Livre, par. |
[7, 38] |
διὰ
τὸ
τοῦτον
κτίστην
γενέσθαι
|
τῆς |
αἱρέσεως.
Ἔστι
μὲν
οὖν
αὐτοῦ |
[7, 10] |
~ΨΗΦΙΣΜΑ
Ἐπ'
Ἀρρενίδου
ἄρχοντος,
ἐπὶ
|
τῆς |
Ἀκαμαντίδος
πέμπτης
πρυτανείας,
Μαιμακτηριῶνος
δεκάτῃ |
[7, 42] |
ὁρικὸν
δὲ
ὁμοίως
πρὸς
ἐπίγνωσιν
|
τῆς |
ἀλήθειας·
διὰ
γὰρ
τῶν
ἐννοιῶν |
[7, 54] |
καὶ
νοήσεως
δογματίζουσι.
~Κριτήριον
δὲ
|
τῆς |
ἀληθείας
φασὶ
τυγχάνειν
τὴν
καταληπτικὴν |
[7, 8] |
Ἀποδέχομαί
σου
τὴν
φιλομάθειαν
καθόσον
|
τῆς |
ἀληθινῆς
καὶ
εἰς
ὄνησιν
τεινούσης, |
[7, 137] |
τε
τὸν
θεὸν
τὸν
ἐκ
|
τῆς |
ἁπάσης
οὐσίας
ἰδίως
ποιόν,
ὃς |
[7, 94] |
ὡς
τὸν
σπουδαῖον
τὸν
μετέχοντα
|
τῆς |
ἀρετῆς.
Ἄλλως
δ'
οὕτως
ἰδίως |
[7, 128] |
ὑπεράνω
ποιεῖν,
ἔστι
δὲ
μέρος
|
τῆς |
ἀρετῆς,
αὐτάρκης
ἐστὶ
καὶ
ἡ |
[7, 8] |
ἔρχεται
πρὸς
τὴν
τελείαν
ἀνάληψιν
|
τῆς |
ἀρετῆς.
~Ἐγὼ
δὲ
συνέχομαι
σώματι |
[7, 5] |
φησιν
Ἐρατοσθένης
ἐν
ὀγδόῃ
Περὶ
|
τῆς |
ἀρχαίας
κωμῳδίας,
οἳ
καὶ
τὸν |
[7, 122] |
τοὺς
σοφούς,
ἀλλὰ
καὶ
βασιλέας,
|
τῆς |
βασιλείας
οὔσης
ἀρχῆς
ἀνυπευθύνου,
ἥτις |
[7, 142] |
ἄλλα
γένη.
Περὶ
δὴ
οὖν
|
τῆς |
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
τοῦ
κόσμου |
[7, 139] |
ἁπάντων
καὶ
φυτῶν·
διὰ
δὲ
|
τῆς |
γῆς
αὐτῆς
καθ'
ἕξιν.
~Ἕνα |
[7, 145] |
λόγου·
τὰ
δ'
ἄλλα
ἀπὸ
|
τῆς |
γῆς.
Δοκεῖ
δ'
αὐτοῖς
σφαιροειδῆ |
[7, 156] |
τοὺς
παραλλήλους.
~Ζῶναί
τ'
ἐπὶ
|
τῆς |
γῆς
εἰσι
πέντε·
πρώτη
βόρειος |
[7, 154] |
ῥυέντος
πνεύματος>
εἰς
τὰ
κοιλώματα
|
τῆς |
γῆς
ἢ
καθειρχθέντος
πνεύματος
ἐν |
[7, 53] |
Πυγμαῖος.
Καὶ
τὸ
κέντρον
δὲ
|
τῆς |
γῆς
κατ'
ἀναλογίαν
ἐνοήθη
ἀπὸ |
[7, 146] |
δὲ
σελήνην
ἐμπίπτουσαν
εἰς
τὸ
|
τῆς |
γῆς
σκίασμα·
ὅθεν
καὶ
ταῖς |
[7, 144] |
πυρὸς
πάντα
ποιεῖ·
μείζω
δὲ
|
τῆς |
γῆς
τῷ
πᾶσαν
ὑπ'
αὐτοῦ |
[7, 144] |
ἑβδόμῳ
Περὶ
μετεώρων·
καὶ
μείζονα
|
τῆς |
γῆς,
ὡς
ὁ
αὐτὸς
ἐν |
[7, 5] |
καὶ
Πεισιανακτίῳ
καλουμένῃ,
ἀπὸ
δὲ
|
τῆς |
γραφῆς
τῆς
Πολυγνώτου
ποικίλῃ,
διετίθετο |
[7, 11] |
τάφον
ἐπὶ
τοῦ
Κεραμεικοῦ
δημοσίᾳ·
|
τῆς |
δὲ
ποιήσεως
τοῦ
στεφάνου
καὶ |
[7, 46] |
κηρῷ
ὑπὸ
τοῦ
δακτυλίου
γινομένων.
|
~τῆς |
δὲ
φαντασίας
τὴν
μὲν
καταληπτικήν, |
[7, 8] |
εἰς
ὄνησιν
τεινούσης,
ἀλλ'
οὐχὶ
|
τῆς |
δημώδους
καὶ
εἰς
διαστροφὴν
ἠθῶν |
[7, 137] |
ἐστι
καὶ
ἀγένητος,
δημιουργὸς
ὢν
|
τῆς |
διακοσμήσεως,
κατὰ
χρόνων
ποιὰς
περιόδους |
[7, 47] |
ὑπὸ
λόγου.
Οὐκ
ἄνευ
δὲ
|
τῆς |
διαλεκτικῆς
θεωρίας
τὸν
σοφὸν
ἄπτωτον |
[7, 44] |
οὔτιδας
καὶ
θερίζοντας.
Εἶναι
δὲ
|
τῆς |
διαλεκτικῆς
ἴδιον
τόπον
καὶ
τὸν |
[7, 51] |
οὐκ
αἰσθητικαὶ
δ'
αἱ
διὰ
|
τῆς |
διανοίας
καθάπερ
τῶν
ἀσωμάτων
καὶ |
[7, 11] |
στήλας
γινόμενον
μερίσαι
τὸν
ἐπὶ
|
τῆς |
διοικήσεως
ὅπως
ἅπαντες
ἴδωσιν
ὅτι |
[7, 159] |
φύεται,
ὡς
δῆλον
διαπεπνευκυίας
αὐτοῖς
|
τῆς |
δυνάμεως.
Καὶ
ἀφ'
ὅλων
δὲ |
[7, 53] |
τινος
παρακειμένου,
ὡς
Σωκράτης
ἀπὸ
|
τῆς |
εἰκόνος·
κατ'
ἀναλογίαν
δὲ
αὐξητικῶς |
[7, 157] |
μὲν
οὖν
πάσας
ἐπιδιαμένειν
μέχρι
|
τῆς> |
ἐκπυρώσεως,
Χρύσιππος
δὲ
τὰς
τῶν |
[7, 4] |
τοῦ
καθήκοντος,
Περὶ
νόμου,
Περὶ
|
τῆς |
Ἑλληνικῆς
παιδείας,
Περὶ
ὄψεως,
Περὶ |
[7, 83] |
πάντα
γὰρ
τὰ
πράγματα
διὰ
|
τῆς |
ἐν
λόγοις
θεωρίας
ὁρᾶσθαι,
ὅσα |
[7, 14] |
κερδαίνοντα
τὸ
γοῦν
ἕτερον
μέρος
|
τῆς |
ἐνοχλήσεως.
Οὐ
μὴν
οὐδὲ
μετὰ |
[7, 141] |
Καὶ
εἴ
τι
ἐπιδεκτικόν
ἐστι
|
τῆς |
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον
μεταβολῆς,
φθαρτόν |
[7, 34] |
ἐρωτικῶν
διείλεκται
κατὰ
τὴν
ἀρχὴν
|
τῆς |
ἐπιγραφομένης
Ἐρωτικῆς
τέχνης·
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 77] |
Ἀπέραντοι
μὲν
ὧν
τὸ
ἀντικείμενον
|
τῆς |
ἐπιφορᾶς
οὐ
μάχεται
τῇ
διὰ |
[7, 143] |
Ἔμψυχον
δέ,
ὡς
δῆλον
ἐκ
|
τῆς |
ἡμετέρας
ψυχῆς
ἐκεῖθεν
οὔσης
ἀποσπάσματος. |
[7, 159] |
τοῦ
σώματος
μερῶν.
Τὸ
δὲ
|
τῆς |
θηλείας
ἄγονον
ἀποφαίνονται·
ἄτονόν
τε |
[7, 133] |
πῶς
ὁρῶμεν,
τίς
ἡ
αἰτία
|
τῆς |
κατοπτρικῆς
φαντασίας,
ὅπως
νέφη
συνίσταται, |
[7, 104] |
ἔχει
τὸ
ἀρτίας
ἔχειν
ἐπὶ
|
τῆς |
κεφαλῆς
τρίχας
ἢ
περιττάς,
ἢ |
[7, 7] |
Μακεδόνων
συλλήβδην.
Ὁ
γὰρ
τὸν
|
τῆς |
Μακεδονίας
ἄρχοντα
καὶ
παιδεύων
καὶ |
[7, 145] |
ἄστρα,
τὸν
μὲν
ἥλιον
ἐκ
|
τῆς |
μεγάλης
θαλάττης
νοερὸν
ὄντα
ἄναμμα· |
[7, 28] |
τῇ
χειρί,
φησὶ
τὸ
ἐκ
|
τῆς |
Νιόβη,
Ἔρχομαι·
τί
μ'
αὔεις; |
[7, 23] |
ἀνήρ.
~Ἔλεγε
δὲ
μηδὲν
εἶναι
|
τῆς |
οἰήσεως
ἀλλοτριώτερον
πρὸς
κατάληψιν
τῶν |
[7, 11] |
δὲ
ποιήσεως
τοῦ
στεφάνου
καὶ
|
τῆς |
οἰκοδομῆς
τοῦ
τάφου
χειροτονῆσαι
τὸν |
[7, 157] |
λογιστικόν.
Ὁρᾶν
δὲ
τοῦ
μεταξὺ
|
τῆς |
ὁράσεως
καὶ
τοῦ
ὑποκειμένου
φωτὸς |
[7, 86] |
φύσιν·
τεχνίτης
γὰρ
οὗτος
ἐπιγίνεται
|
τῆς |
ὁρμῆς.
~Διόπερ
πρῶτος
ὁ
Ζήνων |
[7, 86] |
φυτοειδῶς
γίνεται.
Ἐκ
περιττοῦ
δὲ
|
τῆς |
ὁρμῆς
τοῖς
ζῴοις
ἐπιγενομένης,
ᾗ |
[7, 104] |
γὰρ
καὶ
χωρὶς
τούτων
εὐδαιμονεῖν,
|
τῆς |
ποιᾶς
αὐτῶν
χρήσεως
εὐδαιμονικῆς
οὔσης |
[7, 125] |
καὶ
τῶν
ἀδίκων,
ἄλλως
μὲν
|
τῆς |
πόλεως,
ἄλλως
δὲ
τῶν
χρωμένων |
[7, 32] |
ἄχρηστον
ἀποφαίνειν
λέγουσιν
ἐν
ἀρχῇ
|
τῆς |
Πολιτείας,
δεύτερον
ἐχθροὺς
καὶ
πολεμίους |
[7, 5] |
καλουμένῃ,
ἀπὸ
δὲ
τῆς
γραφῆς
|
τῆς |
Πολυγνώτου
ποικίλῃ,
διετίθετο
τοὺς
λόγους, |
[7, 99] |
ὥστε
τὴν
ἀντικατάλλαξιν
τὴν
ἐκ
|
τῆς |
πραγματείας
ὑπεραίρειν
τῇ
ὠφελείᾳ·
χρήσιμον |
[7, 108] |
ἀπὸ
τοῦ
κατά
τινας
ἥκειν
|
τῆς |
προσονομασίας
εἰλημμένης.
Ἐνέργημα
δ'
αὐτὸ |
[7, 10] |
δεκάτῃ
ὑστέρᾳ,
τρίτῃ
καὶ
εἰκοστῇ
|
τῆς |
πρυτανείας,
ἐκκλησία
κυρία,
τῶν
προέδρων |
[7, 84] |
καὶ
περὶ
τέλους
περί
τε
|
τῆς |
πρώτης
ἀξίας
καὶ
τῶν
πράξεων |
[7, 160] |
ἡμῖν
ἀποχρώντως
ἔχειν
δοκεῖ
στοχαζομένοις
|
τῆς |
συμμετρίας
τοῦ
συγγράμματος.
Ἃ
δέ |
[7, 28] |
ἑξήκοντα.
Ἐτελεύτα
δὴ
οὕτως·
ἐκ
|
τῆς |
σχολῆς
ἀπιὼν
προσέπταισε
καὶ
τὸν |
[7, 28] |
ὁ
δ'
Ἀπολλώνιός
φησιν
ἀφηγήσασθαι
|
τῆς |
σχολῆς
αὐτὸν
ἔτη
δυοῖν
δέοντα |
[7, 23] |
καὶ
δαρῆναι.
Τὸ
κάλλος
εἶπε
|
τῆς |
σωφροσύνης
ἄνθος
εἶναι·
οἱ
δὲ |
[7, 118] |
βέλτιον
αὑτοὺς
παριστάνειν,
διὰ
παρασκευῆς
|
τῆς |
τὰ
φαῦλα
μὲν
ἀποκρυπτούσης,
τὰ |
[7, 7] |
δὲ
καὶ
παιδείας
καθυστερεῖν
καὶ
|
τῆς |
τελείας
εὐδαιμονίας
ἣν
σὺ
κέκτησαι. |
[7, 31] |
φασιν
αὐτόν.
Καὶ
περὶ
μὲν
|
τῆς |
τελευτῆς
ταῦτα.
Φησὶ
δὲ
Δημήτριος |
[7, 149] |
καὶ
ἡδονῆς,
ὡς
δῆλον
ἐκ
|
τῆς |
τοῦ
ἀνθρώπου
δημιουργίας.
Καθ'
εἱμαρμένην |
[7, 141] |
τὸν
χρόνον
ἀσώματον,
διάστημα
ὄντα
|
τῆς |
τοῦ
κόσμου
κινήσεως.
Τούτου
δὲ |
[7, 4] |
γράψαντος,
τινὲς
ἔλεγον
παίζοντες
ἐπὶ
|
τῆς |
τοῦ
κυνὸς
οὐρᾶς
αὐτὴν
γεγραφέναι. |
[7, 88] |
γάρ
εἰσιν
αἱ
ἡμέτεραι
φύσεις
|
τῆς |
τοῦ
ὅλου.
Διόπερ
τέλος
γίνεται |
[7, 123] |
Τὴν
μέντοι
ἄσκησιν
ἀποδέξεται
ὑπὲρ
|
τῆς |
τοῦ
σώματος
ὑπομονῆς.
~Εὔξεταί
τε, |
[7, 138] |
ἔστι
κόσμος
ὁ
ἰδίως
ποιὸς
|
τῆς |
τῶν
ὅλων
οὐσίας
ἤ,
ὥς |
[7, 88] |
ὢν
τῷ
Διί,
καθηγεμόνι
τούτῳ
|
τῆς |
τῶν
ὄντων
διοικήσεως
ὄντι·
εἶναι |
[7, 3] |
χύτραν·
φεύγοντος
δ'
αὐτοῦ
καὶ
|
τῆς |
φακῆς
κατὰ
τῶν
σκελῶν
ῥεούσης, |
[7, 49] |
ἐκλαλητικὴ
ὑπάρχουσα,
ὃ
πάσχει
ὑπὸ
|
τῆς |
φαντασίας,
τοῦτο
ἐκφέρει
λόγῳ.
~Διαφέρει |
[7, 84] |
λογικόν.
~Τὸ
δ'
ἠθικὸν
μέρος
|
τῆς |
φιλοσοφίας
διαιροῦσιν
εἴς
τε
τὸν |
[7, 41] |
ταῦτα
μέρη
φασίν,
ἀλλ'
αὐτῆς
|
τῆς |
φιλοσοφίας,
ὡς
Ζήνων
ὁ
Ταρσεύς. |
[7, 2] |
τὸν
τρόπον.
Πορφύραν
ἐμπεπορευμένος
ἀπὸ
|
τῆς |
Φοινίκης
πρὸς
τῷ
Πειραιεῖ
ἐναυάγησεν. |
[7, 85] |
τὸ
τηρεῖν
ἑαυτό,
οἰκειούσης
αὐτὸ
|
τῆς |
φύσεως
ἀπ'
ἀρχῆς,
καθά
φησιν |
[7, 130] |
φασὶν
αἱρετέον·
γεγονέναι
γὰρ
ὑπὸ
|
τῆς |
φύσεως
ἐπίτηδες
τὸ
λογικὸν
ζῷον |
[7, 100] |
ἀπέχειν
τοὺς
ἐπιζητουμένους
ἀριθμοὺς
ὑπὸ
|
τῆς |
φύσεως
ἢ
τὸ
τελέως
σύμμετρον. |
[7, 44] |
καὶ
τὸν
προειρημένον
περὶ
αὐτῆς
|
τῆς |
φωνῆς,
ἐν
ᾧ
δείκνυται
ἡ |
[7, 43] |
τὸν
περὶ
τῶν
σημαινομένων
καὶ
|
τῆς |
φωνῆς
τόπον·
καὶ
τὸν
μὲν |
[7, 22] |
ἀπομνημονεύειν,
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
διάθεσιν
|
τῆς |
χρείας
τὸν
νοῦν
ἀσχολεῖσθαι,
μὴ |
[7, 138] |
τοῦ
νοῦ,
καθάπερ
ἐφ'
ἡμῶν
|
τῆς |
ψυχῆς·
ἀλλ'
ἤδη
δι'
ὧν |
[7, 115] |
κατάρρους
καὶ
διάρροια,
οὕτω
κἀπὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
εἰσιν
εὐκαταφορίαι,
οἷον
φθονερία, |
[7, 159] |
Ἡγεμονικὸν
δ'
εἶναι
τὸ
κυριώτατον
|
τῆς |
ψυχῆς,
ἐν
ᾧ
αἱ
φαντασίαι |
[7, 133] |
ζητοῦσι
περί
τε
τοῦ
ἡγεμονικοῦ
|
τῆς |
ψυχῆς
καὶ
τῶν
ἐν
ψυχῇ |
[7, 158] |
ἄνθρωπος
μεθ'
ὑγροῦ,
συγκιρνᾶσθαι
τοῖς
|
τῆς |
ψυχῆς
μέρεσι
κατὰ
μιγμὸν
τοῦ |
[7, 115] |
ποδάγρα
καὶ
ἀρθρίτιδες,
οὕτω
κἀπὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
φιλοδοξία
καὶ
φιληδονία
καὶ |
[7, 118] |
τὴν
λύπην
ἄλογον
εἶναι
συστολὴν
|
τῆς |
ψυχῆς,
ὡς
Ἀπολλόδωρός
φησιν
ἐν |