Homélie, Chap.
[3, 4]	πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι προσήκει νομίζειν,	ἤ	τινι τοιαύτῃ ὕλῃ ἐκ τῆς
[3, 7]	οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν,	ἢ	ἐκ πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν
[3, 5]	γένεσις, οὐχ αἱ τούτων τροφαὶ	ἢ	ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ
[3, 4]	τούτου ἕνεκεν καταδεχόμεθα, τὸ στερέωμα	ἢ	ἐξ ἑνὸς τῶν ἁπλῶν, ἢ
[3, 2]	πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν;	Ἢ	εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι τὸ θεῖον
[3, 4]	τοῦ ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί φασιν,	ἢ	ἡ τοῦ σπέκλου φύσις ἐν
[3, 4]	ἀναβλέψατε. Καὶ τίς κωφὸς, ἀλλ´	ἢ	ὁ μὴ ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως
[3, 7]	ἀντέρεισιν, οὐ ταύτην λέγει στερέωμα.	Ἢ	οὕτω ἂν κυριώτερον ἡ γῆ
[3, 5]	ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα	ἢ	πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον·
[3, 3]	αὐτῷ φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον,	ἢ	πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας
[3, 5]	ἢ ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν,	ἢ	πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ
[3, 4]	ἢ τῆς πρὸς τὸ μέσον,	ἢ	τῆς πρὸς τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας·
[3, 4]	στοιχείων εἰλικρινές ἐστι καὶ ἀμιγὲς,	ἢ	τῆς πρὸς τὸ μέσον, ἢ
[3, 4]	ἢ ἐξ ἑνὸς τῶν ἁπλῶν,	ἢ	τὸ ἀπὸ τούτων μίγμα φῆσαι
[3, 3]	οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν, δεύτερον,	ἢ	τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης
[3, 3]	οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου	ἢ	τρίτου γένεσιν. Ταῦτα μὲν οὖν
[3, 5]	καρπῶν πέψις, οὐ ζῴων ἐγγείων	ἢ	τῶν ἐνύδρων γένεσις, οὐχ αἱ
[3, 4]	ὕδατος δοκεῖ τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι,	ἢ	ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι προσήκει
[3, 8]	τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι λέγῃ δρόσον	ἢ	ὑετὸν, περὶ ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα
[3, 3]	ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι,	ἢ	ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ
[3, 7]	Ἐγὼ δὲ κἂν μὴ ἀληθὲς	ᾖ	τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον
[3, 7]	οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ κἂν ὀλίγον	ᾖ	τῷ μεγέθει, πολλῆς ἐστι διὰ
[3, 9]	καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ	ἡ	ἄβυσσος, ἣν εἰς τὴν χείρονα
[3, 8]	ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων	ἡ	ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ
[3, 10]	γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ	ἡ	ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα καὶ
[3, 7]	ἵν´ ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους	ἡ	αὐτὴ εὐκρασία συντηρηθῇ, κατὰ μέρος
[3, 7]	στερέωμα. Ἢ οὕτω ἂν κυριώτερον	ἡ	γῆ τῆς τοιαύτης κλήσεως ἠξιώθη.
[3, 2]	Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς	ἡ	Γραφὴ, ἵνα δείξῃ ὅτι οὐχὶ
[3, 4]	βροντὰς ἀποτελοῦντος ψόφους, στερέωσιν βροντῆς	ἡ	Γραφὴ προσηγόρευσεν. Καὶ νῦν τοίνυν
[3, 5]	διαμονήν· ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ	ἡ	δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι
[3, 3]	οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς	ἡ	δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ
[3, 1]	τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς	ἡ	διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν
[3, 2]	καθ´ ἣν ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος	ἡ	κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν,
[3, 2]	μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων	ἡ	κτῆσις εὐκαταφρόνητος. Διὰ τοῦτο ὁδῷ
[3, 5]	Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ	ἡ	κτίσις διὰ τὴν τῶν γιγνομένων
[3, 2]	ἐν καρδίᾳ νοημάτων τοῦ θελήματος	ἡ	μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην, ὥστε
[3, 5]	ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς	ἡ	οὐσία, οὐ μόνον πρὸς τὴν
[3, 4]	τὸ σῶμα τοῦ στερεώματος, ὡς	ἡ	ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ τὸ
[3, 2]	ὅτι τὸ θεῖον βούλημα καὶ	ἡ	πρώτη ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ κινήματος,
[3, 7]	τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ	ἡ	σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι τοῦ
[3, 4]	ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί φασιν, ἢ	ἡ	τοῦ σπέκλου φύσις ἐν μετάλλοις
[3, 5]	γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν ἄπλετος	ἡ	τοῦ ὕδατος φύσις τῇ γῇ
[3, 5]	ἀπαιτήσει ἡμᾶς εὐθύνας, ἐπὶ τίνος	ἡ	τῶν ὑδάτων ἥδραστο φύσις. γὰρ
[3, 4]	δ´ ἂν εἴη λέγειν, τίς	ἡ	φύσις τοῦ στερεώματος, καὶ διὰ
[3, 4]	Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη	ἡ	φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν
[3, 8]	διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους,	ἡ	χιὼν καταφέρεται. Καὶ ὅλως, κατὰ
[3, 5]	ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν ὑδάτων	ἡ	χύσις, πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ
[3, 10]	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται,	ἥ	τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ
[3, 4]	τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ, ὁποία ἐστὶν	ἥ	τε τοῦ κρυστάλλου λίθου, ὃν
[3, 9]	ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ	ἡγεμονικοῦ,	τὸν πρέποντα αἶνον ἀποδιδόναι τῷ
[3, 3]	ἰσχὺν καὶ τὸ μέγεθος οὐδὲν	ἡγούμεθα	διαφέρειν τῆς κοίλης νοτίδος τῆς
[3, 4]	Γραφὴ προσηγόρευσεν. Καὶ νῦν τοίνυν	ἡγούμεθα	ἐπί τινος στερρᾶς φύσεως, στέγειν
[3, 5]	Ἰὼβ, καὶ σταγόνες εἰσὶν ὑετοῦ)	ᾔδει	πόσον τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν
[3, 2]	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.	Ἤδη	καὶ χθὲς ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων,
[3, 3]	ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν μελῳδίαις	ἡδονὴν	ὑπερβάλλειν. Εἶτα ἐπειδὰν τὴν διὰ
[3, 5]	ἐπὶ τίνος ἡ τῶν ὑδάτων	ἥδραστο	φύσις. γὰρ λόγῳ τὴν γῆν
[3, 1]	ἐμφατικώτατα τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας	ἡδὺ	παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ
[3, 2]	καὶ ὕδατος. Ἤδη καὶ χθὲς	ἠκούσαμεν	Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω φῶς. Καὶ
[3, 10]	ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν	ἤκουσαν	ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι χρήσιμον
[3, 7]	δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν	ἥλιον.	Ἐγὼ δὲ κἂν μὴ ἀληθὲς
[3, 7]	Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν	ἥλιον	ἐκεῖνοι λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ
[3, 7]	πάντα κυβερνῶντος σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν	ἥλιον	ἐξ ἑτέρων εἰς ἕτερα, ἵνα
[3, 7]	ἐπιλάβοι· ὅπου γε καὶ τὸν	ἥλιον	τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον
[3, 7]	τοῖς ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ	ἡλίου	δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ
[3, 7]	δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ	ἡλίου	διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν
[3, 7]	ἀναλωθέντος· ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ	ἡλίου	μάλιστα γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν
[3, 8]	οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ	ἡλίου	τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν, καὶ
[3, 7]	ὑγροῦ γίνεσθαι μείωσιν ἐκ τοῦ	ἡλίου	φασί. ~Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς
[3, 10]	πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος	ἡμᾶς	ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ
[3, 4]	ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ	ἡμᾶς,	εἰ σφαιρικὸν μὲν τὸ σῶμα
[3, 2]	τοῦτο ὁδῷ τινι καὶ τάξει	ἡμᾶς	εἰς τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς
[3, 6]	οἱ μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς	ἡμᾶς	ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ ἐπὶ
[3, 5]	κατὰ τὸν λόγον· οὐδὲ ἀπαιτήσει	ἡμᾶς	εὐθύνας, ἐπὶ τίνος ἡ τῶν
[3, 3]	τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ πρότερον	ἡμᾶς	καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους
[3, 4]	μὲν οὐκ εἴ τι πρὸς	ἡμᾶς	κυκλοτερὲς ὁρᾶται κατὰ τὴν ἔνδον
[3, 4]	συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ δὲ	ἡμᾶς	μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ
[3, 1]	τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες, περιεστήκασιν	ἡμᾶς,	οἳ τὸν λόγον ἡμῖν συντέμνουσιν,
[3, 6]	Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ τῆς καθ´	ἡμᾶς	οἰκουμένης τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί
[3, 2]	ἡμῖν τῆς γνώσεως, ἀλλ´ ἐκκαίουσα	ἡμᾶς	πρὸς τὸν πόθον, δι´ ὧν
[3, 8]	Καὶ τί δεῖ πράγματα ἔχειν	ἡμᾶς	τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς
[3, 10]	πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ λαμβάνειν	ἡμᾶς	τοῦ εὐεργέτου τὰ ὑπομνήματα. Οὔτε
[3, 3]	πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι·	ἡμεῖς	δὲ ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων
[3, 3]	αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος.	Ἡμεῖς	δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ
[3, 3]	γέγονε τὴν Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι.	Ἡμεῖς	δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ καὶ
[3, 3]	τῶν ἔξωθεν τοῖς ἔξω καταλιπόντες	ἡμεῖς	ἐπὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν λόγον.
[3, 10]	καὶ ἐν νυκτὶ, καὶ ἐν	ἡμέρᾳ,	καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις
[3, 1]	πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ	ἡμέρᾳ,	τῶν τῆς δευτέρας ἡμέρας ἔργων
[3, 1]	τεχνῶν, ἀγαπητῶς ἐκ τῆς ἐφ´	ἡμέραν	ἐργασίας τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες,
[3, 1]	τοῦ στερεώματος. ~Τὰ τῆς πρώτης	ἡμέρας	ἔργα, μᾶλλον δὲ τὰ τῆς
[3, 1]	δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας	ἡμέρας	ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ
[3, 10]	ἡμῖν οἱ περὶ τῆς δευτέρας	ἡμέρας	καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν
[3, 2]	ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν	ἡμέτερον	τρόπον, πρότερον μὲν ὁ ἀπὸ
[3, 8]	ἑταιρικοῦ προτιμότερον, τοσοῦτον καὶ τῶν	ἡμετέρων	λόγων πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ
[3, 4]	κατὰ τὴν ἔνδον ὄψιν εἰς	ἡμικύκλιον	σχῆμα περιηγμένα, ἐν τοῖς ἄνω
[3, 10]	τῶν καλῶν, οἵα καὶ παρ´	ἡμῖν·	ἀλλὰ καλὸν τὸ τῷ λόγῳ
[3, 9]	τὴν πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν.	~Ἡμῖν	δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ
[3, 1]	παρόντι δὲ μὴ κατ´ ἐλπίδας	ἡμῖν	ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ πρός
[3, 3]	ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ πλειόνων	ἡμῖν	ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ
[3, 10]	ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα	ἡμῖν	οἱ περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας
[3, 7]	τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν	ἡμῖν	οἱ τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´
[3, 3]	ὃν ἕκαστον γέγονε τὴν Γραφὴν	ἡμῖν	παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι
[3, 4]	μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε	ἡμῖν	παρεχέτωσαν, ὡς οὐ δυναμένοις τὸ
[3, 1]	περιεστήκασιν ἡμᾶς, οἳ τὸν λόγον	ἡμῖν	συντέμνουσιν, ἵνα μὴ ἐπὶ πολὺ
[3, 2]	τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει, οὐ βασκαίνουσα	ἡμῖν	τῆς γνώσεως, ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς
[3, 8]	φύσιν περὶ τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς	ἡμῶν	ἀέρα συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς τῇ
[3, 10]	ἐχθρῷ τόπον ἐν ταῖς καρδίαις	ἡμῶν	καταλείψομεν, διὰ τῆς συνεχοῦς μνήμης
[3, 3]	μὲν οὖν τισι τῶν πρὸ	ἡμῶν,	μὴ δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι
[3, 2]	ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν	ἡμῶν	πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου
[3, 8]	καὶ συνεχὲς τοῦ ἀέρος ἐναργῶς	ἡμῶν	ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος, καὶ παρὰ
[3, 5]	ὅτι αἱ συνεκτικαὶ τῆς ζωῆς	ἡμῶν	τέχναι τῆς ἐμπύρου ἐργασίας ἐπιδέονται
[3, 6]	τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´	ἡμῶν	τὸ διδασκάλιον τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν
[3, 4]	παρὰ τῆς Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν	ἡμῶν	τῷ νῷ πέρα τῶν συγκεχωρημένων
[3, 1]	στόματί μου. Χθὲς τοίνυν, καθόσον	ἦν	δυνατὸν, τῇ περὶ τὰ λόγια
[3, 5]	τοῦ παντός. Κολοβὸν γὰρ ἂν	ἦν	τὸ ὅλον ἑνὶ τῷ μεγίστῳ
[3, 4]	ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος ὃ	ἦν	ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀνὰ
[3, 2]	ἐν φωνῇ λόγου οὐδὲ οὕτως	ἦν	χρεία τῇ ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν
[3, 5]	ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος μὲν	ἦν,	ὡς ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ
[3, 9]	ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος,	ἣν	εἰς τὴν χείρονα μοῖραν οἱ
[3, 2]	ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν καθ´	ἣν	ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος ἡ κατασκευὴ
[3, 7]	ἡ γῆ τῆς τοιαύτης κλήσεως	ἠξιώθη.	Ἀλλὰ διὰ τὴν φύσιν τῶν
[3, 3]	τῆς θέας ὁ μακάριος Παῦλος	ἠξιώθη.	Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς
[3, 6]	καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς φησιν	Ἡσαΐας	ἐν οἷς πρὸς τὸν τῶν
[3, 8]	ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν	ἡσυχίᾳ	πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009