Homélie, Chap.
[3, 3]	ἕτερον, κατὰ τὴν εἰκόνα τῶν	κάδων	τῶν εἰς ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους
[3, 1]	φύσει ἔχει, παρὰ τοῦ κτίσαντος	καθ´	ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα, οὐκ ἐν τῇ
[3, 10]	ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ χεὶρ	καθ´	ἑαυτὴν, καὶ ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ, καὶ
[3, 10]	ἑκάστου καλὸν, καὶ ἐπαινεῖ τὰ	καθ´	ἕκαστον, πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν
[3, 6]	τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ τῆς	καθ´	ἡμᾶς οἰκουμένης τόπος ὕδατι περιείληπται,
[3, 2]	προστάγματι, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν	καθ´	ἣν ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος ἡ
[3, 8]	μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης,	καθ´	ὁμοίωσιν δὲ καὶ τούτου μεταλαμβάνοντος
[3, 3]	ἐνταῦθα δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον	καθ´	ὃν ἕκαστον γέγονε τὴν Γραφὴν
[3, 3]	ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων,	καθ´	ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες σχεδὸν
[3, 10]	μέσου χρόνου τὰς φροντίδας διαθεμένοις,	καθαρᾷ	μεριμνῶν τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν
[3, 9]	ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ	καθαρότητα	τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα αἶνον
[3, 4]	δέ ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ	καθαρωτάτην	τὴν διαφάνειαν κεκτημένος, ὃς ἐὰν
[3, 9]	τὰς πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν	καθηκόντων,	ὡς κεκομψευμένον μὲν τὸν λόγον
[3, 8]	πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου	καθῆσθαι;	Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ ἐλάττους, οὔτε
[3, 1]	τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων·	Καθὸ	καὶ ὁ ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ
[3, 10]	κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα	καθορᾶται,	ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις
[3, 1]	τῷ στόματί μου. Χθὲς τοίνυν,	καθόσον	ἦν δυνατὸν, τῇ περὶ τὰ
[3, 10]	πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν	καὶ	ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας
[3, 6]	καὶ ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων τε	καὶ	ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς
[3, 8]	περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφησάντων τὸ ἁπλοῦν	καὶ	ἀκατάσκευον τῶν πνευματικῶν λόγων παραβαλλέτω.
[3, 2]	Φωνὴ μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν,	καὶ	ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ
[3, 7]	ἐναφιέντος· ἐξ οὗ τὸ πικρὸν	καὶ	ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ
[3, 4]	αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές ἐστι	καὶ	ἀμιγὲς, ἢ τῆς πρὸς τὸ
[3, 4]	ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος,	καὶ	ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος τοῦ
[3, 8]	οἱ τὸ πᾶν ἐκπυροῦσθαι λέγοντες,	καὶ	ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ τῶν σπερματικῶν
[3, 4]	δὲ Γραφῇ σύνηθες, τὸ κραταιὸν	καὶ	ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ
[3, 7]	στερέμνιον φύσιν, τὴν ἔχουσαν βάρος	καὶ	ἀντέρεισιν, οὐ ταύτην λέγει στερέωμα.
[3, 4]	στερεῶν βροντήν. Τὴν γὰρ στερρότητα	καὶ	ἀντιτυπίαν τοῦ πνεύματος τοῦ ἐναπολαμβανομένου
[3, 9]	τροπικῶς ἐκ τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι·	καὶ	ἄνω μὲν ἐπὶ τοῦ στερεώματος
[3, 9]	δημιουργὸν ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται	καὶ	ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´ ὁ ἐν
[3, 5]	χύσις, πανταχόθεν ἐπικυμαινόντων τῇ γῇ	καὶ	ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς καὶ τὴν
[3, 5]	δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι	καὶ	ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην.
[3, 8]	τῶν ἐναπομενόντων τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν	καὶ	ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας
[3, 4]	στερέωμα. Παιδικῆς γὰρ τῷ ὄντι	καὶ	ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ
[3, 8]	ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου,	καὶ	ἀπὸ ἡλίου τροπῶν, καὶ συνόδων
[3, 8]	ἡλίου τροπῶν, καὶ συνόδων μηνῶν,	καὶ	ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων καὶ βουνῶν
[3, 7]	φύσιν τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν οὖσαν	καὶ	ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν,
[3, 9]	θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον	καὶ	ἄστατον τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων.
[3, 9]	ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς	καὶ	ἀσωμάτους τροπικῶς ἐκ τῶν ὑδάτων
[3, 9]	τῆς κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὴ κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ
[3, 8]	συγκριθέντων φερόμεναι πρὸς τὸ κάτω·	καὶ	αὕτη ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν δὲ
[3, 3]	οὐρανὸν τὸ στερέωμα τοῦτο, ὃ	καὶ	αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ εἰ
[3, 6]	Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων ποταμῶν,	καὶ	αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ τοὺς ἑσπερίους
[3, 8]	μηνῶν, καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων	καὶ	βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας δίδωσιν,
[3, 1]	ἀποδίδοται παρ´ αὐτοῦ τῇ προσθήκῃ.	Καὶ	γὰρ ὅσαι περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ,
[3, 7]	ἄνω διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον	καὶ	γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς κάτω, ἵν´
[3, 7]	κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ	καὶ	γεῶδες οἷόν τινα ἰλὺν καὶ
[3, 5]	λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ, καὶ οἰκοδομικὴ,	καὶ	γεωργία, ἀλλ´ ὅτι οὔτε δένδρων
[3, 3]	μὲν ἐν κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ	καὶ	γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπεξεργαστικώτερον
[3, 9]	τοιούτους λόγους ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις	καὶ	γραώδεις μύθους ἀποπεμψάμενοι, τὸ ὕδωρ,
[3, 4]	τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς	καὶ	δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ
[3, 5]	μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ μέλλον,	καὶ	διὰ τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ
[3, 5]	φύσιν ἐπὶ τὸ κάτω φορὰν,	καὶ	διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ
[3, 10]	αὐτοῖς, τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν,	καὶ	διὰ τῆς φιλοπόνου μελέτης, οἷον
[3, 4]	τίς ἡ φύσις τοῦ στερεώματος,	καὶ	διὰ τίνα αἰτίαν μεσιτεύειν ἐτάχθη
[3, 2]	μόνον ἐβουλήθη τὴν κτίσιν, ἀλλὰ	καὶ	διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην
[3, 4]	ἐναπολαμβανομένου ταῖς κοιλότησι τῶν νεφῶν,	καὶ	διὰ τὸ βιαίως ἐκρήγνυσθαι τοὺς
[3, 7]	ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι	καὶ	διακαῆ; ὃς εἰ μὴ τῷ
[3, 2]	νῦν δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα	καὶ	διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει
[3, 5]	τὴν τῶν γιγνομένων σύστασίν τε	καὶ	διαμονήν· ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ
[3, 1]	γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν ὁ λόγος	καὶ	διελὼν τὴν ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις,
[3, 4]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα·	καὶ	διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον
[3, 7]	τοῦ ὑγροῦ· τὸ μὲν λεπτὸν	καὶ	διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα,
[3, 9]	τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν	καὶ	δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος,
[3, 8]	τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ,	καὶ	δρόσου, καὶ ἀπὸ ἡλίου τροπῶν,
[3, 4]	Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ εἴρηται ἁπλῶς,	καὶ	ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν
[3, 4]	στερέωμά μου, καὶ καταφυγή μου·	καὶ,	Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτῆς·
[3, 3]	ὃ καὶ αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς,	καὶ	εἰ ὅλως οὐρανοὶ δύο· ὅπερ
[3, 10]	συμπληροῖ τὴν ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ.	~Καὶ	εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν.
[3, 2]	περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης.	~Καὶ	εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω στερέωμα
[3, 4]	χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος.	~Καὶ	εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα
[3, 10]	καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ,	καὶ	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
[3, 10]	τῶν ὁρωμένων τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε,	καὶ	ἐκ μεγέθους καὶ καλλονῆς τῶν
[3, 8]	μείωσιν ἐκ τοῦ ἡλίου φασί.	~Καὶ	ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα
[3, 10]	καθ´ ἑαυτὴν, καὶ ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ,	καὶ	ἕκαστον τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν
[3, 2]	πόθον, δι´ ὧν ἴχνη τινὰ	καὶ	ἐμφάσεις ὑποβάλλει τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ
[3, 10]	θειότης, ὥστε καὶ ἐν γῇ,	καὶ	ἐν ἀέρι, καὶ ἐν οὐρανῷ,
[3, 10]	αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε	καὶ	ἐν γῇ, καὶ ἐν ἀέρι,
[3, 10]	ἐν ὕδατι, καὶ ἐν νυκτὶ,	καὶ	ἐν ἡμέρᾳ, καὶ ἐν πᾶσι
[3, 10]	ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐν ὕδατι,	καὶ	ἐν νυκτὶ, καὶ ἐν ἡμέρᾳ,
[3, 10]	ἐν γῇ, καὶ ἐν ἀέρι,	καὶ	ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐν ὕδατι,
[3, 10]	ἐν νυκτὶ, καὶ ἐν ἡμέρᾳ,	καὶ	ἐν πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ
[3, 8]	ἐν τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ	καὶ	ἐν ταῖς κατάραις τῷ Ἰσραὴλ,
[3, 10]	ἐν ἀέρι, καὶ ἐν οὐρανῷ,	καὶ	ἐν ὕδατι, καὶ ἐν νυκτὶ,
[3, 3]	τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα	καὶ	ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν
[3, 3]	πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς	καὶ	ἐνηρμόσθαι φασὶν ἑτέρῳ τὸν ἕτερον,
[3, 8]	ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν	καὶ	ἔνθεν τὰς ἐπὶ τὴν πλάνην
[3, 3]	καὶ μᾶλλον καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς	καὶ	ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες
[3, 2]	πρὸς ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς	καὶ	ἐντέχνως τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς
[3, 10]	συνθέσεως οἶδε τὸ ἑκάστου καλὸν,	καὶ	ἐπαινεῖ τὰ καθ´ ἕκαστον, πρὸς
[3, 4]	καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς	καὶ	ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ
[3, 8]	τοῦτο λέγων; Τὴν παντελῆ ξηρασίαν	καὶ	ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´
[3, 4]	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.	Καὶ	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα·
[3, 4]	ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ,	Καὶ	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα·
[3, 7]	στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος,	καὶ	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος
[3, 4]	στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος,	καὶ	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος
[3, 2]	στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος,	καὶ	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος
[3, 4]	στέγειν τοῦ ὕδατος τὸ ὀλισθηρὸν	καὶ	εὐδιάλυτον ἐξαρκούσης, τὴν φωνὴν ταύτην
[3, 9]	δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε	καὶ	ἡ ἄβυσσος, ἣν εἰς τὴν
[3, 2]	λέγειν, ὅτι τὸ θεῖον βούλημα	καὶ	ἡ πρώτη ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ
[3, 10]	ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις	καὶ	θειότης, ὥστε καὶ ἐν γῇ,
[3, 6]	τὸ Πυρηναῖον ὄρος Ταρτησός τε	καὶ	Ἴστρος· ὧν ὁ μὲν ἐπὶ
[3, 4]	Λίθος δέ ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν	καὶ	καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν κεκτημένος, ὃς
[3, 5]	τὸ ὅλον ἑνὶ τῷ μεγίστῳ	καὶ	καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ
[3, 10]	ἀόρατον ἐννοῆτε, καὶ ἐκ μεγέθους	καὶ	καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν
[3, 7]	ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα	καὶ	καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ, πᾶσαν ὁμοῦ
[3, 4]	ὅταν λέγῃ, Κύριος στερέωμά μου,	καὶ	καταφυγή μου· καὶ, Ἐγὼ ἐστερέωσα
[3, 9]	δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος,	καὶ	καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν παρὰ τῷ
[3, 6]	ναυσιπόρων, οἳ τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας	καὶ	Κελτοὺς, καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς
[3, 3]	ἐν αὐτοῖς οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς	καὶ	κόσμους εἶναί φασιν, ὧν ὅταν
[3, 7]	ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ,	καὶ	κρῆναι, καὶ τενάγη, καὶ λίμναι,
[3, 4]	καὶ ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι	καὶ	λείως περιηγμένον· ὅπου γε ὁρῶμεν
[3, 8]	ὅταν μὲν αἱ τέως ἀτμοειδῶς	καὶ	λεπτῶς ἐνεσπαρμέναι τῷ νέφει νοτίδες
[3, 7]	ποταμοὶ, καὶ κρῆναι, καὶ τενάγη,	καὶ	λίμναι, καὶ πελάγη πάντα προΐενται,
[3, 3]	γενέσθαι παρὰ τὸν ἕνα, τότε	καὶ	μᾶλλον καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς καὶ
[3, 9]	κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα.	Καὶ	μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν ποτὲ
[3, 5]	ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ	καὶ	μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ,
[3, 8]	ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα συνισταμένην.	Καὶ	μηδεὶς τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ
[3, 4]	ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ τὸ ἕτερον·	καὶ	μηδὲν τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων
[3, 6]	Φάσις τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων,	καὶ	μυρίοι ἕτεροι ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων
[3, 6]	περιείληπται, πελάγεσί τε ἀπλέτοις ἐνδεδεμένος	καὶ	μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ
[3, 8]	τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν.	Καὶ	Μωϋσῆς εὐλογῶν τὴν φυλὴν τοῦ
[3, 7]	λεπτοτάτων καὶ τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων.	Καὶ	νόει μοι τόπον τινὰ διακριτικὸν
[3, 9]	διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς,	καὶ	νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον,
[3, 10]	ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν δή τις	καὶ	νῦν ἔντεχνος ἐπαινέτης τῶν κατὰ
[3, 4]	στερέωσιν βροντῆς ἡ Γραφὴ προσηγόρευσεν.	Καὶ	νῦν τοίνυν ἡγούμεθα ἐπί τινος
[3, 7]	βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς	καὶ	ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ τοίνυν ἐκεῖνο
[3, 7]	οὗ τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν	καὶ	ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ
[3, 6]	τε Βάκτρος, καὶ ὁ Χοάσπης,	καὶ	ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ καὶ
[3, 6]	τε Αἰγὼν καὶ ὁ Νύσης	καὶ	ὁ καλούμενος Χρεμέτης, καὶ πρός
[3, 6]	πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε Αἰγὼν	καὶ	ὁ Νύσης καὶ ὁ καλούμενος
[3, 6]	ἐνδοτάτω Σκυθίας ὄρη; Ὧν ἐστὶ	καὶ	ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων ἄλλων
[3, 6]	καὶ ὁ Ἀράξης, ἀφ´ οὗ	καὶ	ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν
[3, 6]	τῆς ἀνατολῆς ὅ τε Βάκτρος,	καὶ	ὁ Χοάσπης, καὶ ὁ Ἀράξης,
[3, 1]	ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ προτιμώντων· Καθὸ	καὶ	ὁ ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ ἐκ
[3, 4]	ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε,	καὶ	οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς
[3, 5]	πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ,	καὶ	οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι
[3, 4]	τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι,	καὶ	ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον εἶναι καὶ
[3, 1]	καρδίας πᾶσαν τοῦ βίου μέριμναν,	καὶ	ὅλον μοι σεαυτὸν ἐνταῦθα συνάγαγε.
[3, 8]	τοῦ νέφους, ἡ χιὼν καταφέρεται.	Καὶ	ὅλως, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,
[3, 3]	Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ	καὶ	ὄνομα ἕτερον καὶ χρεία ἰδιάζουσα
[3, 4]	ἐξαρκούσης, τὴν φωνὴν ταύτην τετάχθαι.	Καὶ	οὐ δήπου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν
[3, 7]	ὑπερκειμένων λεπτὴν οὖσαν καὶ ἀραιὰν	καὶ	οὐδεμιᾷ αἰσθήσει καταληπτὴν, στερέωμα τοῦτο
[3, 3]	παραδέξασθαι. Ἕνα γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν,	καὶ	οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν, δεύτερον,
[3, 10]	Ἐπεὶ καὶ χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν,	καὶ	ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ, καὶ ἕκαστον τῶν
[3, 6]	δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν,	καὶ	ὄψει τοῦ θερμοῦ τὴν δύναμιν
[3, 8]	ὅθεν καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου	καὶ	παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν
[3, 4]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα·	καὶ	πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ
[3, 8]	φησι, Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.	Καὶ	πάλιν· Τὰ πετόμενα κατὰ τὸ
[3, 6]	εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε	καὶ	πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς
[3, 6]	Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ,	καὶ	πάντας τοὺς ποταμούς σου ξηρανῶ.
[3, 10]	μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον	καὶ	παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ ἀπαρτισθέντι
[3, 10]	ἡ ἀποδοχὴ τῶν καλῶν, οἵα	καὶ	παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ καλὸν τὸ
[3, 8]	οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ	καὶ	παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν
[3, 8]	ἐναργῶς ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος,	καὶ	παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι τῆς τοῦ
[3, 7]	φλογὸς ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ	καὶ	παραπλήσιον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος.
[3, 9]	τὰ ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες	καὶ	πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ ἡ
[3, 1]	γεγραμμένων, φυσικῶς ἔχουσαν τὸ εὐπαράδεκτον,	καὶ	πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε καὶ
[3, 9]	Οὕτω γὰρ ἂν καὶ δρόσος,	καὶ	πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ καῦμα,
[3, 7]	κρῆναι, καὶ τενάγη, καὶ λίμναι,	καὶ	πελάγη πάντα προΐενται, ὡς ἂν
[3, 5]	τῶν πάνυ κατησκημένων τὸν νοῦν,	καὶ	περὶ τὴν φθειρομένην ταύτην καὶ
[3, 4]	δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ	καὶ	περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν
[3, 7]	ἡλίου δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν	καὶ	πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ καὶ
[3, 3]	δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν,	καὶ	πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ
[3, 4]	λέγουσι σῶμα τὸ οἷον ναστὸν	καὶ	πλῆρες, ὃ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ
[3, 9]	δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς	καὶ	ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς κεκομψευμένον
[3, 6]	ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ ἐν πολλοῖς	καὶ	ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν.
[3, 3]	ὁμοίας αἰτίας γινομένας μίαν τε	καὶ	πολλὰς, εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν
[3, 5]	κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν,	καὶ	πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι
[3, 6]	πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων σύρροιαι,	καὶ	ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων τε καὶ
[3, 7]	καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι, τοῦ λεπτοῦ	καὶ	ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος·
[3, 4]	ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος.	Καὶ	πρό γε τοῦ ἅψασθαι τῆς
[3, 10]	παρέχεται γνώριμον. Ὁ μέντοι τεχνίτης	καὶ	πρὸ τῆς συνθέσεως οἶδε τὸ
[3, 6]	Νύσης καὶ ὁ καλούμενος Χρεμέτης,	καὶ	πρός γε ἔτι ὁ Νεῖλος,
[3, 5]	τὴν τῶν περιγείων οἰκονομίαν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός.
[3, 10]	τῷ λόγῳ τῆς τέχνης ἐκτελεσθὲν,	καὶ	πρὸς τὴν τοῦ τέλους εὐχρηστίαν
[3, 9]	ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ	καὶ	πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας
[3, 6]	εἰς τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην.	Καὶ	πρὸς τούτοις ὁ Φάσις τῶν
[3, 7]	ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης,	καὶ	προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν ἀπολείπεσθαι,
[3, 6]	καὶ ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν,	καὶ	προσέτι παντὶ τῷ βάθει τῆς
[3, 10]	τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα,	καὶ	προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ
[3, 2]	ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας	καὶ	προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος ἐξαγγέλλει;
[3, 8]	τῶν ἀναθυμιάσεων περὶ τὸ ὕψος,	καὶ	πυκνουμένου τοῦ ἀέρος ταῖς ἐκ
[3, 2]	ἐν τῷ κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει;	Καὶ	πῶς οὐ μυθῶδες τῆς τοιαύτης
[3, 5]	καὶ περὶ τὴν φθειρομένην ταύτην	καὶ	ῥέουσαν φύσιν ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ
[3, 3]	ὦτα κατακρουόμενοι. Ὧν τὸ σεσοφισμένον	καὶ	σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ
[3, 2]	ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω φῶς.	Καὶ	σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον δέ
[3, 7]	τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν περίεστι.	Καὶ	σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς
[3, 5]	ἐργασίας ἐπιδέονται πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω,	καὶ	σκυτοτομικὴ, καὶ οἰκοδομικὴ, καὶ γεωργία,
[3, 5]	γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν Ἰὼβ,	καὶ	σταγόνες εἰσὶν ὑετοῦ) ᾔδει πόσον
[3, 9]	καταπεσόντα· ἅπερ ὡς ταραχώδη ὄντα	καὶ	στασιαστικὰ καὶ τοῖς θορύβοις τῶν
[3, 7]	ὄνομα. Ὅτι οὐχὶ τὴν ἀντίτυπον	καὶ	στερέμνιον φύσιν, τὴν ἔχουσαν βάρος
[3, 1]	σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ προθυμίαν,	καὶ	συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν εἰς
[3, 8]	οὐρανὸν λεγόμενον (διὰ τὸ ναστὸν	καὶ	συνεχὲς τοῦ ἀέρος ἐναργῶς ἡμῶν
[3, 8]	δρόσου, καὶ ἀπὸ ἡλίου τροπῶν,	καὶ	συνόδων μηνῶν, καὶ ἀπὸ κορυφῆς
[3, 1]	ποιητικαὶ, ταύτας ὁ Κύριος παραπέμψει·	καὶ	σώματι τόνον, καὶ ψυχῇ προθυμίαν,
[3, 9]	ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν, φησὶ,	καὶ	τὰ ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες
[3, 9]	πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ, φασὶ,	καὶ	τὰ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν ὕδατα
[3, 10]	δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς,	καὶ	τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι οἰκονομήσας,
[3, 3]	οἱ ἐμβριθεστέραις ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι,	καὶ	ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ
[3, 2]	εὐκαταφρόνητος. Διὰ τοῦτο ὁδῷ τινι	καὶ	τάξει ἡμᾶς εἰς τὴν περὶ
[3, 4]	τε λουτρῶν τοὺς λιθίνους ὀρόφους,	καὶ	τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων κατασκευὰς,
[3, 7]	ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ κρῆναι,	καὶ	τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ πελάγη
[3, 7]	ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις	καὶ	τεναγώδη χώραν ἐν βραχυτάτῃ χρόνου
[3, 7]	τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει τῶν λεπτοτάτων	καὶ	τῇ αἰσθήσει ἀκαταλήπτων. Καὶ νόει
[3, 2]	ἐν ψιλῷ τῷ προστάγματι, ἀλλὰ	καὶ	τὴν αἰτίαν καθ´ ἣν ἐπιζητεῖται
[3, 4]	στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς διαστήμασι	καὶ	τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ δὲ
[3, 2]	ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν γῆν· εἶτα, Ἐποίησε φῶς·
[3, 9]	ἀποπεμψάμενοι, τὸ ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν,	καὶ	τὴν διάκρισιν τὴν ὑπὸ τοῦ
[3, 1]	ψυχῇ προθυμίαν, καὶ συναλλαγμάτων εὐμάρειαν,	καὶ	τὴν εἰς πάντα τὸν βίον
[3, 4]	τὴν ἔνδον κοιλότητα, τοῦτο ἀνάγκη	καὶ	τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι,
[3, 5]	γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς· ὡς	καὶ	τὴν πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα
[3, 8]	γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια πρόκειται.	Καὶ	τί δεῖ πράγματα ἔχειν ἡμᾶς
[3, 6]	ῥέων, ἐπὶ τὸν Πόντον ἐκδίδωσι.	Καὶ	τί δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι
[3, 4]	ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε.	Καὶ	τίς κωφὸς, ἀλλ´ ἢ ὁ
[3, 4]	οὕτω μεγαλοφώνως ἐμβοῶντος τοῦ Πνεύματος;	Καὶ	τίς τυφλός; Ὁ μὴ ἐνορῶν
[3, 4]	Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτῆς·	καὶ	τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι
[3, 8]	στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. Τοιοῦτόν ἐστι	καὶ	τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν.
[3, 3]	τὸ εἶναι. Ὧν τὴν ἰσχὺν	καὶ	τὸ μέγεθος οὐδὲν ἡγούμεθα διαφέρειν
[3, 5]	ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως	καὶ	τὸ μυρίον ὕδωρ ἐκεῖνο, διά
[3, 9]	ὡς ταραχώδη ὄντα καὶ στασιαστικὰ	καὶ	τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα,
[3, 7]	ὁ αἰθὴρ ἐπιλάβοι· ὅπου γε	καὶ	τὸν ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ
[3, 3]	ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν, ὅτι	καὶ	τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν, οὗ τῆς
[3, 6]	τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας καὶ Κελτοὺς,	καὶ	τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι,
[3, 3]	γάρ φασι τὸ κυκλοφορικὸν σῶμα,	καὶ	τοῦτο πεπερασμένον· ὅπερ εἰ συναπήρτισται
[3, 8]	προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν δὲ	καὶ	τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν
[3, 7]	οὐδὲ πυρώδης τὴν φύσιν· ἀλλὰ	καὶ	τούτου φασὶ τὸ θερμὸν ἐκ
[3, 4]	ἔχον, ἐν τῷ πλάτει, λέγω,	καὶ	τῷ βάθει, καὶ τῷ ὕψει·
[3, 10]	τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς μόλις ποτὲ,	καὶ	τῷ ἰδιώτῃ παρέχεται γνώριμον. Ὁ
[3, 4]	πλάτει, λέγω, καὶ τῷ βάθει,	καὶ	τῷ ὕψει· τὸ δὲ στερεὸν
[3, 4]	γῇ, ἀὴρ δὲ ἐν ὕδατι,	καὶ	τῶν ἄλλων ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ
[3, 8]	κάλλος τοῦ ἑταιρικοῦ προτιμότερον, τοσοῦτον	καὶ	τῶν ἡμετέρων λόγων πρὸς τοὺς
[3, 5]	διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος	καὶ	ὕδατος. Ἄπειρος μὲν ἦν, ὡς
[3, 7]	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος	καὶ	ὕδατος. Εἴρηται τί τὸ σημαινόμενον
[3, 2]	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος	καὶ	ὕδατος. Ἤδη καὶ χθὲς ἠκούσαμεν
[3, 4]	ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος	καὶ	ὕδατος. Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς
[3, 2]	διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος	καὶ	ὕδατος. Πρῶτον μὲν οὖν ἀναλαβόντες
[3, 9]	κρείττονας, κάτω δὲ τοῖς περιγείοις	καὶ	ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς πονηράς.
[3, 6]	τὸ ὕδωρ ὑπὲρ γῆς κεχυμένον,	καὶ	ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν, καὶ
[3, 7]	καὶ γεῶδες οἷόν τινα ἰλὺν	καὶ	ὑποστάθμην ἐναφιέντος· ἐξ οὗ τὸ
[3, 5]	ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις,	καὶ	φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ ἑτέρου· πῦρ
[3, 6]	τὴν δύναμιν τοῖς ἐν γενέσει	καὶ	φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο
[3, 1]	καὶ πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε	καὶ	φίλον, τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ
[3, 2]	γὰρ πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη	καὶ	φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος
[3, 7]	τριβόμενα ξύλα πρὸς ἄλληλα πῦρ	καὶ	φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ
[3, 6]	γῆς ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν πηγῶν ἀφθονίαι,	καὶ	φρεάτων σύρροιαι, καὶ ποταμῶν ῥεύματα,
[3, 10]	ἑαυτοῦ λόγοις ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ	καὶ	χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν, καὶ ὀφθαλμὸς
[3, 2]	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Ἤδη	καὶ	χθὲς ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω
[3, 3]	ὅτι ἐπειδὴ καὶ ὄνομα ἕτερον	καὶ	χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ
[3, 3]	ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως,	καὶ	χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος.
[3, 1]	Κύριος παραπέμψει· καὶ σώματι τόνον,	καὶ	ψυχῇ προθυμίαν, καὶ συναλλαγμάτων εὐμάρειαν,
[3, 9]	ἂν καὶ δρόσος, καὶ πάχνη,	καὶ	ψῦχος, καὶ καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν
[3, 2]	διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει	καὶ	ᾧ διαλέγεται κατὰ τὸ σιωπώμενον
[3, 5]	ὅλον ἑνὶ τῷ μεγίστῳ καὶ	καιριωτάτῳ	πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα
[3, 10]	ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις ἀκροαταῖς	καιρὸν	παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως,
[3, 10]	τὰ ὑπομνήματα. Οὔτε γὰρ ἁμαρτίαις	καιρόν	τινα δώσομεν, οὔτε τῷ ἐχθρῷ
[3, 7]	παραπλήσιον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ τέλος.	Καίτοιγε	ὁρῶμεν τὴν μεγάλην τοῦ τὰ
[3, 7]	θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη;	Καίτοιγε	οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν ἥλιον
[3, 2]	περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν προσβιβάζει.	Καίτοιγε	τοῦ ἐν φωνῇ λόγου οὐδὲ
[3, 7]	ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα μετατιθέντα,	κἀκεῖθεν	ἐπὶ τὰ προσάρκτια ὑπὸ τὰς
[3, 9]	φύσιν ὕψους εἰς τὸ τῆς	κακίας	βάθος καταπεσόντα· ἅπερ ὡς ταραχώδη
[3, 10]	διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν φανείη	καλὰ	τῷ τυχόντι· πρὸς δὲ τὴν
[3, 10]	ἐννοῆτε, καὶ ἐκ μεγέθους καὶ	καλλονῆς	τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν δόξαν
[3, 8]	γὰρ τὸ ἐν ταῖς σώφροσι	κάλλος	τοῦ ἑταιρικοῦ προτιμότερον, τοσοῦτον καὶ
[3, 10]	τῆς συνθέσεως οἶδε τὸ ἑκάστου	καλὸν,	καὶ ἐπαινεῖ τὰ καθ´ ἕκαστον,
[3, 10]	~Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι	καλόν.	Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει
[3, 10]	οἵα καὶ παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ	καλὸν	τὸ τῷ λόγῳ τῆς τέχνης
[3, 6]	καὶ ὁ Νύσης καὶ ὁ	καλούμενος	Χρεμέτης, καὶ πρός γε ἔτι
[3, 10]	παρ´ αὐτῷ ἡ ἀποδοχὴ τῶν	καλῶν,	οἵα καὶ παρ´ ἡμῖν· ἀλλὰ
[3, 9]	ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι	κἂν	εἰς δοξολογίαν ποτὲ τοῦ κοινοῦ
[3, 1]	τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς.	Κἂν	ἐν τῷ παρόντι δὲ μὴ
[3, 9]	Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ.	Κἂν	λέγῃ τις οὐρανοὺς μὲν εἶναι
[3, 7]	ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον. Ἐγὼ δὲ	κἂν	μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ λεγόμενον,
[3, 7]	τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ	κἂν	ὀλίγον ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς
[3, 2]	ἂν εἴποι τις, τῶν ἐν	καρδίᾳ	νοημάτων τοῦ θελήματος ἡ μετάδοσις.
[3, 1]	ἔχουσαν τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ	καρδίᾳ	προσηνές τε καὶ φίλον, τῶν
[3, 10]	τῷ ἐχθρῷ τόπον ἐν ταῖς	καρδίαις	ἡμῶν καταλείψομεν, διὰ τῆς συνεχοῦς
[3, 1]	τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς	καρδίας	πᾶσαν τοῦ βίου μέριμναν, καὶ
[3, 1]	τῆς τοῦ σώματος παρουσίας, τῆς	καρδίας	σου περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν
[3, 8]	τῇ γῇ τὸ γόνιμον τῶν	καρπῶν	ἐνυπάρχει. Ὅταν οὖν ἐκ τοῦ
[3, 5]	ὅτι οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ	καρπῶν	πέψις, οὐ ζῴων ἐγγείων ἢ
[3, 1]	ἐν τῷ παρόντι δὲ μὴ	κατ´	ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα,
[3, 4]	σύνηθες τῇ Γραφῇ ἐπὶ τῶν	κατ´	ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν· ὡς ὅταν
[3, 10]	σκοπὸν τῶν γινομένων προθέμενος, τὰ	κατὰ	μέρος γινόμενα ὡς συμπληρωτικὰ τοῦ
[3, 10]	καὶ νῦν ἔντεχνος ἐπαινέτης τῶν	κατὰ	μέρος ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται·
[3, 7]	τέλους ἡ αὐτὴ εὐκρασία συντηρηθῇ,	κατὰ	μέρος τῆς ὑφαιρέσεως τῶν ὑγρῶν
[3, 7]	θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ	κατὰ	μικρὸν αὐτοῦ μεταβάσει τῷ περὶ
[3, 5]	ὅρων τῆς τοῦ κόσμου συστάσεως	κατὰ	μικρὸν τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς
[3, 9]	τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν	κατὰ	προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους
[3, 4]	διὰ τὸ βιαίως ἐκρήγνυσθαι τοὺς	κατὰ	τὰς βροντὰς ἀποτελοῦντος ψόφους, στερέωσιν
[3, 7]	αὐτὸν ἐπὶ τὸ νότιον μέρος	κατὰ	τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν
[3, 9]	τὴν ὑπὸ τοῦ στερεώματος γενομένην,	κατὰ	τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ
[3, 6]	μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον δὲ	κατὰ	τὴν γνῶσιν. ~Διὰ τοῦτο Γενηθήτω
[3, 4]	τὴν διαφάνειαν κεκτημένος, ὃς ἐὰν	κατὰ	τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς εὑρεθῇ,
[3, 7]	δαπανητικὸν δέ ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος	κατὰ	τὴν εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου πυρὸς,
[3, 3]	ἐνηρμόσθαι φασὶν ἑτέρῳ τὸν ἕτερον,	κατὰ	τὴν εἰκόνα τῶν κάδων τῶν
[3, 2]	διὰ τῆς τοῦ ἀέρος τυπώσεως,	κατὰ	τὴν ἔναρθρον τῆς φωνῆς κίνησιν,
[3, 4]	τι πρὸς ἡμᾶς κυκλοτερὲς ὁρᾶται	κατὰ	τὴν ἔνδον κοιλότητα, τοῦτο ἀνάγκη
[3, 4]	τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων κατασκευὰς, ἃ	κατὰ	τὴν ἔνδον ὄψιν εἰς ἡμικύκλιον
[3, 4]	τετάχθαι. Καὶ οὐ δήπου, ἐπειδὴ	κατὰ	τὴν κοινὴν ἐκδοχὴν ἐκ τοῦ
[3, 5]	λόγος τῆς τοῦ ὕδατος περιουσίας	κατὰ	τὴν κτίσιν. Ἀλλὰ μὴν τό
[3, 2]	ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται	κατὰ	τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει, οὐ βασκαίνουσα
[3, 8]	οὐρανοῦ. Καὶ πάλιν· Τὰ πετόμενα	κατὰ	τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. Τοιοῦτόν
[3, 8]	ἡ χιὼν καταφέρεται. Καὶ ὅλως,	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον, ἔξεστί σοι
[3, 5]	μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ,	κατὰ	τὸν Ἰὼβ, καὶ σταγόνες εἰσὶν
[3, 5]	ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων	κατὰ	τὸν λόγον· οὐδὲ ἀπαιτήσει ἡμᾶς
[3, 9]	χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ	κατὰ	τοὺς ἐνυπάρχοντας αὐτῇ λόγους ἁρμονίως
[3, 5]	ὕδωρ ἐκεῖνο, διά τε τὴν	κατὰ	φύσιν ἐπὶ τὸ κάτω φορὰν,
[3, 9]	εἶναι τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ	κατὰ	φύσιν ὕψους εἰς τὸ τῆς
[3, 3]	τὸν ἕνα, τότε καὶ μᾶλλον	καταγελασόμεθα	τῆς γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου αὐτῶν
[3, 3]	τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε	καταγέλαστος	αὐτοῖς ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος.
[3, 6]	Ὥστε ἀπορρίψας τὴν μωρανθεῖσαν σοφίαν,	κατάδεξαι	μεθ´ ἡμῶν τὸ διδασκάλιον τῆς
[3, 4]	τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας· τούτου ἕνεκεν	καταδεχόμεθα,	τὸ στερέωμα ἢ ἐξ ἑνὸς
[3, 7]	ἐάν τε ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης	κατακαυθῇ,	ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον ἐξ
[3, 3]	τοῖς χαλκείοις συνεχῶς τὰ ὦτα	κατακρουόμενοι.	Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν
[3, 10]	τόπον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν	καταλείψομεν,	διὰ τῆς συνεχοῦς μνήμης ἔνοικον
[3, 10]	οἱ περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας	καταληξάτωσαν	λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν φιλοπόνοις
[3, 7]	καὶ ἀραιὰν καὶ οὐδεμιᾷ αἰσθήσει	καταληπτὴν,	στερέωμα τοῦτο ὠνόμασε, συγκρίσει τῶν
[3, 7]	ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς καὶ ξηρὰν	καταλιμπάνοντα.	Ποῦ τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ;
[3, 3]	τὰ τῶν ἔξωθεν τοῖς ἔξω	καταλιπόντες	ἡμεῖς ἐπὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν
[3, 9]	εἰς τὸ τῆς κακίας βάθος	καταπεσόντα·	ἅπερ ὡς ταραχώδη ὄντα καὶ
[3, 7]	ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ	καταπιμπρῶντα	τὰ συνεχῆ, πᾶσαν ὁμοῦ τὴν
[3, 4]	ὡς καὶ ἐπὶ ἀέρος πολλάκις	καταπυκνωθέντος	τῇ φωνῇ ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς
[3, 8]	εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς	κατάραις	τῷ Ἰσραὴλ, Ἔσται σοι, φησὶν,
[3, 6]	ἐνδεδεμένος καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις	κατάρρυτος,	διὰ τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ
[3, 4]	καὶ τὰς τῶν ἀντρωδῶν οἰκοδομημάτων	κατασκευὰς,	ἃ κατὰ τὴν ἔνδον ὄψιν
[3, 2]	ἣν ἐπιζητεῖται τοῦ στερεώματος ἡ	κατασκευὴ	προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ
[3, 4]	ὡς οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ	κατασχεῖν	ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´
[3, 3]	ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι	καταφαινόμενον,	οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε χρόνου
[3, 8]	θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ χιὼν	καταφέρεται.	Καὶ ὅλως, κατὰ τὸν αὐτὸν
[3, 6]	Ἔσται μέντοι ὅτε καὶ πάντα	καταφρυγήσεται	τῷ πυρὶ, ὥς φησιν Ἡσαΐας
[3, 4]	λέγῃ, Κύριος στερέωμά μου, καὶ	καταφυγή	μου· καὶ, Ἐγὼ ἐστερέωσα τοὺς
[3, 3]	Ἑλλήνων σοφοὺς, μὴ πρότερον ἡμᾶς	καταχλευάζειν	πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται.
[3, 8]	ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα εἰς ἄκρον	καταψυχθὲν	ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ
[3, 4]	ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς εὑρεθῇ, μήτε	κατεδηδεσμένος	σηπεδόνι τινὶ, μήτε τὸ βάθος
[3, 7]	ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος αὐτὸν ὅρῳ	κατείχετο,	τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα
[3, 9]	καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας	κατέφυγον,	δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους
[3, 8]	ὑδάτων νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω	κατέχειν	διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν
[3, 8]	τὸ διάφορον. Οἱ μὲν γὰρ	κατηναγκασμένον	τὸ πιθανὸν τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν·
[3, 5]	οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν πάνυ	κατησκημένων	τὸν νοῦν, καὶ περὶ τὴν
[3, 5]	Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς	κατόπιν	ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ
[3, 1]	δευτέρας ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα	κατοψόμενοι.	Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ με,
[3, 9]	τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι τὰς κρείττονας,	κάτω	δὲ τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς
[3, 7]	παχύτατον καὶ γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς	κάτω,	ἵν´ ἐξ ἀρχῆς μέχρι τέλους
[3, 8]	τῶν συγκριθέντων φερόμεναι πρὸς τὸ	κάτω·	καὶ αὕτη ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν
[3, 5]	τὴν κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ	κάτω	φορὰν, καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν
[3, 6]	πρὸς τούτοις ὁ Φάσις τῶν	Καυκασίων	ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ μυρίοι ἕτεροι
[3, 9]	καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ	καῦμα,	ἐπειδὴ ὑμνεῖν παρὰ τῷ Δανιὴλ
[3, 10]	τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως	κείμενα,	οὐκ ἂν φανείη καλὰ τῷ
[3, 9]	καὶ ποιητικὰς τῶν καθηκόντων, ὡς	κεκομψευμένον	μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ
[3, 4]	ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν	κεκτημένος,	ὃς ἐὰν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ
[3, 6]	οἳ τοὺς ἑσπερίους Γαλάτας καὶ	Κελτοὺς,	καὶ τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους
[3, 3]	διὰ τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν	κεφαλαίῳ	παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν,
[3, 2]	σκολιὸς ἐπὶ τὴν ἐν τῇ	κεφαλῇ	συναίσθησιν ἀναφέρων τοὺς ψόφους, ἐκεῖ
[3, 8]	τὴν φύσιν περὶ τὸν ὑπὲρ	κεφαλῆς	ἡμῶν ἀέρα συνισταμένην. Καὶ μηδεὶς
[3, 8]	Ἔσται σοι, φησὶν, ὁ ὑπὲρ	κεφαλῆς	οὐρανὸς χαλκοῦς. Τί τοῦτο λέγων;
[3, 4]	πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ ταύτῃ	κεχρῆσθαι·	ὡς ὅταν λέγῃ· Ὁ στερεῶν
[3, 6]	πολὺ τὸ ὕδωρ ὑπὲρ γῆς	κεχυμένον,	καὶ ὑπερέκεινα τῶν ὁρωμένων ἀπενεχθὲν,
[3, 2]	ἡ πρώτη ὁρμὴ τοῦ νοεροῦ	κινήματος,	τοῦτο Λόγος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ;
[3, 9]	καὶ ἄστατον τῶν κατὰ προαίρεσιν	κινημάτων.	Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους ὡς
[3, 2]	κατὰ τὴν ἔναρθρον τῆς φωνῆς	κίνησιν,	ἐν τῷ κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει;
[3, 7]	κυριώτερον ἡ γῆ τῆς τοιαύτης	κλήσεως	ἠξιώθη. Ἀλλὰ διὰ τὴν φύσιν
[3, 8]	δὲ καὶ τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς	κλήσεως.	Τετηρήκαμεν δὲ πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον
[3, 3]	μέγεθος οὐδὲν ἡγούμεθα διαφέρειν τῆς	κοίλης	νοτίδος τῆς ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς
[3, 4]	τοῦ πνεύματος τοῦ ἐναπολαμβανομένου ταῖς	κοιλότησι	τῶν νεφῶν, καὶ διὰ τὸ
[3, 4]	κυκλοτερὲς ὁρᾶται κατὰ τὴν ἔνδον	κοιλότητα,	τοῦτο ἀνάγκη καὶ τὴν ἔξωθεν
[3, 4]	οὐ δήπου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν	κοινὴν	ἐκδοχὴν ἐκ τοῦ ὕδατος δοκεῖ
[3, 9]	ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς τὴν	κοινὴν	τῆς κτίσεως χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ
[3, 9]	κἂν εἰς δοξολογίαν ποτὲ τοῦ	κοινοῦ	τῶν ὅλων Δεσπότου τὰ ὑπεράνω
[3, 2]	δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος	κοινωνεῖν	ἀλλήλοις τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν
[3, 4]	ἢ τῆς πρὸς τὸ ἀντικείμενον	κοινωνίας·	τούτου ἕνεκεν καταδεχόμεθα, τὸ στερέωμα
[3, 5]	πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός.	Κολοβὸν	γὰρ ἂν ἦν τὸ ὅλον
[3, 8]	καὶ συνόδων μηνῶν, καὶ ἀπὸ	κορυφῆς	ὀρέων καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς
[3, 8]	ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν καὶ ἀπείρους φθορὰς	κόσμου	καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι
[3, 5]	τῶν τεταγμένων ὅρων τῆς τοῦ	κόσμου	συστάσεως κατὰ μικρὸν τῇ δυνάμει
[3, 10]	γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως	κόσμου	τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ
[3, 3]	αὐτοῖς οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ	κόσμους	εἶναί φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν
[3, 10]	ἔπαινον καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ	κόσμῳ	ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐνταῦθα
[3, 5]	γε τοῦ πυρὸς ἀναγκαῖον τῷ	κόσμῳ,	οὐδεὶς οὕτως ἔξω τοῦ βίου
[3, 5]	εἰσὶν ὑετοῦ) ᾔδει πόσον τῷ	κόσμῳ	χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ
[3, 7]	μάλιστα γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν	κοῦφον	ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ καὶ
[3, 4]	Τῇ δὲ Γραφῇ σύνηθες, τὸ	κραταιὸν	καὶ ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς
[3, 9]	ἐπὶ τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι τὰς	κρείττονας,	κάτω δὲ τοῖς περιγείοις καὶ
[3, 7]	τῶν ἀτμῶν, οὓς ποταμοὶ, καὶ	κρῆναι,	καὶ τενάγη, καὶ λίμναι, καὶ
[3, 3]	νοτίδος τῆς ὑπερφυσωμένης ἐν τοῖς	κρουνοῖς,	ὅταν πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς
[3, 2]	τῆς φωνῆς κίνησιν, ἐν τῷ	κρυπτῷ	νόημα σαφηνίζει; Καὶ πῶς οὐ
[3, 4]	ὁποία ἐστὶν ἥ τε τοῦ	κρυστάλλου	λίθου, ὃν δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ
[3, 2]	τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ πόνῳ	κτηθὲν,	περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη·
[3, 2]	πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ	κτῆσις	εὐκαταφρόνητος. Διὰ τοῦτο ὁδῷ τινι
[3, 9]	τὸν πρέποντα αἶνον ἀποδιδόναι τῷ	κτίσαντι·	τὰ δὲ ὑποκάτω τῶν οὐρανῶν
[3, 10]	τὴν πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ	κτίσαντος	ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε. Τὰ γὰρ ἀόρατα
[3, 1]	τῇ φύσει ἔχει, παρὰ τοῦ	κτίσαντος	καθ´ ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα, οὐκ ἐν
[3, 9]	συμπληρωτικός ἐστι τῆς δοξολογίας τοῦ	κτίσαντος.	Οὐ μόνον γὰρ τὸ ἐπάνω
[3, 10]	Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ	κτίσεως	κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται,
[3, 9]	ψαλμῳδῷ, εἰς τὴν κοινὴν τῆς	κτίσεως	χοροστασίαν παραληφθεῖσα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ
[3, 2]	οὐχὶ γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη τὴν	κτίσιν,	ἀλλὰ καὶ διά τινος συνεργοῦ
[3, 5]	τοῦ ὕδατος περιουσίας κατὰ τὴν	κτίσιν.	Ἀλλὰ μὴν τό γε τοῦ
[3, 6]	τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν	κτίσιν,	καὶ ὄψει τοῦ θερμοῦ τὴν
[3, 5]	ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ	κτίσις	διὰ τὴν τῶν γιγνομένων σύστασίν
[3, 10]	ἐκ μεγέθους καὶ καλλονῆς τῶν	κτισμάτων	τὴν πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ
[3, 7]	τὴν μεγάλην τοῦ τὰ πάντα	κυβερνῶντος	σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον ἐξ
[3, 4]	οὐκ εἴ τι πρὸς ἡμᾶς	κυκλοτερὲς	ὁρᾶται κατὰ τὴν ἔνδον κοιλότητα,
[3, 3]	οἴονται. Ἓν γάρ φασι τὸ	κυκλοφορικὸν	σῶμα, καὶ τοῦτο πεπερασμένον· ὅπερ
[3, 3]	δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ	κύκλων,	καθ´ ὧν οἱ ἑπτὰ ἀστέρες
[3, 9]	καὶ τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν	κυμαινόμενα,	θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον
[3, 1]	περιστάσεις ἀσχολίας ποιητικαὶ, ταύτας ὁ	Κύριος	παραπέμψει· καὶ σώματι τόνον, καὶ
[3, 4]	ὑπερβαλλόντων τάσσειν· ὡς ὅταν λέγῃ,	Κύριος	στερέωμά μου, καὶ καταφυγή μου·
[3, 8]	Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς	κυρίως	μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης,
[3, 7]	λέγει στερέωμα. Ἢ οὕτω ἂν	κυριώτερον	ἡ γῆ τῆς τοιαύτης κλήσεως
[3, 4]	πῶς ἂν ἐδυνήθη ἐπὶ τῆς	κυρτῆς	περιφερείας τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί
[3, 4]	πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ	κωφοὶ	ἀκούσατε, καὶ οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε.
[3, 4]	οἱ τυφλοὶ ἀναβλέψατε. Καὶ τίς	κωφὸς,	ἀλλ´ ἢ ὁ μὴ ἀκούων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009