Chapitre |
[18] |
ἑαυτὸν
καὶ
διαστρέφων,
ὡς
γελοιότερος
|
φανείη, |
καὶ
ἀνάπαιστα
συγκροτῶν
διεξῆλθεν
αἰγυπτιάζων |
[22] |
σοὶ
τὸ
πλέον
οὕτως
ἀχαρίστῳ
|
φανέντι· |
ἐμοὶ
γὰρ
ἡ
εὐδαιμονία
οὐκ |
[12] |
χαρίεντα
ὑποτονθορύζοντες·
ἐς
μέντοι
τὸ
|
φανερὸν |
οὐδεὶς
ἐτόλμα
λέγειν·
ἐδεδοίκεσαν
γὰρ |
[23] |
τὸ
βέλτιον
οὐδὲ
τὴν
καταληπτικὴν
|
φαντασίαν |
ἔχεις.
ἀλλὰ
οἶδα
ὅθεν
μοι |
[32] |
ἂν
ἔξαρνος
γένοιο
μὴ
οὐχὶ
|
φάρμακον |
ἀποδόσθαι
Κρίτωνι
ἐπὶ
τὸν
πατέρα. |
[1] |
~(ΦΙΛΩΝ)
Ποικίλην,
ὦ
Λυκῖνε,
διατριβήν
|
φασι |
γεγενῆσθαι
ὑμῖν
χθὲς
ἐν
Ἀρισταινέτου |
[22] |
μαθητῇ
Παμμένει
δειπνῆσαι
πολυτελές,
ὥς
|
φασι, |
δεῖπνον
δυνάμενος
οὐκ
ἐπένευσα
ἱκετεύοντι, |
[42] |
τῷ
Ζήνωνι
δὴ
ἀπόντι
παραδοθέντα
|
φέρεσθαι |
καὶ
ἔλεγε
μόνῳ
οἱ
παρατεθῆναι |
[22] |
σοῦ
πλουσιωτέρων
ὅμως
οὐδὲ
πώποτε
|
φέρων |
ἐμαυτὸν
ἐπέδωκα
εἰδὼς
τοὺς
ἐπὶ |
[43] |
τῶν
πραχθέντων—
ὁ
δὴ
Ζηνόθεμις,
|
φημί, |
τὴν
παρ´
αὑτῷ
ἀφεὶς
τὴν |
[13] |
καὶ
Διονυσόδωρον.
ὁ
δέ,
Ἄπαγε,
|
φησί, |
γυναικεῖον
λέγεις
καὶ
μαλθακὸν
ἐπὶ |
[25] |
θυσίαν
τοὺς
ἄλλους
θεοὺς
ἑστιῶν.
|
φησὶ |
δὲ
περὶ
αὐτῶν
Ὅμηρος
ὧδέ |
[3] |
συμποσίῳ
καταλιπόντας
ἀπαλλάττεσθαι.
Μισῶ
γάρ,
|
φησὶ |
καὶ
ὁ
ποιητικὸς
λόγος,
μνάμονα |
[9] |
τὴν
ἀπορίαν·
Εἰ
γάρ
με,
|
φησίν, |
ὦ
Ἀρισταίνετε,
δεύτερον
ἄξεις
Ἕρμωνος
|
[2] |
σπουδῇ
ἀκροώμενον.
ὥστε
οὐκ
ἂν
|
φθάνοις
|
ἑστιῶν
ἡμᾶς
ἡδίστην
ταύτην
ἑστίασιν, |
[4] |
σὺ
ἄμεινον
ποιήσεις
αὐτὸ
καὶ
|
φθάσεις |
εἰπὼν
ἅπασιν,
ὥστε
οὐδὲν
ἐμοῦ |
[31] |
τάχιστα
τῶν
ἀπαρχῶν,
μὴ
καὶ
|
φθάσῃ |
ὁ
πρεσβύτης
ὑπὸ
λιμοῦ
ὥσπερ |
[40] |
παρὰ
τίνι;
Καὶ
σὺ
γὰρ
|
φθέγγῃ, |
κάθαρμα;
εἶπεν
ὁ
Ἴων,
καὶ |
[32] |
ὁ
Ζηνόθεμις
ἐπεγείρας
ἑαυτὸν
καὶ
|
φθεγξάμενος |
παμμέγεθες,
ἢ
ἀφ´
ἑνὸς
ἀνδρὸς |
[19] |
καὶ
πάλαι
δὲ
δῆλος
ἦν
|
φθονῶν |
αὐτῷ
εὐδοκιμοῦντι
καὶ
κατέχοντι
τὸ |
[15] |
ἀποληψόμενος
παρὰ
τοῦ
Κλεοδήμου
τὴν
|
φιάλην, |
ὁ
δὲ
τόν
τε
δάκτυλον |
[15] |
δύο,
οἶμαι,
συνανέδωκε
μετὰ
τῆς
|
φιάλης· |
ὁ
παῖς
δὲ
πρὸς
μὲν |
[6] |
μυσαττόμενοι.
οὗτοι
μὲν
αὐτοῦ
Ἀρισταινέτου
|
φίλοι |
καὶ
συνήθεις
ὄντες
παρεκέκληντο
ἐπὶ |
[22] |
ἠξίωσας
ἐναριθμῆσαι
κἀμὲ
τοῖς
ἄλλοις
|
φίλοις, |
ἀλλὰ
μόνος
ἐγώ
σοι
ἄμοιρος, |
[1] |
τὸ
αἷμα
ἐτελεύτησεν
αὐτοῖς
ἡ
|
φιλονικία. |
~(ΦΙΛΩΝ)
Τοιγαροῦν,
ὦ
Λυκῖνε,
καὶ |
[36] |
ἀμφὶ
τὸν
Ζηνόθεμιν
καὶ
Κλεόδημον
|
φιλονικοῦντες, |
ἐπεὶ
μέσος
αὐτῶν
ὁ
Ἀρισταίνετος |
[23] |
εἰπάτω
τις
αὐτῶν,
τί
ἐστὶ
|
φιλοσοφία; |
ἢ
τὰ
πρῶτα
ταῦτα,
τί
|
[5] |
τε
εἶναι
δοκοῦντα
καὶ
πρὸς
|
φιλοσοφίαν |
ὡρμημένον,
ἔτι
δὲ
μόνον
ὄντα |
[26] |
μαθητάς
μου
περισπάσας,
ἀλλ´
ἔγωγε
|
φιλοσοφίας |
αὐτῆς
ἕνεκα
σιωπήσομαι.
~Προσέταξα
δὲ |
[6] |
σοι
λέγοιμι;
οἱ
δὲ
ἀπὸ
|
φιλοσοφίας |
καὶ
λόγων,
οὕσπερ
ἐθέλεις,
οἶμαι, |
[48] |
ἀσφαλὲς
ἄπρακτον
ὄντα
συνεστιᾶσθαι
τοιούτοις
|
φιλοσόφοις. |
|
[19] |
καὶ
τὸ
πρᾶγμα
ὑπερήδιστον
ἦν,
|
φιλόσοφος |
ἀνὴρ
γελωτοποιῷ
ἀνταιρόμενος
καὶ
παίων |
[22] |
ἦν
τούτου·
ἐνεγέγραπτο
γάρ·
~Ἑτοιμοκλῆς
|
φιλόσοφος |
Ἀρισταινέτῳ.
Ὅπως
μὲν
ἔχω
πρὸς |
[5] |
τῷ
Εὐκρίτου
τοῦ
δανειστικοῦ,
τῷ
|
φιλοσοφοῦντι. |
(ΦΙΛΩΝ)
Παγκάλῳ
νὴ
Δία
μειρακίῳ, |
[32] |
ἀφ´
ἑνὸς
ἀνδρὸς
οὐκ
ἐννόμως
|
φιλοσοφοῦντος, |
Ἑτοιμοκλέους
τοῦ
γόητος,
μετρεῖτε
τὸν |
[1] |
τὸ
δεῖπνον
καί
τινας
λόγους
|
φιλοσόφους
|
εἰρῆσθαι
καὶ
ἔριν
οὐ
σμικρὰν |
[39] |
μοι
ὁπόσοι
μὴ
κατὰ
ταὐτὰ
|
φιλοσοφοῦσιν, |
περὶ
γάμων
ἐρῶ
τὰ
εἰκότα. |
[3] |
πολλὴν
τὴν
ἑωλοκρασίαν
κατασκεδάσας
ἀνδρῶν
|
φιλοσόφων. |
ἐγὼ
δέ,
ἄπαγε,
οὐκ
ἄν |
[23] |
ταῦτα,
παρὰ
τῶν
θαυμαστῶν
σου
|
φιλοσόφων, |
Ζηνοθέμιδος
καὶ
Λαβυρίνθου,
ὧν—
ἀπείη |
[34] |
φροντίδας
ἀτενὲς
ἀφορῶντας·
τοσούτων
γοῦν
|
φιλοσόφων |
παρόντων
οὐδὲ
κατὰ
τύχην
ἕνα |
[30] |
καὶ
ἐρωτήσεις
μόνον
καὶ
σχήματα
|
φιλοσόφων, |
τὰ
δ´
ἄλλα
Ἑτοιμοκλεῖς
οἱ |
[15] |
συνεχῶς
περιεσοβεῖτο
ἡ
κύλιξ
καὶ
|
φιλοτησίαι |
καὶ
ὁμιλίαι
καὶ
φῶτα
εἰσεκεκόμιστο. |
[3] |
πρᾶξαι.
~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Νεανικώτερα
ἡμᾶς,
ὦ
|
Φίλων, |
ἀξιοῖς
ἐκφέρειν
ταῦτα
πρὸς
τοὺς
|
[10] |
Διονυσόδωρος
καὶ
ὁ
γραμματικὸς
Ἱστιαῖος.
|
~(ΦΙΛΩΝ) |
Βαβαί,
ὦ
Λυκῖνε,
μουσεῖόν
τι |
[1] |
οὐ
γὰρ
συνεδείπνει
μεθ´
ἡμῶν.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Διονίκου
ἔφη
τοῦ
ἰατροῦ
ἀκοῦσαι. |
[38] |
καὶ
μέμνησό
μοι
τούτων,
ὦ
|
Φίλων, |
διότι
δή
ἐστί
τι
καὶ |
[48] |
~Τοῦτό
σοι
τέλος,
ὦ
καλὲ
|
Φίλων, |
ἐγένετο
τοῦ
συμποσίου,
ἢ
ἄμεινον |
[34] |
δὲ
ταῦτ´
ἐγίνετο,
ποικίλα,
ὦ
|
Φίλων, |
ἐγὼ
πρὸς
ἐμαυτὸν
ἐνενόουν
τὸ |
[4] |
ὅπως
μὴ
πρὸς
πολλοὺς
ἐρεῖς.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Εἰ
μὴ
παντάπασιν
ἐγὼ
ἐπιλέλησμαι |
[21] |
προσελθὼν
πρὸς
τὸν
λύχνον
ἀνεγίνωσκεν.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Ἦ
που,
ὦ
Λυκῖνε,
τῆς |
[1] |
συνουσίαν.
(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Καὶ
πόθεν,
ὦ
|
Φίλων, |
ἠπίστατο
Χαρῖνος
ταῦτα;
οὐ
γὰρ |
[4] |
οὐκ
ἄν
τι
τοιοῦτον
εἴποιμι.
|
~(ΦΙΛΩΝ) |
Θρύπτῃ
ταῦτα,
ὦ
Λυκῖνε.
ἀλλ´ |
[38] |
αὐτοῖς
χρήσιμον
ἐς
τὸν
λόγον.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Μεμνήσομαι
δή.
~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
Ὁ
τοίνυν |
[5] |
Εὐκρίτῳ,
προείλετο
νυμφίον
ἐξ
ἁπάντων.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Οὐ
μικρὰν
λέγεις
αἰτίαν
τὸ |
[5] |
Εὐκρίτου
τοῦ
δανειστικοῦ,
τῷ
φιλοσοφοῦντι.
|
(ΦΙΛΩΝ) |
Παγκάλῳ
νὴ
Δία
μειρακίῳ,
ἁπαλῷ |
[43] |
ὁ
Ζηνόθεμις—
καί
μοι,
ὦ
|
Φίλων, |
πάνυ
πρόσεχε
τὸν
νοῦν,
ὁμοῦ |
[1] |
~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
Η
ΛΑΠΙΘΑΙ.
|
~(ΦΙΛΩΝ) |
Ποικίλην,
ὦ
Λυκῖνε,
διατριβήν
φασι |
[2] |
αἷμα
ἐτελεύτησεν
αὐτοῖς
ἡ
φιλονικία.
|
~(ΦΙΛΩΝ) |
Τοιγαροῦν,
ὦ
Λυκῖνε,
καὶ
ὁ |
[12] |
ὃ
καὶ
ἀμείνων
ἐδόκει
καὶ
|
φοβερώτατος |
ἦν
ἅπασιν.
~Ὁ
δὲ
Ἀρισταίνετος |
[44] |
καὶ
ἡ
νύμφη
δὲ
ἀνεπήδησε
|
φοβηθεῖσα |
περὶ
αὐτοῦ.
ἐν
τοσούτῳ
δὲ |
[14] |
δεξιᾷ,
οἷος
ὁ
παρὰ
τῷ
|
Φόλῳ
|
Ἡρακλῆς
ὑπὸ
τῶν
γραφέων
δείκνυται. |
[47] |
Ἴωνι.
καὶ
οἵ
τε
τραυματίαι
|
φοράδην |
ἐξεκομίζοντο
πονηρῶς
ἔχοντες,
καὶ
μάλιστα |
[20] |
ἀγῶνος·
ἐβεβραδύκει
δέ,
ὡς
ἔφασκε,
|
φρενίτιδι |
ἑαλωκότα
θεραπεύων
Πολυπρέποντα
τὸν
αὐλητήν. |
[34] |
βιβλία
καὶ
τὰς
ἐν
ἐκείνοις
|
φροντίδας |
ἀτενὲς
ἀφορῶντας·
τοσούτων
γοῦν
φιλοσόφων |
[22] |
ἱκετεύοντι,
σοὶ
ὁ
ἀνόητος
ἐμαυτὸν
|
φυλάττων. |
~σὺ
δὲ
ἡμᾶς
παραλιπὼν
ἄλλους |
[16] |
καλοῖτο,
σιωπὴν
παραγγείλας
μεγάλῃ
τῇ
|
φωνῇ |
ἀποβλέψας
ἐς
τὰς
γυναῖκας,
Προπίνω |
[18] |
ἀνάπαιστα
συγκροτῶν
διεξῆλθεν
αἰγυπτιάζων
τῇ
|
φωνῇ, |
καὶ
τέλος
ἐπέσκωπτεν
ἐς
τοὺς |
[15] |
καὶ
φιλοτησίαι
καὶ
ὁμιλίαι
καὶ
|
φῶτα |
εἰσεκεκόμιστο.
ἐν
τοσούτῳ
δ´
ἐγὼ |
[20] |
ξιφίδιον
ἀπορρῖψαι
τάχιστα
διὰ
τῆς
|
φωταγωγοῦ |
ἐς
τὸ
ὕπαιθρον
τῆς
αὐλῆς, |
[46] |
καὶ
γὰρ
οὐ
ῥᾳδίως
εὐπόρησαν
|
φωτὸς |
ἄλλου,
ἀλλὰ
πολλὰ
ἐπράχθη
καὶ |