Chapitre |
[9] |
ἀπορίαν·
Εἰ
γάρ
με,
φησίν,
|
ὦ |
Ἀρισταίνετε,
δεύτερον
ἄξεις
Ἕρμωνος
τουτουί, |
[31] |
Καλυδωνίου.
ἀλλὰ
πρὸς
τῆς
Ἑστίας,
|
ὦ |
Ἀρισταίνετε,
πέμπε
ὡς
τάχιστα
τῶν |
[32] |
σὺ
μὲν
τῶν
Διοσκούρων
ἤδη,
|
ὦ |
Ἕρμων,
τοὺς
πλοκάμους
περικέκαρκας
χρυσοῦς |
[28] |
δόξωμεν
ἐπὶ
τούτῳ
πεπομφέναι.
~Τούτων,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
ἀναγινωσκομένων
μεταξὺ
ἱδρώς
τέ |
[10] |
ἀναμὶξ
ἅπαντας.
(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Ἔστι
γάρ,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
οὐχὶ
τῶν
πολλῶν
τούτων |
[36] |
χρὴ
τρόπον·
ἀπόκριναί
μοι
οὖν,
|
ὦ |
Ζηνόθεμι,
ἢ
σὺ
ἢ
ὁ |
[9] |
καὶ
ὁ
Ἕρμων,
Ἔχε
μέν,
|
ὦ |
Ζηνόθεμι,
τὰ
πρῶτα,
ἔφη·
ἀτὰρ |
[47] |
ἐξεκέκοπτο—
ἀντιμαρτύρεσθαι
λέγοντα,
Μέμνησο
μέντοι,
|
ὦ |
Ζηνόθεμι,
ὡς
οὐκ
ἀδιάφορον
ἡγῇ |
[16] |
ἐπὶ
τούτῳ
ἅπαντες,
Ἐγελάσατε,
εἶπεν,
|
ὦ |
καθάρματα,
εἰ
τῇ
νύμφῃ
προὔπιον |
[48] |
πλαγίως
ἐκάθευδε.
~Τοῦτό
σοι
τέλος,
|
ὦ |
καλὲ
Φίλων,
ἐγένετο
τοῦ
συμποσίου, |
[16] |
τὰς
γυναῖκας,
Προπίνω
σοι,
ἔφη,
|
ὦ |
Κλεανθί,
Ἡρακλέους
ἀρχηγέτου.
ὡς
δ´ |
[37] |
ὁ
Ἕρμων,
Εὖ
γε,
ἔφη,
|
ὦ |
Κλεόδημε,
εἰπάτωσαν
οὗτινος
ἕνεκα
ἡδονῆς |
[37] |
δ´
ὃς
ὁ
Ζηνόθεμις,
εἰπέ,
|
ὦ |
Κλεόδημε,
καθ´
ὅ
τι
οὐκ |
[32] |
Σωστράτου
γυναῖκα
τοῦ
μαθητοῦ
ἐμοίχευες,
|
ὦ |
Κλεόδημε,
καὶ
καταληφθεὶς
τὰ
αἴσχιστα |
[4] |
τοιοῦτον
εἴποιμι.
~(ΦΙΛΩΝ)
Θρύπτῃ
ταῦτα,
|
ὦ |
Λυκῖνε.
ἀλλ´
οὔτι
γε
πρὸς |
[1] |
~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
Η
ΛΑΠΙΘΑΙ.
~(ΦΙΛΩΝ)
Ποικίλην,
|
ὦ |
Λυκῖνε,
διατριβήν
φασι
γεγενῆσθαι
ὑμῖν |
[2] |
αὐτοῖς
ἡ
φιλονικία.
~(ΦΙΛΩΝ)
Τοιγαροῦν,
|
ὦ |
Λυκῖνε,
καὶ
ὁ
Χαρῖνος
αὐτός, |
[10] |
ὁ
γραμματικὸς
Ἱστιαῖος.
~(ΦΙΛΩΝ)
Βαβαί,
|
ὦ |
Λυκῖνε,
μουσεῖόν
τι
τὸ
συμπόσιον |
[21] |
λύχνον
ἀνεγίνωσκεν.
(ΦΙΛΩΝ)
Ἦ
που,
|
ὦ |
Λυκῖνε,
τῆς
νύμφης
ἐγκώμιον
ἢ |
[5] |
πλουτεῖν
τὸν
Εὔκριτον.
ἀτὰρ
οὖν,
|
ὦ |
Λυκῖνε,
τίνες
οἱ
δειπνοῦντες
ἦσαν; |
[3] |
καὶ
πρᾶξαι.
~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Νεανικώτερα
ἡμᾶς,
|
ὦ |
Φίλων,
ἀξιοῖς
ἐκφέρειν
ταῦτα
πρὸς |
[38] |
ἀπεληλύθει.
καὶ
μέμνησό
μοι
τούτων,
|
ὦ |
Φίλων,
διότι
δή
ἐστί
τι |
[34] |
ὅσῳ
δὲ
ταῦτ´
ἐγίνετο,
ποικίλα,
|
ὦ |
Φίλων,
ἐγὼ
πρὸς
ἐμαυτὸν
ἐνενόουν |
[1] |
τὴν
συνουσίαν.
(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Καὶ
πόθεν,
|
ὦ |
Φίλων,
ἠπίστατο
Χαρῖνος
ταῦτα;
οὐ |
[43] |
τοίνυν
ὁ
Ζηνόθεμις—
καί
μοι,
|
ὦ |
Φίλων,
πάνυ
πρόσεχε
τὸν
νοῦν, |
[15] |
ἢ
ἱπποκόμον.
καὶ
τοῦτο
μὲν
|
ὧδέ |
πως
ἐκεχωρήκει,
μεγάλης
αἰσχύνης
αἴτιον |
[25] |
φησὶ
δὲ
περὶ
αὐτῶν
Ὅμηρος
|
ὧδέ |
πως·
ἢ
λάθετ´
ἢ
οὐκ |
[17] |
Ἀνακρέοντος,
ὡς
ἐξ
ἁπάντων
μίαν
|
ᾠδὴν |
παγγέλοιον
ἀποτελεῖσθαι,
μάλιστα
δ´
ἐκεῖνα |
[31] |
τὸ
δεῖπνον,
ὥστε
οὐκ
ἄκαιρον
|
ᾤετο |
μεμνῆσθαι
τοῦ
Καλυδωνίου.
ἀλλὰ
πρὸς |
[21] |
Ἀμέλει
καὶ
ἡμεῖς
τοιοῦτόν
τι
|
ᾠήθημεν, |
ἀλλ´
οὐδ´
ἐγγὺς
ἦν
τούτου· |
[32] |
μαθητοῦ
λαβὼν
τοὐφόδιον
παρακαταθήκας
ἔπειτα
|
ὤμοσα |
κατὰ
τῆς
Πολιάδος
μὴ
εἰληφέναι, |
[33] |
Ἴων
τῆς
γειτονήσεως,
οὐκ
ἀνάξιος
|
ὤν. |
ὁ
μὲν
οὖν
Ἕρμων
ἀπεξύετο |
[7] |
ὁ
Πλατωνικὸς
συνειστιᾶτο
διδάσκαλος
αὐτοῦ
|
ὤν, |
σεμνός
τις
ἰδεῖν
καὶ
θεοπρεπὴς
|
[28] |
εἶναι
δοκοῦντα.
ἐθαύμαζον
οὖν
οἷος
|
ὢν |
διαλάθοι
αὐτοὺς
ἐξαπατωμένους
τῷ
πώγωνι |
[6] |
ὁ
Λαβύρινθος
ἐπίκλην,
διδάσκαλος
οὗτος
|
ὢν |
τοῦ
Ἀρισταινέτου
υἱέος
τοῦ
Ζήνωνος· |
[20] |
αὐτῷ
ἐπικαλεῖσθαι
τοὺς
γειτνιῶντας,
ὑφ´
|
ὧν |
ἀνασπασάντων
τὸ
θύριον
σωθῆναι
αὐτός. |
[23] |
σου
φιλοσόφων,
Ζηνοθέμιδος
καὶ
Λαβυρίνθου,
|
ὧν— |
ἀπείη
δὲ
ἡ
Ἀδράστεια—
συλ– |
[1] |
ἐδύνατο
μὴ
παρακολουθήσας
ἐκείνοις,
ἀφ´
|
ὧν |
ἀρξαμένη
ἐς
τὸ
αἷμα
ἐτελεύτησεν
|
[15] |
τῷ
Κλεοδήμῳ
παῖδα
οἰνοχόον
ὄντα
|
ὡραῖον
|
ἰδὼν
ὑπομειδιῶντα—
χρὴ
γάρ,
οἶμαι, |
[5] |
ἔτι
καὶ
οὐ
πάνυ
καθ´
|
ὥραν |
γάμων.
(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Ἀλλ´
οὐκ
εἶχεν |
[5] |
εἶναι
δοκοῦντα
καὶ
πρὸς
φιλοσοφίαν
|
ὡρμημένον, |
ἔτι
δὲ
μόνον
ὄντα
πλουτοῦντι |
[18] |
κορυφῇ
τρίχας
ὀρθὰς
ἔχων·
οὗτος
|
ὠρχήσατό |
τε
κατακλῶν
ἑαυτὸν
καὶ
διαστρέφων, |
[48] |
δοκηθέντ´
οὐκ
ἐτελέσθη·
ἀπροσδόκητα
γὰρ
|
ὡς |
ἀληθῶς
ἀπέβη
καὶ
ταῦτα.
ἐκεῖνό |
[35] |
τὰς
γυναῖκας.
καὶ
ἐμοὶ
ἐδόκει,
|
ὡς |
ἂν
ἄριστά
τις
εἰκάσειεν,
ὁμοιότατα |
[23] |
μὲν
ὄναιο
αὐτῶν.
ἐγὼ
δὲ
|
ὡς |
ἂν
μόνον
τὸ
καλὸν
ἀγαθὸν
|
[42] |
μάλιστα
ἐπεὶ
ἠγανάκτει
μετὰ
τοῦτο
|
ὡς |
ἂν
τὰ
μέγιστα
ἠδικημένος.
~Οἱ |
[15] |
μετὰ
μικρὸν
ὁ
μὲν
προσῆλθεν
|
ὡς |
ἀποληψόμενος
παρὰ
τοῦ
Κλεοδήμου
τὴν |
[2] |
τὸν
Διόνικον
γὰρ
αὐτὸν
εἰπεῖν
|
ὡς |
αὐτὸς
μὲν
οὐ
παραγένοιτο
ἅπασι, |
[18] |
τε
κατακλῶν
ἑαυτὸν
καὶ
διαστρέφων,
|
ὡς |
γελοιότερος
φανείη,
καὶ
ἀνάπαιστα
συγκροτῶν
|
[16] |
ἔφη,
ὦ
Κλεανθί,
Ἡρακλέους
ἀρχηγέτου.
|
ὡς |
δ´
ἐγέλασαν
ἐπὶ
τούτῳ
ἅπαντες, |
[33] |
ἐς
τὸ
μέσον
αὐτοῖν
κατεκλίθη,
|
ὡς |
διασταῖεν
ὑπὸ
διατειχίσματι
αὐτῷ
εἰρήνην |
[8] |
τὸ
ἀντίθυρον
ἡ
ἄλλη
πληθύς,
|
ὡς |
ἕκαστος
ἀξίας
εἶχε.
~καταντικρὺ
δὲ |
[43] |
μὲν
ὡς
τοῦτον,
οἱ
δ´
|
ὡς |
ἐκεῖνον
πλὴν
μόνου
τοῦ
Ἴωνος· |
[27] |
συὸς
ἢ
ἐλάφου
ἢ
σησαμοῦντος,
|
ὡς |
ἐμοὶ
διακομίσειεν
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
|
[15] |
πάνυ
πολλῶν
ἰδόντων
πλὴν
μόνου,
|
ὡς |
ἐμοὶ
ἔδοξε,
τοῦ
Ἀρισταινέτου·
μετέστησε |
[17] |
Πινδάρου
καὶ
Ἡσιόδου
καὶ
Ἀνακρέοντος,
|
ὡς |
ἐξ
ἁπάντων
μίαν
ᾠδὴν
παγγέλοιον
|
[39] |
κοινὰς
εἶναι
ἐχρῆν
τὰς
γυναῖκας,
|
ὡς |
ἔξω
ζήλου
εἴημεν.
~Γέλως
ἐπὶ |
[45] |
ἑαυτὸν
ὑπὸ
τοῦ
Ἱστιαίου
διδαχθείς,
|
ὡς |
ἔστιν
ἐπισφαλὲς
διαλύειν
τὰ
τοιαῦτα. |
[18] |
εἰπεῖν
τι
ἢ
πρᾶξαι
γελοῖον,
|
ὡς |
ἔτι
μᾶλλον
οἱ
συμπόται
διαχυθεῖεν. |
[20] |
κατόπιν
τοῦ
ἀγῶνος·
ἐβεβραδύκει
δέ,
|
ὡς |
ἔφασκε,
φρενίτιδι
ἑαλωκότα
θεραπεύων
Πολυπρέποντα |
[43] |
πρὸ
τοῦ
Ἕρμωνος
ἀνείλετο
πιοτέραν,
|
ὡς |
ἔφην,
οὖσαν·
ὁ
δ´
ἀντεπελάβετο |
[16] |
καὶ
μὴν
εὖ
εἰδέναι
χρὴ
|
ὡς, |
ἢν
μὴ
λάβῃ
παρ´
ἐμοῦ |
[29] |
ἀφανῶς,
τοῦ
παιδαγωγοῦ
νεύσαντος
ἀπαλλάττεσθαι:
|
ὡς |
κελεύσαντος
τοῦ
πατρός.
~Ὁ
Κλεόδημος |
[11] |
δεῖξον
οὖν
καὶ
Λυκίνῳ
ταῦτα,
|
ὡς |
μάρτυς
εἴη.
ἐγὼ
δὲ
οὐδὲν |
[34] |
ἐμαυτὸν
ἐνενόουν
τὸ
πρόχειρον
ἐκεῖνο,
|
ὡς |
οὐδὲν
ὄφελος
ἦν
ἄρα
ἐπίστασθαι
|
[47] |
λέγοντα,
Μέμνησο
μέντοι,
ὦ
Ζηνόθεμι,
|
ὡς |
οὐκ
ἀδιάφορον
ἡγῇ
τὸν
πόνον. |
[48] |
ταῦτα.
ἐκεῖνό
γε
μεμάθηκα
ἤδη,
|
ὡς |
οὐκ
ἀσφαλὲς
ἄπρακτον
ὄντα
συνεστιᾶσθαι
|
[40] |
εἴημεν.
~Γέλως
ἐπὶ
τούτοις
ἐγένετο
|
ὡς |
οὐκ
ἐν
καιρῷ
λεγομένοις.
Διονυσόδωρος |
[36] |
ἢ
τοῦτο
ἐξ
ἁπάντων
σκοπεῖτε
|
ὡς |
πλείω
κτήσεσθε
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
[31] |
τῆς
Ἑστίας,
ὦ
Ἀρισταίνετε,
πέμπε
|
ὡς |
τάχιστα
τῶν
ἀπαρχῶν,
μὴ
καὶ |
[42] |
ᾀσόμεθα.
~Γέλωτος
οὖν
ἐπὶ
τούτοις,
|
ὡς |
τὸ
εἰκός,
γενομένου
ἀρέσθαι
ἤδη
|
[46] |
μέγα
ἐποίησε,
καὶ
τὸ
πρᾶγμα,
|
ὡς |
τὸ
εἰκός,
μακρῷ
χαλεπώτερον
ἐγεγένητο· |
[43] |
Δίφιλον,
καὶ
συνίσταντο
οἱ
μὲν
|
ὡς
|
τοῦτον,
οἱ
δ´
ὡς
ἐκεῖνον |
[6] |
καὶ
ἀπεστρέφοντο
καὶ
δῆλοι
ἦσαν
|
ὥς |
τινα
πατραλοίαν
καὶ
ἐναγῆ
μυσαττόμενοι. |
[7] |
ὑπεξανίσταντο
πάντες
αὐτῷ
καὶ
ἐδεξιοῦντο
|
ὥς |
τινα
τῶν
κρειττόνων,
καὶ
ὅλως |
[22] |
τῷ
μαθητῇ
Παμμένει
δειπνῆσαι
πολυτελές,
|
ὥς |
φασι,
δεῖπνον
δυνάμενος
οὐκ
ἐπένευσα |
[37] |
δὲ
ἀφιλονίκως
ἐρεῖτε
καὶ
ἀκούσεσθε
|
ὥσπερ |
ἀμέλει
καὶ
παρὰ
τῷ
ἡμετέρῳ |
[43] |
Ἕρμωνα
καὶ
Ζηνόθεμιν
ἅμα
κατέκειντο,
|
ὥσπερ
|
εἴρηται,
ὁ
μὲν
ὑπεράνω
ὁ |
[18] |
τι
βιβλίον.
~Διαλιπόντων
δὲ
ὀλίγον,
|
ὥσπερ |
εἰώθασι,
τῶν
παρακομιζόντων
τὰ
ὄψα |
[14] |
τοὔδαφος
καταβαλὼν
ἑαυτὸν
ἔκειτο
ἡμίγυμνος,
|
ὥσπερ |
ἠπειλήκει,
πήξας
τὸν
ἀγκῶνα
ὀρθόν, |
[31] |
φθάσῃ
ὁ
πρεσβύτης
ὑπὸ
λιμοῦ
|
ὥσπερ |
ὁ
Μελέαγρος
ἀπομαρανθείς.
καίτοι
οὐδὲν |
[13] |
ἐν
κύκλῳ
ὁ
Ἀλκιδάμας
ἐδείπνει
|
ὥσπερ |
οἱ
Σκύθαι
πρὸς
τὴν
ἀφθονωτέραν |
[17] |
παγγέλοιον
ἀποτελεῖσθαι,
μάλιστα
δ´
ἐκεῖνα
|
ὥσπερ |
προμαντευόμενος
τὰ
μέλλοντα,
σὺν
δ´ |
[32] |
ἦ
δ´
ὃς
ὁ
Κλεόδημος,
|
ὥσπερ |
σύ,
οὐδὲ
τοῦ
ξένου
μαθητοῦ |
[35] |
ἐπιστολὴν
ἐμβαλὼν
ἐς
τὸ
μέσον
|
ὥσπερ |
τι
μῆλον
οὐ
μείω
τῆς
|
[42] |
καὶ
ἀντέσπων
τῆς
ὄρνιθος
ἀντεπειλημμένοι
|
ὥσπερ |
τὸν
Πατρόκλου
νεκρὸν
ἀνθέλκοντες,
καὶ |
[13] |
ἐπὶ
θρόνου
καθίζεσθαι
ἢ
σκίμποδος,
|
ὥσπερ |
ὑμεῖς
ἐπὶ
μαλακῆς
ταύτης
εὐνῆς |
[1] |
ἐπέστη
ὀλίγον
πρὸ
τῶν
τραυμάτων.
|
ὥστε |
θαυμάζω
εἴ
τι
σαφὲς
εἰπεῖν |
[47] |
ἐπειλημμένος,
βοῶν
ἀπόλλυσθαι
ὑπ´
ἀλγηδόνων,
|
ὥστε |
καὶ
τὸν
Ἕρμωνα
καίπερ
ἐν |
[15] |
μὴν
συνεῖδεν,
οἶμαι,
τὸ
νόμισμα,
|
ὥστε |
μὴ
δεξαμένου
ψόφον
αἱ
δύο |
[28] |
ἂν
ἐμπαρασχεῖν
ἑαυτὸν
τοιούτῳ
τινί·
|
ὥστε |
οὐδὲ
τὴν
ἀρχὴν
πειρᾶσθαι
ἠξίου. |
[4] |
αὐτὸ
καὶ
φθάσεις
εἰπὼν
ἅπασιν,
|
ὥστε |
οὐδὲν
ἐμοῦ
δεήσῃ.
~ἀλλ´
ἐκεῖνό |
[31] |
ἐσκευάσθαι
Ἀρισταινέτῳ
ἐς
τὸ
δεῖπνον,
|
ὥστε |
οὐκ
ἄκαιρον
ᾤετο
μεμνῆσθαι
τοῦ |
[2] |
τοιούτων
ἀλλ´
ἐν
σπουδῇ
ἀκροώμενον.
|
ὥστε |
οὐκ
ἂν
φθάνοις
ἑστιῶν
ἡμᾶς |
[29] |
καὶ
Δίφιλον
ἀπέβλεπε
δεδοικότας
καὶ
|
ὠχριῶντας |
καὶ
τῇ
ἀπορίᾳ
τῶν
προσώπων |