Chapitre |
[28] |
τῇ
τοῦ
προσώπου
ἐντάσει.
ὁ
|
γὰρ
|
Ἀρισταίνετος
ἐδόκει
μοι
οὐκ
ἀμελείᾳ |
[2] |
ἥκειν
ἐκέλευε.
καὶ
τὸν
Διόνικον
|
γὰρ |
αὐτὸν
εἰπεῖν
ὡς
αὐτὸς
μὲν |
[11] |
καὶ
πέμματα
καὶ
καρυκείας·
ἅπαντα
|
γὰρ |
ἄφθονα.
ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ |
[17] |
ἦν
τὸ
συμπόσιον·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
Διονυσόδωρος
ὁ
ῥήτωρ
αὑτοῦ
ῥήσεις |
[23] |
παραλιπὼν
ἄλλους
εὐωχεῖς,
εἰκότως·
οὔπω
|
γὰρ |
δύνασαι
διακρίνειν
τὸ
βέλτιον
οὐδὲ |
[26] |
ἐφ´
οὕτως
αἰσχραῖς
αἰτίαις·
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
Δίφιλος
ἄξιος
δύο
ἤδη |
[20] |
καὶ
γελοῖον
διηγήσατο·
ἔφη
μὲν
|
γὰρ |
εἰσελθεῖν
παρ´
αὐτὸν
οὐκ
εἰδὼς |
[33] |
ἐπεπόνθει.
ὁ
Κλεόδημος
δέ—
οὐ
|
γὰρ |
εἶχε
κύλικα—
ἐπιστραφεὶς
προσέπτυσέν
τε |
[46] |
τι
γελοῖον
ἐφωράθη
πεποιηκώς·
σκύφος
|
γὰρ
|
ἐξέπεσεν
ἐκ
τοῦ
κόλπου
ἐξαναστάντος |
[36] |
τῆς
Ἰλιάδος
κακὰ
ἐξεργάσασθαι.
~Οὐ
|
γὰρ |
ἐπαύσαντο
οἱ
ἀμφὶ
τὸν
Ζηνόθεμιν |
[34] |
οἱ
δ´
ἔλεγον
αἰσχίω·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐς
τὸν
οἶνον
ἔτι
ἀναφέρειν |
[40] |
ἔφη,
βαρβαρικὰ
ἡμῖν
ᾄδων·
ποῦ
|
γὰρ
|
εὑρίσκοιμεν
τὸν
ζῆλον
ἐπὶ
τούτου |
[38] |
Διφίλῳ
δὲ
τὰ
ἀμφοῖν,
ὁ
|
γὰρ |
Ζήνων
ἀπεληλύθει.
καὶ
μέμνησό
μοι |
[22] |
πλέον
οὕτως
ἀχαρίστῳ
φανέντι·
ἐμοὶ
|
γὰρ |
ἡ
εὐδαιμονία
οὐκ
ἐν
ὑὸς |
[16] |
~Ὁ
Κυνικὸς
δὲ
Ἀλκιδάμας,
ἐπεπώκει
|
γὰρ |
ἤδη,
πυθόμενος
ἥτις
ἡ
γαμουμένη |
[47] |
μέντοι
Ἀλκιδάμας
αὐτοῦ
ἔμεινεν·
οὐ
|
γὰρ |
ἠδυνήθησαν
ἐκβαλεῖν
τὸν
ἄνδρα,
ἐπεὶ |
[9] |
ἢ
Ἕρμωνα
τὸν
Ἐπικούρειον,
ἱερεὺς
|
γὰρ |
ἦν
τοῖν
ἀνάκοιν
καὶ
γένους |
[25] |
κατὰ
τὸν
Οἰνέα
ἐννόησον·
ὄψει
|
γὰρ |
καὶ
τὴν
Ἄρτεμιν
ἀγανακτοῦσαν,
ὅτι |
[35] |
Ἔριδος
οἱ
ποιηταὶ
λέγουσιν·
οὐ
|
γὰρ |
κληθεῖσαν
αὐτὴν
ἐς
τοῦ
Πηλέως |
[32] |
τὰ
τοιαῦτα
ἡγεῖτο
εἶναι.
Χρυσίππου
|
γὰρ |
μέμνησθε
ὑμεῖς,
ἔφη
ὁ
Ζηνόθεμις |
[19] |
ὁ
κακοδαίμων
ὁ
Σατυρίων—
τοῦτο
|
γὰρ |
ὁ
γελωτοποιὸς
ἐκαλεῖτο—
συστὰς
ἐπαγκρατίαζε. |
[32] |
οὐδὲν
ἂν
πάθοι
δεινόν·
~ἀδιάφορα
|
γὰρ |
ὁ
Χρύσιππος
τὰ
τοιαῦτα
ἡγεῖτο |
[47] |
καίπερ
ἐν
κακοῖς
ὄντα—
δύο
|
γὰρ |
ὀδόντας
ἐξεκέκοπτο—
ἀντιμαρτύρεσθαι
λέγοντα,
Μέμνησο |
[46] |
εἰκός,
μακρῷ
χαλεπώτερον
ἐγεγένητο·
καὶ
|
γὰρ |
οὐ
ῥᾳδίως
εὐπόρησαν
φωτὸς
ἄλλου, |
[33] |
τὸν
πατέρα.
~Καὶ
ἅμα,
ἔτυχε
|
γὰρ |
πίνων,
ὁπόσον
ἔτι
λοιπὸν
ἐν |
[20] |
κινδύνῳ
ἐπινοῆσαι
τοιόνδε·
ἐς
ἀγῶνα
|
γὰρ
|
προκαλέσασθαι
αὐτὸν
ἐπὶ
ῥητῷ
πληγῶν |
[30] |
πάλαι
τινὸς
ἀφορμῆς
δεόμενος—
ἐβούλετο
|
γὰρ |
συμπλακῆναι
τοῖς
Στωϊκοῖς
καὶ
διερρήγνυτο |
[1] |
Φίλων,
ἠπίστατο
Χαρῖνος
ταῦτα;
οὐ
|
γὰρ |
συνεδείπνει
μεθ´
ἡμῶν.
(ΦΙΛΩΝ)
Διονίκου |
[12] |
φανερὸν
οὐδεὶς
ἐτόλμα
λέγειν·
ἐδεδοίκεσαν
|
γὰρ |
τὸν
Ἀλκιδάμαντα,
βοὴν
ἀγαθὸν
ἀτεχνῶς |
[15] |
ἐμοὶ
ἔδοξε,
τοῦ
Ἀρισταινέτου·
μετέστησε
|
γὰρ |
τὸν
παῖδα
μικρὸν
ὕστερον
ἀφανῶς
|
[41] |
ὁ
βέλτιστος,
~Παύσασθε,
ἔφη·
ἐγὼ
|
γὰρ |
ὑμῖν
ἐπιθαλάμιον
ἀναγνώσομαι.
καὶ
ἀρξάμενος |
[40] |
καὶ
παρὰ
τίνι;
Καὶ
σὺ
|
γὰρ |
φθέγγῃ,
κάθαρμα;
εἶπεν
ὁ
Ἴων, |
[48] |
τὰ
δοκηθέντ´
οὐκ
ἐτελέσθη·
ἀπροσδόκητα
|
γὰρ |
ὡς
ἀληθῶς
ἀπέβη
καὶ
ταῦτα. |