Chapitre |
[45] |
δὲ
ἄλλοι
κατέπαυον.
μέγιστον
δὲ
|
ἦν |
ἁπάντων
κακῶν
ὁ
Ἀλκιδάμας,
ἐπεὶ |
[12] |
καὶ
ἀμείνων
ἐδόκει
καὶ
φοβερώτατος
|
ἦν |
ἅπασιν.
~Ὁ
δὲ
Ἀρισταίνετος
ἐπαινέσας |
[34] |
πρόχειρον
ἐκεῖνο,
ὡς
οὐδὲν
ὄφελος
|
ἦν |
ἄρα
ἐπίστασθαι
τὰ
μαθήματα,
εἰ |
[14] |
~καὶ
μέντοι
καὶ
σιτούμενος
ἐνεργὸς
|
ἦν |
ἀρετῆς
πέρι
καὶ
κακίας
μεταξὺ |
[37] |
καὶ
ἐπὶ
πολὺ
τὸ
τοιοῦτον
|
ἦν, |
ἄχρι
δὴ
ὁ
Ἴων
προκύψας |
[41] |
ἐπιθαλάμιον
ἀναγνώσομαι.
καὶ
ἀρξάμενος
ἀνεγίνωσκεν.
|
ἦν |
δὲ
ταῦτα,
εἴ
γε
μέμνημαι, |
[29] |
δὲ
ἐτετάρακτο
καὶ
θορύβου
μεστὸς
|
ἦν, |
ἐκέλευε
δ´
ὅμως
πίνειν
ἡμᾶς |
[26] |
σύνεστιν.
εἰ
δὲ
μὴ
αἰσχρὸν
|
ἦν |
ἐμὲ
λέγειν
τὰ
τοιαῦτα,
κἄν |
[34] |
τύχην
ἕνα
τινὰ
ἔξω
ἁμαρτήματος
|
ἦν |
ἰδεῖν,
ἀλλ´
οἱ
μὲν
ἐποίουν |
[7] |
ὅλως
θεοῦ
ἐπιδημία
τὸ
πρᾶγμα
|
ἦν |
Ἴων
ὁ
θαυμαστὸς
συμπαρών.
~Δέον |
[1] |
καὶ
αὐτός,
οἶμαι,
τῶν
συνδείπνων
|
ἦν. |
(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Καὶ
μάλα·
οὐ
μὴν |
[39] |
εἰκότα.
τὸ
μὲν
οὖν
ἄριστον
|
ἦν |
μὴ
δεῖσθαι
γάμων,
ἀλλὰ
πειθομένους |
[6] |
ἐθέλεις,
οἶμαι,
ἀκοῦσαι
μάλιστα,
Ζηνόθεμις
|
ἦν |
ὁ
πρεσβύτης
ὁ
ἀπὸ
τῆς |
[16] |
καὶ
παράφορον
βλέπων
καὶ
δῆλος
|
ἦν |
οὐκέτι
εἰρήνην
ἄξων.
τάχα
δ´ |
[45] |
ταραχῆς
γε
καὶ
δακρύων
μεστὰ
|
ἦν |
πάντα.
καὶ
αἱ
μὲν
γυναῖκες
|
[17] |
ἐμέθυον
ἤδη
καὶ
βοῆς
μεστὸν
|
ἦν |
τὸ
συμπόσιον·
ὁ
μὲν
γὰρ |
[9] |
Ἕρμωνα
τὸν
Ἐπικούρειον,
ἱερεὺς
γὰρ
|
ἦν |
τοῖν
ἀνάκοιν
καὶ
γένους
τοῦ |
[21] |
τι
ᾠήθημεν,
ἀλλ´
οὐδ´
ἐγγὺς
|
ἦν
|
τούτου·
ἐνεγέγραπτο
γάρ·
~Ἑτοιμοκλῆς
φιλόσοφος |
[19] |
ἐκεῖνος—
καὶ
πάλαι
δὲ
δῆλος
|
ἦν |
φθονῶν
αὐτῷ
εὐδοκιμοῦντι
καὶ
κατέχοντι |
[19] |
ἐπαγκρατίαζε.
καὶ
τὸ
πρᾶγμα
ὑπερήδιστον
|
ἦν, |
φιλόσοφος
ἀνὴρ
γελωτοποιῷ
ἀνταιρόμενος
καὶ |