HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 16 formes différentes pour 60 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[3, 2]   εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει,

[3, 10]   ἔνοικον ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν

[3, 2]   προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ

[3, 6]   ὑπὲρ τῆς ἐνδοτάτω Σκυθίας ὄρη; Ὧν ἐστὶ καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ

[3, 10]   φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι

[3, 2]   ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´ ὧν ἴχνη τινὰ καὶ ἐμφάσεις ὑποβάλλει

[3, 2]   περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων

[3, 6]   ὄρος Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος· ὧν ὁ μὲν ἐπὶ τὴν ἔξω

[3, 3]   παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων, καθ´ ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ

[3, 3]   οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ

[3, 8]   ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´ ὧν τῇ γῇ τὸ γόνιμον τῶν

[3, 3]   δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι. Ὧν τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ μέγεθος

[3, 3]   χαλκείοις συνεχῶς τὰ ὦτα κατακρουόμενοι. Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν διελέγχειν,

[3, 7]   οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ

[3, 9]   θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον

[3, 7]   καὶ τὸν ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη

[3, 8]   τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ

[3, 5]   φύσιν ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ

[3, 3]   μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται

[3, 2]   ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι τις, τῶν ἐν

[3, 7]   λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ

[3, 1]   ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ λάρυγγί μου

[3, 7]   μὲν γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ

[3, 2]   ταύτην εἰς γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων

[3, 5]   καὶ ὕδατος. Ἄπειρος μὲν ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ χύσις,

[3, 4]   μὲν τὸ σῶμα τοῦ στερεώματος, ὡς ἡ ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ

[3, 4]   κραταιὸν καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος

[3, 5]   τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ ἄλλα

[3, 9]   πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα,

[3, 8]   ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας

[3, 7]   περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν

[3, 6]   ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς περιόδους τῆς γῆς

[3, 3]   τὴν τοῦ ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης, ὡς οἴονται. Ἓν γάρ φασι τὸ

[3, 9]   κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις μύθους

[3, 4]   τῶν κατ´ ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν· ὡς ὅταν λέγῃ, Κύριος στερέωμά μου,

[3, 4]   καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς ὅταν λέγῃ· Ὁ στερεῶν βροντήν.

[3, 4]   ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ κατασχεῖν

[3, 9]   τὸ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδωρ, ὡς προηγούμενον ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν

[3, 7]   ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον οὐκ

[3, 10]   προθέμενος, τὰ κατὰ μέρος γινόμενα ὡς συμπληρωτικὰ τοῦ τέλους, τοῖς τεχνικοῖς

[3, 9]   τῆς κακίας βάθος καταπεσόντα· ἅπερ ὡς ταραχώδη ὄντα καὶ στασιαστικὰ καὶ

[3, 8]   βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου διὰ

[3, 6]   καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς πρὸς

[3, 4]   ἐν ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον· καὶ

[3, 3]   ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς χαλκείοις συνεχῶς

[3, 6]   πάντας τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε ἀπορρίψας τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι

[3, 2]   ἡ μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς

[3, 10]   παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι χρήσιμον ἐν αὐτοῖς,

[3, 10]   ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ ἐν γῇ, καὶ ἐν

[3, 9]   γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν εἰς

[3, 3]   τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου

[3, 5]   φύσιν οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων ὅρων τῆς

[3, 3]   τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν

[3, 7]   ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει

[3, 5]   οὕτως ἔξω τοῦ βίου παντάπασιν, ὥστε τῆς ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας

[3, 2]   νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις

[3, 10]   τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν

[3, 4]   ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ

[3, 3]   ἐν τοῖς χαλκείοις συνεχῶς τὰ ὦτα κατακρουόμενοι. Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ

[3, 10]   διά τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ

Homélie, Chap.
[3, 2]	εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ	ᾧ	διαλέγεται κατὰ τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει,
[3, 10]	ἔνοικον ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν·	ᾧ	πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν
[3, 2]	προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν	ᾧ	προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ
[3, 6]	ὑπὲρ τῆς ἐνδοτάτω Σκυθίας ὄρη;	Ὧν	ἐστὶ καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ
[3, 10]	φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς	ὧν	ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι
[3, 2]	ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´	ὧν	ἴχνη τινὰ καὶ ἐμφάσεις ὑποβάλλει
[3, 2]	περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη·	ὧν	μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων
[3, 6]	ὄρος Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος·	ὧν	ὁ μὲν ἐπὶ τὴν ἔξω
[3, 3]	παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων, καθ´	ὧν	οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ
[3, 3]	οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί φασιν,	ὧν	ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ
[3, 8]	ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´	ὧν	τῇ γῇ τὸ γόνιμον τῶν
[3, 3]	δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι.	Ὧν	τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ μέγεθος
[3, 3]	χαλκείοις συνεχῶς τὰ ὦτα κατακρουόμενοι.	Ὧν	τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν διελέγχειν,
[3, 7]	οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο	ὠνόμασε,	συγκρίσει τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ
[3, 9]	θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν	ὠνομάσθαι	διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον
[3, 7]	καὶ τὸν ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν,	ὥρᾳ	θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη
[3, 8]	τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ	ὡρῶν	οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ
[3, 5]	φύσιν ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ,	ὡς	ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ
[3, 3]	μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ	ὡς	ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται
[3, 2]	ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν,	ὡς	ἂν εἴποι τις, τῶν ἐν
[3, 7]	λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται,	ὡς	ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ
[3, 1]	ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν,	Ὡς	γλυκέα, φησὶ, τῷ λάρυγγί μου
[3, 7]	μὲν γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν,	ὡς	δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ
[3, 2]	ταύτην εἰς γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ,	ὡς	ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων
[3, 5]	καὶ ὕδατος. Ἄπειρος μὲν ἦν,	ὡς	ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ χύσις,
[3, 4]	μὲν τὸ σῶμα τοῦ στερεώματος,	ὡς	ἡ ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ
[3, 4]	κραταιὸν καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν,	ὡς	καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος
[3, 5]	τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς·	ὡς	καὶ τὴν πρὸς τὰ ἄλλα
[3, 9]	πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων,	ὡς	κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα,
[3, 8]	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν·	ὡς	κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας
[3, 7]	περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι;	Ὡς	μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν
[3, 6]	ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον,	ὡς	οἱ τὰς περιόδους τῆς γῆς
[3, 3]	τὴν τοῦ ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης,	ὡς	οἴονται. Ἓν γάρ φασι τὸ
[3, 9]	κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους	ὡς	ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις μύθους
[3, 4]	τῶν κατ´ ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν·	ὡς	ὅταν λέγῃ, Κύριος στερέωμά μου,
[3, 4]	καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι·	ὡς	ὅταν λέγῃ· Ὁ στερεῶν βροντήν.
[3, 4]	ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν,	ὡς	οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ κατασχεῖν
[3, 9]	τὸ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδωρ,	ὡς	προηγούμενον ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν
[3, 7]	ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´	ὡς	συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον οὐκ
[3, 10]	προθέμενος, τὰ κατὰ μέρος γινόμενα	ὡς	συμπληρωτικὰ τοῦ τέλους, τοῖς τεχνικοῖς
[3, 9]	τῆς κακίας βάθος καταπεσόντα· ἅπερ	ὡς	ταραχώδη ὄντα καὶ στασιαστικὰ καὶ
[3, 8]	βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας δίδωσιν,	ὡς	τοῦ περὶ γῆν τόπου διὰ
[3, 6]	καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ,	ὥς	φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς πρὸς
[3, 4]	ἐν ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων	ὡσαύτως	ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον· καὶ
[3, 3]	ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα·	ὥσπερ	οἱ ἐν τοῖς χαλκείοις συνεχῶς
[3, 6]	πάντας τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ.	Ὥστε	ἀπορρίψας τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι
[3, 2]	ἡ μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην,	ὥστε	διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς
[3, 10]	παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως,	ὥστε	εἴ τι χρήσιμον ἐν αὐτοῖς,
[3, 10]	ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης,	ὥστε	καὶ ἐν γῇ, καὶ ἐν
[3, 9]	γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι.	Ὥστε	καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν εἰς
[3, 3]	τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν.	Ὥστε	καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου
[3, 5]	φύσιν οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο,	ὥστε	μέχρι τῶν τεταγμένων ὅρων τῆς
[3, 3]	τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον,	ὥστε	πᾶσαν τὴν ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν
[3, 7]	ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα,	ὥστε	τῇ κατὰ μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει
[3, 5]	οὕτως ἔξω τοῦ βίου παντάπασιν,	ὥστε	τῆς ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας
[3, 2]	νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ συνεργοῦντι.	Ὥστε	τίς χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις
[3, 10]	τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι,	ὥστε	τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν
[3, 4]	ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν.	Ὥστε	τούτου γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ
[3, 3]	ἐν τοῖς χαλκείοις συνεχῶς τὰ	ὦτα	κατακρουόμενοι. Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ
[3, 10]	διά τινος πέψεως, τὴν τῶν	ὠφελίμων	ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/06/2009