Homélie, Chap.
[3, 4]	καθαρωτάτην τὴν διαφάνειαν κεκτημένος, ὃς	ἐὰν	κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς
[3, 7]	περὶ τὰς αὐτὰς ὕλας ἀπογεννᾶν.	Ἐάν	τε γὰρ τριβόμενα ξύλα πρὸς
[3, 7]	ἄλληλα πῦρ καὶ φλόγα ἀνάψῃ,	ἐάν	τε ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης κατακαυθῇ,
[3, 1]	ἔχει, παρὰ τοῦ κτίσαντος καθ´	ἑαυτὴν	ἐκδοθεῖσα, οὐκ ἐν τῇ πρὸς
[3, 10]	ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ χεὶρ καθ´	ἑαυτὴν,	καὶ ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ, καὶ ἕκαστον
[3, 7]	ταχείας εἶναι περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν	ἑαυτοῖς	διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν δόξαι τῶν
[3, 8]	ἔνθεν τὰς ἐπὶ τὴν πλάνην	ἑαυτοῖς	ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ καὶ
[3, 7]	Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ αὐτοὶ	ἑαυτοῖς	περιπίπτουσιν, οἵ γε τὴν θάλασσαν
[3, 1]	ἐφ´ ἡμέραν ἐργασίας τὴν τροφὴν	ἑαυτοῖς	συμπορίζοντες, περιεστήκασιν ἡμᾶς, οἳ τὸν
[3, 10]	ὑμῖν σύνεσιν ἐν παντὶ τῆς	ἑαυτοῦ	ἀληθείας, ἵν´ ἐκ τῶν ὁρωμένων
[3, 10]	συμπληρωτικὰ τοῦ τέλους, τοῖς τεχνικοῖς	ἑαυτοῦ	λόγοις ἐπελθὼν ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ
[3, 4]	κεκτημένος, ὃς ἐὰν κατὰ τὴν	ἑαυτοῦ	φύσιν ἀκριβὴς εὑρεθῇ, μήτε κατεδηδεσμένος
[3, 10]	τῆς συνεχοῦς μνήμης ἔνοικον ἔχοντες	ἑαυτῶν	τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα δόξα,
[3, 2]	δείξῃ ὅτι οὐχὶ γενέσθαι μόνον	ἐβουλήθη	τὴν κτίσιν, ἀλλὰ καὶ διά
[3, 5]	οὐ καρπῶν πέψις, οὐ ζῴων	ἐγγείων	ἢ τῶν ἐνύδρων γένεσις, οὐχ
[3, 2]	ὁ ἀπὸ τῶν πραγμάτων τύπος	ἐγγίνεται	τῇ νοήσει, ἔπειτα μετὰ τὸ
[3, 4]	στερέωμα, οὐκ εἴρηται ἁπλῶς, καὶ	ἐγένετο	στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ ἐποίησεν ὁ
[3, 7]	τῶν ὑγρῶν ἀπαναλίσκειν τὸν ἥλιον.	Ἐγὼ	δὲ κἂν μὴ ἀληθὲς ᾖ
[3, 4]	μου, καὶ καταφυγή μου· καὶ,	Ἐγὼ	ἐστερέωσα τοὺς στύλους αὐτῆς· καὶ
[3, 5]	πυρὸς, ὅταν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει.	Ἔδει	δὲ μήτε στάσιν εἶναι πρὸς
[3, 2]	συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην εἰς γέννησιν.	Ἐδύνατο	γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς εἶπε,
[3, 4]	περιολισθαῖνον τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν	ἐδυνήθη	ἐπὶ τῆς κυρτῆς περιφερείας τοῦ
[3, 3]	εἶτα ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων,	εἰ	ἐξαρκεῖ αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις
[3, 3]	διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι,	εἰ	ἕτερον παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ
[3, 7]	τὴν εὐκρασίαν φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ	εἰ	μὴ αὐτοὶ ἑαυτοῖς περιπίπτουσιν, οἵ
[3, 7]	πυρώδη εἶναι καὶ διακαῆ; ὃς	εἰ	μὴ τῷ ἀναγκαίῳ τοῦ ποιήσαντος
[3, 3]	καὶ αὐτὸ ἐπεκλήθη οὐρανὸς, καὶ	εἰ	ὅλως οὐρανοὶ δύο· ὅπερ οἱ
[3, 4]	τὰς ὑπολήψεις. Οὐ μὴν, οὐδὲ	εἰ	πάντα ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ
[3, 3]	σῶμα, καὶ τοῦτο πεπερασμένον· ὅπερ	εἰ	συναπήρτισται τῷ πρώτῳ οὐρανῷ, μηδὲν
[3, 4]	ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι. Ἐρωτῶσι γὰρ ἡμᾶς,	εἰ	σφαιρικὸν μὲν τὸ σῶμα τοῦ
[3, 4]	ἐροῦμεν; Ὅτι μάλιστα μὲν οὐκ	εἴ	τι πρὸς ἡμᾶς κυκλοτερὲς ὁρᾶται
[3, 10]	τῆς ὧν ἤκουσαν ἐξετάσεως, ὥστε	εἴ	τι χρήσιμον ἐν αὐτοῖς, τοῦτο
[3, 10]	τὴν ὑμνῳδίαν τῷ ποιητῇ. ~Καὶ	εἶδεν	ὁ Θεὸς ὅτι καλόν. Οὐχὶ
[3, 3]	οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς οὔτε χρόνου	εἰδότος	φείδεσθαι, οὔτε τῆς συνέσεως τῶν
[3, 4]	τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν	εἴη	λέγειν, τίς ἡ φύσις τοῦ
[3, 4]	διαύγειαν ἔοικεν. Οὐδενὶ οὖν τούτων	εἰκάζομεν	τὸ στερέωμα. Παιδικῆς γὰρ τῷ
[3, 7]	ἐστι τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ τὴν	εἰκόνα	τοῦ λυχνιαίου πυρὸς, ὃ διὰ
[3, 3]	ἑτέρῳ τὸν ἕτερον, κατὰ τὴν	εἰκόνα	τῶν κάδων τῶν εἰς ἀλλήλους
[3, 4]	μηδὲν τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων	εἰλικρινές	ἐστι καὶ ἀμιγὲς, ἢ τῆς
[3, 4]	ἐν μόναις ταῖς διαστάσεσι τὸ	εἶναι	ἔχον, ἐν τῷ πλάτει, λέγω,
[3, 7]	Διαφέρει δὲ οὐδὲν, ἐκ φύσεως	εἶναι	θερμὸν, ἢ ἐκ πάθους ἔχειν
[3, 5]	ἡ δαψίλεια διὰ τὸ ἄπαυστον	εἶναι	καὶ ἀπαραίτητον τοῦ πυρὸς τὴν
[3, 7]	τίς ἀμφιβάλλει μὴ οὐχὶ πυρώδη	εἶναι	καὶ διακαῆ; ὃς εἰ μὴ
[3, 4]	ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον ἀκριβῶς ἔντορνον	εἶναι	καὶ λείως περιηγμένον· ὅπου γε
[3, 6]	ἀντίπαλον τῷ πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον	εἶναι	οἰκονομήσαντος. Ἔσται μέντοι ὅτε καὶ
[3, 9]	τὸν λόγον ἀποδεχόμεθα, ἀληθῆ δὲ	εἶναι	οὐ πάνυ τι δώσομεν. Οὕτω
[3, 7]	τὸ θερμὸν ἐκ τῆς ταχείας	εἶναι	περιστροφῆς. Τί ἐντεῦθεν ἑαυτοῖς διοικούμενοι;
[3, 5]	πλήθει. Ἔδει δὲ μήτε στάσιν	εἶναι	πρὸς ἄλληλα, μήτε ἐν τῇ
[3, 4]	ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς	εἶναι	προσήκει νομίζειν, ἤ τινι τοιαύτῃ
[3, 9]	Κἂν λέγῃ τις οὐρανοὺς μὲν	εἶναι	τὰς θεωρητικὰς δυνάμεις, στερέωμα δὲ
[3, 3]	ἡμῶν, μὴ δευτέρου οὐρανοῦ γένεσιν	εἶναι	ταύτην, ἀλλ´ ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου,
[3, 9]	τῶν οὐρανῶν ὕδατα τὰ πνευματικὰ	εἶναι	τῆς πονηρίας, ἀπὸ τοῦ κατὰ
[3, 7]	διατμηθὲν ἀνηλώθη; Καίτοιγε οὐδὲ θερμὸν	εἶναι	τὸν ἥλιον ἐκεῖνοι λέγουσι· τοσοῦτον
[3, 7]	ἐκ τοῦ θερμοῦ δαπάνην ἀναγκαῖον	εἶναι	τῶν ὑδάτων τὸ πλῆθος. Διαφέρει
[3, 3]	οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ κόσμους	εἶναί	φασιν, ὧν ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ
[3, 3]	δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν εἰς τὸ	εἶναι.	Ὧν τὴν ἰσχὺν καὶ τὸ
[3, 2]	Ἐδύνατο γὰρ, ὡς ἐξ ἀρχῆς	εἶπε,	περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ
[3, 2]	τὸν γήϊνον θησαυρὸν πονουμένης. ~Καὶ	εἶπεν	ὁ Θεὸς γενηθήτω στερέωμα ἐν
[3, 4]	ἐξαίρετον τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ	εἶπεν	ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν
[3, 3]	γραμμικῆς καὶ ἐντέχνου αὐτῶν φλυαρίας,	εἴπερ	ὁρῶντες πομφόλυγας διὰ τῆς ὁμοίας
[3, 2]	ἀλλ´ ἐξ αὐτῶν, ὡς ἂν	εἴποι	τις, τῶν ἐν καρδίᾳ νοημάτων
[3, 4]	τὸν Θεὸν, Γενηθήτω στερέωμα, οὐκ	εἴρηται	ἁπλῶς, καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ,
[3, 3]	ἐπὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν λόγον.	Εἴρηται	μὲν οὖν τισι τῶν πρὸ
[3, 7]	ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.	Εἴρηται	τί τὸ σημαινόμενον παρὰ τῇ
[3, 8]	βίαις τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν, εἶτα	εἰς	ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου παγῇ,
[3, 9]	προφάσει ἀναγωγῆς, καὶ νοημάτων ὑψηλοτέρων,	εἰς	ἀλληγορίας κατέφυγον, δυνάμεις λέγοντες πνευματικὰς
[3, 3]	τὴν εἰκόνα τῶν κάδων τῶν	εἰς	ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους δὲ τὴν
[3, 2]	διά τινος συνεργοῦ παραχθῆναι ταύτην	εἰς	γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ, ὡς ἐξ
[3, 5]	πόσον τῷ κόσμῳ χρόνον ἀφώρισεν	εἰς	διαμονὴν, καὶ πόσην χρὴ τῷ
[3, 9]	αἰτίαν δεξώμεθα. Καὶ μέντοι κἂν	εἰς	δοξολογίαν ποτὲ τοῦ κοινοῦ τῶν
[3, 7]	μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον ἐξ ἑτέρων	εἰς	ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς
[3, 4]	ἃ κατὰ τὴν ἔνδον ὄψιν	εἰς	ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα, ἐν τοῖς
[3, 1]	καὶ συναλλαγμάτων εὐμάρειαν, καὶ τὴν	εἰς	πάντα τὸν βίον εὐοδίαν τοῖς
[3, 9]	αὐτὴ ἀπόβλητος ἐκρίθη τῷ ψαλμῳδῷ,	εἰς	τὴν κοινὴν τῆς κτίσεως χοροστασίαν
[3, 6]	οὗ καὶ ὁ Τάναϊς ἀποσχιζόμενος	εἰς	τὴν Μαιῶτιν ἔξεισι λίμνην. Καὶ
[3, 2]	ὁδῷ τινι καὶ τάξει ἡμᾶς	εἰς	τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἔννοιαν
[3, 3]	τῆς οὐσίας τοῦ οὐρανίου σώματος	εἰς	τὴν τοῦ ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης,
[3, 9]	Ὥστε καὶ ἡ ἄβυσσος, ἣν	εἰς	τὴν χείρονα μοῖραν οἱ ἀλληγοροῦντες
[3, 3]	αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν	εἰς	τὸ εἶναι. Ὧν τὴν ἰσχὺν
[3, 5]	συμμέτρως ἔχουσα πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´	εἰς	τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως ἐξ
[3, 9]	ἀπὸ τοῦ κατὰ φύσιν ὕψους	εἰς	τὸ τῆς κακίας βάθος καταπεσόντα·
[3, 10]	προσκύνησις, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[3, 2]	τὸν Θεὸν προστάττοντα καὶ διαλεγόμενον	εἰσάγουσα,	τὸν ᾧ προστάσσει καὶ ᾧ
[3, 8]	ἀπείρους φθορὰς κόσμου καὶ παλιγγενεσίας	εἰσάγουσιν.	Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´ ἑκάτερα
[3, 3]	πρὶν τὰ πρὸς ἀλλήλους διάθωνται.	Εἰσὶ	γὰρ ἐν αὐτοῖς οἳ ἀπείρους
[3, 5]	κατὰ τὸν Ἰὼβ, καὶ σταγόνες	εἰσὶν	ὑετοῦ) ᾔδει πόσον τῷ κόσμῳ
[3, 6]	παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ ἑσπέριον πάντες	εἰσχέονται	πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ τῆς μεσημβρίας
[3, 3]	γινομένας μίαν τε καὶ πολλὰς,	εἶτα	ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ
[3, 8]	ταῖς βίαις τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν,	εἶτα	εἰς ἄκρον καταψυχθὲν ὅλον διόλου
[3, 3]	τὴν ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν ὑπερβάλλειν.	Εἶτα	ἐπειδὰν τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως
[3, 2]	τὴν γῆν· εἶτα, Ἐποίησε φῶς·	εἶτα,	Ἐποίησε τὸ στερέωμα· νῦν δὲ
[3, 2]	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·	εἶτα,	Ἐποίησε φῶς· εἶτα, Ἐποίησε τὸ
[3, 2]	προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος ἐξαγγέλλει;	εἶτα	τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν φωνητικῶν ὀργάνων
[3, 10]	ὁρωμένων τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε, καὶ	ἐκ	μεγέθους καὶ καλλονῆς τῶν κτισμάτων
[3, 6]	ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι τὴν ὑγρασίαν.	Ἐκ	μέν γε τῆς ἕω, ἀπὸ
[3, 7]	ἐκ φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ	ἐκ	πάθους ἔχειν τὴν πύρωσιν πρός
[3, 3]	ἐκ πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ,	ἐκ	πολλῆς τῆς περὶ τὸ ἀκούειν
[3, 3]	καὶ σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως ἐναργῶς	ἐκ	πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ
[3, 3]	ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον	ἐκ	πρώτης γενέσεως συνεθισθέντες αὐτῷ, ἐκ
[3, 1]	καὶ ὁ ψαλμῳδὸς ἐμφατικώτατα τὸ	ἐκ	τῆς ἀληθείας ἡδὺ παριστῶν, Ὡς
[3, 10]	τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποτεθέντα, τὸ	ἐκ	τῆς ἀναλογίας, ἐμφανὲς μόλις ποτὲ,
[3, 7]	ἀέριον, νεφουμένου τοῦ ἄνω τόπου	ἐκ	τῆς ἀναφορᾶς τῶν ἀτμῶν, οὓς
[3, 9]	γὰρ αὐτὸν, φησὶ, καὶ τὰ	ἐκ	τῆς γῆς, δράκοντες καὶ πᾶσαι
[3, 1]	τεχνῖται τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἀγαπητῶς	ἐκ	τῆς ἐφ´ ἡμέραν ἐργασίας τὴν
[3, 6]	ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι	ἐκ	τῆς μεσημβρίας ἄνωθεν διὰ τῆς
[3, 3]	ἀγέννητον ἐπεισάγοντες τῷ δημιουργῷ φαντάζονται,	ἐκ	τῆς πρώτης μυθοποιίας πρὸς τὸ
[3, 7]	καὶ τούτου φασὶ τὸ θερμὸν	ἐκ	τῆς ταχείας εἶναι περιστροφῆς. Τί
[3, 7]	λέγουσι μήτε πλημμυρεῖν τοῖς ποταμοῖς	ἐκ	τῆς τοῦ ἡλίου δαπάνης, καὶ
[3, 7]	ὑπὸ τῆς θέρμης ἀναλωθέντος· ὅπερ	ἐκ	τῆς τοῦ ἡλίου μάλιστα γίνεται
[3, 4]	νομίζειν, ἤ τινι τοιαύτῃ ὕλῃ	ἐκ	τῆς τοῦ ὑγροῦ διηθήσεως τὴν
[3, 7]	μηδεμίαν τοῦ ὑγροῦ γίνεσθαι μείωσιν	ἐκ	τοῦ ἡλίου φασί. ~Καὶ ἐκάλεσεν
[3, 7]	ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο γὰρ, διὰ τὴν	ἐκ	τοῦ θερμοῦ δαπάνην ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 5]	τοῦ βίου παντάπασιν, ὥστε τῆς	ἐκ	τοῦ λόγου διδασκαλίας προσδεῖσθαι· οὐ
[3, 8]	τῶν καρπῶν ἐνυπάρχει. Ὅταν οὖν	ἐκ	τοῦ οὐρανοῦ φέρεσθαι λέγῃ δρόσον
[3, 4]	ἐπειδὴ κατὰ τὴν κοινὴν ἐκδοχὴν	ἐκ	τοῦ ὕδατος δοκεῖ τὴν γένεσιν
[3, 10]	παντὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´	ἐκ	τῶν ὁρωμένων τὸν ἀόρατον ἐννοῆτε,
[3, 8]	καὶ πυκνουμένου τοῦ ἀέρος ταῖς	ἐκ	τῶν πνευμάτων πιλήσεσιν, ὅταν μὲν
[3, 8]	ἐκπυροῦσθαι λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν	ἐκ	τῶν σπερματικῶν λόγων τῶν ἐναπομενόντων
[3, 9]	λέγοντες πνευματικὰς καὶ ἀσωμάτους τροπικῶς	ἐκ	τῶν ὑδάτων σημαίνεσθαι· καὶ ἄνω
[3, 7]	καὶ φλόγα ἀνάψῃ, ἐάν τε	ἐκ	φλογὸς ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ
[3, 7]	τὸ πλῆθος. Διαφέρει δὲ οὐδὲν,	ἐκ	φύσεως εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ
[3, 8]	ἐκ τοῦ ἡλίου φασί. ~Καὶ	ἐκάλεσεν	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα οὐρανόν·
[3, 3]	ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον καθ´ ὃν	ἕκαστον	γέγονε τὴν Γραφὴν ἡμῖν παραδιδόναι.
[3, 10]	καλὸν, καὶ ἐπαινεῖ τὰ καθ´	ἕκαστον,	πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν ἐπαναφέρων
[3, 10]	ἑαυτὴν, καὶ ὀφθαλμὸς ἰδίᾳ, καὶ	ἕκαστον	τῶν τοῦ ἀνδριάντος μελῶν διῃρημένως
[3, 10]	πρὸ τῆς συνθέσεως οἶδε τὸ	ἑκάστου	καλὸν, καὶ ἐπαινεῖ τὰ καθ´
[3, 2]	ὑποκειμένων τὰς οἰκείας καὶ προσφυεῖς	ἑκάστου	σημασίας ἐκλεγόμενος ἐξαγγέλλει; εἶτα τῇ
[3, 8]	εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν ἐφ´	ἑκάτερα	τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ
[3, 5]	τὰ ἄλλα στοιχεῖα δοκεῖν ἀναλογίαν	ἐκβαίνειν.	Διὰ τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς
[3, 1]	δὲ μὴ κατ´ ἐλπίδας ἡμῖν	ἐκβῇ	τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ πρός γε
[3, 6]	Εὐρώπης ῥέων, ἐπὶ τὸν Πόντον	ἐκδίδωσι.	Καὶ τί δεῖ τοὺς ἄλλους
[3, 1]	παρὰ τοῦ κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν	ἐκδοθεῖσα,	οὐκ ἐν τῇ πρὸς τὰς
[3, 4]	δήπου, ἐπειδὴ κατὰ τὴν κοινὴν	ἐκδοχὴν	ἐκ τοῦ ὕδατος δοκεῖ τὴν
[3, 3]	ἐπεξήγησιν τοῦ προτέρου, διὰ τὸ	ἐκεῖ	μὲν ἐν κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ
[3, 2]	κεφαλῇ συναίσθησιν ἀναφέρων τοὺς ψόφους,	ἐκεῖ	οὐδὲ ῥημάτων χρεία, ἀλλ´ ἐξ
[3, 4]	Μὴ παραδράμῃ δὲ ἡμᾶς μηδὲ	ἐκεῖνο	ἀπαρασήμαντον, ὅτι μετὰ τὸ προστάξαι
[3, 5]	πάντως καὶ τὸ μυρίον ὕδωρ	ἐκεῖνο,	διά τε τὴν κατὰ φύσιν
[3, 7]	καὶ ξηρὰν καταλιμπάνοντα. Ποῦ τοίνυν	ἐκεῖνο	τὸ ὕδωρ; Δεικνύτωσαν ἡμῖν οἱ
[3, 7]	οὐδὲ θερμὸν εἶναι τὸν ἥλιον	ἐκεῖνοι	λέγουσι· τοσοῦτον αὐτοῖς τοῦ λέγειν
[3, 8]	κόσμου καὶ παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´	ἐκεῖνοι	μὲν ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας
[3, 8]	διελέγχοντας, οἷς ἐξαρκεῖ τὰς αὐτῶν	ἐκείνων	βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας ἐν ἡσυχίᾳ
[3, 2]	βασκαίνουσα ἡμῖν τῆς γνώσεως, ἀλλ´	ἐκκαίουσα	ἡμᾶς πρὸς τὸν πόθον, δι´
[3, 9]	καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς	Ἐκκλησίας	ἐστί τις λόγος περὶ τῶν
[3, 3]	ἔξω καταλιπόντες ἡμεῖς ἐπὶ τὸν	ἐκκλησιαστικὸν	ὑποστρέφομεν λόγον. Εἴρηται μὲν οὖν
[3, 9]	παρὰ τῶν νοῦν ἐχόντων τεθεωρημένως	ἐκλαμβανόμενος,	συμπληρωτικός ἐστι τῆς δοξολογίας τοῦ
[3, 2]	οἰκείας καὶ προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας	ἐκλεγόμενος	ἐξαγγέλλει; εἶτα τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν
[3, 5]	ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου	ἐκλείψει	ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ πρὸς
[3, 8]	ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ πᾶν	ἐκπυροῦσθαι	λέγοντες, καὶ ἀναβιώσκεσθαι πάλιν ἐκ
[3, 8]	σπερματικῶν λόγων τῶν ἐναπομενόντων τοῖς	ἐκπυρωθεῖσιν·	ὅθεν καὶ ἀπείρους φθορὰς κόσμου
[3, 4]	νεφῶν, καὶ διὰ τὸ βιαίως	ἐκρήγνυσθαι	τοὺς κατὰ τὰς βροντὰς ἀποτελοῦντος
[3, 9]	ἀλληγοροῦντες ἀπέρριψαν, οὐδὲ αὐτὴ ἀπόβλητος	ἐκρίθη	τῷ ψαλμῳδῷ, εἰς τὴν κοινὴν
[3, 10]	τὸ τῷ λόγῳ τῆς τέχνης	ἐκτελεσθὲν,	καὶ πρὸς τὴν τοῦ τέλους
[3, 8]	τὰς ἐπὶ τὴν πλάνην ἑαυτοῖς	ἐκτροπὰς	ἐξευρίσκουσιν. ~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς
[3, 7]	αὐτὸν ὅρῳ κατείχετο, τί ἂν	ἐκώλυσεν	αὐτὸν πάντα φλογίζοντα καὶ καταπιμπρῶντα
[3, 8]	πολέμου καθῆσθαι; Οὔτε γὰρ ἀριθμῷ	ἐλάττους,	οὔτε ἀξιώματι ὑφειμένοι, πολυφωνίᾳ δὲ
[3, 5]	τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς κατόπιν	ἐλέγετο	ἄβυσσος πανταχόθεν περιβεβλῆσθαι τῇ γῇ.
[3, 7]	ἐμοὶ τὸν λόγον οὐκ ἀπωθοῦμαι.	Ἐλέγετο	γὰρ, διὰ τὴν ἐκ τοῦ
[3, 7]	σικύα· δαπανητικὸν δέ ἐστι τοῦ	ἑλκυσθέντος	κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ λυχνιαίου
[3, 5]	τῷ μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ πάντων	ἐλλεῖπον.	Ἀντικείμενα δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ
[3, 3]	ἡμεῖς δὲ ἀξιοῦμεν τοὺς τῶν	Ἑλλήνων	σοφοὺς, μὴ πρότερον ἡμᾶς καταχλευάζειν
[3, 3]	οἱ τὰ περὶ οὐρανοῦ φιλοσοφήσαντες	ἕλοιντ´	ἂν μᾶλλον τὰς γλώσσας προέσθαι,
[3, 1]	τῷ παρόντι δὲ μὴ κατ´	ἐλπίδας	ἡμῖν ἐκβῇ τὰ σπουδαζόμενα, ἀλλὰ
[3, 3]	τῶν κάδων τῶν εἰς ἀλλήλους	ἐμβεβηκότων.	Τούτους δὲ τὴν ἐναντίαν τῷ
[3, 4]	ὁ μὴ ἀκούων οὕτω μεγαλοφώνως	ἐμβοῶντος	τοῦ Πνεύματος; Καὶ τίς τυφλός;
[3, 3]	ὅταν ἀπελέγξωσιν τὸ ἀπίθανον οἱ	ἐμβριθεστέραις	ταῖς ἀποδείξεσι χρώμενοι, καὶ ταῖς
[3, 7]	τὸ λεγόμενον, ἀλλ´ ὡς συγκατασκευάζον	ἐμοὶ	τὸν λόγον οὐκ ἀπωθοῦμαι. Ἐλέγετο
[3, 5]	τῆς ζωῆς ἡμῶν τέχναι τῆς	ἐμπύρου	ἐργασίας ἐπιδέονται πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω,
[3, 10]	ἀποτεθέντα, τὸ ἐκ τῆς ἀναλογίας,	ἐμφανὲς	μόλις ποτὲ, καὶ τῷ ἰδιώτῃ
[3, 2]	δι´ ὧν ἴχνη τινὰ καὶ	ἐμφάσεις	ὑποβάλλει τοῦ ἀπορρήτου. Τὸ γὰρ
[3, 1]	προτιμώντων· Καθὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς	ἐμφατικώτατα	τὸ ἐκ τῆς ἀληθείας ἡδὺ
[3, 4]	γένεσιν ἐσχηκέναι, ἢ ὕδατι πεπηγότι	ἐμφερὲς	εἶναι προσήκει νομίζειν, ἤ τινι
[3, 9]	τιθέμεθα. Οὔτε γὰρ οἱ οὐρανοὶ	ἔμψυχοι,	ἐπειδὴ Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· οὔτε
[3, 10]	ὥστε καὶ ἐν γῇ, καὶ	ἐν	ἀέρι, καὶ ἐν οὐρανῷ, καὶ
[3, 4]	Οὐ μὴν, οὐδὲ εἰ πάντα	ἐν	ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν ἐν
[3, 2]	ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν,	Ἐν	ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν
[3, 3]	ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον παρὰ τὸν	ἐν	ἀρχῇ πεποιημένον οὐρανὸν τὸ στερέωμα
[3, 3]	παραδέδοται, ἕτερός ἐστι παρὰ τὸν	ἐν	ἀρχῇ πεποιημένον οὗτος, στερεωτέρας φύσεως,
[3, 1]	ἀριθμηθεῖσα· πλὴν ἀλλ´ ὅτι τὰ	ἐν	αὐτῇ γενόμενα χθὲς ἐπελθὼν ὁ
[3, 3]	πρὸς ἀλλήλους διάθωνται. Εἰσὶ γὰρ	ἐν	αὐτοῖς οἳ ἀπείρους οὐρανοὺς καὶ
[3, 10]	ἐξετάσεως, ὥστε εἴ τι χρήσιμον	ἐν	αὐτοῖς, τοῦτο τῇ μνήμῃ συσχεῖν,
[3, 7]	διάβροχον πολλάκις καὶ τεναγώδη χώραν	ἐν	βραχυτάτῃ χρόνου ῥοπῇ ἄνικμον παντελῶς
[3, 6]	τοῦ θερμοῦ τὴν δύναμιν τοῖς	ἐν	γενέσει καὶ φθορᾷ πᾶσιν ἐνδυναστεύουσαν.
[3, 4]	ἐν ἅπασίν ἐστι, πῦρ μὲν	ἐν	γῇ, ἀὴρ δὲ ἐν ὕδατι,
[3, 10]	δύναμις καὶ θειότης, ὥστε καὶ	ἐν	γῇ, καὶ ἐν ἀέρι, καὶ
[3, 1]	ὑμῶν εὐφράναντες, πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον	ἐν	δευτέρᾳ ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας
[3, 4]	ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως	ἐν	ἑτέρῳ τὸ ἕτερον· καὶ μηδὲν
[3, 10]	ὕδατι, καὶ ἐν νυκτὶ, καὶ	ἐν	ἡμέρᾳ, καὶ ἐν πᾶσι τοῖς
[3, 8]	αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις ἀντιπαραθέντας	ἐν	ἡσυχίᾳ πολλῇ θεατὰς αὐτῶν τοῦ
[3, 2]	ὡς ἂν εἴποι τις, τῶν	ἐν	καρδίᾳ νοημάτων τοῦ θελήματος ἡ
[3, 3]	προτέρου, διὰ τὸ ἐκεῖ μὲν	ἐν	κεφαλαίῳ παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς
[3, 3]	ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν	ἐν	μελῳδίαις ἡδονὴν ὑπερβάλλειν. Εἶτα ἐπειδὰν
[3, 2]	εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω στερέωμα	ἐν	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω
[3, 4]	εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα	ἐν	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω
[3, 7]	γνῶσιν. ~Διὰ τοῦτο Γενηθήτω στερέωμα	ἐν	μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ ἔστω
[3, 4]	ἢ ἡ τοῦ σπέκλου φύσις	ἐν	μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ ἐστι
[3, 4]	δὲ τὸ μὲν μαθηματικὸν τὸ	ἐν	μόναις ταῖς διαστάσεσι τὸ εἶναι
[3, 10]	οὐρανῷ, καὶ ἐν ὕδατι, καὶ	ἐν	νυκτὶ, καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ
[3, 6]	τῷ πυρὶ, ὥς φησιν Ἡσαΐας	ἐν	οἷς πρὸς τὸν τῶν ὅλων
[3, 8]	τῆς τοῦ οὐρανοῦ προσηγορίας ἀξιουμένου)	ἐν	οἷς φησι, Τὰ πετεινὰ τοῦ
[3, 10]	γῇ, καὶ ἐν ἀέρι, καὶ	ἐν	οὐρανῷ, καὶ ἐν ὕδατι, καὶ
[3, 10]	λεχθῆναι οἰκονομήσας, δώῃ ὑμῖν σύνεσιν	ἐν	παντὶ τῆς ἑαυτοῦ ἀληθείας, ἵν´
[3, 10]	νυκτὶ, καὶ ἐν ἡμέρᾳ, καὶ	ἐν	πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις ἐναργῆ λαμβάνειν
[3, 6]	τε καὶ ἀεννάων, ὑπὲρ τοῦ	ἐν	πολλοῖς καὶ ποικίλοις ταμείοις διατηρεῖσθαι
[3, 4]	αὐτῆς· καὶ τὸ, Αἰνεῖτε αὐτὸν	ἐν	στερεώματι δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ μὲν
[3, 10]	δώσομεν, οὔτε τῷ ἐχθρῷ τόπον	ἐν	ταῖς καρδίαις ἡμῶν καταλείψομεν, διὰ
[3, 8]	τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ καὶ	ἐν	ταῖς κατάραις τῷ Ἰσραὴλ, Ἔσται
[3, 8]	λόγων παραβαλλέτω. Ὅσῳ γὰρ τὸ	ἐν	ταῖς σώφροσι κάλλος τοῦ ἑταιρικοῦ
[3, 2]	οὐ πόρος σκολιὸς ἐπὶ τὴν	ἐν	τῇ κεφαλῇ συναίσθησιν ἀναφέρων τοὺς
[3, 5]	στάσιν εἶναι πρὸς ἄλληλα, μήτε	ἐν	τῇ παντελεῖ τοῦ ἑτέρου ἐκλείψει
[3, 1]	κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν ἐκδοθεῖσα, οὐκ	ἐν	τῇ πρὸς τὰς ἄλλας συντάξει
[3, 1]	ἀφελώμεθα αὐτῆς τὸ ἀξίωμα, ὃ	ἐν	τῇ φύσει ἔχει, παρὰ τοῦ
[3, 4]	οὐ δυναμένοις τὸ ὕδωρ κατασχεῖν	ἐν	τοῖς ἄνω. Ἑξῆς δ´ ἂν
[3, 4]	ὄψιν εἰς ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα,	ἐν	τοῖς ἄνω τοῦ τέγους ὁμαλὴν
[3, 5]	Τὴν δὲ αἰτίαν τοῦ πλήθους	ἐν	τοῖς ἑξῆς ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ
[3, 5]	ἀναλογίαν ἐκβαίνειν. Διὰ τοῦτο γὰρ	ἐν	τοῖς κατόπιν ἐλέγετο ἄβυσσος πανταχόθεν
[3, 3]	τῆς κοίλης νοτίδος τῆς ὑπερφυσωμένης	ἐν	τοῖς κρουνοῖς, ὅταν πρὸς τὴν
[3, 7]	τὰ συνεχῆ, πᾶσαν ὁμοῦ τὴν	ἐν	τοῖς οὖσιν ἐξαναλῶσαι νοτίδα; Διὰ
[3, 3]	τὴν αἴσθησιν ἀφῃρήμεθα· ὥσπερ οἱ	ἐν	τοῖς χαλκείοις συνεχῶς τὰ ὦτα
[3, 8]	περὶ γῆν τόπου διὰ τῆς	ἐν	τούτοις εὐταξίας εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ καὶ
[3, 9]	καὶ ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´ ὁ	ἐν	τούτοις λόγος παρὰ τῶν νοῦν
[3, 2]	τὴν ἔναρθρον τῆς φωνῆς κίνησιν,	ἐν	τῷ κρυπτῷ νόημα σαφηνίζει; Καὶ
[3, 1]	πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις διδούς. Κἂν	ἐν	τῷ παρόντι δὲ μὴ κατ´
[3, 4]	ταῖς διαστάσεσι τὸ εἶναι ἔχον,	ἐν	τῷ πλάτει, λέγω, καὶ τῷ
[3, 10]	ἀέρι, καὶ ἐν οὐρανῷ, καὶ	ἐν	ὕδατι, καὶ ἐν νυκτὶ, καὶ
[3, 4]	μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ δὲ	ἐν	ὕδατι, καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως
[3, 2]	Μονογενοῦς ἔννοιαν προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ	ἐν	φωνῇ λόγου οὐδὲ οὕτως ἦν
[3, 2]	ὅτι οὐκ ἀπέμεινεν ὁ λόγος	ἐν	ψιλῷ τῷ προστάγματι, ἀλλὰ καὶ
[3, 3]	ἑνὸς σύστασιν ἀπαναλωθείσης, ὡς οἴονται.	Ἓν	γάρ φασι τὸ κυκλοφορικὸν σῶμα,
[3, 3]	προέσθαι, ἢ ὡς ἀληθὲς παραδέξασθαι.	Ἕνα	γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ οὐκ
[3, 3]	ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ τὸν	ἕνα,	τότε καὶ μᾶλλον καταγελασόμεθα τῆς
[3, 3]	ἀλλήλους ἐμβεβηκότων. Τούτους δὲ τὴν	ἐναντίαν	τῷ παντὶ φερομένους, περισχιζομένου τοῦ
[3, 8]	παρὰ πολὺ διαφέροντες πρὸς τὸν	ἐναντίον	αὐτοῖς ἀντικαθίστανται λόγον, οἱ τὸ
[3, 4]	καὶ ἀντιτυπίαν τοῦ πνεύματος τοῦ	ἐναπολαμβανομένου	ταῖς κοιλότησι τῶν νεφῶν, καὶ
[3, 8]	ἐκ τῶν σπερματικῶν λόγων τῶν	ἐναπομενόντων	τοῖς ἐκπυρωθεῖσιν· ὅθεν καὶ ἀπείρους
[3, 7]	ποταπῇ ἀποδείξει ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν	ἐνάργειαν	ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός ἐστι, φασὶ,
[3, 4]	Ὁ μὴ ἐνορῶν ταῖς οὕτως	ἐναργέσι	περὶ τοῦ Μονογενοῦς ἀποδείξεσι. Γενηθήτω
[3, 10]	καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρωμένοις	ἐναργῆ	λαμβάνειν ἡμᾶς τοῦ εὐεργέτου τὰ
[3, 10]	τέλους εὐχρηστίαν συντεῖνον. Ὁ τοίνυν	ἐναργῆ	τὸν σκοπὸν τῶν γινομένων προθέμενος,
[3, 3]	σεσοφισμένον καὶ σαθρὸν διελέγχειν, οὕτως	ἐναργῶς	ἐκ πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον,
[3, 8]	ναστὸν καὶ συνεχὲς τοῦ ἀέρος	ἐναργῶς	ἡμῶν ταῖς ὄψεσιν ὑποπίπτοντος, καὶ
[3, 2]	τοῦ ἀέρος τυπώσεως, κατὰ τὴν	ἔναρθρον	τῆς φωνῆς κίνησιν, ἐν τῷ
[3, 3]	αἰθέρος αὐτοῖς, εὔηχόν τινα καὶ	ἐναρμόνιον	ἀποδιδόναι φθόγγον, ὥστε πᾶσαν τὴν
[3, 7]	τὸ δὲ παχύτατον καὶ γεῶδες	ἐναφιέντα	τοῖς κάτω, ἵν´ ἐξ ἀρχῆς
[3, 7]	οἷόν τινα ἰλὺν καὶ ὑποστάθμην	ἐναφιέντος·	ἐξ οὗ τὸ πικρὸν καὶ
[3, 6]	ὕδατι περιείληπται, πελάγεσί τε ἀπλέτοις	ἐνδεδεμένος	καὶ μυρίοις ποταμοῖς ἀεννάοις κατάρρυτος,
[3, 4]	ἡμᾶς κυκλοτερὲς ὁρᾶται κατὰ τὴν	ἔνδον	κοιλότητα, τοῦτο ἀνάγκη καὶ τὴν
[3, 4]	οἰκοδομημάτων κατασκευὰς, ἃ κατὰ τὴν	ἔνδον	ὄψιν εἰς ἡμικύκλιον σχῆμα περιηγμένα,
[3, 6]	Ῥιπαὶ γεννῶσι, τὰ ὑπὲρ τῆς	ἐνδοτάτω	Σκυθίας ὄρη; Ὧν ἐστὶ καὶ
[3, 6]	ἐν γενέσει καὶ φθορᾷ πᾶσιν	ἐνδυναστεύουσαν.	Διὰ τοῦτο πολὺ τὸ ὕδωρ
[3, 4]	πρὸς τὸ ἀντικείμενον κοινωνίας· τούτου	ἕνεκεν	καταδεχόμεθα, τὸ στερέωμα ἢ ἐξ
[3, 4]	τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου γε	ἕνεκεν	μήτε αὐτοὶ ἐχέτωσαν πράγματα, μήτε
[3, 2]	δι´ ἀκοὴν, καὶ ἀκοὴ φωνῆς	ἕνεκεν.	Ὅπου δὲ οὐκ ἀὴρ, οὐχὶ
[3, 7]	οὐχὶ ὑπέρυθρος, οὐδὲ ξανθὸς, τούτου	ἕνεκεν	οὐδὲ πυρώδης τὴν φύσιν· ἀλλὰ
[3, 3]	οὐρανῶν, καὶ πλειόνων ἡμῖν ἔννοιαν	ἐνεποίησε.	Οὐ δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα
[3, 8]	αἱ τέως ἀτμοειδῶς καὶ λεπτῶς	ἐνεσπαρμέναι	τῷ νέφει νοτίδες ἀλλήλαις προσχωρήσωσι,
[3, 6]	παντὶ τῷ βάθει τῆς γῆς	ἐνεσπαρμένον.	Ὅθεν πηγῶν ἀφθονίαι, καὶ φρεάτων
[3, 3]	συμφώνως ὁμολογοῦνται φέρεσθαι, οὓς καὶ	ἐνηρμόσθαι	φασὶν ἑτέρῳ τὸν ἕτερον, κατὰ
[3, 8]	ἐφ´ ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι,	ἔνθεν	καὶ ἔνθεν τὰς ἐπὶ τὴν
[3, 8]	τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ	ἔνθεν	τὰς ἐπὶ τὴν πλάνην ἑαυτοῖς
[3, 5]	γὰρ ἂν ἦν τὸ ὅλον	ἑνὶ	τῷ μεγίστῳ καὶ καιριωτάτῳ πάντων
[3, 10]	ἐκ τῶν ὁρωμένων τὸν ἀόρατον	ἐννοῆτε,	καὶ ἐκ μεγέθους καὶ καλλονῆς
[3, 3]	οὐρανοὺς οὐρανῶν, καὶ πλειόνων ἡμῖν	ἔννοιαν	ἐνεποίησε. Οὐ δήπου δὲ ταῦτα
[3, 2]	εἰς τὴν περὶ τοῦ Μονογενοῦς	ἔννοιαν	προσβιβάζει. Καίτοιγε τοῦ ἐν φωνῇ
[3, 10]	τὸ τέλος αὐτῶν ἐπαναφέρων τὴν	ἔννοιαν.	Τοιοῦτος οὖν δή τις καὶ
[3, 10]	καταλείψομεν, διὰ τῆς συνεχοῦς μνήμης	ἔνοικον	ἔχοντες ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ
[3, 4]	Καὶ τίς τυφλός; Ὁ μὴ	ἐνορῶν	ταῖς οὕτως ἐναργέσι περὶ τοῦ
[3, 3]	οὐρανίου σώματος εἰς τὴν τοῦ	ἑνὸς	σύστασιν ἀπαναλωθείσης, ὡς οἴονται. Ἓν
[3, 4]	καταδεχόμεθα, τὸ στερέωμα ἢ ἐξ	ἑνὸς	τῶν ἁπλῶν, ἢ τὸ ἀπὸ
[3, 8]	τὸ πιθανὸν τοῖς λόγοις ἐπάγουσιν·	ἐνταῦθα	δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ ἀλήθεια
[3, 3]	παραδεδόσθαι οὐρανοῦ καὶ γῆς ποίησιν,	ἐνταῦθα	δὲ ἐπεξεργαστικώτερον τὸν τρόπον καθ´
[3, 10]	κόσμῳ ἀπαρτισθέντι πληροῦν. Ἀλλὰ γὰρ	ἐνταῦθα	ἡμῖν οἱ περὶ τῆς δευτέρας
[3, 1]	μέριμναν, καὶ ὅλον μοι σεαυτὸν	ἐνταῦθα	συνάγαγε. Οὐ γὰρ ὄφελός τι
[3, 7]	τῆς ταχείας εἶναι περιστροφῆς. Τί	ἐντεῦθεν	ἑαυτοῖς διοικούμενοι; Ὡς μηδὲν δόξαι
[3, 10]	οὖν δή τις καὶ νῦν	ἔντεχνος	ἐπαινέτης τῶν κατὰ μέρος ἔργων
[3, 3]	μᾶλλον καταγελασόμεθα τῆς γραμμικῆς καὶ	ἐντέχνου	αὐτῶν φλυαρίας, εἴπερ ὁρῶντες πομφόλυγας
[3, 2]	ὃν οἱ λόγοι, σοφῶς καὶ	ἐντέχνως	τὸ σχῆμα τοῦτο τῆς διαλέκτου
[3, 4]	σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον ἀκριβῶς	ἔντορνον	εἶναι καὶ λείως περιηγμένον· ὅπου
[3, 5]	οὐ ζῴων ἐγγείων ἢ τῶν	ἐνύδρων	γένεσις, οὐχ αἱ τούτων τροφαὶ
[3, 8]	γῇ τὸ γόνιμον τῶν καρπῶν	ἐνυπάρχει.	Ὅταν οὖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ
[3, 9]	ἀλλὰ καὶ αὐτὴ κατὰ τοὺς	ἐνυπάρχοντας	αὐτῇ λόγους ἁρμονίως συμπληροῖ τὴν
[3, 7]	κατακαυθῇ, ἴσον ἐστὶ καὶ παραπλήσιον	ἐξ	ἀμφοτέρων τὸ τέλος. Καίτοιγε ὁρῶμεν
[3, 9]	προηγούμενον ταῖς τιμαῖς διὰ τὴν	ἐξ	ἀρετῆς προσοῦσαν αὐτῷ ὑπεροχὴν τῷ
[3, 5]	οὐχ αἱ τούτων τροφαὶ ἢ	ἐξ	ἀρχῆς ἂν συνέστησαν, ἢ πρὸς
[3, 2]	εἰς γέννησιν. Ἐδύνατο γὰρ, ὡς	ἐξ	ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν,
[3, 7]	γεῶδες ἐναφιέντα τοῖς κάτω, ἵν´	ἐξ	ἀρχῆς μέχρι τέλους ἡ αὐτὴ
[3, 3]	τί φασιν; Ὅτι διὰ τὴν	ἐξ	ἀρχῆς συνήθειαν πρὸς τὸν ψόφον
[3, 5]	εἰς τὸ πολλαπλάσιον ὑπερβάλλουσα, οὕτως	ἐξ	ἀρχῆς τοῦ μεγάλου τεχνίτου προβλεψαμένου
[3, 2]	τίς χρεία λόγου τοῖς δυναμένοις	ἐξ	αὐτοῦ τοῦ νοήματος κοινωνεῖν ἀλλήλοις
[3, 2]	ἐκεῖ οὐδὲ ῥημάτων χρεία, ἀλλ´	ἐξ	αὐτῶν, ὡς ἂν εἴποι τις,
[3, 4]	ἕνεκεν καταδεχόμεθα, τὸ στερέωμα ἢ	ἐξ	ἑνὸς τῶν ἁπλῶν, ἢ τὸ
[3, 7]	κυβερνῶντος σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον	ἐξ	ἑτέρων εἰς ἕτερα, ἵνα μὴ
[3, 7]	τινα ἰλὺν καὶ ὑποστάθμην ἐναφιέντος·	ἐξ	οὗ τὸ πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν
[3, 2]	καὶ προσφυεῖς ἑκάστου σημασίας ἐκλεγόμενος	ἐξαγγέλλει;	εἶτα τῇ ὑπηρεσίᾳ τῶν φωνητικῶν
[3, 3]	οὗτος, στερεωτέρας φύσεως, καὶ χρείαν	ἐξαίρετον	τῷ παντὶ παρεχόμενος. ~Καὶ εἶπεν
[3, 5]	μικρὸν τῇ δυνάμει τοῦ πυρὸς	ἐξαναλισκόμενον	ἀντισχεῖν. Ὁ τοίνυν ἅπαντα σταθμῷ
[3, 7]	ὁμοῦ τὴν ἐν τοῖς οὖσιν	ἐξαναλῶσαι	νοτίδα; Διὰ ταῦτα ὕδωρ ἀέριον,
[3, 3]	ἀμφιβάλλουσι περὶ οὐρανῶν πλειόνων, εἰ	ἐξαρκεῖ	αὐτοὺς ἡ δημιουργικὴ δύναμις παραγαγεῖν
[3, 8]	τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας, οἷς	ἐξαρκεῖ	τὰς αὐτῶν ἐκείνων βίβλους ἀλλήλαις
[3, 4]	ὕδατος τὸ ὀλισθηρὸν καὶ εὐδιάλυτον	ἐξαρκούσης,	τὴν φωνὴν ταύτην τετάχθαι. Καὶ
[3, 8]	γένεσις. Ὅταν δὲ τὸ ὑγρὸν	ἐξαφρισθῇ,	ταῖς βίαις τῶν ἀνέμων ἀνακοπὲν,
[3, 6]	Τάναϊς ἀποσχιζόμενος εἰς τὴν Μαιῶτιν	ἔξεισι	λίμνην. Καὶ πρὸς τούτοις ὁ
[3, 8]	ὅλως, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον,	ἔξεστί	σοι ὁρᾶν πᾶσαν τοῦ ὑγροῦ
[3, 3]	τῆς διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν	ἐξετάσαι,	εἰ ἕτερον παρὰ τὸν ἐν
[3, 10]	καιρὸν παρασχεῖν τῆς ὧν ἤκουσαν	ἐξετάσεως,	ὥστε εἴ τι χρήσιμον ἐν
[3, 8]	ἐπὶ τὴν πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς	ἐξευρίσκουσιν.	~Ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς τοὺς
[3, 5]	~Ἀλλ´ ἐπὶ τὰ συνεχῆ τῆς	ἐξηγήσεως	τὸν λόγον ἐπαναγάγωμεν. Ἔστω διαχωρίζον,
[3, 1]	ὁ λόγος καὶ διελὼν τὴν	ἐξήγησιν	τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν μὲν ἑωθινὴν
[3, 1]	τοῦτο οὐκ ἐπὶ τὴν τοῦ	ἐξηγουμένου	δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν
[3, 5]	αἰτίαν τοῦ πλήθους ἐν τοῖς	ἑξῆς	ἀποδώσομεν. Πάντως δὲ οὐδεὶς ὑμῶν
[3, 4]	ὕδωρ κατασχεῖν ἐν τοῖς ἄνω.	Ἑξῆς	δ´ ἂν εἴη λέγειν, τίς
[3, 3]	Ἀλλὰ τὰ τῶν ἔξωθεν τοῖς	ἔξω	καταλιπόντες ἡμεῖς ἐπὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν
[3, 6]	ὧν ὁ μὲν ἐπὶ τὴν	ἔξω	Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν· ὁ δὲ
[3, 6]	θάλασσαν· οἱ δὲ ἐπὶ τὴν	ἔξω	τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται· ὅ τε
[3, 5]	ἀναγκαῖον τῷ κόσμῳ, οὐδεὶς οὕτως	ἔξω	τοῦ βίου παντάπασιν, ὥστε τῆς
[3, 4]	κοιλότητα, τοῦτο ἀνάγκη καὶ τὴν	ἔξωθεν	ἐπιφάνειαν σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον
[3, 4]	δυνάμεως αὐτοῦ. Οἱ μὲν γὰρ	ἔξωθεν	στερεὸν λέγουσι σῶμα τὸ οἷον
[3, 8]	τῶν ἡμετέρων λόγων πρὸς τοὺς	ἔξωθεν	τὸ διάφορον. Οἱ μὲν γὰρ
[3, 3]	ἀκουόντων στοχαζομένου. Ἀλλὰ τὰ τῶν	ἔξωθεν	τοῖς ἔξω καταλιπόντες ἡμεῖς ἐπὶ
[3, 5]	ὕδατος. Ἄπειρος μὲν ἦν, ὡς	ἔοικε,	τῶν ὑδάτων ἡ χύσις, πανταχόθεν
[3, 6]	ὃς οὐδὲ ποταμοῖς τὴν φύσιν	ἔοικεν,	ὅταν ἴσα θαλάσσῃ πελαγίζῃ τὴν
[3, 4]	μικροῦ τῷ ἀέρι τὴν διαύγειαν	ἔοικεν.	Οὐδενὶ οὖν τούτων εἰκάζομεν τὸ
[3, 8]	κατηναγκασμένον τὸ πιθανὸν τοῖς λόγοις	ἐπάγουσιν·	ἐνταῦθα δὲ γυμνὴ τεχνασμάτων ἡ
[3, 10]	οἶδε τὸ ἑκάστου καλὸν, καὶ	ἐπαινεῖ	τὰ καθ´ ἕκαστον, πρὸς τὸ
[3, 10]	δή τις καὶ νῦν ἔντεχνος	ἐπαινέτης	τῶν κατὰ μέρος ἔργων ὁ
[3, 10]	ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ τὸν προσήκοντα	ἔπαινον	καὶ παντὶ ὁμοῦ τῷ κόσμῳ
[3, 5]	συνεχῆ τῆς ἐξηγήσεως τὸν λόγον	ἐπαναγάγωμεν.	Ἔστω διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ μέσον
[3, 7]	προσάρκτια ὑπὸ τὰς θερινὰς τροπὰς	ἐπανάγοντα,	ὥστε τῇ κατὰ μικρὸν αὐτοῦ
[3, 10]	ἕκαστον, πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν	ἐπαναφέρων	τὴν ἔννοιαν. Τοιοῦτος οὖν δή
[3, 4]	ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος τοῦ	ἐπάνω	τοῦ στερεώματος. Καὶ πρό γε
[3, 9]	τοῦτο δὴ, φασὶ, καὶ τὰ	ἐπάνω	τῶν οὐρανῶν ὕδατα αἰνεῖν τὸν
[3, 9]	κτίσαντος. Οὐ μόνον γὰρ τὸ	ἐπάνω	τῶν οὐρανῶν ὕδωρ, ὡς προηγούμενον
[3, 10]	τεχνικοῖς ἑαυτοῦ λόγοις ἐπελθὼν ἀπεδέξατο.	Ἐπεὶ	καὶ χεὶρ καθ´ ἑαυτὴν, καὶ
[3, 3]	ἐν μελῳδίαις ἡδονὴν ὑπερβάλλειν. Εἶτα	ἐπειδὰν	τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πίστιν
[3, 9]	τὸ στερέωμα ζῷόν ἐστιν αἰσθητικὸν,	ἐπειδὴ	Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν χειρῶν αὐτοῦ.
[3, 5]	ἀμύθητον ὅσον ὑπερβάλλειν τὸ ὕδωρ;	Ἐπειδὴ	ἀναγκαία τῷ παντὶ τοῦ πυρὸς
[3, 9]	Οὔτε γὰρ οἱ οὐρανοὶ ἔμψυχοι,	ἐπειδὴ	Διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· οὔτε τὸ
[3, 3]	παραδιδόναι. Ἡμεῖς δέ φαμεν, ὅτι	ἐπειδὴ	καὶ ὄνομα ἕτερον καὶ χρεία
[3, 4]	ταύτην τετάχθαι. Καὶ οὐ δήπου,	ἐπειδὴ	κατὰ τὴν κοινὴν ἐκδοχὴν ἐκ
[3, 7]	ἐπερειδόμενοι πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν.	Ἐπειδὴ	λευκός ἐστι, φασὶ, τὴν χροίαν,
[3, 9]	πάχνη, καὶ ψῦχος, καὶ καῦμα,	ἐπειδὴ	ὑμνεῖν παρὰ τῷ Δανιὴλ τὸν
[3, 3]	μὲν οὖν οἱ ὕλην ἀγέννητον	ἐπεισάγοντες	τῷ δημιουργῷ φαντάζονται, ἐκ τῆς
[3, 2]	πραγμάτων τύπος ἐγγίνεται τῇ νοήσει,	ἔπειτα	μετὰ τὸ φαντασθῆναι, ἀπὸ τῶν
[3, 3]	στερέωμα τοῦτο, ὃ καὶ αὐτὸ	ἐπεκλήθη	οὐρανὸς, καὶ εἰ ὅλως οὐρανοὶ
[3, 10]	τέλους, τοῖς τεχνικοῖς ἑαυτοῦ λόγοις	ἐπελθὼν	ἀπεδέξατο. Ἐπεὶ καὶ χεὶρ καθ´
[3, 1]	τὰ ἐν αὐτῇ γενόμενα χθὲς	ἐπελθὼν	ὁ λόγος καὶ διελὼν τὴν
[3, 2]	ἐξ ἀρχῆς εἶπε, περὶ πάντων	ἐπεξελθεῖν,	Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς
[3, 3]	καὶ γῆς ποίησιν, ἐνταῦθα δὲ	ἐπεξεργαστικώτερον	τὸν τρόπον καθ´ ὃν ἕκαστον
[3, 3]	οὐρανοῦ γένεσιν εἶναι ταύτην, ἀλλ´	ἐπεξήγησιν	τοῦ προτέρου, διὰ τὸ ἐκεῖ
[3, 7]	περίεστι. Καὶ σκοπεῖτε ποταπῇ ἀποδείξει	ἐπερειδόμενοι	πρὸς τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ
[3, 9]	Δανιὴλ τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν	ἐπετάχθη,	νοερά τις ἔσται καὶ ἀόρατος
[3, 4]	ἀνένδοτον, στερέωμα λέγειν, ὡς καὶ	ἐπὶ	ἀέρος πολλάκις καταπυκνωθέντος τῇ φωνῇ
[3, 1]	λόγον ἡμῖν συντέμνουσιν, ἵνα μὴ	ἐπὶ	πολὺ τῆς ἐργασίας ἀφέλκωνται. Πρὸς
[3, 7]	τὸ μὲν λεπτὸν καὶ διηθούμενον	ἐπὶ	τὰ ἄνω διιέντα, τὸ δὲ
[3, 7]	χειμερινὰς τροπὰς ἀπάγοντα, νῦν δὲ	ἐπὶ	τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα μετατιθέντα, κἀκεῖθεν
[3, 7]	τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα μετατιθέντα, κἀκεῖθεν	ἐπὶ	τὰ προσάρκτια ὑπὸ τὰς θερινὰς
[3, 5]	καὶ δημιουργικῆς δυνάμεως μαρτυρία. ~Ἀλλ´	ἐπὶ	τὰ συνεχῆ τῆς ἐξηγήσεως τὸν
[3, 1]	δὲ ἑσπερινὴν εὐφροσύνην ποιησάμενος, νῦν	ἐπὶ	τὰ τῆς δευτέρας θαύματα μεταβαίνει.
[3, 2]	οὐχὶ οὖς, οὐ πόρος σκολιὸς	ἐπὶ	τὴν ἐν τῇ κεφαλῇ συναίσθησιν
[3, 6]	καὶ Ἴστρος· ὧν ὁ μὲν	ἐπὶ	τὴν ἔξω Στηλῶν ἀφίεται θάλασσαν·
[3, 6]	ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν· οἱ δὲ	ἐπὶ	τὴν ἔξω τῆς πλεομένης ἀποκενοῦνται·
[3, 8]	ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν καὶ ἔνθεν τὰς	ἐπὶ	τὴν πλάνην ἑαυτοῖς ἐκτροπὰς ἐξευρίσκουσιν.
[3, 6]	διὰ τῆς Αἰθιοπίας, οἱ μὲν	ἐπὶ	τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔρχονται θάλασσαν·
[3, 1]	μεταβαίνει. Λέγω δὲ τοῦτο οὐκ	ἐπὶ	τὴν τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων,
[3, 1]	τοῦ ἐξηγουμένου δύναμιν ἀναφέρων, ἀλλ´	ἐπὶ	τὴν χάριν τῶν γεγραμμένων, φυσικῶς
[3, 4]	τοῖς ὑψηλοῖς, πῶς ἂν ἐδυνήθη	ἐπὶ	τῆς κυρτῆς περιφερείας τοῦ στερεώματος
[3, 5]	λόγον· οὐδὲ ἀπαιτήσει ἡμᾶς εὐθύνας,	ἐπὶ	τίνος ἡ τῶν ὑδάτων ἥδραστο
[3, 4]	προσηγόρευσεν. Καὶ νῦν τοίνυν ἡγούμεθα	ἐπί	τινος στερρᾶς φύσεως, στέγειν τοῦ
[3, 6]	τοὺς προσεχεῖς αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι,	ἐπὶ	τὸ ἑσπέριον πάντες εἰσχέονται πέλαγος.
[3, 5]	διά τε τὴν κατὰ φύσιν	ἐπὶ	τὸ κάτω φορὰν, καὶ διὰ
[3, 7]	διακόσμησιν· ἀλλὰ νῦν μὲν αὐτὸν	ἐπὶ	τὸ νότιον μέρος κατὰ τὰς
[3, 3]	ἔξωθεν τοῖς ἔξω καταλιπόντες ἡμεῖς	ἐπὶ	τὸν ἐκκλησιαστικὸν ὑποστρέφομεν λόγον. Εἴρηται
[3, 6]	ἕτεροι ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων τόπων	ἐπὶ	τὸν Εὔξεινον Πόντον φέρονται. Ἀπὸ
[3, 6]	Ἴστρος διὰ τῆς Εὐρώπης ῥέων,	ἐπὶ	τὸν Πόντον ἐκδίδωσι. Καὶ τί
[3, 9]	ὑδάτων σημαίνεσθαι· καὶ ἄνω μὲν	ἐπὶ	τοῦ στερεώματος μεμενηκέναι τὰς κρείττονας,
[3, 4]	στερεώματος ὄνομα σύνηθες τῇ Γραφῇ	ἐπὶ	τῶν κατ´ ἰσχὺν ὑπερβαλλόντων τάσσειν·
[3, 5]	ἡμῶν τέχναι τῆς ἐμπύρου ἐργασίας	ἐπιδέονται	πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ σκυτοτομικὴ,
[3, 2]	καὶ τὴν αἰτίαν καθ´ ἣν	ἐπιζητεῖται	τοῦ στερεώματος ἡ κατασκευὴ προσδιώρισεν.
[3, 3]	ἀπιστεῖν, ὅτι καὶ τὸν τρίτον	ἐπιζητοῦμεν,	οὗ τῆς θέας ὁ μακάριος
[3, 5]	πῦρ μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν	ἐπικρατῇ	δυνάμει· ὕδωρ δὲ πυρὸς, ὅταν
[3, 5]	τῶν ὑδάτων ἡ χύσις, πανταχόθεν	ἐπικυμαινόντων	τῇ γῇ καὶ ἀπαιωρουμένων αὐτῆς·
[3, 7]	μὴ πάντα πυρακτῶν ὁ αἰθὴρ	ἐπιλάβοι·	ὅπου γε καὶ τὸν ἥλιον
[3, 8]	λέγων; Τὴν παντελῆ ξηρασίαν καὶ	ἐπίλειψιν	τῶν ἀερίων ὑδάτων, δι´ ὧν
[3, 5]	ταύτην καὶ ῥέουσαν φύσιν ὀξυωπούντων,	ἐπισκήψει	τῇ δόξῃ, ὡς ἀδύνατα ἢ
[3, 7]	τῆς θρυαλλίδος τὴν παρακειμένην τροφὴν	ἐπισπασάμενον,	ταχέως διὰ τῆς μεταβολῆς ἀπῃθάλωσε.
[3, 4]	δεδιδαγμένοι παρὰ τῆς Γραφῆς, μηδὲν	ἐπιτρέπειν	ἡμῶν τῷ νῷ πέρα τῶν
[3, 4]	τοῦτο ἀνάγκη καὶ τὴν ἔξωθεν	ἐπιφάνειαν	σφαιρικῶς ἀπηρτίσθαι, καὶ ὅλον ἀκριβῶς
[3, 4]	τέγους ὁμαλὴν ἔχει πολλάκις τὴν	ἐπιφάνειαν.	Ὥστε τούτου γε ἕνεκεν μήτε
[3, 2]	γῆν· εἶτα, Ἐποίησε φῶς· εἶτα,	Ἐποίησε	τὸ στερέωμα· νῦν δὲ τὸν
[3, 2]	οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· εἶτα,	Ἐποίησε	φῶς· εἶτα, Ἐποίησε τὸ στερέωμα·
[3, 4]	ἡ φωνὴ τῆς προκαταρκτικῆς αἰτίας.	Ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα. Αὕτη
[3, 4]	καὶ ἐγένετο στερέωμα· ἀλλὰ, Καὶ	ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ
[3, 4]	μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος. Καὶ	ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τὸ στερέωμα· καὶ
[3, 2]	περὶ πάντων ἐπεξελθεῖν, Ἐν ἀρχῇ	ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ
[3, 3]	ἑπτὰ κύκλων, καθ´ ὧν οἱ	ἑπτὰ	ἀστέρες σχεδὸν παρὰ πάντων συμφώνως
[3, 3]	δήπου δὲ ταῦτα παραδοξότερα τῶν	ἑπτὰ	κύκλων, καθ´ ὧν οἱ ἑπτὰ
[3, 1]	στερεώματος. ~Τὰ τῆς πρώτης ἡμέρας	ἔργα,	μᾶλλον δὲ τὰ τῆς μιᾶς·
[3, 1]	ἵνα μὴ ἐπὶ πολὺ τῆς	ἐργασίας	ἀφέλκωνται. Πρὸς οὓς τί φημι;
[3, 5]	ζωῆς ἡμῶν τέχναι τῆς ἐμπύρου	ἐργασίας	ἐπιδέονται πᾶσαι, ὑφαντικὴ, λέγω, καὶ
[3, 1]	ἀγαπητῶς ἐκ τῆς ἐφ´ ἡμέραν	ἐργασίας	τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς συμπορίζοντες, περιεστήκασιν
[3, 10]	ἔντεχνος ἐπαινέτης τῶν κατὰ μέρος	ἔργων	ὁ Θεὸς ἀναγέγραπται· μέλλει δὲ
[3, 1]	ἡμέρᾳ, τῶν τῆς δευτέρας ἡμέρας	ἔργων	τὰ θαύματα κατοψόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ
[3, 2]	τὸν νοῦν ἡμῶν πρὸς τὴν	ἔρευναν	τοῦ προσώπου πρὸς ὃν οἱ
[3, 6]	διαλέγεται· Ὁ λέγων τῇ ἀβύσσῳ,	ἐρημωθήσῃ,	καὶ πάντας τοὺς ποταμούς σου
[3, 4]	ἱδρυνθῆναι; Τί δὴ πρὸς τοῦτο	ἐροῦμεν;	Ὅτι μάλιστα μὲν οὐκ εἴ
[3, 6]	μὲν ἐπὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς	ἔρχονται	θάλασσαν· οἱ δὲ ἐπὶ τὴν
[3, 4]	παρὰ τῶν ἄλλων ἀντεπαγόμενον διαλῦσαι.	Ἐρωτῶσι	γὰρ ἡμᾶς, εἰ σφαιρικὸν μὲν
[3, 1]	τροφὴν τῶν ψυχῶν, τὴν δὲ	ἑσπερινὴν	εὐφροσύνην ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ τὰ
[3, 10]	μεριμνῶν τῇ ψυχῇ πρὸς τὴν	ἑσπερινὴν	τῶν λόγων ἑστίασιν ἀπαντῆσαι. Ὁ
[3, 6]	αὐτοῖς βαρβάρους παραμειψάμενοι, ἐπὶ τὸ	ἑσπέριον	πάντες εἰσχέονται πέλαγος. Ἄλλοι ἐκ
[3, 6]	καὶ αὐτῶν ναυσιπόρων, οἳ τοὺς	ἑσπερίους	Γαλάτας καὶ Κελτοὺς, καὶ τοὺς
[3, 9]	ὅλων δημιουργὸν ἐπετάχθη, νοερά τις	ἔσται	καὶ ἀόρατος φύσις. Ἀλλ´ ὁ
[3, 6]	πυρὶ φύσιν δυσεξανάλωτον εἶναι οἰκονομήσαντος.	Ἔσται	μέντοι ὅτε καὶ πάντα καταφρυγήσεται
[3, 8]	ἐν ταῖς κατάραις τῷ Ἰσραὴλ,	Ἔσται	σοι, φησὶν, ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς
[3, 4]	καὶ καταφυγή μου· καὶ, Ἐγὼ	ἐστερέωσα	τοὺς στύλους αὐτῆς· καὶ τὸ,
[3, 7]	ὀλίγον ᾖ τῷ μεγέθει, πολλῆς	ἐστι	διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας.
[3, 4]	ἐν μετάλλοις συνισταμένη. Λίθος δέ	ἐστι	διαυγὴς, ἰδιάζουσαν καὶ καθαρωτάτην τὴν
[3, 4]	τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων στοιχείων εἰλικρινές	ἐστι	καὶ ἀμιγὲς, ἢ τῆς πρὸς
[3, 6]	τῆς ἐνδοτάτω Σκυθίας ὄρη; Ὧν	ἐστὶ	καὶ ὁ Ῥοδανὸς μετὰ μυρίων
[3, 7]	ἐκ φλογὸς ἀναπτομένης κατακαυθῇ, ἴσον	ἐστὶ	καὶ παραπλήσιον ἐξ ἀμφοτέρων τὸ
[3, 8]	τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ. Τοιοῦτόν	ἐστι	καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν
[3, 3]	τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται, ἕτερός	ἐστι	παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον
[3, 4]	οὐδὲ εἰ πάντα ἐν ἅπασίν	ἐστι,	πῦρ μὲν ἐν γῇ, ἀὴρ
[3, 9]	νοῦν ἐχόντων τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος, συμπληρωτικός	ἐστι	τῆς δοξολογίας τοῦ κτίσαντος. Οὐ
[3, 9]	πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας	ἐστί	τις λόγος περὶ τῶν διακριθέντων
[3, 7]	δηλοῖ ἡ σικύα· δαπανητικὸν δέ	ἐστι	τοῦ ἑλκυσθέντος κατὰ τὴν εἰκόνα
[3, 2]	τοῦ νοεροῦ κινήματος, τοῦτο Λόγος	ἐστὶ	τοῦ Θεοῦ; Σχηματίζει δὲ αὐτὸν
[3, 7]	τὴν ἐνάργειαν ἀντιβαίνουσιν. Ἐπειδὴ λευκός	ἐστι,	φασὶ, τὴν χροίαν, ἀλλ´ οὐχὶ
[3, 4]	πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ μαθηματικοῦ λέγεται.	Ἔστι	δὲ τὸ μὲν μαθηματικὸν τὸ
[3, 10]	πρὸς τὴν ἑσπερινὴν τῶν λόγων	ἑστίασιν	ἀπαντῆσαι. Ὁ δὲ τὰ μεγάλα
[3, 9]	Θεοῦ· οὔτε τὸ στερέωμα ζῷόν	ἐστιν	αἰσθητικὸν, ἐπειδὴ Ἀναγγέλλει ποίησιν τῶν
[3, 3]	τοῦτο τῆς διαλέκτου παρείληπται. ~Δεύτερόν	ἐστιν	ἐξετάσαι, εἰ ἕτερον παρὰ τὸν
[3, 4]	διηθήσεως τὴν ἀρχὴν λαμβανούσῃ, ὁποία	ἐστὶν	ἥ τε τοῦ κρυστάλλου λίθου,
[3, 3]	πρώτης ἀκοῆς πᾶσι καταφαινόμενον, οὐκ	ἔστιν	ἀνδρὸς οὔτε χρόνου εἰδότος φείδεσθαι,
[3, 4]	ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ	ἔστω	διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ
[3, 2]	ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ	ἔστω	διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ
[3, 7]	ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος, καὶ	ἔστω	διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ
[3, 5]	τῆς ἐξηγήσεως τὸν λόγον ἐπαναγάγωμεν.	Ἔστω	διαχωρίζον, φησὶν, ἀνὰ μέσον ὕδατος
[3, 5]	ὕδατος ἀπαιωροῦσι τοῦ μέσου τῶν	ἐσχάτων	ἀπάγοντες, τῷ αὐτῷ δήπου πάντως
[3, 4]	τοῦ ὕδατος δοκεῖ τὴν γένεσιν	ἐσχηκέναι,	ἢ ὕδατι πεπηγότι ἐμφερὲς εἶναι
[3, 8]	ἐν ταῖς σώφροσι κάλλος τοῦ	ἑταιρικοῦ	προτιμότερον, τοσοῦτον καὶ τῶν ἡμετέρων
[3, 4]	καὶ διὰ τίνα αἰτίαν μεσιτεύειν	ἐτάχθη	τῷ ὕδατι. Τὸ τοῦ στερεώματος
[3, 7]	τὸν ἥλιον ἐξ ἑτέρων εἰς	ἕτερα,	ἵνα μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ
[3, 6]	Καυκασίων ὀρῶν ἀπορρέων, καὶ μυρίοι	ἕτεροι	ἀπὸ τῶν ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ
[3, 4]	ἄλλων ὡσαύτως ἐν ἑτέρῳ τὸ	ἕτερον·	καὶ μηδὲν τῶν αἰσθήσει ὑποπιπτόντων
[3, 3]	φαμεν, ὅτι ἐπειδὴ καὶ ὄνομα	ἕτερον	καὶ χρεία ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου
[3, 3]	καὶ ἐνηρμόσθαι φασὶν ἑτέρῳ τὸν	ἕτερον,	κατὰ τὴν εἰκόνα τῶν κάδων
[3, 3]	παρείληπται. ~Δεύτερόν ἐστιν ἐξετάσαι, εἰ	ἕτερον	παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ πεποιημένον
[3, 5]	δὲ ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν	ἕτερον	τοῦ ἑτέρου· πῦρ μὲν τοῦ
[3, 3]	ἰδιάζουσα τοῦ δευτέρου οὐρανοῦ παραδέδοται,	ἕτερός	ἐστι παρὰ τὸν ἐν ἀρχῇ
[3, 5]	μήτε ἐν τῇ παντελεῖ τοῦ	ἑτέρου	ἐκλείψει ἀφορμὴν παρασχεθῆναι τῷ παντὶ
[3, 5]	ἀλλήλοις, καὶ φθαρτικὸν ἕτερον τοῦ	ἑτέρου·	πῦρ μὲν τοῦ ὕδατος, ὅταν
[3, 8]	στερέωμα οὐρανόν· ὡς κυρίως μὲν	ἑτέρῳ	τῆς προσηγορίας ἐφαρμοζούσης, καθ´ ὁμοίωσιν
[3, 4]	καὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως ἐν	ἑτέρῳ	τὸ ἕτερον· καὶ μηδὲν τῶν
[3, 3]	φέρεσθαι, οὓς καὶ ἐνηρμόσθαι φασὶν	ἑτέρῳ	τὸν ἕτερον, κατὰ τὴν εἰκόνα
[3, 7]	σοφίαν, μετατιθεῖσαν τὸν ἥλιον ἐξ	ἑτέρων	εἰς ἕτερα, ἵνα μὴ τοῖς
[3, 6]	καλούμενος Χρεμέτης, καὶ πρός γε	ἔτι	ὁ Νεῖλος, ὃς οὐδὲ ποταμοῖς
[3, 4]	τοῦ ὕδατος τὸ ὀλισθηρὸν καὶ	εὐδιάλυτον	ἐξαρκούσης, τὴν φωνὴν ταύτην τετάχθαι.
[3, 10]	ὁρωμένοις ἐναργῆ λαμβάνειν ἡμᾶς τοῦ	εὐεργέτου	τὰ ὑπομνήματα. Οὔτε γὰρ ἁμαρτίαις
[3, 3]	φερομένους, περισχιζομένου τοῦ αἰθέρος αὐτοῖς,	εὔηχόν	τινα καὶ ἐναρμόνιον ἀποδιδόναι φθόγγον,
[3, 8]	διὰ τῆς ἐν τούτοις εὐταξίας	εὐθηνουμένου.	Ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς κατάραις
[3, 5]	τὸν λόγον· οὐδὲ ἀπαιτήσει ἡμᾶς	εὐθύνας,	ἐπὶ τίνος ἡ τῶν ὑδάτων
[3, 2]	ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις	εὐκαταφρόνητος.	Διὰ τοῦτο ὁδῷ τινι καὶ
[3, 7]	ἀρχῆς μέχρι τέλους ἡ αὐτὴ	εὐκρασία	συντηρηθῇ, κατὰ μέρος τῆς ὑφαιρέσεως
[3, 7]	τῷ περὶ γῆν τόπῳ τὴν	εὐκρασίαν	φυλάσσεσθαι. Σκοπείτωσαν δὲ εἰ μὴ
[3, 8]	ὀρέων καὶ βουνῶν ἀεννάων τὰς	εὐλογίας	δίδωσιν, ὡς τοῦ περὶ γῆν
[3, 8]	ἕως τῶν οὐρανῶν. Καὶ Μωϋσῆς	εὐλογῶν	τὴν φυλὴν τοῦ Ἰωσὴφ, ἀπὸ
[3, 1]	καὶ ψυχῇ προθυμίαν, καὶ συναλλαγμάτων	εὐμάρειαν,	καὶ τὴν εἰς πάντα τὸν
[3, 9]	κυμαινόμενα, θάλασσαν ὠνομάσθαι διὰ τὸ	εὐμετάβλητον	καὶ ἄστατον τῶν κατὰ προαίρεσιν
[3, 6]	τῶν ἀρκτῴων τόπων ἐπὶ τὸν	Εὔξεινον	Πόντον φέρονται. Ἀπὸ δὲ δυσμῶν
[3, 1]	τὴν εἰς πάντα τὸν βίον	εὐοδίαν	τοῖς τὰ πνευματικὰ προτιμότερα ποιουμένοις
[3, 1]	τῶν γεγραμμένων, φυσικῶς ἔχουσαν τὸ	εὐπαράδεκτον,	καὶ πάσῃ καρδίᾳ προσηνές τε
[3, 4]	κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀκριβὴς	εὑρεθῇ,	μήτε κατεδηδεσμένος σηπεδόνι τινὶ, μήτε
[3, 6]	ὁ δὲ Ἴστρος διὰ τῆς	Εὐρώπης	ῥέων, ἐπὶ τὸν Πόντον ἐκδίδωσι.
[3, 2]	τὴν τῶν νοηθέντων δήλωσιν; Ἢ	εὐσεβέστερον	λέγειν, ὅτι τὸ θεῖον βούλημα
[3, 8]	τόπου διὰ τῆς ἐν τούτοις	εὐταξίας	εὐθηνουμένου. Ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς
[3, 1]	Θεοῦ διατριβῇ τὰς ψυχὰς ὑμῶν	εὐφράναντες,	πάλιν ἀπηντήσαμεν σήμερον ἐν δευτέρᾳ
[3, 1]	τῶν ψυχῶν, τὴν δὲ ἑσπερινὴν	εὐφροσύνην	ποιησάμενος, νῦν ἐπὶ τὰ τῆς
[3, 10]	καὶ πρὸς τὴν τοῦ τέλους	εὐχρηστίαν	συντεῖνον. Ὁ τοίνυν ἐναργῆ τὸν
[3, 8]	παλιγγενεσίας εἰσάγουσιν. Ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν	ἐφ´	ἑκάτερα τῆς ἀληθείας ἀποσχιζόμενοι, ἔνθεν
[3, 1]	βαναύσων τεχνῶν, ἀγαπητῶς ἐκ τῆς	ἐφ´	ἡμέραν ἐργασίας τὴν τροφὴν ἑαυτοῖς
[3, 8]	κυρίως μὲν ἑτέρῳ τῆς προσηγορίας	ἐφαρμοζούσης,	καθ´ ὁμοίωσιν δὲ καὶ τούτου
[3, 7]	διὰ τὴν δύναμιν ἀναλωτικὸν ὑγρασίας.	Ἐφέλκεται	μὲν γὰρ τὸ παρακείμενον ὑγρὸν,
[3, 1]	σπουδαζόμενα, ἀλλὰ πρός γε τὸν	ἐφεξῆς	αἰῶνα ἀγαθὸς θησαυρὸς ἡ διδασκαλία
[3, 5]	τὸ μέλλον, καὶ διὰ τὴν	ἐφεξῆς	χρείαν τὰ πρῶτα διαθεμένου. Τίς
[3, 2]	θελήματος ἡ μετάδοσις. Ὅπερ οὖν	ἔφην,	ὥστε διαναστῆναι τὸν νοῦν ἡμῶν
[3, 1]	ἀξίωμα, ὃ ἐν τῇ φύσει	ἔχει,	παρὰ τοῦ κτίσαντος καθ´ ἑαυτὴν
[3, 4]	τοῖς ἄνω τοῦ τέγους ὁμαλὴν	ἔχει	πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥστε τούτου
[3, 4]	τοῖς διαστήμασι καὶ τὴν ἀντιτυπίαν	ἔχει.	Τῇ δὲ Γραφῇ σύνηθες, τὸ
[3, 3]	γὰρ ὑποτίθενται οὐρανὸν, καὶ οὐκ	ἔχειν	αὐτῷ φύσιν, δεύτερον, ἢ τρίτον,
[3, 2]	Γενηθήτω στερέωμα. Πλέον δέ τι	ἔχειν	δοκεῖ τὰ παρόντα, ὅτι οὐκ
[3, 8]	πρόκειται. Καὶ τί δεῖ πράγματα	ἔχειν	ἡμᾶς τὸ ψευδὲς αὐτῶν διελέγχοντας,
[3, 4]	ὄντι καὶ ἁπλῆς διανοίας, τοιαύτας	ἔχειν	περὶ τῶν οὐρανίων τὰς ὑπολήψεις.
[3, 7]	εἶναι θερμὸν, ἢ ἐκ πάθους	ἔχειν	τὴν πύρωσιν πρός γε τὸ
[3, 3]	ταῖς γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις συστήσωσι μὴ	ἔχειν	φύσιν ἄλλον οὐρανὸν γενέσθαι παρὰ
[3, 4]	τούτου γε ἕνεκεν μήτε αὐτοὶ	ἐχέτωσαν	πράγματα, μήτε ἡμῖν παρεχέτωσαν, ὡς
[3, 10]	καιρόν τινα δώσομεν, οὔτε τῷ	ἐχθρῷ	τόπον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν
[3, 4]	μόναις ταῖς διαστάσεσι τὸ εἶναι	ἔχον,	ἐν τῷ πλάτει, λέγω, καὶ
[3, 10]	διὰ τῆς συνεχοῦς μνήμης ἔνοικον	ἔχοντες	ἑαυτῶν τὸν Θεόν· ᾧ πᾶσα
[3, 9]	τούτοις λόγος παρὰ τῶν νοῦν	ἐχόντων	τεθεωρημένως ἐκλαμβανόμενος, συμπληρωτικός ἐστι τῆς
[3, 5]	τῇ γῇ περιεκέχυτο, οὐχὶ συμμέτρως	ἔχουσα	πρὸς αὐτὴν, ἀλλ´ εἰς τὸ
[3, 7]	ἀντίτυπον καὶ στερέμνιον φύσιν, τὴν	ἔχουσαν	βάρος καὶ ἀντέρεισιν, οὐ ταύτην
[3, 1]	τὴν χάριν τῶν γεγραμμένων, φυσικῶς	ἔχουσαν	τὸ εὐπαράδεκτον, καὶ πάσῃ καρδίᾳ
[3, 6]	ὑγρασίαν. Ἐκ μέν γε τῆς	ἕω,	ἀπὸ μὲν χειμερινῶν τροπῶν ὁ
[3, 1]	ἐξήγησιν τοῖς ἀκροωμένοις, τὴν μὲν	ἑωθινὴν	τροφὴν τῶν ψυχῶν, τὴν δὲ
[3, 8]	Τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ, Ἀναβαίνουσιν	ἕως	τῶν οὐρανῶν. Καὶ Μωϋσῆς εὐλογῶν