Homélie, Chap. |
[3, 8] |
βίαις
τῶν
ἀνέμων
ἀνακοπὲν,
εἶτα
|
εἰς |
ἄκρον
καταψυχθὲν
ὅλον
διόλου
παγῇ, |
[3, 9] |
προφάσει
ἀναγωγῆς,
καὶ
νοημάτων
ὑψηλοτέρων,
|
εἰς |
ἀλληγορίας
κατέφυγον,
δυνάμεις
λέγοντες
πνευματικὰς |
[3, 3] |
τὴν
εἰκόνα
τῶν
κάδων
τῶν
|
εἰς |
ἀλλήλους
ἐμβεβηκότων.
Τούτους
δὲ
τὴν |
[3, 2] |
διά
τινος
συνεργοῦ
παραχθῆναι
ταύτην
|
εἰς |
γέννησιν.
Ἐδύνατο
γὰρ,
ὡς
ἐξ |
[3, 5] |
πόσον
τῷ
κόσμῳ
χρόνον
ἀφώρισεν
|
εἰς |
διαμονὴν,
καὶ
πόσην
χρὴ
τῷ |
[3, 9] |
αἰτίαν
δεξώμεθα.
Καὶ
μέντοι
κἂν
|
εἰς |
δοξολογίαν
ποτὲ
τοῦ
κοινοῦ
τῶν |
[3, 7] |
μετατιθεῖσαν
τὸν
ἥλιον
ἐξ
ἑτέρων
|
εἰς |
ἕτερα,
ἵνα
μὴ
τοῖς
αὐτοῖς |
[3, 4] |
ἃ
κατὰ
τὴν
ἔνδον
ὄψιν
|
εἰς |
ἡμικύκλιον
σχῆμα
περιηγμένα,
ἐν
τοῖς |
[3, 1] |
καὶ
συναλλαγμάτων
εὐμάρειαν,
καὶ
τὴν
|
εἰς |
πάντα
τὸν
βίον
εὐοδίαν
τοῖς |
[3, 9] |
αὐτὴ
ἀπόβλητος
ἐκρίθη
τῷ
ψαλμῳδῷ,
|
εἰς |
τὴν
κοινὴν
τῆς
κτίσεως
χοροστασίαν |
[3, 6] |
οὗ
καὶ
ὁ
Τάναϊς
ἀποσχιζόμενος
|
εἰς |
τὴν
Μαιῶτιν
ἔξεισι
λίμνην.
Καὶ |
[3, 2] |
ὁδῷ
τινι
καὶ
τάξει
ἡμᾶς
|
εἰς |
τὴν
περὶ
τοῦ
Μονογενοῦς
ἔννοιαν |
[3, 3] |
τῆς
οὐσίας
τοῦ
οὐρανίου
σώματος
|
εἰς |
τὴν
τοῦ
ἑνὸς
σύστασιν
ἀπαναλωθείσης, |
[3, 9] |
Ὥστε
καὶ
ἡ
ἄβυσσος,
ἣν
|
εἰς |
τὴν
χείρονα
μοῖραν
οἱ
ἀλληγοροῦντες |
[3, 3] |
αὐτοὺς
ἡ
δημιουργικὴ
δύναμις
παραγαγεῖν
|
εἰς |
τὸ
εἶναι.
Ὧν
τὴν
ἰσχὺν |
[3, 5] |
συμμέτρως
ἔχουσα
πρὸς
αὐτὴν,
ἀλλ´
|
εἰς |
τὸ
πολλαπλάσιον
ὑπερβάλλουσα,
οὕτως
ἐξ |
[3, 9] |
ἀπὸ
τοῦ
κατὰ
φύσιν
ὕψους
|
εἰς |
τὸ
τῆς
κακίας
βάθος
καταπεσόντα· |
[3, 10] |
προσκύνησις,
νῦν
καὶ
ἀεὶ,
καὶ
|
εἰς |
τοὺς
αἰῶνας
τῶν
αἰώνων.
Ἀμήν. |