Homélie, Chap.
[3, 3]	ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς	χαλκείοις	συνεχῶς τὰ ὦτα κατακρουόμενοι. Ὧν
[3, 8]	φησὶν, ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς οὐρανὸς	χαλκοῦς.	Τί τοῦτο λέγων; Τὴν παντελῆ
[3, 1]	δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν	χάριν	τῶν γεγραμμένων, φυσικῶς ἔχουσαν τὸ
[3, 6]	φρεάτων σύρροιαι, καὶ ποταμῶν ῥεύματα,	χειμάρρων	τε καὶ ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ
[3, 7]	τὸ νότιον μέρος κατὰ τὰς	χειμερινὰς	τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν δὲ ἐπὶ
[3, 6]	γε τῆς ἕω, ἀπὸ μὲν	χειμερινῶν	τροπῶν ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς
[3, 10]	λόγοις ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ	χεὶρ	καθ´ ἑαυτὴν, καὶ ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ,
[3, 9]	ἡ ἄβυσσος, ἣν εἰς τὴν	χείρονα	μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ
[3, 9]	αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν	χειρῶν	αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ τις οὐρανοὺς
[3, 1]	ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα	χθὲς	ἐπελθὼν ὁ λόγος καὶ διελὼν
[3, 2]	ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἤδη καὶ	χθὲς	ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω φῶς.
[3, 1]	ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου.	Χθὲς	τοίνυν, καθόσον ἦν δυνατὸν, τῇ
[3, 8]	παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ	χιὼν	καταφέρεται. Καὶ ὅλως, κατὰ τὸν
[3, 6]	ὅ τε Βάκτρος, καὶ ὁ	Χοάσπης,	καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ
[3, 9]	εἰς τὴν κοινὴν τῆς κτίσεως	χοροστασίαν	παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ
[3, 2]	τοὺς ψόφους, ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων	χρεία,	ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν
[3, 3]	ἐπειδὴ καὶ ὄνομα ἕτερον καὶ	χρεία	ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται,
[3, 2]	δυναμένων τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς	χρεία	λόγου τοῖς δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ
[3, 2]	φωνῇ λόγου οὐδὲ οὕτως ἦν	χρεία	τῇ ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν τῶν
[3, 5]	τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς οὖν	χρεία	τοῦ ἀμύθητον ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ
[3, 3]	πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ	χρείαν	ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ
[3, 5]	μέλλον, καὶ διὰ τὴν ἐφεξῆς	χρείαν	τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς οὖν
[3, 6]	ὁ Νύσης καὶ ὁ καλούμενος	Χρεμέτης,	καὶ πρός γε ἔτι ὁ
[3, 5]	ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην	χρὴ	τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος
[3, 2]	τοιαύτης περιόδου λέγειν τὸν Θεὸν	χρῄζειν	πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν;
[3, 10]	ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι	χρήσιμον	ἐν αὐτοῖς, τοῦτο τῇ μνήμῃ
[3, 7]	Ἐπειδὴ λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν	χροίαν,	ἀλλ´ οὐχὶ ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς,
[3, 5]	ὑετοῦ) ᾔδει πόσον τῷ κόσμῳ	χρόνον	ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην
[3, 5]	ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς	χρόνον	διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος.
[3, 3]	καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε	χρόνου	εἰδότος φείδεσθαι, οὔτε τῆς συνέσεως
[3, 1]	τὸ δανεισθὲν τῷ Θεῷ τοῦ	χρόνου	μέρος οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν
[3, 7]	καὶ τεναγώδη χώραν ἐν βραχυτάτῃ	χρόνου	ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν
[3, 10]	δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ μέσου	χρόνου	τὰς φροντίδας διαθεμένοις, καθαρᾷ μεριμνῶν
[3, 3]	ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι	χρώμενοι,	καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι
[3, 5]	ὡς ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ	χύσις,	πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ
[3, 7]	θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη	χώραν	ἐν βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον
[3, 8]	ὅσα τὴν ἄνω κατέχειν διατέτακται	χώραν.	Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων περὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009