Chapitre |
[41] |
Ἑλένης.
νυμφίε,
καὶ
σὺ
δὲ
|
χαῖρε, |
κρατερῶν
κράτιστε
ἐφήβων
κρέσσων
Νιρῆος |
[45] |
αἱ
μὲν
γυναῖκες
ἐκώκυον
τῷ
|
Χαιρέᾳ |
περιχυθεῖσαι,
οἱ
δὲ
ἄλλοι
κατέπαυον. |
[7] |
~διὰ
δὲ
τὸν
νυμφίον
τὸν
|
Χαιρέαν |
Ἴων
ὁ
Πλατωνικὸς
συνειστιᾶτο
διδάσκαλος |
[42] |
ἑκάτερος
κἀγὼ
τἀμὰ
καὶ
ὁ
|
Χαιρέας |
ὅσα
ἐκείνῳ
ἔκειτο
καὶ
Ἴων |
[46] |
πρᾶγμα,
ὡς
τὸ
εἰκός,
μακρῷ
|
χαλεπώτερον
|
ἐγεγένητο·
καὶ
γὰρ
οὐ
ῥᾳδίως |
[13] |
συμποσίῳ·
εἰ
δὲ
καὶ
κάμοιμι,
|
χαμαὶ |
τὸν
τρίβωνα
ὑποβαλόμενος
κείσομαι
ἐπ´ |
[28] |
τοῦτο
δὴ
τὸ
τοῦ
λόγου,
|
χανεῖν |
μοι
τὴν
γῆν
ηὐχόμην
ὁρῶν |
[12] |
πρὸς
τὸν
καιρὸν
εὔστοχα
καὶ
|
χαρίεντα |
ὑποτονθορύζοντες·
ἐς
μέντοι
τὸ
φανερὸν |
[26] |
ἐστι
τῷ
μειρακίῳ
καὶ
πρὸς
|
χάριν |
αὐτῷ
σύνεστιν.
εἰ
δὲ
μὴ |
[3] |
Διόνικος
ὀρθῶς
ἐποίησε
πρὸς
τὸν
|
Χαρῖνον |
ταῦτα
ἐξαγορεύσας
καὶ
πολλὴν
τὴν |
[2] |
Τοιγαροῦν,
ὦ
Λυκῖνε,
καὶ
ὁ
|
Χαρῖνος |
αὐτός,
εἰ
βουλοίμεθα
τἀληθῆ
ἀκοῦσαι |
[1] |
αὐτοῖς,
εἰ
δὲ
μὴ
ἐψεύδετο
|
Χαρῖνος, |
καὶ
ἄχρι
τραυμάτων
προχωρῆσαι
τὸ |
[1] |
Καὶ
πόθεν,
ὦ
Φίλων,
ἠπίστατο
|
Χαρῖνος |
ταῦτα;
οὐ
γὰρ
συνεδείπνει
μεθ´ |
[33] |
εἰ
μὴ
Ἀρισταίνετος
ἐπέσχε
τὴν
|
χεῖρα |
καὶ
ὑπερβὰς
τὸν
Ζηνόθεμιν
ἐς |
[35] |
ὑπερενεπίμπλαντο
καὶ
ἐκεκράγεσαν
καὶ
εἰς
|
χεῖρας |
ᾔεσαν.
ὁ
θαυμάσιος
δὲ
Ἀλκιδάμας |
[20] |
σκῦτος
ἔχοντα
ἐς
ὑπτίας
τὰς
|
χεῖρας. |
τέλος
οὖν
ἐν
τοσούτῳ
κινδύνῳ |
[1] |
Λυκῖνε,
διατριβήν
φασι
γεγενῆσθαι
ὑμῖν
|
χθὲς |
ἐν
Ἀρισταινέτου
παρὰ
τὸ
δεῖπνον |
[25] |
Καλυδὼν
μὲν
ἥδε
γαῖα,
Πελοπίας
|
χθονὸς
|
ἐν
ἀντιπόρθμοις,
πεδί´
ἔχους´
εὐδαίμονα. |
[15] |
οἰνοχόον
ὄντα
ὡραῖον
ἰδὼν
ὑπομειδιῶντα—
|
χρὴ |
γάρ,
οἶμαι,
καὶ
ὅσα
πάρεργα |
[11] |
παρεσκεύαστο
ποικίλα.
πλὴν
οὐδὲν
οἶμαι
|
χρὴ |
καὶ
ταῦτα
καταριθμεῖσθαι,
χυμοὺς
καὶ |
[9] |
εἶτα
Ἀρισταίνετος.
εἶτα
ἐνεδοιάζετο
πότερον
|
χρὴ |
πρότερον
Ζηνόθεμιν
τὸν
Στωϊκὸν
ἅτε
|
[26] |
ἂν
ἀληθὲς
ὄν.
ἀλλ´
οὐ
|
χρὴ |
ταράττειν
ἐν
γάμοις
οὐδὲ
διαβάλλειν |
[36] |
δὲ
ἀμυνοῦμαι
ὑμᾶς
ὅντινα
καὶ
|
χρὴ |
τρόπον·
ἀπόκριναί
μοι
οὖν,
ὦ |
[16] |
Ἡρακλέους;
καὶ
μὴν
εὖ
εἰδέναι
|
χρὴ |
ὡς,
ἢν
μὴ
λάβῃ
παρ´ |
[25] |
εὐδαίμονα.
καὶ
Σοφοκλῆς·
συὸς
μέγιστον
|
χρῆμ´ |
ἐπ´
Οἰνέως
γύαις
ἀνῆκε
Λητοῦς |
[36] |
τι
ἀδιάφορον
εἶναι
λέγοντες
τῶν
|
χρημάτων |
τὴν
κτῆσιν
οὐδὲν
ἀλλ´
ἢ |
[38] |
ἐστί
τι
καὶ
ἐν
αὐτοῖς
|
χρήσιμον |
ἐς
τὸν
λόγον.
(ΦΙΛΩΝ)
Μεμνήσομαι |
[21] |
ἡμῖν
ἐπιπαρών,
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ
|
~χρήσιμος |
τοῖς
μετὰ
ταῦτα
γεγενημένος.
παρελθὼν |
[44] |
νυμφίου
τὸ
κρανίον
ἐς
δύο
|
χρηστῷ |
μάλα
καὶ
βαθεῖ
τραύματι.
βοὴ |
[22] |
ἀγανακτῆσαί
μοι
δοκῶ,
ὃς
τοσοῦτον
|
χρόνον |
ὑπ´
ἐμοῦ
λιπαρῶς
τεθεραπευμένος
οὐκ |
[30] |
Τοιαῦτα,
ἔφη,
ἐξεργάζεται
ὁ
καλὸς
|
Χρύσιππος |
καὶ
Ζήνων
ὁ
θαυμαστὸς
καὶ |
[32] |
πάθοι
δεινόν·
~ἀδιάφορα
γὰρ
ὁ
|
Χρύσιππος |
τὰ
τοιαῦτα
ἡγεῖτο
εἶναι.
Χρυσίππου
|
[32] |
Χρύσιππος
τὰ
τοιαῦτα
ἡγεῖτο
εἶναι.
|
Χρυσίππου
|
γὰρ
μέμνησθε
ὑμεῖς,
ἔφη
ὁ |
[14] |
μεταξὺ
διεξιὼν
καὶ
ἐς
τὸν
|
χρυσὸν |
καὶ
τὸν
ἄργυρον
ἀποσκώπτων·
ἠρώτα |
[32] |
ὦ
Ἕρμων,
τοὺς
πλοκάμους
περικέκαρκας
|
χρυσοῦς |
ὄντας
καὶ
δώσεις
δίκην
παραδοθεὶς |
[11] |
οἶμαι
χρὴ
καὶ
ταῦτα
καταριθμεῖσθαι,
|
χυμοὺς
|
καὶ
πέμματα
καὶ
καρυκείας·
ἅπαντα |