Alphabétiquement     [«   »]
Τῆνος 1
τηρεῖν 1
Τῆς 3
τῆς 90
Τί 3
τὶ 2
τί 10
Fréquences     [«    »]
86 κατὰ
86 πρὸς
89 τε
90 τῆς
94
94 οἷον
94 ὡς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Diogène Laërce, Vies, doctrines et sentences des Philosophes illustres, livre VII (Zénon)

τῆς


Livre, par.
[7, 38]   διὰ τὸ τοῦτον κτίστην γενέσθαι  τῆς   αἱρέσεως. Ἔστι μὲν οὖν αὐτοῦ
[7, 10]   ~ΨΗΦΙΣΜΑ Ἐπ' Ἀρρενίδου ἄρχοντος, ἐπὶ  τῆς   Ἀκαμαντίδος πέμπτης πρυτανείας, Μαιμακτηριῶνος δεκάτῃ
[7, 42]   ὁρικὸν δὲ ὁμοίως πρὸς ἐπίγνωσιν  τῆς   ἀλήθειας· διὰ γὰρ τῶν ἐννοιῶν
[7, 54]   καὶ νοήσεως δογματίζουσι. ~Κριτήριον δὲ  τῆς   ἀληθείας φασὶ τυγχάνειν τὴν καταληπτικὴν
[7, 8]   Ἀποδέχομαί σου τὴν φιλομάθειαν καθόσον  τῆς   ἀληθινῆς καὶ εἰς ὄνησιν τεινούσης,
[7, 137]   τε τὸν θεὸν τὸν ἐκ  τῆς   ἁπάσης οὐσίας ἰδίως ποιόν, ὃς
[7, 94]   ὡς τὸν σπουδαῖον τὸν μετέχοντα  τῆς   ἀρετῆς. Ἄλλως δ' οὕτως ἰδίως
[7, 128]   ὑπεράνω ποιεῖν, ἔστι δὲ μέρος  τῆς   ἀρετῆς, αὐτάρκης ἐστὶ καὶ
[7, 8]   ἔρχεται πρὸς τὴν τελείαν ἀνάληψιν  τῆς   ἀρετῆς. ~Ἐγὼ δὲ συνέχομαι σώματι
[7, 5]   φησιν Ἐρατοσθένης ἐν ὀγδόῃ Περὶ  τῆς   ἀρχαίας κωμῳδίας, οἳ καὶ τὸν
[7, 122]   τοὺς σοφούς, ἀλλὰ καὶ βασιλέας,  τῆς   βασιλείας οὔσης ἀρχῆς ἀνυπευθύνου, ἥτις
[7, 142]   ἄλλα γένη. Περὶ δὴ οὖν  τῆς   γενέσεως καὶ φθορᾶς τοῦ κόσμου
[7, 139]   ἁπάντων καὶ φυτῶν· διὰ δὲ  τῆς   γῆς αὐτῆς καθ' ἕξιν. ~Ἕνα
[7, 145]   λόγου· τὰ δ' ἄλλα ἀπὸ  τῆς   γῆς. Δοκεῖ δ' αὐτοῖς σφαιροειδῆ
[7, 156]   τοὺς παραλλήλους. ~Ζῶναί τ' ἐπὶ  τῆς   γῆς εἰσι πέντε· πρώτη βόρειος
[7, 154]   ῥυέντος πνεύματος> εἰς τὰ κοιλώματα  τῆς   γῆς καθειρχθέντος πνεύματος ἐν
[7, 53]   Πυγμαῖος. Καὶ τὸ κέντρον δὲ  τῆς   γῆς κατ' ἀναλογίαν ἐνοήθη ἀπὸ
[7, 146]   δὲ σελήνην ἐμπίπτουσαν εἰς τὸ  τῆς   γῆς σκίασμα· ὅθεν καὶ ταῖς
[7, 144]   πυρὸς πάντα ποιεῖ· μείζω δὲ  τῆς   γῆς τῷ πᾶσαν ὑπ' αὐτοῦ
[7, 144]   ἑβδόμῳ Περὶ μετεώρων· καὶ μείζονα  τῆς   γῆς, ὡς αὐτὸς ἐν
[7, 5]   καὶ Πεισιανακτίῳ καλουμένῃ, ἀπὸ δὲ  τῆς   γραφῆς τῆς Πολυγνώτου ποικίλῃ, διετίθετο
[7, 11]   τάφον ἐπὶ τοῦ Κεραμεικοῦ δημοσίᾳ·  τῆς   δὲ ποιήσεως τοῦ στεφάνου καὶ
[7, 46]   κηρῷ ὑπὸ τοῦ δακτυλίου γινομένων.  ~τῆς   δὲ φαντασίας τὴν μὲν καταληπτικήν,
[7, 8]   εἰς ὄνησιν τεινούσης, ἀλλ' οὐχὶ  τῆς   δημώδους καὶ εἰς διαστροφὴν ἠθῶν
[7, 137]   ἐστι καὶ ἀγένητος, δημιουργὸς ὢν  τῆς   διακοσμήσεως, κατὰ χρόνων ποιὰς περιόδους
[7, 47]   ὑπὸ λόγου. Οὐκ ἄνευ δὲ  τῆς   διαλεκτικῆς θεωρίας τὸν σοφὸν ἄπτωτον
[7, 44]   οὔτιδας καὶ θερίζοντας. Εἶναι δὲ  τῆς   διαλεκτικῆς ἴδιον τόπον καὶ τὸν
[7, 51]   οὐκ αἰσθητικαὶ δ' αἱ διὰ  τῆς   διανοίας καθάπερ τῶν ἀσωμάτων καὶ
[7, 11]   στήλας γινόμενον μερίσαι τὸν ἐπὶ  τῆς   διοικήσεως ὅπως ἅπαντες ἴδωσιν ὅτι
[7, 159]   φύεται, ὡς δῆλον διαπεπνευκυίας αὐτοῖς  τῆς   δυνάμεως. Καὶ ἀφ' ὅλων δὲ
[7, 53]   τινος παρακειμένου, ὡς Σωκράτης ἀπὸ  τῆς   εἰκόνος· κατ' ἀναλογίαν δὲ αὐξητικῶς
[7, 157]   μὲν οὖν πάσας ἐπιδιαμένειν μέχρι  τῆς>   ἐκπυρώσεως, Χρύσιππος δὲ τὰς τῶν
[7, 4]   τοῦ καθήκοντος, Περὶ νόμου, Περὶ  τῆς   Ἑλληνικῆς παιδείας, Περὶ ὄψεως, Περὶ
[7, 83]   πάντα γὰρ τὰ πράγματα διὰ  τῆς   ἐν λόγοις θεωρίας ὁρᾶσθαι, ὅσα
[7, 14]   κερδαίνοντα τὸ γοῦν ἕτερον μέρος  τῆς   ἐνοχλήσεως. Οὐ μὴν οὐδὲ μετὰ
[7, 141]   Καὶ εἴ τι ἐπιδεκτικόν ἐστι  τῆς   ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολῆς, φθαρτόν
[7, 34]   ἐρωτικῶν διείλεκται κατὰ τὴν ἀρχὴν  τῆς   ἐπιγραφομένης Ἐρωτικῆς τέχνης· ἀλλὰ καὶ
[7, 77]   Ἀπέραντοι μὲν ὧν τὸ ἀντικείμενον  τῆς   ἐπιφορᾶς οὐ μάχεται τῇ διὰ
[7, 143]   Ἔμψυχον δέ, ὡς δῆλον ἐκ  τῆς   ἡμετέρας ψυχῆς ἐκεῖθεν οὔσης ἀποσπάσματος.
[7, 159]   τοῦ σώματος μερῶν. Τὸ δὲ  τῆς   θηλείας ἄγονον ἀποφαίνονται· ἄτονόν τε
[7, 133]   πῶς ὁρῶμεν, τίς αἰτία  τῆς   κατοπτρικῆς φαντασίας, ὅπως νέφη συνίσταται,
[7, 104]   ἔχει τὸ ἀρτίας ἔχειν ἐπὶ  τῆς   κεφαλῆς τρίχας περιττάς,
[7, 7]   Μακεδόνων συλλήβδην. γὰρ τὸν  τῆς   Μακεδονίας ἄρχοντα καὶ παιδεύων καὶ
[7, 145]   ἄστρα, τὸν μὲν ἥλιον ἐκ  τῆς   μεγάλης θαλάττης νοερὸν ὄντα ἄναμμα·
[7, 28]   τῇ χειρί, φησὶ τὸ ἐκ  τῆς   Νιόβη, Ἔρχομαι· τί μ' αὔεις;
[7, 23]   ἀνήρ. ~Ἔλεγε δὲ μηδὲν εἶναι  τῆς   οἰήσεως ἀλλοτριώτερον πρὸς κατάληψιν τῶν
[7, 11]   δὲ ποιήσεως τοῦ στεφάνου καὶ  τῆς   οἰκοδομῆς τοῦ τάφου χειροτονῆσαι τὸν
[7, 157]   λογιστικόν. Ὁρᾶν δὲ τοῦ μεταξὺ  τῆς   ὁράσεως καὶ τοῦ ὑποκειμένου φωτὸς
[7, 86]   φύσιν· τεχνίτης γὰρ οὗτος ἐπιγίνεται  τῆς   ὁρμῆς. ~Διόπερ πρῶτος Ζήνων
[7, 86]   φυτοειδῶς γίνεται. Ἐκ περιττοῦ δὲ  τῆς   ὁρμῆς τοῖς ζῴοις ἐπιγενομένης,
[7, 104]   γὰρ καὶ χωρὶς τούτων εὐδαιμονεῖν,  τῆς   ποιᾶς αὐτῶν χρήσεως εὐδαιμονικῆς οὔσης
[7, 125]   καὶ τῶν ἀδίκων, ἄλλως μὲν  τῆς   πόλεως, ἄλλως δὲ τῶν χρωμένων
[7, 32]   ἄχρηστον ἀποφαίνειν λέγουσιν ἐν ἀρχῇ  τῆς   Πολιτείας, δεύτερον ἐχθροὺς καὶ πολεμίους
[7, 5]   καλουμένῃ, ἀπὸ δὲ τῆς γραφῆς  τῆς   Πολυγνώτου ποικίλῃ, διετίθετο τοὺς λόγους,
[7, 99]   ὥστε τὴν ἀντικατάλλαξιν τὴν ἐκ  τῆς   πραγματείας ὑπεραίρειν τῇ ὠφελείᾳ· χρήσιμον
[7, 108]   ἀπὸ τοῦ κατά τινας ἥκειν  τῆς   προσονομασίας εἰλημμένης. Ἐνέργημα δ' αὐτὸ
[7, 10]   δεκάτῃ ὑστέρᾳ, τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ  τῆς   πρυτανείας, ἐκκλησία κυρία, τῶν προέδρων
[7, 84]   καὶ περὶ τέλους περί τε  τῆς   πρώτης ἀξίας καὶ τῶν πράξεων
[7, 160]   ἡμῖν ἀποχρώντως ἔχειν δοκεῖ στοχαζομένοις  τῆς   συμμετρίας τοῦ συγγράμματος. δέ
[7, 28]   ἑξήκοντα. Ἐτελεύτα δὴ οὕτως· ἐκ  τῆς   σχολῆς ἀπιὼν προσέπταισε καὶ τὸν
[7, 28]   δ' Ἀπολλώνιός φησιν ἀφηγήσασθαι  τῆς   σχολῆς αὐτὸν ἔτη δυοῖν δέοντα
[7, 23]   καὶ δαρῆναι. Τὸ κάλλος εἶπε  τῆς   σωφροσύνης ἄνθος εἶναι· οἱ δὲ
[7, 118]   βέλτιον αὑτοὺς παριστάνειν, διὰ παρασκευῆς  τῆς   τὰ φαῦλα μὲν ἀποκρυπτούσης, τὰ
[7, 7]   δὲ καὶ παιδείας καθυστερεῖν καὶ  τῆς   τελείας εὐδαιμονίας ἣν σὺ κέκτησαι.
[7, 31]   φασιν αὐτόν. Καὶ περὶ μὲν  τῆς   τελευτῆς ταῦτα. Φησὶ δὲ Δημήτριος
[7, 149]   καὶ ἡδονῆς, ὡς δῆλον ἐκ  τῆς   τοῦ ἀνθρώπου δημιουργίας. Καθ' εἱμαρμένην
[7, 141]   τὸν χρόνον ἀσώματον, διάστημα ὄντα  τῆς   τοῦ κόσμου κινήσεως. Τούτου δὲ
[7, 4]   γράψαντος, τινὲς ἔλεγον παίζοντες ἐπὶ  τῆς   τοῦ κυνὸς οὐρᾶς αὐτὴν γεγραφέναι.
[7, 88]   γάρ εἰσιν αἱ ἡμέτεραι φύσεις  τῆς   τοῦ ὅλου. Διόπερ τέλος γίνεται
[7, 123]   Τὴν μέντοι ἄσκησιν ἀποδέξεται ὑπὲρ  τῆς   τοῦ σώματος ὑπομονῆς. ~Εὔξεταί τε,
[7, 138]   ἔστι κόσμος ἰδίως ποιὸς  τῆς   τῶν ὅλων οὐσίας ἤ, ὥς
[7, 88]   ὢν τῷ Διί, καθηγεμόνι τούτῳ  τῆς   τῶν ὄντων διοικήσεως ὄντι· εἶναι
[7, 3]   χύτραν· φεύγοντος δ' αὐτοῦ καὶ  τῆς   φακῆς κατὰ τῶν σκελῶν ῥεούσης,
[7, 49]   ἐκλαλητικὴ ὑπάρχουσα, πάσχει ὑπὸ  τῆς   φαντασίας, τοῦτο ἐκφέρει λόγῳ. ~Διαφέρει
[7, 84]   λογικόν. ~Τὸ δ' ἠθικὸν μέρος  τῆς   φιλοσοφίας διαιροῦσιν εἴς τε τὸν
[7, 41]   ταῦτα μέρη φασίν, ἀλλ' αὐτῆς  τῆς   φιλοσοφίας, ὡς Ζήνων Ταρσεύς.
[7, 2]   τὸν τρόπον. Πορφύραν ἐμπεπορευμένος ἀπὸ  τῆς   Φοινίκης πρὸς τῷ Πειραιεῖ ἐναυάγησεν.
[7, 85]   τὸ τηρεῖν ἑαυτό, οἰκειούσης αὐτὸ  τῆς   φύσεως ἀπ' ἀρχῆς, καθά φησιν
[7, 130]   φασὶν αἱρετέον· γεγονέναι γὰρ ὑπὸ  τῆς   φύσεως ἐπίτηδες τὸ λογικὸν ζῷον
[7, 100]   ἀπέχειν τοὺς ἐπιζητουμένους ἀριθμοὺς ὑπὸ  τῆς   φύσεως τὸ τελέως σύμμετρον.
[7, 44]   καὶ τὸν προειρημένον περὶ αὐτῆς  τῆς   φωνῆς, ἐν δείκνυται
[7, 43]   τὸν περὶ τῶν σημαινομένων καὶ  τῆς   φωνῆς τόπον· καὶ τὸν μὲν
[7, 22]   ἀπομνημονεύειν, ἀλλὰ περὶ τὴν διάθεσιν  τῆς   χρείας τὸν νοῦν ἀσχολεῖσθαι, μὴ
[7, 138]   τοῦ νοῦ, καθάπερ ἐφ' ἡμῶν  τῆς   ψυχῆς· ἀλλ' ἤδη δι' ὧν
[7, 115]   κατάρρους καὶ διάρροια, οὕτω κἀπὶ  τῆς   ψυχῆς εἰσιν εὐκαταφορίαι, οἷον φθονερία,
[7, 159]   Ἡγεμονικὸν δ' εἶναι τὸ κυριώτατον  τῆς   ψυχῆς, ἐν αἱ φαντασίαι
[7, 133]   ζητοῦσι περί τε τοῦ ἡγεμονικοῦ  τῆς   ψυχῆς καὶ τῶν ἐν ψυχῇ
[7, 158]   ἄνθρωπος μεθ' ὑγροῦ, συγκιρνᾶσθαι τοῖς  τῆς   ψυχῆς μέρεσι κατὰ μιγμὸν τοῦ
[7, 115]   ποδάγρα καὶ ἀρθρίτιδες, οὕτω κἀπὶ  τῆς   ψυχῆς φιλοδοξία καὶ φιληδονία καὶ
[7, 118]   τὴν λύπην ἄλογον εἶναι συστολὴν  τῆς   ψυχῆς, ὡς Ἀπολλόδωρός φησιν ἐν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/06/2009