Chapitre
[48]	πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ	δ´	ἀέλπτως κραίνουσι θεοί, καὶ τὰ
[12]	μὲν τὸ Ἀφραίνεις Μενέλαε, ὁ	δ´	Ἀλλ´ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε
[30]	μόνον καὶ σχήματα φιλοσόφων, τὰ	δ´	ἄλλα Ἑτοιμοκλεῖς οἱ πλεῖστοι· καὶ
[16]	ἦν οὐκέτι εἰρήνην ἄξων. τάχα	δ´	ἄν τινος καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ,
[17]	εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν. ὁ Ζηνόθεμις	δ´	ἀνεγίνωσκε παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν
[43]	πιοτέραν, ὡς ἔφην, οὖσαν· ὁ	δ´	ἀντεπελάβετο καὶ οὐκ εἴα πλεονεκτεῖν.
[17]	δ´ ἔβαλον ῥινούς· καὶ ἔνθα	δ´	ἄρ´ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ
[43]	ὁ δ´ ὑπ´ αὐτόν· παρέκειτο	δ´	αὐτοῖς τὰ μὲν ἄλλα πάντα
[17]	ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα, σὺν	δ´	ἔβαλον ῥινούς· καὶ ἔνθα δ´
[16]	ὦ Κλεανθί, Ἡρακλέους ἀρχηγέτου. ὡς	δ´	ἐγέλασαν ἐπὶ τούτῳ ἅπαντες, Ἐγελάσατε,
[15]	καὶ φῶτα εἰσεκεκόμιστο. ἐν τοσούτῳ	δ´	ἐγὼ τὸν παρεστῶτα τῷ Κλεοδήμῳ
[17]	μίαν ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι, μάλιστα	δ´	ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος τὰ μέλλοντα,
[34]	οἱ μὲν ἐποίουν αἰσχρά, οἱ	δ´	ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ γὰρ ἐς
[44]	δὲ μέσον ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ	δ´	ἐμάχοντο συμπλακέντες, καὶ ὁ μὲν
[29]	καὶ θορύβου μεστὸς ἦν, ἐκέλευε	δ´	ὅμως πίνειν ἡμᾶς καὶ ἐπειρᾶτο
[37]	ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ, ἦ	δ´	ὃς ὁ Ζηνόθεμις, εἰπέ, ὦ
[9]	τοῦ〉 πάνυ καταπεφρόνηκας. Ἐγέλασα, ἦ	δ´	ὃς ὁ Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα,
[32]	ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ γυναικός, ἦ	δ´	ὃς ὁ Κλεόδημος, ὥσπερ σύ,
[29]	τὴν ἀρχὴν πειρᾶσθαι ἠξίου. ~ἐπεὶ	δ´	οὖν ἐπαύσατό ποτε ὁ οἰκέτης
[43]	μὲν ὑπεράνω ὁ Ζηνόθεμις, ὁ	δ´	ὑπ´ αὐτόν· παρέκειτο δ´ αὐτοῖς
[43]	οἱ μὲν ὡς τοῦτον, οἱ	δ´	ὡς ἐκεῖνον πλὴν μόνου τοῦ
[48]	ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ μορφαὶ τῶν	δαιμονίων,	πολλὰ δ´ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί,
[47]	τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ τῶν	δακρύων	αὖθις εἰς γέλωτα ἐπὶ τῷ
[45]	ἐμέων" πλὴν ταραχῆς γε καὶ	δακρύων	μεστὰ ἦν πάντα. καὶ αἱ
[15]	φιάλην, ὁ δὲ τόν τε	δάκτυλον	ἀπέθλιψεν αὐτοῦ καὶ δραχμὰς δύο,
[15]	παῖς δὲ πρὸς μὲν τὸν	δάκτυλον	θλιβόμενον αὖθις ἐμειδίασεν, οὐ μὴν
[44]	ὁ μὲν Κλεόδημος ὀρθῷ τῷ	δακτύλῳ	τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ Ζηνοθέμιδος ἐξώρυττε
[36]	τοὺς πλουσίους ἀεὶ ἔχετε καὶ	δανείζετε	καὶ τοκογλυφεῖτε καὶ ἐπὶ μισθῷ
[32]	εἰληφέναι, οὐδ´ ἐπὶ τέτταρσι δραχμαῖς	δανείζω,	οὐδὲ ἄγχω τοὺς μαθητάς, ἢν
[5]	τὴν Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου τοῦ	δανειστικοῦ,	τῷ φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ νὴ
[47]	τὸν πόνον. καὶ ὁ νυμφίος	δὲ	ἀκεσαμένου τὸ τραῦμα τοῦ Διονίκου
[2]	μὲν οὐ παραγένοιτο ἅπασι, σὲ	δὲ	ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ
[16]	τὴν παροινίαν ἐνέγκαντος. ~Ὁ Κυνικὸς	δὲ	Ἀλκιδάμας, ἐπεπώκει γὰρ ἤδη, πυθόμενος
[35]	εἰς χεῖρας ᾔεσαν. ὁ θαυμάσιος	δὲ	Ἀλκιδάμας καὶ ἐνούρει ἐν τῷ
[46]	βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος	δὲ	ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς·
[45]	ἐκώκυον τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ	δὲ	ἄλλοι κατέπαυον. μέγιστον δὲ ἦν
[14]	ὁ σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν	δὲ	ἅμα ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε μικρὸν
[36]	εἰ ἐλεγχθείητε ἀμαθεῖς ὄντες, αὔριον	δὲ	ἀμυνοῦμαι ὑμᾶς ὅντινα καὶ χρὴ
[43]	ἂν τὰ μέγιστα ἠδικημένος. ~Οἱ	δὲ	ἀμφὶ τὸν Ἕρμωνα καὶ Ζηνόθεμιν
[44]	αἷμα εἶδε· καὶ ἡ νύμφη	δὲ	ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περὶ αὐτοῦ. ἐν
[3]	ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων. ἐγὼ	δέ,	ἄπαγε, οὐκ ἄν τι τοιοῦτον
[13]	Ἱστιαῖόν τε καὶ Διονυσόδωρον. ὁ	δέ,	Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ
[6]	Ἀρισταινέτου υἱέος τοῦ Ζήνωνος· τῶν	δὲ	ἀπὸ τοῦ περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα
[6]	τί ἄν σοι λέγοιμι; οἱ	δὲ	ἀπὸ φιλοσοφίας καὶ λόγων, οὕσπερ
[13]	καὶ φοβερώτατος ἦν ἅπασιν. ~Ὁ	δὲ	Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον
[30]	τελευταῖον Οἰνεὺς μὲν Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς	δὲ	Ἄρτεμις. Ἡράκλεις, εὔφημα πάντα καὶ
[37]	καταθήσω ἐς τὸ μέσον· ὑμεῖς	δὲ	ἀφιλονίκως ἐρεῖτε καὶ ἀκούσεσθε ὥσπερ
[39]	ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς ἀρετήν· εἰ	δὲ	δεῖ καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ
[25]	ἐγὼ τοῖς παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ	δὲ	δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ,
[19]	αὐτόν, ἀγανακτήσας ἐκεῖνος— καὶ πάλαι	δὲ	δῆλος ἦν φθονῶν αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι
[42]	ὁμοίως καὶ ὁ Κλεόδημος. ὁ	δὲ	Δίφιλος ἠξίου καὶ τὰ τῷ
[19]	δὲ οἱ μὲν ᾐδοῦντο, οἱ	δὲ	ἐγέλων, ἄχρι ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ
[34]	ἐπὶ τῶν πραγμάτων ὀφλισκάνοντας. ἔπειτα	δὲ	εἰσῄει με, μὴ ἄρα τὸ
[44]	τὴν ῥῖνα προσφὺς ἀπέτραγεν, ὁ	δὲ	Ἕρμων τὸν Δίφιλον ἐπὶ ξυμμαχίαν
[29]	τοῦ Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα· ὁ Ἀρισταίνετος	δὲ	ἐτετάρακτο καὶ θορύβου μεστὸς ἦν,
[43]	τὸν Κλεόδημον ὁ Ἕρμων, ὁ	δὲ	Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα καὶ Δίφιλον, καὶ
[23]	Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθου, ὧν— ἀπείη	δὲ	ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ
[8]	Ἴων ὁ θαυμαστὸς συμπαρών. ~Δέον	δὲ	ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν παρόντων,
[23]	ὁ ἀνόητος ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ	δὲ	ἡμᾶς παραλιπὼν ἄλλους εὐωχεῖς, εἰκότως·
[45]	οἱ δὲ ἄλλοι κατέπαυον. μέγιστον	δὲ	ἦν ἁπάντων κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας,
[35]	ἀπὸ τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ	δὲ	ἠσέλγαινον καὶ ἐλοιδοροῦντο καὶ ὑπερενεπίμπλαντο
[17]	τῶν κατόπιν ἐφεστώτων οἰκετῶν, ὁ	δὲ	Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς ἐρραψῴδει ὕστερος
[1]	ἔφη τοῦ ἰατροῦ ἀκοῦσαι. Διόνικος	δὲ	καὶ αὐτός, οἶμαι, τῶν συνδείπνων
[19]	ἄλλοι ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ	δὲ	καὶ εἰς τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν
[15]	ὑπὸ τῶν γραφέων δείκνυται. ~Ἤδη	δὲ	καὶ ἐς τοὺς ἄλλους συνεχῶς
[45]	κεφαλὴν ἀπὸ τοῦ κλιντῆρος. ~ἐτρώθη	δὲ	καὶ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς διαλύειν
[13]	ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ συμποσίῳ· εἰ	δὲ	καὶ κάμοιμι, χαμαὶ τὸν τρίβωνα
[36]	μὴ καλέσειεν ἐπὶ δεῖπνον· εἰ	δὲ	καὶ κληθείητε, τοσαῦτα μὲν ἐσθίοντες,
[29]	ὅτι ἐπιμελήσεται τούτων. μετ´ ὀλίγον	δὲ	καὶ ὁ Ζήνων ὑπεξανέστη ἀφανῶς,
[33]	ἥμισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν αὐτοῖν. ἀπέλαυσε	δὲ	καὶ ὁ Ἴων τῆς γειτονήσεως,
[30]	κελεύσαντος τοῦ πατρός. ~Ὁ Κλεόδημος	δὲ	καὶ πάλαι τινὸς ἀφορμῆς δεόμενος—
[20]	τὸ θύριον σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε	δὲ	καὶ σημεῖα τῶν πληγῶν καὶ
[43]	πιμελεστέρα, οὕτως, οἶμαι, τυχόν. ἔδει	δὲ	καὶ ταύτας ἀναιρεῖσθαι τὴν ἑαυτοῦ
[13]	κατακείμενοι ἑστιᾶσθε πορφυρίδας ὑποβεβλημένοι· ἐγὼ	δὲ	κἂν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν ἅμα
[15]	παιδὸς ἀρνουμένου μὴ ἀποβεβληκέναι, τοῦ	δὲ	Κλεοδήμου, καθ´ ὃν ὁ ψόφος
[25]	λάθετ´ ἢ οὐκ ἐνόησεν, ἀάσατο	δὲ	μέγα θυμῷ· καὶ Εὐριπίδης· Καλυδὼν
[43]	πλὴν μόνου τοῦ Ἴωνος· ἐκεῖνος	δὲ	μέσον ἑαυτὸν ἐφύλαττεν. ~Οἱ δ´
[26]	πρὸς χάριν αὐτῷ σύνεστιν. εἰ	δὲ	μὴ αἰσχρὸν ἦν ἐμὲ λέγειν
[39]	εἰπεῖν καὶ ψυχῆς ἀθανασίας· ἵνα	δὲ	μὴ ἀντιλέγωσί μοι ὁπόσοι μὴ
[1]	σμικρὰν συστῆναι ἐπ´ αὐτοῖς, εἰ	δὲ	μὴ ἐψεύδετο Χαρῖνος, καὶ ἄχρι
[19]	τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν, εἰς	δὲ	μή, κατοίσειν αὐτοῦ ἔφη τὴν
[4]	ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ	δὲ	μὴ λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς
[5]	καὶ πρὸς φιλοσοφίαν ὡρμημένον, ἔτι	δὲ	μόνον ὄντα πλουτοῦντι τῷ Εὐκρίτῳ,
[22]	θορύβους καὶ παροινίας. ἐπὶ σοῦ	δὲ	μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι δοκῶ,
[46]	ἐκκεχυμένον καὶ σκύφους ῥιπτομένους. ~Τέλος	δὲ	ὁ Ἀλκιδάμας ἀνατρέψας τὸ λυχνίον
[44]	φοβηθεῖσα περὶ αὐτοῦ. ἐν τοσούτῳ	δὲ	ὁ Ἀλκιδάμας ἠρίστευεν τῷ Ζηνοθέμιδι
[47]	γάμους ἑορτάσας· καὶ τῶν ἄλλων	δὲ	ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο δὴ τὰ
[11]	ἅπαντα γὰρ ἄφθονα. ἐν τούτῳ	δὲ	ὁ Κλεόδημος ἐπικύψας ἐς τὸν
[44]	Ἕρμωνα, κἀκείνου μὲν ἅμαρτε, παραὶ	δέ	οἱ ἐτράπετ´ ἄλλῃ, διεῖλε δὲ
[19]	ἐν τῷ μέρει. οἱ παρόντες	δὲ	οἱ μὲν ᾐδοῦντο, οἱ δὲ
[15]	ἠρυθρίασαν ἄμφω μάλα σαφῶς. ἠπόρουν	δὲ	οἱ πλησίον οὗτινος εἴη τὰ
[18]	λαβὼν λεπτόγραμμόν τι βιβλίον. ~Διαλιπόντων	δὲ	ὀλίγον, ὥσπερ εἰώθασι, τῶν παρακομιζόντων
[43]	ἴσα, καὶ ἀνείλοντο εἰρηνικῶς· ἡ	δὲ	ὄρνις ἡ πρὸ τοῦ Ἕρμωνος〉
[33]	ἐμαρτύρετο, οἷα ἐπεπόνθει. ὁ Κλεόδημος	δέ—	οὐ γὰρ εἶχε κύλικα— ἐπιστραφεὶς
[10]	ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς μέν, τοὺς	δὲ	οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ)
[11]	ταῦτα, ὡς μάρτυς εἴη. ἐγὼ	δὲ	οὐδὲν ἐδεόμην δείξοντός μοι τοῦ
[16]	δὲ τὴν γνώμην, τὸ σῶμα	δὲ	οὕτω καρτερός· καὶ ἅμα παρεγύμνου
[38]	καὶ ἐξῆν ἀποφέρεσθαι ταῦτα. προὔκειτο	δὲ	οὐχ ἓν ἑκάστῳ πινάκιον, ἀλλ´
[45]	μὴ κατέαξε τὴν βακτηρίαν. ἐγὼ	δὲ	παρὰ τὸν τοῖχον ὀρθὸς ἐφεστὼς
[20]	μὲν αὐτὸς αὐλῆσαι πονηρῶς, μετὰ	δὲ	παραδοὺς τοὺς αὐλοὺς ἐκείνῳ δέξασθαι
[40]	οὐκ ἐν καιρῷ λεγομένοις. Διονυσόδωρος	δέ,	Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ ἡμῖν ᾄδων·
[25]	τοὺς ἄλλους θεοὺς ἑστιῶν. φησὶ	δὲ	περὶ αὐτῶν Ὅμηρος ὧδέ πως·
[15]	μετὰ τῆς φιάλης· ὁ παῖς	δὲ	πρὸς μὲν τὸν δάκτυλον θλιβόμενον
[38]	νυμφίῳ καὶ ἐμοί, τῷ Διφίλῳ	δὲ	τὰ ἀμφοῖν, ὁ γὰρ Ζήνων
[34]	αὐτῷ εἰρήνην ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ	δὲ	ταῦτ´ ἐγίνετο, ποικίλα, ὦ Φίλων,
[41]	ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν. ἦν	δὲ	ταῦτα, εἴ γε μέμνημαι, τὰ
[20]	ἐχόμενον ἤδη τῷ πάθει, τὸν	δὲ	ταχέως ἀναστάντα ἐπικλεῖσαί τε τὴν
[16]	ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος	δὲ	τὴν γνώμην, τὸ σῶμα δὲ
[44]	μὲν τὸ κρανίον, τοῦ Ἕρμωνος	δὲ	τὴν σιαγόνα ἐπέτριψεν καὶ τῶν
[32]	δίκην παραδοθεὶς τῷ δημίῳ, σὺ	δὲ	τὴν Σωστράτου γυναῖκα τοῦ μαθητοῦ
[8]	ὑπὸ τῶν γυναικῶν περιεχομένη· ἐς	δὲ	τὸ ἀντίθυρον ἡ ἄλλη πληθύς,
[36]	κληθείητε, τοσαῦτα μὲν ἐσθίοντες, τοσαῦτα	δὲ	τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ ἅμα
[7]	καὶ ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος. ~διὰ	δὲ	τὸν νυμφίον τὸν Χαιρέαν Ἴων
[15]	τοῦ Κλεοδήμου τὴν φιάλην, ὁ	δὲ	τόν τε δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτοῦ
[44]	δέ οἱ ἐτράπετ´ ἄλλῃ, διεῖλε	δὲ	τοῦ νυμφίου τὸ κρανίον ἐς
[47]	τῇ μὲν τῆς ῥινός, τῇ	δὲ	τοῦ ὀφθαλμοῦ ἐπειλημμένος, βοῶν ἀπόλλυσθαι
[27]	φιλοσοφίας αὐτῆς ἕνεκα σιωπήσομαι. ~Προσέταξα	δὲ	τῷ οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν διδῷς
[38]	αὑτῷ ἑκάτερον ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι	δὲ	τῷ Στωϊκῷ καὶ Ἕρμωνι τῷ
[9]	ὡς ἕκαστος ἀξίας εἶχε. ~καταντικρὺ	δὲ	τῶν γυναικῶν πρῶτος ὁ Εὔκριτος,
[41]	αὐτῆς Ἑλένης. νυμφίε, καὶ σὺ	δὲ	χαῖρε, κρατερῶν κράτιστε ἐφήβων κρέσσων
[23]	σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ	δὲ	ὡς ἂν μόνον τὸ καλὸν
[20]	πολὺ κατόπιν τοῦ ἀγῶνος· ἐβεβραδύκει	δέ,	ὡς ἔφασκε, φρενίτιδι ἑαλωκότα θεραπεύων
[29]	τὸν Ζήνωνα καὶ Δίφιλον ἀπέβλεπε	δεδοικότας	καὶ ὠχριῶντας καὶ τῇ ἀπορίᾳ
[4]	εἰπὼν ἅπασιν, ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ	δεήσῃ.	~ἀλλ´ ἐκεῖνό μοι πρῶτον εἰπέ,
[4]	ἀλλ´ ἥξεις καὶ παρακολουθήσεις καὶ	δεήσῃ.	κἀγὼ θρύψομαι πρὸς σὲ ἐν
[39]	ἂν πρὸς ἀρετήν· εἰ δὲ	δεῖ	καὶ γυναικείου γάμου, κατὰ τὰ
[14]	Φόλῳ Ἡρακλῆς ὑπὸ τῶν γραφέων	δείκνυται.	~Ἤδη δὲ καὶ ἐς τοὺς
[13]	ἐπὶ μαλακῆς ταύτης εὐνῆς μικροῦ	δεῖν	ὕπτιοι κατακείμενοι ἑστιᾶσθε πορφυρίδας ὑποβεβλημένοι·
[46]	ἄλλου, ἀλλὰ πολλὰ ἐπράχθη καὶ	δεινὰ	ἐν τῷ σκότῳ. καὶ ἐπεὶ
[31]	ἀπομαρανθείς. καίτοι οὐδὲν ἂν πάθοι	δεινόν·	~ἀδιάφορα γὰρ ὁ Χρύσιππος τὰ
[11]	οὐ μεμνημένος τῶν μεθ´ αὑτόν;	δεῖξον	οὖν καὶ Λυκίνῳ ταῦτα, ὡς
[11]	εἴη. ἐγὼ δὲ οὐδὲν ἐδεόμην	δείξοντός	μοι τοῦ Ἴωνος, πολὺ πρότερον
[22]	Ἀρισταινέτῳ. Ὅπως μὲν ἔχω πρὸς	δεῖπνα	ὁ παρεληλυθώς μοι βίος ἅπας
[22]	τήμερον παρὰ τῷ μαθητῇ Παμμένει	δειπνῆσαι	πολυτελές, ὥς φασι, δεῖπνον δυνάμενος
[13]	ὑποβεβλημένοι· ἐγὼ δὲ κἂν ὀρθοστάδην	δειπνήσαιμι	ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ συμποσίῳ· εἰ
[22]	Παμμένει δειπνῆσαι πολυτελές, ὥς φασι,	δεῖπνον	δυνάμενος οὐκ ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ
[36]	εἴ τις μὴ καλέσειεν ἐπὶ	δεῖπνον·	εἰ δὲ καὶ κληθείητε, τοσαῦτα
[2]	γέροντες ἐπαρῴνησάν τι παρὰ τὸ	δεῖπνον	εἴτε νέοι, εἰπεῖν τε ὅσα
[6]	καὶ συνήθεις ὄντες παρεκέκληντο ἐπὶ	δεῖπνον	καὶ ξὺν αὐτοῖς ὁ γραμματικὸς
[1]	χθὲς ἐν Ἀρισταινέτου παρὰ τὸ	δεῖπνον	καί τινας λόγους φιλοσόφους εἰρῆσθαι
[38]	εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν τὸ ἐντελὲς ὀνομαζόμενον	δεῖπνον,	μία ὄρνις ἑκάστῳ καὶ κρέας
[31]	τινα ἐσκευάσθαι Ἀρισταινέτῳ ἐς τὸ	δεῖπνον,	ὥστε οὐκ ἄκαιρον ᾤετο μεμνῆσθαι
[27]	ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ ἀντὶ τοῦ	δείπνου	ἀπολογία γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ
[25]	τοῖς παροῦσιν ἀπολελόγημαι. ~Εἰ δὲ	δείπνου	ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι δοκῶ, τὸ
[5]	οὖν, ὦ Λυκῖνε, τίνες οἱ	δειπνοῦντες	ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν ἄλλους
[39]	μὲν οὖν ἄριστον ἦν μὴ	δεῖσθαι	γάμων, ἀλλὰ πειθομένους Πλάτωνι καὶ
[15]	οἶμαι, τὸ νόμισμα, ὥστε μὴ	δεξαμένου	ψόφον αἱ δύο δραχμαὶ παρέσχον
[20]	δὲ παραδοὺς τοὺς αὐλοὺς ἐκείνῳ	δέξασθαι	παρ´ αὐτοῦ τὸ σκῦτος· καὶ
[8]	κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν παρόντων, ἐν	δεξιᾷ	μὲν εἰσιόντων αἱ γυναῖκες ὅλον
[14]	ἅμα τὸν σκύφον ἐν τῇ	δεξιᾷ,	οἷος ὁ παρὰ τῷ Φόλῳ
[15]	ἅπαντας, ἀλλὰ μὴ κατέσβη αὐτίκα,	δεξιῶς	πάνυ τοῦ Ἀρισταινέτου τὴν παροινίαν
[30]	δὲ καὶ πάλαι τινὸς ἀφορμῆς	δεόμενος—	ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς
[8]	ἦν Ἴων ὁ θαυμαστὸς συμπαρών.	~Δέον	δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι ἁπάντων σχεδὸν
[3]	ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ γενόμενα,	δέον	λήθην ποιήσασθαι αὐτῶν καὶ νομίζειν
[21]	ἔχων κελεῦσαί οἱ ἔφη τὸν	δεσπότην	ἐν τῷ κοινῷ ἀναγνόντα εἰς
[9]	γάρ με, φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε,	δεύτερον	ἄξεις Ἕρμωνος τουτουί, ἀνδρός, ἵνα
[42]	ἠξίου καὶ τὰ τῷ Ζήνωνι	δὴ	ἀπόντι παραδοθέντα φέρεσθαι καὶ ἔλεγε
[41]	Νιρῆος καὶ Θέτιδος παϊδός. ἄμμες	δὴ	αὖθ´ ὑμῖν τοῦτον θαλαμήϊον ὕμνον
[38]	μοι τούτων, ὦ Φίλων, διότι	δή	ἐστί τι καὶ ἐν αὐτοῖς
[43]	τῷ κεφαλαίῳ τῶν πραχθέντων— ὁ	δὴ	Ζηνόθεμις, φημί, τὴν παρ´ αὑτῷ
[32]	καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς ἄνδρας; τίνες	δὴ	καὶ ὄντες ὑμεῖς ἐρεῖτε ταῦτα;
[38]	ἐς τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ) Μεμνήσομαι	δή.	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ὁ τοίνυν Ἴων, Πρῶτος
[37]	πολὺ τὸ τοιοῦτον ἦν, ἄχρι	δὴ	ὁ Ἴων προκύψας εἰς τὸ
[19]	αὐτοῦ ἔφη τὴν βακτηρίαν. οὕτω	δὴ	ὁ κακοδαίμων ὁ Σατυρίων— τοῦτο
[47]	ἄλλων δὲ ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο	δὴ	τὰ δυνατά, καὶ καθευδήσοντες ἀπήγοντο
[28]	περιεχεῖτο ὑπ´ αἰδοῦς, καὶ τοῦτο	δὴ	τὸ τοῦ λόγου, χανεῖν μοι
[6]	οἱ Στωϊκοὶ καὶ ἀπεστρέφοντο καὶ	δῆλοι	ἦσαν ὥς τινα πατραλοίαν καὶ
[16]	δριμὺ καὶ παράφορον βλέπων καὶ	δῆλος	ἦν οὐκέτι εἰρήνην ἄξων. τάχα
[19]	ἀγανακτήσας ἐκεῖνος— καὶ πάλαι δὲ	δῆλος	ἦν φθονῶν αὐτῷ εὐδοκιμοῦντι καὶ
[32]	καὶ δώσεις δίκην παραδοθεὶς τῷ	δημίῳ,	σὺ δὲ τὴν Σωστράτου γυναῖκα
[31]	πάντα καὶ ἑορτῇ πρέποντα. ~Νὴ	Δί´,	εἶπεν ὁ Ἕρμων ὑπερκατακείμενος· ἀκηκόει
[7]	Ἱστιαῖος καὶ ὁ ῥήτωρ Διονυσόδωρος.	~διὰ	δὲ τὸν νυμφίον τὸν Χαιρέαν
[41]	ἥ γ´ Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι	δῖα	Κλεανθὶς ἄνασς´ ἐτρέφετ´ ἐνδυκέως, προὔχους´
[5]	τῷ φιλοσοφοῦντι. (ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ νὴ	Δία	μειρακίῳ, ἁπαλῷ γε μὴν ἔτι
[20]	καὶ τὸ ξιφίδιον ἀπορρῖψαι τάχιστα	διὰ	τῆς φωταγωγοῦ ἐς τὸ ὕπαιθρον
[36]	σκοπεῖτε ὡς πλείω κτήσεσθε καὶ	διὰ	τοῦτο ἀμφὶ τοὺς πλουσίους ἀεὶ
[26]	χρὴ ταράττειν ἐν γάμοις οὐδὲ	διαβάλλειν	ἄλλους, καὶ μάλιστα ἐφ´ οὕτως
[27]	ἐλάφου ἢ σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ	διακομίσειεν	καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου ἀπολογία
[42]	παρατεθῆναι αὐτὰ καὶ πρὸς τοὺς	διακόνους	ἐμάχετο, καὶ ἀντέσπων τῆς ὄρνιθος
[23]	εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω γὰρ δύνασαι	διακρίνειν	τὸ βέλτιον οὐδὲ τὴν καταληπτικὴν
[28]	δοκοῦντα. ἐθαύμαζον οὖν οἷος ὢν	διαλάθοι	αὐτοὺς ἐξαπατωμένους τῷ πώγωνι καὶ
[18]	παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν τι βιβλίον.	~Διαλιπόντων	δὲ ὀλίγον, ὥσπερ εἰώθασι, τῶν
[45]	δὲ καὶ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς	διαλύειν	αὐτοὺς ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι, εἰς
[45]	Ἱστιαίου διδαχθείς, ὡς ἔστιν ἐπισφαλὲς	διαλύειν	τὰ τοιαῦτα. Λαπίθας οὖν καὶ
[1]	τὸ πρᾶγμα καὶ τέλος αἵματι	διαλυθῆναι	τὴν συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ πόθεν,
[33]	τὸ μέσον αὐτοῖν κατεκλίθη, ὡς	διασταῖεν	ὑπὸ διατειχίσματι αὐτῷ εἰρήνην ἄγοντες.
[18]	ὠρχήσατό τε κατακλῶν ἑαυτὸν καὶ	διαστρέφων,	ὡς γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα
[33]	αὐτοῖν κατεκλίθη, ὡς διασταῖεν ὑπὸ	διατειχίσματι	αὐτῷ εἰρήνην ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ
[29]	πίνειν ἡμᾶς καὶ ἐπειρᾶτο εὖ	διατίθεσθαι	τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ
[37]	Πλάτωνι ἐν λόγοις ἡ πλείστη	διατριβὴ	ἐγένετο. πάντες ἐπῄνεσαν οἱ παρόντες,
[1]	ΛΑΠΙΘΑΙ. ~(ΦΙΛΩΝ) Ποικίλην, ὦ Λυκῖνε,	διατριβήν	φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς ἐν
[23]	ἢ τὰ πρῶτα ταῦτα, τί	διαφέρει	σχέσις ἕξεως; ἵνα μὴ τῶν
[15]	τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ ἔφθη	διαφοιτῆσαν	εἰς ἅπαντας, ἀλλὰ μὴ κατέσβη
[18]	ὡς ἔτι μᾶλλον οἱ συμπόται	διαχυθεῖεν.	καὶ παρῆλθεν ἄμορφός τις ἐξυρημένος
[7]	Χαιρέαν Ἴων ὁ Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο	διδάσκαλος	αὐτοῦ ὤν, σεμνός τις ἰδεῖν
[6]	αὐτῷ Δίφιλος ὁ Λαβύρινθος ἐπίκλην,	διδάσκαλος	οὗτος ὢν τοῦ Ἀρισταινέτου υἱέος
[45]	ἀναμιγνὺς ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ Ἱστιαίου	διδαχθείς,	ὡς ἔστιν ἐπισφαλὲς διαλύειν τὰ
[27]	δὲ τῷ οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν	διδῷς	αὐτῷ μοῖράν τινα ἢ συὸς
[44]	παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ´ ἄλλῃ,	διεῖλε	δὲ τοῦ νυμφίου τὸ κρανίον
[47]	ἔλεγε τοῦτο πεποιηκέναι. ~Ἐπὶ τούτοις	διελύθη	τὸ συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ τῶν
[15]	καὶ τῷ Κλεοδήμῳ τινὰ παραστῆναι	διένευσε	τῶν ἐξώρων ἤδη καὶ καρτερῶν,
[14]	δυναμένων. ἀλλ´ ἐκεῖνον μὲν ἤδη	διενοχλοῦντα	ἔπαυσεν ἐς τὸ παρὸν Ἀρισταίνετος
[17]	αὑτοῦ ῥήσεις τινὰς ἐν μέρει	διεξῄει	καὶ ἐπῃνεῖτο ὑπὸ τῶν κατόπιν
[18]	γελοιότερος φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν	διεξῆλθεν	αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καὶ τέλος
[14]	ἀρετῆς πέρι καὶ κακίας μεταξὺ	διεξιὼν	καὶ ἐς τὸν χρυσὸν καὶ
[30]	γὰρ συμπλακῆναι τοῖς Στωϊκοῖς καὶ	διερρήγνυτο	οὐκ ἔχων ἀρχὴν εὔλογον— τότε
[10]	Λυκῖνε, μουσεῖόν τι τὸ συμπόσιον	διηγῇ	σοφῶν ἀνδρῶν τῶν πλείστων, καὶ
[20]	αὐλητήν. καί τι καὶ γελοῖον	διηγήσατο·	ἔφη μὲν γὰρ εἰσελθεῖν παρ´
[20]	εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ ἐπὶ τῇ	διηγήσει	πλησίον τοῦ Ἱστιαίου παραβύσας ἑαυτὸν
[4]	λέγε. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Μηδὲν πρὸς ὀργήν·	διηγήσομαι	γάρ, ἐπείπερ οὕτως προθυμῇ, ἀλλ´
[3]	πρὸς τοὺς πολλοὺς καὶ ἐπεξιέναι	διηγουμένους	πράγματα ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ
[32]	περικέκαρκας χρυσοῦς ὄντας καὶ δώσεις	δίκην	παραδοθεὶς τῷ δημίῳ, σὺ δὲ
[2]	ἡμᾶς ἥκειν ἐκέλευε. καὶ τὸν	Διόνικον	γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν ὡς αὐτὸς
[1]	Διονίκου ἔφη τοῦ ἰατροῦ ἀκοῦσαι.	Διόνικος	δὲ καὶ αὐτός, οἶμαι, τῶν
[20]	πολὺς ἐξεχύθη ἐπ´ αὐτοῖς. ~Ἐνταῦθα	Διόνικος	ἐπεισῆλθεν ὁ ἰατρὸς οὐ πολὺ
[47]	καὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁ	Διόνικος	ἐπεμελεῖτο δὴ τὰ δυνατά, καὶ
[3]	μνάμονα συμπόταν. καὶ οὐδὲ ὁ	Διόνικος	ὀρθῶς ἐποίησε πρὸς τὸν Χαρῖνον
[20]	τοῦ προσώπου. Καὶ ὁ μὲν	Διόνικος	οὐ μεῖον εὐδοκιμήσας τοῦ γελωτοποιοῦ
[47]	δὲ ἀκεσαμένου τὸ τραῦμα τοῦ	Διονίκου	ἀπήγετο ἐς τὴν οἰκίαν ταινίαις
[1]	γὰρ συνεδείπνει μεθ´ ἡμῶν. (ΦΙΛΩΝ)	Διονίκου	ἔφη τοῦ ἰατροῦ ἀκοῦσαι. Διόνικος
[13]	καθίζεσθαι παρ´ Ἱστιαῖόν τε καὶ	Διονυσόδωρον.	ὁ δέ, Ἄπαγε, φησί, γυναικεῖον
[40]	κάθαρμα; εἶπεν ὁ Ἴων, καὶ	Διονυσόδωρος	ἀντελοιδορεῖτο τὰ εἰκότα. ἀλλ´ ὁ
[46]	πρὸς βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ σπουδάζων,	Διονυσόδωρος	δὲ ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθη
[40]	ὡς οὐκ ἐν καιρῷ λεγομένοις.	Διονυσόδωρος	δέ, Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ ἡμῖν
[6]	γραμματικὸς Ἱστιαῖος καὶ ὁ ῥήτωρ	Διονυσόδωρος.	~διὰ δὲ τὸν νυμφίον τὸν
[9]	ὁ μαθητής, εἶτα ὁ ῥήτωρ	Διονυσόδωρος	καὶ ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος. ~(ΦΙΛΩΝ)
[17]	τὸ συμπόσιον· ὁ μὲν γὰρ	Διονυσόδωρος	ὁ ῥήτωρ αὑτοῦ ῥήσεις τινὰς
[47]	γέλωτα ἐπὶ τῷ Ἀλκιδάμαντι καὶ	Διονυσοδώρῳ	καὶ Ἴωνι. καὶ οἵ τε
[3]	ἐκεῖνα πάντα θεοῦ ἔργα τοῦ	Διονύσου	εἶναι, ὃς οὐκ οἶδα εἴ
[32]	ταῦτα; οὐ σὺ μὲν τῶν	Διοσκούρων	ἤδη, ὦ Ἕρμων, τοὺς πλοκάμους
[38]	μέμνησό μοι τούτων, ὦ Φίλων,	διότι	δή ἐστί τι καὶ ἐν
[24]	ἐν τοσούτῳ θορύβῳ καὶ πράγμασι,	δίς	σε τήμερον προσηγόρευσα καὶ ἕωθεν
[29]	τοὺς ἀμφὶ τὸν Ζήνωνα καὶ	Δίφιλον	ἀπέβλεπε δεδοικότας καὶ ὠχριῶντας καὶ
[45]	τοὺς ὀδόντας ὑπὸ τοῦ Κλεοδήμου	Δίφιλον	εἶναι οἰηθέντος. ἔκειτο οὖν ἄθλιος
[44]	ἀπέτραγεν, ὁ δὲ Ἕρμων τὸν	Δίφιλον	ἐπὶ ξυμμαχίαν ἥκοντα τοῦ Ζηνοθέμιδος
[26]	ὅπως μάθῃς οἷον ἄνδρα παραλιπὼν	Δίφιλον	ἑστιᾷς καὶ τὸν υἱὸν αὐτῷ
[43]	ὁ δὲ Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα καὶ	Δίφιλον,	καὶ συνίσταντο οἱ μὲν ὡς
[26]	αἰσχραῖς αἰτίαις· καὶ γὰρ εἰ	Δίφιλος	ἄξιος δύο ἤδη μαθητάς μου
[42]	καὶ ὁ Κλεόδημος. ὁ δὲ	Δίφιλος	ἠξίου καὶ τὰ τῷ Ζήνωνι
[36]	ἢ σὺ ἢ ὁ κοσμιώτατος	Δίφιλος,	καθ´ ὅ τι ἀδιάφορον εἶναι
[9]	ἐγὼ καὶ παρ´ ἐμὲ ὁ	Δίφιλος	καὶ ὑπ´ αὐτῷ Ζήνων ὁ
[6]	τῆς στοᾶς καὶ ξὺν αὐτῷ	Δίφιλος	ὁ Λαβύρινθος ἐπίκλην, διδάσκαλος οὗτος
[38]	τῷ νυμφίῳ καὶ ἐμοί, τῷ	Διφίλῳ	δὲ τὰ ἀμφοῖν, ὁ γὰρ
[4]	τῷ μέρει· καί, εἴ γε	δοκεῖ,	ἀπίωμεν ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ
[39]	Πρῶτος οὖν ἄρχομαι, ἔφη, εἰ	δοκεῖ.	καὶ μικρὸν ἐπισχών, Ἐχρῆν μὲν
[37]	Παύσασθε, ἔφη· ἐγὼ γάρ, εἰ	δοκεῖ,	λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν ἀξίων τῆς
[4]	ἢ ἐμὲ ἀκοῦσαι, καί μοι	δοκεῖς,	εἰ ἀπορήσειας τῶν ἀκουσομένων, κἂν
[48]	ἀέλπτως κραίνουσι θεοί, καὶ τὰ	δοκηθέντ´	οὐκ ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα γὰρ ὡς
[28]	πολιὸν ἄνθρωπον καὶ σεμνὸν εἶναι	δοκοῦντα.	ἐθαύμαζον οὖν οἷος ὢν διαλάθοι
[5]	τοῦτον οὖν κόσμιόν τε εἶναι	δοκοῦντα	καὶ πρὸς φιλοσοφίαν ὡρμημένον, ἔτι
[39]	γυναικείου γάμου, κατὰ τὰ Πλάτωνι	δοκοῦντα	κοινὰς εἶναι ἐχρῆν τὰς γυναῖκας,
[22]	δὲ μόνου εἰκότως ἀγανακτῆσαί μοι	δοκῶ,	ὃς τοσοῦτον χρόνον ὑπ´ ἐμοῦ
[23]	ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν μοι τάχιστα	δοκῶ	τὰ στόματα. ἢ εἰπάτω τις
[25]	δὲ δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί σοι	δοκῶ,	τὸ κατὰ τὸν Οἰνέα ἐννόησον·
[27]	γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ	δόξωμεν	ἐπὶ τούτῳ πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ
[46]	ἔφη ἀνελόμενον ἐν τῇ ταραχῇ	δοῦναι	αὐτῷ, ὅπως μὴ ἀπόλοιτο, καὶ
[15]	μὴ δεξαμένου ψόφον αἱ δύο	δραχμαὶ	παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν ἄμφω
[32]	μὴ εἰληφέναι, οὐδ´ ἐπὶ τέτταρσι	δραχμαῖς	δανείζω, οὐδὲ ἄγχω τοὺς μαθητάς,
[15]	τε δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτοῦ καὶ	δραχμὰς	δύο, οἶμαι, συνανέδωκε μετὰ τῆς
[16]	συμπόται, καὶ ὃς ἀγανακτήσας ἐπανίστατο	δριμὺ	καὶ παράφορον βλέπων καὶ δῆλος
[20]	κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα ἐπεὶ μὴ	δύναιτο,	παίειν σκῦτος ἔχοντα ἐς ὑπτίας
[22]	δειπνῆσαι πολυτελές, ὥς φασι, δεῖπνον	δυνάμενος	οὐκ ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ ὁ
[14]	τηλικαῦται κύλικες τῶν κεραμεῶν ἴσον	δυναμένων.	ἀλλ´ ἐκεῖνον μὲν ἤδη διενοχλοῦντα
[23]	ἄλλους εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω γὰρ	δύνασαι	διακρίνειν τὸ βέλτιον οὐδὲ τὴν
[47]	ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο δὴ τὰ	δυνατά,	καὶ καθευδήσοντες ἀπήγοντο ἐμοῦντες οἱ
[47]	Ἕρμωνα καίπερ ἐν κακοῖς ὄντα—	δύο	γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο— ἀντιμαρτύρεσθαι λέγοντα,
[15]	ὥστε μὴ δεξαμένου ψόφον αἱ	δύο	δραχμαὶ παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν
[26]	καὶ γὰρ εἰ Δίφιλος ἄξιος	δύο	ἤδη μαθητάς μου περισπάσας, ἀλλ´
[15]	δάκτυλον ἀπέθλιψεν αὐτοῦ καὶ δραχμὰς	δύο,	οἶμαι, συνανέδωκε μετὰ τῆς φιάλης·
[44]	τοῦ νυμφίου τὸ κρανίον ἐς	δύο	χρηστῷ μάλα καὶ βαθεῖ τραύματι.
[30]	ὁ θαυμαστὸς καὶ Κλεάνθης, ῥημάτια	δύστηνα	καὶ ἐρωτήσεις μόνον καὶ σχήματα
[32]	πλοκάμους περικέκαρκας χρυσοῦς ὄντας καὶ	δώσεις	δίκην παραδοθεὶς τῷ δημίῳ, σὺ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005