HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Lucien, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 47 formes différentes pour 75 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[38]   τὰ παρ´ αὑτῷ ἑκάτερον ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ Στωϊκῷ καὶ

[27]   τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ δόξωμεν ἐπὶ τούτῳ

[16]   εἰδέναι χρὴ ὡς, ἢν μὴ λάβῃ παρ´ ἐμοῦ τὸν σκύφον, οὔποτε

[33]   καὶ τῇ ἀριστερᾷ τοῦ πώγωνος λαβόμενος ἔμελλε παίσειν κατὰ κόρρης, καὶ

[13]   ἐπαινέσας αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον τινὰ λαβόντα καθίζεσθαι παρ´ Ἱστιαῖόν τε καὶ

[6]   καὶ ξὺν αὐτῷ Δίφιλος ὁ Λαβύρινθος ἐπίκλην, διδάσκαλος οὗτος ὢν τοῦ

[23]   θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθου, ὧν— ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια—

[14]   ἀρχὴν ὁ σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε

[17]   δ´ ἀνεγίνωσκε παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν τι βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ

[32]   σύ, οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ λαβὼν τοὐφόδιον παρακαταθήκας ἔπειτα ὤμοσα κατὰ

[38]   ἑκάστῳ καὶ κρέας ὑὸς καὶ λαγῷα καὶ ἰχθὺς ἐκ ταγήνου καὶ

[22]   ἐν ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ ἢ λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος, ἃ παρ´ ἄλλοις

[25]   αὐτῶν Ὅμηρος ὧδέ πως· ἢ λάθετ´ ἢ οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ

[11]   τῷ παιδὶ κατόπιν ἑστῶτι ὀρέγει λανθάνειν οἰόμενος τοὺς ἄλλους, οὐ μεμνημένος

[45]   ὁ γραμματικὸς διαλύειν αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι, εἰς τοὺς ὀδόντας ὑπὸ

[0]   ~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ Η ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε, διατριβήν

[45]   ἔστιν ἐπισφαλὲς διαλύειν τὰ τοιαῦτα. Λαπίθας οὖν καὶ Κενταύρους εἶδες ἄν,

[4]   αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι

[12]   μέντοι τὸ φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν

[26]   δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ λέγειν τὰ τοιαῦτα, κἄν τι προσέθηκα,

[5]   ἐξ ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν λέγεις αἰτίαν τὸ πλουτεῖν τὸν Εὔκριτον.

[13]   ὁ δέ, Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι

[6]   μὲν ἄλλους τί ἄν σοι λέγοιμι; οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ

[40]   ἐγένετο ὡς οὐκ ἐν καιρῷ λεγομένοις. Διονυσόδωρος δέ, Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ

[34]   ἄρα τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον ἀληθὲς ᾖ καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι

[47]   δύο γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα, Μέμνησο μέντοι, ὦ Ζηνόθεμι, ὡς

[36]   καθ´ ὅ τι ἀδιάφορον εἶναι λέγοντες τῶν χρημάτων τὴν κτῆσιν οὐδὲν

[35]   περὶ τῆς Ἔριδος οἱ ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ γὰρ κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς

[24]   καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι λέγων ἐν τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι,

[11]   Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν λέγων, ἐπήκουον γάρ— ὅπως ἐμφορεῖται τῶν

[9]   Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα, καὶ ἅμα λέγων κατεκλίνετο καὶ μετ´ αὐτὸν ὅμως

[36]   τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ ἅμα λέγων τὴν ὀθόνην περισπᾶν ἐπεχείρει, ἣν

[21]   μέσον οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν λέγων τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί

[17]   ἀνεγίνωσκε παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν τι βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ ὀλίγον,

[3]   οἴνῳ καὶ μέθῃ γενόμενα, δέον λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ νομίζειν ἐκεῖνα

[25]   χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις ἀνῆκε Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά σοι

[31]   καὶ φθάσῃ ὁ πρεσβύτης ὑπὸ λιμοῦ ὥσπερ ὁ Μελέαγρος ἀπομαρανθείς. καίτοι

[22]   ὃς τοσοῦτον χρόνον ὑπ´ ἐμοῦ λιπαρῶς τεθεραπευμένος οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ

[34]   ἔτι ἀναφέρειν εἶχον τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος ἔτι

[23]   ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα

[34]   τὸ πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς ἐς μόνα τὰ βιβλία

[34]   γοῦν περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς λόγοις ἑώρων γέλωτα ἐπὶ τῶν πραγμάτων

[37]   παρὰ τῷ ἡμετέρῳ Πλάτωνι ἐν λόγοις ἡ πλείστη διατριβὴ ἐγένετο. πάντες

[23]   κερατίναν ἢ σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον. Ἀλλὰ σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν.

[38]   ἐν αὐτοῖς χρήσιμον ἐς τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ

[3]   γάρ, φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς λόγος, μνάμονα συμπόταν. καὶ οὐδὲ ὁ

[28]   καὶ τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου, χανεῖν μοι τὴν γῆν ηὐχόμην

[2]   εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ

[1]   παρὰ τὸ δεῖπνον καί τινας λόγους φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ

[37]   ἔφη· ἐγὼ γάρ, εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων τῆς παρούσης

[6]   οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ λόγων, οὕσπερ ἐθέλεις, οἶμαι, ἀκοῦσαι μάλιστα,

[20]   Ἱστιαίου παραβύσας ἑαυτὸν ἐδείπνει ὅσα λοιπά, οὐκ ἄνευ θεοῦ τινος ἡμῖν

[33]   ἔτυχε γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι λοιπὸν ἐν τῇ κύλικι, περὶ ἥμισυ

[4]   εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα, ὦ Λυκῖνε. ἀλλ´ οὔτι γε πρὸς ἐμὲ

[1]   Η ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε, διατριβήν φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς

[2]   ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ) Τοιγαροῦν, ὦ Λυκῖνε, καὶ ὁ Χαρῖνος αὐτός, εἰ

[10]   γραμματικὸς Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ Λυκῖνε, μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον διηγῇ

[21]   ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ Λυκῖνε, τῆς νύμφης ἐγκώμιον ἢ ἐπιθαλάμιον,

[5]   τὸν Εὔκριτον. ἀτὰρ οὖν, ὦ Λυκῖνε, τίνες οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)

[5]   οὐ πάνυ καθ´ ὥραν γάμων. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν ἄλλον ἐπιτηδειότερον,

[21]   ἢ ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀμέλει καὶ ἡμεῖς τοιοῦτόν τι

[10]   δὲ οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ, ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ

[1]   αὐτός, οἶμαι, τῶν συνδείπνων ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ μάλα· οὐ μὴν ἐξ

[1]   τέλος αἵματι διαλυθῆναι τὴν συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν, ὦ Φίλων, ἠπίστατο

[4]   πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι γάρ,

[3]   τοῦ ἀκράτου προαχθέντες καὶ πρᾶξαι. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Νεανικώτερα ἡμᾶς, ὦ Φίλων, ἀξιοῖς

[39]   τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ τοίνυν Ἴων, Πρῶτος οὖν

[5]   Ἀρισταίνετος ἀγόμενος γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα ἐξεδίδου

[6]   Λυκῖνε, τίνες οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν ἄλλους τί ἄν

[4]   Εἰ μὴ παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς σὺ ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ

[11]   μεθ´ αὑτόν; δεῖξον οὖν καὶ Λυκίνῳ ταῦτα, ὡς μάρτυς εἴη. ἐγὼ

[36]   οὖσαν παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ ἔμελλε λύσας ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς τὸ ἔδαφος,

[46]   δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ τὸ

[21]   τοῦ Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς τὸν λύχνον ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ

[46]   σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν τις λύχνον ποτὲ κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας μὲν

Chapitre
[38]	τὰ παρ´ αὑτῷ ἑκάτερον ἐχρῆν	λαβεῖν·	Ζηνοθέμιδι δὲ τῷ Στωϊκῷ καὶ
[27]	τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ	λαβεῖν,	μὴ καὶ δόξωμεν ἐπὶ τούτῳ
[16]	εἰδέναι χρὴ ὡς, ἢν μὴ	λάβῃ	παρ´ ἐμοῦ τὸν σκύφον, οὔποτε
[33]	καὶ τῇ ἀριστερᾷ τοῦ πώγωνος	λαβόμενος	ἔμελλε παίσειν κατὰ κόρρης, καὶ
[13]	ἐπαινέσας αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον τινὰ	λαβόντα	καθίζεσθαι παρ´ Ἱστιαῖόν τε καὶ
[6]	καὶ ξὺν αὐτῷ Δίφιλος ὁ	Λαβύρινθος	ἐπίκλην, διδάσκαλος οὗτος ὢν τοῦ
[23]	θαυμαστῶν σου φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ	Λαβυρίνθου,	ὧν— ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια—
[14]	ἀρχὴν ὁ σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει.	λαβὼν	δὲ ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε
[17]	δ´ ἀνεγίνωσκε παρὰ τοῦ παιδὸς	λαβὼν	λεπτόγραμμόν τι βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ
[32]	σύ, οὐδὲ τοῦ ξένου μαθητοῦ	λαβὼν	τοὐφόδιον παρακαταθήκας ἔπειτα ὤμοσα κατὰ
[38]	ἑκάστῳ καὶ κρέας ὑὸς καὶ	λαγῷα	καὶ ἰχθὺς ἐκ ταγήνου καὶ
[22]	ἐν ὑὸς ἀγρίου μοίρᾳ ἢ	λαγωοῦ	ἢ πλακοῦντος, ἃ παρ´ ἄλλοις
[25]	αὐτῶν Ὅμηρος ὧδέ πως· ἢ	λάθετ´	ἢ οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο δὲ
[11]	τῷ παιδὶ κατόπιν ἑστῶτι ὀρέγει	λανθάνειν	οἰόμενος τοὺς ἄλλους, οὐ μεμνημένος
[45]	ὁ γραμματικὸς διαλύειν αὐτοὺς ἐπιχειρῶν,	λάξ,	οἶμαι, εἰς τοὺς ὀδόντας ὑπὸ
[0]	~ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ Η	ΛΑΠΙΘΑΙ.	~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε, διατριβήν
[45]	ἔστιν ἐπισφαλὲς διαλύειν τὰ τοιαῦτα.	Λαπίθας	οὖν καὶ Κενταύρους εἶδες ἄν,
[4]	αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ	λέγε.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι
[12]	μέντοι τὸ φανερὸν οὐδεὶς ἐτόλμα	λέγειν·	ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν
[26]	δὲ μὴ αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ	λέγειν	τὰ τοιαῦτα, κἄν τι προσέθηκα,
[5]	ἐξ ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν	λέγεις	αἰτίαν τὸ πλουτεῖν τὸν Εὔκριτον.
[13]	ὁ δέ, Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον	λέγεις	καὶ μαλθακὸν ἐπὶ θρόνου καθίζεσθαι
[6]	μὲν ἄλλους τί ἄν σοι	λέγοιμι;	οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ
[40]	ἐγένετο ὡς οὐκ ἐν καιρῷ	λεγομένοις.	Διονυσόδωρος δέ, Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ
[34]	ἄρα τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν	λεγόμενον	ἀληθὲς ᾖ καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι
[47]	δύο γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι	λέγοντα,	Μέμνησο μέντοι, ὦ Ζηνόθεμι, ὡς
[36]	καθ´ ὅ τι ἀδιάφορον εἶναι	λέγοντες	τῶν χρημάτων τὴν κτῆσιν οὐδὲν
[35]	περὶ τῆς Ἔριδος οἱ ποιηταὶ	λέγουσιν·	οὐ γὰρ κληθεῖσαν αὐτὴν ἐς
[24]	καταφεύγειν τὴν ἀπολογίαν ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι	λέγων	ἐν τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι,
[11]	Ὁρᾷς, ἔφη, τὸν γέροντα— Ζηνόθεμιν	λέγων,	ἐπήκουον γάρ— ὅπως ἐμφορεῖται τῶν
[9]	Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα, καὶ ἅμα	λέγων	κατεκλίνετο καὶ μετ´ αὐτὸν ὅμως
[36]	τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ ἅμα	λέγων	τὴν ὀθόνην περισπᾶν ἐπεχείρει, ἣν
[21]	μέσον οἰκέτης παρ´ Ἑτοιμοκλέους ἥκειν	λέγων	τοῦ Στωϊκοῦ γραμματίδιον ἔχων κελεῦσαί
[17]	ἀνεγίνωσκε παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν	λεπτόγραμμόν	τι βιβλίον. ~Διαλιπόντων δὲ ὀλίγον,
[3]	οἴνῳ καὶ μέθῃ γενόμενα, δέον	λήθην	ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ νομίζειν ἐκεῖνα
[25]	χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις ἀνῆκε	Λητοῦς	παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά σοι
[31]	καὶ φθάσῃ ὁ πρεσβύτης ὑπὸ	λιμοῦ	ὥσπερ ὁ Μελέαγρος ἀπομαρανθείς. καίτοι
[22]	ὃς τοσοῦτον χρόνον ὑπ´ ἐμοῦ	λιπαρῶς	τεθεραπευμένος οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ
[34]	ἔτι ἀναφέρειν εἶχον τὰ γινόμενα	λογιζόμενος	οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος ἔτι
[23]	ἀπείη δὲ ἡ Ἀδράστεια— συλ–	λογισμῷ	ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα
[34]	τὸ πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν	λογισμῶν	τοὺς ἐς μόνα τὰ βιβλία
[34]	γοῦν περιττοὺς ὄντας ἐν τοῖς	λόγοις	ἑώρων γέλωτα ἐπὶ τῶν πραγμάτων
[37]	παρὰ τῷ ἡμετέρῳ Πλάτωνι ἐν	λόγοις	ἡ πλείστη διατριβὴ ἐγένετο. πάντες
[23]	κερατίναν ἢ σωρείτην ἢ θερίζοντα	λόγον.	Ἀλλὰ σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν.
[38]	ἐν αὐτοῖς χρήσιμον ἐς τὸν	λόγον.	(ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ
[3]	γάρ, φησὶ καὶ ὁ ποιητικὸς	λόγος,	μνάμονα συμπόταν. καὶ οὐδὲ ὁ
[28]	καὶ τοῦτο δὴ τὸ τοῦ	λόγου,	χανεῖν μοι τὴν γῆν ηὐχόμην
[2]	εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς	λόγους	αὐτοὺς ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ
[1]	παρὰ τὸ δεῖπνον καί τινας	λόγους	φιλοσόφους εἰρῆσθαι καὶ ἔριν οὐ
[37]	ἔφη· ἐγὼ γάρ, εἰ δοκεῖ,	λόγων	ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων τῆς παρούσης
[6]	οἱ δὲ ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ	λόγων,	οὕσπερ ἐθέλεις, οἶμαι, ἀκοῦσαι μάλιστα,
[20]	Ἱστιαίου παραβύσας ἑαυτὸν ἐδείπνει ὅσα	λοιπά,	οὐκ ἄνευ θεοῦ τινος ἡμῖν
[33]	ἔτυχε γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι	λοιπὸν	ἐν τῇ κύλικι, περὶ ἥμισυ
[4]	εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα, ὦ	Λυκῖνε.	ἀλλ´ οὔτι γε πρὸς ἐμὲ
[1]	Η ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ	Λυκῖνε,	διατριβήν φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς
[2]	ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ) Τοιγαροῦν, ὦ	Λυκῖνε,	καὶ ὁ Χαρῖνος αὐτός, εἰ
[10]	γραμματικὸς Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ) Βαβαί, ὦ	Λυκῖνε,	μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον διηγῇ
[21]	ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ	Λυκῖνε,	τῆς νύμφης ἐγκώμιον ἢ ἐπιθαλάμιον,
[5]	τὸν Εὔκριτον. ἀτὰρ οὖν, ὦ	Λυκῖνε,	τίνες οἱ δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ)
[5]	οὐ πάνυ καθ´ ὥραν γάμων.	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν ἄλλον ἐπιτηδειότερον,
[21]	ἢ ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν;	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἀμέλει καὶ ἡμεῖς τοιοῦτόν τι
[10]	δὲ οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας.	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἔστι γάρ, ὦ ἑταῖρε, οὐχὶ
[1]	αὐτός, οἶμαι, τῶν συνδείπνων ἦν.	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Καὶ μάλα· οὐ μὴν ἐξ
[1]	τέλος αἵματι διαλυθῆναι τὴν συνουσίαν.	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Καὶ πόθεν, ὦ Φίλων, ἠπίστατο
[4]	πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ λέγε.	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Μηδὲν πρὸς ὀργήν· διηγήσομαι γάρ,
[3]	τοῦ ἀκράτου προαχθέντες καὶ πρᾶξαι.	~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Νεανικώτερα ἡμᾶς, ὦ Φίλων, ἀξιοῖς
[39]	τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι δή.	~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ὁ τοίνυν Ἴων, Πρῶτος οὖν
[5]	Ἀρισταίνετος ἀγόμενος γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς;	(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Οὔκ, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα ἐξεδίδου
[6]	Λυκῖνε, τίνες οἱ δειπνοῦντες ἦσαν;	~(ΛΥΚΙΝΟΣ)	Τοὺς μὲν ἄλλους τί ἄν
[4]	Εἰ μὴ παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι	Λυκίνου,	αὐτὸς σὺ ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ
[11]	μεθ´ αὑτόν; δεῖξον οὖν καὶ	Λυκίνῳ	ταῦτα, ὡς μάρτυς εἴη. ἐγὼ
[36]	οὖσαν παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ ἔμελλε	λύσας	ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς τὸ ἔδαφος,
[46]	δὲ ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ	λυχνίον	σκότος μέγα ἐποίησε, καὶ τὸ
[21]	τοῦ Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς τὸν	λύχνον	ἀνεγίνωσκεν. (ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ
[46]	σκότῳ. καὶ ἐπεὶ παρῆν τις	λύχνον	ποτὲ κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας μὲν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005