Livre, par.
[7, 85]	πρὸς ἑαυτό· οὕτω γὰρ τά	τε	βλάπτοντα διωθεῖται καὶ τὰ οἰκεῖα
[7, 47]	ἄπτωτον ἔσεσθαι ἐν λόγῳ· τό	τε	γὰρ ἀληθὲς καὶ τὸ ψεῦδος
[7, 119]	τοὺς θεοὺς ἄγασθαι αὐτούς· ὁσίους	τε	γὰρ εἶναι καὶ δικαίους πρὸς
[7, 159]	τῆς θηλείας ἄγονον ἀποφαίνονται· ἄτονόν	τε	γὰρ εἶναι καὶ ὀλίγον καὶ
[7, 111]	ἐν τῷ Περὶ παθῶν· ἥ	τε	γὰρ φιλαργυρία ὑπόληψίς ἐστι τοῦ
[7, 158]	δὲ λέγουσιν εἶναι τὸ οἷόν	τε	γεννᾶν τοιαῦτ' ἀφ' οἵου καὶ
[7, 131]	δ' ἀρίστην τὴν μικτὴν ἔκ	τε	δημοκρατίας καὶ βασιλείας καὶ ἀριστοκρατίας.
[7, 95]	τοὺς φαύλους· ἐπιγεννήματα δὲ τήν	τε	δυσθυμίαν καὶ τὴν δυσφροσύνην καὶ
[7, 75]	ἀληθές ἐστιν καὶ ψεῦδος οἷόν	τε	εἶναι, τῶν ἐκτὸς μηδὲν ἐναντιουμένων,
[7, 13]	ὀλίγον εὐώδους οἰναρίου ἔπινε. Παιδαρίοις	τε	ἐχρῆτο σπανίως, ἅπαξ ἢ δίς
[7, 107]	φασιν εἶναι ὃ πραχθὲν εὔλογόν	{τε}	ἴσχει ἀπολογισμόν, οἷον τὸ ἀκόλουθον
[7, 121]	Ἀπολλόδωρος ἐν τῇ Ἠθικῇ. Γεύσεσθαί	τε	καὶ ἀνθρωπίνων σαρκῶν κατὰ περίστασιν.
[7, 1]	Χρύσιππος ἐν πρώτῳ Παροιμιῶν παχύκνημός	τε	καὶ ἀπαγὴς καὶ ἀσθενής· διὸ
[7, 84]	καὶ περὶ τῶν καθηκόντων προτροπῶν	τε	καὶ ἀποτροπῶν. Οὕτω δ' ὑποδιαιροῦσιν
[7, 56]	δέ ἐστι λέξις κεχαραγμένη ἐθνικῶς	τε	καὶ Ἑλληνικῶς, ἢ λέξις ποταπή,
[7, 142]	κατὰ μίξιν ἐκ τούτων φυτά	τε	καὶ ζῷα καὶ τὰ ἄλλα
[7, 27]	ἀτειρὴς ἀμφὶ διδασκαλίῃ τέταται νύκτας	τε	καὶ ἦμαρ. Οἵ γε μὴν
[7, 35]	καὶ ἐπιτομὴν τῶν πεπραγμένων Ῥωμαίοις	τε	καὶ Καρχηδονίοις· πέμπτος Χρυσίππου μαθητής,
[7, 63]	λόγος καὶ ὁ περὶ ἐλλιπῶν	τε	καὶ κατηγορημάτων καὶ ὀρθῶν καὶ
[7, 17]	δὲ διακείμενος Χρεμωνίδου, παρακαθιζόντων αὐτοῦ	τε	καὶ Κλεάνθους, ἀνέστη· θαυμάζοντος δὲ
[7, 114]	γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ, ἀλλά	τε	καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα
[7, 44]	καὶ περαίνοντας καὶ ἐγκεκαλυμμένους κερατίνας	τε	καὶ οὔτιδας καὶ θερίζοντας. Εἶναι
[7, 122]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἀρχικοὺς δικαστικούς	τε	καὶ ῥητορικοὺς μόνους εἶναι, τῶν
[7, 93]	ποιοῦσαν τῶν συμβαινόντων κοινῇ φαύλων	τε	καὶ σπουδαίων· τὴν δ' ἐγκράτειαν
[7, 148]	κινουμένη κατὰ σπερματικοὺς λόγους ἀποτελοῦσά	τε	καὶ συνέχουσα τὰ ἐξ αὑτῆς
[7, 126]	καὶ μὴ καὶ οὐδέτερα· ὁμοίως	τε	καὶ τὰς ἄλλας περὶ τὰ
[7, 147]	καὶ ὥσπερ πατέρα πάντων κοινῶς	τε	καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ τὸ
[7, 44]	καὶ ἀληθεύοντας καὶ ἀποφάσκοντας σωρίτας	τε	καὶ τοὺς ὁμοίους τούτοις, ἐλλιπεῖς
[7, 147]	κακοῦ παντὸς ἀνεπίδεκτον, προνοητικὸν κόσμου	τε	καὶ τῶν ἐν κόσμῳ· μὴ
[7, 150]	γίνεται. Καλεῖται δὲ διχῶς, οὐσία	τε	καὶ ὕλη, ἥ τε τῶν
[7, 122]	καὶ τρίτην τὴν ἐν κτήσει	τε	καὶ ὑποτάξει, ᾗ ἀντιτίθεται ἡ
[7, 149]	τινας ἐκβάσεις, ὥς φησι Ζήνων	τε	καὶ Χρύσιππος ἐν τῷ δευτέρῳ
[7, 140]	εἶναι· ἀσώματον δὲ τὸ οἷόν	τε	κατέχεσθαι ὑπὸ σωμάτων οὐ κατεχόμενον·
[7, 89]	ᾗ ἀκολούθως δεῖ ζῆν, τήν	τε	κοινὴν καὶ ἰδίως τὴν ἀνθρωπίνην·
[7, 143]	λέγεται, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος, ὅ	τε	κόσμος καὶ καθ' ἕτερον τρόπον
[7, 26]	ἐν ταῖς τοιαύταις κοινωνίαις. Ἔλεγέ	τε	κρεῖττον εἶναι τοῖς ποσὶν ὀλισθεῖν
[7, 94]	δ' εἶναι τὴν ἀρετήν, ὥς<	τε>	μετέχοντα τάς τε πράξεις τὰς
[7, 121]	ἐν Πολιτείᾳ, καὶ παιδοποιήσεσθαι. Ἔτι	τε	μὴ δοξάσειν τὸν σοφόν, τουτέστι
[7, 123]	ἄλλους βλάπτειν οὔθ' αὑτούς. Ἐλεήμονάς	τε	μὴ εἶναι συγγνώμην τ' ἔχειν
[7, 33]	ἐν ταῖς πόλεσιν οἰκοδομεῖσθαι. Περί	τε	νομίσματος οὕτως γράφειν, Νόμισμα δ'
[7, 131]	ὁ κυνικὸς καὶ Πλάτων. Πάντας	τε	παῖδας ἐπίσης στέρξομεν πατέρων τρόπον
[7, 6]	Ἀθήναζε ἥκοι ἤκουεν αὐτοῦ πολλά	τε	παρεκάλει ἀφίκεσθαι ὡς αὐτόν. Ὁ
[7, 110]	ὀκταμερῆ· μέρη γὰρ αὐτῆς τά	τε	πέντε αἰσθητήρια καὶ τὸ φωνητικὸν
[7, 132]	δ' εἰς τρεῖς τόπους, τόν	τε	περὶ κόσμου καὶ τὸν περὶ
[7, 118]	ὑπάρχοντα ἀγαθὰ φαίνεσθαι ποιούσης. Ἀπλάστους	τε>	περιῃρηκέναι γὰρ ἐν τῇ φωνῇ
[7, 14]	ἐν τῷ Περὶ χαλκοῦ· πλειόνων	τε	περιστάντων αὐτόν, δείξας ἐν τῇ
[7, 13]	μὴ δοκοίη μισογύνης εἶναι, σύν	τε	Περσαίῳ τὴν αὐτὴν οἰκίαν ᾤκει·
[7, 94]	ἀρετήν, ὥς< τε> μετέχοντα τάς	τε	πράξεις τὰς κατ' ἀρετὴν καὶ
[7, 95]	παραπλήσια· μετέχοντα δὲ κακίας τάς	τε	πράξεις τὰς κατὰ κακίαν καὶ
[7, 22]	καὶ σχήματι καὶ περιβολῇ· συνεχές	τε	προεφέρετο τοὺς ἐπὶ τοῦ Καπανέως
[7, 42]	ἐννοιῶν τὰ πράγματα λαμβάνεται. Τήν	τε	ῥητορικὴν ἐπιστήμην οὖσαν τοῦ εὖ
[7, 95]	πράξεις· τὰ δ' ἐκτὸς τό	τε	σπουδαίαν ἔχειν πατρίδα καὶ σπουδαῖον
[7, 56]	δὲ λέγεται τὸ γράμμα, τό	τε	στοιχεῖον> ὅ τε χαρακτὴρ τοῦ
[7, 16]	τὸ πρόσωπον συνεσπασμένον. Ἦν εὐτελής	τε	σφόδρα καὶ βαρβαρικῆς ἐχόμενος μικρολογίας,
[7, 75]	ὄρνις ᾠοῦ ἐστι μήτηρ. Ἔτι	τε	τὰ μέν ἐστι δυνατά, τὰ
[7, 141]	τῶν δι' αἰσθήσεως νοουμένων, οὗ	τε	τὰ μέρη φθαρτά ἐστι, καὶ
[7, 48]	διαλογίζεσθαι καὶ τοῦ αὐτοῦ πρός	τε	τὰ προκείμενα διαλεχθῆναι καὶ πρὸς
[7, 33]	οὐ γάρ εἰσι σοφοί. Κοινάς	τε	τὰς γυναῖκας δογματίζειν ὁμοίως ἐν
[7, 94]	οὐχ ἕτερον ὠφελείας. Ὅθεν αὐτήν	τε	τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον
[7, 88]	φύσει ζῆν, ὅπερ ἐστὶ κατά	τε	τὴν αὑτοῦ καὶ κατὰ τὴν
[7, 47]	ἐπὶ τὸν ὀρθὸν λόγον. Αὐτήν	τε	τὴν ἐπιστήμην φασὶν ἢ κατάληψιν
[7, 43]	δ' αὐτῆς τὴν διαίρεσιν εἴς	τε	τὴν εὕρεσιν καὶ εἰς τὴν
[7, 119]	τῶν περὶ θεοὺς νομίμων· εἶναί	τε	τὴν εὐσέβειαν ἐπιστήμην θεῶν θεραπείας.
[7, 84]	ἀρετῆς καὶ περὶ τέλους περί	τε	τῆς πρώτης ἀξίας καὶ τῶν
[7, 71]	Ἐπαγγέλλεται δ' ὁ σύνδεσμος ἀκολουθεῖν	τε	τὸ δεύτερον τῷ πρώτῳ καὶ
[7, 128]	οὔσῃ τελείᾳ ὁ σπουδαῖος. Φύσει	τε	τὸ δίκαιον εἶναι καὶ μὴ
[7, 117]	σοφόν· ἴσως γὰρ ἔχειν πρός	τε	τὸ ἔνδοξον καὶ τὸ ἄδοξον.
[7, 43]	Τὸν δὲ ῥητορικὸν λόγον εἴς	τε	τὸ προοίμιον καὶ εἰς τὴν
[7, 10]	ἐν τῇ πόλει γενόμενος ἔν	τε	τοῖς λοιποῖς ἀνὴρ ἀγαθὸς ὢν
[7, 124]	καὶ τὴν πολυφιλίαν ἀγαθόν. Ἔν	τε	τοῖς φαύλοις μὴ εἶναι φιλίαν
[7, 150]	κἀκ< ολουθ> εῖν ὡς ἥ	τε	τομὴ εἰς ἄπειρόν ἐστιν. (Ἣν
[7, 137]	Λέγουσι δὲ κόσμον τριχῶς· αὐτόν	τε	τὸν θεὸν τὸν ἐκ τῆς
[7, 84]	μέρος τῆς φιλοσοφίας διαιροῦσιν εἴς	τε	τὸν περὶ ὁρμῆς καὶ εἰς
[7, 132]	δὲ φυσικὸν λόγον διαιροῦσιν εἴς	τε	τὸν περὶ σωμάτων τόπον καὶ
[7, 43]	Τὴν δὲ διαλεκτικὴν διαιρεῖσθαι εἴς	τε	τὸν περὶ τῶν σημαινομένων καὶ
[7, 43]	τὸν μὲν τῶν σημαινομένων εἴς	τε	τὸν περὶ τῶν φαντασιῶν τόπον
[7, 133]	ζήτησιν, καθ' ἣν ζητοῦσι περί	τε	τοῦ ἡγεμονικοῦ τῆς ψυχῆς καὶ
[7, 83]	ἐν λόγοις θεωρίας ὁρᾶσθαι, ὅσα	τε	τοῦ φυσικοῦ τόπου τυγχάνει καὶ
[7, 124]	τῶν φαύλων φίλον εἶναι. Πάντας	τε	τοὺς ἄφρονας μαίνεσθαι· οὐ γὰρ
[7, 119]	εἶναι περὶ πάντα φαῦλον. Θεοσεβεῖς	τε	τοὺς σπουδαίους· ἐμπείρους γὰρ εἶναι
[7, 132]	μαθημάτων, καθ' ἣν ζητοῦσι περί	τε	τῶν ἀπλανῶν καὶ τῶν πλανωμένων,
[7, 150]	οὐσία τε καὶ ὕλη, ἥ	τε	τῶν πάντων καὶ ἡ τῶν
[7, 124]	φαύλοις μὴ εἶναι φιλίαν μηδενί	τε	τῶν φαύλων φίλον εἶναι. Πάντας
[7, 86]	καὶ θάλλει τὰ φυτά. Οὐδέν	τε,	φασί, διήλλαξεν ἡ φύσις ἐπὶ
[7, 13]	τὸν Περσαῖον αὐτὸ ἀπήγαγεν. Ἦν	τε,	φασίν, εὐσυμπερίφορος, ὡς πολλάκις Ἀντίγονον
[7, 124]	τῆς τοῦ σώματος ὑπομονῆς. ~Εὔξεταί	τε,	φασίν, ὁ σοφός, αἰτούμενος τὰ
[7, 56]	γράμμα, τό τε στοιχεῖον> ὅ	τε	χαρακτὴρ τοῦ στοιχείου καὶ τὸ
[7, 94]	σπουδαίους εἶναι· ἐπιγεννήματα δὲ τήν	τε	χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην καὶ
[7, 114]	διὰ τῶνδε· Εἴ περ γάρ	τε	χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/06/2009