Livre, par. |
[7, 11] |
ὁ
δῆμος
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων
|
τοὺς |
ἀγαθοὺς
καὶ
ζῶντας
τιμᾷ
καὶ |
[7, 48] |
εἰς
ἀκοσμίαν
καὶ
εἰκαιότητα
τρέπεσθαι
|
τοὺς |
ἀγυμνάστους
ἔχοντας
τὰς
φαντασίας.
Οὐκ |
[7, 78] |
ἀναπόδεικτοι
ὄντες
ἢ
ἀναγόμενοι
ἐπὶ
|
τοὺς |
ἀναποδείκτους
κατά
τι
τῶν
θεμάτων |
[7, 43] |
τὴν
διήγησιν
καὶ
τὰ
πρὸς
|
τοὺς |
ἀντιδίκους
καὶ
τὸν
ἐπίλογον.
Τὴν |
[7, 133] |
ὁμοίων·
τοῦ
δ'
ἑτέρου
καὶ
|
τοὺς |
ἀπὸ
τῶν
μαθημάτων
ἀντιποιεῖσθαι,
οἷον |
[7, 132] |
γὰρ
σκέψει
ἐπικοινωνεῖν
αὐτοῦ
καὶ
|
τοὺς |
ἀπὸ
τῶν
μαθημάτων,
καθ'
ἣν |
[7, 58] |
τὰ
γένη
τῶν
ὀνομάτων
καὶ
|
τοὺς |
ἀριθμούς,
οἷον
Ὁ,
Ἡ,
Τό, |
[7, 124] |
φαύλων
φίλον
εἶναι.
Πάντας
τε
|
τοὺς |
ἄφρονας
μαίνεσθαι·
οὐ
γὰρ
φρονίμους |
[7, 154] |
δὲ
χασματίας,
τοὺς
δὲ
κλιματίας,
|
τοὺς |
δὲ
βρασματίας.
~Ἀρέσκει
δ'
αὐτοῖς |
[7, 154] |
μὲν
σεισματίας,
τοὺς
δὲ
χασματίας,
|
τοὺς |
δὲ
κλιματίας,
τοὺς
δὲ
βρασματίας. |
[7, 121] |
κατὰ
περίστασιν.
Μόνον
τ'
ἐλεύθερον,
|
τοὺς |
δὲ
φαύλους
δούλους·
εἶναι
γὰρ |
[7, 154] |
δ'
αὐτῶν
τοὺς
μὲν
σεισματίας,
|
τοὺς |
δὲ
χασματίας,
τοὺς
δὲ
κλιματίας, |
[7, 33] |
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
καὶ
κατὰ
|
τοὺς |
διακοσίους
στίχους>
μήθ'
ἱερὰ
μήτε |
[7, 18] |
~πρὸς
δὲ
τὸν
φιλόπαιδα
οὔτε
|
τοὺς |
διδασκάλους
ἔφη
φρένας
ἔχειν,
ἀεὶ |
[7, 10] |
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
ὢν
διετέλεσε
καὶ
|
τοὺς |
εἰς
σύστασιν
αὐτῷ
τῶν
νέων |
[7, 157] |
ὀκτώ,
τὰς
πέντε
αἰσθήσεις
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
ἡμῖν
σπερματικοὺς
λόγους
καὶ |
[7, 22] |
καὶ
περιβολῇ·
συνεχές
τε
προεφέρετο
|
τοὺς |
ἐπὶ
τοῦ
Καπανέως
Εὐριπίδου
στίχους, |
[7, 100] |
ἀγαθὸν
παρὰ
τὸ
πάντας
ἀπέχειν
|
τοὺς |
ἐπιζητουμένους
ἀριθμοὺς
ὑπὸ
τῆς
φύσεως |
[7, 11] |
τάφου
χειροτονῆσαι
τὸν
δῆμον
ἤδη
|
τοὺς |
ἐπιμελησομένους
πέντε
ἄνδρας
ἐξ
Ἀθηναίων. |
[7, 100] |
μοναχῶς
μὲν
τὸ
ἐπαινετοὺς
παρεχόμενον
|
τοὺς |
ἔχοντας
ἢ>
ἀγαθὸν
ἐπαίνου
ἄξιον· |
[7, 119] |
τὰ
περὶ
θεοὺς
ἁμαρτήματα.
Καὶ
|
τοὺς |
θεοὺς
ἄγασθαι
αὐτούς·
ὁσίους
τε |
[7, 119] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
πρὸς
|
τοὺς |
θεοὺς
οἰκείων.
~Δοκεῖ
δ'
αὐτοῖς |
[7, 120] |
ἀδελφοὺς
ἐν
δευτέρᾳ
μοίρᾳ
μετὰ
|
τοὺς |
θεούς.
Φασὶ
δὲ
καὶ
τὴν |
[7, 5] |
γραφῆς
τῆς
Πολυγνώτου
ποικίλῃ,
διετίθετο
|
τοὺς |
λόγους,
βουλόμενος
καὶ
τὸ
χωρίον |
[7, 154] |
τῇ
ὀγδόῃ·
εἶναι
δ'
αὐτῶν
|
τοὺς |
μὲν
σεισματίας,
τοὺς
δὲ
χασματίας, |
[7, 18] |
παιδαρίοις,
οὔτ'
ἐκείνους.
Ἔφασκε
δὲ
|
τοὺς |
μὲν
τῶν
ἀσολοίκων
λόγους
καὶ |
[7, 32] |
λέγειν
αὐτὸν
ἀλλήλων
εἶναι
πάντας
|
τοὺς |
μὴ
σπουδαίους,
καὶ
γονεῖς
τέκνων |
[7, 22] |
σκευασίαν
ἀναλαμβάνοντας.
δεῖν
τ'
ἔλεγε
|
τοὺς |
νέους
πάσῃ
κοσμιότητι
χρῆσθαι
ἐν |
[7, 44] |
καὶ
ἀποφάσκοντας
σωρίτας
τε
καὶ
|
τοὺς |
ὁμοίους
τούτοις,
ἐλλιπεῖς
καὶ
ἀπόρους |
[7, 110] |
τι
καθῆκον,
ὡς
τὸ
πείθεσθαι
|
τοὺς |
παῖδας
τοῖς
παιδαγωγοῖς.
Φασὶ
δὲ |
[7, 155] |
ζωδιακὸς
λοξός
ἐστιν,
ὡς
ἐπιὼν
|
τοὺς |
παραλλήλους.
~Ζῶναί
τ'
ἐπὶ
τῆς |
[7, 91] |
λόγου
τὸ
γενέσθαι
ἐν
προκοπῇ
|
τοὺς |
περὶ
Σωκράτην,
Διογένην,
Ἀντισθένην.
Εἶναι |
[7, 14] |
Ἐνίοτε
δὲ
καὶ
χαλκὸν
εἰσέπραττε
|
τοὺς |
περιισταμένους,
ὥστε
δεδιότας
τὸ
διδόναι |
[7, 36] |
Διατριβῶν,
Χρειῶν
δʹ
Ἀπομνημονεύματα,
Πρὸς
|
τοὺς |
Πλάτωνος
νόμους
ζʹ
~Ἀρίστων
Μιλτιάδου |
[7, 21] |
Ἔλεγε
δὲ
καὶ
τῶν
φιλοσόφων
|
τοὺς |
πλείστους
τὰ
μὲν
πολλὰ
ἀσόφους |
[7, 6] |
χαλκῇ
εἰκόνι.
Τοῦτο
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
πολίτας
αὐτοῦ
ποιῆσαι,
κόσμον
ἡγουμένους |
[7, 20] |
στόμα
μὴ
διέλκειν·
ὃ
ποιεῖν
|
τοὺς |
πολλὰ
μὲν
λαλοῦντας,
ἀδύνατα
δέ. |
[7, 122] |
Οὐ
μόνον
δ'
ἐλευθέρους
εἶναι
|
τοὺς |
σοφούς,
ἀλλὰ
καὶ
βασιλέας,
τῆς |
[7, 119] |
τὸ
θεῖον.
Μόνους
θ'
ἱερέας
|
τοὺς |
σοφούς·
ἐπεσκέφθαι
γὰρ
περὶ
θυσιῶν, |
[7, 122] |
ἀνυπευθύνου,
ἥτις
περὶ
μόνους
ἂν
|
τοὺς |
σοφοὺς
συσταίη,
καθά
φησι
Χρύσιππος |
[7, 94] |
πράξεις
τὰς
κατ'
ἀρετὴν
καὶ
|
τοὺς |
σπουδαίους
εἶναι·
ἐπιγεννήματα
δὲ
τήν |
[7, 119] |
περὶ
πάντα
φαῦλον.
Θεοσεβεῖς
τε
|
τοὺς |
σπουδαίους·
ἐμπείρους
γὰρ
εἶναι
τῶν |
[7, 33] |
φίλους
καὶ
οἰκείους
καὶ
ἐλευθέρους
|
τοὺς |
σπουδαίους
μόνον,
ὥστε
τοῖς
στωικοῖς |
[7, 117] |
αὐστηροὺς
δέ
φασιν
εἶναι
πάντας
|
τοὺς |
σπουδαίους
τῷ
μήτ'
αὐτοὺς
πρὸς |
[7, 118] |
δὲ
πρόποσιν
οὐ
πάνυ.
~Ἀκιβδήλους
|
τοὺς |
σπουδαίους
φυλακτικούς
τ'
εἶναι
τοῦ |
[7, 52] |
ἀτέχνου.
~Αἴσθησις
δὲ
λέγεται
κατὰ
|
τοὺς |
Στωικοὺς
τό
τ'
ἀφ'
ἡγεμονικοῦ |
[7, 81] |
ἀληθεῖ
δ'
ἀληθὲς
ἕπεται
κατὰ
|
τοὺς |
Στωικούς,
ὡς
τῷ
Ἡμέρα
ἐστὶ |
[7, 56] |
φωνούντων.
Λέξις
δέ
ἐστιν
κατὰ
|
τοὺς |
Στωικούς,
ὥς
φησι
Διογένης,
φωνὴ |
[7, 55] |
δ'
ἐστὶν
ἡ
φωνὴ
κατὰ
|
τοὺς |
Στωικούς,
ὥς
φησιν
Ἀρχέδημός
τ' |
[7, 19] |
ἐμβλέψαντι
δέ,
Τί
οὖν,
ἔφη,
|
τοὺς |
συμβιωτὰς
οἴει
πάσχειν
καθ'
ἡμέραν, |
[7, 152] |
δὲ
τὰς
ἐπωνυμίας
γίνεσθαι>
παρὰ
|
τοὺς |
τόπους
ἀφ'
ὧν
ῥέουσι.
Τῆς |
[7, 50] |
δόκησις
διανοίας
οἵα
γίνεται
κατὰ
|
τοὺς |
ὕπνους,
φαντασία
δέ
ἐστι
τύπωσις |
[7, 20] |
δ'
ἔφη
τόνῳ
διαλεγόμενον
ὥσπερ
|
τοὺς |
ὑποκριτὰς
τὴν
μὲν
φωνὴν
καὶ |
[7, 7] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
γίγνεσθαι
καὶ
|
τοὺς |
ὑποτεταγμένους.
Καὶ
ὁ
Ζήνων
ἀντιγράφει |
[7, 7] |
κατ'
ἀρετὴν
φανερός
ἐστι
καὶ
|
τοὺς |
ὑποτεταγμένους
παρασκευάζων
πρὸς
εὐανδρίαν.
Οἷος |
[7, 95] |
πράξεις
τὰς
κατὰ
κακίαν
καὶ
|
τοὺς |
φαύλους·
ἐπιγεννήματα
δὲ
τήν
τε |