Homélie, Chap.
[3, 4]	λέγεται. Ἔστι δὲ τὸ μὲν	μαθηματικὸν	τὸ ἐν μόναις ταῖς διαστάσεσι
[3, 4]	πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ	μαθηματικοῦ	λέγεται. Ἔστι δὲ τὸ μὲν
[3, 6]	ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν	Μαιῶτιν	ἔξεισι λίμνην. Καὶ πρὸς τούτοις
[3, 3]	ἐπιζητοῦμεν, οὗ τῆς θέας ὁ	μακάριος	Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς
[3, 7]	ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου	μάλιστα	γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν κοῦφον
[3, 4]	δὴ πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι	μάλιστα	μὲν οὐκ εἴ τι πρὸς
[3, 1]	~Τὰ τῆς πρώτης ἡμέρας ἔργα,	μᾶλλον	δὲ τὰ τῆς μιᾶς· μὴ
[3, 3]	παρὰ τὸν ἕνα, τότε καὶ	μᾶλλον	καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου
[3, 3]	περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´ ἂν	μᾶλλον	τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς
[3, 4]	τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως	μαρτυρία.	~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ συνεχῆ τῆς
[3, 1]	κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ	με,	ὅτι πολλοὶ τεχνῖται τῶν βαναύσων
[3, 10]	ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ	μεγάλα	δημιουργήσας Θεὸς, καὶ τὰ μικρὰ
[3, 1]	μέρος οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν	μεγάλῃ	ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ.
[3, 7]	τὸ τέλος. Καίτοιγε ὁρῶμεν τὴν	μεγάλην	τοῦ τὰ πάντα κυβερνῶντος σοφίαν,
[3, 5]	ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ ἀρχῆς τοῦ	μεγάλου	τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ μέλλον, καὶ
[3, 4]	ἢ ὁ μὴ ἀκούων οὕτω	μεγαλοφώνως	ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος; Καὶ τίς
[3, 7]	ὃ κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ	μεγέθει,	πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν
[3, 3]	Ὧν τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ	μέγεθος	οὐδὲν ἡγούμεθα διαφέρειν τῆς κοίλης
[3, 10]	τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε, καὶ ἐκ	μεγέθους	καὶ καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν
[3, 5]	ἦν τὸ ὅλον ἑνὶ τῷ	μεγίστῳ	καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα
[3, 6]	ἀπορρίψας τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι	μεθ´	ἡμῶν τὸ διδασκάλιον τῆς ἀληθείας,
[3, 7]	μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι	μείωσιν	ἐκ τοῦ ἡλίου φασί. ~Καὶ
[3, 10]	συσχεῖν, καὶ διὰ τῆς φιλοπόνου	μελέτης,	οἷον διά τινος πέψεως, τὴν
[3, 3]	πολλῆς τῆς περὶ τὸ ἀκούειν	μελέτης	τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ
[3, 1]	μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ	μέλι	τῷ στόματί μου. Χθὲς τοίνυν,
[3, 10]	μέρος ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται·	μέλλει	δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ
[3, 5]	τοῦ μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ	μέλλον,	καὶ διὰ τὴν ἐφεξῆς χρείαν
[3, 3]	φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν	μελῳδίαις	ἡδονὴν ὑπερβάλλειν. Εἶτα ἐπειδὰν τὴν
[3, 10]	καὶ ἕκαστον τῶν τοῦ ἀνδριάντος	μελῶν	διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν φανείη
[3, 9]	ἄνω μὲν ἐπὶ τοῦ στερεώματος	μεμενηκέναι	τὰς κρείττονας, κάτω δὲ τοῖς
[3, 8]	ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν	μὲν	αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς
[3, 7]	λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν	μὲν	αὐτὸν ἐπὶ τὸ νότιον μέρος
[3, 2]	κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ	μὲν	γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ
[3, 4]	ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ	μὲν	γὰρ ἔξωθεν στερεὸν λέγουσι σῶμα
[3, 8]	τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον. Οἱ	μὲν	γὰρ κατηναγκασμένον τὸ πιθανὸν τοῖς
[3, 7]	τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται	μὲν	γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς
[3, 6]	ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν. Ἐκ	μέν	γε τῆς ἕω, ἀπὸ μὲν
[3, 9]	αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ τις οὐρανοὺς	μὲν	εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα
[3, 4]	πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ	μὲν	ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ ἐν
[3, 3]	τοῦ προτέρου, διὰ τὸ ἐκεῖ	μὲν	ἐν κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ
[3, 6]	τε καὶ Ἴστρος· ὧν ὁ	μὲν	ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται
[3, 6]	ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ	μὲν	ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται
[3, 9]	τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι· καὶ ἄνω	μὲν	ἐπὶ τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι τὰς
[3, 8]	τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς κυρίως	μὲν	ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´
[3, 8]	καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι	μὲν	ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι,
[3, 1]	τὴν ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν	μὲν	ἑωθινὴν τροφὴν τῶν ψυχῶν, τὴν
[3, 5]	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος	μὲν	ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν ὑδάτων
[3, 7]	ἡλίου μάλιστα γίνεται διακρίσεως, τὸ	μὲν	κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ
[3, 7]	τινὰ διακριτικὸν τοῦ ὑγροῦ· τὸ	μὲν	λεπτὸν καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ
[3, 4]	μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι δὲ τὸ	μὲν	μαθηματικὸν τὸ ἐν μόναις ταῖς
[3, 2]	Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον	μὲν	ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων τύπος
[3, 4]	πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα	μὲν	οὐκ εἴ τι πρὸς ἡμᾶς
[3, 2]	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ
[3, 3]	δευτέρου ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα	μὲν	οὖν οἱ ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες
[3, 3]	τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν λόγον. Εἴρηται	μὲν	οὖν τισι τῶν πρὸ ἡμῶν,
[3, 7]	ὑγρῶν γινομένης. Σὺ δὲ τῷ	μὲν	πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς
[3, 4]	Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς, εἰ σφαιρικὸν	μὲν	τὸ σῶμα τοῦ στερεώματος, ὡς
[3, 9]	ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον	μὲν	τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ
[3, 5]	θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία	μὲν	τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις διὰ
[3, 5]	φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου· πῦρ	μὲν	τοῦ ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει·
[3, 6]	τὸ διδασκάλιον τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν	μὲν	τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ
[3, 10]	ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς	μὲν	φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς
[3, 6]	μέν γε τῆς ἕω, ἀπὸ	μὲν	χειμερινῶν τροπῶν ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ
[3, 9]	τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ	μέντοι	κἂν εἰς δοξολογίαν ποτὲ τοῦ
[3, 6]	φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται	μέντοι	ὅτε καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ
[3, 2]	ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν	μέντοι	πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ
[3, 10]	τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον. Ὁ	μέντοι	τεχνίτης καὶ πρὸ τῆς συνθέσεως
[3, 1]	τῆς καρδίας πᾶσαν τοῦ βίου	μέριμναν,	καὶ ὅλον μοι σεαυτὸν ἐνταῦθα
[3, 10]	χρόνου τὰς φροντίδας διαθεμένοις, καθαρᾷ	μεριμνῶν	τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν ἑσπερινὴν
[3, 10]	τῶν γινομένων προθέμενος, τὰ κατὰ	μέρος	γινόμενα ὡς συμπληρωτικὰ τοῦ τέλους,
[3, 10]	νῦν ἔντεχνος ἐπαινέτης τῶν κατὰ	μέρος	ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει
[3, 7]	μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ νότιον	μέρος	κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα,
[3, 1]	δανεισθὲν τῷ Θεῷ τοῦ χρόνου	μέρος	οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ
[3, 7]	ἡ αὐτὴ εὐκρασία συντηρηθῇ, κατὰ	μέρος	τῆς ὑφαιρέσεως τῶν ὑγρῶν γινομένης.
[3, 6]	εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς	μεσημβρίας	ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ
[3, 4]	στερεώματος, καὶ διὰ τίνα αἰτίαν	μεσιτεύειν	ἐτάχθη τῷ ὕδατι. Τὸ τοῦ
[3, 4]	ἀμιγὲς, ἢ τῆς πρὸς τὸ	μέσον,	ἢ τῆς πρὸς τὸ ἀντικείμενον
[3, 4]	καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ	μέσον	τοῦ ὕδατος ὃ ἦν ὑποκάτω
[3, 4]	ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀνὰ	μέσον	τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ
[3, 5]	ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ	μέσον	ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος μὲν
[3, 7]	ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ	μέσον	ὕδατος καὶ ὕδατος. Εἴρηται τί
[3, 2]	ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ	μέσον	ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἤδη καὶ
[3, 4]	ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ	μέσον	ὕδατος καὶ ὕδατος. Καὶ ἐποίησεν
[3, 2]	προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ	μέσον	ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον μὲν
[3, 5]	οὖσαν τοῦ ὕδατος ἀπαιωροῦσι τοῦ	μέσου	τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ
[3, 10]	ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ	μέσου	χρόνου τὰς φροντίδας διαθεμένοις, καθαρᾷ
[3, 7]	~Διὰ τοῦτο Γενηθήτω στερέωμα ἐν	μέσῳ	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον
[3, 2]	ὁ Θεὸς γενηθήτω στερέωμα ἐν	μέσῳ	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον
[3, 4]	ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν	μέσῳ	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον
[3, 6]	ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ δὲ τῶν	μέσων	τῆς ἀνατολῆς ὅ τε Βάκτρος,
[3, 6]	Ὧν ἐστὶ καὶ ὁ Ῥοδανὸς	μετὰ	μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν
[3, 4]	ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι	μετὰ	τὸ προστάξαι τὸν Θεὸν, Γενηθήτω
[3, 2]	τύπος ἐγγίνεται τῇ νοήσει, ἔπειτα	μετὰ	τὸ φαντασθῆναι, ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων
[3, 1]	ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας θαύματα	μεταβαίνει.	Λέγω δὲ τοῦτο οὐκ ἐπὶ
[3, 7]	ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν	μεταβαλλόμενοι,	μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι μείωσιν
[3, 7]	ὥστε τῇ κατὰ μικρὸν αὐτοῦ	μεταβάσει	τῷ περὶ γῆν τόπῳ τὴν
[3, 7]	τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς	μεταβολῆς	ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς
[3, 2]	ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων	μεταδίδοσθαι	δυναμένων τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς
[3, 2]	καρδίᾳ νοημάτων τοῦ θελήματος ἡ	μετάδοσις.	Ὅπερ οὖν ἔφην, ὥστε διαναστῆναι
[3, 8]	καθ´ ὁμοίωσιν δὲ καὶ τούτου	μεταλαμβάνοντος	τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν δὲ πολλαχοῦ
[3, 4]	ἡ τοῦ σπέκλου φύσις ἐν	μετάλλοις	συνισταμένη. Λίθος δέ ἐστι διαυγὴς,
[3, 4]	δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν	μεταποιεῖσθαί	φασιν, ἢ ἡ τοῦ σπέκλου
[3, 7]	τοῦ τὰ πάντα κυβερνῶντος σοφίαν,	μετατιθεῖσαν	τὸν ἥλιον ἐξ ἑτέρων εἰς
[3, 7]	δὲ ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα	μετατιθέντα,	κἀκεῖθεν ἐπὶ τὰ προσάρκτια ὑπὸ
[3, 5]	Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ	μέτρῳ	διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ, κατὰ
[3, 7]	τοῖς κάτω, ἵν´ ἐξ ἀρχῆς	μέχρι	τέλους ἡ αὐτὴ εὐκρασία συντηρηθῇ,
[3, 5]	οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε	μέχρι	τῶν τεταγμένων ὅρων τῆς τοῦ
[3, 4]	τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ ὁ	μὴ	ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ
[3, 7]	τὸν ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν	μὴ	ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´
[3, 7]	εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ εἰ	μὴ	αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε
[3, 1]	μᾶλλον δὲ τὰ τῆς μιᾶς·	μὴ	γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ
[3, 3]	οὖν τισι τῶν πρὸ ἡμῶν,	μὴ	δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην,
[3, 4]	Πνεύματος; Καὶ τίς τυφλός; Ὁ	μὴ	ἐνορῶν ταῖς οὕτως ἐναργέσι περὶ
[3, 1]	τὸν λόγον ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα	μὴ	ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται.
[3, 3]	καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι	μὴ	ἔχειν φύσιν ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι
[3, 1]	Κἂν ἐν τῷ παρόντι δὲ	μὴ	κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ τὰ
[3, 7]	Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει	μὴ	οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ;
[3, 7]	πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν	μὴ	πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι·
[3, 4]	νῷ πέρα τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι.	Μὴ	παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο
[3, 5]	πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ	μὴ	παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ
[3, 3]	ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς,	μὴ	πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ
[3, 7]	ἐξ ἑτέρων εἰς ἕτερα, ἵνα	μὴ	τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ
[3, 7]	εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς εἰ	μὴ	τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν
[3, 4]	φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς	μηδὲ	ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ τὸ
[3, 8]	κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα συνισταμένην. Καὶ	μηδεὶς	τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ οὐρανοῦ
[3, 7]	περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι,	μηδεμίαν	τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι μείωσιν ἐκ
[3, 7]	Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς	μηδὲν	δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν
[3, 4]	ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς Γραφῆς,	μηδὲν	ἐπιτρέπειν ἡμῶν τῷ νῷ πέρα
[3, 4]	ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον· καὶ	μηδὲν	τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές
[3, 3]	εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ οὐρανῷ,	μηδὲν	ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου ἢ τρίτου
[3, 4]	τῶν οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις. Οὐ	μὴν,	οὐδὲ εἰ πάντα ἐν ἅπασίν
[3, 5]	περιουσίας κατὰ τὴν κτίσιν. Ἀλλὰ	μὴν	τό γε τοῦ πυρὸς ἀναγκαῖον
[3, 8]	ἀπὸ ἡλίου τροπῶν, καὶ συνόδων	μηνῶν,	καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων καὶ
[3, 4]	ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου γε ἕνεκεν	μήτε	αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν
[3, 5]	μήτε στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα,	μήτε	ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου
[3, 4]	ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα,	μήτε	ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ δυναμένοις
[3, 4]	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς εὑρεθῇ,	μήτε	κατεδηδεσμένος σηπεδόνι τινὶ, μήτε τὸ
[3, 7]	οἵ γε τὴν θάλασσαν λέγουσι	μήτε	πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς ἐκ τῆς
[3, 5]	ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει δὲ	μήτε	στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα, μήτε
[3, 4]	εὑρεθῇ, μήτε κατεδηδεσμένος σηπεδόνι τινὶ,	μήτε	τὸ βάθος ὑπερρηγμένος ταῖς διαφύσεσι,
[3, 3]	διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας	μίαν	τε καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι
[3, 1]	ἔργα, μᾶλλον δὲ τὰ τῆς	μιᾶς·	μὴ γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς
[3, 4]	ἁπλῶν, ἢ τὸ ἀπὸ τούτων	μίγμα	φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς
[3, 10]	μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς, καὶ τὰ	μικρὰ	ταῦτα λεχθῆναι οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν
[3, 7]	τροπὰς ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ	μικρὸν	αὐτοῦ μεταβάσει τῷ περὶ γῆν
[3, 5]	τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως κατὰ	μικρὸν	τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον
[3, 4]	τὸ βάθος ὑπερρηγμένος ταῖς διαφύσεσι,	μικροῦ	τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν ἔοικεν.
[3, 10]	χρήσιμον ἐν αὐτοῖς, τοῦτο τῇ	μνήμῃ	συσχεῖν, καὶ διὰ τῆς φιλοπόνου
[3, 10]	ἡμῶν καταλείψομεν, διὰ τῆς συνεχοῦς	μνήμης	ἔνοικον ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν·
[3, 1]	τοῦ βίου μέριμναν, καὶ ὅλον	μοι	σεαυτὸν ἐνταῦθα συνάγαγε. Οὐ γὰρ
[3, 7]	τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ νόει	μοι	τόπον τινὰ διακριτικὸν τοῦ ὑγροῦ·
[3, 9]	ἄβυσσος, ἣν εἰς τὴν χείρονα	μοῖραν	οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ
[3, 10]	τὸ ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς	μόλις	ποτὲ, καὶ τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται
[3, 4]	τὸ μὲν μαθηματικὸν τὸ ἐν	μόναις	ταῖς διαστάσεσι τὸ εἶναι ἔχον,
[3, 4]	ταῖς οὕτως ἐναργέσι περὶ τοῦ	Μονογενοῦς	ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη ἡ
[3, 2]	ἡμᾶς εἰς τὴν περὶ τοῦ	Μονογενοῦς	ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ ἐν
[3, 9]	τῆς δοξολογίας τοῦ κτίσαντος. Οὐ	μόνον	γὰρ τὸ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν
[3, 2]	ἵνα δείξῃ ὅτι οὐχὶ γενέσθαι	μόνον	ἐβουλήθη τὴν κτίσιν, ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	τοῦ λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ	μόνον	ὅτι αἱ συνεκτικαὶ τῆς ζωῆς
[3, 5]	τοῦ πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ	μόνον	πρὸς τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν,
[3, 4]	Κύριος στερέωμά μου, καὶ καταφυγή	μου·	καὶ, Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους
[3, 4]	ὡς ὅταν λέγῃ, Κύριος στερέωμά	μου,	καὶ καταφυγή μου· καὶ, Ἐγὼ
[3, 1]	Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ λάρυγγί	μου	τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι
[3, 1]	σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί	μου.	Χθὲς τοίνυν, καθόσον ἦν δυνατὸν,
[3, 3]	δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης	μυθοποιίας	πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι·
[3, 9]	ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις	μύθους	ἀποπεμψάμενοι, τὸ ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν,
[3, 2]	νόημα σαφηνίζει; Καὶ πῶς οὐ	μυθῶδες	τῆς τοιαύτης περιόδου λέγειν τὸν
[3, 6]	τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ	μυρίοι	ἕτεροι ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων τόπων
[3, 6]	πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ	μυρίοις	ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν
[3, 5]	αὐτῷ δήπου πάντως καὶ τὸ	μυρίον	ὕδωρ ἐκεῖνο, διά τε τὴν
[3, 6]	ἐστὶ καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ	μυρίων	ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων,
[3, 6]	σου ξηρανῶ. Ὥστε ἀπορρίψας τὴν	μωρανθεῖσαν	σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´ ἡμῶν τὸ
[3, 8]	Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν. Καὶ	Μωϋσῆς	εὐλογῶν τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009