HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Basile de Césarée, Homélies sur l'Hexaëméron (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 120 formes différentes pour 242 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Homélie, Chap.

[3, 4]   κατασχεῖν ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν εἴη λέγειν, τίς ἡ

[3, 1]   οὓς τί φημι; Ὅτι τὸ δανεισθὲν τῷ Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος

[3, 9]   καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν παρὰ τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν ἐπετάχθη,

[3, 7]   διὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ

[3, 5]   πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι δαπάνην. Οὗτος ὁ λόγος τῆς τοῦ

[3, 5]   καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν δαπάνην. ~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ

[3, 7]   ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν

[3, 7]   ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ

[3, 5]   ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ

[3, 7]   διὰ τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ

[3, 5]   πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν δὲ αἰτίαν τοῦ πλήθους ἐν τοῖς

[3, 3]   τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς δὲ ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς,

[3, 2]   Λόγος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα

[3, 4]   καὶ τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ δὲ Γραφῇ σύνηθες, τὸ κραταιὸν καὶ

[3, 8]   πιθανὸν τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια πρόκειται.

[3, 6]   τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ

[3, 7]   τόπῳ τὴν εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν,

[3, 9]   μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι δώσομεν.

[3, 4]   πῦρ μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ ἐν ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων

[3, 3]   οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον καθ´ ὃν

[3, 7]   τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν δὲ ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα μετατιθέντα,

[3, 6]   πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς πλεομένης

[3, 1]   ἑωθινὴν τροφὴν τῶν ψυχῶν, τὴν δὲ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ

[3, 4]   φύσις ἐν μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην

[3, 7]   ὡς δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ τὴν

[3, 4]   τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι

[3, 6]   ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος διὰ τῆς Εὐρώπης ῥέων,

[3, 8]   ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς

[3, 9]   πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς

[3, 8]   τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν δὲ καὶ τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως.

[3, 7]   ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον. Ἐγὼ δὲ κἂν μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ

[3, 6]   ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν. ~Διὰ τοῦτο

[3, 1]   διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι δὲ μὴ κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ

[3, 5]   ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει δὲ μήτε στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα,

[3, 5]   ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν πάνυ

[3, 7]   τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν,

[3, 2]   καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου δὲ οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ

[3, 7]   τὸ μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ δὲ παχὺ καὶ γεῶδες οἷόν τινα

[3, 7]   ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον καὶ γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς

[3, 10]   τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς δὲ περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι

[3, 8]   τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν δὲ πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν

[3, 5]   ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει.

[3, 4]   βάθει, καὶ τῷ ὕψει· τὸ δὲ στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς διαστήμασι

[3, 10]   τῶν λόγων ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς, καὶ

[3, 1]   τῆς πρώτης ἡμέρας ἔργα, μᾶλλον δὲ τὰ τῆς μιᾶς· μὴ γὰρ

[3, 9]   εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν

[3, 5]   καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν ἕτερον

[3, 3]   ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων,

[3, 3]   τῶν εἰς ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ φερομένους,

[3, 10]   φανείη καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς δὲ τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ

[3, 2]   Καὶ σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα,

[3, 4]   ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι δὲ τὸ μὲν μαθηματικὸν τὸ ἐν

[3, 8]   καὶ αὕτη ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν δὲ τὸ ὑγρὸν ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις

[3, 4]   ὡς ἡ ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ καὶ περιολισθαῖνον τοῖς

[3, 9]   στερεώματος μεμενηκέναι τὰς κρείττονας, κάτω δὲ τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς τόποις

[3, 2]   εἶτα, Ἐποίησε τὸ στερέωμα· νῦν δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον

[3, 10]   ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ παντὶ

[3, 3]   ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν,

[3, 7]   πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς δὲ τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ

[3, 5]   σύστασίν τε καὶ διαμονήν· ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ

[3, 1]   τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο οὐκ ἐπὶ τὴν τοῦ

[3, 7]   ὑφαιρέσεως τῶν ὑγρῶν γινομένης. Σὺ δὲ τῷ μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος

[3, 6]   τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ δὲ τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς ὅ

[3, 9]   αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ δὲ ὑποκάτω τῶν οὐρανῶν ὕδατα τὰ

[3, 3]   τὴν Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ καὶ ὄνομα

[3, 3]   ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ δὲ ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ

[3, 4]   ἀπὸ τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν, δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν

[3, 8]   ἡ ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς

[3, 6]   τὸν Πόντον ἐκδίδωσι. Καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ

[3, 7]   Ποῦ τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί.

[3, 7]   Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι

[3, 2]   αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ ὅτι οὐχὶ γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη

[3, 5]   καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι οὔτε δένδρων βλάστησις, οὐ καρπῶν πέψις, οὐ

[3, 9]   γενομένην, κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν

[3, 9]   ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων Δεσπότου τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν παραλαμβάνηται

[3, 1]   εὐφράναντες, πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας ἡμέρας

[3, 1]   ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι.

[3, 10]   ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ περὶ τῆς δευτέρας ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς

[3, 1]   ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ τὰ τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο

[3, 3]   σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον παρὰ

[3, 3]   καὶ οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι,

[3, 3]   πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς δευτέρου ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα μὲν

[3, 3]   τισι τῶν πρὸ ἡμῶν, μὴ δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην, ἀλλ´

[3, 3]   ἕτερον καὶ χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ

[3, 3]   Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ τὸν τρίτον

[3, 4]   περιφερείας τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα

[3, 7]   ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ δὴ ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν

[3, 10]   ἐπαναφέρων τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν δή τις καὶ νῦν ἔντεχνος ἐπαινέτης

[3, 9]   τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς δὴ τοιούτους λόγους ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις

[3, 9]   προσαπομεῖναι τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ τὰ ἐπάνω τῶν

[3, 7]   γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι

[3, 4]   τοῦ στερεώματος, ὡς ἡ ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ καὶ

[3, 7]   πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου

[3, 2]   χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι τὸ

[3, 10]   ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς, καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα

[3, 3]   πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι.

[3, 4]   στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ

[3, 9]   τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται καὶ

[3, 3]   οἱ ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας

[3, 3]   πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ

[3, 4]   φωνὴν ταύτην τετάχθαι. Καὶ οὐ δήπου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν κοινὴν ἐκδοχὴν

[3, 5]   τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ

[3, 2]   τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν.

[3, 4]   τε τοῦ κρυστάλλου λίθου, ὃν δι´ ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί

[3, 2]   ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´ ὧν ἴχνη τινὰ καὶ ἐμφάσεις

[3, 8]   καὶ ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´ ὧν τῇ γῇ τὸ γόνιμον

[3, 9]   τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα

[3, 7]   ἐν τοῖς οὖσιν ἐξαναλῶσαι νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου τοῦ

[3, 5]   καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ ἐκεῖνο, διά τε τὴν κατὰ φύσιν ἐπὶ

[3, 6]   καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος, διὰ τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ τὴν

[3, 7]   ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται

[3, 7]   λόγον οὐκ ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ, διὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην

[3, 9]   ὕδωρ, ὡς προηγούμενον ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ

[3, 3]   λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί φασιν; Ὅτι διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς

[3, 5]   τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ πρῶτα

[3, 5]   ἐπὶ τὸ κάτω φορὰν, καὶ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν

[3, 5]   μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις διὰ τὴν τῶν γιγνομένων σύστασίν τε

[3, 7]   τῆς τοιαύτης κλήσεως ἠξιώθη. Ἀλλὰ διὰ τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν

[3, 6]   Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν ἐπὶ

[3, 3]   ἡδονὴν ὑπερβάλλειν. Εἶτα ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα

[3, 8]   ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου διὰ τῆς ἐν τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου.

[3, 6]   ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος διὰ τῆς Εὐρώπης ῥέων, ἐπὶ τὸν

[3, 7]   εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου πυρὸς, ὃ διὰ τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην τροφὴν

[3, 7]   τὴν παρακειμένην τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως διὰ τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ

[3, 3]   αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας μίαν

[3, 10]   ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν καταλείψομεν, διὰ τῆς συνεχοῦς μνήμης ἔνοικον ἔχοντες

[3, 2]   ὀργάνων παραδοὺς τὰ νοηθέντα, οὕτω διὰ τῆς τοῦ ἀέρος τυπώσεως, κατὰ

[3, 10]   τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν, καὶ διὰ τῆς φιλοπόνου μελέτης, οἷον διά

[3, 4]   ἡ φύσις τοῦ στερεώματος, καὶ διὰ τίνα αἰτίαν μεσιτεύειν ἐτάχθη τῷ

[3, 10]   διὰ τῆς φιλοπόνου μελέτης, οἷον διά τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων

[3, 2]   ἐβουλήθη τὴν κτίσιν, ἀλλὰ καὶ διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην εἰς

[3, 5]   δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον

[3, 4]   ταῖς κοιλότησι τῶν νεφῶν, καὶ διὰ τὸ βιαίως ἐκρήγνυσθαι τοὺς κατὰ

[3, 3]   ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου, διὰ τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν κεφαλαίῳ

[3, 9]   τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν

[3, 8]   τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν λεγόμενον (διὰ τὸ ναστὸν καὶ συνεχὲς τοῦ

[3, 10]   τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ μέσου χρόνου τὰς φροντίδας

[3, 5]   ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς κατόπιν

[3, 7]   ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν. ~Διὰ τοῦτο Γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ

[3, 9]   ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ τὰ

[3, 2]   πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος. Διὰ τοῦτο ὁδῷ τινι καὶ τάξει

[3, 6]   γενέσει καὶ φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν. Διὰ τοῦτο πολὺ τὸ ὕδωρ ὑπὲρ

[3, 7]   ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν ἐν

[3, 10]   τοῦ μέσου χρόνου τὰς φροντίδας διαθεμένοις, καθαρᾷ μεριμνῶν τῇ ψυχῇ πρὸς

[3, 5]   τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς οὖν χρεία τοῦ ἀμύθητον

[3, 3]   καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ

[3, 7]   μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ

[3, 7]   πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ

[3, 9]   ἐστί τις λόγος περὶ τῶν διακριθέντων ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ

[3, 7]   τῆς τοῦ ἡλίου μάλιστα γίνεται διακρίσεως, τὸ μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ

[3, 9]   ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν, καὶ τὴν διάκρισιν τὴν ὑπὸ τοῦ στερεώματος γενομένην,

[3, 7]   Καὶ νόει μοι τόπον τινὰ διακριτικὸν τοῦ ὑγροῦ· τὸ μὲν λεπτὸν

[3, 2]   ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς διαλέγεται. Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον

[3, 2]   τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ διαλέγεται κατὰ τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει, οὐ

[3, 6]   πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ,

[3, 2]   δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ

[3, 2]   ἐντέχνως τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ

[3, 4]   τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς, εἰ σφαιρικὸν

[3, 5]   ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς διάλυσιν. Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν

[3, 5]   τῶν γιγνομένων σύστασίν τε καὶ διαμονήν· ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ

[3, 5]   τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ

[3, 2]   μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην, ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς τὴν

[3, 4]   γὰρ τῷ ὄντι καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν οὐρανίων

[3, 4]   πρό γε τοῦ ἅψασθαι τῆς διανοίας τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ

[3, 4]   μαθηματικὸν τὸ ἐν μόναις ταῖς διαστάσεσι τὸ εἶναι ἔχον, ἐν τῷ

[3, 4]   δὲ στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ

[3, 5]   τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ διαταξάμενος (ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν

[3, 8]   νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω κατέχειν διατέτακται χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων

[3, 6]   ἐν πολλοῖς καὶ ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν. Ἐκ μέν γε

[3, 7]   ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι

[3, 1]   περὶ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν

[3, 4]   διαφύσεσι, μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν ἔοικεν. Οὐδενὶ οὖν τούτων εἰκάζομεν

[3, 4]   μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν

[3, 4]   διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν κεκτημένος, ὃς ἐὰν κατὰ τὴν

[3, 7]   εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι

[3, 3]   καὶ τὸ μέγεθος οὐδὲν ἡγούμεθα διαφέρειν τῆς κοίλης νοτίδος τῆς ὑπερφυσωμένης

[3, 8]   πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται

[3, 8]   λόγων πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ διάφορον. Οἱ μὲν γὰρ κατηναγκασμένον τὸ

[3, 4]   μήτε τὸ βάθος ὑπερρηγμένος ταῖς διαφύσεσι, μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν

[3, 2]   στερεώματος ἡ κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα διαχωρίζῃ, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ

[3, 2]   μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.

[3, 4]   μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.

[3, 7]   μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.

[3, 5]   ἐξηγήσεως τὸν λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ

[3, 1]   ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς

[3, 5]   ὥστε τῆς ἐκ τοῦ λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι αἱ

[3, 6]   σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´ ἡμῶν τὸ διδασκάλιον τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ

[3, 1]   τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι δὲ

[3, 8]   καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας δίδωσιν, ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου

[3, 3]   Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς

[3, 8]   ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων

[3, 1]   χθὲς ἐπελθὼν ὁ λόγος καὶ διελὼν τὴν ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν

[3, 2]   τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ ὅτι

[3, 2]   κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως διεφυλάχθη· ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς,

[3, 4]   ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ

[3, 4]   Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν, Διεχώρισεν ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε,

[3, 9]   γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα

[3, 4]   ὕλῃ ἐκ τῆς τοῦ ὑγροῦ διηθήσεως τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ, ὁποία ἐστὶν

[3, 7]   ὑγροῦ· τὸ μὲν λεπτὸν καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ

[3, 10]   ἕκαστον τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως κείμενα, οὐκ ἂν φανείη καλὰ

[3, 5]   ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον διήρκεσαν, τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν

[3, 7]   καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ παχύτατον καὶ γεῶδες

[3, 7]   εἶναι περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν

[3, 8]   εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ

[3, 2]   στερέωμα. Πλέον δέ τι ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν

[3, 4]   κοινὴν ἐκδοχὴν ἐκ τοῦ ὕδατος δοκεῖ τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι

[3, 5]   τὴν πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ

[3, 10]   ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα, καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ,

[3, 7]   ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον.

[3, 9]   οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν

[3, 10]   καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν δόξαν περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε.

[3, 5]   ῥέουσαν φύσιν ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων

[3, 9]   δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων

[3, 9]   τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος, συμπληρωτικός ἐστι τῆς δοξολογίας τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον γὰρ

[3, 10]   δὲ περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν διὰ τοῦ μέσου χρόνου

[3, 9]   καὶ τὰ ἐκ τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ

[3, 8]   ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι λέγῃ δρόσον ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων νοοῦμεν

[3, 9]   δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ δρόσος, καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ

[3, 8]   Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ δρόσου, καὶ ἀπὸ ἡλίου τροπῶν, καὶ

[3, 5]   κόσμου συστάσεως κατὰ μικρὸν τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ

[3, 5]   μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ

[3, 9]   τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ

[3, 9]   νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς

[3, 9]   οὐρανοὺς μὲν εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ

[3, 2]   Ὥστε τίς χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν

[3, 4]   μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ κατασχεῖν ἐν τοῖς

[3, 2]   φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι δυναμένων τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς χρεία

[3, 3]   τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ

[3, 4]   τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ μὲν γὰρ ἔξωθεν

[3, 4]   Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ συνεχῆ

[3, 7]   μεγέθει, πολλῆς ἐστι διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ

[3, 1]   οὐκ ἐπὶ τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν χάριν

[3, 6]   καὶ ὄψει τοῦ θερμοῦ τὴν δύναμιν τοῖς ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ

[3, 10]   καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ ἐν

[3, 3]   εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι. Ὧν

[3, 1]   μου. Χθὲς τοίνυν, καθόσον ἦν δυνατὸν, τῇ περὶ τὰ λόγια τοῦ

[3, 3]   οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως οὐρανοὶ δύο· ὅπερ οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ

[3, 6]   τὴν ἀντίπαλον τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε

[3, 6]   Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον

[3, 10]   τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς

[3, 10]   Οὔτε γὰρ ἁμαρτίαις καιρόν τινα δώσομεν, οὔτε τῷ ἐχθρῷ τόπον ἐν

[3, 9]   δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ δρόσος,

Homélie, Chap.
[3, 4]	κατασχεῖν ἐν τοῖς ἄνω. Ἑξῆς	δ´	ἂν εἴη λέγειν, τίς ἡ
[3, 1]	οὓς τί φημι; Ὅτι τὸ	δανεισθὲν	τῷ Θεῷ τοῦ χρόνου μέρος
[3, 9]	καῦμα, ἐπειδὴ ὑμνεῖν παρὰ τῷ	Δανιὴλ	τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν ἐπετάχθη,
[3, 7]	διὰ τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ	δαπάνην	ἀναγκαῖον εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ
[3, 5]	πόσην χρὴ τῷ πυρὶ προαποθέσθαι	δαπάνην.	Οὗτος ὁ λόγος τῆς τοῦ
[3, 5]	καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν	δαπάνην.	~Περίβλεψαι πᾶσαν τὴν κτίσιν, καὶ
[3, 7]	ποταμοῖς ἐκ τῆς τοῦ ἡλίου	δαπάνης,	καὶ προσέτι ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν
[3, 7]	ὑγρὸν, ὡς δηλοῖ ἡ σικύα·	δαπανητικὸν	δέ ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ
[3, 5]	ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ	δαψίλεια	διὰ τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ
[3, 7]	διὰ τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν	δὲ	αἰθέρα τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ
[3, 5]	πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ. Τὴν	δὲ	αἰτίαν τοῦ πλήθους ἐν τοῖς
[3, 3]	τὸ ἀκόλουθον ψεῦδος ὑποφερόμενοι· ἡμεῖς	δὲ	ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς,
[3, 2]	Λόγος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει	δὲ	αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα
[3, 4]	καὶ τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ	δὲ	Γραφῇ σύνηθες, τὸ κραταιὸν καὶ
[3, 8]	πιθανὸν τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν· ἐνταῦθα	δὲ	γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια πρόκειται.
[3, 6]	τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ	δὲ	δυσμῶν τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ
[3, 7]	τόπῳ τὴν εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν	δὲ	εἰ μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν,
[3, 9]	μὲν τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ	δὲ	εἶναι οὐ πάνυ τι δώσομεν.
[3, 4]	πῦρ μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ	δὲ	ἐν ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων
[3, 3]	οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα	δὲ	ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον καθ´ ὃν
[3, 7]	τὰς χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν	δὲ	ἐπὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα μετατιθέντα,
[3, 6]	πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ	δὲ	ἐπὶ τὴν ἔξω τῆς πλεομένης
[3, 1]	ἑωθινὴν τροφὴν τῶν ψυχῶν, τὴν	δὲ	ἑσπερινὴν εὐφροσύνην ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ
[3, 4]	φύσις ἐν μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος	δέ	ἐστι διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην
[3, 7]	ὡς δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν	δέ	ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ τὴν
[3, 4]	τῶν συγκεχωρημένων φαντασιοῦσθαι. Μὴ παραδράμῃ	δὲ	ἡμᾶς μηδὲ ἐκεῖνο ἀπαρασήμαντον, ὅτι
[3, 6]	ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν· ὁ	δὲ	Ἴστρος διὰ τῆς Εὐρώπης ῥέων,
[3, 8]	ἐλάττους, οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ	δὲ	καὶ παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς
[3, 9]	πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν	δὲ	καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς
[3, 8]	τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν	δὲ	καὶ τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως.
[3, 7]	ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον. Ἐγὼ	δὲ	κἂν μὴ ἀληθὲς ᾖ τὸ
[3, 6]	ἰδιωτικὸν μὲν τῷ λόγῳ, ἀδιάπτωτον	δὲ	κατὰ τὴν γνῶσιν. ~Διὰ τοῦτο
[3, 1]	διδούς. Κἂν ἐν τῷ παρόντι	δὲ	μὴ κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν ἐκβῇ
[3, 5]	ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει. Ἔδει	δὲ	μήτε στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα,
[3, 5]	ἐν τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως	δὲ	οὐδεὶς ὑμῶν οὐδὲ τῶν πάνυ
[3, 7]	τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει	δὲ	οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν,
[3, 2]	καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν. Ὅπου	δὲ	οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ γλῶσσα, οὐχὶ
[3, 7]	τὸ μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ	δὲ	παχὺ καὶ γεῶδες οἷόν τινα
[3, 7]	ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ	δὲ	παχύτατον καὶ γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς
[3, 10]	τῶν ὠφελίμων ἀνάδοσιν ἀναμεῖναι· τοῖς	δὲ	περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι
[3, 8]	τούτου μεταλαμβάνοντος τῆς κλήσεως. Τετηρήκαμεν	δὲ	πολλαχοῦ τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν
[3, 5]	ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ δυνάμει· ὕδωρ	δὲ	πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει.
[3, 4]	βάθει, καὶ τῷ ὕψει· τὸ	δὲ	στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς διαστήμασι
[3, 10]	τῶν λόγων ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ	δὲ	τὰ μεγάλα δημιουργήσας Θεὸς, καὶ
[3, 1]	τῆς πρώτης ἡμέρας ἔργα, μᾶλλον	δὲ	τὰ τῆς μιᾶς· μὴ γὰρ
[3, 9]	εἶναι τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα	δὲ	τὰς πρακτικὰς καὶ ποιητικὰς τῶν
[3, 5]	καὶ καιριωτάτῳ πάντων ἐλλεῖπον. Ἀντικείμενα	δὲ	ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν ἕτερον
[3, 3]	ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ δήπου	δὲ	ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ κύκλων,
[3, 3]	τῶν εἰς ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους	δὲ	τὴν ἐναντίαν τῷ παντὶ φερομένους,
[3, 10]	φανείη καλὰ τῷ τυχόντι· πρὸς	δὲ	τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ
[3, 2]	Καὶ σήμερον, Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον	δέ	τι ἔχειν δοκεῖ τὰ παρόντα,
[3, 4]	ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται. Ἔστι	δὲ	τὸ μὲν μαθηματικὸν τὸ ἐν
[3, 8]	καὶ αὕτη ὑετοῦ γένεσις. Ὅταν	δὲ	τὸ ὑγρὸν ἐξαφρισθῇ, ταῖς βίαις
[3, 4]	ὡς ἡ ὄψις δηλοῖ, ῥυτὸν	δὲ	τὸ ὕδωρ καὶ περιολισθαῖνον τοῖς
[3, 9]	στερεώματος μεμενηκέναι τὰς κρείττονας, κάτω	δὲ	τοῖς περιγείοις καὶ ὑλικοῖς τόποις
[3, 2]	εἶτα, Ἐποίησε τὸ στερέωμα· νῦν	δὲ	τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον
[3, 10]	ἔργων ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει	δὲ	τὸν προσήκοντα ἔπαινον καὶ παντὶ
[3, 3]	ὁ τοῦ ἀδυνάτου λόγος. Ἡμεῖς	δὲ	τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ δευτέρῳ ἀπιστεῖν,
[3, 7]	πλήθει τοῦ ὕδατος ἀπιστεῖς, πρὸς	δὲ	τοῦ θερμοῦ τὸ πλῆθος οὐκ
[3, 5]	σύστασίν τε καὶ διαμονήν· ἀναγκαία	δὲ	τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια διὰ
[3, 1]	τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει. Λέγω	δὲ	τοῦτο οὐκ ἐπὶ τὴν τοῦ
[3, 7]	ὑφαιρέσεως τῶν ὑγρῶν γινομένης. Σὺ	δὲ	τῷ μὲν πλήθει τοῦ ὕδατος
[3, 6]	τῆς γῆς ἀναγράφοντες ἱστορήκασιν· ἀπὸ	δὲ	τῶν μέσων τῆς ἀνατολῆς ὅ
[3, 9]	αἶνον ἀποδιδόναι τῷ κτίσαντι· τὰ	δὲ	ὑποκάτω τῶν οὐρανῶν ὕδατα τὰ
[3, 3]	τὴν Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι. Ἡμεῖς	δέ	φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ καὶ ὄνομα
[3, 3]	ὁ μακάριος Παῦλος ἠξιώθη. Ὁ	δὲ	ψαλμὸς ὀνομάζων οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ
[3, 4]	ἀπὸ τούτων μίγμα φῆσαι ὑπάρχειν,	δεδιδαγμένοι	παρὰ τῆς Γραφῆς, μηδὲν ἐπιτρέπειν
[3, 8]	ἡ ἀλήθεια πρόκειται. Καὶ τί	δεῖ	πράγματα ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς
[3, 6]	τὸν Πόντον ἐκδίδωσι. Καὶ τί	δεῖ	τοὺς ἄλλους ἀπαριθμεῖσθαι οὓς αἱ
[3, 7]	Ποῦ τοίνυν ἐκεῖνο τὸ ὕδωρ;	Δεικνύτωσαν	ἡμῖν οἱ τὰ πάντα δεινοί.
[3, 7]	Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ τὰ πάντα	δεινοί.	Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ δῆλον, ὅτι
[3, 2]	αὐτὸν διεξοδικῶς ἡ Γραφὴ, ἵνα	δείξῃ	ὅτι οὐχὶ γενέσθαι μόνον ἐβουλήθη
[3, 5]	καὶ γεωργία, ἀλλ´ ὅτι οὔτε	δένδρων	βλάστησις, οὐ καρπῶν πέψις, οὐ
[3, 9]	γενομένην, κατὰ τὴν ἀποδοθεῖσαν αἰτίαν	δεξώμεθα.	Καὶ μέντοι κἂν εἰς δοξολογίαν
[3, 9]	ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων	Δεσπότου	τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν παραλαμβάνηται
[3, 1]	εὐφράναντες, πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν	δευτέρᾳ	ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας ἡμέρας
[3, 1]	ἐν δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν τῆς	δευτέρας	ἡμέρας ἔργων τὰ θαύματα κατοψόμενοι.
[3, 10]	ἐνταῦθα ἡμῖν οἱ περὶ τῆς	δευτέρας	ἡμέρας καταληξάτωσαν λόγοι, ὥστε τοῖς
[3, 1]	ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ τὰ τῆς	δευτέρας	θαύματα μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο
[3, 3]	σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου παρείληπται.	~Δεύτερόν	ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον παρὰ
[3, 3]	καὶ οὐκ ἔχειν αὐτῷ φύσιν,	δεύτερον,	ἢ τρίτον, ἢ πολλοστὸν προσγενέσθαι,
[3, 3]	πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν ὑπολείπεσθαι πρὸς	δευτέρου	ἢ τρίτου γένεσιν. Ταῦτα μὲν
[3, 3]	τισι τῶν πρὸ ἡμῶν, μὴ	δευτέρου	οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην, ἀλλ´
[3, 3]	ἕτερον καὶ χρεία ἰδιάζουσα τοῦ	δευτέρου	οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ
[3, 3]	Ἡμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχομεν τῷ	δευτέρῳ	ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ τὸν τρίτον
[3, 4]	περιφερείας τοῦ στερεώματος ἱδρυνθῆναι; Τί	δὴ	πρὸς τοῦτο ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα
[3, 7]	ξηραντικὸν τῇ θαλάσσῃ προσεῖναι. Οἱ	δὴ	ταῦτα περὶ θαλάσσης λέγοντες, πάλιν
[3, 10]	ἐπαναφέρων τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν	δή	τις καὶ νῦν ἔντεχνος ἐπαινέτης
[3, 9]	τῶν κατὰ προαίρεσιν κινημάτων. Τοὺς	δὴ	τοιούτους λόγους ὡς ὀνειράτων συγκρίσεις
[3, 9]	προσαπομεῖναι τὰς πονηράς. Διὰ τοῦτο	δὴ,	φασὶ, καὶ τὰ ἐπάνω τῶν
[3, 7]	γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν, ὡς	δηλοῖ	ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι
[3, 4]	τοῦ στερεώματος, ὡς ἡ ὄψις	δηλοῖ,	ῥυτὸν δὲ τὸ ὕδωρ καὶ
[3, 7]	πάντα δεινοί. Ἆρ´ οὐχὶ παντὶ	δῆλον,	ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου
[3, 2]	χρῄζειν πρὸς τὴν τῶν νοηθέντων	δήλωσιν;	Ἢ εὐσεβέστερον λέγειν, ὅτι τὸ
[3, 10]	ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ μεγάλα	δημιουργήσας	Θεὸς, καὶ τὰ μικρὰ ταῦτα
[3, 3]	πλειόνων, εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ	δημιουργικὴ	δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι.
[3, 4]	στερέωμα. Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ	δημιουργικῆς	δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ
[3, 9]	τῷ Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων	δημιουργὸν	ἐπετάχθη, νοερά τις ἔσται καὶ
[3, 3]	οἱ ὕλην ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ	δημιουργῷ	φαντάζονται, ἐκ τῆς πρώτης μυθοποιίας
[3, 3]	πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν ἐνεποίησε. Οὐ	δήπου	δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν ἑπτὰ
[3, 4]	φωνὴν ταύτην τετάχθαι. Καὶ οὐ	δήπου,	ἐπειδὴ κατὰ τὴν κοινὴν ἐκδοχὴν
[3, 5]	τῶν ἐσχάτων ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ	δήπου	πάντως καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ
[3, 2]	τῶν βουλευμάτων; Φωνὴ μὲν γὰρ	δι´	ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς ἕνεκεν.
[3, 4]	τε τοῦ κρυστάλλου λίθου, ὃν	δι´	ὑπερβάλλουσαν τοῦ ὕδατος πῆξιν μεταποιεῖσθαί
[3, 2]	ἐκκαίουσα ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον,	δι´	ὧν ἴχνη τινὰ καὶ ἐμφάσεις
[3, 8]	καὶ ἐπίλειψιν τῶν ἀερίων ὑδάτων,	δι´	ὧν τῇ γῇ τὸ γόνιμον
[3, 9]	τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις ἀξίας οὔσας,	διὰ	καθαρότητα τοῦ ἡγεμονικοῦ, τὸν πρέποντα
[3, 7]	ἐν τοῖς οὖσιν ἐξαναλῶσαι νοτίδα;	Διὰ	ταῦτα ὕδωρ ἀέριον, νεφουμένου τοῦ
[3, 5]	καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ ἐκεῖνο,	διά	τε τὴν κατὰ φύσιν ἐπὶ
[3, 6]	καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος,	διὰ	τὴν ἄρρητον σοφίαν τοῦ τὴν
[3, 7]	ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς ἐστι	διὰ	τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται
[3, 7]	λόγον οὐκ ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ,	διὰ	τὴν ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην
[3, 9]	ὕδωρ, ὡς προηγούμενον ταῖς τιμαῖς	διὰ	τὴν ἐξ ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ
[3, 3]	λέγοντες ἀπαιτῶνται, τί φασιν; Ὅτι	διὰ	τὴν ἐξ ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς
[3, 5]	τεχνίτου προβλεψαμένου τὸ μέλλον, καὶ	διὰ	τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ πρῶτα
[3, 5]	ἐπὶ τὸ κάτω φορὰν, καὶ	διὰ	τὴν πανταχόθεν ἰσορροπίαν, περὶ τὴν
[3, 5]	μὲν τοῦ θερμοῦ ἡ κτίσις	διὰ	τὴν τῶν γιγνομένων σύστασίν τε
[3, 7]	τῆς τοιαύτης κλήσεως ἠξιώθη. Ἀλλὰ	διὰ	τὴν φύσιν τῶν ὑπερκειμένων λεπτὴν
[3, 6]	Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν	διὰ	τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν ἐπὶ
[3, 3]	ἡδονὴν ὑπερβάλλειν. Εἶτα ἐπειδὰν τὴν	διὰ	τῆς αἰσθήσεως πίστιν οἱ ταῦτα
[3, 8]	ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου	διὰ	τῆς ἐν τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου.
[3, 6]	ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ Ἴστρος	διὰ	τῆς Εὐρώπης ῥέων, ἐπὶ τὸν
[3, 7]	εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου πυρὸς, ὃ	διὰ	τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην τροφὴν
[3, 7]	τὴν παρακειμένην τροφὴν ἐπισπασάμενον, ταχέως	διὰ	τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε. Τὸν δὲ
[3, 3]	αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας	διὰ	τῆς ὁμοίας αἰτίας γινομένας μίαν
[3, 10]	ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν καταλείψομεν,	διὰ	τῆς συνεχοῦς μνήμης ἔνοικον ἔχοντες
[3, 2]	ὀργάνων παραδοὺς τὰ νοηθέντα, οὕτω	διὰ	τῆς τοῦ ἀέρος τυπώσεως, κατὰ
[3, 10]	τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν, καὶ	διὰ	τῆς φιλοπόνου μελέτης, οἷον διά
[3, 4]	ἡ φύσις τοῦ στερεώματος, καὶ	διὰ	τίνα αἰτίαν μεσιτεύειν ἐτάχθη τῷ
[3, 10]	διὰ τῆς φιλοπόνου μελέτης, οἷον	διά	τινος πέψεως, τὴν τῶν ὠφελίμων
[3, 2]	ἐβουλήθη τὴν κτίσιν, ἀλλὰ καὶ	διά	τινος συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην εἰς
[3, 5]	δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ δαψίλεια	διὰ	τὸ ἄπαυστον εἶναι καὶ ἀπαραίτητον
[3, 4]	ταῖς κοιλότησι τῶν νεφῶν, καὶ	διὰ	τὸ βιαίως ἐκρήγνυσθαι τοὺς κατὰ
[3, 3]	ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου,	διὰ	τὸ ἐκεῖ μὲν ἐν κεφαλαίῳ
[3, 9]	τῶν παθῶν κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι	διὰ	τὸ εὐμετάβλητον καὶ ἄστατον τῶν
[3, 8]	τὸν ὁρώμενον τόπον οὐρανὸν λεγόμενον	(διὰ	τὸ ναστὸν καὶ συνεχὲς τοῦ
[3, 10]	τὸν βίον ἀσχολουμένοις δοῦναι σχολὴν	διὰ	τοῦ μέσου χρόνου τὰς φροντίδας
[3, 5]	ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν ἐκβαίνειν.	Διὰ	τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς κατόπιν
[3, 7]	ἀδιάπτωτον δὲ κατὰ τὴν γνῶσιν.	~Διὰ	τοῦτο Γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ
[3, 9]	ὑλικοῖς τόποις προσαπομεῖναι τὰς πονηράς.	Διὰ	τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ τὰ
[3, 2]	πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος.	Διὰ	τοῦτο ὁδῷ τινι καὶ τάξει
[3, 6]	γενέσει καὶ φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν.	Διὰ	τοῦτο πολὺ τὸ ὕδωρ ὑπὲρ
[3, 7]	ἥλιον τοῦτον ὁρῶμεν, ὥρᾳ θέρους	διάβροχον	πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν ἐν
[3, 10]	τοῦ μέσου χρόνου τὰς φροντίδας	διαθεμένοις,	καθαρᾷ μεριμνῶν τῇ ψυχῇ πρὸς
[3, 5]	τὴν ἐφεξῆς χρείαν τὰ πρῶτα	διαθεμένου.	Τίς οὖν χρεία τοῦ ἀμύθητον
[3, 3]	καταχλευάζειν πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους	διάθωνται.	Εἰσὶ γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ
[3, 7]	μὴ οὐχὶ πυρώδη εἶναι καὶ	διακαῆ;	ὃς εἰ μὴ τῷ ἀναγκαίῳ
[3, 7]	πλεονεξίᾳ τοῦ θερμοῦ λυμήνηται τὴν	διακόσμησιν·	ἀλλὰ νῦν μὲν αὐτὸν ἐπὶ
[3, 9]	ἐστί τις λόγος περὶ τῶν	διακριθέντων	ὑδάτων, οἳ προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ
[3, 7]	τῆς τοῦ ἡλίου μάλιστα γίνεται	διακρίσεως,	τὸ μὲν κοῦφον ἀπάγοντος, τὸ
[3, 9]	ὕδωρ, ὕδωρ νοήσωμεν, καὶ τὴν	διάκρισιν	τὴν ὑπὸ τοῦ στερεώματος γενομένην,
[3, 7]	Καὶ νόει μοι τόπον τινὰ	διακριτικὸν	τοῦ ὑγροῦ· τὸ μὲν λεπτὸν
[3, 2]	ἀναλαβόντες ζητῶμεν, πῶς ὁ Θεὸς	διαλέγεται.	Ἆρα τὸν ἡμέτερον τρόπον, πρότερον
[3, 2]	τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ	διαλέγεται	κατὰ τὸ σιωπώμενον ὑποφαίνει, οὐ
[3, 6]	πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν	διαλέγεται·	Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ, ἐρημωθήσῃ,
[3, 2]	δὲ τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ	διαλεγόμενον	εἰσάγουσα, τὸν ᾧ προστάσσει καὶ
[3, 2]	ἐντέχνως τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς	διαλέκτου	παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ
[3, 4]	τὸ παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον	διαλῦσαι.	Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς, εἰ σφαιρικὸν
[3, 5]	ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς	διάλυσιν.	Τοσαύτην τοῦ ὑγροῦ τὴν φύσιν
[3, 5]	τῶν γιγνομένων σύστασίν τε καὶ	διαμονήν·	ἀναγκαία δὲ τοῦ ὑγροῦ ἡ
[3, 5]	τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν εἰς	διαμονὴν,	καὶ πόσην χρὴ τῷ πυρὶ
[3, 2]	μετάδοσις. Ὅπερ οὖν ἔφην, ὥστε	διαναστῆναι	τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς τὴν
[3, 4]	γὰρ τῷ ὄντι καὶ ἁπλῆς	διανοίας,	τοιαύτας ἔχειν περὶ τῶν οὐρανίων
[3, 4]	πρό γε τοῦ ἅψασθαι τῆς	διανοίας	τῶν γεγραμμένων, πειραθῶμεν τὸ παρὰ
[3, 4]	μαθηματικὸν τὸ ἐν μόναις ταῖς	διαστάσεσι	τὸ εἶναι ἔχον, ἐν τῷ
[3, 4]	δὲ στερεὸν ὃ πρὸς τοῖς	διαστήμασι	καὶ τὴν ἀντιτυπίαν ἔχει. Τῇ
[3, 5]	τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ καὶ μέτρῳ	διαταξάμενος	(ἀριθμηταὶ γὰρ αὐτῷ, κατὰ τὸν
[3, 8]	νοοῦμεν ὅσα τὴν ἄνω κατέχειν	διατέτακται	χώραν. Συναγομένων γὰρ τῶν ἀναθυμιάσεων
[3, 6]	ἐν πολλοῖς καὶ ποικίλοις ταμείοις	διατηρεῖσθαι	τὴν ὑγρασίαν. Ἐκ μέν γε
[3, 7]	ὅτι τῇ θερμότητι τοῦ ἡλίου	διατμηθὲν	ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν εἶναι
[3, 1]	περὶ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ	διατριβῇ	τὰς ψυχὰς ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν
[3, 4]	διαφύσεσι, μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν	διαύγειαν	ἔοικεν. Οὐδενὶ οὖν τούτων εἰκάζομεν
[3, 4]	μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ ἐστι	διαυγὴς,	ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν
[3, 4]	διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν	διαφάνειαν	κεκτημένος, ὃς ἐὰν κατὰ τὴν
[3, 7]	εἶναι τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος.	Διαφέρει	δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως εἶναι
[3, 3]	καὶ τὸ μέγεθος οὐδὲν ἡγούμεθα	διαφέρειν	τῆς κοίλης νοτίδος τῆς ὑπερφυσωμένης
[3, 8]	πολυφωνίᾳ δὲ καὶ παρὰ πολὺ	διαφέροντες	πρὸς τὸν ἐναντίον αὐτοῖς ἀντικαθίστανται
[3, 8]	λόγων πρὸς τοὺς ἔξωθεν τὸ	διάφορον.	Οἱ μὲν γὰρ κατηναγκασμένον τὸ
[3, 4]	μήτε τὸ βάθος ὑπερρηγμένος ταῖς	διαφύσεσι,	μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν
[3, 2]	στερεώματος ἡ κατασκευὴ προσδιώρισεν. Ἵνα	διαχωρίζῃ,	φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ
[3, 2]	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω	διαχωρίζον	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.
[3, 4]	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω	διαχωρίζον	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.
[3, 7]	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω	διαχωρίζον	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.
[3, 5]	ἐξηγήσεως τὸν λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω	διαχωρίζον,	φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ
[3, 1]	ἐφεξῆς αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ	διδασκαλία	τοῦ Πνεύματος. Ἄνελε τοίνυν τῆς
[3, 5]	ὥστε τῆς ἐκ τοῦ λόγου	διδασκαλίας	προσδεῖσθαι· οὐ μόνον ὅτι αἱ
[3, 6]	σοφίαν, κατάδεξαι μεθ´ ἡμῶν τὸ	διδασκάλιον	τῆς ἀληθείας, ἰδιωτικὸν μὲν τῷ
[3, 1]	τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις	διδούς.	Κἂν ἐν τῷ παρόντι δὲ
[3, 8]	καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς εὐλογίας	δίδωσιν,	ὡς τοῦ περὶ γῆν τόπου
[3, 3]	Ὧν τὸ σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν	διελέγχειν,	οὕτως ἐναργῶς ἐκ πρώτης ἀκοῆς
[3, 8]	ἔχειν ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν	διελέγχοντας,	οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν ἐκείνων
[3, 1]	χθὲς ἐπελθὼν ὁ λόγος καὶ	διελὼν	τὴν ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν
[3, 2]	τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν	διεξοδικῶς	ἡ Γραφὴ, ἵνα δείξῃ ὅτι
[3, 2]	κτηθὲν, περιχαρῶς ὑπεδέχθη καὶ φιλοπόνως	διεφυλάχθη·	ὧν μέντοι πρόχειρος ὁ πορισμὸς,
[3, 4]	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ	διεχώρισεν	ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ
[3, 4]	Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ πάλιν,	Διεχώρισεν	ὁ Θεός. Οἱ κωφοὶ ἀκούσατε,
[3, 9]	γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ	Διηγοῦνται	δόξαν Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα
[3, 4]	ὕλῃ ἐκ τῆς τοῦ ὑγροῦ	διηθήσεως	τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ, ὁποία ἐστὶν
[3, 7]	ὑγροῦ· τὸ μὲν λεπτὸν καὶ	διηθούμενον	ἐπὶ τὰ ἄνω διιέντα, τὸ
[3, 10]	ἕκαστον τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν	διῃρημένως	κείμενα, οὐκ ἂν φανείη καλὰ
[3, 5]	ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς χρόνον	διήρκεσαν,	τοῦ θερμοῦ μὴ παρόντος. Οὐκοῦν
[3, 7]	καὶ διηθούμενον ἐπὶ τὰ ἄνω	διιέντα,	τὸ δὲ παχύτατον καὶ γεῶδες
[3, 7]	εἶναι περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς	διοικούμενοι;	Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν ὑγρῶν
[3, 8]	εἶτα εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον	διόλου	παγῇ, θραυομένου τοῦ νέφους, ἡ
[3, 2]	στερέωμα. Πλέον δέ τι ἔχειν	δοκεῖ	τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν
[3, 4]	κοινὴν ἐκδοχὴν ἐκ τοῦ ὕδατος	δοκεῖ	τὴν γένεσιν ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι
[3, 5]	τὴν πρὸς τὰ ἄλλα στοιχεῖα	δοκεῖν	ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ
[3, 10]	ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα	δόξα,	καὶ προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ,
[3, 7]	ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν	δόξαι	τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον.
[3, 9]	οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι, ἐπειδὴ Διηγοῦνται	δόξαν	Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν
[3, 10]	καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὴν πρέπουσαν	δόξαν	περὶ τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς ἀναλαμβάνητε.
[3, 5]	ῥέουσαν φύσιν ὀξυωπούντων, ἐπισκήψει τῇ	δόξῃ,	ὡς ἀδύνατα ἢ πλασματώδη ὑποτιθεμένων
[3, 9]	δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν εἰς	δοξολογίαν	ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν ὅλων
[3, 9]	τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος, συμπληρωτικός ἐστι τῆς	δοξολογίας	τοῦ κτίσαντος. Οὐ μόνον γὰρ
[3, 10]	δὲ περὶ τὸν βίον ἀσχολουμένοις	δοῦναι	σχολὴν διὰ τοῦ μέσου χρόνου
[3, 9]	καὶ τὰ ἐκ τῆς γῆς,	δράκοντες	καὶ πᾶσαι ἄβυσσοι. Ὥστε καὶ
[3, 8]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι λέγῃ	δρόσον	ἢ ὑετὸν, περὶ ὑδάτων νοοῦμεν
[3, 9]	δώσομεν. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ	δρόσος,	καὶ πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ
[3, 8]	Ἰωσὴφ, ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ, καὶ	δρόσου,	καὶ ἀπὸ ἡλίου τροπῶν, καὶ
[3, 5]	κόσμου συστάσεως κατὰ μικρὸν τῇ	δυνάμει	τοῦ πυρὸς ἐξαναλισκόμενον ἀντισχεῖν. Ὁ
[3, 5]	μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν ἐπικρατῇ	δυνάμει·	ὕδωρ δὲ πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ
[3, 9]	τὸν Θεόν· τουτέστι, τὰς ἀγαθὰς	δυνάμεις	ἀξίας οὔσας, διὰ καθαρότητα τοῦ
[3, 9]	νοημάτων ὑψηλοτέρων, εἰς ἀλληγορίας κατέφυγον,	δυνάμεις	λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς
[3, 9]	οὐρανοὺς μὲν εἶναι τὰς θεωρητικὰς	δυνάμεις,	στερέωμα δὲ τὰς πρακτικὰς καὶ
[3, 2]	Ὥστε τίς χρεία λόγου τοῖς	δυναμένοις	ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν
[3, 4]	μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς οὐ	δυναμένοις	τὸ ὕδωρ κατασχεῖν ἐν τοῖς
[3, 2]	φύσει, αὐτῶν τῶν νοηθέντων μεταδίδοσθαι	δυναμένων	τῷ συνεργοῦντι. Ὥστε τίς χρεία
[3, 3]	τὴν ὑπεροχὴν τῆς τοῦ Θεοῦ	δυνάμεως	ἀποβλέψωμεν. Ὥστε καταγέλαστος αὐτοῖς ὁ
[3, 4]	τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι	δυνάμεως	αὐτοῦ. Οἱ μὲν γὰρ ἔξωθεν
[3, 4]	Αὕτη τῆς ποιητικῆς καὶ δημιουργικῆς	δυνάμεως	μαρτυρία. ~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ συνεχῆ
[3, 7]	μεγέθει, πολλῆς ἐστι διὰ τὴν	δύναμιν	ἀναλωτικὸν ὑγρασίας. Ἐφέλκεται μὲν γὰρ
[3, 1]	οὐκ ἐπὶ τὴν τοῦ ἐξηγουμένου	δύναμιν	ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν χάριν
[3, 6]	καὶ ὄψει τοῦ θερμοῦ τὴν	δύναμιν	τοῖς ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ
[3, 10]	καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ	δύναμις	καὶ θειότης, ὥστε καὶ ἐν
[3, 3]	εἰ ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ	δύναμις	παραγαγεῖν εἰς τὸ εἶναι. Ὧν
[3, 1]	μου. Χθὲς τοίνυν, καθόσον ἦν	δυνατὸν,	τῇ περὶ τὰ λόγια τοῦ
[3, 3]	οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως οὐρανοὶ	δύο·	ὅπερ οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ
[3, 6]	τὴν ἀντίπαλον τῷ πυρὶ φύσιν	δυσεξανάλωτον	εἶναι οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε
[3, 6]	Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ	δυσμῶν	τῶν θερινῶν ὑπὸ τὸ Πυρηναῖον
[3, 10]	τὰ μικρὰ ταῦτα λεχθῆναι οἰκονομήσας,	δώῃ	ὑμῖν σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς
[3, 10]	Οὔτε γὰρ ἁμαρτίαις καιρόν τινα	δώσομεν,	οὔτε τῷ ἐχθρῷ τόπον ἐν
[3, 9]	δὲ εἶναι οὐ πάνυ τι	δώσομεν.	Οὕτω γὰρ ἂν καὶ δρόσος,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/06/2009