Chapitre
[3]	τὸ ἀκριβῶς τὰ τοιαῦτα ἐξετάζειν,	ἃ	καλῶς ἔχει ἐν τῷ συμποσίῳ
[22]	μοίρᾳ ἢ λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος,	ἃ	παρ´ ἄλλοις ἀφθόνως ἀπολαύω τὰ
[25]	ἢ λάθετ´ ἢ οὐκ ἐνόησεν,	ἀάσατο	δὲ μέγα θυμῷ· καὶ Εὐριπίδης·
[3]	τῶν αὑτοῦ ὀργίων ἀτέλεστον καὶ	ἀβάκχευτον	περιεῖδεν. ὅρα οὖν μὴ κακοήθων
[12]	ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν	ἀγαθὸν	ἀτεχνῶς ὄντα καὶ κρακτικώτατον κυνῶν
[23]	ὡς ἂν μόνον τὸ καλὸν	ἀγαθὸν	ἡγούμενος εἶναι οἴσω ῥᾳδίως τὴν
[12]	ὁ δ´ Ἀλλ´ οὐκ Ἀτρεΐδῃ	Ἀγαμέμνονι	ἥνδανε θυμῷ, καὶ ἄλλοι〉 ἄλλα
[22]	ἐπὶ σοῦ δὲ μόνου εἰκότως	ἀγανακτῆσαί	μοι δοκῶ, ὃς τοσοῦτον χρόνον
[19]	ἀπέρριψε Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν,	ἀγανακτήσας	ἐκεῖνος— καὶ πάλαι δὲ δῆλος
[16]	ἐγέλασαν οἱ συμπόται, καὶ ὃς	ἀγανακτήσας	ἐπανίστατο δριμὺ καὶ παράφορον βλέπων
[36]	ἡδονῆς ἕνεκα ποιεῖτε καὶ πάσχετε,	ἀγανακτοῦντες	εἴ τις μὴ καλέσειεν ἐπὶ
[25]	ὄψει γὰρ καὶ τὴν Ἄρτεμιν	ἀγανακτοῦσαν,	ὅτι μόνην αὐτὴν οὐ παρέλαβεν
[14]	ἡμίγυμνος, ὥσπερ ἠπειλήκει, πήξας τὸν	ἀγκῶνα	ὀρθόν, ἔχων ἅμα τὸν σκύφον
[13]	τὸν τρίβωνα ὑποβαλόμενος κείσομαι ἐπ´	ἀγκῶνος	οἷον τὸν Ἡρακλέα γράφουσιν. Οὕτως,
[5]	παιδὶ τῷ Ζήνωνι ὁ Ἀρισταίνετος	ἀγόμενος	γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ,
[33]	διασταῖεν ὑπὸ διατειχίσματι αὐτῷ εἰρήνην	ἄγοντες.	~Ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτ´ ἐγίνετο,
[22]	ἡ εὐδαιμονία οὐκ ἐν ὑὸς	ἀγρίου	μοίρᾳ ἢ λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος,
[32]	ἐπὶ τέτταρσι δραχμαῖς δανείζω, οὐδὲ	ἄγχω	τοὺς μαθητάς, ἢν μὴ κατὰ
[10]	ἐπαινῶ, ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν	ἄγων	τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ τῶν
[20]	τοσούτῳ κινδύνῳ ἐπινοῆσαι τοιόνδε· ἐς	ἀγῶνα	γὰρ προκαλέσασθαι αὐτὸν ἐπὶ ῥητῷ
[20]	ἰατρὸς οὐ πολὺ κατόπιν τοῦ	ἀγῶνος·	ἐβεβραδύκει δέ, ὡς ἔφασκε, φρενίτιδι
[32]	καίτοι οὐδὲν ἂν πάθοι δεινόν·	~ἀδιάφορα	γὰρ ὁ Χρύσιππος τὰ τοιαῦτα
[36]	κοσμιώτατος Δίφιλος, καθ´ ὅ τι	ἀδιάφορον	εἶναι λέγοντες τῶν χρημάτων τὴν
[37]	Κλεόδημε, καθ´ ὅ τι οὐκ	ἀδιάφορον	ἡγῇ τὸν πλοῦτον. Οὐ μὲν
[47]	μέντοι, ὦ Ζηνόθεμι, ὡς οὐκ	ἀδιάφορον	ἡγῇ τὸν πόνον. καὶ ὁ
[23]	Λαβυρίνθου, ὧν— ἀπείη δὲ ἡ	Ἀδράστεια—	συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι ἄν
[40]	δέ, Παῦσαι, ἔφη, βαρβαρικὰ ἡμῖν	ᾄδων·	ποῦ γὰρ εὑρίσκοιμεν τὸν ζῆλον
[36]	διὰ τοῦτο ἀμφὶ τοὺς πλουσίους	ἀεὶ	ἔχετε καὶ δανείζετε καὶ τοκογλυφεῖτε
[48]	μορφαὶ τῶν δαιμονίων, πολλὰ δ´	ἀέλπτως	κραίνουσι θεοί, καὶ τὰ δοκηθέντ´
[37]	τε καὶ Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι τῆς	ἀηδίας	οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες. καὶ μετῆλθέν
[39]	καὶ ἀσωμάτων εἰπεῖν καὶ ψυχῆς	ἀθανασίας·	ἵνα δὲ μὴ ἀντιλέγωσί μοι
[45]	Δίφιλον εἶναι οἰηθέντος. ἔκειτο οὖν	ἄθλιος	κατὰ τὸν αὑτοῦ Ὅμηρον αἷμ´
[47]	τὴν νύμφην ἀπάξειν ἔμελλε, πικροὺς	ἄθλιος	τοὺς γάμους ἑορτάσας· καὶ τῶν
[8]	παρόντων, ἐν δεξιᾷ μὲν εἰσιόντων	αἱ	γυναῖκες ὅλον τὸν κλιντῆρα ἐκεῖνον
[15]	νόμισμα, ὥστε μὴ δεξαμένου ψόφον	αἱ	δύο δραχμαὶ παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ
[30]	ἄλλα Ἑτοιμοκλεῖς οἱ πλεῖστοι· καὶ	αἱ	ἐπιστολαὶ ὁρᾶτε ὅπως πρεσβυτικαί, καὶ
[45]	δακρύων μεστὰ ἦν πάντα. καὶ	αἱ	μὲν γυναῖκες ἐκώκυον τῷ Χαιρέᾳ
[44]	καὶ κατεπήδησαν ἐς τὸ μεταίχμιον	αἱ	πολλαί, καὶ μάλιστα ἡ μήτηρ
[14]	τὸν Ἀρισταίνετον, τί βούλονται αὐτῷ	αἱ	τοσαῦται καὶ τηλικαῦται κύλικες τῶν
[18]	φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν	αἰγυπτιάζων	τῇ φωνῇ, καὶ τέλος ἐπέσκωπτεν
[35]	ἐνούρει ἐν τῷ μέσῳ οὐκ	αἰδούμενος	τὰς γυναῖκας. καὶ ἐμοὶ ἐδόκει,
[28]	ἱδρώς τέ μοι περιεχεῖτο ὑπ´	αἰδοῦς,	καὶ τοῦτο δὴ τὸ τοῦ
[45]	ἄθλιος κατὰ τὸν αὑτοῦ Ὅμηρον	αἷμ´	ἐμέων" πλὴν ταραχῆς γε καὶ
[44]	μήτηρ τοῦ μειρακίου, ἐπεὶ τὸ	αἷμα	εἶδε· καὶ ἡ νύμφη δὲ
[45]	εἶδες ἄν, τραπέζας ἀνατρεπομένας καὶ	αἷμα	ἐκκεχυμένον καὶ σκύφους ῥιπτομένους. ~Τέλος
[1]	ἀφ´ ὧν ἀρξαμένη ἐς τὸ	αἷμα	ἐτελεύτησεν αὐτοῖς ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ)
[1]	προχωρῆσαι τὸ πρᾶγμα καὶ τέλος	αἵματι	διαλυθῆναι τὴν συνουσίαν. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Καὶ
[10]	περ τὸ κεφάλαιον ἐξ ἑκάστης	αἱρέσεως	ἀπανθισάμενος, οὐχὶ τοὺς μέν, τοὺς
[32]	ὦ Κλεόδημε, καὶ καταληφθεὶς τὰ	αἴσχιστα	ἔπαθες; οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα
[36]	τῶν Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες αὐτοὶ τὰ	αἴσχιστα	ἡδονῆς ἕνεκα ποιεῖτε καὶ πάσχετε,
[16]	ἑαυτὸν μᾶλλον ἄχρι πρὸς τὸ	αἴσχιστον.	αὖθις ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν οἱ
[34]	ἐποίουν αἰσχρά, οἱ δ´ ἔλεγον	αἰσχίω·	οὐδὲ γὰρ ἐς τὸν οἶνον
[34]	ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ μὲν ἐποίουν	αἰσχρά,	οἱ δ´ ἔλεγον αἰσχίω· οὐδὲ
[26]	ἄλλους, καὶ μάλιστα ἐφ´ οὕτως	αἰσχραῖς	αἰτίαις· καὶ γὰρ εἰ Δίφιλος
[26]	αὐτῷ σύνεστιν. εἰ δὲ μὴ	αἰσχρὸν	ἦν ἐμὲ λέγειν τὰ τοιαῦτα,
[15]	μὲν ὧδέ πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης	αἰσχύνης	αἴτιον ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον,
[26]	καὶ μάλιστα ἐφ´ οὕτως αἰσχραῖς	αἰτίαις·	καὶ γὰρ εἰ Δίφιλος ἄξιος
[5]	ἁπάντων. (ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν λέγεις	αἰτίαν	τὸ πλουτεῖν τὸν Εὔκριτον. ἀτὰρ
[15]	ὧδέ πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης αἰσχύνης	αἴτιον	ἂν〉 τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ
[31]	ἐς τὸ δεῖπνον, ὥστε οὐκ	ἄκαιρον	ᾤετο μεμνῆσθαι τοῦ Καλυδωνίου. ἀλλὰ
[47]	πόνον. καὶ ὁ νυμφίος δὲ	ἀκεσαμένου	τὸ τραῦμα τοῦ Διονίκου ἀπήγετο
[31]	Δί´, εἶπεν ὁ Ἕρμων ὑπερκατακείμενος·	ἀκηκόει	γάρ, οἶμαι, ὗν τινα ἐσκευάσθαι
[12]	καὶ ἐπεισέπαισεν ὁ Κυνικὸς Ἀλκιδάμας	ἄκλητος,	ἐκεῖνο τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν
[1]	(ΦΙΛΩΝ) Διονίκου ἔφη τοῦ ἰατροῦ	ἀκοῦσαι.	Διόνικος δὲ καὶ αὐτός, οἶμαι,
[4]	σε εἰπεῖν οἶδα ἢ ἐμὲ	ἀκοῦσαι,	καί μοι δοκεῖς, εἰ ἀπορήσειας
[2]	Χαρῖνος αὐτός, εἰ βουλοίμεθα τἀληθῆ	ἀκοῦσαι	καὶ ὅπως ἐπράχθη ἕκαστα, παρὰ
[6]	καὶ λόγων, οὕσπερ ἐθέλεις, οἶμαι,	ἀκοῦσαι	μάλιστα, Ζηνόθεμις ἦν ὁ πρεσβύτης
[37]	ὑμεῖς δὲ ἀφιλονίκως ἐρεῖτε καὶ	ἀκούσεσθε	ὥσπερ ἀμέλει καὶ παρὰ τῷ
[4]	μοι δοκεῖς, εἰ ἀπορήσειας τῶν	ἀκουσομένων,	κἂν πρὸς κίονά τινα ἢ
[33]	ἀπεξύετο ἐκ τῆς κεφαλῆς τὸν	ἄκρατον	προνενευκὼς καὶ τοὺς παρόντας ἐμαρτύρετο,
[2]	ὅσα ἥκιστα ἐχρῆν ὑπὸ τοῦ	ἀκράτου	προαχθέντες καὶ πρᾶξαι. ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Νεανικώτερα
[8]	ἐν αὐταῖς ἡ νύμφη πάνυ	ἀκριβῶς	ἐγκεκαλυμμένη, ὑπὸ τῶν γυναικῶν περιεχομένη·
[2]	οὐ παραγένοιτο ἅπασι, σὲ δὲ	ἀκριβῶς	εἰδέναι τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς
[4]	ἐμὲ οὕτως ποιεῖν ἐχρῆν, ὃς	ἀκριβῶς	πολὺ πλέον ἐπιθυμοῦντά σε εἰπεῖν
[3]	κακοήθων τινῶν ἀνθρώπων ᾖ τὸ	ἀκριβῶς	τὰ τοιαῦτα ἐξετάζειν, ἃ καλῶς
[2]	τῶν τοιούτων ἀλλ´ ἐν σπουδῇ	ἀκροώμενον.	ὥστε οὐκ ἂν φθάνοις ἑστιῶν
[47]	ὀφθαλμοῦ ἐπειλημμένος, βοῶν ἀπόλλυσθαι ὑπ´	ἀλγηδόνων,	ὥστε καὶ τὸν Ἕρμωνα καίπερ
[34]	τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον	ἀληθὲς	ᾖ καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι ἀπάγῃ
[26]	τοῦ παιδαγωγοῦ αὐτοῦ μάθοις ἂν	ἀληθὲς	ὄν. ἀλλ´ οὐ χρὴ ταράττειν
[48]	οὐκ ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα γὰρ ὡς	ἀληθῶς	ἀπέβη καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό γε
[16]	γένοιτο οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν	ἀλκήν,	ἐλεύθερος δὲ τὴν γνώμην, τὸ
[12]	ἐτόλμα λέγειν· ἐδεδοίκεσαν γὰρ τὸν	Ἀλκιδάμαντα,	βοὴν ἀγαθὸν ἀτεχνῶς ὄντα καὶ
[43]	ὁ Ἕρμων, ὁ δὲ Ζηνόθεμις	Ἀλκιδάμαντα	καὶ Δίφιλον, καὶ συνίσταντο οἱ
[19]	ἐπεὶ δὲ καὶ εἰς τὸν	Ἀλκιδάμαντα	ὅμοιόν τι ἀπέρριψε Μελιταῖον κυνίδιον
[47]	αὖθις εἰς γέλωτα ἐπὶ τῷ	Ἀλκιδάμαντι	καὶ Διονυσοδώρῳ καὶ Ἴωνι. καὶ
[12]	εἰρήκει καὶ ἐπεισέπαισεν ὁ Κυνικὸς	Ἀλκιδάμας	ἄκλητος, ἐκεῖνο τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος,
[46]	σκύφους ῥιπτομένους. ~Τέλος δὲ ὁ	Ἀλκιδάμας	ἀνατρέψας τὸ λυχνίον σκότος μέγα
[47]	ἐν ταῖς ὁδοῖς. ὁ μέντοι	Ἀλκιδάμας	αὐτοῦ ἔμεινεν· οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν
[13]	τούτου περιιὼν ἐν κύκλῳ ὁ	Ἀλκιδάμας	ἐδείπνει ὥσπερ οἱ Σκύθαι πρὸς
[45]	δὲ ἦν ἁπάντων κακῶν ὁ	Ἀλκιδάμας,	ἐπεὶ ἅπαξ τὸ καθ´ αὑτὸν
[16]	παροινίαν ἐνέγκαντος. ~Ὁ Κυνικὸς δὲ	Ἀλκιδάμας,	ἐπεπώκει γὰρ ἤδη, πυθόμενος ἥτις
[14]	ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ ἅμα ὁ	Ἀλκιδάμας	ἐσίγησε μικρὸν καὶ ἐς τοὔδαφος
[44]	αὐτοῦ. ἐν τοσούτῳ δὲ ὁ	Ἀλκιδάμας	ἠρίστευεν τῷ Ζηνοθέμιδι συμμαχῶν, καὶ
[35]	χεῖρας ᾔεσαν. ὁ θαυμάσιος δὲ	Ἀλκιδάμας	καὶ ἐνούρει ἐν τῷ μέσῳ
[46]	τις λύχνον ποτὲ κομίζων, κατελήφθη	Ἀλκιδάμας	μὲν τὴν αὐλητρίδα ἀπογυμνῶν καὶ
[19]	ἐγέλων, ἄχρι ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ	Ἀλκιδάμας	ὑπὸ συγκεκροτημένου ἀνθρωπίσκου καταγωνισθείς. γέλως
[38]	δὲ οὐχ ἓν ἑκάστῳ πινάκιον,	ἀλλ´	Ἀρισταινέτῳ μὲν καὶ Εὐκρίτῳ ἐπὶ
[35]	οὔτε παροινοῦντες οὔτε ἀσχημονοῦντες ἐφαίνοντο,	ἀλλ´	ἐγέλων μόνον καὶ κατεγίνωσκον αὐτῶν,
[26]	δύο ἤδη μαθητάς μου περισπάσας,	ἀλλ´	ἔγωγε φιλοσοφίας αὐτῆς ἕνεκα σιωπήσομαι.
[32]	κατὰ καιρὸν ἀποδῶσι τοὺς μισθούς.	Ἀλλ´	ἐκεῖνο, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ
[5]	ἅπασιν, ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ δεήσῃ.	~ἀλλ´	ἐκεῖνό μοι πρῶτον εἰπέ, τῷ
[14]	κύλικες τῶν κεραμεῶν ἴσον δυναμένων.	ἀλλ´	ἐκεῖνον μὲν ἤδη διενοχλοῦντα ἔπαυσεν
[2]	ἅτε μὴ παρέργως τῶν τοιούτων	ἀλλ´	ἐν σπουδῇ ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ
[36]	τῶν χρημάτων τὴν κτῆσιν οὐδὲν	ἀλλ´	ἢ τοῦτο ἐξ ἁπάντων σκοπεῖτε
[4]	οὐκ ἐάσεις με ἀνήκοον ἀπελθεῖν,	ἀλλ´	ἥξεις καὶ παρακολουθήσεις καὶ δεήσῃ.
[40]	καὶ Διονυσόδωρος ἀντελοιδορεῖτο τὰ εἰκότα.	ἀλλ´	ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος ὁ βέλτιστος,
[44]	κατέτρωσεν· οὐ μὴν ἀπετράποντο ἐκεῖνοι,	ἀλλ´	ὁ μὲν Κλεόδημος ὀρθῷ τῷ
[36]	ἀπορρίπτειν αὐτὰ ἐς τὸ ἔδαφος,	ἀλλ´	ὁ παῖς οὐκ ἀνῆκε καρτερῶς
[34]	τινὰ ἔξω ἁμαρτήματος ἦν ἰδεῖν,	ἀλλ´	οἱ μὲν ἐποίουν αἰσχρά, οἱ
[4]	διηγήσομαι γάρ, ἐπείπερ οὕτως προθυμῇ,	ἀλλ´	ὅπως μὴ πρὸς πολλοὺς ἐρεῖς.
[32]	σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι αὑτοῖς;	Ἀλλ´	οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς ἐμαυτοῦ
[26]	αὐτοῦ μάθοις ἂν ἀληθὲς ὄν.	ἀλλ´	οὐ χρὴ ταράττειν ἐν γάμοις
[21]	καὶ ἡμεῖς τοιοῦτόν τι ᾠήθημεν,	ἀλλ´	οὐδ´ ἐγγὺς ἦν τούτου· ἐνεγέγραπτο
[12]	τὸ Ἀφραίνεις Μενέλαε, ὁ δ´	Ἀλλ´	οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,
[5]	πάνυ καθ´ ὥραν γάμων. (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἀλλ´	οὐκ εἶχεν ἄλλον ἐπιτηδειότερον, οἶμαι.
[28]	μοι οὐκ ἀμελείᾳ παριδεῖν αὐτόν,	ἀλλ´	οὔποτ´ ἂν ἐλπίσας κληθέντα ἐπινεῦσαι
[4]	~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ ταῦτα, ὦ Λυκῖνε.	ἀλλ´	οὔτι γε πρὸς ἐμὲ οὕτως
[10]	τοὺς μέν, τοὺς δὲ οὔ,	ἀλλὰ	ἀναμὶξ ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ,
[6]	οἱ μαθηταὶ καὶ Κοπίδα καλοῦσιν.	ἀλλὰ	καὶ ὁ Ἐπικούρειος Ἕρμων παρῆν,
[10]	οὐχὶ τῶν πολλῶν τούτων πλουσίων,	ἀλλὰ	καὶ παιδείας μέλει αὐτῷ καὶ
[20]	ἄνευ θεοῦ τινος ἡμῖν ἐπιπαρών,	ἀλλὰ	καὶ πάνυ ~χρήσιμος τοῖς μετὰ
[15]	εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς ἅπαντας,	ἀλλὰ	μὴ κατέσβη αὐτίκα, δεξιῶς πάνυ
[22]	ἐναριθμῆσαι κἀμὲ τοῖς ἄλλοις φίλοις,	ἀλλὰ	μόνος ἐγώ σοι ἄμοιρος, καὶ
[36]	μέσος αὐτῶν ὁ Ἀρισταίνετος ἐγένετο·	ἀλλά,	Νῦν μέν, ἔφη ὁ Κλεόδημος,
[9]	τοῦ πρώτου ἐν τῇ πόλει.	ἀλλὰ	ὁ Ζηνόθεμις ἔλυσε τὴν ἀπορίαν·
[23]	οὐδὲ τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν ἔχεις.	ἀλλὰ	οἶδα ὅθεν μοι ταῦτα, παρὰ
[1]	γε οὐδ´ αὐτὸς ἅπασι παρεγένετο,	ἀλλὰ	ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν ἤδη τῆς
[39]	ἄριστον ἦν μὴ δεῖσθαι γάμων,	ἀλλὰ	πειθομένους Πλάτωνι καὶ Σωκράτει παιδεραστεῖν·
[46]	οὐ ῥᾳδίως εὐπόρησαν φωτὸς ἄλλου,	ἀλλὰ	πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ ἐν
[31]	ἄκαιρον ᾤετο μεμνῆσθαι τοῦ Καλυδωνίου.	ἀλλὰ	πρὸς τῆς Ἑστίας, ὦ Ἀρισταίνετε,
[37]	ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες. Οὔκ,	ἀλλὰ	σύ, ἦ δ´ ὃς ὁ
[37]	τὸν πλοῦτον. Οὐ μὲν οὖν,	ἀλλὰ	σύ. καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ
[23]	ἢ σωρείτην ἢ θερίζοντα λόγον.	Ἀλλὰ	σὺ μὲν ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ
[5]	γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ) Οὔκ,	ἀλλὰ	τὴν θυγατέρα ἐξεδίδου αὐτὸς τὴν
[30]	καὶ σχήματα φιλοσόφων, τὰ δ´	ἄλλα	Ἑτοιμοκλεῖς οἱ πλεῖστοι· καὶ αἱ
[43]	παρέκειτο δ´ αὐτοῖς τὰ μὲν	ἄλλα	πάντα ἴσα, καὶ ἀνείλοντο εἰρηνικῶς·
[12]	Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, καὶ ἄλλοι〉	ἄλλα	πρὸς τὸν καιρὸν εὔστοχα καὶ
[41]	Κλεανθὶς ἄνασς´ ἐτρέφετ´ ἐνδυκέως, προὔχους´	ἀλλάων	πασάων παρθενικάων, κρέσσων τῆς Κυθέρης
[44]	ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ´	ἄλλῃ,	διεῖλε δὲ τοῦ νυμφίου τὸ
[8]	ἐς δὲ τὸ ἀντίθυρον ἡ	ἄλλη	πληθύς, ὡς ἕκαστος ἀξίας εἶχε.
[43]	ἐπὶ τούτοις, καὶ συμπεσόντες ἔπαιον	ἀλλήλους	ταῖς ὄρνισιν αὐταῖς εἰς τὰ
[9]	Ἕρμωνος τουτουί, ἀνδρός, ἵνα μηδὲν	ἄλλο	κακὸν εἴπω, Ἐπικουρείου, ἄπειμι ὅλον
[46]	συνενεχθῆναι αὐτῇ σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ	ἄλλο	τι γελοῖον ἐφωράθη πεποιηκώς· σκύφος
[12]	Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, καὶ	ἄλλοι〉	ἄλλα πρὸς τὸν καιρὸν εὔστοχα
[19]	τοὺς παρόντας. ~οἱ μὲν οὖν	ἄλλοι	ἐγέλων ὁπότε σκωφθεῖεν, ἐπεὶ δὲ
[45]	τῷ Χαιρέᾳ περιχυθεῖσαι, οἱ δὲ	ἄλλοι	κατέπαυον. μέγιστον δὲ ἦν ἁπάντων
[22]	λαγωοῦ ἢ πλακοῦντος, ἃ παρ´	ἄλλοις	ἀφθόνως ἀπολαύω τὰ καθήκοντα εἰδόσιν,
[22]	οὐκ ἠξίωσας ἐναριθμῆσαι κἀμὲ τοῖς	ἄλλοις	φίλοις, ἀλλὰ μόνος ἐγώ σοι
[5]	γάμων. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἀλλ´ οὐκ εἶχεν	ἄλλον	ἐπιτηδειότερον, οἶμαι. τοῦτον οὖν κόσμιόν
[46]	γὰρ οὐ ῥᾳδίως εὐπόρησαν φωτὸς	ἄλλου,	ἀλλὰ πολλὰ ἐπράχθη καὶ δεινὰ
[4]	καί, εἴ γε δοκεῖ, ἀπίωμεν	ἄλλου	αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ
[37]	κατηγοροῦσιν αὐτοὶ ἥδεσθαι ὑπὲρ τοὺς	ἄλλους	ἀξιοῦντες. Οὔκ, ἀλλὰ σύ, ἦ
[23]	φυλάττων. ~σὺ δὲ ἡμᾶς παραλιπὼν	ἄλλους	εὐωχεῖς, εἰκότως· οὔπω γὰρ δύνασαι
[25]	ἐκεῖνος ἐπὶ τὴν θυσίαν τοὺς	ἄλλους	θεοὺς ἑστιῶν. φησὶ δὲ περὶ
[26]	ταράττειν ἐν γάμοις οὐδὲ διαβάλλειν	ἄλλους,	καὶ μάλιστα ἐφ´ οὕτως αἰσχραῖς
[11]	ἑστῶτι ὀρέγει λανθάνειν οἰόμενος τοὺς	ἄλλους,	οὐ μεμνημένος τῶν μεθ´ αὑτόν;
[15]	~Ἤδη δὲ καὶ ἐς τοὺς	ἄλλους	συνεχῶς περιεσοβεῖτο ἡ κύλιξ καὶ
[6]	δειπνοῦντες ἦσαν; ~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν	ἄλλους	τί ἄν σοι λέγοιμι; οἱ
[47]	τοὺς γάμους ἑορτάσας· καὶ τῶν	ἄλλων	δὲ ὁ Διόνικος ἐπεμελεῖτο δὴ
[10]	τοὺς σοφωτάτους ἑστιᾶν πρὸ τῶν	ἄλλων	ἠξίωσεν, ὅ τι περ τὸ
[38]	τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ	ἅμα	εἰσεκεκόμιστο ἡμῖν τὸ ἐντελὲς ὀνομαζόμενον
[33]	Κρίτωνι ἐπὶ τὸν πατέρα. ~Καὶ	ἅμα,	ἔτυχε γὰρ πίνων, ὁπόσον ἔτι
[29]	εὖ διατίθεσθαι τὸ γεγονὸς ὑπομειδιῶν	ἅμα,	καὶ τὸν οἰκέτην ἀπέπεμψεν εἰπὼν
[43]	ἀμφὶ τὸν Ἕρμωνα καὶ Ζηνόθεμιν	ἅμα	κατέκειντο, ὥσπερ εἴρηται, ὁ μὲν
[9]	ὁ Ζηνόθεμις, Ἐπικούρειον ἱερέα, καὶ	ἅμα	λέγων κατεκλίνετο καὶ μετ´ αὐτὸν
[36]	δὲ τοῖς οἰκέταις ἐπιδιδόντες— καὶ	ἅμα	λέγων τὴν ὀθόνην περισπᾶν ἐπεχείρει,
[14]	σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν δὲ	ἅμα	ὁ Ἀλκιδάμας ἐσίγησε μικρὸν καὶ
[12]	πρότερον αὐτὰ ἐκ περιωπῆς ἑωρακώς.	~Ἅμα	οὖν ταῦτα ὁ Κλεόδημος εἰρήκει
[16]	σῶμα δὲ οὕτω καρτερός· καὶ	ἅμα	παρεγύμνου ἑαυτὸν μᾶλλον ἄχρι πρὸς
[9]	σοι τὸ συμπόσιον καταλιπών. καὶ	ἅμα	τὸν παῖδα ἐκάλει καὶ ἐξιόντι
[14]	πήξας τὸν ἀγκῶνα ὀρθόν, ἔχων	ἅμα	τὸν σκύφον ἐν τῇ δεξιᾷ,
[13]	δὲ κἂν ὀρθοστάδην δειπνήσαιμι ἐμπεριπατῶν	ἅμα	τῷ συμποσίῳ· εἰ δὲ καὶ
[36]	ὁ Κλεόδημος, ἱκανόν, εἰ ἐλεγχθείητε	ἀμαθεῖς	ὄντες, αὔριον δὲ ἀμυνοῦμαι ὑμᾶς
[44]	ἐπὶ τὸν Ἕρμωνα, κἀκείνου μὲν	ἅμαρτε,	παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ´ ἄλλῃ,
[34]	κατὰ τύχην ἕνα τινὰ ἔξω	ἁμαρτήματος	ἦν ἰδεῖν, ἀλλ´ οἱ μὲν
[4]	ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου, αὐτὸς σὺ	ἄμεινον	ποιήσεις αὐτὸ καὶ φθάσεις εἰπὼν
[48]	Φίλων, ἐγένετο τοῦ συμποσίου, ἢ	ἄμεινον	τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο ἐπειπεῖν, πολλαὶ
[12]	κυνῶν ἁπάντων, παρ´ ὃ καὶ	ἀμείνων	ἐδόκει καὶ φοβερώτατος ἦν ἅπασιν.
[21]	ἐπιθαλάμιον, οἷα πολλὰ ποιοῦσιν; (ΛΥΚΙΝΟΣ)	Ἀμέλει	καὶ ἡμεῖς τοιοῦτόν τι ᾠήθημεν,
[37]	ἀφιλονίκως ἐρεῖτε καὶ ἀκούσεσθε ὥσπερ	ἀμέλει	καὶ παρὰ τῷ ἡμετέρῳ Πλάτωνι
[28]	γὰρ Ἀρισταίνετος ἐδόκει μοι οὐκ	ἀμελείᾳ	παριδεῖν αὐτόν, ἀλλ´ οὔποτ´ ἂν
[41]	κρέσσων Νιρῆος καὶ Θέτιδος παϊδός.	ἄμμες	δὴ αὖθ´ ὑμῖν τοῦτον θαλαμήϊον
[22]	φίλοις, ἀλλὰ μόνος ἐγώ σοι	ἄμοιρος,	καὶ ταῦτα ἐν γειτόνων οἰκῶν.
[18]	οἱ συμπόται διαχυθεῖεν. καὶ παρῆλθεν	ἄμορφός	τις ἐξυρημένος τὴν κεφαλήν, ὀλίγας
[36]	ἐλεγχθείητε ἀμαθεῖς ὄντες, αὔριον δὲ	ἀμυνοῦμαι	ὑμᾶς ὅντινα καὶ χρὴ τρόπον·
[20]	καὶ σημεῖα τῶν πληγῶν καὶ	ἀμυχάς	τινας ἐπὶ τοῦ προσώπου. Καὶ
[42]	παρακείμενα ἔδει, καὶ ἀνείλοντο οἱ	ἀμφὶ	τὸν Ἀρισταίνετον καὶ Εὔκριτον τὰ
[37]	οἱ παρόντες, καὶ μάλιστα οἱ	ἀμφὶ	τὸν Ἀρισταίνετόν τε καὶ Εὔκριτον,
[43]	τὰ μέγιστα ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ	ἀμφὶ	τὸν Ἕρμωνα καὶ Ζηνόθεμιν ἅμα
[36]	ἐξεργάσασθαι. ~Οὐ γὰρ ἐπαύσαντο οἱ	ἀμφὶ	τὸν Ζηνόθεμιν καὶ Κλεόδημον φιλονικοῦντες,
[29]	μὲν συμπόσιον ἅπαν εἰς τοὺς	ἀμφὶ	τὸν Ζήνωνα καὶ Δίφιλον ἀπέβλεπε
[36]	πλείω κτήσεσθε καὶ διὰ τοῦτο	ἀμφὶ	τοὺς πλουσίους ἀεὶ ἔχετε καὶ
[38]	ἐμοί, τῷ Διφίλῳ δὲ τὰ	ἀμφοῖν,	ὁ γὰρ Ζήνων ἀπεληλύθει. καὶ
[47]	μάλιστα ὁ πρεσβύτης ὁ Ζηνόθεμις	ἀμφοτέραις	τῇ μὲν τῆς ῥινός, τῇ
[41]	τοῦτον θαλαμήϊον ὕμνον ξυνὸν ἐπ´	ἀμφοτέροις	πολλάκις ᾀσόμεθα. ~Γέλωτος οὖν ἐπὶ
[15]	δραχμαὶ παρέσχον ἐκπεσοῦσαι, καὶ ἠρυθρίασαν	ἄμφω	μάλα σαφῶς. ἠπόρουν δὲ οἱ
[45]	παίων τὸν προστυχόντα· καὶ πολλοὶ	ἄν,	εὖ ἴσθι, ἔπεσον εἰ μὴ
[23]	Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ ἀποφράξαι	ἄν	μοι τάχιστα δοκῶ τὰ στόματα.
[6]	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Τοὺς μὲν ἄλλους τί	ἄν	σοι λέγοιμι; οἱ δὲ ἀπὸ
[3]	φιλοσόφων. ἐγὼ δέ, ἄπαγε, οὐκ	ἄν	τι τοιοῦτον εἴποιμι. ~(ΦΙΛΩΝ) Θρύπτῃ
[16]	οὐκέτι εἰρήνην ἄξων. τάχα δ´	ἄν	τινος καθίκετο τῇ βακτηρίᾳ, εἰ
[45]	Λαπίθας οὖν καὶ Κενταύρους εἶδες	ἄν,	τραπέζας ἀνατρεπομένας καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον
[26]	Ζωπύρου τοῦ παιδαγωγοῦ αὐτοῦ μάθοις	ἂν	ἀληθὲς ὄν. ἀλλ´ οὐ χρὴ
[2]	γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς	ἂν〉	ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ παρέργως τῶν
[35]	γυναῖκας. καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς	ἂν	ἄριστά τις εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι
[22]	παρεληλυθώς μοι βίος ἅπας μαρτύριον	ἂν	γένοιτο, ὅς γε ὁσημέραι πολλῶν
[28]	ἀμελείᾳ παριδεῖν αὐτόν, ἀλλ´ οὔποτ´	ἂν	ἐλπίσας κληθέντα ἐπινεῦσαι οὐδ´ ἂν
[28]	ἂν ἐλπίσας κληθέντα ἐπινεῦσαι οὐδ´	ἂν	ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν τοιούτῳ τινί· ὥστε
[32]	ἐκεῖνο, ἔφη ὁ Ζηνόθεμις, οὐκ	ἂν	ἔξαρνος γένοιο μὴ οὐχὶ φάρμακον
[23]	ὄναιο αὐτῶν. ἐγὼ δὲ ὡς	ἂν	μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν ἡγούμενος
[31]	ὁ Μελέαγρος ἀπομαρανθείς. καίτοι οὐδὲν	ἂν	πάθοι δεινόν· ~ἀδιάφορα γὰρ ὁ
[39]	μόνοι γοῦν οἱ τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν	ἂν	πρὸς ἀρετήν· εἰ δὲ δεῖ
[4]	τινα ἢ πρὸς ἀνδριάντα ἡδέως	ἂν	προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων ἀπνευστί.
[42]	ἐπεὶ ἠγανάκτει μετὰ τοῦτο ὡς	ἂν	τὰ μέγιστα ἠδικημένος. ~Οἱ δὲ
[33]	παίσειν κατὰ κόρρης, καὶ ἀπέκτεινεν	ἂν	τὸν γέροντα, εἰ μὴ Ἀρισταίνετος
[15]	πως ἐκεχωρήκει, μεγάλης αἰσχύνης αἴτιον	ἂν〉	τῷ Κλεοδήμῳ γενόμενον, εἰ ἔφθη
[16]	ἐμοῦ τὸν σκύφον, οὔποτε τοιοῦτος	ἂν	υἱὸς αὐτῇ γένοιτο οἷος ἐγώ,
[2]	ἐν σπουδῇ ἀκροώμενον. ὥστε οὐκ	ἂν	φθάνοις ἑστιῶν ἡμᾶς ἡδίστην ταύτην
[28]	τούτῳ πεπομφέναι. ~Τούτων, ὦ ἑταῖρε,	ἀναγινωσκομένων	μεταξὺ ἱδρώς τέ μοι περιεχεῖτο
[29]	οὖν ἐπαύσατό ποτε ὁ οἰκέτης	ἀναγινώσκων,	τὸ μὲν συμπόσιον ἅπαν εἰς
[21]	τὸν δεσπότην ἐν τῷ κοινῷ	ἀναγνόντα	εἰς ἐπήκοον ἅπασιν ὀπίσω αὖθις
[41]	ἔφη· ἐγὼ γὰρ ὑμῖν ἐπιθαλάμιον	ἀναγνώσομαι.	καὶ ἀρξάμενος ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ
[20]	τὴν θύραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον	ἀναδόντα	αὐτῷ τοὺς αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν·
[14]	τῷ παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη σκύφον	ἀναδοῦναι	αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ ἐδόκει
[2]	ὅσῳ νήφοντες ἐν εἰρήνῃ καὶ	ἀναιμωτὶ	ἔξω βέλους ἑστιασόμεθα, εἴτε γέροντες
[43]	τυχόν. ἔδει δὲ καὶ ταύτας	ἀναιρεῖσθαι	τὴν ἑαυτοῦ ἑκάτερον. ἐν τούτῳ
[12]	ἥκοντα" τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς	ἀναίσχυντα	ἐδόκει πεποιηκέναι καὶ ὑπέκρουον τὰ
[24]	τῇ οἰκίᾳ καὶ ἐν τῷ	ἀνακείῳ	θύοντα ὕστερον. ταῦτα ἐγὼ τοῖς
[9]	Ἐπικούρειον, ἱερεὺς γὰρ ἦν τοῖν	ἀνάκοιν	καὶ γένους τοῦ πρώτου ἐν
[17]	τὰ Πινδάρου καὶ Ἡσιόδου καὶ	Ἀνακρέοντος,	ὡς ἐξ ἁπάντων μίαν ᾠδὴν
[45]	ὀρθὸς ἐφεστὼς ἑώρων ἕκαστα οὐκ	ἀναμιγνὺς	ἑαυτὸν ὑπὸ τοῦ Ἱστιαίου διδαχθείς,
[10]	μέν, τοὺς δὲ οὔ, ἀλλὰ	ἀναμὶξ	ἅπαντας. (ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ, ὦ
[33]	ὁ Ἴων τῆς γειτονήσεως, οὐκ	ἀνάξιος	ὤν. ὁ μὲν οὖν Ἕρμων
[18]	διαστρέφων, ὡς γελοιότερος φανείη, καὶ	ἀνάπαιστα	συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ,
[11]	ὅπως ἐμφορεῖται τῶν ὄψων καὶ	ἀναπέπλησται	ζωμοῦ τὸ ἱμάτιον καὶ ὅσα
[20]	ἐπικαλεῖσθαι τοὺς γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν	ἀνασπασάντων	τὸ θύριον σωθῆναι αὐτός. ἐδείκνυε
[41]	Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς	ἄνασς´	ἐτρέφετ´ ἐνδυκέως, προὔχους´ ἀλλάων πασάων
[20]	τῷ πάθει, τὸν δὲ ταχέως	ἀναστάντα	ἐπικλεῖσαί τε τὴν θύραν καὶ
[47]	τὴν κεφαλήν, ἐπὶ τὸ ζεῦγος	ἀνατεθεὶς	ἐφ´ οὗ τὴν νύμφην ἀπάξειν
[45]	καὶ Κενταύρους εἶδες ἄν, τραπέζας	ἀνατρεπομένας	καὶ αἷμα ἐκκεχυμένον καὶ σκύφους
[46]	ῥιπτομένους. ~Τέλος δὲ ὁ Ἀλκιδάμας	ἀνατρέψας	τὸ λυχνίον σκότος μέγα ἐποίησε,
[34]	γὰρ ἐς τὸν οἶνον ἔτι	ἀναφέρειν	εἶχον τὰ γινόμενα λογιζόμενος οἷα
[47]	οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν	ἄνδρα,	ἐπεὶ ἅπαξ καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐπὶ
[26]	ὀλίγα παρεθέμην, ὅπως μάθῃς οἷον	ἄνδρα	παραλιπὼν Δίφιλον ἑστιᾷς καὶ τὸν
[32]	τὸν Κλεάνθην καὶ Ζήνωνα, σοφοὺς	ἄνδρας;	τίνες δὴ καὶ ὄντες ὑμεῖς
[4]	πρὸς κίονά τινα ἢ πρὸς	ἀνδριάντα	ἡδέως ἂν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα
[9]	Ἀρισταίνετε, δεύτερον ἄξεις Ἕρμωνος τουτουί,	ἀνδρός,	ἵνα μηδὲν ἄλλο κακὸν εἴπω,
[32]	φθεγξάμενος παμμέγεθες, ἢ ἀφ´ ἑνὸς	ἀνδρὸς	οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος, Ἑτοιμοκλέους τοῦ
[17]	οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν	ἀνδρῶν.	ὁ Ζηνόθεμις δ´ ἀνεγίνωσκε παρὰ
[39]	Ἐχρῆν μὲν ἴσως, ἔφη, τοιούτων	ἀνδρῶν	παρόντων περὶ ἰδεῶν τε καὶ
[10]	τι τὸ συμπόσιον διηγῇ σοφῶν	ἀνδρῶν	τῶν πλείστων, καὶ ἔγωγε τὸν
[3]	καὶ πολλὴν τὴν ἑωλοκρασίαν κατασκεδάσας	ἀνδρῶν	φιλοσόφων. ἐγὼ δέ, ἄπαγε, οὐκ
[17]	πέλεν ἀνδρῶν. ὁ Ζηνόθεμις δ´	ἀνεγίνωσκε	παρὰ τοῦ παιδὸς λαβὼν λεπτόγραμμόν
[41]	ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ ἀρξάμενος	ἀνεγίνωσκεν.	ἦν δὲ ταῦτα, εἴ γε
[21]	Ἀρισταινέτου προσελθὼν πρὸς τὸν λύχνον	ἀνεγίνωσκεν.	(ΦΙΛΩΝ) Ἦ που, ὦ Λυκῖνε,
[43]	ἀφεὶς τὴν πρὸ τοῦ Ἕρμωνος	ἀνείλετο	πιοτέραν, ὡς ἔφην, οὖσαν· ὁ
[43]	μὲν ἄλλα πάντα ἴσα, καὶ	ἀνείλοντο	εἰρηνικῶς· ἡ δὲ ὄρνις ἡ
[42]	ἤδη τὰ παρακείμενα ἔδει, καὶ	ἀνείλοντο	οἱ ἀμφὶ τὸν Ἀρισταίνετον καὶ
[46]	αὐτοῦ. εἶτ´ ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη	ἀνελόμενον	ἐν τῇ ταραχῇ δοῦναι αὐτῷ,
[44]	εἶδε· καὶ ἡ νύμφη δὲ	ἀνεπήδησε	φοβηθεῖσα περὶ αὐτοῦ. ἐν τοσούτῳ
[35]	ἄσιτος ἔτι καὶ ἄποτος ἐγεγράφει.	~ἀνέστραπτο	οὖν τὸ πρᾶγμα, καὶ οἱ
[20]	ἑαυτὸν ἐδείπνει ὅσα λοιπά, οὐκ	ἄνευ	θεοῦ τινος ἡμῖν ἐπιπαρών, ἀλλὰ
[36]	ἔδαφος, ἀλλ´ ὁ παῖς οὐκ	ἀνῆκε	καρτερῶς ἀντεχόμενος. ~καὶ ὁ Ἕρμων,
[25]	μέγιστον χρῆμ´ ἐπ´ Οἰνέως γύαις	ἀνῆκε	Λητοῦς παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά
[4]	ἀπαλλάττεσθαι νῦν, οὐκ ἐάσεις με	ἀνήκοον	ἀπελθεῖν, ἀλλ´ ἥξεις καὶ παρακολουθήσεις
[19]	τὸ πρᾶγμα ὑπερήδιστον ἦν, φιλόσοφος	ἀνὴρ	γελωτοποιῷ ἀνταιρόμενος καὶ παίων καὶ
[42]	ἀντεπειλημμένοι ὥσπερ τὸν Πατρόκλου νεκρὸν	ἀνθέλκοντες,	καὶ τέλος ἐνικήθη καὶ ἀφῆκε
[19]	παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας ὑπὸ συγκεκροτημένου	ἀνθρωπίσκου	καταγωνισθείς. γέλως οὖν πολὺς ἐξεχύθη
[28]	ὅσοι ᾔδεσαν τὸν Ἑτοιμοκλέα, πολιὸν	ἄνθρωπον	καὶ σεμνὸν εἶναι δοκοῦντα. ἐθαύμαζον
[3]	ὅρα οὖν μὴ κακοήθων τινῶν	ἀνθρώπων	ᾖ τὸ ἀκριβῶς τὰ τοιαῦτα
[22]	καὶ ταῦτα ἐν γειτόνων οἰκῶν.	ἀνιῶμαι	οὖν ἐπὶ σοὶ τὸ πλέον
[22]	οὐκ ἐπένευσα ἱκετεύοντι, σοὶ ὁ	ἀνόητος	ἐμαυτὸν φυλάττων. ~σὺ δὲ ἡμᾶς
[19]	ὑπερήδιστον ἦν, φιλόσοφος ἀνὴρ γελωτοποιῷ	ἀνταιρόμενος	καὶ παίων καὶ παιόμενος ἐν
[40]	εἶπεν ὁ Ἴων, καὶ Διονυσόδωρος	ἀντελοιδορεῖτο	τὰ εἰκότα. ἀλλ´ ὁ γραμματικὸς
[42]	ἐμάχετο, καὶ ἀντέσπων τῆς ὄρνιθος	ἀντεπειλημμένοι	ὥσπερ τὸν Πατρόκλου νεκρὸν ἀνθέλκοντες,
[43]	ὡς ἔφην, οὖσαν· ὁ δ´	ἀντεπελάβετο	καὶ οὐκ εἴα πλεονεκτεῖν. βοὴ
[42]	πρὸς τοὺς διακόνους ἐμάχετο, καὶ	ἀντέσπων	τῆς ὄρνιθος ἀντεπειλημμένοι ὥσπερ τὸν
[36]	ὁ παῖς οὐκ ἀνῆκε καρτερῶς	ἀντεχόμενος.	~καὶ ὁ Ἕρμων, Εὖ γε,
[27]	σησαμοῦντος, ὡς ἐμοὶ διακομίσειεν καὶ	ἀντὶ	τοῦ δείπνου ἀπολογία γένοιτο, μὴ
[8]	γυναικῶν περιεχομένη· ἐς δὲ τὸ	ἀντίθυρον	ἡ ἄλλη πληθύς, ὡς ἕκαστος
[39]	ψυχῆς ἀθανασίας· ἵνα δὲ μὴ	ἀντιλέγωσί	μοι ὁπόσοι μὴ κατὰ ταὐτὰ
[47]	ὄντα— δύο γὰρ ὀδόντας ἐξεκέκοπτο—	ἀντιμαρτύρεσθαι	λέγοντα, Μέμνησο μέντοι, ὦ Ζηνόθεμι,
[25]	ἥδε γαῖα, Πελοπίας χθονὸς ἐν	ἀντιπόρθμοις,	πεδί´ ἔχους´ εὐδαίμονα. καὶ Σοφοκλῆς·
[9]	με, φησίν, ὦ Ἀρισταίνετε, δεύτερον	ἄξεις	Ἕρμωνος τουτουί, ἀνδρός, ἵνα μηδὲν
[8]	ἡ ἄλλη πληθύς, ὡς ἕκαστος	ἀξίας	εἶχε. ~καταντικρὺ δὲ τῶν γυναικῶν
[3]	~(ΛΥΚΙΝΟΣ) Νεανικώτερα ἡμᾶς, ὦ Φίλων,	ἀξιοῖς	ἐκφέρειν ταῦτα πρὸς τοὺς πολλοὺς
[26]	αἰτίαις· καὶ γὰρ εἰ Δίφιλος	ἄξιος	δύο ἤδη μαθητάς μου περισπάσας,
[37]	αὐτοὶ ἥδεσθαι ὑπὲρ τοὺς ἄλλους	ἀξιοῦντες.	Οὔκ, ἀλλὰ σύ, ἦ δ´
[37]	εἰ δοκεῖ, λόγων ἀφορμὰς ὑμῖν	ἀξίων	τῆς παρούσης ἑορτῆς καταθήσω ἐς
[16]	καὶ δῆλος ἦν οὐκέτι εἰρήνην	ἄξων.	τάχα δ´ ἄν τινος καθίκετο
[3]	κατασκεδάσας ἀνδρῶν φιλοσόφων. ἐγὼ δέ,	ἄπαγε,	οὐκ ἄν τι τοιοῦτον εἴποιμι.
[13]	τε καὶ Διονυσόδωρον. ὁ δέ,	Ἄπαγε,	φησί, γυναικεῖον λέγεις καὶ μαλθακὸν
[34]	ἀληθὲς ᾖ καὶ τὸ πεπαιδεῦσθαι	ἀπάγῃ	τῶν ὀρθῶν λογισμῶν τοὺς ἐς
[37]	τὸν Ἀρισταίνετόν τε καὶ Εὔκριτον,	ἀπαλλάξασθαι	τῆς ἀηδίας οὕτω γοῦν ἐλπίσαντες.
[21]	εἰς ἐπήκοον ἅπασιν ὀπίσω αὖθις	ἀπαλλάττεσθαι.	ἐφέντος οὖν τοῦ Ἀρισταινέτου προσελθὼν
[3]	ἔχει ἐν τῷ συμποσίῳ καταλιπόντας	ἀπαλλάττεσθαι.	Μισῶ γάρ, φησὶ καὶ ὁ
[4]	συνείρων ἀπνευστί. εἰ γοῦν ἐθελήσω	ἀπαλλάττεσθαι	νῦν, οὐκ ἐάσεις με ἀνήκοον
[29]	ὑπεξανέστη ἀφανῶς, τοῦ παιδαγωγοῦ νεύσαντος	ἀπαλλάττεσθαι:	ὡς κελεύσαντος τοῦ πατρός. ~Ὁ
[5]	(ΦΙΛΩΝ) Παγκάλῳ νὴ Δία μειρακίῳ,	ἁπαλῷ	γε μὴν ἔτι καὶ οὐ
[29]	οἰκέτης ἀναγινώσκων, τὸ μὲν συμπόσιον	ἅπαν	εἰς τοὺς ἀμφὶ τὸν Ζήνωνα
[10]	τὸ κεφάλαιον ἐξ ἑκάστης αἱρέσεως	ἀπανθισάμενος,	οὐχὶ τοὺς μέν, τοὺς δὲ
[11]	χυμοὺς καὶ πέμματα καὶ καρυκείας·	ἅπαντα	γὰρ ἄφθονα. ἐν τούτῳ δὲ
[15]	γενόμενον, εἰ ἔφθη διαφοιτῆσαν εἰς	ἅπαντας,	ἀλλὰ μὴ κατέσβη αὐτίκα, δεξιῶς
[10]	τοὺς δὲ οὔ, ἀλλὰ ἀναμὶξ	ἅπαντας.	(ΛΥΚΙΝΟΣ) Ἔστι γάρ, ὦ ἑταῖρε,
[16]	ὡς δ´ ἐγέλασαν ἐπὶ τούτῳ	ἅπαντες,	Ἐγελάσατε, εἶπεν, ὦ καθάρματα, εἰ
[45]	ἄλλοι κατέπαυον. μέγιστον δὲ ἦν	ἁπάντων	κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας, ἐπεὶ ἅπαξ
[17]	Ἡσιόδου καὶ Ἀνακρέοντος, ὡς ἐξ	ἁπάντων	μίαν ᾠδὴν παγγέλοιον ἀποτελεῖσθαι, μάλιστα
[12]	ἀτεχνῶς ὄντα καὶ κρακτικώτατον κυνῶν	ἁπάντων,	παρ´ ὃ καὶ ἀμείνων ἐδόκει
[36]	οὐδὲν ἀλλ´ ἢ τοῦτο ἐξ	ἁπάντων	σκοπεῖτε ὡς πλείω κτήσεσθε καὶ
[8]	συμπαρών. ~Δέον δὲ ἤδη κατακλίνεσθαι	ἁπάντων	σχεδὸν παρόντων, ἐν δεξιᾷ μὲν
[5]	τῷ Εὐκρίτῳ, προείλετο νυμφίον ἐξ	ἁπάντων.	(ΦΙΛΩΝ) Οὐ μικρὰν λέγεις αἰτίαν
[47]	ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τὸν ἄνδρα, ἐπεὶ	ἅπαξ	καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης
[45]	ἁπάντων κακῶν ὁ Ἀλκιδάμας, ἐπεὶ	ἅπαξ	τὸ καθ´ αὑτὸν ἐτρέψατο, παίων
[47]	ἀνατεθεὶς ἐφ´ οὗ τὴν νύμφην	ἀπάξειν	ἔμελλε, πικροὺς ἄθλιος τοὺς γάμους
[31]	Ἀρισταίνετε, πέμπε ὡς τάχιστα τῶν	ἀπαρχῶν,	μὴ καὶ φθάσῃ ὁ πρεσβύτης
[22]	δεῖπνα ὁ παρεληλυθώς μοι βίος	ἅπας	μαρτύριον ἂν γένοιτο, ὅς γε
[1]	ἐξ ἀρχῆς γε οὐδ´ αὐτὸς	ἅπασι	παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης σχεδὸν
[2]	ὡς αὐτὸς μὲν οὐ παραγένοιτο	ἅπασι,	σὲ δὲ ἀκριβῶς εἰδέναι τὰ
[12]	ἀμείνων ἐδόκει καὶ φοβερώτατος ἦν	ἅπασιν.	~Ὁ δὲ Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας αὐτὸν
[21]	τῷ κοινῷ ἀναγνόντα εἰς ἐπήκοον	ἅπασιν	ὀπίσω αὖθις ἀπαλλάττεσθαι. ἐφέντος οὖν
[4]	ποιήσεις αὐτὸ καὶ φθάσεις εἰπὼν	ἅπασιν,	ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ δεήσῃ. ~ἀλλ´
[48]	ἐτελέσθη· ἀπροσδόκητα γὰρ ὡς ἀληθῶς	ἀπέβη	καὶ ταῦτα. ἐκεῖνό γε μεμάθηκα
[29]	ἀμφὶ τὸν Ζήνωνα καὶ Δίφιλον	ἀπέβλεπε	δεδοικότας καὶ ὠχριῶντας καὶ τῇ
[15]	ὁ δὲ τόν τε δάκτυλον	ἀπέθλιψεν	αὐτοῦ καὶ δραχμὰς δύο, οἶμαι,
[23]	φιλοσόφων, Ζηνοθέμιδος καὶ Λαβυρίνθου, ὧν—	ἀπείη	δὲ ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ
[9]	μηδὲν ἄλλο κακὸν εἴπω, Ἐπικουρείου,	ἄπειμι	ὅλον σοι τὸ συμπόσιον καταλιπών.
[33]	ἔμελλε παίσειν κατὰ κόρρης, καὶ	ἀπέκτεινεν	ἂν τὸν γέροντα, εἰ μὴ
[33]	περὶ ἥμισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν αὐτοῖν.	ἀπέλαυσε	δὲ καὶ ὁ Ἴων τῆς
[38]	τὰ ἀμφοῖν, ὁ γὰρ Ζήνων	ἀπεληλύθει.	καὶ μέμνησό μοι τούτων, ὦ
[4]	νῦν, οὐκ ἐάσεις με ἀνήκοον	ἀπελθεῖν,	ἀλλ´ ἥξεις καὶ παρακολουθήσεις καὶ
[33]	ὤν. ὁ μὲν οὖν Ἕρμων	ἀπεξύετο	ἐκ τῆς κεφαλῆς τὸν ἄκρατον
[29]	ὑπομειδιῶν ἅμα, καὶ τὸν οἰκέτην	ἀπέπεμψεν	εἰπὼν ὅτι ἐπιμελήσεται τούτων. μετ´
[19]	εἰς τὸν Ἀλκιδάμαντα ὅμοιόν τι	ἀπέρριψε	Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν αὐτόν, ἀγανακτήσας
[6]	εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ καὶ	ἀπεστρέφοντο	καὶ δῆλοι ἦσαν ὥς τινα
[44]	ἐξώρυττε καὶ τὴν ῥῖνα προσφὺς	ἀπέτραγεν,	ὁ δὲ Ἕρμων τὸν Δίφιλον
[44]	αὐτοῖς ἐπιχειροῦντας κατέτρωσεν· οὐ μὴν	ἀπετράποντο	ἐκεῖνοι, ἀλλ´ ὁ μὲν Κλεόδημος
[47]	ἀκεσαμένου τὸ τραῦμα τοῦ Διονίκου	ἀπήγετο	ἐς τὴν οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος
[47]	δὴ τὰ δυνατά, καὶ καθευδήσοντες	ἀπήγοντο	ἐμοῦντες οἱ πολλοὶ ἐν ταῖς
[19]	ᾐδοῦντο, οἱ δὲ ἐγέλων, ἄχρι	ἀπηγόρευσε	παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας ὑπὸ συγκεκροτημένου
[4]	μέρει· καί, εἴ γε δοκεῖ,	ἀπίωμεν	ἄλλου αὐτὰ πευσόμενοι, σὺ δὲ
[4]	ἂν προσελθὼν ἐκχέαι πάντα συνείρων	ἀπνευστί.	εἰ γοῦν ἐθελήσω ἀπαλλάττεσθαι νῦν,
[26]	παῖς ἑκηβόλος θεά. ~Ταῦτά σοι	ἀπὸ	πολλῶν ὀλίγα παρεθέμην, ὅπως μάθῃς
[6]	Ζηνόθεμις ἦν ὁ πρεσβύτης ὁ	ἀπὸ	τῆς στοᾶς καὶ ξὺν αὐτῷ
[44]	ὁ μὲν Ζηνόθεμις σκύφον ἀράμενος	ἀπὸ	τῆς τραπέζης κείμενον πρὸ τοῦ
[44]	τοῦ Ζηνοθέμιδος ἀφῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν	ἀπὸ	τοῦ κλιντῆρος. ~ἐτρώθη δὲ καὶ
[6]	υἱέος τοῦ Ζήνωνος· τῶν δὲ	ἀπὸ	τοῦ περιπάτου Κλεόδημος, οἶσθα τὸν
[20]	ὕπαιθρον τῆς αὐλῆς, καὶ τὸ	ἀπὸ	τούτου ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ
[13]	εἴ σοι ἥδιον. καὶ τὸ	ἀπὸ	τούτου περιιὼν ἐν κύκλῳ ὁ
[35]	γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί τινας εἶναι	ἀπὸ	τῶν σχημάτων, οἱ σοφοὶ δὲ
[6]	ἄν σοι λέγοιμι; οἱ δὲ	ἀπὸ	φιλοσοφίας καὶ λόγων, οὕσπερ ἐθέλεις,
[15]	τοῦ μὲν παιδὸς ἀρνουμένου μὴ	ἀποβεβληκέναι,	τοῦ δὲ Κλεοδήμου, καθ´ ὃν
[7]	εἰς τὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης	ἀποβλέποντες.	καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο πάντες
[16]	σιωπὴν παραγγείλας μεγάλῃ τῇ φωνῇ	ἀποβλέψας	ἐς τὰς γυναῖκας, Προπίνω σοι,
[16]	εἰσεκεκόμιστο πλακοῦς εὐμεγέθης, πρὸς ὃν	ἀποβλέψας	ἡμερώτερος ἐγένετο καὶ ἔληξε τοῦ
[46]	κατελήφθη Ἀλκιδάμας μὲν τὴν αὐλητρίδα	ἀπογυμνῶν	καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι αὐτῇ
[32]	ἔξαρνος γένοιο μὴ οὐχὶ φάρμακον	ἀποδόσθαι	Κρίτωνι ἐπὶ τὸν πατέρα. ~Καὶ
[32]	μαθητάς, ἢν μὴ κατὰ καιρὸν	ἀποδῶσι	τοὺς μισθούς. Ἀλλ´ ἐκεῖνο, ἔφη
[36]	ὑμᾶς ὅντινα καὶ χρὴ τρόπον·	ἀπόκριναί	μοι οὖν, ὦ Ζηνόθεμι, ἢ
[22]	πλακοῦντος, ἃ παρ´ ἄλλοις ἀφθόνως	ἀπολαύω	τὰ καθήκοντα εἰδόσιν, ἐπεὶ καὶ
[24]	ὕστερον. ταῦτα ἐγὼ τοῖς παροῦσιν	ἀπολελόγημαι.	~Εἰ δὲ δείπνου ἕνεκα ὀργίζεσθαί
[15]	μικρὸν ὁ μὲν προσῆλθεν ὡς	ἀποληψόμενος	παρὰ τοῦ Κλεοδήμου τὴν φιάλην,
[47]	δὲ τοῦ ὀφθαλμοῦ ἐπειλημμένος, βοῶν	ἀπόλλυσθαι	ὑπ´ ἀλγηδόνων, ὥστε καὶ τὸν
[27]	διακομίσειεν καὶ ἀντὶ τοῦ δείπνου	ἀπολογία	γένοιτο, μὴ λαβεῖν, μὴ καὶ
[24]	ἐς ἐκείνην ἔχῃς καταφεύγειν τὴν	ἀπολογίαν	ὕστερον, ἐπιλαθέσθαι λέγων ἐν τοσούτῳ
[46]	τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος αὐτοῦ. εἶτ´	ἀπολογούμενος	Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον ἐν τῇ
[46]	ταραχῇ δοῦναι αὐτῷ, ὅπως μὴ	ἀπόλοιτο,	καὶ ὁ Ἴων κηδεμονικῶς ἔλεγε
[31]	ὑπὸ λιμοῦ ὥσπερ ὁ Μελέαγρος	ἀπομαρανθείς.	καίτοι οὐδὲν ἂν πάθοι δεινόν·
[2]	καὶ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἂν〉	ἀπομνημονεῦσαι	ἅτε μὴ παρέργως τῶν τοιούτων
[42]	καὶ τὰ τῷ Ζήνωνι δὴ	ἀπόντι	παραδοθέντα φέρεσθαι καὶ ἔλεγε μόνῳ
[4]	ἀκοῦσαι, καί μοι δοκεῖς, εἰ	ἀπορήσειας	τῶν ἀκουσομένων, κἂν πρὸς κίονά
[29]	δεδοικότας καὶ ὠχριῶντας καὶ τῇ	ἀπορίᾳ	τῶν προσώπων ἐπαληθεύοντας τὰ ὑπὸ
[9]	ἀλλὰ ὁ Ζηνόθεμις ἔλυσε τὴν	ἀπορίαν·	Εἰ γάρ με, φησίν, ὦ
[36]	παντοδαπῶν κρεῶν, καὶ ἔμελλε λύσας	ἀπορρίπτειν	αὐτὰ ἐς τὸ ἔδαφος, ἀλλ´
[20]	τὸ σκῦτος· καὶ τὸ ξιφίδιον	ἀπορρῖψαι	τάχιστα διὰ τῆς φωταγωγοῦ ἐς
[19]	εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον	ἀπορρίψας	τὸν τρίβωνα προὐκαλεῖτό οἱ παγκρατιάζειν,
[15]	ψόφος ἐγένετο, μὴ προσποιουμένου τὴν	ἀπόρριψιν.	ἠμελήθη οὖν καὶ παρώφθη τοῦτο
[23]	σχέσις ἕξεως; ἵνα μὴ τῶν	ἀπόρων	εἴπω τι, κερατίναν ἢ σωρείτην
[14]	τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον	ἀποσκώπτων·	ἠρώτα γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον, τί
[17]	ἐξ ἁπάντων μίαν ᾠδὴν παγγέλοιον	ἀποτελεῖσθαι,	μάλιστα δ´ ἐκεῖνα ὥσπερ προμαντευόμενος
[39]	παιδεραστεῖν· μόνοι γοῦν οἱ τοιοῦτοι	ἀποτελεσθεῖεν	ἂν πρὸς ἀρετήν· εἰ δὲ
[34]	ὁ Ἑτοιμοκλῆς ἄσιτος ἔτι καὶ	ἄποτος	ἐγεγράφει. ~ἀνέστραπτο οὖν τὸ πρᾶγμα,
[38]	καὶ ὅσα ἐντραγεῖν, καὶ ἐξῆν	ἀποφέρεσθαι	ταῦτα. προὔκειτο δὲ οὐχ ἓν
[23]	ἡ Ἀδράστεια— συλ– λογισμῷ ἑνὶ	ἀποφράξαι	ἄν μοι τάχιστα δοκῶ τὰ
[48]	μεμάθηκα ἤδη, ὡς οὐκ ἀσφαλὲς	ἄπρακτον	ὄντα συνεστιᾶσθαι τοιούτοις φιλοσόφοις.
[48]	καὶ τὰ δοκηθέντ´ οὐκ ἐτελέσθη·	ἀπροσδόκητα	γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀπέβη καὶ
[41]	τὰ ἐλεγεῖα· Ἢ οἵη ποτ´	ἄρ´	ἥ γ´ Ἀρισταινέτου ἐν μεγάροισι
[17]	ἔβαλον ῥινούς· καὶ ἔνθα δ´	ἄρ´	οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν
[34]	ἐκεῖνο, ὡς οὐδὲν ὄφελος ἦν	ἄρα	ἐπίστασθαι τὰ μαθήματα, εἰ μή
[34]	ἔπειτα δὲ εἰσῄει με, μὴ	ἄρα	τὸ ὑπὸ τῶν πολλῶν λεγόμενον
[44]	καὶ ὁ μὲν Ζηνόθεμις σκύφον	ἀράμενος	ἀπὸ τῆς τραπέζης κείμενον πρὸ
[14]	ἐς τὸν χρυσὸν καὶ τὸν	ἄργυρον	ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον,
[42]	τούτοις, ὡς τὸ εἰκός, γενομένου	ἀρέσθαι	ἤδη τὰ παρακείμενα ἔδει, καὶ
[39]	οἱ τοιοῦτοι ἀποτελεσθεῖεν ἂν πρὸς	ἀρετήν·	εἰ δὲ δεῖ καὶ γυναικείου
[14]	μέντοι καὶ σιτούμενος ἐνεργὸς ἦν	ἀρετῆς	πέρι καὶ κακίας μεταξὺ διεξιὼν
[20]	προκαλέσασθαι αὐτὸν ἐπὶ ῥητῷ πληγῶν	ἀριθμῷ,	καὶ πρῶτον μὲν αὐτὸς αὐλῆσαι
[14]	αὐτῷ ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ ἐδόκει	ἄριστα	ἐπινενοηκέναι οὐκ εἰδὼς ὅσων κακῶν
[35]	καὶ ἐμοὶ ἐδόκει, ὡς ἂν	ἄριστά	τις εἰκάσειεν, ὁμοιότατα εἶναι τὰ
[9]	Εἰ γάρ με, φησίν, ὦ	Ἀρισταίνετε,	δεύτερον ἄξεις Ἕρμωνος τουτουί, ἀνδρός,
[31]	ἀλλὰ πρὸς τῆς Ἑστίας, ὦ	Ἀρισταίνετε,	πέμπε ὡς τάχιστα τῶν ἀπαρχῶν,
[10]	τῶν πλείστων, καὶ ἔγωγε τὸν	Ἀρισταίνετον	ἐπαινῶ, ὅτι τὴν εὐκταιοτάτην ἑορτὴν
[42]	καὶ ἀνείλοντο οἱ ἀμφὶ τὸν	Ἀρισταίνετον	καὶ Εὔκριτον τὰ πρὸ αὑτοῦ
[37]	καὶ μάλιστα οἱ ἀμφὶ τὸν	Ἀρισταίνετόν	τε καὶ Εὔκριτον, ἀπαλλάξασθαι τῆς
[14]	ἄργυρον ἀποσκώπτων· ἠρώτα γοῦν τὸν	Ἀρισταίνετον,	τί βούλονται αὐτῷ αἱ τοσαῦται
[5]	τῷ παιδὶ τῷ Ζήνωνι ὁ	Ἀρισταίνετος	ἀγόμενος γυναῖκα εἱστία ὑμᾶς; (ΛΥΚΙΝΟΣ)
[29]	ὑπὸ τοῦ Ἑτοιμοκλέους κατηγορηθέντα· ὁ	Ἀρισταίνετος	δὲ ἐτετάρακτο καὶ θορύβου μεστὸς
[36]	φιλονικοῦντες, ἐπεὶ μέσος αὐτῶν ὁ	Ἀρισταίνετος	ἐγένετο· ἀλλά, Νῦν μέν, ἔφη
[28]	τοῦ προσώπου ἐντάσει. ὁ γὰρ	Ἀρισταίνετος	ἐδόκει μοι οὐκ ἀμελείᾳ παριδεῖν
[13]	γράφουσιν. Οὕτως, ἔφη, γιγνέσθω, ὁ	Ἀρισταίνετος,	εἴ σοι ἥδιον. καὶ τὸ
[9]	γυναικῶν πρῶτος ὁ Εὔκριτος, εἶτα	Ἀρισταίνετος.	εἶτα ἐνεδοιάζετο πότερον χρὴ πρότερον
[13]	φοβερώτατος ἦν ἅπασιν. ~Ὁ δὲ	Ἀρισταίνετος	ἐπαινέσας αὐτὸν ἐκέλευε θρόνον τινὰ
[33]	ἂν τὸν γέροντα, εἰ μὴ	Ἀρισταίνετος	ἐπέσχε τὴν χεῖρα καὶ ὑπερβὰς
[37]	ἐλπίσαντες. καὶ μετῆλθέν τε ὁ	Ἀρισταίνετος	ἐπὶ τὸν αὑτοῦ τόπον εἰρήνην
[30]	καὶ τὸ τελευταῖον Οἰνεὺς μὲν	Ἀρισταίνετος,	Ἑτοιμοκλῆς δὲ Ἄρτεμις. Ἡράκλεις, εὔφημα
[18]	τῶν παρακομιζόντων τὰ ὄψα μηχανώμενος	Ἀρισταίνετος	μηδ´ ἐκεῖνον ἀτερπῆ τὸν καιρὸν
[14]	διενοχλοῦντα ἔπαυσεν ἐς τὸ παρὸν	Ἀρισταίνετος	τῷ παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη σκύφον
[41]	οἵη ποτ´ ἄρ´ ἥ γ´	Ἀρισταινέτου	ἐν μεγάροισι δῖα Κλεανθὶς ἄνασς´
[15]	μόνου, ὡς ἐμοὶ ἔδοξε, τοῦ	Ἀρισταινέτου·	μετέστησε γὰρ τὸν παῖδα μικρὸν
[1]	φασι γεγενῆσθαι ὑμῖν χθὲς ἐν	Ἀρισταινέτου	παρὰ τὸ δεῖπνον καί τινας
[21]	αὖθις ἀπαλλάττεσθαι. ἐφέντος οὖν τοῦ	Ἀρισταινέτου	προσελθὼν πρὸς τὸν λύχνον ἀνεγίνωσκεν.
[44]	τῆς τραπέζης κείμενον πρὸ τοῦ	Ἀρισταινέτου	ῥίπτει ἐπὶ τὸν Ἕρμωνα, κἀκείνου
[15]	κατέσβη αὐτίκα, δεξιῶς πάνυ τοῦ	Ἀρισταινέτου	τὴν παροινίαν ἐνέγκαντος. ~Ὁ Κυνικὸς
[6]	ἐπίκλην, διδάσκαλος οὗτος ὢν τοῦ	Ἀρισταινέτου	υἱέος τοῦ Ζήνωνος· τῶν δὲ
[6]	ἐναγῆ μυσαττόμενοι. οὗτοι μὲν αὐτοῦ	Ἀρισταινέτου	φίλοι καὶ συνήθεις ὄντες παρεκέκληντο
[31]	γάρ, οἶμαι, ὗν τινα ἐσκευάσθαι	Ἀρισταινέτῳ	ἐς τὸ δεῖπνον, ὥστε οὐκ
[38]	οὐχ ἓν ἑκάστῳ πινάκιον, ἀλλ´	Ἀρισταινέτῳ	μὲν καὶ Εὐκρίτῳ ἐπὶ μιᾶς
[22]	τούτου· ἐνεγέγραπτο γάρ· ~Ἑτοιμοκλῆς φιλόσοφος	Ἀρισταινέτῳ.	Ὅπως μὲν ἔχω πρὸς δεῖπνα
[33]	τε τὸν Ζηνόθεμιν καὶ τῇ	ἀριστερᾷ	τοῦ πώγωνος λαβόμενος ἔμελλε παίσειν
[39]	τὰ εἰκότα. τὸ μὲν οὖν	ἄριστον	ἦν μὴ δεῖσθαι γάμων, ἀλλὰ
[15]	τὰ νομίσματα, τοῦ μὲν παιδὸς	ἀρνουμένου	μὴ ἀποβεβληκέναι, τοῦ δὲ Κλεοδήμου,
[1]	μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις, ἀφ´ ὧν	ἀρξαμένη	ἐς τὸ αἷμα ἐτελεύτησεν αὐτοῖς
[41]	γὰρ ὑμῖν ἐπιθαλάμιον ἀναγνώσομαι. καὶ	ἀρξάμενος	ἀνεγίνωσκεν. ἦν δὲ ταῦτα, εἴ
[25]	ἐννόησον· ὄψει γὰρ καὶ τὴν	Ἄρτεμιν	ἀγανακτοῦσαν, ὅτι μόνην αὐτὴν οὐ
[30]	Οἰνεὺς μὲν Ἀρισταίνετος, Ἑτοιμοκλῆς δὲ	Ἄρτεμις.	Ἡράκλεις, εὔφημα πάντα καὶ ἑορτῇ
[16]	σοι, ἔφη, ὦ Κλεανθί, Ἡρακλέους	ἀρχηγέτου.	ὡς δ´ ἐγέλασαν ἐπὶ τούτῳ
[30]	Στωϊκοῖς καὶ διερρήγνυτο οὐκ ἔχων	ἀρχὴν	εὔλογον— τότε οὖν τὸ ἐνδόσιμον
[14]	ἐπινενοηκέναι οὐκ εἰδὼς ὅσων κακῶν	ἀρχὴν	ὁ σκύφος ἐκεῖνος ἐνεδεδώκει. λαβὼν
[28]	τοιούτῳ τινί· ὥστε οὐδὲ τὴν	ἀρχὴν	πειρᾶσθαι ἠξίου. ~ἐπεὶ δ´ οὖν
[1]	Καὶ μάλα· οὐ μὴν ἐξ	ἀρχῆς	γε οὐδ´ αὐτὸς ἅπασι παρεγένετο,
[39]	Ὁ τοίνυν Ἴων, Πρῶτος οὖν	ἄρχομαι,	ἔφη, εἰ δοκεῖ. καὶ μικρὸν
[34]	γινόμενα λογιζόμενος οἷα ὁ Ἑτοιμοκλῆς	ἄσιτος	ἔτι καὶ ἄποτος ἐγεγράφει. ~ἀνέστραπτο
[41]	ὕμνον ξυνὸν ἐπ´ ἀμφοτέροις πολλάκις	ᾀσόμεθα.	~Γέλωτος οὖν ἐπὶ τούτοις, ὡς
[48]	γε μεμάθηκα ἤδη, ὡς οὐκ	ἀσφαλὲς	ἄπρακτον ὄντα συνεστιᾶσθαι τοιούτοις φιλοσόφοις.
[20]	αὐλῆς, καὶ τὸ ἀπὸ τούτου	ἀσφαλέστερος	ἤδη προσπαλαίων αὐτῷ ἐπικαλεῖσθαι τοὺς
[35]	πάνυ ἑστιώμενοι οὔτε παροινοῦντες οὔτε	ἀσχημονοῦντες	ἐφαίνοντο, ἀλλ´ ἐγέλων μόνον καὶ
[39]	παρόντων περὶ ἰδεῶν τε καὶ	ἀσωμάτων	εἰπεῖν καὶ ψυχῆς ἀθανασίας· ἵνα
[9]	ὦ Ζηνόθεμι, τὰ πρῶτα, ἔφη·	ἀτὰρ	εἰ καὶ μηδέν τι ἕτερον
[5]	αἰτίαν τὸ πλουτεῖν τὸν Εὔκριτον.	ἀτὰρ	οὖν, ὦ Λυκῖνε, τίνες οἱ
[9]	χρὴ πρότερον Ζηνόθεμιν τὸν Στωϊκὸν	ἅτε	γέροντα ἢ Ἕρμωνα τὸν Ἐπικούρειον,
[2]	τοὺς λόγους αὐτοὺς ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι	ἅτε	μὴ παρέργως τῶν τοιούτων ἀλλ´
[3]	εἴ τινα τῶν αὑτοῦ ὀργίων	ἀτέλεστον	καὶ ἀβάκχευτον περιεῖδεν. ὅρα οὖν
[34]	καὶ τὰς ἐν ἐκείνοις φροντίδας	ἀτενὲς	ἀφορῶντας· τοσούτων γοῦν φιλοσόφων παρόντων
[18]	ὄψα μηχανώμενος Ἀρισταίνετος μηδ´ ἐκεῖνον	ἀτερπῆ	τὸν καιρὸν εἶναι μηδὲ κενὸν
[12]	γὰρ τὸν Ἀλκιδάμαντα, βοὴν ἀγαθὸν	ἀτεχνῶς	ὄντα καὶ κρακτικώτατον κυνῶν ἁπάντων,
[23]	ἡγούμενος εἶναι οἴσω ῥᾳδίως τὴν	ἀτιμίαν.	~καίτοι ὅπως μὴ ἐς ἐκείνην
[12]	Μενέλαε, ὁ δ´ Ἀλλ´ οὐκ	Ἀτρεΐδῃ	Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, καὶ ἄλλοι〉
[16]	υἱὸς αὐτῇ γένοιτο οἷος ἐγώ,	ἄτρεπτος	μὲν ἀλκήν, ἐλεύθερος δὲ τὴν
[36]	ἐπὶ μισθῷ παιδεύετε, πάλιν τε	αὖ	τὴν ἡδονὴν μισοῦντες καὶ τῶν
[41]	καὶ Θέτιδος παϊδός. ἄμμες δὴ	αὖθ´	ὑμῖν τοῦτον θαλαμήϊον ὕμνον ξυνὸν
[21]	ἀναγνόντα εἰς ἐπήκοον ἅπασιν ὀπίσω	αὖθις	ἀπαλλάττεσθαι. ἐφέντος οὖν τοῦ Ἀρισταινέτου
[47]	συμπόσιον τελευτῆσαν ἐκ τῶν δακρύων	αὖθις	εἰς γέλωτα ἐπὶ τῷ Ἀλκιδάμαντι
[15]	πρὸς μὲν τὸν δάκτυλον θλιβόμενον	αὖθις	ἐμειδίασεν, οὐ μὴν συνεῖδεν, οἶμαι,
[16]	μᾶλλον ἄχρι πρὸς τὸ αἴσχιστον.	αὖθις	ἐπὶ τούτοις ἐγέλασαν οἱ συμπόται,
[20]	ἀναδόντα αὐτῷ τοὺς αὐλοὺς κελεύειν	αὐλεῖν·	εἶτα ἐπεὶ μὴ δύναιτο, παίειν
[20]	φωταγωγοῦ ἐς τὸ ὕπαιθρον τῆς	αὐλῆς,	καὶ τὸ ἀπὸ τούτου ἀσφαλέστερος
[20]	ἀριθμῷ, καὶ πρῶτον μὲν αὐτὸς	αὐλῆσαι	πονηρῶς, μετὰ δὲ παραδοὺς τοὺς
[20]	φρενίτιδι ἑαλωκότα θεραπεύων Πολυπρέποντα τὸν	αὐλητήν.	καί τι καὶ γελοῖον διηγήσατο·
[46]	κομίζων, κατελήφθη Ἀλκιδάμας μὲν τὴν	αὐλητρίδα	ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι
[20]	πονηρῶς, μετὰ δὲ παραδοὺς τοὺς	αὐλοὺς	ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´ αὐτοῦ τὸ
[20]	ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα αὐτῷ τοὺς	αὐλοὺς	κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα ἐπεὶ μὴ
[36]	ἱκανόν, εἰ ἐλεγχθείητε ἀμαθεῖς ὄντες,	αὔριον	δὲ ἀμυνοῦμαι ὑμᾶς ὅντινα καὶ
[11]	μοι τοῦ Ἴωνος, πολὺ πρότερον	αὐτὰ	ἐκ περιωπῆς ἑωρακώς. ~Ἅμα οὖν
[36]	κρεῶν, καὶ ἔμελλε λύσας ἀπορρίπτειν	αὐτὰ	ἐς τὸ ἔδαφος, ἀλλ´ ὁ
[42]	καὶ ἔλεγε μόνῳ οἱ παρατεθῆναι	αὐτὰ	καὶ πρὸς τοὺς διακόνους ἐμάχετο,
[4]	εἴ γε δοκεῖ, ἀπίωμεν ἄλλου	αὐτὰ	πευσόμενοι, σὺ δὲ μὴ λέγε.
[43]	συμπεσόντες ἔπαιον ἀλλήλους ταῖς ὄρνισιν	αὐταῖς	εἰς τὰ πρόσωπα, καὶ τῶν
[8]	οὐκ ὀλίγαι οὖσαι, καὶ ἐν	αὐταῖς	ἡ νύμφη πάνυ ἀκριβῶς ἐγκεκαλυμμένη,
[16]	σκύφον, οὔποτε τοιοῦτος ἂν υἱὸς	αὐτῇ	γένοιτο οἷος ἐγώ, ἄτρεπτος μὲν
[46]	ἀπογυμνῶν καὶ πρὸς βίαν συνενεχθῆναι	αὐτῇ	σπουδάζων, Διονυσόδωρος δὲ ἄλλο τι
[35]	ποιηταὶ λέγουσιν· οὐ γὰρ κληθεῖσαν	αὐτὴν	ἐς τοῦ Πηλέως τὸν γάμον
[25]	τὴν Ἄρτεμιν ἀγανακτοῦσαν, ὅτι μόνην	αὐτὴν	οὐ παρέλαβεν ἐκεῖνος ἐπὶ τὴν
[41]	παρθενικάων, κρέσσων τῆς Κυθέρης ἠδ´	αὐτῆς	Ἑλένης. νυμφίε, καὶ σὺ δὲ
[26]	μου περισπάσας, ἀλλ´ ἔγωγε φιλοσοφίας	αὐτῆς	ἕνεκα σιωπήσομαι. ~Προσέταξα δὲ τῷ
[15]	εἰς ἅπαντας, ἀλλὰ μὴ κατέσβη	αὐτίκα,	δεξιῶς πάνυ τοῦ Ἀρισταινέτου τὴν
[4]	Λυκίνου, αὐτὸς σὺ ἄμεινον ποιήσεις	αὐτὸ	καὶ φθάσεις εἰπὼν ἅπασιν, ὥστε
[17]	κατακείμενος καὶ συνέφερεν ἐς τὸ	αὐτὸ	τὰ Πινδάρου καὶ Ἡσιόδου καὶ
[37]	εἰπάτωσαν οὗτινος ἕνεκα ἡδονῆς κατηγοροῦσιν	αὐτοὶ	ἥδεσθαι ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ἀξιοῦντες.
[36]	μισοῦντες καὶ τῶν Ἐπικουρείων κατηγοροῦντες	αὐτοὶ	τὰ αἴσχιστα ἡδονῆς ἕνεκα ποιεῖτε
[33]	κύλικι, περὶ ἥμισυ σχεδόν, κατεσκέδασεν	αὐτοῖν.	ἀπέλαυσε δὲ καὶ ὁ Ἴων
[33]	τὸν Ζηνόθεμιν ἐς τὸ μέσον	αὐτοῖν	κατεκλίθη, ὡς διασταῖεν ὑπὸ διατειχίσματι
[1]	ἔριν οὐ σμικρὰν συστῆναι ἐπ´	αὐτοῖς,	εἰ δὲ μὴ ἐψεύδετο Χαρῖνος,
[19]	γέλως οὖν πολὺς ἐξεχύθη ἐπ´	αὐτοῖς.	~Ἐνταῦθα Διόνικος ἐπεισῆλθεν ὁ ἰατρὸς
[44]	καὶ τῶν οἰκετῶν ἐνίους βοηθεῖν	αὐτοῖς	ἐπιχειροῦντας κατέτρωσεν· οὐ μὴν ἀπετράποντο
[1]	ἀρξαμένη ἐς τὸ αἷμα ἐτελεύτησεν	αὐτοῖς	ἡ φιλονικία. ~(ΦΙΛΩΝ) Τοιγαροῦν, ὦ
[6]	παρεκέκληντο ἐπὶ δεῖπνον καὶ ξὺν	αὐτοῖς	ὁ γραμματικὸς Ἱστιαῖος καὶ ὁ
[43]	δ´ ὑπ´ αὐτόν· παρέκειτο δ´	αὐτοῖς	τὰ μὲν ἄλλα πάντα ἴσα,
[38]	δή ἐστί τι καὶ ἐν	αὐτοῖς	χρήσιμον ἐς τὸν λόγον. (ΦΙΛΩΝ)
[32]	οὐ σιωπήσεσθε οὖν τοιαῦτα συνεπιστάμενοι	αὑτοῖς;	Ἀλλ´ οὐ μαστροπὸς ἐγὼ τῆς
[12]	τὸ κοινὸν ἐπιχαριεντισάμενος, τὸν Μενέλαον	αὐτόματον	ἥκοντα" τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς
[19]	τι ἀπέρριψε Μελιταῖον κυνίδιον προσειπὼν	αὐτόν,	ἀγανακτήσας ἐκεῖνος— καὶ πάλαι δὲ
[28]	ἐδόκει μοι οὐκ ἀμελείᾳ παριδεῖν	αὐτόν,	ἀλλ´ οὔποτ´ ἂν ἐλπίσας κληθέντα
[2]	ἐκέλευε. καὶ τὸν Διόνικον γὰρ	αὐτὸν	εἰπεῖν ὡς αὐτὸς μὲν οὐ
[7]	Κανόνα γοῦν οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσιν	αὐτὸν	εἰς τὴν ὀρθότητα τῆς γνώμης
[13]	ἅπασιν. ~Ὁ δὲ Ἀρισταίνετος ἐπαινέσας	αὐτὸν	ἐκέλευε θρόνον τινὰ λαβόντα καθίζεσθαι
[20]	τοιόνδε· ἐς ἀγῶνα γὰρ προκαλέσασθαι	αὐτὸν	ἐπὶ ῥητῷ πληγῶν ἀριθμῷ, καὶ
[6]	Ἕρμων παρῆν, καὶ εἰσελθόντα γε	αὐτὸν	εὐθὺς ὑπεβλέποντο οἱ Στωϊκοὶ καὶ
[6]	τὸν στωμύλον, τὸν ἐλεγκτικόν· Ξίφος	αὐτὸν	οἱ μαθηταὶ καὶ Κοπίδα καλοῦσιν.
[9]	ἅμα λέγων κατεκλίνετο καὶ μετ´	αὐτὸν	ὅμως ὁ Ἕρμων, εἶτα Κλεόδημος
[20]	ἔφη μὲν γὰρ εἰσελθεῖν παρ´	αὐτὸν	οὐκ εἰδὼς ἐχόμενον ἤδη τῷ
[43]	ὁ Ζηνόθεμις, ὁ δ´ ὑπ´	αὐτόν·	παρέκειτο δ´ αὐτοῖς τὰ μὲν
[11]	ἄλλους, οὐ μεμνημένος τῶν μεθ´	αὑτόν;	δεῖξον οὖν καὶ Λυκίνῳ ταῦτα,
[45]	Ἀλκιδάμας, ἐπεὶ ἅπαξ τὸ καθ´	αὑτὸν	ἐτρέψατο, παίων τὸν προστυχόντα· καὶ
[1]	μὴν ἐξ ἀρχῆς γε οὐδ´	αὐτὸς	ἅπασι παρεγένετο, ἀλλὰ ὀψὲ μεσούσης
[20]	πληγῶν ἀριθμῷ, καὶ πρῶτον μὲν	αὐτὸς	αὐλῆσαι πονηρῶς, μετὰ δὲ παραδοὺς
[20]	ὧν ἀνασπασάντων τὸ θύριον σωθῆναι	αὐτός.	ἐδείκνυε δὲ καὶ σημεῖα τῶν
[2]	ὦ Λυκῖνε, καὶ ὁ Χαρῖνος	αὐτός,	εἰ βουλοίμεθα τἀληθῆ ἀκοῦσαι καὶ
[2]	Διόνικον γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν ὡς	αὐτὸς	μὲν οὐ παραγένοιτο ἅπασι, σὲ
[1]	ἰατροῦ ἀκοῦσαι. Διόνικος δὲ καὶ	αὐτός,	οἶμαι, τῶν συνδείπνων ἦν. (ΛΥΚΙΝΟΣ)
[4]	μὴ παντάπασιν ἐγὼ ἐπιλέλησμαι Λυκίνου,	αὐτὸς	σὺ ἄμεινον ποιήσεις αὐτὸ καὶ
[5]	Οὔκ, ἀλλὰ τὴν θυγατέρα ἐξεδίδου	αὐτὸς	τὴν Κλεανθίδα τῷ Εὐκρίτου τοῦ
[6]	καὶ ἐναγῆ μυσαττόμενοι. οὗτοι μὲν	αὐτοῦ	Ἀρισταινέτου φίλοι καὶ συνήθεις ὄντες
[46]	ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ κόλπου ἐξαναστάντος	αὐτοῦ.	εἶτ´ ἀπολογούμενος Ἴωνα ἔφη ἀνελόμενον
[47]	ταῖς ὁδοῖς. ὁ μέντοι Ἀλκιδάμας	αὐτοῦ	ἔμεινεν· οὐ γὰρ ἠδυνήθησαν ἐκβαλεῖν
[44]	νύμφη δὲ ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περὶ	αὐτοῦ.	ἐν τοσούτῳ δὲ ὁ Ἀλκιδάμας
[19]	παγκρατιάζειν, εἰς δὲ μή, κατοίσειν	αὐτοῦ	ἔφη τὴν βακτηρίαν. οὕτω δὴ
[15]	δὲ τόν τε δάκτυλον ἀπέθλιψεν	αὐτοῦ	καὶ δραχμὰς δύο, οἶμαι, συνανέδωκε
[26]	θέλεις, παρὰ Ζωπύρου τοῦ παιδαγωγοῦ	αὐτοῦ	μάθοις ἂν ἀληθὲς ὄν. ἀλλ´
[20]	τοὺς αὐλοὺς ἐκείνῳ δέξασθαι παρ´	αὐτοῦ	τὸ σκῦτος· καὶ τὸ ξιφίδιον
[7]	Ἴων ὁ Πλατωνικὸς συνειστιᾶτο διδάσκαλος	αὐτοῦ	ὤν, σεμνός τις ἰδεῖν καὶ
[42]	Ἀρισταίνετον καὶ Εὔκριτον τὰ πρὸ	αὑτοῦ	ἑκάτερος κἀγὼ τἀμὰ καὶ ὁ
[45]	ἔκειτο οὖν ἄθλιος κατὰ τὸν	αὑτοῦ	Ὅμηρον αἷμ´ ἐμέων" πλὴν ταραχῆς
[3]	οὐκ οἶδα εἴ τινα τῶν	αὑτοῦ	ὀργίων ἀτέλεστον καὶ ἀβάκχευτον περιεῖδεν.
[17]	μὲν γὰρ Διονυσόδωρος ὁ ῥήτωρ	αὑτοῦ	ῥήσεις τινὰς ἐν μέρει διεξῄει
[37]	τε ὁ Ἀρισταίνετος ἐπὶ τὸν	αὑτοῦ	τόπον εἰρήνην γεγενῆσθαι ἐλπίσας, ~καὶ
[2]	τὰ γεγενημένα καὶ τοὺς λόγους	αὐτοὺς	ἂν〉 ἀπομνημονεῦσαι ἅτε μὴ παρέργως
[28]	ἐθαύμαζον οὖν οἷος ὢν διαλάθοι	αὐτοὺς	ἐξαπατωμένους τῷ πώγωνι καὶ τῇ
[45]	καὶ Ἱστιαῖος ὁ γραμματικὸς διαλύειν	αὐτοὺς	ἐπιχειρῶν, λάξ, οἶμαι, εἰς τοὺς
[14]	γοῦν τὸν Ἀρισταίνετον, τί βούλονται	αὐτῷ	αἱ τοσαῦται καὶ τηλικαῦται κύλικες
[6]	ἀπὸ τῆς στοᾶς καὶ ξὺν	αὐτῷ	Δίφιλος ὁ Λαβύρινθος ἐπίκλην, διδάσκαλος
[33]	κατεκλίθη, ὡς διασταῖεν ὑπὸ διατειχίσματι	αὐτῷ	εἰρήνην ἄγοντες. ~Ἐν ὅσῳ δὲ
[20]	ἀπὸ τούτου ἀσφαλέστερος ἤδη προσπαλαίων	αὐτῷ	ἐπικαλεῖσθαι τοὺς γειτνιῶντας, ὑφ´ ὧν
[19]	πάλαι δὲ δῆλος ἦν φθονῶν	αὐτῷ	εὐδοκιμοῦντι καὶ κατέχοντι τὸ συμπόσιον
[9]	ἐμὲ ὁ Δίφιλος καὶ ὑπ´	αὐτῷ	Ζήνων ὁ μαθητής, εἶτα ὁ
[14]	παιδὶ νεύσας εὐμεγέθη σκύφον ἀναδοῦναι	αὐτῷ	ζωρότερον ἐγχέαντα· καὶ ἐδόκει ἄριστα
[7]	καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν ὑπεξανίσταντο πάντες	αὐτῷ	καὶ ἐδεξιοῦντο ὥς τινα τῶν
[10]	πλουσίων, ἀλλὰ καὶ παιδείας μέλει	αὐτῷ	καὶ τὸ πλεῖστον τοῦ βίου
[27]	τῷ οἰκέτῃ τούτῳ, ἢν διδῷς	αὐτῷ	μοῖράν τινα ἢ συὸς ἢ
[46]	ἀνελόμενον ἐν τῇ ταραχῇ δοῦναι	αὐτῷ,	ὅπως μὴ ἀπόλοιτο, καὶ ὁ
[26]	Δίφιλον ἑστιᾷς καὶ τὸν υἱὸν	αὐτῷ	παραδέδωκας, εἰκότως· ἡδὺς γάρ ἐστι
[26]	τῷ μειρακίῳ καὶ πρὸς χάριν	αὐτῷ	σύνεστιν. εἰ δὲ μὴ αἰσχρὸν
[20]	θύραν καὶ ξιφίδιον σπασάμενον ἀναδόντα	αὐτῷ	τοὺς αὐλοὺς κελεύειν αὐλεῖν· εἶτα
[43]	δὴ Ζηνόθεμις, φημί, τὴν παρ´	αὑτῷ	ἀφεὶς τὴν πρὸ τοῦ Ἕρμωνος
[38]	τραπέζης κοινόν, καὶ τὰ παρ´	αὑτῷ	ἑκάτερον ἐχρῆν λαβεῖν· Ζηνοθέμιδι δὲ
[23]	λόγον. Ἀλλὰ σὺ μὲν ὄναιο	αὐτῶν.	ἐγὼ δὲ ὡς ἂν μόνον
[3]	μέθῃ γενόμενα, δέον λήθην ποιήσασθαι	αὐτῶν	καὶ νομίζειν ἐκεῖνα πάντα θεοῦ
[36]	καὶ Κλεόδημον φιλονικοῦντες, ἐπεὶ μέσος	αὐτῶν	ὁ Ἀρισταίνετος ἐγένετο· ἀλλά, Νῦν
[35]	ἀλλ´ ἐγέλων μόνον καὶ κατεγίνωσκον	αὐτῶν,	οἶμαι, οὕς γε ἐθαύμαζον οἰόμενοί
[25]	θεοὺς ἑστιῶν. φησὶ δὲ περὶ	αὐτῶν	Ὅμηρος ὧδέ πως· ἢ λάθετ´
[23]	τὰ στόματα. ἢ εἰπάτω τις	αὐτῶν,	τί ἐστὶ φιλοσοφία; ἢ τὰ
[32]	ἑαυτὸν καὶ φθεγξάμενος παμμέγεθες, ἢ	ἀφ´	ἑνὸς ἀνδρὸς οὐκ ἐννόμως φιλοσοφοῦντος,
[35]	τὸ μῆλον εἰς τὸ σύνδειπνον,	ἀφ´	οὗ τοσοῦτον πόλεμον ἐπ´ Ἰλίῳ
[1]	εἰπεῖν ἐδύνατο μὴ παρακολουθήσας ἐκείνοις,	ἀφ´	ὧν ἀρξαμένη ἐς τὸ αἷμα
[29]	δὲ καὶ ὁ Ζήνων ὑπεξανέστη	ἀφανῶς,	τοῦ παιδαγωγοῦ νεύσαντος ἀπαλλάττεσθαι: ὡς
[15]	γὰρ τὸν παῖδα μικρὸν ὕστερον	ἀφανῶς	ὑπεξαγαγὼν καὶ τῷ Κλεοδήμῳ τινὰ
[43]	Ζηνόθεμις, φημί, τὴν παρ´ αὑτῷ	ἀφεὶς	τὴν πρὸ τοῦ Ἕρμωνος ἀνείλετο
[42]	ἀνθέλκοντες, καὶ τέλος ἐνικήθη καὶ	ἀφῆκε	πολὺν γέλωτα παρασχὼν τοῖς συμπόταις,
[44]	ἐπὶ ξυμμαχίαν ἥκοντα τοῦ Ζηνοθέμιδος	ἀφῆκεν	ἐπὶ κεφαλὴν ἀπὸ τοῦ κλιντῆρος.
[11]	πέμματα καὶ καρυκείας· ἅπαντα γὰρ	ἄφθονα.	ἐν τούτῳ δὲ ὁ Κλεόδημος
[22]	ἢ πλακοῦντος, ἃ παρ´ ἄλλοις	ἀφθόνως	ἀπολαύω τὰ καθήκοντα εἰδόσιν, ἐπεὶ
[13]	ὥσπερ οἱ Σκύθαι πρὸς τὴν	ἀφθονωτέραν	νομὴν μετεξανιστάμενος καὶ τοῖς περιφέρουσι
[37]	ἐς τὸ μέσον· ὑμεῖς δὲ	ἀφιλονίκως	ἐρεῖτε καὶ ἀκούσεσθε ὥσπερ ἀμέλει
[37]	ἐγὼ γάρ, εἰ δοκεῖ, λόγων	ἀφορμὰς	ὑμῖν ἀξίων τῆς παρούσης ἑορτῆς
[30]	Κλεόδημος δὲ καὶ πάλαι τινὸς	ἀφορμῆς	δεόμενος— ἐβούλετο γὰρ συμπλακῆναι τοῖς
[34]	τὰς ἐν ἐκείνοις φροντίδας ἀτενὲς	ἀφορῶντας·	τοσούτων γοῦν φιλοσόφων παρόντων οὐδὲ
[12]	τὰ προχειρότατα, ὁ μὲν τὸ	Ἀφραίνεις	Μενέλαε, ὁ δ´ Ἀλλ´ οὐκ
[22]	ἐπὶ σοὶ τὸ πλέον οὕτως	ἀχαρίστῳ	φανέντι· ἐμοὶ γὰρ ἡ εὐδαιμονία
[19]	μὲν ᾐδοῦντο, οἱ δὲ ἐγέλων,	ἄχρι	ἀπηγόρευσε παιόμενος ὁ Ἀλκιδάμας ὑπὸ
[37]	ἐπὶ πολὺ τὸ τοιοῦτον ἦν,	ἄχρι	δὴ ὁ Ἴων προκύψας εἰς
[16]	καὶ ἅμα παρεγύμνου ἑαυτὸν μᾶλλον	ἄχρι	πρὸς τὸ αἴσχιστον. αὖθις ἐπὶ
[1]	δὲ μὴ ἐψεύδετο Χαρῖνος, καὶ	ἄχρι	τραυμάτων προχωρῆσαι τὸ πρᾶγμα καὶ