Homélie, Chap.
[3, 4]	στερεὸν λέγουσι σῶμα τὸ οἷον	ναστὸν	καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν
[3, 8]	τόπον οὐρανὸν λεγόμενον (διὰ τὸ	ναστὸν	καὶ συνεχὲς τοῦ ἀέρος ἐναργῶς
[3, 6]	μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν	ναυσιπόρων,	οἳ τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας καὶ
[3, 6]	καὶ πρός γε ἔτι ὁ	Νεῖλος,	ὃς οὐδὲ ποταμοῖς τὴν φύσιν
[3, 8]	ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ	νέφει	νοτίδες ἀλλήλαις προσχωρήσωσι, σταγόνες γίγνονται,
[3, 7]	νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ ἀέριον,	νεφουμένου	τοῦ ἄνω τόπου ἐκ τῆς
[3, 8]	ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ	νέφους,	ἡ χιὼν καταφέρεται. Καὶ ὅλως,
[3, 4]	τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς κοιλότησι τῶν	νεφῶν,	καὶ διὰ τὸ βιαίως ἐκρήγνυσθαι
[3, 7]	καὶ τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ	νόει	μοι τόπον τινὰ διακριτικὸν τοῦ
[3, 9]	τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν ἐπετάχθη,	νοερά	τις ἔσται καὶ ἀόρατος φύσις.
[3, 2]	καὶ ἡ πρώτη ὁρμὴ τοῦ	νοεροῦ	κινήματος, τοῦτο Λόγος ἐστὶ τοῦ
[3, 2]	τῶν φωνητικῶν ὀργάνων παραδοὺς τὰ	νοηθέντα,	οὕτω διὰ τῆς τοῦ ἀέρος
[3, 2]	Θεὸν χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν	νοηθέντων	δήλωσιν; Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι
[3, 2]	τῇ ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν τῶν	νοηθέντων	μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε
[3, 2]	φωνῆς κίνησιν, ἐν τῷ κρυπτῷ	νόημα	σαφηνίζει; Καὶ πῶς οὐ μυθῶδες
[3, 2]	τοῖς δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ τοῦ	νοήματος	κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ
[3, 2]	εἴποι τις, τῶν ἐν καρδίᾳ	νοημάτων	τοῦ θελήματος ἡ μετάδοσις. Ὅπερ
[3, 9]	ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ	νοημάτων	ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις
[3, 2]	τῶν πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται τῇ	νοήσει,	ἔπειτα μετὰ τὸ φαντασθῆναι, ἀπὸ
[3, 9]	μύθους ἀποπεμψάμενοι, τὸ ὕδωρ, ὕδωρ	νοήσωμεν,	καὶ τὴν διάκρισιν τὴν ὑπὸ
[3, 4]	ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι προσήκει	νομίζειν,	ἤ τινι τοιαύτῃ ὕλῃ ἐκ
[3, 8]	δρόσον ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων	νοοῦμεν	ὅσα τὴν ἄνω κατέχειν διατέτακται
[3, 10]	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι	νοούμενα	καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ
[3, 7]	τὴν ἐν τοῖς οὖσιν ἐξαναλῶσαι	νοτίδα;	Διὰ ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου
[3, 8]	καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει	νοτίδες	ἀλλήλαις προσχωρήσωσι, σταγόνες γίγνονται, τῷ
[3, 3]	οὐδὲν ἡγούμεθα διαφέρειν τῆς κοίλης	νοτίδος	τῆς ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς κρουνοῖς,
[3, 7]	νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ	νότιον	μέρος κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς
[3, 9]	ἐν τούτοις λόγος παρὰ τῶν	νοῦν	ἐχόντων τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος, συμπληρωτικός ἐστι
[3, 2]	οὖν ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν	νοῦν	ἡμῶν πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ
[3, 5]	οὐδὲ τῶν πάνυ κατησκημένων τὸν	νοῦν,	καὶ περὶ τὴν φθειρομένην ταύτην
[3, 10]	καὶ ἐν ὕδατι, καὶ ἐν	νυκτὶ,	καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἐν
[3, 7]	κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα,	νῦν	δὲ ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα
[3, 2]	φῶς· εἶτα, Ἐποίησε τὸ στερέωμα·	νῦν	δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ
[3, 10]	Τοιοῦτος οὖν δή τις καὶ	νῦν	ἔντεχνος ἐπαινέτης τῶν κατὰ μέρος
[3, 1]	τὴν δὲ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην ποιησάμενος,	νῦν	ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας θαύματα
[3, 10]	ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις,	νῦν	καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς
[3, 7]	θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ	νῦν	μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ νότιον
[3, 4]	βροντῆς ἡ Γραφὴ προσηγόρευσεν. Καὶ	νῦν	τοίνυν ἡγούμεθα ἐπί τινος στερρᾶς
[3, 6]	ὅ τε Αἰγὼν καὶ ὁ	Νύσης	καὶ ὁ καλούμενος Χρεμέτης, καὶ
[3, 4]	Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν ἡμῶν τῷ	νῷ	πέρα τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009