HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 28 formes différentes pour 61 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[3, 7]   ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν θάλασσαν λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς

[3, 6]   ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος διὰ τῆς

[3, 6]   ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω

[3, 9]   τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ

[3, 6]   τὴν φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ

[3, 7]   καὶ ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ

[3, 7]   προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ

[3, 1]   τῆς δευτέρας ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ

[3, 1]   νῦν ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο οὐκ

[3, 3]   τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν, οὗ τῆς θέας ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ

[3, 8]   ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε

[3, 2]   Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι τὸ θεῖον βούλημα καὶ ἡ πρώτη ὁρμὴ

[3, 10]   τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ ἐν γῇ, καὶ

[3, 2]   τῶν ἐν καρδίᾳ νοημάτων τοῦ θελήματος ἡ μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην,

[3, 4]   ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι τὸν Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ εἴρηται ἁπλῶς,

[3, 6]   οἷς πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ,

[3, 2]   τὸ στερέωμα· νῦν δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν

[3, 9]   τῶν οὐρανῶν ὕδατα αἰνεῖν τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας

[3, 2]   τῆς τοιαύτης περιόδου λέγειν τὸν Θεὸν χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων

[3, 10]   μνήμης ἔνοικον ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις,

[3, 4]   τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος ὃ

[3, 10]   τῶν κατὰ μέρος ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα

[3, 4]   παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ

[3, 2]   θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ

[3, 2]   οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον,

[3, 10]   Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς, καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι

[3, 4]   στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ

[3, 10]   τῷ ποιητῇ. ~Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ

[3, 4]   τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς

[3, 4]   καὶ ὕδατος. Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ

[3, 4]   στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν

[3, 8]   ἡλίου φασί. ~Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς κυρίως

[3, 2]   ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·

[3, 1]   τῇ περὶ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες,

[3, 3]   πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς

[3, 9]   οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν

[3, 2]   ὕδατος. Ἤδη καὶ χθὲς ἠκούσαμεν Θεοῦ ῥημάτων, Γενηθήτω φῶς. Καὶ σήμερον,

[3, 2]   κινήματος, τοῦτο Λόγος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ

[3, 10]   Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ τέρψιν παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ

[3, 7]   ἐπὶ τὰ προσάρκτια ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ

[3, 6]   φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον ὄρος Ταρτησός

[3, 7]   λεπτοῦ καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος· ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ

[3, 7]   ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι λέγουσι·

[3, 7]   ἀλλὰ καὶ τούτου φασὶ τὸ θερμὸν ἐκ τῆς ταχείας εἶναι περιστροφῆς.

[3, 7]   δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ πάθους ἔχειν τὴν

[3, 7]   οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε

[3, 7]   γὰρ, διὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων

[3, 5]   παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις διὰ τὴν τῶν

[3, 7]   ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν

[3, 5]   ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν

[3, 6]   τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει τοῦ θερμοῦ τὴν δύναμιν τοῖς ἐν γενέσει

[3, 7]   ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ

[3, 7]   τὸν ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν

[3, 9]   ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ Θεῷ τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε

[3, 1]   φημι; Ὅτι τὸ δανεισθὲν τῷ Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος οὐκ ἀφανίζεται,

[3, 9]   τις οὐρανοὺς μὲν εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς

[3, 1]   καρδίας σου περὶ τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς

[3, 1]   γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε

[3, 9]   ὄντα καὶ στασιαστικὰ καὶ τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι

[3, 8]   ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ χιὼν καταφέρεται.

[3, 7]   λυχνιαίου πυρὸς, ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως

Homélie, Chap.
[3, 7]	ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν	θάλασσαν	λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς
[3, 6]	ἐπὶ τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται	θάλασσαν·	ὁ δὲ Ἴστρος διὰ τῆς
[3, 6]	ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται	θάλασσαν·	οἱ δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω
[3, 9]	τοῖς θορύβοις τῶν παθῶν κυμαινόμενα,	θάλασσαν	ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ
[3, 6]	τὴν φύσιν ἔοικεν, ὅταν ἴσα	θαλάσσῃ	πελαγίζῃ τὴν Αἴγυπτον. Οὕτως ὁ
[3, 7]	καὶ ἁλμυρὸν καὶ ξηραντικὸν τῇ	θαλάσσῃ	προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ
[3, 7]	προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ	θαλάσσης	λέγοντες, πάλιν μεταβαλλόμενοι, μηδεμίαν τοῦ
[3, 1]	τῆς δευτέρας ἡμέρας ἔργων τὰ	θαύματα	κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ οὐ λέληθέ
[3, 1]	νῦν ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας	θαύματα	μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο οὐκ
[3, 3]	τὸν τρίτον ἐπιζητοῦμεν, οὗ τῆς	θέας	ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ
[3, 8]	ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ πολλῇ	θεατὰς	αὐτῶν τοῦ πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε
[3, 2]	Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι τὸ	θεῖον	βούλημα καὶ ἡ πρώτη ὁρμὴ
[3, 10]	τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ	θειότης,	ὥστε καὶ ἐν γῇ, καὶ
[3, 2]	τῶν ἐν καρδίᾳ νοημάτων τοῦ	θελήματος	ἡ μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην,
[3, 4]	ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι τὸν	Θεὸν,	Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ εἴρηται ἁπλῶς,
[3, 6]	οἷς πρὸς τὸν τῶν ὅλων	Θεὸν	διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ,
[3, 2]	τὸ στερέωμα· νῦν δὲ τὸν	Θεὸν	προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν
[3, 9]	τῶν οὐρανῶν ὕδατα αἰνεῖν τὸν	Θεόν·	τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας
[3, 2]	τῆς τοιαύτης περιόδου λέγειν τὸν	Θεὸν	χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων
[3, 10]	μνήμης ἔνοικον ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν	Θεόν·	ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις,
[3, 4]	τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ	Θεὸς	ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος ὃ
[3, 10]	τῶν κατὰ μέρος ἔργων ὁ	Θεὸς	ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα
[3, 4]	παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν ὁ	Θεός·	γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ
[3, 2]	θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν ὁ	Θεὸς	γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ
[3, 2]	οὖν ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ	Θεὸς	διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον,
[3, 10]	Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας	Θεὸς,	καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι
[3, 4]	στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν ὁ	Θεός.	Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε, καὶ οἱ
[3, 10]	τῷ ποιητῇ. ~Καὶ εἶδεν ὁ	Θεὸς	ὅτι καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς Θεοῦ
[3, 4]	τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας. Ἐποίησεν ὁ	Θεὸς	τὸ στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς
[3, 4]	καὶ ὕδατος. Καὶ ἐποίησεν ὁ	Θεὸς	τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ
[3, 4]	στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν ὁ	Θεὸς	τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν
[3, 8]	ἡλίου φασί. ~Καὶ ἐκάλεσεν ὁ	Θεὸς	τὸ στερέωμα οὐρανόν· ὡς κυρίως
[3, 2]	ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ	Θεὸς	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·
[3, 1]	τῇ περὶ τὰ λόγια τοῦ	Θεοῦ	διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες,
[3, 3]	πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ	Θεοῦ	δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς
[3, 9]	οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν	Θεοῦ·	οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν
[3, 2]	ὕδατος. Ἤδη καὶ χθὲς ἠκούσαμεν	Θεοῦ	ῥημάτων, Γενηθήτω φῶς. Καὶ σήμερον,
[3, 2]	κινήματος, τοῦτο Λόγος ἐστὶ τοῦ	Θεοῦ;	Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ
[3, 10]	Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ ὀφθαλμοῖς	Θεοῦ	τέρψιν παρέχει τὰ παρ´ αὐτοῦ
[3, 7]	ἐπὶ τὰ προσάρκτια ὑπὸ τὰς	θερινὰς	τροπὰς ἐπανάγοντα, ὥστε τῇ κατὰ
[3, 6]	φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν	θερινῶν	ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον ὄρος Ταρτησός
[3, 7]	λεπτοῦ καὶ ποτίμου ὑπὸ τῆς	θέρμης	ἀναλωθέντος· ὅπερ ἐκ τῆς τοῦ
[3, 7]	ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ	θερμὸν	εἶναι τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι λέγουσι·
[3, 7]	ἀλλὰ καὶ τούτου φασὶ τὸ	θερμὸν	ἐκ τῆς ταχείας εἶναι περιστροφῆς.
[3, 7]	δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι	θερμὸν,	ἢ ἐκ πάθους ἔχειν τὴν
[3, 7]	οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ	θερμότητι	τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε
[3, 7]	γὰρ, διὰ τὴν ἐκ τοῦ	θερμοῦ	δαπάνην ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων
[3, 5]	παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν τοῦ	θερμοῦ	ἡ κτίσις διὰ τὴν τῶν
[3, 7]	ἀεὶ προσδιατρίβων, τῇ πλεονεξίᾳ τοῦ	θερμοῦ	λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν
[3, 5]	ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ	θερμοῦ	μὴ παρόντος. Οὐκοῦν ἀναγκαία μὲν
[3, 6]	τὴν κτίσιν, καὶ ὄψει τοῦ	θερμοῦ	τὴν δύναμιν τοῖς ἐν γενέσει
[3, 7]	ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ τοῦ	θερμοῦ	τὸ πλῆθος οὐκ ἀποβλέπεις· ὃ
[3, 7]	τὸν ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ	θέρους	διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν
[3, 9]	ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ	Θεῷ	τὸν αἶνον ἀποπληροῖ, ἀλλ´, Αἰνεῖτε
[3, 1]	φημι; Ὅτι τὸ δανεισθὲν τῷ	Θεῷ	τοῦ χρόνου μέρος οὐκ ἀφανίζεται,
[3, 9]	τις οὐρανοὺς μὲν εἶναι τὰς	θεωρητικὰς	δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς
[3, 1]	καρδίας σου περὶ τὸν γήϊνον	θησαυρὸν	πονουμένης. ~Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς
[3, 1]	γε τὸν ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς	θησαυρὸς	ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε
[3, 9]	ὄντα καὶ στασιαστικὰ καὶ τοῖς	θορύβοις	τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι
[3, 8]	ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ,	θραυομένου	τοῦ νέφους, ἡ χιὼν καταφέρεται.
[3, 7]	λυχνιαίου πυρὸς, ὃ διὰ τῆς	θρυαλλίδος	τὴν παρακειμένην τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/06/2009