HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

α = 256 formes différentes pour 398 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[3, 4]   τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν ἔνδον ὄψιν εἰς

[3, 9]   τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν

[3, 9]   πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν εἰς τὴν χείρονα μοῖραν

[3, 5]   γὰρ ἐν τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν

[3, 6]   Θεὸν διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας τοὺς ποταμούς

[3, 9]   αἰνεῖν τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα

[3, 1]   πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος.

[3, 1]   πολλοὶ τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἀγαπητῶς ἐκ τῆς ἐφ´ ἡμέραν ἐργασίας

[3, 3]   Ταῦτα μὲν οὖν οἱ ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ

[3, 6]   ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν. ~Διὰ

[3, 5]   ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν

[3, 3]   Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν

[3, 10]   δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν

[3, 7]   ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ

[3, 6]   ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον σοφίαν

[3, 8]   ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ

[3, 6]   ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων τε καὶ ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ

[3, 8]   περὶ τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ

[3, 10]   καὶ ἐν γῇ, καὶ ἐν ἀέρι, καὶ ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐν

[3, 4]   ὑπερρηγμένος ταῖς διαφύσεσι, μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν ἔοικεν. Οὐδενὶ οὖν

[3, 7]   ἐξαναλῶσαι νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου τοῦ ἄνω τόπου ἐκ

[3, 8]   παντελῆ ξηρασίαν καὶ ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´ ὧν τῇ γῇ

[3, 8]   τὸ ναστὸν καὶ συνεχὲς τοῦ ἀέρος ἐναργῶς ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος,

[3, 4]   στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ

[3, 8]   τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν,

[3, 2]   νοηθέντα, οὕτω διὰ τῆς τοῦ ἀέρος τυπώσεως, κατὰ τὴν ἔναρθρον τῆς

[3, 4]   ἐστι, πῦρ μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ ἐν ὕδατι, καὶ τῶν

[3, 2]   φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς, οὐ

[3, 6]   δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ ὑπὲρ τῆς

[3, 5]   διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι αἱ συνεκτικαὶ τῆς ζωῆς ἡμῶν τέχναι

[3, 8]   τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι

[3, 5]   ἢ τῶν ἐνύδρων γένεσις, οὐχ αἱ τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ ἀρχῆς

[3, 6]   ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ τῆς καθ´ ἡμᾶς

[3, 6]   τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν καὶ ὁ Νύσης καὶ ὁ

[3, 10]   ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε

[3, 7]   τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη

[3, 3]   τῷ παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον

[3, 7]   ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου γε καὶ τὸν

[3, 6]   τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς

[3, 9]   τὰ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδατα αἰνεῖν τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς

[3, 4]   τοὺς στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ.

[3, 9]   Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ τὰ

[3, 9]   καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ δὲ

[3, 9]   αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν,

[3, 7]   συγκρίσει τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ νόει μοι τόπον

[3, 7]   οὖσαν καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει

[3, 4]   τὸ ἕτερον· καὶ μηδὲν τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές ἐστι καὶ

[3, 3]   Εἶτα ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται,

[3, 3]   περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς

[3, 9]   οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν

[3, 9]   στερεώματος γενομένην, κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν εἰς

[3, 2]   τῷ προστάγματι, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν καθ´ ἣν ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος

[3, 4]   τοῦ στερεώματος, καὶ διὰ τίνα αἰτίαν μεσιτεύειν ἐτάχθη τῷ ὕδατι. Τὸ

[3, 5]   περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν τοῦ πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς

[3, 3]   ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας μίαν τε καὶ πολλὰς,

[3, 4]   Αὕτη ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα.

[3, 1]   ἀλλὰ πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ

[3, 10]   καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[3, 10]   καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[3, 7]   τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ νόει μοι τόπον τινὰ

[3, 8]   οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ

[3, 2]   μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ

[3, 2]   βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου

[3, 3]   διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς

[3, 3]   τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς δὲ ἀξιοῦμεν

[3, 3]   ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ

[3, 3]   φείδεσθαι, οὔτε τῆς συνέσεως τῶν ἀκουόντων στοχαζομένου. Ἀλλὰ τὰ τῶν ἔξωθεν

[3, 4]   Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ

[3, 4]   κωφὸς, ἀλλ´ ἢ ὁ μὴ ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος;

[3, 4]   ἐὰν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς εὑρεθῇ, μήτε κατεδηδεσμένος σηπεδόνι τινὶ,

[3, 4]   ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ λείως περιηγμένον·

[3, 10]   λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν

[3, 8]   τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου

[3, 1]   καὶ διελὼν τὴν ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν μὲν ἑωθινὴν τροφὴν τῶν

[3, 8]   ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα

[3, 8]   ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὰς

[3, 1]   ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ,

[3, 6]   μεθ´ ἡμῶν τὸ διδασκάλιον τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον

[3, 10]   σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´ ἐκ τῶν ὁρωμένων τὸν

[3, 7]   ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς

[3, 3]   τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν,

[3, 1]   τε καὶ φίλον, τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ καὶ

[3, 9]   κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι

[3, 9]   τῷ Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ

[3, 5]   οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως

[3, 8]   φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς

[3, 2]   οὐ βασκαίνουσα ἡμῖν τῆς γνώσεως, ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον,

[3, 2]   ψόφους, ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι

[3, 3]   δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου, διὰ τὸ

[3, 5]   ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ συνεχῆ τῆς ἐξηγήσεως

[3, 1]   τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν χάριν τῶν γεγραμμένων,

[3, 4]   τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ ὁ μὴ ἀκούων οὕτω

[3, 9]   τις ἔσται καὶ ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις λόγος παρὰ

[3, 5]   σκυτοτομικὴ, καὶ οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ

[3, 1]   τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα

[3, 7]   λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν χροίαν, ἀλλ´ οὐχὶ ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς, τούτου

[3, 7]   μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον

[3, 10]   ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ περὶ

[3, 1]   ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ με, ὅτι

[3, 7]   γῆ τῆς τοιαύτης κλήσεως ἠξιώθη. Ἀλλὰ διὰ τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων

[3, 9]   κοινὴν τῆς κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας

[3, 2]   γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη τὴν κτίσιν, ἀλλὰ καὶ διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι

[3, 8]   τῆς ἐν τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς κατάραις τῷ

[3, 4]   εἴρηται ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ

[3, 5]   πρὸς τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ

[3, 2]   λόγος ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν καθ´ ἣν

[3, 7]   ἕνεκεν οὐδὲ πυρώδης τὴν φύσιν· ἀλλὰ καὶ τούτου φασὶ τὸ θερμὸν

[3, 10]   καλῶν, οἵα καὶ παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν τὸ τῷ λόγῳ τῆς

[3, 5]   ὕδατος περιουσίας κατὰ τὴν κτίσιν. Ἀλλὰ μὴν τό γε τοῦ πυρὸς

[3, 7]   τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ

[3, 1]   ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα

[3, 1]   τοῦ χρόνου μέρος οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ

[3, 3]   τῆς συνέσεως τῶν ἀκουόντων στοχαζομένου. Ἀλλὰ τὰ τῶν ἔξωθεν τοῖς ἔξω

[3, 5]   ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ

[3, 1]   οὐκ ἐν τῇ πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι

[3, 9]   ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ

[3, 9]   εἰς τὴν χείρονα μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη

[3, 5]   δὲ μήτε στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ

[3, 7]   τε γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν

[3, 8]   ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς

[3, 8]   λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες ἀλλήλαις προσχωρήσωσι, σταγόνες γίγνονται, τῷ βάρει

[3, 5]   πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου·

[3, 2]   ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ

[3, 3]   ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς

[3, 3]   εἰκόνα τῶν κάδων τῶν εἰς ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν

[3, 6]   τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ

[3, 3]   ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ ἔχειν φύσιν ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ τὸν ἕνα,

[3, 6]   ἐκδίδωσι. Καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι,

[3, 4]   γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς,

[3, 6]   καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ

[3, 4]   δὲ ἐν ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον·

[3, 7]   τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ

[3, 7]   ἐξ οὗ τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι.

[3, 10]   εὐεργέτου τὰ ὑπομνήματα. Οὔτε γὰρ ἁμαρτίαις καιρόν τινα δώσομεν, οὔτε τῷ

[3, 10]   εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

[3, 4]   ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές ἐστι καὶ ἀμιγὲς, ἢ τῆς πρὸς τὸ μέσον,

[3, 5]   διαθεμένου. Τίς οὖν χρεία τοῦ ἀμύθητον ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ

[3, 7]   ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ

[3, 3]   μίαν τε καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ

[3, 7]   ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος. Καίτοιγε ὁρῶμεν τὴν

[3, 4]   καὶ περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς περιφερείας

[3, 4]   ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν εἴη λέγειν, τίς ἡ φύσις

[3, 2]   χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι τις, τῶν ἐν καρδίᾳ

[3, 7]   ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ

[3, 5]   συμπλήρωσιν τοῦ παντός. Κολοβὸν γὰρ ἂν ἦν τὸ ὅλον ἑνὶ τῷ

[3, 9]   πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ

[3, 7]   ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ οὕτω ἂν κυριώτερον ἡ γῆ τῆς τοιαύτης

[3, 3]   τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ

[3, 7]   καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ

[3, 5]   τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν,

[3, 10]   ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν φανείη καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς

[3, 4]   στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος ὃ ἦν

[3, 4]   ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω

[3, 5]   λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος

[3, 7]   τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Εἴρηται

[3, 2]   τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἤδη

[3, 4]   τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Καὶ

[3, 2]   κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον

[3, 8]   οὐρανοῦ. Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν. Καὶ Μωϋσῆς

[3, 8]   τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ τῶν σπερματικῶν λόγων

[3, 4]   κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ

[3, 9]   στερέωμα ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν

[3, 10]   κατὰ μέρος ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον

[3, 5]   γιγνομένων σύστασίν τε καὶ διαμονήν· ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια

[3, 5]   τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις

[3, 5]   ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ

[3, 7]   τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος.

[3, 5]   μὴν τό γε τοῦ πυρὸς ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς οὕτως ἔξω

[3, 3]   ἀποδείξεσι χρώμενοι, καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ ἔχειν φύσιν ἄλλον

[3, 7]   διακαῆ; ὃς εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο,

[3, 4]   κατὰ τὴν ἔνδον κοιλότητα, τοῦτο ἀνάγκη καὶ τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς

[3, 6]   οἱ τὰς περιόδους τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ δὲ τῶν μέσων

[3, 9]   τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας

[3, 10]   τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ τὸν

[3, 8]   διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων περὶ τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου

[3, 8]   ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον

[3, 2]   καὶ ὕδατος. Πρῶτον μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται.

[3, 10]   δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ

[3, 5]   πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν

[3, 10]   τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς μόλις ποτὲ, καὶ τῷ

[3, 7]   καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος· ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου

[3, 7]   πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ τὸ

[3, 10]   πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον

[3, 7]   ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον

[3, 6]   ἀπὸ δὲ τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς ὅ τε Βάκτρος, καὶ ὁ

[3, 1]   ἐπὶ τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν χάριν τῶν

[3, 2]   τὴν ἐν τῇ κεφαλῇ συναίσθησιν ἀναφέρων τοὺς ψόφους, ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων

[3, 7]   τοῦ ἄνω τόπου ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ

[3, 7]   πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης

[3, 10]   ἰδίᾳ, καὶ ἕκαστον τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν

[3, 3]   ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε χρόνου εἰδότος φείδεσθαι, οὔτε

[3, 1]   θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς καρδίας πᾶσαν τοῦ

[3, 8]   ὑγρὸν ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν

[3, 4]   Γραφῇ σύνηθες, τὸ κραταιὸν καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ

[3, 7]   τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν

[3, 7]   χώραν ἐν βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ

[3, 4]   πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς, εἰ

[3, 7]   φύσιν, τὴν ἔχουσαν βάρος καὶ ἀντέρεισιν, οὐ ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ

[3, 7]   ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν

[3, 4]   ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι δὲ

[3, 8]   διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι

[3, 5]   μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν

[3, 4]   μέσον, ἢ τῆς πρὸς τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας· τούτου ἕνεκεν καταδεχόμεθα, τὸ

[3, 6]   τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι

[3, 8]   τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν

[3, 5]   τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ

[3, 4]   πρὸς τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ δὲ Γραφῇ σύνηθες,

[3, 4]   βροντήν. Τὴν γὰρ στερρότητα καὶ ἀντιτυπίαν τοῦ πνεύματος τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς

[3, 7]   στερεώματος ὄνομα. Ὅτι οὐχὶ τὴν ἀντίτυπον καὶ στερέμνιον φύσιν, τὴν ἔχουσαν

[3, 4]   λιθίνους ὀρόφους, καὶ τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν

[3, 7]   λεπτὸν καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον καὶ

[3, 4]   τὸ ὕδωρ κατασχεῖν ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν εἴη λέγειν,

[3, 8]   περὶ ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω κατέχειν διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ

[3, 9]   ἐκ τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι· καὶ ἄνω μὲν ἐπὶ τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι

[3, 7]   ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου τοῦ ἄνω τόπου ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν

[3, 4]   ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα, ἐν τοῖς ἄνω τοῦ τέγους ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις

[3, 6]   πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν

[3, 9]   Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ,

[3, 3]   ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς δὲ ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ

[3, 8]   ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι, Τὰ πετεινὰ

[3, 1]   γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν τῇ φύσει ἔχει,

[3, 8]   Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ

[3, 10]   κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς

[3, 10]   ἵν´ ἐκ τῶν ὁρωμένων τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε, καὶ ἐκ μεγέθους καὶ

[3, 9]   ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται καὶ ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις

[3, 7]   μέρος κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν δὲ ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ

[3, 5]   ἀπαιωροῦσι τοῦ μέσου τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως καὶ

[3, 7]   γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ καὶ γεῶδες

[3, 5]   ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον· οὐδὲ ἀπαιτήσει ἡμᾶς εὐθύνας, ἐπὶ τίνος ἡ

[3, 3]   αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί φασιν; Ὅτι διὰ τὴν

[3, 5]   πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν πρὸς

[3, 5]   γῆν βαρυτέραν οὖσαν τοῦ ὕδατος ἀπαιωροῦσι τοῦ μέσου τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες,

[3, 7]   Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν

[3, 3]   εἰς τὴν τοῦ ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης, ὡς οἴονται. Ἓν γάρ φασι

[3, 5]   πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ

[3, 10]   τὴν ἑσπερινὴν τῶν λόγων ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας

[3, 5]   διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι

[3, 4]   παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι τὸν

[3, 6]   Καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ

[3, 10]   καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν

[3, 4]   μὴν, οὐδὲ εἰ πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν ἐν γῇ,

[3, 5]   ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς

[3, 10]   τοῖς τεχνικοῖς ἑαυτοῦ λόγοις ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν,

[3, 5]   ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος μὲν ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν

[3, 3]   Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί φασιν,

[3, 8]   ἐναπομενόντων τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν.

[3, 3]   κόσμους εἶναί φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς

[3, 2]   δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν ὁ λόγος ἐν ψιλῷ τῷ

[3, 6]   κεχυμένον, καὶ ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ προσέτι παντὶ τῷ βάθει

[3, 9]   τὸ τῆς κακίας βάθος καταπεσόντα· ἅπερ ὡς ταραχώδη ὄντα καὶ στασιαστικὰ

[3, 9]   τὴν χείρονα μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ

[3, 3]   ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ

[3, 7]   ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει

[3, 1]   τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν

[3, 4]   καὶ τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι

[3, 3]   φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι,

[3, 3]   δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν,

[3, 7]   τῷ μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ

[3, 6]   τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις

[3, 5]   τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν ἄπλετος ἡ τοῦ ὕδατος φύσις τῇ

[3, 4]   Παιδικῆς γὰρ τῷ ὄντι καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν

[3, 8]   τῶν περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων

[3, 4]   στερέωμα ἢ ἐξ ἑνὸς τῶν ἁπλῶν, ἢ τὸ ἀπὸ τούτων μίγμα

[3, 4]   Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ εἴρηται ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ

[3, 6]   ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ

[3, 6]   περιόδους τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ δὲ τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς

[3, 8]   ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ ἡλίου τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν,

[3, 8]   τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν, καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων καὶ βουνῶν ἀεννάων

[3, 10]   ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα

[3, 6]   Ἐκ μέν γε τῆς ἕω, ἀπὸ μὲν χειμερινῶν τροπῶν ὁ Ἰνδὸς

[3, 9]   ~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐστί τις λόγος

[3, 9]   τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ κατὰ φύσιν ὕψους εἰς

[3, 4]   ἑνὸς τῶν ἁπλῶν, ἢ τὸ ἀπὸ τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι

[3, 6]   ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν

[3, 2]   ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται τῇ

[3, 2]   νοήσει, ἔπειτα μετὰ τὸ φαντασθῆναι, ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας καὶ

[3, 8]   εὐλογῶν τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ

[3, 7]   τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ

[3, 3]   ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ

[3, 9]   οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς τὴν

[3, 7]   συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας ἀπογεννᾶν. Ἐάν τε γὰρ τριβόμενα ξύλα

[3, 7]   λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν.

[3, 4]   οὕτως ἐναργέσι περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη ἡ φωνὴ

[3, 3]   τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι, καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις

[3, 9]   ὡς κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ πάνυ

[3, 9]   τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ δὲ ὑποκάτω

[3, 3]   αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν

[3, 1]   οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ

[3, 9]   τοῦ στερεώματος γενομένην, κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν

[3, 10]   οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα καὶ παρ´

[3, 5]   τοῦ πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ

[3, 6]   ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν καὶ ὁ

[3, 7]   καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ ποτίμου ὑπὸ

[3, 9]   ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις μύθους ἀποπεμψάμενοι, τὸ ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν, καὶ

[3, 9]   ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ,

[3, 6]   ὁ Φάσις τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν

[3, 2]   τινὰ καὶ ἐμφάσεις ὑποβάλλει τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς

[3, 6]   τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε ἀπορρίψας τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´

[3, 8]   μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὰς ἐπὶ

[3, 6]   ἀφ´ οὗ καὶ ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην.

[3, 10]   πρὸς δὲ τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς

[3, 4]   ἐκρήγνυσθαι τοὺς κατὰ τὰς βροντὰς ἀποτελοῦντος ψόφους, στερέωσιν βροντῆς ἡ Γραφὴ

[3, 7]   συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον οὐκ ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ, διὰ τὴν ἐκ

[3, 7]   ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ

[3, 2]   ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν

[3, 7]   τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν οὖσαν καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα

[3, 6]   καὶ ὁ Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ καὶ ὁ Τάναϊς

[3, 9]   ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ

[3, 1]   τῇ πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν

[3, 5]   ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν Ἰὼβ,

[3, 8]   τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ

[3, 6]   καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον

[3, 9]   κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ.

[3, 6]   ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ

[3, 2]   εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν

[3, 3]   εἰ ἕτερον παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο,

[3, 3]   ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ

[3, 4]   τῆς τοῦ ὑγροῦ διηθήσεως τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ, ὁποία ἐστὶν ἥ τε

[3, 5]   αἱ τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον

[3, 2]   γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν

[3, 7]   ἐναφιέντα τοῖς κάτω, ἵν´ ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους ἡ αὐτὴ εὐκρασία

[3, 3]   φασιν; Ὅτι διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον ἐκ

[3, 5]   τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ ἀρχῆς τοῦ μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ

[3, 9]   ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς

[3, 3]   κύκλων, καθ´ ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται

[3, 1]   προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει·

[3, 10]   τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ μέσου

[3, 9]   κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς ἐκ τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι·

[3, 2]   οὐδὲ οὕτως ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι

[3, 8]   πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει

[3, 7]   τόπου ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ κρῆναι, καὶ

[3, 5]   πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν ἄπλετος ἡ τοῦ

[3, 7]   πύρωσιν πρός γε τὸ τὰ αὐτὰ συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας

[3, 9]   οὐρανῶν παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ φύσιν παρὰ τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε

[3, 7]   τὰ αὐτὰ συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας ἀπογεννᾶν. Ἐάν τε γὰρ

[3, 9]   μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς

[3, 1]   πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν ὁ λόγος

[3, 7]   ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους ἡ αὐτὴ εὐκρασία συντηρηθῇ, κατὰ μέρος τῆς

[3, 9]   κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους

[3, 9]   καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν

[3, 4]   τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας.

[3, 4]   Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως

[3, 8]   φερόμεναι πρὸς τὸ κάτω· καὶ αὕτη ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν δὲ τὸ

[3, 5]   περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα,

[3, 4]   καὶ, Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν

[3, 1]   μιᾶς· μὴ γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν τῇ

[3, 5]   ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ

[3, 3]   τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ καὶ αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως

[3, 7]   φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν

[3, 4]   Ὥστε τούτου γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν,

[3, 7]   εἰς ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ

[3, 8]   πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ πᾶν

[3, 6]   καὶ Κελτοὺς, καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον

[3, 3]   παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι

[3, 3]   Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς

[3, 3]   ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους

[3, 7]   τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε

[3, 10]   ὥστε εἴ τι χρήσιμον ἐν αὐτοῖς, τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν, καὶ

[3, 2]   ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ

[3, 4]   στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ

[3, 7]   τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ νότιον μέρος κατὰ

[3, 8]   καταφέρεται. Καὶ ὅλως, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ἔξεστί σοι ὁρᾶν πᾶσαν

[3, 7]   μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν

[3, 7]   ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ

[3, 9]   αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ τὰ ἐκ τῆς

[3, 10]   ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι

[3, 10]   Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ

[3, 10]   νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ

[3, 9]   ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ τις οὐρανοὺς μὲν

[3, 7]   ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει τῷ περὶ γῆν τόπῳ

[3, 4]   Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ μὲν γὰρ ἔξωθεν στερεὸν

[3, 1]   ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι

[3, 2]   χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν

[3, 3]   περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς

[3, 5]   μέσου τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως καὶ τὸ μυρίον

[3, 3]   ψόφον ἐκ πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ

[3, 10]   αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα

[3, 5]   καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν Ἰὼβ, καὶ σταγόνες

[3, 9]   διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον

[3, 3]   ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ

[3, 8]   πράγματα ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν

[3, 8]   αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν

[3, 10]   καθ´ ἕκαστον, πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν ἐπαναφέρων τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν

[3, 6]   μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας

[3, 8]   ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ

[3, 2]   ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ

[3, 3]   καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ

[3, 2]   οὐδὲ ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι τις, τῶν

[3, 6]   ὁ Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ καὶ ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος

[3, 1]   Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´

[3, 1]   μὴ ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς τί φημι; Ὅτι

[3, 1]   τῆς μιᾶς· μὴ γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν

[3, 3]   τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς χαλκείοις

[3, 6]   τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ ποταμῶν

[3, 6]   μὲν ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος διὰ

[3, 5]   τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν.

[3, 5]   ᾔδει πόσον τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ

[3, 4]   στερεώματος. Καὶ πρό γε τοῦ ἅψασθαι τῆς διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν

Homélie, Chap.
[3, 4]	τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων κατασκευὰς,	ἃ	κατὰ τὴν ἔνδον ὄψιν εἰς
[3, 9]	τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι	ἄβυσσοι.	Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν
[3, 9]	πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ	ἄβυσσος,	ἣν εἰς τὴν χείρονα μοῖραν
[3, 5]	γὰρ ἐν τοῖς κατόπιν ἐλέγετο	ἄβυσσος	πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν
[3, 6]	Θεὸν διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ	ἀβύσσῳ,	ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας τοὺς ποταμούς
[3, 9]	αἰνεῖν τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς	ἀγαθὰς	δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα
[3, 1]	πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα	ἀγαθὸς	θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος.
[3, 1]	πολλοὶ τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν,	ἀγαπητῶς	ἐκ τῆς ἐφ´ ἡμέραν ἐργασίας
[3, 3]	Ταῦτα μὲν οὖν οἱ ὕλην	ἀγέννητον	ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ
[3, 6]	ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ,	ἀδιάπτωτον	δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν. ~Διὰ
[3, 5]	ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς	ἀδύνατα	ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν
[3, 3]	Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ	ἀδυνάτου	λόγος. Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν
[3, 10]	δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ	ἀεὶ,	καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[3, 7]	ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς	ἀεὶ	προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ
[3, 6]	ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς	ἀεννάοις	κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον σοφίαν
[3, 8]	ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων καὶ βουνῶν	ἀεννάων	τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ
[3, 6]	ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων τε καὶ	ἀεννάων,	ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ
[3, 8]	περὶ τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν	ἀέρα	συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ
[3, 10]	καὶ ἐν γῇ, καὶ ἐν	ἀέρι,	καὶ ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐν
[3, 4]	ὑπερρηγμένος ταῖς διαφύσεσι, μικροῦ τῷ	ἀέρι	τὴν διαύγειαν ἔοικεν. Οὐδενὶ οὖν
[3, 7]	ἐξαναλῶσαι νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ	ἀέριον,	νεφουμένου τοῦ ἄνω τόπου ἐκ
[3, 8]	παντελῆ ξηρασίαν καὶ ἐπίλειψιν τῶν	ἀερίων	ὑδάτων, δι´ ὧν τῇ γῇ
[3, 8]	τὸ ναστὸν καὶ συνεχὲς τοῦ	ἀέρος	ἐναργῶς ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος,
[3, 4]	στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ	ἀέρος	πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ
[3, 8]	τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου τοῦ	ἀέρος	ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν,
[3, 2]	νοηθέντα, οὕτω διὰ τῆς τοῦ	ἀέρος	τυπώσεως, κατὰ τὴν ἔναρθρον τῆς
[3, 4]	ἐστι, πῦρ μὲν ἐν γῇ,	ἀὴρ	δὲ ἐν ὕδατι, καὶ τῶν
[3, 2]	φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ	ἀὴρ,	οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς, οὐ
[3, 6]	δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς	αἱ	Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ ὑπὲρ τῆς
[3, 5]	διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι	αἱ	συνεκτικαὶ τῆς ζωῆς ἡμῶν τέχναι
[3, 8]	τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν μὲν	αἱ	τέως ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι
[3, 5]	ἢ τῶν ἐνύδρων γένεσις, οὐχ	αἱ	τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ ἀρχῆς
[3, 6]	ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν	Αἴγυπτον.	Οὕτως ὁ τῆς καθ´ ἡμᾶς
[3, 6]	τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε	Αἰγὼν	καὶ ὁ Νύσης καὶ ὁ
[3, 10]	ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε	ἀΐδιος	αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε
[3, 7]	τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ	αἰθέρα	τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη
[3, 3]	τῷ παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ	αἰθέρος	αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον
[3, 7]	ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ	αἰθὴρ	ἐπιλάβοι· ὅπου γε καὶ τὸν
[3, 6]	τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς	Αἰθιοπίας,	οἱ μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς
[3, 9]	τὰ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδατα	αἰνεῖν	τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς
[3, 4]	τοὺς στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ,	Αἰνεῖτε	αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ.
[3, 9]	Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´,	Αἰνεῖτε	γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ τὰ
[3, 9]	καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα	αἶνον	ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ δὲ
[3, 9]	αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν	αἶνον	ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν,
[3, 7]	συγκρίσει τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ	αἰσθήσει	ἀκαταλήπτων. Καὶ νόει μοι τόπον
[3, 7]	οὖσαν καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ	αἰσθήσει	καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει
[3, 4]	τὸ ἕτερον· καὶ μηδὲν τῶν	αἰσθήσει	ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές ἐστι καὶ
[3, 3]	Εἶτα ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς	αἰσθήσεως	πίστιν οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται,
[3, 3]	περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν	αἴσθησιν	ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς
[3, 9]	οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν	αἰσθητικὸν,	ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν
[3, 9]	στερεώματος γενομένην, κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν	αἰτίαν	δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν εἰς
[3, 2]	τῷ προστάγματι, ἀλλὰ καὶ τὴν	αἰτίαν	καθ´ ἣν ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος
[3, 4]	τοῦ στερεώματος, καὶ διὰ τίνα	αἰτίαν	μεσιτεύειν ἐτάχθη τῷ ὕδατι. Τὸ
[3, 5]	περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ	αἰτίαν	τοῦ πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς
[3, 3]	ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας	αἰτίας	γινομένας μίαν τε καὶ πολλὰς,
[3, 4]	Αὕτη ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς	αἰτίας.	Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα.
[3, 1]	ἀλλὰ πρός γε τὸν ἐφεξῆς	αἰῶνα	ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ
[3, 10]	καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[3, 10]	καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[3, 7]	τῶν λεπτοτάτων καὶ τῇ αἰσθήσει	ἀκαταλήπτων.	Καὶ νόει μοι τόπον τινὰ
[3, 8]	οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ	ἀκατάσκευον	τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ
[3, 2]	μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ	ἀκοὴ	φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ
[3, 2]	βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ δι´	ἀκοὴν,	καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου
[3, 3]	διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης	ἀκοῆς	πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς
[3, 3]	τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς τὸ	ἀκόλουθον	ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς δὲ ἀξιοῦμεν
[3, 3]	ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ	ἀκούειν	μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ
[3, 3]	φείδεσθαι, οὔτε τῆς συνέσεως τῶν	ἀκουόντων	στοχαζομένου. Ἀλλὰ τὰ τῶν ἔξωθεν
[3, 4]	Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ	ἀκούσατε,	καὶ οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ
[3, 4]	κωφὸς, ἀλλ´ ἢ ὁ μὴ	ἀκούων	οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος;
[3, 4]	ἐὰν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν	ἀκριβὴς	εὑρεθῇ, μήτε κατεδηδεσμένος σηπεδόνι τινὶ,
[3, 4]	ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον	ἀκριβῶς	ἔντορνον εἶναι καὶ λείως περιηγμένον·
[3, 10]	λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις	ἀκροαταῖς	καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν
[3, 8]	τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς	ἄκρον	καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου
[3, 1]	καὶ διελὼν τὴν ἐξήγησιν τοῖς	ἀκροωμένοις,	τὴν μὲν ἑωθινὴν τροφὴν τῶν
[3, 8]	ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ	ἀλήθεια	πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα
[3, 8]	ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς	ἀληθείας	ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὰς
[3, 1]	ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ ἐκ τῆς	ἀληθείας	ἡδὺ παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ,
[3, 6]	μεθ´ ἡμῶν τὸ διδασκάλιον τῆς	ἀληθείας,	ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον
[3, 10]	σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς ἑαυτοῦ	ἀληθείας,	ἵν´ ἐκ τῶν ὁρωμένων τὸν
[3, 7]	ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν μὴ	ἀληθὲς	ᾖ τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς
[3, 3]	τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς	ἀληθὲς	παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν,
[3, 1]	τε καὶ φίλον, τῶν τὸ	ἀληθὲς	τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ καὶ
[3, 9]	κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα,	ἀληθῆ	δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι
[3, 9]	τῷ Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ,	ἀλλ´,	Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ
[3, 5]	οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν,	ἀλλ´	εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως
[3, 8]	φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν.	Ἀλλ´	ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς
[3, 2]	οὐ βασκαίνουσα ἡμῖν τῆς γνώσεως,	ἀλλ´	ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον,
[3, 2]	ψόφους, ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων χρεία,	ἀλλ´	ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι
[3, 3]	δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην,	ἀλλ´	ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου, διὰ τὸ
[3, 5]	ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία.	~Ἀλλ´	ἐπὶ τὰ συνεχῆ τῆς ἐξηγήσεως
[3, 1]	τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων,	ἀλλ´	ἐπὶ τὴν χάριν τῶν γεγραμμένων,
[3, 4]	τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς κωφὸς,	ἀλλ´	ἢ ὁ μὴ ἀκούων οὕτω
[3, 9]	τις ἔσται καὶ ἀόρατος φύσις.	Ἀλλ´	ὁ ἐν τούτοις λόγος παρὰ
[3, 5]	σκυτοτομικὴ, καὶ οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία,	ἀλλ´	ὅτι οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ
[3, 1]	τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν	ἀλλ´	ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα
[3, 7]	λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν χροίαν,	ἀλλ´	οὐχὶ ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς, τούτου
[3, 7]	μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον,	ἀλλ´	ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον
[3, 10]	ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν.	Ἀλλὰ	γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ περὶ
[3, 1]	ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι.	Ἀλλὰ	γὰρ οὐ λέληθέ με, ὅτι
[3, 7]	γῆ τῆς τοιαύτης κλήσεως ἠξιώθη.	Ἀλλὰ	διὰ τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων
[3, 9]	κοινὴν τῆς κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας
[3, 2]	γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη τὴν κτίσιν,	ἀλλὰ	καὶ διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι
[3, 8]	τῆς ἐν τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου.	Ἀλλὰ	καὶ ἐν ταῖς κατάραις τῷ
[3, 4]	εἴρηται ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα·	ἀλλὰ,	Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ
[3, 5]	πρὸς τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ
[3, 2]	λόγος ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι,	ἀλλὰ	καὶ τὴν αἰτίαν καθ´ ἣν
[3, 7]	ἕνεκεν οὐδὲ πυρώδης τὴν φύσιν·	ἀλλὰ	καὶ τούτου φασὶ τὸ θερμὸν
[3, 10]	καλῶν, οἵα καὶ παρ´ ἡμῖν·	ἀλλὰ	καλὸν τὸ τῷ λόγῳ τῆς
[3, 5]	ὕδατος περιουσίας κατὰ τὴν κτίσιν.	Ἀλλὰ	μὴν τό γε τοῦ πυρὸς
[3, 7]	τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν·	ἀλλὰ	νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ τὸ
[3, 1]	ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα,	ἀλλὰ	πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα
[3, 1]	τοῦ χρόνου μέρος οὐκ ἀφανίζεται,	ἀλλὰ	σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ
[3, 3]	τῆς συνέσεως τῶν ἀκουόντων στοχαζομένου.	Ἀλλὰ	τὰ τῶν ἔξωθεν τοῖς ἔξω
[3, 5]	ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ	ἄλλα	στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ
[3, 1]	οὐκ ἐν τῇ πρὸς τὰς	ἄλλας	συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι
[3, 9]	ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς	ἀλληγορίας	κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ
[3, 9]	εἰς τὴν χείρονα μοῖραν οἱ	ἀλληγοροῦντες	ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη
[3, 5]	δὲ μήτε στάσιν εἶναι πρὸς	ἄλληλα,	μήτε ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ
[3, 7]	τε γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς	ἄλληλα	πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν
[3, 8]	ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους	ἀλλήλαις	ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς
[3, 8]	λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες	ἀλλήλαις	προσχωρήσωσι, σταγόνες γίγνονται, τῷ βάρει
[3, 5]	πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα	ἀλλήλοις,	καὶ φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου·
[3, 2]	ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν	ἀλλήλοις	τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ
[3, 3]	ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς	ἀλλήλους	διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς
[3, 3]	εἰκόνα τῶν κάδων τῶν εἰς	ἀλλήλους	ἐμβεβηκότων. Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν
[3, 6]	τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος.	Ἄλλοι	ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ
[3, 3]	ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ ἔχειν φύσιν	ἄλλον	οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ τὸν ἕνα,
[3, 6]	ἐκδίδωσι. Καὶ τί δεῖ τοὺς	ἄλλους	ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι,
[3, 4]	γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν	ἄλλων	ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς,
[3, 6]	καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων	ἄλλων	ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ
[3, 4]	δὲ ἐν ὕδατι, καὶ τῶν	ἄλλων	ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον·
[3, 7]	τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ προσέτι	ἁλμυρὰν	καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ
[3, 7]	ἐξ οὗ τὸ πικρὸν καὶ	ἁλμυρὸν	καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι.
[3, 10]	εὐεργέτου τὰ ὑπομνήματα. Οὔτε γὰρ	ἁμαρτίαις	καιρόν τινα δώσομεν, οὔτε τῷ
[3, 10]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[3, 4]	ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές ἐστι καὶ	ἀμιγὲς,	ἢ τῆς πρὸς τὸ μέσον,
[3, 5]	διαθεμένου. Τίς οὖν χρεία τοῦ	ἀμύθητον	ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ
[3, 7]	ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς	ἀμφιβάλλει	μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ
[3, 3]	μίαν τε καὶ πολλὰς, εἶτα	ἀμφιβάλλουσι	περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ
[3, 7]	ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον ἐξ	ἀμφοτέρων	τὸ τέλος. Καίτοιγε ὁρῶμεν τὴν
[3, 4]	καὶ περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς	ἂν	ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς περιφερείας
[3, 4]	ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´	ἂν	εἴη λέγειν, τίς ἡ φύσις
[3, 2]	χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς	ἂν	εἴποι τις, τῶν ἐν καρδίᾳ
[3, 7]	ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί	ἂν	ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ
[3, 5]	συμπλήρωσιν τοῦ παντός. Κολοβὸν γὰρ	ἂν	ἦν τὸ ὅλον ἑνὶ τῷ
[3, 9]	πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ	ἂν	καὶ δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ
[3, 7]	ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ οὕτω	ἂν	κυριώτερον ἡ γῆ τῆς τοιαύτης
[3, 3]	τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´	ἂν	μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ
[3, 7]	καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς	ἂν	μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ
[3, 5]	τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ ἀρχῆς	ἂν	συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν,
[3, 10]	ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ	ἂν	φανείη καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς
[3, 4]	στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς	ἀνὰ	μέσον τοῦ ὕδατος ὃ ἦν
[3, 4]	ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ	ἀνὰ	μέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω
[3, 5]	λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν,	ἀνὰ	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἄπειρος
[3, 7]	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον	ἀνὰ	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Εἴρηται
[3, 2]	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον	ἀνὰ	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἤδη
[3, 4]	τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον	ἀνὰ	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Καὶ
[3, 2]	κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν,	ἀνὰ	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον
[3, 8]	οὐρανοῦ. Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ,	Ἀναβαίνουσιν	ἕως τῶν οὐρανῶν. Καὶ Μωϋσῆς
[3, 8]	τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ	ἀναβιώσκεσθαι	πάλιν ἐκ τῶν σπερματικῶν λόγων
[3, 4]	κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ	ἀναβλέψατε.	Καὶ τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ
[3, 9]	στερέωμα ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ	Ἀναγγέλλει	ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν
[3, 10]	κατὰ μέρος ἔργων ὁ Θεὸς	ἀναγέγραπται·	μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον
[3, 5]	γιγνομένων σύστασίν τε καὶ διαμονήν·	ἀναγκαία	δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια
[3, 5]	τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν	ἀναγκαία	μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις
[3, 5]	ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ	ἀναγκαία	τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ
[3, 7]	τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην	ἀναγκαῖον	εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος.
[3, 5]	μὴν τό γε τοῦ πυρὸς	ἀναγκαῖον	τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς οὕτως ἔξω
[3, 3]	ἀποδείξεσι χρώμενοι, καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς	ἀνάγκαις	συστήσωσι μὴ ἔχειν φύσιν ἄλλον
[3, 7]	διακαῆ; ὃς εἰ μὴ τῷ	ἀναγκαίῳ	τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο,
[3, 4]	κατὰ τὴν ἔνδον κοιλότητα, τοῦτο	ἀνάγκη	καὶ τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς
[3, 6]	οἱ τὰς περιόδους τῆς γῆς	ἀναγράφοντες	ἱστορήκασιν· ἀπὸ δὲ τῶν μέσων
[3, 9]	τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει	ἀναγωγῆς,	καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας
[3, 10]	τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων	ἀνάδοσιν	ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ τὸν
[3, 8]	διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν	ἀναθυμιάσεων	περὶ τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου
[3, 8]	ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις τῶν ἀνέμων	ἀνακοπὲν,	εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον
[3, 2]	καὶ ὕδατος. Πρῶτον μὲν οὖν	ἀναλαβόντες	ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται.
[3, 10]	δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς	ἀναλαμβάνητε.	Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ
[3, 5]	πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν	ἀναλογίαν	ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν
[3, 10]	τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ ἐκ τῆς	ἀναλογίας,	ἐμφανὲς μόλις ποτὲ, καὶ τῷ
[3, 7]	καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης	ἀναλωθέντος·	ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου
[3, 7]	πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν	ἀναλωτικὸν	ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ τὸ
[3, 10]	πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν	ἀναμεῖναι·	τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον
[3, 7]	ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ φλογὸς	ἀναπτομένης	κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον
[3, 6]	ἀπὸ δὲ τῶν μέσων τῆς	ἀνατολῆς	ὅ τε Βάκτρος, καὶ ὁ
[3, 1]	ἐπὶ τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν	ἀναφέρων,	ἀλλ´ ἐπὶ τὴν χάριν τῶν
[3, 2]	τὴν ἐν τῇ κεφαλῇ συναίσθησιν	ἀναφέρων	τοὺς ψόφους, ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων
[3, 7]	τοῦ ἄνω τόπου ἐκ τῆς	ἀναφορᾶς	τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ
[3, 7]	πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα	ἀνάψῃ,	ἐάν τε ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης
[3, 10]	ἰδίᾳ, καὶ ἕκαστον τῶν τοῦ	ἀνδριάντος	μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν
[3, 3]	ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν	ἀνδρὸς	οὔτε χρόνου εἰδότος φείδεσθαι, οὔτε
[3, 1]	θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος.	Ἄνελε	τοίνυν τῆς καρδίας πᾶσαν τοῦ
[3, 8]	ὑγρὸν ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις τῶν	ἀνέμων	ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν
[3, 4]	Γραφῇ σύνηθες, τὸ κραταιὸν καὶ	ἀνένδοτον,	στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ
[3, 7]	τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν	ἀνηλώθη;	Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν
[3, 7]	χώραν ἐν βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ	ἄνικμον	παντελῶς καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ
[3, 4]	πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν ἄλλων	ἀντεπαγόμενον	διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς, εἰ
[3, 7]	φύσιν, τὴν ἔχουσαν βάρος καὶ	ἀντέρεισιν,	οὐ ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ
[3, 7]	ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν	ἀντιβαίνουσιν.	Ἐπειδὴ λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν
[3, 4]	ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς	ἀντιδιαστολὴν	τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι δὲ
[3, 8]	διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς	ἀντικαθίστανται	λόγον, οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι
[3, 5]	μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον.	Ἀντικείμενα	δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν
[3, 4]	μέσον, ἢ τῆς πρὸς τὸ	ἀντικείμενον	κοινωνίας· τούτου ἕνεκεν καταδεχόμεθα, τὸ
[3, 6]	τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ τὴν	ἀντίπαλον	τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι
[3, 8]	τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις	ἀντιπαραθέντας	ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν
[3, 5]	τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον	ἀντισχεῖν.	Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ
[3, 4]	πρὸς τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν	ἀντιτυπίαν	ἔχει. Τῇ δὲ Γραφῇ σύνηθες,
[3, 4]	βροντήν. Τὴν γὰρ στερρότητα καὶ	ἀντιτυπίαν	τοῦ πνεύματος τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς
[3, 7]	στερεώματος ὄνομα. Ὅτι οὐχὶ τὴν	ἀντίτυπον	καὶ στερέμνιον φύσιν, τὴν ἔχουσαν
[3, 4]	λιθίνους ὀρόφους, καὶ τὰς τῶν	ἀντρωδῶν	οἰκοδομημάτων κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν
[3, 7]	λεπτὸν καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ	ἄνω	διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον καὶ
[3, 4]	τὸ ὕδωρ κατασχεῖν ἐν τοῖς	ἄνω.	Ἑξῆς δ´ ἂν εἴη λέγειν,
[3, 8]	περὶ ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα τὴν	ἄνω	κατέχειν διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ
[3, 9]	ἐκ τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι· καὶ	ἄνω	μὲν ἐπὶ τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι
[3, 7]	ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου τοῦ	ἄνω	τόπου ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν
[3, 4]	ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα, ἐν τοῖς	ἄνω	τοῦ τέγους ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις
[3, 6]	πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας	ἄνωθεν	διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν
[3, 9]	Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις	ἀξίας	οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ,
[3, 3]	ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς δὲ	ἀξιοῦμεν	τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ
[3, 8]	ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας	ἀξιουμένου)	ἐν οἷς φησι, Τὰ πετεινὰ
[3, 1]	γὰρ οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ	ἀξίωμα,	ὃ ἐν τῇ φύσει ἔχει,
[3, 8]	Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε	ἀξιώματι	ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ
[3, 10]	κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ	ἀόρατα	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς
[3, 10]	ἵν´ ἐκ τῶν ὁρωμένων τὸν	ἀόρατον	ἐννοῆτε, καὶ ἐκ μεγέθους καὶ
[3, 9]	ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται καὶ	ἀόρατος	φύσις. Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις
[3, 7]	μέρος κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς	ἀπάγοντα,	νῦν δὲ ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ
[3, 5]	ἀπαιωροῦσι τοῦ μέσου τῶν ἐσχάτων	ἀπάγοντες,	τῷ αὐτῷ δήπου πάντως καὶ
[3, 7]	γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν κοῦφον	ἀπάγοντος,	τὸ δὲ παχὺ καὶ γεῶδες
[3, 5]	ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον· οὐδὲ	ἀπαιτήσει	ἡμᾶς εὐθύνας, ἐπὶ τίνος ἡ
[3, 3]	αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα λέγοντες	ἀπαιτῶνται,	τί φασιν; Ὅτι διὰ τὴν
[3, 5]	πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ	ἀπαιωρουμένων	αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν πρὸς
[3, 5]	γῆν βαρυτέραν οὖσαν τοῦ ὕδατος	ἀπαιωροῦσι	τοῦ μέσου τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες,
[3, 7]	Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν	ἀπαναλίσκειν	τὸν ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν
[3, 3]	εἰς τὴν τοῦ ἑνὸς σύστασιν	ἀπαναλωθείσης,	ὡς οἴονται. Ἓν γάρ φασι
[3, 5]	πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν	ἅπαντα	σταθμῷ καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ
[3, 10]	τὴν ἑσπερινὴν τῶν λόγων ἑστίασιν	ἀπαντῆσαι.	Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας
[3, 5]	διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ	ἀπαραίτητον	τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι
[3, 4]	παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο	ἀπαρασήμαντον,	ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι τὸν
[3, 6]	Καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους	ἀπαριθμεῖσθαι	οὓς αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ
[3, 10]	καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ	ἀπαρτισθέντι	πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν
[3, 4]	μὴν, οὐδὲ εἰ πάντα ἐν	ἅπασίν	ἐστι, πῦρ μὲν ἐν γῇ,
[3, 5]	ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ τὸ	ἄπαυστον	εἶναι καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς
[3, 10]	τοῖς τεχνικοῖς ἑαυτοῦ λόγοις ἐπελθὼν	ἀπεδέξατο.	Ἐπεὶ καὶ χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν,
[3, 5]	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.	Ἄπειρος	μὲν ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν
[3, 3]	Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ	ἀπείρους	οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί φασιν,
[3, 8]	ἐναπομενόντων τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν καὶ	ἀπείρους	φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν.
[3, 3]	κόσμους εἶναί φασιν, ὧν ὅταν	ἀπελέγξωσιν	τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς
[3, 2]	δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ	ἀπέμεινεν	ὁ λόγος ἐν ψιλῷ τῷ
[3, 6]	κεχυμένον, καὶ ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων	ἀπενεχθὲν,	καὶ προσέτι παντὶ τῷ βάθει
[3, 9]	τὸ τῆς κακίας βάθος καταπεσόντα·	ἅπερ	ὡς ταραχώδη ὄντα καὶ στασιαστικὰ
[3, 9]	τὴν χείρονα μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες	ἀπέρριψαν,	οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ
[3, 3]	ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον	ἀπέχομεν	τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ
[3, 7]	ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς μεταβολῆς	ἀπῃθάλωσε.	Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει
[3, 1]	τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν	ἀπηντήσαμεν	σήμερον ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν
[3, 4]	καὶ τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς	ἀπηρτίσθαι,	καὶ ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι
[3, 3]	φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ	ἀπίθανον	οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι,
[3, 3]	δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ	ἀπιστεῖν,	ὅτι καὶ τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν,
[3, 7]	τῷ μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος	ἀπιστεῖς,	πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ
[3, 6]	τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε	ἀπλέτοις	ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις
[3, 5]	τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν	ἄπλετος	ἡ τοῦ ὕδατος φύσις τῇ
[3, 4]	Παιδικῆς γὰρ τῷ ὄντι καὶ	ἁπλῆς	διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν
[3, 8]	τῶν περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ	ἁπλοῦν	καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων
[3, 4]	στερέωμα ἢ ἐξ ἑνὸς τῶν	ἁπλῶν,	ἢ τὸ ἀπὸ τούτων μίγμα
[3, 4]	Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ εἴρηται	ἁπλῶς,	καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ
[3, 6]	ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται.	Ἀπὸ	δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ
[3, 6]	περιόδους τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν·	ἀπὸ	δὲ τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς
[3, 8]	ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ	ἀπὸ	ἡλίου τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν,
[3, 8]	τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν, καὶ	ἀπὸ	κορυφῆς ὀρέων καὶ βουνῶν ἀεννάων
[3, 10]	ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ	ἀπὸ	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα
[3, 6]	Ἐκ μέν γε τῆς ἕω,	ἀπὸ	μὲν χειμερινῶν τροπῶν ὁ Ἰνδὸς
[3, 9]	~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς τοὺς	ἀπὸ	τῆς Ἐκκλησίας ἐστί τις λόγος
[3, 9]	τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς πονηρίας,	ἀπὸ	τοῦ κατὰ φύσιν ὕψους εἰς
[3, 4]	ἑνὸς τῶν ἁπλῶν, ἢ τὸ	ἀπὸ	τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι
[3, 6]	ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ μυρίοι ἕτεροι	ἀπὸ	τῶν ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν
[3, 2]	ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν ὁ	ἀπὸ	τῶν πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται τῇ
[3, 2]	νοήσει, ἔπειτα μετὰ τὸ φαντασθῆναι,	ἀπὸ	τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας καὶ
[3, 8]	εὐλογῶν τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ,	ἀπὸ	ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ
[3, 7]	τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ	ἀποβλέπεις·	ὃ κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ
[3, 3]	ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως	ἀποβλέψωμεν.	Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ τοῦ
[3, 9]	οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ	ἀπόβλητος	ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς τὴν
[3, 7]	συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας	ἀπογεννᾶν.	Ἐάν τε γὰρ τριβόμενα ξύλα
[3, 7]	λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ	ἀποδείξει	ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν.
[3, 4]	οὕτως ἐναργέσι περὶ τοῦ Μονογενοῦς	ἀποδείξεσι.	Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη ἡ φωνὴ
[3, 3]	τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς	ἀποδείξεσι	χρώμενοι, καὶ ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις
[3, 9]	ὡς κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον	ἀποδεχόμεθα,	ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ πάνυ
[3, 9]	τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα αἶνον	ἀποδιδόναι	τῷ κτίσαντι· τὰ δὲ ὑποκάτω
[3, 3]	αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον	ἀποδιδόναι	φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν
[3, 1]	οὐκ ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ	ἀποδίδοται	παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ
[3, 9]	τοῦ στερεώματος γενομένην, κατὰ τὴν	ἀποδοθεῖσαν	αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν
[3, 10]	οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ ἡ	ἀποδοχὴ	τῶν καλῶν, οἵα καὶ παρ´
[3, 5]	τοῦ πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς	ἀποδώσομεν.	Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ
[3, 6]	ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς πλεομένης	ἀποκενοῦνται·	ὅ τε Αἰγὼν καὶ ὁ
[3, 7]	καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν	ἀπολείπεσθαι,	τοῦ λεπτοῦ καὶ ποτίμου ὑπὸ
[3, 9]	ὀνειράτων συγκρίσεις καὶ γραώδεις μύθους	ἀποπεμψάμενοι,	τὸ ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν, καὶ
[3, 9]	ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον	ἀποπληροῖ,	ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ,
[3, 6]	ὁ Φάσις τῶν Καυκασίων ὀρῶν	ἀπορρέων,	καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν
[3, 2]	τινὰ καὶ ἐμφάσεις ὑποβάλλει τοῦ	ἀπορρήτου.	Τὸ γὰρ πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς
[3, 6]	τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε	ἀπορρίψας	τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´
[3, 8]	μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας	ἀποσχιζόμενοι,	ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὰς ἐπὶ
[3, 6]	ἀφ´ οὗ καὶ ὁ Τάναϊς	ἀποσχιζόμενος	εἰς τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην.
[3, 10]	πρὸς δὲ τὴν οἰκείαν τάξιν	ἀποτεθέντα,	τὸ ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς
[3, 4]	ἐκρήγνυσθαι τοὺς κατὰ τὰς βροντὰς	ἀποτελοῦντος	ψόφους, στερέωσιν βροντῆς ἡ Γραφὴ
[3, 7]	συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον οὐκ	ἀπωθοῦμαι.	Ἐλέγετο γὰρ, διὰ τὴν ἐκ
[3, 7]	ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί.	Ἆρ´	οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ
[3, 2]	ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται.	Ἆρα	τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν
[3, 7]	τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν οὖσαν καὶ	ἀραιὰν	καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα
[3, 6]	καὶ ὁ Χοάσπης, καὶ ὁ	Ἀράξης,	ἀφ´ οὗ καὶ ὁ Τάναϊς
[3, 9]	ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ	ἀρετῆς	προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ
[3, 1]	τῇ πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει	ἀριθμηθεῖσα·	πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν
[3, 5]	ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ διαταξάμενος	(ἀριθμηταὶ	γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν Ἰὼβ,
[3, 8]	τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ	ἀριθμῷ	ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ
[3, 6]	καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν	ἀρκτῴων	τόπων ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον
[3, 9]	κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους	ἁρμονίως	συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ.
[3, 6]	ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν	ἄρρητον	σοφίαν τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ
[3, 2]	εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν	ἀρχῇ	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν
[3, 3]	εἰ ἕτερον παρὰ τὸν ἐν	ἀρχῇ	πεποιημένον οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο,
[3, 3]	ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν ἐν	ἀρχῇ	πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ
[3, 4]	τῆς τοῦ ὑγροῦ διηθήσεως τὴν	ἀρχὴν	λαμβανούσῃ, ὁποία ἐστὶν ἥ τε
[3, 5]	αἱ τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ	ἀρχῆς	ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον
[3, 2]	γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ, ὡς ἐξ	ἀρχῆς	εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν
[3, 7]	ἐναφιέντα τοῖς κάτω, ἵν´ ἐξ	ἀρχῆς	μέχρι τέλους ἡ αὐτὴ εὐκρασία
[3, 3]	φασιν; Ὅτι διὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον ἐκ
[3, 5]	τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ	ἀρχῆς	τοῦ μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ
[3, 9]	ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ	ἄστατον	τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς
[3, 3]	κύκλων, καθ´ ὧν οἱ ἑπτὰ	ἀστέρες	σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται
[3, 1]	προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις	ἀσχολίας	ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει·
[3, 10]	τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον	ἀσχολουμένοις	δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ μέσου
[3, 9]	κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ	ἀσωμάτους	τροπικῶς ἐκ τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι·
[3, 2]	οὐδὲ οὕτως ἦν χρεία τῇ	ἀσωμάτῳ	φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι
[3, 8]	πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως	ἀτμοειδῶς	καὶ λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει
[3, 7]	τόπου ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν	ἀτμῶν,	οὓς ποταμοὶ, καὶ κρῆναι, καὶ
[3, 5]	πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν γῆν	ἀτρεμεῖν	συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν ἄπλετος ἡ τοῦ
[3, 7]	πύρωσιν πρός γε τὸ τὰ	αὐτὰ	συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας
[3, 9]	οὐρανῶν παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ λογικὴν	αὐτὰ	φύσιν παρὰ τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε
[3, 7]	τὰ αὐτὰ συμπτώματα περὶ τὰς	αὐτὰς	ὕλας ἀπογεννᾶν. Ἐάν τε γὰρ
[3, 9]	μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ	αὐτὴ	ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς
[3, 1]	πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν	αὐτῇ	γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν ὁ λόγος
[3, 7]	ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους ἡ	αὐτὴ	εὐκρασία συντηρηθῇ, κατὰ μέρος τῆς
[3, 9]	κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ	αὐτὴ	κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους
[3, 9]	καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας	αὐτῇ	λόγους ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν
[3, 4]	τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα.	Αὕτη	ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας.
[3, 4]	Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα.	Αὕτη	τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως
[3, 8]	φερόμεναι πρὸς τὸ κάτω· καὶ	αὕτη	ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν δὲ τὸ
[3, 5]	περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς	αὐτὴν,	ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα,
[3, 4]	καὶ, Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους	αὐτῆς·	καὶ τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν
[3, 1]	μιᾶς· μὴ γὰρ οὖν ἀφελώμεθα	αὐτῆς	τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν τῇ
[3, 5]	ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων	αὐτῆς·	ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ
[3, 3]	τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ καὶ	αὐτὸ	ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως
[3, 7]	φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ	αὐτοὶ	ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν
[3, 4]	Ὥστε τούτου γε ἕνεκεν μήτε	αὐτοὶ	ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν,
[3, 7]	εἰς ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς	αὐτοῖς	ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ
[3, 8]	πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον	αὐτοῖς	ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ πᾶν
[3, 6]	καὶ Κελτοὺς, καὶ τοὺς προσεχεῖς	αὐτοῖς	βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον
[3, 3]	παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος	αὐτοῖς,	εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι
[3, 3]	Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος	αὐτοῖς	ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς
[3, 3]	ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν	αὐτοῖς	οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους
[3, 7]	τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι λέγουσι· τοσοῦτον	αὐτοῖς	τοῦ λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε
[3, 10]	ὥστε εἴ τι χρήσιμον ἐν	αὐτοῖς,	τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν, καὶ
[3, 2]	ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ	αὐτὸν	διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ
[3, 4]	στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ, Αἰνεῖτε	αὐτὸν	ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ
[3, 7]	τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν	αὐτὸν	ἐπὶ τὸ νότιον μέρος κατὰ
[3, 8]	καταφέρεται. Καὶ ὅλως, κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον, ἔξεστί σοι ὁρᾶν πᾶσαν
[3, 7]	μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος	αὐτὸν	ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν
[3, 7]	ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν	αὐτὸν	πάντα φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ
[3, 9]	αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ	αὐτὸν,	φησὶ, καὶ τὰ ἐκ τῆς
[3, 10]	ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα	αὐτοῦ	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι
[3, 10]	Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´	αὐτοῦ	γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ
[3, 10]	νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος	αὐτοῦ	δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ
[3, 9]	ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν	αὐτοῦ.	Κἂν λέγῃ τις οὐρανοὺς μὲν
[3, 7]	ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ μικρὸν	αὐτοῦ	μεταβάσει τῷ περὶ γῆν τόπῳ
[3, 4]	Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως	αὐτοῦ.	Οἱ μὲν γὰρ ἔξωθεν στερεὸν
[3, 1]	ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´	αὐτοῦ	τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι
[3, 2]	χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις ἐξ	αὐτοῦ	τοῦ νοήματος κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν
[3, 3]	περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ	αὐτοὺς	ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς
[3, 5]	μέσου τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ	αὐτῷ	δήπου πάντως καὶ τὸ μυρίον
[3, 3]	ψόφον ἐκ πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες	αὐτῷ,	ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ
[3, 10]	αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´	αὐτῷ	ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα
[3, 5]	καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ	αὐτῷ,	κατὰ τὸν Ἰὼβ, καὶ σταγόνες
[3, 9]	διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν	αὐτῷ	ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον
[3, 3]	ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ οὐκ ἔχειν	αὐτῷ	φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ
[3, 8]	πράγματα ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς	αὐτῶν	διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν
[3, 8]	αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς	αὐτῶν	ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν
[3, 10]	καθ´ ἕκαστον, πρὸς τὸ τέλος	αὐτῶν	ἐπαναφέρων τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν
[3, 6]	μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ	αὐτῶν	ναυσιπόρων, οἳ τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας
[3, 8]	ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς	αὐτῶν	τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ
[3, 2]	ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ φύσει,	αὐτῶν	τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ
[3, 3]	καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου	αὐτῶν	φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ
[3, 2]	οὐδὲ ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ	αὐτῶν,	ὡς ἂν εἴποι τις, τῶν
[3, 6]	ὁ Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης,	ἀφ´	οὗ καὶ ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος
[3, 1]	Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος οὐκ	ἀφανίζεται,	ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´
[3, 1]	μὴ ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας	ἀφέλκωνται.	Πρὸς οὓς τί φημι; Ὅτι
[3, 1]	τῆς μιᾶς· μὴ γὰρ οὖν	ἀφελώμεθα	αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν
[3, 3]	τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν	ἀφῃρήμεθα·	ὥσπερ οἱ ἐν τοῖς χαλκείοις
[3, 6]	τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν πηγῶν	ἀφθονίαι,	καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ ποταμῶν
[3, 6]	μὲν ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν	ἀφίεται	θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος διὰ
[3, 5]	τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει	ἀφορμὴν	παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν.
[3, 5]	ᾔδει πόσον τῷ κόσμῳ χρόνον	ἀφώρισεν	εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ
[3, 4]	στερεώματος. Καὶ πρό γε τοῦ	ἅψασθαι	τῆς διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/06/2009