Homélie, Chap.
[3, 10]	ἐν πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ	λαμβάνειν	ἡμᾶς τοῦ εὐεργέτου τὰ ὑπομνήματα.
[3, 4]	τοῦ ὑγροῦ διηθήσεως τὴν ἀρχὴν	λαμβανούσῃ,	ὁποία ἐστὶν ἥ τε τοῦ
[3, 1]	παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ	λάρυγγί	μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ
[3, 7]	βάρος καὶ ἀντέρεισιν, οὐ ταύτην	λέγει	στερέωμα. Ἢ οὕτω ἂν κυριώτερον
[3, 2]	τῶν νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ εὐσεβέστερον	λέγειν,	ὅτι τὸ θεῖον βούλημα καὶ
[3, 7]	ἐκεῖνοι λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ	λέγειν	περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει
[3, 4]	ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν εἴη	λέγειν,	τίς ἡ φύσις τοῦ στερεώματος,
[3, 2]	οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης περιόδου	λέγειν	τὸν Θεὸν χρῄζειν πρὸς τὴν
[3, 4]	τὸ κραταιὸν καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα	λέγειν,	ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις
[3, 4]	ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ	λέγεται.	Ἔστι δὲ τὸ μὲν μαθηματικὸν
[3, 8]	οὖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι	λέγῃ	δρόσον ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων
[3, 4]	ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν· ὡς ὅταν	λέγῃ,	Κύριος στερέωμά μου, καὶ καταφυγή
[3, 4]	φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς ὅταν	λέγῃ·	Ὁ στερεῶν βροντήν. Τὴν γὰρ
[3, 9]	ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν	λέγῃ	τις οὐρανοὺς μὲν εἶναι τὰς
[3, 7]	κἂν μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ	λεγόμενον,	ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν
[3, 8]	πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν	λεγόμενον	(διὰ τὸ ναστὸν καὶ συνεχὲς
[3, 3]	τῆς αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα	λέγοντες	ἀπαιτῶνται, τί φασιν; Ὅτι διὰ
[3, 8]	λόγον, οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι	λέγοντες,	καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ τῶν
[3, 7]	Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης	λέγοντες,	πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ
[3, 9]	ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις	λέγοντες	πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς ἐκ
[3, 7]	περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν θάλασσαν	λέγουσι	μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς ἐκ
[3, 4]	Οἱ μὲν γὰρ ἔξωθεν στερεὸν	λέγουσι	σῶμα τὸ οἷον ναστὸν καὶ
[3, 7]	θερμὸν εἶναι τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι	λέγουσι·	τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν περίεστι.
[3, 1]	τὰ τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει.	Λέγω	δὲ τοῦτο οὐκ ἐπὶ τὴν
[3, 5]	ἐμπύρου ἐργασίας ἐπιδέονται πᾶσαι, ὑφαντικὴ,	λέγω,	καὶ σκυτοτομικὴ, καὶ οἰκοδομικὴ, καὶ
[3, 4]	εἶναι ἔχον, ἐν τῷ πλάτει,	λέγω,	καὶ τῷ βάθει, καὶ τῷ
[3, 6]	τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται· Ὁ	λέγων	τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας
[3, 8]	κεφαλῆς οὐρανὸς χαλκοῦς. Τί τοῦτο	λέγων;	Τὴν παντελῆ ξηρασίαν καὶ ἐπίλειψιν
[3, 4]	ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ	λείως	περιηγμένον· ὅπου γε ὁρῶμεν τῶν
[3, 1]	θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ οὐ	λέληθέ	με, ὅτι πολλοὶ τεχνῖται τῶν
[3, 7]	διὰ τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων	λεπτὴν	οὖσαν καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ
[3, 7]	διακριτικὸν τοῦ ὑγροῦ· τὸ μὲν	λεπτὸν	καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω
[3, 7]	στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει τῶν	λεπτοτάτων	καὶ τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ
[3, 7]	ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ	λεπτοῦ	καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης
[3, 8]	μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ	λεπτῶς	ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες ἀλλήλαις
[3, 7]	πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ	λευκός	ἐστι, φασὶ, τὴν χροίαν, ἀλλ´
[3, 10]	Θεὸς, καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα	λεχθῆναι	οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν σύνεσιν ἐν
[3, 4]	ὁρῶμεν τῶν τε λουτρῶν τοὺς	λιθίνους	ὀρόφους, καὶ τὰς τῶν ἀντρωδῶν
[3, 4]	σπέκλου φύσις ἐν μετάλλοις συνισταμένη.	Λίθος	δέ ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ
[3, 4]	ἐστὶν ἥ τε τοῦ κρυστάλλου	λίθου,	ὃν δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος
[3, 7]	καὶ κρῆναι, καὶ τενάγη, καὶ	λίμναι,	καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς
[3, 6]	ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι	λίμνην.	Καὶ πρὸς τούτοις ὁ Φάσις
[3, 1]	φησὶ, τῷ λάρυγγί μου τὰ	λόγιά	σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί
[3, 1]	ἦν δυνατὸν, τῇ περὶ τὰ	λόγια	τοῦ Θεοῦ διατριβῇ τὰς ψυχὰς
[3, 9]	τῶν οὐρανῶν παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ	λογικὴν	αὐτὰ φύσιν παρὰ τοῦτο τιθέμεθα.
[3, 2]	τοῦ προσώπου πρὸς ὃν οἱ	λόγοι,	σοφῶς καὶ ἐντέχνως τὸ σχῆμα
[3, 10]	περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν	λόγοι,	ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς
[3, 8]	γὰρ κατηναγκασμένον τὸ πιθανὸν τοῖς	λόγοις	ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων
[3, 10]	τοῦ τέλους, τοῖς τεχνικοῖς ἑαυτοῦ	λόγοις	ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ χεὶρ
[3, 9]	καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον μὲν τὸν	λόγον	ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ
[3, 3]	ἡμεῖς ἐπὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν	λόγον.	Εἴρηται μὲν οὖν τισι τῶν
[3, 8]	Καὶ ὅλως, κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον,	ἔξεστί σοι ὁρᾶν πᾶσαν τοῦ
[3, 5]	τὰ συνεχῆ τῆς ἐξηγήσεως τὸν	λόγον	ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ
[3, 1]	συμπορίζοντες, περιεστήκασιν ἡμᾶς, οἳ τὸν	λόγον	ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα μὴ ἐπὶ
[3, 8]	πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται	λόγον,	οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες,
[3, 5]	ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν	λόγον·	οὐδὲ ἀπαιτήσει ἡμᾶς εὐθύνας, ἐπὶ
[3, 7]	ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν	λόγον	οὐκ ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ, διὰ
[3, 2]	παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν ὁ	λόγος	ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι, ἀλλὰ
[3, 2]	ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ κινήματος, τοῦτο	Λόγος	ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ
[3, 3]	καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου	λόγος.	Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ
[3, 1]	αὐτῇ γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν ὁ	λόγος	καὶ διελὼν τὴν ἐξήγησιν τοῖς
[3, 9]	φύσις. Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις	λόγος	παρὰ τῶν νοῦν ἐχόντων τεθεωρημένως
[3, 9]	ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐστί τις	λόγος	περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ
[3, 5]	πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος ὁ	λόγος	τῆς τοῦ ὕδατος περιουσίας κατὰ
[3, 5]	παντάπασιν, ὥστε τῆς ἐκ τοῦ	λόγου	διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι
[3, 2]	προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ ἐν φωνῇ	λόγου	οὐδὲ οὕτως ἦν χρεία τῇ
[3, 2]	τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς χρεία	λόγου	τοῖς δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ τοῦ
[3, 9]	αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ	λόγους	ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ
[3, 9]	προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους	λόγους	ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις
[3, 6]	τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ	λόγῳ,	ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν.
[3, 5]	τῶν ὑδάτων ἥδραστο φύσις. γὰρ	λόγῳ	τὴν γῆν βαρυτέραν οὖσαν τοῦ
[3, 10]	ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν τὸ τῷ	λόγῳ	τῆς τέχνης ἐκτελεσθὲν, καὶ πρὸς
[3, 10]	ψυχῇ πρὸς τὴν ἑσπερινὴν τῶν	λόγων	ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ
[3, 8]	ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν	λόγων	παραβαλλέτω. Ὅσῳ γὰρ τὸ ἐν
[3, 8]	προτιμότερον, τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων	λόγων	πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον.
[3, 8]	ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ τῶν σπερματικῶν	λόγων	τῶν ἐναπομενόντων τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν
[3, 4]	ὅπου γε ὁρῶμεν τῶν τε	λουτρῶν	τοὺς λιθίνους ὀρόφους, καὶ τὰς
[3, 7]	προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ	λυμήνηται	τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν
[3, 7]	ἑλκυσθέντος κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ	λυχνιαίου	πυρὸς, ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009