Homélie, Chap.
[3, 3]	Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ	φαμεν,	ὅτι ἐπειδὴ καὶ ὄνομα ἕτερον
[3, 10]	μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν	φανείη	καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς δὲ
[3, 3]	ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ	φαντάζονται,	ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς
[3, 2]	τῇ νοήσει, ἔπειτα μετὰ τὸ	φαντασθῆναι,	ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων τὰς οἰκείας
[3, 4]	τῷ νῷ πέρα τῶν συγκεχωρημένων	φαντασιοῦσθαι.	Μὴ παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ
[3, 7]	γίνεσθαι μείωσιν ἐκ τοῦ ἡλίου	φασί.	~Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ
[3, 9]	τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ,	φασὶ,	καὶ τὰ ἐπάνω τῶν οὐρανῶν
[3, 7]	ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός ἐστι,	φασὶ,	τὴν χροίαν, ἀλλ´ οὐχὶ ὑπέρυθρος,
[3, 7]	τὴν φύσιν· ἀλλὰ καὶ τούτου	φασὶ	τὸ θερμὸν ἐκ τῆς ταχείας
[3, 3]	ἀπαναλωθείσης, ὡς οἴονται. Ἓν γάρ	φασι	τὸ κυκλοφορικὸν σῶμα, καὶ τοῦτο
[3, 3]	ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς καὶ ἐνηρμόσθαι	φασὶν	ἑτέρῳ τὸν ἕτερον, κατὰ τὴν
[3, 4]	ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί	φασιν,	ἢ ἡ τοῦ σπέκλου φύσις
[3, 3]	οἱ ταῦτα λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί	φασιν;	Ὅτι διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς
[3, 3]	ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους εἶναί	φασιν,	ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον
[3, 6]	λίμνην. Καὶ πρὸς τούτοις ὁ	Φάσις	τῶν Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ
[3, 3]	ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε χρόνου εἰδότος	φείδεσθαι,	οὔτε τῆς συνέσεως τῶν ἀκουόντων
[3, 8]	Ὅταν οὖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ	φέρεσθαι	λέγῃ δρόσον ἢ ὑετὸν, περὶ
[3, 3]	σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως ὁμολογοῦνται	φέρεσθαι,	οὓς καὶ ἐνηρμόσθαι φασὶν ἑτέρῳ
[3, 8]	γίγνονται, τῷ βάρει τῶν συγκριθέντων	φερόμεναι	πρὸς τὸ κάτω· καὶ αὕτη
[3, 3]	δὲ τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ	φερομένους,	περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν
[3, 6]	τόπων ἐπὶ τὸν Εὔξεινον Πόντον	φέρονται.	Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν
[3, 1]	ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς τί	φημι;	Ὅτι τὸ δανεισθὲν τῷ Θεῷ
[3, 4]	ἢ τὸ ἀπὸ τούτων μίγμα	φῆσαι	ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς Γραφῆς,
[3, 9]	ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε γὰρ αὐτὸν,	φησὶ,	καὶ τὰ ἐκ τῆς γῆς,
[3, 8]	οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου) ἐν οἷς	φησι,	Τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ
[3, 1]	ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν, Ὡς γλυκέα,	φησὶ,	τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά
[3, 2]	ἡ κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ,	φησὶν,	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.
[3, 5]	τὸν λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον,	φησὶν,	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.
[3, 6]	πάντα καταφρυγήσεται τῷ πυρὶ, ὥς	φησιν	Ἡσαΐας ἐν οἷς πρὸς τὸν
[3, 8]	κατάραις τῷ Ἰσραὴλ, Ἔσται σοι,	φησὶν,	ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς οὐρανὸς χαλκοῦς.
[3, 5]	Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ	φθαρτικὸν	ἕτερον τοῦ ἑτέρου· πῦρ μὲν
[3, 5]	τὸν νοῦν, καὶ περὶ τὴν	φθειρομένην	ταύτην καὶ ῥέουσαν φύσιν ὀξυωπούντων,
[3, 3]	εὔηχόν τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι	φθόγγον,	ὥστε πᾶσαν τὴν ἐν μελῳδίαις
[3, 6]	δύναμιν τοῖς ἐν γενέσει καὶ	φθορᾷ	πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο πολὺ
[3, 8]	τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν καὶ ἀπείρους	φθορὰς	κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´
[3, 1]	πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε καὶ	φίλον,	τῶν τὸ ἀληθὲς τοῦ πιθανοῦ
[3, 10]	καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς μὲν	φιλοπόνοις	ἀκροαταῖς καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν
[3, 10]	μνήμῃ συσχεῖν, καὶ διὰ τῆς	φιλοπόνου	μελέτης, οἷον διά τινος πέψεως,
[3, 2]	πόνῳ κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ	φιλοπόνως	διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ
[3, 3]	ὅπερ οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ	φιλοσοφήσαντες	ἕλοιντ´ ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας
[3, 8]	τῇ περιεργίᾳ τῶν περὶ οὐρανοῦ	φιλοσοφησάντων	τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατάσκευον τῶν
[3, 7]	ξύλα πρὸς ἄλληλα πῦρ καὶ	φλόγα	ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ φλογὸς
[3, 7]	τί ἂν ἐκώλυσεν αὐτὸν πάντα	φλογίζοντα	καὶ καταπιμπρῶντα τὰ συνεχῆ, πᾶσαν
[3, 7]	φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε ἐκ	φλογὸς	ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ
[3, 3]	τῆς γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου αὐτῶν	φλυαρίας,	εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς
[3, 5]	κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ κάτω	φορὰν,	καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν,
[3, 6]	ἐνεσπαρμένον. Ὅθεν πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ	φρεάτων	σύρροιαι, καὶ ποταμῶν ῥεύματα, χειμάρρων
[3, 10]	διὰ τοῦ μέσου χρόνου τὰς	φροντίδας	διαθεμένοις, καθαρᾷ μεριμνῶν τῇ ψυχῇ
[3, 7]	περὶ γῆν τόπῳ τὴν εὐκρασίαν	φυλάσσεσθαι.	Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ
[3, 8]	οὐρανῶν. Καὶ Μωϋσῆς εὐλογῶν τὴν	φυλὴν	τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ,
[3, 2]	οὕτως ἦν χρεία τῇ ἀσωμάτῳ	φύσει,	αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων
[3, 1]	τὸ ἀξίωμα, ὃ ἐν τῇ	φύσει	ἔχει, παρὰ τοῦ κτίσαντος καθ´
[3, 7]	πλῆθος. Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ	φύσεως	εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ πάθους
[3, 3]	ἐν ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας	φύσεως,	καὶ χρείαν ἐξαίρετον τῷ παντὶ
[3, 4]	τοίνυν ἡγούμεθα ἐπί τινος στερρᾶς	φύσεως,	στέγειν τοῦ ὕδατος τὸ ὀλισθηρὸν
[3, 1]	ἐπὶ τὴν χάριν τῶν γεγραμμένων,	φυσικῶς	ἔχουσαν τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ
[3, 4]	ὃς ἐὰν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ	φύσιν	ἀκριβὴς εὑρεθῇ, μήτε κατεδηδεσμένος σηπεδόνι
[3, 7]	τούτου ἕνεκεν οὐδὲ πυρώδης τὴν	φύσιν·	ἀλλὰ καὶ τούτου φασὶ τὸ
[3, 3]	γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ ἔχειν	φύσιν	ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ τὸν
[3, 3]	οὐρανὸν, καὶ οὐκ ἔχειν αὐτῷ	φύσιν,	δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν
[3, 6]	τοῦ τὴν ἀντίπαλον τῷ πυρὶ	φύσιν	δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι
[3, 6]	Νεῖλος, ὃς οὐδὲ ποταμοῖς τὴν	φύσιν	ἔοικεν, ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ
[3, 5]	ἐκεῖνο, διά τε τὴν κατὰ	φύσιν	ἐπὶ τὸ κάτω φορὰν, καὶ
[3, 5]	διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν	φύσιν	οἰκονομῶν τὸ πᾶν προαπέθετο, ὥστε
[3, 5]	τὴν φθειρομένην ταύτην καὶ ῥέουσαν	φύσιν	ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς
[3, 9]	παραλαμβάνηται ὕδατα, οὐ λογικὴν αὐτὰ	φύσιν	παρὰ τοῦτο τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ
[3, 8]	ὁρᾶν πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ τὴν	φύσιν	περὶ τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν
[3, 7]	οὐχὶ τὴν ἀντίτυπον καὶ στερέμνιον	φύσιν,	τὴν ἔχουσαν βάρος καὶ ἀντέρεισιν,
[3, 7]	κλήσεως ἠξιώθη. Ἀλλὰ διὰ τὴν	φύσιν	τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν οὖσαν καὶ
[3, 9]	τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ κατὰ	φύσιν	ὕψους εἰς τὸ τῆς κακίας
[3, 9]	νοερά τις ἔσται καὶ ἀόρατος	φύσις.	Ἀλλ´ ὁ ἐν τούτοις λόγος
[3, 5]	τίνος ἡ τῶν ὑδάτων ἥδραστο	φύσις.	γὰρ λόγῳ τὴν γῆν βαρυτέραν
[3, 4]	φασιν, ἢ ἡ τοῦ σπέκλου	φύσις	ἐν μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ
[3, 5]	Οὐκοῦν ἄπλετος ἡ τοῦ ὕδατος	φύσις	τῇ γῇ περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως
[3, 4]	ἂν εἴη λέγειν, τίς ἡ	φύσις	τοῦ στερεώματος, καὶ διὰ τίνα
[3, 2]	ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ ἐν	φωνῇ	λόγου οὐδὲ οὕτως ἦν χρεία
[3, 2]	νοήματος κοινωνεῖν ἀλλήλοις τῶν βουλευμάτων;	Φωνὴ	μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ
[3, 4]	ἐπὶ ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ	φωνῇ	ταύτῃ κεχρῆσθαι· ὡς ὅταν λέγῃ·
[3, 4]	ἀποδείξεσι. Γενηθήτω στερέωμα. Αὕτη ἡ	φωνὴ	τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ
[3, 4]	ὀλισθηρὸν καὶ εὐδιάλυτον ἐξαρκούσης, τὴν	φωνὴν	ταύτην τετάχθαι. Καὶ οὐ δήπου,
[3, 2]	γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ	φωνῆς	ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ ἀὴρ,
[3, 2]	τυπώσεως, κατὰ τὴν ἔναρθρον τῆς	φωνῆς	κίνησιν, ἐν τῷ κρυπτῷ νόημα
[3, 2]	ἐξαγγέλλει; εἶτα τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν	φωνητικῶν	ὀργάνων παραδοὺς τὰ νοηθέντα, οὕτω
[3, 2]	καὶ τὴν γῆν· εἶτα, Ἐποίησε	φῶς·	εἶτα, Ἐποίησε τὸ στερέωμα· νῦν
[3, 2]	χθὲς ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω	φῶς.	Καὶ σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2009