός.
[7, 94]	τὸν μετέχοντα τῆς ἀρετῆς. Ἄλλως	δ'	οὕτως ἰδίως ὁρίζονται τὸ ἀγαθόν,
[7, 108]	γὰρ κἀπὶ τούτων καθήκοντα. ~Κατωνομάσθαι	δ'	οὕτως ὑπὸ πρώτου Ζήνωνος τὸ
[7, 68]	τὰ μέν ἐστιν ἁπλᾶ, τὰ	δ'	οὐχ ἁπλᾶ, ὥς φασιν οἱ
[7, 71]	Τὶς περιπατεῖ, Ἐκεῖνος κινεῖται. ~Τῶν	δ'	οὐχ ἁπλῶν ἀξιωμάτων συνημμένον μέν
[7, 153]	πεπηγός, ὑπὸ πνεύματος διαθρυφθέν· χιόνα	δ'	ὑγρὸν ἐκ νέφους πεπηγότος, ὡς
[7, 137]	μὲν πῦρ τὸ θερμόν, τὸ	δ'	ὕδωρ τὸ ὑγρόν, τόν τ'
[7, 17]	πρὸς τὰ φλεγμαίνοντα ἡσυχίαν. Δυοῖν	δ'	ὑπανακειμένοιν ἐν πότῳ καὶ τοῦ
[7, 156]	μετὰ τὸν θάνατον ἐπιμένειν· φθαρτὴν	δ'	ὑπάρχειν, τὴν δὲ τῶν ὅλων
[7, 118]	τὰ φαῦλα μὲν ἀποκρυπτούσης, τὰ	δ'	ὑπάρχοντα ἀγαθὰ φαίνεσθαι ποιούσης. Ἀπλάστους
[7, 93]	τὰς μὲν εἶναι πρώτας, τὰς	δ'	ὑπὸ ταύτας· οἷον ἀφροσύνην μὲν
[7, 84]	προτροπῶν τε καὶ ἀποτροπῶν. Οὕτω	δ'	ὑποδιαιροῦσιν οἱ περὶ Χρύσιππον καὶ
[7, 126]	τὰ μὲν αἱρετικῶς ποιεῖ, τὰ	δ'	ὑπομενητικῶς, τὰ δ' ἀπονεμητικῶς, τὰ
[7, 64]	ἐστι τῶν κατηγορημάτων ὀρθά, ἃ	δ'	ὕπτια, ἃ δ' οὐδέτερα. Ὀρθὰ
[7, 131]	μετὰ τῶν οἰκείων ἀποδείξεων· ταῦτα	δ'	ὡς ἐν κεφαλαίοις ἡμῖν λελέχθω
[7, 103]	οὐ τὸ βλάπτειν· οὐ μᾶλλον	δ'	ὠφελεῖ ἢ βλάπτει ὁ πλοῦτος

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/06/2009