Livre, par. |
[7, 6] |
ἐπὶ
πλεῖον
ηὔξησαν.
~Ἐτίμων
δὴ
|
οὖν |
Ἀθηναῖοι
σφόδρα
τὸν
Ζήνωνα,
οὕτως |
[7, 73] |
τὸ
Οὐχ
ἡμέρα
ἐστί.
Συνημμένον
|
οὖν |
ἀληθές
ἐστιν
οὗ
τὸ
ἀντικείμενον |
[7, 38] |
γενέσθαι
τῆς
αἱρέσεως.
Ἔστι
μὲν
|
οὖν |
αὐτοῦ
καὶ
τὰ
προγεγραμμένα
βιβλία |
[7, 88] |
ὅλων
διοικητοῦ
βούλησιν.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
Διογένης
τέλος
φησὶ
ῥητῶς
τὸ |
[7, 92] |
ἀγαθοὺς
ἐκ
φαύλων.
~Παναίτιος
μὲν
|
οὖν |
δύο
φησὶν
ἀρετάς,
θεωρητικὴν
καὶ |
[7, 106] |
σὺν
ἡμιόνῳ
κριθάς.
~Προηγμένα
μὲν
|
οὖν |
εἶναι
ἃ
καὶ
ἀξίαν
ἔχει, |
[7, 111] |
ἀνίαν,
ὀδύνην,
σύγχυσιν.
Ἕλεον
μὲν
|
οὖν |
εἶναι
λύπην
ὡς
ἐπ'
ἀναξίως |
[7, 108] |
παρὰ
τὸ
καθῆκον>
Καθήκοντα
μὲν
|
οὖν |
εἶναι
ὅσα
λόγος
αἱρεῖ
ποιεῖν, |
[7, 144] |
ἀναλόγως
τῷ
κόσμῳ.
Πῦρ
μὲν
|
οὖν |
εἶναι,
ὅτι
τὰ
πυρὸς
πάντα |
[7, 137] |
τὸ
αὐτὸ
μέρος.
Ἀνωτάτω
μὲν
|
οὖν |
εἶναι
τὸ
πῦρ,
ὃ
δὴ |
[7, 79] |
οἱ
δὲ
ψευδεῖς.
Ἀληθεῖς
μὲν
|
οὖν |
εἰσι
λόγοι
οἱ
δι'
ἀληθῶν |
[7, 78] |
οἱ
δὲ
συλλογιστικοί.
Συλλογιστικοὶ
μὲν
|
οὖν |
εἰσιν
οἱ
ἤτοι
ἀναπόδεικτοι
ὄντες |
[7, 14] |
ἐμποδίζειν
ἰδίᾳ
ἐτέθη·
καὶ
ὑμεῖς
|
οὖν |
ἐκ
τοῦ
μέσου
βαστάσαντες
αὑτοὺς |
[7, 24] |
ἡ
διὰ
τῶν
ὤτων·
πείσας
|
οὖν |
ἕλκε
τούτων·
εἰ
δέ
με |
[7, 53] |
κατ'
ἐναντίωσιν.
~Κατὰ
περίπτωσιν
μὲν
|
οὖν |
ἐνοήθη
τὰ
αἰσθητά·
καθ'
ὁμοιότητα |
[7, 63] |
τὰ
δ'
ἐλλιπῆ.
Ἐλλιπῆ
μὲν
|
οὖν |
ἐστι
τὰ
ἀναπάρτιστον
ἔχοντα
τὴν |
[7, 68] |
Ἀντίπατρον
καὶ
Κρῖνιν.
Ἁπλᾶ
μὲν
|
οὖν |
ἐστι
τὰ
συνεστῶτα
ἐξ
ἀξιώματος |
[7, 64] |
ἃ
δ'
οὐδέτερα.
Ὀρθὰ
μὲν
|
οὖν |
ἐστι
τὰ
συντασσόμενα
μιᾷ
τῶν |
[7, 112] |
ἔκπληξις,
θόρυβος,
ἀγωνία.
Δεῖμα
μὲν
|
οὖν |
ἐστι
φόβος
δέος
ἐμποιῶν,
αἰσχύνη |
[7, 59] |
συντομία,
πρέπον,
κατασκευή.
Ἑλληνισμὸς
μὲν
|
οὖν |
ἐστι
φράσις
ἀδιάπτωτος
ἐν
τῇ |
[7, 114] |
ἐπιχαιρεκακία,
τέρψις,
διάχυσις.
Κήλησις
μὲν
|
οὖν |
ἐστιν
ἡδονὴ
δι'
ὤτων
κατακηλοῦσα· |
[7, 17] |
τῷ
γόνατι.
Ἐπιστραφέντος
δέ,
Τί
|
οὖν, |
ἔφη,
οἴει
τὸν
ὑποκάτω
σου |
[7, 19] |
ἦν
κατεσθίειν·
ἐμβλέψαντι
δέ,
Τί
|
οὖν, |
ἔφη,
τοὺς
συμβιωτὰς
οἴει
πάσχειν |
[7, 65] |
τὸ
ἡμέραν
εἶναι.
Οὔσης
μὲν
|
οὖν |
ἡμέρας,
ἀληθὲς
γίνεται
τὸ
προκείμενον |
[7, 136] |
ὀνομασίαις
προσονομάζεσθαι.
Κατ'
ἀρχὰς
μὲν
|
οὖν |
καθ'
αὑτὸν
ὄντα
τρέπειν
τὴν |
[7, 143] |
ἔξωθεν
κενοῦ
σύστημα.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
κόσμος
πεπερασμένος
ἐστί,
τὸ
δὲ |
[7, 2] |
τὰ
τῶν
ἀρχαίων
ἀναγινώσκειν.
Τῷ
|
οὖν |
Κράτητι
παρέβαλε
τοῦτον
τὸν
τρόπον. |
[7, 51] |
αἱ
τῶν
ἀλόγων.
Αἱ
μὲν
|
οὖν |
λογικαὶ
νοήσεις
εἰσίν,
αἱ
δ' |
[7, 157] |
ὑπὸ
τούτου
κινεῖσθαι.
Κλεάνθης
μὲν
|
οὖν |
πάσας
ἐπιδιαμένειν
μέχρι
τῆς>
ἐκπυρώσεως, |
[7, 134] |
καὶ
τὸ
πάσχον.
Τὸ
μὲν
|
οὖν |
πάσχον
εἶναι
τὴν
ἄποιον
οὐσίαν |
[7, 7] |
ἀντερεῖν
πρὸς
τὸ
ἀξιούμενον.
Σὺ
|
οὖν |
πειράθητι
ἐκ
παντὸς
τρόπου
συμμῖξαι |
[7, 42] |
τὸ
ὁρικὸν
περιαιροῦσιν.
~Τὸ
μὲν
|
οὖν |
περὶ
κανόνων
καὶ
κριτηρίων
παραλαμβάνουσι |
[7, 102] |
τὰ
δ'
οὐδέτερα.
~Ἀγαθὰ
μὲν
|
οὖν |
τάς
τ'
ἀρετάς,
φρόνησιν,
δικαιοσύνην, |
[7, 62] |
σημαίνοντα
καὶ
σημαινόμενα.
Ἐν
μὲν
|
οὖν |
τῇ
περὶ
φωνῆς
θεωρίᾳ
τοιαῦτα |
[7, 142] |
τὰ
ἄλλα
γένη.
Περὶ
δὴ
|
οὖν |
τῆς
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
τοῦ |
[7, 4] |
οὐδὲν
δεινὸν
πέπονθας.
~Ἕως
μὲν
|
οὖν |
τινὸς
ἤκουε
τοῦ
Κράτητος·
ὅτε |
[7, 63] |
οἷον
Γράφει
Σωκράτης.
Ἐν
μὲν
|
οὖν |
τοῖς
ἐλλιπέσι
λεκτοῖς
τέτακται
τὰ |
[7, 48] |
ἐμπείρου
διαλεκτικῆς
ἀνδρὸς
εἶναι.
Ἐν
|
οὖν |
τοῖς
λογικοῖς
ταῦτ'
αὐτοῖς
δοκεῖν |
[7, 130] |
τὸ
μισεῖσθαι
ἀπέχεσθαι
αὐτῆς.
Εἶναι
|
οὖν |
τὸν
ἔρωτα
φιλίας,
ὡς
καὶ |
[7, 157] |
τῷ
ὁρωμένῳ·
ὡς
διὰ
βακτηρίας
|
οὖν |
τοῦ
ταθέντος
ἀέρος
τὸ
βλεπόμενον |
[7, 24] |
σιγῇ
τὴν
αἰτίαν
ἠρωτήθη·
ἔφη
|
οὖν |
τῷ
ἐγκαλέσαντι
ἀπαγγεῖλαι
πρὸς
τὸν |
[7, 150] |
τῶν
ἐπὶ
μέρους.
Ἡ
μὲν
|
οὖν |
τῶν
ὅλων
οὔτε
πλείων
οὔτ' |
[7, 116] |
βούλησιν,
οὖσαν
εὔλογον
ὄρεξιν.
Καθάπερ
|
οὖν |
ὑπὸ
τὰ
πρῶτα
πάθη
πίπτει |
[7, 96] |
τελικὰ
καὶ
ποιητικά.
Τὸν
μὲν
|
οὖν |
φίλον
καὶ
τὰς
ἀπ'
αὐτοῦ |