Homélie, Chap.
[3, 7]	ὡς ἂν μὴ πάντα πυρακτῶν	ὁ	αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου γε καὶ
[3, 2]	τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον μὲν	ὁ	ἀπὸ τῶν πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται
[3, 6]	Βάκτρος, καὶ ὁ Χοάσπης, καὶ	ὁ	Ἀράξης, ἀφ´ οὗ καὶ ὁ
[3, 6]	τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν·	ὁ	δὲ Ἴστρος διὰ τῆς Εὐρώπης
[3, 10]	ἑσπερινὴν τῶν λόγων ἑστίασιν ἀπαντῆσαι.	Ὁ	δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς,
[3, 3]	θέας ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη.	Ὁ	δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν,
[3, 9]	ἔσται καὶ ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´	ὁ	ἐν τούτοις λόγος παρὰ τῶν
[3, 4]	Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν	ὁ	Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος
[3, 10]	ἐπαινέτης τῶν κατὰ μέρος ἔργων	ὁ	Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν
[3, 4]	τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν	ὁ	Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ
[3, 2]	γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν	ὁ	Θεὸς γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ
[3, 2]	μὲν οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς	ὁ	Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον
[3, 4]	τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν	ὁ	Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ
[3, 10]	ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ. ~Καὶ εἶδεν	ὁ	Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς
[3, 4]	φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς
[3, 4]	ὕδατος καὶ ὕδατος. Καὶ ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν
[3, 4]	ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν,
[3, 8]	τοῦ ἡλίου φασί. ~Καὶ ἐκάλεσεν	ὁ	Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς
[3, 2]	πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[3, 6]	ἕω, ἀπὸ μὲν χειμερινῶν τροπῶν	ὁ	Ἰνδὸς ῥεῖ ποταμὸς ῥεῦμα πάντων
[3, 6]	Αἰγὼν καὶ ὁ Νύσης καὶ	ὁ	καλούμενος Χρεμέτης, καὶ πρός γε
[3, 1]	ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας	ὁ	Κύριος παραπέμψει· καὶ σώματι τόνον,
[3, 6]	τὸν τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται·	Ὁ	λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ, καὶ
[3, 2]	τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν	ὁ	λόγος ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι,
[3, 1]	ἐν αὐτῇ γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν	ὁ	λόγος καὶ διελὼν τὴν ἐξήγησιν
[3, 5]	τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος	ὁ	λόγος τῆς τοῦ ὕδατος περιουσίας
[3, 3]	τρίτον ἐπιζητοῦμεν, οὗ τῆς θέας	ὁ	μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ δὲ
[3, 6]	Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος· ὧν	ὁ	μὲν ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν
[3, 10]	καὶ τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον.	Ὁ	μέντοι τεχνίτης καὶ πρὸ τῆς
[3, 4]	Καὶ τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ	ὁ	μὴ ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος
[3, 4]	τοῦ Πνεύματος; Καὶ τίς τυφλός;	Ὁ	μὴ ἐνορῶν ταῖς οὕτως ἐναργέσι
[3, 6]	Χρεμέτης, καὶ πρός γε ἔτι	ὁ	Νεῖλος, ὃς οὐδὲ ποταμοῖς τὴν
[3, 6]	ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν καὶ	ὁ	Νύσης καὶ ὁ καλούμενος Χρεμέτης,
[3, 2]	φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος	ὁ	πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος.
[3, 6]	Σκυθίας ὄρη; Ὧν ἐστὶ καὶ	ὁ	Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν,
[3, 4]	ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς ὅταν λέγῃ·	Ὁ	στερεῶν βροντήν. Τὴν γὰρ στερρότητα
[3, 6]	ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ καὶ	ὁ	Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν Μαιῶτιν
[3, 6]	θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως	ὁ	τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος
[3, 5]	δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν.	Ὁ	τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ
[3, 10]	τὴν τοῦ τέλους εὐχρηστίαν συντεῖνον.	Ὁ	τοίνυν ἐναργῆ τὸν σκοπὸν τῶν
[3, 3]	δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς	ὁ	τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς δὲ
[3, 8]	τῷ Ἰσραὴλ, Ἔσται σοι, φησὶν,	ὁ	ὑπὲρ κεφαλῆς οὐρανὸς χαλκοῦς. Τί
[3, 6]	ἔξεισι λίμνην. Καὶ πρὸς τούτοις	ὁ	Φάσις τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων,
[3, 6]	ἀνατολῆς ὅ τε Βάκτρος, καὶ	ὁ	Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´
[3, 1]	τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ καὶ	ὁ	ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ ἐκ τῆς
[3, 6]	τὴν ἔξω τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται·	ὅ	τε Αἰγὼν καὶ ὁ Νύσης
[3, 6]	δὲ τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς	ὅ	τε Βάκτρος, καὶ ὁ Χοάσπης,
[3, 7]	τὴν εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου πυρὸς,	ὃ	διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην
[3, 1]	οὖν ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα,	ὃ	ἐν τῇ φύσει ἔχει, παρὰ
[3, 4]	Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος	ὃ	ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος, καὶ
[3, 3]	πεποιημένον οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο,	ὃ	καὶ αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ
[3, 7]	θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις·	ὃ	κἂν ὀλίγον ᾖ τῷ μεγέθει,
[3, 4]	τὸ οἷον ναστὸν καὶ πλῆρες,	ὃ	πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται.
[3, 4]	τῷ ὕψει· τὸ δὲ στερεὸν	ὃ	πρὸς τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν
[3, 2]	ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος. Διὰ τοῦτο	ὁδῷ	τινι καὶ τάξει ἡμᾶς εἰς
[3, 8]	λόγων τῶν ἐναπομενόντων τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν·	ὅθεν	καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ
[3, 6]	τῷ βάθει τῆς γῆς ἐνεσπαρμένον.	Ὅθεν	πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι,
[3, 9]	ἣν εἰς τὴν χείρονα μοῖραν	οἱ	ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος
[3, 6]	τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν·	οἱ	δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς
[3, 7]	καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι.	Οἱ	δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες,
[3, 3]	ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον	οἱ	ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι, καὶ
[3, 3]	μελέτης τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ	οἱ	ἐν τοῖς χαλκείοις συνεχῶς τὰ
[3, 3]	τῶν ἑπτὰ κύκλων, καθ´ ὧν	οἱ	ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων
[3, 4]	καὶ πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός.	Οἱ	κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ
[3, 2]	ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς ὃν	οἱ	λόγοι, σοφῶς καὶ ἐντέχνως τὸ
[3, 4]	αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ.	Οἱ	μὲν γὰρ ἔξωθεν στερεὸν λέγουσι
[3, 8]	πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον.	Οἱ	μὲν γὰρ κατηναγκασμένον τὸ πιθανὸν
[3, 6]	μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας,	οἱ	μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς
[3, 9]	παρὰ τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ	οἱ	οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν
[3, 10]	πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα ἡμῖν	οἱ	περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν
[3, 7]	ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν ἡμῖν	οἱ	τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ
[3, 3]	εἰ ὅλως οὐρανοὶ δύο· ὅπερ	οἱ	τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´
[3, 6]	πάντων ποταμίων ὑδάτων πλεῖστον, ὡς	οἱ	τὰς περιόδους τῆς γῆς ἀναγράφοντες
[3, 3]	τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πίστιν	οἱ	ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί φασιν;
[3, 8]	τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον,	οἱ	τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ
[3, 4]	Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ	οἱ	τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς κωφὸς,
[3, 3]	τρίτου γένεσιν. Ταῦτα μὲν οὖν	οἱ	ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ
[3, 7]	εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν,	οἵ	γε τὴν θάλασσαν λέγουσι μήτε
[3, 3]	διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς	οἳ	ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί
[3, 9]	λόγος περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων,	οἳ	προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων,
[3, 1]	τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες, περιεστήκασιν ἡμᾶς,	οἳ	τὸν λόγον ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα
[3, 6]	ἄλλων ποταμῶν, καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων,	οἳ	τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας καὶ Κελτοὺς,
[3, 10]	αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν,	οἵα	καὶ παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν
[3, 10]	τεχνίτης καὶ πρὸ τῆς συνθέσεως	οἶδε	τὸ ἑκάστου καλὸν, καὶ ἐπαινεῖ
[3, 10]	τῷ τυχόντι· πρὸς δὲ τὴν	οἰκείαν	τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ ἐκ τῆς
[3, 2]	φαντασθῆναι, ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων τὰς	οἰκείας	καὶ προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος
[3, 4]	ὀρόφους, καὶ τὰς τῶν ἀντρωδῶν	οἰκοδομημάτων	κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν ἔνδον
[3, 5]	ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ, καὶ	οἰκοδομικὴ,	καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι οὔτε
[3, 6]	τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι	οἰκονομήσαντος.	Ἔσται μέντοι ὅτε καὶ πάντα
[3, 10]	καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι	οἰκονομήσας,	δώῃ ὑμῖν σύνεσιν ἐν παντὶ
[3, 5]	μόνον πρὸς τὴν τῶν περιγείων	οἰκονομίαν,	ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν συμπλήρωσιν
[3, 5]	Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν	οἰκονομῶν	τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε μέχρι
[3, 6]	Οὕτως ὁ τῆς καθ´ ἡμᾶς	οἰκουμένης	τόπος ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε
[3, 10]	καὶ διὰ τῆς φιλοπόνου μελέτης,	οἷον	διά τινος πέψεως, τὴν τῶν
[3, 4]	ἔξωθεν στερεὸν λέγουσι σῶμα τὸ	οἷον	ναστὸν καὶ πλῆρες, ὃ πρὸς
[3, 7]	τὸ δὲ παχὺ καὶ γεῶδες	οἷόν	τινα ἰλὺν καὶ ὑποστάθμην ἐναφιέντος·
[3, 3]	τοῦ ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης, ὡς	οἴονται.	Ἓν γάρ φασι τὸ κυκλοφορικὸν
[3, 8]	ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας,	οἷς	ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους
[3, 6]	πυρὶ, ὥς φησιν Ἡσαΐας ἐν	οἷς	πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν
[3, 8]	τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου) ἐν	οἷς	φησι, Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.
[3, 7]	πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ κἂν	ὀλίγον	ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς ἐστι
[3, 4]	φύσεως, στέγειν τοῦ ὕδατος τὸ	ὀλισθηρὸν	καὶ εὐδιάλυτον ἐξαρκούσης, τὴν φωνὴν
[3, 4]	ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ	ὅλον	ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ λείως
[3, 8]	ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν	ὅλον	διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους,
[3, 5]	Κολοβὸν γὰρ ἂν ἦν τὸ	ὅλον	ἑνὶ τῷ μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ
[3, 1]	πᾶσαν τοῦ βίου μέριμναν, καὶ	ὅλον	μοι σεαυτὸν ἐνταῦθα συνάγαγε. Οὐ
[3, 9]	δοξολογίαν ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν	ὅλων	Δεσπότου τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν
[3, 9]	παρὰ τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν	ὅλων	δημιουργὸν ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται
[3, 6]	ἐν οἷς πρὸς τὸν τῶν	ὅλων	Θεὸν διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ
[3, 8]	νέφους, ἡ χιὼν καταφέρεται. Καὶ	ὅλως,	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ἔξεστί
[3, 3]	αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ εἰ	ὅλως	οὐρανοὶ δύο· ὅπερ οἱ τὰ
[3, 4]	ἐν τοῖς ἄνω τοῦ τέγους	ὁμαλὴν	ἔχει πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε
[3, 0]		~ΟΜΙΛΙΑ	γʹ Περὶ τοῦ στερεώματος. ~Τὰ
[3, 3]	εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς	ὁμοίας	αἰτίας γινομένας μίαν τε καὶ
[3, 8]	ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´	ὁμοίωσιν	δὲ καὶ τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς
[3, 3]	ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως	ὁμολογοῦνται	φέρεσθαι, οὓς καὶ ἐνηρμόσθαι φασὶν
[3, 7]	καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ, πᾶσαν	ὁμοῦ	τὴν ἐν τοῖς οὖσιν ἐξαναλῶσαι
[3, 10]	τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ παντὶ	ὁμοῦ	τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ
[3, 4]	ἥ τε τοῦ κρυστάλλου λίθου,	ὃν	δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν
[3, 3]	δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον καθ´	ὃν	ἕκαστον γέγονε τὴν Γραφὴν ἡμῖν
[3, 2]	τὴν ἔρευναν τοῦ προσώπου πρὸς	ὃν	οἱ λόγοι, σοφῶς καὶ ἐντέχνως
[3, 9]	Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους ὡς	ὀνειράτων	συγκρίσεις καὶ γραώδεις μύθους ἀποπεμψάμενοι,
[3, 3]	δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ καὶ	ὄνομα	ἕτερον καὶ χρεία ἰδιάζουσα τοῦ
[3, 7]	τῇ Γραφῇ τὸ τοῦ στερεώματος	ὄνομα.	Ὅτι οὐχὶ τὴν ἀντίτυπον καὶ
[3, 4]	τῷ ὕδατι. Τὸ τοῦ στερεώματος	ὄνομα	σύνηθες τῇ Γραφῇ ἐπὶ τῶν
[3, 3]	Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς	ὀνομάζων	οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ πλειόνων ἡμῖν
[3, 9]	βάθος καταπεσόντα· ἅπερ ὡς ταραχώδη	ὄντα	καὶ στασιαστικὰ καὶ τοῖς θορύβοις
[3, 4]	τὸ στερέωμα. Παιδικῆς γὰρ τῷ	ὄντι	καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν
[3, 5]	φθειρομένην ταύτην καὶ ῥέουσαν φύσιν	ὀξυωπούντων,	ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα
[3, 3]	κυκλοφορικὸν σῶμα, καὶ τοῦτο πεπερασμένον·	ὅπερ	εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ οὐρανῷ,
[3, 7]	ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος·	ὅπερ	ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου μάλιστα
[3, 3]	καὶ εἰ ὅλως οὐρανοὶ δύο·	ὅπερ	οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες
[3, 2]	νοημάτων τοῦ θελήματος ἡ μετάδοσις.	Ὅπερ	οὖν ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν
[3, 4]	ὑγροῦ διηθήσεως τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ,	ὁποία	ἐστὶν ἥ τε τοῦ κρυστάλλου
[3, 7]	πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι·	ὅπου	γε καὶ τὸν ἥλιον τοῦτον
[3, 4]	ἔντορνον εἶναι καὶ λείως περιηγμένον·	ὅπου	γε ὁρῶμεν τῶν τε λουτρῶν
[3, 2]	ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν.	Ὅπου	δὲ οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα,
[3, 8]	τὸν αὐτὸν λόγον, ἔξεστί σοι	ὁρᾶν	πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν
[3, 8]	ὄψεσιν ὑποπίπτοντος, καὶ παρὰ τὸ	ὁρᾶσθαι	τῆς τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου)
[3, 4]	εἴ τι πρὸς ἡμᾶς κυκλοτερὲς	ὁρᾶται	κατὰ τὴν ἔνδον κοιλότητα, τοῦτο
[3, 2]	εἶτα τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν φωνητικῶν	ὀργάνων	παραδοὺς τὰ νοηθέντα, οὕτω διὰ
[3, 8]	συνόδων μηνῶν, καὶ ἀπὸ κορυφῆς	ὀρέων	καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας
[3, 6]	τὰ ὑπὲρ τῆς ἐνδοτάτω Σκυθίας	ὄρη;	Ὧν ἐστὶ καὶ ὁ Ῥοδανὸς
[3, 2]	θεῖον βούλημα καὶ ἡ πρώτη	ὁρμὴ	τοῦ νοεροῦ κινήματος, τοῦτο Λόγος
[3, 6]	τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον	ὄρος	Ταρτησός τε καὶ Ἴστρος· ὧν
[3, 4]	τῶν τε λουτρῶν τοὺς λιθίνους	ὀρόφους,	καὶ τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων
[3, 7]	τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν	ὅρῳ	κατείχετο, τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν
[3, 7]	ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος. Καίτοιγε	ὁρῶμεν	τὴν μεγάλην τοῦ τὰ πάντα
[3, 4]	καὶ λείως περιηγμένον· ὅπου γε	ὁρῶμεν	τῶν τε λουτρῶν τοὺς λιθίνους
[3, 7]	γε καὶ τὸν ἥλιον τοῦτον	ὁρῶμεν,	ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ
[3, 10]	ἡμέρᾳ, καὶ ἐν πᾶσι τοῖς	ὁρωμένοις	ἐναργῆ λαμβάνειν ἡμᾶς τοῦ εὐεργέτου
[3, 8]	κλήσεως. Τετηρήκαμεν δὲ πολλαχοῦ τὸν	ὁρώμενον	τόπον οὐρανὸν λεγόμενον (διὰ τὸ
[3, 6]	γῆς κεχυμένον, καὶ ὑπερέκεινα τῶν	ὁρωμένων	ἀπενεχθὲν, καὶ προσέτι παντὶ τῷ
[3, 10]	ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´ ἐκ τῶν	ὁρωμένων	τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε, καὶ ἐκ
[3, 6]	τούτοις ὁ Φάσις τῶν Καυκασίων	ὀρῶν	ἀπορρέων, καὶ μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ
[3, 5]	προαπέθετο, ὥστε μέχρι τῶν τεταγμένων	ὅρων	τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως κατὰ
[3, 3]	καὶ ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ	ὁρῶντες	πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας
[3, 4]	καὶ καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν κεκτημένος,	ὃς	ἐὰν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν
[3, 7]	οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ;	ὃς	εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ
[3, 6]	πρός γε ἔτι ὁ Νεῖλος,	ὃς	οὐδὲ ποταμοῖς τὴν φύσιν ἔοικεν,
[3, 8]	ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων νοοῦμεν	ὅσα	τὴν ἄνω κατέχειν διατέτακται χώραν.
[3, 1]	αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ. Καὶ γὰρ	ὅσαι	περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ
[3, 5]	Τίς οὖν χρεία τοῦ ἀμύθητον	ὅσον	ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ; Ἐπειδὴ ἀναγκαία
[3, 8]	ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω.	Ὅσῳ	γὰρ τὸ ἐν ταῖς σώφροσι
[3, 3]	καὶ κόσμους εἶναί φασιν, ὧν	ὅταν	ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ ἐμβριθεστέραις
[3, 8]	κάτω· καὶ αὕτη ὑετοῦ γένεσις.	Ὅταν	δὲ τὸ ὑγρὸν ἐξαφρισθῇ, ταῖς
[3, 5]	ἑτέρου· πῦρ μὲν τοῦ ὕδατος,	ὅταν	ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς,
[3, 6]	οὐδὲ ποταμοῖς τὴν φύσιν ἔοικεν,	ὅταν	ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον.
[3, 4]	κατ´ ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν· ὡς	ὅταν	λέγῃ, Κύριος στερέωμά μου, καὶ
[3, 4]	τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς	ὅταν	λέγῃ· Ὁ στερεῶν βροντήν. Τὴν
[3, 8]	ταῖς ἐκ τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν,	ὅταν	μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ
[3, 8]	τὸ γόνιμον τῶν καρπῶν ἐνυπάρχει.	Ὅταν	οὖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι
[3, 3]	τῆς ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς κρουνοῖς,	ὅταν	πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ
[3, 5]	ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς,	ὅταν	ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει δὲ
[3, 6]	δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι	ὅτε	καὶ πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ,
[3, 5]	λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον	ὅτι	αἱ συνεκτικαὶ τῆς ζωῆς ἡμῶν
[3, 3]	ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί φασιν;	Ὅτι	διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν
[3, 3]	ἡμῖν παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν,	ὅτι	ἐπειδὴ καὶ ὄνομα ἕτερον καὶ
[3, 3]	τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν,	ὅτι	καὶ τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν, οὗ
[3, 10]	ποιητῇ. ~Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς	ὅτι	καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν
[3, 4]	Τί δὴ πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν;	Ὅτι	μάλιστα μὲν οὐκ εἴ τι
[3, 4]	δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον,	ὅτι	μετὰ τὸ προστάξαι τὸν Θεὸν,
[3, 2]	τι ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα,	ὅτι	οὐκ ἀπέμεινεν ὁ λόγος ἐν
[3, 5]	καὶ οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία, ἀλλ´	ὅτι	οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν
[3, 2]	διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ	ὅτι	οὐχὶ γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη τὴν
[3, 7]	Γραφῇ τὸ τοῦ στερεώματος ὄνομα.	Ὅτι	οὐχὶ τὴν ἀντίτυπον καὶ στερέμνιον
[3, 1]	Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ με,	ὅτι	πολλοὶ τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν,
[3, 1]	ἄλλας συντάξει ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´	ὅτι	τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα χθὲς
[3, 7]	δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον,	ὅτι	τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν
[3, 1]	ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς τί φημι;	Ὅτι	τὸ δανεισθὲν τῷ Θεῷ τοῦ
[3, 2]	νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν,	ὅτι	τὸ θεῖον βούλημα καὶ ἡ
[3, 2]	διαλέγεται κατὰ τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει,	οὐ	βασκαίνουσα ἡμῖν τῆς γνώσεως, ἀλλ´
[3, 1]	ὅλον μοι σεαυτὸν ἐνταῦθα συνάγαγε.	Οὐ	γὰρ ὄφελός τι τῆς τοῦ
[3, 3]	καὶ πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε.	Οὐ	δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν
[3, 4]	τὴν φωνὴν ταύτην τετάχθαι. Καὶ	οὐ	δήπου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν κοινὴν
[3, 4]	πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς	οὐ	δυναμένοις τὸ ὕδωρ κατασχεῖν ἐν
[3, 5]	δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν πέψις,	οὐ	ζῴων ἐγγείων ἢ τῶν ἐνύδρων
[3, 5]	ἀλλ´ ὅτι οὔτε δένδρων βλάστησις,	οὐ	καρπῶν πέψις, οὐ ζῴων ἐγγείων
[3, 1]	τὰ θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ	οὐ	λέληθέ με, ὅτι πολλοὶ τεχνῖται
[3, 9]	ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν παραλαμβάνηται ὕδατα,	οὐ	λογικὴν αὐτὰ φύσιν παρὰ τοῦτο
[3, 4]	περὶ τῶν οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις.	Οὐ	μὴν, οὐδὲ εἰ πάντα ἐν
[3, 9]	ἐστι τῆς δοξολογίας τοῦ κτίσαντος.	Οὐ	μόνον γὰρ τὸ ἐπάνω τῶν
[3, 5]	ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι·	οὐ	μόνον ὅτι αἱ συνεκτικαὶ τῆς
[3, 5]	παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ οὐσία,	οὐ	μόνον πρὸς τὴν τῶν περιγείων
[3, 2]	κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει; Καὶ πῶς	οὐ	μυθῶδες τῆς τοιαύτης περιόδου λέγειν
[3, 9]	λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι	οὐ	πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ
[3, 2]	ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς,	οὐ	πόρος σκολιὸς ἐπὶ τὴν ἐν
[3, 7]	τὴν ἔχουσαν βάρος καὶ ἀντέρεισιν,	οὐ	ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ οὕτω
[3, 6]	Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´	οὗ	καὶ ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς
[3, 3]	ὅτι καὶ τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν,	οὗ	τῆς θέας ὁ μακάριος Παῦλος
[3, 7]	ἰλὺν καὶ ὑποστάθμην ἐναφιέντος· ἐξ	οὗ	τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν καὶ
[3, 5]	πλασματώδη ὑποτιθεμένων κατὰ τὸν λόγον·	οὐδὲ	ἀπαιτήσει ἡμᾶς εὐθύνας, ἐπὶ τίνος
[3, 9]	χείρονα μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν,	οὐδὲ	αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ,
[3, 4]	οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις. Οὐ μὴν,	οὐδὲ	εἰ πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι,
[3, 7]	τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε	οὐδὲ	θερμὸν εἶναι τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι
[3, 7]	τὴν χροίαν, ἀλλ´ οὐχὶ ὑπέρυθρος,	οὐδὲ	ξανθὸς, τούτου ἕνεκεν οὐδὲ πυρώδης
[3, 2]	Καίτοιγε τοῦ ἐν φωνῇ λόγου	οὐδὲ	οὕτως ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ
[3, 6]	γε ἔτι ὁ Νεῖλος, ὃς	οὐδὲ	ποταμοῖς τὴν φύσιν ἔοικεν, ὅταν
[3, 7]	ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς, τούτου ἕνεκεν	οὐδὲ	πυρώδης τὴν φύσιν· ἀλλὰ καὶ
[3, 2]	συναίσθησιν ἀναφέρων τοὺς ψόφους, ἐκεῖ	οὐδὲ	ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν,
[3, 10]	παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ γινόμενα,	οὐδὲ	τοιαύτη παρ´ αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ
[3, 5]	ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν	οὐδὲ	τῶν πάνυ κατησκημένων τὸν νοῦν,
[3, 5]	τοῦ πυρὸς ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ,	οὐδεὶς	οὕτως ἔξω τοῦ βίου παντάπασιν,
[3, 5]	τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ	οὐδεὶς	ὑμῶν οὐδὲ τῶν πάνυ κατησκημένων
[3, 7]	λεπτὴν οὖσαν καὶ ἀραιὰν καὶ	οὐδεμιᾷ	αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε,
[3, 7]	ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει δὲ	οὐδὲν,	ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ
[3, 3]	τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ μέγεθος	οὐδὲν	ἡγούμεθα διαφέρειν τῆς κοίλης νοτίδος
[3, 4]	τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν ἔοικεν.	Οὐδενὶ	οὖν τούτων εἰκάζομεν τὸ στερέωμα.
[3, 2]	ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ	οὐκ	ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ οὖς,
[3, 10]	τοῦ ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως κείμενα,	οὐκ	ἂν φανείη καλὰ τῷ τυχόντι·
[3, 2]	ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι	οὐκ	ἀπέμεινεν ὁ λόγος ἐν ψιλῷ
[3, 7]	δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος	οὐκ	ἀποβλέπεις· ὃ κἂν ὀλίγον ᾖ
[3, 7]	ὡς συγκατασκευάζον ἐμοὶ τὸν λόγον	οὐκ	ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ, διὰ τὴν
[3, 1]	τῷ Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος	οὐκ	ἀφανίζεται, ἀλλὰ σὺν μεγάλῃ ἀποδίδοται
[3, 4]	τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα μὲν	οὐκ	εἴ τι πρὸς ἡμᾶς κυκλοτερὲς
[3, 4]	προστάξαι τὸν Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα,	οὐκ	εἴρηται ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα·
[3, 1]	τοῦ κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα,	οὐκ	ἐν τῇ πρὸς τὰς ἄλλας
[3, 1]	θαύματα μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο	οὐκ	ἐπὶ τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν
[3, 3]	ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον,	οὐκ	ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε χρόνου εἰδότος
[3, 3]	Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ	οὐκ	ἔχειν αὐτῷ φύσιν, δεύτερον, ἢ
[3, 5]	διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος.	Οὐκοῦν	ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ
[3, 5]	περὶ τὴν γῆν ἀτρεμεῖν συγχωρήσουσιν.	Οὐκοῦν	ἄπλετος ἡ τοῦ ὕδατος φύσις
[3, 2]	ὕδατος καὶ ὕδατος. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς
[3, 1]	τὰ τῆς μιᾶς· μὴ γὰρ	οὖν	ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ
[3, 10]	αὐτῶν ἐπαναφέρων τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος	οὖν	δή τις καὶ νῦν ἔντεχνος
[3, 8]	γόνιμον τῶν καρπῶν ἐνυπάρχει. Ὅταν	οὖν	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι λέγῃ
[3, 2]	τοῦ θελήματος ἡ μετάδοσις. Ὅπερ	οὖν	ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν
[3, 3]	ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα μὲν	οὖν	οἱ ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ
[3, 3]	ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν λόγον. Εἴρηται μὲν	οὖν	τισι τῶν πρὸ ἡμῶν, μὴ
[3, 4]	ἀέρι τὴν διαύγειαν ἔοικεν. Οὐδενὶ	οὖν	τούτων εἰκάζομεν τὸ στερέωμα. Παιδικῆς
[3, 5]	χρείαν τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς	οὖν	χρεία τοῦ ἀμύθητον ὅσον ὑπερβάλλειν
[3, 3]	προσγενέσθαι, πάσης τῆς οὐσίας τοῦ	οὐρανίου	σώματος εἰς τὴν τοῦ ἑνὸς
[3, 4]	διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν	οὐρανίων	τὰς ὑπολήψεις. Οὐ μὴν, οὐδὲ
[3, 3]	ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως	οὐρανοὶ	δύο· ὅπερ οἱ τὰ περὶ
[3, 9]	τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ οἱ	οὐρανοὶ	ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ·
[3, 3]	συστήσωσι μὴ ἔχειν φύσιν ἄλλον	οὐρανὸν	γενέσθαι παρὰ τὸν ἕνα, τότε
[3, 3]	ἀληθὲς παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται	οὐρανὸν,	καὶ οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν,
[3, 2]	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν· εἶτα, Ἐποίησε
[3, 8]	δὲ πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον τόπον	οὐρανὸν	λεγόμενον (διὰ τὸ ναστὸν καὶ
[3, 3]	παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον	οὐρανὸν	τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ καὶ
[3, 8]	ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα	οὐρανόν·	ὡς κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς
[3, 3]	τοῦτο, ὃ καὶ αὐτὸ ἐπεκλήθη	οὐρανὸς,	καὶ εἰ ὅλως οὐρανοὶ δύο·
[3, 8]	σοι, φησὶν, ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς	οὐρανὸς	χαλκοῦς. Τί τοῦτο λέγων; Τὴν
[3, 3]	τῶν πρὸ ἡμῶν, μὴ δευτέρου	οὐρανοῦ	γένεσιν εἶναι ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν
[3, 3]	ἐκεῖ μὲν ἐν κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι	οὐρανοῦ	καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα δὲ
[3, 8]	φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν	οὐρανοῦ,	καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ ἡλίου
[3, 8]	οἷς φησι, Τὰ πετεινὰ τοῦ	οὐρανοῦ.	Καὶ πάλιν· Τὰ πετόμενα κατὰ
[3, 3]	καὶ χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου	οὐρανοῦ	παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν
[3, 8]	παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ	οὐρανοῦ	προσηγορίας ἀξιουμένου) ἐν οἷς φησι,
[3, 8]	πετόμενα κατὰ τὸ στερέωμα τοῦ	οὐρανοῦ.	Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν
[3, 8]	ἐνυπάρχει. Ὅταν οὖν ἐκ τοῦ	οὐρανοῦ	φέρεσθαι λέγῃ δρόσον ἢ ὑετὸν,
[3, 3]	δύο· ὅπερ οἱ τὰ περὶ	οὐρανοῦ	φιλοσοφήσαντες ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον τὰς
[3, 8]	μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ	οὐρανοῦ	φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον
[3, 3]	γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ ἀπείρους	οὐρανοὺς	καὶ κόσμους εἶναί φασιν, ὧν
[3, 9]	χειρῶν αὐτοῦ. Κἂν λέγῃ τις	οὐρανοὺς	μὲν εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις,
[3, 3]	ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων	οὐρανοὺς	οὐρανῶν, καὶ πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν
[3, 10]	καὶ ἐν ἀέρι, καὶ ἐν	οὐρανῷ,	καὶ ἐν ὕδατι, καὶ ἐν
[3, 3]	ὅπερ εἰ συναπήρτισται τῷ πρώτῳ	οὐρανῷ,	μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου ἢ
[3, 8]	καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν	οὐρανῶν.	Καὶ Μωϋσῆς εὐλογῶν τὴν φυλὴν
[3, 3]	Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς	οὐρανῶν,	καὶ πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε.
[3, 9]	ὅλων Δεσπότου τὰ ὑπεράνω τῶν	οὐρανῶν	παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ
[3, 3]	καὶ πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ	οὐρανῶν	πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ
[3, 9]	φασὶ, καὶ τὰ ἐπάνω τῶν	οὐρανῶν	ὕδατα αἰνεῖν τὸν Θεόν· τουτέστι,
[3, 9]	κτίσαντι· τὰ δὲ ὑποκάτω τῶν	οὐρανῶν	ὕδατα τὰ πνευματικὰ εἶναι τῆς
[3, 9]	μόνον γὰρ τὸ ἐπάνω τῶν	οὐρανῶν	ὕδωρ, ὡς προηγούμενον ταῖς τιμαῖς
[3, 2]	οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ	οὖς,	οὐ πόρος σκολιὸς ἐπὶ τὴν
[3, 6]	τί δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι	οὓς	αἱ Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ ὑπὲρ
[3, 3]	παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι,	οὓς	καὶ ἐνηρμόσθαι φασὶν ἑτέρῳ τὸν
[3, 7]	ἐκ τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν,	οὓς	ποταμοὶ, καὶ κρῆναι, καὶ τενάγη,
[3, 1]	πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς	οὓς	τί φημι; Ὅτι τὸ δανεισθὲν
[3, 7]	τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν	οὖσαν	καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει
[3, 5]	γὰρ λόγῳ τὴν γῆν βαρυτέραν	οὖσαν	τοῦ ὕδατος ἀπαιωροῦσι τοῦ μέσου
[3, 9]	τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας	οὔσας,	διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν
[3, 5]	τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς ἡ	οὐσία,	οὐ μόνον πρὸς τὴν τῶν
[3, 3]	ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι, πάσης τῆς	οὐσίας	τοῦ οὐρανίου σώματος εἰς τὴν
[3, 7]	πᾶσαν ὁμοῦ τὴν ἐν τοῖς	οὖσιν	ἐξαναλῶσαι νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ
[3, 8]	καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους,	οὔτε	ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ
[3, 10]	ἡμᾶς τοῦ εὐεργέτου τὰ ὑπομνήματα.	Οὔτε	γὰρ ἁμαρτίαις καιρόν τινα δώσομεν,
[3, 8]	θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι;	Οὔτε	γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι
[3, 9]	αὐτὰ φύσιν παρὰ τοῦτο τιθέμεθα.	Οὔτε	γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ
[3, 5]	οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι	οὔτε	δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν πέψις,
[3, 3]	ἀνδρὸς οὔτε χρόνου εἰδότος φείδεσθαι,	οὔτε	τῆς συνέσεως τῶν ἀκουόντων στοχαζομένου.
[3, 9]	ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ·	οὔτε	τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν,
[3, 10]	γὰρ ἁμαρτίαις καιρόν τινα δώσομεν,	οὔτε	τῷ ἐχθρῷ τόπον ἐν ταῖς
[3, 3]	πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς	οὔτε	χρόνου εἰδότος φείδεσθαι, οὔτε τῆς
[3, 5]	χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην.	Οὗτος	ὁ λόγος τῆς τοῦ ὕδατος
[3, 3]	παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον	οὗτος,	στερεωτέρας φύσεως, καὶ χρείαν ἐξαίρετον
[3, 7]	οὐ ταύτην λέγει στερέωμα. Ἢ	οὕτω	ἂν κυριώτερον ἡ γῆ τῆς
[3, 9]	εἶναι οὐ πάνυ τι δώσομεν.	Οὕτω	γὰρ ἂν καὶ δρόσος, καὶ
[3, 2]	φωνητικῶν ὀργάνων παραδοὺς τὰ νοηθέντα,	οὕτω	διὰ τῆς τοῦ ἀέρος τυπώσεως,
[3, 4]	ἀλλ´ ἢ ὁ μὴ ἀκούων	οὕτω	μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος; Καὶ
[3, 4]	τυφλός; Ὁ μὴ ἐνορῶν ταῖς	οὕτως	ἐναργέσι περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι.
[3, 3]	τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν διελέγχειν,	οὕτως	ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι
[3, 5]	ἀλλ´ εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα,	οὕτως	ἐξ ἀρχῆς τοῦ μεγάλου τεχνίτου
[3, 5]	πυρὸς ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς	οὕτως	ἔξω τοῦ βίου παντάπασιν, ὥστε
[3, 2]	τοῦ ἐν φωνῇ λόγου οὐδὲ	οὕτως	ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ φύσει,
[3, 6]	ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον.	Οὕτως	ὁ τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένης
[3, 5]	ἐγγείων ἢ τῶν ἐνύδρων γένεσις,	οὐχ	αἱ τούτων τροφαὶ ἢ ἐξ
[3, 2]	ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ ὅτι	οὐχὶ	γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη τὴν κτίσιν,
[3, 2]	ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ ἀὴρ,	οὐχὶ	γλῶσσα, οὐχὶ οὖς, οὐ πόρος
[3, 2]	δὲ οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα,	οὐχὶ	οὖς, οὐ πόρος σκολιὸς ἐπὶ
[3, 10]	εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν.	Οὐχὶ	ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ
[3, 7]	οἱ τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´	οὐχὶ	παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι
[3, 7]	δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ	οὐχὶ	πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς
[3, 5]	ὕδατος φύσις τῇ γῇ περιεκέχυτο,	οὐχὶ	συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´
[3, 7]	τὸ τοῦ στερεώματος ὄνομα. Ὅτι	οὐχὶ	τὴν ἀντίτυπον καὶ στερέμνιον φύσιν,
[3, 7]	ἐστι, φασὶ, τὴν χροίαν, ἀλλ´	οὐχὶ	ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς, τούτου ἕνεκεν
[3, 1]	σεαυτὸν ἐνταῦθα συνάγαγε. Οὐ γὰρ	ὄφελός	τι τῆς τοῦ σώματος παρουσίας,
[3, 10]	ὁ Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ	ὀφθαλμοῖς	Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´
[3, 10]	καὶ χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν, καὶ	ὀφθαλμὸς	ἰδίᾳ, καὶ ἕκαστον τῶν τοῦ
[3, 6]	~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ	ὄψει	τοῦ θερμοῦ τὴν δύναμιν τοῖς
[3, 8]	τοῦ ἀέρος ἐναργῶς ἡμῶν ταῖς	ὄψεσιν	ὑποπίπτοντος, καὶ παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι
[3, 4]	κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν ἔνδον	ὄψιν	εἰς ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα, ἐν
[3, 4]	σῶμα τοῦ στερεώματος, ὡς ἡ	ὄψις	δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009