HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

π = 240 formes différentes pour 382 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[3, 8]   εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ χιὼν

[3, 7]   φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν πρός γε

[3, 9]   στασιαστικὰ καὶ τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ

[3, 4]   οὖν τούτων εἰκάζομεν τὸ στερέωμα. Παιδικῆς γὰρ τῷ ὄντι καὶ ἁπλῆς

[3, 8]   καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´

[3, 1]   διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ,

[3, 4]   ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ

[3, 8]   πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ τῶν σπερματικῶν λόγων τῶν

[3, 7]   δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι

[3, 8]   Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ πετόμενα κατὰ τὸ στερέωμα

[3, 8]   αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν

[3, 5]   ὑγροῦ τὴν φύσιν οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων

[3, 7]   ὕδωρ; Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον,

[3, 4]   ὑπολήψεις. Οὐ μὴν, οὐδὲ εἰ πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν

[3, 6]   οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς φησιν

[3, 7]   ὁρῶμεν τὴν μεγάλην τοῦ τὰ πάντα κυβερνῶντος σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον

[3, 7]   τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα

[3, 7]   πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου

[3, 1]   συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν εἰς πάντα τὸν βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ

[3, 7]   κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ,

[3, 5]   οὐδεὶς οὕτως ἔξω τοῦ βίου παντάπασιν, ὥστε τῆς ἐκ τοῦ λόγου

[3, 6]   λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε

[3, 5]   ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ χύσις, πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων

[3, 5]   κάτω φορὰν, καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν γῆν ἀτρεμεῖν

[3, 5]   ἐν τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ

[3, 5]   πρὸς ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι

[3, 8]   χαλκοῦς. Τί τοῦτο λέγων; Τὴν παντελῆ ξηρασίαν καὶ ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων

[3, 7]   ἐν βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ τοίνυν

[3, 6]   βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς

[3, 7]   τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ

[3, 10]   δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν.

[3, 3]   φύσεως, καὶ χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός·

[3, 5]   ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ

[3, 10]   οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´ ἐκ

[3, 5]   τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ

[3, 6]   τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ προσέτι παντὶ τῷ βάθει τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον.

[3, 3]   Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς,

[3, 5]   καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός. Κολοβὸν γὰρ ἂν ἦν τὸ

[3, 5]   ἑνὶ τῷ μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις,

[3, 2]   ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ

[3, 6]   ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ

[3, 3]   οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς καὶ

[3, 5]   πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν

[3, 5]   ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ ἐκεῖνο,

[3, 5]   δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν πάνυ κατησκημένων τὸν νοῦν, καὶ περὶ

[3, 9]   ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν

[3, 10]   ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´

[3, 1]   ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ

[3, 10]   παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´ αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν,

[3, 10]   ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα καὶ παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν τὸ τῷ

[3, 3]   ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς

[3, 8]   ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον

[3, 7]   ὕδατος. Εἴρηται τί τὸ σημαινόμενον παρὰ τῇ Γραφῇ τὸ τοῦ στερεώματος

[3, 4]   τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν ἡμῶν

[3, 8]   ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος, καὶ παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ

[3, 3]   ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὐρανὸν

[3, 3]   δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος,

[3, 3]   ἔχειν φύσιν ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ τὸν ἕνα, τότε καὶ μᾶλλον

[3, 1]   ὃ ἐν τῇ φύσει ἔχει, παρὰ τοῦ κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα,

[3, 9]   ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ φύσιν παρὰ τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ οἱ

[3, 9]   ψῦχος, καὶ καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν παρὰ τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων

[3, 4]   διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι

[3, 9]   Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις λόγος παρὰ τῶν νοῦν ἐχόντων τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος,

[3, 8]   καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ γὰρ τὸ ἐν ταῖς

[3, 3]   ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι. Ὧν τὴν

[3, 3]   τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα

[3, 3]   χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν ἐν

[3, 3]   γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ

[3, 3]   ἕκαστον γέγονε τὴν Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ

[3, 3]   ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων, καθ´ ὧν

[3, 2]   τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν φωνητικῶν ὀργάνων παραδοὺς τὰ νοηθέντα, οὕτω διὰ τῆς

[3, 4]   πέρα τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον,

[3, 7]   ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς

[3, 7]   ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα·

[3, 9]   Δεσπότου τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ φύσιν

[3, 9]   τὴν κοινὴν τῆς κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς

[3, 6]   καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται

[3, 1]   ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει· καὶ σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ

[3, 7]   ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος. Καίτοιγε

[3, 5]   παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην

[3, 10]   τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε

[3, 2]   ἀλλὰ καὶ διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην εἰς γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ,

[3, 2]   τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον

[3, 10]   καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ

[3, 10]   μόλις ποτὲ, καὶ τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον. Ὁ μέντοι τεχνίτης καὶ

[3, 4]   αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ

[3, 3]   καὶ χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω

[3, 1]   τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν, Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ λάρυγγί

[3, 2]   δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν ὁ λόγος

[3, 1]   ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι δὲ μὴ κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν

[3, 5]   χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ

[3, 1]   ὄφελός τι τῆς τοῦ σώματος παρουσίας, τῆς καρδίας σου περὶ τὸν

[3, 10]   ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ

[3, 9]   ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος,

[3, 5]   τέχναι τῆς ἐμπύρου ἐργασίας ἐπιδέονται πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ, καὶ

[3, 7]   φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ, πᾶσαν ὁμοῦ τὴν ἐν τοῖς οὖσιν

[3, 3]   καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν ὑπερβάλλειν.

[3, 6]   τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει τοῦ

[3, 1]   Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς καρδίας πᾶσαν τοῦ βίου μέριμναν, καὶ ὅλον

[3, 8]   αὐτὸν λόγον, ἔξεστί σοι ὁρᾶν πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν περὶ

[3, 1]   φυσικῶς ἔχουσαν τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε καὶ φίλον,

[3, 3]   ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανίου σώματος

[3, 3]   οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε

[3, 10]   καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ λαμβάνειν ἡμᾶς

[3, 6]   τοῖς ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο πολὺ τὸ

[3, 3]   οὗ τῆς θέας ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων

[3, 9]   γὰρ ἂν καὶ δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ καῦμα, ἐπειδὴ

[3, 7]   μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ καὶ γεῶδες οἷόν τινα ἰλὺν

[3, 7]   τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον καὶ γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς κάτω,

[3, 4]   ἅψασθαι τῆς διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον

[3, 6]   ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις

[3, 7]   καὶ τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ

[3, 6]   φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ τῆς

[3, 6]   ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν

[3, 3]   τὸ κυκλοφορικὸν σῶμα, καὶ τοῦτο πεπερασμένον· ὅπερ εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ

[3, 4]   τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι προσήκει νομίζειν, ἤ

[3, 3]   ἕτερον παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ

[3, 3]   ἐστι παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ χρείαν

[3, 4]   μηδὲν ἐπιτρέπειν ἡμῶν τῷ νῷ πέρα τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ

[3, 8]   τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου διὰ τῆς ἐν

[3, 7]   κατὰ μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει τῷ περὶ γῆν τόπῳ τὴν εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι.

[3, 7]   θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν

[3, 3]   οὐρανοὶ δύο· ὅπερ οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον

[3, 8]   Καὶ μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ

[3, 3]   τε καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς

[3, 2]   γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν

[3, 1]   τοίνυν, καθόσον ἦν δυνατὸν, τῇ περὶ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ διατριβῇ

[3, 7]   γε τὸ τὰ αὐτὰ συμπτώματα περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας ἀπογεννᾶν. Ἐάν

[3, 5]   καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν

[3, 5]   πάνυ κατησκημένων τὸν νοῦν, καὶ περὶ τὴν φθειρομένην ταύτην καὶ ῥέουσαν

[3, 10]   Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι,

[3, 3]   συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν

[3, 8]   χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων περὶ τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου τοῦ

[3, 10]   ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν

[3, 1]   σώματος παρουσίας, τῆς καρδίας σου περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ

[3, 8]   πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν περὶ τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα

[3, 10]   τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ

[3, 4]   μὴ ἐνορῶν ταῖς οὕτως ἐναργέσι περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα.

[3, 2]   καὶ τάξει ἡμᾶς εἰς τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε

[3, 0]   ~ΟΜΙΛΙΑ γʹ Περὶ τοῦ στερεώματος. ~Τὰ τῆς πρώτης

[3, 9]   τῆς Ἐκκλησίας ἐστί τις λόγος περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει

[3, 4]   καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις. Οὐ

[3, 8]   φέρεσθαι λέγῃ δρόσον ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω

[3, 5]   τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν

[3, 6]   ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει

[3, 9]   τὰς κρείττονας, κάτω δὲ τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς

[3, 5]   οὐ μόνον πρὸς τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν

[3, 6]   καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ

[3, 5]   τοῦ ὕδατος φύσις τῇ γῇ περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν,

[3, 8]   ἀέρα συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ

[3, 1]   ἐργασίας τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες, περιεστήκασιν ἡμᾶς, οἳ τὸν λόγον ἡμῖν

[3, 7]   λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι

[3, 4]   ἔνδον ὄψιν εἰς ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα, ἐν τοῖς ἄνω τοῦ τέγους

[3, 4]   ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ λείως περιηγμένον· ὅπου γε ὁρῶμεν τῶν τε

[3, 2]   πῶς οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης περιόδου λέγειν τὸν Θεὸν χρῄζειν πρὸς

[3, 6]   ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς περιόδους τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ

[3, 4]   ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ καὶ περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν ἐδυνήθη

[3, 5]   ὁ λόγος τῆς τοῦ ὕδατος περιουσίας κατὰ τὴν κτίσιν. Ἀλλὰ μὴν

[3, 7]   δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν θάλασσαν λέγουσι

[3, 1]   τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος

[3, 7]   θερμὸν ἐκ τῆς ταχείας εἶναι περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς

[3, 3]   τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα

[3, 4]   ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς περιφερείας τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ

[3, 2]   ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν

[3, 8]   ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι, Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ

[3, 8]   τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ πετόμενα κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ.

[3, 10]   φιλοπόνου μελέτης, οἷον διά τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι·

[3, 5]   οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν πέψις, οὐ ζῴων ἐγγείων ἢ τῶν

[3, 6]   βάθει τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ

[3, 4]   ὃν δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί φασιν, ἢ ἡ τοῦ

[3, 8]   Οἱ μὲν γὰρ κατηναγκασμένον τὸ πιθανὸν τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα δὲ

[3, 1]   φίλον, τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς

[3, 7]   δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ ποτίμου

[3, 7]   ὑποστάθμην ἐναφιέντος· ἐξ οὗ τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ

[3, 8]   ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς

[3, 3]   ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί

[3, 8]   καὶ ἔνθεν τὰς ἐπὶ τὴν πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ

[3, 5]   τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον· οὐδὲ

[3, 4]   τὸ εἶναι ἔχον, ἐν τῷ πλάτει, λέγω, καὶ τῷ βάθει, καὶ

[3, 3]   πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ

[3, 3]   ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου

[3, 6]   ποταμὸς ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς περιόδους τῆς

[3, 6]   δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν καὶ

[3, 2]   φῶς. Καὶ σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ

[3, 7]   τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν·

[3, 5]   δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει δὲ μήτε στάσιν εἶναι

[3, 7]   γινομένης. Σὺ δὲ τῷ μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ

[3, 7]   ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως

[3, 7]   πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ κἂν ὀλίγον

[3, 5]   γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν τοῦ πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως

[3, 7]   γε τὴν θάλασσαν λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ

[3, 1]   πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ

[3, 4]   σῶμα τὸ οἷον ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ

[3, 10]   παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ

[3, 9]   ὑποκάτω τῶν οὐρανῶν ὕδατα τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ

[3, 1]   τὸν βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν

[3, 9]   εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς ἐκ τῶν

[3, 8]   τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ γὰρ τὸ

[3, 1]   ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς καρδίας πᾶσαν

[3, 4]   ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος; Καὶ τίς τυφλός; Ὁ μὴ

[3, 4]   γὰρ στερρότητα καὶ ἀντιτυπίαν τοῦ πνεύματος τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς κοιλότησι τῶν

[3, 8]   τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως

[3, 2]   ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´ ὧν ἴχνη τινὰ καὶ

[3, 10]   αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος

[3, 1]   ψυχῶν, τὴν δὲ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας

[3, 7]   εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν

[3, 3]   κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον

[3, 9]   ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ

[3, 9]   ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ. ~Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι

[3, 1]   Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει· καὶ

[3, 9]   στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον μὲν

[3, 4]   Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´

[3, 6]   ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν. Ἐκ

[3, 1]   εὐοδίαν τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι

[3, 8]   ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους,

[3, 7]   τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν ἐν βραχυτάτῃ

[3, 4]   λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι·

[3, 4]   ἄνω τοῦ τέγους ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου γε

[3, 5]   πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ ἀρχῆς τοῦ

[3, 3]   αἰτίας γινομένας μίαν τε καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων,

[3, 8]   μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν δὲ πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν λεγόμενον

[3, 8]   βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι;

[3, 7]   κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν

[3, 3]   πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς τῆς περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης

[3, 1]   γὰρ οὐ λέληθέ με, ὅτι πολλοὶ τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἀγαπητῶς

[3, 6]   καὶ ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν

[3, 3]   φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας τοῦ

[3, 8]   ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς

[3, 1]   ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα μὴ ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς

[3, 6]   φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο πολὺ τὸ ὕδωρ ὑπὲρ γῆς κεχυμένον,

[3, 8]   ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες

[3, 3]   ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας

[3, 9]   καὶ ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ

[3, 9]   ὕδατα τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ κατὰ φύσιν ὕψους

[3, 1]   σου περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω

[3, 6]   τῆς Εὐρώπης ῥέων, ἐπὶ τὸν Πόντον ἐκδίδωσι. Καὶ τί δεῖ τοὺς

[3, 6]   ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν

[3, 2]   ὑποβάλλει τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως

[3, 2]   διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος. Διὰ

[3, 2]   οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς, οὐ πόρος σκολιὸς ἐπὶ τὴν ἐν τῇ

[3, 5]   χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην.

[3, 5]   καὶ σταγόνες εἰσὶν ὑετοῦ) ᾔδει πόσον τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς

[3, 6]   Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς

[3, 7]   τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ κρῆναι, καὶ τενάγη, καὶ

[3, 6]   τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον

[3, 7]   θάλασσαν λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης,

[3, 6]   ἔτι ὁ Νεῖλος, ὃς οὐδὲ ποταμοῖς τὴν φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα

[3, 6]   χειμερινῶν τροπῶν ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον,

[3, 6]   ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε ἀπορρίψας τὴν

[3, 6]   ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ τοὺς

[3, 6]   ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων τε καὶ ἀεννάων,

[3, 7]   τοῦ λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν

[3, 10]   ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς μόλις ποτὲ, καὶ τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον.

[3, 9]   Καὶ μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων Δεσπότου

[3, 7]   πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος· ὅπερ

[3, 7]   ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν

[3, 8]   ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν

[3, 4]   γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ

[3, 2]   πρότερον μὲν ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται τῇ νοήσει, ἔπειτα

[3, 9]   θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς

[3, 9]   διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ

[3, 10]   καὶ καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς

[3, 3]   σοφοὺς, μὴ πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ

[3, 4]   τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος. Καὶ πρό γε τοῦ ἅψασθαι τῆς διανοίας

[3, 3]   Εἴρηται μὲν οὖν τισι τῶν πρὸ ἡμῶν, μὴ δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν

[3, 10]   γνώριμον. Ὁ μέντοι τεχνίτης καὶ πρὸ τῆς συνθέσεως οἶδε τὸ ἑκάστου

[3, 9]   εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους

[3, 5]   τὴν φύσιν οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων ὅρων

[3, 5]   καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος ὁ λόγος τῆς

[3, 5]   ἐξ ἀρχῆς τοῦ μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν

[3, 3]   ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα

[3, 9]   ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδωρ, ὡς προηγούμενον ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ

[3, 10]   ἐναργῆ τὸν σκοπὸν τῶν γινομένων προθέμενος, τὰ κατὰ μέρος γινόμενα ὡς

[3, 1]   καὶ σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ προθυμίαν, καὶ συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν

[3, 7]   καὶ λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν

[3, 4]   στερέωμα. Αὕτη ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ

[3, 8]   δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα ἔχειν

[3, 5]   Ἔδει δὲ μήτε στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ παντελεῖ

[3, 7]   Ἐάν τε γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ,

[3, 3]   πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν

[3, 4]   οἷον ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι

[3, 5]   γῇ περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον

[3, 6]   καὶ ὁ καλούμενος Χρεμέτης, καὶ πρός γε ἔτι ὁ Νεῖλος, ὃς

[3, 7]   ἐκ πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν πρός γε τὸ τὰ αὐτὰ συμπτώματα

[3, 1]   ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ πρός γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς

[3, 10]   ἂν φανείη καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς δὲ τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα,

[3, 7]   μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος

[3, 3]   τῷ πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα

[3, 5]   ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν

[3, 6]   Αἰθιοπίας, οἱ μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ

[3, 4]   μάλιστα μὲν οὐκ εἴ τι πρὸς ἡμᾶς κυκλοτερὲς ὁρᾶται κατὰ τὴν

[3, 2]   πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς καὶ

[3, 1]   ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς τί φημι; Ὅτι τὸ

[3, 5]   ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν

[3, 1]   ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα, οὐκ ἐν τῇ πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν

[3, 7]   Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός

[3, 2]   ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς

[3, 10]   διαθεμένοις, καθαρᾷ μεριμνῶν τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν ἑσπερινὴν τῶν λόγων ἑστίασιν

[3, 5]   τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός. Κολοβὸν

[3, 10]   λόγῳ τῆς τέχνης ἐκτελεσθὲν, καὶ πρὸς τὴν τοῦ τέλους εὐχρηστίαν συντεῖνον.

[3, 2]   περιόδου λέγειν τὸν Θεὸν χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ

[3, 5]   πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ μόνον πρὸς τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ

[3, 3]   ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς κρουνοῖς, ὅταν πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ

[3, 3]   φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς

[3, 4]   πρὸς τὸ μέσον, ἢ τῆς πρὸς τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας· τούτου ἕνεκεν

[3, 8]   τῷ βάρει τῶν συγκριθέντων φερόμεναι πρὸς τὸ κάτω· καὶ αὕτη ὑετοῦ

[3, 4]   ἐστι καὶ ἀμιγὲς, ἢ τῆς πρὸς τὸ μέσον, ἢ τῆς πρὸς

[3, 10]   καὶ ἐπαινεῖ τὰ καθ´ ἕκαστον, πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν ἐπαναφέρων τὴν

[3, 4]   ὕψει· τὸ δὲ στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν ἀντιτυπίαν

[3, 8]   δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον,

[3, 2]   τῆς γνώσεως, ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´ ὧν ἴχνη

[3, 6]   ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται·

[3, 3]   διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον ἐκ πρώτης γενέσεως

[3, 9]   ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐστί

[3, 8]   τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων λόγων πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον. Οἱ

[3, 4]   τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα μὲν

[3, 6]   τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην. Καὶ πρὸς τούτοις ὁ Φάσις τῶν Καυκασίων

[3, 5]   ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ

[3, 9]   τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ,

[3, 7]   σημεῖα μετατιθέντα, κἀκεῖθεν ἐπὶ τὰ προσάρκτια ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα,

[3, 2]   τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ ἐν φωνῇ λόγου

[3, 3]   δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανίου

[3, 5]   τῆς ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι αἱ συνεκτικαὶ

[3, 7]   ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται

[3, 2]   ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος ἡ κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ μέσον

[3, 7]   ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης

[3, 7]   τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ

[3, 6]   ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ προσέτι παντὶ τῷ βάθει τῆς γῆς

[3, 6]   Γαλάτας καὶ Κελτοὺς, καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ

[3, 4]   ψόφους, στερέωσιν βροντῆς ἡ Γραφὴ προσηγόρευσεν. Καὶ νῦν τοίνυν ἡγούμεθα ἐπί

[3, 8]   τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι, Τὰ

[3, 8]   ὡς κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν δὲ καὶ

[3, 4]   ἢ ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι προσήκει νομίζειν, ἤ τινι τοιαύτῃ ὕλῃ

[3, 10]   Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ

[3, 1]   τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε καὶ φίλον, τῶν τὸ

[3, 1]   μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας

[3, 10]   Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς

[3, 9]   τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν

[3, 2]   ὁ λόγος ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν καθ´

[3, 4]   ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι τὸν Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ

[3, 2]   καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ τὸ

[3, 2]   στερέωμα· νῦν δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ

[3, 2]   τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας καὶ προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος ἐξαγγέλλει; εἶτα

[3, 8]   ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες ἀλλήλαις προσχωρήσωσι, σταγόνες γίγνονται, τῷ βάρει τῶν

[3, 2]   ἡμῶν πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς

[3, 3]   τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς

[3, 2]   διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων

[3, 3]   εἶναι ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου, διὰ τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν

[3, 1]   βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ

[3, 8]   ταῖς σώφροσι κάλλος τοῦ ἑταιρικοῦ προτιμότερον, τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων λόγων

[3, 1]   τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα

[3, 9]   περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς

[3, 2]   καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις

[3, 5]   διὰ τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς οὖν χρεία τοῦ

[3, 2]   τὸ θεῖον βούλημα καὶ ἡ πρώτη ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ κινήματος, τοῦτο

[3, 3]   σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν

[3, 3]   συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον ἐκ πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς

[3, 1]   Περὶ τοῦ στερεώματος. ~Τὰ τῆς πρώτης ἡμέρας ἔργα, μᾶλλον δὲ τὰ

[3, 3]   τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος

[3, 2]   ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς

[3, 3]   πεπερασμένον· ὅπερ εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου

[3, 8]   ἀναθυμιάσεων περὶ τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν

[3, 7]   γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε

[3, 4]   εἰ πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ

[3, 5]   καὶ φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου· πῦρ μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ

[3, 7]   προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου γε

[3, 6]   δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον ὄρος Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος·

[3, 5]   διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος ὁ λόγος

[3, 6]   σοφίαν τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται

[3, 6]   ὅτε καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς

[3, 5]   Ἀλλὰ μὴν τό γε τοῦ πυρὸς ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς οὕτως

[3, 5]   κατὰ μικρὸν τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα

[3, 5]   Ἐπειδὴ ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ μόνον πρὸς

[3, 7]   κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου πυρὸς, ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν

[3, 5]   ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει

[3, 5]   ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν

[3, 7]   αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς εἰ

[3, 7]   οὐδὲ ξανθὸς, τούτου ἕνεκεν οὐδὲ πυρώδης τὴν φύσιν· ἀλλὰ καὶ τούτου

[3, 7]   ἢ ἐκ πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν πρός γε τὸ τὰ αὐτὰ

[3, 4]   ὕδωρ καὶ περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς

[3, 2]   Πρῶτον μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν

[3, 2]   τῷ κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει; Καὶ πῶς οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης περιόδου

Homélie, Chap.
[3, 8]	εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου	παγῇ,	θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ χιὼν
[3, 7]	φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ	πάθους	ἔχειν τὴν πύρωσιν πρός γε
[3, 9]	στασιαστικὰ καὶ τοῖς θορύβοις τῶν	παθῶν	κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ
[3, 4]	οὖν τούτων εἰκάζομεν τὸ στερέωμα.	Παιδικῆς	γὰρ τῷ ὄντι καὶ ἁπλῆς
[3, 8]	καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ	παλιγγενεσίας	εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´
[3, 1]	διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες,	πάλιν	ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ,
[3, 4]	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ	πάλιν,	Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ
[3, 8]	πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι	πάλιν	ἐκ τῶν σπερματικῶν λόγων τῶν
[3, 7]	δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες,	πάλιν	μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι
[3, 8]	Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ	πάλιν·	Τὰ πετόμενα κατὰ τὸ στερέωμα
[3, 8]	αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ	πᾶν	ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν
[3, 5]	ὑγροῦ τὴν φύσιν οἰκονομῶν τὸ	πᾶν	προαπέθετο, ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων
[3, 7]	ὕδωρ; Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ τὰ	πάντα	δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον,
[3, 4]	ὑπολήψεις. Οὐ μὴν, οὐδὲ εἰ	πάντα	ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν
[3, 6]	οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε καὶ	πάντα	καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς φησιν
[3, 7]	ὁρῶμεν τὴν μεγάλην τοῦ τὰ	πάντα	κυβερνῶντος σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον
[3, 7]	τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ πελάγη	πάντα	προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα
[3, 7]	πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ	πάντα	πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου
[3, 1]	συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν εἰς	πάντα	τὸν βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ
[3, 7]	κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν	πάντα	φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ,
[3, 5]	οὐδεὶς οὕτως ἔξω τοῦ βίου	παντάπασιν,	ὥστε τῆς ἐκ τοῦ λόγου
[3, 6]	λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ	πάντας	τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ. Ὥστε
[3, 5]	ἔοικε, τῶν ὑδάτων ἡ χύσις,	πανταχόθεν	ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων
[3, 5]	κάτω φορὰν, καὶ διὰ τὴν	πανταχόθεν	ἰσορροπίαν, περὶ τὴν γῆν ἀτρεμεῖν
[3, 5]	ἐν τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος	πανταχόθεν	περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ
[3, 5]	πρὸς ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ	παντελεῖ	τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι
[3, 8]	χαλκοῦς. Τί τοῦτο λέγων; Τὴν	παντελῆ	ξηρασίαν καὶ ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων
[3, 7]	ἐν βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον	παντελῶς	καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ τοίνυν
[3, 6]	βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον	πάντες	εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς
[3, 7]	τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ	παντὶ	δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ
[3, 10]	δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ	παντὶ	ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν.
[3, 3]	φύσεως, καὶ χρείαν ἐξαίρετον τῷ	παντὶ	παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός·
[3, 5]	ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ	παντὶ	πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ
[3, 10]	οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν σύνεσιν ἐν	παντὶ	τῆς ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´ ἐκ
[3, 5]	τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ ἀναγκαία τῷ	παντὶ	τοῦ πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ
[3, 6]	τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ προσέτι	παντὶ	τῷ βάθει τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον.
[3, 3]	Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν τῷ	παντὶ	φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς,
[3, 5]	καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ	παντός.	Κολοβὸν γὰρ ἂν ἦν τὸ
[3, 5]	ἑνὶ τῷ μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ	πάντων	ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις,
[3, 2]	ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ	πάντων	ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ
[3, 6]	ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα	πάντων	ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ
[3, 3]	οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ	πάντων	συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς καὶ
[3, 5]	πλήθους ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν.	Πάντως	δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν
[3, 5]	ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου	πάντως	καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ ἐκεῖνο,
[3, 5]	δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν	πάνυ	κατησκημένων τὸν νοῦν, καὶ περὶ
[3, 9]	ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ	πάνυ	τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν
[3, 10]	ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ	παρ´	αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη παρ´
[3, 1]	ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται	παρ´	αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ
[3, 10]	παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ τοιαύτη	παρ´	αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν,
[3, 10]	ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα καὶ	παρ´	ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν τὸ τῷ
[3, 3]	ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν	παρὰ	πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς
[3, 8]	ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ	παρὰ	πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον
[3, 7]	ὕδατος. Εἴρηται τί τὸ σημαινόμενον	παρὰ	τῇ Γραφῇ τὸ τοῦ στερεώματος
[3, 4]	τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι	παρὰ	τῆς Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν ἡμῶν
[3, 8]	ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος, καὶ	παρὰ	τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ
[3, 3]	~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον	παρὰ	τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὐρανὸν
[3, 3]	δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός ἐστι	παρὰ	τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος,
[3, 3]	ἔχειν φύσιν ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι	παρὰ	τὸν ἕνα, τότε καὶ μᾶλλον
[3, 1]	ὃ ἐν τῇ φύσει ἔχει,	παρὰ	τοῦ κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα,
[3, 9]	ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ φύσιν	παρὰ	τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ οἱ
[3, 9]	ψῦχος, καὶ καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν	παρὰ	τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων
[3, 4]	διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ	παρὰ	τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι
[3, 9]	Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις λόγος	παρὰ	τῶν νοῦν ἐχόντων τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος,
[3, 8]	καὶ ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων	παραβαλλέτω.	Ὅσῳ γὰρ τὸ ἐν ταῖς
[3, 3]	ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις	παραγαγεῖν	εἰς τὸ εἶναι. Ὧν τὴν
[3, 3]	τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν κεφαλαίῳ	παραδεδόσθαι	οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα
[3, 3]	χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ	παραδέδοται,	ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν ἐν
[3, 3]	γλώσσας προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς	παραδέξασθαι.	Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ
[3, 3]	ἕκαστον γέγονε τὴν Γραφὴν ἡμῖν	παραδιδόναι.	Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ
[3, 3]	ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ ταῦτα	παραδοξότερα	τῶν ἑπτὰ κύκλων, καθ´ ὧν
[3, 2]	τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν φωνητικῶν ὀργάνων	παραδοὺς	τὰ νοηθέντα, οὕτω διὰ τῆς
[3, 4]	πέρα τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ	παραδράμῃ	δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον,
[3, 7]	ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν	παρακειμένην	τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς
[3, 7]	ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ τὸ	παρακείμενον	ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα·
[3, 9]	Δεσπότου τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν	παραλαμβάνηται	ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ φύσιν
[3, 9]	τὴν κοινὴν τῆς κτίσεως χοροστασίαν	παραληφθεῖσα,	ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς
[3, 6]	καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους	παραμειψάμενοι,	ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται
[3, 1]	ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος	παραπέμψει·	καὶ σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ
[3, 7]	ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ	παραπλήσιον	ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος. Καίτοιγε
[3, 5]	παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει ἀφορμὴν	παρασχεθῆναι	τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην
[3, 10]	τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς καιρὸν	παρασχεῖν	τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε
[3, 2]	ἀλλὰ καὶ διά τινος συνεργοῦ	παραχθῆναι	ταύτην εἰς γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ,
[3, 2]	τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου	παρείληπται.	~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον
[3, 10]	καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν	παρέχει	τὰ παρ´ αὐτοῦ γινόμενα, οὐδὲ
[3, 10]	μόλις ποτὲ, καὶ τῷ ἰδιώτῃ	παρέχεται	γνώριμον. Ὁ μέντοι τεχνίτης καὶ
[3, 4]	αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε ἡμῖν	παρεχέτωσαν,	ὡς οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ
[3, 3]	καὶ χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ	παρεχόμενος.	~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω
[3, 1]	τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ	παριστῶν,	Ὡς γλυκέα, φησὶ, τῷ λάρυγγί
[3, 2]	δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ	παρόντα,	ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν ὁ λόγος
[3, 1]	ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ	παρόντι	δὲ μὴ κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν
[3, 5]	χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ	παρόντος.	Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ
[3, 1]	ὄφελός τι τῆς τοῦ σώματος	παρουσίας,	τῆς καρδίας σου περὶ τὸν
[3, 10]	ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ	πᾶσα	δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ
[3, 9]	ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ	πᾶσαι	ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος,
[3, 5]	τέχναι τῆς ἐμπύρου ἐργασίας ἐπιδέονται	πᾶσαι,	ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ, καὶ
[3, 7]	φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ,	πᾶσαν	ὁμοῦ τὴν ἐν τοῖς οὖσιν
[3, 3]	καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε	πᾶσαν	τὴν ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν ὑπερβάλλειν.
[3, 6]	τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι	πᾶσαν	τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει τοῦ
[3, 1]	Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς καρδίας	πᾶσαν	τοῦ βίου μέριμναν, καὶ ὅλον
[3, 8]	αὐτὸν λόγον, ἔξεστί σοι ὁρᾶν	πᾶσαν	τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν περὶ
[3, 1]	φυσικῶς ἔχουσαν τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ	πάσῃ	καρδίᾳ προσηνές τε καὶ φίλον,
[3, 3]	ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι,	πάσης	τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανίου σώματος
[3, 3]	οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς	πᾶσι	καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε
[3, 10]	καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἐν	πᾶσι	τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ λαμβάνειν ἡμᾶς
[3, 6]	τοῖς ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ	πᾶσιν	ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο πολὺ τὸ
[3, 3]	οὗ τῆς θέας ὁ μακάριος	Παῦλος	ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων
[3, 9]	γὰρ ἂν καὶ δρόσος, καὶ	πάχνη,	καὶ ψῦχος, καὶ καῦμα, ἐπειδὴ
[3, 7]	μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ	παχὺ	καὶ γεῶδες οἷόν τινα ἰλὺν
[3, 7]	τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ	παχύτατον	καὶ γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς κάτω,
[3, 4]	ἅψασθαι τῆς διανοίας τῶν γεγραμμένων,	πειραθῶμεν	τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον
[3, 6]	ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος ὕδατι περιείληπται,	πελάγεσί	τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις
[3, 7]	καὶ τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ	πελάγη	πάντα προΐενται, ὡς ἂν μὴ
[3, 6]	φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα θαλάσσῃ	πελαγίζῃ	τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ τῆς
[3, 6]	ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται	πέλαγος.	Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν
[3, 3]	τὸ κυκλοφορικὸν σῶμα, καὶ τοῦτο	πεπερασμένον·	ὅπερ εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ
[3, 4]	τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι	πεπηγότι	ἐμφερὲς εἶναι προσήκει νομίζειν, ἤ
[3, 3]	ἕτερον παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ	πεποιημένον	οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ
[3, 3]	ἐστι παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ	πεποιημένον	οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ χρείαν
[3, 4]	μηδὲν ἐπιτρέπειν ἡμῶν τῷ νῷ	πέρα	τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ
[3, 8]	τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ	περὶ	γῆν τόπου διὰ τῆς ἐν
[3, 7]	κατὰ μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει τῷ	περὶ	γῆν τόπῳ τὴν εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι.
[3, 7]	θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα	περὶ	θαλάσσης λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν
[3, 3]	οὐρανοὶ δύο· ὅπερ οἱ τὰ	περὶ	οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον
[3, 8]	Καὶ μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ τῶν	περὶ	οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ
[3, 3]	τε καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι	περὶ	οὐρανῶν πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς
[3, 2]	γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε,	περὶ	πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν
[3, 1]	τοίνυν, καθόσον ἦν δυνατὸν, τῇ	περὶ	τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ διατριβῇ
[3, 7]	γε τὸ τὰ αὐτὰ συμπτώματα	περὶ	τὰς αὐτὰς ὕλας ἀπογεννᾶν. Ἐάν
[3, 5]	καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν,	περὶ	τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν. Οὐκοῦν
[3, 5]	πάνυ κατησκημένων τὸν νοῦν, καὶ	περὶ	τὴν φθειρομένην ταύτην καὶ ῥέουσαν
[3, 10]	Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ	περὶ	τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι,
[3, 3]	συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς τῆς	περὶ	τὸ ἀκούειν μελέτης τὴν αἴσθησιν
[3, 8]	χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων	περὶ	τὸ ὕψος, καὶ πυκνουμένου τοῦ
[3, 10]	ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ	περὶ	τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν
[3, 1]	σώματος παρουσίας, τῆς καρδίας σου	περὶ	τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ
[3, 8]	πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν	περὶ	τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα
[3, 10]	τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν δόξαν	περὶ	τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ
[3, 4]	μὴ ἐνορῶν ταῖς οὕτως ἐναργέσι	περὶ	τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα.
[3, 2]	καὶ τάξει ἡμᾶς εἰς τὴν	περὶ	τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε
[3, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ γʹ	Περὶ	τοῦ στερεώματος. ~Τὰ τῆς πρώτης
[3, 9]	τῆς Ἐκκλησίας ἐστί τις λόγος	περὶ	τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει
[3, 4]	καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν	περὶ	τῶν οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις. Οὐ
[3, 8]	φέρεσθαι λέγῃ δρόσον ἢ ὑετὸν,	περὶ	ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω
[3, 5]	τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν	περιβεβλῆσθαι	τῇ γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν
[3, 6]	ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην.	~Περίβλεψαι	πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει
[3, 9]	τὰς κρείττονας, κάτω δὲ τοῖς	περιγείοις	καὶ ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς
[3, 5]	οὐ μόνον πρὸς τὴν τῶν	περιγείων	οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν
[3, 6]	καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος ὕδατι	περιείληπται,	πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ
[3, 5]	τοῦ ὕδατος φύσις τῇ γῇ	περιεκέχυτο,	οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν,
[3, 8]	ἀέρα συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς τῇ	περιεργίᾳ	τῶν περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ
[3, 1]	ἐργασίας τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες,	περιεστήκασιν	ἡμᾶς, οἳ τὸν λόγον ἡμῖν
[3, 7]	λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν	περίεστι.	Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι
[3, 4]	ἔνδον ὄψιν εἰς ἡμικύκλιον σχῆμα	περιηγμένα,	ἐν τοῖς ἄνω τοῦ τέγους
[3, 4]	ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ λείως	περιηγμένον·	ὅπου γε ὁρῶμεν τῶν τε
[3, 2]	πῶς οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης	περιόδου	λέγειν τὸν Θεὸν χρῄζειν πρὸς
[3, 6]	ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς	περιόδους	τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ
[3, 4]	ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ καὶ	περιολισθαῖνον	τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν ἐδυνήθη
[3, 5]	ὁ λόγος τῆς τοῦ ὕδατος	περιουσίας	κατὰ τὴν κτίσιν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 7]	δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς	περιπίπτουσιν,	οἵ γε τὴν θάλασσαν λέγουσι
[3, 1]	τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ ὅσαι	περιστάσεις	ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος
[3, 7]	θερμὸν ἐκ τῆς ταχείας εἶναι	περιστροφῆς.	Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς
[3, 3]	τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ φερομένους,	περισχιζομένου	τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα
[3, 4]	ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς	περιφερείας	τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ
[3, 2]	ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ πόνῳ κτηθὲν,	περιχαρῶς	ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν
[3, 8]	ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι, Τὰ	πετεινὰ	τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ
[3, 8]	τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ	πετόμενα	κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ.
[3, 10]	φιλοπόνου μελέτης, οἷον διά τινος	πέψεως,	τὴν τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι·
[3, 5]	οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν	πέψις,	οὐ ζῴων ἐγγείων ἢ τῶν
[3, 6]	βάθει τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν	πηγῶν	ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ
[3, 4]	ὃν δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος	πῆξιν	μεταποιεῖσθαί φασιν, ἢ ἡ τοῦ
[3, 8]	Οἱ μὲν γὰρ κατηναγκασμένον τὸ	πιθανὸν	τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα δὲ
[3, 1]	φίλον, τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ	πιθανοῦ	προτιμώντων· Καθὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς
[3, 7]	δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ	πικρὰν	ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ ποτίμου
[3, 7]	ὑποστάθμην ἐναφιέντος· ἐξ οὗ τὸ	πικρὸν	καὶ ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ
[3, 8]	ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων	πιλήσεσιν,	ὅταν μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς
[3, 3]	ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως	πίστιν	οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί
[3, 8]	καὶ ἔνθεν τὰς ἐπὶ τὴν	πλάνην	ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ
[3, 5]	τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ	πλασματώδη	ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον· οὐδὲ
[3, 4]	τὸ εἶναι ἔχον, ἐν τῷ	πλάτει,	λέγω, καὶ τῷ βάθει, καὶ
[3, 3]	πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν	πλειόνων,	εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ
[3, 3]	ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ	πλειόνων	ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου
[3, 6]	ποταμὸς ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων	πλεῖστον,	ὡς οἱ τὰς περιόδους τῆς
[3, 6]	δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς	πλεομένης	ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν καὶ
[3, 2]	φῶς. Καὶ σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα.	Πλέον	δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ
[3, 7]	τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ	πλεονεξίᾳ	τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν·
[3, 5]	δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ	πλήθει.	Ἔδει δὲ μήτε στάσιν εἶναι
[3, 7]	γινομένης. Σὺ δὲ τῷ μὲν	πλήθει	τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ
[3, 7]	ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ	πλῆθος.	Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως
[3, 7]	πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ	πλῆθος	οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ κἂν ὀλίγον
[3, 5]	γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν τοῦ	πλήθους	ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως
[3, 7]	γε τὴν θάλασσαν λέγουσι μήτε	πλημμυρεῖν	τοῖς ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ
[3, 1]	πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα·	πλὴν	ἀλλ´ ὅτι τὰ ἐν αὐτῇ
[3, 4]	σῶμα τὸ οἷον ναστὸν καὶ	πλῆρες,	ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ
[3, 10]	παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι	πληροῦν.	Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ
[3, 9]	ὑποκάτω τῶν οὐρανῶν ὕδατα τὰ	πνευματικὰ	εἶναι τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ
[3, 1]	τὸν βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ	πνευματικὰ	προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν
[3, 9]	εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες	πνευματικὰς	καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς ἐκ τῶν
[3, 8]	τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν	πνευματικῶν	λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ γὰρ τὸ
[3, 1]	ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ	Πνεύματος.	Ἄνελε τοίνυν τῆς καρδίας πᾶσαν
[3, 4]	ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ	Πνεύματος;	Καὶ τίς τυφλός; Ὁ μὴ
[3, 4]	γὰρ στερρότητα καὶ ἀντιτυπίαν τοῦ	πνεύματος	τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς κοιλότησι τῶν
[3, 8]	τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν	πνευμάτων	πιλήσεσιν, ὅταν μὲν αἱ τέως
[3, 2]	ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν	πόθον,	δι´ ὧν ἴχνη τινὰ καὶ
[3, 10]	αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς	ποιήμασι	νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος
[3, 1]	ψυχῶν, τὴν δὲ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην	ποιησάμενος,	νῦν ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας
[3, 7]	εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ	ποιήσαντος	αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν
[3, 3]	κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς	ποίησιν,	ἐνταῦθα δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον
[3, 9]	ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει	ποίησιν	τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ
[3, 9]	ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ	ποιητῇ.	~Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι
[3, 1]	Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας	ποιητικαὶ,	ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει· καὶ
[3, 9]	στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ	ποιητικὰς	τῶν καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον μὲν
[3, 4]	Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς	ποιητικῆς	καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´
[3, 6]	ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ	ποικίλοις	ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν. Ἐκ
[3, 1]	εὐοδίαν τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα	ποιουμένοις	διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι
[3, 8]	ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ	πολέμου	καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους,
[3, 7]	τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον	πολλάκις	καὶ τεναγώδη χώραν ἐν βραχυτάτῃ
[3, 4]	λέγειν, ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος	πολλάκις	καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι·
[3, 4]	ἄνω τοῦ τέγους ὁμαλὴν ἔχει	πολλάκις	τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου γε
[3, 5]	πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ	πολλαπλάσιον	ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ ἀρχῆς τοῦ
[3, 3]	αἰτίας γινομένας μίαν τε καὶ	πολλὰς,	εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων,
[3, 8]	μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν δὲ	πολλαχοῦ	τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν λεγόμενον
[3, 8]	βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ	πολλῇ	θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι;
[3, 7]	κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ μεγέθει,	πολλῆς	ἐστι διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν
[3, 3]	πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ	πολλῆς	τῆς περὶ τὸ ἀκούειν μελέτης
[3, 1]	γὰρ οὐ λέληθέ με, ὅτι	πολλοὶ	τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἀγαπητῶς
[3, 6]	καὶ ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ ἐν	πολλοῖς	καὶ ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν
[3, 3]	φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ	πολλοστὸν	προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας τοῦ
[3, 8]	ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ	πολὺ	διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς
[3, 1]	ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα μὴ ἐπὶ	πολὺ	τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς
[3, 6]	φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο	πολὺ	τὸ ὕδωρ ὑπὲρ γῆς κεχυμένον,
[3, 8]	ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι,	πολυφωνίᾳ	δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες
[3, 3]	ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες	πομφόλυγας	διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας
[3, 9]	καὶ ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς	πονηράς.	Διὰ τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ
[3, 9]	ὕδατα τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς	πονηρίας,	ἀπὸ τοῦ κατὰ φύσιν ὕψους
[3, 1]	σου περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν	πονουμένης.	~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω
[3, 6]	τῆς Εὐρώπης ῥέων, ἐπὶ τὸν	Πόντον	ἐκδίδωσι. Καὶ τί δεῖ τοὺς
[3, 6]	ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν Εὔξεινον	Πόντον	φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν
[3, 2]	ὑποβάλλει τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ	πόνῳ	κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως
[3, 2]	διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ	πορισμὸς,	τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος. Διὰ
[3, 2]	οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς, οὐ	πόρος	σκολιὸς ἐπὶ τὴν ἐν τῇ
[3, 5]	χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ	πόσην	χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην.
[3, 5]	καὶ σταγόνες εἰσὶν ὑετοῦ) ᾔδει	πόσον	τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς
[3, 6]	Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα πάντων	ποταμίων	ὑδάτων πλεῖστον, ὡς οἱ τὰς
[3, 7]	τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς	ποταμοὶ,	καὶ κρῆναι, καὶ τενάγη, καὶ
[3, 6]	τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις	ποταμοῖς	ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον
[3, 7]	θάλασσαν λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς	ποταμοῖς	ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης,
[3, 6]	ἔτι ὁ Νεῖλος, ὃς οὐδὲ	ποταμοῖς	τὴν φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα
[3, 6]	χειμερινῶν τροπῶν ὁ Ἰνδὸς ῥεῖ	ποταμὸς	ῥεῦμα πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον,
[3, 6]	ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ πάντας τοὺς	ποταμούς	σου ξηρανῶ. Ὥστε ἀπορρίψας τὴν
[3, 6]	ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων	ποταμῶν,	καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ τοὺς
[3, 6]	ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι, καὶ	ποταμῶν	ῥεύματα, χειμάρρων τε καὶ ἀεννάων,
[3, 7]	τοῦ λέγειν περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε	ποταπῇ	ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν
[3, 10]	ἐκ τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς μόλις	ποτὲ,	καὶ τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον.
[3, 9]	Καὶ μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν	ποτὲ	τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων Δεσπότου
[3, 7]	πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ	ποτίμου	ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος· ὅπερ
[3, 7]	ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα.	Ποῦ	τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν
[3, 8]	ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ	πράγματα	ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν
[3, 4]	γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν	πράγματα,	μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ
[3, 2]	πρότερον μὲν ὁ ἀπὸ τῶν	πραγμάτων	τύπος ἐγγίνεται τῇ νοήσει, ἔπειτα
[3, 9]	θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς	πρακτικὰς	καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς
[3, 9]	διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν	πρέποντα	αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ
[3, 10]	καὶ καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν	πρέπουσαν	δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς
[3, 3]	σοφοὺς, μὴ πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν	πρὶν	τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ
[3, 4]	τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος. Καὶ	πρό	γε τοῦ ἅψασθαι τῆς διανοίας
[3, 3]	Εἴρηται μὲν οὖν τισι τῶν	πρὸ	ἡμῶν, μὴ δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν
[3, 10]	γνώριμον. Ὁ μέντοι τεχνίτης καὶ	πρὸ	τῆς συνθέσεως οἶδε τὸ ἑκάστου
[3, 9]	εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν κατὰ	προαίρεσιν	κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους
[3, 5]	τὴν φύσιν οἰκονομῶν τὸ πᾶν	προαπέθετο,	ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων ὅρων
[3, 5]	καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ	προαποθέσθαι	δαπάνην. Οὗτος ὁ λόγος τῆς
[3, 5]	ἐξ ἀρχῆς τοῦ μεγάλου τεχνίτου	προβλεψαμένου	τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν
[3, 3]	ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας	προέσθαι,	ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα
[3, 9]	ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδωρ, ὡς	προηγούμενον	ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ
[3, 10]	ἐναργῆ τὸν σκοπὸν τῶν γινομένων	προθέμενος,	τὰ κατὰ μέρος γινόμενα ὡς
[3, 1]	καὶ σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ	προθυμίαν,	καὶ συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν
[3, 7]	καὶ λίμναι, καὶ πελάγη πάντα	προΐενται,	ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν
[3, 4]	στερέωμα. Αὕτη ἡ φωνὴ τῆς	προκαταρκτικῆς	αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ
[3, 8]	δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια	πρόκειται.	Καὶ τί δεῖ πράγματα ἔχειν
[3, 5]	Ἔδει δὲ μήτε στάσιν εἶναι	πρὸς	ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ παντελεῖ
[3, 7]	Ἐάν τε γὰρ τριβόμενα ξύλα	πρὸς	ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ,
[3, 3]	πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ	πρὸς	ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν
[3, 4]	οἷον ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ	πρὸς	ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι
[3, 5]	γῇ περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως ἔχουσα	πρὸς	αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον
[3, 6]	καὶ ὁ καλούμενος Χρεμέτης, καὶ	πρός	γε ἔτι ὁ Νεῖλος, ὃς
[3, 7]	ἐκ πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν	πρός	γε τὸ τὰ αὐτὰ συμπτώματα
[3, 1]	ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ	πρός	γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς
[3, 10]	ἂν φανείη καλὰ τῷ τυχόντι·	πρὸς	δὲ τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα,
[3, 7]	μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς,	πρὸς	δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος
[3, 3]	τῷ πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι	πρὸς	δευτέρου ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα
[3, 5]	ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ	πρὸς	διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν
[3, 6]	Αἰθιοπίας, οἱ μὲν ἐπὶ τὴν	πρὸς	ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ
[3, 4]	μάλιστα μὲν οὐκ εἴ τι	πρὸς	ἡμᾶς κυκλοτερὲς ὁρᾶται κατὰ τὴν
[3, 2]	πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου	πρὸς	ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς καὶ
[3, 1]	ἐπὶ πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται.	Πρὸς	οὓς τί φημι; Ὅτι τὸ
[3, 5]	ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν	πρὸς	τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν
[3, 1]	ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα, οὐκ ἐν τῇ	πρὸς	τὰς ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν
[3, 7]	Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι	πρὸς	τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός
[3, 2]	ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν	πρὸς	τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς
[3, 10]	διαθεμένοις, καθαρᾷ μεριμνῶν τῇ ψυχῇ	πρὸς	τὴν ἑσπερινὴν τῶν λόγων ἑστίασιν
[3, 5]	τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός. Κολοβὸν
[3, 10]	λόγῳ τῆς τέχνης ἐκτελεσθὲν, καὶ	πρὸς	τὴν τοῦ τέλους εὐχρηστίαν συντεῖνον.
[3, 2]	περιόδου λέγειν τὸν Θεὸν χρῄζειν	πρὸς	τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ
[3, 5]	πυρὸς ἡ οὐσία, οὐ μόνον	πρὸς	τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ
[3, 3]	ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς κρουνοῖς, ὅταν	πρὸς	τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ
[3, 3]	φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας	πρὸς	τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς
[3, 4]	πρὸς τὸ μέσον, ἢ τῆς	πρὸς	τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας· τούτου ἕνεκεν
[3, 8]	τῷ βάρει τῶν συγκριθέντων φερόμεναι	πρὸς	τὸ κάτω· καὶ αὕτη ὑετοῦ
[3, 4]	ἐστι καὶ ἀμιγὲς, ἢ τῆς	πρὸς	τὸ μέσον, ἢ τῆς πρὸς
[3, 10]	καὶ ἐπαινεῖ τὰ καθ´ ἕκαστον,	πρὸς	τὸ τέλος αὐτῶν ἐπαναφέρων τὴν
[3, 4]	ὕψει· τὸ δὲ στερεὸν ὃ	πρὸς	τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν ἀντιτυπίαν
[3, 8]	δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες	πρὸς	τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον,
[3, 2]	τῆς γνώσεως, ἀλλ´ ἐκκαίουσα ἡμᾶς	πρὸς	τὸν πόθον, δι´ ὧν ἴχνη
[3, 6]	ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς	πρὸς	τὸν τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται·
[3, 3]	διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν	πρὸς	τὸν ψόφον ἐκ πρώτης γενέσεως
[3, 9]	ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ καὶ	πρὸς	τοὺς ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐστί
[3, 8]	τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων λόγων	πρὸς	τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον. Οἱ
[3, 4]	τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ	πρὸς	τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα μὲν
[3, 6]	τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην. Καὶ	πρὸς	τούτοις ὁ Φάσις τῶν Καυκασίων
[3, 5]	ἐξ ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ	πρὸς	χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ
[3, 9]	τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς τόποις	προσαπομεῖναι	τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ,
[3, 7]	σημεῖα μετατιθέντα, κἀκεῖθεν ἐπὶ τὰ	προσάρκτια	ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα,
[3, 2]	τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν	προσβιβάζει.	Καίτοιγε τοῦ ἐν φωνῇ λόγου
[3, 3]	δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν	προσγενέσθαι,	πάσης τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανίου
[3, 5]	τῆς ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας	προσδεῖσθαι·	οὐ μόνον ὅτι αἱ συνεκτικαὶ
[3, 7]	ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ	προσδιατρίβων,	τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται
[3, 2]	ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος ἡ κατασκευὴ	προσδιώρισεν.	Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ μέσον
[3, 7]	ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ	προσεῖναι.	Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης
[3, 7]	τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ	προσέτι	ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ
[3, 6]	ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ	προσέτι	παντὶ τῷ βάθει τῆς γῆς
[3, 6]	Γαλάτας καὶ Κελτοὺς, καὶ τοὺς	προσεχεῖς	αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ
[3, 4]	ψόφους, στερέωσιν βροντῆς ἡ Γραφὴ	προσηγόρευσεν.	Καὶ νῦν τοίνυν ἡγούμεθα ἐπί
[3, 8]	τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ οὐρανοῦ	προσηγορίας	ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι, Τὰ
[3, 8]	ὡς κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς	προσηγορίας	ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν δὲ καὶ
[3, 4]	ἢ ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι	προσήκει	νομίζειν, ἤ τινι τοιαύτῃ ὕλῃ
[3, 10]	Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν	προσήκοντα	ἔπαινον καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ
[3, 1]	τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ καρδίᾳ	προσηνές	τε καὶ φίλον, τῶν τὸ
[3, 1]	μεγάλῃ ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ	προσθήκῃ.	Καὶ γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας
[3, 10]	Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ	προσκύνησις,	νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς
[3, 9]	τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς	προσοῦσαν	αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν
[3, 2]	ὁ λόγος ἐν ψιλῷ τῷ	προστάγματι,	ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν καθ´
[3, 4]	ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ τὸ	προστάξαι	τὸν Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ
[3, 2]	καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ	προστάσσει	καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ τὸ
[3, 2]	στερέωμα· νῦν δὲ τὸν Θεὸν	προστάττοντα	καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ
[3, 2]	τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας καὶ	προσφυεῖς	ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος ἐξαγγέλλει; εἶτα
[3, 8]	ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες ἀλλήλαις	προσχωρήσωσι,	σταγόνες γίγνονται, τῷ βάρει τῶν
[3, 2]	ἡμῶν πρὸς τὴν ἔρευναν τοῦ	προσώπου	πρὸς ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς
[3, 3]	τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ	πρότερον	ἡμᾶς καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς
[3, 2]	διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον,	πρότερον	μὲν ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων
[3, 3]	εἶναι ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ	προτέρου,	διὰ τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν
[3, 1]	βίον εὐοδίαν τοῖς τὰ πνευματικὰ	προτιμότερα	ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ
[3, 8]	ταῖς σώφροσι κάλλος τοῦ ἑταιρικοῦ	προτιμότερον,	τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων λόγων
[3, 1]	τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ	προτιμώντων·	Καθὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα
[3, 9]	περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ	προφάσει	ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς
[3, 2]	καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι	πρόχειρος	ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις
[3, 5]	διὰ τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ	πρῶτα	διαθεμένου. Τίς οὖν χρεία τοῦ
[3, 2]	τὸ θεῖον βούλημα καὶ ἡ	πρώτη	ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ κινήματος, τοῦτο
[3, 3]	σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ	πρώτης	ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν
[3, 3]	συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον ἐκ	πρώτης	γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ πολλῆς
[3, 1]	Περὶ τοῦ στερεώματος. ~Τὰ τῆς	πρώτης	ἡμέρας ἔργα, μᾶλλον δὲ τὰ
[3, 3]	τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ τῆς	πρώτης	μυθοποιίας πρὸς τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος
[3, 2]	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς
[3, 3]	πεπερασμένον· ὅπερ εἰ συναπήρτισται τῷ	πρώτῳ	οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου
[3, 8]	ἀναθυμιάσεων περὶ τὸ ὕψος, καὶ	πυκνουμένου	τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ τῶν
[3, 7]	γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς ἄλληλα	πῦρ	καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε
[3, 4]	εἰ πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι,	πῦρ	μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ
[3, 5]	καὶ φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου·	πῦρ	μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ
[3, 7]	προΐενται, ὡς ἂν μὴ πάντα	πυρακτῶν	ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου γε
[3, 6]	δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ	Πυρηναῖον	ὄρος Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος·
[3, 5]	διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ τῷ	πυρὶ	προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος ὁ λόγος
[3, 6]	σοφίαν τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ	πυρὶ	φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται
[3, 6]	ὅτε καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ	πυρὶ,	ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν οἷς
[3, 5]	Ἀλλὰ μὴν τό γε τοῦ	πυρὸς	ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς οὕτως
[3, 5]	κατὰ μικρὸν τῇ δυνάμει τοῦ	πυρὸς	ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα
[3, 5]	Ἐπειδὴ ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ	πυρὸς	ἡ οὐσία, οὐ μόνον πρὸς
[3, 7]	κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου	πυρὸς,	ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν
[3, 5]	ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ	πυρὸς,	ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει
[3, 5]	ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον τοῦ	πυρὸς	τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν
[3, 7]	αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ	πυρώδη	εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς εἰ
[3, 7]	οὐδὲ ξανθὸς, τούτου ἕνεκεν οὐδὲ	πυρώδης	τὴν φύσιν· ἀλλὰ καὶ τούτου
[3, 7]	ἢ ἐκ πάθους ἔχειν τὴν	πύρωσιν	πρός γε τὸ τὰ αὐτὰ
[3, 4]	ὕδωρ καὶ περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς,	πῶς	ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς κυρτῆς
[3, 2]	Πρῶτον μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν,	πῶς	ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν
[3, 2]	τῷ κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει; Καὶ	πῶς	οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης περιόδου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/06/2009